အႏွစ္ထုတ္ယူ စြမ္းတဲ့သူ
တစ္လတစ္ႀကိမ္ အထူးက်င္းပ ျပဳလုပ္ေပးျဖစ္ေနတဲ့ လစဥ္တရားပဲြနဲ႔ ေရႊျမန္မာ ဆုံညီပဲြကုိ ေလးလပုိင္းမွာလည္း ပုံမွန္အတုိင္း က်င္းပျပဳလုပ္ ျဖစ္ခဲ့ပါတယ္။ ဒီလမွာေတာ့ ျမန္မာ့ႏွစ္သစ္ကူးလည္း ရွိေနတဲ့အတြက္ ႏွစ္သစ္ကူးအလွဴပဲြ က်င္းပမယ့္ရက္နဲ႔ အခ်ိန္ကုိက္ယူၿပီး ၁၇-၄-၂၀၁၁၊ တနဂၤေႏြေန႔၊ ၁၃၇၃ခုႏွစ္ရဲ႕ ျမန္မာ့ႏွစ္ဆန္း တစ္ရက္ေန႔မွာပဲ လစဥ္တရားပဲြ၊ ႏွစ္ဦးအလွဴပြဲ၊ ဇီဝိတဒါနပဲြစတဲ့ ေခါင္းစဥ္မ်ားနဲ႔ အေထြေထြ ကုသုိလ္ပဲြအျဖစ္ က်င္းပျဖစ္ခဲ့ပါတယ္။ ကုသုိလ္အမ်ိဳးအစား စုံသေလာက္ ပရိတ္သတ္ကလည္း စည္ကားလွတဲ့အတြက္ တရားပဲြအခ်ိန္ကုိ ေတာ္ေတာ္ေလးညႇိၿပီး ေဟာၾကားေပးခဲ့ရပါတယ္။ သူ႔အစီအစဥ္နဲ႔သူ အခ်ိန္ကုိက္ေအာင္ အပုိင္းေလးေတြခဲြၿပီး စီစဥ္ရတာျဖစ္တဲ့အတြက္ တရားေဟာတာကုိ အရင္လုိ ေအးေအးေဆးေဆး မေဟာၾကားႏုိင္ခဲ့ပါဘူး။ ဒါပမယ့္ ေဟာၾကားခြင့္ရတဲ့ နာရီဝက္ေက်ာ္ေက်ာ္ အခ်ိန္အတြင္းမွာေတာ့ လုိရင္းပါေအာင္ ေဟာၾကားေပးျဖစ္ခဲ့ပါတယ္။ ႏွစ္သစ္ကုိ စိတ္သစ္လူသစ္နဲ႔ ျဖတ္သန္းႏုိင္ဖုိ႔၊ အတိတ္က အရိပ္ေတြကုိ သင္ခန္းစာယူၿပီး အနာဂတ္မွာ အမွားမျဖစ္ဖုိ႔၊ တစ္ႏွစ္တစ္ႏွစ္ ျဖတ္သန္းရတဲ့ အခ်ိန္ဟာ အလြန္တုိေတာင္းလွတဲ့အတြက္ အခ်ိန္တုိင္းမွာ အႏွစ္သာရရွိရွိ ျဖတ္သန္းႏုိင္ၾကဖုိ႔၊ အႏွစ္နဲ႔အကာ ခဲြျခားကာ အႏွစ္သာရကုိ အရယူႏုိင္ၾကေစဖုိ႔ စတ့ဲစတဲ့ ရည္ရြယ္ခ်က္ေလးေတြနဲ႔ ဒီလရဲ႕ တရားေခါင္းစဥ္ကုိလည္း “အႏွစ္ထုတ္ယူ စြမ္းတဲ့သူ”လုိ႔ အမည္ေပးကာ လစဥ္ေဟာၾကား ျမတ္တရား တစ္ပုဒ္အျဖစ္ ေဟာၾကားခ်ီးျမႇင့္ ေပးျဖစ္ခဲ့ပါတယ္။
ဟုတ္ပါတယ္။ လူတုိင္းလူတုိင္း ျဖတ္သန္းခဲ့ရတဲ့ အတိတ္အခ်ိန္ေတြကုိၾကည့္ရင္ မ်ားေသာအားျဖင့္ ဟုိလုိဒီလုိလုိပဲ ျဖတ္သန္းခဲ့ၾကရတာ မ်ားတတ္ပါတယ္။ တဒဂၤအခုိက္အတံ့ ႀကီးပြားေရးေနာက္ကုိလုိက္ၿပီး ပညာရွာသူကရွာ၊ ဥစၥာရွာသူကရွာ၊ မဆုိစေလာက္သူေတြက တရားရွာသူကရွာနဲ႔ပဲ အခ်ိန္ေတြဟာ ကုန္ၿပီးရင္းကုန္ရင္း ျဖစ္ေနၾကတာ မ်ားလွပါတယ္။ တစ္ခ်ိဳ႕လည္း ပညာရွာရင္း၊ စီးပြားရွာရင္းနဲ႔ပဲ ဘာမွမရလုိက္ဘဲ ဘဝဆုံးသြားသူေတြ ရွိသလုိ တစ္ခ်ိဳ႕လည္း စီးပြားရွာရင္း စီးပြားလည္းပ်က္၊ အက်င့္တရားလည္းပ်က္ကာ ဘဝပါ ပ်က္သြားၾကတဲ့အထိ ျဖစ္ကုန္ၾကသူေတြလည္း ရွိတတ္ပါတယ္။ တစ္ခ်ိဳဆုိရင္ စည္းစိမ္ဥစၥာ ေနာက္ကုိလုိက္ရင္း စည္းစိမ္ဥစၥာလည္း မရ၊ ခႏၶာကုိယ္လည္း ႏြမ္းလ်ကာ အသက္ရွင္ေနရတဲ့ ဘဝဟာလည္း အဓိပၸါယ္မဲ့ျဖစ္ၿပီး ေနာက္ဆုံး ပစၥဳပၸန္မွာေရာ သံသရာမွာပါ ဘာမွအႏွစ္သာရ မရလုိက္ဘဲ ရရွိလာတဲ့ လူ႔ဘဝကုိ အ႐ႈံးနဲ႔ပဲ နိဂုံးခ်ဳပ္သြားၾကရတဲ့ သူေတြအထိ ျဖစ္သြားၾကတာေတြ ရွိတတ္ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ သိပ္မၾကာလွတဲ့ လူ႔ဘဝမွာ အႏွစ္သာရကုိ ရႏုိင္သမွ် ထုတ္ယူၿပီး အစြမ္းရွိတဲ့သူမ်ားျဖစ္ေအာင္ ႀကိဳးစားၾကဖုိ႔ တုိက္တြန္းၾကျခင္း ျဖစ္ပါတယ္။
ဘဝမွာ အႏွစ္သာရေတြ ထုတ္ယူၿပီး အစြမ္းရွိတဲ့သူေတြ ျဖစ္ေစဖုိ႔ ထုတ္ယူသင့္တဲ့ အႏွစ္သာရက အမ်ားႀကီး မရွိပါဘူး။ သုံးမ်ိဳးပဲ ရွိပါတယ္။ အဲဒီသုံးမ်ိဳးက
၁။ စည္းစိမ္းဥစၥာေတြရဲ႕ အႏွစ္သာရ
၂။ ခႏၶာကုိယ္ရဲ႕ အႏွစ္သာရနဲ႔
၃။ အသက္ရွင္ေနတဲ့ ဘဝရဲ႕ အႏွစ္သာရ ဆုိတဲ့ အႏွစ္သုံးမ်ိဳးပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒီသုံးမ်ိဳးရဲ႕ အႏွစ္သာရကုိ ရႏုိင္သမွ် ထုတ္ယူသြားႏုိင္မယ္ ဆုိရင္ေတာ့ အဲဒီပုဂၢိဳလ္ဟာ တကယ့္ကုိပဲ စြမ္းႏုိင္တဲ့သူ၊ အႏွစ္ရွိတဲ့သူ၊ ပစၥဳပၸန္ သံသရာ ႀကီးပြားတုိးတက္မယ့္သူ ျဖစ္ေနမွာ အမွန္ပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒီသုံးမ်ိဳးကုိ အရင္းတည္ကာ ထုတ္လုိ႔ရသမွ် အႏွစ္သာရေတြကုိ ထုတ္ယူသြားႏုိင္တဲ့သူဟာ ဗုဒၶအလုိရွိေတာ္မူတဲ့ အႏွစ္ထုတ္ယူ စြမ္းတဲ့သူ ျဖစ္ေနမွာ အေသအခ်ာပဲ ျဖစ္ပါတယ္။
ဆုိေတာ့ကား စည္းစိမ္ဥစၥာေတြရဲ႕ အႏွစ္သာရကုိ ဘယ္လုိထုတ္သင့္သလဲ ဆုိေတာ့ ဗုဒၶစာေပက “ပဥၥႏၷံ ေဝရာနံ သာဓာရဏ ဘာေဝန နိႆာရႆ ဣမႆ ဓနႆ ဒါနံ နာမ သာေရာ”လုိ႔ ဖြင့္ဆုိရွင္းျပပါတယ္။ ဒီစကားရဲ႕ ဆုိလုိရင္းက “စည္းစိမ္ဥစၥာဆုိတာ ေရ၊ မီး၊ မင္း၊ ခုိးသူ၊ အေမြခံ သားဆုိးသမီးဆုိ ဆုိတဲ့ ရန္သူမ်ိဳးငါးပါးနဲ႔ အၿမဲမျပတ္ ဆက္ဆံေနတဲ့အတြက္ အႏွစ္သာရ ရွာမရတဲ့ အဲဒီစည္းစိမ္ဥစၥာေတြရဲ႕ အႏွစ္သာရဟာ ေပးကမ္းလွဴဒါန္းျခင္းဆုိတဲ့ ဒါနတရားပဲ” လုိ႔ ဆုိလုိတာ ျဖစ္ပါတယ္။
မွန္ပါတယ္။ ဒီစာေပအဖြင့္အတုိင္းပါပဲ။ ကုိယ္ကုိယ္တုိင္ ႀကိဳးစားရွာေဖြ စုေစာင္းထားတဲ့ စည္းစိမ္ဥစၥာဆုိတာ ေရ၊ မီး၊ မင္း၊ သူခုိးဓားျပ စတဲ့ ရန္သူမ်ားေၾကာင့္ အခ်ိန္မေရြး ပ်က္စီးသြားႏုိင္သလုိ ေသၿပီးေနာက္လည္း တပါတည္း ယူေဆာင္သြားလုိ႔မရ ထားခဲ့ရမယ့္ အရာမ်ားပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ ေနာက္ ပစၥည္းဥစၥာရဲ႕ သေဘာက ကုိယ္နဲ႔ထုိက္မွလည္း ရတတ္တဲ့ သေဘာရွိတဲ့အတြက္ ကုိယ္ကဘယ္ေလာက္ပဲ ႀကိဳးစားရွာေဖြ စုေစာင္းေပမယ့္ မရထုိက္ဘူးဆုိရင္ တစ္မ်ိဳးမ်ိဳးနဲ႔ကုိ ေပ်ာက္ပ်က္ကုန္ေတာ့တာ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒီဘဝမွာ ကုိယ့္အတြက္ အဆင္မေျပလုိ႔ ေနာင္ဘဝအတြက္ ထုတ္ပုိးယူသြားလုိ႔ ရသလားဆုိေတာ့လည္း ေသသြားရင္ ကုိယ္နဲ႔မဆုိင္ေတာ့ဘဲ ကုိယ္ပုိင္ဆုိင္တာေတြကုိ သူမ်ားေတြက ရယူသြားၾကေတာ့တာ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒီလုိရန္သူတစ္မ်ိဳးမ်ိဳးေၾကာင့္ ပ်က္စီးတတ္တဲ့သေဘာ၊ ကုိယ္နဲ႔ထုိက္မွ ရတတ္တဲ့သေဘာ၊ ေသရင္ယူသြားလုိ႔မရ ထားသြားရတဲ့ သေဘာရွိတဲ့အတြက္ စည္းစိမ္ဥစၥာဆုိတာ တကယ္ေတာ့ ဘာမွအႏွစ္သာရ မရွိတဲ့အရာေတြလုိ႔ ဆုိျခင္းျဖစ္ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ဒီစည္းစိမ္ဥစၥာေတြကုိ အႏွစ္သာရရွိသြားဖုိ႔၊ ထာဝရ မေပ်ာက္ပ်က္ေအာင္ ထိန္းသိမ္းထားဖုိ႔၊ ေသရင္ကုိယ္နဲ႔ တပါတည္း ယူေဆာင္သြားဖုိ႔ဆုိတာ ဒီစည္းစိမ္ဥစၥာေတြကုိ အသုံးျပဳၿပီး ဒါနလုပ္ကာသာ ယူေဆာင္သြားရမွာ ျဖစ္ေၾကာင္း၊ ဒါနလုပ္ျခင္းဟာ စည္းစိမ္ဥစၥာေတြရဲ႕ အႏွစ္သာရကုိ ထုတ္ျခင္းျဖစ္ေၾကာင္း၊ ဒီလုိစည္းစိမ္ဥစၥာေတြကုိ အရင္းျပဳၿပီး ဒါနလုပ္ကာ အႏွစ္ထုတ္သြားႏုိင္သူသည္ စြမ္းႏုိင္သူျဖစ္ေၾကာင္း စသျဖင့္ ဆုိျခင္းျဖစ္ပါတယ္။
ေနာက္ ခႏၶာကုိယ္ရဲ႕ အႏွစ္သာရနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီးေတာ့ ဗုဒၶစာေပမွာ ဖြင့္ဆုိထားတဲ့ အဖြင့္ေလးက “ဗဟုေရာဂါနံ သာဓာရဏ ဘာေဝန နိႆာရႆ ဣမႆ ကာယႆ သီလံ နာမ သာေရာ” ဆုိတဲ့ ဖြင့္ဆုိခ်က္ေလးပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒီအဖြင့္ေလးရဲ႕ ဆုိလုိရင္းက “ခႏၶာကုိယ္ဆုိတာ အနာေရာဂါ အမ်ိဳးမ်ိဳးနဲ႔ အၿမဲမျပတ္ ဆက္ဆံေနတဲ့အတြက္ အႏွစ္သာရ ရွာမရတဲ့ ဒီခႏၶာရဲ႕ အႏွစ္သာရဆုိတာ ကုိယ္က်င့္သိကၡာကုိ ထိန္းသိမ္းေစာင့္ေရွာက္ျခင္း ဆုိတဲ့ သီလတရားပဲ” လုိ႔ ဆုိလုိတာ ျဖစ္ပါတယ္။
ဒီအဖြင့္အတုိင္းပါပဲ။ ကုိယ္ပုိင္ဆုိင္တယ္လုိ႔ ထင္ေနရတဲ့ ဒီခႏၶာကုိယ္ႀကီးဟာ ေသခ်ာေတြးၾကည့္ေတာ့ အပုတ္ေကာင္ႀကီး ႐ုပ္ေဆာင္ထားျခင္းပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ တရားသေဘာအရ ခႏၶာကုိယ္တစ္ခုလုံးကုိ ၿခဳံၿပီးၾကည့္လုိက္ရင္ အႏွစ္သာရရွိတယ္ဆုိတာ ဘာတစ္ခုမွ ေတြ႕ရမွာ မဟုတ္ပါဘူး။ ခႏၶာကုိယ္က ထြက္သမွ်အရာေတြဆုိရင္လည္း ဘယ္အေပါက္ကပဲ ထြက္ထြက္ ေကာင္းတယ္ဆုိတာ တစ္ခုမွ မရွိလွပါဘူး။ အေရျပားေလးဖုံးထားလုိ႔သာ ဒီခႏၶာကုိယ္ႀကီးက လွတပတ ျဖစ္ေနတယ္လုိ႔ ထင္ေနရေပမယ့္ အေပၚအေရျပားကုိ ခြာၾကည့္ရင္ အားလုံးဟာ စက္ဆုတ္ရြံရွာဖြယ္ေတြပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ ၿပီးေတာ့ ဒီလုိအပုတ္အစုေတြနဲ႔ တည္ေဆာက္ထားတဲ့ ဒီခႏၶာကုိယ္ႀကီးဟာ ေရာဂါအမ်ိဳးမ်ိဳးနဲ႔ ဆက္ဆံေနတဲ့အတြက္ အခ်ိန္မေရြး တစ္ခုၿပီးတစ္ခု ေဖာက္ျပန္ပ်က္စီးမႈေတြ ျဖစ္ေနမွာ အမွန္ပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ ေရာဂါရတယ္ဆုိတာ တကယ္ေတာ့ အပုတ္ေတြနဲ႔ ဖဲြ႕စည္းထားတဲ့ ဒီ႐ုပ္ေကာင္ႀကီး ေဖာက္ျပန္ျခင္းသေဘာကုိ ဆုိလုိတာ ျဖစ္ပါတယ္။ လူေတြေျပာေျပာေနတဲ့ ေရာဂါေရာဂါဆုိတာ တျခားမဟုတ္ပါဘူး။ ဒီ႐ုပ္အစုကုိပဲ ဆုိတာျဖစ္ပါတယ္။ ႐ုပ္ရွိတဲ့အတြက္ ေဖာက္ျပန္ျခင္း သေဘာေတြရွိေနၿပီး ဒီလုိေဖာက္ျပန္ေနျခင္းဟာ ေရာဂါရွိေနျခင္းပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒီလုိ႐ုပ္တရားကုိ အမွီျပဳၿပီး ေရာဂါေတြ အၿမဲမျပတ္ ရွိေနတဲ့အတြက္ ခႏၶာကုိယ္ဆုိတာ အႏွစ္သာရ ဘာတစ္ခုမွ ရွာမရတဲ့ အပုတ္ေကာင္ႀကီးသာ ျဖစ္တယ္လုိ႔ ဆုိျခင္းျဖစ္ပါတယ္။ ဒီလုိ ေရာဂါအမ်ိဳးမ်ိဳးနဲ႔ ဆက္ဆံေနတဲ့ အပုတ္ေကာင္ဆုိတဲ့ ခႏၶာကုိယ္ႀကီးဟာ အႏွစ္သာရ ရွာမရတဲ့အတြက္ ဒီခႏၶာကုိယ္ရဲ႕ အႏွစ္သာရကုိ ထုတ္ပါဆုိရင္ ခႏၶာအစုကုိ အရင္းျပဳၿပီး ကုိယ္က်င့္သီလ ေကာင္းေအာင္သာ ႀကိဳးစားၾကရမွာ ျဖစ္ပါတယ္။
ဒါေၾကာင့္ သီလေစာင့္ထိန္းျခင္းဟာ အႏွစ္သာရမရွိတဲ့ ခႏၶာကုိယ္ကုိ အရင္းျပဳၿပီး အႏွစ္သာရ ထုတ္ေနျခင္း ျဖစ္တဲ့အတြက္ ခႏၶာကုိယ္ႀကီး ဒီထက္ပုိၿပီး မေဖာက္ျပန္ခင္၊ ခႏၶာကုိယ္ႀကီးကုိ သယ္ေဆာင္သြားလုိ႔ ရေနေသးခင္၊ ေျခလက္အဂၤါေတြကုိ လုိသလုိ လႈပ္ရွားလုိ႔ ရေနေသးခင္ ကုိယ္က်င့္သီလကုိ ႀကိဳးစားေစာင့္ထိန္းၾကဖုိ႔၊ ကုိယ္က်င့္တရား မလုံၿခဳံဘဲ အႏွစ္တစ္ရာေက်ာ္ အသက္ရွင္ ေနရျခင္းထက္စာရင္ ကုိယ္က်င့္တရား လုံေအာင္ေစာင့္ထိန္းၿပီး တစ္ေန႔တစ္ရက္ တစ္မနက္ေလာက္ အသက္ရွင္ေနရျခင္းက ပုိၿပီးျမင့္ျမတ္လွတဲ့ အတြက္ အက်င့္သီလကုိ အထူးေစာင့္ထိန္းၾကဖုိ႔နဲ႔ ဒီလုိ ခႏၶာကုိယ္ကုိ အရင္းျပဳၿပီး သီလေစာင့္ထိန္းျခင္းဟာ အႏွစ္သာရကုိ ထုတ္ေနျခင္းျဖစ္ၿပီး အစြမ္းရွိတဲ့သူေတြျဖစ္ေအာင္ ႀကိဳးစားေနျခင္း ျဖစ္တဲ့အတြက္ သီလေဆာက္တည္ျခင္းျဖင့္ ခႏၶာကုိယ္ရဲ႕ အႏွစ္သာရကုိ စြမ္းႏုိင္သမွ် ထုတ္ၾကည့္ၾကဖုိ႔ စသျဖင့္ ဆုိျခင္းျဖစ္ပါတယ္။
ေနာက္ဆုံးအႏွစ္သာရ တစ္ခုျဖစ္တဲ့ အသက္ရွင္ေနတဲ့ ဘဝရဲ႕ အႏွစ္သာရနဲ႔ ပတ္သက္လုိ႔ စာေပက “အနိစၥာဒိ သဘာေဝဟိ အဘိဏွပၸဋိပီဠနတၱာ နိႆာရႆ ဣမႆ ဇီဝိတႆ ဘာဝနံ နာမ သာေရာ” လုိ႔ ဖြင့္ဆုိရွင္းျပပါတယ္။ ဒီအဖြင့္ရဲ႕ ဆုိလုိရင္းက “အသက္ရွင္ေနတဲ့ ဘဝဟာဆုိတာ မၿမဲျခင္း အနိစၥစတဲ့ သေဘာတရားေတြနဲ႔ အၿမဲမျပတ္ ႏွိက္စက္ေနတဲ့အတြက္ အႏွစ္သာရ ရွာမရတဲ့ အသက္ရွင္ေနရတဲ့ ဒီဘဝရဲ႕ အႏွစ္သာရဟာ တရားဓမၼ က်င့္ႀကံအားထုတ္ျခင္း ဆုိတဲ့ ဘာဝနာ အလုပ္ပဲ ျဖစ္တယ္”လုိ႔ ဆုိလုိတာ ျဖစ္ပါတယ္။
ဒီမွာဖြင့္ဆုိျပတဲ့ အဖြင့္အတုိင္းပါပဲ။ အသက္ရွင္ေနတယ္ဆုိတဲ့ ဘဝဟာ အခ်ိန္မေရြး ပ်က္စီးတတ္တဲ့ မၿမဲျခင္း အနိစၥသေဘာ၊ အသက္ရွင္ေနတဲ့ အခုိက္မွာ အခ်ိန္မေရြး ဆင္းရဲႏုိင္တဲ့ ဒုကၡသေဘာ၊ အသက္ရွင္ေနေပမယ့္ ကုိယ္လုိသလုိ ဖန္တီးလုိ႔ မရဘဲ သူ႔အလုိအတုိင္း၊ သူျဖစ္ခ်င္တဲ့အတုိင္း ျဖစ္ေနတဲ့ အနတၱသေဘာ ေတြနဲ႔ အၿမဲႏွီးႏြယ္ ဆက္စပ္ေနတဲ့အတြက္ ေသခ်ာေတြးၾကည့္ရင္ အခ်ိန္မေရြး ေျပာင္းလဲေနတယ္ဆုိတာ ခံစားမိမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ အသက္ရွင္ေနတယ္ဆုိတဲ့ ဘဝဟာ အခ်ိန္မေရြး ေသႏုိင္တဲ့သေဘာ၊ အခ်ိန္မေရြး ဆင္းရဲႏုိင္တဲ့သေဘာ၊ အခ်ိန္မေရြး သူ႔သေဘာ သူေဆာင္သြားႏုိင္တယ္ဆုိတဲ့ သေဘာတရားေတြက ရွိေနတဲ့အတြက္ တကယ္ေတာ့ အႏွစ္သာရ ဘာမွမရွိဘူးဆုိတာ သိျမင္ႏုိင္မွာ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒီလုိ အႏွစ္သာရ မရွိတဲ့အတြက္ေၾကာင့္လည္း အသက္ရွည္မႈ မရွည္မႈဟာ အဓိကမက်ဘဲ အသက္ရွင္ေနတဲ့ အခုိက္မွာ လုပ္သင့္လုပ္ထုိက္တာကုိ အမိအရ လုပ္လုိက္ႏုိင္ျခင္းဟာ အဓိကက်တယ္လုိ႔ ဆုိၾကျခင္း ျဖစ္ပါတယ္။ အသက္ရွင္ေနတဲ့ ဘဝမွာ အဓိကက်တာက ဒီအခုိက္အတံ့ကုိ အရင္းျပဳၿပီး တရားအလုပ္ အားထုတ္ႏုိင္မႈဆုိတဲ့ အခ်က္ပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ တရားအားထုတ္ျခင္းဟာ အခ်ိန္မေရြး ေျပာင္းလဲတတ္တဲ့ အသက္ရွင္ေနတဲ့ ဘဝရဲ႕ အႏွစ္သာရကုိ ထုတ္ေနျခင္း ျဖစ္တဲ့အတြက္ ရွင္ေနတုန္းမွာ အႏွစ္သာရကုိ ထုတ္ႏုိင္ေအာင္ ႀကိဳးစားရမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ တရားရွာ ကုိယ္မွာေတြ႕ဆုိသလုိ ႐ုပ္နာမ္ႏွစ္ခုနဲ႔ တည္ေဆာက္ထားၿပီး သြားလာလႈပ္ရွား အသက္ထင္ရွား ျဖစ္ေနတဲ့ ဒီဘဝမွာ အနိစၥ၊ ဒုကၡ၊ အနတၱဆုိတဲ့ လကၡဏာေရး သုံးပါးကုိ ဘာဝနာဉာဏ္နဲ႔ အမွန္ျမင္ေအာင္ ႀကိဳးစားက်င့္ႀကံ အားထုတ္ၾကရမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ဘဝရဲ႕ အႏွစ္သာရကုိ ထုတ္ႏုိင္ဖုိ႔ သမထဘာဝနာ၊ ဝိပႆနာ ဘာဝနာဆုိတဲ့ ဘာဝနာ တစ္ခုခုကုိ ႀကိဳးစားအားထုတ္ၾကည့္ၾကဖုိ႔နဲ႔ ဒီလုိ တရားအလုပ္ အားထုတ္ေနျခင္းဟာ အသက္ရွင္ေနတဲ့ ဘဝရဲ႕ အႏွစ္သာရကုိ ထုတ္ေနတာျဖစ္တဲ့အတြက္ ေသခ်ာေပါက္ စြမ္းႏုိင္တဲ့သူမ်ား ျဖစ္ေနမွာျဖစ္ေၾကာင္း ဆုိျခင္းျဖစ္ပါတယ္။
ဆုိလုိတာက ဒီေနရာမွာ ေျပာလုိတဲ့ အစြမ္းရွိသူဆုိတာ ဒါန၊ သီလ၊ ဘာဝနာအလုပ္ကုိ ဘယ္ေလာက္လုပ္ႏုိင္သူ၊ ဘယ္လုိလုပ္ႏုိင္သူ၊ ဘယ္လုိက်င့္ႀကံ အားထုတ္ႏုိင္သူကုိသာ ဆုိျခင္းျဖစ္တဲ့အတြက္ ပစၥဳပၸန္ သံသရာဆုိတဲ့ ဘဝႏွစ္ျဖာမွာ အစြမ္းရွိတဲ့သူ၊ စြမ္းႏုိင္တဲ့သူျဖစ္ဖုိ႔ လူတုိင္းလူတုိင္း စည္းစိမ္ဥစၥာေတြရဲ႕ အႏွစ္သာရ၊ ခႏၶာကုိယ္ရဲ႕ အႏွစ္သာရနဲ႔ အသက္ရွင္ေနတဲ့ ဘဝရဲ႕ အႏွစ္သာရေတြကုိ ဒါန၊ သီလ၊ ဘာဝနာ အလုပ္ေတြကုိ ႀကိဳးစားအားထုတ္ရင္းျဖင့္ လက္ေတြ႕လုပ္ေဆာင္ၾကည့္ၾကဖုိ႔ ဆုိလုိတာ ျဖစ္ပါတယ္။ စည္းစိမ္ဥစၥာဆုိတာ ရန္သူမ်ိဳးငါးပါးနဲ႔ အၿမဲဆက္ဆံေနတတ္သလုိ၊ ခႏၶာကုိယ္ဟာလည္း ေရာဂါအမ်ိဳးမ်ိဳးနဲ႔ အၿမဲဆက္ဆံေနတတ္ၿပီး အသက္ရွင္ေနပါတယ္ဆုိတဲ့ ဘဝဟာလည္း မၿမဲျခင္းသေဘာ၊ ဆင္းရဲျခင္းသေဘာ၊ အစုိးရမျခင္း သေဘာေတြနဲ႔ အၿမဲႏွိပ္စက္ေနတတ္တဲ့အတြက္ အႏွစ္မရွိတဲ့ ဒီစည္းစိမ္ဥစၥာ၊ ဒီခႏၶာနဲ႔ ဒီအသက္ရွင္ေနမႈေတြရဲ႕ အႏွစ္သာရကုိ ဒါနျပဳလုပ္ျခင္း၊ သီလေဆာက္တည္ျခင္း၊ တရားအားထုတ္ျခင္းျဖင့္သာ စြမ္းႏုိင္သမွ် ထုတ္ယူၾကရမွာျဖစ္ၿပီး ဒီလုိအႏွစ္သာရမ်ားနဲ႔ပဲ ဘဝမွာအစြမ္းရွိတဲ့ သူေတြျဖစ္ေအာင္ ႀကိဳးစားက်င့္ႀကံ အားထုတ္ၾကရမွာ ျဖစ္ေၾကာင္း ဆုိလုိတာ ျဖစ္ပါတယ္။
ဒါေၾကာင့္ ဒီလရဲ႕တရားပဲြမွာ အမည္ေပးထားတဲ့ “အႏွစ္ထုတ္ယူ စြမ္းတဲ့သူ”ဆုိတဲ့ တရားေခါင္းစဥ္အတုိင္း ဘဝသံသရာ ခရီးဆက္ၾကမယ့္ သံသရာ ခရီးသြားမ်ား အေနနဲ႔ သံသရာခရီးမွာ သက္ေသာင့္သက္သာ သြားႏုိင္ရန္အတြက္ အမွန္တကယ္ ယူေဆာင္လုိ႔ရႏုိင္မယ့္ ဒါနကုသုိလ္၊ သီလကုသုိလ္၊ ဘာဝနာကုသုိလ္မ်ားကုိသာ စည္းစည္ဥစၥာကုိ အရင္းျပဳကာ အလွဴဒါနျပဳျခင္း၊ ခႏၶာကုိယ္ကုိ အရင္းျပဳကာ သီလေဆာက္တည္ျခင္း၊ အသက္ရွင္ေနတဲ့ ဘဝအခုိက္အတံ့ကုိ အရင္းျပဳကာ တရားဘာဝနာအလုပ္ အားထုတ္ျခင္းျဖင့္ ရႏုိင္သမွ် အရယူကာ စြမ္းႏုိင္တဲ့သူမ်ားျဖစ္ေအာင္ က်င့္ႀကံႀကိဳးကုတ္ အားထုတ္ၾကဖုိ႔ တုိက္တြန္းရင္း “အႏွစ္ထုတ္ယူ စြမ္းတဲ့သူ”ဆုိတဲ့ တရားေတာ္ကုိ ဒီတစ္လရဲ႕ လစဥ္ေဟာၾကား ျမတ္တရားတစ္ပုဒ္အျဖစ္ ထုတ္ႏႈတ္တင္ျပလုိက္ရပါတယ္။
- စည္းစိမ္ဥစၥာ၊ ႏွစ္ဆုိတာ၊ ဒါနလုပ္ကာ ထုတ္ရသည္။
- ခႏၶာကုိယ္မွ၊ ႏွစ္သာရ၊ သီလေဆာက္ကာ ထုတ္ရသည္။
- သက္ရွင္ေနရ၊ ႏွစ္သာရ၊ ဘဝနာက်င့္ကာ ထုတ္ရသည္။
တစ္လတစ္ႀကိမ္ အထူးက်င္းပ ျပဳလုပ္ေပးျဖစ္ေနတဲ့ လစဥ္တရားပဲြနဲ႔ ေရႊျမန္မာ ဆုံညီပဲြကုိ ေလးလပုိင္းမွာလည္း ပုံမွန္အတုိင္း က်င္းပျပဳလုပ္ ျဖစ္ခဲ့ပါတယ္။ ဒီလမွာေတာ့ ျမန္မာ့ႏွစ္သစ္ကူးလည္း ရွိေနတဲ့အတြက္ ႏွစ္သစ္ကူးအလွဴပဲြ က်င္းပမယ့္ရက္နဲ႔ အခ်ိန္ကုိက္ယူၿပီး ၁၇-၄-၂၀၁၁၊ တနဂၤေႏြေန႔၊ ၁၃၇၃ခုႏွစ္ရဲ႕ ျမန္မာ့ႏွစ္ဆန္း တစ္ရက္ေန႔မွာပဲ လစဥ္တရားပဲြ၊ ႏွစ္ဦးအလွဴပြဲ၊ ဇီဝိတဒါနပဲြစတဲ့ ေခါင္းစဥ္မ်ားနဲ႔ အေထြေထြ ကုသုိလ္ပဲြအျဖစ္ က်င္းပျဖစ္ခဲ့ပါတယ္။ ကုသုိလ္အမ်ိဳးအစား စုံသေလာက္ ပရိတ္သတ္ကလည္း စည္ကားလွတဲ့အတြက္ တရားပဲြအခ်ိန္ကုိ ေတာ္ေတာ္ေလးညႇိၿပီး ေဟာၾကားေပးခဲ့ရပါတယ္။ သူ႔အစီအစဥ္နဲ႔သူ အခ်ိန္ကုိက္ေအာင္ အပုိင္းေလးေတြခဲြၿပီး စီစဥ္ရတာျဖစ္တဲ့အတြက္ တရားေဟာတာကုိ အရင္လုိ ေအးေအးေဆးေဆး မေဟာၾကားႏုိင္ခဲ့ပါဘူး။ ဒါပမယ့္ ေဟာၾကားခြင့္ရတဲ့ နာရီဝက္ေက်ာ္ေက်ာ္ အခ်ိန္အတြင္းမွာေတာ့ လုိရင္းပါေအာင္ ေဟာၾကားေပးျဖစ္ခဲ့ပါတယ္။ ႏွစ္သစ္ကုိ စိတ္သစ္လူသစ္နဲ႔ ျဖတ္သန္းႏုိင္ဖုိ႔၊ အတိတ္က အရိပ္ေတြကုိ သင္ခန္းစာယူၿပီး အနာဂတ္မွာ အမွားမျဖစ္ဖုိ႔၊ တစ္ႏွစ္တစ္ႏွစ္ ျဖတ္သန္းရတဲ့ အခ်ိန္ဟာ အလြန္တုိေတာင္းလွတဲ့အတြက္ အခ်ိန္တုိင္းမွာ အႏွစ္သာရရွိရွိ ျဖတ္သန္းႏုိင္ၾကဖုိ႔၊ အႏွစ္နဲ႔အကာ ခဲြျခားကာ အႏွစ္သာရကုိ အရယူႏုိင္ၾကေစဖုိ႔ စတ့ဲစတဲ့ ရည္ရြယ္ခ်က္ေလးေတြနဲ႔ ဒီလရဲ႕ တရားေခါင္းစဥ္ကုိလည္း “အႏွစ္ထုတ္ယူ စြမ္းတဲ့သူ”လုိ႔ အမည္ေပးကာ လစဥ္ေဟာၾကား ျမတ္တရား တစ္ပုဒ္အျဖစ္ ေဟာၾကားခ်ီးျမႇင့္ ေပးျဖစ္ခဲ့ပါတယ္။
ဟုတ္ပါတယ္။ လူတုိင္းလူတုိင္း ျဖတ္သန္းခဲ့ရတဲ့ အတိတ္အခ်ိန္ေတြကုိၾကည့္ရင္ မ်ားေသာအားျဖင့္ ဟုိလုိဒီလုိလုိပဲ ျဖတ္သန္းခဲ့ၾကရတာ မ်ားတတ္ပါတယ္။ တဒဂၤအခုိက္အတံ့ ႀကီးပြားေရးေနာက္ကုိလုိက္ၿပီး ပညာရွာသူကရွာ၊ ဥစၥာရွာသူကရွာ၊ မဆုိစေလာက္သူေတြက တရားရွာသူကရွာနဲ႔ပဲ အခ်ိန္ေတြဟာ ကုန္ၿပီးရင္းကုန္ရင္း ျဖစ္ေနၾကတာ မ်ားလွပါတယ္။ တစ္ခ်ိဳ႕လည္း ပညာရွာရင္း၊ စီးပြားရွာရင္းနဲ႔ပဲ ဘာမွမရလုိက္ဘဲ ဘဝဆုံးသြားသူေတြ ရွိသလုိ တစ္ခ်ိဳ႕လည္း စီးပြားရွာရင္း စီးပြားလည္းပ်က္၊ အက်င့္တရားလည္းပ်က္ကာ ဘဝပါ ပ်က္သြားၾကတဲ့အထိ ျဖစ္ကုန္ၾကသူေတြလည္း ရွိတတ္ပါတယ္။ တစ္ခ်ိဳဆုိရင္ စည္းစိမ္ဥစၥာ ေနာက္ကုိလုိက္ရင္း စည္းစိမ္ဥစၥာလည္း မရ၊ ခႏၶာကုိယ္လည္း ႏြမ္းလ်ကာ အသက္ရွင္ေနရတဲ့ ဘဝဟာလည္း အဓိပၸါယ္မဲ့ျဖစ္ၿပီး ေနာက္ဆုံး ပစၥဳပၸန္မွာေရာ သံသရာမွာပါ ဘာမွအႏွစ္သာရ မရလုိက္ဘဲ ရရွိလာတဲ့ လူ႔ဘဝကုိ အ႐ႈံးနဲ႔ပဲ နိဂုံးခ်ဳပ္သြားၾကရတဲ့ သူေတြအထိ ျဖစ္သြားၾကတာေတြ ရွိတတ္ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ သိပ္မၾကာလွတဲ့ လူ႔ဘဝမွာ အႏွစ္သာရကုိ ရႏုိင္သမွ် ထုတ္ယူၿပီး အစြမ္းရွိတဲ့သူမ်ားျဖစ္ေအာင္ ႀကိဳးစားၾကဖုိ႔ တုိက္တြန္းၾကျခင္း ျဖစ္ပါတယ္။
ဘဝမွာ အႏွစ္သာရေတြ ထုတ္ယူၿပီး အစြမ္းရွိတဲ့သူေတြ ျဖစ္ေစဖုိ႔ ထုတ္ယူသင့္တဲ့ အႏွစ္သာရက အမ်ားႀကီး မရွိပါဘူး။ သုံးမ်ိဳးပဲ ရွိပါတယ္။ အဲဒီသုံးမ်ိဳးက
၁။ စည္းစိမ္းဥစၥာေတြရဲ႕ အႏွစ္သာရ
၂။ ခႏၶာကုိယ္ရဲ႕ အႏွစ္သာရနဲ႔
၃။ အသက္ရွင္ေနတဲ့ ဘဝရဲ႕ အႏွစ္သာရ ဆုိတဲ့ အႏွစ္သုံးမ်ိဳးပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒီသုံးမ်ိဳးရဲ႕ အႏွစ္သာရကုိ ရႏုိင္သမွ် ထုတ္ယူသြားႏုိင္မယ္ ဆုိရင္ေတာ့ အဲဒီပုဂၢိဳလ္ဟာ တကယ့္ကုိပဲ စြမ္းႏုိင္တဲ့သူ၊ အႏွစ္ရွိတဲ့သူ၊ ပစၥဳပၸန္ သံသရာ ႀကီးပြားတုိးတက္မယ့္သူ ျဖစ္ေနမွာ အမွန္ပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒီသုံးမ်ိဳးကုိ အရင္းတည္ကာ ထုတ္လုိ႔ရသမွ် အႏွစ္သာရေတြကုိ ထုတ္ယူသြားႏုိင္တဲ့သူဟာ ဗုဒၶအလုိရွိေတာ္မူတဲ့ အႏွစ္ထုတ္ယူ စြမ္းတဲ့သူ ျဖစ္ေနမွာ အေသအခ်ာပဲ ျဖစ္ပါတယ္။
ဆုိေတာ့ကား စည္းစိမ္ဥစၥာေတြရဲ႕ အႏွစ္သာရကုိ ဘယ္လုိထုတ္သင့္သလဲ ဆုိေတာ့ ဗုဒၶစာေပက “ပဥၥႏၷံ ေဝရာနံ သာဓာရဏ ဘာေဝန နိႆာရႆ ဣမႆ ဓနႆ ဒါနံ နာမ သာေရာ”လုိ႔ ဖြင့္ဆုိရွင္းျပပါတယ္။ ဒီစကားရဲ႕ ဆုိလုိရင္းက “စည္းစိမ္ဥစၥာဆုိတာ ေရ၊ မီး၊ မင္း၊ ခုိးသူ၊ အေမြခံ သားဆုိးသမီးဆုိ ဆုိတဲ့ ရန္သူမ်ိဳးငါးပါးနဲ႔ အၿမဲမျပတ္ ဆက္ဆံေနတဲ့အတြက္ အႏွစ္သာရ ရွာမရတဲ့ အဲဒီစည္းစိမ္ဥစၥာေတြရဲ႕ အႏွစ္သာရဟာ ေပးကမ္းလွဴဒါန္းျခင္းဆုိတဲ့ ဒါနတရားပဲ” လုိ႔ ဆုိလုိတာ ျဖစ္ပါတယ္။
မွန္ပါတယ္။ ဒီစာေပအဖြင့္အတုိင္းပါပဲ။ ကုိယ္ကုိယ္တုိင္ ႀကိဳးစားရွာေဖြ စုေစာင္းထားတဲ့ စည္းစိမ္ဥစၥာဆုိတာ ေရ၊ မီး၊ မင္း၊ သူခုိးဓားျပ စတဲ့ ရန္သူမ်ားေၾကာင့္ အခ်ိန္မေရြး ပ်က္စီးသြားႏုိင္သလုိ ေသၿပီးေနာက္လည္း တပါတည္း ယူေဆာင္သြားလုိ႔မရ ထားခဲ့ရမယ့္ အရာမ်ားပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ ေနာက္ ပစၥည္းဥစၥာရဲ႕ သေဘာက ကုိယ္နဲ႔ထုိက္မွလည္း ရတတ္တဲ့ သေဘာရွိတဲ့အတြက္ ကုိယ္ကဘယ္ေလာက္ပဲ ႀကိဳးစားရွာေဖြ စုေစာင္းေပမယ့္ မရထုိက္ဘူးဆုိရင္ တစ္မ်ိဳးမ်ိဳးနဲ႔ကုိ ေပ်ာက္ပ်က္ကုန္ေတာ့တာ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒီဘဝမွာ ကုိယ့္အတြက္ အဆင္မေျပလုိ႔ ေနာင္ဘဝအတြက္ ထုတ္ပုိးယူသြားလုိ႔ ရသလားဆုိေတာ့လည္း ေသသြားရင္ ကုိယ္နဲ႔မဆုိင္ေတာ့ဘဲ ကုိယ္ပုိင္ဆုိင္တာေတြကုိ သူမ်ားေတြက ရယူသြားၾကေတာ့တာ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒီလုိရန္သူတစ္မ်ိဳးမ်ိဳးေၾကာင့္ ပ်က္စီးတတ္တဲ့သေဘာ၊ ကုိယ္နဲ႔ထုိက္မွ ရတတ္တဲ့သေဘာ၊ ေသရင္ယူသြားလုိ႔မရ ထားသြားရတဲ့ သေဘာရွိတဲ့အတြက္ စည္းစိမ္ဥစၥာဆုိတာ တကယ္ေတာ့ ဘာမွအႏွစ္သာရ မရွိတဲ့အရာေတြလုိ႔ ဆုိျခင္းျဖစ္ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ဒီစည္းစိမ္ဥစၥာေတြကုိ အႏွစ္သာရရွိသြားဖုိ႔၊ ထာဝရ မေပ်ာက္ပ်က္ေအာင္ ထိန္းသိမ္းထားဖုိ႔၊ ေသရင္ကုိယ္နဲ႔ တပါတည္း ယူေဆာင္သြားဖုိ႔ဆုိတာ ဒီစည္းစိမ္ဥစၥာေတြကုိ အသုံးျပဳၿပီး ဒါနလုပ္ကာသာ ယူေဆာင္သြားရမွာ ျဖစ္ေၾကာင္း၊ ဒါနလုပ္ျခင္းဟာ စည္းစိမ္ဥစၥာေတြရဲ႕ အႏွစ္သာရကုိ ထုတ္ျခင္းျဖစ္ေၾကာင္း၊ ဒီလုိစည္းစိမ္ဥစၥာေတြကုိ အရင္းျပဳၿပီး ဒါနလုပ္ကာ အႏွစ္ထုတ္သြားႏုိင္သူသည္ စြမ္းႏုိင္သူျဖစ္ေၾကာင္း စသျဖင့္ ဆုိျခင္းျဖစ္ပါတယ္။
ေနာက္ ခႏၶာကုိယ္ရဲ႕ အႏွစ္သာရနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီးေတာ့ ဗုဒၶစာေပမွာ ဖြင့္ဆုိထားတဲ့ အဖြင့္ေလးက “ဗဟုေရာဂါနံ သာဓာရဏ ဘာေဝန နိႆာရႆ ဣမႆ ကာယႆ သီလံ နာမ သာေရာ” ဆုိတဲ့ ဖြင့္ဆုိခ်က္ေလးပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒီအဖြင့္ေလးရဲ႕ ဆုိလုိရင္းက “ခႏၶာကုိယ္ဆုိတာ အနာေရာဂါ အမ်ိဳးမ်ိဳးနဲ႔ အၿမဲမျပတ္ ဆက္ဆံေနတဲ့အတြက္ အႏွစ္သာရ ရွာမရတဲ့ ဒီခႏၶာရဲ႕ အႏွစ္သာရဆုိတာ ကုိယ္က်င့္သိကၡာကုိ ထိန္းသိမ္းေစာင့္ေရွာက္ျခင္း ဆုိတဲ့ သီလတရားပဲ” လုိ႔ ဆုိလုိတာ ျဖစ္ပါတယ္။
ဒီအဖြင့္အတုိင္းပါပဲ။ ကုိယ္ပုိင္ဆုိင္တယ္လုိ႔ ထင္ေနရတဲ့ ဒီခႏၶာကုိယ္ႀကီးဟာ ေသခ်ာေတြးၾကည့္ေတာ့ အပုတ္ေကာင္ႀကီး ႐ုပ္ေဆာင္ထားျခင္းပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ တရားသေဘာအရ ခႏၶာကုိယ္တစ္ခုလုံးကုိ ၿခဳံၿပီးၾကည့္လုိက္ရင္ အႏွစ္သာရရွိတယ္ဆုိတာ ဘာတစ္ခုမွ ေတြ႕ရမွာ မဟုတ္ပါဘူး။ ခႏၶာကုိယ္က ထြက္သမွ်အရာေတြဆုိရင္လည္း ဘယ္အေပါက္ကပဲ ထြက္ထြက္ ေကာင္းတယ္ဆုိတာ တစ္ခုမွ မရွိလွပါဘူး။ အေရျပားေလးဖုံးထားလုိ႔သာ ဒီခႏၶာကုိယ္ႀကီးက လွတပတ ျဖစ္ေနတယ္လုိ႔ ထင္ေနရေပမယ့္ အေပၚအေရျပားကုိ ခြာၾကည့္ရင္ အားလုံးဟာ စက္ဆုတ္ရြံရွာဖြယ္ေတြပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ ၿပီးေတာ့ ဒီလုိအပုတ္အစုေတြနဲ႔ တည္ေဆာက္ထားတဲ့ ဒီခႏၶာကုိယ္ႀကီးဟာ ေရာဂါအမ်ိဳးမ်ိဳးနဲ႔ ဆက္ဆံေနတဲ့အတြက္ အခ်ိန္မေရြး တစ္ခုၿပီးတစ္ခု ေဖာက္ျပန္ပ်က္စီးမႈေတြ ျဖစ္ေနမွာ အမွန္ပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ ေရာဂါရတယ္ဆုိတာ တကယ္ေတာ့ အပုတ္ေတြနဲ႔ ဖဲြ႕စည္းထားတဲ့ ဒီ႐ုပ္ေကာင္ႀကီး ေဖာက္ျပန္ျခင္းသေဘာကုိ ဆုိလုိတာ ျဖစ္ပါတယ္။ လူေတြေျပာေျပာေနတဲ့ ေရာဂါေရာဂါဆုိတာ တျခားမဟုတ္ပါဘူး။ ဒီ႐ုပ္အစုကုိပဲ ဆုိတာျဖစ္ပါတယ္။ ႐ုပ္ရွိတဲ့အတြက္ ေဖာက္ျပန္ျခင္း သေဘာေတြရွိေနၿပီး ဒီလုိေဖာက္ျပန္ေနျခင္းဟာ ေရာဂါရွိေနျခင္းပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒီလုိ႐ုပ္တရားကုိ အမွီျပဳၿပီး ေရာဂါေတြ အၿမဲမျပတ္ ရွိေနတဲ့အတြက္ ခႏၶာကုိယ္ဆုိတာ အႏွစ္သာရ ဘာတစ္ခုမွ ရွာမရတဲ့ အပုတ္ေကာင္ႀကီးသာ ျဖစ္တယ္လုိ႔ ဆုိျခင္းျဖစ္ပါတယ္။ ဒီလုိ ေရာဂါအမ်ိဳးမ်ိဳးနဲ႔ ဆက္ဆံေနတဲ့ အပုတ္ေကာင္ဆုိတဲ့ ခႏၶာကုိယ္ႀကီးဟာ အႏွစ္သာရ ရွာမရတဲ့အတြက္ ဒီခႏၶာကုိယ္ရဲ႕ အႏွစ္သာရကုိ ထုတ္ပါဆုိရင္ ခႏၶာအစုကုိ အရင္းျပဳၿပီး ကုိယ္က်င့္သီလ ေကာင္းေအာင္သာ ႀကိဳးစားၾကရမွာ ျဖစ္ပါတယ္။
ဒါေၾကာင့္ သီလေစာင့္ထိန္းျခင္းဟာ အႏွစ္သာရမရွိတဲ့ ခႏၶာကုိယ္ကုိ အရင္းျပဳၿပီး အႏွစ္သာရ ထုတ္ေနျခင္း ျဖစ္တဲ့အတြက္ ခႏၶာကုိယ္ႀကီး ဒီထက္ပုိၿပီး မေဖာက္ျပန္ခင္၊ ခႏၶာကုိယ္ႀကီးကုိ သယ္ေဆာင္သြားလုိ႔ ရေနေသးခင္၊ ေျခလက္အဂၤါေတြကုိ လုိသလုိ လႈပ္ရွားလုိ႔ ရေနေသးခင္ ကုိယ္က်င့္သီလကုိ ႀကိဳးစားေစာင့္ထိန္းၾကဖုိ႔၊ ကုိယ္က်င့္တရား မလုံၿခဳံဘဲ အႏွစ္တစ္ရာေက်ာ္ အသက္ရွင္ ေနရျခင္းထက္စာရင္ ကုိယ္က်င့္တရား လုံေအာင္ေစာင့္ထိန္းၿပီး တစ္ေန႔တစ္ရက္ တစ္မနက္ေလာက္ အသက္ရွင္ေနရျခင္းက ပုိၿပီးျမင့္ျမတ္လွတဲ့ အတြက္ အက်င့္သီလကုိ အထူးေစာင့္ထိန္းၾကဖုိ႔နဲ႔ ဒီလုိ ခႏၶာကုိယ္ကုိ အရင္းျပဳၿပီး သီလေစာင့္ထိန္းျခင္းဟာ အႏွစ္သာရကုိ ထုတ္ေနျခင္းျဖစ္ၿပီး အစြမ္းရွိတဲ့သူေတြျဖစ္ေအာင္ ႀကိဳးစားေနျခင္း ျဖစ္တဲ့အတြက္ သီလေဆာက္တည္ျခင္းျဖင့္ ခႏၶာကုိယ္ရဲ႕ အႏွစ္သာရကုိ စြမ္းႏုိင္သမွ် ထုတ္ၾကည့္ၾကဖုိ႔ စသျဖင့္ ဆုိျခင္းျဖစ္ပါတယ္။
ေနာက္ဆုံးအႏွစ္သာရ တစ္ခုျဖစ္တဲ့ အသက္ရွင္ေနတဲ့ ဘဝရဲ႕ အႏွစ္သာရနဲ႔ ပတ္သက္လုိ႔ စာေပက “အနိစၥာဒိ သဘာေဝဟိ အဘိဏွပၸဋိပီဠနတၱာ နိႆာရႆ ဣမႆ ဇီဝိတႆ ဘာဝနံ နာမ သာေရာ” လုိ႔ ဖြင့္ဆုိရွင္းျပပါတယ္။ ဒီအဖြင့္ရဲ႕ ဆုိလုိရင္းက “အသက္ရွင္ေနတဲ့ ဘဝဟာဆုိတာ မၿမဲျခင္း အနိစၥစတဲ့ သေဘာတရားေတြနဲ႔ အၿမဲမျပတ္ ႏွိက္စက္ေနတဲ့အတြက္ အႏွစ္သာရ ရွာမရတဲ့ အသက္ရွင္ေနရတဲ့ ဒီဘဝရဲ႕ အႏွစ္သာရဟာ တရားဓမၼ က်င့္ႀကံအားထုတ္ျခင္း ဆုိတဲ့ ဘာဝနာ အလုပ္ပဲ ျဖစ္တယ္”လုိ႔ ဆုိလုိတာ ျဖစ္ပါတယ္။
ဒီမွာဖြင့္ဆုိျပတဲ့ အဖြင့္အတုိင္းပါပဲ။ အသက္ရွင္ေနတယ္ဆုိတဲ့ ဘဝဟာ အခ်ိန္မေရြး ပ်က္စီးတတ္တဲ့ မၿမဲျခင္း အနိစၥသေဘာ၊ အသက္ရွင္ေနတဲ့ အခုိက္မွာ အခ်ိန္မေရြး ဆင္းရဲႏုိင္တဲ့ ဒုကၡသေဘာ၊ အသက္ရွင္ေနေပမယ့္ ကုိယ္လုိသလုိ ဖန္တီးလုိ႔ မရဘဲ သူ႔အလုိအတုိင္း၊ သူျဖစ္ခ်င္တဲ့အတုိင္း ျဖစ္ေနတဲ့ အနတၱသေဘာ ေတြနဲ႔ အၿမဲႏွီးႏြယ္ ဆက္စပ္ေနတဲ့အတြက္ ေသခ်ာေတြးၾကည့္ရင္ အခ်ိန္မေရြး ေျပာင္းလဲေနတယ္ဆုိတာ ခံစားမိမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ အသက္ရွင္ေနတယ္ဆုိတဲ့ ဘဝဟာ အခ်ိန္မေရြး ေသႏုိင္တဲ့သေဘာ၊ အခ်ိန္မေရြး ဆင္းရဲႏုိင္တဲ့သေဘာ၊ အခ်ိန္မေရြး သူ႔သေဘာ သူေဆာင္သြားႏုိင္တယ္ဆုိတဲ့ သေဘာတရားေတြက ရွိေနတဲ့အတြက္ တကယ္ေတာ့ အႏွစ္သာရ ဘာမွမရွိဘူးဆုိတာ သိျမင္ႏုိင္မွာ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒီလုိ အႏွစ္သာရ မရွိတဲ့အတြက္ေၾကာင့္လည္း အသက္ရွည္မႈ မရွည္မႈဟာ အဓိကမက်ဘဲ အသက္ရွင္ေနတဲ့ အခုိက္မွာ လုပ္သင့္လုပ္ထုိက္တာကုိ အမိအရ လုပ္လုိက္ႏုိင္ျခင္းဟာ အဓိကက်တယ္လုိ႔ ဆုိၾကျခင္း ျဖစ္ပါတယ္။ အသက္ရွင္ေနတဲ့ ဘဝမွာ အဓိကက်တာက ဒီအခုိက္အတံ့ကုိ အရင္းျပဳၿပီး တရားအလုပ္ အားထုတ္ႏုိင္မႈဆုိတဲ့ အခ်က္ပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ တရားအားထုတ္ျခင္းဟာ အခ်ိန္မေရြး ေျပာင္းလဲတတ္တဲ့ အသက္ရွင္ေနတဲ့ ဘဝရဲ႕ အႏွစ္သာရကုိ ထုတ္ေနျခင္း ျဖစ္တဲ့အတြက္ ရွင္ေနတုန္းမွာ အႏွစ္သာရကုိ ထုတ္ႏုိင္ေအာင္ ႀကိဳးစားရမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ တရားရွာ ကုိယ္မွာေတြ႕ဆုိသလုိ ႐ုပ္နာမ္ႏွစ္ခုနဲ႔ တည္ေဆာက္ထားၿပီး သြားလာလႈပ္ရွား အသက္ထင္ရွား ျဖစ္ေနတဲ့ ဒီဘဝမွာ အနိစၥ၊ ဒုကၡ၊ အနတၱဆုိတဲ့ လကၡဏာေရး သုံးပါးကုိ ဘာဝနာဉာဏ္နဲ႔ အမွန္ျမင္ေအာင္ ႀကိဳးစားက်င့္ႀကံ အားထုတ္ၾကရမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ဘဝရဲ႕ အႏွစ္သာရကုိ ထုတ္ႏုိင္ဖုိ႔ သမထဘာဝနာ၊ ဝိပႆနာ ဘာဝနာဆုိတဲ့ ဘာဝနာ တစ္ခုခုကုိ ႀကိဳးစားအားထုတ္ၾကည့္ၾကဖုိ႔နဲ႔ ဒီလုိ တရားအလုပ္ အားထုတ္ေနျခင္းဟာ အသက္ရွင္ေနတဲ့ ဘဝရဲ႕ အႏွစ္သာရကုိ ထုတ္ေနတာျဖစ္တဲ့အတြက္ ေသခ်ာေပါက္ စြမ္းႏုိင္တဲ့သူမ်ား ျဖစ္ေနမွာျဖစ္ေၾကာင္း ဆုိျခင္းျဖစ္ပါတယ္။
ဆုိလုိတာက ဒီေနရာမွာ ေျပာလုိတဲ့ အစြမ္းရွိသူဆုိတာ ဒါန၊ သီလ၊ ဘာဝနာအလုပ္ကုိ ဘယ္ေလာက္လုပ္ႏုိင္သူ၊ ဘယ္လုိလုပ္ႏုိင္သူ၊ ဘယ္လုိက်င့္ႀကံ အားထုတ္ႏုိင္သူကုိသာ ဆုိျခင္းျဖစ္တဲ့အတြက္ ပစၥဳပၸန္ သံသရာဆုိတဲ့ ဘဝႏွစ္ျဖာမွာ အစြမ္းရွိတဲ့သူ၊ စြမ္းႏုိင္တဲ့သူျဖစ္ဖုိ႔ လူတုိင္းလူတုိင္း စည္းစိမ္ဥစၥာေတြရဲ႕ အႏွစ္သာရ၊ ခႏၶာကုိယ္ရဲ႕ အႏွစ္သာရနဲ႔ အသက္ရွင္ေနတဲ့ ဘဝရဲ႕ အႏွစ္သာရေတြကုိ ဒါန၊ သီလ၊ ဘာဝနာ အလုပ္ေတြကုိ ႀကိဳးစားအားထုတ္ရင္းျဖင့္ လက္ေတြ႕လုပ္ေဆာင္ၾကည့္ၾကဖုိ႔ ဆုိလုိတာ ျဖစ္ပါတယ္။ စည္းစိမ္ဥစၥာဆုိတာ ရန္သူမ်ိဳးငါးပါးနဲ႔ အၿမဲဆက္ဆံေနတတ္သလုိ၊ ခႏၶာကုိယ္ဟာလည္း ေရာဂါအမ်ိဳးမ်ိဳးနဲ႔ အၿမဲဆက္ဆံေနတတ္ၿပီး အသက္ရွင္ေနပါတယ္ဆုိတဲ့ ဘဝဟာလည္း မၿမဲျခင္းသေဘာ၊ ဆင္းရဲျခင္းသေဘာ၊ အစုိးရမျခင္း သေဘာေတြနဲ႔ အၿမဲႏွိပ္စက္ေနတတ္တဲ့အတြက္ အႏွစ္မရွိတဲ့ ဒီစည္းစိမ္ဥစၥာ၊ ဒီခႏၶာနဲ႔ ဒီအသက္ရွင္ေနမႈေတြရဲ႕ အႏွစ္သာရကုိ ဒါနျပဳလုပ္ျခင္း၊ သီလေဆာက္တည္ျခင္း၊ တရားအားထုတ္ျခင္းျဖင့္သာ စြမ္းႏုိင္သမွ် ထုတ္ယူၾကရမွာျဖစ္ၿပီး ဒီလုိအႏွစ္သာရမ်ားနဲ႔ပဲ ဘဝမွာအစြမ္းရွိတဲ့ သူေတြျဖစ္ေအာင္ ႀကိဳးစားက်င့္ႀကံ အားထုတ္ၾကရမွာ ျဖစ္ေၾကာင္း ဆုိလုိတာ ျဖစ္ပါတယ္။
ဒါေၾကာင့္ ဒီလရဲ႕တရားပဲြမွာ အမည္ေပးထားတဲ့ “အႏွစ္ထုတ္ယူ စြမ္းတဲ့သူ”ဆုိတဲ့ တရားေခါင္းစဥ္အတုိင္း ဘဝသံသရာ ခရီးဆက္ၾကမယ့္ သံသရာ ခရီးသြားမ်ား အေနနဲ႔ သံသရာခရီးမွာ သက္ေသာင့္သက္သာ သြားႏုိင္ရန္အတြက္ အမွန္တကယ္ ယူေဆာင္လုိ႔ရႏုိင္မယ့္ ဒါနကုသုိလ္၊ သီလကုသုိလ္၊ ဘာဝနာကုသုိလ္မ်ားကုိသာ စည္းစည္ဥစၥာကုိ အရင္းျပဳကာ အလွဴဒါနျပဳျခင္း၊ ခႏၶာကုိယ္ကုိ အရင္းျပဳကာ သီလေဆာက္တည္ျခင္း၊ အသက္ရွင္ေနတဲ့ ဘဝအခုိက္အတံ့ကုိ အရင္းျပဳကာ တရားဘာဝနာအလုပ္ အားထုတ္ျခင္းျဖင့္ ရႏုိင္သမွ် အရယူကာ စြမ္းႏုိင္တဲ့သူမ်ားျဖစ္ေအာင္ က်င့္ႀကံႀကိဳးကုတ္ အားထုတ္ၾကဖုိ႔ တုိက္တြန္းရင္း “အႏွစ္ထုတ္ယူ စြမ္းတဲ့သူ”ဆုိတဲ့ တရားေတာ္ကုိ ဒီတစ္လရဲ႕ လစဥ္ေဟာၾကား ျမတ္တရားတစ္ပုဒ္အျဖစ္ ထုတ္ႏႈတ္တင္ျပလုိက္ရပါတယ္။
- စည္းစိမ္ဥစၥာ၊ ႏွစ္ဆုိတာ၊ ဒါနလုပ္ကာ ထုတ္ရသည္။
- ခႏၶာကုိယ္မွ၊ ႏွစ္သာရ၊ သီလေဆာက္ကာ ထုတ္ရသည္။
- သက္ရွင္ေနရ၊ ႏွစ္သာရ၊ ဘဝနာက်င့္ကာ ထုတ္ရသည္။
