အစမလုပ္နဲ႔ အဆုံးမရွိ ျဖစ္တတ္တယ္…

“အစမလုပ္နဲ႔ အဆုံးမရွိ ျဖစ္တတ္တယ္” ဆုိတဲ့ ဒီဆုံးမစကားေလးကုိ စာသင္သား ဘ၀ကတည္းက စာခ်ဆရာေတာ္တစ္ပါး ဆုံးမၾသ၀ါဒေပးလုိ႔ အၿမဲအမွတ္ရေနမိတာပါ။ ဒီစကားေလးဟာ မေကာင္းတဲ့ အလုပ္ကုိ အစျပဳၿပီး မလုပ္မိေစဖုိ႔ သတိေပးထားတာပါ။ လုပ္မိရင္ ျဖတ္ဖုိ႔ခက္တဲ့အတြက္ အစကတည္းက မလုပ္ျဖစ္ေအာင္ ႀကိဳးစားေနထုိင္ဖုိ႔ တုိက္တြန္းထားျခင္း ျဖစ္ပါတယ္။ ကုိယ့္ကုိယ္ကုိလည္း မေကာင္းတဲ့ အက်င့္ေလးေတြ၊ မေကာင္းတဲ့ အလုပ္ေလးေတြ လုပ္ျဖစ္ေတာ့မယ္ဆုိရင္ ဒီစကားေလးနဲ႔ မလုပ္ျဖစ္ေအာင္ ထိန္းေနမိၿပီး တစ္ျခားသူမ်ားကုိလည္း မလုပ္ျဖစ္ေအာင္ ဒီစကားေလးကုိ အသုံးျပဳၿပီး သတိေပး တုိက္တြန္းျဖစ္ေနပါတယ္။

ဟုတ္ပါတယ္။ စိတ္ဆုိတာကလည္း သိတဲ့အတုိင္း မေကာင္းတဲ့ဘက္မွာပဲ ေပ်ာ္ေမြ႕တတ္ပါတယ္။ ေကာင္းတဲ့အလုပ္ကုိ လုပ္ဖုိ႔ခက္သေလာက္ မေကာင္းတဲ့အလုပ္က်ေတာ့ အခ်ိန္မေရြး အလြယ္တကူ ထလုပ္ျဖစ္တတ္ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ မေကာင္းတဲ့ အလုပ္၊ မေကာင္းတဲ့ အက်င့္ဟာ လုပ္ဖုိ႔လြယ္၊ ျဖစ္ဖုိ႔လြယ္တဲ့ အတြက္ စၿပီးမလုပ္မိေအာင္ ႀကိဳးစားဖုိ႔နဲ႔ ေကာင္းတဲ့အလုပ္၊ ေကာင္းတဲ့အက်င့္ကေတာ့ လုပ္ဖုိ႔ျဖစ္ဖုိ႔ ခက္တဲ့အတြက္ ခ်က္ခ်င္းထလုပ္ႏုိင္ေအာင္ ႀကိဳးစားၾကဖုိ႔ တုိက္တြန္းၾကျခင္း ျဖစ္ပါတယ္။ မေကာင္းတဲ့အလုပ္၊ မေကာင္းတဲ့ အက်င့္ဟာ ဘာမွမျဖစ္ေလာက္ပါဘူး ဆုိၿပီး စမ္းသပ္တဲ့ သေဘာနဲ႔ေတာင္ မလုပ္မိၾကဖုိ႔ တုိက္တြန္းၾကျခင္း ျဖစ္ပါတယ္။ သူမ်ားလုပ္တာေတြ႕လုိ႔ လုပ္ၾကည့္တာမ်ိဳး၊ သူမ်ိဳးတုိက္တြန္းလုိ႔ လုပ္ၾကည့္တာမ်ိဳးကအစ ဘယ္လုိသေဘာမ်ိဳးနဲ႔မွကုိ မလုပ္မိၾကဖုိ႔ သတိေပးၾကျခင္း ျဖစ္ပါတယ္။ ဘာျဖစ္လုိ႔လည္းဆုိေတာ့ အဲဒီလုိ စမ္းသပ္တာ၊ စမ္းလုပ္တာကစၿပီး ေနာက္ပုိင္းျဖတ္ဖုိ႔ ခက္လာကာ ဘ၀ကုိ ဒုကၡျဖစ္ေစႏုိင္တဲ့အထိ ျဖစ္သြားတတ္လုိ႔ပဲ ျဖစ္ပါတယ္။

တစ္ခ်ိဳ႕ရွိပါတယ္။ အစက ေဆးလိပ္လည္း မေသာက္တတ္၊ အရက္လည္း မေသာက္တတ္၊ ဖဲလည္းမ႐ုိက္တတ္ေပမယ့္ သူမ်ားကတုိက္တြန္းလုိ႔ ဒါမွမဟုတ္ ကုိယ္ကုိယ္တုိင္က စမ္းသပ္ၾကည့္ခ်င္လုိ႔ လုပ္ၾကည့္ရင္း ျဖတ္ဖုိ႔ခက္ေအာင္ စဲြကုန္တဲ့အထိ ျဖစ္ကုန္ပါတယ္။ ေဆးလိပ္မေသာက္ရ မေနႏုိင္ေအာင္၊ အရက္မေသာက္ရ မေနႏုိင္ေအာင္၊ ဖဲမ႐ုိက္ရ မေနႏုိင္ေအာင္ ျဖစ္ကုန္ပါေတာ့တယ္။ အဲလုိ မေနႏုိင္လုိ႔ လုပ္ရင္းလုပ္ရင္း သူ႔လုပ္ရပ္က သူ႔ကုိျပန္ဒုကၡ ေရာက္ေစတဲ့အထိ ျဖစ္လာပါတယ္။ ေဆးလိပ္ျဖတ္ခ်င္လုိ႔ ေဆးလိပ္အစား ကြမ္းေလးစားၿပီး ျဖတ္ၾကည့္ပါတယ္၊ ေဆးလိပ္လည္းမျပတ္ ကြမ္းပါစဲြတဲ့သူေတြလည္း ရွိပါတယ္။ အရက္ေသာက္တာ မေကာင္းမွန္းသိလုိ႔ အရက္ျဖတ္ဖုိ႔ ႀကိဳးစားျပန္ေတာ့လည္း အခ်ိန္တန္ မေသာက္ရမေနႏုိင္ျဖစ္လုိ႔ ေဆး႐ုံတက္ျဖတ္တဲ့အထိ လုပ္ၾကည့္ေပမယ့္ မရျပန္ပါဘူး။ အဲဒီလုိ ေဆး႐ုံတက္ျဖတ္ၿပီးမွ အရက္ျပန္ေသာက္မိလုိ႔ ႐ူးသလုိေၾကာင္သလုိျဖစ္ၿပီး အရက္ကသတ္လုိ႔ ေသတဲ့သူေတြလည္း ရွိပါတယ္။ ဖဲ႐ုိက္တာ မေကာင္းမွန္းသိလုိ႔ ျဖတ္ဖုိ႔ႀကိဳးစားေပမယ့္ ႐ႈံးထားတဲ့ ဖဲေၾကြးေတြက ရွိေနေသးေတာ့ အေၾကြးေလးေတြေက်ေအာင္ ႐ုိက္ရင္း႐ုိက္ရင္း တစ္ႏွစ္လုံးလုပ္တဲ့ လစာ ကုိယ္မသုံးရဘဲ ဖဲေၾကြးဆပ္ေနရတဲ့ သူေတြလည္း ရွိပါတယ္။ ဒါေတြဟာ ဘာမွမျဖစ္ေလာက္ပါဘူးဆုိၿပီး စမ္းသပ္အစလုပ္မိရာက အဆုံးမရွိျဖစ္ကာ ဘ၀ပ်က္တဲ့အထိ ျဖစ္သြားတတ္တာေလးေတြပါ။ ဒီလုိ ေဆးလိပ္၊ အရက္၊ ဖဲ စတာေတြမွ မဟုတ္ပါဘူး။ တစ္ျခား မေကာင္းတဲ့ ဘယ္လုိအလုပ္မ်ိဳး မဆုိ စမိလုိက္ရင္ မဆုံးႏုိင္ေတာ့ဘဲ ဆက္ကာဆက္ကာသာ လုပ္မိေနတတ္ပါတယ္။ ဒီလုိလုပ္မိတဲ့ အတြက္လည္း ဘ၀မွာ ဆုိးက်ိဳးေတြနဲ႔ ႀကဳံေတြေနရၿပီး တစ္ခ်ိဳ႕ဆုိ ဘ၀အေျခအေန မေကာင္းတဲ့အထိကုိ ျဖစ္သြားကုန္တာေတြ ရွိပါတယ္။

တကယ္ေတာ့ ျဖစ္သြားၾကတာေတြ မဟုတ္ပါဘူး။ ျဖစ္ကုိ ျဖစ္ေနတာေတြပါ။ ဘုန္းဘုန္းတုိ႔နဲ႔ သိတဲ့ တစ္ခ်ိဳ႕ကေလးေတြဆုိရင္ အေလာင္းအစားေလးေတြ၊ အထူးသျဖင့္ ဖဲကစားတာေလးေတြကုိ အပ်င္းေျပ အေပ်ာ္သေဘာ စၿပီးစမ္းသပ္မိရာက အ႐ႈံးေတြေပၚလုိ႔ အႏုိင္ရလုိ႔ရျငား လုိက္ရင္းလုိက္ရင္းနဲ႔ အေၾကြးေတြ တင္ကုန္တဲ့အထိ ျဖစ္ေနတာကုိ ၾကားသိေတြ႕ေနရပါတယ္။ အေၾကြးေတြမ်ားလာေတာ့ အလုပ္ကရသမွ် လခကုိ အိမ္မပုိ႔ႏုိင္ဘဲ ဖဲေၾကြးေတြဆပ္ေနရလုိ႔ သူ႔လုပ္စာ ေမွ်ာ္စားေနရတဲ့ ျမန္မာႏုိင္ငံက မိသားစုမွာ ဒုကၡေတြ ျဖစ္ကုန္တယ္ဆုိတာလည္း ၾကားရျပန္ပါတယ္။ ဒီလုိနဲ႔ အဆင္မေျပမႈေတြ မ်ားလာၿပီး စိတ္ဓာတ္ေတြပါ က်လာတဲ့အထိ ျဖစ္တဲ့ကေလးေတြလည္း ရွိပါတယ္။ ေနာက္ဆုံးအရင္းစစ္ေတာ့ ဒီလုိမေကာင္းတဲ့ အက်င့္၊ မေကာင္းတဲ့အလုပ္ေလးေတြကုိ စမိလုိက္လုိ႔ အဆုံးမရွိေအာင္ ျဖစ္ေနၾကျခင္းပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ သူတုိ႔ေလးေတြ ႀကိဳက္မႀကိဳက္မသိဘူး။ ဘုန္းဘုန္းကေတာ့ ႀကဳံရင္ႀကဳံသလုိေတာ့ ဒီလုိအရက္ေသာက္၊ ဖဲကစားတဲ့ အလုပ္ေတြ မလုပ္ၾကဖုိ႔ တုိက္တြန္းမိေနပါတယ္။ ဒါေတာင္ အပ်င္းေျပေသာက္တယ္၊ အေပ်ာ္သေဘာ ကစားၾကတယ္ဆုိတာ ၾကားေနရျပန္ပါတယ္။ တစ္ခါတစ္ေလ ဒီလုိဆုိးက်ိဳးေတြကုိ ၾကားသိေနရတဲ့အတြက္ မလုပ္ၾကဖုိ႔ တုိက္တြန္းေန၊ ေဟာေျပာဆုံးမေနေပမယ့္ ေရွ႕မွာေတာ့ နားေထာင္သလုိရွိၿပီး ကြယ္ရာမွာ လုပ္ျဖစ္ေနတယ္လုိ႔ ၾကားရျပန္ေတာ့ ရင္ထဲက သူတုိ႔ေလးေတြအေပၚ ေကာင္းေစခ်င္တဲ့ ေစတနာ အစစ္အမွန္နဲ႔ ေျပာတဲ့ကုိယ္ေတာင္မွ ေနာက္တစ္ခါ ေျပာဖုိ႔စိတ္ဓာတ္က်မိလာပါတယ္။ ေကာင္းေစခ်င္လုိ႔ ေျပာတာေလးေတြ အေပၚမွာ အဆုိးေလးေတြ ေတြးမိရင္ သူတုိ႔ေတြအတြက္ ပုိၿပီးအျပစ္ႀကီးမွာကုိ စုိးရိမ္မိျပန္ပါတယ္။ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ သူတုိ႔ေကာင္းဖုိ႔ ေျပာေနတာဆုိေတာ့ ႀကဳံရင္ေတာ့ ေျပာရမွာပဲေလလုိ႔ ကုိယ့္ကုိယ္ကုိ ျပန္ေျဖသိမ့္ရပါတယ္။

ထားပါေတာ့။ ဒီေနရာမွာ ေျပာခ်င္တာက မေကာင္းတဲ့အလုပ္၊ မေကာင္းတဲ့အက်င့္ေလးေတြကုိ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ အစမလုပ္မိၾကဖုိ႔နဲ႔ အစလုပ္မိရင္ အဆုံးမရွိ ျဖစ္တတ္တယ္ဆုိတာေလးကုိ သတိေပးခ်င္တာပါ။ ၿပီးေတာ့ မေကာင္းတဲ့ အလုပ္ေလးေတြကုိလည္း အေသးအဖဲြေလးပဲ၊ ဘာမွမျဖစ္ေလာက္ပါဘူးဆုိၿပီး အထင္မေသးဖုိ႔ အေသးေလးေတြမ်ားလာရင္ အႀကီးႀကီးျဖစ္လာတတ္တယ္ဆုိတာ သိေစခ်င္တာပါ။ ဗုဒၶကလည္း ဒီအတုိင္း ေဟာထားတာရွိပါတယ္။ ဘုရားရွင္က “အနည္းငယ္ေသာ မေကာင္းမႈသည္ ငါ့အားအက်ိဳးေရာက္လိမ့္မည္ မဟုတ္ဟု မေကာင္းမႈကုိ မထီမဲ့ျမင္ မေအာက္ေမ့ရာ။ မုိးေရေပါက္သည္ က်ဖန္မ်ားေသာ္ ေရအုိးသည္ ျပည့္လာဘိသကဲ့သုိ႔ သူမုိက္သည္ အနည္းငယ္ အနည္းငယ္မွ်ေသာ မေကာင္းမႈကုိ ျပဳဖူးဖန္မ်ားလာေသာ္ မေကာင္းမႈျဖင့္ ျပည့္၏” (ဓမၼပဒ၊ အသညတ ပရိကၡာရ၀တၳဳ)လုိ႔ မိန္႔ေတာ္မူပါတယ္။

ဒီတရားေတာ္ကုိ ျမတ္စြာဘုရား သာ၀တၳိျပည္၊ ေဇတ၀န္ေက်ာင္းမွာ သီတင္းသုံးေတာ္မူစဥ္က ရဟန္းအသုံးအေဆာင္ ပရိကၡရာမ်ားကုိ သုိမွီးသိမ္းဆည္းျခင္းမျပဳ အမွတ္မဲ့ ထားေလ့ရွိေသာ ရဟန္းတစ္ပါးကုိ အေၾကာင္းျပဳကာ ေဟာေတာ္မူပါတယ္။ အဲဒီရဟန္းဟာ အမွတ္သညာမရွိဘဲ ေညာင္ေစာင္းအင္းပ်ဥ္ စတဲ့ပရိကၡရာေတြကုိ အျပင္မွာ အသုံးျပဳၿပီး ျပန္လည္သိမ္းဆည္းျခင္း မရွိ ျဖစ္သလုိ ပစ္ထားေလ့ရွိပါတယ္။ အဲဒီလုိ ျဖစ္သလုိ ထားေလ့ရွိတဲ့အတြက္ အဲဒီအသုံးအေဆာင္ မ်ားဟာ မုိးေၾကာင့္လည္း ပ်က္ဆီးကုန္တတ္၊ ေနေၾကာင့္လည္း ပ်က္ဆီးကုန္တတ္၊ ပုိး႐ြျခပုန္းမ်ားေၾကာင့္လည္း ပ်က္ဆီးကုန္တတ္ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ တျခားရဟန္းေတြက အဲဒီလုိ အမွတ္မဲ့ လုပ္ေလ့ရွိတဲ့ ရဟန္းကုိ “အရွင္ဘုရား… အသုံးအေဆာင္ ပရိကၡရာေတြကုိ အသုံးျပဳၿပီးရင္ သိမ္းဆည္းသြားဖို႔ မေမ့ပါနဲ႔၊ ျဖစ္သလုိ အမွတ္မဲ့ မထားပါနဲ႔“ စသျဖင့္ ဆုံးမေျပာဆုိတဲ့အခါ သူက “အရွင္ဘုရားတုိ႔ တပည့္ေတာ္ျပဳတဲ့ အမႈဟာ ဘာမွမျဖစ္ေလာက္ပါဘူး၊ ဒီပစၥည္းေတြကုိ ပ်က္လုိပ်က္ဆီး လုပ္လုိတဲ့စိတ္လည္း မရွိပါတဲ့အျပင္ ျဖစ္သလုိ အမွတ္မဲ့လုပ္တာလည္း မဟုတ္ပါဘူး..“ စသျဖင့္ ျပန္လည္တုန္႔ျပန္ ေျပာဆုိၿပီး ထုံးစံအတုိင္းပဲ အမွတ္သညာမဲ့ ျပဳလုပ္ၿပီး ေနပါတယ္။ ေနာက္ဆုံး ရဟန္းေတာ္ေတြဟာ အဲဒီရဟန္းအေၾကာင္းကုိ ျမတ္စြာဘုရားရွင္ထံ ေလွ်ာက္ၾကားပါတယ္။ ျမတ္စြာဘုရားရွင္က အဲဒီရဟန္းကုိ ေခၚေတာ္မူၿပီး အက်ိဳးအေၾကာင္း ေမးတဲ့အခါမွာလည္း ထုံးစံအတုိင္း မထီမဲ့ျမင္ ျပန္လည္ေလွ်ာက္ပါတယ္။ ဒီေတာ့ ျမတ္ဗုဒၶက ကုိယ့္ရဲ႕အျပဳအမူဟာ ဘာမွမျဖစ္ေလာက္ပါဘူး၊ အေသးအဖဲြေလးပါလုိ႔ ထင္ေနတဲ့ ဒီရဟန္းကုိ “ခ်စ္သားရဟန္း... ရဟန္းတုိ႔ မည္သည္ကား ဤသုိ႔ျပဳျခင္းငွါ မသင့္၊ မေကာင္းမႈမည္သည္ကုိ အနည္းငယ္ဟူ၍ မထီမဲ့ျမင္ မေအာက္ေမ့အပ္၊ လြင္တီးေခါင္၌ ထားအပ္ေသာ ဟင္လင္းပြင့္ေသာ အ၀ရွိေသာ အုိးသည္ မုိးေရစက္မ်ား တစ္ေပါက္တစ္ေပါက္ ၀င္ပါမ်ားလွ်င္ ျပည့္လွ်ံသြားသကဲ့သုိ႔ မေကာင္းမႈကုိ ျပဳေသာပုဂၢိဳလ္သည္ အနည္းငယ္သာ၊ အေသးအဖဲြသာ၊ ဘာမွမျဖစ္ေလာက္ပါဟူေသာ အေတြးျဖင့္ ျပဳဖန္မ်ားလာသည္ရွိေသာ္ မေကာင္းမႈသည္လည္း အစုိင္အခဲျဖစ္ကာ မေကာင္းမႈအစုႀကီး ျဖစ္လာတတ္ေၾကာင္း…“ ျဖင့္ တရားစကား ေဟာၾကားေတာ္မူလုိက္ပါတယ္။

မွန္ပါတယ္။ ျမတ္ဗုဒၶေဟာေတာ္မူတဲ့အတုိင္း မေကာင္းတဲ့အလုပ္၊ မေကာင္းတဲ့အက်င့္ဆုိတာ ဘာမွမျဖစ္ေလာက္ပါဘူး၊ စမ္းၾကည့္တဲ့သေဘာပါပဲ စတဲ့သေဘာနဲ႔ နဲနဲလုပ္ရာက ဆက္တုိက္ဆက္တုိက္ လုပ္ျဖစ္လာၿပီး ေနာက္ဆုံးျဖတ္မရတဲ့အထိ စဲြလန္းသြားတတ္ပါတယ္။ အရက္ေသာက္တာပဲ ျဖစ္ျဖစ္၊ အေလာင္းအစားလုပ္တာပဲ ျဖစ္ျဖစ္ ဘယ္သူမွ အရမ္းလုပ္ခ်င္လုိ႔ ၀ါသနာပါလုိ႔ လုပ္ေနၾကတာေတာ့ မဟုတ္ပါဘူး။ သူမ်ားလုပ္လုိ႔၊ အေပါင္းအသင္းေတြနဲ႔ ရင္းရင္းႏွီးႏွီး ျဖစ္ေစခ်င္လုိ႔၊ တစ္ခါမွ မလုပ္ဖူးလုိ႔ စတဲ့သေဘာမ်ားနဲ႔ အေပ်ာ္သေဘာ စမ္းသပ္လုပ္မိရာက ျဖတ္မရေအာင္ျဖစ္ၿပီး စြဲလန္းသြားမိတတ္ၾကျခင္း ျဖစ္ပါတယ္။ ဘယ္ေတာ့ျဖတ္မယ္၊ ဘာၿပီးရင္ ျဖတ္မယ္၊ ဘာျဖစ္ရင္ျဖစ္မယ္ဆုိတဲ့ အေတြးေတြနဲ႔ ျဖတ္ဖုိ႔ႀကိဳးစားၾကရင္းနဲ႔ပဲ ေနာက္ဆုံးေတာ့ မထူးပါဘူးဆုိၿပီး မထူးဇာတ္ခင္းမိေနၾကျခင္း ျဖစ္ပါတယ္။ ဒါဟာ မေကာင္းမႈရဲ႕ သေဘာပါပဲ။ မေကာင္းတဲ့အက်င့္ရဲ႕ သဘာ၀ပါပဲ။ ဒါေၾကာင့္ မေကာင္းတဲ့အက်င့္ေတြ၊ မေကာင္းတဲ့အလုပ္ေတြကုိ ဘယ္လုိပဲျဖစ္ျဖစ္ အစမလုပ္မိၾကဖုိ႔၊ စမိၿပီဆုိရင္ အဆုံးမရွိျဖစ္တတ္တဲ့ အတြက္ မစမိေအာင္ ႀကိဳးစားၾကဖုိ႔ တုိက္တြန္းၾကျခင္း ျဖစ္ပါတယ္။

သုိ႔ေသာ္ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ ကုိယ္သာလွ်င္ အဓိကျဖစ္တဲ့အတြက္ မေကာင္းတဲ့ အက်င့္၊ မေကာင္းတဲ့အလုပ္ဟာ ျဖတ္ဖုိ႔ခက္ေပမယ့္ စခဲ့တာလည္း ကုိယ္ပဲျဖစ္လုိ႔ အဆုံးသပ္ေအာင္လည္း ကုိယ္ပဲလုပ္ႏုိင္ရမယ္ ဆုိတဲ့စိတ္ဆႏၵနဲ႔ ျဖတ္ၾကည့္မယ္ဆုိရင္ မျဖစ္ႏုိင္ဘူးဆုိတာ မရွိပါဘူး။ ေလာကမွာ လူသားေတြ မလုပ္ႏုိင္တဲ့အရာ မရွိဘူးလုိ႔ ဆုိၾကတဲ့အတုိင္း လူတစ္ေယာက္ျဖစ္ေနတဲ့ ကုိယ့္အေနနဲ႔လည္း မျဖစ္ႏုိင္တာ မရွိဘူးဆုိတဲ့ အားမာန္အျပည့္နဲ႔ စမိလုိက္တဲ့ မေကာင္းတဲ့အလုပ္၊ မေကာင္းတဲ့အက်င့္ကုိ ဆုံးေအာင္လုပ္ႏုိင္ရပါတယ္။ အေကာင္းဆုံးကေတာ့ မစမိရင္ အေကာင္းဆုံးျဖစ္ေပမယ့္ စမိသြားရင္လည္း အဆုံးရွိေအာင္ ကုိယ့္ကုိယ္ကုိ ဆုံးမပဲ့ျပင္ၿပီး ျပဳျပင္လုိက္မယ္ဆုိရင္ေတာ့ ေနာက္မက်ေသးပါဘူး။ အဲဒီလုိ အသိတရားရလုိ႔ စမိတဲ့မေကာင္းက်င့္ကုိ ျဖတ္ၿပီး ေကာင္းေအာင္ႀကိဳးစားသြားတဲ့ ကေလးေတြလည္း အမ်ားႀကီး ရွိပါတယ္။

ဒါေၾကာင့္ ျပဳျပင္ၾကည့္မယ္ဆုိတဲ့ စိတ္ကေလးနဲ႔သာ စတင္အေကာင္ထည္ ေဖာ္ၾကည့္ၾကဖုိ႔နဲ႔၊ ေကာင္းတဲ့စိတ္၊ ေကာင္းတဲ့အေတြး၊ ေကာင္းတဲ့ရည္ရြယ္ခ်က္နဲ႔ ျပဳျပင္ဖုိ႔ စတင္ႏုိင္ၿပီဆုိရင္ ျဖတ္ဖုိ႔ခက္တဲ့၊ အဆုံးမရွိဘူးဆုိတဲ့ မေကာင္းတဲ့အက်င့္၊ မေကာင္းတဲ့အလုပ္ေတြဟာလည္း အဆုံးသပ္သြားမွာ ျဖစ္ပါေၾကာင္း၊ အစမလုပ္နဲ႔ အဆုံးမရွိ ျဖစ္တတ္တယ္ဆုိေပမယ့္ စမိၿပီးတဲ့ မေကာင္းက်င့္ေတြအတြက္ အသိ၀င္တဲ့အခ်ိန္ ျပဳျပင္ႏုိင္ရင္ ေနာက္မက်ေသးတဲ့အေၾကာင္း၊ အစေကာင္းမွ အေႏွာင္းေသခ်ာတယ္လုိ႔ ဆုိၾကေပမယ့္ အစမေကာင္းေပမယ့္ အေႏွာင္းေသခ်ာေအာင္၊ အေႏွာင္းေကာင္းေအာင္ အခုပဲ ျမန္ျမန္အသိ၀င္ၿပီး ကိုယ္ကုိယ္ကုိ ဆုံးမပဲ့ျပင္ ျပဳျပင္ၾကည့္ၾကဖုိ႔ လုိေၾကာင္း ေစတနာစကားနဲ႔ တုိက္တြန္းေျပာဆုိရျခင္း ျဖစ္ပါတယ္။ အားလုံးအျမန္အသိ၀င္ၿပီး မေကာင္းတဲ့အက်င့္မ်ားမွ ျမန္ျမန္အဆုံးသပ္ႏုိင္ၾကပါေစဟု ဆႏၵျပဳရင္း “အစမလုပ္နဲ႔ အဆုံးမရွိ ျဖစ္တတ္တယ္“ဆုိတဲ့ အဆုံးအမစကားကုိပဲ ထပ္ေျပာလုိက္ရပါတယ္။

Read more »

မာနေလးေတြ ေလွ်ာ့ေစခ်င္…

“ဒုိ႔က ကုိယ့္မာနနဲ႔ ကုိယ္ေနတာ…၊ ကုိယ္မွန္ရင္ ဘယ္သူမွ ဂ႐ုစုိက္စရာ မလုိဘူး…၊ ဒုိ႔ကသူမ်ားကုိ ဘယ္ေတာ့မွ ေအာက္မက်ိဳ႕ဘူး…၊ သူေလာက္ကေတာ့ ပ်င္းေတာင္ပ်င္းေသးတယ္…၊ ကုိယ္မွားတာမွ မဟုတ္ဘဲ ဘာလုိ႔ ေတာင္းပန္ရမွာလဲ…၊ ဂ်င္းစိမ္းနဲ႔ မိတ္သလင္လုိ သူက်င္မွ ကုိယ္က်င္ပဲေပါ့…၊ ဒုိ႔က သူမ်ားကုိလည္း မဟုတ္တာမလုပ္ဘူး ကုိယ့္လာထိရင္လည္း ဘယ္ေတာ့မွ မခံဘူး…၊ သူကေရာ ဘာမုိ႔လုိ႔လဲ…“ စတဲ့ စတဲ့ စကားမ်ား အားလုံးၾကားဖူးၾကမွာပါ။ ဒီစကားေလးေတြကုိ ေကာက္ခ်က္ခ်ၾကည့္လုိက္ရင္ မာနေလးေတြ လႊမ္းထားတာကုိ ေတြ႕ႏုိင္ပါတယ္။ မာနကုိယ္စီပုိက္ထားတဲ့ အေျပာေလးေတြ ျဖစ္ေနၾကပါတယ္။ တစ္ဦးနဲ႔တစ္ဦးၾကား ဒီလုိမာနေလးေတြ ျခားထားေလေတာ့ အၿပိဳင္အဆုိင္ေလးေတြ ျဖစ္လာၿပီး ျပႆနာေတြပဲ တုိးလာေနတာကုိ ေတြ႕ရတတ္ပါတယ္။ မာနကုိယ္စီ ရွိေနၾကတဲ့အတြက္ အမွန္နဲ႔ေ၀းေနၿပီး ၿငိမ္းခ်မ္းေရး မရႏုိင္ပဲ ျဖစ္ေနတတ္ပါတယ္။ အဓိကကေတာ့ တလဲြမာနေလးေတြေၾကာင့္ပါပဲ။ မာနရဲ႕ သေဘာကုိက တက္ၾကြျခင္း၊ ေထာင္လႊားျခင္း သေဘာရွိတဲ့အတြက္ ဒီမာနရွိေနတဲ့သူေတြမွာလည္း ဒီသေဘာေတြ လႊမ္းမုိးခံထားရတာ သဘာ၀ပါပဲ။ ဒါေၾကာင့္လည္း ဗုဒၶစာေပမွာ မာနကုိ ကိေလသာတစ္မ်ိုးအျဖစ္ ေဖာ္ျပထားၿပီး သတၱ၀ါေတြကုိ ပူေလာင္ေစတတ္၊ ေလာင္ကၽြမ္းေစတတ္တဲ့ တရားတစ္ခုအျဖစ္ ညြန္ျပကာ ဒီမာနမျဖစ္ေအာင္ ေစာင့္ထိန္းၾကဖုိ႔ ထုတ္ေဖာ္ေဟာၾကားျခင္း ျဖစ္ပါတယ္။

မွန္ပါတယ္။ ကိေလသာ တရားေတြရဲ႕ လႊမ္းမုိးမႈကုိ ခံေနရတဲ့ ပုထုဇင္ေတြရဲ႕ သဘာ၀အတုိင္း မာနဆုိတဲ့ ကိေလသာရဲ႕ ဒဏ္ခက္မႈမွ မလြတ္ၾကေသးေတာ့ သတၱ၀ါေတြဟာ မရွိ ရွိတာေလးေတြ အေပၚ မာနတက္ေန တတ္ၾကပါတယ္။ ရားထူးရွိတဲ့သူကလည္း ရာထူးကုိ အမွီျပဳၿပီး မာနတက္ၾကသလုိ ပညာတတ္သူကလည္း ပညာမာန၊ ပုိက္ဆံရွိသူကလည္း ပုိက္ဆံမာန၊ ဂုဏ္ရွိသူကလည္း ဂုဏ္မာန၊ ႐ုပ္လွသူကလည္း အလွမာန၊ အသက္ႀကီးသူကလည္း အႀကီးမာန၊ အသက္ငယ္သူကလည္း အငယ္မာန စသျဖင့္ မရွိ ရွိတာ ရွာၾကံၿပီး မာနေလးေတြ ထားတတ္ၾကပါတယ္။ ကုိယ့္မွာရွိတဲ့ အရာေလးေတြဟာ ဘာမွအၿမဲမဟုတ္ပါလား ဆုိတာကုိ ေမ့ေနၿပီး ထာ၀ရ ပုိင္ဆုိင္ထားေနရသလုိ အလုိလုိ ကိုယ့္ကုိယ္ကုိ အထင္ႀကီးေနတတ္ပါတယ္။

တစ္ခါတစ္ရံမွာ ဒီမာနေၾကာင့္ အမွန္တရားနဲ႔ ေ၀းၿပီး မွားမွန္းသိရဲ႕နဲ႔ အမွားအတုိင္း ဇြတ္မွိတ္ေနမိတတ္ပါတယ္။ ဒီသေဘာေတြဟာ လူႀကီးေတြၾကားမွာ ပုိၿပီးျဖစ္ေလ့ ျဖစ္ထရွိပါတယ္။ မိဘနဲ႔ သားသမီးၾကား၊ ဆရာနဲ႔ တပည့္ၾကား၊ ရာထူးႀကီးသူနဲ႔ ရားထူးငယ္သူၾကား၊ ကုိးကြယ္ခံသူနဲ႔ ကုိးကြယ္သူေတြၾကားမွာ ျဖစ္ေလ့ရွိတဲ့ အမွားအမွန္ ျပႆနာမ်ားမွာ အေဖဆုိတဲ့ မာန၊ အေမဆုိတဲ့ မာန၊ ဆရာဆုိတဲ့ မာန၊ ရားထူးႀကီးသူဆုိတဲ့ မာန၊ ဂုဏ္ႀကီးသူဆုိတဲ့ မာန၊ ဘုန္းႀကီးရဟန္းဆုိတဲ့ မာန စတဲ့စတဲ့ မာနေတြေၾကာင့္ ကုိယ့္ဘက္က မွားေနေပမယ့္လည္း အမွားကုိ၀န္မခံ ဇြတ္အတင္း ျငင္းဆန္တတ္တာေတြ ရွိတတ္ပါတယ္။ ဒီလုိနဲ႔ တစ္ဦးနဲ႔တစ္ဦး မာနေတြအၿပိဳင္ျဖစ္ကာ မလုိလားအပ္တဲ့ အၿငိဳးအေတးေတြ တုိးကုန္ၾကေတာ့တာ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒီျပႆနာေတြရဲ႕ အဓိက တရားခံက မာနေတြ ၾကားခံေနၾကတာေတြပါ။ အေသးအဖဲြကိစၥေလးကုိပဲ မာနက ၾကားခံေနေလေတာ့ ပုိၿပီးႀကီးကုန္တတ္ပါတယ္။ ပါးစပ္ကေလးနဲ႔ပဲ “ေအးကြာ… မွားသြားတယ္၊ ခြင့္လႊတ္ကြာ…”လုိ႔ ေျပာလုိက္ရင္ ၿပီးသြားမယ့္ ကိစၥေလးေတြမွာ အသက္၊ သိကၡာ၊ ရာထူးဌာနႏၲရ၊ ဂုဏ္ဆုိတဲ့ မာနေတြ ၾကား၀င္မိလုိက္ေတာ့ အေသးေလးက အႀကီးႀကီး ျဖစ္ကုန္တတ္ပါတယ္။ ေသခ်ာတာကေတာ့ ဒီျပႆနာမ်ားရဲ႕ တရားခံက ပညတ္ေတြအေပၚ စဲြမိသြားတဲ့ ငါဆုိတဲ့ မာနအစဲြေၾကာင့္ပဲ ျဖစ္ပါတယ္။

ဟုတ္တယ္။ ဒီလုိ ငါစဲြမာနေတြ စဲြမိၿပီ၊ ငါေတြမ်ားလာၿပီဆုိရင္ ဒီမာနေၾကာင့္ သတၱ၀ါေတြဟာ မ်က္ေမွာက္ဘ၀မွာလည္း အက်ိဳးတရားေတြ ဆုတ္ယုတ္တတ္သလုိ သံသရာအတြက္လည္း ဒုကၡေတြ႕တတ္ပါတယ္။ မာနအားႀကီးလာရင္ အ႐ုိအေသ ျပဳတတ္တဲ့ ဂါရ၀တရားေတြ ေခါင္းပါးလာတတ္ပါတယ္။ မာနႀကီးလာရင္ ကုိယ့္ကုိယ္ကုိ ႏွိမ့္ခ်တတ္တဲ့ နိ၀ါတ တရားေတြ ဆုတ္ယုတ္လာတတ္ပါတယ္။ ဂါရ၀၊ နိ၀ါတဆုိတာ မဂၤလာ တရားေတာ္ေတြပါ။ မာနေၾကာင့္ ဒီမဂၤလာတရားေတြ မရွိျဖစ္လာရင္ ကုိယ့္သႏၲာန္မွာ က်က္သေရ မရွိျဖစ္လာတာနဲ႔ အတူတူပါပဲ။ မဂၤလာမရွိဘူးဆုိရင္ အမဂၤလာပဲေပါ့။ အမဂၤလာဆုိတာ အကုသိုလ္ပါပဲ။ ဒါဆုိရင္ မဂၤလာမရွိတဲ့သူဟာ အကုသုိလ္ရွိေနတဲ့သူပဲေပါ့။ ေသခ်ာဆက္စပ္ ေတြးၾကည့္လုိက္ေတာ့ မာနတရား လက္ကုိင္ထားမိတဲ့ အတြက္ ကုိယ္ကုိယ္တုိင္ အကုသုိလ္ေကာင္ႀကီး ျဖစ္မွန္းမသိ ျဖစ္ေနေတာ့တာပါ။ မာနဆုိတဲ့ ကိေလသာဟာ သူ႔ကုိစဲြကုိင္ထားတဲ့ သူေတြကုိ မဂၤလာမရွိေအာင္၊ အကုသုိလ္ေကာင္ ျဖစ္ေအာင္အထိ တြန္းပုိ႔ႏုိင္တဲ့အတြက္ မာနတရားဟာ မထားသင့္၊ မရွိသင့္တဲ့အရာ ျဖစ္ပါတယ္။ တကယ္ေတာ့ ပညာေတြ ဘယ္ေလာက္တတ္တတ္ မာနႀကီးပါက အ႐ုိအေသမဲ့တတ္ပါတယ္။ ႐ုပ္အဆင္းအဂၤါ ဘယ္ေလာက္ပဲလွလွ မာနႀကီးပါက စက္ဆုတ္ရြံ႕ရွာခံရ တတ္ပါတယ္၊ ရာထူးဌာနႏၲရ ဘယ္ေလာက္ပဲႀကီးႀကီး ခက္ထန္ေမာက္မာပါက အမုန္းခံရတတ္ပါတယ္။ စာသင္စာျပ တရားေဟာ တရားျပ ဘယ္ေလာက္ပဲ ေကာင္းေကာင္း မာနႀကီးၿပီး ခက္ထန္ေမာက္မာပါက အကဲ့ရဲ႕ခံကာ ေရွာင္ပယ္ခံရတတ္ပါတယ္။ ဒါဟာ မာနရဲ႕ ဆုိးက်ိဳးေတြျဖစ္ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ဒီလုိ ဆုိးက်ိဳးေတြ မျဖစ္ေအာင္ မာနေလးေတြ ေလွ်ာ့ၾကပါလုိ႔ ဆုိျခင္းျဖစ္ပါတယ္။

တစ္ခါတစ္ရံ လက္ေတြ႕ဘ၀မွာလည္း မာနနဲ႔ ပတ္သက္လုိ႔ ကုိယ္တုိင္ေတြ႕ႀကဳံဖူးသူေတြ ရွိၾကမွာပါ။ မာနေလးေတြ ခံေနတဲ့အတြက္ မိတ္ေဆြအေပါင္းအသင္း အခ်င္းခ်င္း၊ လုပ္ေဖာ္ကုိင္ဖက္ အခ်င္းခ်င္း အဆင္မေျပတာေတြ ရွိတတ္ပါတယ္။ ဘာမဟုတ္တဲ့ အေၾကာင္းအရာေလးေတြ အေပၚမွာ အခ်င္းခ်င္း ေတြ႕ဆုံေျပာဆုိကာ နားလည္မႈယူၿပီး မွားသူကလည္း မွားတဲ့အေၾကာင္း ၀န္ခံေျပာဆုိရမွာကုိ ငါဆုိတဲ့ မာနက ခံေနတဲ့အတြက္ မေျပာျဖစ္ဘဲ သူမွားတယ္ ကုိယ္မွန္တယ္ဆုိတဲ့ အစဲြေတြနဲ႔ အစာမေက်မႈေတြက ရင္ထဲမွာ ကိန္းေနၾကေတာ့ အဆင္မေျပမႈေတြသာ ဆက္တုိက္ျဖစ္ေန ပါေတာ့တယ္။ အရင္းစစ္ေတာ့ မာနေၾကာင့္ပါပဲ။ တစ္ဦးနဲ႔တစ္ဦး မာနေလးေတြသာ နဲနဲစီ ေလွ်ာ့လုိက္ၾကမယ္ဆုိရင္ လူ႔အသုိင္းအ၀ုိင္း၊ လူ႔ပတ္၀န္းက်င္မွာလည္း အဆင္ေျပမႈေတြ ၿငိမ္းခ်မ္းမႈေတြ တျဖည္းျဖည္း တုိးလာမွာ အမွန္ပါပဲ။ ဘယ္သူ႔ေၾကာင့္ ဘယ္၀ါေၾကာင့္ ဘယ္သူက ဘယ္လုိေျပာလုိ႔ ဘယ္လုိဆုိလုိ႔စတဲ့ အၿငိဳးအေတး အမ်က္ေလးေတြ မထားၾကဘဲ နားလည္မႈေလးေတြေပးၿပီး သူ႔ဘက္ကုိယ့္ဘက္ အစဲြမာနေလးေတြ ေလွ်ာ့ၾကည့္ၾကမယ္ဆုိရင္ ဘယ္သူနဲ႔မဆုိ ေနထုိင္ေပါင္းသင္းရတာ အဆင္ေျပသြားတတ္ပါတယ္။

အမွန္ေတာ့ မာနဆုိတဲ့ ကိေလသာကုိ ေလာကုတၱရာ အရိယာမဂ္နဲ႔သာ အၿပီးပယ္သတ္ႏုိင္ပါတယ္။ ရဟႏၲာျဖစ္မွ မာနကင္းစင္ပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ရဟႏၲာမျဖစ္ခင္ ပုထုဇင္ ဘ၀မွာလည္း ကုိယ့္စိတ္ကေလးကုိ သတိနဲ႔ထိမ္းၿပီး မာနမႀကီးႏုိင္ေအာင္၊ မာနမေထာင္ႏုိင္ေအာင္၊ မာန္မာန မတက္ၾကြေအာင္၊ ကုိယ့္ကုိယ္ကုိ စိတ္ႀကီးမ၀င္ေအာင္ သတိထားကာ ႀကိဳးစားေလ့က်င့္မယ္ဆုိရင္ မာနေလးေတြ တျဖည္းျဖည္း ေလွ်ာ့လာတတ္ပါတယ္။ ပညာတတ္ေလေလ၊ အထက္တန္းေရာက္ေလေလ၊ အသက္၊ဂုဏ္ႀကီးေလေလ ႏွိမ့္ခ်တတ္တဲ့ အက်င့္ေလးေတြနဲ႔ ေနႏုိင္ေလျဖစ္ေအာင္ ႀကိဳးစားသင့္ပါတယ္။ စပါးႏွံလုိေပါ့။ စပါးႏွံဟာ အသီးအႏွံ ေအာင္ေလေလ အကုိင္းညႊတ္ေလေလ ျဖစ္သလုိ အသက္သိကၡာ ဂုဏ္ပညာ ႀကီးေလေလ ကုိယ့္ကုိယ္ကုိ ႏွိမ့္ခ်ေလျဖစ္ေအာင္ သတိျပဳသင့္လွပါတယ္။ တိပိဋက မင္းကြန္းဆရာေတာ္ ဘုရားႀကီးဆုိရင္ ကုိရင္ေလးေတြနဲ႔ စကားေျပာတာေတာင္ မင္းနဲ႔ငါနဲ႔ မေျပာဘဲ “ကုိရင္တုိ႔… အရွင္ဘုရားတုိ႔..“ စသျဖင့္ ေျပာတယ္လုိ႔ ဆုိပါတယ္။ ပညာရွိဟာ အဲဒီလုိ ျဖစ္သင့္ပါတယ္။ ဆရာေတာ္ႀကီးဟာ ပညာတတ္တာနဲ႔အမွ် ကုိယ့္ကုိယ္ကုိ ႏွိမ့္ခ်မႈဟာလည္း အတုယူစရာ ေကာင္းလွပါတယ္။ ၾကည္ညိဳစရာေကာင္းလွပါတယ္။ ငါပညာတတ္ဆုိၿပီး မာန္မာန မထားဘဲ ကုိရင္ေလးကအစ တေလးတစား ဆက္ဆံတာဟာ ပညာရွိမ်ားရဲ႕ ဂုဏ္တစ္ခုပါပဲ။ ပညာအရာ ဧတဒဂ္ျဖစ္ေတာ္မူတဲ့အျပင္ ဘုရားရွင္ရဲ႕ အဂၢသာ၀ကႀကီးလည္းျဖစ္တဲ့ အရွင္သာရိပုတၱရာ မေထရ္ျမတ္ႀကီးဆုိရင္ သကၤန္း၀တ္တာ မညီလုိ႔ေျပာတဲ့ ကုိရင္ေလးကုိပင္ “တင္ပါဘုရား… ျပန္ျပင္၀တ္လုိက္ပါမယ္ ဘုရား..“လုိ႔ တေလးတစား အေလးအထားကာ ႏွိမ့္ခ်ဆက္ဆံတာေလးေတြ ေတြ႕ရျပန္ေတာ့ ပညာရွိမ်ားရဲ႕ ကုိယ့္ကုိယ္ကုိ ႏွိမ့္ခ်တတ္တဲ့ အက်င့္ေလးေတြအေပၚ ၾကည္ညိဳမိပါတယ္။ ဒီပညာရွိႀကီးမ်ားေလာက္ ကုိယ့္ကုိယ္ကုိ ႏွိမ့္ခ်တဲ့ နိ၀ါတတရား မထားႏုိင္တာေတာင္မွ သတိတရား လက္ကုိင္ထားၿပီး မာနေလးေတြ ေလွ်ာ့တတ္တဲ့ အက်င့္ေလးေတြ ေလ့က်င့္ၾကည့္သင့္ပါတယ္။ ႏွိမ့္ခ်တယ္ဆုိတာ မာနကုိေလွ်ာ့တာျဖစ္တဲ့အတြက္ မာနေလွ်ာ့ေလေလ ကုိယ့္ကုိယ္ကုိ ႏွိမ့္ခ်ၿပီးျဖစ္ေလေလ ျဖစ္ပါတယ္။ ႏွိမ္ခ်တတ္တဲ့ နိ၀ါတ တရားေတြမ်ားမ်ား ရွိေလေလ ကုိယ့္သႏၲာန္မွာ မဂၤလာတရားေတြ တုိးေလျဖစ္ၿပီး မဂၤလာရွိရင္ ကုသုိလ္လည္းရွိၿပီ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒီလုိ အက်ိဳးေက်းဇူးေတြ ရွိတဲ့အတြက္ မာနေလးေတြ ေလွ်ာ့ပါလုိ႔ ဆုိျခင္းျဖစ္ပါတယ္။

မာနႀကီးျခင္းနဲ႔ ႏွိမ့္ခ်ျခင္းတုိ႔ဟာ ဆန္႔က်င္ဘက္ေတြ ျဖစ္တာနဲ႔အမွ် တန္ျပန္သက္ေရာက္တဲ့ အက်ိဳးရလာဘ္ဟာလည္း အလြန္ကြာျခားလွပါတယ္။ မာနႀကီးတဲ့သူဟာ ကိုယ္ကုိယ္ကုိ အထင္ႀကီးမႈဘက္ ဦးတည္ေနၿပီး သူတပါးအေပၚ အဂါရ၀ ျဖစ္ေစတတ္ပါတယ္။ ႏွိမ့္ခ်တတ္သူကေတာ့ သူတပါးအေပၚ ဂါရ၀တရားထားမႈဘက္ ဦးတည္ေနၿပီး ကုိယ့္ကုိယ္ကုိ နိ၀ါတ မဂၤလာရွိေစတတ္ပါတယ္။ ဘယ္လုိပဲျဖစ္ျဖစ္ မာနတရားဟာ ၿပိဳင္ဆုိင္မႈကုိ ျပင္းထန္ေစၿပီး တည္ၿငိမ္ေအးခ်မ္းမႈကုိ ဆုတ္ယုတ္ေစတယ္ဆုိတာ အမွန္ပါပဲ။ မာနတရား လက္ကုိင္ထားတဲ့အတြက္ မ်က္ေမွာက္ဘ၀မွာလည္း အထင္အျမင္အေသး ခံရတတ္သလုိ သံသရာမွာလည္း အမ်ိဳးဇာတ္ယုတ္နိမ့္တတ္ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ အခုလည္းမေကာင္း ေနာင္လည္းမေကာင္းျခင္းကုိ ျဖစ္ေစႏုိင္တဲ့ မာနတရားကုိ သတိတရား လက္ကုိင္ထားကာ တျဖည္းျဖည္း ေလွ်ာ့ႏုိင္ေအာင္ ႀကိဳးစားၿပီး မဂၤလာရွိတဲ့သူမ်ား ျဖစ္ေစဖုိ႔ အစဲြမာန အၿမဲခ၀ါခ်ႏုိင္ၾကပါေစလုိ႔ ဆႏၵျပဳရင္း…

Read more »

မိဘေက်းဇူးဆပ္လုိေသာ္…

မိဘမ်ားဟာ အနႏၲဂုိဏ္း၀င္ ေက်းဇူးရွင္မ်ား ျဖစ္ၾကပါတယ္။ “လက္ဦးဆရာ မည္ထုိက္စြာ ပုဗၺာစရိယ မိနဲ႔ဘ“လုိ႔ ဆုိသလုိပဲ မိဘမ်ားဟာ သားသမီးမ်ားရဲ႕ လက္ဦးဆရာလည္း ျဖစ္ပါတယ္။ မိဘမ်ားရဲ႕ ေက်းဇူးတရားဟာ မ်ားလြန္းလွတဲ့အတြက္ ဆပ္လုိ႔ေတာင္ မကုန္ႏုိင္ပါဘူး။ မိဘမ်ားဟာ သားသမီးမ်ား ႀကီးပြားတုိးတက္လာေအာင္ ေစာင့္ေရွာက္ၾကသူ၊ ေမြးေကၽြးၾကသူ၊ ေလာကကုိ မ်က္စိပြင့္ေစသူ၊ ေလာကကုိ ျပသေပးသူမ်ား ျဖစ္ၾကပါတယ္။ တျခားအရာေတြမေတြးဘဲ မိခင္၀မ္းထဲမွာ အျပစ္အနာအဆာ ကင္းေအာင္ ကုိးလလုံးလုံး လြယ္ထားေပးတဲ့ ေက်းဇူးကပင္ ဆပ္မကုန္ႏုိင္ပါဘူး။ ၀မ္းဗုိက္ထဲမွာရွိတဲ့ ရင္ေသြးေလး အႏၲရာယ္မျဖစ္ေအာင္ စားခ်င္တာလည္း မစား၊ သြားခ်င္တာလည္း မသြား၊ လုပ္ခ်င္တာလည္း မလုပ္ဘဲ ေနထုိင္ေပးရတဲ့ မိခင္၊ မိခင္ကုိယ္၀န္ေဆာင္ေနခ်ိန္မွာ စားေရးေသာက္ေရး ေနေရးထုိင္ေရး က်န္းမာေရးကအစ အစစ အရာအရာ အဆင္ေျပေအာင္ ႀကိဳးစားလုပ္ကုိင္ ရွာေဖြေစာင့္ေရွာက္ေပးတဲ့ ဖခင္။ ဒီမိဘေတြရဲ႕ ေက်းဇူးတရားဟာ အေမ့ဗုိက္ထဲမွာ ေနခဲ့ရတဲ့ ကုိယ့္ဘ၀ေလးအေပၚ ဒီလုိေစာင့္ေရွာက္ ခဲ့ပါလားလုိ႔ ေတြးမိ႐ုံေလးနဲ႔တင္ ေက်းဇူးတရားဟာ ဆပ္မကုန္လွပါဘူး။ တစ္ခ်ိန္ခ်ိန္ ကုိယ္ကုိယ္တုိင္ မိဘေနရာကုိ ေရာက္လာတဲ့အခါမွာ ဒီေက်းဇူးတရားေတြက ပုိၿပီး ထင္ရွားလာတတ္ပါတယ္။

ဘယ္လုိပဲျဖစ္ျဖစ္ မိဘရဲ႕ ေက်းဇူးတရားက ဆပ္မကုန္ႏုိင္ေအာင္ မ်ားျပားလွတဲ့အတြက္ မိဘမ်ား အသက္ရွင္ေနခ်ိန္မွာ ႀကိဳးစားၿပီး ဆပ္သင့္ပါတယ္။ “မိဘကုိ မေသခင္ ေကၽြးပါ၊ ေသမွ ငုိမေနပါနဲ႔“လုိ႔ ဆုိၾကသလုိ မေသခင္ ေက်းဇူးတရားေတြ တတ္ႏုိင္သမွ် ဆပ္ေပးသင့္ပါတယ္။ မိဘေက်းဇူးဟာ အရမ္းႀကီးတဲ့အတြက္ ေက်ေအာင္ဆပ္ဖုိ႔ မလြယ္လွပါဘူး။ ဒါေပမယ့္ အေကာင္းဆုံး ေက်းဇူးဆပ္နည္းေတာ့ ရွိပါတယ္။ အဲဒီနည္းကေတာ့ ဗုဒၶအလုိက် ေက်းဇူးဆပ္နည္းပါ။

ဗုဒၶက “သားသမီး ျဖစ္ေသာသူသည္ အသက္တစ္ရာတန္း၌ျဖစ္၍ အသက္တစ္ရာပတ္လုံး ပခုံးတစ္ဖက္ျဖင့္ အမိကုိေဆာင္ကာ ပခုံးတစ္ဖက္ျဖင့္ အဖကုိေဆာင္၍ ျပဳစုုလုပ္ေကၽြးျခင္း၊ အမိအဖတုိ႔အား အနံ႔အသက္ကင္းေအာင္ အေမြးအႀကိဳင္လိမ္းေပးျခင္း၊ အေညာင္းအညာေျပေအာင္ ႏွိပ္နယ္ေပးျခင္း၊ ေရပူေရေအးျဖင့္ ေရခ်ိဳးေပးျခင္း၊ ေျခဆုပ္လက္နယ္ျပဳေပးျခင္း ယုတ္စြအဆုံး က်င္ႀကီးက်င္ငယ္ကုိပင္ မိမိ၏ ပခုံးထက္၌ စြန္႔ကုန္ေစျခင္း၊ မ်ားစြာေသာ ရတနာရွိေသာ မဟာပထ၀ီေျမႀကီးကုိ အုပ္ခ်ဳပ္စုိးပုိင္ေသာ မင္းစည္းစိမ္း၌ မိဘတုိ႔ကုိ ခံစားတည္ေနေစျခင္း စသည့္ ေက်းဇူးဆပ္နည္းတုိ႔ျဖင့္ ေက်းဇူးဆပ္ပါေသာ္လည္း မိဘတုိ႔အား ေက်းဇူးျပဳျခင္း၊ ေက်းဇူးတုံ႔ျပန္ျခင္းသည္ မျဖစ္ႏုိင္ေသးေၾကာင္း၊ စင္စစ္ သဒၶါတရား မရွိေသာ အမိအဖတုိ႔ကုိ သဒၶါတရားႏွင့္ ျပည့္စုံျခင္းငွါ ေဆာက္တည္ေစျခင္း၊ သက္၀င္ေစျခင္း၊ တည္ေစျခင္း သီလမရွိေသာ အမိအဖတုိ႔ကုိ သီလႏွင့္ျပည့္စုံျခင္းငါွ ေဆာက္တည္ေစျခင္း၊ သက္၀င္ေစျခင္း၊ တည္ေစျခင္း၊ ၀န္တုိျခင္း မစၧရိယ ရွိကုန္ေသာ အမိအဖတုိ႔ကုိ စြန္႔ႀကဲေပးကမ္းျခင္းႏွင့္ ျပည့္စုံျခင္းငါွ ေဆာက္တည္ေစျခင္း၊ သက္၀င္ေစျခင္း၊ တည္ေစျခင္း၊ ပညာမဲ့ေသာ အမိအဖတုိ႔ကုိ ပညာႏွင့္ျပည့္စုံျခင္းငွါ ေဆာက္တည္ေစျခင္း၊ သက္၀င္ေစျခင္း၊ တည္ေစျခင္း စသည့္ ေက်းဇူးဆပ္နည္းတုိ႔ျဖင့္ ေက်းဇူးဆပ္ျခင္းသည္သာ မိဘတုိ႔အား ေက်းဇူးဆပ္ျခင္း၊ ေက်းဇူးတုံ႔ျပန္ျခင္း ျဖစ္ေၾကာင္း” (အဂၤတၱရနိကာယ္၊ ဒုကနိပါတ္၊ သမစိတၱ၀ဂ္၊ ) မိန္႔ေတာ္မူပါတယ္။

မွန္ပါတယ္။ ဗုဒၶဘုရားရွင္ မိန္႔ေတာ္မူတဲ့ နည္းအတုိင္း မိဘေက်းဇူး ဆပ္နည္းကေတာ့ အေကာင္းဆုံး ေက်းဇူးဆပ္နည္းပါပဲ။ ဘာျဖစ္လုိ႔လဲဆုိေတာ့ မိဘမ်ား သက္ရွိထင္ရွား ရွိတုန္းမွာ လုိေလေသးမရွိ ခ်မ္းသာေအာင္ ေကၽြးေမြးေစာင့္ေရွာက္ေပးတဲ့နည္းနဲ႔ ေက်းဇူးဆပ္တာဟာ အလြန္ေက်းဇူးမ်ားေပမယ့္ ဒီလုိ ေကၽြးေမြးျပဳစုေပးျခင္းဟာ တစ္ဘ၀ခ်မ္းသာ႐ုံေလာက္ပဲ ေက်းဇူးျပဳေပးရာေရာက္ၿပီး သဒၶါ၊ သီလ၊ စာဂ၊ ပညာတရားမ်ား တည္လာေအာင္ ေက်းဇူးဆပ္ေပးတာကေတာ့ သံသရာမွသည္ နိဗၺာန္အထိ ေရာက္ေအာင္ ေက်းဇူးဆပ္ေပးရာ ေရာက္တဲ့အတြက္ေၾကာင့္ပဲ ျဖစ္ပါတယ္။

တစ္ခါတစ္ရံ တစ္ခ်ိဳ႕ မိဘေတြဟာ သားသမီးမ်ားရဲ႕ ေထာက္ပံ့မႈမ်ားအေပၚမွာ သာယာၿပီး ဘာသာေရး လုပ္ငန္းေတြမွာ ေမ့ေလ်ာ့ကာ တစ္ျခားကိစၥမ်ားမွာပဲ အခ်ိန္ကုန္ေနတတ္တာ ရွိတတ္ပါတယ္။ အသက္အရြယ္ ရလာေပမယ့္ ဘာသာေရးအေပၚ သားသမီးမ်ားေလာက္ စိတ္၀င္စားျခင္းမရွိတဲ့ မိဘမ်ားလည္း ရွိတတ္ပါတယ္။ ပင္ကုိယ္က သဒၶါတရား ဓာတ္ခံအားနည္းတဲ့ တခ်ိဳ႕မိဘေတြဆုိ သားသမီးမ်ား ဘာသာေရးအေပၚ စိတ္၀င္တစား ရွိေနတာ၊ ဒါန၊ သီလ၊ ဘာ၀နာ အမႈေတြမွာ အားတတ္သေရာ ရွိေနတာေတြ အေပၚမွာေတာင္ အျမင္မၾကည္ ျဖစ္တတ္တာေတြလည္း ရွိပါတယ္။ အဲဒီလုိ မိဘေတြအေပၚမွာ ပစၥည္းဥစၥာ ေထာက္ပံ့႐ုံတင္ မဟုတ္ဘဲ ဘာသာေရးအေပၚ စိတ္၀င္စားလာေအာင္လည္း ဆဲြေဆာင္ေပးသင့္ပါတယ္။ အေ၀းကေနၿပီး “အေဖတုိ႔ အေမတုိ႔ေရ… သားအတြက္.. သမီးအတြက္ ဒါေလးေတာ့ ကုိယ္တုိင္ကုိယ္က် သြားလွဴေပးပါ… ဘာေလးေတာ့ ဘယ္ေက်ာင္းမွာ ဘယ္ဆရာေတာ္ထံမွာ လွဴေပးပါ… သားတုိ႔ သမီးတုိ႔ မသိေသးတဲ့ ဒီဘာသာေရး ေမးခြန္းေလးေတာ့ ေမးေပးပါ..” စတဲ့နည္းမ်ားနဲ႔ လွဴဖြယ္ပစၥည္းလည္းေပး သူတုိ႔ကုိယ္တုိင္လည္း ကုိယ္ထိလက္ေရာက္ လုပ္ေစျခင္းျဖင့္ ဘာသာေရး အေပၚမွာ အာ႐ုံစုိက္လာေအာင္ လုပ္ၾကည့္ေစခ်င္ပါတယ္။ အဲဒီလုိ ေက်ာင္းကန္ဘုရားနဲ႔ နီးလာတဲ့အခါ၊ ရဟန္းသံဃာေတာ္မ်ားနဲ႔ အကၽြမ္းတ၀င္ ရွိလာတဲ့အခါ၊ သူတုိ႔ကုိယ္တုိင္ ဘာသာေရးနဲ႔ နီးစပ္ဖုိ႔ အခ်ိန္တန္လာတဲ့အခါ ဘာသာေရး စိတ္မ၀င္စားတဲ့ မိဘေတြလည္း ဘာသာေရးအေပၚ အာ႐ုံထားလာ တတ္တာေလးေတြ ရွိတတ္ပါတယ္။ အေဖအေမတုိ႔ လုပ္ခ်င္တာလုပ္ပါဆုိၿပီး ေထာက္ပံ့ေပးလုိက္တာထက္စာရင္ တစ္ဘက္ကလည္း ဘာသာေရး အေပၚစိတ္၀င္စားလာေအာင္ စည္း႐ုံးႏုိင္မယ္ဆုိရင္ မိဘမ်ားအေပၚ ပစၥဳပၸန္ဘ၀မွာလည္း ေက်းဇူးဆပ္ရာ ေရာက္သလုိ သံသရာအတြက္လည္း ရိကၡာထုတ္ေပးရာ ေရာက္ပါတယ္။ ဒီလုိ ဘာသာေရးဘက္ကေန ေက်းဇူးဆပ္တဲ့နည္းကသာ ဗုဒၶအလုိက် ေက်းဇူးဆပ္နည္း ျဖစ္ပါတယ္။

ဒါေၾကာင့္ ေက်းဇူးၾကီးမားလွတဲ့ မိဘေက်းဇူးကုိ ဆပ္လုိတဲ့ သူမ်ားဟာ ဗုဒၶမိန္႔ေတာ္မူတဲ့ နည္းအတုိင္း ေက်းဇူးဆပ္သင့္လွပါတယ္။ “ဘုရားေတာင္မွ မိဘေက်းဇူးကုိ ႏုိ႔တစ္လုံးဘုိးပဲ ေက်ေအာင္ ဆပ္သြားႏုိင္တာပဲ..“ ဆုိတဲ့ အေျခအျမစ္မရွိတဲ့ စကားမ်ားအေပၚမွာ အစြဲတရား မထားၾကဘဲ ဒီဘ၀မွာပဲ မိဘေက်းဇူးကုိ သဒၶါ၊ သီလ၊ စာဂ၊ ပညာတရားမ်ား ျပည့္စုံတုိးတက္ေအာင္ လုပ္ေပးၿပီး ဆပ္ႏုိင္ေအာင္ ႀကိဳးစားသင့္ပါတယ္။ တကယ္ေတာ့ ဗုဒၶဟာ မိဘေက်းဇူးကုိ အၾကြင္းအက်န္မရွိ ေက်ေအာင္ဆပ္သြားႏုိင္သူပါ။ မိဘႏွစ္ပါးကုိ အရိယာမ်ားျဖစ္ေအာင္ လုပ္ေပးၿပီး နိဗၺာန္လမ္းေပၚကုိ ေရာက္ေအာင္ ပုိ႔ေဆာင္ေပးခဲ့တဲ့ အႏႈိင္းမဲ့ အရွင္ျမတ္ပါ။ ဗုဒၶဟာ မိဘေတြကုိ ပစၥည္း၀တၳဳမ်ားနဲ႔ ေက်းဇူးဆပ္သြားတာ မဟုတ္ဘဲ ဓမၼနဲ႔ ေက်းဇူးဆပ္သြားတာ ျဖစ္တဲ့အတြက္ မိဘေက်းဇူး အထူးဆပ္လုိသူမ်ား အေနျဖင့္ ဗုဒၶထုံးကုိ ႏွလုံးမူကာ ဒီဘ၀မွာပဲ မိဘေက်းဇူးကုိ အာမိသဆုိတဲ့ ပစၥည္းဥစၥာ ေပးကမ္းေထာက္ပံ့ျခင္းနဲ႔ ေက်းဇူးဆပ္႐ုံတင္မဟုတ္ဘဲ ဓမၼဆုိတဲ့ တရားေတာ္နဲ႔ ေက်းဇူးဆပ္နည္းကုိလည္း မိဘမ်ားအတြက္ ပစၥဳပၸန္ သံသရာ ႏွစ္ျဖာေကာင္းေအာင္ ႀကိဳးစားေပးဆပ္သင့္ပါေၾကာင္း ေစတနာစကားနဲ႔ တုိက္တြန္းလုိက္ရပါတယ္…
.

Read more »


RECENT POSTS

သူတုုိ႔သူတုုိ႔၏ မွတ္ခ်က္မ်ား