Q.ဘုန္းဘုန္း…
တပည့္ေတာ္ဟာ အၿမဲသူမ်ားေနာက္က က်န္ရစ္တတ္ၿပီး လုပ္ရင္လဲ သူမ်ားထက္ အလြန္ေနာက္က်မွ ၿပီးတတ္ပါတယ္ဘုရား။ ျပဳျပင္ေသာ္လည္း မေအာင္ျမင္ပါ။ မိတ္ေဆြေကာင္းမ်ားႏွင့္လည္း အေတြ႕ေနာက္က်တတ္ပါတယ္။ ကူညီမည့္ မိတ္ေဆြေကာင္းကုိ လုိအပ္ေနသည့္္အခ်ိန္မွာ ေစာစီးစြာ မေတြ႕ခဲ့ရဘဲ ေနာက္မွေတြ႕တာမ်ိဳး ႀကံရေလ့ရွိပါတယ္။ ေရာဂါကုစဥ္မွာ တတ္ကၽြမ္းသည့္ သမားေတာ္ႏွင့္ မေတြ႕ရလုိ႔ ေရာဂါရင့္ၿပီး နာတာရွည္မွ ေနာက္က်သိခဲ့ရတာလည္း ရွိပါတယ္။ ပညာတစ္ခုကုိ သင္ခြင့္ရခ်ိန္မွာတုန္းက ေငြေၾကးမရွိခဲ့ဘဲ ေငြေၾကးအတန္သင့္ ရလာခ်ိန္မွာေတာ့ အဲဒီပညာသင္ဖုိ႔ အေျခအေန မေပးေတာ့လုိ႔ ေနာက္က်သြားရတာလဲ အၿမဲႀကံဳရပါတယ္။ တရားဓမၼအရာမွာေတာင္ တရားနာခြင့္ တရားအားထုတ္ခြင့္ကုိ ဆရာရွိခ်ိန္က မရခဲ့ဘဲ အစစေနာက္က်မွ ရခဲ့ရပါတယ္။
တပည့္ေတာ္ လူမွန္းသိကတည္းက ႀကဳံေတြ႕ေနရတဲ့ အစစေနာက္က်ျခင္း ၀ဋ္ေၾကြးမွ လြတ္ေျမာက္ေအာင္ ဘာလုပ္ရမလဲ လမ္းညႊန္ေပးပါဘုရား။ ျမတ္စြာဘုရားရွင္ လက္ထက္က ႏူနာေရာဂါစဲြေနတဲ့ မင္းသမီးတစ္ပါးကုိ အရွင္အႏု႐ုဒၶါ သံဃာေတာ္က ေရာဂါေပ်ာက္ေစသည့္ ေကာင္းမႈမ်ား ျပဳေစသျဖင့္ ေရာဂါေပ်ာက္ကင္းရတာ ဖတ္ဖူးပါတယ္ဘုရား။
တပည့္ေတာ္ သံဃာေတာ္မ်ားကုိ တစ္ေန႔အပါး ၂၀၊ ၃၀၊ ၄၀ စသည္ျဖင့္ အခြင့္ရတုိင္း ဆြမ္းလွဴဒါန္း ဆက္ကပ္ျခင္းကုိ ၀တ္တစ္ခုအျဖစ္ ျပဳခဲ့ပါတယ္။ တပည့္ေတာ္ အလြန္ဆင္းရဲစဥ္ကေတာင္ တစ္ေန႔၁၅ပါး၊ အပါး၂၀ ၀န္းက်င္ ႀကိဳးစားၿပီး ဆြမ္းေလာင္းခဲ့ပါတယ္။ စာသင္သာား သံဃာေတာ္နဲ႔ သာမေဏမ်ားအတြက္ လုိအပ္တဲ့စာအုပ္၊ စာေရးကိရိယာ အသုံးအေဆာင္မ်ားလည္း ပညာဒါနျပဳခဲ့ပါတယ္။ အခုေနာက္ဆုံး ဆင္းရဲခ်ိဳ႕တဲ့ေသာ သံဃာေတာ္မ်ားအား ေက်ာင္းေဆာက္လုပ္လွဴဒါန္းၿပီး ဂိလာန သာမေဏမ်ားအားလည္း ေဆး၀ါးကုသေပးခဲ့ပါတယ္။ လွ်က္စစ္မီး မရွိဘဲညေမွာင္ထဲမွာ ဖေယာင္းတုိင္ႏွင့္ သီတင္းသုံးေနရေသာ ေက်ာင္းတစ္ေက်ာင္းမွာလည္း မီးတပ္ဆင္ လွဴဒါန္းေပးခဲ့ပါတယ္။ ၀ဋ္ေၾကြးမွ လြတ္ေျမာက္လုိေသာ္လည္း ဒါေတြလုပ္စဥ္က ရတာနာသုံးပါးကုိ ၾကည့္ညိဳစိတ္ သက္သက္ျဖင့္သာ လုပ္ခဲ့ၿပီး မေကာင္းမႈကံမွ လြတ္ေျမာက္ေရးကုိ အဓိကမရည္ရြယ္ခဲ့မိေပ။
တပည့္ေတာ္ ခံစားေနရတဲ့ အစစေနာက္က်ျခင္းေဘးမွ လြတ္ေျမာက္ေအာင္ မကယ္ႏုိင္ေသးပါ။ ဘယ္လုိေကာင္းမႈမ်ား ျပဳရမလဲ အမိန္႔ရွိေပးပါဘုရား
(ေသာ္လတ္)
A. ၀ဋ္မွာအၿမဲ ငရဲမွာ အပဟူေသာ ျမန္မာစကားပုံ တစ္ခုရွိပါတယ္။ ပဥၥနႏၱရိယကံက်ဴးလြန္ထားမႈ မရွိေသးပါက ငရဲသြားေစႏုိင္သည္မ်ားကုိ ကုသုိလ္မ်ားလုပ္ေပးျခင္းျဖင့္ မက်ေရာက္ေအာင္ လုပ္ေပးႏုိင္ေသာ္လည္း ျပန္လည္ေပးဆပ္ရမည့္ ၀ဋ္ေၾကြးမ်ားရွိေနသူမ်ားမွာ ၀ဋ္မွလြတ္ေအာင္္ မလုပ္ႏုိင္ပါ။ ဘုရား၊ ရဟႏၲာႀကီးမ်ားေသာ္မွလည္း ၀ဋ္ေၾကြးကုိ ေပးဆပ္ၾကရေသးသျဖင့္ အတိတ္ဘ၀တစ္ခုခုက မိမိျပဳလုပ္ခဲ့သည့္ အကုသုိလ္၀ဋ္ေၾကြးမ်ားရွိပါက ေက်ေအာင္ျပန္ဆပ္ ေပးရတတ္ပါတယ္။ အတိတ္ဘ၀က ကုိယ္ဘာလုပ္ခဲ့သည္ကုိ မသိႏုိင္ေသာ္လည္း ယခုဘ၀မွာ ရရွိေနသည့္ အက်ိဳးဆက္မ်ားကုိ ၾကည့္ပါက ခန္႔မွန္းႏုိင္ပါတယ္။ အရာရာေနာက္က် ေနတတ္မႈဟာ အတိတ္ဘ၀တစ္ခုခုက သူမ်ားလုပ္သည့္ ေကာင္းမႈမ်ားကုိ ေနာက္ေႏွးေအာင္ေနာက္ယွက္မႈ ရွိခဲ့တဲ့အတြက္ေၾကာင့္လည္း ျဖစ္ႏုိင္သလုိ၊ မိမိကုသုိလ္ေကာင္းမႈ လုပ္တဲ့အခါမွာလည္း လုပ္ၿပီးေနာက္မွာျဖစ္ရတဲ့ အပရေစတနာ ခ်ိဳ႕တဲ့တဲ့အတြက္ေၾကာင့္လည္း ျဖစ္ႏုိင္ပါတယ္။ ကုသုိလ္ေကာင္းမႈျပဳတဲ့အခါ ျပဳလုပ္တဲ့သူမ်ား ရွိထားရမယ့္ မလွဴမီေရွ႕အဖုိ႔တြင္ရွိရမည့္ ပုဗၺေစတနာ၊ လွဴဆဲအခုိက္မွာ ရွိရမည့္ မုဥၥေစတနာ၊ လူၿပီးေနာက္မွာ ၀မ္းေျမာက္၀မ္းသာျဖစ္ရမည့္ အပရေစတနာဆုိတဲ့ ေစတနာသုံးမ်ိဳးထဲမွာ ေနာက္ဆုံးေစတနာ ခ်ိဳ႕တဲ့ၿပီး အလွဴအေပၚမွာ ေနာင္တရမႈမ်ား ရွိခဲ့လွ်င္လည္း ေနာက္ေစတနာခ်ိဳ႔တဲ့တဲ့အတြက္ အဲဒီေစတနာရဲ႕ အက်ိဳးဆက္အျဖစ္ ယခုဘ၀မွာ ျပန္ခံေနရတာလည္း ျဖစ္ႏုိင္ပါတယ္။
ဘယ္လုိပဲျဖစ္ျဖစ္ အတိတ္ဆုိတာ က်န္ခဲ့ၿပီျဖစ္တဲ့အတြက္ ေနာင္တတစ္ဖန္ ပူပန္မေနေတာ့ဘဲ ယခုဘ၀မွာသာ ကံေပးသမွ်ကုိ ရဲရဲရင္ဆုိင္လက္ခံၿပီး အေကာင္းဆုံးျဖစ္ေအာင္ ႀကိဳးစားကာ ေကာင္းမႈေတြလုပ္ဖုိ႔ သင့္ပါတယ္။ အထူးသျဖင့္ သီလကုိလုံေအာင္ ေစာင့္ထိမ္းၿပီး ေစတနာေကာင္းထားကာ ရတနာသုံးပါးႏွင့္ ကံကံ၏အက်ိဳးအေပၚ သံသယကင္းရွင္း သဒၶါတရားသြင္းကာ ႀကိဳးစားအားထုတ္ဖုိ႔ လုိပါတယ္။ အတိတ္က၀ဋ္ေၾကြးမ်ား မကုန္ေသးသမွ် ျပန္လည္ေပးဆပ္ရမယ့္ အေနအထား ရွိပါတယ္။ ဘုရားလက္ထက္က ႏူနာေရာဂါေပ်ာက္ၿပီး အခုဘ၀မွာ ခ်က္ျခင္းအက်ိဳးကုိ ခံစားရတဲ့ မ်က္ေမွာက္ အက်ိဳးေပးမႈဆုိသည္မွာ အေၾကာင္းအဂၤါရပ္ေတြႏွင့္ ျပည့္စုံမွသာ ရရွိႏုိင္ပါတယ္။ အက်ဥ္းေျပာရရင္ အလွဴေပးပုဂၢိဳလ္ရဲ႕ ေစတနာ သဒၶါလြန္ကဲမႈ၊ ငါးပါးသီလလုံၿခဳံမႈ၊ အလွဴပစၥည္း၀တၳဳရဲ႕ ျဖဴစင္သန္႔ရွင္းၿပီး သမာအာဇီ၀ က်စြာရရွိမႈ၊ အလွဴခံပုဂၢိဳလ္သည္ ရဟႏၲာျဖစ္မႈ၊ ဒီရဟႏၲာသည္လည္း နိေရာဓသမာပတ္မွ ထသည့္အခုိက္ႏွင့္ ႀကဳံႀကိဳက္မႈဆုိတဲ့ အဂၤါရပ္ေတြႏွင့္ ျပည့္စုံမွသာ ယခုဘ၀မွာ အခုလုပ္ အခုအက်ိဳးေပးျခင္းဆုိတာ ျဖစ္မွာပါ။ အခုမ်က္ေမွာက္ေခတ္မွာ ရဟႏၲာအရွင္ျမတ္မ်ား မဆိတ္သုဥ္းေသာ္လည္း ေဖာ္ျပပါအဂၤါရပ္မ်ားႏွင့္ ျပည့္စုံရန္မွာ အလြန္ခက္ခဲလွပါတယ္။
ဒါေပမယ့္ အဲဒါေတြကုိထားၿပီး ခုနေျပာခဲ့သလုိ အရာရာေနာက္က်ေနမႈဆုိတဲ့ မေကာင္းတဲ့အက်ိဳးဆက္ေတြက ဒီဘ၀မွာ ေက်သည္ျဖစ္ေစ၊ မေက်သည္ျဖစ္ေစ မိမိလုပ္ရမွာက သီလလုံၿခဳံေအာင္ေစာင့္ထိမ္းၿပီး တတ္ႏုိင္သမွ် ကုိယ္အမူအရာ၊ ႏႈတ္အမူအရာ၊ စိတ္အမူအရာမ်ား ေကာင္းေအာင္ႀကိဳးစားဖုိ႔ပါ။ လုပ္ရမွာက မိမိအလုပ္ျဖစ္ၿပီး အက်ိဳးေပးရမွာက ကံရဲ႕အလုပ္ျဖစ္တဲ့အတြက္ ကံရဲ႕အလုပ္အေပၚ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ေတြမထားဘဲ မိမိလုပ္ရမည့္ ေကာင္းတဲ့အလုပ္ေတြသာ ႀကိဳးစားၿပီး လုပ္သင့္ပါတယ္။ ကုသုိလ္ေကာင္းမႈဆုိသည္မွာ အခ်ိန္မေရြးလုပ္ရမွာျဖစ္တဲ့အတြက္ ေစာသည္ေနာက္က်သည္ မထားဘဲ သိတဲ့အခ်ိန္ ရသမွ်ႀကိဳးစားလုပ္သင့္ပါတယ္။ လုပ္တဲ့အခုိက္မွာလည္း ၀ဋ္မွကင္းရာ နိဗၺာန္တစ္ခုတည္းကုိသာ အာ႐ုံျပဳၿပီး လုပ္သင့္ပါတယ္။
တကယ္ေတာ့ ၀ဋ္မွအမွန္တကယ္ လြတ္ဖုိ႔ဆုိတာ မိမိလုပ္တဲ့ကံေတြကို ျဖတ္မွလြတ္မွာပါ။ ေကာင္းတဲ့ကံ မေကာင္းတဲ့ကံေတြလုပ္ေနသမွ် ေကာင္းက်ိဳး၊မေကာင္းက်ိဳးေတြက လာေနဦးမွာျဖစ္ပါတယ္။ ဒီလုိဆုိရင္ အဲဒါေတြဘာမွ မလုပ္ဘဲေနရမွာလားဆုိေတာ့ အဲလုိမဟုတ္ပါဘူး။ လုပ္ရပါမယ္။ လုပ္တဲ့အခါမွာသာ ၀ဋ္မွကင္းျပတ္ေအာင္ တြယ္တာမႈ မထားဘဲ နိဗၺာန္ကုိ မ်က္ေမွာက္ျပဳေအာင္ လုပ္ဖုိ႔လုိတာပါ။ အေကာင္းဆုံးကေတာ့ ဒါန၊ သီလ၊ ဘာ၀နာ ကုသုိလ္ေတြကုိ ရသေလာက္ႀကိဳးစား လုပ္သင့္ပါတယ္။ အထူးသျဖင့္ ၀ိပႆနာအလုပ္ကုိ ပုိၿပီးႀကိဳးစား လုပ္သင့္ပါတယ္။ ခုနေျပာခဲ့တဲ့ ကံေတြ၊ ၀ဋ္ေတြကုိ ျဖတ္ဖုိ႔ဆုိတာဟာ ၀ိပႆနာဉာဏ္ႏွင့္ ျဖတ္မွသာ ျဖစ္ႏုိင္ပါတယ္။ ဒါနေတြကုိ ႀကိဳးစားလုပ္ေပမယ့္၊ သီလမလုံရင္ ဒီဘ၀မွာ အပါယ္ေဘးက မလြတ္ႏုိင္ေသးပါဘူး။ သီလမလုံရင္ ဘာ၀နာအားထုတ္လည္း အထက္ကုိေရာက္ဖုိ႔ မလြယ္ပါဘူး။ ဒါေၾကာင့္ အေျခခံျဖစ္္တဲ့ သီလကုိ အရင္ဆုံးလုံၿခဳံေအာင္ ေစာင့္ထိမ္းသင့္ပါတယ္။ သီလလုံၿခဳံေအာင္ ေစာင့္ထိမ္းၿပီး အလုံးစုံျဖစ္တဲ့ ၀ဋ္ေတြမွ လြတ္ေအာင္ ၀ိပႆနာ တရားကုိ ႀကိဳးႀကိဳးစားစား အားထုတ္သင့္ပါတယ္။ အရာရာမွာ ေနာက္က်မႈမျဖစ္ရေအာင္ အခ်ိန္ရွိတုန္း၊ အရြယ္ရွိတုန္း၊ အခြင့္သာတုန္း၊ လုပ္ႏုိင္ေနတုန္း ၀ိပႆနာတရားကုိသာ သီလလုံၿခဳံေအာင္ ထိမ္းၿပီးျပင္းျပင္း ထန္ထန္ႀကိဳးႀကိဳးစားစား အားထုတ္ၾကည့္ပါလုိ႔ တုိက္တြန္းလုိပါတယ္။ ၀ိပႆနာတရား အားထုတ္ရင္းျဖင့္လည္း ဉာဏ္ေတြတက္ကာ အရာရာေနာက္က်မႈေတြမွ ကင္းလြတ္လာႏုိင္သလုိ အရာရာ ေနာက္က်ေနပါလားဆုိၿပီး စိတ္ခံစားမႈေတြ ျဖစ္ေနမႈကုိလည္း ခံလာႏုိင္ပါလိမ့္မယ္။ အားထုတ္ရင္းနဲ႔လည္း သိလာပါလိမ့္မယ္။ ဒါေၾကာင့္ ထပ္ၿပီးတုိက္တြန္းလုိတာက ေနာက္မက်ေအာင္ အျမန္ဆုံးတရား အားထုတ္ၾကည့္ပါဟူ၍….
တပည့္ေတာ္ဟာ အၿမဲသူမ်ားေနာက္က က်န္ရစ္တတ္ၿပီး လုပ္ရင္လဲ သူမ်ားထက္ အလြန္ေနာက္က်မွ ၿပီးတတ္ပါတယ္ဘုရား။ ျပဳျပင္ေသာ္လည္း မေအာင္ျမင္ပါ။ မိတ္ေဆြေကာင္းမ်ားႏွင့္လည္း အေတြ႕ေနာက္က်တတ္ပါတယ္။ ကူညီမည့္ မိတ္ေဆြေကာင္းကုိ လုိအပ္ေနသည့္္အခ်ိန္မွာ ေစာစီးစြာ မေတြ႕ခဲ့ရဘဲ ေနာက္မွေတြ႕တာမ်ိဳး ႀကံရေလ့ရွိပါတယ္။ ေရာဂါကုစဥ္မွာ တတ္ကၽြမ္းသည့္ သမားေတာ္ႏွင့္ မေတြ႕ရလုိ႔ ေရာဂါရင့္ၿပီး နာတာရွည္မွ ေနာက္က်သိခဲ့ရတာလည္း ရွိပါတယ္။ ပညာတစ္ခုကုိ သင္ခြင့္ရခ်ိန္မွာတုန္းက ေငြေၾကးမရွိခဲ့ဘဲ ေငြေၾကးအတန္သင့္ ရလာခ်ိန္မွာေတာ့ အဲဒီပညာသင္ဖုိ႔ အေျခအေန မေပးေတာ့လုိ႔ ေနာက္က်သြားရတာလဲ အၿမဲႀကံဳရပါတယ္။ တရားဓမၼအရာမွာေတာင္ တရားနာခြင့္ တရားအားထုတ္ခြင့္ကုိ ဆရာရွိခ်ိန္က မရခဲ့ဘဲ အစစေနာက္က်မွ ရခဲ့ရပါတယ္။
တပည့္ေတာ္ လူမွန္းသိကတည္းက ႀကဳံေတြ႕ေနရတဲ့ အစစေနာက္က်ျခင္း ၀ဋ္ေၾကြးမွ လြတ္ေျမာက္ေအာင္ ဘာလုပ္ရမလဲ လမ္းညႊန္ေပးပါဘုရား။ ျမတ္စြာဘုရားရွင္ လက္ထက္က ႏူနာေရာဂါစဲြေနတဲ့ မင္းသမီးတစ္ပါးကုိ အရွင္အႏု႐ုဒၶါ သံဃာေတာ္က ေရာဂါေပ်ာက္ေစသည့္ ေကာင္းမႈမ်ား ျပဳေစသျဖင့္ ေရာဂါေပ်ာက္ကင္းရတာ ဖတ္ဖူးပါတယ္ဘုရား။
တပည့္ေတာ္ သံဃာေတာ္မ်ားကုိ တစ္ေန႔အပါး ၂၀၊ ၃၀၊ ၄၀ စသည္ျဖင့္ အခြင့္ရတုိင္း ဆြမ္းလွဴဒါန္း ဆက္ကပ္ျခင္းကုိ ၀တ္တစ္ခုအျဖစ္ ျပဳခဲ့ပါတယ္။ တပည့္ေတာ္ အလြန္ဆင္းရဲစဥ္ကေတာင္ တစ္ေန႔၁၅ပါး၊ အပါး၂၀ ၀န္းက်င္ ႀကိဳးစားၿပီး ဆြမ္းေလာင္းခဲ့ပါတယ္။ စာသင္သာား သံဃာေတာ္နဲ႔ သာမေဏမ်ားအတြက္ လုိအပ္တဲ့စာအုပ္၊ စာေရးကိရိယာ အသုံးအေဆာင္မ်ားလည္း ပညာဒါနျပဳခဲ့ပါတယ္။ အခုေနာက္ဆုံး ဆင္းရဲခ်ိဳ႕တဲ့ေသာ သံဃာေတာ္မ်ားအား ေက်ာင္းေဆာက္လုပ္လွဴဒါန္းၿပီး ဂိလာန သာမေဏမ်ားအားလည္း ေဆး၀ါးကုသေပးခဲ့ပါတယ္။ လွ်က္စစ္မီး မရွိဘဲညေမွာင္ထဲမွာ ဖေယာင္းတုိင္ႏွင့္ သီတင္းသုံးေနရေသာ ေက်ာင္းတစ္ေက်ာင္းမွာလည္း မီးတပ္ဆင္ လွဴဒါန္းေပးခဲ့ပါတယ္။ ၀ဋ္ေၾကြးမွ လြတ္ေျမာက္လုိေသာ္လည္း ဒါေတြလုပ္စဥ္က ရတာနာသုံးပါးကုိ ၾကည့္ညိဳစိတ္ သက္သက္ျဖင့္သာ လုပ္ခဲ့ၿပီး မေကာင္းမႈကံမွ လြတ္ေျမာက္ေရးကုိ အဓိကမရည္ရြယ္ခဲ့မိေပ။
တပည့္ေတာ္ ခံစားေနရတဲ့ အစစေနာက္က်ျခင္းေဘးမွ လြတ္ေျမာက္ေအာင္ မကယ္ႏုိင္ေသးပါ။ ဘယ္လုိေကာင္းမႈမ်ား ျပဳရမလဲ အမိန္႔ရွိေပးပါဘုရား
(ေသာ္လတ္)
A. ၀ဋ္မွာအၿမဲ ငရဲမွာ အပဟူေသာ ျမန္မာစကားပုံ တစ္ခုရွိပါတယ္။ ပဥၥနႏၱရိယကံက်ဴးလြန္ထားမႈ မရွိေသးပါက ငရဲသြားေစႏုိင္သည္မ်ားကုိ ကုသုိလ္မ်ားလုပ္ေပးျခင္းျဖင့္ မက်ေရာက္ေအာင္ လုပ္ေပးႏုိင္ေသာ္လည္း ျပန္လည္ေပးဆပ္ရမည့္ ၀ဋ္ေၾကြးမ်ားရွိေနသူမ်ားမွာ ၀ဋ္မွလြတ္ေအာင္္ မလုပ္ႏုိင္ပါ။ ဘုရား၊ ရဟႏၲာႀကီးမ်ားေသာ္မွလည္း ၀ဋ္ေၾကြးကုိ ေပးဆပ္ၾကရေသးသျဖင့္ အတိတ္ဘ၀တစ္ခုခုက မိမိျပဳလုပ္ခဲ့သည့္ အကုသုိလ္၀ဋ္ေၾကြးမ်ားရွိပါက ေက်ေအာင္ျပန္ဆပ္ ေပးရတတ္ပါတယ္။ အတိတ္ဘ၀က ကုိယ္ဘာလုပ္ခဲ့သည္ကုိ မသိႏုိင္ေသာ္လည္း ယခုဘ၀မွာ ရရွိေနသည့္ အက်ိဳးဆက္မ်ားကုိ ၾကည့္ပါက ခန္႔မွန္းႏုိင္ပါတယ္။ အရာရာေနာက္က် ေနတတ္မႈဟာ အတိတ္ဘ၀တစ္ခုခုက သူမ်ားလုပ္သည့္ ေကာင္းမႈမ်ားကုိ ေနာက္ေႏွးေအာင္ေနာက္ယွက္မႈ ရွိခဲ့တဲ့အတြက္ေၾကာင့္လည္း ျဖစ္ႏုိင္သလုိ၊ မိမိကုသုိလ္ေကာင္းမႈ လုပ္တဲ့အခါမွာလည္း လုပ္ၿပီးေနာက္မွာျဖစ္ရတဲ့ အပရေစတနာ ခ်ိဳ႕တဲ့တဲ့အတြက္ေၾကာင့္လည္း ျဖစ္ႏုိင္ပါတယ္။ ကုသုိလ္ေကာင္းမႈျပဳတဲ့အခါ ျပဳလုပ္တဲ့သူမ်ား ရွိထားရမယ့္ မလွဴမီေရွ႕အဖုိ႔တြင္ရွိရမည့္ ပုဗၺေစတနာ၊ လွဴဆဲအခုိက္မွာ ရွိရမည့္ မုဥၥေစတနာ၊ လူၿပီးေနာက္မွာ ၀မ္းေျမာက္၀မ္းသာျဖစ္ရမည့္ အပရေစတနာဆုိတဲ့ ေစတနာသုံးမ်ိဳးထဲမွာ ေနာက္ဆုံးေစတနာ ခ်ိဳ႕တဲ့ၿပီး အလွဴအေပၚမွာ ေနာင္တရမႈမ်ား ရွိခဲ့လွ်င္လည္း ေနာက္ေစတနာခ်ိဳ႔တဲ့တဲ့အတြက္ အဲဒီေစတနာရဲ႕ အက်ိဳးဆက္အျဖစ္ ယခုဘ၀မွာ ျပန္ခံေနရတာလည္း ျဖစ္ႏုိင္ပါတယ္။
ဘယ္လုိပဲျဖစ္ျဖစ္ အတိတ္ဆုိတာ က်န္ခဲ့ၿပီျဖစ္တဲ့အတြက္ ေနာင္တတစ္ဖန္ ပူပန္မေနေတာ့ဘဲ ယခုဘ၀မွာသာ ကံေပးသမွ်ကုိ ရဲရဲရင္ဆုိင္လက္ခံၿပီး အေကာင္းဆုံးျဖစ္ေအာင္ ႀကိဳးစားကာ ေကာင္းမႈေတြလုပ္ဖုိ႔ သင့္ပါတယ္။ အထူးသျဖင့္ သီလကုိလုံေအာင္ ေစာင့္ထိမ္းၿပီး ေစတနာေကာင္းထားကာ ရတနာသုံးပါးႏွင့္ ကံကံ၏အက်ိဳးအေပၚ သံသယကင္းရွင္း သဒၶါတရားသြင္းကာ ႀကိဳးစားအားထုတ္ဖုိ႔ လုိပါတယ္။ အတိတ္က၀ဋ္ေၾကြးမ်ား မကုန္ေသးသမွ် ျပန္လည္ေပးဆပ္ရမယ့္ အေနအထား ရွိပါတယ္။ ဘုရားလက္ထက္က ႏူနာေရာဂါေပ်ာက္ၿပီး အခုဘ၀မွာ ခ်က္ျခင္းအက်ိဳးကုိ ခံစားရတဲ့ မ်က္ေမွာက္ အက်ိဳးေပးမႈဆုိသည္မွာ အေၾကာင္းအဂၤါရပ္ေတြႏွင့္ ျပည့္စုံမွသာ ရရွိႏုိင္ပါတယ္။ အက်ဥ္းေျပာရရင္ အလွဴေပးပုဂၢိဳလ္ရဲ႕ ေစတနာ သဒၶါလြန္ကဲမႈ၊ ငါးပါးသီလလုံၿခဳံမႈ၊ အလွဴပစၥည္း၀တၳဳရဲ႕ ျဖဴစင္သန္႔ရွင္းၿပီး သမာအာဇီ၀ က်စြာရရွိမႈ၊ အလွဴခံပုဂၢိဳလ္သည္ ရဟႏၲာျဖစ္မႈ၊ ဒီရဟႏၲာသည္လည္း နိေရာဓသမာပတ္မွ ထသည့္အခုိက္ႏွင့္ ႀကဳံႀကိဳက္မႈဆုိတဲ့ အဂၤါရပ္ေတြႏွင့္ ျပည့္စုံမွသာ ယခုဘ၀မွာ အခုလုပ္ အခုအက်ိဳးေပးျခင္းဆုိတာ ျဖစ္မွာပါ။ အခုမ်က္ေမွာက္ေခတ္မွာ ရဟႏၲာအရွင္ျမတ္မ်ား မဆိတ္သုဥ္းေသာ္လည္း ေဖာ္ျပပါအဂၤါရပ္မ်ားႏွင့္ ျပည့္စုံရန္မွာ အလြန္ခက္ခဲလွပါတယ္။
ဒါေပမယ့္ အဲဒါေတြကုိထားၿပီး ခုနေျပာခဲ့သလုိ အရာရာေနာက္က်ေနမႈဆုိတဲ့ မေကာင္းတဲ့အက်ိဳးဆက္ေတြက ဒီဘ၀မွာ ေက်သည္ျဖစ္ေစ၊ မေက်သည္ျဖစ္ေစ မိမိလုပ္ရမွာက သီလလုံၿခဳံေအာင္ေစာင့္ထိမ္းၿပီး တတ္ႏုိင္သမွ် ကုိယ္အမူအရာ၊ ႏႈတ္အမူအရာ၊ စိတ္အမူအရာမ်ား ေကာင္းေအာင္ႀကိဳးစားဖုိ႔ပါ။ လုပ္ရမွာက မိမိအလုပ္ျဖစ္ၿပီး အက်ိဳးေပးရမွာက ကံရဲ႕အလုပ္ျဖစ္တဲ့အတြက္ ကံရဲ႕အလုပ္အေပၚ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ေတြမထားဘဲ မိမိလုပ္ရမည့္ ေကာင္းတဲ့အလုပ္ေတြသာ ႀကိဳးစားၿပီး လုပ္သင့္ပါတယ္။ ကုသုိလ္ေကာင္းမႈဆုိသည္မွာ အခ်ိန္မေရြးလုပ္ရမွာျဖစ္တဲ့အတြက္ ေစာသည္ေနာက္က်သည္ မထားဘဲ သိတဲ့အခ်ိန္ ရသမွ်ႀကိဳးစားလုပ္သင့္ပါတယ္။ လုပ္တဲ့အခုိက္မွာလည္း ၀ဋ္မွကင္းရာ နိဗၺာန္တစ္ခုတည္းကုိသာ အာ႐ုံျပဳၿပီး လုပ္သင့္ပါတယ္။
တကယ္ေတာ့ ၀ဋ္မွအမွန္တကယ္ လြတ္ဖုိ႔ဆုိတာ မိမိလုပ္တဲ့ကံေတြကို ျဖတ္မွလြတ္မွာပါ။ ေကာင္းတဲ့ကံ မေကာင္းတဲ့ကံေတြလုပ္ေနသမွ် ေကာင္းက်ိဳး၊မေကာင္းက်ိဳးေတြက လာေနဦးမွာျဖစ္ပါတယ္။ ဒီလုိဆုိရင္ အဲဒါေတြဘာမွ မလုပ္ဘဲေနရမွာလားဆုိေတာ့ အဲလုိမဟုတ္ပါဘူး။ လုပ္ရပါမယ္။ လုပ္တဲ့အခါမွာသာ ၀ဋ္မွကင္းျပတ္ေအာင္ တြယ္တာမႈ မထားဘဲ နိဗၺာန္ကုိ မ်က္ေမွာက္ျပဳေအာင္ လုပ္ဖုိ႔လုိတာပါ။ အေကာင္းဆုံးကေတာ့ ဒါန၊ သီလ၊ ဘာ၀နာ ကုသုိလ္ေတြကုိ ရသေလာက္ႀကိဳးစား လုပ္သင့္ပါတယ္။ အထူးသျဖင့္ ၀ိပႆနာအလုပ္ကုိ ပုိၿပီးႀကိဳးစား လုပ္သင့္ပါတယ္။ ခုနေျပာခဲ့တဲ့ ကံေတြ၊ ၀ဋ္ေတြကုိ ျဖတ္ဖုိ႔ဆုိတာဟာ ၀ိပႆနာဉာဏ္ႏွင့္ ျဖတ္မွသာ ျဖစ္ႏုိင္ပါတယ္။ ဒါနေတြကုိ ႀကိဳးစားလုပ္ေပမယ့္၊ သီလမလုံရင္ ဒီဘ၀မွာ အပါယ္ေဘးက မလြတ္ႏုိင္ေသးပါဘူး။ သီလမလုံရင္ ဘာ၀နာအားထုတ္လည္း အထက္ကုိေရာက္ဖုိ႔ မလြယ္ပါဘူး။ ဒါေၾကာင့္ အေျခခံျဖစ္္တဲ့ သီလကုိ အရင္ဆုံးလုံၿခဳံေအာင္ ေစာင့္ထိမ္းသင့္ပါတယ္။ သီလလုံၿခဳံေအာင္ ေစာင့္ထိမ္းၿပီး အလုံးစုံျဖစ္တဲ့ ၀ဋ္ေတြမွ လြတ္ေအာင္ ၀ိပႆနာ တရားကုိ ႀကိဳးႀကိဳးစားစား အားထုတ္သင့္ပါတယ္။ အရာရာမွာ ေနာက္က်မႈမျဖစ္ရေအာင္ အခ်ိန္ရွိတုန္း၊ အရြယ္ရွိတုန္း၊ အခြင့္သာတုန္း၊ လုပ္ႏုိင္ေနတုန္း ၀ိပႆနာတရားကုိသာ သီလလုံၿခဳံေအာင္ ထိမ္းၿပီးျပင္းျပင္း ထန္ထန္ႀကိဳးႀကိဳးစားစား အားထုတ္ၾကည့္ပါလုိ႔ တုိက္တြန္းလုိပါတယ္။ ၀ိပႆနာတရား အားထုတ္ရင္းျဖင့္လည္း ဉာဏ္ေတြတက္ကာ အရာရာေနာက္က်မႈေတြမွ ကင္းလြတ္လာႏုိင္သလုိ အရာရာ ေနာက္က်ေနပါလားဆုိၿပီး စိတ္ခံစားမႈေတြ ျဖစ္ေနမႈကုိလည္း ခံလာႏုိင္ပါလိမ့္မယ္။ အားထုတ္ရင္းနဲ႔လည္း သိလာပါလိမ့္မယ္။ ဒါေၾကာင့္ ထပ္ၿပီးတုိက္တြန္းလုိတာက ေနာက္မက်ေအာင္ အျမန္ဆုံးတရား အားထုတ္ၾကည့္ပါဟူ၍….
