Facebook က အေမးတစ္ပုဒ္ (၅)

Kaungmyat Thu
ဆရာေတာ္ အရွင္ဘုရား... ကံကံ၏ အက်ိဳးေက်းဇူးဆုိတာ ကုိယ္လုပ္ေနတဲ႔ အလုပ္နဲ႔ပဲ ဆုိင္ပါသလားဘုရား။ အလုပ္ေကာင္းျပီး ေစတနာမေကာင္းရင္ ကံေကာင္းပါသလားဘုရား။ ေစတနာေကာင္းျပီး အလုပ္မေကာင္းရင္ေရာ ကံဆုုိးပါသလားဘုရား။ လူတုိင္းမွာ အမွားကုိယ္စီ ရွိၾကပါတယ္ဘုရား မေရွာင္နုိင္လုိ႔ မွားခဲ႔ရင္ ကံဆုိးပါသလားဘုရား။ ကရုနာေရွ႕ထားျပီး ျပန္လည္ေျဖၾကားေပးပါရန္ ေမတၱာရပ္ခံအပ္ပါတယ္ဘုရား။

Ashin Vicitta ‎>> Kaungmyat Thu
ကံဆုိတာ အလုပ္ကုိေျပာတာျဖစ္ၿပီး အလုပ္ဆုိတာမွာလည္း ေစတနာပါတဲ့ အလုပ္ကသာ အက်ိဳးသက္ေရာက္မႈကုိ ျဖစ္ေစတာ ျဖစ္ပါတယ္။ ေစတနာ ေစတသိက္ဟာ စိတ္ကုိလႈံေဆာ္ေပးတဲ့ အရာျဖစ္ၿပီး ေကာင္းတဲ့အလုပ္ေတြမွာလည္း ေစတနာက ယွဥ္ေနၿပီး မေကာင္းတဲ့အလုပ္ေတြမွာလည္း ေစတနာက ယွဥ္ေနတတ္ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ေကာင္းတဲ့အလုပ္ေတြ ျဖစ္ေပမယ့္ ေစတနာမပါရင္၊ ေစတနာအားနည္းရင္ အက်ိဳးသက္ေရာက္မႈလည္း မရွိဘဲ အားနည္းေနတတ္သလုိ၊ မေကာင္းတဲ့ အလုပ္ေတြမွာလည္း ေစတနာ မပါရင္၊ ေစတနာ မရွိရင္ အက်ိဳးသက္ေရာက္မႈလည္း မရွိဘဲ ျဖစ္ေနတတ္ပါတယ္။ အက်ိဳးသက္ေရာက္မႈေကာင္း ရွိျခင္းမရွိျခင္းဟာ ကံေကာင္းျခင္း၊ မေကာင္းျခင္းပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒီသေဘာအရ ပုထုဇဥ္ပုဂၢိဳလ္ေတြအတြက္ ေကာင္းတဲ့အလုပ္ေတြမွာ ေစတနာေကာင္းရွိဖုိ႔လုိသလုိ၊ တကယ္လုိ႔ ေကာင္းတဲ့အလုပ္ေတြမွာ ေစတနာ မပါခဲ့ရင္လည္း ေကာင္းက်ိဳးမရ႐ုံေလာက္သာျဖစ္ၿပီး အျပစ္သက္ေရာက္မႈက မရွိႏုိင္တဲ့အတြက္ေျဖဆည္လုိ႔ ရႏုိင္ေပမယ့္ မေကာင္းတဲ့အလုပ္ေတြမွာေတာ့ မလုပ္ဘဲ ေနႏုိင္ေအာင္ ႀကိဳးစားတာက အေကာင္းဆုံးပါပဲ။ မေရွာင္ႏုိင္လုိ႔ မျဖစ္မေန လုပ္ရတဲ့ အခါ မေကာင္းတဲ့ အလုပ္ေတြမွာေတာ့ ေစတနာမပါေအာင္ အထူးႀကိဳးစားရမွာ ျဖစ္ပါတယ္။

ခက္တာက ပုထုဇဥ္ပုဂၢိဳလ္ေတြရဲ႕ စိတ္ဟာ ဘယ္ေလာက္ပဲ ခုိင္ပါတယ္ေျပာေျပာ သဒၶါတရား မၿမဲေသးတဲ့အတြက္ တစ္ခါတေလ ေစတနာမပါဘူးလုိ႔ ဆုိေနေပမယ့္ ေစတနာ ပါသြားတာေတြက အမ်ားႀကီးပါပဲ။ အဲဒီလုိ အၿမဲေျပာင္းေနတဲ့အတြက္ ေကာင္းတာပဲျဖစ္ျဖစ္၊ မေကာင္းတာပဲျဖစ္ျဖစ္ လုပ္တဲ့အခါမွာ ေစတနာ မပါေအာင္ ႀကိဳးစားေပမယ့္ ပါသြားတာေတြရွိတတ္သလုိ၊ ေစတနာပါေအာင္ ႀကိဳးစားေပမယ့္လည္း မပါတတ္တာေတြလည္း ရွိတတ္ပါတယ္။ လုပ္တဲ့သူရဲ႕ စိတ္အစဥ္နဲ႔ ေစတနာမွာပဲလုိက္ၿပီး အက်ိဳးသက္ေရာက္မႈ ရရွိမရွိ၊ ကံေကာင္းမေကာင္းဆုိတာ ဆုံးျဖတ္ရမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ အေကာင္းဆုံးကေတာ့ စိတ္ေစတနာဟာ မတည္ၿငိမ္တဲ့အတြက္ ေကာင္းတဲ့အလုပ္ေတြမွာ လုပ္ႏုိင္သမွ်၊ လုပ္လုိ႔ရသေလာက္ လုပ္ၾကရမွာျဖစ္ၿပီး မေကာင္းတဲ့အလုပ္ေတြမွာေတာ့ ေရွာင္ႏုိင္သမွ် ေရွာင္ႏုိင္ေအာင္ ႀကိဳးစားၾကရမွာ ျဖစ္ပါတယ္။

ဒါေလးကုိ ျပန္ဖတ္ၾကည့္ပါဦး။
http://www.facebook.com/note.php?note_id=215589285128027

Read more »

စိတ္တုိင္းမက် ျဖစ္ခဲ့ၾကရင္

ဘုန္းဘုန္းမွာ မရွိသင့္တဲ့ မေကာင္းတဲ့ အက်င့္လုိ႔ပဲ ေျပာရမလား မသိဘူး။ “အလုပ္တစ္ခုကုိ ျမန္ျမန္ဆန္ဆန္ လုပ္တတ္တဲ့အက်င့္၊ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ ကုိယ္ကုိယ္တုိင္ လုပ္လုိက္ရမွ ေက်နပ္တတ္တဲ့အက်င့္ ၿပီးေတာ့ သူမ်ားလုပ္ရင္လည္း စိတ္တုိင္းမက်တတ္တဲ့ အက်င့္” စတဲ့ အက်င့္ေလးေတြ ရွိေနပါတယ္။ အက်င့္ဆုိတာ စ႐ုိက္ပဲ ျဖစ္တဲ့အတြက္ ဘုန္းဘုန္းရဲ႕ ဒီအက်င့္ေလးေတြဟာ ေမြးကတည္းက ပါလာတဲ့ စ႐ုိက္လုိ ျဖစ္ေနတာပါ။ ကုိယ့္ကုိယ္ကုိ သတိျပဳၾကည့္တဲ့အခါ တစ္ခါတစ္ေလ သဒၶါစ႐ုိက္ေလးေတြ အားေကာင္းေနတတ္သလုိ၊ တစ္ခါတစ္ေလလည္း ရာဂစ႐ုိက္ေလးေတြ အားေကာင္းေနတတ္တာကုိ ေတြ႕ရပါတယ္။ ရာဂစ႐ုိက္နဲ႔ သဒၶါစ႐ုိက္က သေဘာသြားခ်င္း ခပ္ဆင္ဆင္ေလးပါ။ ဒီလုိစ႐ုိက္ေတြ ရွိတဲ့သူဟာ ရတနာသုံးပါး အေပၚမွာ ၾကည္ညိဳမႈ အားေကာင္းတတ္သလုိ၊ သန္႔သန္႔ရွင္းရွင္းနဲ႔ လွလွပပေလးေတြ၊ ကိေလသာ ျဖစ္စရာေလးေတြ အေပၚမွာလည္း တပ္မက္ေနတတ္ျပန္ပါတယ္။ ဒီစ႐ုိက္ေၾကာင့္ပဲလား မသိဘူး။ အလုပ္တစ္ခုခုကုိ ေသေသသပ္သပ္ လုပ္ေနမိတတ္သလုိ သူမ်ားက လုပ္ေပးလာလုိ႔ မေသမသပ္ ျဖစ္ေနရင္၊ ခုိင္းတဲ့အတုိင္း ခ်က္ခ်င္းျမန္ျမန္ဆန္ဆန္ မလုပ္ရင္ စိတ္ထဲမွာ ဘဝင္မက်ဘဲ အလုိလုိ စိတ္တုိင္းမက်ကုိ ျဖစ္ေနေတာ့တာ ျဖစ္ပါတယ္။

ခုေနာက္ပုိင္းေတာ့ ဒီအက်င့္ကုိ သတိကပ္ၿပီး ထိန္းထိန္းသိမ္းသိမ္း ေနႏုိင္ေအာင္ ႀကိဳးစားၾကည့္တာ အရင္ကေလာက္ မဆုိးဘူးလုိ႔ ထင္ရပါတယ္။ စိတ္အလုိမက် ျဖစ္ခဲ့ရင္လည္း အသိသတိကပ္ၿပီး သည္းခံတတ္တဲ့ အက်င့္ေလးေတြနဲ႔ တျဖည္းျဖည္း ရင့္က်က္လာတာကုိ ကုိယ့္ကုိယ္ကုိ သတိထားမိလာပါတယ္။ တစ္ခါတစ္ေလ စ႐ုိက္အက်င့္ေလးေတြ မေကာင္းေပမယ့္ ေကာင္းတဲ့ အက်င့္ေလးေတြန႔ဲ ျပဳျပင္ၾကည့္တဲ့အခါ အက်င့္ဆုိးေလးေတြ တျဖည္းျဖည္း ေျပာင္းလာတယ္ ဆုိတာကုိ ကုိယ့္ေတြ႔နဲ႔ယွဥ္ၿပီး သေဘာေပါက္လာမိပါတယ္။ အထူးသျဖင့္ စိတ္တုိင္းမက်တဲ့ အခါေတြမွာ ကုိယ့္ကုိယ္ကုိယ္ ေျဖဆည္ၿပီး သက္ေသာင့္သက္သာျဖစ္ေအာင္ ေလ့က်င့္လာႏုိင္တာေလးေတြဟာ ဘဝအတြက္ေတာ့ တကယ့္ကုိ တန္ဘုိးမျဖတ္ႏုိင္တဲ့ အျမတ္တစ္ခုလုိ႔ပဲ ေျပာရမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ စိတ္အလုိမက်တဲ့အခါ၊ ကုိယ့္စိတ္တုိင္းက် မျဖစ္တဲ့အခါ ခံစားရတဲ့ စိတ္အစဥ္နဲ႔ ေျပာင္းလဲြသြားတဲ့ အမူအရာ အသြင္အျပင္ေတြဟာ ခုေနာက္ပုိင္းေတာ့ သိသိသာသာ ေလ်ာ့နည္းလာတယ္လုိ႔ ခံစားမိပါတယ္။ အဓိကကေတာ့ စိတ္တုိင္းမက်တဲ့အခါ ေျဖဆည္လာတတ္တဲ့အတြက္ ကုိယ့္ကုိယ္တုိင္ သက္ေသာင့္သက္သာ ျဖစ္လာတယ္ဆုိတဲ့ အခ်က္ပဲ ျဖစ္ပါတယ္။

ဟုတ္ပါတယ္။ ဘုန္းဘုန္းအပါအဝင္ ပုထုဇဥ္ေတြဟာ စိတ္တုိင္းမက်တာေတြေၾကာင့္ ေန႔စဥ္နဲ႔အမွ် ပင္ပန္းေနၾကတာေတြက အမ်ားႀကီးပါပဲ။ ထစ္ခနဲဆုိ စိတ္အလုိမက်ျဖစ္လုိက္၊ ျဗဳန္းကနဲဆုိ စိတ္တုိင္းမက် ျဖစ္လုိက္နဲ႔ တစ္ခါတစ္ေလ ဘာေၾကာင့္လဲလုိ႔ ျပန္ေတြးၾကည့္ရင္ အေၾကာင္းျပစရာ မရွိတဲ့အျဖစ္ပါ။ တစ္ေယာက္တည္းေနလည္း စိတ္တုိင္းမက်ျဖစ္ေနတတ္သလုိ၊ အမ်ားနဲ႔ ေနတဲ့အခါေတြမွာလည္း စိတ္တုိင္းမက်တာေတြက ျဖစ္ျဖစ္ေနၾကျပန္ပါတယ္။ ေနခ်င္တဲ့သူနဲ႔ အတူေနရေတာ့လည္း စိတ္တုိင္းမက် ျဖစ္ၾကျပန္သလုိ မေနခ်င္တဲ့သူေတြနဲ႔ အတူေနရေတာ့လည္း စိတ္တုိင္းမက် ျဖစ္ၾကရျပန္ပါတယ္။ ကုိယ့္ဖာသာကုိဖန္တီး ကုိယ့္ဖာသာကုိယ္ လုပ္ေနတဲ့ အလုပ္ေတြမွာေတာင္ စိတ္တုိင္းမက်တာေတြ ျဖစ္ျဖစ္ေနၿပီး တစ္ေယာက္တည္း ေဒါသျဖစ္လုိက္၊ ေအာ္လုိက္ဟစ္လုိက္ လုပ္ေနၾကတာေတြ ရွိသလုိ ကုိယ္ခုိင္းလုိ႔ အဆင္မေျပျပန္ရင္လည္း စိတ္တုိင္းမက်ျဖစ္ၿပီး ဆူလုိက္ဆဲလုိက္ လုပ္ျဖစ္ေနျပန္ပါတယ္။ ကုိယ္ပဲလုပ္၊ ကုိယ္ပဲခုိင္းၿပီး ကုိယ္ပဲစိတ္တုိင္းမက် ျဖစ္ေနတတ္တာဆုိေတာ့ ခံစားရေတာ့လည္း ကုိယ္ပဲျဖစ္ေနေတာ့တာ ျဖစ္ပါတယ္။ အရင္းစစ္ေတာ့ ကုိယ့္စိတ္နဲ႔ကုိယ့္ကုိ ကုိယ့္အလုိအတုိင္း မျဖစ္ရာက စိတ္တုိင္းမက်ျဖစ္ၿပီး ကုိယ္ကုိယ္တုိင္ပဲ ဒုကၡလွလွေတြ႕ၾကရတာ ျဖစ္ပါတယ္။

အမွန္ေတာ့ ေသခ်ာေတြးၾကည့္ရင္ စိတ္တုိင္းက်ဖုိ႔ဆုိတာ သူမ်ားေတြအေပၚမွာ မေျပာနဲ႔ ကုိယ့္ကုိယ္ကုိေတာင္ ကုိယ့္စိတ္တုိင္းက် မျဖစ္တာေတြက အမ်ားႀကီးပါပဲ။ တစ္ေန႔ကုန္လုိ႔ ကုိယ့္ကုိယ္ကုိ ျပန္ဆင္ျခင္ၾကည့္ရင္ စိတ္တုိင္းက်တာေတြက မ်ားသလား၊ စိတ္တုိင္းမက်တာေတြက မ်ားသလားဆုိရင္ စိတ္တုိင္းမက်တာေတြကပဲ မ်ားေနတတ္ပါတယ္။ ကုိယ့္႐ုပ္ကုိယ့္ရည္နဲ႔ ကုိယ့္အလုပ္ေတြမွာ စိတ္တုိင္းမက် ျဖစ္ေနတတ္ခဲ့သလုိ ကုိယ့္အေျခအေနနဲ႔ ကုိယ့္အရွိေလးေတြအေပၚ စိတ္တုိင္းမက် ျဖစ္ေနတတ္တာေတြလည္း ရွိပါတယ္။ အဲဒီလုိ ကုိယ္ကုိယ္တုိင္၊ ကုိယ့္စိတ္နဲ႔ ကုိယ့္ကုိယ္ကုိေတာင္ စိတ္တုိင္းမက် ျဖစ္ေနၾကတာဆုိေတာ့ သူတပါးအေပၚမွာ၊ သူတပါးနဲ႔ ပတ္သက္တာေတြမွာ ကုိယ့္စိတ္တုိင္းက် ျဖစ္ဖုိ႔ဆုိတာက ပုိလုိေတာင္ ဆုိးသြားတဲ့ အေနအထားပဲ ျဖစ္ပါတယ္။

တစ္ခါတစ္ေလ ဘဝမွာ ျဖစ္တတ္တာေလးေတြ ရွိပါတယ္။ ကုိယ္တန္ဘုိးထားတဲ့ သူ၊ ကုိယ္တန္ဘုိးထားတဲ့ အရာေတြကုိ ကုိယ္ကကုိယ့္စိတ္တုိင္းက် ျဖစ္ေစခ်င္တာေလးေတြပါ။ ကုိယ္ထားသလုိေန၊ ကုိယ္ေျပာသလုိလုပ္ ကုိယ့္အေတြးနဲ႔ ကုိယ္ကေတာ့ ဟုတ္ေနတာပါပဲ။ ဒါေပမယ့္ လက္ေတြ႕မွာေတာ့ ကုိယ့္သေဘာအတုိင္း မျဖစ္တာေတြက အမ်ားႀကီးပါပဲ။ လုိခ်င္တာေတြ၊ ျဖစ္ေစခ်င္တာေတြ မ်ားေလေလ၊ စိတ္တုိင္းမက်တာေတြက မ်ားေနေလပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ သူမ်ားမေျပာနဲ႔ ကုိယ္ကုိယ္တုိင္လည္း လုိခ်င္မႈေတြ၊ ျဖစ္ခ်င္မႈေတြ၊ ရခ်င္မႈေတြ မ်ားေနတဲ့အခါ ထင္တုိင္းမျဖစ္လုိ႔ စိတ္ညစ္ရတာေတြ၊ စိတ္တုိင္းမက် ျဖစ္ရတာေတြ၊ အလုိမက် ျဖစ္ရတာေတြ အမ်ားႀကီး ရွိေနတတ္တာကုိ သတိျပဳၾကည့္ရင္ သိႏုိင္ပါတယ္။

ဆုိေတာ့ကား ဒီလုိစိတ္တုိင္းမက် ျဖစ္ရတာဟာ ဘာေၾကာင့္လဲလုိ႔ စဥ္စားၾကည့္ေတာ့ လုိခ်င္မႈေတြ၊ ျဖစ္ခ်င္မႈေတြ၊ ေရာင့္ရဲတင္းတိမ္ႏုိင္ျခင္း မရွိမႈေတြ၊ ႏွလုံးသြင္း မမွန္ကန္မႈေတြေၾကာင့္လုိ႔ပဲ ေယဘုယ် ေကာက္ခ်က္ခ်ရမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ တကယ္ေတာ့ ကုိယ္ကုိယ္တုိင္က ျဖစ္ခ်င္လုိခ်င္မႈေတြမ်ားေနသမွ်၊ တင္းတိမ္ေရာင့္ရဲႏုိင္တဲ့ အက်င့္ေလးေတြနဲ႔ မေနႏုိင္ေသးသမွ်၊ အကုသုိလ္မျဖစ္ေအာင္၊ အျပစ္မျဖစ္ေအာင္ ေတြးျမင္တတ္တဲ့ အက်င့္ေလးေတြ နည္းေနသမွ် ကုိယ့္ကုိယ္ကုိလည္း အလုိက်မွာ၊ စိတ္တုိင္းက်မွာ မဟုတ္သလုိ ကုိယ္ကုိယ္တုိင္က စိတ္တုိင္းမက်ရင္ က်န္တဲ့သူေတြ ဘာပဲလုပ္ေပးလုပ္ေပး စိတ္တုိင္းက် ျဖစ္ဖုိ႔ဆုိတာလည္း မလြယ္တဲ့ ကိစၥပဲ ျဖစ္ပါတယ္။

အရင္းစစ္ေတာ့ စိတ္ဆုိတာ အခ်ိန္မေရြး ေျပာင္းလဲျဖစ္ပ်က္ေနတတ္တဲ့ သေဘာရွိတဲ့အတြက္ အမ်ိဳးမ်ိဳး ျဖစ္ေနတဲ့ ဒီစိတ္အစဥ္ေတြရဲ႕ အလုိအတုိင္း တစ္ထပ္က်ဖုိ႔ဆုိတာက သာမန္လူေတြ အေနနဲ႔ တကယ့္ကုိ မလြယ္တဲ့ ကိစၥပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ စိတ္ဟာ လႊတ္ထားရင္ လႊတ္ထားတဲ့အေလ်ာက္ အဆင္းေတြေနာက္၊ အသံေတြေနာက္၊ အနံ႔ေတြေနာက္၊ အရသာေတြေနာက္၊ အထိအေတြ႕ေတြေနာက္၊ အေတြးအႀကံေတြေနာက္ တေကာက္ေကာက္ လုိက္ေနတတ္တဲ့ သေဘာရွိတဲ့အတြက္ သူဆဲြသြားတဲ့ အာ႐ုံတုိင္းရဲ႕ ေနာက္ကုိသာ လုိက္ေနလုိ႔ကေတာ့ ဘယ္ေတာ့မွ စိတ္တုိင္းက်တယ္ဆုိတာ ရွိမွာမဟုတ္ပါဘူး။ စိတ္အလုိျပည့္တယ္၊ စိတ္ေက်နပ္တယ္ဆုိတာ မရွိႏုိင္ပါဘူး။

အဲဒီလုိဆုိေတာ့ စိတ္ကုိသူ႔သေဘာအတုိင္း လႊတ္ထားရင္ ေက်နပ္ႏွစ္သက္မႈဆုိတာ ဘယ္လုိမွ မျဖစ္ႏုိင္တဲ့ အတြက္ သူ႔သေဘာအတုိင္း မထားဘဲ ကုိယ့္ရဲ႕အသိသတိနဲ႔ပဲ ဒီစိတ္ကုိ ထိန္းခ်ဳပ္ၿပီး ကုိယ့္ကုိယ္ကုိ သက္ေသာင့္သက္သာျဖစ္ေအာင္၊ စိတ္တုိင္းမက်တာေတြ ေလ်ာ့နည္းလာေအာင္ ႀကိဳးစားအားထုတ္ၾကည့္ရမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ သူဆဲြသမွ် အာ႐ုံေတြေနာက္ကုိ မေရာက္သြားရေအာင္ ကုိယ့္ကုိယ္ကုိပဲ ေျဖဆည္ၾကည့္ရမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ ေျဖဆည္ဖုိ႔ဆုိေတာ့ အဓိကလုပ္ရမွာက စိတ္ကုိသတိကပ္ႏုိင္ေအာင္ ႀကိဳးစားဖုိ႔ပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ စိတ္ကုိ သူဆဲြေဆာင္ရာ အာ႐ုံေတြေနာက္ကုိ လုိက္မသြားမိေအာင္ ထိန္းဖုိ႔ပဲျဖစ္ပါတယ္။ ျမင္သမွ်အရာေတြ၊ ၾကားသမွ်အသံေတြ၊ နံသမွ်အနံ႔ေတြ၊ ခံစားသမွ် အရာသာေတြ၊ ေတြ႕ထိသမွ် အထိအေတြေတြ႕မွာ သတိလက္လြတ္ မခံစားမိေအာင္ ႀကိဳးစားရမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ တကယ္လုိ႔ အာ႐ုံေတြေနာက္ကုိ သတိလြတ္ၿပီး လုိက္ခံစားမိလုိ႔ စိတ္တုိင္းမက် ျဖစ္ခဲ့ရင္လည္း အခ်ိန္မီသတိဝင္ကာ “အရာအားလုံးဟာ ကုိယ္ျဖစ္ခ်င္သလုိ မျဖစ္ဘဲ သူ႔သေဘာ သူေဆာင္ေနၿပီး အတၱဆုိတာ မရွိ၊ အနတၱပဲ ရွိတယ္” ဆုိတဲ့အခ်က္ကုိ အထပ္ထပ္ႏွလုံးသြင္းၿပီး အႀကိမ္ႀကိမ္ ေျဖဆည္ႏုိင္ေအာင္ ႀကိဳးစားၾကည့္ရမွာ ျဖစ္ပါတယ္။

ကုိယ့္ကုိယ္ကုိ စိတ္တုိင္းမက် ျဖစ္တဲ့အခါ “ငါဆုိတာမရွိ၊ ငါ့ဥစၥာဆုိတာ၊ ငါပုိင္ဆုိင္တယ္ဆုိတာ မရွိတဲ့ ေလာကႀကီးမွာ ငါ့သေဘာအတုိင္း ျဖစ္ဖုိ႔ဆုိတာ မျဖစ္ႏုိင္ေၾကာင္း” သတိျပဳဆင္ျခင္ၿပီး ေျဖဆည္ၾကည့္ရမွာ ျဖစ္သလုိ သူတပါးကုိ အေၾကာင္းျပဳၿပီး စိတ္တုိင္းမက် ျဖစ္ခဲ့ရင္လည္း ကုိယ့္ကုိယ္ကုိနဲ႔ ခ်ိန္ထုိးၾကည့္ကာ “ကုိယ္ကုိယ္တုိင္ေတာင္ ကုိယ့္သေဘာအတုိင္း မျဖစ္တာ၊ သူတပါးေတြကုိ ကုိယ့္စိတ္တုိင္းက် ျဖစ္ဖုိ႔ဆုိတာ ဘယ္လုိလုပ္ ျဖစ္ႏုိင္မွာလဲ” စသျဖင့္ အသိသတိနဲ႔ ေျဖဆည္ၾကည့္ရမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ အားလုံးကုိၿခဳံၿပီး ေျဖဆည္ၾကည့္ဖုိ႔ကေတာ့ “သတိကပ္ၿပီး စိတ္ကုိအာ႐ုံေတြေနာက္ မလုိက္ႏုိင္ေအာင္ ထိန္းခ်ဳပ္ကာ ေျဖဆည္ၾကည့္ၾကဖုိ႔ပဲ” ျဖစ္ပါတယ္။

ဆုိလုိတာက ကိေလသာထူေျပာလွတယ္ ေလာကႀကီးမွာ ကိေလသာတရားေတြနဲ႔ နပန္းလုံးေနရတဲ့ သတၱဝါမ်ား အေနနဲ႔ လုိခ်င္ျဖစ္ခ်င္တာေတြ မ်ားေနသမွ်၊ ကုိယ့္အတုိင္းအတာနဲ႔ကုိယ္ သက္ေသာင့္သက္သာ ျဖစ္ေအာင္ တင္းတိမ္ေရာင့္ရဲျခင္း မလုပ္ႏုိင္ေသးသမွ်၊ ေတြ႕ႀကဳံလာသမွ် အရာေတြအေပၚမွာ အကုသုိလ္မျဖစ္ေအာင္ ႏွလုံးသြင္းၿပီး မေနႏုိင္ေသးသမွ် စိတ္တုိင္းမက်တာေတြ၊ အလုိမက်တာေတြ ဆုိတာ ရွိေနၾကမွာျဖစ္ၿပီး အဲဒီလုိ စိတ္အလုိမက်မႈေတြ ရွိေနသမွ် ကုိယ္စိတ္ဆင္းရဲမႈေတြလည္း ရွိေနၾကဦးမွာ ျဖစ္တဲ့အတြက္ ဒီလုိစိတ္အလုိမက်မႈေတြကေန အထုိက္အေလ်ာက္ သက္ေသာင့္သက္သာျဖစ္ဖုိ႔ ကုိယ့္ကုိယ္ကုိသာ အသိသတိနဲ႔ ေျဖဆည္ႏုိင္ေအာင္ ႀကိဳးစားရင္ အာ႐ုံေတြေနာက္ကုိ စိတ္မလုိက္ျဖစ္ေအာင္ ေလ့က်င့္ေနထုိင္ၾကရမွာ ျဖစ္ေၾကာင္း ဆုိလုိတာ ျဖစ္ပါတယ္။

ဒါေၾကာင့္ စိတ္အလုိမက်မႈေတြ ခဏခဏ ျဖစ္တတ္ၾကတဲ့ ဘုန္းဘုန္းအပါအဝင္ ေလာကီဘုံသား သတၱဝါမ်ားအေနနဲ႔ ေနရတဲ့အခုိက္မွာ စိတ္အလုိမက်ျဖစ္တုိင္း ခံစားရတဲ့ ကုိယ္စိတ္ဒုကၡေတြကေန အထုိက္အေလ်ာက္ သက္သာမႈေတြ ျဖစ္ေစဖုိ႔ စိတ္ကုိသူ႔အလုိအတုိင္း လြတ္မထားဘဲ အာ႐ုံေတြေနာက္ကုိ ဒီစိတ္က လုိက္မသြားခင္ ကုိယ့္အေနနဲ႔ အသိသတိဦးၿပီး ကုိယ့္စိတ္ကုိ အျမန္ဆုံး ထိန္းခ်ဳပ္ကာ ေျဖဆည္ႏုိင္ေအာင္သာ အႀကိမ္ႀကိမ္ ႀကိဳးစားၾကည့္ၾကပါလုိ႔ အေလးအနက္ တုိက္တြန္းသမႈ ျပဳလုိက္ရပါတယ္။

Read more »

သတိပ႒ာန္နဲ႔လား…၊ ဝိပႆနာနဲ႔လား…

တစ္ေလာက ဘုန္းဘုန္းတုိ႔ အသိဒကာေလးေတြ တရားေဆြးေႏြးၾကတယ္လုိ႔ ဆုိပါတယ္။ ပထမေတာ့ ေဆြးေႏြးၾကတာပါပဲ။ ေနာက္ေတာ့ ေဆြးေႏြးရင္းနဲ႔ အားပါလာၿပီး သူမွန္ကုိယ္မွန္ ေျပာဆုိၾကရင္း မနက္ (၃)နာရီ ေက်ာ္သြားတယ္လုိ႔ ဆုိပါတယ္။ တရားေဆြးေႏြးတာေတာ့ ေကာင္းပါတယ္။ တရားျငင္းတာေတာ့ မေကာင္းပါဘူး။ ေဆြးေႏြးလုိ႔ အေျဖမေပၚရင္ေတာ့ သိတဲ့တတ္တဲ့ သူေတြကုိ ေမးၾကည့္တာက ပုိေကာင္းပါတယ္။ အဲလုိမွမဟုတ္ဘဲ ကုိယ္သိသေလာက္ေလးကုိ အတည္ယူၿပီး အမွန္ပဲလုိ႔ ဇြတ္ျငင္းရင္ မမွန္ဘဲ ပုိလဲြသြားတတ္ပါတယ္။ ေနာက္ေတာ့ သူတုိ႔ေတြ ဘုန္းဘုန္းဆီေရာက္လာၿပီး ညကသူတုိ႔ ေဆြးေႏြးၾကတာေလးနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး ေလွ်ာက္ျပပါတယ္။ သူတုိ႔ေျပာၾကတာက သတိပ႒ာန္နဲ႔ ဝိပႆနာ အေၾကာင္းပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ သူတုိ႔ထဲက တစ္ေယာက္က “ဒီေန႔ေခတ္ႀကီးမွာ ကိေလသာကုန္ခမ္းၿပီး နိဗၺာန္ေရာက္ဖုိ႔ဆုိတာ ဝိပႆနာ အက်င့္တစ္ခုတည္းပဲ ရွိေၾကာင္း” ေဆြးေႏြးပါတယ္။ အဲဒါကုိ တစ္ေယာက္က “ဝိပႆနာအလုပ္ကုိ အခ်ိန္ေပးၿပီး အားမထုတ္ႏုိင္ေသးေပမယ့္ အေရးႀကီးတာက အခုလက္ရွိ အခ်ိန္မွာပဲ သတိပ႒ာန္နဲ႔ ေနႏုိင္ရင္လည္း တစ္ခ်ိန္ခ်ိန္မွာ နိဗၺာန္ကုိ မ်က္ေမွာက္ျပဳႏုိင္ေၾကာင္း” စသျဖင့္ ေဆြးေႏြးျဖစ္ၾကတယ္လုိ႔ ဆုိပါတယ္။

ေနာက္ဆုံးေတာ့ သူတုိ႔ရဲ႕ တရားေဆြးေႏြးပဲြဟာ ေျပာရင္းေျပာရင္းနဲ႔ အေျဖမထြက္ဘဲ အဆုံးသတ္ သြားၾကပါတယ္။ ဒီအေၾကာင္းကုိ တစ္ေယာက္က ဘုန္းဘုန္းကုိ ေလွ်ာက္ျပေတာ့ “ဒကာေလးတုိ႔က စကားလုံး ေဝါဟာရေတြနဲ႔ ျငင္းခုံၾကသလုိ ျဖစ္ေနတာပဲ”လုိ႔ ဘုန္းဘုန္းက ေျပာျပရင္း သူတုိ႔ေျပာတဲ့ သတိပ႒ာန္နဲ႔ ဝိပႆနာ အေၾကာင္းကုိ ရွင္းျပလုိက္ရပါေသးတယ္။ သူတုိ႔ေျပာသလုိ ဝိပႆနာ အက်င့္နဲ႔မွ ကိေလသာကုိ ခြာႏုိင္တာ၊ သတိပ႒ာန္နဲ႔မွ ကိေလသာကုိ ခြာႏုိင္တာ စတဲ့ စကားေတြအရ ေကာက္ခ်က္ခ်ၾကည့္ရင္ အက်င့္တရားကုိ ဦးစားေပးၾကရမယ္ဆုိတာကုိ ေကာက္ခ်က္ခ်ႏုိင္မွာ ျဖစ္ပါတယ္။ ဝိပႆနာပဲ အားထုတ္အားထုတ္၊ သတိပ႒ာန္နဲ႔ပဲ ေနေန အခ်ဳပ္ၾကည့္ေတာ့ အလုပ္ရွိေနဖုိ႔ပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ သတိကပ္ထားတဲ့ အလုပ္ရွိေနၾကဖုိ႔ပါ။ ဒီေတာ့ကား သတိက အေရးႀကီးတယ္ဆုိတာကုိလည္း သေဘာေပါက္ထားရမွာ ျဖစ္ပါတယ္။

တကယ္ေတာ့ ဝိပႆနာဆုိတဲ့ စကားနဲ႔ သတိပ႒ာန္ဆုိတဲ့ စကားေတြရဲ႕ အခ်ဳပ္က သတိပဲျဖစ္ပါတယ္။ သတိပ႒ာန္ဆုိတဲ့ စကားလုံးကုိ တုိက္႐ုိက္အဓိပၸါယ္ေျပာရရင္ “သတိ၏ ျမဲျမံစြာ တည္ျခင္း၊ သတိရွိျခင္း”လုိ႔ ေျပာရမွာျဖစ္ၿပီး ဝိပႆနာဆုိတဲ့ စကားလုံးကုိလည္း “အထူးထူး အျပားျပားအားျဖင့္ ႐ႈျခင္း၊ အထူးထူး အျပားျပားကုိ ျမင္ျခင္း၊ ၾကည့္ျခင္း”လုိ႔ ေျပာရမွာျဖစ္ပါတယ္။ အထူးထူးအျပားျပားကုိ ျမင္တယ္ဆုိတာ စိတ္မွာပဲျဖစ္ျဖစ္၊ ႐ုပ္မွာပဲျဖစ္ျဖစ္ ျဖစ္သမွ်၊ ေပၚသမွ် အရာေတြကုိ အရွိအတုိင္း မ်က္စိနဲ႔ျမင္သလုိ စိတ္နဲ႔ျမင္ေနျခင္း၊ သိေနျခင္းကုိ ဆုိလုိတာ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒီလုိျမင္သိေနဖုိ႔ဆုိတာကလည္း သတိရွိေနမွပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ သတိမရွိရင္ ဒီအရာေတြကုိ အရွိအတုိင္း ျမင္ဖုိ႔မျဖစ္ႏုိင္ပါဘူး။ ဒါေၾကာင့္ ဝိပႆနာ အလုပ္ရဲ႕ အခ်ဳပ္ဟာလည္း သတိပဲလုိ႔ ဆုိရျခင္း ျဖစ္ပါတယ္။ အမွန္ေတာ့ ဝိပႆနာအက်င့္၊ သတိပ႒ာန္ အက်င့္၊ ဘာဝနာအက်င့္၊ ကမၼ႒ာန္းအက်င့္ စသျဖင့္ ဘယ္လုိပဲ အမည္ေဝါဟာရေတြနဲ႔ ေျပာေနၾကပါေစ အေရးအႀကီးဆုံးက သတိရွိေနဖုိ႔ပါပဲ။ ဘယ္ဆရာေတာ္က ဘယ္နည္းေတြနဲ႔ ဘယ္လုိပဲျပျပ အားလုံးဟာ ဘုရားေဟာထားတဲ့ မဟာသတိပ႒ာနသုတ္ကုိ အေျခခံၿပီး ျပသေနၾကတာ ျဖစ္ပါတယ္။

မဟာသတိပ႒ာနသုတ္ကုိ အေျခခံထားတာ ျဖစ္တဲ့အတြက္ ဒီသုတ္ေတာ္မွာ လာတဲ့အတုိင္း ႐ုပ္တရားအေပၚမွာ အရွိအတုိင္း ႐ႈရတဲ့ ကာယာႏုပႆနာ၊ ခံစားမႈ မွန္သမွ်ကုိ အရွိအတုိင္း ႐ႈရတဲ့ ေဝဒနာႏုပႆနာ၊ ဘယ္လုိစိတ္မ်ိဳးပဲ ျဖစ္ျဖစ္ အဲဒီစိတ္ကုိ အရွိအတုိင္း သိမွတ္ေပးရတဲ့ စိတၱာႏုပႆနာ၊ အမည္ပညတ္မရွိ သေဘာတရား သက္သက္ကုိ ႐ႈမွတ္ရတဲ့ ဓမၼာႏုပႆနာဆုိတဲ့ ဒီေလးမ်ိဳးကုိပဲ မွတ္ရတာျဖစ္ပါတယ္။ ဒီေလးမ်ိဳးလုံးမွတ္ႏုိင္ဖုိ႔က သတိရွိေနမွ ျဖစ္တဲ့အတြက္ သတိကုိသာ အပုိင္ထိန္းထားႏုိင္ရင္ ဒီမွတ္နည္းေလးမ်ိဳးလုံးကုိ ႐ႈမွတ္ၿပီး ျဖစ္ေနေတာ့တာ ျဖစ္ပါတယ္။ ႐ႈမွတ္တဲ့ အခုိက္မွာ ကုိယ္႐ႈလုိက္တဲ့ အမွတ္အာ႐ုံကုိ လုိက္ၿပီးေတာ့သာ ကာယာႏုပႆနာ၊ ေဝဒနာႏုပႆနာ စတဲ့ အမည္သတ္မွတ္ခ်က္ေတြ ရွိေနေပမယ့္ အားလုံးဟာ သတိပါပဲ။ ဒါေၾကာင့္ ဒီ႐ႈမွတ္နည္းေလးမ်ိဳးကုိ အခ်ဳပ္အေနနဲ႔ သတိပ႒ာန္လုိ႔ ဆုိျခင္းျဖစ္ပါတယ္။ ဒီလုိသတိပ႒ာနသုတ္မွာ လာတဲ့အတုိင္း ႐ႈမွတ္ေနတာကုိပဲ သတိပ႒ာန္နဲ႔ေနျခင္း၊ ဒါမွမဟုတ္ ဒီေန႔ေခတ္ အသုံးျပဳေနတဲ့ စကားနဲ႔ေျပာရရင္ ဝိပႆနာအားထုတ္ၿပီး ေနျခင္းလုိ႔ ေျပာဆုိၾကျခင္း ျဖစ္ပါတယ္။

အဲဒီလုိ သတိပ႒ာနသုတ္မွာလာတဲ့ နည္းအတုိင္း ဝိပႆနာ တရားအားထုတ္ႏုိင္ရင္ ဝိပႆနာဉာဏ္ေတြ တျဖည္းျဖည္း ရင့္သန္တုိးတက္လာမွာျဖစ္ၿပီး ေနာက္ဆုံး မဂ္ဉာဏ္အထိဆုိက္ေရာက္ကာ ေသာတာပတၱိမဂ္ဉာဏ္ကုိ ရတဲ့ပုဂၢိဳလ္ကုိ ေသာတာပန္၊ သကာဒါဂါမိမဂ္ဉာဏ္ကုိ ရတဲ့ပုဂၢိဳလ္ကုိ သကာဒါဂါမ္ စသျဖင့္ ေျပာၾကတာ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒီလုိဉာဏ္ေတြကုိ ရသြားတဲ့ ပုဂၢိဳလ္ေတြကုိ အရိယမဂ္ဉာဏ္ရတဲ့ ပုဂၢိဳလ္၊ အရိယာပုဂၢိဳလ္လုိ႔ ဆုိျခင္းျဖစ္ပါတယ္။ အရိယာျဖစ္သြားၿပီဆုိရင္ ကိေလသာေတြကုိလည္း သူ႔ဉာဏ္အဆင့္အလုိက္ ပယ္ခြာသြားၿပီး ျဖစ္တဲ့အတြက္ နိဗၺာန္နဲ႔လည္း တျဖည္းျဖည္း နီးလာေနေတာ့တာ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒါဟာ သတိကုိ အေျခခံထားတဲ့ ဘာဝနာအက်င့္၊ တစ္နည္းအားျဖင့္ သတိပ႒ာန္ အက်င့္၊ တစ္နည္းအားျဖင့္ ဝိပႆနာအက်င့္ေတြကုိ နည္းမွန္လမ္းမွန္ က်င့္ႀကံႏုိင္တဲ့ အတြက္ေၾကာင့္ပဲ ျဖစ္ပါတယ္။

ဆုိေတာ့ကား ဘုန္းဘုန္းတုိ႔ ဒကာေလးေတြ ေဆြးေႏြးၾကသလုိ ကိေလသာ ပယ္ခြာႏုိင္ေရးဟာ ဝိပႆနာ အက်င့္နဲ႔မွ ရမယ္၊ သတိပ႒ာန္ အက်င့္နဲ႔လည္း ျဖစ္တယ္လုိ႔ ဆုိႏုိင္ၾကေပမယ့္ အခ်ဳပ္ကေတာ့ သတိကပ္ထားတဲ့ အမွတ္တရားနဲ႔ လက္ေတြ႕ႀကိဳးစား က်င့္ႀကံအားထုတ္မႈနဲ႔ပဲ ပယ္ခြာရမွာ ျဖစ္တယ္ဆုိတာကုိ သတိျပဳနားလည္ ထားရမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ ဝိပႆနာအက်င့္ေတြကုိ ဘယ္လုိပဲ အားထုတ္အားထုတ္ သတိမရွိဘူးဆုိရင္၊ သတိပ႒ာန္ဆုိတဲ့ စကားကုိ ဘယ္ေလာက္ပဲ ေျပာေျပာ သတိမပါဘူးဆုိရင္ အားထုတ္တာနဲ႔ ေျပာေနတာပဲရွိၿပီး လက္ေတြ႕ပုိင္းမွာ ဉာဏ္အဆင့္အတန္း တုိးတက္ဖုိ႔ မလြယ္လွပါဘူး။ သတိကုိ အေျခခံထားတဲ့ သဒၶါ၊ ပညာ၊ သမာဓိ၊ ဝီရိယ တရားေတြကုိ ညီမွ်ေအာင္ ႀကိဳးစားႏုိင္မွပဲ ဉာဏ္အဆင့္အတန္း တုိးတက္ကာ ပယ္ရမယ့္ ကိေလသာေတြကုိ ပယ္ႏုိင္ၾကမွာ ျဖစ္ပါတယ္။

ဒါေပမယ့္ အေျပာလြယ္သေလာက္ အလုပ္ခက္ ဆုိသလုိ ဝိပႆနာအလုပ္ အားထုတ္ဖုိ႔ပဲ ျဖစ္ျဖစ္၊ ေန႔စဥ္အလုပ္ေတြမွာ သတိကပ္ၿပီး ေနၾကည့္ၾကဖုိ႔ပဲ ျဖစ္ျဖစ္ တကယ္လုပ္ၾကည့္ၾကတဲ့အခါ ထင္သေလာက္ မလြယ္ဘူးဆုိတာ သတိျပဳမိၾကမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ ပတ္ဝန္းက်င္ အေနအထား၊ ႐ုပ္ပုိင္းဆုိင္ရာေတြရဲ႕ လႊမ္းမုိးမႈ အေနအထား၊ ဟုိအလုပ္ဒီအ႐ႈပ္ေတြနဲ႔ အာ႐ုံေတြ မ်ားေနတဲ့ အေျခအေနမ်ားက ရွိေနၾကေတာ့ ဒီေန႔ေခတ္မွာ အေျပာနဲ႔အလုပ္ ထပ္တူထုတ္ဖုိ႔က မလြတ္လွတဲ့ သေဘာရွိပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ အိမ္မွာေနရင္၊ စက္႐ုံမွာေနရင္၊ အလုပ္မွာေနရင္ အားမထုတ္ျဖစ္တဲ့အတြက္ တရားအားထုတ္တဲ့ ပတ္ဝန္းက်င္မွာ သြားေရာက္ၿပီး တရားအလုပ္ အားထုတ္ၾကတာပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ ပါရမီအားေကာင္းလွတဲ့ သူေတြမွာ တရားစကားတစ္ခြန္း၊ သံေဝဂဉာဏ္ တစ္ခဏေလာက္နဲ႔ ေသာတာပန္တည္သြား၊ ရဟႏၲာျဖစ္သြားတာေတြ ရွိေနၾကေပမယ့္ ဒီေန႔လုိ ေခတ္မ်ိဳးမွာေတာ့ တရားအလုပ္ အားထုတ္ႏုိင္မယ့္ ပတ္ဝန္းက်င္ အေျခအေနကုိ ေရြးခ်ယ္ၿပီး အားထုတ္ႏုိင္မွပဲ အထုိက္အေလ်ာက္ လုပ္ျဖစ္ၾကတာေတြ ရွိပါတယ္။ ကုိယ့္ေနရာမွာ ကိုယ့္ပတ္ဝန္းက်င္မွာ ဆုိရင္ေတာ့ စိတ္ရွိေပမယ့္ မျဖစ္ႏုိင္တာေတြက ပုိမ်ားလွပါတယ္။ ဘယ္လုိပဲျဖစ္ျဖစ္ အဓိကကေတာ့ တစ္စတစ္စ အားထုတ္ႏုိင္သေလာက္ အားထုတ္ၾကၿပီး အခ်ိန္ေပးႏုိင္တဲ့ အခါဆုိရင္ေတာ့ ဒီအလုပ္ကုိပဲ တစ္စုိက္မတ္မတ္ က်င့္ႀကံႏုိင္တဲ့ ေနရာေတြကုိ သြားေရာက္ကာ ႀကိဳးစားအားထုတ္ၾကည့္ရမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ အဲဒီလုိ ဆုိရင္ေတာ့ အထုိက္အေလ်ာက္ တရားအားေတြ တုိးတက္လာႏုိင္ၾကမွာ ျဖစ္ပါတယ္။

ဆုိလုိတာက ကိေလသာပယ္ခြာၿပီး နိဗၺာန္ကုိ မ်က္ေမွာက္ျပဳေရးမွာ ဝိပႆနာအက်င့္ကသာ အဓိကက်တယ္၊ သတိပ႒ာန္ အက်င့္ကသာ အဓိကက်တယ္ဆုိတဲ့ အမည္အသုံးအႏႈန္းေတြနဲ႔ ေျပာဆုိေဆြးေႏြးၾကတာထက္ သတိတရား လက္ကုိင္ထားတဲ့ သဒၶါ၊ ပညာ၊ သမာဓိ၊ ဝိရီယ တရားေတြနဲ႔ လက္ေတြ႕က်င့္ႀကံ အားထုတ္မႈကသာ အက်ိဳးသက္ေရာက္မႈကုိ အျမန္ဆုံး ျဖစ္ေစေၾကာင္း၊ သတိပ႒ာန္အက်င့္ကုိပဲ က်င့္က်င့္၊ ဝိပႆနာအက်င့္ကုိပဲ က်င့္က်င့္ အားလုံးဟာ အတူတူပဲ ျဖစ္ၿပီး အခ်ဳပ္ကေတာ့ သတိပဲျဖစ္တဲ့အတြက္ ရိပ္သာသြားၿပီးပဲ အားထုတ္အားထုတ္၊ ေန႔စဥ္အလုပ္ေတြကုိ လုပ္ေနရင္းပဲ ေလ့က်င့္ေလ့က်င့္ လက္ေတြ႕က်င့္ႀကံႏုိင္မႈကသာ ကိေလသာေတြကုိ တစ္စတစ္စ ပယ္ခြာလာႏုိင္ၾကမွာ ျဖစ္တဲ့အတြက္ ဘယ္လုိ အေျခအေနမ်ိဳးျဖစ္ျဖစ္ ရသေလာက္ေတာ့ အားထုတ္ေနၾကရမွာ ျဖစ္ေၾကာင္း စသျဖင့္ ဆုိလုိတာ ျဖစ္ပါတယ္။

ဒါေၾကာင့္ သတိပ႒ာန္နဲ႔ ဝိပႆနာဆုိတာ အမည္နာမ အေနနဲ႔ တစ္မ်ိဳးစီလုိ႔ ထင္ေနၾကေပမယ့္ အမွန္ေတာ့ က်င့္စဥ္အေနနဲ႔ သတိကုိအခ်ဳပ္ထားတဲ့ က်င့္စဥ္ပဲျဖစ္တဲ့အတြက္ ဟုိအမည္ဒီအမည္ေတြနဲ႔ ဇေဝဇဝါျဖစ္မေနၾကပဲ လက္ေတြ႕အေနနဲ႔ သတိတရား လက္ကုိင္ထားၿပီး စိတ္မွာပဲျဖစ္ျဖစ္၊ ႐ုပ္မွာပဲျဖစ္ျဖစ္ ျဖစ္သမွ်၊ ေပၚသမွ်အာ႐ုံေတြကုိ အရွိအတုိင္း သိမွတ္ကာ ကိေလသာကုိ ခြာႏုိင္ေအာင္သာ ႀကိဳးစားၾကရမွာ ျဖစ္ပါေၾကာင္း အသိေပးတင္ျပရင္း ေန႔စဥ္အလုပ္ေတြမွာပဲ သတိကပ္ႏုိင္ေအာင္ တစ္စတစ္စ က်င့္ႀကံၾကဖုိ႔ အေလးအနက္ တုိက္တြန္းလုိက္ရပါတယ္။

Read more »