စိတ္ဓာတ္ေလးေတြ က်ေနတဲ့အခါ

ဘုန္းဘုန္းကုိ ဒကာေလးတစ္ေယာက္က “အရွင္ဘုရား တပည့္ေတာ္ အခုစိတ္ဓာတ္က်ေနလို႔ တရားတစ္ပုဒ္ေလာက္ ခ်ီးျမင့္ပါဘုရား”လုိ႔ ေတာင္းဆုိထားဖူးပါတယ္။ သူေတာင္းဆုိတဲ့အခ်ိန္က ဘုန္းဘုန္းမွာ အလုပ္နည္းနည္း႐ႈပ္ေနတာနဲ႔ ခ်က္ခ်င္းအေၾကာင္းမျပန္ႏုိင္၊ သူေတာင္းဆုိထားတဲ့ တရားတစ္ပုဒ္ကုိလည္း အဲဒီတုန္းက မေဟာျပႏုိင္ခဲ့ပါဘူး။ အခုမွပဲ သူေတာင္းဆုိထားတာေလးကုိ အေၾကာင္းျပန္ရင္း သူလုိ စိတ္ဓာတ္ေလးေတြ က်တတ္ၾကတဲ့ သူေတြအတြက္လည္း နည္းနည္းပဲျဖစ္ျဖစ္ အေထာက္အကူ ျဖစ္ပါေစဆုိတဲ့ ဆႏၵနဲ႔ စာေလးတစ္ပုဒ္ ေရးထုတ္ျဖစ္ခဲ့ပါတယ္။ စိတ္ဓာတ္က်တာကေတာ့ သူလုိေလာကီလူသားေတြ မေျပာနဲ႔ သာသနာ့ေဘာင္မွာ ေရာက္ေနၾကတဲ့ ဘုန္းဘုန္းတုိ႔လုိ သာသနာ့ဝန္ထမ္းေတြလည္း ျဖစ္ၾကတာပါပဲ။ နာမ္႐ုပ္ႏွစ္ပါးကုိ ပုိင္ဆုိင္ထားတဲ့ သာမန္ပုထုဇဥ္ေတြ ျဖစ္ေနသမွ်ေတာ့ စိတ္ဓာတ္က်တာေတြ၊ စိတ္ဓာတ္တက္တာေတြ၊ စိတ္ညစ္တာေတြ၊ စိတ္ဖိစီးတာေတြ၊ စိတ္ဂေယာက္ဂယက္ ျဖစ္တာေတြဟာ အနည္းနဲ႔အမ်ား ရွိေနၾကမွာ အမွန္ပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ အဲဒီလုိအခါမ်ိဳးမွာ ကုိယ့္ကုိယ္ကုိ ထိန္းထိန္းသိမ္းသိမ္း ျဖစ္ေအာင္ႀကိဳးစား ေနထုိင္ႏုိင္တဲ့ သူေတြကေတာ့ ေအးေအးေဆးေဆး တည္တည္ၿငိမ္ၿငိမ္နဲ႔ ဒီစိတ္ဓာတ္က်တာေတြကုိ ျပဳျပင္ထိန္းသိမ္းႏုိင္ၾကမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ စိတ္ဓာတ္ေလးေတြက်တဲ့အခါ ကုိယ့္ကုိယ္ကုိ သတိ၊ သမာဓိ၊ ပညာ၊ ဝိရိယတရားေလးေတြနဲ႔ ပဲ့ကုိင္ကာ ထိန္းေက်ာင္းေပးၾကရမွာ ျဖစ္ပါတယ္။

တကယ္ေတာ့ စိတ္ဓာတ္က်တယ္ဆုိတာ စိတ္ကအာ႐ုံေတြေနာက္ကုိလုိက္ၿပီး ဓာတ္ေတြက်ေနလုိ႔ပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ အထူးသျဖင့္ မေကာင္းတဲ့ အာ႐ုံေတြေနာက္ကုိလုိက္ၿပီး ဓာတ္က်ေနသမွ် စိတ္မွာလည္း တန္ျပန္သက္ေရာက္မႈ အေနနဲ႔ အဲဒီဓာတ္ေတြ ကူးဆက္လာၿပီး တျဖည္းျဖည္းနဲ႔ က်လာေတာ့တာ ျဖစ္ပါတယ္။ အဲဒီလုိ အခါမ်ိဳးမွာ စိတ္ဓာတ္က်တယ္၊ စိတ္ညစ္တယ္၊ စိတ္ဖိစီးတယ္ဆုိတာေတြ ျဖစ္လာၾကေတာ့တာ ျဖစ္ပါတယ္။ စိတ္ဆုိတဲ့ သေဘာက သတိနဲ႔ ထိန္းမထားဘူးဆုိရင္ အာ႐ုံေတြေနာက္ကုိ လုိက္ခံစားၿပီး ျမင္သမွ်၊ ၾကားသမွ်၊ နံသမွ်၊ ခံသမွ်၊ ထိသမွ် အာ႐ုံစတာေတြမွာ စဲြေနေတာ့တာ ျဖစ္ပါတယ္။ စဲြတာမွ တႏုံ႔ႏုံ႔နဲ႔ကုိ စဲြေနတတ္တာပါ။ ေတြးတုိင္းေတြးတုိင္း ဒီအာ႐ုံေတြပဲ ထင္ထင္လာတဲ့အတြက္ အဲဒီအာ႐ုံေတြရဲ႕ ခ်ည္ေႏွာင္မႈေတြေၾကာင့္ စိတ္မွာ ႐ုန္းမထြက္ႏုိင္ေအာင္ျဖစ္ၿပီး ေနာက္ဆုံး အားေတြပါ က်လာေတာ့တာ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒါဟာ စိတ္ကုိ အာ႐ုံေတြေနာက္မွာ လုိက္လုိက္ၿပီး ဓာတ္ေတြက်ေနရာက စိတ္ဓာတ္ေတြ က်တယ္ဆုိတာ ျဖစ္လာတဲ့ သေဘာပဲ ျဖစ္ပါတယ္။

စိတ္ရဲ႕သေဘာက လႊတ္ထားရင္း လႊတ္ထားသေလာက္ သြားခ်င္ရာကုိသြားၿပီး ေရာက္ခ်င္ရာကုိ ေရာက္တတ္တဲ့အျပင္ စဲြခ်င္ရာကုိစဲြၿပီး က်ခ်င္ရာကုိ က်တတ္တဲ့ သေဘာလည္းရွိပါတယ္။ အဲဒီလုိ သြား၊ ေရာက္၊ စဲြ၊ က်တဲ့အခါေတြမွာလည္း ေကာင္းတဲ့အာ႐ုံေတြမွာ မျဖစ္တတ္ဘဲ မေကာင္းတဲ့ အာ႐ုံေတြမွာပဲ ျဖစ္တတ္တဲ့ သေဘာရွိပါတယ္။ စိတ္ဟာမေကာင္းမႈမွာ ေမြ႕ေလ်ာ္တတ္တယ္လုိ႔ ဆုိတဲ့အတုိင္း သတိမရွိတဲ့ စိတ္ဟာ မေကာင္းတဲ့အာ႐ုံေတြမွာပဲ ေပ်ာ္ေမြ႕ကာ ဓာတ္ေတြက်ေနတဲ့ သေဘာေတြရွိပါတယ္။ အာ႐ုံဆုိတာက ေကာင္းတာပဲျဖစ္ျဖစ္၊ မေကာင္းတာပဲ ျဖစ္ျဖစ္ စိတ္ကုိစဲြလန္းေစတတ္ပါတယ္။ စိတ္ကုိ သတိကပ္မထားရင္ အဲဒီစိတ္က အဆင္း၊ အသံ၊ အန႔ံ၊ အရသာ၊ အေတြ႕အထိ စတဲ့အာ႐ုံေတြမွာ စဲြလန္းမိၿပီး ေကာင္းရင္လည္း ေလာဘတဏွာျဖစ္လုိက္၊ မေကာင္းရင္လည္း ေဒါသမၾကည္သာျဖစ္လုိက္နဲ႔ စဲြေလေလ ဒုကၡျဖစ္ေလေလပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒါဟာ အာ႐ုံေနာက္ကုိ စိတ္လုိက္ရာက အစဲြမ်ားၿပီး တျဖည္းျဖည္းနဲ႔ တဏွာေတြရကာ ကုသုိလ္အားေတြ က်လာတဲ့ သေဘာပဲ ျဖစ္ပါတယ္။

လူအေတာ္မ်ားမ်ားက ကုိယ့္စိတ္ကုိ ကုိယ္မထိန္းႏုိင္ၾကတဲ့အတြက္ တစ္ေယာက္ေယာက္နဲ႔ ပတ္သက္ၿပီးေတာ့ပဲ ျဖစ္ျဖစ္၊ တစ္ခုခုနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီးေတာ့ပဲ ျဖစ္ျဖစ္ “ငါ့ကုိ ဘယ္သူကေတာ့ ဘာေျပာလုိက္တာ၊ ဘယ္လုိဆက္ဆံလုိက္တာ၊ ဘာေပးလုိက္တာ၊ ငါ့ကုိမွ ဒီလုိလုပ္ရက္လုိက္တာ၊ ငါလုိခ်င္တဲ့ ဒီအဆင္း၊ ငါၾကားခ်င္တဲ့ ဒီအသံ၊ ငါနမ္းခ်င္တဲ့ ဒီအန႔ံ၊ ငါခံစားခ်င္တဲ့ ဒီအရသာ၊ ငါေတြ႕ထိခ်င္တဲ့ ဒီလုိအေတြ႕အထိမ်ိဳး ေတြ မဟုတ္ဘဲ ငါမလုိခ်င္တဲ့ ဒီအဆင္းအသံအနံ႔ စတာေတြမွ ငါ့ဆီကုိ ေရာက္မွ ေရာက္လာရတယ္လုိ႔…” စသျဖင့္ လုိခ်င္တဲ့အာ႐ုံ၊ မလုိခ်င္တဲ့ အာ႐ုံေတြေနာက္ကုိ စိတ္ကလုိက္သြားရင္း ၾကာေတာ့ ျဖစ္ခ်င္တုိင္းမျဖစ္ဘဲ မျဖစ္ခ်င္တာေတြ ျဖစ္ျဖစ္ေနရာက စိတ္ဓာတ္ေတြ က်တဲ့အထိ ျဖစ္ကုန္ေတာ့တာ ျဖစ္ပါတယ္။ အရင္းစစ္ေတာ့ အာ႐ုံေတြေနာက္ကုိလုိက္ၿပီး ဓာတ္ေတြက်ေနရာက စိတ္ေတြပါ က်လာတဲ့ သေဘာပဲ ျဖစ္ျဖစ္ပါတယ္။

ဆုိေတာ့ကား စိတ္ဓာတ္က်ရျခင္းရဲ႕ အေၾကာင္းကုိ ရွာၾကည့္လုိက္ေတာ့ အာ႐ုံေတြေနာက္ကုိ စိတ္ကလုိက္ေနၾကလုိ႔ပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ အထူးသျဖင့္ မေကာင္းတဲ့အာ႐ုံေတြမွာ စိတ္ကုိကပ္ထားၿပီး အဲဒီအာ႐ုံေတြပဲ စိတ္ထဲမွာေရာက္ေရာက္ေနၾကလုိ႔ပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ ဘယ္သူကေတာ့ ဘာေျပာလုိက္လုိ႔၊ ဘယ္သူကေတာ့ ဘယ္လုိဆက္ဆံလုိက္လုိ႔ စတဲ့ အေတြးအာ႐ုံေတြ၊ အျမင္အာ႐ုံေတြ၊ အျပဳအမူအာ႐ုံေတြမွာ စိတ္က ႐ုန္းမထြက္ႏုိင္ၾကတဲ့အတြက္ အခုလုိ စိတ္ဓာတ္က်တာေတြ၊ စိတ္ညစ္တာေတြ ျဖစ္ေနၾကျခင္း ျဖစ္ပါတယ္။ ဒီလုိအခါမ်ိဳးမွာ ဒီလုိအာ႐ုံေတြကေန ႐ုန္းထြက္ႏုိင္ဖုိ႔ကေတာ့ အာ႐ုံေကာင္းေတြနဲ႔ ျပန္ၿပီးရယူၾကဖုိ႔ပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ အာ႐ုံေကာင္းေတြ ရယူႏုိင္ဖုိ႔ဆုိတာလည္း ဘုရားအား၊ တရားအားကုိ ယူမွပဲ ျဖစ္မွာပါ။ ဘုရားနဲ႔ ဘုရားရဲ႕ဂုဏ္၊ ဘုရားေဟာတဲ့ တရားေတာ္ရဲ႕ လမ္းညႊန္မႈနဲ႔ စြမ္းအားေတြကပဲ က်ေနတဲ့ စိတ္ဓာတ္ေတြကုိ တက္လာေအာင္ လုပ္ေပးႏုိင္မွာ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒီလုိျဖစ္လာဖုိ႔ အတြက္ကလည္း ကုိယ္ကုိယ္တုိင္က ကုိယ့္သႏၲာန္မွာ သတိတရား၊ သဒၶါတရား၊ ပညာတရား၊ သမာဓိတရား၊ ဝိရိယတရားေတြ အားေကာင္းလာေအာင္ ျပဳစုပ်ိဳးေထာင္ၾကရမွာ ျဖစ္ပါတယ္။

ဒီေတာ့ စိတ္ဓာတ္က်တဲ့သူေတြ အေနနဲ႔ စိတ္ဓာတ္က်ေလေလ ဘုရားအားကုိ မ်ားမ်ားယူေလ၊ တရားအားကုိ မ်ားမ်ားယူေလလုပ္ၿပီး က်ေနတဲ့စိတ္ကုိ ျပန္တက္ေအာင္ လုပ္ၾကရမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ စိတ္ဓာတ္က်ေနတဲ့အခါ အဲဒီစိတ္ဓာတ္က်စရာ အေၾကာင္းေတြကုိပဲ ေတြးေနမိတတ္ၿပီး ဘာမွမလုပ္ခ်င္ မကုိင္ခ်င္ေအာင္ ျဖစ္ေနတတ္ေပမယ့္ အဲဒီလုိအခါမ်ိဳးမွာ ရတနာသုံးပါးရဲ႕ အားကုိယူၿပီး ျပန္ထႏုိင္ေအာင္၊ စိတ္ဓာတ္ေလးေတြ ျပန္တက္လာေအာင္ ႀကိဳးစားရမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ အထူးသျဖင့္ ဘုရားရွင္ရဲ႕ အႏႈိင္းမဲ့အားေတြကုိ ယူၿပီး ဘုရားဂုဏ္ကုိ မ်ားမ်ားပြားကာ ႏွလုံးသားထဲမွာ ဘုရားနဲ႔အတူ ရွိေနေအာင္ ႀကိဳးစားၾကည့္သင့္ပါတယ္။ အဲဒီလုိ ဘုရားအားကုိ ယူထားမယ္ဆုိရင္ ဘုရားကုိ ကုိးကြယ္းထားတဲ့သူ တစ္ေယာက္အတြက္ မ်ားမ်ားကုိးစားေလ မ်ားမ်ားအကာအကြယ္ရေလ ျဖစ္ေနမွာ အမွန္ပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ စိတ္ဓာတ္က်ေလ ဘုရားကုိမ်ားမ်ား ရွိခုိးေလ၊ ေမတၱာမ်ားမ်ားပြားေလ၊ ကုိယ့္စိတ္ကုိ ကုိယ္ျမင္ေအာင္ၾကည့္ၿပီး ဘာဝနာအလုပ္ မ်ားမ်ားအားထုတ္ေလ လုပ္ႏုိင္မယ္ဆုိရင္ က်ေနတဲ့စိတ္ဓာတ္ေတြဟာ သိသိသာသာကုိ ျပန္ၿပီးတက္လာမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ စိတ္ဓာတ္က်စရာ အေၾကာင္းေတြကုိ ေခါင္းထဲက ျမန္ျမန္ေပ်ာက္ေအာင္ထုတ္ပစ္ၿပီး ရထားတဲ့ ဘုရားရွိခုိးေတြ၊ ရထားတဲ့ ရြတ္ဖတ္စရာေတြ၊ သိထားတဲ့ သမထ ဝိပႆနာ အက်င့္ေလးေတြကုိ အခ်ိန္ယူအားစုိက္ၿပီး လုပ္လုိက္မယ္ဆုိရင္ အမွန္ပဲ စိတ္ဓာတ္ခြန္အားေတြ တက္လာမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒါဟာ အာ႐ုံေတြမွာ စိတ္ကလုိက္ၿပီး ဓာတ္ေတြက်ေနလုိ႔ စိတ္ပ်က္ေနတဲ့သူေတြ အေနနဲ႔ တစ္ခါျပန္ၿပီး ခြန္အားေတြ တက္ေစမယ့္ အေကာင္းဆုံးနည္းပဲ ျဖစ္ပါတယ္။

အသိဒကာေလးတစ္ေယာက္ဆုိရင္ စိတ္ညစ္စရာေတြ၊ စိတ္ဓာတ္က်စရာေတြနဲ႔ ႀကဳံတုိင္းသီလယူ၊ ဘုရားရွိခုိးၿပီး ပရိတ္ပ႒ာန္းစာအုပ္ကုိလွန္ၿပီး ရွိသမွ်ပရိတ္ေတြ၊ ရသမွ် ပ႒ာန္းေတြကုိ ရြတ္တတ္တဲ့အေလ့အက်င့္ကုိ လုပ္ျဖစ္ေနတယ္လုိ႔ ဆုိပါတယ္။ သူ႔ကုိယ္ေတြ႕အရ ရြတ္ပါမ်ားလာေတာ့ အဓိပၸါယ္ကုိ အျပည့္အဝ မသိေပမယ့္ ေန႔စဥ္ဝတ္တစ္ခုလုိျဖစ္ကာ မပ်က္ေအာင္ ႀကိဳးစားေနျဖစ္ၿပီး ဒီအလုပ္ေတြေၾကာင့္ပဲ စိတ္မွာဘာမွ အထူးတလည္ စုိးရိမ္မႈေတြ မရွိေတာ့တဲ့အျပင္ အရင္တုန္းက ခဏခဏ ျဖစ္တတ္တဲ့ စိတ္ဖိစီးတာတုိ႔၊ စိတ္ဓာတ္က်တာတုိ႔လည္း တျဖည္းျဖည္း ေလ်ာ့လာတယ္လုိ႔ ဆုိပါတယ္။ သူကေတာ့ သူ႔ကုိယ္ေတြ႕မုိ စိတ္ဓာတ္က်တဲ့အခါတုိင္း၊ စိတ္ဖိစီးမႈျဖစ္တဲ့အခါတုိင္း၊ အတုိက္အခုိက္ေတြ ျဖစ္တဲ့အခါတုိင္း ရတနာသုံးပါးရဲ႕ အားကုိယူၿပီး ကာကြယ္တာဟာ အေကာင္းဆုံးပဲလုိ႔ ဆုိပါတယ္။

ဟုတ္ပါတယ္။ ဒီဒကာေလး ေျပာသလုိပဲ စိတ္ဓာတ္က်တဲ့အခါ၊ စိတ္ဖိစီးမႈေတြ ရွိတဲ့အခါ၊ အတုိက္အခုိက္ ေတြ႕နဲ႔ႀကဳံတဲ့အခါ၊ အတက္အက် အနိမ့္အျမင့္ ေလာကဓံေတြနဲ႔ ႀကဳံတဲ့အခါ အေကာင္းဆုံး စိတ္ခြန္အားကုိ ျဖစ္ေစမယ့္အရာေတြကေတာ့ ဘုရားအားနဲ႔ တရားအားကုိ ယူတာဟာ အေကာင္းဆုံးပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ တရားတစ္ခုခု ေဟာေပးေနတဲ့ သံဃာေတာ္မ်ားရဲ႕ တရားစကားကုိ နားေထာင္ၿပီး စိတ္ဓာတ္ေတြကုိ ျမင့္တင္ၾကည့္တာဟာ အေကာင္းဆုံးပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒီနည္းနဲ႔ပဲ က်ေနတဲ့ စိတ္ဓာတ္ကုိ ျပန္တက္ေအာင္ လုပ္သင့္ပါတယ္။

ဒါေပမယ့္ တစ္ခ်ိဳ႕က ဒီလုိအေကာင္းဆုံး နည္းေတြကုိ မသိေတာ့ စိတ္ဓာတ္က်တဲ့အခါတုိင္း၊ စိတ္ဖိစီးမႈေတြ ရွိတဲ့အခါတုိင္း၊ ေလာကဓံေတြနဲ႔ ႀကဳံတဲ့အခါတုိင္း အေပါင္းအသင္းေတြနဲ႔ အရက္ဆုိင္သြား၊ ႏိႈက္ကလပ္သြား၊ အေပ်ာ္အပါးေတြ လုိက္စားၿပီးပဲ ကုစားေလ့ရွိတတ္ပါတယ္။ အဲဒီလုိလုပ္ကာမွ စိတ္ဓာတ္ေတြ မတက္ဘဲ ျပႆနာမ်ိဳးစုံတက္ၿပီး ဒုကၡမ်ိဳးစုံနဲ႔ႀကဳံလုိ႔ ပုိၿပီးစိတ္ဓာတ္က်ရတဲ့ သူေတြကလည္း အမ်ားႀကီးပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ အမွန္ေတာ့ မေကာင္းတာေတြႀကဳံရင္ ေကာင္းတာေတြနဲ႔ ကာကြယ္ေပးမွ၊ ေကာင္းတာေတြနဲ႔ ျဖည့္ေပးထားမွ အဲဒီမေကာင္းတာေတြလည္း ပေပ်ာက္သြားမွာ ျဖစ္ေပမယ့္ တစ္ခ်ိဳ႕က အဲဒီလုိ စိတ္ကူးမရွိဘဲ မေကာင္းတာေတြႀကဳံတုိင္း မေကာင္းတာေတြနဲ႔ပဲ ေျဖတတ္ၾကေတာ့ မေကာင္းတာေတြပဲ ထပ္ေရာက္ လာၾကေတာ့တာ ျဖစ္ပါတယ္။ အဲဒီေတာ့ စိတ္ဓာတ္ေတြက ပုိၿပီးက်ကုန္ေတာ့တာ ျဖစ္ပါတယ္။ ျဖစ္သင့္တာက မေကာင္းတာေတြ မ်ားမ်ားႀကဳံေလ ေကာင္းတာေတြကုိ မ်ားမ်ားၿခဳံေလပဲ ျဖစ္သင့္ပါတယ္။ ဒါမွ အေကာင္းေတြရဲ႕ အစြမ္းနဲ႔ အေကာင္းေတြျပန္စုံလာမွာ ျဖစ္ပါတယ္။

ဒါေၾကာင့္ မေကာင္းတာေတြ ေတြ႕ႀကဳံရလုိ႔ စိတ္ဓာတ္ေတြက်ေနၾကတဲ့ သူေတြအေနနဲ႔ စိတ္ဓာတ္က်တယ္ဆုိတယ္ အဲဒီလုိ မေကာင္းတဲ့ အာ႐ုံေတြေနာက္ကုိ စိတ္ကလုိက္ၿပီး ဓာတ္ေတြက်ေနတဲ့ အတြက္ေၾကာင့္ပဲဆုိတာ သေဘာေပါက္သိျမင္ၿပီး မေကာင္းတဲ့ အာ႐ုံေတြေနာက္ကုိ စိတ္က လုိက္မသြားရေအာင္၊ က်ေနတဲ့ စိတ္ဓာတ္ေတြကုိ ျပန္ၿပီးတက္လာရေအာင္ စိတ္ဓာတ္ေတြက်တုိင္း၊ စိတ္ဖိစီးမႈေတြရွိတုိင္း၊ အတက္အက်ေလာကဓံေတြနဲ႔ ႀကဳံတုိင္း ဘုရားအား၊ တရားအားနဲ႔ သံဃာအားကုိယူၿပီး ဘုရားတရားအလုပ္ကုိသာ မ်ားမ်ားဖိလုပ္ၾကရင္း စိတ္ခြန္းအားေတြနဲ႔ ကုိယ့္ကုိယ္ကုိ ယုံၾကည္မႈကုိ တည္ေဆာက္ကာ စိတ္ဓာတ္ေတြကုိ အျမန္ဆုံး ျပန္တက္ေအာင္သာ ႀကိဳးစားၾကည့္ၾကပါလုိ႔ ေစတနာစကား၊ ေမတၱာအားနဲ႔ အေလးအနက္ တုိက္တြန္းသမႈ ျပဳလုိက္ရပါတယ္။

Read more »

သူမေတာ္လည္း ကုိယ္ေကာင္းၾကစုိ႔

“သူေတာ္ေကာင္း”ဆုိတဲ့ စကားေလးကုိ တစ္ခ်ိဳ႕က “သူေတာ္မွ ကုိယ္ေကာင္းမယ္”ဆုိတဲ့ ကေလးကလား အေတြးေလးေတြနဲ႔ ေျပာတတ္ၾကပါတယ္။ ဒီသေဘာက “သူမေတာ္ရင္ ကုိယ္လည္းမေတာ္ႏုိင္၊ သူမေကာင္းရင္ ကုိယ္လည္းမေကာင္းႏုိင္၊ သူမေျပာင္းရင္ ကုိယ္လည္း မေျပာင္းႏုိင္ဘူး”ဆုိတဲ့ အဓိပၸါယ္မ်ိဳးပါ။ တကယ္ေတာ့ သူေတာ္ေကာင္းေတြရဲ႕ စိတ္သေဘာထားဟာ “သူမေတာ္လည္း ကုိယ္ေကာင္းမယ္” ဆုိတဲ့ သေဘာထားမ်ိဳးပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ သူမေတာ္ရင္ ေတာ္လာေအာင္ ကုိယ္ကေကာင္းေအာင္ က်င့္သုံးေနထုိင္တတ္တဲ့ သေဘာမ်ိဳးကသာ သူေတာ္ေကာင္းမ်ားရဲ႕ သေဘာထား အမွန္ပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ “ဘယ္သူတရားပ်က္ပ်က္ ကုိယ္မပ်က္ေအာင္ က်င့္သုံးေနထုိင္ျခင္းမ်ိဳး”လုိ႔ ဆုိရင္ ပုိမွန္ပါလိမ့္မယ္။ ဆုိေတာ့ကား သူမေတာ္လုိ႔ ကုိယ္မေတာ္ရင္၊ သူမေကာင္းလုိ႔ ကုိယ္မေကာင္းရင္ သူလည္းမေတာ္ ကုိယ္လည္းမေကာင္း ျဖစ္တတ္တဲ့အတြက္ သူေတာ္လာေအာင္ ကုိယ္ကအရင္ ေကာင္းၾကည့္ၾကဖုိ႔ပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ ျဖစ္ႏုိင္ရင္ သူမေတာ္လည္း ကုိယ္ကေတာ္ျပၾကဖုိ႔ လုိပါတယ္။ ဒါမွ သူလည္း တျဖည္းျဖည္းေျပာင္းလာ၊ ေကာင္းလာမွာ ျဖစ္ပါတယ္။

ဟုတ္ပါတယ္။ ေလာကမွာရိွတဲ့ လူအေတာ္မ်ားမ်ားက ငါဆုိတဲ့အတၱစဲြေလးေတြ ခံေနၾကေတာ့ တစ္ေယာက္နဲ႔ တစ္ေယာက္ အၿပိဳင္ျဖစ္လာၾကတဲ့အခါ သူျဖစ္သလုိ ကုိယ္လည္း လုိက္ျဖစ္တတ္ၾကပါတယ္။ သူမေကာင္းရင္ ကုိယ္လည္းလုိက္ၿပီး မေကာင္းျဖစ္တတ္၊ သူေဒါသထြက္ရင္ ကုိယ္လည္းလုိက္ထြက္တတ္၊ သူမေက်နပ္ရင္ ကုိယ္လည္းလုိက္ၿပီး မေက်မနပ္ျဖစ္တတ္၊ သူဒီလုိဆက္ဆံရင္ ကုိယ္လည္းလုိက္ၿပီး သူနဲ႔အၿပိဳင္ ဆက္ဆံတတ္ၾကပါတယ္။ တစ္ခါတေလ ကုိယ္ေကာင္းရဲ႕သားနဲ႔ သူမေကာင္းတဲ့အခါ ကုိယ္ပါလုိက္ၿပီး မေကာင္းတဲ့အထိ ေျပာင္းတတ္ၾကပါတယ္။ အဲဒီလုိသာ သူမေကာင္းလုိ႔ ကုိယ္မေကာင္းျဖစ္ၾက၊ သူမေတာ္လုိ႔ ကုိယ္မေတာ္ ျဖစ္ၾကမယ္ဆုိရင္ သူလည္းမေကာင္း ကုိယ္လည္းမေကာင္း၊ သူလည္းမေတာ္ ကုိယ္လည္းမေတာ္ ျဖစ္ၾကမွာ အမွန္ပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒါဆုိရင္ေတာ့ မေတာ္မေကာင္းမေျပာင္း သံသရာက ရွည္သထက္ ရွည္ေနၾကေတာ့မွာ ျဖစ္ပါတယ္။

ျဖစ္သင့္တာက သူ႔ကုိေျပာင္းခ်င္ရင္ ကုိယ့္ကုိယ္ကုိ အရင္ေျပာင္းၾကည့္သင့္ပါတယ္။ သူ႔ကုိျပင္ခ်င္ရင္ ကုိယ့္ကုိယ္ကုိလည္း ျပင္သင့္ပါတယ္။ ကုိယ့္ကုိယ္ကုိ ဘယ္လုိမ်ိဳးကစၿပီး ျပင္သင့္သလဲဆုိရင္ အေတြးအေခၚက စၿပီး ျပင္သင့္ပါတယ္။ တစ္ခ်ိဳ႕က “ငါဒီေလာက္ေကာင္းရဲ႕သားနဲ႔ ငါ့့အေပၚကုိ…” စတဲ့ အေတြမ်ိဳးေတြ ျဖစ္တတ္ပါတယ္။ အဲဒီလုိ အေတြမ်ိဳးကစၿပီး ျပင္သင့္ပါတယ္။ ဘာျဖစ္လုိ႔လဲဆုိေတာ့ ဒီလုိေတြးမိတတ္တာကုိက ကုိယ့္သႏၲာန္မွာ သူနဲ႔ပတ္သက္ၿပီး တစ္ခုခု တုန္႔ျပန္မႈေကာင္းကုိ ေမွ်ာ္လင့္ေနတဲ့ သေဘာရွိေနသလုိ ကုိေမွ်ာ္လင့္တဲ့အတုိင္း မျဖစ္လာတဲ့အခါ မျဖစ္ရေကာင္းလားဆုိတဲ့ အမွတ္အေတးေလးေတြ ျဖစ္တတ္လုိ႔ပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ ေမွ်ာ္လင့္ေနတယ္ဆုိကတည္းက ေမွ်ာ္လင့္မႈရဲ႕ေနာက္မွာ ကုိယ္ေမွ်ာ္လင့္တဲ့အတုိင္း ျဖစ္မလာရင္ “ငါဒီေလာက္ ေကာင္းရဲ႕သားနဲ႔” စတဲ့ အေတြးေတြ ေပၚေပါက္လာၿပီး အေသးအဖဲြေလးေတြကစၿပီး အၿငိဳးအေတးေလးေတြ ျဖစ္ေစေတာ့တာ ျဖစ္ပါတယ္။ အဲဒီလုိ ျဖစ္တတ္တဲ့ တစ္စတစ္စ အေတြးလဲြေလးေတြကစၿပီး ၾကာေတာ့အဆုိင္အခဲ ျဖစ္လာကာ သူ႔ကုိယ္ေျပာင္းဖုိ႔လုပ္ရင္း ကုိယ္ပါသူလုိ႔ ျဖစ္လာေတာ့တာ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒါဟာ သူ႔ကုိျပင္ရင္း ကုိယ့္ကုိယ္ကုိ မျမင္မိၾက၊ မျပင္မိၾကလုိ႔ပဲ ျဖစ္ပါတယ္။

ကုိယ့္ကုိယ္ကုိ ျပင္ဖုိ႔ဆုိတာ အရင္ဆုံး ကုိယ့္ကုိယ္ကုိ သိဖုိ႔လုိပါတယ္။ ကုိယ့္ကုိယ္ကုိ သိဖုိ႔လုိတယ္လုိ႔ ဆုိတာက တစ္ခ်ိဳ႕ ေတာ္ေတာ္ဗဟုသုတမ်ား၊ အသိမ်ား၊ အဖတ္မ်ားၾကပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ကုိယ္ကုိယ္တုိင္ကေတာ့ သိထားသေလာက္၊ ဖတ္ထားသေလာက္၊ ေျပာေနသေလာက္ မဟုတ္တာကုိ ေတြ႕ရတတ္ပါတယ္။ ဖတ္မွတ္ေလ့လာမႈေတြ မ်ားေနေပမယ့္ ကုိယ့္ကုိယ္ကုိ ျပန္ဆင္ျခင္တတ္၊ ကုိယ္ကုိယ္ကုိ ျပန္ျမင္တတ္တဲ့ အက်င့္က အားနည္းေနေတာ့ ကုိယ္ဘာျဖစ္ေနတယ္ဆုိတာလည္း မသိဘဲ ျဖစ္ေနတတ္ပါတယ္။ ဒါဟာ ကုိယ့္ကုိယ္ကုိ တကယ္မသိတဲ့ သေဘာပဲျဖစ္ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ကုိယ့္ကုိယ္ကုိ အရင္သိေအာင္လုပ္ပါလုိ႔ ဆုိရတာ ျဖစ္ပါတယ္။ ကုိယ့္ကုိယ္ကုိ တကယ္သိလာၿပီဆုိရင္ အဲဒီအသိေနာက္ကုိ အက်င့္လုိက္ၾကည့္ဖုိ႔ လုိပါတယ္။ သိၿပီးျမင္၊ ျမင္ၿပီးျပင္မယ္ဆုိရင္ ဒါဟာ အသိေနာက္ကုိ အက်င့္လုိက္တာပဲ ျဖစ္ပါတယ္။

လူပဲျဖစ္ျဖစ္၊ ရဟန္းပဲျဖစ္ျဖစ္ သိထားသေလာက္ အက်င့္မေရာက္ရင္ ကုိယ့္ကုိယ္ကုိလည္း သိဖုိ႔မလြယ္လွပါဘူး။ ကုိယ့္ကုိယ္ကုိ မသိရင္ ကုိယ့္ကုိယ္ကုိျပင္ဖုိ႔လည္း မလြယ္ဘဲ ျဖစ္ေနတတ္ပါတယ္။ ဒီလုိဆုိေတာ့ ကုိယ္ကုိယ္တုိင္က မျပင္ဘဲ သူမ်ားကုိ ျပင္ဖုိ႔ေျပာေနလုိ႔ကေတာ့ သူတပါးလည္း ျပင္ဖုိ႔မလြယ္လွပါဘူး။ အေျပာခံရတဲ့သူက သူေတာ္ေကာင္းတရားအေပၚ ခံယူခ်က္ေကာင္းတဲ့ သူျဖစ္လုိ႔ ေျပာင္းျပင္သြားရင္လည္း ကုိယ္ေျပာလုိက္လုိ႔ သူေကာင္းသြားေပမယ့္ ကုိယ္ကေတာ့ မေကာင္းတာက မေကာင္းတာပဲ ျဖစ္ေနမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ သူတပါးကုိ ေတာ္ေစခ်င္ရင္၊ သူတပါးကုိ ေကာင္းေစခ်င္ရင္ ကုိယ့္ကုိယ္ကုိ အရင္ေျပာင္းျပင္ၾကရမွာ ျဖစ္တယ္လုိ႔ ဆုိျခင္း ျဖစ္ပါတယ္။

ဒီေန႔ေခတ္မွာ အထက္တန္းကုိေရာက္ေနတဲ့ ပုဂၢိဳလ္တစ္ခ်ိဳ႕၊ ေခါင္းေဆာင္လုပ္ေနတဲ့ ပုဂၢိဳလ္တစ္ခ်ိဳ႕၊ ဆရာအျဖစ္ ခံယူထားၾကတဲ့ ပုဂၢိဳလ္တစ္ခ်ိဳ႕က သူတပါးအေပၚ အေကာင္းဆုံးစကား၊ အေကာင္းဆုံး တရားေတြနဲ႔ ေဟာေျပာေပးၾက၊ လမ္းညႊန္ေပးၾကေပမယ့္ မိမိတုိ႔ကုိယ္တုိင္ကေတာ့ ေျပာတဲ့အတုိင္း လုိက္နာက်င့္သုံးမႈ မရွိၾကတာကုိ ေတြ႕ရတတ္ပါတယ္။ သူတပါးေတြကုိ ေလာဘမႀကီးဖုိ႔၊ ေဒါသမႀကီးဖုိ႔၊ ဣႆာမစၧရိယ မမ်ားဖုိ႔၊ မာနမႀကီးဖုိ႔ စသျဖင့္ သြန္သင္ျပသ ဆုံးမၾကေပမယ့္ မိမိတုိ႔ ကုိယ္တုိင္ကေတာ့ ေဒါသႀကီးလုိက္ၾကတာ၊ ေလာဘႀကီးလုိက္ၾကတာ၊ မာနႀကီးလုိက္ၾကတာ အလြန္ပါပဲ။ ဒါေၾကာင့္ ဆရာေတာ္ႀကီးတစ္ပါးက တက္သစ္စ ဓမၼကထိ ရဟန္းေတာ္တစ္ပါးကုိ “ေမာင္ပဥၨင္းတုိ႔ သူမ်ားေတြကုိပဲ က်င့္ဖုိ႔ေျပာမေနၾကနဲ႔၊ ကုိယ္က်င့္ဖုိ႔လည္း ခ်န္ထားၾကဦး”လုိ႔ သတိေပး ဆုံးမေတာ္မူတာ ျဖစ္မွာပါ။

ပညာရွိစကား သိပ္မွတ္သားစရာေကာင္းပါတယ္။ ဆရာေတာ္ႀကီး ေျပာသလုိ သူမ်ားကုိပဲ ေဟာေနေျပာေနလုိ႔ မျဖစ္ပါဘူး။ ကုိယ္ကုိယ္တုိင္လည္း ေဟာတဲ့အတုိင္း၊ ေျပာတဲ့အတုိင္း က်င့္ႏုိင္မွ ကုိယ္လည္း အက်ိဳးရွိ၊ သူလည္းအက်ိဳးရွိမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ မဟုတ္လုိ႔ကေတာ့ ဆရာေတာ္ႀကီးမိန္႔သလုိ ကုိယ္က်င့္ဖုိ႔ မက်န္ဘဲ ျဖစ္ေနၾကမွျဖင့္ ဒုကၡ။ ကုိယ္ကုိယ္တုိင္ အရင္က်င့္၊ ကုိယ္ကုိယ္တုိင္ ေတာ္ေအာင္လုပ္ၿပီးမွ သူတပါးကုိ ေတာ္ေစၾကရ၊ ျပင္ေစၾကရမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ ကုိယ္ကမက်င့္၊ ကုိယ္ကမေတာ္ဘဲနဲ႔ သူတပါးကုိ ေတာ္လာေစဖုိ႔ဆုိတာ မလြယ္တဲ့ကိစၥပဲ ျဖစ္ပါတယ္။

ဆုိေတာ့ကား သိထားတဲ့ အသိေတြမ်ားၿပီး အက်င့္ေတြလည္း မ်ားလာတဲ့အခါ ကုိယ့္ကုိယ္ကုိ ေတာ္လာၿပီလို႔ ေျပာလုိက ေျပာႏုိင္မွာ ျဖစ္ပါတယ္။ ကုိယ္ကေတာ္လာၿပီဆုိ သူမ်ားကလည္း ကုိယ့္ကုိေတာ္ေအာင္ ျပဳမႈဆက္ဆံ ေျပာဆုိလာမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ ကုိယ္ေတာ္တာကုိ အေၾကာင္းျပဳၿပီး သူမ်ားလည္း ေတာ္လာစရာ အေၾကာင္းရွိပါတယ္။ အဲဒီလုိကုိယ္လည္းေတာ္၊ ကုိယ့္ကုိအေၾကာင္းျပဳၿပီး သူမ်ားလည္း ေတာ္လာၿပီဆုိရင္ ဒါဟာ သူေတာ္ေကာင္းရဲ႕ သေဘာေတြ တျဖည္းျဖည္း ထင္လာေတာ့တာ ျဖစ္ပါတယ္။ ကုိယ္ေတာ္ျပတဲ့အတြက္ သူတပါးလည္း ေတာ္လာတာျဖစ္လုိ႔ ကုိယ့္အတြက္လည္း ေကာင္းလာေတာ့တာ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒါဟာ ကုိယ္ေကာင္းတဲ့အတြက္ သူေျပာင္းလာျခင္းပဲ ျဖစ္ပါတယ္။

တစ္ခါတစ္ေလက်ေတာ့ ကုိယ္ကဘယ္ေလာက္ပဲ ေတာ္ေတာ္၊ ဘယ္ေလာက္ပဲ ေကာင္းေကာင္း သူတပါးေတြက အေကာင္းမျမင္ဘဲ မေျပာင္းျပင္ၾကတာေတြ ရွိတတ္ပါတယ္။ အဲဒီလုိ အခါမ်ိဳးမွာ ပုထုဇဥ္သဘာဝ စိတ္မွာ အလုိမက်တတ္တာေတြ ရွိေနတတ္ၿပီး မထူးပါဘူးကြာဆုိၿပီး သူနဲ႔အၿပိဳင္ အရြဲ႕တုိက္တာေလးေတြ ရွိတတ္ပါတယ္။ တကယ္လုိ႔ ကုိယ္ေကာင္းရဲ႕သား၊ ကုိယ္ေတာ္ရဲ႕သားနဲ႔ သူကေျပာင္းမလာဘူး၊ ေတာ္မလားဘူးဆုိလည္း ဒါဘာျဖစ္ေသးလဲ။ ကုိယ္ေကာင္းေအာင္ ႀကိဳးစားဖုိ႔က အဓိကပဲ မဟုတ္လား။ သူေျပာင္းၿပီး သူေကာင္းဖုိ႔ထက္ ကုိယ္အရင္ေျပာင္းၿပီး ကုိယ္ေကာင္းဖုိ႔က အဓိကပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ သူေျပာင္းတာမေျပာင္းတာ သူ႔အပုိင္းပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ သူ႔ဘက္ကလည္း အခ်ိန္တန္ၿပီး ကိုယ္ေကာင္းေနတာကုိ သိတဲ့အခါက်ရင္ သူ႔အလုိလုိ ေျပာင္းလာၾကမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒီအတြက္ သိပ္ပူစရာ မရွိပါဘူး။ အဓိကကေတာ့ ကုိယ္ကုိယ္တုိင္ အရင္ဆုံး အသိေနာက္ကုိ အက်င့္လုိက္ၿပီး ေကာင္းေအာင္ျပင္ၾကည့္ၾကဖုိ႔ပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ အဲလုိမွမဟုတ္ဘဲ သူမေကာင္းလုိ႔ ကုိယ္မေကာင္းဘူးဆုိရင္ ကုိယ္လည္း မေကာင္းစာရင္းဝင္ျဖစ္ၿပီး အကုန္မေကာင္းသူေတြပဲ ျဖစ္ကုန္ၾကေတာ့မွာ ျဖစ္ပါတယ္။

ဆုိလုိတာက “လူအေတာ္မ်ားမ်ားက ကုိယ္ေကာင္းဖုိ႔ထက္ သူေကာင္းတာကုိ လုိခ်င္ၾကတာမ်ားၿပီး သူမေကာင္းရင္ ကုိယ္လည္း မေကာင္းခ်င္ၾကတဲ့သူေတြ မ်ားေနတဲ့အတြက္ တစ္ေယာက္နဲ႔တစ္ေယာက္ အၿပိဳင္ျဖစ္ကာ မေကာင္းတာေတြပဲ အျဖစ္မ်ားေနတတ္ေၾကာင္း၊ အမွန္ေတာ့ သူေတာ္ဖုိ႔ ေကာင္းဖုိ႔ဆုိတာ ကုိယ္ကလည္းေတာ္မွ၊ ကုိယ္လည္းေကာင္းမွ သူလည္းေျပာင္းလာမွာ ျဖစ္တဲ့အတြက္ သူေတာ္သူေကာင္းတာကုိ လုိခ်င္ရင္ ကုိယ္ကအရင္ေတာ္ေကာင္းျပရမွာ ျဖစ္ေၾကာင္း၊ တကယ္လုိ႔ ကုိယ္ကေတာ္ေကာင္းေပမယ့္ သူကမေတာ္မေကာင္းဘူးဆုိလည္း ဒါကသူ႔ဘက္က အပုိင္းပဲျဖစ္ၿပီး ကုိယ့္ဘက္ကေတာ့ အရင္ဆုံး ကုိယ့္ကုိယ္ကုိ ေတာ္ေအာင္ေကာင္းေအာင္ ႀကိဳးစားက်င့္ႀကံသင့္ေၾကာင္း၊ သူေတာ္ေကာင္းေတြရဲ႕ သေဘာကုိၾကည့္ရင္ သူေတာ္ေတာ္ မေတာ္ေတာ္၊ သူေကာင္းေကာင္း မေကာင္းေကာင္း ကုိယ္ေကာင္းေအာင္၊ ကုိယ္ေတာ္ေအာင္ ေနထုိင္က်င့္သုံးတတ္ၾကတာကုိ ေတြ႕ရမွာ ျဖစ္တဲ့အတြက္ ကုိယ့္အေနနဲ႔ သူေတာ္ေကာင္းေတြေလာက္ မက်င့္သုံးႏုိင္ေသးရင္လည္း အတတ္ႏုိင္ဆုံး ကုိယ့္ကုိယ္ကုိေတာ့ အေကာင္းဆုံးျဖစ္ေအာင္ အသိေနာက္ကုိ အက်င့္လုိက္ၿပီး ေနထုိင္က်င့္သုံးသင့္ေၾကာင္း” စသျဖင့္ ဆုိလုိတာ ျဖစ္ပါတယ္။

ဒါေၾကာင့္ သူေတာ္မွ ကုိယ္ေကာင္းၾကမယ္လုိ႔ ဆုိတတ္ၾကတဲ့ သူေတြအေနနဲ႔ အဲဒီလုိ သူဘက္ကုိယ့္ဘက္ အၿပိဳင္သေဘာမ်ိဳး ျဖစ္ေနၾကမယ့္အစား ကုိယ့္ကုိယ္ကုိအရင္ဆုံး ေတာ္ေကာင္းလာေအာင္ က်င့္သုံးၿပီး သူမေတာ္လည္း ကုိယ္ေကာင္းႏုိင္ေအာင္ ႀကိဳးစားကာ သူေတာ္လာေအာင္ ေျပာင္းႏုိင္ၾကမယ္ဆုိရင္ အေကာင္းဆုံး အျမတ္ဆုံးအက်င့္ တစ္ခုျဖစ္တဲ့အတြက္ သူ႔ဘက္က တုန္႔ျပန္မႈကုိ ေမွ်ာ္လင့္ေနၾကဖုိ႔ထက္ ကုိယ့္ဘက္ကသာ ကုိယ့္ကုိယ္ကုိ အေကာင္းဆုံးျဖစ္ေအာင္ ႀကိဳးစားေနထုိင္ၿပီး သူမေတာ္လည္း ကုိယ္ေကာင္းၾကည့္ၾကပါစုိ႔လုိ႔ အႀကံျပဳရင္း တုိက္တြန္းစကား ပါးလုိက္ရပါတယ္။

Read more »

“သတိက အခ်ဳပ္”

“သဒၶါက အထုတ္
ဝိရိယက အလုပ္
သတိက အခ်ဳပ္
သမာဓိက အအုပ္
ပညာက အဟုတ္”
ဆုိေတာ့ အေကာင္းအားလုံးေတြထဲမွာ သတိက အခ်ဳပ္ပါ။ ဘယ္တရားေတြ ဘယ္ေလာက္ပဲ ေကာင္းေကာင္း သတိမပါရင္ ဘယ္ဟာမွ မတိက် မျပည့္ဝႏုိင္ပါဘူး။ သတိလြတ္ရင္ အသိေသပါတယ္။ ဘယ္အလုပ္မွ တရားပုံစံနဲ႔ မလႈပ္ရွားႏုိင္ပါဘူး။ သတိရွိမွ အသိဟာ ရွင္သန္ႏုိင္တယ္။ တရားစြမ္းအားပုံစံနဲ႔ လႈပ္ရွားႏုိင္တယ္။ သတိရွိရင္ ဘာမဆုိ အလုပ္ျဖစ္တယ္။ ဘဝရဲ႕ အဓိက အသက္လုိ႔ ဆုိရင္လည္း ျဖစ္ႏုိင္တာပဲ။

သတိဟာ ဘယ္အလုပ္မဆုိ အခ်ိန္မွီၿပီးေအာင္ လုပ္ေပးႏုိင္တာျဖစ္လုိ႔ အခ်ိန္ထိန္း ကိရိယာပါ။ အာ႐ုံအမ်ိဳး မ်ိဳးေၾကာင့္ စိတ္မွာကိေလသာ အပူမီးမေတာက္ရေအာင္ ေစာင့္ထိန္းေပးႏုိင္တာေၾကာင့္ အာ႐ုံထိန္း ကိရိယာလည္း ျဖစ္ပါတယ္။ စိတ္ကုိ ခြန္အားရွိရွိ အခ်ိန္ျပည့္ အလုပ္လုပ္ႏုိင္ေအာင္ အစီအစဥ္နဲ႔ ထိန္းေပးရတာျဖစ္လုိ႔ စိတ္ထိန္း ကိရိယာလုိ႔လည္း ေခၚပါတယ္။ အမွန္ေတာ့ ဒီသုံးမ်ိဳးဟာ စကားအေခၚအေဝၚ ကဲြျပားေပမယ့္ အလုပ္သေဘာကေတာ့ အတူတူပါပဲ။ အာ႐ုံတုိင္းမိေတာ့ အခ်ိန္တုိင္းသိတယ္။ အခ်ိန္တုိင္းသိရင္လည္း စိတ္ဟာ ထိန္းၿပီးသားပါ။
(တိပိဋက ေယာဆရာေတာ္)

Read more »


RECENT POSTS

သူတုုိ႔သူတုုိ႔၏ မွတ္ခ်က္မ်ား