ျမတ္စြာဘုရားရွင္၏ ထူးျခားသည့္ ေအာင္ျမင္ျခင္းမ်ားတြင္ ဗကျဗဟၼာႀကီးအား ေအာင္ျမင္ခဲ့သည့္ ေအာင္ျခင္းသည္လည္း တစ္ခုအပါအဝင္ ျဖစ္၏။ ေအာင္ျမင္ျခင္းဟု ဆုိသည္ထက္ အယူမွားကုိ ေခ်ဖ်က္ေပးခဲ့ျခင္းဟု ဆုိက ပုိ၍သင့္ေလ်ာ္မည္ ျဖစ္၏။ ျမတ္စြာဘုရားရွင္သည္ အယူလဲြေနသည္ ဗကျဗဟၼာႀကီးကုိ မွန္ကန္သည့္ အယူဝါဒျဖင့္ တည့္မွတ္ေပးခဲ့ျခင္းသာ ျဖစ္၏။ ဗကျဗဟၼာႀကီး ဆဲြကုိင္ထားသည့္ အယူဝါဒမွာ သႆတဝါဒ ျဖစ္၏။ သႆတဝါဒဟူသည္ “အရာအားလုံးသည္ ေဖာက္ျပန္ပ်က္စီးျခင္း မရွိ၊ အၿမဲတည္တ့ံေနသည္”ဟု ယူဆသည့္ ဝါဒမ်ိဳးျဖစ္၏။ ဗကျဗဟၼာႀကီး ယူဆမည္ဆုိလွ်င္လည္း ယူဆခ်င္စရာပင္။ ျဗဟၼာႀကီး၏ သက္တမ္းသည္ အလြန္ရွည္လြန္းလွ၏။ ႏွစ္ကာလရွည္ၾကာစြာ ျမင္ေနရသည့္အာ႐ုံမ်ား၊ က်င္လည္ေနရသည့္ အရာမ်ားသည္ တသတ္မတ္တည္းျဖစ္ကာ မေျပာင္းလဲသည့္ သေဘာကဲ့သုိ႔ ျဖစ္ေနသျဖင့္လည္း အရာအားလုံးသည္ အၿမဲတည္ေနသည္ဟု ထင္မွတ္ေနျခင္း ျဖစ္ေပ၏။ ဗကျဗဟၼာႀကီးသည္ ျဗဟၼာ့ဘုံ အဆင့္ဆင့္တြင္ ျဖစ္ခဲ့ေသာ္လည္း ႏွစ္ပရိေစၧဒ ၾကာေညာင္းလွသျဖင့္ စုေတရသည့္ နာမ္႐ုပ္အစဥ္ကုိလည္း မမွတ္မိ၊ ပဋိသေႏၶလည္း မထင္ျဖစ္ကာ ပကတိျဖစ္ၿမဲတုိင္းေသာ ကုိယ္အထည္ျဒပ္ ရွိေနသည္ဟု ထင္မွတ္မိေနျခင္း ျဖစ္၏။
ဗကျဗဟၼာႀကီးသည္ ျဗဟၼာဇာတ္သည္ ျမတ္ေသာၿမဲေသာ နိစၥဓူဝျဖစ္ေသာ ခ်မ္းသာျဖစ္ၿပီး ထုိထက္သာလြန္သည့္ နိဗၺာန္ခ်မ္းသာဟူသည္ မရွိ၊ မိမိပုိင္ဆုိင္ထားသည့္ ျဗဟၼာ့ကုိယ္သည္လည္း အုိျခင္းနာျခင္း ေသျခင္းစသည့္ ဆင္းရဲမရွိဘဲ အတိသုချဖစ္သည့္ ခ်မ္းသာသာ ျဖစ္သည္ စသည္ျဖင့္ အယူသည္းေနသူျဖစ္၏။ သူသာလွ်င္မဟုတ္ သူ၏မိတ္ေဆြ အေပါင္းအသင္းျဖစ္သည့္ ျဗဟၼာေပါင္း (၇၀)တုိ႔သည္လည္း ဤနည္းအတူပင္ အရာအားလုံးသည္ ၿမဲသည္ဟု ယူဆေနသည့္ သႆတပုိင္ရွင္မ်ားပင္ ျဖစ္ေနေပ၏။ ထုိ႔ေၾကာင့္ အေၾကာင္းလည္းစုံ၊ ကၽြတ္ခ်ိန္လည္းႀကဳံသည့္ အခါတြင္ ျမတ္စြာဘုရားရွင္သည္ ဗကျဗဟၼာႏွင့္တကြ သႆတပုိင္ရွင္မ်ား၏ အယူမွားကုိ ေခ်ဖ်က္ေပးရန္ ျဗဟၼာ့ျပည္သုိ႔ ၾကြေရာက္ေတာ္မူၿပီး အမွန္တရားကုိ ေဟာၾကားေပးေတာ္မူခဲ့ျခင္း ျဖစ္၏။
ဘုရားရွင္ ၾကြေတာ္မူလာသည္ကုိ ျမင္ျမင္ခ်င္း ဗကျဗဟၼာႀကီးက ဝမ္းသာအားရျဖင့္ “အုိ အရွင္ေဂါတမ ေကာင္းေသာလာျခင္းပါပဲ၊ ခဏခဏ မလာဘဲ ဘာေၾကာင့္ အခုလုိ အၾကာႀကီးေနမွ ၾကြေတာ္မူလာရပါသလဲ ဘုရား၊ တကယ္ေတာ့ ျမတ္စြာဘုရား အေနနဲ႔လည္း မပ်က္စီးဘဲ အၿမဲတည္တံ့ေနတဲ့ ဒီျဗဟၼာဘုံကုိေရာက္ေအာင္ လုပ္သင့္ပါတယ္၊ တကယ့္နိဗၺာန္ဘုံဆုိတာ တစ္ျခားမဟုတ္ဘူး၊ ဒီျဗဟၼာ့ဘုံကုိပဲ ေျပာတာျဖစ္ပါတယ္ ဘုရား”ဟု ေလွ်ာက္ထားရင္း မိမိကုိယ္ႏွင့္ မိမိဘုံဌာန၏ ၿမဲျမန္စြာတည္ေနျခင္း သေဘာကုိ ညႊန္းဆုိေနေပေတာ့၏။
ထုိအခါ ျမတ္စြာဘုရားရွင္က “အုိ ဗကျဗဟၼာ သင့္အျဖစ္ကလည္း သနားစရာ ေကာင္းေပစြ၊ မသိမႈ အဝိဇၨာက အားႀကီးေနေပစြ၊ သင့္အျဖစ္က ၿမႇံဳးတြင္းမွာရွိေနတဲ့ ငွက္က အျပင္မွာလြတ္ထြက္ေနတဲ့ သတၱဝါေတြကုိ ခ်မ္းသာခ်င္ရင္ ဒီၿမႇဳံးထဲကုိ လာခဲ့ၾကလုိ႔ ဆုိေနသလုိ ျဖစ္ေနပါတကား၊ သင့္အျဖစ္က ကုိယ္ျဖစ္မယ့္ေဘးကုိ မျမင္ဘဲ မၿမဲတာကုိ ၿမဲတယ္၊ မခ်မ္းသာတာကုိ ခ်မ္းသာတယ္လုိ႔ ထင္ေနၿပီး ဝဋ္ကင္းျပတ္ရာ နိဗၺာန္ဟာ အမွန္ရွိေနပါရဲ႕နဲ႔ ျဗဟၼာ့ျပည္ကုိမွ နိဗၺာန္လုိ႔ ထင္ေနပါတကား၊ သနားစဖြယ္အျဖစ္ပါလား” စသည္ျဖင့္ ျပန္လည္ မိန္႔ၾကားေတာ္မူလုိက္၏။
ဗကျဗဟၼာႀကီးသည္ မိမိႏွင့္အယူဝါဒတူ အျခားျဗဟၼာမ်ားေရွ႕တြင္ ထုိသုိ႔အေျပာခံလုိက္ရသျဖင့္ အလြန္ရွက္သြားၿပီး “အုိ အရွင္ေဂါတမ အရာအားလုံးဟာ ၿမဲတယ္လုိ႔ ယူထားတဲ့ ကၽြႏ္ုပ္တုိ႔ ျဗဟၼာေတြဟာ အရွင္ေဂါတမရဲ႕ မၿမဲျခင္း အနတၱဝါဒကုိ ဘယ္လုိမွ လက္မခံႏုိင္တဲ့အျပင္ ကၽြႏ္ုပ္တုိ႔ ေဟာဒီျဗဟၼာဘုံကသာ တကယ့္ထာဝရတည္တံ့ေနတဲ့ နိဗၺာန္အစစ္ ျဖစ္ပါတယ္” ဟု ဆက္လက္ေလွ်ာက္ထားျပန္၏။
ျမတ္စြာဘုရားရွင္က “အခ်င္း ဗကျဗဟၼာ သင့္အေနနဲ႔ ဒီျဗဟၼာဘုံမွာ ထာဝရတည္တံ့ေနတယ္လုိ႔ ဘယ္လုိပဲ ထင္ထင္ ဒီျဗဟၼာဘုံမွာ သင့္အေနနဲ႔ ၾကာၾကာေနရမွ ေနာက္ထပ္ အႏၲရကပ္ (၁၃၆၃၄၅)ကပ္ေလာက္ပဲဲျဖစ္ၿပီး၊ သင္ဟာ ဇာတိဇရာမရဏကုိလည္း မလြန္ဆန္ႏုိင္ေသးဘဲ ေသခ်ာေပါက္ ေသရဦးမွာျဖစ္တယ္၊ သင့္အေနနဲ႔ အသိပညာနဲ႔ သတိျပဳ ဆင္ျခင္ဖုိ႔ လုိပါတယ္” စသည္ျဖင့္ မိန္႔ၾကားေတာ္မူလုိက္၏။
ဗကျဗဟၼာႀကီးသည္ ဘုရားရွင္က သူ႔အား ထုိသုိ႔မိန္႔ေတာ္မူသျဖင့္ အလြန္ေဒါသထြက္သြားၿပီး “အုိ လူသားဘုရား အရွင္ေဂါတမ ကၽြႏ္ုပ္ကဲ့သုိ႔ေသာသူကုိ ထာဝရမတည္ ေသရမည္လုိ႔ ဆုိေနေပမယ့္ ဒီစကားကုိ ကၽြႏ္ုပ္လက္မခံႏုိင္ပါဘူး၊ တကယ္လုိ႔ အရွင္ေဂါတမဆုိတဲ့အတုိင္း အမွန္ျဖစ္တယ္ဆုိရင္ ကၽြႏ္ုပ္ကုိ သက္ေသျပပါ၊ ကၽြႏ္ုပ္သည္ အတိတ္ဘဝက ဘာျဖစ္ခဲ့ၿပီး၊ ဘာေတြလုပ္ခဲ့တယ္၊ ဘယ္လုိအလုပ္ေတြေၾကာင့္ ကၽြႏ္ုပ္ဒီလုိဘုံဘဝမွာ ျဖစ္ခဲ့တယ္ဆုိတာ သက္ေသျပပါ၊ အဲဒီလုိ ေျပာႏုိင္မယ္ဆုိရင္ေတာ့ ကၽြႏ္ုပ္အေနနဲ႔ အရွင္ေဂါတမဟာ ကၽြႏ္ုပ္ထက္သာလြန္သူအျဖစ္ လက္ခံၿပီး သင့္ထံမွာကၽြႏု္ပ္ ဒူးေထာက္အ႐ႈံးေပးကာ အရွင္ေဂါတမကုိ ဆည္းကပ္ကုိးကြယ္ပါမယ္၊ ကၽြႏ္ုပ္အတိတ္ကုိသာ ေျပာျပပါ”ဟု ေတာင္းဆုိလုိက္၏။
ျမတ္စြာဘုရားရွင္က “ဗကျဗဟၼာ အမွန္အားျဖင့္ ငါသည္ သင္၏လားရာကုိ လည္းေကာင္း၊ သင္၏ဆုိက္ေရာက္ရာကုိ လည္းေကာင္း၊ သင္၏ တန္ခုိးစြမ္းပကားကုိလည္းေကာင္း၊ ဗကျဗဟၼာသည္ မည္သည့္ဘဝမွလာၿပီး မည္သည့္ဘဝသုိ႔ သြားမည္၊ မည္မွ်တန္ခုိးရွိသည္ကုိ အားလုံးသိ၏၊ သင္သည္ လြန္ေလၿပီးေသာ အတိတ္ဘဝတစ္ခုက ဗာရာဏသီျပည္၌ ေကသဝအမည္ရွိသည့္ ပုဏၰားတစ္ဦး ျဖစ္ခဲ့ၿပီး ေနာက္ပုိင္းတြင္ ေတာထြက္ကာ ရေသ့ျပဳလ်က္ တရားအားလုပ္ အားထုတ္ခဲ့သူျဖစ္ေၾကာင္း၊ ထုိေကသဝ ရေသ့ဘဝတြင္ တစ္ခါက သဲကႏၲာရသုိ႔ ေရာက္လာသည့္ လွည္းကုန္သည္ငါးရာတုိ႔အား အစာေရစာေပးကာ အသက္ကုိ ကယ္တင္ဖူးခဲ့ေၾကာင္း၊ တစ္ခါတြင္လည္း သူခုိးဓားျပမ်ားေၾကာင့္ ဒုကၡေရာက္ေနခဲ့သည့္ ေက်းရြာတစ္ခုရွိ ကေလးသူငယ္မ်ားႏွင့္ ဒုကၡသည္မ်ားအား ထုိသူခုိးဓားျပမ်ားလက္မွလြတ္ေစလ်က္ အသက္ကုိ ကယ္တင္ေပးခဲ့ဖူးေၾကာင္း၊ တစ္ခါတြင္လည္း ဆင္ဖမ္းသမား ငါးရာတုိ႔ကို ဖမ္းဆီးသတ္ျဖတ္မည့္ နဂါးမင္း၏ လက္မွအသက္ကုိလုကာ ထုိဆင္ဖမ္းသမားမ်ားအား ကယ္တင္ေပးခဲ့ဖူးေၾကာင္း၊ ဗကျဗဟၼာ သင္သည္ ေကသဝရေသ့ ဘဝျဖစ္စဥ္က ငါဘုရားသည္လည္း သင္၏တပည့္ ကပၸရရေသ့ အေနျဖင့္ အတူတရားက်င့္ခဲစဥ္ တပည့္ျဖစ္တဲ့ ကပၸရ ရေသ့ကုိ ကူညီေစာင့္ေရွာက္မႈ၊ ငဲ့ကြက္မႈမ်ား ျပဳလုပ္ခဲ့ေၾကာင္း၊ စင္စစ္ သင္သည္ လူ႔ဘဝရစဥ္ ေကသရ ရေသ့အျဖစ္ျဖင့္ အသက္ကယ္ခဲ့သည့္ ေကာင္းမႈအမ်ိဳးမ်ိဳးကုိ ျပဳလုပ္ခဲ့မႈေၾကာင့္ ယခုကဲ့သုိ႔ ျဗဟၼာျပည္တြင္ အသက္ရွည္ရွည္ ေနခဲ့ရျခင္း ျဖစ္ေၾကာင္း” စသည္ျဖင့္ ဗကျဗဟၼာႀကီး၏ အတိတ္ကုိ ျပန္လည္ေဟာၾကားေပေတာ္မူ၏။
ထုိ႔အျပင္ ျမတ္စြာဘုရားရွင္က ဆက္လက္၍ “ဗကျဗဟၼာ ဤအတိတ္အေၾကာင္းတြင္မဟုတ္၊ ငါဘုရားသည္ သင္မသိႏုိင္သည့္ သင္၏ အတိတ္ျဗဟၼာ ဘဝမ်ားကုိလည္း သိေၾကာင္း၊ သင္သည္ ယခု ဗကျဗဟၼာအျဖစ္ျဖင့္ ဤဘုံသုိ႔ မေရာက္မီက အာဘႆရာ အမည္ရွိသည့္ ျဗဟၼာဘုံတြင္ ျဖစ္ခဲ့ေသးေၾကာင္း၊ ထုိဘုံမွစုေတၿပီး ယခုဘုံသုိ႔ သင္ေရာက္လာျခင္းျဖစ္ေၾကာင္း၊ သင္သည္ကား ယခုလက္ရွိဘုံဘဝတြင္ အခ်ိန္ၾကာျမင့္စြာ ေနရသျဖင့္ သင္၏ဘဝအစစ္ကုိ ေမ့ေလ်ာ့ေနျခင္း ျဖစ္ေၾကာင္း၊ ငါဘုရားသည္ သင္မသိသည့္အရာ အားလုံးကုိ သိေန၏၊ ထုိ႔ေၾကာင္းသင္သည္ ငါႏွင့္တုၿပိဳင္၍ မည္သုိ႔မွ် မတတတ္ႏုိင္သည္သာ ျဖစ္ေၾကာင္း” စသည္ျဖင့္ မိန္႔ေတာ္မူလုိက္၏။
သုိ႔ေသာ္ ဗကျဗဟၼာသည္ အလြယ္တကူ လက္မခံေသးဘဲ “ အရွင္ေဂါတမ ရွိပါေစ၊ ယခုကၽြႏ္ုပ္သည္ အရွင္ေဂါတမ မျမင္ရေအာင္ ခ်က္ခ်င္းကြယ္ေပ်ာက္ျပပါမည္၊ အရွင္ေဂါတမ ေစာင့္ၾကည့္ပါ၊ ကၽြႏု္ပ္သည့္ သင့္ထက္တန္ခုိးအရာ၊ စြမ္းပကားအရာ သာလြန္သည္ကုိ ျပပါမည္ ေစာင့္ၾကည့္ပါ”ဟု ဆုိကာ မိမိကုိယ္ကုိ ကြယ္ေပ်ာက္ရန္ အားထုတ္ျပေသာ္လည္း မရဘဲ ျဖစ္ေနေလ၏။
ထုိအခါ ျမတ္စြာဘုရားရွင္က “ဗကျဗဟၼာ သင္မည္သုိ႔ပင္ ကြယ္ေပ်ာက္ေအာင္ အားထုတ္ေသာ္လည္း ငါဘုရားမ်က္စိေအာက္က ေပ်ာက္သြားေအာင္ မလုပ္ႏုိင္ေပ၊ ငါဘုရားသည္ သင္မည္သည့္ေနရာ၊ မည္သုိ႔ေသာ အေနအထား ရွိပါေစ၊ ျမင္ႏုိင္၏၊ စင္စစ္ သင္သည္ကား ငါဘုရားကုိ မျမင္ႏုိင္ေအာင္ ငါဘုရားသည္ လက္ေတြ႕ကြယ္ေပ်ာက္ေအာင္ လုပ္ႏုိင္၏” စသည္ျဖင့္ မိန္႔ေတာ္မူကာ ျမတ္စြာဘုရားရွင္သည္ ကုိယ္ေတာ္ျမတ္၏ အသံကုိသာ ၾကားေစၿပီး ႐ုပ္ကုိမျမင္ႏုိင္ေအာင္ ဖန္ဆင္းျပေတာ္မူလုိက္၏။
ထုိအခါမွသာ ဗကျဗဟၼာႀကီးလည္း လက္ေတြ႕သေဘာေပါက္ လက္ခံလာၿပီး ျမတ္စြာဘုရားရွင္အား “အရွင္ေဂါတမ အရွင္ဘုရား၏ တန္ခုိးစြမ္းပကားကား ႀကီးမားလွေပစြ၊ ကၽြႏ္ုပ္တုိ႔ ျဗဟၼာမ်ားထက္ အဆအရာအေထာင္မက သာလြန္လွပါ၏၊ အရွင္ေဂါတမသည္ ကၽြႏ္ုပ္တုိ႔ ျဗဟၼာမ်ား၏ ဘဝအသီးသီးႏွင့္ ေရွ႕ေနာက္အျဖစ္အပ်က္မ်ား၊ လဲြမွားေနသည့္ အယူဝါဒမ်ားကုိလည္း ထုတ္ေဖာ္ေဟာၾကားေတာ္ မူႏုိင္ပါ၏၊ ကၽြႏ္ုပ္တုိ႔ အ႐ႈံးေပးပါၿပီ၊ ယခုအခ်ိန္မွစ၍ ကၽြႏ္ုပ္တုိ႔၏ အယူလဲြကုိပယ္ကာ ျမတ္စြာဘုရား ေဟာေတာ္မူသည့္အတုိင္း လက္ေတြ႕လုိက္နာ က်င့္သုံးကာ ဘုရားရွင္ကုိ ကုိးကြယ္ဆည္းကပ္ပါေတာ့မည္ ဘုရား” ဟု ေလွ်ာက္ထားလုိက္ေလေတာ့၏။ (မဇၥ်ိမနိကာယ္၊ မူလပဏၰာသ၊ ျဗဟၼနိပႏၲိယသုတ္)
ဤကား အရာရာကုိ ၿမဲသည္ဟု ထင္မွတ္ေနသည့္ သႆတပုိင္ရွင္ ဗကျဗဟၼာႀကီးအား ေခ်ခၽြတ္ေတာ္မူခဲ့သည့္ ျမတ္ဗုဒၶႏွင့္ ဗကျဗဟၼာအေၾကာင္း တစ္ေစ့တစ္ေစာင္းပင္ ျဖစ္ပါ၏။ ဤ၌ အဓိကေပးလုိသည့္ အသိမွာ သႆတအယူဝါဒႏွင့္ စပ္လ်ဥ္းသည့္ အခ်က္ပင္ ျဖစ္၏။ သႆတဝါဒသည္ ယေန႔ေခတ္တြင္လည္း လက္ခံလုိက္နာ က်င့္သုံးေနသူမ်ား အမ်ားအျပား ရွိေနေပ၏။ မၿမဲျခင္းတရားကုိ ၿမဲသည္ဟုထင္ကာ အယူလဲြေနသူမ်ား အလြန္မ်ားျပားလွ၏။ တုိေတာင္းလွသည့္ အခုိက္အတန္႔ႏွင့္ တဒဂၤရွိသည့္ ခဏအရွိမ်ားတြင္ ၿမဲသည္ဟု ထင္ေနၾကသူမ်ားလည္း ေပါမ်ားလွ၏။ စင္စစ္ ယေန႔လုိသက္တမ္းမ်ိဳး မဆုိထားႏွင့္ မေရမတြက္ႏုိင္ေအာင္ မ်ားျပားလွသည့္ သက္တမ္းရွိသည့္ ျဗဟၼာမ်ားသည္လည္း ေနာက္ဆုံးတြင္ ပ်က္ဆီးၾကရမည္သာ ျဖစ္သည္ကုိ သတိျပဳမိပါက သိႏုိင္ၾကမည္ ျဖစ္၏။
ထုိ႔ေၾကာင့္ ယေန႔ေခတ္ သႆတပုိင္ရွင္မ်ား အေနျဖင့္လည္း သႆတပုိင္ရွင္ ဗကျဗဟၼာႀကီးကဲ့သုိ႔ေသာ အယူလဲြသူမ်ားပင္ ေနာက္ဆုံးတြင္ မွန္ကန္သည့္လမ္းကုိ ေရြးခ်ယ္သြားၾကသည္ကုိ သတိျပဳဆင္ၿပီး မိမိတုိ႔ ထင္ျမင္ယူဆေနသကဲ့သုိ႔ အရာရာၿမဲသည္ဟူသည့္ အယူအဆမ်ားသည္ အမွန္အားျဖင့္ မၿမဲသည့္ အနိစၥသေဘာမ်ားသာ ျဖစ္ေၾကာင္း၊ အရာအားလုံးသည္ ပ်က္ဆီးျခင္းလ်င္ အဆုံးရွိေၾကာင္း ေကာင္းစြာ သေဘာေပါက္ကာ ယခုလက္ရွိအခ်ိန္တြင္သာ အေကာင္းဆုံးျဖစ္သည့္ အလုပ္မ်ားကုိ ျပဳလုပ္ရင္း မွန္ကန္သည့္ အယူဝါဒအတုိင္း ေလ်ာက္လွမ္းႏုိင္ေအာင္ ႀကိဳးစားၾကရမွာျဖစ္ေၾကာင္း အသိေပးတုိက္တြန္း လုိက္ရပါသည္။
Read more »
