မၾကာေသးခင္က ကုိရီးယား တရားပဲြတစ္ခုမွာ အၿမဲတမ္းတရားနာ ပရိတ္သတ္ ဒကာမႀကီးတစ္ေယာက္က တရားပဲြၿပီးေတာ့ တရားေလွ်ာက္ရင္း သူ႔စိတ္ထဲမွာ ရွိတာေတြပါ မေထာက္မညွာ ေလွ်ာက္ကာသြားပါတယ္။ ဒကာမႀကီးက “အရွင္ဘုရားရယ္ ျမန္မာျပည္မွာ (၈)လေလာက္သြားၿပီး ဝါတြင္းမွ ကုိရီးယားကုိ ျပန္ၾကြလာတဲ့ အရွင္ဘုရားရဲ႔ ပုံကုိၾကည့္ၿပီး တပည့္ေတာ္ အရမ္းအံ့ၾသသြားတယ္။ ဒီ (၈)လေလာက္မွာ ဘာေတြမ်ားလုပ္ခဲ့လုိ႔ ဒီေလာက္အုိဇာသြားရတာလဲဘုရား။ အရင္တုန္းက တပည့္ေတာ္ သိတဲ့အရွင္ဘုရားရဲ့ မ်က္ႏွာကုိ အခုပုံၾကည့္ၿပီး ဘယ္လုိမွကုိ ပုံေဖာ္လုိ႔ မရဘူးဘုရား”တဲ့။ ၿပီးေတာ့ ဒကာမႀကီးက ဆက္ေလွ်ာက္ပါတယ္။ “ဒါေပမယ့္ဘုရား အရင္တုန္းက အရွင္ဘုရားနဲ႔ အခုအရွင္ဘုရား ထူးျခားခ်က္ကေတာ့ အရွင္ဘုရား အရမ္းတည္ၿငိမ္ရင့္က်က္ၿပီး ေဟာတဲ့တရားေတာ္နဲ႔ လက္ေတြ႔ပုံရိပ္ကုိ တစ္ထပ္တည္း ပုံေဖာ္သြားေနတာ၊ လက္ေတြ႔ဘဝနဲ႔ တစ္ထပ္တည္းက်ေအာင္ ေဟာတဲ့အတုိင္း က်င့္သုံးေနတဲ့ သေဘာကုိ တပည့္ေတာ္ သိရွိခံစားရၿပီး အဲဒီ အားေတြဟာ တပည့္ေတာ္တုိ႔ တရားနာ ပရိတ္သတ္ေတြအေပၚမွာ လက္ေတြ႔သက္ေရာက္မႈ ရွိေနတာကုိေတာ့ ဝမ္းေျမာက္ဝမ္းသာ သိရွိခံစားရပါတယ္ဘုရား”ဆုိၿပီး ေလွ်ာက္ျပန္ပါတယ္။
ဒကာမႀကီး ျပန္သြားေတာ့ ဘုန္းဘုန္းမွာ အေတြးေလးေတြ က်န္သြားေစပါတယ္။ “ ေတာ္ပါေသးရဲ႔ မေကာင္းတာေတြ ေလွ်ာက္ၿပီး ေကာင္းတာေလးနဲ႔ အုပ္သြားလုိ႔” ဆုိတဲ့ အေတြးေလးနဲ႔ တစ္ကုိယ္တည္း ၿပဳံးေနမိပါတယ္။ တကယ္ေတာ့ အဲဒီ ဒကာမႀကီး ေလွ်ာက္ထားတဲ့အတုိင္း အမွန္ပါပဲ။ ဘုန္းဘုန္းကုိယ္တုိင္လည္း ကုိယ့္ကုိယ္ကုိ သတိထားမိပါတယ္။ “ငါအုိတာ သိပ္ျမန္ပါလား”လုိ႔။ အအိပ္အစားမမွန္ အလုပ္ေတြကုိ မရပ္မနား ဆက္တုိက္လုပ္ျဖစ္တာေၾကာင့္လည္း ပါေပမွာေပါ့။ ဘယ္လုိပဲျဖစ္ျဖစ္ ဇရာရဲ႔ သေဘာဟာ အသြင္အျပင္ေတြမွာပဲ မဟုတ္ဘဲ လက္ေတြ႔လႈပ္ရွားမႈေတြမွာပါ သိသိသာသာ ျပလာေနေတာ့တာပါ။ ဘဝရဲ႔သက္တမ္း တစ္ဝက္ေက်ာ္ကို ခ်ည္းကပ္လာတဲ့ ႐ုပ္အသြင္ဟာ ထင္သလုိ လုပ္ရွားလုိ႔ မရတာေတြ ျဖစ္ျဖစ္လာတတ္ေနပါၿပီ။ အရုိးအဆစ္ေတြက ဟုိကနာ၊ ဒီကနာတဲ့ သေဘာေတြ ျပလာေနၿပီး တစ္ခါတရံလည္း အေလးအပင္ တစ္ခုခုကုိ ႐ုတ္တရက္ မလုိက္တာေလးနဲ႔ကုိ ခါးမွာအထိနာတဲ့ သေဘာေတြ ျဖစ္ေနျပန္တာပါ။ ငယ္တုန္းက ဘာမွမျဖစ္ဘူးလုိ႔ ထင္ရတဲ့ ဒဏ္ေတြဟာ ခုမွ ျပန္ေပၚလာေနတာေတြဟာလည္း ဇရာလုိ႔ေခၚတဲ့ အုိျခင္းရဲ႔ နိမိတ္လကၡဏာေတြပဲ ျဖစ္ပါတယ္။
အုိျခင္းနိမိတ္ေတြ ျပလာေနတဲ့ အခ်ိန္မွာ ကုိယ့္ကုိယ္ကုိ ျပန္ဆင္ျခင္တတ္တဲ့ အက်င့္ေတြပါ ရလာႏုိင္ေအာင္ ဘုန္းဘုန္းတုိ႔ ႀကိဳးစားၾကရမွာပါ။ ႐ုပ္အုိတာ မဆန္းပါဘူး။ စိတ္အလုိေတြ မရမ္းဖုိ႔ပဲ ႀကိဳးစားၾကရမွာပါ။ ရုပ္အသြင္ေတြက်လာေပမယ့္ စိတ္အသြင္ေတြ မက်ဖုိ႔ ေလ့က်င့္ၾကရမွာပါ။ အျပင္နိမိတ္ကုိ အတြင္းစိတ္နဲ႔ ဆင္ျခင္ၿပီး အသိတရားေတြဝင္ကာ အျမန္ျပင္ႏုိင္ေအာင္ အားထုတ္ၾကရမွာပါ။ တျဖည္းျဖည္း အုိၿပီးၿပိဳလာေနတဲ့ ႐ုပ္တရား အေပၚမွာ ဒီထက္ပုိၿပီး အုိမသြားခင္ ရသင့္ရထုိက္တာကုိ ရေအာင္ယူ၊ လုပ္သင့္လုပ္ထုိက္တာကုိ ႀကိဳးစားလုပ္ၿပီး ပါသင့္ပါထုိက္တဲ့ တရားေတြ ပါေအာင္ က်င့္သုံးၾကရေတာ့မွာပါ။ ႐ုပ္ကေျပာင္းလာၿပီ စိတ္ဓာတ္က မေကာင္းေသးဘူး၊ လူကႀကီးလာၿပီ ကုသုိလ္အားေတြ မႀကီးေသးဘူး၊ လူကအရြယ္လြန္လာၿပီ စိတ္ခြန္အားေတြ မစြံေသးဘူးဆုိရင္ေတာ့ အုိၿပီးမေကာင္းတဲ့ သူေတြလုိ ျဖစ္ေနၾကေတာ့မွာပါ။
ဆုိေတာ့ကား အဲဒီလုိ ဇရာေထာင္းေသာ္လည္း ငါမေကာင္းေပ်ာ္တုန္း မျဖစ္ရေအာင္ တျဖည္းျဖည္းနဲ႔ အသိေပးလာတဲ့ အုိျခင္းရဲ႔ ေနာက္မွာ အသိတရားေတြ ေရာက္ၿပီး ဒီထက္ပုိၿပီး မအုိခင္၊ ႐ုတ္တရက္ ေျပာင္းလဲတတ္တဲ့ မၿမဲျခင္း သေဘာေတြ မေရာက္လာခင္ အခုလက္ရွိအခ်ိန္ကုိ အထူးသတိျပဳ ဆင္ျခင္ၿပီး အသြင္ေျပာင္းေသာ္လည္း အသင္မေကာင္းေပ်ာ္ေနတုန္း မျဖစ္ရေအာင္ အုိျခင္းတရားက ေပးလာတဲ့ သတိေပးနိမိတ္ကုိ အခ်ိန္မီ အသိစိတ္ဝင္ကာ ကုိယ့္ကုိယ္ကုိ ေကာင္းတာေတြနဲ႔ ေပ်ာ္ႏုိင္ေအာင္ ႀကိဳးစားေနထုိင္ က်င့္သုံးၾကရမွာ ျဖစ္ပါေၾကာင္း ကုိယ္ကုိယ္ကုိ ဆင္ျခင္ရင္း အမ်ားသူငါ အသိဝင္ေစဖုိ႔ ဓမၼအသိ အမွ်ညွိလုိက္ရပါတယ္။
ေမတၱာျဖင့္
မနာပဒါယီ အရွင္ဝိစိတၱ (ဒိုက္ဦး)
