စိတ္ေျဖၾကတာလား… ေမ့ေနၾကတာလား…

ဘုန္းဘုန္းဒီပုိစ္ေလးကုိ ေရးဖုိ႔အႀကိမ္ႀကိမ္ ႀကိဳးစားရပါတယ္။ ေရးသင့္သလား… မေရးသင့္ဘူးလား… ဆုိတာပါ။ ဒါေပမယ့္ တစ္ခါတစ္ေလ ေကာင္းေစလုိတဲ့ ေစတနာက အရင္းခံထားတဲ့အတြက္ မႀကိဳက္ေပမယ့္လည္း တကယ္လုိ႔ တစ္စုံတစ္ရာ အသိ၀င္သြားလုိ႔ ျပင္သြားရင္လည္း အျမတ္ပဲ အသိမ၀င္လုိ႔ ဘုန္းႀကီးက ကုိယ့္အလုပ္ ကုိယ္မလုပ္ဘဲ လူအလုပ္၀င္႐ႈတ္တယ္ ထင္ရင္လည္း ခံ႐ုံပဲဆုိတဲ့အေတြးနဲ႔ ေရးျဖစ္သြားတာပါ။ တစ္ျခားေတာ့ မဟုတ္ပါဘူး။ ေျပာရင္လည္း ကုိယ့္ေပါင္ကုိယ္လွန္ေထာင္း ျဖစ္ရျပန္ပါတယ္။ ဘုန္းဘုန္းတုိ႔ ေရႊျမန္မာအခ်ိဳ႕ အေၾကာင္းပါ။ အထူးသျဖင့္ ျပည္ပမွာလာၿပီး ေငြရွာေနၾကတဲ့ ေရႊျမန္မာအခ်ိဳ႕ အေၾကာင္းပါ။ ေရႊျမန္မာမ်ား ျပည္ပေရာက္ၿပီး လာရင္းရည္ရြယ္ခ်က္ေတြ ေပ်ာက္ကာထင္ရာ စုိင္းေနၾကတာေလးေတြပါ။ ေရႊျမန္မာ အားလုံးကုိ မဆုိလုိပါဘူး။ အခ်ိဳ႕ကုိ ေျပာတာပါ။

မွန္ပါတယ္။ ဘုန္းဘုန္းတုိ႔လည္း ျပည္ပမွာေရာက္ေနတဲ့ ရဟန္းတစ္ပါးျဖစ္တဲ့အတြက္ သူမ်ားႏုိင္ငံမွာလာၿပီး အလုပ္လာလုပ္ေနၾကတဲ့ ကုိယ့္ေရႊျမန္မာမ်ားလုိ ေန႔ေရာညပါ လူပင္ပန္းစိတ္ပင္ပန္း မလုပ္ရတာကလဲြလုိ႔ က်န္တဲ့ခံစားမႈေတြကေတာ့ ေရႊျမန္မာမ်ားနဲ႔ထပ္တူပါပဲ။ သူတုိ႔ေတြ ၾကားမွာေနရေတာ့ သူ႔တုိေတြရဲ႕ ဒုကၡေတြကုိ ေန႔စဥ္နဲ႔အမွ် ၾကားေနရပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ အေကာင္းအဆုိး၊ အေၾကာင္းအက်ိဳးကုိလည္း တစ္စမက်န္ သိေနရျပန္ပါတယ္။ သိရတဲ့အတြက္လည္း စိတ္မေကာင္းျဖစ္ရသလုိ အားမလုိအားရလည္း ျဖစ္ရျပန္ပါတယ္။

အားလုံးသိၾကတဲ့အတုိင္းပါပဲ။ သူမ်ားႏုိင္ငံမွာလာၿပီး အလုပ္လုပ္ ေငြရွာတယ္ဆုိတာ လာခ်င္လုိ႔လာၾကတာ မဟုတ္ပါဘူး။ ကုိယ့္ဘ၀ေရွ႕ေရးနဲ႔ မိသားစု စား၀တ္ေနေရး အေျခအေန တစ္ခုခုေၾကာင့္သာ ကုိယ့္မိသားစုရဲ႕ ေမတၱာနဲ႔ ေ၀းကြားၿပီး သူမ်ားႏုိင္ငံသားေတြရဲ႕ အႏွိမ္ခံ၊ အဆဲအဆုိ၊ အႀကိမ္းအေမာင္းခံၿပီး လာေနၾကရတာပါ။ အဲလုိမွ မဟုတ္ရင္ အလကား အခ်ိန္ကုန္ခံၿပီး သူမ်ားႏုိင္ငံမွာ လာၿပီးကၽြန္ခံၾကမွာ မဟုတ္ဘူးလုိ႔ ခံျပင္းစိတ္နဲ႔ ေတြးမိပါတယ္။ ဒါက ဘုန္းဘုန္းရဲ႕ အ႐ုိးခံအေတြးေလးပါ။ ဒါေပမယ့္ တစ္ခ်ိဳ႕ေရႊျမန္မာမ်ားဟာ အဲဒီလုိ အေတြမ်ိဳး မရွိၾကတာကုိ ေတြ႕ေနရပါတယ္။ လာတဲ့ရည္ရြယ္ခ်က္ေတြ ေပ်ာက္ၿပီး ကၽြန္သက္ရွည္ေအာင္လုပ္ေန၊ သူမ်ားအဆူအဆဲ အႀကိမ္းအေမာင္းခံရတာေတြ ၾကာၾကာခံရေအာင္ လုပ္ေနသလုိ ျဖစ္ေနၾကျပန္ပါတယ္။ အဲဒါက တစ္ျခားမဟုတ္ပါဘူး။ ကုိယ္ေန႔ေရာညပါ ကုိယ္စိတ္အပင္ပန္းခံ ႀကိဳးစား ရွာေဖြထားတာေတြကုိ တစ္လဲြအသုံးျပဳၿပီး သုံးတာလား၊ ျဖဳံးတာလား မခဲြျခားဘဲ လုပ္ပစ္လုိက္တာေတြပါ။ အလုပ္လုပ္ရင္း အေၾကြးဆပ္ေနၾကရတယ္ဆုိရင္ ဘုန္းဘုန္းတုိ႔ ပရိတ္သတ္မ်ား အံ့ၾသမိၾကပါလိမ့္မယ္။ အေၾကြးဆုိတာ ျမန္မာျပည္ကေန ႏုိင္ငံျခား အလုပ္သြားလုပ္ဖုိ႔ အတုိးနဲ႔ ယူထားတဲ့ အေၾကြးေတြ မဟုတ္ပါဘူး။ ႏုိင္ငံျခားေရာက္မွ မဟုတ္တာေတြလုပ္လုိ႔ အေၾကြးတင္ၿပီး ဆပ္ရတာေတြပါ။ ေျပာလက္စနဲ႔ မထူးေတာ့ပါဘူး။ မဟုတ္တာဆုိတာ တစ္ျခားမဟုတ္ပါဘူး။ ေလာင္းကစားလုပ္တာေတြပါ။ အလုံးေတြေလာင္းတယ္။ ၿပီးေတာ့ ကုလားနဲ႔အၾကည္စုိက္တယ္ေပါ့။ ရွင္းေအာင္ေျပာရရင္ ေဘာလုံးေလာင္းတာ၊ ႏွစ္လုံးသုံးလုံးထုိးတာ၊ ဖဲကစားတာေတြပါ။

``အရွင္ဘုရားတုိ႔က ဘုန္းႀကီးဆုိေတာ့ လူ႔ေလာကအေၾကာင္း ဘယ္သိမွာလဲ၊ တပည့္ေတာ္တုိ႔မွာ ေန႔ညပင္ပင္ ပန္းပန္းအလုပ္လုပ္ေနရတာ စိတ္ေျဖစရာဆုိလုိ႔ ဒါပဲရွိတာ၊ ကုိယ္ခ်င္းမစာ မေျပာပါနဲ႔``လုိ႔ အျပစ္တင္ရင္လည္း ခံရမွာပါပဲ။ ဒါေပမယ့္ ဒီလုိစိတ္ေျဖနည္းနဲ႔ေတာ့ မေျဖပါနဲ႔လုိ႔သာ ေမတၱာရပ္ခံ တုိက္တြန္းရမွာပါပဲ။ တစ္ပတ္လုံးမွာ တနဂၤေႏြတစ္ရက္ပဲ အားလပ္ရက္ရၾကတာ၊ တစ္ခ်ိဳ႕ တနဂၤေႏြေတာင္ မနားရတာေတြ ရွိၾကတဲ့ၾကားထဲမွာ အားလပ္ရက္ေလးအတြက္ ႏွစ္ႏွစ္ခ်ိဳက္ခ်ိဳက္ အနားယူရမွာကုိ အနားမယူႏိုင္ဘဲ စေနအလုပ္ထြက္ အဲဒီညမွာပဲ စုၿပီးေဘာလုံးပဲြၾကည့္၊ အရက္ေသာက္၊ ေဘာလုံးပဲြေလာင္း၊ ဖဲကစားၿပီး အခ်ိန္ကုန္သြားေနၾကတာဟာ ဘုန္းဘုန္းတုိ႔ ေရႊျမန္မာအခ်ိဳ႕ရဲ႕ စိတ္ေျဖတဲ့နည္းေတြလား၊ ဒီနည္းေတြဟာ တကယ္ေရာစိတ္ေျဖရာ ေရာက္ၾကရဲ႕လားလုိ႔ အေတြးေပါင္းစုံနဲ႔ အားမလုိအားမရ ျဖစ္ရပါတယ္။ ၿပီးေတာ့ ဒီနည္းေတြနဲ႔ စိတ္ေျဖတဲ့အခါ ရလာတဲ့အက်ိဳးရလာဘ္က အႏုိင္နဲ႔ အ႐ႈံးပဲရွိတာပါ။ ႏုိင္တဲ့သူေတြလည္း ေနာက္ျပန္႐ႈံးၾကတာပါပဲ။ ဒီေတာ့ ႏုိင္တဲ့သူဟာလည္း ရလာတဲ့ အျမတ္က ေစတနာထားၿပီး ၾကည္ၾကည္ျဖဴျဖဴနဲ႔ ရလာတာမဟုတ္သလုိ ႐ႈံးတဲ့သူက်ေတာ့လည္း ႏွေမ်ာမႈေတြ၊ စိတ္မေကာင္းမႈေတြ၊ ေနာင္တေတြနဲ႔ တသသက်န္ခဲ့ျပန္ပါတယ္။ ပုိဆုိးတာက အဲဒီအ႐ႈံးေတြအတြက္ ျပန္ရေအာင္ ႀကိဳးစားရင္း အေၾကြးေတြပဲ တုိးလာတာေတြ ျဖစ္လာေတာ့ ရသမွ်လခဟာ အိမ္လည္းျပန္မပုိ႔ႏုိင္၊ ကုိယ့္အတြက္လည္း လုိခ်င္တာမ၀ယ္ႏိုင္ဘဲ အေၾကြးေတြပဲ ဆပ္ေနရျပန္ပါတယ္။ အဲဒါေၾကာင့္လည္း ရွာေဖြထားတာ ဘာမွအဖတ္မတင္ေတာ့ဘဲ သူမ်ားဆီမွာ ကၽြန္သက္က ပိုၿပီးရွည္ရွည္ေနၾကေတာ့တာပါ။

အဲဒါရဲ႕ ေနာက္ဆက္တဲြက ရွာသမွ်ကုန္ၿပီး၊ အိမ္လည္းမပုိ႔ႏုိင္၊ ကုိယ့္အတြက္လည္း ဘာမွမသုံးနုိင္၊ ၿပီးေတာ့ အလုပ္ခြင္မွာလည္း သူေ႒းရဲ႕အဆဲအဆုိ အႀကိမ္းအေမာင္းေတြ ခံလာရေတာ့ စိတ္ပုိညစ္၊ စိတ္ဓာတ္ေတြပုိက် ျဖစ္ကာ စိတ္ေျဖတဲ့အေနနဲ႔ အရက္ပါေသာက္လာျပန္ပါတယ္။ အရက္ေသာက္ေတာ့ေရာ စိတ္တကယ္ေျဖရာ ေရာက္သလားဆုိေတာ့ မူးတာပဲ အဖတ္တင္ျပန္ပါတယ္။ ပုိၿပီးမူးေအာင္ေသာက္ေတာ့ ေနာက္ေန႔အိပ္ရာထတဲ့ အခါမွာပါ ေခါင္းေတြေလးၿပီး စိတ္မၾကည္မလင္ျဖစ္ကာ ထုိင္းထုိင္းမႈိင္းမိႈင္း ျဖစ္ေနၾကျပန္ပါေရာ။ ဒါဟာ တကယ္စိတ္ေျဖတာလား… ဘုန္းဘုန္းတုိ႔ ေရႊျမန္မာမ်ား စဥ္းစားၾကဖုိ႔ပါ။

အမွန္ေတာ့ ဒါေတြဟာ တကယ္စိတ္ေျဖနည္းေတြ မဟုတ္ပါဘူး။ ကၽြန္သက္ရွည္ေအာင္ လုပ္ေနၾကတာေတြပါ။ ဒီလုိေျပာေတာ့ နည္းနည္း႐ုိင္းရာ က်ပါတယ္။ တကယ္ေတာ့ ဘုန္းဘုန္းတုိ႔ ေရႊျမန္မာမ်ားရဲ႕ အျဖစ္ဟာ ေရွးတုန္းက ရွိခဲ့တဲ့ ေငြ၀ယ္ကၽြန္လုိ ျဖစ္ေနၾကတာပါ။ အလုပ္ရွင္ေတြက ငါတုိ႔ပုိက္ဆံေပးခုိင္းတာပဲ ဆုိၿပီး လူကုိလူလုိမဆက္ဆံ၊ ကိုယ္ခ်င္းစာ တရားမရွိ၊ သူ႔အက်ိဳးၿပီးရင္ ၿပီးေရာဆုိတဲ့ ပုံစံမ်ိဳးနဲ႔ အခုိင္းခံေနၾကတာ ကုိယ္ေတြ႕ေတြပါ။ တစ္ခါတစ္ေလ ေနမေကာင္းလုိ႔ နားခ်င္တာေတာင္ နားခြင့္မရွိ၊ သူတုိ႔စက္ပ်က္လုိ႔ အလုပ္မရွိတာကုိပါ အဲဒီေန႔ အလုပ္မလုပ္တဲ့အတြက္ လခေပးတဲ့အခါ ျဖတ္ေပးခံရ၊ အခ်ိန္ပုိလုပ္ေပးရေပမယ့္ အခ်ိန္ပုိခ မေပးဘဲ မသိခ်င္ေယာင္ေဆာင္ ခံရတာေတြဟာ ေတြးလုိက္ရင္ အသည္းနာစရာေတြပါ။ လူကုိလူလုိမျပင္ဘဲ စက္႐ုပ္တစ္႐ုပ္လုိ ေန႔မအား၊ ညမနား အခုိင္းခံရတာေတြဟာ အလုပ္ရွင္ေတြရဲ႕ ရက္စက္မႈေတြပါ။ အလုပ္ရွင္အားလုံးကုိ မဆုိလုိခ်င္ေပမယ့္ မ်ားေသာအားျဖင့္ အဲဒီလုိအလုပ္ရွင္ မ်ားပါတယ္။ ထားပါေတာ့။ ဒီလုိရက္စက္မႈေတြကုိ သိပါရက္နဲ႔ အလုပ္ကုိႀကိဳးစားလုပ္၊ ရွာသမွ်ကုိ အဖတ္တင္ေအာင္ ႀကိဳးစားၿပီး ကုိယ့္ႏုိင္ငံျပန္ စီးပြားေရးတစ္ခုခု လုပ္ႏုိင္ေအာင္ အားမထုတ္ဘဲ ဒီအလုပ္ထဲမွာပဲ သံသရာလည္ေန ၾကတာေတြဟာ ဘုန္းဘုန္းတုိ႔အျမင္ကေတာ့ ကၽြန္သက္ရွည္ေနၾကတာေတြပါ။ ဘုန္းဘုန္းအျမင္ဟာ မွားရင္လည္း မွားပါလိမ့္မယ္။ ဘယ္လုိပဲျဖစ္ျဖစ္ ကုိယ့္ႏုိင္ငံသားမ်ားကုိ အဆင္ေျပေျပ ျဖစ္ေစခ်င္တာ ဘုန္းဘုန္းရဲ႕ စစ္မွန္တဲ့ေစတနာပါ။

တကယ္ေတာ့ ဘုန္းဘုန္းတုိ႔ ေရႊျမန္မာမ်ား ႏုိင္ငံျခားမသြားခင္က ရည္ရြယ္ခ်က္ေတြကုိ ျပန္ၿပီးသတိရဖုိ႔၊ မေမ့ဖုိ႔ လုိပါတယ္။ မသြားခင္က ``ဟုိေရာက္ရင္ ဘယ္လုိႀကိဳးစားလုိက္မယ္၊ အိမ္ကုိဘယ္လုိျပန္ပုိ႔မယ္၊ ပုိက္ဆံကုိဘယ္လုိစုမယ္၊ ၿပီးရင္ ျပန္လာၿပီး ဘာလုပ္ငန္းေတြ လုပ္မယ္``စတဲ့ အေတြးေလးေတြ ရည္ရြယ္ခ်က္ေလးေတြကုိ မေမ့ၾကေစခ်င္တာပါ။ ကုိယ့္ႏုိင္ငံရဲ႕ အေျခအေနအရ ကုိယ္လုပ္ခ်င္တဲ့ ပုံစံအတုိင္း လုပ္လုိ႔မရေပမယ့္ ရတဲ့နည္းေလးေတြနဲ႔ ရွာၾကံၿပီး လုပ္လုိ႔ရေအာင္ ႏုိင္ငံျခားမွာ ရွာသမွ် ေငြေၾကးေလးေတြ အဖတ္တင္ေအာင္ ႀကိဳးစားစုေစာင္းသင့္ပါတယ္။ စုေစာင္းၿပီး ကုိယ္ကလည္း သူမ်ားကုိ ျပန္ခုိင္းႏုိင္ေအာင္ လုပ္သင့္ပါတယ္။ သူမ်ားအခုိင္းခံ ဘ၀ကလြတ္ေအာင္ အားထုတ္သင့္ပါတယ္။ သူမ်ားကုိ ျပန္ခုိင္းဖုိ႔အတြက္ကား ေငြေၾကးျပည့္စုံမႈ ရွိမွျဖစ္မွာပါ။ အဲဒီအတြက္ အပင္ပန္းခံ ရွာေဖြထားတာေတြကုိ အသုံးနဲ႔အျဖဳံး ဆင္ျခင္ၾကဖုိ႔ တုိက္တြန္းလုိတာပါ။ သူမ်ားဆီမွာ ကၽြန္လုပ္ေနၾကရတာေတြကုိ မေမ့ၾကဖုိ႔နဲ႔ စိတ္ေျဖတဲ့နည္းေတြ မမွားၾကဖုိ႔ သတိျပဳေစခ်င္တာပါ။ ဒါေၾကာင့္ ဒီပုိ႔စ္ေလးကုိလည္း ေမ့ေနတာလား… စိတ္ေျဖတာလားဟု အမည္ေပးကာ ဘုန္းဘုန္းတုိ႔ ေရႊျမန္မာမ်ား ကုိယ့္ကုိယ္ကုိ ျပန္ေမးၿပီး မေမ့ၾကဖုိ႔နဲ႔ စိတ္ေျဖတတ္ဖုိ႔၊ ၿပီးေတာ့ ျပဳျပင္လုိက္မယ္ဆုိရင္ ေနာက္မက်ေသးပါဘူးဆုိတာ သိေစဖုိ႔ သတိေပး တင္ျပရလုိက္ျခင္း ျဖစ္ပါေၾကာင္း…

Read more »

သာသနာကြယ္ဖုိ႔ အေၾကာင္းတရား၊ သာသနာကြယ္မည့္သက္တမ္း ႏွင့္ သာသနာ ႏွစ္ (၅၀၀၀)…

Q. ဘုန္းဘုန္း…
(၁) ယေန႔ေခတ္တြင္ ဘာသာေရးေတြ ကေတာက္ကဆ ျဖစ္ေနတာသည္ သာသနာ ကြယ္ဖို႔ အေၾကာင္းတရားေတြ မ်ားလား… (အဲလို ယူဆလိုက္ရင္ မွန္လား ဘုန္းဘုန္း၊ ဖိုးသားေတာ့ ဒိ႒ိ မလြတ္ဘူးလားလို႔၊ ဒါေပမယ့္ အထက္မွာ ဖိုးသား ေျပာသလို အရိေမေတၱယ် ဘုရားပြင့္ဖို႔ သာသနာ ကြယ္ရမယ္၊ သာသနာသည္ ေပ်ာက္ပ်က္သြားတာမ်ိဳးမဟုတ္၊ ေခတၱ ခဏ ငုပ္သြားျခင္းသာ ျဖစ္တယ္လို႔ ဖိုးသား နာဖူးပါတယ္)
(၂) သာသနာ ကြယ္မယ့္ သက္တမ္း ျဖစ္ႏိုင္ရင္ သိခ်င္ပါတယ္ ဘုန္းဘုန္း။ ေနာက္တစ္ခုက
(၃) သာသနာ ႏွစ္ ၅၀၀၀ လို႔ လူေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား ေျပာေနၾကပါတယ္..။ ဒါေပမယ့္ ဖိုးသား သိထားတာက ဘုရားေဟာခဲ့တာသည္ ႏွစ္ ၅၀၀၀ ဟု မဆိုလို၊ သာသနာသည္ မိေထြးေတာ္ ေဂါတမီတုိ႔လို ဘိကၡဴနီမေတြ ၀င္ေရာက္လာျခင္းေၾကာင့္ သာသနာ သက္တမ္းသည္ ဥပမာ ႏွစ္ ၁၀၀ ရွည္လွ်င္ သာသနာေတာ္သို႔ အမ်ိဳးသမီးေတြ ၀င္ေရာက္လာခဲ့ျခင္းေၾကာင့္ တ၀က္ေလ်ာ့ကာ ႏွစ္ ၅၀ သာ ရွည္မယ္၊ သာသနာ သက္တမ္း ႏွစ္ ၁၀၀၀၀ ရွည္မည္ ဆိုလွ်င္လည္း ယင္း ဘိကၡဴနီမေတြေၾကာင့္ ႏွစ္ ၅၀၀၀ သာ ရွည္မယ္၊ ဆိုလိုတာကေတာ့ သာသနာ သက္တမ္းသည္ မူလရွိရမည္ထက္ ၅၀ ရာခိုင္ႏႈန္း ေလ်ာ့က်သြားမယ္ လို႔ ဖိုးသား နာဖူးပါသည္..။ အဲဒါေလးပါ ဟုတ္မဟုတ္ သိခ်င္ပါတယ္ ဘုန္းဘုန္း…။
ေလးစားရိုေသစြာ ရွိခိုးဦးခိုက္လ်က္
ခ်စ္တပည့္
ဖိုးသား


A. (၁) ဘာသာေရးေတြ ကေတာက္ကဆ ျဖစ္ေနတာဟာ သာသနာကြယ္ဖုိ႔ အေၾကာင္းျဖစ္တယ္လုိ႔ တုိက္႐ုိက္ မဆုိႏုိင္ေသာ္လည္း အနည္းငယ္ေတာ့ ပတ္သက္မႈရွိပါတယ္။ ဗုဒၶဘာသာႏွင့္ ဆန္႔က်င္ဘက္ ေျပာဆုိေဟာေျပာမႈမ်ား၊ ဗုဒၶဘာသာကုိ သိကၡာက်ေစသည့္ လုပ္ရပ္မ်ား၊ ဘုရားေဟာတရားမ်ားကုိ ျပဳျပင္ေႏွာက္ယွက္မႈမ်ား စတာေတြဟာ အဓမၼ၀ါဒေတြ ျဖစ္လာႏုိင္စရာ ရွိပါတယ္။ ဘုရားပရိနိဗၺာန္စံၿပီးစမွာလည္း ဒီလုိအဓမၼအမႈေတြ ရွိခဲ့တဲ့အတြက္ သံဃာ့ဥေသွ်ာင္ မေထရ္ႀကီးမ်ားက သုတ္သင္ရွင္းလင္း ခဲ့ၾကရတာေတြလည္း ရွိပါတယ္။ အဲဒီေခတ္က အေျခအေနမ်ိဳးလုိ မဟုတ္ေပမယ့္ ယေန႔ေခတ္မွာ ဗုဒၶဘာသာကုိ ေဆာ္ကားတဲ့ အေျပာအဆုိ လုပ္ရပ္ေတြ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား ရွိိလာတာကုိ ေတြ႕ရပါတယ္။ ဥပမာအားျဖင့္ ဗုဒၶဘား(Buddha bar) ပုံစံမ်ိဳးဖြင့္ၿပီး အရက္ႏွင့္ေလာင္းကစား လုပ္တဲ့ပုံစံမ်ိဳး၊ ဘုရား႐ုပ္ကုိ အမ်ိဳးသမီး အတြင္းခံမ်ားမွာ ႐ုိက္ႏွိပ္ၿပီးေရာင္းစားတာမ်ိဳး စတာေတြ ရွိပါတယ္။ အဲဒါမ်ိဳးေတြကုိ ဗုဒၶဘာသ၀င္မ်ား၊ ဗုဒၶဘာသာ ႏုိင္ငံမ်ားက ၀ုိင္း၀န္းကန္႔ကြက္မႈ မျပဳၾကရင္ လုပ္တဲ့သူေတြပုိၿပီး အင္အားေကာင္းလာကာ သဒၶါတရား အားနည္းတဲ့သူမ်ား အေနျဖင့္ ဗုဒၶဘာသာအေပၚ အထင္လဲြ၍ ဘာသာတရားကုိ စြန္႔ပယ္သြားရင္ ဗုဒၶဘာသာ၀င္ အားနည္းႏုိင္ပါတယ္။ ဘာသာ၀င္အားနည္းရင္ သာသနာပါ အားနည္းလာတတ္ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ဗုဒၶဘာသာ၀င္မ်ား အေနျဖင့္ ဗုဒၶသာသနာ့ရဲ႕ ျပင္ပရန္ကုိ တတ္ႏုိင္သမွ် ၀ုိင္း၀န္းကာကြယ္ရန္လုိ အပ္ပါတယ္။ ၀ုိင္း၀န္းကာကြယ္တယ္ ဆုိတဲ့ေနရာမွာ ကုိယ့္သႏၲာန္မွာ ဘုရားရွင္အဆုံးအမ တည္ေအာင္လုပ္ၿပီး စစ္မွန္တဲ့ဓမၼကုိ မသိေသးတဲ့သူမ်ား၊ သဒၶါတရား အားနည္းသူမ်ား၊ ဘာသာတရားအေပၚ နားလည္မႈလဲြေနသူမ်ားအား ျပန္လည္ေဟာေျပာေပးျခင္းျဖင့္ သူတုိ႔ သဒၶါတရား အားေကာင္းလာေအာင္ ၀ုိင္း၀န္းလုပ္ေဆာင္ေပးျခင္းကုိ ဆုိတာပါ။ အမွန္ေတာ့ သာသနာတည္တယ္၊ သာသနာထြန္းကားတယ္ဆုိတာ ေက်ာင္ကန္ဘုရားမ်ား ႀကီးက်ယ္စြာေပၚေပါက္လာျခင္း၊ ပြားမ်ားလာျခင္းကုိ ဆုိလုိတာမဟုတ္ပါ။ တစ္ဦးခ်င္းစီရဲ႕ ႏွလုံးသားမွာ ဘုရားရွင္ရဲ႕ အဆုံးအမမ်ား တည္ေနျခင္း၊ လုိက္နာက်င့္သုံးေနျခင္းကုိ သာသနာတည္တယ္လုိ႔ ဆုိတာပါ။ အဲဒီအတြက္ ကုိယ့္ပတ္၀န္းက်င္မွာ တတ္နုိင္သမွ် သာသနာတည္ေအာင္ လုပ္ေပးျခင္းဟာ သာသနာ့အႏၲရာယ္ကုိ ကာကြယ္ရာ ေရာက္သလုိ စစ္မွန္တဲ့အမွန္တရားကုိ သိသြားတဲ့သူေတြဟာလည္း တစ္ျခားအယူ၀ါဒေတြ အတုိက္အခုိက္ေတြ ဘယ္ေလာက္ပဲရွိေနပါေစ မယိမ္းယုိင္ေတာ့ပါဘူး။ ဒါေၾကာင့္ အဲဒီအမွန္တရားေတြ နည္းနည္းလာတဲ့ ဒီေခတ္ႀကီးမွာ ကုိယ္ကုိယ္တုိင္ မသိမႈနည္းလာတဲ့အခါ အျခားအရာေတြ၊ တုိက္ခုိက္မႈေတြကုိ အလြယ္တကူ ခံယူေျပာင္းလဲ သြားတတ္တဲ့အတြက္ အတုိက္အခုိက္မ်ားရန္က ကာကြယ္ႏုိင္ရန္ အစစ္အမွန္ဓမၼကုိ ကုိယ္ကုိယ္တုိင္သိေအာင္ ႀကိဳးစားၿပီး ကုိယ့္ပတ္၀န္းက်င္ကုိလည္း သိေအာင္ျဖန္႔ေ၀ေပးျခင္းျဖင့္ သာသနာဆုတ္ယုတ္မႈမွ ကာကြယ္ေပးၾကရန္ လုိအပ္ပါတယ္။

(၂) သာသနာကြယ္မည့္ သက္တမ္းကုိ အတိအက် ေဟာထားတာ မရွိပါဘူး။ သာသနာ ၾကာရွည္စြာ တည္ျခင္း၊ မတည္ျခင္းဟာ သတိပ႒ာန္ေလးပါးကုိ အားထုတ္ျခင္း၊ မထုတ္ျခင္းအေပၚမွာ တည္မွီေၾကာင္း မဟာ၀ဂၢသံယုတ္၊ စိရ႒ိတိသုတ္မွာ ေဟာထားတာရွိပါတယ္။ ဒါ့အျပင္ အဂၤုတၳိဳရ္ပါဠိေတာ္မွာလည္း သာသနာကြယ္ေၾကာင္း တရားေတြကုိ ေဟာထားတာ ရွိပါတယ္။ သာသနာကြယ္မႈ မကြယ္မႈဟာ သာသနာ့၀န္ထမ္း ရဟန္းသံဃာေတာ္မ်ားအေပၚ အမ်ားႀကီးတည္ပါတယ္။ စာေပမွာ ေဖာ္ျပတဲ့ သာသနာ ကြယ္ေၾကာင္းတရားမ်ားမွာ သာသနာ့၀န္ထမ္းမ်ား ၁။ တရားမနာျခင္း၊ ၂။ စာေပမသင္ျခင္း၊ ၃။ ႏႈတ္တက္အာဂုံမေဆာင္ျခင္း၊ ၄။ သိေအာင္မမွတ္ျခင္း၊ ၅။ ပဋိပတ္မက်င့္ျခင္း တုိ႔ျဖစ္ပါတယ္။ ေနာက္တစ္နည္းမွာ ၁။ စာေပသင္ၾကားမႈ ေလွ်ာ့နည္းလာျခင္း၊ ၂။ တရားဓမၼအက်ယ္မေဟာျခင္း၊ ၃။ စာေပအက်ယ္မပုိ႔ခ်ျခင္း၊ ၄။ အက်ယ္အက်က္မွတ္ျခင္း၊ ၅။ အက်ယ္မႀကံျခင္း တုိ႔ျဖစ္ပါတယ္။ ထုိ႔ျပင္ ေနာက္တစ္နည္းမွာ ၁။ စာေပအကၡရာမ်ား လဲြေခ်ာ္ပ်က္ျပားမႈမ်ားအား ေလ့က်က္သင္ၾကားျခင္း၊ ၂။ ဆုံးမမႈမ်ားကုိ မခံယူျခင္း၊ ၃။ စာေပပုိ႔ခ်သူ သာသနာ့၀န္ထမ္းမ်ား ရွားပါးလာျခင္း၊ ၄။ လာဘ္လာဘေပါမ်ားေအာင္ ႀကံေဆာင္ျခင္း၊ ၅။ အခ်င္းခ်င္း ခုိက္ရန္ျဖစ္ကာ ကဲြျပားျခင္း တုိ႔ျဖစ္ပါတယ္။ ဒီအေၾကာင္း တရားမ်ား ယုတ္ေလ်ာ့လာျခင္းကသာ အမွန္တကယ္ သာသနာ ကြယ္ေၾကာင္းတရားမ်ား ျဖစ္ပါတယ္။

(၃) မွန္ပါတယ္။ သာသနာ ႏွစ္ (၅၀၀၀)သာ တည္မယ္ဆုိတဲ့ အေျပာအဆုိမ်ားဟာ ပါဠိပိဋကတ္မွာ တုိက္႐ုိက္လာတဲ့ ေဟာၾကားခ်က္ေတာ့ မဟုတ္ပါဘူး။ အ႒ကထာမ်ားမွာသာ သာသနာေတာ္ႏွစ္ေပါင္း (၅၀၀၀) ရွိေၾကာင္း ဖြင့္ျပထားခ်က္မ်ား ရွိပါတယ္။ ဗဟုသုတအျဖစ္ တင္ျပပါက ဒီဃနိကာယ္အလို သာသနာႏွစ္ေပါင္း (၅၀၀၀) ခြဲျခားမႈမ်ားမွာ
၁။ ပဋိသမၻိဒါပတၱ ရဟႏၲာေခတ္ႏွစ္ေပါင္း ၁၀၀၀
၂။ ဆဠာဘိညရဟႏၲာေခတ္ ႏွစ္ေပါင္း ၁၀၀၀
၃။ ေတ၀ိဇၹကရဟႏၲာေခတ္ ႏွစ္ေပါင္း ၁၀၀၀
၄။ သုကၡ၀ိပႆက ရဟႏၲာေခတ္ ႏွစ္ေပါင္း ၁၀၀၀
၅။ ပါတိေမာကၡသံ၀ရသီလေခတ္ ႏွစ္ေပါင္း ၁၀၀၀ အားျဖင့္ ၅၀၀၀ျဖစ္ပါတယ္။
ဒါ့အျပင္ ၀ိနယပိဋကႏွင့္ အဂၤုတၱရ အ႒ကထာအလုိ သာသနာႏွစ္ေပါင္း (၅၀၀၀) ခဲြျခားမႈမ်ားမွာ
၁။ ပဋိသမၻိဒါပတၱရဟႏၲာေခတ္ ႏွစ္ေပါင္း ၁၀၀၀
၂။ သုကၡ၀ိပႆက ရဟႏၲာေခတ္ ႏွစ္ေပါင္း ၁၀၀၀
၃။ အနာဂါမ္ပုဂၢိဳလ္ေခတ္ ႏွစ္္ေပါင္း ၁၀၀၀
၄။ သကဒါဂါပုဂၢိဳလ္ေခတ္ ႏွစ္ေပါင္း ၁၀၀၀
၅။ ေသာတာပန္ပုဂၢိဳလ္ေခတ္ ႏွစ္ေပါင္း ၁၀၀၀ အားျဖင့္ ၅၀၀၀ ျဖစ္ပါတယ္။
ေဖာ္ျပပါ ခဲြျခားသတ္မွတ္မႈမ်ားဟာ အ႒ကထာလာ ခဲြျခားသတ္မွတ္မႈမ်ားသာ ျဖစ္ပါတယ္။ တကယ္ေတာ့ သာသနာအရွည္တည္မႈ မတည္မႈဟာ သာသနာေတာ္ကုိ က်င့္သုံးလုိက္နာ ထမ္းေဆာင္ေစာင့္ေရွာက္သူတုိ႔ အေပၚမွာသာ တည္ရွိေနပါတယ္။ ေကာင္းစြာထိန္းသိမ္းေစာင့္ေရွာင္ပါက ၅၀၀၀ မက တည္ရွိႏုိင္ၿပီး မထိန္းသိမ္း မေစာင့္ေရွာက္ပါက (၅၀၀၀) မျပည့္ခင္လည္း ကြယ္ေပ်က္သြားႏုိင္ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ သာသနာအရွည္တည္တ့ံဖုိ႔ အားလုံး၀ုိင္း၀န္း ေစာင့္ေရွာက္ဖုိ႔ လုိအပ္ပါတယ္။

မွတ္ခ်က္။ ။ ဒကာဖုိးသားမွ အရွင္ဘုရားတစ္ပါးႏွင့္ အြန္လုိင္းခ်က္တြင္ ေဆြးေႏြးထားမႈမ်ားကုိ တစ္ခါတည္းေဖာ္ျပလုိက္ ေသာ္လည္ ဘုန္းဘုန္းအေနျဖင့္ အားလုံးကုိ မေဖာ္ျပေတာ့ဘဲ ေမးခြန္းငါးခုထဲက အဓိကက်တဲ့ ေမးခြန္းသုံးမ်ိဳးကုိသာ ေျဖၾကားေပးလုိက္ပါတယ္။ ေက်နပ္လိမ့္မယ္လုိ႔ ေမွ်ာ္လင့္ပါတယ္။

Read more »

ေရာမေရာက္တုိင္း ေရာမလုိက်င့္သင့္ပါသေလာ…

``When in Rome do as the Romans do.​ ေရာမေရာက္ရင္ ေရာမလုိက်င့္`` ဟူေသာ စကားပုံတစ္ခု ရွိ၏။ ဤစကားပုံသည္ အေၾကာင္းအမ်ိဳးမ်ိဳးေၾကာင့္ ႏုိင္ငံရပ္ျခား ေရာက္ေနၾကသူမ်ားအား မိမိတုိ႔ေရာက္ရွိေနေသာ ႏုိင္ငံအသီးသီး၏ မတူညီသည့္ ယဥ္ေက်းမႈ၊ ဓေလ့ထုံးစံ စသည္တုိ႔ုႏွင့္ အံ၀င္ခြင္က် ျဖစ္ေစရန္ သူ႔ႏုိင္ငံေရာက္လွ်င္ သူ႔စည္းကမ္း၊ သူ႔ယဥ္ေက်းမႈ၊ သူ႔ဓေလ့ထုံးစံအတုိင္း လုိက္နာက်င့္သုံး ေနထုိင္ၾကရန္ သတိေပးတုိက္တြန္း လမ္းညႊန္ေပးသည့္ စကားပုံျဖစ္၏။ မွန္၏။ တစ္ေက်ာင္းတစ္ဂါထာ၊ တစ္ရြာတစ္ပုဒ္ဆန္း ဆုိသကဲ့သုိ႔ ကမၻာ့ႏုိင္ငံအသီးသီးတြင္ မတူညီသည့္ ယဥ္ေက်းမႈဓေလ့ စရုိက္မ်ားရွိၿပီး ထုိမတူညီမႈမ်ားေၾကာင့္ပင္ အေနအထုိင္၊ အေျပာအဆုိ၊ အလုပ္ကုိင္မ်ားတြင္ တစ္နည္းနည္းျဖင့္ ဒုကၡေတြ႕ၾကသည္သာ ျဖစ္၏။ ထုိ႔ေၾကာင့္လည္း ထုိဒုကၡမ်ားကုိ အဆင္ေျပေက်ာ္လႊားႏုိင္ေစမည့္ နည္းလမ္းတစ္ခုအျဖစ္ သူ႔ႏုိင္ငံ၊ သူ႔စည္းကမ္း၊ သူ႔ယဥ္ေက်းမႈအတုိင္း လုိက္နာေနထုိင္နည္းကုိ လက္ခံက်င့္သုံး လာၾကျခင္းျဖစ္၏။ ေရာမေရာက္ရင္ ေရာမလုိက်င့္သင့္သည္ဟု ေျပာဆုိတုိက္တြန္းလာၾကျခင္း ျဖစ္၏။ သူ႔ႏုိင္ငံ၊ သူ႔စည္းကမ္း၊ သူ႔ယဥ္ေက်းမႈမ်ားအတုိင္း လုိက္နာက်င့္သုံးပါက အမွန္တကယ္လည္း အဆင္ေျပလာသည္ကုိ သတိျပဳမိၾကမည္ ျဖစ္၏။ သုိ႔ေသာ္ ``ေနရာတကာတုိင္းမွာ ေရာမေရာက္တုိင္း ေရာမလုိ က်င့္သင္သလား``ဟု ေမးစရာျဖစ္လာ၏။ မတူညီသည့္ ဘာသာတရား၊ ယဥ္ေက်းမႈမ်ားႏွင့္ ဖဲြ႕စည္းထားသည့္ လူ႔အဖဲြ႕အစည္းတြင္ ဆုိင္ရာဆုိင္ရာ လက္ခံက်င့္သုံးရမည့္ စည္းကမ္းဥပေဒမ်ားသည္ တစ္ႏုိင္ငံႏွင့္ တစ္ႏုိင္ငံတူညီမႈ မရွိျဖစ္ေနေသာေၾကာင့္ ထုိႏိုင္ငံမွာေနသျဖင့္ ထုိႏုိင္ငံအတုိင္း လုိက္နာရန္အတြက္ မိမိတုိ႔တစ္သက္လုံး ထိန္းသိမ္းက်င့္သုံးလာသည့္ အက်င့္တရားမ်ား၊ ယုံၾကည္မႈမ်ား စသည္တုိ႔ကုိ ပယ္စြန္႔ၿပီး ``ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ လုိက္နာက်င့္သုံးသင့္သလား``ဟု ေစာဒကတက္စရာ ျဖစ္လာ၏။ အထူးသျဖင့္ ေထရ၀ါဒဗုဒၶဘာသာ အဆုံးအမ အက်င့္သီလတုိ႔ကုိ လက္ခံလုိက္နာ က်င့္သုံးေနၾကသည့္ ျမန္မာဗုဒၶဘာသာမ်ားအတြက္ ပုိၿပီးေမးခြန္းထုတ္စရာ ျဖစ္လာ၏။ သူ႔ႏုိင္ငံမွာ ေနသည့္အခုိက္ အဆင္ေျပေစရန္ တစ္ခုတည္းကုိ ၾကည့္ၿပီးဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ လက္ခံလုိက္နာက်င့္သုံး ၾကမည္ေလာ…

စာဖတ္သူမ်ား မည္သုိ႔စဥ္းစားလက္ခံမည္ ဆုိသည္ကုိ မသိေသာ္လည္း စာေရးသူ၏ တစ္သီးပုဂၢလခံယူခ်က္ အေနျဖင့္ကား မက်င့္သုံးသင့္ဟု ထင္မိ၏။ ေရာမေရာက္ရင္ ေရာမလုိက်င့္ဟု ဆုိေသာ္လည္း ေရာမေရာက္တုိင္း ေရာမလုိမက်င့္သင့္ဘဲ က်င့္ႏုိင္သည့္အရာ က်င့္သင့္သည့္ အရာမ်ားကုိသာ လက္ခံလုိက္နာ က်င့္သုံးသင့္သည္ဟု ခံယူမိ၏။ သူ႔ႏုိင္ငံမွာ ေနသည့္အခုိက္ အဆင္ေျပေစမႈ တစ္ခုတည္းကုိ ၾကည့္ၿပီး မိမိ၏ ကုိယ္က်င့္သီလမ်ား ေပးဆပ္လုိက္ရသည္အထိ မတူညီမႈမ်ားကုိကား လက္ခံလုိက္နာ က်င့္သုံးမႈ မျပဳသင့္ဟု ထင္မိ၏။ စာေရးသူ၏ ဤယူဆခ်က္သည္ လဲြေကာင္းလဲြႏုိင္ေသာ္လည္း ဤယူဆခ်က္သည္ စာေရးသူ ယခုလက္ရွိေနထုိင္သည့္ ႏုိင္ငံ၏ အစဥ္အလာ ယဥ္ေက်းမႈမ်ားကုိ လက္ခံက်င့္သုံးေနၾကသည့္ ေရႊျမန္မာမ်ား၏ လက္ေတြ႕ဘ၀မ်ားကုိၾကည့္ကာ ေကာက္ခ်က္ခ်မိျခင္းျဖစ္၏။

စာေရးသူ ယခုလက္ရွိ ေနထုိင္သာသနာျပဳေနသည့္ ႏုိင္ငံကုိ တုိက္႐ုိက္အမည္ မေဖာ္လုိေသာ္လည္း ဤႏုိင္ငံသည္ အရက္ကုိ အလြန္ႏွစ္ႏွစ္ကာကာ ေသာက္သုံးဧည့္ခံသည့္ ဓေလ့ထုံးစံရွိသည့္ ႏုိင္ငံတစ္ႏုိင္ငံျဖစ္၏။ မည္သည့္ပဲြမဆုိ အရက္မပါလွ်င္ မၿပီးသည့္အေနအထားမ်ိဳး ျဖစ္ေန၏။ အရက္မပါလွ်င္ အလုပ္မျဖစ္သကဲ့သုိ႔ အရက္မေသာက္လွ်င္လည္း အေပါင္းအသင္းပင္ မရွိႏုိင္သည့္ အေနအထား ရွိ၏။ ေယာက္်ားေလး၊ မိန္ကေလး၊ လူႀကီးလူငယ္၊ စသည္ခဲြျခားမႈ မရွိဘဲ ၀ုိင္းထုိင္မိလွ်င္ အရက္ႏွင့္သာ အစျပဳတတ္၏။ အရက္မေသာက္တတ္သူသည္ သူတုိ႔ႏွင့္အံ၀င္ခြင့္က် မရွိဘဲ တစ္ေျဖးေျဖး ေဘးေရာက္သြားတတ္သည္အထိ အရက္ယဥ္ေက်းမႈက လႊမ္းမုိးေန၏။ ထုိသုိ႔ေသာ အေျခအေနမ်ိဳးတြင္ မလာမျဖစ္လာၿပီး အလုပ္လုပ္ေနၾကသည့္ ေရႊျမန္မာမ်ားအတြက္ သူ႔ႏုိင္ငံသားမ်ား၊ အထူးသျဖင့္ အလုပ္ရွင္မ်ားႏွင့္ အဆင္ေျပေစရန္အတြက္ သူတုိ႔ႏွင့္အတူ လုိက္ၿပီးသူ႔ထုံးစံအတုိင္း ေနထုိင္ျခင္းသည္သာ အေကာင္းဆုံးအေနအထား ျဖစ္ေန၏။ တစ္ဘက္ကလည္း မိမိတုိ႔ ကုိးကြယ္သည့္ ဘာသာတရား အဆုံးအမ အက်င့္သီလမ်ားကုိ ခ်ိဳးေဖာက္ရာ ေရာက္ေန၏။ မည္သို႔လက္ခံၾကမည္နည္း။ မိမိတုိ႔၏ ကုိယ္က်င့္သီလကုိ အပ်က္ခံၿပီး တဒဂၤအခုိက္အတံ့ အဆင္ေျပေစရန္အတြက္ သူ႔ဓေလ့ထုံးစံကုိ လုိက္လုပ္ၾကမည္ေလာ… ေရာမေရာက္ေနသည့္အတြက္ ေရာမလုိ လုိက္က်င့္ၾကမည္ေလာ… စသည္ျဖင့္ ေမးခြန္းထုတ္စရာ ျဖစ္လာ၏။

ထုိအခက္အခဲသည္ လူ႔ပတ္၀န္းက်င္ အသုိင္းအ၀ုိင္းတြင္သာမက စာေရးသူတုိ႔ ဘာသာေရးပုိင္းအထိ ႐ုိက္ခတ္မႈျဖစ္လာ၏။ ဗုဒၶဘာသာဟု ဆုိေသာ္လည္း ဗုဒၶဘာသာတြင္လည္း မတူညီသည့္ ဂုိဏ္းကဲြမ်ားရွိသည္ကုိ အားလုံးသိၾကၿပီးျဖစ္၏။ အထူးသျဖင့္ ေထရ၀ါဒ၊ ဗုဒၶဘာသာႏွင့္ မဟာယာနဗုဒၶဘာသာ ဟူသည့္ ဂုိဏ္းႀကီးမ်ားမွာ ပုိမုိထင္ရွား ေက်ာ္ၾကားလ်က္ရွိသည္ကုိ ေတြ႕ၾကရမည္ျဖစ္၏။ ျမန္မာ၊ သီရိလကၤာ၊ ထုိင္း၊ ကေမၻာဒီးယား၊ လာအုိဟူေသာ ငါးႏုိင္ငံကုိ ေထရ၀ါဒဗုဒၶဘာသာ ကုိးကြယ္သည့္ ႏုိင္ငံဟူ၍ သိၾကၿပီး တ႐ုတ္၊ ဂ်ပန္၊ ကုိရီးယား၊ တိဗက္၊ မြန္ဂုိစေသာ ႏုိင္ငံမ်ားကုိ မဟာယာန ဗုဒၶဘာသာကုိးကြယ္သည့္ ႏုိင္ငံမ်ားဟု ေယဘုယ်အားျဖင့္ ဆုိႏုိင္၏။ ေထရ၀ါဒဟူသည္ ဘုရားေဟာတရားေတာ္မ်ားကုိ ျပင္ဆင္ျခင္း၊ ျဖည့္စြက္ျခင္း၊ ႏုတ္ပယ္ျခင္းမရွိ ပကတိအတုိင္း လက္ခံလုိက္နာ က်င့္သုံးသည့္ ဗုဒၶဘာသာဟု ေထရ၀ါဒ ႏုိင္ငံမ်ားက လက္ခံယူဆသကဲ့သုိ႔ မဟာယာန ဗုဒၶဘာသာသည္လည္း ျမတ္စြာဘုရားရွင္၏ တရားေတာ္မ်ားကုိ လူတုိင္းလြယ္ကူရွင္းလင္းစြာျဖင့္ ပုဂၢိဳလ္မေရြး၊ အဆင့္အတန္းမေရြး နားလည္သေဘာေပါက္ေစေရး ဟူေသာ ရည္ရြယ္ခ်က္ျဖင့္ အားလုံးႏွင့္အဆင္ေျပေစရန္ ေခတ္ကာလာအေျခအေနသုိ႔ လုိက္၍ ဘုရားေဟာဓမၼမ်ားကုိ ပုိမုိက်ယ္ျပန္စြာ ျဖန္႔ေ၀ေပးေနသည့္ ဘာသာဟု မဟာယာနႏုိင္ငံမ်ားက ဆုိၾကေပမည္။ သုိ႔ေသာ္ မဟာယာနဗုဒၶဘာသာ၏ မ်က္ေမွာက္ေခတ္အေျခအေနမ်ားကုိ ၾကည့္ပါက အားလုံးႏွင့္အံ၀င္ခြင္က် ျဖစ္ေစရန္ လုိက္နာက်င့္သုံးရာမွ ျမတ္ဗုဒၶ၏ မူရင္းေဒသနာေတာ္မ်ားမွာ မူရင္းအတုိင္း မရွိေတာ့ဘဲ တိမ္ျမဳတ္ေပ်ာက္ကြယ္ လာသည္ကုိ ေတြ႕ရေပ၏။ ႏုိင္ငံတစ္ခု၏ အေျခအေနႏွင့္ အံ၀င္ခြင္က် ျဖစ္ေစရန္ လုိက္နာေနထုိင္ရာမွ ဘုရားေဟာဓမၼ အစစ္အမွန္မ်ား တျဖည္းျဖည္း လဲြမွားလာသည္ကုိ ေတြ႕ရ၏။ ထုိ႔ေၾကာင့္လည္း မ်က္ေမွာက္ေခတ္ မဟာယာန ႏုိင္ငံအခ်ိဳ႕တြင္ ရဟန္းေတာ္မ်ားအတြက္ ေနလဲြညစား စားမႈသည္ အထူးအဆန္း မဟုတ္ေတာ့သည့္အျပင္ အရက္ေသာက္၍ရသည့္ဂုိဏ္း၊ အိမ္ေထာင္ျပဳ၍ရသည့္ ဂုိဏ္းမ်ားအထိ ဂုိဏ္းမ်ားကဲြျပားလာျခင္းၾကျခင္း ျဖစ္သည္ဟု ဆုိႏုိင္၏။ ဤသည္မွာ ေနရာေဒသတစ္ခုတြင္ အဆင္ေျပေစရန္ လုိက္နာက်င့္သုံးရာမွ၊ တစ္နည္းအားျဖင့္ ဆုိရေသာ္ ေရာမေရာက္ရင္ ေရာမလုိက်င့္သုံးရာမွ မူရင္းအစစ္အမွန္မ်ား တိမ္ျမဳတ္ေပ်ာက္ကြယ္ရျခင္း ျဖစ္သည္ဟု ယူဆရမည့္ အခ်က္တစ္ခ်က္ပင္ ျဖစ္၏။

စာေရးသူတုိ႔ ယခုလက္ရွိေရာက္ေနသည့္ ႏုိင္ငံတြင္ စာေရးသူတုိ႔၏ ကုိယ္ေတြ႕အရ အံ့ၾသစရာမ်ားႏွင့္ ႀကဳံေတြ႕ခဲ့ရ၏။ ေရာက္ေရာက္ခ်င္း မဟာယာန ဘုန္းေတာ္ႀကီးတစ္ပါးကုိ ေတြ႕လုိက္ရၿပီး ထုိင္ပဲရွိခုိးရမလုိ လက္အုပ္ပဲခ်ီၿပီး အ႐ုိအေသမွ် ျပဳေပးရမလုိ အေနအထားႏွင့္ ႀကဳံေတြ႕ရ၏။ အဘယ့္ေၾကာင့္ဆုိေသာ္ ထုိဘုန္းေတာ္ႀကီးသည္ ဆံပင္အရွည္လူပုံစံ ျဖစ္ေနၿပီး အနားတြင္လည္း ထုိဘုန္းေတာ္ႀကီး၏ ဇနီးမိန္းမပါ ရွိေနေသာေၾကာင့္ျဖစ္၏။ ထုိအေျခအေနတြင္ စာေရးသူတုိ႔ မည္သုိ႔လုပ္သင့္သနည္း။ ေထရ၀ါဒ႐ႈေထာင့္မွ ၾကည့္လွ်င္ အလြန္လက္ခံရန္ ခက္ခဲသည့္အေနအထား ျဖစ္ေန၏။ ထုိ႔ေၾကာင့္ ထုိအခုိက္မွာ ရွိမခုိးေတာ့ဘဲ လက္အုပ္ခ်ီ၍သာ အ႐ုိအေသျပဳမိ၏။ ထုိ႔အျပင္ မဟာယာန ဘုန္းေတာ္ႀကီးမ်ားႏွင့္ လူႀကီးအခ်ိဳ႕က ၎တုိ႔ႏုိင္ငံသည္ အလြန္ေအးသျဖင့္ ျမန္မာရဟန္းေတာ္မ်ား၏ သကၤန္းေတာ္သည္ အေအးဒဏ္ကုိ ခံႏုိင္မည္မဟုတ္ေၾကာင္း၊ ထုိ႔ေၾကာင့္ ၎တုိ႔၀တ္သကဲ့သုိ႔ မဟာယာနဘုန္းေတာ္ႀကီး အ၀တ္အစားမ်ားကုိ ေျပာင္း၀တ္သင့္ေၾကာင္း၊ အေအးဒဏ္ခံႏုိင္ၿပီး စာေပမ်ားပုိမုိေလ့လာႏိုင္ရန္ ညစာစားၿပီး ၎တုိ႔ေနသကဲ့သုိ႔ ေသာက္စားေနသင့္ေၾကာင္း တစ္ယူသန္အစဲြမထားဘဲ ေရာမေရာက္ရင္ ေရာမလုိက်င့္သင့္ေၾကာင္း စသျဖင့္ တုိက္တြန္းေျပာဆုိၾက၏။ စာေရးသူတုိ႔မွ ``ေရာမေရာက္ရင္ ေရာမလုိက်င့္သင့္သည္ ဆုိေသာ္လည္း က်င့္သင့္သည့္အရာ က်င့္ႏုိင္သည့္အရာမ်ားကုိသာ က်င့္ႏုိင္မည္ျဖစ္ေၾကာင္း ဘုရားေဟာ ဓမၼမ်ား၊ ၀ိနည္းသိကၡာပုဒ္မ်ားႏွင့္ ဆန္႔က်င္သည့္အရာမ်ားကုိကား လုိက္နာၿပီး မက်င့္ႏုိင္ေၾကာင္း`` ေျပာဆုိလုိက္၏။ ထုိအတုိင္းပင္ စာေရးသူတုိ႔ကုိယ္တုိင္ ရာသီဥတုဒဏ္ကုိ ခံႏုိင္မည့္နည္းမ်ားျဖင့္ ေထရ၀ါဒ ရဟန္းေတာ္အသြင္ကုိ မေပ်ာက္ေစဘဲ ေနထုိင္လာခဲ့သည္မွာ ယခုဆုိလွ်င္ ငါးႏွစ္ေက်ာ္ ေျခာက္ႏွစ္ထဲ ေရာက္လာခဲ့ၿပီ ျဖစ္ပါသည္္။ ဤကဲ့သုိ႔ ေနျပလုိက္ျခင္းကပင္ ေထရ၀ါဒ၏စံ ေထရ၀ါဒအသြင္ကုိ ပုိမုိေပၚလြင္ေစခဲ့၏။ တစ္ယူသန္အစဲြ ထားျခင္းမဟုတ္ဘဲ အမွားအမွန္ကုိ ခဲြျခားကာ ေနျပလုိက္ျခင္း ျဖစ္၏။ ေရာမေရာက္တုိင္း ေရာမလုိ မက်င့္ဘဲ က်င့္သင့္သည့္အရာ၊ က်င္ႏုိင္သည့္အရာမ်ားကုိသာ က်င့္ျပလုိက္ျခင္းျဖစ္၏။

ထုိ႔အတူပင္ ႏုိင္ငံရပ္ျခား အသီးသီးတြင္ ေရာက္ေနၾကသည့္ ေထရ၀ါဒ ဗုဒၶဘာသာ၀င္မ်ားသည္လည္း စာေရးသူတုိ႔ က်င့္သုံးသကဲ့သုိ႔ က်င့္သုံးသင့္၏။ သူ႔ႏုိင္ငံ သူ႔ယဥ္ေက်းမႈ၊ ဓေလ့ထုံးစံအတုိင္း လုိက္နာက်င့္သုံး ေနထုိင္သင့္ေသာ္လည္း မိမိတုိ႔ ကုိးကြယ္ယုံၾကည္ထားသည့္ ဘာသာတရား အဆုံးအမမ်ားႏွင့္ ဆန္႔က်င္သည့္ ဓေလ့ထုံးစံမ်ားကုိကား မလုိက္နာ မက်င့္သုံးသင့္ေပ။ ၎တုိ႔အရက္ယဥ္ေက်းမႈကုိ လုိက္၍ မိမိတုိ႔၏ ခါး၀တ္ပုဆုိးကဲ့သုိ႔ လုံေအာင္ထိမ္းရမည့္ သုရာေမရယဟူေသာ ကုိယ္က်င့္သိကၡာပုဒ္ကုိ ပယ္စြန္႔သည္အထိ မလုိက္သင့္ေပ။ တစ္ခါသာအမုန္းခံၿပီး မိမိတုိ႔ဘာသာတရား အဆုံးအမအရ မေသာက္သင့္ေၾကာင္း၊ မေသာက္ႏုိင္ေၾကာင္း ေျပာဆုိျငင္းပယ္လုိက္လွ်င္ မိမိတုိ႔ကုိ အတင္းအဓမၼ ႐ုိက္ႏွက္ခ်ဳပ္ေႏွာင္ၿပီး ျပဳလုပ္ၾကလိမ့္မည္ဟု မထင္ေပ။ ခဏတာ အဆင္ေျပမႈကုိ ၾကည့္ၿပီး ပစၥဳပၸန္ သံသရာ နစ္မြန္းေစမည့္ လုပ္ရပ္မ်ားကုိ မလုပ္သင့္ေပ။ မိမိတုိ႔ လုပ္ႏုိင္သည့္အရာ၊ လုပ္ေပးသင့္သည့္ အရာမ်ားကုိသာ လုိက္နာလုပ္ေဆာင္သင့္ေပသည္။ အခုိက္အတံ့ပင္ ျဖစ္ေသာ္လည္း မေကာင္းမႈဟူသည္ အစမလုပ္မိျခင္းက ပုိေကာင္း၏။ အစလုပ္မိပါက အဆုံးမရွိျဖစ္တတ္ၿပီး ေနာက္ပုိင္းမလုပ္ မေနႏုိင္ေအာင္ ျဖစ္တတ္သည္ကုိ အထူးဆင္ျခင္သင့္လွ၏။ အရက္ေသာက္ျခင္းမွမဟုတ္ အျခားမည္သည့္ အကုသုိလ္မ်ိဳးမဆုိ မလုပ္ဘဲ ေနသည္က အေကာင္းဆုံးျဖစ္၏။

ထုိ႔ေၾကာင့္ ဤေနရာမွာ စာေရးသူ တုိက္တြန္းလုိသည္မွာ `ေရာမေရာက္ရင္ ေရာမလုိက်င့္`ဟု ဆုိေသာ္လည္း ေရာမေရာက္တုိင္း ေရာမလုိ မက်င့္သင့္ဘဲ က်င့္သင့္သည့္အရာ က်င္ႏုိင္သည့္အရာမ်ားကုိသာ လုိက္နာက်င့္သုံးၾကရန္၊ မိမိတုိ႔၏ ကုိယ္က်င့္သီလ ပ်က္ေစမည့္ အရာမ်ားကိုကား သံသရာႏွင့္ရင္းၿပီး မက်င့္သုံးၾကရန္ ႏွင့္ တစ္ဘ၀၊ တစ္ခဏကုိ မၾကည့္ဘဲ သံသရာကုိၾကည့္ၿပီး လုိက္နာက်င့္သုံးၾကရန္.. စသည္ စသည္တုိ႔ ျဖစ္ပါေၾကာင္….

Read more »


RECENT POSTS

သူတုုိ႔သူတုုိ႔၏ မွတ္ခ်က္မ်ား