ေျပာင္းသြားေပမယ့္ အေကာင္းေျပာင္း မဟုတ္ျပန္ေတာ့…

ပုိ႔စ္ေခါင္းစဥ္ေလးကေတာ့ ခတ္ဆန္းဆန္းေလးပဲလုိ႔ ထင္စရာရွိပါတယ္။ တကယ္လည္းဆန္းပါတယ္။ အေၾကာင္းအရာ အျဖစ္အပ်က္က လက္ေတြ႕ဆန္ေနေတာ့ ယုံႏုိင္စရာမရွိေအာင္ကုိပဲ ဆန္းသြားတာေပါ့။ ျဖစ္ပုံက ဒီလုိပါ။ ဟုိလြန္ခဲ့တဲ့ ဆယ္ႏွစ္ေက်ာ္ေလာက္ ကတည္းက ရင္းႏွီးကၽြမ္း၀င္ခဲ့တဲ့ သူတစ္ေယာက္နဲ႔ အေတာ္ၾကာၾကာ ကြဲကြာေနခဲ့ၿပီး မၾကာခင္ကမွ ျပန္ဆုံျဖစ္ခဲ့ရာမွ ေျပာင္းသြားလုိက္တဲ့ သူ႔ရဲ႕အသြင္ အျပင္ေၾကာင့္ တအံ့တၾသ အဆန္းတစ္ၾကယ္ ျဖစ္မိခဲ့တဲ့ အျဖစ္ေလးပါ။ ရင္းႏွီးကၽြမ္း၀င္တယ္ ဆုိတာထက္ ဆရာတပည့္ ေတာ္စပ္ခဲ့တာလုိ႔ဆုိရင္ ပုိမွန္ပါလိမ့္မယ္။ ေျပာမယ္ဆုိရင္ေတာ့ အရွည္ႀကီးပါ။

သူနဲ႔ စေတြ႕တဲ့ေန႔က သူ႔အမူအရာက မႈံသုိးသုိး ညစ္ေပေပနဲ႔ ဘာကုိမွ ဂ႐ုမစုိက္၊ အေလးမထားလုိတဲ့ အသြင္ကုိ ေဆာင္ေနတယ္လုိ႔ ခံစားခဲ့ရပါတယ္။ အသိတစ္ေယာက္က လာၿပီးအပ္ႏွံလုိ႔ လက္ခံထားရေပမယ့္ သူ႔အေဖအေမလည္း အတိအက်မသိရ၊ ဘယ္ဇာတိဆုိတာလည္း မေျပာႏုိင္၊ ဘယ္မွာေနတာလည္း ဆုိျပန္ေတာ့ ဟုိေနဒီေနပဲတဲ့။ သနားစရာ ေကာင္းေပမယ့္ သနားဖုိ႔မေကာင္းတဲ့ သူတစ္ေယာက္လုိ ျဖစ္ေနတဲ့ သူ႔ရဲ႕အသြင္အျပင္ အမူအရာ အေျပာအဆုိေၾကာင့္ ပုထုဇင္သဘာ၀ စိတ္ထဲမွာေတာ့ သေဘာမေတြ႕လွပါဘူး။ ေနာက္ဆုံးေတာ့လည္း “ေအးေလ… အပ္တဲ့သူကလည္း အပ္သြား၊ ေရာက္လာသူကလည္း ေရာက္လာၿပီ ဆုိေတာ့ လက္ခံရေတာ့မွာေပါ့”လုိ႔ ေတြးၿပီး သူ႔ကုိလက္ခံ ခဲ့ပါတယ္။ ဒါက သူနဲ႔စေတြ႕ခဲ့ရတဲ့ အျဖစ္အပ်က္ေလးပါ။

ကုိယ့္ဆီေရာက္လာေတာ့လည္း ကုိယ့္တာ၀န္ ျဖစ္ေနျပန္ေတာ့ သူနဲ႔ပတ္သက္တာေတြကုိ လစ္လ်ဴ႐ႈထားလုိ႔ မရျပန္ပါဘူး။ အစစ အရာရာ သြန္သင္ျပရပါတယ္။ အေျပာအဆုိ အေနအထုိင္က အစေပါ့။ ဒီလုိမေျပာနဲ႔ ဒီလုိေျပာ၊ ဒီလုိမေနနဲ႔ ဒီလုိေန၊ ဘုန္းႀကီးေတြနဲ႔ ေျပာရင္ဒီလုိေျပာ၊ လူႀကီးသူမေတြနဲ႔ ေျပာရင္ ဒီလုိေျပာ၊ ဘုန္းႀကီးဆရာသမား၊ လူႀကီးသူမမ်ားေရွ႕ သြားလာတဲ့အခါ ဒီလုိသြား၊ ဒီလုိလာ စသျဖင့္ အစစအရာရာ ေအာက္ေျခသိမ္းကအစ သြန္သင္ျပရပါတယ္။ ကေလးမဟုတ္၊ လူႀကီးမဟုတ္တဲ့အရြယ္ဆုိေတာ့ သင္ျပရတာ ေတာ္ေတာ္ေလးကုိ သီးခံရပါတယ္။ ပုိဆုိးတာက ေမြးကတည္းက ပါလာတဲ့ ဗီဇရယ္၊ က်င္လည္ခဲ့ရတဲ့ ပတ္၀န္းက်င္ရယ္ေၾကာင့္ ဘယ္ေလာက္ပဲသင္သင္ ျပင္တယ္လုိ႔ကုိ မရွိဘဲ ျဖစ္ေနတာပါ။ ေခြးၿမီးေကာက္ က်ည္ေတာက္စြပ္ဆုိတဲ့ ျမန္မာစကားပုံလုိပဲ သင္ေနတုန္းခဏ ျပင္သလုိရွိေပမယ့္ ေနာက္ေတာ့လည္း ဒုံရင္းဒုံရင္း အတုိင္းျဖစ္ေနျပန္ပါတယ္။

ဘယ္ေလာက္ပဲသင္သင္၊ ဘယ္လုိပဲ ဆုံးမဆုံးမ ျပဳျပင္လုိ႔ မရတဲ့ သူ႔ရဲ႕ဗီဇ၊ သူ႔ရဲ႕စ႐ိုက္ေတြေၾကာင့္ ပညာရွိမ်ား ဆုံးမတဲ့ “မ်ိဳးေစ့မမွန္ ပင္မသန္ ဖူးတံငုံကင္း အသီးဖ်င္း၏”လုိ႔ ဆုိတဲ့ ဆုံးမစာေလးကုိပဲ အထပ္ထပ္ ေရရြတ္ေနမိခဲ့တာေတြလည္း ရွိပါတယ္။ ျပဳျပင္တဲ့အခါ ဉာဏ္မေကာင္းတာ၊ ပ်င္းတာ၊ အလုပ္လက္ေၾကာ မတင္းတာ စတာေတြအတြက္ အထုိက္အေလ်ာက္ သီးခံၿပီး ႀကိဳးစားသြန္သင္ႏုိင္ေပမယ့္ သူ႔ရဲ႕ ခုိးတတ္၀ွက္တတ္၊ လိမ္ညာေျပာဆုိတတ္တဲ့ အက်င့္စ႐ုိက္ေတြ အတြက္ေတာ့ ေတာ္ေတာ့္ကုိ ရင္ေလးမိပါတယ္။ ဒီအက်င့္ေတြေၾကာင့္ ႐ုိက္ႏွက္ဆုံးမခဲ့ရတာေတြလည္း ႀကိမ္လုံးေတာင္ မေလာက္တဲ့အထိပါ။ ဒါေပမယ့္သူကေတာ့ ဒုံရင္းဒုံရင္းအတုိင္းပါပဲ။

ေက်ာင္းေရာက္ၿပီး ေလးငါးေျခာက္လေလာက္ အၾကာမွာ ေက်ာင္းေအာက္မွာ ဆဲဆုိေနတဲ့ သူ႔ရဲ႕အသံၾကားလုိ႔ ေခၚၿပီး ဘာလုိ႔ဆဲတာလည္းလုိ႔ ေမးေတာ့ သူက သူမဟုတ္ပါဘူးလုိ႔ ေျဖတယ္ေလ။ ေအာက္မွာ မင္းကလဲြၿပီး ဒီေလာက္ေအာ္ႀကီး ဟစ္ၾကယ္ဆဲတတ္တဲ့သူ တစ္ေယာက္မွ မရွိဘူးလုိ႔ ေျပာေတာ့လည္း သူက ဇြတ္အတင္းပဲ သူမဟုတ္ပါဘူး၊ သူနဲ႔အသံတူတဲ့သူ ျဖစ္မွာပါလုိ႔ ေျဗာင္ေတာင္လိမ္လိုက္ ပါေသးတယ္။ သူေျပာမွပဲ ကုိယ့္ကုိယ္ကုိေတာင္ နားၾကားမ်ားလဲြလုိ႔လား၊ မ်က္စိပဲ မေကာင္းလုိ႔လားလုိ႔ ဟိုလုိလုိဒီလုိလုိ ေတြးျဖစ္ခဲ့ပါေသးတယ္။ ေသခ်ာတာကေတာ့ သူဟာ ဗီဇၾကမ္း၊ စ႐ုိက္ၾကမ္း၊ ပတ္၀န္းက်င္ၾကမ္းေတြနဲ႔ က်င္လည္ခဲ့ရတဲ့အတြက္ ဒီလုိဆဲတတ္ဆုိတတ္၊ ခုိးတတ္၀ွက္တတ္တဲ့ အက်င့္ေတြ ရေနတယ္ဆုိတာ ေသခ်ာပါတယ္။ သူလုိသူေတြကုိၾကည့္ၿပီး ဗီဇနဲ႔ ပတ္၀န္းက်င္ဆုိတာ သိပ္အေရးႀကီးေၾကာင္း သေဘာေပါက္မိပါတယ္။ ဗီဇမေကာင္းေပမယ့္ ပတ္၀န္းက်င္ေကာင္းရင္လည္း အထုိက္အေလ်ာက္ ေျပာင္းသြားႏုိင္သလုိ ပတ္၀န္းက်င္မေကာင္းေပမယ့္ ဗီဇေကာင္းေနရင္လည္း ထင္သေလာက္ ဆုိးမသြားတတ္တာကုိ သတိျပဳမိပါတယ္။ အဲ… ဗီဇလည္းမေကာင္း၊ ပတ္၀န္းက်င္လည္း မေကာင္းဘူးဆုိရင္ေတာ့ အခု သူ႔လုိပဲ ဆုံးမျပဳျပင္ရ ခက္တတ္တယ္ဆုိတာ လက္ေတြ႕သိလာရပါတယ္။ ဒါေတာင္ ဘုန္းႀကီးေက်ာင္းေရာက္လာလုိ႔ ေတာ္ေသးတယ္လုိ႔ ေျပာရမွာ ျဖစ္ပါတယ္။

ထားပါေတာ့။ ဆူလုိက္ႀကိမ္းလုိက္ ေအာ္လုိက္ေငါက္လုိက္ ႐ုိက္လုိက္ပုတ္လုိက္နဲ႔ ျပဳျပင္ဆုံးမလာခဲ့ရတဲ့ သူဟာ တစ္ေန႔ေတာ့ ေက်ာင္းကေပ်ာက္ခ်င္းမလွ ေပ်ာက္သြားခဲ့ပါတယ္။ သိတဲ့အတုိင္းပဲ သူ႔ရဲ႕ စ႐ုိက္ဆုိးေတြ၊ ျပင္လုိ႔မရတဲ့ ဗီဇေတြေၾကာင့္ ဘယ္သြားမယ္ ဘယ္လာမယ္ဆုိတာလည္း ေျပာမသြားဘဲ ေပ်ာက္သြားတာဆုိေတာ့ က်န္တဲ့သူေတြကလည္း ဘယ္လုိက္လုိ႔ လုိက္ရမွန္းမသိ ျဖစ္ၾကရပါတယ္။ သူ႔ေျခေထာက္သူရပ္ သူလမ္းသူေလ်ာက္ သြားႏုိင္တဲ့အရြယ္ ျဖစ္ေပမယ့္ ကုိယ့္ဆီမွာ ျဖစ္သြားတာဆုိေတာ့ ကုိယ့္တာ၀န္မကင္းဘူးေလ။ ဒါေၾကာင့္ တတ္ႏုိင္သမွ် စုံစမ္းေမးျမန္းၿပီး သက္ဆုိင္ရာကုိ အသိေပး အေၾကာင္းၾကားခဲ့ရပါတယ္။ ဘယ္လုိပဲရွာေဖြ စုံစမ္းေပမယ့္ ေနာက္ဆုံးေတာ့ သူ႔သတင္းအစစအန မရဘဲ လက္ေလ်ာ့လုိက္ခဲ့ရပါတယ္။ သူဆုိေပးမယ့္ အေနၾကာခဲ့ေတာ့လည္း သံေယာဇဥ္က ရွိေနျပန္ေတာ့ တစ္ခါတစ္ေလ သတိရျဖစ္ျပန္ပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ သူ႔သတင္းကေတာ့ ေပ်ာက္စဲပါပဲ။

အဲဒီလုိ သတင္းအစအနမရွိ ႐ုတ္တရက္ႀကီး ဆယ္ႏွစ္ေက်ာ္ ေပ်ာက္သြားလုိက္တဲ့ သူတစ္ေယာက္က မၾကာေသးခင္ကမွ အေျပာင္းလဲႀကီး ေျပာင္းလဲၿပီး ေပၚေပါက္လာခဲ့ေတာ့ အံ့ၾသမႈနဲ႔အတူ အထူးအဆန္း ျဖစ္ခဲ့ရတယ္လုိ႔ ဆုိျခင္းျဖစ္ပါတယ္။ ဘယ္ေလာက္ထူးဆန္းလည္းဆုိရင္ သူ႔ရဲ႕ အျပင္ပုိင္းအသြင္က အရင္တုန္းကလုိ မႈံကုတ္ကုတ္မဟုတ္ေတာ့ဘဲ ေျပာင္ေျပာင္ေရာင္ေရာင္ ေတာက္ေတာက္ပပနဲ႔ မသိရင္ တကယ့္ကုိပဲ သူေ႒းသားတစ္ေယာက္ ပုံစံေပါက္သြားေတာ့တာပါ။ ဆံပင္နီေၾကာင္ေၾကာင္ အေရာင္ရယ္၊ ေနာက္ကၾကည့္ရင္ ေယာက္်ားမွန္းမသိ၊ မိန္းမမွန္းမသိတဲ့ ရွည္လ်လ် ဆံပင္ရယ္၊ နားႏွစ္ဖက္မွာ ၀တ္ထားတဲ့ နားကြင္းေတြရယ္၊ စူးရွရွ ထြက္ေနတဲ့ အရက္အန႔ံရယ္၊ ပါးစပ္က၀ါးထားတဲ့ ပီကယ္ေတြရယ္၊ ေျပာတဲ့ဆုိတဲ့ အမူအရာေတြရယ္ေၾကာင့္ ကုိယ့္တပည့္မွ ဟုတ္ပါ့မလားလုိ႔ေတာင္ ထင္စရာျဖစ္ခဲ့ပါတယ္။ သူကုိယ္တုိင္ ဘယ္သူဘယ္၀ါပါလုိ႔ မေျပာရင္ ဘယ္လုိမွ မမွတ္မိေအာင္ကုိ အသြင္အျပင္ ေျပာင္းသြားခဲ့တာပါ။ ဒီေန႔ေခတ္လူငယ္ေတြ အားက်စရာ အသြင္အျပင္ အမူအရာေတြနဲ႔ ဘုန္းႀကီးဆရာသမား ေရွ႕မွာေတာင္ ခါးေလးေထာက္၊ မတ္တပ္ေလးရပ္ၿပီး စတုိင္က်က် ေနထုိင္ေျပာဆုိ ျပဳမူတာေတြက ေခတ္မီတာလား ဘုန္းႀကီးဆရာသမား မိဘေတြအေပၚမွာ မ႐ုိေသတာလားလုိ႔ေတာင္ သံသယ ျဖစ္စရာ ေျပာင္းလဲခဲ့တာဆုိေတာ့ မအံ့ၾသဘဲ မေနႏုိင္ခဲ့ပါဘူး။

ဒါေပမယ့္ စိတ္မေကာင္းစရာက သူ႔ဘ၀ဟာ ေျပာင္းလဲခဲ့ေပမယ့္ အေျပာင္းလဲြခဲ့တဲ့ ဘ၀ျဖစ္ေနခဲ့တာပါ။ အျပင္ပုိင္း အသြင္အျပင္ေတြ ေျပာင္းခဲ့ေပမယ့္ အတြင္းအဇၥ်တၱက မေျပာင္းလဲခဲ့ေတာ့ သူ႔သံသရာအတြက္ ေခါင္းခဲရတဲ့ အျဖစ္ပါ။ သူေျပာင္းခဲ့တာေတြက မေကာင္းတာေတြနဲ႔ ေျပာင္းခဲ့တာေတြဆုိတာ ေနာက္မွသိခဲ့ရပါတယ္။ အျပင္ပုိင္း အသြင္ေျပာင္းဖုိ႔အတြက္ သူေပးဆပ္ခဲ့တာေတြက မတန္မရာေတြ ျဖစ္ကုန္တယ္ဆုိတာ သူကုိယ္တုိင္ မသိေပမယ့္ သိေနတဲ့သူေတြကေတာ့ ႏွေမ်ာတသ ျဖစ္ခဲ့ရပါတယ္။ အထူးသျဖင့္ ဆရာသမားျဖစ္ခဲ့ဖူးတဲ့ ဘုန္းဘုန္းကုိယ္တုိင္ စိတ္ထိခုိက္ရပါတယ္။

သူျပန္သြားၿပီး ေနာက္ပုိင္း သူနဲ႔အတူ ေနထုိင္ေပါင္းသင္းခဲ့တဲ့ သူတစ္ေယာက္ဆီက ျပန္ၾကားရတဲ့ သူ႔အေၾကာင္း၊ သူ႔အေျပာင္းအလဲ အေၾကာင္းကေတာ့ မယုံႏုိင္စရာ စိတ္မေကာင္းစရာပါ။ ႐ုပ္ပုိင္းဆုိင္ရာ အသြင္ေျပာင္းဖုိ႔အတြက္ သူလုပ္ခဲ့တဲ့ အလုပ္ေတြက သံသရာအတြက္ေတာ့ မေကာင္းလွပါဘူး။ သူေပါင္းခဲ့တဲ့ အေပါင္းအသင္းေတြကလည္း သူလုိဗီဇတူ၊ စ႐ုိက္တူေတြဆုိေတာ့ ေကာင္းတာလုပ္ဖုိ႔ထက္ မေကာင္းတာလုပ္ဖုိ႔ကုိ အားသန္သူေတြ ျဖစ္ေနၾကတယ္လုိ႔ သိရျပန္ပါတယ္။ သူ႔ဘ၀ ဒီေလာက္တုိေတာင္းတဲ့ အခ်ိန္အတြင္းမွာ ေငြေၾကးအေျမာက္အမ်ားနဲ႔ ခ်မ္းသာသြားတာက သူလုပ္တဲ့ စီးပြားေရး ေမွာင္ခုိလုပ္ငန္းမ်ား၊ အေလာင္းအစားမ်ား၊ လူကုန္ကူးမႈမ်ား၊ ေနာက္ဆုံးတားျမစ္ေဆး တင္သြင္းမႈမ်ား စတာေတြေၾကာင့္ ျဖစ္တယ္လုိ႔ သိရပါတယ္။ အဆုိးဆုံးက မိန္းကေလးေတြကုိ လိင္ပုိင္းဆုိင္ရာေတြမွာ ဆက္သြယ္ပုိ႔ေဆာင္ေပးတာ၊ သူကုိယ္တုိင္ ကာမဂုဏ္ကိစၥေတြမွာ ေဖာက္ျပားတာ၊ အိမ္ေထာင္ရွိသူေရာ မရွိသူေတြပါမေရွာင္ ဒုကၡေရာက္လုိ႔ သူဆီေရာက္လာရင္ ကူညီသလုိနဲ႔ ႏွမခ်င္းကုိယ္ခ်င္းမစာ လုပ္တတ္တာေတြက ပုိဆုိးတယ္လုိ႔ သူ႔အေပါင္းအသင္းက ေျပာျပပါတယ္။

ေျပာျပသူကေတာ့ ဆရာသမားတစ္ေယာက္ အေနနဲ႔ သိရေအာင္လုိ႔ ေျပာျပေပမယ့္ နားေထာင္ရတဲ့ သူမွာေတာ့ တကယ့္ကုိ စိတ္ထိခုိက္ရပါတယ္။ ဘုန္းႀကီးေက်ာင္းမွာ ေနခဲ့ရတဲ့ ဘုန္းႀကီးေက်ာင္းသား တစ္ေယာက္ဟာ ခဏတာ႐ုပ္ပုိင္းဆုိင္ရာ အေျပာင္းအလဲေတြေၾကာင့္ မလုပ္သင့္တဲ့ မလုပ္ေကာင္းတဲ့ အကုသုိလ္ အလုပ္ေတြအထိ လုပ္ၿပီး ဘ၀ေျပာင္းသြားေရးအတြက္ ေရြးခ်ယ္သြားခဲ့တဲ့ အေပၚမွာ ရင္ထုမနာ ျဖစ္ခဲ့ရပါတယ္။ ကုိယ္တစ္ေယာက္ အခုိက္အတန္႔ ေကာင္းစားေရးအတြက္ အမ်ားဒုကၡေရာက္ေအာင္၊ အမ်ားအက်ိဳးယုတ္ေအာင္ လုပ္ေနတဲ့သူ႔ရဲ႕ လုပ္ရပ္ေတြနဲ႔ ပတ္သက္လုိ႔ အခုအခ်ိန္မွာ တားျမစ္ရင္လည္း အကုသုိလ္စ႐ုိက္ အားႀကီးၿပီး၊ ပညာနည္းကာ မထူးဇာတ္ခင္းေနတဲ့ သူကေတာ့ နား၀င္မွာ မဟုတ္ပါဘူး။ ဘာတတ္ႏုိင္မွာလဲ။ ႀကဳံရင္အထုိက္အေလ်ာက္ ျပဳျပင္ေပးၾကည့္ၿပီး မရရင္ေတာ့ သေဗၺသတၱာ ကမၼႆကာပဲ လုပ္ရေတာ့မွာ ျဖစ္ပါတယ္။

ထားပါေတာ့။ ဒီေနရာမွာ အဓိကေျပာခ်င္တာက ႐ုပ္ပုိင္းဆုိင္ရာ အသြင္အျပင္ေလးေတြ ေျပာင္းသြားေပမယ့္ အက်င့္ပုိင္းဆုိင္ရာ ကုသုိလ္တရားေတြမွာ မေျပာင္းဘဲ မေကာင္းတဲ့ အကုသုိလ္လုပ္ရပ္ေတြနဲ႔ မေကာင္းေျပာင္းသြားတဲ့ တစ္ခ်ိန္က ဘုန္းႀကီးေက်ာင္းသား တပည့္တစ္ေယာက္ရဲ႕ အေျပာင္းအေၾကာင္း အတုယူ ျပဳျပင္စရာ အျဖစ္ တင္ျပရင္း တျခားသူမ်ားလည္း သူ႔ကုိၾကည့္ကာ သူလုိမျဖစ္ၾကေစဖုိ႔ သတိေပး ေျပာၾကားလုိရင္း ျဖစ္ပါတယ္။ အခုိက္အတန္႔ ခ်မ္းသာေရးအတြက္ မေကာင္းတဲ့ အေျပာင္းအလဲေတြနဲ႔ အပါယ္လားေစႏုိင္တဲ့ အလုပ္ေတြ မလုပ္မိၾကဖုိ႔ သိေစလုိရင္း ျဖစ္ပါတယ္။ ခဏတာ အသြင္ေျပာင္းဖုိ႔အတြက္ ဘ၀သံသရာ မေကာင္းတဲ့ အေျပာင္းေတြ မျဖစ္ဖုိ႔ သတိျပဳေစလုိရင္း ျဖစ္ပါတယ္။

ဒါေၾကာင့္ အေျပာင္းအလဲေတြနဲ႔ မြဲေနရာမွ ခ်မ္းသာတဲ့အျဖစ္ကုိ ေျပာင္းလဲလုိတဲ့ သူေတြအေနနဲ႔ ေျပာင္းသြားေပမယ့္ အေကာင္းေျပာင္းမဟုတ္ဘဲ မေကာင္းတဲ့ အပါယ္လားဖြယ္ အေျပာင္းေတြ ျဖစ္သြားမယ္ဆုိရင္ေတာ့ “မေျပာင္းခ်င္လဲ ရွိပါေစေတာ့ ဒီလုိမဲြမဲြေတေတ ဘ၀နဲ႔ပဲ ကုိယ္လိပ္ျပာ ကုိယ္သန္႔ၿပီး ေနတာပဲ ေကာင္းပါတယ္” လုိ႔ သေဘာထားကာ ေနရတဲ့ အခုိက္မွာ ရွိတာေလးနဲ႔ပဲ ဘ၀လွေအာင္ ႀကိဳးစားၾကဖုိ႔ အသိေပး တင္ျပလုိက္ရပါတယ္။

မွတ္ခ်က္။ ဘုန္းဘုန္းရဲ႕ တပည့္တစ္ျဖစ္လဲ ဘုန္းႀကီးေက်ာင္းထြက္ ဘုန္းႀကီးေက်ာင္းသား တစ္ေယာက္ရဲ႕ တကယ့္အျဖစ္မွန္ အေျပာင္းလဲေလးကုိ အေျခခံတင္ျပထားပါေၾကာင္း…

Read more »

ဥပုသ္ေန႔မဟုတ္တဲ့ ဥပုသ္သီလ၊ အလွဴခံပုဂၢိဳလ္နဲ႔ ေရြးခ်ယ္မႈ…

Q. အရွင္ဘုရား
တပည့္ေတာ္အား ျပန္လည္ေျဖၾကား ရွင္းလင္းေပး၍ ေက်းဇူးအထူးတင္ရွိပါသည္။ ေအာက္ပါေမးခြန္း မ်ားကုိလည္း ေျဖၾကားေပးပါဘုရား...
၁။ ဥပုသ္ေန႔ မဟုတ္ေသာ စေန၊ တနဂၤေႏြေန႔မ်ား၌ ဥပုသ္ေစာင့္၍ ရႏုိင္ပါသလားဘုရား
၂။ တပည့္ေတာ္ ၀ါဆုိသကၤန္းအား မိမိကုိယ္တုိင္ ၁စုံလွဴ၍ က်န္သကၤန္း ၅စုံအား အသိမိတ္ေဆြ မရွိဆင္းရဲသား အသက္ႀကီးသူမ်ားအား လွဴဒါန္းခ်င္ပါသည္။ သူတုိ႔ ေသဆုံးသြားေသာအခါ သကၤန္းအလွဴဒါန အက်ိဳးပါသြားေစ ခ်င္ပါသည္။ မိမိကုိယ္တုိင္ ၆စုံလုံး ကပ္လွဴျခင္းႏွင့္ ၎တုိ႔အား ေပးလွဴျခင္း မည္သည့္အရာက အက်ိဳးမ်ားပါသလဲဘုရား။


တပည့္ေတာ္မ်ားေသာအားျဖင့္ ဆင္းရဲသူမ်ား၊ ဒုကၡေရာက္သူမ်ားအား လွဴဒါန္းေလ့ရွိၿပီး အလွဴခံပုဂၢိဳလ္ ျမတ္မျမတ္ကုိ သိပ္မၾကည့္ျဖစ္ပါ။ ဘုန္းဘုန္း၏ ျပန္ၾကားစာတြင္ ၎အခ်က္ပါရွိပါ၍ တပည့္ေတာ္ သကၤန္း၆စုံလုံးကုိ သီလႏွင့္ျပည့္စုံသည့္ ဆရာေတာ္ႀကီးမ်ားအား ကိုယ္တုိင္ကပ္လွဴလ်င္ ေကာင္းမည္လားဟု ဇေ၀ဇ၀ါျဖစ္ေနပါသည္ဘုရား။ မည္သည့္အရာက အက်ိဳးမ်ားမည္ ျဖစ္ပါသလဲဘုရား။ ယခုမွစ၍ ဆင္းရဲသားမ်ားထက္ မြန္ျမတ္ေသာ ဆရာေတာ္ႀကီးမ်ားအား လွဴဒါန္းျခင္းကို ဦးစားေပးလွ်င္ ေကာင္းမည္ျဖစ္ပါသလားဘုရား…။
ေက်းဇူးအထူးတင္ရွိပါသည္။
သင္းသင္းေအး
(MYANMAR TASAKI CO., LTD.)

A. ၁။ မဂၤလာပါ ဒကာမေရ… ဥပုသ္ေန႔မဟုတ္တဲ့ တစ္ျခားေန႔ေတြမွာလည္း ဥပုသ္သီလကုိ ေစာင့္ထိန္းႏုိင္ပါတယ္။ ေန႔စဥ္ေစာင့္ထိန္းႏုိင္ရင္ ပုိေကာင္းပါတယ္။ တကယ္ေတာ့ ဥပုသ္သီလဆုိတာ တပတ္မွာ တစ္ရက္ေလာက္ေတာ့ သီလကုိ အထူးေစာင့္ထိန္း ေစလုိတဲ့အတြက္ ဥပုသ္ေန႔မွာ သတ္မွတ္ေပးၿပီး ရွစ္ပါး၊ ကုိးပါးသီလမ်ားကုိ ေစာင့္ထိန္းဖုိ႔ အထူးသတ္မွတ္ေပးတဲ့ သီလျဖစ္ပါတယ္။ စြမ္းႏုိင္ရင္ေတာ့ ေန႔စဥ္ေစာင့္ထိန္းႏုိင္ရင္ ပုိေကာင္းပါတယ္။ ငါးပါးသီလထက္ပုိလြန္ၿပီး ေမထုန္မလုိက္စားဖုိ႔၊ ေန႔လဲြညစာမစားဖုိ႔၊ ကျခင္းတီးျခင္းသီဆုိျခင္းမ်ား မလုပ္ဖုိ႔၊ အေမြးနံ႔သာ မလိမ္းဖုိ႔၊ ႏူးည့ံလွတဲ့ အိပ္ရာေနရာေတြမွာ မေနထုိင္ဖုိ႔ စသျဖင့္ ပညတ္ေပးထားတဲ့ ရွစ္ပါးကုိးပါး သီလမ်ားကုိၾကည့္ရင္ ကာမဂုဏ္အာ႐ုံေတြ၊ ကိေလသာတရားေတြကုိ မလုပ္ျဖစ္ေအာင္၊ မက်ဴးလြန္မိေအာင္ ကုိယ့္ရဲ႕ကာယကံ ၀စီကံေတြကုိ ခ်ဳပ္တီးႏုိင္ေအာင္ သီလနဲ႔ ထိန္းေစလုိျခင္းျဖစ္ေၾကာင္း သိႏုိင္ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ဒီရွစ္ပါး ကုိးပါးသီလမ်ားဟာ ဥပုသ္ေန႔မွ မဟုတ္ဘဲ က်န္တဲ့ေနေတြမွာလည္း ထိန္းႏိုင္ရင္ အကုသုိလ္ အျဖစ္နည္းၿပီး ကိေလသာေလ်ာ့နည္း ေစမွာျဖစ္တဲ့အတြက္ ေန႔စဥ္ေစာင့္ထိန္းႏုိင္ရင္ ေကာင္းပါတယ္လုိ႔ ဆုိျခင္းျဖစ္ပါတယ္။ ဥပုသ္ေန႔ကလဲြၿပီး က်န္တဲ့ေန႔ေတြမွာလည္း ေစာင့္ထိန္းေကာင္းပါတယ္လုိ႔ သိေစလုိပါတယ္။

၂။ အလွဴဒါနကေတာ့ ေစတနာသုံးတန္ျပ႒ာန္းၿပီး ျပတ္သားစြာ လွဴမယ္ဆုိရင္ ဘယ္လုိပုဂၢိဳလ္မ်ိဳးကုိ မဆုိ လွဴဒါန္းႏုိင္ၿပီး အလွဴကုသုိလ္ေျမာက္ကာ ကုသုိလ္ရပါတယ္။ အက်ိဳးေပးအေနနဲ႔သာ အလွဴခံပုဂၢိဳလ္ကုိ လုိက္ၿပီး ကဲြျပားတာျဖစ္ပါတယ္။ အလွဴခံပုဂၢိဳလ္မ်ားျဖစ္တဲ့ ၁။ တိရိစၧာန္သတၱ၀ါမ်ား ၂။ လူဒုႆီလေခၚ တံငါမုဆုိးစေသာ ဒုစ႐ုိက္မႈ ျပလုပ္သူမ်ား ၃။ လူသီလ၀ႏၲေခၚ သာသနာပအခါမ်ဳိး၌ ငါးပါးသီလၿမဲသူမ်ား ၄။ ရေသ့ပရိဗုိဇ္ေခၚ သာသနပအခါ စ်ာန္အဘိညာဥ္ရ ပုဂၢိဳလ္မ်ား၊ ၅။ ေသာတာပတၱိမဂၢန္ပုဂၢိဳလ္ ၆။ ေသာတာပတၱိဖလ႒ာန္ပုဂၢိဳလ္ ၇။ သကဒါဂါမိမဂၢ႒ာန္ပုဂၢိဳလ္ ၈။ သကဒါဂါမိဖလ႒ာန္ပုဂၢိဳလ္ ၉။ အနာဂါမိမဂၢ႒ာန္ပုဂၢိဳလ္ ၁၀။ အနာဂါမိဖလ႒ာန္ပုဂၢိဳလ္ ၁၁။ အရဟတၱမဂၢ႒ာန္ပုဂၢိဳလ္ ၁၂။ အရဟတၱဖလ႒ာန္ပုဂၢိဳလ္ ၁၃။ ပေစၥကဗုဒၶ ၁၄။ သမၼာသမၺဳဒၶဆုိတဲ႔ အလွဴခံပုဂၢိဳလ္ (၁၄) ေယာက္ထဲမွာ ယုတ္စြအဆုံး တိရိစၧာန္ကုိေတာင္ ေစတနာအျပည့္နဲ႔ ေကၽြးေမြးလွဴဒါန္းရင္ ကုသုိလ္ရၿပီး ဘ၀ေပါင္း တစ္ရာအထိ ေကာင္းမႈအက်ိဳးေပးေၾကာင္း၊ တိရိစၧာန္ထက္ သီလမရွိတဲ့ လူပုဂၢိဳလ္ကုိ လွဴဒါန္းရင္လည္း ဘ၀ေပါင္း တစ္ေထာင္အထိ အက်ိဳးေပးေၾကာင္း စသျဖင့္ အလွဴခံပုဂၢိဳလ္ ျမင့္ျမတ္တာနဲ႔ အလွဴရဲ႕ အက်ိဳးႀကီးမႈလည္း ကြာျခားသြားေၾကာင္း စာေပေတြမွာ ဖြင့္ဆုိရွင္းျပပါတယ္။

ဒီေနရာမွာ ဒကာမရဲ႕ အလွဴကေတာ့ ဘယ္လုိမ်ိဳး အေနနဲ႔ပဲလွဴလွဴ ေစတနာျပ႒ာန္းၿပီးသား ျဖစ္လုိ႔ အက်ိဳးေပးေကာင္းၿပီး ကုသုိလ္ျဖစ္ေနတယ္ဆုိတာ အထူးေျပာစရာ မရွိပါဘူး။ အက်ိဳးေပးႀကီးမႈ မႀကီးမႈကေတာ့ အလွဴခံပုဂၢိဳလ္ အပုိင္းနဲ႔ဆုိင္သြားပါၿပီ။ ဒကာမရဲ႕ ေစတနာကေတာ့ ျပည့္စုံေနမယ္လုိ႔ ယုံၾကည္ပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ပုထုဇင္ေတြျဖစ္ေနသမွ် ေစတနာသဒၶါတရားက မခုိင္ၿမဲေသးတဲ့အတြက္ ေစတနာကြက္တာ၊ သဒၶါကြက္တာေတြလည္း ရွိတတ္ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္လည္း အလွဴခံပုဂၢိဳလ္ကုိ ေရြးခ်ယ္ၿပီး လွဴဒါန္းၾကဖုိ႔ ဆုိျခင္းျဖစ္ပါတယ္။ ေနာက္တစ္ခ်က္က ကုိယ္က ပုထုဇင္ျဖစ္ေနတဲ့အတြက္ ပုဂၢိဳလ္ကုိ ေရြးခ်ယ္ရာမွာ သီလျပည့္စုံမႈ ရွိမရွိ အတိအက် မသိႏုိင္တာေတြလည္း ရွိတတ္ပါတယ္။ ဒီေန႔ေခတ္ အလွဴခံပုဂၢိဳလ္ေတြၾကားမွာ နာမည္ႀကီးၿပီး အက်င့္လဲြေနတဲ့ အလွဴခံပုဂၢိဳလ္အခ်ိဳ႕လည္း ရွိေနတဲ့အတြက္ အလွဴဒါနျပဳတဲ့အခါမွာ ယုံၾကည္မႈနဲ႔ စူးစမ္းဆင္ျခင္မႈကုိ ညီမွ်ေအာင္ ျပဳဖုိ႔လုိတယ္လုိ႔ ဆုိၾကျခင္း ျဖစ္ပါတယ္။

၀ါဆုိသကၤန္းလွဴဒါန္းတာနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး ဒကာမသိခ်င္တာေလးကုိ ေျပာရမယ္ဆုိရင္ သကၤန္းတစ္စုံပဲလွဴလွဴ အမ်ားႀကီးပဲလွဴလွဴ ေစတနာေကာင္းရင္ အလွဴႀကီးၿပီး ေစတနာနည္းရင္ အလွဴေသးမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒကာမ လွဴလုိတဲ့ တစ္စုံဟာ ေစတနာအရ ႀကီးေနမယ္လုိ႔ ယုံၾကည္သလုိ သူမ်ားေတြကုိလည္း ဒါနအက်ိဳးကုိ ရေစလုိတဲ့အတြက္ ေပးလွဴေစတာဟာလည္း ေစတနာေရာ ေမတၱာပါ ျပ႒ာန္းေနတဲ့အတြက္ ဒကာမအာ႐ုံျပဳထားသလုိ ကုိယ္ကတစ္စုံပဲလွဴၿပီး က်န္ငါးစုံကုိ မရွိဆင္းရဲသားေတြကုိ ေပးလွဴေစတာ ပုိၿပီးေကာင္းပါတယ္။ အက်ိဳးေပးအေနနဲ႔ကလည္း ကုိယ္လွဴတဲ့ တစ္စုံအတြက္လည္း ကုသုိလ္ရၿပီးသား ျဖစ္ေနသလုိ သူတစ္ပါးတုိ႔အားလည္း ေပးလွဴေစတဲ့အတြက္ သူတုိ႔လည္း ကုသုိလ္ရသလုိ သူတုိ႔လွဴတုိင္းလွဴတုိင္း ကုိယ့္မွာလည္း ကုသိုလ္ေတြ တုိးေနေစမွာျဖစ္ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ဒကာမအေနနဲ႔ သကၤန္း၆စုံလုံးကုိ ကုိယ္တစ္ေယာက္တည္း လွဴဒါန္းတာထက္ ကုိယ္လည္းလွဴ သူမ်ားေတြကုိလည္း ေပးလွဴေစတာက ပုိအက်ိဳးႀကီးေၾကာင္း အႀကံျပဳလုိပါတယ္။

ေနာက္တစ္ခ်က္ ဒကာမေမးထားသလုိ မရွိဆင္းရဲသား ဒုကၡေရာက္ေနသူမ်ားထက္ သီလနဲ႔ျပည့္စုံတဲ့ ဆရာေတာ္ႀကီးေတြကုိပဲ သကၤန္း၆စုံလုံး လွဴရင္ေကာင္းမေကာင္းဆုိတဲ့ အခ်က္ကေတာ့ အႀကံျပဳလုိပါတယ္။ အလွဴလွဴတဲ့အခါ ပုဂၢိဳလ္ကုိ ေရြးခ်ယ္ၿပီး လွဴသင့္တယ္ဆုိေပမယ့္ ကုိယ္လွဴတဲ့ ပစၥည္း၀တၳဳရဲ႕ အသုံးတည့္မႈ မတည္မႈ အခ်ိန္အခါ ညီမႈမညီမႈေတြကုိလည္း ၾကည့္ဖုိ႔လုိပါတယ္။ သီလနဲဲ႔ျပည့္စုံတဲ့ ပုဂၢိဳလ္ကုိ ေရြးခ်ယ္ၿပီး လွဴဒါန္းတာဟာ လွဴဒါန္းတဲ့အခုိက္မွာ အက်ိဳးႀကီးေပမယ့္ အလွဴ၀တၳဳရဲ႕ အသုံးက်မႈကေတာ့ ေနာက္ပုိင္းမွာ သိပ္မရွိလွပါဘူး။ ဆုိၾကပါစုိ႔ သီလသမာဓိနဲ႔ ျပည့္စုံတဲ့ နာမည္ႀကီး ဆရာေတာ္ႀကီးေတြကုိ ကုိယ္ကလွဴလုိက္တဲ့ ပစၥည္းဟာ ဆရာေတာ္ႀကီးမ်ားအတြက္ ကုိယ့္လုိပဲ လွဴဒါန္းသူေတြမ်ားေနေတာ့ ကုိယ့္အလွဴကုိ တုိက္႐ုိက္အသုံးျပဳခ်င္မွ ျပဳႏုိင္ၾကမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ သကၤးန္လွဴလည္း သကၤန္းကုိ တစ္ေနရာမွာ ေခ်ာင္ထုိးထားရင္လည္း ထားႏုိင္ပါတယ္။ အကယ္၍မ်ား အဲဒီသကၤန္းေတြကုိ ဆင္းရဲႏြမ္းပါးေနတဲ့ စာသင္သားေလးေတြ၊ မျပည့္စုံတဲ့ ေက်ာင္းတုိက္ေလးေတြ၊ လုိအပ္ေနတဲ့ ေနရာေလးေတြမွာ လွဴျဖစ္လုိက္မယ္ဆုိရင္ေတာ့ ကုိယ့္ရဲ႕အလွဴပစၥည္းဟာ အလွဴခံပုဂၢိဳလ္ေတြ အတြက္လည္း အက်ိဳးႀကီးၿပီး သူတုိ႔ေတြ ၀တ္႐ုံသုံးေဆာင္တုိင္းလည္း ကုိယ့္မွာကုသုိလ္ တုိးေနမွာျဖစ္ပါတယ္။ ဒီထက္ပုိ၀မ္းသာစရာက အလွဴဒါနကုိ လုိအပ္ေနတဲ့ေနရာမွာ လုိေနတဲ့ဆႏၵကုိ ျဖည့္ေပးတဲ့ သေဘာမ်ိဳး လွဴလုိက္ရတဲ့အတြက္လည္း ပုိၿပီး၀မ္းသာ ၾကည္ႏူးစရာ ျဖစ္ပါတယ္။

အလွဴဒါနဟာ အလွဴခံပုဂၢိဳလ္ကုိလုိက္ၿပီး အက်ိဳးအႀကီးအေသး ကြာျခားတယ္ဆုိေပမယ့္ ပုဂၢိဳလ္တစ္ဦးခ်င္းကုိ လွဴဒါန္းတာထက္ အဖဲြ႕အစည္းနဲ႔ အမ်ားကုိ ရည္ရြယ္ၿပီး လွဴဒါန္းတာက ပုိၿပီးအက်ိဳးႀကီးေစပါတယ္။ အလွဴခံပုဂၢိဳလ္ ၁၄ေယာက္ထဲမွာ အျမတ္ဆုံးအလွဴခံျဖစ္တဲ့ ျမတ္စြာဘုရားကလည္း မိေထြးေတာ္ ေဂါတမီက မိမိကုိ ရည္မွန္းၿပီး လွဴဒါန္းလာတဲ့ အလွဴအတြက္ “ေဂါတမီ... သံဃာအား ေပးလွဴေလာ့၊ သင္သည္ သံဃာကုိ ေပးလွဴသည္ရွိေသာ္ ငါဘုရားကုိလည္း ပူေဇာ္ၿပီး ျဖစ္လတၱံ႕၊ သံဃာကုိလည္း ပူေဇာ္ၿပီး ျဖစ္လတၱံ႕” (ဒကၡိဏ၀ိဘဂၤသုတ္) လုိ႔ သံဃိက အလွဴရဲ႕ အက်ိဳးႀကီးပုံကုိ မိန္႔ေတာ္မူပါတယ္။ ဒီေနရာမွာ ဘုရားကုိ လွဴတာထက္ သံဃာကုိ လွဴတာက ပုိျမတ္ၿပီး ပုိအက်ိဳးႀကီးတာကုိ ဆုိလုိတာ မဟုတ္ပါဘူး။ သံဃိက အလွဴရဲ႕ အက်ိဳးႀကီးမႈကုိ ရည္ရြယ္လုိတာ ျဖစ္ပါတယ္။ အမွန္ေတာ့ ဘုရားရွင္ကသာ အျမတ္ဆုံး အလွဴခံ ပုဂၢိဳလ္ျဖစ္ပါတယ္။ ဘုရားရွင္ေရာ သံဃာေတာ္ေရာ တစ္ေပါင္းတည္း လွဴႏုိင္ရင္ေတာ့ အေကာင္းဆုံး အလွဴပဲေပါ့။ တကယ္ေတာ့ သံဃာဆုိတာ အဖဲြ႕အစည္း အေပါင္းအစည္းပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ တစ္ပါးခ်င္းအေနနဲ႔ သီလေတြ ခ်ိဳ႕ယြင္းႏုိင္ေပမယ့္ သံဃာအမ်ားျဖစ္သြားတဲ့အခါ သီလမရွိသူလည္း သံဃာ့အားနဲ႔ သံဃာေတာထဲမွာဆုိရင္ သံဃာလုိပဲ အက်ိဳးေက်းဇူးကုိ အျပည့္အ၀ေပးေစႏုိင္ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ဒီေနရာမွာ ဒကာမရဲ႕ အေမးျဖစ္တဲ့ “ဆင္းရဲသားမ်ားထက္ မြန္ျမတ္တဲ့ ဆရာေတာ္ႀကီးမ်ားကုိ ေရြးခ်ယ္ၿပီး လွဴဒါန္းရင္း ေကာင္းမည္လား” ဆုိတဲ့ အေမးကုိ ေစတနာ သဒၶါတရားအျပည့္နဲ႔ လုိအပ္တဲ့ေနရာမွာ၊ လုိအပ္တဲ့အလွဴကုိ ပုဂၢိဳလ္တစ္ဦးခ်င္းထက္ အမ်ားကုိ ရည္မွန္းၿပီး လွဴဒါန္းတာက ပုိေကာင္းတယ္လုိ႔ အႀကံျပဳ ေျဖၾကားေပးလုိပါတယ္။

Read more »

ပ႒ာန္းဆက္…

“အခုလုိ တစ္ေယာက္နဲ႔တစ္ေယာက္ ေတြ႕ၾကဆုံၾကရတာ ဒါဟာ ပ႒ာန္းဆက္ေၾကာင့္ပဲ၊ ပ႒ာန္းဆက္ ရွိလုိ႔သာ ဒီလုိေနရာမ်ဳိးမွာ လာဆုံေတြ႕ၾကတာေပါ့...”စတဲ့ အေျပာေတြနဲ႔ ပ႒ာန္းဆက္ ဆုိတဲ့ စကားကုိ ျမန္မာဗုဒၶဘာသာအမ်ား ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား အသုံးျပဳ ေျပာဆုိၾကတာ ေတြ႕ရတတ္ပါတယ္။ တစ္ေလာကပဲ ေက်ာင္းသားေတြ ေက်ာင္းကုိေရာက္လာၿပီး “ဘုန္းဘုန္းဘုရား… တပည့္ေတာ္တုိ႔ရဲ႕ ပ႒ာန္းဆက္ ကေတာ့ ေတာ္ေတာ္ကုိ အ့ံၾသစရာေကာင္းတယ္၊ ဒီလုိေနရာမွာ ဒီလုိလူမ်ိဳးေတြနဲ႔ လာၿပီးေတြ႕ဆုံျဖစ္မယ္လုိ႔ တစ္ခါမွကုိ စိတ္ကူးမရွိခဲ့ဘူးဘုရား..”စသျဖင့္ သူတုိ႔ေတြ က်င္လည္ရတဲ့ ပတ္၀န္းက်င္မွာ ေတြ႕ၾကဆုံၾကရတဲ့ သူေတြအေၾကာင္း ေျပာဆုိျဖစ္ၾကပါေသးတယ္။ သူတုိ႔ေတြလည္း ပ႒ာန္းဆက္ ဆုိတဲ့ စကားကုိ ဘယ္ရယ္မသိ ေျပာဆုိၾကျပန္ပါတယ္။ သူတုိ႔စကားကုိ နားေထာင္ၿပီး ဘုန္းဘုန္းက “ကေလးတုိ႔ေတြ ပဌာန္းဆက္ ဆုိတဲ့ စကားကုိ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား ေျပာဆုိသုံးစဲြတတ္ၾကတယ္၊ ဒီစကားရဲ႕ တိက်တဲ့ အဓိပၸါယ္က ဘာလဲ”လုိ႔ ႐ုတ္တရက္ ေမးလုိက္ေတာ့ သူတုိ႔ေတြ တစ္ေယာက္ကုိ တစ္ေယာက္ၾကည့္ၿပီး “ဘာကုိရည္ရြယ္တယ္ ဆုိတာေတာ့ နားလည္သလုိရွိတယ္၊ တိတိက်က် အဓိပၸါယ္ေတာ့ မေျပာတတ္ဘူးဘုရား”လုိ႔ ေလွ်ာက္ပါတယ္။ ဒါနဲ႔ ဘုန္းဘုန္းလည္း ဒီပ႒ာန္းဆက္ ဆုိတဲ့ စကားရဲ႕ အဓိပၸါယ္နဲ႔ ဆက္စပ္ရာ အေၾကာင္းေတြကုိ သူတုိ႔နားလည္ေအာင္ ေျပာျပျဖစ္ပါတယ္။

ပ႒ာန္းဆက္ဆုိတဲ့ စကားကုိ အလြယ္ နားလည္ေအာင္ ေျပာရရင္ အေၾကာင္းအက်ိဳး ဆက္စပ္မႈလုိ႔ ေျပာႏုိင္ပါတယ္။ တကယ္ေတာ့ ဒီပ႒ာန္းဆက္ဆုိတဲ့ စကားမွာပါတဲ့ ပ႒ာန္းက ပ႒ာနဆုိတဲ့ ပါဠိကုိ ျမန္မာလုိ ပ႒ာန္းလုိ႔ အလြယ္ ေျပာလုိက္ၾကတာ ျဖစ္ပါတယ္။ ပ တစ္ပုဒ္၊ ဌာန တစ္ပုဒ္ခဲြၿပီး ပ က အထူးထူးအျပားျပားလုိ႔ အဓိပၸါယ္ရကာ ဌာန ကေတာ့ အေၾကာင္းလုိ႔ အဓိပၸါယ္ရပါတယ္။ ပ႒ာနလုိ႔ တစ္ေပါင္းတည္း ဆုိရင္ေတာ့ အထူးထူးအျပားျပား မ်ားစြာေသာ အေၾကာင္းတရားလုိ႔ ဆုိႏုိင္ပါတယ္။ ဒီသေဘာအရ ဘယ္အရာမဆုိ အေၾကာင္းတရားက အေရးႀကီးတယ္ဆုိတာ သိႏုိင္ပါတယ္။ အေၾကာင္းကင္းၿပီး ျဖစ္တဲ့အရာ မရွိဘဲ အေၾကာင္းတရားမ်ားေၾကာင့္ အက်ိဳးတရားမ်ား ျဖစ္ေပၚလာရျခင္း ျဖစ္ပါတယ္။ ဒီလုိအေၾကာင္းတရား အမ်ိဳးမ်ိဳးေၾကာင့္ အက်ိဳးတရားအေနနဲ႔ တစ္ခုၿပီးတစ္ခု ဆက္စပ္ျဖစ္ေပၚ လာခဲ့ၾကတာကုိပဲ ပ႒ာန္းဆက္ေၾကာင့္လုိ႔ ဆုိျခင္းျဖစ္ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ပ႒ာန္းဆက္ဆုိတာ အေၾကာင္းအက်ိဳး ဆက္စပ္မႈပဲလုိ႔ ဆုိျခင္းျဖစ္ပါတယ္။

ဟုတ္ပါတယ္။ ေလာကမွာရွိတဲ့ သူေတြကုိ ၾကည့္လုိက္ရင္ ပ႒ာန္းဆက္နဲ႔ ကင္းတဲ့သူ တစ္ဦးတစ္ေယာက္မွ မရွိပါဘူး။ က်င္လည္ခဲ့ရတဲ့ ဘ၀သံသရာေတြကလည္း မ်ားေလေတာ့ တစ္ခ်ိန္မဟုတ္တစ္ခ်ိန္ ပ႒ာန္းဆက္ေတြ ရွိခဲ့ၾက၊ ပ႒ာန္းဆက္ေတြ ျဖစ္ခဲ့ၾကမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္လည္းပဲ ဘယ္လုိမွ ေမွ်ာ္မွန္းမထားတဲ့ ေနရာေတြမွာ ဘယ္တုန္းကမွ မစဥ္းစားဖူးတဲ့ သူေတြနဲ႔ေတြ႕ၿပီး ဒီဘ၀မွာ ေတာ္စပ္ခဲ့တဲ့ သူေတြနဲ႔ ေ၀းကာ တစ္ျခားသူေတြနဲ႔ ေတြ႕ၾကဆုံၾက ႀကဳံၾကရတာ ျဖစ္ပါတယ္။ ေမြးတာကတစ္ေနရာ ေနရေတာ့ တစ္ေနရာ ျဖစ္ေနၾကတဲ့အျပင္ တစ္မိသားစုတည္း ျဖစ္ေနေပမယ့္ တစ္ေနရာစီျဖစ္ေနၿပီး မတူညီတဲ့ မိသားစု အသုိင္းအ၀ုိင္းေတြနဲ႔ ပ႒ာန္းဆက္ေတြ ျဖစ္ေနခဲ့ၾကတာ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒါဟာ ဘ၀သံသရာ က်င္လည္ခဲ့ခ်ိန္က ဆက္စပ္ခဲ့ၾကတဲ့ အေၾကာင္းတရား ပ႒ာန္းဆက္မ်ားေၾကာင့္ပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ က်င္လည္ခဲ့ရတဲ့ ဘ၀ါဘ၀ေတြက မ်ားလြန္းလွေတာ့ တစ္ဘ၀မဟုတ္ တစ္ဘ၀မွာ တစ္နည္းနည္းနဲ႔ေတာ့ ပ႒ာန္းဆက္ေတြ ရွိခဲ့ၾကၿပီး ဒီအေၾကာင္း တရားေတြကပဲ ဒီဘ၀မွာ မေမွ်ာ္မွန္းထားတဲ့ အက်ိဳးဆက္ေတြအျဖစ္ ျပန္လည္ေတြ႕ႀကဳံ ခံစားခဲ့ၾကရတာ ျဖစ္ပါတယ္။

ျမတ္စြာဘုရားရွင္က အနမတဂၢသံယုတ္မွာ “ရဟန္းတို႔… ဤသံသရာ၏ အစကုိ မသိႏုိင္၊ အ၀ိဇၨာျဖင့္ ပိတ္ဖုံးအပ္ကုန္သည္ တဏွာေႏွာင္ႀကိဳးျဖင့္ ဖဲြ႕ခ်ည္အပ္ကုန္သည္ျဖစ္၍ ဤဘ၀မွ ထုိဘ၀၊ ထုိဘ၀မွ ဤဘ၀သုိ႔ ေျပးသြားက်င္လည္ၾကရကုန္ေသာ သတၱ၀ါတုိ႔၏ ေရွ႕အစြန္းသည္ မထင္ႏုိင္၊ ရဟန္းတုိ႔… ဤရွည္စြာေသာ ကာလ၌ အမိမျဖစ္ဖူးေသာ သတၱ၀ါကုိ ရလြယ္သည္မဟုတ္ (အမိမျဖစ္ဖူးေသာ သူမရွိ) (မာတုသုတ္)၊ အဖမျဖစ္ဖူးေသာ သတၱ၀ါကုိ ရလြယ္သည္မဟုတ္ (ပိတုသုတ္)၊ ညီအစ္ကုိ မျဖစ္ဖူးေသာ သတၱ၀ါကုိ ရလြယ္သည္မဟုတ္ (ဘာတုသုတ္)၊ ညီမႏွစ္မအစ္မ မျဖစ္ဖူးေသာ သတၱ၀ါကုိ ရလြယ္သည္မဟုတ္ (ဘဂိနိသုတ္)၊ သားမျဖစ္ဖူးေသာ သတၱ၀ါကုိ ရလြယ္သည္မဟုတ္ (ပုတၱသု)၊ သမီးမျဖစ္ဖူးေသာ သတၱ၀ါကုိ ရလြယ္သည္မဟုတ္ (ဓီတုသုတ္)၊ ထုိသုိ႔ျဖစ္ျခင္းသည္ အဘယ့္ေၾကာင့္နည္း…၊ ရဟန္းတုိ႔… ဤသံသရာ၏ အစကုိ မသိႏုိင္၊ အ၀ိဇၨာျဖင့္ ပိတ္ဖုံးအပ္ကုန္သည္ တဏွာေႏွာင္ႀကိဳးျဖင့္ ဖဲြ႕ခ်ည္အပ္ကုန္သည္ျဖစ္၍ ဤဘ၀မွ ထုိဘ၀၊ ထုိဘ၀မွ ဤဘ၀သုိ႔ ေျပးသြားက်င္လည္ ၾကရကုန္ေသာ သတၱ၀ါတုိ႔၏ ေရွ႕အစြန္းသည္ မထင္ႏုိင္၊ ရဟန္းတုိ႔ ဤသုိ႔လွ်င္ ရွည္စြာေသာ ညာဥ္႔တုိ႔ပတ္လုံး သင္တုိ႔သည္ ဆင္းရဲကုိ ခံစားရဘူးေလၿပီ၊ ျပင္းထန္ေသာ ဆင္းရဲကုိ ခံစားရဖူးေလၿပီ၊ ပ်က္ဆီးျခင္းကုိ ခံစားရဖူးေလၿပီ၊ သခ်ိဳင္းေျမပုံသည္ တုိးပြားလွေလၿပီ၊ ရဟန္းတုိ႔… ဤအလုံးစုံေသာ သခၤါရ တရားတုိ႔၌ ၿငီးေငြ႕ျခင္းငွါ သင့္လွေတာ့သည္သာတည္း၊ တပ္ျခင္းကင္းျခင္းငွါ သင့္လွေတာ့သည္သာတည္း၊ လြတ္ေျမာက္ျခင္းငွါ သင့္လွေတာ့သည္သာတည္း…” (သံယုတ္ပါဠိေတာ္၊ အနမတဂၢသံယုတ္) လုိ႔ ေဟာေတာ္မူပါတယ္။

ဒီေဒသနာေတာ္အရ သတၱ၀ါေတြရဲ႕ ဘ၀သံသရာ ရွည္ၾကာမႈ၊ ပ႒ာန္းဆက္ မ်ားေနမႈကုိ ေကာင္းေကာင္းသေဘာ ေပါက္ႏုိင္ပါတယ္။ မေရမတြက္ႏုိင္တဲ့ ဘ၀ေတြမွာ ေျပးသြားက်င္လည္ၾကရတဲ့ သတၱ၀ါေတြအေနနဲ႔ မျဖစ္ဖူးတဲ့ ဘ၀ဆုိတာ မရွိႏုိင္ပါဘူး။ တစ္ခ်ိန္ခ်ိန္မွာ အေဖျဖစ္ခ်င္လည္း ျဖစ္ခဲ့ၾကမွာပါ။ အေမျဖစ္ခ်င္လည္း ျဖစ္ခဲ့ၾကမွာပါ။ အစ္ကုိအစ္မ၊ ညီညီမ၊ ဇနီးမယား လင္ေယာက်ာ္း စသျဖင့္ ဘ၀အစုံစုံမွာ တစ္မ်ိဳးမ်ိဳးေတာ့ ျဖစ္ခဲ့ၾကမွာ ေသခ်ာပါတယ္။ ဒီလုိ အေၾကာင္းတရားေတြ ရွိခဲ့ၾကလုိ႔လည္း ဒီဘ၀မွာ အက်ိဳးတရား အေနနဲ႔ လာဆုံျဖစ္ခဲ့ၾကတာ ျဖစ္ပါတယ္။ လာဆုံတဲ့အခါမွာလည္း တစ္ခ်ိဳ႕က အေကာင္းေတြနဲ႔ ဆုံၾကေပမယ့္ တစ္ခ်ိဳ႕ မေကာင္းေတြနဲ႔ ဆုံၾကရျပန္ပါတယ္။ ဒါကေတာ့ ပ႒ာန္းဆက္ေကာင္းတဲ့ သူက အေကာင္းဆုံမွာျဖစ္ၿပီး ပ႒ာန္းဆက္ မေကာင္းတဲ့သူက မေကာင္းဆုံရမယ့္ သေဘာပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ ဘယ္လုိပဲ ဆုံဆုံ ဒါဟာ အေၾကာင္းေၾကာင့္ အက်ိဳးျဖစ္တဲ့ သေဘာပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒီလုိအေၾကာင္းအက်ိဳးေတြ ျဖစ္ေနၾကတာကုိပဲ ဒီေခတ္စကားနဲ႔ ပ႒ာန္းဆက္ရွိေနၾကတာလုိ႔ ဆုိၾကျခင္း ျဖစ္ပါတယ္။

တစ္ဘက္က ျပန္ၾကည့္ရင္လည္း ဒီလုိ ပ႒ာန္းဆက္ေတြ ရွိေနသမွ် ဘ၀မွာ သံသရာရွည္မႈေတြက ရွိေနၾကဦးမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒီလုိ အေၾကာင္းတရားေတြ ရွိေနသမွ် အက်ိဳးတရားအေနနဲ႔ ဆင္းရဲေတြလည္း ရွိေနၾကရဦးမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ ပ႒ာန္းဆက္ေတြကုိ မျဖတ္ႏုိင္ေသးသမွ် ေနာက္ထပ္အဆက္ အဆက္ေတြက ထပ္ထပ္ျဖစ္ေနၾကဦးမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒီဘ၀မွာ ပ႒ာန္းဆက္ေကာင္းလုိ႔ သူေတာ္ေကာင္းေတြနဲ႔ ေတြ႕သူေတြ ရွိၾကသလုိ၊ ပ႒ာန္းဆက္ မေကာင္းတဲ့အတြက္ မေကာင္းတဲ့ သူေတြနဲ႔ ေတြ႕ၾကဆုံၾက ႀကဳံၾကရသူေတြလည္း ရွိေနၾကေပမယ့္ ဘယ္လုိလူမ်ိဳးေတြနဲ႔ပဲ ႀကဳံႀကဳံ ပ႒ာန္းဆက္ေတြကုိ မျဖတ္ႏုိင္ေသးရင္ေတာ့ တစ္ခါျပန္ၿပီး ဆုံၾကရဦးမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ တစ္ခါဆုံတဲ့ အခါမွာေတာ့ အေကာင္းအဆုိးေတြနဲ႔ ႀကဳံမႀကဳံဆုိတာ ေသခ်ာေပါက္ မေျပာႏုိင္ပါဘူး။ အေကာင္းဆုံးကေတာ့ အေသခ်ာဆုံးျဖစ္တဲ့ ဒီဘ၀မွာပဲ ပ႒ာန္းဆက္ေတြကုိ ျဖတ္ႏုိင္ေအာင္ ႀကိဳးစားတာ အေကာင္းဆုံးပါပဲ။

ေသခ်ာေတြးၾကည့္လုိက္ရင္ သတၱ၀ါေတြရဲ႕ ပ႒ာန္းဆက္ကုိ ရွည္ၾကာေစမႈေတြမွာ တြယ္တာမႈ သံေယာဇဥ္ေတြက အဓိကက်ေစပါတယ္။ ပုထုဇင္ေတြရဲ႕ သေဘာကုိက ျဖစ္ရာဘ၀မွာ တြယ္တာတပ္မက္တတ္တဲ့ ဘ၀နိကႏၲိက ေလာဘေဇာက ရွိေနၾကေတာ့ ဘယ္ေနရာ ဘယ္ေဒသေရာက္ေရာက္၊ ဘယ္လူမ်ိဳး ဘယ္ပုဂၢိဳလ္ေတြနဲ႔ပဲ ႀကဳံႀကဳံ အစပုိင္းမွာ အခက္အခဲ ျဖစ္တတ္ၾကေပမယ့္ ေနာက္ေတာ့လည္း အဲဒီေနရာေလးကုိ သေဘာက်ရတာနဲ႔ အဲဒီလူမ်ိဳးေတြကုိ သေဘာက်ရတာနဲ႔ မခဲြႏုိင္၊ မခါြရက္ ျဖစ္ကုန္ၾကတာပါပဲ။ ဒါေတြဟာ ဘယ္သူမွလုပ္တဲ့ ပ႒ာန္းဆက္ေတြမဟုတ္ဘဲ ကုိယ္ကုိယ္တုိင္ လုပ္ခဲ့တဲ့ ပ႒ာန္းဆက္ေတြပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒီပ႒ာန္းဆက္ေတြ ရွည္ေအာင္လုပ္ႏုိင္တာလည္း ကိုယ္ပဲျဖစ္သလုိ ပ႒ာန္းဆက္တုိေအာင္ လုပ္ႏုိင္တာလည္း ကိုယ္ပဲျဖစ္ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ အေကာင္းအဆုိး မလုိ၊ သံသရာရွည္မွာကုိ မလုိတဲ့ သူေတြအေနန႔ဲ ကုိယ္ကိုယ္တုိင္ပဲ ဒီပ႒ာန္းဆက္ေတြကုိ ျဖတ္ႏုိင္ေအာင္ ႀကိဳးစားၾကရမွာပါလုိ႔ ဆုိျခင္း ျဖစ္ပါတယ္။

ပ႒ာန္းဆက္ေတြကုိ ျဖတ္ဖုိ႔ဆုိတာကေတာ့ ဉာဏ္နဲ႔ျဖတ္မွပဲ ျပတ္မွာျဖစ္ပါတယ္။ ၀ိပႆနာဉာဏ္နဲ႔ အေၾကာင္းပ႒ာန္းေတြကုိ ျဖတ္ႏုိင္မွ အက်ိဳးေတြလည္း ျပတ္မွာျဖစ္ပါတယ္။ အေၾကာင္းျပတ္သြားၿပီဆုိရင္ အက်ိဳးလည္း မထပ္ေတာ့ဘဲ ေနာက္ထပ္ျပန္ၿပီး ဘ၀သစ္ျဖစ္စရာပါ မရွိႏုိင္ေတာ့ပါဘူး။ ေနာက္ထပ္ဘ၀သစ္ မျဖစ္ဘူးဆုိရင္ ဒါဟာ နိဗၺာန္၀င္သြားတာပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ပ႒ာန္းဆက္ေတြကုိ ျဖတ္ၿပီး နိဗၺာန္၀င္ႏုိင္ဖုိ႔ အတြက္ အရိယာမဂ္ဉာဏ္ေတြ ရေစႏုိင္တဲ့ ၀ိပႆနာအလုပ္ကုိ ႀကိဳးစားအားထုတ္ၾကဖုိ႔ သူေတာ္ေကာင္းမ်ားက တုိက္တြန္းၾကျခင္း ျဖစ္ပါတယ္။

ဘယ္လုိပဲ ျဖစ္ျဖစ္ ေလာကမွာ ပ႒ာန္းဆက္ေၾကာင့္ သံသရာက်င္လည္ရင္း ခဏတျဖဳတ္ လာေတြ႕ၾကရတဲ့ အခုိက္မွာ အတိတ္အတိတ္က ေတာ္စပ္ခဲ့ဖူးတဲ့ ေဆြမ်ိဳးေတြနဲ႔ ျပန္ေတြ႕တာပဲလုိ႔ သေဘာထားၿပီး ပ႒ာန္းဆက္ေကာင္းေတြနဲ႔ ႀကဳံၾကရသူေတြ အေနနဲ႔လည္း အခုေကာင္းေနေပမယ့္ ေနာင္ႀကဳံရမယ့္ ပ႒ာန္းဆက္ဟာ ဘယ္လုိရွိမယ္ဆုိတာ မသိႏုိင္သလုိ ပ႒ာန္းဆက္ဆုိးေတြနဲ႔ ႀကဳံၾကရသူေတြ အေနနဲ႔လည္း ဒီထက္ဆုိးတဲ့ ပ႒ာန္းဆက္ေတြနဲ႔ မႀကဳံဖူးဆုိတာ မသိႏုိင္တဲ့အတြက္ လက္ရွိအေျခအေနမွာပဲ အေကာင္းအဆုိး အေၾကာင္းပ႒ာန္းဆက္ေတြကုိ မဆက္ဘဲ ေနႏုိင္ေအာင္ ႀကိဳးစားတာ အေကာင္းဆုံးပဲ ျဖစ္ပါတယ္။

ဒါေၾကာင့္ ပ႒ာန္းဆက္ ပ႒ာန္းဆက္လုိ႔ ေျပာေနၾကသူေတြ အေနနဲ႔ ပ႒ာန္းဆက္ဆုိတာ တစ္ျခားမဟုတ္၊ အေၾကာင္းအက်ိဳး ဆက္စပ္မႈကုိ ဆုိတာျဖစ္ေၾကာင္း ေသခ်ာသေဘာေပါက္ နားလည္ၿပီး အေၾကာင္းရွိေနသမွ် အက်ိဳးရွိေနမွာ ျဖစ္တဲ့အတြက္ အေကာင္းအဆုိး အေၾကာင္းအက်ိဳး တရားမ်ားဟာ ေကာင္းေကာင္းဆုိးဆုိး သံသရာရွည္ၾကာမႈကုိသာ ျဖစ္ေစႏုိင္ေၾကာင္း ႏွလုံးသြင္းဆင္ျခင္ကာ အေၾကာင္းျဖစ္တဲ့ ပ႒ာန္းဆက္ေတြကုိ ဉာဏ္နဲ႔ျဖတ္ႏုိင္ေအာင္ သတိတရားလက္ကိုင္ထားလုိ႔ အျမန္ဆုံး ႀကိဳးစားသင့္ပါေၾကာင္း ေစတနာစကား ေမတၱာအားျဖင့္ အသိတရား ပါးလုိက္ရပါတယ္။ အားလုံး ပ႒ာန္းဆက္ေတြကုိ ျဖတ္ႏုိင္ၾကပါေစ…။

Read more »


RECENT POSTS

သူတုုိ႔သူတုုိ႔၏ မွတ္ခ်က္မ်ား