Spot မွသည္ com အျဖစ္သုိ႔… သုိ႔မဟုတ္ http://www.phonephonevi.blogspot.com မွ http://www.venvicitta.com သုိ႔ …

အ႐ုဏ္ဆြမ္း ဘုဥ္းေပးေနခ်ိန္ ထူးထူးျခားျခား ဖုန္းသံကမည္လာပါတယ္။ ကပၸိယဒကာေလးကုိ အခန္းထဲက ဖုန္းကုိသြားယူခဲ့ဖုိ႔ ေျပာၿပီး ဖုန္းနားေထာင္လုိက္ေတာ့ “အရွင္ဘုရား… ဦး၀ိစိတၱပါလားဘုရား..“ဆုိတဲ့ အေမးနဲ႔အတူ ဒကာမတစ္ေယာက္ရဲ႕ အသံကုိၾကားလုိက္ရပါတယ္။ “အင္း… ဟုတ္ပါတယ္… ဒကာမ၊ ဘာျဖစ္လုိ႔လဲ…“ ဆုိေတာ့ “တစ္ျခားမဟုတ္ပါဘူးဘုရား အရွင္ဘုရား ဘေလာဂ္စေပါ့ ကေနၿပီး ေဒါ့ကြန္ကုိ ေျပာင္းမယ္ဆုိတာ သိရလုိ႔… အဲဒါတပည့္ေတာ္မ ဒိုမိန္၀ယ္လွဴခ်င္ လုိ႔ပါဘုရား..၊ ဘယ္လုိလုပ္ရတယ္ဆုိတာ တပည့္ေတာ္ကုိ အမိန္႔ရွိပါဘုရား“ ဆုိၿပီး ဒုိမိန္၀ယ္ပုံ၀ယ္နည္းေမးကာ ဘုန္းဘုန္းနဲ႔ ဖုန္းေျပာရင္းပဲ သူကုိယ္တုိင္ တစ္ခါတည္း ဒုိမိန္တစ္ခု ၀ယ္ယူလွဴဒါန္းလုိက္ပါတယ္။ ေစာေစာစီးစီး ထူးျခားတဲ့ အလွဴရွင္နဲ႔ ဒုိမိန္အလွဴတစ္ခု အထေျမာက္ ေအာင္ျမင္သြားခဲ့ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္လည္း ဘုန္းဘုန္းရဲ႕ အင္တာနက္စာမ်က္ႏွာေလးဟာ စေပါ့မွေန ကြန္အျဖစ္သုိ႔ ေန႔ခ်င္းညခ်င္း ေျပာင္းလဲသြားခဲ့ပါတယ္။

ဒီလုိတိက်တဲ့ ကြန္အျဖစ္နဲ႔ ကုိယ္ပုိင္ဆုိက္ဒ္ေလးတစ္ခု ျဖစ္လာေအာင္ အႀကံျပဳသူကေတာ့ ဘုန္းဘုန္းတုိ႔ထက္ေတာင္ စာေတြေရးႏုိင္၊ အြန္လုိင္းဘာသာေရး ျပန္႔ပြားမႈေတြ လုပ္ေနႏုိင္၊ ေန႔စဥ္နီးပါးပုိ႔စ္ေလးေတြ ေရးတင္ေနႏုိင္တဲ့အျပင္ အသိမွသည္ အက်င့္သုိ႔ေရာက္ေအာင္ လက္ေတြ႕က်င့္ႀကံ ႀကိဳးစားေနတဲ့ အျဖဴေရာင္ေမတၱာ အင္တာနက္စာမ်က္ႏွာပုိင္ရွင္ ဘေလာက္ဂါ ဒကာေလးဖုိးသားပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ တစ္ေန႔ေတာ့ ဒီဒကာေလးဟာ ဘုန္းဘုန္းရဲ႕ဘေလာဂ္ စီေဘာက္စ္မွာ ဘုန္းဘုန္းရဲ႕ ဘေလာက္ကုိ ကြန္အျဖစ္ ေျပာင္းေပးေစခ်င္ပါေၾကာင္း သူ႔အေနနဲ႔ ဘုန္းဘုန္းတုိ႔ေရးသမွ် ပုိ႔စ္ေလးေတြကုိ အီးေမးလ္မွတစ္ဆင့္ မွ်ေ၀ေပးေနေပမယ့္ ဘုန္းဘုန္းဆုိက္ဒ္ကုိ တုိက္႐ုိက္၀င္လုိ႔ရေအာင္ ကုိယ္ပုိင္ဒုိမိန္နဲ႔ ကြန္(com) သုိ႔မဟုတ္ နက္(net)အျဖစ္ေျပာင္းလုိက္ရင္ ဘေလာက္ဂ္ကုိ ၀င္လုိ႔မရတဲ့ေနရာေတြကလည္း ၀င္လုိ႔ရသြားႏုိင္ေၾကာင္း အႀကံျပဳ ေလွ်ာက္ထားလာတဲ့အတြက္ ဘုန္းဘုန္းလည္း သူ႔အႀကံအတုိင္း ကုိယ္ပုိင္ဒုိမိန္နဲ႔အတူ http://www.phonephonevi.blogspot.com/ မွ http://www.venvicitta.com/ အျဖစ္သုိ႔ ေျပာင္းလဲျဖစ္သြားခဲ့ပါတယ္။

အက်ိဳးတရားမွန္သမွ် အေၾကာင္းတရားကင္းၿပီး ဘာမွမျဖစ္ဘူးဆုိတဲ့ ပဋိစၥသမုပၸါဒ္ကုိ အေျခခံထားတဲ့ အၿမဲထာ၀ရ မွန္ကန္ေနတဲ့ ျမတ္ဗုဒၶရဲ႕ ေၾကာင္းက်ိဳး၀ါဒေလးဟာ ခုလုိလက္ေတြ႔ဘ၀မွာပဲ အေၾကာင္းေၾကာင့္ အက်ိဳးေပၚလာတာေလးေတြကုိ ရရွိခံစားရတာေတြကုိျမင္ေတာ့ ဗုဒၶဘုရားရွင္အေပၚ ျဖစ္ေပၚေနတဲ့ ယုံၾကည္မႈသဒၶါဟာ ပုိပုိလုိ႔တုိးလာမိပါတယ္။ စဥ္းစားတုိင္းၾကည္ညိဳရင္း စဥ္းစားတုိင္း ၾကည္ညိဳရင္းျဖစ္ရသလုိ သဗၺညဳတဉာဏ္ေတာ္နဲ႔ ၾကည္႐ႈေဟာထားေတာ္မူတဲ့ ျမတ္ဓမၼမ်ားဟာ လက္ေတြ႕ဘ၀ေတြထဲမွာ တစ္ခုၿပီးတစ္ခု တစ္ခုၿပီးတစ္ခု မွန္မွန္ေနတာေတြ႕ရေတာ့ အတုိင္းထက္အလြန္ ပီတိတရားေတြ ျဖစ္ေစခဲ့ပါတယ္။ ေက်းဇူးႀကီးေတာ္မူတဲ့ အနႏၲအႏႈိင္းမဲ့ အရွင္ျမတ္ပါတကားဟု ႏွလုံးသားထဲမွာ သဒၶါတရားေတြ စဲြထင္သြားေစပါေတာ့တယ္။

ဟုတ္ပါတယ္။ ဘာမွမလုပ္ရင္ ဘာမွမျဖစ္သလုိ တစ္ခုခုကုိ လုပ္ေနရင္လည္း အလုပ္ကေန ျပန္ၿပီးအက်ိဳးသက္ေရာက္ေစတယ္ ဆုိတာ အလုပ္လုပ္ေနတဲ့သူတုိင္း ခံစားရတဲ့ လက္ေတြ႕က်တဲ့ သာဓကတစ္ခုျဖစ္ပါတယ္။ ဘုန္းဘုန္းရဲ႕ ကုိယ္ေတြ႕ေလးနဲ႔ ေျပာၾကည့္ရရင္ ဘေလာဂ္စာမ်က္ႏွာတစ္ခုကုိ ဖန္တီးၿပီး လက္ေတြ႕စာေတြေရးၿပီး ဘာသာေရး အသိေတြ ေပးျဖစ္လာေတာ့ အရင္တုန္းက ဘာမွမလုပ္လုိ႔ ဘာမွမျဖစ္လာတာေတြဟာ ခုေတာ့ အလုပ္လုပ္ေနရင္း အက်ိဳးေတြ ျဖစ္ထြန္းေနပါတယ္။ အရင္းဆုံး အက်ိဳးျဖစ္ခဲ့တာက ဘုန္းဘုန္းကုိယ္တုိင္ပါ။ စာေတြေရးမယ္၊ ဘာသာေရးဆုိင္ရာ အေမးေလးေတြ ေမးေျဖေပးေတာ့မယ္ဆုိေတာ့ စိတ္ထဲေတြ႕ရာေတြ ေလွ်ာက္ေရးေလွ်ာက္ေျဖ ေပးေနလုိ႔မရေတာ့ပါဘူး။ ေထရ၀ါဒ ဗုဒၶစာေပေတြနဲ႔ မကုိက္ညီတဲ့ တစ္လဲြအယူအဆေတြကုိ ေပါက္ကရ ေလွ်ာက္ေျပာေနလုိ႔ မျဖစ္ေတာ့ပါဘူး။ ဒါေၾကာင့္ စာေပါင္းစုံကုိ ဖတ္ျဖစ္လာပါတယ္။ ဘာသာေရးေရာ အေထြေထြ ဗဟုသုတမ်ားေရာေပါ့။ ဒီလုိ စာေပါင္းစုံဖတ္ျဖစ္ေတာ့ စာေပကေပးတဲ့ အသိေတြ၊ ဟုိတုန္းက အမွတ္တမဲ့ ျဖစ္ခဲ့တဲ့ ဓမၼေတြဟာ ဘုန္းဘုန္းကုိ ပုိၿပီးတည္ၾကည္ေစ၊ ေလးနက္ေစ၊ သဒၶါတရားေကာင္းေစ၊ ဘာသာ၊ သာသနာနဲ႔ အမ်ိဳးကုိ ပုိၿပီးေစာင့္ေရွာက္ေစခဲ့ပါတယ္။ ဒါဟာ အလုပ္လုပ္လာခဲ့တဲ့ ဘုန္းဘုန္းရဲ႕ လက္ေတြ႕ဘ၀ အက်ိဳးေက်းဇူးပါ။ စာေတြ႔ရယ္လက္ေတြ႕ရယ္ ေပါင္းၿပီးရရွိလာတဲ့ ဒီအသိေတြကုိ တစ္ဆင့္ျပန္လည္ မွ်ေ၀ေပးလာျဖစ္ျပန္ေတာ့လည္း တစ္ျခားသူမ်ားအတြက္လည္း အသိပညာေတြ ထပ္တုိးလာ၊ စိတ္ျငိမ္းခ်မ္းမႈေလးေတြရလာ၊ စိတ္ဓာတ္ေလးေတြ ျပဳျပင္လာႏုိင္တာ စတာေတြျဖစ္ေစခဲ့ပါတယ္။ ဒီလုိအက်ိဳးျပဳလာတာကုိလည္း တစ္ဘက္သူမ်ားရဲ႕ ျပန္လည္တုန္႔ျပန္မႈမ်ားက တစ္ဆင့္ျပန္လည္ ခံစားမိေတာ့ ေက်နပ္မႈ ပီတိေလးေတြ တုိးလာရပါတယ္။ “ေၾသာ္… ပီတိကုိစား အားရွိပါ၏“ ဆုိတာ ဒါပါလားလုိ႔ ကိုယ့္လုပ္ရပ္အေပၚ ထပ္ၿပီးေက်နပ္မႈေတြ၊ အားသစ္ေတြ ျဖစ္ေစျပန္ပါတယ္။ ေသခ်ာတာကေတာ့ ဒါဟာ ဘာမွမလုပ္ရင္ ဘာမွမျဖစ္သလုိ႔ တစ္ခုခုကုိ လုပ္ေနတဲ့သူေတြရဲ႕ လက္ေတြ႕အက်ိဳးသက္ေရာက္မႈပါပဲ။

ခုလည္း အလုပ္လုပ္ေနတဲ့ အတြက္ အမ်ိဳးဘာသာ သာသနာရဲ႕ အက်ိဳးကုိ လုိလားသူေတြရဲ႕ စြမ္းေဆာင္ခ်က္ေၾကာင့္ အက်ိဳးတစ္ခု ျဖစ္ခဲ့ျပန္ပါၿပီ။ စေပါ့မွသည္ ကြန္အျဖစ္နဲ႔ ဗုဒၶစာေပေတြ ဘာသာေရးအသိေတြ က်ယ္က်ယ္ျပန္႔ျပန္႔ ျဖန္ေ၀ႏုိင္ဖုိ႔ အေၾကာင္းေတြ ျဖစ္ခဲ့ျပန္ပါၿပီ။ အေၾကာင္းေကာင္းေတြ ေပၚေပါက္ခဲ့ျပန္ပါၿပီ။ အေၾကာင္းေကာင္းၿပီဆုိရင္ အက်ိဳးလည္းေကာင္းေပၿပီေပါ့။ အက်ိဳးေကာင္းေတြ ျဖစ္ေစဖုိ႔ အေၾကာင္းေကာင္းေတြ ျဖစ္ေအာင္ ပံ့ပုိးေပးခဲ့ၾကတဲ့ ဒကာေလးဖုိးသား၊ ၿပီးေတာ့ အလွဴဒါနကုိ လုိအပ္ေနတဲ့အခ်ိန္မွာ လုိအပ္တဲ့အရာကုိ ထက္သန္စြာ ေပးလွဴေပးတတ္တဲ့ ဒုိမိန္အလွဴရွင္ အေ၀းေရာက္ ဒကာမတစ္ဦးတုိ႔ရဲ႕ ေစတနာကလည္း ကုိယ့္အတြက္ေရာ အမ်ားအတြက္ပါ ေကာင္းက်ိဳးေတြကုိ ျဖစ္ေစခဲ့ပါတယ္။ အႀကိမ္ႀကိမ္လည္း သာဓုေခၚျဖစ္ေန၊ အေၾကာင္းေကာင္းေတြ ဖန္တီးေပးေနသူေတြကုိလည္း ေမတၱာေတြ ပုိ႔ျဖစ္ေနပါေတာ့တယ္။ အမွန္အတုိင္းေျပာရရင္ ဘုန္းဘုန္းကုိ ဒကာေလးဖုိးသားက ဒုိမိန္၀ယ္ၿပီး ကြန္အျဖစ္ကုိ ေျပာင္းဖုိ႔အႀကံျပဳေတာ့ ကုိယ္ကုိယ္တုိင္ ဒုိမိန္၀ယ္ဖုိ႔ ႀကိဳးစားၾကည့္ပါေသးတယ္။ ခက္တာက credit card က ဘုန္းဘုန္းမွာ မရွိျပန္ဘူး။ ဒီႏုိင္ငံမွာရွိတဲ့ ဘုန္းဘုန္းတုိ႔လူမ်ိဳးေတြ ေမးၾကည့္ျပန္ေတာ့လည္း မရွိၾကဘူး။ မရွိတာက မလုပ္ႏုိင္လုိ႔ မဟုတ္ပါဘူး။ ဒီႏုိင္ငံမွာက ဘုန္းဘုန္းတုိ႔လူမ်ိဳးမ်ားအတြက္ ဒီလုိကဒ္မ်ိဳးလုပ္ဖုိ႔ အခက္အခဲ ျဖစ္တာေၾကာင့္ပါ။ ဒါေၾကာင့္ ဘုန္းဘုန္းစိတ္ထဲမွာ အလြန္ရင္းႏွီးတဲ့ ဂ်ပန္ဒကာမတစ္ေယာက္ကုိ အကူအညီေတာင္းဖုိ႔ စဥ္းစားေနတုန္း ဒီေန႔မနက္ ေစာေစာပဲ ဘုန္းဘုန္းတုိ႔ ျမန္မာဒကာမ တစ္ဦးရဲ႕ အလွဴက ဦးသြားခဲ့ပါတယ္။ သူမ်ားဆီက စၿပီးအကူအညီေတာင္းဖုိ႔ အၿမဲတမ္း၀န္ေလတတ္တဲ့ ဘုန္းဘုန္းအတြက္ကေတာ့ ဒိုမိန္အလွဴရွင္ရဲ႕ ေက်းဇူးေၾကာင့္ ၀န္ေလးတဲ့အလုပ္ကုိ မလုပ္ျဖစ္ဘဲ ေကာင္းေသာအလုပ္ရဲ႕ ေကာင္းက်ိဳး အျဖစ္လက္ေတြ အက်ိဳးျဖစ္ထြန္းခဲ့ပါေတာ့တယ္။

ဒီေနရာမွာ ဘုန္းဘုန္းေျပာခ်င္တာက အလုပ္လုပ္ဖုိ႔ပါ။ ဘာမွမျဖစ္ခ်င္ရင္ေတာ့ ဘာမွမလုပ္ဘဲ ေနလုိ႔ရေပမယ့္ တစ္ခုခုျဖစ္ခ်င္ရင္ေတာ့ တစ္ခုခုကုိ လုပ္မွျဖစ္မွာပါ။ ဘာမွမလုပ္တဲ့ သူေတြအတြက္ အခ်ိန္ေတြဟာ အခ်ည္းႏွီးပုိေနတတ္၊ အခ်ည္းႏွီး ကုန္ဆုံးေနတတ္ေပမယ့္ အလုပ္လုပ္ေနသူေတြ အတြက္ကေတာ့ အခ်ိန္မေလာက္ဘဲ ရွိတတ္ၿပီး ကုန္ဆုံးသြားသမွ် အခ်ိန္ေတြဟာလည္း အက်ိဳးရွိတဲ့ ကုန္ဆုံးမႈေတြခ်ည္းပါပဲ။ ဘုန္းဘုန္းအေနနဲ႔ ဒုတိယ၀ါကုိ ျမန္မာျပည္မွာ ျပန္ဆုိမယ္ေျပာေတာ့ ဒကာေလးတစ္ေယာက္က အရွင္ဘုရား ဟုိေရာက္ရင္ ဘယ္လုိေနမလဲ… ပ်င္းေနမွာေပါ့ေနာ္လုိ႔ ေျပာဖူးပါတယ္။ ဘုန္းဘုန္းျပန္ေျပာျဖစ္တာက “ပ်င္းဖုိ႔ အခ်ိန္မရေလာက္ပါဘူး“လုိ႔ပါပဲ။ ဘာျဖစ္လုိ႔လည္းဆုိေတာ့ ဘုန္းဘုန္းအတြက္က ဘယ္ေနရာေရာက္ေရာက္ အလုပ္လုပ္ေနမွာ ျဖစ္လုိ႔ပါ။ အလုပ္လုပ္ေနတဲ့သူအတြက္ အလုပ္လည္း မရွားပါဘူး။ ဘုန္းဘုန္းက အဲဒီဒကာေလးကုိ ဘုန္းဘုန္းျမန္မာျပည္ ျပန္ေရာက္တဲ့အခါ “၀ါတြင္းသုံးလ ေက်ာင္းမွာရွိတဲ့ တပည့္ေတြကုိ စာခ်ေပးရဖုိ႔ ရွိေၾကာင္း၊ အထူးသျဖင့္ ဘုန္းဘုန္းေက်ာင္းကုိ ကုိးကြယ္ေနတဲ့ ရပ္ကြက္ထဲက အသက္အရြယ္ ႀကီးေနၿပီျဖစ္တဲ့ ဆင္းရဲသား ဒကာႀကီး ဒကာမႀကီးမ်ားကုိ ဥပုသ္ေန႔တုိင္း တရားဓမၼေဟာေျပာေပးရင္ ၀ိပႆနာအလုပ္ကုိလည္း အားထုတ္ခုိင္းမွာျဖစ္ေၾကာင္း၊ ၿပီးေတာ့ လူငယ္မ်ားအတြက္လည္း ဘာသာေရးအႏွစ္သာရမ်ားကုိ ေဟာေျပာပုိ႔ခ်ေပးမွာျဖစ္ေၾကာင္း၊ အဲ… ျမန္မာျပည္မွာ ရွိတဲ့အခ်ိန္မွာေတာ့ အြန္လုိင္းကေန စာေရးတဲ့အလုပ္ကုိေတာ့ ထင္သေလာက္ လုပ္ႏုိင္မွာမဟုတ္ေၾကာင္း“ စသျဖင့္ ေျပာျပျဖစ္ပါတယ္။

ဆုိလုိတာက အလုပ္လုပ္ေနမႈနဲ႔ ပတ္သက္လုိ႔ပါ။ အလုပ္တစ္ခုခုကုိ လုပ္ေနတဲ့သူမ်ားအတြက္ အလုပ္မရွားသလုိ အခ်ိန္လည္းမေလာက္ပါဘူး၊ ပ်င္းခ်ိန္လည္း မရပါဘူးလုိ႔ ဆုိလုိတာပါ။ အဓိကကေတာ့ ဘယ္ေနရာေရာက္ေရာက္ အလုပ္လုပ္ေနဖုိ႔ပါပဲ။ ဘုန္းဘုန္းအၿမဲအမွတ္ရေနတဲ့ ဆုံးမစကားေလးတစ္ခု ရွိပါတယ္။ အင္းစိန္ရြာမ ပရိယတၱိစာသင္တုိက္ ဆရာေတာ္ ဦးတိေလာကဘိ၀ံသရဲ႕ “စားဖုိ႔လုပ္ျခင္းထက္ လုပ္ဖုိ႔စားျခင္းက ပုိေကာင္းတယ္“ ဆုိတဲ့ စကားေလးပါ။ သိပ္ေကာင္းၿပီး ထိမိတဲ့ စကားေလးပါ။ ဘုန္းဘုန္းတုိ႔တေတြ စားဖုိ႔အတြက္ပဲ လုိက္ေနရင္ ၿပီးမွာမဟုတ္ေတာ့ပါဘူး။ စားခဲ့တဲ့ဘ၀ေတြကလည္း မနည္းပါဘူး။ ခုလည္းစားေနတုန္း၊ ေနာင္လည္းစားေနၾကဦးမွာပါ။ သံသရာတစ္ေလွ်ာက္လုံး စားလာခဲ့ၾကတာ၊ စားဖုိ႔ေနာက္ခ်ည္းပဲ လုိက္ေနခဲ့ၾကတာဆုိေတာ့ ပင္ပန္းလုိက္တာ။ ဆရာေတာ္ ေျပာသလုိပဲ လုပ္ဖုိ႔စားၾကတာဆုိရင္ အစားနဲ႔ပတ္သက္ၿပီး သိပ္ဒုကၡမေရာက္ႏုိင္ပါဘူး။ ၿပီးေတာ့ လုပ္ေနတဲ့သူအတြက္လည္း အစားက မရွားျပန္ပါဘူး။ ဒါေၾကာင့္ စားဖုိ႔ခ်ည္းပဲ လုပ္မေနၾကဘဲ လုပ္ဖုိ႔အတြက္ စားတာလုိ႔ စိတ္မွာထားၿပီး အလုပ္ကုိပဲ ႀကိဳးစားလုပ္ၾကဖုိ႔ပါ။

ထားပါေတာ့။ ဘုန္းဘုန္းလည္း ေျပာခ်င္တာက တစ္ျခား ေျပာေနတာက တစ္ျခားျဖစ္ေနျပန္ပါၿပီ။ အဓိကေျပာခ်င္တာက ဘုန္းဘုန္းရဲ႕ ဓမၼစာမ်က္ႏွာ လိပ္စားေျပာင္းသြားတယ္ ဆုိတာကုိ ေျပာခ်င္တာပါ။ လိပ္စာေျပာင္းေပမယ့္ အရင္လိပ္စာနဲ႔ ၀င္ရင္လည္း ရီဒါ႐ုိက္လုပ္ေပးထားတဲ့ အတြက္ အေျပာင္းအလဲ မရွိပါဘူး။ စတုိင္လ္ေရာ၊ စာသားေရာ၊ အေၾကာင္းအရာေရာ ဘာမွ မေျပာင္းလဲဘဲ လိပ္စာသာ ေျပာင္းလဲလုိက္ျခင္း ျဖစ္ေၾကာင္း ေျပာခ်င္တာပါ။ ဒီအေၾကာင္းေျပာင္းရင္းနဲ႔ အေၾကာင္းအက်ိဳး ဆက္စပ္မႈေလးကုိလည္း ေျပာျဖစ္သြား၊ အလုပ္လုပ္ေနသူေတြ အေၾကာင္းလည္း ဂုဏ္ျပဳသြားျဖစ္ခဲ့ျခင္း ျဖစ္ပါတယ္။ ဘယ္လုိပဲ ျဖစ္ျဖစ္ အားလုံးကုိ တုိက္တြန္းလြန္တာက အလုပ္လုပ္ေနၾကဖုိ႔ပါ။ ဘာမွမလုပ္ဘဲမေနၾကဘဲ တစ္ခုခုကုိ လုပ္ေနၾကဖုိ႔ပါ။ တစ္ခုခုဆုိၿပီးေရာဆုိၿပီး မဟုတ္တာေတြလည္း မလုပ္မိၾကဖုိ႔လုိပါတယ္။ အဟုတ္လုပ္မွ အဟုတ္ျဖစ္မွာ ျဖစ္သလုိ အေကာင္းလုပ္မွလည္း အေကာင္းျဖစ္လာမွာပါ။ ဒါေၾကာင့္ အေကာင္းျဖစ္ဖုိ႔ မေကာင္းပစ္ၿပီး ေျပာင္းျပစ္လုိက္ၾကပါဟု တုိက္တြန္းရင္း…

Read more »

ျဗဟၼစုိရ္တရားႏွင့္ လူမႈဆက္ဆံေရး…

ဘုန္းဘုန္းတုိ႔ တရားပဲြတစ္ခုမွာ ဒကာမႀကီးတစ္ေယာက္က သူ႔ရဲ႕အေတြ႕အႀကဳံေလးကုိ ေလွ်ာက္ပါတယ္။ “အရွင္ဘုရား… တပည့္ေတာ္ဟာ အသက္အရြယ္ ႀကီးရင့္လာတာနဲ႔အမွ် ျဖတ္သန္းခဲ့ရတာေတြလည္း မ်ားၿပီ၊ ေတြ႕ႀကဳံခဲ့ရတာေတြလည္း မ်ားၿပီ၊ ဆက္ဆံခ့ဲရသူေတြလည္း ေတာ္ေတာ္စုံခဲ့ၿပီဘုရား။ အထူးသျဖင့္ အက်င့္စ႐ုိက္အမ်ိဳးမ်ိဳး ရွိတဲ့သူေတြနဲ႔အမ်ားႀကီး ေတြ႕ႀကဳံဆက္ဆံခဲ့ရပါတယ္။ အခုလည္းဆက္ဆံတုန္း၊ ေနာင္လည္း ဆက္ဆံေနရဦးမွာပါ။ ဒါေပမယ့္ အရွင္ဘုရားေရ… လူေတြက အမ်ိဳးမ်ိဳး ဆုိေတာ့ တပည့္ေတာ္ဘက္က ဘယ္လုိပဲႀကိဳးစား ဆက္ဆံဆက္ဆံ လူမႈဆက္ဆံေရးမွာ အဆင္မေျပလွဘူးဘုရား..။ တပည့္ေတာ္လည္း ႀကိဳးစားတာပဲ မွန္ကန္ၿပီး အက်ိဳးရွိတဲ့ လူမႈဆက္ဆံေရး မျဖစ္ခဲ့ဘူးဘုရား…။ အဲဒါ… အရွင္ဘုရားအေနနဲ႔ ဘုရားအဆုံးအမနဲ႔ ကုိက္ညီမယ့္ လူမႈနယ္ပယ္မွာ အေကာင္းဆုံး ဆက္ဆံႏုိင္မယ့္ ဆက္ဆံနည္းေလးရွိရင္ တပည့္ေတာ္မကုိ မိန္႔ၾကားေပးပါဘုရား“ လုိ႔ ေလွ်ာက္ဖူးပါတယ္။ “အင္း… ရွိပါတယ္ ဒကာမႀကီး…၊ ျဗဟၼစုိရ္တရားေလး လက္ကုိင္ ထားၿပီး ဆက္ဆံၾကည့္ပါ၊ အားလုံးနဲ႔ အဆင္ေျပသြားပါလိမ့္မယ္“ လုိ႔ ဘုန္းဘုန္း အေနနဲ႔ အေျဖေပးလုိက္ပါတယ္။

ဟုတ္ပါတယ္။ ေလာကမွာ လူအမ်ိဳးမ်ိဳး၊ အက်င့္စ႐ုိက္အမ်ိဳးမ်ိဳး၊ သေဘာထားအမ်ိဳးမ်ိဳးရွိတဲ့ အတြက္ေၾကာင့္ စိတ္ေတြလည္း အမ်ိဳးမ်ိဳး ျဖစ္ေနၾကၿပီး လူမႈဘ၀ဆက္ဆံေရးဟာ တစ္ဦးနဲ႔တစ္ဦး အဆင္ေျပေျပ ရွိဖုိ႔မလြယ္လွပါဘူး။ ဒါေပမယ့္ လြယ္ေအာင္ဆက္ဆံလုိ႔ေတာ့ ရပါတယ္။ အဲဒါက ကုိယ့္ကုိယ္ကုိ အရင္ျပဳျပင္ၿပီး ကုိယ္ကုိယ္တုိင္ရဲ႕ စိတ္ထဲမွာ ရွိရမယ့္ တရားေလးမ်ားကုိ တည္ရွိေအာင္ ႀကိဳးစားရယူကာ ဆက္ဆံၾကည့္တဲ့ နည္းေလးပါ။ ဒီနည္းကုိ ျဗဟၼစုိရ္တရား လက္ကုိင္ထားၿပီး ဆက္ဆံတဲ့နည္းလုိ႔ အလြယ္ေျပာႏုိင္ပါတယ္။ တကယ္ေတာ့ ေလာကမွာ လူေတြအမ်ိဳးမ်ိဳး ရွိတယ္လုိ႔ ေျပာေနၾကေပမယ့္ ျမန္မာ၊ တ႐ုတ္၊ ဂ်ပန္၊ ကုိရီးယား၊ အေမရိကန္၊ အဂၤလန္စတဲ့ အမည္နာမေတြကုိမသုံးဘဲ မႏုႆဘုံလုိ႔ေခၚတဲ့ လူ႔ဘုံမွာရွိတဲ့ လူသားေတြလုိ႔သာ ေျပာလိုက္ရင္ လူအမ်ိဳးအစား အမ်ားႀကီး မရွိေတာ့ပါဘူး။ လူအမ်ိဳးမ်ိဳးလည္း မကဲြေတာ့ပါဘူး။ အသားအေရာင္၊ အျဖဴအမည္း၊ ဆံပင္အေမြး အျဖဴအနီစတာေတြဟာ အေရျပားေပၚမွာ ျဖစ္လာတဲ့ ကဲြျပားျခားနားမႈမ်ားသာျဖစ္ၿပီး ပခုံးႏွစ္ဘက္ၾကားက ေခါင္းေပါက္လာၾကကာ ႐ုပ္နာမ္ႏွစ္ပါးခႏၶာငါးပါးနဲ႔ ဖဲြ႕စည္းထားတဲ့ လူလုိ႔သာနားလည္လုိက္ရင္ လူအမ်ိဳးအစား မမ်ားေတာ့ပါဘူး။ တိတိက်က် ခဲြျခားလိုက္ရင္ ေလးမ်ိဳးပဲ ရွိပါတယ္။ အဲဒီေလးမ်ိဳးက..

၁။ ကုိယ္နဲ႔တန္းတူျဖစ္တဲ့သူ
၂။ ကုိယ့္ေအာက္နိမ့္က်တဲ့သူ
၃။ ကုိယ့္ထက္သာတဲ့သူ
၄။ ကုိယ့္နဲ႔တန္းတူလည္းမဟုတ္၊ နိမ့္က်တာလည္းမဟုတ္၊ သာတာလည္းမဟုတ္တဲ့ ၾကားျဖစ္တဲ့သူ
တုိ႔ပဲျဖစ္ပါတယ္။
ဆုိေတာ့ကား ဘယ္ေလာက္ပဲလူေတြ အမ်ိဳးမ်ိဳးရွိေနပါေစ ဒီေလးမ်ိဳးထဲမွာပဲ သြားၿပီးအက်ဳံး၀င္ပါေတာ့တယ္။ အဲဒီေတာ့ ဒီလူေလးမ်ိဳးကုိပဲ အဆင္ေျပေအာင္ ဆက္ဆံႏုိင္မယ္၊ ဆက္ဆံလုိက္မယ္ဆုိရင္ လူမႈဘ၀ဆက္ဆံေရးဟာ အားလုံးအဆင္ေျပသြားမွာပါ။ ေကာင္းပါၿပီ။ ဒီလူေလးမ်ိဳးကုိ ဘယ္လုိစိတ္ထား၊ ဘယ္လုိတရားေတြနဲ႔ လုိက္ကုိင္ထား ဆက္ဆံၾကမလဲဆုိရင္ ခုနေျပာခဲ့တဲ့ ျဗဟၼစုိရ္တရား လက္ကုိင္ထားၿပီး ဆက္ဆံၾကည့္ဖုိ႔ပါပဲ။ ျဗဟၼစုိရ္ဆုိတာ ျဗဟၼစရိယဆုိတဲ့ ပါဠိစကားလုံးကုိ တုိက္႐ုိက္ျမန္မာမႈျပဳထားျခင္း ျဖစ္ပါတယ္။ ျဗဟၼစရိယ = ျမတ္ေသာအက်င့္လုိ႔ အဓိပၸါယ္ယူႏုိင္သလုိ ျဗဟၼာ့ျပည္ေရာက္ေၾကာင္း အက်င့္လုိ႔လည္း နားလည္ႏုိင္ပါတယ္။ ျဗဟၼ= ျမတ္ေသာ၊ တစ္နည္းအားျဖင့္ ျဗဟၼာတုိ႔နဲ႔ သက္ဆုိင္ေသာ၊ စရိယ= အက်င့္လုိ႔ တစ္လုံးခ်င္းအဓိပၸါယ္ ဖြင့္ဆုိႏုိင္ပါတယ္။ ဒီျဗဟၼစရိယေခၚ ျဗဟၼစုိရ္တရား ေလးပါးရွိပါတယ္။ ဒီေလးပါးက…

၁။ ေမတၱာ
၂။ က႐ုဏာ
၃။ မုဒိတာ
၄။ ဥေပကၡာ

ဆုိတဲ့ တရားေလးပါးပါပဲ။ ေမတၱာက ခ်စ္ခင္ျခင္း အက်ိဳးလုိလာျခင္းလုိ႔ အဓိပၸါယ္ရၿပီး က႐ုဏာကေတာ့ သနားျခင္းလုိ႔ အဓိပၸါယ္ရပါတယ္။ မုဒိတာကေတာ့ သူတပါးႀကီးပြား တုိးတက္မႈအေပၚ ၀မ္းေျမာက္ျခင္းျဖစ္ၿပီး ဥေပကၡာကေတာ့ အျပစ္လည္းမျဖစ္၊ အခ်စ္လည္းမျဖစ္၊ တစ္နည္းအားျဖင့္ ကုသုိလ္လည္းမျဖစ္၊ အကုသုိလ္လည္းမျဖစ္ျခင္းလုိ႔ အဓိပၸါယ္ရပါတယ္။ ဒီေတာ့ကား လူအမ်ိဳးမ်ိဳးမရွိ ေလးမ်ိဳးပဲရွိတဲ့ လူမ်ိဳးမ်ားကုိ ဒီတရားေလးပါးပဲ လက္ကုိင္ထား ဆက္ဆံၾကည့္ႏုိင္မယ္ဆုိရင္ လူမႈနယ္ပယ္ ဆက္ဆံေရးဟာ ေသခ်ာေပါက္ အဆင္ေျပသြားမွာပါ။

ပမထဆုံး တန္းတူျဖစ္တဲ့သူ။ တန္းတူျဖစ္တယ္ဆုိတာ ကုိယ္နဲ႔အသက္အရြယ္၊ ရာထူးဌာနႏၲရ၊ ဂုဏ္အားျဖင့္ တန္းတူျဖစ္တဲ့သူကုိ ေျပာတာပါ။ ဒီလုိ အစစအရာအရာ တူညီေနတဲ့ အတူျဖစ္ေနတဲ့ သူေတြကုိ ေတြ႕ရင္ ေမတၱာတရားလက္ကုိင္ထားၿပီး ဆက္ဆံၾကည့္ရမယ္တဲ့။ ဆက္ဆံၾကည့္ပါေပါ့…။ အဲလုိ ေမတၱာတရား မထားႏုိင္ဘူးဆုိရင္ေတာ့ သူနဲ႔ကုိယ္ဟာ အကုန္တူေနတဲ့အတြက္ သူ႔ထက္ငါသာေအာင္ ၿပိဳင္ဆုိင္တတ္ၾကပါတယ္။ ၿပိဳင္လာၿပီဆုိရင္ေတာ့ မေကာင္းေတာ့ပါဘူး။ ပညာေတြၿပိဳင္၊ ရာထူးေတြၿပိဳင္၊ မာနေတြၿပိဳင္စသျဖင့္ လုပ္လာတတ္ၾကပါတယ္။ ၿပိဳင္ရင္းၿပိဳင္ရင္းနဲ႔ အႏုိင္ရေအာင္ မဟုတ္တဲ့နည္းေတြ သုံးလာတတ္ပါတယ္။ ခဏအႏုိင္ရဖုိ႔အတြက္ သံသရာနဲ႔အၿပိဳင္ ေပးဆပ္ရတ့ဲအထိ လုပ္လာတတ္ပါတယ္။ ဒီအခါမွာ ၿပိဳင္ရင္းၿပိဳင္ရင္း အ႐ႈံးေတြျဖစ္ကာ အပါယ္ခရီးမွာ လုံးလုံးနစ္တတ္ၾကပါတယ္။ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ သူမ်ားနဲ႔ ၿပိဳင္တာမေကာင္းပါဘူး။ သုိ႔ေသာ္ ကုိယ့္ကုိယ္ကုိေတာ့ ၿပိဳင္ေနရပါမယ္။ ယေန႔ငါနဲ႔ မနက္ျဖန္ငါဟာ မတူေအာင္ ၿပိဳင္ေနရပါမယ္။ မေကာင္းတဲ့ ဘက္မွာမဟုတ္ ေကာင္းတဲ့ဘက္ေတြမွာပါ။ ယေန႔ငါဟာ ကံငါးပါးမလုံေသးေပမယ့္ မနက္ျဖန္ငါကေတာ့ ကံငါးပါးလုံေစရမယ္လုိ႔ ၿပိဳင္ရပါမယ္။ ယေန႔ငါဟာ ကုိယ္က်င့္တရား မေကာင္းေပမယ့္ မနက္ျဖန္ငါကေတာ့ ကုိယ္က်င့္တရားေကာင္းရမယ္လုိ႔ ၿပိဳင္ရပါမယ္။ ယေန႔ငါဟာ ဒါန၊ သီလ၊ ဘာ၀နာ အလုပ္ေတြကုိ ဒီေလာက္ပဲ လုပ္ႏုိင္ေသးေပမယ့္ မနက္ျဖန္ငါကေတာ့ ဒီထက္ပုိၿပီး လုပ္ႏုိင္ရမယ့္လုိ႔ ၿပိဳင္ရပါမယ္။ ဒီေန႔ငါဟာ စိတ္ထားေလးေတြကုိ ဒီေလာက္ပဲ ျပဳျပင္ႏုိင္ေသးေပမယ့္ မနက္ျဖန္ငါကေတာ့ ဒီထက္ပုိၿပီး ျပဳျပင္ႏုိင္ရမယ္လုိ႔ ၿပိဳင္ရပါမယ္။ ဒါက ကုိယ့္ရဲ႕ သံသရာေကာင္းေရးအတြက္ ၿပိဳင္ရမွာကုိ ေျပာတာပါ။ သူတပါးေတြနဲ႔ကေတာ့ ၿပိဳင္ဖုိ႔မလုိပါဘူး။ တူလာရင္ ေမတၱာနဲ႔ ဆက္ဆံတတ္ဖုိ႔ပဲ လုိပါတယ္။ သူ႔အက်ိဳးကုိ ၾကည့္တတ္ျမင္တတ္ေအာင္ ႀကိဳးစားေပးဖုိ႔ပဲ လုိပါတယ္။ ဒါဆုိရင္ တန္းတူျဖစ္တဲ့သူေတြနဲ႔ ဆက္ဆံရာမွာ အခက္အခဲ မရွိႏုိင္ေတာ့ပါဘူး။ ဒါေၾကာင့္ ကုိယ္နဲ႔တန္းတူျဖစ္တဲ့သူကုိ ေမတၱာတရား လက္ကုိင္ထားၿပီး ဆက္ဆံၾကည့္ဖုိ႔၊ ေမတၱာမထားႏုိင္က ၿပိဳင္လာႏုိင္ၿပီး ၿပိဳင္လာရင္ အျပစ္ျဖစ္လာတတ္တဲ့အတြက္ မၿပိဳင္ၾကဖုိ႔ ဆုိျခင္းျဖစ္ပါတယ္။

ေနာက္ ကုိယ့္ေအာက္နိမ့္က်တဲ့သူ။ ဒီနိမ့္က်တယ္ဆုိရာမွာလည္း အသက္အရြယ္၊ ရာထူးဌာနႏၲရ၊ ဂုဏ္အားျဖင့္ နိမ့္က်တာကုိ ေျပာတာပါ။ ဒီလုိ ကုိယ့္ေအာက္နိမ့္က်တဲ့သူကုိေတာ့ က႐ုဏာတရားလက္ကုိင္ထားၿပီး ဆက္ဆံၾကည့္ပါတဲ့။ က႐ုဏာဆုိတာ သနားျခင္းကုိ ေျပာတာပါ။ အဲလုိ ကုိယ့္ေအာက္နိမ့္က်တဲ့သူေတြနဲ႔ ဆက္ဆံတဲ့အခါမွာ သနားျခင္း က႐ုဏာတရား မထားႏုိင္ရင္ အႏုိင္ယူလာတတ္၊ အႏုိင္က်င့္လာတတ္ပါတယ္။ အႏုိင္က်င့္လာၿပီဆုိရင္လည္း မေကာင္းေတာ့ပါဘူး။ ႏုိင္ထက္စီးနင္းလုပ္တာ မတရားဖိႏွိပ္မႈျပဳတာ၊ တစ္ဘက္သူကုိ အက်ပ္အတည္း ဒုကၡျဖစ္ေအာင္လုပ္တာ စတာေတြဟာ အကုသုိလ္အျပစ္ေတြနဲ႔ ဆက္ဆံေနၿပီး အပါယ္လားေစႏုိင္တဲ့အထိ ျဖစ္တတ္ပါတယ္။ ေသခ်ာစဥ္းစားၾကည့္ရင္ ကုိယ့္ေလာက္မွမေတာ္၊ ကုိယ့္ေလာက္မွ အရည္အခ်င္းမရွိ၊ ကုိယ့္ေလာက္မွ ကံအက်ိဳးေပးမေကာင္းလုိ႔ ကိုယ့္ေအာက္ေရာက္ေနကာ ကုိယ့္ထက္နိမ့္က်ေနသူကုိ ဘာေၾကာင့္ အႏုိင္ယူၾကေတာ့မွာလဲ…၊ သူ႔ကုိႏုိင္လုိ႔ေကာ ကုိယ့္အတြက္ ဘာအက်ိဳးျဖစ္သြားမွာလဲ..၊ ကုိယ့္ေလာက္မွ မရွိဘဲ အစစအရာရာ နိမ့္က်ေနသူကုိ အႏုိင္ယူေတာ့ေကာ ကုိယ္ကဘာေတြ ရသြားမွာလဲ…စသျဖင့္ စဥ္းစားစရာေတြပါ။ ဒါေပမယ့္ ရသြားတာတစ္ခုေတာ့ ရွိလိမ့္မယ္။ ကုိယ့္ေအာက္နိမ့္က်သူကုိ အႏုိင္ယူလုိက္တဲ့ ေဒါသေၾကာင့္ အကုသုိလ္အျပစ္ျဖစ္သြားၿပီး ေဒါသရဲ႕ ေနာက္ဆက္တဲြအျဖစ္ ေနာင္တနဲ႔ ေသာကေတြ ရသြားပါလိမ့္မယ္။ ဒါဟာ က႐ုဏာမထားႏုိင္ဘဲ အႏုိင္ယူလုိက္ျခင္းရဲ႕ ဆုိးက်ိဳးပါ။ ဒါေၾကာင့္ ကုိယ့္ေအာက္နိမ့္က်သူကုိ အႏုိင္မယူဘဲ သနားျခင္း က႐ုဏာတရား လက္ကုိင္ထားၿပီး ဆက္ဆံႏုိင္မယ္ဆုိရင္ ဒီလုိသူမ်ိဳးမ်ားရွိတဲ့ လူမႈနယ္ပယ္ ဆက္ဆံေရးဟာ အဆင္ေျပသြားမွာပါလုိ႔ ဆုိရျခင္းျဖစ္ပါတယ္။

ကုိယ္ထက္သာသူနဲ႔ ဆက္ဆံဖုိ႔ကေတာ့ မုဒိတာတရား အထူးလုိအပ္ပါတယ္။ မုဒိတာဆုိတာ ၀မ္းေျမာက္ေပးတာ၊ အတူေပ်ာ္ရႊင္ ေက်နပ္ေပးတာကုိ ေျပာတာပါ။ ကုိယ့္ထက္ အသက္သိကၡာဂုဏ္၀ါ၊ ရာထူးဌာနႏၲရ စသည္သာသူကုိ ဆက္ဆံတဲ့အခါ ဒီမုဒိတာက အလြန္အေရးပါပါတယ္။ မုဒိတာတရား ထားႏုိင္မွ အဆင္ေျပေအာင္ ဆက္ဆံႏုိင္ပါတယ္။ မုဒိတာတရား မထားႏုိင္ဘူးဆုိရင္ေတာ့ သူနဲ႔ဆန္႔က်င္ဘက္ျဖစ္တဲ့ ဣႆာနဲ႔ မစၧရိယ တရားေတြက ၀င္ေရာက္ေနရာ ယူသြားတတ္ပါတယ္။ ဣႆာဆုိတာ သူတပါးအေပၚမွာ မနာလုိျဖစ္တာ၊ မစၧရိယဆုိတာက မိမိမွာရွိတာကုိ ၀န္တုိတာပါ။ ႏွစ္ခုလုံးမေကာင္းပါဘူး။ စာေပက ဒီတရားႏွစ္ပါးကုိ အတြင္းရန္သူႏွစ္ဦးလုိ႔ ဆုိပါတယ္။ ဒီအတြင္းရန္သူ ႏွစ္ဦးကုိယ့္သႏၲာန္မွာျဖစ္ၿပီဆုိရင္ သူတုိ႔က ကုိယ့္ကုိအရင္ ႏွိပ္စက္ေတာ့တာပါပဲ။ ဒီလုိႏွိပ္စက္ခံရေတာ့ ကုိယ္ကလည္း ဒီႏွစ္ပါးရဲ႕ ေစ့ေဆာ္ေစခုိင္းခ်က္နဲ႔ သူတပါးအေပၚမွာလည္း ဒုကၡေပးႏွိပ္စက္မိျပန္ပါတယ္။ ဒီတရားႏွစ္ပါးဟာ ကုိယ့္ကုိလည္း ပူေလာင္ေစတတ္သလုိ သူတပါးကုိလည္း ပူေလာင္ေစတတ္ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ဒီတရားေတြ မ၀င္ေအာင္ အၿမဲႀကိဳးစားရပါတယ္။ ဒီတရား၀င္လာတာဟာ ခုနေျပာခဲ့တဲ့ မုဒိတတရား မရွိလုိ႔၊ မုဒိတာတရား ေခါင္းပါးလုိ႔ျဖစ္တာပါ။ ဒါေၾကာင့္ မုဒိတာ ပြားႏုိင္ေအာင္ ႀကိဳးစားပါလုိ႔ ဆုိရျခင္းျဖစ္ပါတယ္။ အေျပာလြယ္သေလာက္ အလုပ္ခက္တာ ဒီမုဒိတာ တရားပါ။ မ်ားေသာအားျဖင့္ လူေတြဟာ က႐ုဏာတရား ျဖစ္ဖုိ႔လြယ္သေလာက္ မုဒိတာတရားပြားေပးဖုိ႔ ခက္တတ္ၾကပါတယ္။ ခက္လုိ႔ မျပဳျပင္ဘူး ဒီတုိင္းထားလုိက္မယ္ဆုိရင္ ပုိလုိ႔သာ ဆုိးေစပါလိမ့္မယ္။ ဒါေၾကာင့္ ကုိထက္သာတဲ့ သူေတြနဲ႔ အဆင္ေျပေအာင္ ဆက္ဆံႏုိင္ဖုိ႔ သူတပါးရဲ႕ တုိးတက္မႈအေပၚ၊ ေအာင္ျမင္မႈအေပၚ၊ အစစအရာရာ ၀မ္းေျမာက္၀မ္းသာ ေပးႏုိင္ေအာင္ မုဒိတာတရား လက္ကုိင္ထားၿပီး ဆက္ဆံၾကည့္ဖုိ႔လုိပါတယ္။ ဒီလုိဆုိရင္ လူမႈနယ္ပယ္မွာ အဆင္ေျပသြားပါလိမ့္မယ္။

တစ္ခ်ိဳ႕က်ေတာ့ ေမတၱာထား ဆက္ဆံေပးလုိ႔လည္းမရ၊ က႐ုဏာတရားထားေပးလုိ႔လည္း မျဖစ္၊ မုဒိတာပြားေပးလုိ႔လည္း အဆင္မေျပတဲ့ ဟုိဟာလည္းမဟုတ္ ဒါလည္းမဟုတ္တဲ့ ၾကားျဖစ္ေနတဲ့ သူေတြလည္း ရွိပါတယ္။ ဒီလုိသူမ်ိဳးကုိေတာ့ ဥေပကၡာတရား လက္ကုိင္ထားၿပီး ဆက္ဆံၾကည့္ေစခ်င္ပါတယ္။ အဆင္ေျပသြားပါလိမ့္မယ္။ ဥေပကၡာဆုိတာ ၿပီးၿပီးေရာ သူဟာသူ ျဖစ္ခ်င္ရာျဖစ္ဆုိၿပီး လ်စ္လ်ဴ ႐ႈပစ္လုိက္တာမ်ိဳး မဟုတ္ပါဘူး။ တစ္ဘက္သူကုိ အမွီျပဳၿပီး ကုသုိလ္လည္း မျဖစ္၊ အကုသိုလ္လည္း မျဖစ္ေအာင္ ေနလုိက္တာပါ။ ငါေကာင္းရဲ႕သားန႔ဲ ငါ့အေပၚဒီလုိလုပ္တာ ေတာ္ၿပီကြာ ဒင္းထုိက္နဲ႔ဒင္းပဲ ရွိပါေစဆုိတဲ့ ကုိယ္အလုိမက်လုိ႔ လွည့္မၾကည့္ဘဲ ျပစ္ထားတာမ်ိဳး မဟုတ္ပါဘူး။ သူ႔အေပၚ အမုန္းတရားလည္း မထား၊ အခ်စ္တရားလည္း မထားဘဲ ကုိယ့္ကုိယ္ကုိ အျပစ္မျဖစ္ေအာင္ ေနလုိက္တဲ့ သေဘာကုိ ဥေပကၡာလုိ႔ ဆုိႏုိင္ပါတယ္။ တစ္ခါတစ္ရံမွာ တစ္ခ်ိဳ႕သူေတြဟာ ဘယ္လုိပဲ ကုိယ့္ဘက္က လုိက္ေလ်ာသီးခံ အမ်ိဳးမ်ိဳးႀကိဳးစား ဆက္ဆံေပမယ့္ အဆင္မေျပၾကပါဘူး။ ဒီလုိသူမ်ိဳးကုိ အတင္းအဓမၼလုိက္ၿပီး ႀကိဳးစားဆက္ဆံေနရရင္လည္း သူကဘာမွျဖစ္မွာမဟုတ္ဘူး ကုိယ္သာအကုသိုလ္ေတြ တုိးလာတတ္ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ဒီလုိသူမ်ိဳးက်ေတာ့ “ေအးေလ… သတၱ၀ါေတြဆုိတာ သေဗၺသတၱာ ကမၼႆကာ ဆုိတဲ့အတုိင္း သူကံနဲ႔သူျဖစ္ေနတာပါလား၊ အဲဒီလုိ မတူညီတဲ့ ကံေတြနဲ႔ ေနသူေတြကုိ ငါက တူေအာင္လုိက္ညွိေနလည္း ငါပဲအကုသုိလ္ေတြ တုိးေနေတာ့မွာပဲ၊ သူ႔ကုိအမွီျပဳၿပီး အကုသိုလ္္လည္း မျဖစ္ေအာင္ ကုသုိလ္လည္းမျဖစ္ေအာင္ ငါဘာသာငါေနတာပဲ ေကာင္းပါတယ္..“ ဆုိတဲ့ စိတ္ေလးနဲ႔ပဲ ေနႏုိင္ေအာင္ ႀကိဳးစားလုိက္ရင္ ဒီလုိ ၾကားက်ေနတဲ့သူအေပၚမွာလည္း အဆင္ေျပေအာင္ ေတြးတတ္ ေနတတ္၊ ဆက္ဆံတတ္သြားမွာပါ။

အခ်ဳပ္အားျဖင့္ လူအမ်ိဳးမ်ိဳး အက်င့္အမ်ိဳးမ်ိဳး စိတ္အမ်ိဳးမ်ိဳး ရွိေနတယ္လုိ႔ ဘယ္ေလာက္ပင္ ေျပာၾကပါေစ၊ လူမ်ိဳးေတြ ဘယ္လုိပဲကြားျပားၾကပါေစ၊ အႏွစ္သာရ အဆင့္အတန္းနဲ႔ ခဲြလုိက္ရင္ ေလးမ်ိဳးပဲ ရွိတဲ့အတြက္ ဒီလူေလးမ်ိဳးကုိ အဆင္ေျပေအာင္ ႀကိဳးစားကာ လူမႈနယ္ပယ္မွာ လူေတြကုိ အမွီျပဳၿပီး အကုသုိလ္မျဖစ္ေအာင္ ဆက္ဆံႏုိင္ဖုိ႔ အျမတ္ဆုံး ဆက္ဆံနည္းျဖစ္တဲ့ ျဗဟၼစရိယေခၚ ျမတ္ေသာျဗဟၼစုိရ္ အက်င့္တရားကုိသာ အသုံးျပဳ ဆက္ဆံတတ္ၾကဖုိ႔ပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒီျဗဟၼစုိရ္တရားဟာ ျဗဟၼျပည္ေရာက္ေၾကာင္း ျမတ္ေသာအက်င့္ေကာင္း ျဖစ္ေပမယ့္ လူ႔ေဘာင္အဖဲြ႕အစည္းတြင္လည္း ရွိသင့္တဲ့တရား၊ လက္ကုိင္ထားသင့္တဲ့ တရားျဖစ္ပါတယ္။ ဒီျဗဟၼစုိရ္တရားေတြ မရွိေတာ့ဘူး၊ ေခါင္းပါးသြားၿပီဆုိရင္ေတာ့ အဲဒီလူ႔အဖဲြ႕အစည္း၊ အဲဒီေနရာ၊ အဲဒီပတ္၀န္းက်င္၊ အဲဒီၿမိဳ႕ရြာ၊ အဲဒီတုိင္းႏုိင္ငံဟာ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးေတြလည္း ေခါင္းပါးကုန္ေတာ့တာပါပဲ။ တစ္ဦးနဲ႔တစ္ဦး ဆက္ဆံေရး အဆင္မေျပ ျဖစ္ေတာ့တာပါပဲ။ တစ္ဦးနဲ႔တစ္ဦး အဆင္မေျပ ရန္ၿငိဳးေတြျဖစ္လာရင္ စစ္ပဲြေတြလည္း ျဖစ္လာၾကေတာ့တာပါပဲ။ ယေန႔ကမၻာေလာကႀကီးကုိ ၾကည့္ရင္ ဟုိႏုိင္ငံဒီႏုိင္ငံ လူအခ်င္းခ်င္း စစ္ပဲြေတြကုိပဲ ဆင္ႏြဲေနၾကတာကုိ ေတြ႕ႏုိင္ပါတယ္။ ဒါဟာ ျဗဟၼစုိရ္တရား ေခါင္းပါးေနေၾကာင္းကုိ ျပသေနသလုိပါပဲ။ ဒီျဗဟၼစုိရ္တရား မရွိေတာ့ဘူးဆုိရင္ လူအခ်င္းခ်င္း ၿပိဳင္ဆုိင္ဖုိ႔လည္း ၀န္မေလးေတာ့ပါဘူး။ အႏုိင္ယူဖုိ႔လည္း ၀န္မေလးေတာ့ပါဘူး။ အေကာက္ႀကံဖုိ႔လည္း ၀န္မေလးေတာ့ပါဘူး။ အျပန္အားျဖင့္ ဒီတရားေတြ အားေကာင္းေနမယ္၊ ဒီတရားေတြအတုိင္း လက္နာက်င့္သုံးေနမယ္၊ တစ္ဦးအေပၚတစ္ဦး ေမတၱာေလးေတြ၊ က႐ုဏာေလးေတြ၊ မုဒိတာေလးေတြနဲ႔ ဆက္ဆံၿပီး ေနာက္ဆုံးမရေတာ့တဲ့အခါ ဥေပကၡာေလးနဲ႔ ေနႏုိင္ေအာင္ ႀကိဳးစားႏုိင္ၾကမယ္ဆုိရင္ ကုိယ္ကုိယ္တုိင္လည္း ၿငိမ္းခ်မ္းလာ၊ သက္ေသာင့္သက္သာ ရွိလာမွာ ျဖစ္တ့ဲအျပင္ လူေဘာင္အဖဲြ႕အစည္းႀကီးဟာလည္း ၿငိမ္းခ်မ္းလာမယ္၊ အဆင္ေျပလာမယ္၊ သာယာ၀ေျပာလာမယ္ေပါ့။

ဒါေၾကာင့္ ကုိယ္ကုိယ္တုိင္ေရာ တပါးသူေတြပါ အဆင္ေျပေျပ ရွိေစၿပီး လူမႈနယ္ပယ္ တစ္ခုလုံး အဆင္ေျပစြာ ဆက္ဆံႏုိင္ၾကဖုိ႔၊ လူအမ်ိဳးမ်ိဳးနဲ႔ ဘာျပႆနာမွ မျဖစ္ ၿငိမ္းၿငိမ္းခ်မ္းခ်မ္း ေနႏုိင္ၾကဖုိ႔၊ အကုသုိလ္အျဖစ္နည္းၿပီး ကုသုိလ္တရားေတြ တုိးပြားႏုိင္ေစဖုိ႔၊ မျမတ္တဲ့အက်င့္ေတြ ေပ်ာက္ၿပီး ျမတ္တဲ့အက်င့္ေတြ ေရာက္ေစဖုိ႔ ျဗဟၼစုိရ္တရား လက္ကုိင္ထားၿပီး ႀကိဳးစားဆက္ဆံၾကဖုိ႔ “ျဗဟၼစုိရ္တရားနဲ႔ လူမႈဆက္ဆံေရး“ ဆုိတဲ့ ဒီစာစုေလးျဖင့္ သတိေပး တုိက္တြန္းလုိက္ရပါတယ္။

Read more »

၀ါတြင္းကာလႏွင့္ အိမ္ေထာင္ျပဳျခင္း…

ျမန္မာဗုဒၶဘာသာ အမ်ားစုမွာ ဗုဒၶဘာသာနဲ႔ မသက္ဆုိင္တဲ့ ဘုရားေဟာ မဟုတ္တဲ့ အလြန္အ႐ုိးစဲြေနတဲ့ ယုံၾကည္ခ်က္တစ္ခ်ိဳ႕ ရွိပါတယ္။ ဥပမာေျပာရရင္ ေသသူကုိ သရဏဂုံတင္ေပးရမယ္ ဆုိတဲ့အခ်က္၊ ဘုရားေတာင္မွ မိဘေက်းဇူးကုိ ႏုိ႔တစ္လုံးဘုိးပဲ ေက်ေအာင္ဆပ္ႏုိင္တယ္ဆုိတဲ့ အခ်က္၊ သာသနာ့ေဘာင္၀င္မယ့္ ေမာင္ရွင္ေလာင္းကုိ နတ္ျပေပးရတယ္ဆုိတဲ့အခ်က္၊ အလွဴပဲြေတြမွာ မုိးတားဖုိ႔အတြက္ ရွင္ဥပဂုတ္ပဲြထုိးၿပီး မ႑ပ္ေရွ႕မွာ ခ်ထားေပးေလ့ရွိတဲ့အခ်က္ စတာေတြပါ။ ဒါေတြက အလြန္လဲြမွားၿပီး ယေန႔အထိ အမ်ားလက္ခံ ယုံၾကည္ေနၾကတဲ့ အရာေတြထဲက ထင္ရွားတဲ့ အခ်က္ေလးေတြပါ။ ဒီအလဲြေတြထဲက ေနာက္တစ္ခုက ၀ါတြင္းကာလ အိမ္ေထာင္မျပဳရ ဆုိတဲ့အခ်က္ကလည္း တစ္ခုအပါအ၀င္ ျဖစ္ေနျပန္ပါၿပီ။ ၀ါမ၀င္ခင္ အိမ္ေထာင္ျပဳမွ ျဖစ္မယ္၊ ၀ါကၽြတ္မွ အိမ္ေထာင္ျပဳၾကမယ္ဆုိတဲ့့ အ႐ုိးစဲြေနတဲ့ ဒီအခ်က္အေပၚမွာ မ်က္ေမွာက္ေခတ္လူငယ္ အေတာ္မ်ားမ်ား ဘ၀င္မက် ျဖစ္လာၾကတာကုိ ေတြ႕ရပါတယ္။ ၀ါတြင္းကာလ အိမ္ေထာင္မျပဳရ ဆုိတဲ့ ဒီအယူအဆဟာ ဘုရားရွင္ေဟာၾကားေတာ္မူ၊ သတ္မွတ္ေတာ္မူခဲ့တာလားလုိ႔ ေမးလာသူေတြလည္း ရွိပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ၀ါတြင္းကာလနဲ႔ အိမ္ေထာင္ျပဳျခင္းလုိ႔ ေခါင္းစဥ္တပ္ကာ ပုိ႔စ္တစ္ပုဒ္ ေရးျဖစ္ခဲ့ရျပန္ပါတယ္။

တကယ္ေတာ့ ၀ါတြင္းဆုိတဲ့ အေခၚအေ၀ၚဟာ ရဟန္းေတာ္မ်ား ၀ါဆုိ၀ါကပ္ျပဳရမယ္ ဆုိတဲ့ ၀ိနည္းဥပေဒ ပညတ္သတ္မွတ္ၿပီး ခ်ိန္မွသာ ထုိရဟန္းေတာ္မ်ား ၀ါဆုိ၀ါကပ္ျပဳေနတဲ့ သုံးလတာကာလကုိ ရည္ရြယ္ၿပီး ေခၚေ၀ၚသုံးစဲြၾကတဲ့ ေ၀ါဟာရျဖစ္ပါတယ္။ ဒီ၀ါတြင္းဟာ လူေတြအတြက္ေတာ့ မုိးတြင္းကာလပါပဲ။ ရဟန္းေတာ္မ်ား ၀ါတြင္းသုံးလကာလပတ္လုံး တစ္ျခားတစ္ေနရာသုိ႔ ၾကြေရာက္ေတာ္မမူဘဲ ကုိယ္၀ါဆုိရာ ေက်ာင္းတုိက္အရာမ္တြင္းမွာပဲ ေနထုိင္သီတင္းသုံးၾကဖုိ႔ သတ္မွတ္ထားတဲ့ ၀ိနည္းဥပေဒဟာ ၀ါတြင္းကာလမွာ အိမ္ေထာင္မျပဳရဘူးဆုိတဲ့ လူေတြၾကားမွာ ျဖစ္ေနတဲ့ အခ်က္နဲ႔ ဘာမွမသက္ဆုိင္ပါဘူး။ ဘယ္သူကဘယ္လုိ စတင္ခဲ့တယ္၊ ဘယ္တုန္းကစၿပီး ေပၚေပါက္ခဲ့တယ္ဆုိတာကုိ အတိအက် ေျပာလုိ႔မရတဲ့ ၀ါတြင္းကာလ အိမ္ေထာင္မျပဳရ ဆုိတဲ့ ဒီယုံၾကည္ခ်က္ဟာ ဘုရားေဟာ မဟုတ္တာကေတာ့ ေသခ်ာပါတယ္။ ပိဋကတ္မွာ ပါတဲ့အခ်က္လည္း မဟုတ္ပါဘူး။ ၀ါတြင္းကာလမွာ အိမ္ေထာင္မျပဳရဘူးဆုိတဲ့ သတ္မွတ္ခ်က္ေတြ ရွိတယ္ဆုိရင္ ၀ါဆုိဖုိ႔ ပညတ္ခ်က္ေတြ မသတ္မွတ္ခ်ိန္တုန္းက ဘယ္လုိသတ္မွတ္ၾကသလဲဆုိတာ စဥ္းစားစရာပါ။ ဘုရားရွင္၀ါဆုိဖုိ႔ ၀ိနည္းဥပေဒ သတ္မွတ္ခ်ိန္ဟာ ဘုရားျဖစ္ေတာ္မူၿပီး ႏွစ္ေပါင္းႏွစ္ဆယ္ေက်ာ္ေနာက္ပုိင္းမွ ေပၚေပါက္ခဲ့တာပါ။ ၀ါတြင္းကာလနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး ဘုရားရွင္ဟာ ရဟန္းေတာ္မ်ားအတြက္သာ သီးသန္႔၀ိနည္း ဥပေဒထားကာ ပညတ္ခ်က္ပဲရွိပါတယ္။ လူေတြအတြက္ ၀ါတြင္းကာလမွာ ဘာမလုပ္ရဘူး၊ ဘယ္မသြားရဘူး စတဲ့ ဥပေဒ သတ္မွတ္ခ်က္ မရွိပါဘူး။ တစ္ခုေတာ့ရွိတယ္ ဥပုသ္ေန႔ေတြမွာ ဥပုသ္သီလေစာင့္ ေစလုိတဲ့ ေဟာၾကားခ်က္အခ်ိဳ႕ရွိပါတယ္။ ဒါကလည္း ၀ါတြင္းကာလမွ မဟုတ္ပါဘူး။ ၀ါတြင္းမဟုတ္တဲ့ အခ်ိန္ေတြမွာလည္း ဥပုသ္ေန႔မ်ားမွာ ဥပုသ္သီလေစာင့္လုိ႔ ရပါတယ္။

ဘုရားရွင္ဟာ လူေတြအတြက္ ကာမဂုဏ္အာ႐ုံမ်ား နည္းေအာင္၊ ကိေလသာမ်ားပါးေအာင္ က်င့္ႀကံေနထုိင္ၾကဖုိ႔သာ ေဟာၾကားေလ့ရွိပါတယ္။ ဘယ္အခ်ိန္မွာ အိမ္ေထာင္မျပဳရ၊ ျပဳရင္ဘာျဖစ္မယ္ဆုိတဲ့ အထူးတလည္ ေဟာၾကားသတ္မွတ္ခ်က္ မရွိပါဘူး။ သာသနာ့၀န္ထမ္းမ်ားကုိေတာ့ အိမ္ေထာင္မျပဳရ၊ ကာမဂုဏ္ေမထုန္ မမွီ၀ဲရဆုိတာကုိေတာ့ အထူးသတ္မွတ္ ပညတ္ေတာ္မူပါတယ္။ ဒါ့အျပင္ အိမ္ေထာင္ေရးနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး ဘုရားရွင္ အထူးေဟာေတာ္မူတဲ့အခ်က္က အိမ္ေထာင္ျပဳၿပီး ေနာက္ပုိင္း အိမ္ေထာင္ေရးကုိ ဘယ္လုိအဆင္ေျပေအာင္ ေနထုိင္ရမယ့္အခ်က္နဲ႔ အိမ္ေထာင္ျပဳသူ လင္ေယာက်္ား ဇနီးမယားတုိ႔ လုိက္နာက်င့္ႀကံရမယ့္ တာ၀န္မ်ား၊ အိမ္ေထာင္ေရးကုိ ထိခုိက္ပ်က္ျပားေစမယ့္အျပင္ သံသရာပါ ဒုကၡေေရာက္ေစမယ့္ အိမ္ေထာင္ေရး ေဖာက္ျပန္မႈမ်ားကုိ မျပဳလုပ္ၾကဖုိ႔ ပညတ္သတ္မွတ္ေတာ္ မူေပးတဲ့ အခ်က္ပဲျဖစ္ပါတယ္။ ဘယ္အခ်ိန္မွာ အိမ္ေထာင္ျပဳရမယ္၊ ဘယ္အခ်ိန္မွာ အိမ္ေထာင္မျပဳရဘူး ဆုိတဲ့အခ်က္ မဟုတ္ပါဘူး။

အိမ္ေထာင္ျပဳမႈဟာ ေရွးပေ၀သဏီတည္းက လုပ္ခဲ့ၾကတဲ့အလုပ္ပါ။ ဘုရားရွင္လက္ထက္မွာလည္း အိမ္ေထာင္ျပဳၾကပါတယ္။ အရိယာ ပုဂၢိဳလ္မ်ားျဖစ္တဲ့ ေသာတာပန္မွစၿပီး အနာဂါမ္အထိ သူေတာ္စင္ေတြလည္း အိမ္ေထာင္ျပဳၾကပါတယ္။ ဘုရားလက္ထက္က လူသန္းေပါင္း ၇၀ေလာက္ရွိတဲ့ သာ၀တၳိၿမိဳ႕ႀကီးဟာ အရိယာပုဂၢိဳလ္ခ်ည္းပဲ သန္းေပါင္း ၅၀ခန္႔ ရွိတယ္လုိ႔ ဆုိပါတယ္။ ဒီသာ၀တၱိၿမိဳ႕သူ ၿမိဳ႕သားေတြဟာလည္း အိမ္ေထာင္ျပဳၾကပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ သူတုိ႔အိမ္ေထာင္ျပဳမႈဟာ ၀ါတြင္းကုိေရွာင္ၿပီး ျပဳတယ္ဆုိတာကုိ ဗုဒၶစာေပမွာ အထူးေဖာ္ျပတာ မရွိၾကပါဘူး။ သူတုိ႔အဆင္ေျပ သင့္ေလ်ာ္ခ်ိန္မွာ ျပဳၾကမွာပါ။ ဘုရားရွင္ကုိယ္ေတာ္တုိင္လည္း ၄၅ႏွစ္ပတ္လုံး အိႏၵိယႏုိင္ငံတစ္၀ွန္း လွည့္လည္သီတင္းသုံးတဲ့ အခ်ိန္ဟာ သာ၀တၳိၿမိဳ႕မွာ သီတင္းသုံးခ်ိန္က ပုိမ်ားပါတယ္။ ဒီလုိ ဘုရားရွင္ သီတင္းသုံးခ်ိန္မ်ားၿပီး အရိယာသူေတာ္စင္ အမ်ားဆုံးရွိတဲ့ သာ၀တၳိျမိဳ႕မွာ သတ္မွတ္ပညတ္ ေဟာၾကားေတာ္မူခဲ့တဲ့ တရားေတာ္ေတြဟာလည္း အမ်ားႀကီးပါ။ အိမ္ေထာင္ျပဳမႈနဲ႔ ပတ္သက္လုိ႔ ကာလသတ္မွတ္ ေဟာၾကားခ်က္ရွိခဲ့မယ္ဆုိရင္ သာ၀တၳိၿမိဳ႕သားတုိ႔ရဲ႕ အိမ္ေထာင္ျပဳျခင္း အေၾကာင္းေတြလည္း စာေပမွာ အမ်ားႀကီးေတြ႔ေနရမွာပါ။ ဒါေပမယ့္ မရွိခဲ့့ပါဘူး။ ဘုရားရွင္ဟာ လူေတြအတြက္ အိမ္ေထာင္ျပဳမႈ၊ မျပဳမႈ၊ အိမ္ေထာင္ျပဳသင့္တဲ့ ကာလ၊ မျပဳသင့္တဲ့ ကာလေတြထက္ အိမ္ေထာင္တစ္ခုရဲ႕ အဆင္ေျပမႈ မေျပမႈေတြကုိ ပုိၿပီးဦးစားေပးပါတယ္။ အိမ္ေထာင္ရွင္ ႏွစ္ဦးတုိ႔ရဲ႕ အိမ္ေထာင္ေရးခုိင္ၿမဲဖုိ႔ လုိက္နာသင့္တဲ့ က်င့္၀တ္မ်ားကုိသာ ဦးစားေပးေဟာေတာ္မူပါတယ္။

ဒီလုိဆုိရင္ ဘုရားေဟာမဟုတ္တဲ့ ဒီ၀ါတြင္းကာလ အိမ္ေထာင္မျပဳရဆုိတဲ့ သတ္မွတ္ခ်က္ဟာ ျမန္မာျပည္မွာ ဘာေၾကာင့္ ေလးေလးနက္နက္ ရွိေနၾကတာလဲလုိ႔ ေမးစရာ ရွိပါတယ္။ ဒီအခ်က္ကေတာ့ ေရွးအစဥ္လာကတည္းက အ႐ုိးစဲြလာခဲ့တဲ့ အခ်က္ေတြျဖစ္ႏုိင္ပါတယ္။ ေရွးကလူႀကီးသူမမ်ားဟာ ဘုရားသာသနာကုိ အလြန္သတ္၀င္ ယုံၾကည္ၾကၿပီး ဘာသာေရးကုိ အထူးအေလးထားတဲ့ သူမ်ားျဖစ္ၾကပါတယ္။ ရဟန္းေတာ္မ်ား၀ါတြင္းကာလ ၀ါဆုိ၀ါကပ္ျပဳၾကတဲ့ အခ်ိန္မွာ ဗုဒၶဘာသာ၀င္ေတြ ျဖစ္တဲ့ လူေတြအေနနဲ႔လည္း ကာမဂုဏ္အာ႐ုံမ်ားနဲ႔ ဆက္စပ္ေနတဲ့ ဒီအိမ္ေထာင္ျပဳ သားေမြးျခင္း ကိစၥမ်ားကုိ မလုပ္ၾကဘဲ တစ္ႏွစ္ပတ္လုံး အလုပ္မ်ားနဲ႔သာ အခ်ိန္ကုန္ေနၿပီး မုိးတြင္းကာလမွာသာ အနားရၾကတဲ့ အခ်ိန္ေလးမွာ ကုသုိလ္ေကာင္းမႈမ်ား မ်ားမ်ားလုပ္ျဖစ္ၾကဖုိ႔ ႀကိဳးစားအားထုတ္ရင္း ၀ါတြင္းကာလမွာ အိမ္ေထာင္ျပဳျခင္းကုိ အထူးတလည္ မျပဳလုပ္ၾကျခင္း ျဖစ္ႏုိင္ပါတယ္။ ေနာက္တစ္ခ်က္ စဥ္းစားမိတာက ၀ါတြင္းကာလဟာ မုိးရာသီကာလ ျဖစ္တဲ့အတြက္ မဂၤလာအခမ္းအနားမ်ား က်င္းပျပဳလုပ္ဖုိ႔အတြက္ မိုးအဆက္မျပတ္ရြာမႈက အခက္အခဲျဖစ္ေစႏုိင္တဲ့ အေၾကာင္းတစ္ခုျဖစ္ေစသလုိ မုိးရာသီကာလ သီးႏွံစပါး စုိက္ပ်ိဳးထားခ်ိန္မ်ားျဖစ္လုိ႔ စား၀တ္ေနေရးအရလည္း အခက္အခဲ ျဖစ္ႏုိင္တဲ့အခ်က္ေၾကာင့္လည္း ျဖစ္ႏုိင္ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ မုိးတြင္ကာလ အိမ္ေထာင္ျပဳျခင္းကုိ မျပဳလုပ္ၾကဘဲ ေရွာင္ၾကဥ္ၾကတာျဖစ္ႏုိင္ပါတယ္။ ဒီအစဥ္အလာမ်ားဟာ အခုေခတ္ေရာက္လာတဲ့ အခါမွာေတာ့ ေဗဒင္ယၾတာ ဓာတ္႐ုိက္ဓာတ္ဆင္ ဆရာမ်ားရဲ႕ လက္ခ်က္ေၾကာင့္ ၀ါတြင္းကာလ အိမ္ေထာင္ျပဳရင္ပဲ တစ္ခုခုျဖစ္ႏုိင္သလုိ၊ အိမ္ေထာင္ေရးပဲ မတည္ၿမဲေတာ့သလုိ၊ တစ္ခုခုပဲ ထျဖစ္ေတာ့မလုိ ေျပာဆုိေဟာေျပာလာၾကရာက ၀ါတြင္းကာလ အိမ္ေထာင္မျပဳရဆုိတဲ့ အစဥ္အလာ ယုံၾကည္မႈႀကီးက လႊမ္းမုိးသက္ေရာက္ လာခဲ့ၾကတာလည္း ျဖစ္ႏုိင္ပါတယ္။

တကယ္ေတာ့ ဘယ္အခ်ိန္ အိမ္ေထာင္ျပဳျပဳ အိမ္ေထာင္ျပဳသူ ႏွစ္ဦးရဲ႕ အေနအထားကုိလုိက္ၿပီး အိမ္ေထာင္ေရး အဆင္ေျပမႈ မေျပမႈဆုိတာ ျဖစ္ၾကတာပါ။ ၀ါတြင္းကာလ အိမ္ေထာင္ျပဳမိလုိ႔ အိမ္ေထာင္ေရး အဆင္ေျပမႈ မေျပမႈ ျဖစ္ရတယ္ဆုိတာမ်ိဳး မရွိပါဘူး။ ၀ါပမွာ အိမ္ေထာင္ျပဳသူေတြလည္း အိမ္ေထာင္ေရး ျပႆနာေတြ အမ်ားႀကီး ရွိေနၾကပါတယ္။ အဓိကကေတာ့ တာ၀န္ကုိယ္စီေက်ပြန္ၿပီး အက်င့္သီလ ေကာင္းမြန္ေနမႈကသာ အဓိကျဖစ္ပါတယ္။ ဘယ္အခ်ိန္ အိမ္ေထာင္ျပဳမႈက အဓိကမက်ပါဘူး။ ဒါေပမယ့္ အ႐ုိးစဲြေနတဲ့ ယုံၾကည္မႈဟာ အလြန္အမတန္ ေဖ်ာက္ဖုိ႔ခက္လွပါတယ္။ အခုဆုိရင္ ျမန္မာႏုိင္ငံ တစ္၀ွန္းလုံးလုိလုိ ၀ါတြင္းကာလ အိမ္ေထာင္ျပဳမႈကုိ ေရွာင္ၾကတာ မ်ားပါတယ္။ ဒါကုိ ဆန္႔က်င္ၿပီး ေဖာက္ထြက္ဖုိ႔က အခ်ိန္အမ်ားႀကီး ယူရမယ့္အေနအထား ရွိပါတယ္။ ေနာက္တစ္ခ်က္က ဒီလုိ အိမ္ေထာင္ျပဳ သားေမြးကိစၥမ်ိဳးဆုိတာဟာလည္း ဗုဒၶဘာသာရဲ႕ လြတ္ေျမာက္ေရးအရ ၾကည့္ရင္အေရးႀကီးတဲ့ အခ်က္မဟုတ္ပါဘူး။ ကာမဂုဏ္အာ႐ုံကုိ အားေပးတဲ့ သေဘာမ်ိဳးလည္း သက္ေရာက္ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္လည္း ဒီလုိ ၀ါတြင္းကာလ အိမ္ေထာင္မျပဳရဆုိတဲ့ အယူႀကီး ရွိေနၾကေပမယ့္ ရဟန္းေတာ္မ်ားဘက္ကေရာ လူႀကီးသူမမ်ားဘက္ကပါ အထူးတလည္ အေရးေပးၿပီး ေျပာဆုိတြန္းလွန္ျခင္း မျပဳၾကျခင္း ျဖစ္ႏုိင္ပါတယ္။ ၀ါတြင္းကာလ အိမ္ေထာင္မျပဳရတဲ့ အတြက္ သံသရာဒုကၡျဖစ္ေစတဲ့ အလုပ္မဟုတ္ႏုိင္လုိ႔ ဒီအေပၚမွာ အထူးအေလးထားျခင္း မရွိၾကျခင္း ျဖစ္ပါတယ္။ တစ္ဘက္ကလည္း ဗုဒၶဘာသာ ယုံၾကည္မႈ အားေကာင္းလွတဲ့ ျမန္မာႏုိင္ငံဟာ သံဃာေတာ္မ်ား အေလးအနက္ထားရာ ၀ါတြင္းကာလမွာ သာသနာ့၀န္ထမ္းေတြေတာင္ ဒီလုိေနၾကတာမဟုတ္ ဗုဒၶဘာသာ၀င္မ်ားလည္း အိမ္ေထာင္ျပဳ သားေမြးျခင္းမ်ားကုိ ေရွာင္ၾကဥ္ၾကတယ္ဆုိတဲ့ အခ်က္ဟာ အေကာင္းဘက္ကၾကည့္ရင္ ဂုဏ္ယူစရာ ေကာင္းလွတဲ့အခ်က္ပါ။ ဒါေပမယ့္ ဒီအခ်က္က ဘုရားေဟာလုိ႔၊ ေဗဒင္ယၾတာဆရာေတြက ေျပာလုိ႔ အိမ္ေထာင္မျပဳၾကဘူးလုိ႔ နားလည္သတ္မွတ္ ေျပာဆုိၾကတယ္ဆုိရင္ေတာ့ မေကာင္းပါဘူး။ ဘုရားရွင္အေနနဲ႔ ၀ါတြင္းကာလ အိမ္ေထာင္ မျပဳရဘူးဆုိတဲ့ အခ်က္ကုိ လုံး၀ေဟာၾကားေတာ္ မမူပါဘူး။ ဒီလုိ ဘုရားေဟာ မဟုတ္တာကုိ ဘုရားေဟာသလုိမ်ိဳး ေျပာဆုိသတ္မွတ္ၾကရင္လည္း အျပစ္ျဖစ္ၾကပါတယ္။
ဒီေနရာမွာ ၀ါတြင္းကာလ အိမ္ေထာင္မျပဳျခင္းကုိ ဘုရားေဟာလုိ႔ မျပဳတာလုိ႔ မမွတ္ၾကဘဲ ၀ါတြင္းကာလ အခုိက္အတန္႔ေလးမွာ ကိေလသာ အာ႐ုံကာမဂုဏ္မ်ား နည္းေနေစဖုိ႔နဲ႔ ကုသုိလ္ေကာင္းမႈမ်ား မ်ားမ်ားလုပ္ခြင့္ ရေစဖုိ႔ အိမ္ေထာင္ျပဳျခင္းကုိ မျပဳၾကျခင္း ျဖစ္တယ္လုိ႔ လက္ခံယုံၾကည္လုိက္ၾကရင္ အလြန္ေကာင္းပါတယ္။ ေသခ်ာတာကေတာ့ ၀ါတြင္းကာလမွာ လူေတြလည္း အိမ္ေထာင္မျပဳရ၊ ေမထုန္မျပဳရ၊ ရွစ္ပါးသီလပဲ ေဆာက္တည္ၿပီး ေနရမယ္ဆုိတာ သတ္မွတ္ေဟာၾကားခ်က္ မရွိပါဘူးဆုိတာပါ။ မိမိတုိ႔အေနျဖင့္ ၀ါတြင္းကာလ အိမ္ေထာင္ျပဳလုိကလည္း ျပဳႏုိင္ၾကပါတယ္။ ၀ါတြင္းကာလ အိမ္ေထာင္ျပဳလုိ႔ အပါယ္ငရဲ လားရတယ္ဆိုတာ မရွိပါဘူး။ အိမ္ေထာင္က်ၿပီး အိမ္ေထာင္ေရးေဖာက္ျပန္လုိ႔ ကာေမသုမိစၧာစာရကံ က်ဴးလြန္လုိ႔ အပါယ္ငရဲ လားရတာပဲ ရွိပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ၀ါတြင္းကာလနဲ႔ အိမ္ေထာင္ျပဳျခင္းသည္ ဘာမွမသက္ဆုိင္တဲ့ အတြက္ ဘုန္းႀကီးေတြရဲ႕ ၀ါဆိုခ်ိန္ေၾကာင့္ တုိ႔ေတြအိမ္ေထာင္ျပဳေရးကုိ ထိခုိက္တယ္ဆုိတာ မေတြးၾကဖုိ႔နဲ႔ဲ အိမ္ေထာင္ျပဳလုိက ၀ါတြင္း၀ါပ အဓိကမက်ဘဲ အိမ္ေထာင္က်ၿပီး ေနာက္ပုိင္းအိမ္ေထာင္ရွင္ႏွစ္ဦးတုိ႔ရဲ႕ တာ၀န္ေက်မႈနဲ႔ အိမ္ေထာင္ေရး မေဖာက္ျပန္မႈကသာ အဓိကက်ပါေၾကာင္း ထပ္ေလာင္းတင္ျပလုိက္ရပါတယ္။

Read more »


RECENT POSTS

သူတုုိ႔သူတုုိ႔၏ မွတ္ခ်က္မ်ား