Live Questions and Answers (12)…

မနာပဒါယီ အင္တာနက္စာမ်က္ႏွာ ေအာက္ေျခမွာ ဖြင့္ထားတဲ့ Live Questions and Answers က႑တြင္ ေမးေျဖထားခ်က္ အခ်ိဳ႕ကုိ အမ်ားဖတ္၍ အျမတ္ျဖစ္ေစဖုိ႔္၊ နဲနဲပဲျဖစ္ျဖစ္ အသိပညာ ဗဟုသုတ ရရွိႏုိင္ၾကေစဖုိ႔အတြက္ တစ္ဆင့္ျပန္လည္ တင္ျပေပးလုိက္ပါတယ္။
24 Oct 10, 06:34 AM
ျမတ္ကို
ဘုရား တရား သံဃာ ရတနာျမတ္သံုးကို ရိုေသစြာ ရွိခိုးဦးခ်ပါ၏။ သိလိုဒါမ်ားေမးခြင့္ျပဳပါဘုရား။
(၁) မိမိကိုးကြယ္ေသာ ဆရာဘုန္းႀကီးသည္ ကိုးကြယ္သင့္ေသာ ဆရာေကာင္း ဆရာျမတ္ ဟုတ္မဟုတ္ကို မည္ကဲ့သို႔သိႏုိင္မည္နည္း။ သိေအာင္မည္ကဲ့သို႔ စံမ်ားျဖင့္ ခ်င့္ခ်ိန္ရမည္နည္း။

(၂) မိမိက်င့္ၾကံပြားမ်ား အားထုတ္ေနေသာ တရားသည္ တရားစစ္ တရားမွန္ ဟုတ္မဟုတ္ကို မည္ကဲ့သို႔ သိႏိုင္မည္နည္း။ သိေအာင္ မည္ကဲ့သို႔ ၾကိဳးစားရမည္နည္း။ ေျဖၾကားေပးပါဘုရား။ ေက်းဇူးတင္ ဦးခ်ပါ၏ ဘုရား။

25 Oct 10, 07:08 AM
မနာပဒါယီ>>ျမတ္ကုိ
(၁) ေမးခြန္းေတြက က်ယ္ျပန္႔ေတာ့ တစ္သမွတ္တည္း တိတိက်က် ေျဖေပးဖုိ႔ ခက္ပါတယ္။ ေယဘုယ်အားျဖင့္ေတာ့ မိမိရဲ႕ ပစၥဳပၸန္ သံသရာႏွစ္ျဖာ ေကာင္းက်ိဳးကုိ ညြန္ျပေပးႏုိင္မႈ၊ သီလ၊ သမာဓိ၊ ပညာ အက်င့္တရား အားေကာင္းမႈေတြနဲ႔ပဲ တုိင္းတာရမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ သံဃာ့ဂုဏ္ေတာ္ကုိးပါးကေတာ့ အေကာင္းဆုံး တုိင္းတာရာပဲေပါ့။ ဒါေပမယ့္ ဒီေန႔ေခတ္လုိ သမၼဳသံဃာေတြ အတြက္ေတာ့ ေရွ႕ေလးပါးျဖစ္တဲ့ ေကာင္းစြာက်င့္ႀကံျခင္းဂုဏ္၊ ေျဖာင့္မတ္စြာက်င့္ႀကံျခင္းဂုဏ္၊ မဂ္ဖုိလ္နိဗၺာန္ အလုိ႔ငွါ က်င့္ႀကံျခင္းဂုဏ္၊ ႐ုိေသမႈနဲ႔ ေလ်ာ္ေအာင္က်င့္ႀကံျခင္း ဂုဏ္ေတြနဲ႔ ျပည့္စုံေနရင္ကုိပဲ ကုိးကြယ္ခံထုိက္ေနပါၿပီ။ အဓိကကေတာ့ သီလ၊ သမာဓိ၊ ပညာတရားမ်ားနဲ႔ပဲ သိေအာင္ႀကိဳးစားတာ အေကာင္းဆုံး ျဖစ္ပါတယ္။
(၂) တရားဂုဏ္ေတာ္ကုိးပါးမွာပါတဲ့ ဂုဏ္ေတာ္ေတြထဲက ကုိယ္တုိင္ဒိ႒မ်က္ျမင္ သိျမင္ႏုိင္ျခင္းဂုဏ္ေတာ္၊ က်င့္ႀကံရင္ က်င့္ႀကံႏုိင္သေလာက္ အက်ိဳးတရား ျဖစ္ႏုိင္ျခင္း ဂုဏ္ေတာ္ေတြနဲ႔ မိမိရဲ႕ အက်င့္ကုိ တုိင္းတာႏုိင္ပါတယ္။ မ်က္ဗုဒၶရဲ႕ သင္ျပမႈေတြဟာ မွန္ကန္တဲ့ နည္းစနစ္နဲ႔သာ က်င့္ႀကံႏုိင္မယ္ဆုိရင္ ဘယ္သူမဆုိ လက္ေတြ႕အက်ိဳးတရားကုိ ရႏုိင္သလုိ၊ အားထုတ္ရင္ အားထုတ္ႏုိင္သေလာက္ အက်ိဳးသက္ေရာက္မႈကုိ ျဖစ္ေစပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ကုိယ္အားထုတ္တဲ့ အက်င့္ဟာ အားထုတ္ေနရင္းနဲ႔ အက်ိဳးထူး ရမရင္ ကုိယ္ကုိယ္တုိင္ သိႏုိင္တဲ့အတြက္ တစ္စုံတစ္ခု အက်ိဳးသက္ေရာက္မႈ ရွိမရွိကုိ လက္ေတြ႕လုပ္ၾကည့္ဖုိ႔ေတာ့ လုိပါတယ္။ ၀ိရိယထားၿပီး လက္ေတြ႕အခ်ိန္ယူကာ အားထုတ္ရဲ႕သားနဲ႔ ဘာအက်ိဳးထူးမွ ျဖစ္မလာဘူးဆုိရင္ေတာ့ သင္ျပေပးတဲ့ ဆရာရဲ႕နည္းနဲ႔ အင္၀င္ဂြင္က် မျဖစ္လုိ႔လည္း ျဖစ္ႏုိင္သလုိ၊ နည္းစနစ္ မွားေနတဲ့အတြက္လည္း ျဖစ္ႏုိင္ပါတယ္။ အဲဒီလုိ အခါမ်ိဳးမွာေတာ့ ဆရာေကာင္းကုိရွာၿပီး မွန္ကန္တဲ့ ညြန္ျပမႈနဲ႔ ႀကိဳးစား အားထုတ္ၾကည့္ဖုိ႔ လုိပါတယ္။ ေသခ်ာတာက တရားစစ္ တရားမွန္ဆုိတာ ဖိတ္ေခၚခံႏုိင္၊ လက္ေတြ႕အက်ိဳးရႏုိင္၊ ကုိယ္တုိင္သိႏုိင္တယ္ဆုိတာပါပဲ၊။

27 Oct 10, 10:48 AM
ျမင့္ေဆြ
ဆရာေတာ္အရွင္ဘုရား။ တပည့္ေတာ္ စာမလုိက္ႏုိင္တဲ့ သူငယ္တစ္ဦးကုိ ဓာတ္၁၈ ပါး စတဲ့ ပညာကမၼဌာန္းကုိ စီးျဖန္းေစေတာ့ ဥာဏ္ရည္ သိသိသာသာ ထက္ျမက္လာတာ ေတြ႔ရပါတယ္။ သုိ႔ေသာ္ အခ်ိန္မွန္ စာက်က္ျခင္းလုိ မိမိစိတ္ကုိ ႏုိင္နင္း ေဆာက္တည္ႏုိင္မႈ အပုိင္းမွာ သိပ္တုိးတက္တာ မေတြ႔ပါ။ သမာဓိ အသားေပးကမၼဌာန္းတစ္ခုကုိ အားထုတ္ေစသင့္တယ္ထင္လုိ႔ စိတ္အလုိလုိက္ အာရံုမ်ားတတ္တဲ့ လူငယ္ေတြကုိ ဘယ္ကမၼဌာန္း အၾကံေပးသင့္လဲ အမိန္႔ရွိပါဘုရား။

27 Oct 10, 08:43 PM
မနာပဒါယီ>>ျမင့္ေဆြ
ေကာင္းပါတယ္။ ဗုဒၶဓမၼေတြကေတာ့ လက္ေတြ႕လုပ္ႏုိင္ရင္ လက္ေတြ႕အက်ိဳး သက္ေရာက္မႈကုိ ျဖစ္ေစတာ အမွန္ပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ စိတ္ပ်႔ံလြင့္မႈမ်ားသူ၊ အာရုံမ်ားတတ္သူေတြအတြက္ အလြယ္ဆုံးနဲ႔၊ အသင့္ေတာ္ဆုံး ကမၼ႒ာန္းကေတာ့ အာနာပါနကမၼ႒ာန္းပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ အာနာပါန ကမၼ႒ာန္းဟာ အသက္႐ႈေနသမွ် ဘယ္လုိေနရာ၊ ဘယ္လုိအေျခအေန၊ ဘယ္လုိပုံစံမ်ိဳးမွာ ျဖစ္ျဖစ္ ႐ႈမွတ္ႏုိင္တဲ့အတြက္ ပရိကံမမ်ားဘဲ အလြယ္ပြားႏုိင္ပါတယ္။ သမာဓိတည္ေရးကုိ အဓိက ဦးစားေပး ပြားလုိတာ ျဖစ္တဲ့အတြက္ အာနာပါနကုိ ၀ိပႆနာ ႐ႈတဲ့ပုံစံမ်ိဳး မဟုတ္ဘဲ သမာဓိ တည္ေထာင္တဲ့ ပုံစံမ်ိဳးနဲ႔ ပြားႏုိင္မယ္ဆုိရင္ သမာဓိ အျဖစ္လြယ္ကာ စိတ္အစဥ္ တည္ၿငိမ္မႈကုိ ျဖစ္ေစမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ သမာဓိတည္ေရး အသားေပးပြားမ်ားတာ ျဖစ္တဲ့အတြက္ ထြက္ေလ၀င္ေလကုိ ႐ႈမွတ္တဲ့အခါ ႏွာသီးဖ်ား၊ ႏွားေခါင္းေပါက္နဲ႔ အထက္ႏႈတ္ခမ္းနားကပဲ ေစာင့္ၾကည့္ၿပီး တုိးထိကာ ၀င္လာတဲ့ ေလကုိ ဆုံးသြားတဲ့အထိ အဲဒီေနရာေလးကပဲ စိတ္နဲ႔ ေစာင့္ၾကည့္သိမွတ္ေပး ရပါမယ္။ ၀င္ေလဆုံးလုိ႔ ထြက္ေလေလး ျပန္ထြက္လာတဲ့အခါလည္း အဲဒီႏွာသီးဖ်ားနဲ႔ အထက္ႏႈတ္ခမ္းဖ်ားကပဲ ေစာင့္ၾကည့္ၿပီး တုိးထိထြက္လာတဲ့ ေလေလး ဆုံးသြားတဲ့အထိ လုိက္ၿပီးသိမွတ္ေပး႐ုံပါပဲ။ ၀င္ေလထြက္ေလရဲ႕ ေနာက္ကုိ စိတ္က လုိက္မသြားဘဲ တစ္ေနရာတည္းကပဲ ေစာင့္ၾကည့္ၿပီး မွတ္သိေပးတဲ့ သေဘာကုိ အာနာပါန ကမၼ႒ာန္း ႐ႈမွတ္တယ္လုိ႔ ဆုိႏုိင္တာ ျဖစ္ပါတယ္။ ကမၼ႒ာန္းရဲ႕ သေဘာက အာ႐ုံတစ္ခုတည္းကုိပဲ စူးစူးစုိက္စုိက္ ႐ႈမွတ္တဲ့သေဘာျဖစ္လုိ႔ အာနာပါန ကမၼ႒ာန္းကုိ မွတ္ေနရင္း တစ္ျခားအာ႐ုံေတြ ေပၚလာတတ္ေပမယ့္ အဲဒီတစ္ျခားအာ႐ုံေတြေနာက္ စိတ္ကမလုိက္ဘဲ ဒီအာနာပါနမွာပဲ ထပ္ခါထပ္ခါ ႐ႈမွတ္ေပးဖုိ႔ လုိပါတယ္။ အဲဒီလုိ အာ႐ုံတစ္ခုတည္းကုိ အႀကိမ္ႀကိမ္႐ႈမွတ္ ေပးႏုိင္မယ္ဆုိရင္ေတာ့ သမာဓိအျဖစ္လြယ္ၿပီး စိတ္အစဥ္ တည္ၾကည္လာမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ သမာဓိအားေကာင္းလာရင္ ျပန္႔လြင့္တတ္တာေတြလည္း နည္းလာမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ အာနာပါနကမၼ႒ာန္းကုိပဲ မွတ္ၾကည့္ဖုိ႔အႀကံျပဳလုိက္ပါတယ္။

30 Oct 10, 03:50 PM
ပန္းသီး
တပည့္ေတာ္တုိ႔ သူငယ္ခ်င္းႏွစ္ေယာက္ဟာ သမၼာအာဇီဝ ၾကိဳးစားရုန္းကန္ေနသူမ်ား ျဖစ္ပါတယ္။ တပည့္ေတာ္က ဖခင္ကုိ လုပ္ေကၽြးေနျပီး သူငယ္ခ်င္းကလဲ သူ႔မိသားစုကုိ လုပ္ေကၽြးေနရပါတယ္။ အလုပ္ရွာရာမွာ တပည့္ေတာ္ဟာ ခက္ခဲပင္ပန္းစြာ ရွာတာေတာင္ အလုပ္က ေတာ္ေတာ္နဲ႔မရ၊ ရရင္လဲ လခ အျမဲနည္းပါတယ္။ သူငယ္ခ်င္းဟာ အလုပ္ကုိ သြားေလွ်ာက္စရာ မလုိဘဲေတာင္ လူလုိေနခ်ိန္နဲ႔တုိး၊ အသိနဲ႔တုိးျပီး လြယ္လြယ္ရ၊ ရသမွ်အလုပ္ကလဲ လခေကာင္းပါတယ္။ တပည့္ေတာ္မွာ ဝင္ေငြနည္းလုိ႔ ဖခင္ကုိ လစဥ္ ကန္ေတာ့ႏုိင္ဖုိ႔ မဝတ္မစားမသံုးမစြဲ ေနရလုိ႔ လူအထင္ေသးေတာင္ ခံရပါတယ္။ သူငယ္ခ်င္းဟာ ဒီလုိစိတ္မပင္ပန္းဘဲ သူ႔မိသားစုကုိ သက္ေသာင့္သက္သာနဲ႔ ေငြမ်ားမ်ား ပုိ႔ေပးႏုိင္ပါတယ္။သူငယ္ခ်င္း ကံေကာင္းတာကုိ သာဓုေခၚပါတယ္။ တပည့္ေတာ္တုိ႔ သူငယ္ခ်င္းႏွစ္ဦး ဘာကုသုိလ္အကုသုိလ္ေတြေၾကာင့္ ဒီလုိ တစ္ေနရာထဲ ေနျပီး ၾကိဳးစားၾကတာေတာင္ အလုပ္အကုိင္ကံၾကမၼာ ကြာရသလဲ သိခ်င္ပါတယ္ အရွင္ဘုရား။ သူငယ္ခ်င္းကံအက်ိဳးေပးကုိ ေက်နပ္စြာ မုဒိတာစိတ္ပြားလ်က္ ကံၾကမၼာအေၾကာင္းကုိ သိလုိလုိ႔ ေမးျမန္းေလွ်ာက္ထားျခင္း ျဖစ္ပါတယ္ဘုရား။

1 Nov 10, 03:11 AM
မနာပဒါယီ>>ပန္းသီး
ဒါဟာ ကံတရားရဲ႕ မတူညီမႈမ်ားပါပဲ။ တူေသာအက်ိဳးကုိ ေပးတယ္ဆုိတဲ့အတုိင္းပဲ ဒကာေလးရဲ႕ သူငယ္ခ်င္းဟာ ဒီဘ၀မွာ ဘယ္လုိစိတ္ေစတနာနဲ႔ ဘယ္လုိေကာင္းမႈေတြ လုပ္ေနတယ္ဆုိတာ မသိႏုိင္ေပမယ့္ အတိတ္ဘ၀ ေတြမွာသူလုပ္ခဲ့တဲ့ အလုပ္ေတြကေတာ့ တကယ့္ကုိ ေစတနာေကာင္းနဲ႔ လြပ္လြပ္ကၽြတ္ကၽြတ္ လုပ္ခဲ့တဲ့ သေဘာရွိပါတယ္။ ေကာင္းတဲ့အလုပ္ဟာ လွဴတာပဲ ျဖစ္ျဖစ္၊ သီလေစာင့္တာပဲ ျဖစ္ျဖစ္ တရားအားထုတ္တာပဲ ျဖစ္ျဖစ္ ေစတနာေကာင္းေကာင္းနဲ႔ ျပတ္ျပတ္သားသား ဒါမွလည္း အက်ိဳးေပးေကာင္းမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ သူငယ္ခ်င္းဟာ ကူညီမဆမယ့္သူ ေပါတာ၊ အဆအရာရာ အဆင္ေျပတာ၊ လခေကာင္းတာ စတာေတြဟာ အတိတ္က သူလည္းပဲ ဒီအက်ိဳးေတြနဲ႔ ထပ္တူ တူမွ်တဲ့ အလုပ္ေတြ လုပ္ခဲ့လုိ႔ ျဖစ္ပါတယ္။ သူလည္း သူမ်ားေတြကုိ ေစတနာသန္႔သန္႔ စိတ္ေကာင္းႏွလုံးေကာင္းနဲ႔ ကူညီခဲ့တာ၊ ေပးကမ္းလွဴဒါန္းတဲ့ အခါမွာ ေစတနာအျပည့္နဲ႔ ရက္ရက္ေရာေရာ ေပါေပါမ်ားမ်ား လွဴဒါန္းခဲ့တာ၊ သူတပါးေတြကုိ အစစအရာရာ အဆင္ေျပေအာင္ ကူညီခဲ့တာေတြေၾကာင့္ပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ ကုိယ့္မွာေတာ့ သူနဲ႔ဆန္႔က်င္ဘက္ ျဖစ္ရတာက အတိတ္က ကုိယ္လုပ္ခဲ့တဲ့ ဒါန၊ သီလ၊ စတဲ့ ကုသုိလ္ေတြမွာ ေစတနာမျပတ္တာ၊ မသန္႔ရွင္းတာ၊ တြန္႔ဆုတ္တြန္႔ဆုတ္ျဖစ္တာ၊ ေကာင္းတဲ့အလုပ္တစ္ခုခုကုိ လုပ္တဲ့အခါ ကုိယ္ကုိယ္တုိင္ပဲ ျဖစ္ျဖစ္၊ သူတပါးလုပ္တာေတြကုိပဲ ျဖစ္ျဖစ္ အဆင္မေျပေအာင္ အေႏွာက္အယွက္ေပးခဲ့တာ စသျဖင့္ ရွိေကာင္းရွိခဲ့ပါလိမ့္မယ္။ အဓိကကေတာ့ ကုသုိလ္အကုသုိလ္ အလုပ္ဆုိတာ နဲတာမ်ားတာ၊ ႀကီးတာေသးတာက အဓိကမဟုတ္ဘဲ လုပ္တဲ့အခါမွာ ေစတနာသဒၶါတရား ေကာင္းတာမေကာင္းတာ၊ ကုိယ္လုပ္တဲ့အလုပ္ဟာ သန္႔ရွင္းမႈ ရွိတာမရွိတာ၊ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ ပါတာမပါတာ စတာေတြက အဓိကက်ပါတယ္။ ဆုိေတာ့ကား က်န္ခဲ့တာေတြေတာ့ ထားလုိက္ေပါ့။ အခုအခ်ိန္၊ အခုဘ၀ကစၿပီး ေကာင္းတဲ့အလုပ္ေတြမွာ စိတ္ေကာင္းေစတနာ အျပည့္န႔ဲ သဒၶါေကာင္းေကာင္း သန္႔ရွင္းမႈေကာင္းေကာင္းနဲ႔ပဲ လုပ္ၾကဖုိ႔ပဲ ျဖစ္ပါေၾကာင္း အႀကံျပဳလုိက္ရပါတယ္။

Read more »

အေ၀းအနီး အေရးမႀကီးပါ။ အေရးႀကီးသည္မွာ…

“နီးတက်က္က်က္ ေ၀းတစ္သက္”ဟူေသာ ျမန္မာစကားပုံ တစ္ခုရွိ၏။ လူတုိ႔သည္ နီးေနသည့္အခါတြင္ အခ်င္းခ်င္း အဆင္မေျပျဖစ္ကာ မၾကာခဏ ခုိက္ရန္ျဖစ္လ်က္ တက်က္က်က္ျဖင့္ မတည့္ျဖစ္ၾကေသာ္လည္း ေ၀းေနသည့္အခါတြင္ကား သံေယာဇဥ္တရားျဖင့္ အခ်င္းခ်င္း ေစာင့္ေရွာက္ကာ အစဥ္ထာ၀ရ တစ္သက္သာ ခ်စ္တတ္ၾကေၾကာင္း ဆုိလုိျခင္း ျဖစ္ေပ၏။ မွန္၏။ လူအေတာ္မ်ားမ်ားသည္ အေ၀းေပါင္းေကာင္းလွ၏။ ခဏတာႀကဳံေတြ႕ၾကသည့္ အခုိက္အတန္႔တြင္ အဆင္ေျပေျပ ရွိလွ၏။ သူ႔အေၾကာင္းကုိယ္မသိ ကုိယ့္အေၾကာင္း သူမသိၾကသျဖင့္လည္း ႀကီးႀကီးမားမား ျပႆနာ မရွိလွေပ။ အတူတကြ အနီးတြင္ ေနၾကသည့္အခါတြင္ကား တစ္လပင္ မျပည့္ေသး အဆင္မေျပမႈမ်ားက စလာခဲ့၏။ အေနနီးသျဖင့္ မတူညီသည့္ အက်င့္စ႐ုိက္မ်ားကုိ သိခြင့္ရလာ၏။ စ႐ုိက္မတူသည့္အျပင္ အလုိက္လည္းမတူ၊ အႀကိဳက္လည္း မတူၾကသျဖင့္လည္း အခုိက္ပင္ျဖစ္ေသာ္ျငား မႀကိဳက္လုိသည့္ သေဘာမ်ားက တစ္ဦးႏွင့္တစ္ဦးၾကား အထင္အရွား ျဖစ္လာခဲ့ၾက၏။ သုိ႔ျဖင့္ တက်က္က်က္ႏွင့္ မတည့္အတူ ေနၾကရသည့္ အျဖစ္သုိ႔ ေရာက္သြားခဲ့ၾက၏။

သုိ႔ဆုိလွ်င္ ဤသုိ႔ အခ်င္းခ်င္း အဆင္မေျပ တက်က္က်က္ ျဖစ္ၾကျခင္းသည္ အေနနီးသျဖင့္ ျဖစ္ၾကျခင္းေလာ…၊ အေနေ၀း သူမ်ားသည္ အမွန္စင္စစ္ တစ္သက္တာ ခ်စ္ႏုိင္ၾက၏ေလာ စသျဖင့္ ေတြးစရာျဖစ္လာ၏။ တစ္ဦးႏွင့္တစ္ဦး တစ္သက္တာ ခ်စ္ႏုိင္ေစရန္ ေ၀းေနရမည္ေလာ၊ သုိ႔မဟုတ္ ေ၀းေ၀းေနကာ တစ္သက္တာ ခ်စ္ၾကည့္ၾကမည္ေလာ စသျဖင့္လည္း စဥ္းစားဖြယ္ ျဖစ္ပါ၏။ အခ်ိဳ႕က ဤသုိ႔ျဖစ္ျခင္းသည္ မည္သူမည္၀ါေၾကာင့္ ျဖစ္သည္၊ မည္သည့္ေနရာတြင္ ေရာက္ေန၍ျဖစ္သည္ စသျဖင့္ ဆုိတတ္၏။

အမွန္စင္စစ္ ထုိသုိ႔ျဖစ္ျခင္းသည္ ေနရာေဒသ အေ၀းအနီးစသည္မ်ားေၾကာင့္ မဟုတ္ေပ။ လူတစ္ဦးခ်င္းတြင္ ရွိေနသည့္ မေကာင္းသည့္ အရာမ်ားေၾကာင့္သာ ျဖစ္ပါ၏။ ေယ်ဘုယ်အားျဖင့္ လူသည္ အတၱႀကီးသူ ျဖစ္၏။ အရာရာတြင္ မိမိအတြက္သာ ၾကည့္တတ္၏။ ထုိ႔အတူ မာနလည္းႀကီး၏။ အရာရာတြင္ မိမိသာ အမွန္ဟု တစ္ယူသန္တတ္၏။ ထုိ႔အျပင္ ဣႆာ၊ မစၧရိယလည္း အားႀကီး၏။ မိမိထက္သာလွ်င္ မနာလုိျဖစ္ၿပီး မိမိႏွင့္ ပတ္သက္သည္မ်ားတြင္ ၀န္တုိတတ္၏။ ထုိသုိ႔ အတၱ၊ မာန၊ ဣႆာ၊ မစၧရိယတရားမ်ား အားႀကီးသျဖင့္ လူသည္ အခ်င္းခ်င္း အၿပိဳင္အဆုိင္ အႏုိင္လုိၾက၏။ ၿပိဳင္လာၿပီဆုိလွ်င္ကား မွားသည္မွန္သည္ မခဲြျခားဘဲ အလဲြသြားတတ္ၿမဲ ျဖစ္၏။ မိမိၿပိဳင္လွ်င္ တစ္ဘက္ကလည္း ၿပိဳင္လာမည္ ျဖစ္သျဖင့္ ႏွစ္ဘက္ၿပိဳင္ျဖစ္ကာ မရွက္ႏုိင္ဘဲ အႏုိင္ၾကဲတတ္ၾက၏။ ဤသုိ႔ျဖင့္ လူတုိ႔သည္ တစ္ဦးႏွင့္တစ္ဦး ၾကည့္မရသည့္ အျဖစ္သုိ႔ ေရာက္ၾကရ၏။

အရင္းစစ္လွ်င္ လူအခ်င္းခ်င္း အဆင္မေျပ ျဖစ္ၾကျခင္းသည္ အေနးနီး၍ မဟုတ္သကဲ့သုိ႔ အေနေ၀း၍လည္း မဟုတ္ေပ။ လူတုိင္းလူတုိင္း တစ္ဦးခ်င္းတြင္ ရွိေနၾကသည့္ အတၱ၊ မာန၊ ဣႆာ၊ မစၧရိယ စသည့္ တရားမ်ားေၾကာင့္သာ ျဖစ္ေပ၏။ အထူးသျဖင့္ ေမတၱာတရား ေခါင္းပါး၍သာ ျဖစ္ေပ၏။ လူသည္ အတၱ၊ မာနစသည္ အားႀကီးလာလွ်င္ အၿပိဳင္အဆုိင္ ျပဳတတ္ေသာ္လည္း ေမတၱာတရား ရွိေနေသးလွ်င္ ထင္သေလာက္ အဆုိးႀကီး မျဖစ္တတ္ေပ။ ေမတၱာတရားပါ ေခါင္းပါးလာလွ်င္ကား ေမတၱာမယွဥ္သည့္ အတၱမာန ေဒါသတရားမ်ားျဖင့္သာ လူသည္ အဆုံးစြန္ အဆုိးဆုံးအထိ ေပါက္ကဲြသြားတတ္၏။ ေမတၱာတရားမရွိလွ်င္ ၿပိဳင္ဆုိင္မႈကုိ တြန္းအားေပးတတ္သကဲ့သုိ႔ ေမတၱာတရား ထားႏုိင္ၾကလွ်င္ ၿပိဳင္ဆုိင္မႈမ်ား ကင္းပသြားတတ္၏။ အၿပိဳင္ကင္းလွ်င္ အဆင္မေျပမႈ ကင္းႏုိင္သကဲ့သုိ႔ အဆင္မေျပမႈ ကင္းေနလွ်င္ အတူတဲြကာ ၿမဲလာၾကမည္သာ ျဖစ္ပါ၏။

မစုိးရိမ္ဆရာေတာ္ႀကီး၏ ေမတၱာႏွင့္ စပ္လ်ဥ္းသည့္ ဆုံးမစကားေလးကုိ သတိရမိ၏။ ဆရာေတာ္ႀကီးက “တန္းတူေတြ႕လွ်င္၊ ေမတၱာ၀င္၊ မ၀င္ႏုိင္က၊ ၿပိဳင္တတ္တယ္္။ ၿပိဳင္မယ့္အစား၊ ေမတၱာပြား၊ စိတ္ထားျပဳျပင္ ေျပာင္းပါမယ္”ဟု ဆုံးမေပးထား၏။ ပုထုဇဥ္ပုဂၢိဳလ္မ်ား အဖုိ႔ ေမတၱာတရားသည္ အထူးလုိအပ္၏။ ေမတၱာ၏ သေဘာသည္ ခ်စ္ျခင္း၊ အက်ိဳးလုိလားျခင္း သေဘာကုိ ညြန္းဆုိသကဲ့သုိ႔ ေမတၱာစစ္ ေမတၱာမွန္သည္ အၾကားမရွိျခင္း၊ အျခားမရွိျခင္း လကၡဏာကုိေဆာင္၏။ ေမတၱာရွိေနလွ်င္ တစ္ဦးႏွင့္တစ္ဦး အက်ိဳးစီးပြားကုိ ေဆာင္ေနၾကမည္ျဖစ္ကာ မည္သူမည္၀ါ စသည္ ခဲြျခားမႈ မရွိသျဖင့္ မည္သူႏွင့္ျဖစ္ေစ ျငင္းခုံခုိက္ရန္ျဖစ္ဖြယ္မရွိ အရာရာတြင္ အဆင္ေျပေျပ ရွိေနၾကမည္သာ ျဖစ္၏။ ေမတၱာဓာတ္မ်ား ရွိေနလွ်င္ အနီးေနသူမ်ားႏွင့္လည္း အဆင္ေျပသကဲ့သုိ႔ အေ၀းေနသူမ်ားႏွင့္လည္း အဆင္ေျပေနၾကမည္သာ ျဖစ္ပါ၏။

မ်က္ေမွာက္ေခတ္ လူအေတာ္မ်ားမ်ား တစ္ဦးႏွင့္တစ္ဦး အဆင္မေျပမႈမ်ားႏွင့္ ျငင္းခုံခုိက္ရန္ျဖစ္မႈမ်ား အျဖစ္မ်ား ၾကျခင္းသည္ ေမတၱာတရား ေခါင္းပါးၾက၍သာ ျဖစ္၏။ တစ္ဦးႏွင့္တစ္ဦး ေမတၱာမရွိၾကသည့္အခါ ခ်စ္တာလည္း မရွိၾကဘဲ သစၥာပါ မသိၾကသည္အထိ ျဖစ္ကုန္တတ္၏။ အတူေန အေနနီးသူအခ်င္းခ်င္း အက်ိဳးလုိလားမႈ ေမတၱာ ကင္းလာၾကသည့္အခါ အဆုိးကုိသာ ျဖစ္ေစတတ္ၾက၏။ တစ္ဦးတစ္ေယာက္အေပၚတြင္ ေမတၱာမရွိ ျဖစ္လာလွ်င္ကား ထုိသူမည္သုိ႔ပင္ ေကာင္းေနပါေစ အေကာင္းမျမင္တတ္ဘဲ ျဖစ္တတ္၏။ အေကာင္းမျမင္လွ်င္ မေကာင္းထင္တတ္ၿပီး အေစာင္းအျမင္ျဖင့္ မေပါင္းခ်င္သည္အထိ ျဖစ္လာတတ္၏။ ထုိ႔အတူ အေနေ၀းသူမ်ား အခ်င္းခ်င္းလည္း ေမတၱာကင္းျခင္း မျဖစ္ၾကရန္ လုိအပ္လွ၏။ ေမတၱာျဖင့္ ေနေနၾကလွ်င္၊ ေမတၱာပုိ႔ကာ အက်ိဳးကုိ လုိးလားေနၾကလွ်င္ ေ၀းေနေသာ္လည္း နီးေနတတ္ၾက၏။ ေမတၱာသည္ မေရာက္ႏုိင္သည့္ ေနရာမရွိသကဲ့သုိ႔ မေဖာက္ႏုိင္သည့္ အရာလည္း မရွိလွေပ။ စစ္မွန္သည့္ ေမတၱာစိတ္ျဖင့္ ေမတၱာဓာတ္မ်ား ထားႏုိင္ၾကမည္ ဆုိပါက ေမတၱာဓာတ္ျဖင့္ မထြန္းေပါက္ႏုိင္သည့္ အရာ၊ ေမတၱာေရာင္ျဖင့္ ေရာင္ျပန္မဟပ္ႏုိင္သည့္ အရာ မရွိသည္သာ ျဖစ္ပါ၏။ ထုိ႔ေၾကာင့္ အေနနီးသူမ်ား ျဖစ္ေစ၊ အေနေ၀းသူမ်ားပင္ ျဖစ္ေစ ေမတၱာဓာတ္ျဖင့္ ခ်စ္ခင္ျခင္းႏွင့္ အက်ိဳးလုိလားျခင္းကုိ တည္ေဆာက္ကာ ခ်မ္းသာမႈကုိ ရယူၾကရန္ တုိက္တြန္းၾကျခင္း ျဖစ္ပါ၏။

ေမတၱာၿခဳံလွ်င္ လုံႏုိင္သကဲ့သုိ႔ ေမတၱာအားႀကီးလွ်င္ ရန္သူပင္လွ်င္ မိတ္ေဆြျဖစ္ကာ ႏူးညံ့ေပ်ာ့ေျပာင္းလာတတ္၏။ ေမတၱာစစ္ ေမတၱာမွန္သည္ ရန္သူမိတ္ေဆြ မခဲြျခားသျဖင့္လည္း စစ္မွန္သည့္ ေစတနာျဖင့္ အေသခ်ာ ပြားႏုိင္လွ်င္ မိမိအေပၚ မလုိမုန္းထားသူကုိပင္ အၿပဳံးအားျဖင့္ အႏုိင္ယူႏုိင္၏။ ေမတၱာၿခဳံထားသူကုိ မည္သုိ႔ေသာသူကပင္ အႏုိင္ရေအာင္ မတုိက္ခုိက္ႏုိင္၊ မလႊမ္းမုိးႏုိင္ေပ။ ေမတၱာပန္းကုံး ဆင္ျမန္းသုံးႏုိင္လွ်င္ အနီးေနသူမ်ားႏွင့္လည္း အဆင္ေျပႏုိင္သကဲ့သုိ႔ အေ၀းေရာက္ေနသူမ်ားႏွင့္လည္း အဆင္ေျပႏုိင္၏။

စာေရးသူ၏ ပတ္၀န္းက်င္တြင္လည္း ေမတၱာဓာတ္ကုိ လက္ေတြ႕ပြားမ်ား အားထုတ္ၾကည့္မိသည့္ အတြက္အဆင္ေျပသြား သူမ်ားအေၾကာင္း တစ္ေစ့တစ္ေစာင္း ၾကားသိရ၏။ ဒကာေလး အခ်ိဳ႕သည္ ျမန္မာျပည္မွ ဘုမသိဘမသိျဖင့္ သူမ်ားႏုိင္ငံတြင္ အလုပ္လုပ္ရန္ ေရာက္လာခဲ့၏။ ေရာက္ေရာက္ခ်င္းပင္ စကားနားမလည္မႈ၊ ယဥ္ေက်းမႈ မတူညီမႈ၊ အက်င့္စ႐ုိက္မတူညီမႈ စသည္မ်ားေၾကာင့္ အခက္အခဲ အမ်ိဳးမ်ိဳး ႀကဳံကာဒုကၡ ေရာက္ရေၾကာင္း အထူးသျဖင့္ မိမိထက္အလွ်င္ ေစာေရာက္ေနသည့္ ေရႊခံျမန္မာေၾကာင့္လည္း စိတ္ဖိစီးမႈမ်ား ႀကဳံရေၾကာင္း စသျဖင့္ ေလွ်ာက္လာသျဖင့္ စာေရးသူမွ ေမတၱာပြားမ်ားၾကည့္ရန္ အႀကံျပဳျဖစ္၏။ ေမတၱာပြားသည့္အခါ မိမိကုိယ္ကုိ အလ်င္စပြားၿပီး ေနာက္ကုိယ္ေစာင့္နတ္္၊ အခန္းေစာင့္နတ္္၊ စက္႐ုံအလုပ္႐ုံေစာင့္နတ္ စသည္မ်ားကုိလည္း ပြားမ်ားကာ မိမိ၏ စက္႐ုံသူေ႒း၊ လုပ္ေဖာ္ကုိင္ဖတ္ စသူမ်ားကုိလည္း တစ္ဦးခ်င္း စိတ္ျဖင့္ျမင္ေအာင္ၾကည့္၍ အမွန္ပင္ အက်ိဳးလုိလားသည့္ သေဘာျဖင့္ ပြားမ်ားၾကည့္ရန္၊ အထူးသျဖင့္ မိမိႏွင့္ ကေတာက္ကဆ ျဖစ္ေနသည့္ ကုိေရႊျမန္မာအားလည္း စစ္မွန္သည့္ ေစတနာေမတၱာျဖင့္ ေဒါသအာဃာတ မပါသည့္စိတ္ျဖင့္ ေမတၱာပြားၾကည့္ရန္ အႀကံျပဳျဖစ္၏။ ထုိဒကာေလးမ်ားလည္း ယုံယုံၾကည္ၾကည္ျဖင့္ စိတ္ပါလက္ပါ ပြားမ်ားၾကည့္သည့္အခါ တစ္ပတ္အၾကာမွာပင္ ထူးထူးျခားျခား အက်ိဳးတရားမ်ား ရရွိလာကာ အားလုံး၏ခ်စ္ခင္မႈ၊ အေရးေပးမႈမ်ားအထိ ျဖစ္ခဲ့ေၾကာင္း ျပန္လည္ ေလွ်ာက္ထားလာၾက၏။ ယခုအခါတြင္ကား အဆင္ေျပမႈမ်ားျဖင့္ ခ်မ္းသာေနသည္ဟု ဆုိ၏။

ဒကာတစ္ေယာက္ဆုိလွ်င္လည္း ႏွစ္ေပါင္းေျမာက္မ်ားစြာ ကဲြကြာေနသည့္ အေ၀းေရာက္ ပုဂၢိဳလ္တစ္ေယာက္ အေၾကာင္း သတင္းရလုိ၊ အဆက္အသြယ္ ရလုိသျဖင့္ မည္သုိ႔မည္ပုံ ျပဳလုပ္သင့္ေၾကာင္း အႀကံေတာင္း ေလွ်ာက္ထားလာသျဖင့္ စာေရးသူမွ ထုိသူအား အာ႐ုံျပကာ ေမတၱာသာ စူးစူးစုိက္စုိက္ ပြားမ်ားလုိက္ရန္ အႀကံျပဳျဖစ္ခဲ့၏။ ထုိဒကာေလးလည္း ေစတနာအမွန္ျဖင့္ အာ႐ုံတြင္ ျမင္ေအာင္ၾကည့္ကာ ပြားမ်ားခဲ့၏။ ေမတၱာပုိ႔သမႈကုိ ေန႔စဥ္လုပ္လာ၍ ႏွစ္ပတ္ခန္႔ၾကာသည့္အခါ ထူးထူးျခားျခား အဆက္အသြယ္ ရလာကာ ေမတၱာ အပုိ႔ခံရသူသည္လည္း တစ္ပတ္လုံးလုံး ထုိဒကာေလးကုိ သတိတရ ျဖစ္မိေနေၾကာင္း တစ္ဆင့္စကားျဖင့္ ျပန္သိခဲ့ရ၏။ တုိက္ဆုိင္သည္ျဖစ္ေစ၊ မတုိက္ဆုိင္သည္ ျဖစ္ေစ ေမတၱာအစြမ္း၏ ထူးျခားမႈကား အထင္အရွားပင္ ျဖစ္ပါ၏။

အထက္ပါ ဒကာေလးမ်ား၏ အျဖစ္မ်ားကုိ ျပန္လည္ၾကားသိရသည့္အခါ ေမတၱာ၏ အျခားမရွိ၊ အၾကားမရွိသည့္ သေဘာကုိ ေကာင္းစြာခံစားမိခဲ့၏။ ေမတၱာသည္ အနီးတြင္လည္း ထူးျခားမႈႏွင့္ အဆင္ေျပမႈကုိ ျဖစ္ေစသကဲ့သုိ႔ အေ၀းတြင္လည္း အျခားမရွိ ေကာင္းျမတ္သည့္ သက္ေရာက္မႈကုိ ျဖစ္ေစခဲ့၏။ လူအခ်င္းခ်င္း ေမတၱာထားႏုိင္လွ်င္ လွည့္ပတ္ျခင္းလည္းကင္း၊ အထင္ေသးမႈလည္းကင္း၊ ဆင္းရဲမႈလည္း ကင္းႏုိင္ၾကမည္သာ ျဖစ္၏။ ေမတၱာဓာတ္သည္ အခ်င္းခ်င္း အႏုိင္ယူလုိမႈ၊ ႏွိပ္စက္လုိမႈ ေဒါသကုိ သက္သာေစႏုိင္ကာ ေအးၿငိမ္းမႈကုိ ျဖစ္ေစသျဖင့္ ေမတၱာထားႏုိင္သမွ် ေလာကဆက္ဆံေရးလည္း အဆင္ေျပ ေကာင္းမြန္ေနၾကမည္သာ ျဖစ္ပါ၏။ ထုိ႔ေၾကာင့္ လူအခ်င္းခ်င္း အၿပိဳင္းကင္းေစရန္ ေမတၱာတရား လက္ကုိင္ထားၾကပါဟု တုိက္တြန္းၾကျခင္း ျဖစ္ပါ၏။

ဆုိလုိသည္မွာ လူအေတာ္မ်ားမ်ား တစ္ဦးႏွင့္တစ္ဦးၾကား အဆင္မေျပ ျဖစ္ၾကရျခင္းသည္ အနီးတြင္ အတူတကြ ရွိေနၾက၍ မဟုတ္သကဲ့သုိ႔၊ အစဥ္ေျပေနၾကျခင္းသည္လည္း အေ၀းတြင္ ရွိေနၾက၍ မဟုတ္ဘဲ တစ္ဦးခ်င္းတြင္ ရွိေနၾကသည့္ ေလာဘ၊ ေဒါသ၊ ေမာဟ၊ မာန၊ ဣႆာ၊ မစၧရိယစည့္ တရားမ်ား အားႀကီးလာမႈႏွင့္ ၿငိမ္းခ်မ္းမႈကုိ ျဖစ္ေစတတ္သည့္ ေမတၱာတရား ေခါင္းပါးလာမႈမ်ားေၾကာင့္သာ ျဖစ္ေၾကာင္း ဆုိလုိပါ၏။ ေမတၱာတရား မရွိၾကလွ်င္ လူအခ်င္းခ်င္း ၿပိဳင္ဆုိင္လာတတ္ၿပီး ၿပိဳင္ဆုိင္လာလွ်င္ အႏုိင္ရလုိမႈလည္း အားႀကီးလာသျဖင့္ သူ႔ကုိယ္ႏွိပ္ ကုိယ့္သူႏွိပ္ကာ ၿပိဳင္လာျခင္းေၾကာင့္ မညီညြတ္မႈကုိ ပုိမုိျဖစ္ေစတတ္ေၾကာင္း၊ ေမတၱာတရား ထားႏုိင္ၾကလွ်င္ကား အခ်င္းခ်င္း ႏွိပ္စက္ျခင္းကင္းကာ ၿငိမ္းခ်မ္းျခင္းကုိ ျဖစ္ေစမွာ အမွန္ပင္ျဖစ္ေၾကာင္း ဆုိလုိရင္း ျဖစ္ပါ၏။

ထုိ႔ေၾကာင့္ လူတုိ႔သည္ ေနရသည့္အခုိက္အတန္႔တြင္ တစ္ဦးႏွင့္တစ္ဦး အဆင္ေျပေျပ ရွိၾကေစရန္ အနီးေနသူ ျဖစ္ေစ၊ အေ၀းေရာက္သူ ျဖစ္ေစ မည္သူမဆုိ နားလည္မႈႏွင့္ ေမတၱာစုကုိ ေပါင္းစပ္ကာ ေကာင္းျမတ္သည့္ စိတ္ထားျဖင့္ သူ႔တပါးအေပၚ အထင္ေသးမႈ၊ ညႇင္းစဲမႈ၊ ဆင္းရဲေစလုိမႈမ်ား မျဖစ္ၾကေစဘဲ အက်ိဳးလုိလားသည့္ စိတ္ျဖင့္ အနီးတြင္ရွိသူတြင္ျဖစ္ေစ အေ၀းေရာက္ေနသူတြင္ ျဖစ္ေစ ေမတၱာတရား ထားႏုိင္ေအာင္သာ ႀကိဳးစားၾကရန္ႏွင့္ လူအခ်င္းခ်င္း ခဲြျခားမႈႏွင့္ အေ၀းအနီး အၾကားမရွိမႈကုိ ျဖစ္ေစသည့္ ေမတၱာတရားကိုသာ လက္ကုိင္ထားႏုိင္ရန္ ႀကိဳးစားၾကရမည္သာ ျဖစ္ပါေၾကာင္း အသိေပးတင္ျပရင္း မင္းကြန္းဆရာေတာ္ဘုရားႀကီး၏ ေမတၱာပုိ႔ေဆာင္ပုဒ္ေလးျဖင့္ နိဂုံးကမၸတ္ အဆုံးသတ္လုိက္ပါသည္။
-လူအခ်င္းခ်င္း လွည့္ပတ္ျခင္း ကင္းရွင္းၾကပါေစ…
-အထင္ေသးျခင္း အခ်င္းခ်င္း ကင္းရွင္းၾကပါေစ…
-ဆင္းရဲလုိျခင္း အခ်င္းခ်င္း ကင္းရွင္းၾကပါေစ…

Read more »

နဲနဲေလးေတာ့ လဲြေနတယ္ (၁၅) ...

ေစ်းကြက္ဆန္တဲ့ ကုိးကြယ္မႈ…
ေျပာင္းလဲလာတဲ့ အရာေတြထဲမွာ လူေတြရဲ႕ ဘုန္းႀကီးရဟန္း ကုိးကြယ္ဆည္းကပ္မႈဟာလည္း တစ္ခုအပါအ၀င္ ျဖစ္လာေနပါတယ္။ အရင္တုန္းကေတာ့ ဘုန္းႀကီးဆုိရင္ ပရိယတ္၊ ပဋိပတ္လုပ္ငန္း တစ္ခုခုကုိ လုပ္ေနရင္ၿပီးတာပဲ ခဲြျခားမႈမရွိ ကုိးကြယ္ဆည္းကပ္တတ္ပါတယ္။ ခုေနာက္ပုိင္းမွာေတာ့ ဘုန္းႀကီးကုိးကြယ္တာ ေစ်းကြက္ဆန္လာတယ္လုိ႔ ေျပာရမလုိ ျဖစ္ေနပါတယ္။ ဒီဘုန္းႀကီးကုိ ကုိးကြယ္ရင္၊ ဒီဆရာေတာ္ကုိ ကုိးကြယ္ရင္ ဘာျဖစ္မယ္၊ ဘာရမယ္၊ ဘယ္သူနဲ႔ေတြ႕ခြင့္ရမယ္ စသျဖင့္ ရစရာ တစ္ခုခုရွိမွ ဆည္းကပ္လာတတ္တာ ရွိပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ သာသနာေတာ္မွာလည္း ပရိယတ္၊ ပဋိပတ္ အလုပ္ကုိပဲ လုပ္ေနၾကတဲ့ ရဟန္းသံဃာေတာ္မ်ားမွာ လာဘ္လာဘေတြ ဆုတ္ယုတ္လာၿပီး ေဗဒင္ေဟာ၊ လကၡဏာၾကည့္၊ ဓာတ္႐ုိက္ဓာတ္ဆင္လုပ္၊ ေဆးကုသေပး၊ ႏွစ္လုံးသုံးလုံးေပး စသျဖင့္ လုပ္ေပးၾကတဲ့ ဘုန္းႀကီးေတြမွာ မလုိေလာက္ေအာင္ကုိ ေပါမ်ားေနေတာ့တာ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒီလုိ အေျခအေနမ်ားေၾကာင့္ သဒၶါတရား အားနည္းၿပီး ပစၥည္းလာဘ္လာဘကုိ ရယူလုိၾကတဲ့ ရဟန္းေတာ္အခ်ိဳ႕ဟာလည္း လာဘ္လာဘေနာက္လုိက္ကာ လူေတြအႀကိဳက္ လုပ္ကုန္ေတာ့တာ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒါဟာ သာသနာေတာ္အတြက္ေရာ ကုိးကြယ္ခံပုဂၢိဳလ္ေတြနဲ႔ ကုိးကြယ္သူေတြအတြက္ပါ လဲြလာေနတဲ့ အလဲြပဲ ျဖစ္ပါတယ္။

ခုေနာက္ပုိင္း ျမန္မာျပည္မွာရွိတဲ့ လူအေတာ္မ်ားမ်ားဟာ ဘယ္မွာ ဘယ္ဘုန္းႀကီး ဘယ္လုိေပးတယ္၊ ဘာလုပ္ေပးတယ္ဆုိရင္ အုံးအုံးၾကက္ၾကက္နဲ႔ မေရာက္ေရာက္ေအာင္ကုိ သြားေတာ့တာ ျဖစ္ပါတယ္။ ဘုန္းႀကီးကုိ ၾကည္ညိဳလုိ႔ေတာ့ မဟုတ္ပါဘူး။ ဘုန္းႀကီးက ဘာေပးတယ္၊ ညာေပးတယ္ဆုိလုိ႔ သြားၾကတာ ျဖစ္ပါတယ္။ သံဃာကုိ ၾကည္ညိဳမႈထက္ ပုဂၢိဳလ္ေရး ရင္းႏွီးမႈ၊ ပုဂၢိဳလ္ေရး အက်ိဳးေက်းဇူးမ်ားမႈေတြကုိ ၾကည့္ၿပီး ဆည္းကပ္ၾကပါတယ္။ လွဴဒါန္းတတ္ၾကပါတယ္။ ဒီလို ခဲြျခားမႈေတြ ရွိေနတဲ့အတြက္လည္း ျပည့္ၿပီးသားအုိးေတြက လွ်ံတက္ေနၿပီး လုိေနတဲ့အုိးေတြက ေဟာက္ပက္ႀကီးကုိ ျဖစ္ေနေတာ့တာ ျဖစ္ပါတယ္။ သာသနာ့၀န္ထမ္း ရဟန္းသံဃာခ်င္းအတူတူ သာသနာေတာ္ကုိ တကယ္ထိန္းသိမ္း ေစာင့္ေရွာက္ေနၾကတဲ့ စာသင္တုိက္မ်ား၊ ပရဟိတေက်ာင္းမ်ားမွာ ဆင္းဆင္းရဲရဲ ျဖစ္ေနၾကေပမယ့္ ေဗဒင္ေဟာ၊ လကၡဏာၾကည့္၊ ႏွစ္လုံးသုံးလုံးေပး၊ ေဆးကုေပး၊ ယၾတာေခ်ေပးတဲ့ ဘုန္းႀကီးေက်ာင္းေတြမွာေတာ့ အလွ်ံပယ္ပုိလွ်ံကာ ေရႊေက်ာင္းႀကီးေတြ၊ ကားႀကီးေတြနဲ႔ စည္ပင္၀ေျပာေနေတာ့တာ ျဖစ္ပါတယ္။ အဲဒီလုိ မညီမွ်မႈေတြ မ်ားလာရင္ေတာ့ ၾကာရင္ အစစ္အမွန္ သာသနာ့၀န္ထမ္းေတြဟာ သာသနာ့ေဘာင္မွာ ရပ္တည္ဖုိ႔ ခက္ခဲလာကာ လူထြက္သြားၾကပါက သာသနာမွာ အစစ္အမွန္ သာသနာျပဳ ရဟန္းသံဃာေတြ အားနည္းလာေတာ့မွာ ျဖစ္ပါတယ္။

အေသအခ်ာေတြးၾကည့္ရင္ ျမတ္ဗုဒၶသာသနာေတာ္ကုိ ထိန္းသိမ္းေစာင့္ေရွာက္ေနတာဟာ ဘုရားေဟာ တရားေတာ္ေတြကုိ သင္အံပုိ႔ခ်၊ ေဟာေျပာျပသေနတဲ့ သာသနာ့၀န္ထမ္း ရဟန္းသံဃာေတာ္ေတြလား၊ ေဗဒင္ေဟာ၊ လကၡဏာၾကည့္၊ ယၾတာေခ်၊ ဓာတ္႐ုိက္ဓာတ္ဆင္ လုပ္ေပးေနတဲ့ ပုဂၢိဳလ္ ္ေတြလားဆုိတာ အသိရွိတဲ့သူေတြ အေနနဲ႔ ေကာင္းေကာင္းဆင္ျခင္ စဥ္းစားတတ္မွာျဖစ္ပါတယ္။

ဒါေပမယ့္ ဒီေန႔ေခတ္လူေတြကေတာ့ ဆင္းရဲတာကတစ္ေၾကာင္း၊ အသိပညာ ဗဟုသုတ နည္းပါးတာက တစ္ေၾကာင္း၊ အယုံလြယ္တတ္တဲ့ ယုံၾကည္မႈ အားေကာင္းၿပီး ဆင္ျခင္တတ္တဲ့ ဉာဏ္ပညာ အားနည္းလာတာက တစ္ေၾကာင္း၊ ၾကည္ညဳိမႈထက္ ရယူလုိမႈက မ်ားေနတာကတစ္ေၾကာင္း စတ့ဲစတဲ့ အေၾကာင္းေတြေၾကာင့္ အစစ္အမွန္ သာသနာျပဳေတြကုိ လ်စ္လ်ဴ႐ႈကာ ဘုရားမႀကိဳက္တဲ့ ေလာကီအလုပ္ေတြနဲ႔ အသက္ေမြးေနတဲ့ ရဟန္းေတာ္မ်ားထံမွာပဲ စုေနၾကေတာ့တာ ျဖစ္ပါတယ္။ ကုိးကြယ္မႈအလဲြနဲ႔ ေထာက္ပံ့မႈအလြဲေတြဟာ သာသနာေတာ္အတြက္ မဲြစရာေတြ ျဖစ္လာေနေတာ့တာ ျဖစ္ပါတယ္။

အမွန္ေတာ့ သာသနာေတာ္မွာ ဆရာဒကာဟာ တစ္ဦးနဲ႔တစ္ဦး အမွီျပဳႏုိင္မွ သာသနာေတာ္ႀကီး အရွည္တည္တံ့ႏုိင္မွာ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒကာဒကာမမ်ားဘက္က ပစၥယာႏုဂၢဟနဲ႔ ခ်ီးေျမႇာက္ၿပီး သာသနာ့၀န္ထမ္း ရဟန္းေတာ္မ်ားဘက္က ဓမၼာႏုဂၢဟနဲ႔ ခ်ီးေျမႇာက္ႏုိင္မွ ဒီသာသနာေတာ္ဟာ စည္ပင္လာမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ ၿပီးေတာ့ ဆရာနဲ႔ ဒကာဟာလည္း ကုိယ့္တာ၀န္ကုိယ္ေက်ကာ ကုိယ့္အလုပ္ ကိုယ္လုပ္ဖုိ႔လည္း လုိပါတယ္။ သာသနာ့၀န္ထမ္း ရဟန္းေတာ္မ်ားဘက္က ဘုရားအလုိရွိေတာ္မူတဲ့ စာေပသင္အံ ပုိ႔ခ်ျခင္း ပရိယတ္အလုပ္နဲ႔၊ တရားဓမၼ ေဟာေျပာသျခင္း ပဋိပတ္အလုပ္ တစ္ခုခုကုိ လုပ္ေနဖုိ႔ လုိသလုိ ဒကာဒကာမမ်ားဘက္ကလည္း ဒီလုိ ပရိယတ္၊ ပဋိပတ္လုပ္ေနတဲ့ အစစ္အမွန္ သာသနာ့၀န္ထမ္းေတြကုိ ေရြးခ်ယ္ကုိးကြယ္တတ္ဖုိ႔ လုိပါတယ္။ ဘုန္းႀကီးရဟန္းဆုိရင္ ၿပီးေရာဆုိတဲ့ ပုံစံမ်ိဳးနဲ႔ သာသနာနဲ႔ မေလ်ာ္တဲ့အလုပ္ေတြကုိ လုပ္ေနတဲ့ ရဟန္းေတာ္မ်ားကုိ ကုိယ့္ရဲ႕ပစၥဳပၸန္ ေလာကီစီးပြားေရး၊ ႀကီးပြားေရး အဆင္ေျပမႈေလးေတြေလာက္ပဲ ၾကည့္ၿပီး မကုိးကြယ္မဆည္းကပ္မိဖုိ႔ လုိပါတယ္။ ကုိယ္ကုိးကြယ္ ဆည္းကပ္မယ့္ ဆရာသမားဟာ ကုိယ့္ရဲ႕ပစၥဳပၸန္မွာ အျပစ္မျဖစ္ေရး၊ သံသရာမွာ သုဂတိဘ၀ကုိ ရရွိေရး စသျဖင့္ ညြန္ျပႏုိင္တဲ့ ပုဂၢိဳလ္ျဖစ္သင့္ပါတယ္။ သူ႔ဟာသူ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ တုိ႔ကုိ ေဗဒင္ေဟာေပးေန၊ ယၾတာေခ်ေပးေန၊ တုိ႔အက်ိဳးကုိ လုပ္ေပးေနရင္ ၿပီးတာပဲဆုိတဲ့ စိတ္နဲ႔မကုိးကြယ္ မဆည္းကပ္သင့္ပါဘူး။ ကုိးကြယ္မႈကုိ ကုိယ့္ရဲ႕တစ္ဒဂၤ ခ်မ္းသာမႈေလာက္နဲ႔ အေပးအယူ မလုပ္သင့္ပါဘူး။ ဒါလုပ္ေပးလုိ႔ ဒါလွဴတယ္ဆုိတဲ့ ေစ်းကြက္ဆန္ဆန္ ကုိးကြယ္လွဴဒါန္းမႈမ်ိဳး မျဖစ္သင့္ပါဘူး။

တကယ္ျဖစ္သင့္တာက ကုိးကြယ္မႈကုိ စူးစမ္းဆင္ျခင္မႈ ပညာ၊ ရတနာသုံးပါး ကံကံရဲ႕အက်ိဳးကုိ ယုံၾကည္မႈ သဒၶါတရားေတြနဲ႔ ေပါင္းစပ္ၿပီး ေရြးခ်ယ္ကာ ကုိးကြယ္သင့္ပါတယ္။ ဒီဘုန္းႀကီးကုိ ကုိးကြယ္ရင္ ဘာရမယ္၊ ဘာျဖစ္မယ္စတဲ့ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ ရယူမႈနဲ႔ မကုိးကြယ္သင့္ပါဘူး။ ဆုိလုိတာက စီးပြားေရး အဆင္ေျပမႈ၊ ေငြေၾကးခ်မ္းသာမႈ စတဲ့ ႐ုပ္ပုိင္းဆုိင္ရာ ခ်မ္းသာမႈမ်ားကုိ မေမွ်ာ္လင့္ၾကဖုိ႔ ဆုိလုိတာပါ။ ဒီဆရာကုိ ကုိးကြယ္တဲ့အတြက္ အကုသုိလ္ေတြ မျဖစ္ဘဲ ကုသုိလ္ေတြ တုိးေနမယ္ဆုိရင္ေတာ့ ဒါဟာ ကုိးကြယ္သင့္တဲ့ အခ်က္ပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ ေနာက္ ဒကာ၊ ဒကာမေတြ အေနနဲ႔ သာသနာေတာ္ကုိ တကယ္ထိန္းသိမ္း ေစာင့္ေရွာက္လုိတဲ့စိတ္၊ ဆရာဒကာ တာ၀န္ေက်လုိတဲ့ စိတ္နဲ႔ စစ္မွန္တဲ့ ဆရာကုိ ေရြးခ်ယ္ကာ စစ္မွန္တဲ့ သာသနာျဖစ္ေအာင္ တစ္ဘက္တစ္လမ္းကာ အားေပးေထာက္ပံ့ ေပးဖုိ႔လည္း လုိပါတယ္။ ဒီလုိ ဆရာဒကာ ညီညြတ္မွပဲ သာသနာေတာ္ဟာ အရွည္တည္တံ့ကာ သန္႔ရွင္းျပန္႔ပြားမွာ ျဖစ္ပါတယ္။

ဒါေၾကာင့္ လဲြေနတတ္တဲ့ အလဲြေတြထဲမွာ ေစ်းကြက္ဆန္တဲ့ ကုိးကြယ္မႈေတြဟာလည္း ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား လဲြမွားလာေနတာ ျဖစ္တဲ့အတြက္ ဗုဒၶဘာသာ၀င္မ်ား အေနနဲ႔ ကုိယ့္ရဲ႕ကုိးကြယ္ ဆည္းကပ္မႈကုိ အေပးအယူေတြနဲ႔ ေပါင္းစပ္ကာ ေစ်းကြက္ဆန္တဲ့ ကုိးကြယ္မႈမ်ိဳး မျဖစ္ၾကေစဘဲ အစစ္အမွန္ သာသနာနဲ႔ အစစ္အမွန္ ဆရာကုိ သဒၶါပညာ ေပါင္းစပ္ကာ ေရြးခ်ယ္စိစစ္ၿပီး ေကာင္းျမတ္တဲ့ အစစ္အမွန္ ဒကာမ်ားျဖစ္ေအာင္ ႀကိဳးစားၾကဖုိ႔၊ ရယူမႈနဲ႔ ကုိးကြယ္မႈေတြကုိ လဲြမွားစြာ မလုပ္မိၾကဖုိ႔ လဲြတတ္တဲ့အလဲြတစ္ခု အျဖစ္ ျပင္ေစလုိတဲ့စိတ္နဲ႔ ေစတနာထားကာ အသိေပး တင္ျပလုိက္ရပါတယ္။

Read more »


RECENT POSTS

သူတုုိ႔သူတုုိ႔၏ မွတ္ခ်က္မ်ား