နဲနဲေလးေတာ့ လဲြေနတယ္ (၁၈)...

သိမ္နဲ႔ အမ်ိဳးသမီး
ဗုဒၶဘာသာ ျမန္မာေတြၾကားမွာ အ႐ုိးစဲြၿပီး အမွတ္လဲြေနတတ္တဲ့ အလဲြေလးေတြအေၾကာင္း ေထာက္ျပေပးတဲ့ စာေတြေရးေပးေနတာကုိသိေတာ့ ဆရာေတာ္တစ္ပါးက သိမ္နဲ႔အမ်ိဳးသမီး အေၾကာင္းကုိလည္း စာေရးေပးဖုိ႔ မိန္႔ၾကားဖူးပါတယ္။ ဆရာေတာ္ မမိန္႔ခင္ကတည္းက ေရးဖုိ႔ရည္ရြယ္ခ်က္ ရွိေနေပမယ့္ မေရးျဖစ္ဘဲ အခုမွပဲ အေကာင္အထည္ ေဖာ္ျဖစ္ခဲ့ပါတယ္။ ျမန္မာျပည္ရဲ႕ ေတာရြာအေတာ္မ်ားမ်ားမွာ တစ္ရြာသိမ္တစ္လုံးေတာ့ ရွိေနတတ္ၾကပါတယ္။ အဲဒီလုိ သိမ္ေတြရွိေနေပမယ့္ အမ်ိဳးသမီးေတြ အေနနဲ႔ သိမ္ထဲကုိ မဝင္ရဘူး၊ မဝင္းေကာင္းဘူးဆုိတဲ့ အစဲြေတြ၊ အေျပာေတြေၾကာင့္ ေသတဲ့အထိ သိမ္ထဲကုိ မဝင္ဖူးၾကတဲ့သူေတြလည္း ရွိေနျပန္ပါတယ္။ ရန္ကုန္၊ မႏၲေလးလုိ ၿမိဳ႕ႀကီးေတြမွာေတာ့ အခုေနာက္ပုိင္း သိမ္ေတြထဲမွာ အခမ္းအနားေတြအထိ လုပ္လာၾကတဲ့အတြက္ အမ်ိဳးသမီးနဲ႔ သိမ္ကသိပ္ၿပီး အထူးအဆန္း မဟုတ္ေတာ့ပါဘူး။

ဆန္းေနတာက ေတာရြာစ႐ုိက္၊ ေတာေနယဥ္ေက်းမႈနဲ႔ ေတာေနဘုန္းႀကီး၊ ေတာေနလူေတြရဲ႕ အ႐ုိးစဲြေနတဲ့ အယူအဆေတြပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ သိမ္ထဲကုိ အမ်ိဳးသမီး မဝင္ေကာင္းတာ ဘာျဖစ္လုိ႔လဲ…၊ ဘုရားေဟာထားလုိ႔လား…၊ ဝင္ရင္သိမ္ပ်က္မွာစုိးလုိ႔လား…၊ ကံပ်က္မွာစုိးလုိ႔လား..၊ အမ်ိဳးသမီး ျဖစ္ေနလုိ႔ မဝင္ရတာလား… စတဲ့ အေမးေပါင္းမ်ားစြာနဲ႔ သိမ္နဲ႔အမ်ိဳးသမီး ကိစၥက အမ်ားေထာက္ျပစရာ ျဖစ္လာပါတယ္။ တကယ္လုိ႔ ေမးလာမယ္ဆုိရင္လည္း သိမ္ထဲကုိ မဝင္ေကာင္းဘူးလုိ႔ ေျပာေနသူေတြ ကုိယ္တုိင္က ေရေရရာရာ ေျဖစရာ ရွိမွာမဟုတ္ပါဘူး။ ဒီလုိ သိမ္ေတြ၊ ဘုရားေတြ၊ ေက်ာင္းကန္ေတြမွာ အမ်ိဳးသမီး မဝင္ေကာင္း၊ မတက္ေကာင္းဆုိတဲ့ အ႐ုိးစဲြေနတဲ့ အယူအဆေတြဟာ ဘုရားေဟာသလုိလုိ၊ ေရွးထုံးလုိလုိ၊ အစဥ္အလာလုိလုိနဲ႔ နည္းနည္းေလးေတာ့ လဲြကုိလဲြေနေတာ့တာ ျဖစ္ပါတယ္။

သိမ္နဲ႔ပတ္သက္ၿပီး အမ်ိဳးသမီးမ်ား အေနနဲ႔ ရဟန္းေတာ္မ်ား ကံေဆာင္ေနတဲ့အခ်ိန္မွာ နိမိတ္စည္းထဲကုိ မဝင္ေကာင္းဘူးဆုိရင္ အထူးေျပာစရာ မရွိပါဘူး။ ဒါေတာင္မွ သိမ္ထဲကုိ မဝင္းေကာင္းတာမဟုတ္ပါဘူး။ သိမ္အထဲမွာရွိတဲ့ နိမိတ္စည္းထဲကုိ မဝင္ေကာင္းတာပါ။ ဒါကလည္း နိမိတ္စည္းထဲမွာ ရွိတဲ့ရဟန္းေတာ္မ်ား အာပတ္သင့္မွာ စုိးလုိ႔ပါ။ ကံပ်က္လုိ႔ေတာ့ မဟုတ္ပါဘူး။ ခုဟာက ကံေဆာင္ေနတဲ့အခ်ိန္ မဟုတ္တဲ့ တျခားအခ်ိန္ေတြမွာလည္း သိမ္ထဲကုိ အမ်ိဳးသမီးေတြ မဝင္ေကာင္းဘူးဆုိတဲ့ အယူအဆ၊ အေျပာအဆုိ၊ အစဲြအလန္းေတြေၾကာင့္ သိမ္နဲ႔အမ်ိဳးသမီးဟာ ဘယ္လုိမွဆက္စပ္လုိ႔မရတဲ့ အရာတစ္ခုလုိ ျဖစ္ေနေတာ့တာ ျဖစ္ပါတယ္။ ဥပါဒ္ဒဏ္ေၾကာင့္ ဥပါဒ္ေရာက္ဆုိသလုိ သိမ္ထဲကုိ ဝင္မိတဲ့ အမ်ိဳးသမီး တစ္ခုခုတုိက္ဆုိင္ၿပီး ျဖစ္ရင္ေတာင္မွ ဒါဟာ သိမ္ထဲကုိ ဝင္လုိ႔ျဖစ္တာဆုိတဲ့ အယူအဆေတြက ရွိေနျပန္ေတာ့ ေတာေနအမ်ိဳးသမီးေတြဟာ သိမ္ဆုိရင္ ေဝးေဝးကကုိ ေရွာင္ေနၾကေတာ့တာ ျဖစ္ပါတယ္။

တကယ္ေတာ့ သိမ္ထဲကုိ မဝင္ေကာင္းတာက အမ်ိဳးသမီးေတြ မဟုတ္ပါဘူး။ ရဟန္းေတာ္ေတြပါ။ ရဟန္းေတာ္ေတြဟာ ကံေဆာင္ေနတဲ့အခ်ိန္ သိမ္ထဲမွာ ရွိေနပါက တစ္ပါးနဲ႔တစ္ပါး ႏွစ္ေတာင့္ထြာနိမိတ္ ထိစပ္ၿပီး နိမိတ္အတြင္းမွာ ရွိေနရမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ အဲဒီလုိ မဟုတ္ဘဲ ကံေဆာင္ေနတဲ့အခ်ိန္ သိမ္ထဲမွာရွိေနၿပီး နိမိတ္အျပင္ကုိ ေရာက္ေနပါက ကံပ်က္ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ကံေဆာင္ေနတဲ့အခ်ိန္ဆုိရင္ ရဟန္းေတာ္မ်ားဟာ သိမ္ထဲမွာရွိတဲ့ နိမိတ္အတြင္းမွာ ရွိရင္ရွိ၊ မရွိရင္ သိမ္အျပင္မွာပဲ ရွိေနရပါမယ္။ သိမ္ထဲမွာရွိေနၿပီး နိမိတ္စည္းအျပင္ ေရာက္ေနတယ္ဆုိရင္ေတာ့ ကံပ်က္ပါတယ္။ ဒီလုိ သေဘာေတြေၾကာင့္ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ ကံေဆာင္ေနတဲ့အခ်ိန္မွာ ရဟန္းေတာ္မ်ား အေနနဲ႔သိမ္ထဲကုိ မဝင္းေကာင္းဘူးလုိ႔ ဆုိတာျဖစ္ပါတယ္။ လူပုဂၢိဳလ္ေတြ၊ သာမေဏေတြ အေနနဲ႔ကေတာ့ ကံေဆာင္ေနတဲ့ အခ်ိန္မွာ သိမ္ထဲမေျပာနဲ႔ သိမ္ထဲမွာရွိတဲ့ နိမိတ္စည္းထဲအထိ ဝင္မိတာေတာင္မွ ရဟန္းေတာ္မ်ား ေဆာင္ေနတဲ့ ကံကပ်က္မသြားပါဘူး။ နိမိတ္ထဲမွာ လူသာမေဏ ရွိေနလ်က္နဲ႔ ကံေဆာင္ေနၾကတဲ့ ရဟန္းေတာ္မ်ားမွာပဲ အာပတ္သင့္ပါတယ္။ ဒီလုိဆုိေတာ့ ကံေဆာင္ေနတဲ့အခ်ိန္မွာ ကံပ်က္မႈ မပ်က္မႈဟာ ရဟန္းေတာ္မ်ားနဲ႔ပဲ သက္ဆုိင္ၿပီး လူပုဂၢိဳလ္မ်ားနဲ႔ မသက္ဆုိင္ဘူးဆုိတာ ထင္ရွားပါတယ္။ လူပုဂၢိဳလ္လုိ႔ဆုိတဲ့အတြက္ အမ်ိဳးသမီးမ်ားလည္း အက်ဳံးဝင္ၿပီး ျဖစ္ပါတယ္။

ဆုိလုိတာက သိမ္ထဲကုိ အမ်ိဳးသမီး မဝင္းေကာင္းဘူးဆုိတဲ့ အယူအဆေတြမွာ ဝင္ရင္ကံပ်က္တတ္တဲ့ အတြက္ မဝင္ေကာင္းတာ ျဖစ္တယ္လုိ႔ဆုိရင္ ဒါဟာ လဲြေနတဲ့ အလဲြတစ္ခုပဲ ျဖစ္ေၾကာင္း ဆုိလုိတာ ျဖစ္ပါတယ္။ အမ်ိဳးသမီးဝင္ျခင္းေၾကာင့္ ဘယ္လုိမွ ရဟန္းေတာ္မ်ား ေဆာင္ေနတဲ့ ကံကိစၥ ပ်က္သြားျခင္း မရွိတဲ့အတြက္ ဒီအေၾကာင္းျပခ်က္ေၾကာင့္ မဝင္ေကာင္းဘူးဆုိရင္ မွားေနတာျဖစ္ေၾကာင္း သိေစလုိတာ ျဖစ္ပါတယ္။ သိမ္ထဲမွာ ရဟန္းေတာ္ တစ္ပါးတည္း ရွိတတ္တာတုိ႔၊ ဆိတ္ကြယ္ရာ အရပ္မွာ မာတုဂါမ ရွိေနတာဟာ မသင့္ေလ်ာ္တာတုိ႔၊ မာတုဂါမေၾကာင့္ ရဟန္းေတာ္မ်ားအတြက္ အႏၲရာယ္ တစ္စုံတစ္ရာ ျဖစ္ႏုိင္တာတုိ႔ စတဲ့အေၾကာင္းျပခ်က္မ်ားေၾကာင့္ မဝင္သင့္တာလုိ႔ ဆုိရင္ေတာ့ အထူးေျပာစရာ မရွိပါဘူး။ ဒါေတာင္မွ မဝင္ေကာင္းလုိ႔မဟုတ္ဘဲ မဝင္သင့္လုိ႔ဆုိတဲ့ သေဘာနဲ႔ ေျပာရတာ ျဖစ္ပါတယ္။

ဝိနည္းေတာ္အရ အာပတ္သင့္မႈ မသင့္မႈ အပုိင္းဟာ ရဟန္းေတာ္နဲ႔ပဲ သက္ဆုိင္ပါတယ္။ အမ်ိဳးသမီးမွာ အာပတ္သင့္စရာ အေၾကာင္းမရွိပါဘူး။ ဒီလုိေျပာလုိ႔ အမ်ိဳးသမီးေတြ သိမ္ထဲကုိ ဝင္ခ်င္သလုိဝင္ ထြက္ခ်င္သလုိ ထြက္ဆုိတဲ့ သေဘာမ်ိဳး မဟုတ္ပါဘူး။ အမ်ိဳးသမီးလည္း ေလာကေၾကာင္းအရ ထိန္းသိမ္းရမွာေတြ ရွိတဲ့အတြက္ အသိသတိနဲ႔ပဲ ကုိယ့္ကုိယ္ကုိ ထိန္းသိမ္းရမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒီေနရာမွာ ေျပာခ်င္တာက တိက်တဲ့အေၾကာင္းျပခ်က္ မရွိဘဲ သိမ္ထဲကုိ အမ်ိဳးသမီး မဝင္ေကာင္း၊ မဝင္ရဆုိတဲ့ အမွတ္လဲြမႈအေၾကာင္းပဲ အဓိကေျပာခ်င္တာ ျဖစ္ပါတယ္။ ေလာကေၾကာင္းအရ၊ အေျခအေနအရက လဲြလုိ႔ သိမ္ထဲကုိ အမ်ိဳးသမီးေတြ ဝင္ေကာင္းတယ္ဆုိတာ သိေစခ်င္တာ ျဖစ္ပါတယ္။

ဒါေၾကာင့္ ျမန္မာဗုဒၶဘာသာ အခ်ိဳ႕ရဲ႕ လဲြေနတတ္တဲ့ အလဲြေတြထဲမွာ သိမ္ထဲကုိ အမ်ိဳးသမီးေတြ မဝင္းေကာင္းဘူးဆုိတဲ့ မေရရာတဲ့ အေၾကာင္းျပခ်က္မ်ားနဲ႔ အ႐ုိးစဲြေနတဲ့ သိမွတ္ထားမႈဟာလည္း နည္းနည္းေလး လဲြေနတဲ့ အလဲြတစ္ခုျဖစ္တဲ့အတြက္ ဒီလုိအလဲြ သိမွတ္ထားမႈမ်ိဳးကုိ သိေအာင္ႀကိဳးစားၿပီး ဘုရားေဟာမဟုတ္တဲ့၊ သံသရာဝဋ္မွ လြတ္ေျမာက္မႈကုိ အေထာက္အကူ မျပဳတဲ့ အလဲြေတြကုိ ျပဳျပင္ႏုိင္သမွ် ျပဳျပင္ႏုိင္ၾကဖုိ႔ အသိေပးတုိက္တြန္းရင္း လဲြေနတတ္တဲ့ အလဲြတစ္ခုအျဖစ္ ေရးသားတင္ျပလုိက္ရပါတယ္။

Read more »

ေဝဒနာႏွင့္အၿပိဳင္…

ေဝဒနာဆုိတဲ့ ဒီပါဠိေဝါဟာရ စကားလုံးဟာ ခံစားျခင္းလုိ႔ အဓိပၸါယ္ရပါတယ္။ ခံစားျခင္းမွန္သမွ် ေကာင္းတဲ့ခံစားျခင္းပဲ ျဖစ္ျဖစ္၊ ဆုိးတဲ့ခံစားျခင္းပဲ ျဖစ္ျဖစ္၊ အေကာင္းလည္းမဟုတ္၊ အဆုိးလည္းမဟုတ္တဲ့ ခံစားျခင္းမ်ိဳးပဲျဖစ္ျဖစ္ ဘယ္လုိခံစားမႈမ်ိဳးကုိမဆုိ အလြယ္ေျပာဆုိၾကရမယ္ဆုိရင္ အားလုံးဟာ ေဝဒနာေတြခ်ည္းပါပဲ။ ဘယ္သူေၾကာင့္ပဲ ခံစားခံစား၊ ဘာေၾကာင့္ပဲ ခံစားခံစား၊ ဘယ္လုိမ်ိဳးပဲ ခံစားခံစား စိတ္မွာျဖစ္ေပၚလာတဲ့ ခံစားမႈ သေဘာမွန္သမွ် အားလုံးေဝဒနာလုိ႔ပဲ ေျပာရမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ ခံစားျခင္းသေဘာဟာ ျဖစ္ေပၚရာ အာ႐ုံကုိ အမွီျပဳၿပီး စိတ္မွာသိမွတ္ ခံစားတဲ့ သေဘာျဖစ္တဲ့အတြက္ အေကာင္းဆုိလည္း ခံစားမွာျဖစ္ၿပီး အဆုိးဆုိလည္း ခံစားမွာျဖစ္ကာ မဆုိးမေကာင္းဆုိလည္း ခံစားမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒီလုိသိရွိခံစားတာကုိပဲ စာလုိေျပာေတာ့ ေဝဒနာ ျဖစ္ေပၚတယ္လုိ႔ ဆုိျခင္းျဖစ္ပါတယ္။

ပုထုဇဥ္အေတာ္မ်ားမ်ားက ေဝဒနာလုိ႔ ေျပာလုိက္တာနဲ႔ မေကာင္းတဲ့ ခံစားမႈလုိ႔ပဲ နားလည္သေဘာေပါက္ လက္ခံထားတတ္ၾကပါတယ္။ ဘယ္သူေတာ့ ဘာေဝဒနာ ခံစားေနရလုိ႔၊ ဘယ္သူေတာ့ ဘယ္သူေၾကာင့္ ဘယ္လုိေဝဒနာေတြ ျဖစ္ေနလုိ႔၊ ဘယ္သူေတာ့ ဘာေၾကာင့္ ဘယ္လုိေဝဒနာမ်ိဳးကုိ ျပင္းျပင္းထန္ထန္ ခံစားေနရလုိ႔ စသျဖင့္ ေရာဂါတစ္ခုခုေၾကာင့္ ခံစားရတဲ့ ခံစားမႈ သေဘာကုိပဲ ေဝဒနာလုိ႔ ေျပာဆုိ သုံးႏႈန္းတတ္ၾကပါတယ္။ ခ်မ္းသာတဲ့ခံစားမႈ၊ ၿငိမ္းခ်မ္းတဲ့ ခံစားမႈ၊ ဝမ္းေျမာက္တဲ့ ခံစားမႈစတဲ့ ေကာင္းတဲ့ ခံစားမႈမ်ားကုိေတာ့ ေဝဒနာလုိ႔ ေျပာဆုိျခင္း မရွိၾကပါဘူး။ ဒါေၾကာင့္လည္း ေဝဒနာရဲ႕ သေဘာအမွန္ကုိ မသိၾကဘဲ အခုိက္အတန္႔ ခ်မ္းသာေနတဲ့ ခံစားမႈေတြ ေနာက္ကုိလုိက္ကာ ဆင္းရဲတဲ့ ခံစားမႈေတြ ေရာက္လာမွပဲ ေဝဒနာျဖစ္ၿပီလုိ႔ သတ္မွတ္ရင္း ေၾကာက္လန္႔တုန္လႈပ္ သြားတတ္ၾကတာ ျဖစ္ပါတယ္။ ေဝဒနာရဲ႕ သဘာဝကုိ မသိတဲ့အတြက္ မေကာင္းတဲ့ ခံစားမႈကုိ လက္မခံႏုိင္ဘဲ ေကာင္းတဲ့ခံစားမႈေတြမွာသာ အၿပိဳင္လုိက္ကာ ခံစားေနၾကေတာ့တာ ျဖစ္ပါတယ္။ တဒဂၤခံစားမႈမ်ိဳးျဖစ္တဲ့ ခ်မ္းသာတဲ့ခံစားမႈကုိ လုိလားေတာင့္တရင္း မေကာင္းတဲ့ ေဝဒနာေတြနဲ႔အၿပိဳင္ ႐ုန္းမထြက္ႏုိင္ ျဖစ္ေနၾကေတာ့တာ ျဖစ္ပါတယ္။

အမွန္ေတာ့ ႐ုပ္နာမ္ႏွစ္ပါးရွိေနသမွ် သတၱဝါအားလုံးဟာ ခံစားေနၾကရမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ ေကာင္းတာေတြလည္း ခံစားရမွာ ျဖစ္သလုိ မေကာင္းတာေတြလည္း ခံစားရမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ တစ္ခါတေလ ေကာင္းတာလည္းမဟုတ္၊ မေကာင္းတာလည္း မဟုတ္တဲ့ ခံစားမႈေတြကုိလည္း ခံစားရမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒီလုိ ႐ုပ္နာမ္ရွိလုိ႔ ေဝဒနာရွိတဲ့ သေဘာမွာ ခံစားျခင္း ေဝဒနာရဲ႕ အျဖစ္မွန္ကုိ မသိၾကေတာ့ သူ႔က်ေတာ့ ေကာင္းတာေတြကုိ ေတြ႕ႀကဳံခံစားရတယ္၊ ငါ့က်ေတာ့ မေကာင္းတာေတြပဲ ေတြ႕ႀကဳံခံစားရတယ္၊ င့ါက်မွ ဒီလုိေဝဒနာျဖစ္တယ္၊ သူ႔က်ေတာ့ ဒီလုိေဝဒနာ မျဖစ္ဘူး စသျဖင့္ ေတြးထင္ကာ ကုိယ္ျဖစ္တဲ့ မေကာင္းတဲ့ ခံစားမႈမ်ားကုိပဲ ေဝဒနာလုိ႔ ထင္ေနတတ္ၾကတာေတြ ရွိပါတယ္။ ႐ုပ္နဲ႔စိတ္ကုိ အမွီျပဳၿပီး ျဖစ္ေပၚတတ္တဲ့ ေဝဒနာရဲ႕ သေဘာအမွန္ကုိ မသိတဲ့အခါက်ေတာ့ ဘာေလးပဲျဖစ္ျဖစ္ အလြယ္တကူ ခံစားတတ္ၾကပါတယ္။ ထစ္ခနဲဆုိ ခံစားလုိက္၊ ထစ္ခနဲဆုိ ခံစားလုိက္ ျဖစ္ေနၾကတဲ့ အတြက္ေၾကာင့္လည္း ေဝဒနာကုိ ေဝဒနာလုိ႔ မျမင္ႏုိင္ဘဲ အေကာင္းအဆုိး ခံစားမႈေတြနဲ႔ ေကာင္းရင္ေက်နပ္လုိက္၊ မေကာင္းရင္ မေက်နပ္လုိက္ ျဖစ္ေနၾကေတာ့တာ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒီလုိနဲ႔ မေကာင္းတဲ့ ခံစားမႈ ေဝဒနာေတြ ခံစားလာရတဲ့အခါမွာ စိတ္မွာမထိန္းႏုိင္ မသိမ္းႏုိင္ျဖစ္ၿပီး ေၾကာက္လန္႔ တုန္လႈပ္ၾကေတာ့တာ ျဖစ္ပါတယ္။

တကယ္ေတာ့ ဒါဟာ ေဝဒနာလုိ႔ ေခၚတဲ့ ခံစားျခင္းရဲ႕ သေဘာသဘာဝကုိ မသိလုိ႔ပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ ခံစားျခင္းရဲ႕ သေဘာအမွန္ကုိ သိလာၾကမယ္ဆုိရင္ ဘယ္လုိေဝဒနာမ်ိဳးပဲလာလာ ေၾကာက္လန္႔တုန္လႈပ္မွာ မဟုတ္သလုိ ဒီခံစားမႈေတြကုိလည္း လုိခ်င္ေတာင့္တၾကမွာ မဟုတ္ပါဘူး။ အဲဒီအခါမ်ိဳးမွာ ဒီအေကာင္းအဆုိး ခံစားမႈ ေဝဒနာေတြက ႐ုန္းထြက္ႏုိင္ေအာင္ ႀကိဳးစားလာၾကမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ ေဝဒနာေတြ မလုိခ်င္ေတာ့ဘူး၊ ေဝဒနာေတြကေန ႐ုန္းထြက္ခ်င္ၾကတယ္ဆုိရင္ အေကာင္းအဆုိး စတဲ့ ေဝဒနာေတြကေန ခြာႏုိင္ေအာင္ ႀကိဳးစားရမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ ေဝဒနာကုိ ခြာႏုိင္ဖုိ႔အတြက္ ဒီအေကာင္းအဆုိး စတဲ့ ခံစားမႈေတြမွာ တပ္မက္ေနတဲ့ သံေယာဇဥ္ေတြကုိ ခြါႏုိင္ဖုိ႔လုိပါတယ္။ ေဝဒနာအေပၚမွာ ျဖစ္ေပၚေနတဲ့ ဒီသံေယာဇဥ္ေတြကုိ ခြါႏုိင္ဖုိ႔အတြက္လည္း ေဝဒနာရဲ႕ သေဘာအမွန္ကုိသိၿပီး ေဝဒနာရဲ႕ ျဖစ္စဲျဖစ္ခုိက္ ေပၚစဲေပၚခုိက္ကုိ သတိတရားနဲ႔ သူႏိုင္ကုိယ္ႏုိင္ အၿပိဳင္မွတ္ႏုိင္ေအာင္ ႀကိဳးစားေလ့က်င့္ရမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ တရားအားထုတ္တယ္ဆုိတာ ဒီလုိခံစားမႈ ေဝဒနာေတြရဲ႕ သေဘာအမွန္ကုိ သိေအာင္ႀကိဳးစား အားထုတ္ၾကတာ ျဖစ္ပါတယ္။ ေဝဒနာကုိ ေဝဒနာလုိ႔ အမွန္အတုိင္း ျမင္ႏုိင္ေအာင္ စိတ္အစဥ္ကုိ ေလ့က်င့္ေပးတာ ျဖစ္ပါတယ္။

ေဝဒနာရဲ႕ သေဘာကလည္း သတိဝိရီယ တရားေတြနဲ႔ ေက်ာ္လႊားႏုိင္မွ အမွန္ကုိ သိလာႏုိင္မွာ ျဖစ္ၿပီး ဒီေဝဒနာအေပၚမွာ ျဖစ္ေပၚေနတဲ့ သံေယာဇဥ္ေတြကုိ ျဖတ္ေတာက္ႏုိင္မွာ ျဖစ္ပါတယ္။ အေလ့အက်င့္နည္းၿပီး သတိဝိရီယနည္းတဲ့ သူေတြဆုိရင္ ေဝဒနာရဲ႕ သေဘာအမွန္ကုိ သိဖုိ႔မေျပာနဲ႔ ဒီခံစားျခင္း ေဝဒနာရဲ႕ ခ်ယ္လွယ္မႈေနာက္ေတာင္ သိသိခ်ည္းနဲ႔ လုိက္ေနမိတတ္ပါတယ္။ တစ္ခါတေလ တရားအားထုတ္တဲ့ ေယာဂီေတြမွာေတာင္ ဒီခံစားမႈ ေဝဒနာေတြေၾကာင့္ တရားက ေရွ႕မတက္ဘဲ ျဖစ္ေနတာေတြလည္း အမ်ားႀကီးရွိတတ္ပါတယ္။ တရားအားထုတ္တဲ့အခါမွာ တစ္ခ်ိဳ႕ေယာဂီေတြ အေနနဲ႔ ခံစားရတဲ့ နာက်င္ကုိက္ခဲ ပူေအးစတဲ့ မေကာင္းတဲ့ ေဝဒနာေတြကုိ သည္းမခံႏုိင္၊ အဲဒီေဝဒနာေတြကုိ ေက်ာ္လႊားႏုိင္ေအာင္ မမွတ္ႏုိင္တဲ့အခါက်ေတာ့ ဒီေဝဒနာေတြမွာပဲ အခ်ိန္ေတြၾကာေနကာ တရားက ေရွ႕မတက္ဘဲ ျဖစ္ေနတာေတြ ရွိတတ္သလုိ တခ်ိဳ႕က်ျပန္ေတာ့ တရားအားထုတ္ရင္း သမာဓိနိမိတ္ေတြေၾကာင့္ ျဖစ္ေပၚလာတဲ့ ၿငိမ္းေအးျခင္း၊ ေပါ့ပါးျခင္း၊ သာယာျခင္း၊ ႏူးည့့ံျခင္းစတဲ့ေကာင္းတဲ့ ေဝဒနာေတြအေပၚမွာ သာယာႏွစ္သက္ေနၿပီး မွတ္ပစ္ရမယ့္ ေဝဒနာကုိ မမွတ္ႏုိင္တဲ့အတြက္ တရားက ေရွ႕မတက္တာေတြလည္း ရွိတတ္ပါတယ္။

ဒါဟာ မေကာင္းတဲ့ ခံစားမႈေတြ အေပၚမွာ သတိ၊ သမာဓိ၊ ဝိရိယ ခႏၲီ တရားေတြနဲ႔ အႏုိင္မယူႏုိင္တဲ့ အတြက္ေၾကာင့္ ျဖစ္သလုိ ေကာင္းတဲ့ခံစားျခင္းေတြ အေပၚမွာလည္း သတိတရား၊ ဝိရီယတရားေတြနဲ႔ မျဖတ္ေတာက္ႏုိင္တဲ့ အတြက္ေၾကာင့္ပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ ခံစားျခင္းဆုိတဲ့ ေဝဒနာဟာ သည္းခံျခင္းတရား၊ သတိ၊ ဝိရီယ၊ သမာဓိတရားေတြနဲ႔ မျဖတ္ေတာက္ႏုိင္ေသးသမွ် ဒီေဝဒနာရဲ႕ ခ်ယ္လွယ္မႈေၾကာင့္ ေဝဒနာနဲ႔အၿပိဳင္ ႐ုန္းမထြက္ႏုိင္ေအာင္ ခ်ည္ေႏွာင္ထားတတ္တဲ့ သေဘာရွိပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ ဒီခံစားျခင္း ဆုိတဲ့ေဝဒနာရဲ႕ သေဘာအမွန္ကုိ သိေအာင္ႀကိဳးစားၿပီး သတိဝိရီယ စတဲ့တရားေတြနဲ႔ အၿပိဳင္အႏုိင္ယူႏုိင္ေအာင္ ႀကိဳးစားရမွာ ျဖစ္ေၾကာင္း ဆုိျခင္းျဖစ္ပါတယ္။

တရားအားထုတ္ေနတဲ့ ေယာဂီေတြမွာ ဒီလုိအေကာင္းအဆုိး ခံစားခ်က္ ေဝဒနာေတြေၾကာင့္ တရားမတက္ႏုိင္ျဖစ္ကာ ေဝဒနာကေန ႐ုန္းမထြက္ႏုိင္ဘဲ ရွိေနၾကသလုိ သာမန္ေန႔စဥ္ ဘဝမွာ စာဝတ္ေနေရး က်န္းမာေရးအတြက္ လႈပ္ရွားက်င္လည္ ေနရသူေတြမွာလည္း ဒီလုိခံစားမႈေတြေၾကာင့္ ေဝဒနာနဲ႔အၿပိဳင္ ႐ုန္းမထြက္ႏုိင္တာေတြလည္း အမ်ားႀကီး ရွိတတ္ပါတယ္။ ႐ုပ္နာမ္ႏွစ္ခုနဲ႔ ဖဲြ႕စည္းထားတဲ့ သတၱဝါတုိင္းမွာ ေတြ႕ႀကဳံရတတ္တဲ့ ေဝဒနာေတြက ႐ုပ္ေဖာက္ျပန္ျခင္းေၾကာင့္ ခံစားရတဲ့ ေဝဒနာနဲ႔ စိတ္ေဖာက္ျပန္ျခင္းေၾကာင့္ ခံစားရတဲ့ ေဝဒနာရယ္လုိ႔ ႏွစ္မ်ိဳးရွိေနတတ္ၾကရာမွာ ႐ုပ္ေဖာက္ျပန္ျခင္းေၾကာင့္ ျဖစ္လာတဲ့ ခံစားခ်က္ ေဝဒနာက အမ်ားအားျဖင့္ မေကာင္းတဲ့ ေဝဒနာေတြ ျဖစ္ေနတတ္ၿပီး စိတ္ေၾကာင့္ျဖစ္ေပၚတတ္တဲ့ ေဝဒနာကေတာ့ သတၱဝါတစ္ဦးခ်င္းရဲ႕ စိတ္ခံစားမႈကုိလုိက္ၿပီး အေကာင္းအဆုိး ခံစားမႈ ကဲြျပားတတ္ပါတယ္။ ဘယ္လုိပဲ ကြဲျပားကဲြျပား အရင္းစစ္ေတာ့ အားလုံးဟာ ေဝဒနာေတြပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒီ႐ုပ္နာမ္ေဝဒနာေတြဟာ ပုထုဇဥ္ေတြ အေပၚတြယ္တာမႈေတြနဲ႔ ခ်ည္ေႏွာင္ထားၿပီး ႐ုန္းမထြက္ႏုိင္ေအာင္လည္း အားေပးထိန္းခ်ဳပ္ ထားတတ္ပါတယ္။

တခ်ိဳ႕ဆုိ ဒီေဝဒနာေတြေၾကာင့္ ဘဝကုိ အ႐ႈံးေပးတဲ့အထိ ျဖစ္သြားတတ္သလုိ တစ္ခ်ိဳ႕ဆုိလည္း သတိလက္လြတ္ျဖစ္ကာ အ႐ူးတစ္ေယာက္လုိ ျဖစ္သြားၾကတာေတြလည္း ရွိတတ္ပါတယ္။ အေတာ္မ်ားမ်ားကေတာ့ ႐ုပ္မွာျဖစ္ေပၚလာတဲ့ ခံစားခ်က္၊ စိတ္မွာျဖစ္ေပၚလာတဲ့ ခံစားခ်က္ေတြေၾကာင့္ ေကာင္းလုိက္ဆုိးလုိက္နဲ႔ ဘဝမွာ ၿငိမ္သက္တယ္ဆုိတာ တစ္ခါမွ မရွိဘဲ ျဖစ္ေနတတ္ၾကပါတယ္။ အလြယ္တကူ ခံစားတတ္တဲ့ ကုိယ္ကုိယ္တုိင္ရဲ႕ စိတ္ခံစားမႈရယ္၊ ေဝဒနာရဲ႕ သေဘာအမွန္ကုိ မသိမႈေတြရယ္ေၾကာင့္လည္း သတၱဝါေတြဟာ ေဝဒနာရဲ႕ ခ်ယ္လွယ္မႈေနာက္ တေကာက္ေကာက္ လုိက္ေနမိကာ ေဝဒနာနဲ႔အၿပိဳင္ ႐ုန္းမထြက္ႏုိင္တာလည္း ျဖစ္ေကာင္းျဖစ္ႏုိင္ပါတယ္။ ဒီလုိ ႐ုန္းမထြက္ႏုိင္ေသးသမွ် ခံစားမႈေတြေနာက္လုိက္ရင္း သတၱဝါတုိင္းဟာ ဒုကၡကုိယ္စီ ရွိေနၾကမွာ အမွန္ပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒီလုိ ဒုကၡေတြ ရွိေနတတ္ၾကတဲ့ အတြက္ေၾကာင့္လည္း ပညာရွိ သူေတာ္ေကာင္းေတြက ေဝဒနာကေန ခြါႏုိင္ေအာင္ ႀကိဳးစားဖုိ႔ တုိက္တြန္ၾကျခင္း ျဖစ္ပါတယ္။ ေဝဒနာကေန ခြာႏုိင္ေအာင္ ေဝဒနာရဲ႕ သေဘာသဘာဝကုိ သိေအာင္ႀကိဳးစားၿပီး ခံစားျခင္းကုိ ခံစားျခင္းလုိ႔ပဲ အရွိအတုိင္းျမင္ကာ အေကာင္းအဆုိး မခဲြျခားဘဲ ခႏၲီတရား၊ သတိဝိရီယ တရားမ်ားနဲ႔ ေက်ာ္လႊားႏုိင္ေအာင္ အားထုတ္ၾကဖုိ႔ သတိေပးၾကျခင္း ျဖစ္ပါတယ္။ ဒါမွပဲ ေဝဒနာနဲ႔အၿပိဳင္ ႐ုန္းထြက္ႏုိင္ၾကမွာ ျဖစ္ပါတယ္။

ဆုိလုိတာက ခံစားျခင္းလုိ႔ဆုိတဲ့ ေဝဒနာဟာ သတၱဝါေတြကုိ အေကာင္းအဆုိး မေကာင္းမဆုိး အမ်ိဳးမ်ိဳးနဲ႔ အလြယ္တကူ ခံစားေစကာ ဒုကၡကုိယ္စီ ျဖစ္ေနေစတတ္တဲ့အတြက္ ဘယ္လုိခံစားမႈမ်ိဳးပဲလာလာ ဒါဟာ ေဝဒနာရဲ႕ သေဘာပဲလုိ႔ အမွန္အတုိင္း သိရွိကာ ခံစားျခင္းအေပၚမွာ ျဖစ္ေပၚတတ္တဲ့ တြယ္တာမႈ သံေယာဇဥ္ေတြကေန ႐ုန္းထြက္ႏုိင္ေအာင္ ႀကိဳးစားရမွာ ျဖစ္ေၾကာင္း ဆုိလုိတာ ျဖစ္ပါတယ္။ ေဝဒနာဆုိတာ ခံစားျခင္းကုိပဲ ဆုိတာျဖစ္တဲ့အတြက္ ဘယ္လုိေဝဒနာပဲျဖစ္ျဖစ္ ေကာင္းရင္လည္း ေကာင္းတဲ့သေဘာ၊ မေကာင္းရင္လည္း မေကာင္းတဲ့သေဘာ၊ ေကာင္းတာလည္းမဟုတ္ မေကာင္းတာလည္း မဟုတ္ရင္လည္း ေကာင္းမေကာင္းတဲ့ သေဘာေတြကုိ အရွိအတုိင္း သိႏုိင္ေအာင္ ႀကိဳးစားၿပီး သည္းခံျခင္းတရား၊ သတိတရား၊ ဝိရီယတရား စတာေတြနဲ႔ ေဝဒနာကုိ အန္တုလုိ႔ အၿပိဳင္ျပဳႏုိင္ေအာင္ ေလ့က်င့္ရမွာျဖစ္ေၾကာင္း သိေစလုိတာ ျဖစ္ပါတယ္။ ဘာေၾကာင့္ပဲခံစားခံစား၊ ဘယ္သူ႔ေၾကာင့္ပဲ ခံစားခံစား၊ ဘယ္လုိမ်ိဳးပဲ ခံစားခံစား ခံစားျခင္းမွန္သမွ်ဟာ ေဝဒနာေတြပဲလုိ႔ အမွန္သိကာ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ အလြယ္တကူ ခံစားမႈေနာက္ကုိ မလုိက္ျဖစ္ေအာင္ ကုိယ့္ကုိယ္ကုိ ျပဳျပင္ထိန္းသိမ္းၾကရမွာ ျဖစ္ေၾကာင္း အသိေပးလုိတာ ျဖစ္ပါတယ္။

ဒါေၾကာင့္ ၿပိဳင္ဆုိင္မႈေတြ ျပင္းထန္လြန္းတဲ့ ဒီေန႔ေခတ္ႀကီးမွာ အၿပိဳင္ခံစားတတ္တဲ့ သေဘာေတြကလည္း သူသူကုိယ္ကုိယ္ အတူတူ ရွိေနတတ္ၾကၿပီး ခံစားျခင္းကုိ အေၾကာင္းျပဳၿပီး ျဖစ္ေပၚတတ္တဲ့ ဒုကၡေတြကလည္း ႐ုန္းမထြက္ႏုိင္သမွ် ရွိေနၾကမွာ ျဖစ္တဲ့အတြက္ ဒီဒုကၡေတြကေန လြတ္ၿငိမ္းလုိၾကသူမ်ား အေနနဲ႔ အလြယ္တကူ ျဖစ္ေပၚတတ္တဲ့ ခံစားမႈ ေဝဒနာေတြမွာ ဘယ္သူ႔ေၾကာင္၊ ဘာေၾကာင့္ပဲ ျဖစ္ေပၚျဖစ္ေပၚ ျဖစ္ေပၚသမွ် ခံစားမႈသေဘာကုိ အရွိအတုိင္း သိေအာင္ႀကိဳးစားၿပီး ဒီခံစားမႈအေပၚမွာ ကပ္ၿငိေနတတ္တဲ့ သံေယာဇဥ္ကုိ သတိ၊ သမာဓိ၊ ဝိရီယ၊ ပညာ၊ ခႏၲီစတဲ့ တရားေတြနဲ႔သာ က်င့္ႀကံအားထုတ္ရင္း ေဝဒနာနဲ႔အၿပိဳင္ ႐ုန္းထြက္ႏုိင္ေအာင္ တစတစေလ့က်င့္ၾကဖုိ႔ အေလးဂ႐ု တုိက္တြန္းသမႈ ျပဳလုိက္ရပါတယ္။
အားလုံး… ေဝဒနာကုိ ခြါႏုိင္ၾကပါေစ…

Read more »

အေတြးမ်ားရင္ အေဝးသြားမယ္…

ကုိရီးယားႏုိင္ရဲ႕ ရာသီဥတု အေျခအေနက အေအးေပါ့လာတဲ့ အေနအထား ရွိလာၿပီျဖစ္တဲ့အတြက္ ဘုန္းဘုန္းရဲ႕ေက်ာင္းမွာ တရားနာ၊ တရားလာအားထုတ္ဖုိ႔ ဆက္သြယ္လာၾကတဲ့ ကုိရီးယား တစ္ခ်ိဳ႕တျဖည္းျဖည္း မ်ားမ်ားလာပါတယ္။ ဒါနဲ႔ ၾကာသပေတးေန႔တုိင္း ေန႔လယ္ ၂ရာရီကေန ၄နာရီအထိ သူတုိ႔အတြက္ အခ်ိန္ေပးၿပီး တရားေဟာ တရားျပ လုပ္ေပးေနျဖစ္ပါတယ္။ တစ္နာရီ တရားထုိင္ၿပီး ေနာက္ပုိင္းအခ်ိန္ကုိ အင္တာဗ်ဴးအခ်ိန္ သတ္မွတ္ေပးပါတယ္။ တရားအေတြ႕အႀကဳံနဲ႔ ပတ္သက္လုိ႔ ေမးလုိက ေမးခြင့္ေပးထားတဲ့အတြက္ ေယာဂီအေတာ္မ်ားမ်ားက ေမးၾကပါတယ္။ သူတုိ႔အေမးအမ်ားဆုံးက တရားထုိင္ရင္း ေပၚလာတဲ့ အေတြးေတြနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး ေမးတာမ်ားပါတယ္။ တစ္ခ်ိဳ႕က တရားမွတ္ေနရင္း အေတြးေတြေပၚလာတဲ့အခါ အဲဒီအေတြးေနာက္ကုိ လုိက္ေနတာလည္း တရားမွတ္တာပဲ မဟုတ္ဘူးလားလုိ႔ ေလွ်ာက္ပါတယ္။ တစ္ခ်ိဳ႕ကလည္း အေတြးေကာင္းေလးေတြ ေတြးမိေအာင္ တရားမွတ္ရင္း လုိက္လုပ္ၾကည့္တဲ့ လုပ္ရပ္ဟာ မွန္ကန္ပါသလားလုိ႔လည္း ေမးလာျပန္ပါတယ္။ အေတြးေတြနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး သူတုိ႔ ေမးသမွ်ကုိ အဆင္ေျပသလုိ ေျဖေပးျဖစ္ခဲ့ပါတယ္။

တကယ္ေတာ့ တရားအားထုတ္တဲ့ ေယာဂီေတြအတြက္ အေတြးဆုိတာ အမ်ားဆုံး ျဖစ္တတ္တဲ့ အေႏွာက္အယွက္ တစ္ခုပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ သတိနည္းေလ သမာဓိနည္းေလ ျဖစ္ၿပီး သမာဓိနည္းေလ အေတြးမ်ားေလပဲ ျဖစ္ေနတတ္တဲ့အတြက္ သမာဓိ မခုိင္ေသးတဲ့အခ်ိန္မွာ သတိတရားနဲ႔ ဝိရိယအားကုိမ်ားေအာင္ ႀကိဳးစားေပးရမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ ကုိရီးယား ေယာဂီအခ်ိဳ႕ေျပာသလုိ တရားအားထုတ္ေနတဲ့ ေယာဂီေတြအတြက္ အေတြးဆုိတာ လုပ္ၿပီးေတြးယူရတာ မဟုတ္သလုိ အေတြးေနာက္ကုိ လုိက္ၿပီးမွတ္ေနလုိ႔လည္း မျဖစ္ပါဘူး။ အေတြးေနာက္ကုိ လုိက္ေနသမွ် အေတြးကခ်ယ္လွယ္ သြားတာကုိ ခံေနရမွာျဖစ္ၿပီး သမာဓိတည္ဖုိ႔နဲ႔ တရားရဖုိ႔ ဘယ္လုိမွကုိ ျဖစ္ႏုိင္မွာ မဟုတ္ပါဘူး။

အမွန္ေတာ့ အေတြးဆုိတာ လုိက္ေတြးေနရမွာ မဟုတ္သလုိ လုပ္ေတြးေနရမွာလည္း မဟုတ္ဘဲ မွတ္ပစ္ရမယ့္အရာပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ ေတြးသမွ် အေတြးေတြေနာက္ကုိ စိတ္ကလုိက္မသြားရေအာင္ ေပၚသမွ် အေတြးကုိ မွတ္ပစ္ရမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ အေတြးေတြကုိ မွတ္ဖုိ႔ဆုိတာလည္း ေတြးေနတာကုိ သိမွပဲ မွတ္လုိ႔ရမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ တစ္ခါတေလ တရားအားထုတ္ရင္း အေတြးေတြနဲ႔ အခ်ိန္အေတာ္မ်ားမ်ား ကုန္လြန္သြားတတ္တာ ရွိပါတယ္။ ဒါဟာ အေတြးကုိ မသိလုိက္လုိ႔ဘဲ ျဖစ္ပါတယ္။ အေတြးဆုိတဲ့ သေဘာက အဲဒီအေတြးကုိ သိလုိက္တာနဲ႔ ဒီအေတြးေပ်ာက္သြားၿပီး သိစိတ္က အစားထုိးသြားတာ ျဖစ္ပါတယ္။ အေတြးကုိ မသိတဲ့အခါ အဲဒီအေတြးေနာက္ကုိ စိတ္ကလုိက္သြားၿပီး အေတြးရဲ႕ခ်ယ္လွယ္တာကုိ ခံရေတာ့တာ ျဖစ္ပါတယ္။ အေတြးကုိ မသိလုိက္တဲ့အတြက္ အေတြးေနာက္ကုိ စိတ္ကလုိက္သြားၿပီး သတိတရားေတြ၊ သမာဓိတရားေတြနဲ႔ တျဖည္းျဖည္း ေဝးေဝးသြားကာ တရားမရဘဲ ျဖစ္ေနေတာ့တာ ျဖစ္ပါတယ္။

ေသခ်ာေတြးၾကည့္ရင္ အေတြးမ်ားေနတာဟာ သမာဓိမရွိလုိ႔ျဖစ္ၿပီး သမာဓိ မရွိတာဟာ သတိနဲ႔ ဝီရိယ အားနည္းလုိ႔ပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ အရင္းစစ္ေတာ့ တရားအားထုတ္ၾကတဲ့ ေယာဂီေတြဟာ သတိ၊ သမာဓိ၊ ဝိရီယ အားေတြနည္းေနတဲ့အတြက္ အေတြးေတြရဲ႕ ခ်ယ္လွယ္ျခင္းကုိ ခံၾကရတာျဖစ္ၿပီး အေတြးေနာက္ကုိ မသိဘဲ စိတ္ကလုိက္ေနမိတဲ့အတြက္ ကုိယ့္နဲ႔စိတ္နဲ႔ ပုိပုိေဝးလာကာ သမာဓိတည္ဖုိ႔၊ တရားရဖုိ႔လည္း ေဝးလာၾကတာ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ေယာဂီေတြအေနနဲ႔ အေတြးေတြေနာက္ကုိ စိတ္ကမလုိက္ၾကဖုိ႔နဲ႔ အေတြးမမ်ားၾကဖုိ႔ တုိက္တြန္းၾကျခင္းျဖစ္ၿပီး အေတြးမ်ားရင္ စိတ္က အေဝးသြားတတ္တယ္လုိ႔ ဆုိျခင္း ျဖစ္ပါတယ္။

အေတြးေၾကာင့္ စိတ္နဲ႔လူနဲ႔ ေဝးေဝးလာတဲ့ သေဘာကေတာ့ တရားအားထုတ္ေနတဲ့ ေယာဂီေတြမွ မဟုတ္ပါဘူး။ တရားအားမထုတ္တဲ့ သူေတြမွာလည္း အမ်ားႀကီး ျဖစ္တတ္ပါတယ္။ အေတြးေတြရဲ႕ ခ်ယ္လွယ္တာကုိ ခံရတဲ့အတြက္ေၾကာင့္လည္း တစ္ခါတရံ ကုိယ့္စိတ္နဲ႔ကုိယ္ အဆင္မေျပတာေတြလည္း အမ်ားႀကီး ျဖစ္ေနတတ္ပါတယ္။ အထူးသျဖင့္ မေကာင္းတဲ့ အေတြးေတြေနာက္ကုိ လုိက္ေတြးရင္း အဲဒီအေတြးေတြေၾကာင့္ ကုိယ္ပင္ပန္းၿပီး စိတ္မလန္းဘဲ ျဖစ္ေနၾကတာေတြက ပုိမ်ားေနတတ္ပါတယ္။ ေန႔စဥ္က်င္လည္ေနရတဲ့ ဘဝအေျခအေနနဲ႔ ပတ္ဝန္းက်င္ကုိလုိက္ၿပီး ျဖစ္ေပၚလာတတ္တဲ့ မေကာင္းတဲ့ အေတြးစိတ္ကူးေတြက သာမန္လူတစ္ေယာက္ကုိ ေလးလံထုိင္းမႈိင္းျခင္းကုိ ျဖစ္ေစတတ္သလုိ အေတြးေနာက္ကုိလုိက္ရင္း အေျပာေတြ၊ အလုပ္ေတြ မွားကုန္ေတာ့တာ ျဖစ္ပါတယ္။

တရားအားထုတ္တဲ့ သူေတြအတြက္ အေတြးကုိသိေအာင္ ႀကိဳးစားၿပီး ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ မေတြးမိဖုိ႔ အေရးႀကီးတယ္လုိ႔ ဆုိေပမယ့္ တရားအားမထုတ္ျဖစ္ေသးတဲ့ သူေတြအတြက္လည္း မေကာင္းတဲ့အေတြးေတြ မျဖစ္ဖုိ႔ ႀကိဳးစားရမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ မဂၢင္စကားနဲ႔ ေျပာရရင္ သမၼာသကၤပၸဆုိတဲ့ မွန္ကန္တဲ့အေတြးရွိမွ၊ မွန္ကန္တဲ့အေျပာဆုိတာ ရွိမွာျဖစ္ၿပီး၊ မွန္ကန္တဲ့အေျပာရွိမွ မွန္ကန္တဲ့အလုပ္စတာေတြ ျဖစ္လာႏုိင္တဲ့အတြက္ မေတြးဘဲ ေနႏုိင္ရင္ ေကာင္းေပမယ့္ အေတြးကုိ မသိႏုိင္ေသးရင္ေတာ့ အေတြးမွန္ေအာင္ ႀကိဳးစားၾကဖုိ႔ေတာ့ လုိပါတယ္။ ေျပာင္းျပန္အေနနဲ႔ အေတြးမမွန္ရင္ အေျပာလည္းမမွန္ျဖစ္ၿပီး အေျပာမမွန္ရင္ အလုပ္စတာ ေတြလည္း မွန္ဖုိ႔မလြယ္လွတဲ့အတြက္ အျမင္အေတြးေတြ မွန္ကန္ေအာင္ ႀကိဳးစားၾကဖုိ႔ အထူးလုိအပ္လွပါတယ္။

ဟုတ္ပါတယ္။ ေန႔စဥ္က်င္လည္ေနရတဲ့ ကုိယ့္ဘဝ အေျခအေနကုိလိုက္ၿပီး ကုိယ့္ကုိယ္ကုိ သက္ေသာင့္သက္သာျဖစ္ေအာင္ ကုိယ္ကုိယ္တုိင္ပဲ အျမင္အေတြး မွန္ေအာင္ႀကိဳးစားၾကဖုိ႔ လုိပါတယ္။ အျမင္အေတြးဆုိတဲ့ သေဘာကလည္း မွားျမင္၊ မွားေတြးမိၿပီဆုိရင္ မွားေျပာ မွားလုပ္တတ္တဲ့အထိ ျဖစ္ေစေတာ့တာ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒီလုိ အမွားေတြ ျဖစ္ေစတာကလည္း ေသခ်ာေတြးၾကည့္ေတာ့ အမွားေတြကုိ လက္ခံမိလုိက္တဲ့ ကိုယ္ကုိယ္တုိင္ရဲ႕ လုပ္ရပ္ေၾကာင့္ပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ ဘယ္သူ႔ေၾကာင့္၊ ဘယ္ဝါေၾကာင့္၊ ဘာေၾကာင့္ညာေၾကာင့္ စတဲ့ အေၾကာင္းျပေတြေၾကာင့္ ကုိယ့္မွာအျမင္အေတြးေတြ မွားလာၿပီး ဒီအေတြးအျမင္ အမွားမ်ားေၾကာင့္ အေျပာအလုပ္အမွားေတြ ျဖစ္ရတယ္လုိ႔ဆုိေပမယ့္ အရင္းစစ္ေတာ့ ဒါေတြကုိလက္ခံမိတဲ့ ကုိယ္ကုိယ္တုိင္ရဲ႕ ခံယူခ်က္ေၾကာင့္ပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ ကုိယ္ကုိယ္တုိင္ရဲ႕ ခံယူခ်က္ဟာလည္း ဘာေၾကာင့္ ျဖစ္ရတာလဲဆုိေတာ့ ကုိယ့္စိတ္ရဲ႕ ျဖစ္စဥ္ကုိ မသိလုိ႔ဘဲ ျဖစ္ရတာ ျဖစ္ပါတယ္။ စိတ္ကုိ မသိတဲ့အခါက်ေတာ့ အဲဒီမသိမႈေနာက္ကုိ လုိက္ရင္း အမွားေတြေရာက္လာတဲ့အထိ ျဖစ္ကုန္ေတာ့တာ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ ကုိယ့္စိတ္ကုိ ကုိယ္သိႏုိင္ေအာင္ ႀကိဳးစားၾကဖုိ႔ တုိက္တြန္းၾကျခင္း ျဖစ္ပါတယ္။

ေလာကမွာရွိတဲ့ လူေတြဟာ တစ္ေယာက္နဲ႔တစ္ေယာက္ အျမင္အေတြး မတူၾကသလုိ ခံယူခ်က္ျခင္းလည္း မတူၾကပါဘူး။ ခံယူခ်က္ မတူညီတဲ့အတြက္လည္း အက်ိဳးရလာဘ္ မတူဘဲ ျဖစ္ေနၾကတာ ျဖစ္ပါတယ္။ တစ္ခ်ိဳ႕က ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္၊ ဘာပဲၾကားၾကား၊ ဘာပဲျမင္ျမင္ အကုသုိလ္မျဖစ္ေအာင္ ေတြးတတ္ျမင္တတ္ ခံယူတတ္ေပမယ့္ တစ္ခ်ိဳ႕ကေတာ့ မေကာင္းတဲ့ အေတြးအျမင္နဲ႔ အကုသုိလ္ျဖစ္ေအာင္ကုိ ေတြးျမင္တတ္တာ ရွိပါတယ္။ အကုသုိလ္မျဖစ္ေအာင္ ေတြးတတ္တဲ့ မွန္ကန္တဲ့ ႏွလုံးသြင္း မရွိတဲ့သူေတြအတြက္ အေတြးေတြနဲ႔ စိတ္အစဥ္ကုိ ေလးလံထုိင္းမႈိင္းေစ၊ စိတ္ပန္းလူပန္း ျဖစ္ေနေစေပမယ့္ ကုသုိလ္ျဖစ္ေအာင္ ေတြးတတ္တဲ့ ႏွလုံးသြင္း မွန္ကန္သူေတြအတြက္ေတာ့ ျမင္သမွ်၊ ၾကားသမွ်အရာေတြဟာ ကုသုိလ္ရစရာေတြ ျဖစ္ေနၿပီး စိတ္အစဥ္ကုိ ေပါ့ပါးသြက္လက္ေစေတာ့တာ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒါဟာ မတူညီတဲ့ အေတြးအျမင္နဲ႔ မတူညီတဲ့ ခံယူခ်က္ေၾကာင့္ပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ အေတြးမွန္သူေတြရဲ႕ စိတ္ဟာ ကုသုိလ္တရားေတြနဲ႔ နီးေနတတ္ၿပီး အေတြးမွားမ်ားနဲ႔ အေတြးမ်ားေနသူေတြရဲ႕ စိတ္ကေတာ့ ကုသုိလ္တရားေတြနဲ႔ ေဝးၿပီးရင္း ေဝးေနေတာ့တာ ျဖစ္ပါတယ္။

ဆုိလုိတာက အေတြးဆုိတဲ့ သေဘာဟာ တရားအားထုတ္ေနတဲ့ ေယာဂီေတြအတြက္ လုပ္ၿပီးေတြး၊ လုိက္ၿပီးေတြးေနရမယ့္ အရာေတြမဟုတ္ဘဲ ေပၚသမွ်အေတြးေတြကုိ သိမွတ္ပစ္ရမွာျဖစ္ေၾကာင္း၊ ေယာဂီေတြအတြက္ အေတြးမ်ားတာဟာ ေကာင္းတဲ့အလုပ္မဟုတ္ဘဲ အေတြးမ်ားရင္ ကုသုိလ္တရား၊ သမာဓိသတိတရား၊ ဉာဏ္စဥ္တရားမ်ားနဲ႔ တျဖည္းျဖည္း ေဝးသြားေစတတ္တဲ့အတြက္ အေတြးမမ်ားေအာင္ ႀကိဳးစားၾကဖုိ႔လုိေၾကာင္း၊ အေတြးမမ်ားဖုိ႔ဆုိတာလည္း အဲဒီအေတြးကုိ သိေအာင္ႀကိဳးစားမွသာ မမ်ားမွာျဖစ္ေၾကာင္း၊ ဒါေၾကာင့္ စိတ္မွာျဖစ္သမွ် အေတြးအႀကံေတြကုိ သိေအာင္ႀကိဳးစားရမွာျဖစ္ေၾကာင္း စသျဖင့္ ဆုိလုိတာျဖစ္ၿပီး တရားအားမထုတ္ျဖစ္ဘဲ သာမန္ဘဝမ်ားနဲ႔ ေန႔စဥ္လႈပ္ရွားေနရတဲ့ သူေတြအတြက္လည္း အေတြးဆုိတာ မေတြးဘဲ ေနႏုိင္ရင္၊ အဲဒီအေတြးကုိ သိေအာင္ႀကိဳးစားႏုိင္ရင္ ေကာင္းေပမယ့္ အဲဒီလုိ မသိမေတြးဘဲ မေနႏုိင္ေသးရင္ေတာ့ ကုသုိလ္ျဖစ္ေအာင္ ေတြးတတ္တဲ့ မွန္ကန္တဲ့ ႏွလုံးသြင္းမ်ားနဲ႔ အေတြးအျမင္ ေကာင္းေအာင္ ႀကိဳးစားၿပီး စိတ္အစဥ္ကုိ ကုသုိလ္တရားမ်ားနဲ႔ နီးသထက္နီးေနဖုိ႔လုိၿပီး မေကာင္းတဲ့ အေတြးအျမင္မ်ားနဲ႔ စိတ္အစဥ္ကုိ ေလးလံေစကာ ကုသုိလ္တရားမ်ားနဲ႔ ေဝးသထက္ေဝးသြားေအာင္ မျဖစ္ၾကဖုိ႔ အထူးျပဳရမွာျဖစ္ေၾကာင္း စသျဖင့္ ဆုိလုိတာ ျဖစ္ပါတယ္။

ဒါေၾကာင့္ အေတြးေတြနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး ဒုကၡေရာက္တတ္ၾကတဲ့ သူေတြအေနနဲ႔ အေတြးဆုိတာ စိတ္ေၾကာင့္ျဖစ္တတ္တဲ့၊ စိတ္ရဲ႕လက္ခံမႈေၾကာင့္ ျဖစ္တတ္တဲ့၊ စိတ္ရဲ႕ မသိမႈေၾကာင့္ ျဖစ္တတ္တဲ့ အထင္အရွား ျပလုိ႔ရတဲ့အရာ မဟုတ္ေပမယ့္ ဒီအေတြးကုိ အေၾကာင္းျပဳၿပီး မေကာင္းတဲ့ အေျပာ၊ မေကာင္းတဲ့ အလုပ္ေတြအထိ လုပ္လာမိတတ္တဲ့အတြက္ ဘယ္လုိအေတြးမ်ိဳးျဖစ္ျဖစ္ အေတြးမွန္သမွ်ကုိ သိေအာင္ႀကိဳးစားၿပီး မေတြးမိေအာင္ သတိျပဳရမွာ ျဖစ္ေၾကာင္းႏွင့္ အဲဒီလုိ မလုပ္ႏုိင္ေသးရင္လည္း ေတြးသမွ် အေတြးေတြကုိ ကုသုိလ္ျဖစ္ေအာင္ ေတြးတတ္တဲ့ ႏွလုံးသြင္းမွန္ကန္တဲ့ အေတြးမ်ားအျဖစ္ ေျပာင္းလဲေစၿပီး ကုသုိလ္ျဖစ္ေစတဲ့အေျပာ၊ ကုသုိလ္ျဖစ္ေစတဲ့ အလုပ္မ်ားနဲ႔ ကုသုိလ္တရားမ်ားေအာင္၊ ကုသုိလ္တရားေတြနဲ႔ နီးသထက္နီးေအာင္ ႀကိဳးစားၾကရမွာ ျဖစ္ေၾကာင္း အသိပါးရင္း အေတြးမွားတဲ့ အေတြးမ်ားေၾကာင့္ ကုသုိလ္တရားမ်ားနဲ႔ ေဝးေဝးသြားရမယ့္ အျဖစ္မ်ိဳးမွ ေရွာင္ၾကဥ္ႏုိင္ေအာင္ ႀကိဳးစားၾကဖုိ႔လည္း ေစတနာထား ေမတၱာအားျဖင့္ တုိက္တြန္းသမႈ ျပဳလုိက္ရပါတယ္။

Read more »


RECENT POSTS

သူတုုိ႔သူတုုိ႔၏ မွတ္ခ်က္မ်ား