မိဘ၀တၱရားမ်ားႏွင့္ သားသမီးမ်ား၏ ခံစားခ်က္…

Q.အရွင္ဘုရား ...
တပည့္ေတာ္ အရွင္ဘုရား ရဲ့ ဘေလာ့ကို ခုမွ ေရာက္ဖူးပါတယ္။ အလြန္ေကာင္းမြန္ပါတယ္ဘုရား။ သိသင့္ သိထိုက္ တာေတြ ရွင္းလင္းစြာ သိရပါတယ္။ တပည့္ေတာ္ ေမးလိုတာကေတာ့ တပည့္ေတာ္တို႔ ျမန္မာ လူႀကီးမိဘေတြ ဆိုဆံုးမတာ တခုနဲ႔ ပတ္သက္ပါတယ္ ..

(၁) အဲဒါက “လူႀကီး မိဘ စကားကို ပယ္ရွားရင္ နားမေထာင္ရင္ ငရဲႀကီးတယ္၊ ဒုကၡ ေတြ႔တတ္တယ္”၊ ၿပီးေတာ့ မိဘ မ်က္ရည္ေပါက္ ႀကီးငယ္က်ေအာင္ လုပ္တဲ့သားသမီး အ၀ီစိ က်လိမ့္မယ္၊ မိဘ ဂိုဏ္းသင့္မယ္ တသက္လံုး မႀကီးပြားဘဲ ဒုကၡပင္လယ္ေ၀ လိမ့္မယ္လို႔ လူႀကီးမိဘေတြက ေျပာဆိုဆံုးမတတ္ပါတယ္။ အဲဒါ ဗုဒၶဘာသာ အယူအဆနဲ႔ တကယ္ငရဲႀကီးမႀကီး၊ ၿပီးေတာ့ ဘုရားအေလာင္းေတာ္ သိဒၶတၳ မင္းသားက ေတာထြက္တဲ့အခါ သူ႔ခမည္းေတာ္ မသိေအာင္ နန္းတြင္းကေန တိတ္တိတ္ကေလး ခိုးထြက္ရတယ္လို႔ မွတ္သားရပါတယ္။ ေခတ္စကားနဲ႔ ေျပာရရင္ေတာ့ မိဘမသိေအာင္ ခိုးလုပ္တယ္ေပါ့ ... အဲဒါဆို မိဘစကား နားမေထာင္ဘဲ တိတ္တဆိတ္ ေတာထြက္တဲ့ ဘုရားအေလာင္းေတာ္ သိဒၶတၳ မင္းသားကေရာ ငရဲ ႀကီးမႀကီး၊
ေနာက္တခုကေတာ့ ခမည္းေတာ္ သုေဒၶါဓန မင္းႀကီးဟာ ဘုရားအေလာင္းေတာ္ သိဒၶတၳမင္းသား ေတာထြက္ တုန္းက တစ္ႀကိမ္၊ ညီေတာ္ နႏၵရဲ့ ဘိသိက္ပြဲမွာ ျမတ္စြာဘုရားကေခၚၿပီး ရဟန္း၀တ္ေပးလိုက္ေတာ့ တစ္ႀကိမ္၊ သားေတာ္ ရာဟုလာကို ၇ ႏွစ္သားမွာ ရဟန္း၀တ္ေပးလိုက္ေတာ့ တစ္ႀကိမ္ ျပင္းထန္စြာ ပူေဆြးငိုေၾကြးရတယ္လို႔ မွတ္သားဖူးပါတယ္။ အဲဒီလို မိဘျဖစ္တဲ့ သုေဒၶါဓန မင္းႀကီးကို မ်က္ရည္ေပါက္ႀကီးငယ္ က်ေအာင္ ငိုေၾကြးေစတဲ့ ျမတ္စြာဘုရားရွင္ ကိုယ္ေတာ္ျမတ္ႀကီးကေရာ ငရဲ ႀကီးမႀကီး ...

(၂) ေနာက္ၿပီးေတာ့ မိဘ၀တၱရား ၅ ပါးထဲမွာ မေကာင္းျမစ္တာ ေကာင္းရာညႊန္လတ္ အတတ္သင္ေစ ေပးေ၀ႏွီးရင္း ထိမ္းျမားျခင္း စသျဖင့္ ၀တၱရားေတြထဲမွာ “မိဘက ေကာင္းေစခ်င္လို႔ စီစဥ္တာကို မိဘ လက္နဲ႔ေရးတာ နင္က ေျခနဲ႔ဖ်က္တယ္” “ငါတို႔ က နင့္အမွတ္နဲ႔ဆို ဆရာ၀န္လိုင္းဘဲ လိုက္ေစခ်င္တာ နင္က ဘာမွ မဟုတ္တဲ့၊ လုပ္စားလို႔မရတဲ့ Lawကိုေရြးတယ္ မိဘစကားဆို နားမေထာင္ဘဲ ထင္ရာလုပ္တယ္ ေမြးရက်ိဳးကို မနပ္ဘူး” စသျဖင့္ ဆံုးမတာကို “မေကာင္းျမစ္တာ ေကာင္းရာညႊန္လတ္ အတတ္သင္ေစ” လို႔ ေျပာ၍ ရပါသလား။ ကိုယ္မခ်စ္ႏိုင္ဘဲ မိဘကဇြတ္ အတင္းေပးစားသူကို ယူရတာကိုေရာ “ထိမ္းျမားျခင္း” ၀တၱရား ေက်တယ္လို႔ ေျပာ၍ရပါသလား၊ မိဘ၀တ္ ငါးပါးဆိုတာ ဘုရားေဟာလို႔ မွတ္သားရပါတယ္ ... တကယ့္အႏွစ္သာရက ဘာပါလဲဘုရား ...

တပည့္ေတာ္ သိခ်င္တာေလးေတြကေတာ့ ဒီေလာက္ပါဘဲ ဘုရား ... တပည့္ေတာ္ရဲ့စိတ္ထဲမွာ ခံစားခ်က္ေတြ ဒြိဟေတြ မ်ားေနလို႔ပါ။ ယခု တပည့္ေတာ္ ကိုယ္တိုင္လဲ ပူပူေႏြးေႏြး ကေလးတေယာက္ အေဖပါဘုရား ... မိမိကိုယ္တိုင္ မိဘျဖစ္လာတဲ့အခါ မိဘ၀တ္ေတြနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီးပိုလို႔ သိခ်င္လာပါတယ္။ ေက်းဇူးျပဳ၍ ေျဖၾကားေပးေတာ္မူပါဘုရား။

ဦးတင္ပါတယ္ဘုရား
ဒကာ ေအာင္မ်ိဳးေက်ာ္


A. (၁) အင္း… ေမးသင့္ေမးထုိက္တဲ့ ေမးခြန္းေတြပါပဲ။ တုိးတက္လာတဲ့ ေခတ္ကာလႀကီးမွာ လူငယ္မ်ားရဲ႕ အေတြးအေခၚမ်ားဟာလည္း ေရွး႐ုိးစဲြအယူအဆမ်ား အေပၚမွာ သံသယ ရွိလာတာေလးေတြ ေတြ႕လာရပါတယ္။ ယေန႔ေခတ္ကာလမွာ ျမန္မာစကားပုံမ်ား ျမန္မာလူႀကီးသူမမ်ား၏ ေျပာဆုိဆုံးမမႈမ်ားဟာ လူငယ္မ်ားဘက္ကၾကည့္လွ်င္ အနည္းငယ္ အစြန္းေရာက္ေနတာေလးေတြ ေတြ႕ရပါတယ္။ ဒီအထဲမွာ သားသမီးမ်ားနဲ႔ မိဘမ်ားၾကား ေျပာဆုိဆုံးမမႈမ်ားဟာလည္း ျခိမ္းေျခာက္မႈမ်ား ပါေနသေယာင္ ျဖစ္ေနပါတယ္။ ေသခ်ာတာကေတာ့ အထက္မွာ ဒကာေျပာသလုိ ဆုံးမမႈမ်ားဟာ မိဘမ်ားအေပၚ သားသမီးမ်ားက မျပစ္မွားမိေအာင္၊ မိဘေက်းဇူးတရား ဘယ္ေလာက္ၾကီးတယ္ဆုိတာ သိရေအာင္၊ တစ္ခ်ိဳ႕ ကေလးငယ္မ်ားဟာ အေၾကာက္တရားနဲ႔ ေျပာဆုိဆုံးမမွသာ ရႏုိင္တာေလးေတြ ရွိတတ္အတြက္ အဲဒီလုိ သားသမီးမ်ားကုိ ရည္ရြယ္ၿပီး အၿမဲတမ္း ရင္ထဲမွာ စဲြေနရေအာင္ ေျပာဆုိဆုံးမထားတဲ့ အသုံးအႏႈန္းမ်ားပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒီလုိေျပာဆုိ ဆုံးမမႈမ်ား ရွိၾကေပမယ့္ ေျပာဆုိဆုံးမသူ မိဘမ်ားနဲ႔ အဆုံးအမကုိ ခံယူၿပီး လုိက္နာေနထုိင္ ျပဳမူသူ သားသမီးမ်ားရဲ႕ လုပ္ေဆာင္ခ်က္ ေစတနာအေပၚကုိ လုိက္ၿပီး တန္ျပန္အက်ိဳးေပးမႈမ်ား ျဖစ္ေပၚေစပါတယ္။ တစ္ခ်ိဳ႕ သားသမီးမ်ားဟာ မိဘမ်က္ရည္ႀကီးငယ္က်ေအာင္ မိဘစိတ္ဆင္းရဲေအာင္ တမန္လုပ္ျခင္းမဟုတ္ဘဲ မိဘတုိ႔ရဲ႕ သေဘာနဲ႔ ကုိယ္လုပ္တဲ့လုပ္ရက္ မတုိင္ဆုိင္လုိ႔ ျဖစ္သြားရတဲ့ လုပ္ရပ္ေလးေတြ ရွိပါတယ္။ ကိုယ္ကေကာင္းမယ္ထင္လုိ႔ ဒီအလုပ္တစ္ခုကုိ လုပ္လုိက္ရင္ ကုိယ့္အတြက္ေကာ မိဘေတြအတြက္ပါ အဆင္ေျပမယ္ထင္လုိ႔ လုပ္လုိက္ေပမယ့္ လဲြေခ်ာ္သြားတဲ့အခါ မိဘမ်ားမွာ စိတ္ဆင္းရဲရတယ္၊ စိတ္ညစ္မႈေတြ ျဖစ္ရတယ္ဆုိတဲ့ လုပ္ရပ္မ်ိဳးဟာ တမင္စိတ္ညစ္ေအာင္ ျပဳလုပ္ျခင္းမဟုတ္ဘဲ ေစတနာ အမွားမ်ားသာ ျဖစ္တဲ့အတြက္ အခုိက္အတန္႔အားျဖင့္ မိဘကုိ စိတ္ဆင္းရဲသြားေစႏုိင္ေပမယ့္ ငရဲက်တဲ့အထိ အျပစ္မ်ိဳး မဟုတ္ပါဘူး။ မာတုဃာတကလုိ႔ေခၚတဲ့ အေမကုိသတ္တဲ့အလုပ္၊ ပိတုဃာတကလုိ႔ ေခၚတဲ့ အေဖကုိ သတ္တဲ့အလုပ္မ်ိဳးဆုိရင္ေတာ့ ပဥၥာနႏၲရိယကံက်ဴးလြန္ရာ ေရာက္တဲ့အတြက္ ဘုရားဆင္းကယ္လည္း မရတဲ့ အကုသုိလ္အျဖစ္မ်ိဳးျဖစ္လုိ႔ ေသခ်ာေပါက္ငရဲေရာက္ပါတယ္။ ဒီကံေတြ မက်ဴးလြန္မိဘဲ တစ္ျခားေစတနာ မပါတဲ့ အလုပ္မ်ိဳး၊ မိဘကုိ တမင္စိတ္ဆင္းရဲေအာင္၊ မ်က္ရည္က်ေအာင္ လုပ္တဲ့အလုပ္မ်ိဳး မဟုတ္တဲ့ လုပ္ရပ္ေတြကေတာ့ ငရဲက်ေစႏုိင္တဲ့ အထိအကုသုိလ္ အျပစ္မႀကီးပါဘူး။ ကုိယ့္အေနနဲ႔ကေတာ့ အတတ္ႏုိင္ဆုံး မိဘကုိ စိတ္ခ်မ္းသာေအာင္၊ စိတ္မညစ္ေအာင္ ထားမယ္ဆုိတဲ့ ေစတနာ ရည္ရြယ္ခ်က္နဲ႔သာ ေျပာဆုိေနထုိင္ ျပဳမူဆက္ဆံႏုိင္မယ္ ဆုိရင္ေတာ့ အေကာင္းဆုံးပါပဲ။ အဓိကကေတာ့ မိမိရဲ႕ ေစတနာပါတဲ့ ျပဳမူလုပ္ေဆာင္ခ်က္ကသာ အဓိကက်ပါတယ္။

ဒီလုိပါပဲ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ ေစတနာ ရည္ရြယ္ခ်က္က အဓိက က်တာျဖစ္တဲ့အတြက္ ေစတနာအျပည့္နဲ႔ ေဆာင္ရြက္ခဲ့တဲ့ ဘုရားရွင္ရဲ႕ လုပ္ေဆာင္ခ်က္ဟာ ဘယ္လုိမွ ငရဲႀကီးႏုိင္စရာ အေၾကာင္းမရွိပါဘူး။ ဘုရား၊ ရဟႏၲာမ်ားျဖစ္တဲ့အတြက္ အကုသုိလ္နဲ႔၊ ကုသုိလ္ကံတုိ႔ရဲ႕ အက်ိဳးေပးမႈကုိလည္း အရဟတၱမဂ္နဲ႔ အၾကြင္းမဲ့ ပယ္သတ္ၿပီး ျဖစ္တဲ့အတြက္ တန္ျပန္အက်ိဳးေပးမႈ မရွိေတာ့ပါဘူး။ ဘုရားရွင္ဟာ ဖခင္ကုိ မ်က္ရည္က်မႈမ်ား၊ စိတ္မခ်မ္းသာမႈမ်ား ျဖစ္ေစခဲ့ေပမယ့္ ဒီလုပ္ရပ္မ်ားရဲ႕ ေနာက္ကြယ္မွာ ဖခင္ႀကီးအပါအ၀င္ ေဆြေတာ္မ်ိဳးေတာ္မ်ားကုိ သံသရာက လြတ္ေျမာက္ေစလုိတဲ့ ေစတနာ ရည္ရြယ္ခ်က္က အားႀကီးလွတဲ့အတြက္ ဖခင္ႀကီး အခိုက္အတန္႔ စိတ္မခ်မ္းသာ ျဖစ္ေစမႈမွာ တစ္စုံတစ္ရာ အက်ိဳးသက္ေရာက္မႈ မရွိပါဘူး။ ဖခင္ႀကီး မသိေအာင္ တိတ္တဆိတ္ ေတာခုိးထြက္သြားတဲ့ သိဒၶတၱဟာလည္း ေစတနာ ရည္ရြယ္ခ်က္က ေလာကသား အားလုံးကုိ ကယ္တင္မယ္ဆုိတဲ့ ေစတနာက အားႀကီးတဲ့အတြက္ ငရဲမႀကီးပါဘူး။

(၂) မိဘ၀တ္ ငါးပါးဟာ သိဂၤါေလာ၀ါဒသုတ္မွာ သိဂၤါလသတုိးသားကုိ ဘုရားရွင္ ေဟာၾကားေတာ္မူတဲ့ ဘုရားေဟာ တရားစစ္စစ္ျဖစ္ပါတယ္။ ဘုရားရွင္ဟာ သတၱ၀ါတုိ႔ရဲ႕ ပစၥဳပၸန္ေကာင္းက်ိဳး သံသရာေကာင္းက်ိဳးကုိ အစဥ္ေရွး႐ႈ၍ ေဟာေတာ္မူတဲ့အတြက္ မ်က္ေမွာက္ဘ၀မွာ နိဗၺာန္မရႏုိင္ေသးရင္လည္း က်င္လည္ရမယ့္ သံသရာမွာေရာ ပစၥဳပၸန္မွာပါ ေကာင္းေစခ်င္တဲ့ ေလာကေကာင္းက်ိဳး တရားမ်ားကုိလည္း ေဟာေျပာေပးခဲ့ပါတယ္။ ဒီသိဂၤါလသုတ္မွာ ေဟာေတာ္မူခ်က္ေတြကေတာ့ ေလာကမွာရွိတဲ့ မိဘနဲ႔သားသမီး၊ ဆရာနဲ႔တပည့္၊ အလုပ္ရွင္နဲ႔ အလုပ္သမား၊ ကုိးကြယ္ခံသူနဲ႔ ကုိးကြယ္သူ စတဲ့ လူ႔ေဘာင္အဖဲြ႕ အစည္းအသီးသီးမွာ တစ္ဦးနဲ႔တစ္ဦး ေကာင္းက်ိဳးေတြကုိ ျဖစ္ေစဖုိ႔ သတ္မွတ္ေဟာၾကားေပးတဲ့ ဂီဟိ၀ိနယေခၚ လူ႔၀ိနည္းေတြပါပဲ။ ဒါေပမယ့္ ယေန႔ေခတ္မွာေတာ့ လူ႔ေဘာင္အဖဲြ႕အစည္း အသီးသီးမွာ ရွိတဲ့သူေတြဟာ ဒီက်င့္၀တ္ေတြနဲ႔ လဲြေခ်ာ္ၿပီး ထင္သလုိ ေဆာင္ရြက္စီမံ လုပ္ေဆာင္ခ်က္ အခ်ိဳ႕လည္း ရွိပါတယ္။ ဘုရားေဟာနဲ႔ မညီတဲ့ လုပ္ရပ္ေတြလည္း ရွိပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ တစ္ခါတစ္ရံမွာ သားသမီးေတြရဲ႕ ၀ါသနာ လုပ္ေဆာင္ခ်က္နဲ႔ မကုိက္ညီတဲ့ မိဘေတြရဲ႕ တုိက္တြန္းေစခုိင္းမႈမ်ားေၾကာင့္ မေကာင္းျမစ္တာ၊ ေကာင္းရာညြန္လတ္၊ အတတ္သင္ေစ ဆုိတဲ့ ၀တၱရားေတြဟာ လဲြေခ်ာ္သြားတာေလးေတြလည္း ရွိႏုိင္ပါတယ္။ ေသခ်ာတာကေတာ့ မိဘေတြရဲ႕ ေစတနာဟာ သားသမီးေတြကုိ မေကာင္းတာ မလုပ္ေစခ်င္ၾကပါဘူး၊ ေကာင္းတာေတြကုိ လုပ္ေစခ်င္ၾကပါတယ္။ အတတ္ပညာကုိလည္း အဆုံးစြန္အထိ အေကာင္းဆုံးေတြကုိ သင္ေစခ်င္ၾကပါတယ္။ လက္ထပ္ထိမ္းမ်ားမႈ အပုိင္းမွာလည္း သားသမီးမ်ားအတြက္ အသင့္ေလ်ာ္ဆုံး သူနဲ႔ပဲ လက္ထပ္ထိမ္းမ်ား ေစခ်င္ၾကပါတယ္။ သို႔ေသာ္ သူတုိ႔လည္း ပုထုဇင္မ်ားျဖစ္တဲ့အတြက္ မိဘမ်ားရဲ႕ ၀တၱရားနဲ႔အညီ ေဆာင္ရြက္ရာမွာ လဲြေခ်ာ္သြားႏုိင္တာေလးေတြ ရွိတတ္ပါတယ္။ ရွိႏုိင္ပါတယ္။ ဒါဟာ တမင္လုပ္တဲ့ စီမံခ်က္မဟုတ္တာေတာ့ ရွင္းပါတယ္။ ဒီလုိ မိဘအစီအမံ လဲြတုိင္း မိဘတုိ႔ရဲ႕ ၀တၱရားေတြအေပၚ သံသယ မ၀င္မိဖုိ႔ လုိပါတယ္။ ကုိယ္ကုိယ္တုိင္ မိဘေနရာ ေရာက္လာတဲ့အခါမွာေတာ့ သားသမီးဘက္ေရာ ထည့္သြင္းစဥ္းစားၿပီး သူတုိ႔ရဲ႕ဆႏၵ၊ သူတုိ႔ရဲ႕ ပါရမီ၊ ေခတ္ကာလအေနအထားမ်ား အပါအ၀င္ ပစၥဳပၸန္ သံသရာ နစ္မြန္းေစမယ့္ လုပ္ရပ္မ်ား၊ ညြန္ၾကားခ်က္မ်ား မျဖစ္ေအာင္သာ ဒီ၀တၱရားေတြကုိ ျဖည့္ေပးဖုိ႔ လုိပါတယ္။ ရွင္းလင္းစြာ သေဘာေပါက္ထားရမွာက မိဘတုိ႔ရဲ႕ ၀တၱရားမ်ားဟာ ပုံစံခြက္ထဲထည့္ၿပီး ေဆာင္ရြက္ရမယ့္ ၀တၱရားမ်ားမဟုတ္ဘဲ သင့္ေလ်ာ္သလုိ ျဖည့္ဆည္းေဆာင္ရြက္ေပးရမယ့္ အခ်က္မ်ားျဖစ္တယ္ဆုိတာပါပဲ။

Read more »

ဆန္းစစ္ၾကည့္ျခင္း…

ခြက္ထဲက ဆားျဖဴျဖဴ
ဟုိလူက လက္နဲ႔ယူ
ဒီလူက လက္နဲ႔ယူ
ဘယ္သူပဲ ယူယူ
ဘယ္သူ႔လက္မွ ဒုကၡမေပး
မင္းလက္က်မွ ေရြးၿပီး
ပူစပ္တဲ့ေ၀ဒနာ ေပးတယ္ဆုိေတာ့
မင္းလက္ကုိ မင္းျပန္ၾကည့္
အနာတစ္ခုခုေတာ့ ရွိေနၿပီ သူငယ္ခ်င္း…။

“ဆန္းစစ္ျခင္း“ လုိ႔အမည္ေပးထားတဲ့ ဒီကဗ်ာေလးကုိ စာအုပ္အေဟာင္းေတြ ဟုိဖတ္ဒီဖတ္ဖတ္ရင္း စာအုပ္တစ္အုပ္ထဲမွာ စာရြတ္အပုိင္းအစေလးတစ္ခုနဲ႔ ေရးထားတာေတြ႕လုိ႔ ဖတ္လုိက္ရတာပါ။ ဘယ္သူစပ္ဆုိခဲ့တယ္ဆုိတဲ့ စာဆုိရွင္ မပါေပမယ့္ သိပ္ေကာင္းၿပီး အဓိပၸါယ္ ျပည့္၀လြန္းတဲ့အတြက္ သေဘာက်မိခဲ့ပါတယ္။ ဟုတ္ပါတယ္။ ဆားရဲ႕ပင္ကုိ သဘာ၀က ငန္တတ္ပါတယ္။ အငန္ဟာ အနာတစ္ခုခုနဲ႔ ထိေတြရင္ စပ္ျခင္းပူျခင္းကုိ ျဖစ္ေပၚေစပါတယ္။ အနာမရွိဘဲ သာမန္ဆုိရင္ေတာ့ ဘာခံစားမႈကုိမွ မျဖစ္ေစပါဘူး။ ဒါေၾကာင့္ ဆားကုိအသုံးျပဳတဲ့သူခ်င္း၊ ဆားကုိ ကုိင္တဲ့သူခ်င္း အတူတူ ဘာအနာမွ မရွိတဲ့သူ ကုိင္တာနဲ႔ အနာရွိတဲ့သူ ကုိင္တာမွာ ခံစားခ်က္ ကြာတယ္လုိ႔ ဆုိတာပါ။ သူမ်ားေတြ ကုိင္တဲ့အခါ ဘာမွမျဖစ္ဘဲ ကုိယ္ကုိင္မွပဲ ပူတယ္စပ္တယ္ ဆုိရင္ေတာ့ ကုိယ့္မွာ အနာတစ္ခုခု ရွိေနလုိ႔ ျဖစ္တာပါ။ ကုိယ့္မွာ ဘာအနာမွ မရွိရင္ ျဖစ္စရာ အေၾကာင္းမရွိပါဘူး။ ဒါဟာ ဓာတ္သေဘာအရ မတည့္ျခင္းဆုိတဲ့ အဓိပၸါယ္ကုိ ေဖာ္ညႊန္းပါတယ္။


ဒီလုိပါပဲ လူ႔ေလာကမွာလည္း အနာရွိတဲ့သူနဲ႔ အနာမရွိတဲ့သူတုိ႔ၾကား ျခားနားမႈေတြ အမ်ားႀကီးရွိပါတယ္။ အနာမရွိတဲ့သူေတြဟာ ဘယ္လုိအရာမ်ိဳးနဲ႔ေတြ႕ေတြ႕ ဘယ္လုိသူမ်ိဳးနဲ႔ေတြ႕ေတြ႕ ဘာမွထူးထူးျခားျခား နာက်င္ျခင္း၊ ခံစားျခင္း မရွိၾကေပမယ့္ အနာရွိေနတဲ့သူမ်ားကေတာ့ အေသးအဖဲြေလးေတြနဲ႔ ေတြ႕တာကုိပဲ အလြန္နာက်င္တတ္ၾကပါတယ္။ အနာေပၚတုတ္က်သလုိ ပုိၿပီးနာက်င္ေစပါတယ္။ ဒီေနရာမွာ အနာက ႏွစ္မ်ိဳးရွိပါတယ္။ ႐ုပ္မွာျဖစ္တဲ့ အနာရယ္၊ စိတ္မွာျဖစ္တဲ့ အနာရယ္ပါ။ ႐ုပ္မွာျဖစ္တဲ့အနာကေတာ့ တကယ္တမ္းေျပာရရင္ အနာလုိ႔ေတာင္ ေျပာလုိ႔မရပါဘူး။ ဘာျဖစ္လုိ႔လည္းဆုိေတာ့ ႐ုပ္တရားကုိက အနာႀကီးျဖစ္ေနတာကုိး။ စိတ္မွာျဖစ္တဲ့ အနာကေတာ့ အလြန္ေၾကာက္စရာေကာင္းပါတယ္။ ပုိၿပီးနာက်င္ေလ ပုိၿပီးဒုကၡေရာက္ေလပါပဲ။ ဒီအနာျဖစ္ၿပီဆုိရင္ေတာ့ ေပ်ာက္ေအာင္ကုဖုိ႔လည္း မလြယ္လွပါဘူး။ ဒါေၾကာင့္ စိတ္အနာမျဖစ္ေအာင္ အထူးႀကိဳးစားဖုိ႔ လုိပါတယ္။ စိတ္မွာအနာျဖစ္ၿပီဆုိရင္ေတာ့ အရင္ဆုံးခံစားရတာက ကုိယ္ကုိယ္တုိင္ပါ။ ကုိယ့္ကုိယ္ကုိ အမွီျပဳၿပီး ကုိယ့္စိတ္မွာ အနာျဖစ္ရင္လည္း ကုိယ္ပဲအရင္ခံရမွာျဖစ္ၿပီး သူမ်ားကုိအမွီျပဳၿပီး ျဖစ္ရင္လည္း သူမ်ားထက္အရင္ ကုိယ္ကုိယ္တုိင္ပဲ နာက်င္ရတာပါ။ ေသခ်ာျပန္ေတြးၾကည့္ေတာ့ စိတ္မွာအနာျဖစ္ၿပီဆုိရင္ ကုိယ့္ေၾကာင့္ပဲျဖစ္ျဖစ္ သူ႔ေၾကာင့္ပဲျဖစ္ျဖစ္ နာက်င္စြာ ခံစားလုိက္ရတာကေတာ့ ကုိယ္ပဲျဖစ္ပါတယ္။

တကယ္ေတာ့ နာတယ္ဆုိတာဟာ မေကာင္းတဲ့သေဘာပါပဲ။ မေကာင္းတာဟာ ေကာင္းတာမဟုတ္တာပါ။ ေကာင္းတာက ကုသုိလ္ျဖစ္ၿပီး မေကာင္းတာဆုိရင္ေတာ့ အကုသုိလ္ပဲေပါ့။ ဒါဆုိရင္ နာတယ္ဆုိတာဟာ အကုသုိလ္ပါ။ နာတာဟာ အကုသုိလ္ျဖစ္တဲ့အတြက္ ဘယ္လုိေၾကာင့္ပဲ နာနာ နာတုိင္းနာတုိင္း အကုသုိလ္ေတြခ်ည္းပဲ ျဖစ္ေနမွာပါ။ အျပစ္ခ်ည္းပဲ ျဖစ္ေနမွာပါ။ ဒီသေဘာအရ စိတ္မွာအနာျဖစ္ရင္ စိတ္မွာအျပစ္ျဖစ္တတ္ၿပီး အကုသုိလ္ျဖစ္တတ္ပါတယ္။ အနာရွိတဲ့စိတ္ဟာ အကုသုိလ္ရွိတဲ့ စိတ္ျဖစ္ပါတယ္။ အျပစ္ရွိတဲ့ စိတ္ျဖစ္ပါတယ္။ အညစ္အေၾကးရွိတဲ့ စိတ္ျဖစ္ပါတယ္။ မသန္႔ရွင္းတဲ့ စိတ္ျဖစ္ပါတယ္။ အားနည္းခ်က္ရွိတဲ့ စိတ္ျဖစ္ပါတယ္။ ဟုတ္ပါတယ္။ ပင္ကုိယ္သေဘာအားျဖင့္ ဘာမွအညစ္အေၾကးမရွိ ျဖဴစင္တဲ့စိတ္ဟာ ေလာဘ၊ ေဒါသ၊ ေမာဟ၊ မာန၊ ဒိ႒ိစတဲ့ အညစ္အေၾကးေတြေၾကာင့္ အနာျဖစ္ၿပီး မေကာင္းတဲ့စိတ္၊ အျပစ္ရွိတဲ့စိတ္ စတာေတြ ျဖစ္ကုန္ေတာ့တာပါ။ ဒီအရာေတြရဲ႕ လႊမ္းမုိးမႈေၾကာင့္ စိတ္မွာအနာေတြ ျဖစ္ကုန္တာပါ။ ဒီလုိအနာေတြရွိတဲ့ စိတ္ကုိပုိင္ဆုိင္ထားတဲ့ သူဟာလည္း အနာတစ္ခုခု ရွိေနတဲ့အတြက္ ဘာေလးနဲ႔ပဲေတြ႕ေတြ႕ သူမ်ားေတြထက္ ပုိနာတတ္ၿပီး သူမ်ားေတြထက္ ဒုကၡပုိျဖစ္တတ္ပါတယ္။

ေလာဘဆုိတဲ့ အနာရွိတဲ့ စိတ္နဲ႔ေနတဲ့အတြက္ ဘာပဲလုပ္လုပ္ ေလာဘကဦးစီးေနၿပီး ေလာဘခုိင္းသမွ် လုိက္လုပ္ေနမိတတ္ပါတယ္။ ဒီလုိ လုိက္လုပ္ေနတဲ့အတြက္လည္း မဆုံးႏုိင္ျဖစ္ၿပီး ေနာက္ဆုံး ကုိယ့္သေဘာအတုိင္း ျဖစ္မလာတဲ့အခါ ပုိၿပီးနာက်င္ ဒုကၡျဖစ္ေတာ့တာပါ။ ဒါဟာ ေလာဘဆုိတဲ့ အနာရွိတဲ့အတြက္ေၾကာင့္ ဒီအနာမရွိတ့ဲသူေတြမွာ ဘာမွမျဖစ္ေပမယ့္ ကုိယ္အတြက္ကေတာ့ အနာရွိတဲ့ လက္နဲ႔ဆားကုိ ကုိင္သလုိ ပူစပ္နာက်င္ေနေတာ့တာပါ။ ဒီလုိပါပဲ ေဒါသဆုိတဲ့ အနာရွိရင္လည္း ဒီအနာေၾကာင့္ ဘာေလးနဲ႔ပဲ ေတြ႕ေတြ႕၊ ဘာပဲလုပ္လုပ္ ကုိယ့္ကုိယ္ကုိသာ ျပန္ၿပီးနာက်င္ ေနေစပါေတာ့တယ္။ ေဒါသဆုိတဲ့ အနာကေလး ကုိယ့္ရဲ႕စိတ္ထဲမွာ ရွိေနတဲ့အတြက္ ထစ္ခနဲဆုိ စိတ္တုိလုိက္၊ စိတ္ဆုိးလုိက္၊ စိတ္ေကာက္လုိက္၊ အလိုမက်ျဖစ္လုိက္၊ ဒီစိတ္နဲ႔ ေျပာဆုိႀကံစီလုပ္ကုိင္ လုိက္မိလုိ႔ အရင္ဆုံးနာက်င္ ခံစားလုိက္ရတာက ကုိယ္ကုိယ္တုိင္ပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ ကုိယ္ေဒါသျဖစ္လုိက္တဲ့အရာ၊ ကုိယ္ေဒါသျဖစ္လုိက္တဲ့ ပုဂၢိဳလ္ကေတာ့ ဘာမွမသိ၊ ဘာမွျဖစ္လုိက္မွာ မဟုတ္ပါဘူး။ ဒီလုိ သူမ်ားကဘာမွ မျဖစ္ဘဲ ကုိယ္ကသာ လုိက္ျဖစ္ခံစားေနမိတာဟာ ကုိယ့္သႏၲာန္မွာ ေဒါသဆုိတဲ့ အနာက ရွိေနလုိ႔ ျဖစ္တာပါ။ ဒါေၾကာင့္ သူမ်ားေတြ ဘာမွမျဖစ္၊ မနာဘဲ ျဖစ္ေနေပမယ့္ ကုိယ့္မွာပဲ ျဖစ္ေနတာဟာ ကုိယ့္မွာအနာတစ္ခုခု ရွိေနတဲ့အတြက္ေၾကာင့္လုိ႔ ဆုိျခင္းျဖစ္ပါတယ္။

မွန္ပါတယ္။ အရာရာမွာ စိတ္ကအဓိက ဦးေဆာင္ေနတာျဖစ္တဲ့အတြက္ စိတ္ကုိအထူးဂ႐ုစုိက္ ထိန္းသိမ္းေပးရပါတယ္။ စိတ္မွာအားအင္ေတြ ျပည့္ေနေအာင္ ေလ့က်င့္ေပးရပါတယ္။ စိတ္ကုိ ခြန္အားျဖစ္ေစမယ့္ အရာေတြနဲ႔ ျဖည့္ေပးရပါတယ္။ အဲလုိမွ မဟုတ္ရင္ စိတ္အားေတြ ေလ်ာ့လာတတ္ပါတယ္။ စိတ္ခြန္အားေတြ ေလ်ာ့လာရင္ ေရာဂါေတြလည္း အလြယ္တကူ ၀င္လာတတ္ပါတယ္။ ေရာဂါ၀င္လာၿပီဆုိရင္ အနာျဖစ္လာတတ္ပါတယ္။ အနာျဖစ္ၿပီဆုိရင္ေတာ့ အဲဒီအနာရဲ႕ ႏွိပ္စက္မႈေတြနဲ႔ တျဖည္းျဖည္း လုံးပါးပါးေတာ့တာပါပဲ။ အနာေရာဂါ ႏွိပ္စက္ျခင္းကုိ ခံရတဲ့စိတ္ဟာလည္း ဘာနဲ႔ပဲေတြ႕ေတြ႕၊ ဘာနဲ႔ပဲ ထိခုိက္ထိခုိက္ ကုိယ့္ကုိပုိၿပီး နာက်င္ေစပါေတာ့တယ္။ ဒါေၾကာင့္ စိတ္မွာအနာမျဖစ္ေစနဲ႔လုိ႔ ေျပာၾကျခင္းျဖစ္ပါတယ္။ အနာျဖစ္တဲ့သူဟာ နာတတ္ၿမဲျဖစ္ပါတယ္။ သူမ်ားေတြမနာဘဲ ကုိယ္ပဲနာတယ္ဆုိရင္ေတာ့ ကုိယ့္မွာအနာျဖစ္လုိ႔ပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒီလုိဆုိရင္ ဒီစိတ္မွာ အနာျဖစ္တာဟာ ဘာေၾကာင့္လည္းလုိ႔ ေမးစရာ ရွိပါတယ္။ စိတ္နာတာဟာ မသန္႔ရွင္းလုိ႔ အညစ္အေၾကးေတြ ရွိေနလုိ႔ျဖစ္တာပါ။ သန္႔ရွင္းေန၊ အညစ္အေၾကး ကင္းေနတဲ့ စိတ္မွာအနာဆုိတာ မရွိပါဘူး။

ျမတ္စြာဘုရားရွင္က အနာျဖစ္ေစႏုိင္တဲ့ စိတ္ရဲ႕အညစ္အေၾကးေတြကုိ ၀တၳသုတ္မွာ ေဟာၾကားေပးထားတာ ရွိပါတယ္။ ဘုရားရွင္က “ရဟန္းတုိ႔ စိတ္ရဲ႕အညစ္အေၾကးမ်ားဟူသည္ မိမိပစၥည္း၌ လြန္စြာတပ္မက္ျခင္း အဘိဇၥ်ာ၊ သူတပါးပစၥည္း၌ မတရားလုိခ်င္ျခင္း ၀ိသမေလာဘ၊ သူတပါးအား ပ်က္စီးေစလုိျခင္း ဗ်ာပါဒ၊ အမ်က္ထြက္ျခင္း ေကာဓ၊ ရန္ၿငိဳးဖဲြျခင္း ဥပနာဟ၊ သူ႔ေက်းဇူးကုိ ေခ်ဖ်က္ျခင္း မကၡ၊ ဂုဏ္ၿပိဳင္ျခင္း ပဠာသ၊ မနာလုိျခင္း ဣႆာ၊ ၀န္တုိျခင္း မစၧရိယ၊ လွည့္စားျခင္း မာယာ၊ စဥ္းလဲျခင္း သာေဌယ်၊ ခက္ထန္ျခင္း ထမၻ၊ ေထာင္လႊားျခင္း မာန၊ အလြန္ေထာင္လႊားျခင္း အတိမာန၊ ယဇ္မူးျခင္း မဒ၊ ေမ့ေလ်ာ့ျခင္း ပမာဒ စသည္တုိ႔ျဖစ္ေၾကာင္း“ မိန္႔ေတာ္မူပါတယ္။ ဒီတရားမ်ားထဲက တစ္ပါးပါးျဖစ္ေနတဲ့ သူဟာ စိတ္အညစ္အေၾကး ျဖစ္ေနသူျဖစ္ၿပီး စိတ္မွာအနာေရာဂါ ရွိေနသူ၊ စိတ္နာေနသူ ျဖစ္ေနပါတယ္။ ဒီလုိ နာတဲ့စိတ္ရွိေနသူဟာလည္း အျပစ္ရွိေနသူ၊ အကုသုိလ္ရွိေနသူ အကုသုိလ္နဲ႔ ေနေနသူသာ ျဖစ္ေနပါလိမ့္မယ္။ စိတ္အနာျဖစ္တဲ့ အကုသုိလ္အျပစ္ ရွိေနသူဟာ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္၊ ဘာနဲ႔ပဲေတြ႕ေတြ႕ အနာရွိတဲ့ လက္နဲ႔ဆားကုိ ကုိင္ေနရသလုိ နာက်င္ပူစပ္ေနမွာ အမွန္ပါပဲ။ ဒါဟာ ကုိယ့္မွာအနာ တစ္ခုခု ရွိေနလုိ႔ ျဖစ္တာပါ။

ဒီသေဘာအရ ဘယ္သူမဆုိ သူမ်ားထက္ပုိၿပီး ထိခုိက္နာက်င္ေနတဲ့အခါ သူမ်ားထက္ပုိၿပီး ဒုကၡေတြ ျဖစ္ေနတဲ့အခါ သူမ်ားထက္ပုိၿပီး စိတ္ေသာကေတြ ျဖစ္ေနတဲ့အခါ သူမ်ားထက္ပုိၿပီး အျပစ္ေတြ ျဖစ္ေနတဲ့အခါ ကုိယ့္ကုိယ္ကုိ ျပန္ၿပီးသတိျပဳ ဆင္ျခင္ဖုိ႔ လုိအပ္လွပါတယ္။ သူမ်ားေတြ ဘာမွမျဖစ္ဘဲ ကုိယ့္မွာသာ ျဖစ္ေနတယ္ဆုိရင္ေတာ့ ကုိယ့္မွာအားနည္းခ်က္ ရွိေနၿပီဆုိတာ သေဘာေပါက္ထားရပါမယ္။ ကုိယ္လုပ္တဲ့ ကာယကံ၊ ကုိယ္ေျပာတဲ့ ၀စီကံ၊ ကုိယ္ႀကံစီ စဥ္းစားတဲ့ မေနာကံေတြကုိ ျပန္လည္စိစစ္ဖုိ႔ လုိလာပါတယ္။ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ ကုိယ့္မွာဒီလုိ မေကာင္းတဲ့ အက်ိဳးဆက္ေတြ ျဖစ္ေနတယ္ဆိုတာ မေကာင္းတဲ့ အေၾကာင္းေၾကာင့္ ျဖစ္တယ္ဆုိတာ သတိျပဳဆင္ျခင္ၿပီး ေကာင္းတဲ့အေၾကာင္းေတြ ျဖစ္ေစဖုိ႔ ျပန္လည္ႀကိဳးစား အားထုတ္သင့္ပါတယ္။ အေၾကာင္းေတြ ေကာင္းလာမယ္ဆုိရင္ေတာ့ အက်ိဳးေတြလည္း ေကာင္းလာမွာ ျဖစ္ပါတယ္။

ဒါေၾကာင့္ လူတုိင္းလူတုိင္း ကုိယ့္ကုိယ္ကုိ ဆန္းစစ္ၾကည့္ဖုိ႔ လုိတဲ့အခ်က္က ကုိယ့္မွာအနာရွိ မရွိဆုိတဲ့အခ်က္ပါ။ သူမ်ားေတြ ဘာမွမျဖစ္ဘဲ ကုိယ့္မွာပဲလာၿပီး ျဖစ္ေနတယ္ဆုိရင္ေတာ့ ကုိယ့္မွာတစ္ခုခု လဲြေနလုိ႔ျဖစ္တယ္ ဆုိတာကုိ သတိျပဳ ဆင္ျခင္ဖုိ႔လုိပါတယ္။ ကုိယ့္မွာစိတ္ခံစားမႈေတြ မ်ားေနတယ္၊ စိတ္ေသာကေတြ မ်ားေနတယ္၊ စိတ္ဒုကၡေတြ မ်ားေနတယ္ဆုိရင္ ဒီသေဘာေတြ ဘာေၾကာင့္ ျဖစ္တယ္ဆုိတာ စဥ္းစားဖုိ႔လုိပါတယ္။ ပင္ကုိယ္အားျဖင့္ ျဖဴစင္ေနတဲ့စိတ္မွာ စိတ္ေသာက စိတ္ဒုကၡေတြ ျဖစ္ေစတတ္တဲ့ အေၾကာင္းေတြ ရွိေနတဲ့အတြက္ ဒီလုိနာက်င္မႈေတြ ျဖစ္ရတယ္ဆုိတာကုိ သေဘာေပါက္ သိျမင္ၿပီး ဒီအနာေတြ သက္သာေအာင္ ျပဳျပင္ဖုိ႔ လုိအပ္ပါတယ္။ စိတ္မွာအနာျဖစ္တဲ့အခါ ဒီအနာကုိ သိေအာင္လုပ္ၿပီး စိတ္နဲ႔ပဲ ေျပေပ်ာက္ေအာင္ ႀကိဳးစားဖုိ႔လုိအပ္ပါတယ္။ ဒီလုိ ျပဳျပင္ဆင္ျခင္ဖုိ႔အတြက္ကား ကိုယ့္စိတ္မွာ ဘာျဖစ္တယ္ဆုိတာကုိ သိဖုိ႔လုိပါတယ္။ စိတ္မွာျဖစ္တဲ့အရာကုိ ျဖစ္ခုိက္မွာ သိေအာင္ႀကိဳးစားႏုိင္ရင္ ေရွ႕ဆက္မျဖစ္ေတာ့ဘဲ ျဖစ္ေပၚလာမယ့္ စိတ္အနာကုိ ႀကိဳတင္ကာကြယ္ ကုသႏုိင္ပါလိမ့္မယ္။ အဲလုိမွ မဟုတ္ရင္ေတာ့ စိတ္မွာအနာျဖစ္ေစႏုိင္မယ့္ စိတ္ညစ္ႏြမ္းေၾကာင္း တရားေတြက စိတ္ကုိအႏုိင္ယူသြားၿပီး ပုိမုိနာက်င္ေစတတ္ပါတယ္။ အဲဒီလုိ ျဖစ္လာၿပီဆုိရင္ေတာ့ အနာရွိတဲ့လက္နဲ႔ ဆားကုိ ကုိင္သလုိ စိတ္ဟာလည္း နာက်င္မႈ ေ၀ဒနာေတြနဲ႔ ပူစပ္ပူေလာင္ ျဖစ္ေနပါလိမ့္မယ္။ အဓိကကေတာ့ ကုိယ့္ကုိယ္ကုိ အနာရွိ မရွိ အၿမဲဆန္းစစ္ၾကည့္ေနၿပီး စိတ္မွာနာက်င္ေစမယ့္ အနာမ်ိဳး မျဖစ္ေအာင္ သတိျပဳ ဆင္ျခင္ကာ ကုိယ့္ရဲ႕အလုပ္ေတြမွာ အျပစ္မျဖစ္ေစဖုိ႔သာ အထူးႀကိဳးစားသင့္လွပါေတာ့တယ္။

အားလုံး အနာမရွိတဲ့လက္နဲ႔ ဆားကုိ ကုိင္ႏုိင္ၾကပါေစ…

Read more »

ျမန္မာျပည္မွ အျပန္…


“ဘုန္းဘုန္း… ျပန္ၾကြမလာေသးဘူး လား ဘုရား…၊ ဘယ္ေတာ့ျပန္ၾကြ လာမလဲ ဘုရား…၊ ျပန္မၾကြေတာ့ဘူးလား ဘုရား…” စတဲ့ အေမး မ်ားနဲ႔ ဘုန္းဘုန္းရဲ႕ ျမန္မာျပည္မွ အျပန္ ခရီးကုိ ေမွ်ာ္လင့္ ေနၾကတဲ့ ဘုန္းဘုန္းရဲ႕ ဓမၼမိတ္ေဆြ မ်ားအတြက္ ဘုန္းဘုန္း ျပန္ၾကြလာပါၿပီဆုိတာ အသိေပးရင္း ျမန္မာျပည္အေတြ႕ အႀကဳံေလးေတြကုိ ျပန္လည္ေဖာက္သည္ခ်ဖုိ႔ ဒီပို႔စ္ေလးကုိ ေရးသားတင္ျပ ေပးလုိက္တာပါ။ ဟုတ္ပါတယ္။ ဘုန္းဘုန္း မေန႔ (၂၇- ၁၁- ၂၀၀၉)ကပဲ ျမန္မာျပည္ကေန ကုိရီးယားကုိ ျပန္ၾကြလာျဖစ္ခဲ့ပါတယ္။ ၀ါဆုိရုံခဏဆုိၿပီး ျပန္ၾကြသြားလုိက္တာ ေလးလေက်ာ္ ၾကာသြားခဲ့ပါတယ္။ တိတိက်က် ေျပာရရင္ ၂၁-၇-၀၉ ရက္ေန႔က ၾကြသြားၿပီး ၂၇-၁၁-၀၉ရက္ေန႔ကမွ ျပန္ၿပီးၾကြလာျဖစ္ေတာ့တယ္။ ေလးလဆုိတဲ့ကာလဟာ အရာရာကုိ ေျပာင္းလဲပစ္ႏုိင္တယ္ဆုိတာ အမွန္ပါပဲ။ ျပန္ၾကြလာေတာ့ ဒီမွာရွိတဲ့ အေျခအေနေလးေတြဟာ အမ်ားႀကီး ေျပာင္းလဲသြားခဲ့ပါတယ္။ အေျခမလွတဲ့သူေတြ ရွိသလုိ အေျချမင့္လာတဲ့ သူေတြလည္း ရွိလာပါတယ္။ အေျခမလွလုိ႔ အဖမ္းခံျပီး ျပန္သြားရသူေတြ ရွိသလုိ အလုပ္ေနရာေျပာင္းလုိ႔ ေကာင္းသြားၾကတဲ့ သူေတြလည္း ရွိပါတယ္။ ဒါဟာ ကုိရီးယားမွာ ရွိတဲ့ ေျပာင္းလဲမႈအခ်ိဳ႕ပါ။ ဒီလုိပဲ ေလးလတာကာလ ျမန္မာျပည္မွာ ၀ါဆုိၿပီး အလုပ္ေတြ မျပတ္လုပ္ျဖစ္ခဲ့တဲ့ ဘုန္းဘုန္းအတြက္လည္း လုပ္ေပးႏုိင္တဲ့ အတုိင္းအတာအေလွ်ာက္ ေျပာင္းလဲေပးႏုိင္ခဲ့ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္လည္း မျပတ္လႈပ္ရွားေနတဲ့ ဘုန္းဘုန္းအတြက္ ေလးလဆုိတာ ခဏေလးလုိပဲလုိ႔ ေျပာလုိက္တာပါ။

ဘုန္းဘုန္းျမန္မာျပည္ ျပန္မၾကြခင္တုန္းက ဒကာေလးတစ္ေယာက္က ေျပာဖူးတယ္။ “အရွင္ဘုရား… ျမန္မာျပည္ျပန္ေရာက္ရင္ ဘာမွလုပ္စရာမရွိေတာ့ အခ်ိန္ေတြပုိၿပီး ပ်င္းေနမွာပဲေနာ္…“ တဲ့..။ ဘုန္းဘုန္းက ျပန္ေျပာလုိက္ပါတယ္။ “အလုပ္လုပ္ေနသူေတြအတြက္ ဘယ္ေနရာေရာက္ေရာက္ အလုပ္ေတြက ေပါေနၿပီး ပ်င္းခ်ိန္ေတာင္ ရမွာမဟုတ္ပါဘူး…“ လုိ႔။ ဟုတ္တယ္။ ဘုန္းဘုန္းအတြက္ ပ်င္းခ်ိန္မရခဲ့ပါဘူး။ ျမန္မာျပည္ ျပန္ၾကြကတည္းက အနားယူဖုိ႔၊ ဘာမွ မလုပ္ဖုိ႔ သြားတာမွ မဟုတ္တာ။ အလုပ္လုပ္ဖုိ႔သြားတာ ဆုိေတာ့ ရွိတဲ့အလုပ္လုပ္ၿပီး ျပန္လာခဲ့တာေပါ့။ ဘုန္းဘုန္း ျမန္မာျပည္မွာ ရွိတဲ့အခ်ိန္အတြင္း တပည့္ရဟန္း သာမေဏေတြကုိ စာေပပုိ႔ခ်ေပးခဲ့ပါတယ္။ ၀ါတြင္းကလ ျဖစ္တဲ့အတြက္ ဥပုသ္ေန႔တုိင္း တစ္ေန႔သုံးႀကိမ္ တရားေဟာေပးခဲ့ပါတယ္။ ဥပုသ္ေန႔တုိင္း မနက္ပုိင္း သီလေပးတရားေဟာ၊ ေန႔လည္က်ေတာ့ လူႀကီးသူမမ်ားအတြက္ တရားေဟာရင္း ၀ိပႆနာတရားပါ ျပသအားထုတ္ေစၿပီး ညပုိင္းမွာေတာ့ အေယာက္၆၀ ၇၀ေလာက္ရွိတဲ့ ဆရာ၀န္ဆရာမမ်ားနဲ႔ သူနာျပဳမ်ားကုိ ဓမၼစၾကာေဒသနာေတာ္ႀကီးနဲ႔ အဘိဓမၼာဆုိင္ရာမ်ားကုိ ၂နာရီေက်ာ္ေက်ာ္ အက်ယ္ပုိ႔ခ်ေပးျဖစ္ပါတယ္။ ေနာက္ၿပီး တနဂၤေႏြေန႔တုိင္း ည ၇နာရီေလာက္မွာ လူငယ္ေလးမ်ားအတြက္ ဗုဒၶဘာသာ ယဥ္ေက်းမႈမ်ားကုိ ပုိ႔ခ်ေပးျဖစ္ခဲ့ပါတယ္။ ၾကားကာလမွာလည္း အခ်ိန္ရရင္ ရသလုိ ေမွာဘီတုိက္ႀကီး၊ ဒုိက္ဦး၊ ကြမ္းၿခံကုန္း စတဲ့ ၿမိဳ႕မ်ားအထိ ၾကြေရာက္ၿပီး တရားပဲြမ်ား ေဟာေျပာပဲြမ်ား ျပဳလုပ္ေပးျဖစ္ခဲ့ပါတယ္။ ပုိၿပီး ၀မ္းသာစရာ ေကာင္းတာက ေအအုိင္ဒီအက္စ္ ေရာဂါေၾကာင့္ စိတ္ပုိင္းဆုိင္ရာ က်ဆင္းေနတဲ့သူေတြကုိ စိတ္ဓာတ္ျမင့္ေပး၊ တရားေဟာေပးခြင့္ ရခဲ့သလုိ၊ ဘုန္းဘုန္းရွိတုန္း သေဘၤာမထြက္ခင္ ရဟန္း၀တ္ၿပီး တရားအားထုတ္ခ်င္တဲ့ သေဘၤာသားေတြကုိလည္း တရားေဟာ၊ တရားျပ အလုပ္ေတြ လုပ္ေပးႏုိင္ခဲ့ပါတယ္။ ၿပီးေတာ့ အေယာက္၇၀ေလာက္ ပါ၀င္တဲ့ ဗုဒၶဟူး၀တ္အသင္း ဆုိတဲ့ အမည္နဲ႔ ဘာသာေရး ၀တ္အသင္း တစ္ခုကုိလည္း ဖဲြ႕စည္းေပးႏုိင္ခဲ့ပါတယ္။ ဒီအသင္းဟာ ဘုန္းဘုန္း ဦးေဆာင္ၿပီး ဖဲြ႕ေပးတာဆုိေတာ့ အစစအရာရာ ဘုန္းဘုန္းပဲ အကုန္အက်ခံ ေဆာင္ရြက္ေပးျဖစ္ပါတယ္။ တူညီ၀တ္စုံနဲ႔ အပတ္စဥ္ ဗုဒၶဟူးေန႔တုိင္း စားေသာက္စာရိတ္ကအစ ဘုန္းဘုန္းပဲ တာ၀န္ယူေပးပါတယ္။ ဘုန္းဘုန္းရသမွ် ဓမၼပူဇာ န၀ကမၼေတြကုိ ပရဟိတ အတြက္ပဲ အသုံးျပဳျဖစ္ခဲ့ပါတယ္။ ၿပီးေတာ့ ဘုန္းဘုန္းတုိ႔ရြာ ပညာေရး ပေဒသာပင္ကုိလည္း မတည္ဆုိက္ထူၿပီး တည္ေထာင္ေပးျဖစ္ခဲ့ပါတယ္။ ဘုန္းဘုန္းျမန္မာျပည္ ေရာက္ခ်ိန္ကစၿပီး ကုိရီးယားကုိ ျပန္ၾကြလာခ်ိန္အထိ ရသမွ် ဒါနလုပ္ျဖစ္တာ သိန္းႏွစ္ဆယ္နီးပါးအထိ ျဖစ္ခဲ့ပါတယ္။ ၀မ္းသာစရာကုိ ေျပာတာပါ။ ထားပါေတာ့။ ဒါက ဘုန္းဘုန္းျမန္မာျပည္မွာ ရွိစဥ္က လုပ္ေပးခဲ့တဲ့ အလုပ္ေလးေတြကုိ အက်ဥ္းသေဘာေလာက္ တင္ျပေပးတာပါ။

ေျပာခ်င္တာက အလုပ္လုပ္ၾကဖုိ႔ပါ။ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ အလုပ္လုပ္တယ္ဆုိရင္ေတာ့ အခက္အခဲေတြ ရွိတတ္သလုိ အတုိက္အခုိက္ေတြလည္း ရွိတတ္ပါတယ္။ အေကာင္းေျပာတာ ရွိတတ္သလုိ အဆုိးေျပာတာေတြလည္း ရွိတတ္ပါတယ္။ အကူအညီ ေပးသူေတြ ရွိတတ္သလုိ ေဂ်ာက္တြန္းသူေတြလည္း ရွိတတ္ပါတယ္။ ဒါေတြဟာ အလုပ္လုပ္သူတုိင္း ေတြ႕ႀကဳံရမယ့္ ေလာကဓံေတြပါ။ ဒီဒဏ္ေတြ မခံႏုိင္ရင္ေတာ့ ဘာမွမလုပ္ဖုိ႔ပဲ ရွိပါတယ္။ ဘာမွ မလုပ္ရင္ ဘာမွလည္း ျဖစ္မွာမဟုတ္ပါဘူး။ ဘာမွမလုပ္လုိ႔ ဘာမွမျဖစ္တာထက္စာရင္ တစ္ခုခုလုပ္ၿပီး အခ်ိန္ကုိ တန္ဘုိးရွိေစတာေကာင္းတယ္ ဆုိတဲ့အေတြးနဲ႔ ဘုန္းဘုန္းအလုပ္ေတြ လုပ္ျဖစ္ခဲ့တာပါ။ လုပ္ေနဦးမွာပါ။
မွန္ပါတယ္။ ေျပာရရင္ ကုိယ့္ေပါင္ကုိယ္လွန္ ေထာင္းသလုိ ျဖစ္ပါတယ္။ ဘုန္းဘုန္းတုိ႔ ျမန္မာျပည္မွာ ဘာမွမလုပ္ဘဲ အပုိျဖစ္ေနသူေတြ အမ်ားႀကီး ရွိေနပါတယ္။ လူေတြပဲလားဆုိေတာ့ ဘုန္းႀကီးေတြလည္း ပါပါတယ္။ လူေတြကလည္း ဟုိလုိလုိ ဒီလုိလုိ ဟုိေယာင္ေယာင္ ဒီေယာင္ေယာင္ ရွိေနၾကသလုိ ဘုန္းႀကီးေတြကလည္း ဘာလုိလုိ ညာလုိလုိ ျဖစ္ေနၾကပါတယ္။ အလုပ္ကုိ လက္ေတြ႕မလုပ္ၾကဘဲ ဟုိအျပစ္ပုံခ် ဒီအျပစ္ပုံခ် လုပ္ေနတာက မ်ားေနၾကတာကုိ ေတြ႕ရပါတယ္။ အမွန္ေတာ့ အႀကီးႀကီး အမ်ားႀကီး မလုပ္ႏုိင္တာ ေတာင္မွ ကုိယ့္တစ္ႏုိင္တစ္ပုိင္ လုပ္ေနမယ္ဆုိရင္ အလုပ္ေတြက အမ်ားႀကီးပါ။ ကုိယ္တတ္ႏုိင္တဲ့ အားေလးနဲ႔ လုပ္ေပးႏုိင္မယ္ဆုိရင္ လုိေနတဲ့ ေနရာေတြက အမ်ားႀကီးပါ။ ကုိယ့္ေလာက္မွ အေျခမလွ၊ ကုိယ့္ေလာက္မွ အဆင္မေျပတဲ့ သူေတြက အမ်ားႀကီးပါ။ အဲဒီသူေတြကုိ ကုိယ့္ရွိတာေလး၊ ကုိယ္တတ္ႏုိင္တာေလး လုပ္ေပးေနႏုိင္ရင္ကုိပဲ အက်ိဳးရွိေနတာပါ။ အဲဒီေလာက္ကုိ ဘုန္းဘုန္းတုိ႔ ျမန္မာျပည္မွာ လုပ္ေပးႏုိင္သူေတြက မလုပ္ေပးၾကတာပါ။
ဒီအေၾကာင္းကုိ ဘုန္းဘုန္း ကြမ္းၿခံကုန္း ဗုဒၶေကာလိပ္ ေဟာေျပာပဲြမွာ ေက်ာင္းသားဦးဇင္း ကုိရင္ေတြနဲ႔ အျပင္က လာနားေထာင္သူေတြကုိ ေျပာျဖစ္ခဲ့ပါတယ္။ အဲဒီမွာဘုန္းဘုန္းက ျမန္မာျပည္ရဲ႕ လက္ရွိအေျခအေနေတြကုိ မီးေမာင္းထုိးျပေပးပါတယ္။ ျမန္မာျပည္ဟာ အဘက္ဘက္က အားနည္းေနၿပီဆုိတာကုိ ေျပာျပျဖစ္ပါတယ္။ လူမႈေရး၊ ပညာေရး၊ ဘာသာေရး၊ ယဥ္ေက်းမႈနဲ႔ လူမ်ိိဳးေရး စတဲ့အေရးေတြမွာ တစ္ျဖည္းျဖည္း ျခစားေနၿပီဆုိတာ အသိေပးျဖစ္ပါတယ္။ ၿပီးေတာ့ ဒါေတြ ျပန္အားေကာင္းလာေအာင္ ဘုန္းႀကီးေတြေရာ လူေတြပါ တတ္ႏုိင္သမွ် အလုပ္လုပ္ေပးၾကဖုိ႔၊ ဘာမွ မျဖစ္ႏုိင္ပါဘူးဆုိၿပီး ဘာမွမလုပ္ပဲ မေနဖုိ႔၊ ကုိယ့္ရပ္ကုိယ့္ရြာ ကုိယ့္၀န္းက်င္မွာ ကုိယ္ႏုိင္သမွ် အရာေလးေတြနဲ႔ ႏုိင္သမွ် ၀န္ကုိထမ္းၿပီး လုပ္ၾကည့္ၾကဖုိ႔၊ အလုပ္လုပ္ေနသူကုိ အလုပ္ကျပန္ၿပီး ေက်းဇူးျပဳတတ္တဲ့အတြက္ ဘာျဖစ္ဖုိ႔ ဘာရဖုိ႔ဆုိတဲ့ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္မထားဘဲ ကုိယ္လုပ္ေပးႏုိင္တာကုိ လုပ္ေပးမယ္ဆုိတဲ့ ရည္ရြယ္ခ်က္နဲ႔သာ တတ္ႏုိင္သမွ် လုပ္ေပးၾကဖုိ႔၊ အလုပ္လုပ္ေနသူေတြကုိ အထူးသျဖင့္ အမ်ားအက်ိဳးအတြက္ တစ္ခုခုလုပ္ေပးေနတဲ့ ဘုန္းႀကီးေတြကုိ လွဴခ်င္တမ္းခ်င္ေနတဲ့ သူေတြက အၿမဲတမ္းရွိေနတာ ျဖစ္တဲ့အတြက္ အရွင္ဘုရားတုိ႔ အေနနဲ႔ လာဘ္လာဘကုိ မေမွ်ာ္ကုိးဘဲ ကုိယ့္တႏုိင္တပုိင္ပဲ ျဖစ္ျဖစ္ မ်ိဳးဆက္သစ္ လူငယ္မ်ားအတြက္ အလုပ္လုပ္ေပးၾကဖုိ႔ စတဲ့ အေၾကာင္းအရာေတြကုိ ေဟာေျပာျဖစ္၊ အႀကံျပဳျဖစ္၊ တုိက္တြန္းျဖစ္ခဲ့ပါတယ္။

အားလုံးသိၾကတဲ့အတုိင္း ျမန္မာျပည္မွာက ခုနေျပာသလုိ လွဴဖုိ႔ေနရာကုိ လုိက္ရွာေနတဲ့ သူေတြရွိသလုိ အလွဴကုိ ေစာင့္ေနၾကသူေတြလည္း ရွိပါတယ္။ ေျပာရရင္ လုိေနတဲ့သူေတြအမ်ားႀကီး ရွိေနတယ္ဆုိတာပါပဲ။ လုိေနတာမွ စားေရးေရာ၊ ၀တ္ေရးေရာ၊ ပညာေရးေရာ၊ ဘာသာေရးေရာ အဖက္ဖက္ကကုိ လုိေနၾကတာပါ။ ဒီအေရးေတြကုိ ျဖည့္ေပးမယ့္သူေတြကုိ ေမွ်ာ္ေနၾကတာပါ။ ဒါေတြအားလုံးကုိ မျဖည့္ေပးႏုိင္တာေတာင္မွ ပညာေရးကုိ အားျဖည့္ေပးႏုိင္သူေတြက ပညာေရးကုိ ၀ုိင္းၿပီးအားျဖည့္၊ ဘာသာေရး ယဥ္ေက်းမႈကုိ အားျဖည့္ေပးႏုိင္သူေတြက ဘာသာေရး ယဥ္ေက်းမႈကုိ အားျဖည့္ေပးၾကဖုိ႔ လုိေနတာပါ။ အမွန္ေျပာရရင္ ဒီႏွစ္ဘုန္းဘုန္း ဇာတိေမြးရပ္ရြာကုိ မေရာက္ျဖစ္ခဲ့ပါဘူး။ ဘာျဖစ္လုိ႔လည္းဆုိရင္ သြားရင္စိတ္ညစ္ၿပီး ျပန္လာရမွာျဖစ္လုိ႔ပါ။ ဘုန္းဘုန္းတုိ႔ရြာကလူေတြ အားလုံးနီးပါး လုိေနၾကပါတယ္။ အစစအရာရာေပါ့။ အရင္ႏွစ္ေတြနဲ႔ကေတာင္ မတူဘဲ ဒီႏွစ္မွာ ပုိၿပီးဆုိးကုန္ၾကပါတယ္။ သူတုိ႔ကုိ အဆုိးဆုံး ဒုကၡေပးေနတာက ႏွစ္လုံးထုိးမႈေတြပါ ဘာမွလုပ္စရာ မရွိေတာ့ ရွိသမွ် ေရာင္းခ်ၿပီး အေခ်ာင္ရမယ္ထင္တဲ့ ဒီႏွစ္လုံးေနာက္ လုိက္ေတာ့ ပုိၿပီးငတ္ျပတ္ကုန္ၾကေတာ့တာပါ။ ဒါေၾကာင့္ တစ္ရြာလုံးနီးပါး လုိေနတဲ့သူေတြကုိ ျပည့္ေအာင္ မျဖည့္ေပးႏုိင္မယ့္အတူတူ မသြားေတာ့ပါဘူးဆုိၿပီး အမ်ားနဲ႔သက္ဆုိင္ၿပီး ေရရွည္အက်ိဳးရွိမယ့္ ပညာေရးပေဒသာပင္ပဲ အေ၀းက လွမ္းဆုိက္ေပးလုိက္ပါတယ္။ ထားပါေတာ့ ေျပာခ်င္တာက လုိေနတဲ့သူေတြ မ်ားေနတဲ့ ျမန္မာျပည္မွာ အလုပ္လုပ္ၿပီး ျဖည့္ေပးမယ့္သူေတြ အမ်ားႀကီး လုိအပ္ေနတယ္ ဆုိတာပါပဲ။

ျမန္မာျပည္ အေတြ႕အႀကဳံအေၾကာင္း ေျပာမယ္ဆုိရင္ ကုန္ႏုိင္မယ္ မထင္ပါဘူး။ အေျပာင္းအလဲ တစ္ခုကုိ လုိခ်င္ေနၾကတဲ့ ျမန္မာျပည္သူေတြဟာ ေျပာင္းလဲေပးႏုိင္မယ့္ သူေတြကုိ ေမွ်ာ္လင့္ေနၾကတယ္ ဆုိတာ ေသခ်ာပါတယ္။ ဒီအထဲက ဦးေဆာင္မႈေကာင္းေကာင္းနဲ႔ ေလာကီေလာကုတၱရာ အက်ိဳးမ်ားကုိ ေဖာ္ေဆာင္ေပးမယ့္ သာသနာ့၀န္ထမ္းမ်ားကုိ ပုိၿပီးေမွ်ာ္လင့္ၾက၊ အားကုိးၾကတယ္ဆုိတာ လက္ေတြ႕အလုပ္ လုပ္ေပးခဲ့တဲ့ ဘုန္းဘုန္းကုိယ္တုိင္ သိခဲ့ရပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ဘုန္းဘုန္းကေတာ့ ျမန္မာျပည္မွာပဲ ေနေန ႏုိင္ငံျခားမွာပဲ ေနေန အမ်ားအက်ိဳးျဖစ္ေစမယ့္ အလုပ္ေလးေတြကုိေတာ့ တတ္ႏုိင္သမွ် လုပ္ေပးမယ္ဆုိတာကုိ ဆုံးျဖတ္ထားပါတယ္။ လုပ္လည္းလုပ္ျဖစ္ေနပါတယ္။ ေခတ္မီဖြံ႕ျဖိဳး တုိးတက္ၿပီးျဖစ္တဲ့ ႏုိင္ငံမွေတာ့လည္း ေခတ္မီမီ အြန္လုိင္းသာသနာျပဳ လုပ္ငန္းမ်ားပါ တဲြလုပ္ေနၿပီး ေခတ္မမီေသးတဲ့ ဖြံ႕ျဖိဳးဆဲႏုိင္ငံမွာလည္း စာေရးျခင္း၊ စာအုပ္ထုတ္ျခင္းလုပ္ငန္းမ်ားပါ တဲြလုပ္ျဖစ္ေနပါတယ္။ ထုတ္ေ၀သူတစ္ေယာက္က ဘုန္းဘုန္းစာမူေတြကုိ ဖတ္ၿပီး “ဒီဆရာေတာ္ကေတာ့ စာမေရးပါနဲ႔ ဆုိတာေတာင္ စာေရးျခင္းအလုပ္ကုိ နားမွာမဟုတ္ဘူး” လုိ႔ မွတ္ခ်က္ျပဳသလုိ ဘုန္းဘုန္းလည္း က်န္းမာေရး ေကာင္းေနသ၍ အလုပ္လုပ္ေပးလုိ႔ ရေနသ၍ အတၱဟိတ၊ ပရဟိတ လုပ္ငန္းမ်ားကုိ မျပတ္လုပ္ျဖစ္ေနမယ္ဆုိတာ ျမန္မာျပည္မွ အျပန္ကတိခံရင္း…

Read more »


RECENT POSTS

သူတုုိ႔သူတုုိ႔၏ မွတ္ခ်က္မ်ား