“ေလးဆယ္ေက်ာ္အခ်စ္ ဘယ္လုိခ်စ္မလဲ”
ဓမၼကထိက ေဝါဆရာေတာ္ အရွင္သုမဂၤလရဲ႕ တရားေခါင္းစဥ္ေလးတစ္ခုုပါ။ ဒီေခါင္းစဥ္ေလးကုိ ႀကိဳက္လြန္းလုုိ႔ ကုုိယ့္ဘဝနဲ႔ခ်ိန္ထိုးထားတဲ့ အေတြးေလးေတြကုိ စာတစ္ပုုဒ္အျဖစ္ ေရးထုုတ္ျဖစ္တယ္လုုိ႔ပဲ ဆုုိရမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ မၾကာခင္ အသက္ (၃ဂ)ႏွစ္ျပည့္ကာ (၄၀)နားကုိ တျဖည္းျဖည္းကပ္လာတဲ့ ဘဝရဲ႕ ျဖတ္သန္းမႈေတြကုိ စဥ္းစားရင္ ေလးဆယ္ေက်ာ္လာရင္ ဘဝကုိ ဘယ္လုုိျဖတ္သန္းမလဲ၊ ဘဝကုိ ဘယ္လုုိခ်စ္ၾကည့္မလဲ၊ သက္တမ္းတစ္ဝက္က်ိဳးလာေနတဲ့ ဘဝျဖတ္သန္းမႈမွာ က်န္တဲ့အခ်ိန္ေတြကုိ ဘယ္လုုိေနထုုိင္ၾကည့္မလဲ စတဲ့ ေမးခြန္းေတြလည္း အေတြးေတြနဲ႔ ေမးထုတ္ျဖစ္ခဲ့ပါတယ္။
တကယ္ေတာ့ ပုထုဇဥ္ သတၱဝါ မွန္သမွ် အတၱကေတာ့ ရွိေနၾကတာ ျဖစ္ပါတယ္။ အဲဒီအတၱကုိ အေျခခံထားတဲ့အတြက္ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ ကုိယ့္ကုုိယ္ကုုိ အၿမဲဦးစားေပးေနေလ့ ရွိတတ္ပါတယ္။ အခ်စ္ဆုိရင္လည္း ကုုိယ္လုုိခ်င္သလုုိ ခ်စ္ပစ္လုုိက္ၾကသလုုိ ကုုိယ့္ကုုိလည္း ခ်စ္ေစခ်င္တတ္ၾကပါတယ္။ ကုုိယ္ခ်စ္ခဲ့ရတဲ့ အခ်စ္ေတြအေၾကာင္း ျပန္ေတြးၾကည့္ရင္ ငယ္ငယ္ကေလးဘဝတုုန္းကလည္း အေမကုုိခ်စ္လုုိက္ရတာ၊ အေဖကုုိခ်စ္လုုိက္ရတာ၊ အဖုုိးအဖြားေတြကုုိ ခ်စ္လုုိက္ရတာနဲ႔ ခ်စ္လုုိ႔ကုုိ မဆုုံးႏုုိင္သလုုိ အရြယ္ေလး ေရာက္လာျပန္ေတာ့လည္း ကုုိယ္ႏွစ္သက္တဲ့ သူေတြကုိ အရူးအမူးခ်စ္လုုိက္ၾကျပန္ပါတယ္။ အသက္အရြယ္ေတြ ရလာျပန္ေတာ့လည္း အခ်စ္ေတြက မကုုန္ေသးဘဲ ဟုုိေျမးကုုိခ်စ္လုုိက္ရ၊ ဒီေျမးကုုိခ်စ္လုုိက္ရ၊ ဟုုိဟာစိတ္မခ်လုုိ႔ ပူလုုိက္ရ၊ ဒီဟာစိတ္မခ်လုုိ႔ စုုိးရိမ္လုုိက္ရနဲ႔ အခ်စ္ေတြဟာ အဆုုံးကုုိ မသတ္ႏုုိင္ေတာ့ေအာင္ပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ ကေလးငယ္ဘဝမွာလည္း ကေလးဘဝ၊ ကေလးအေတြးနဲ႔ ကုုိယ့္ကုုိဦးစားေပးတဲ့အခ်စ္၊ ဆယ္ေက်ာ္သက္အရြယ္မွာလည္း ကုုိယ့္ဆႏၵကုုိ ဦးစားေပးတဲ့အခ်စ္၊ ေလးဆယ္ေက်ာ္လုိ႔ အရြယ္လြန္ဘဝကုိ ေရာက္လာတဲ့အခါမွာလည္း ကုိယ့္အတၱကုုိ ဦးစားေပးတဲ့ အရြယ္လြန္ အခ်စ္ေတြနဲ႔ ခ်စ္ၿပီးရင္းခ်စ္ေနၾကရတဲ့ ဘဝျဖတ္သန္းမႈမွာ ကုုိယ့္ကုုိယ္ကုုိ တကယ္ခ်စ္တဲ့ အခ်စ္ေတြနဲ႔ ခ်စ္ခဲ့ၾကဖူးလားဆုုိေတာ့ ေျပာရတာ အေတာ္ခက္လွပါတယ္။
အခ်စ္ေတြနဲ႔ မကင္းႏုုိင္ေသးတဲ့ အေနအထားမွာ ဘဝကုိ အသက္အရြယ္အလုုိက္ အခ်စ္ေတြနဲ႔ ျဖတ္သန္းခဲ့ၾကေပမယ့္ ေလးဆယ္ေက်ာ္လာတဲ့ ဘဝေနာက္ပုိင္းအခ်ိန္ေတြမွာ ခ်စ္တဲ့အခ်စ္ေတြကုုိေတာ့ ပုံစံတစ္မ်ိဳးနဲ႔ ေျပာင္းခ်စ္ႏုုိင္ေအာင္ ႀကိဳးစားသင့္လွပါတယ္။ အရြယ္တုုိင္းမွာ ကုုိယ့္ကုုိယ္ကုုိ ဦးစားေပးတဲ့ အတၱေတြနဲ႔ ပုံစံအမ်ိဳးမ်ိဳး ခ်စ္ခဲ့ၾကေပမယ့္ ေလးဆယ္ေက်ာ္လာတဲ့ အခါမွာေတာ့ ကုုိယ့္ကုုိယ္ကုိ ခ်စ္တဲ့အခ်စ္ေတြ ေျပာင္းသင့္လွပါတယ္။ ကုုိယ္ကခ်စ္လုုိက္ရတာ၊ ကုုိယ့္ကုုိအခ်စ္ခံရတာေတြဟာ ကုုိယ့္အက်ိဳးကုုိ လုုိလားတဲ့ခ်စ္ျခင္းေတြလုုိ႔ ထင္ရေပမယ့္ တကယ္တမ္းၾကေတာ့ အဲဒီအခ်စ္ေတြဟာ ကုုိယ့္အတၱကုိ ဦးစားေပးၿပီး ခ်စ္ခဲ့ၾကတဲ့ အခ်စ္ေတြျဖစ္တဲ့အတြက္ ကုုိယ့္ကုုိယ္ကုိ တကယ္ခ်စ္တဲ့ အခ်စ္ေတြလုိ႔ ေျပာလုုိ႔မရပါဘူး။ ကုုိယ့္ကုုိနစ္မြန္းေစမယ့္ အခ်စ္ေတြပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ ပုံစံအမ်ိဳးမ်ိဳးနဲ႔ ခ်စ္ခဲ့ၾကတဲ့ အခ်စ္ေတြဟာ တြယ္တာမႈ သမုုဒယ တဏွာကုိ ဦးစားေပးၿပီး ခ်စ္ခဲ့ၾကတဲ့ အခ်စ္ေတြ ျဖစ္တဲ့အတြက္ အခ်စ္ႀကီးေလး ဘဝသံသရာမွာ အျပစ္ႀကီးေလပဲ ျဖစ္ပါတယ္။
အမွန္ေတာ့ ကုုိယ့္ကုိယ္ကုုိ တကယ္ခ်စ္ရင္ ကုိယ့္ဘဝသံသရာအေရး ဦးစားေပးတဲ့ အခ်စ္ေတြနဲ႔ ခ်စ္ႏုိင္ေအာင္ ႀကိဳးစားၾကရမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ ဘဝသံသရာ နစ္မြန္းေစမယ့္ အခ်စ္ေတြကုိ ေရွာင္ရွားၿပီး ဘဝသံသရာ လြတ္ေျမာက္ရာကုိ ေရြးခ်ယ္ၿပီး ေနထုိင္ႏုုိင္ေအာင္ ႀကိဳးစားၾကရမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ တဒဂၤ ခံစားခ်က္ကုိ ဦးစားေပးၿပီး သံသရာနဲ႔ခ်ီတဲ့ ေပးဆပ္မႈမ်ိဳး မျဖစ္ေအာင္ ကုိယ့္ကုုိယ္ကုုိ ထိန္းသိမ္းေစာင့္ေရွာက္ၾကရမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ တြယ္တာမႈ သံေယာဇဥ္ကုိ ဦးစားေပးတဲ့ အခ်စ္ေတြကေန ႐ုန္းထြက္ျဖစ္ၿပီး အက်င့္တရားကုိ ဦးစားေပးတဲ့ ေလ့က်င့္ေနထုုိင္မႈမ်ိဳးနဲ႔ ကုုိယ့္ကုိယ္ကုုိ ခ်စ္ႏုိင္ေအာင္ ေလ့က်င့္ၾကရမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ ကုိယ့္က်င့္တရားမေကာင္း၊ အျပစ္မကင္းတဲ့ ပုံစံမ်ိဳးနဲ႔ ဘဝကုိ ပုံေဖာ္ေနတဲ့ အေနအထားကေန ကုိယ္က်င့္တရား ေကာင္းေအာင္ထိန္းသိမ္း ေစာင့္ေရွာက္ၿပီး အျပစ္ကင္းတဲ့ အလုပ္ေတြမွာ အားထုုတ္ေနတဲ့ ပုံစံမ်ိဳးနဲ႔ ကုုိယ့္ကုုိယ္ကုုိ ခ်စ္ႏုုိင္ေအာင္ အားထုတ္ၾကရမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ အရင္တုန္းက လုုပ္ေနက်ျဖစ္တဲ့ မေကာင္းတဲ့ အလုပ္ေတြကေန ေရွာင္ရွားၿပီး မလုပ္ဖူးေသးတဲ့ ဒါန၊ သီလ၊ သမထ၊ ဝိပႆနာ အလုပ္ေတြမွာ လုုပ္လာႏုုိင္ေအာင္ ႀကိဳးစားၾကရမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒီလုိ ေနထုုိင္မႈမ်ိဳးကသာ ကုုိယ့္ကုုိယ္ကုုိ တကယ္ခ်စ္ရာ ေရာက္မွာျဖစ္ပါတယ္။
ျမတ္စြာဘုရားရွင္က “မိမိကုိယ္ကုုိ ခ်စ္အပ္၏ဟုု သိပါမူ ထုုိမိမိကုုိယ္ကုုိ ေကာင္းစြာ ေစာင့္ေရွာက္ျခင္းျဖင့္ ေစာင့္ေရွာက္ရာ၏။ ပညာရွိသည္ အရြယ္သုုံးပါးတြင္ တစ္ပါးပါးေသာ အရြယ္၌ (လုံ႔လျပဳကာ) သုတ္သင္ရာ၏”လုိ႔ ေဟာၾကားဆုံးမရင္း ကုုိယ့္ကုုိယ္ကုုိ ခ်စ္ရင္ ကုုိယ့္ကုုိယ္ကုုိ ျပင္ဆင္ၾကဖုုိ႔၊ ကုုိယ့္ကုုိယ္ကုုိ အရြယ္အလုိက္ အျပစ္ကင္းေအာင္ ေနထုုိင္ၾကဖုုိ႔ မိန္႔ေတာ္မူပါတယ္။ ဘုရားစကားေတာ္အတုုိင္း ဆုိရင္ေတာ့ ေလးဆယ္ေက်ာ္မွ မဟုုတ္ပါဘူး။ ကုုိယ့္ကိုုကုုိယ္ တကယ္ခ်စ္တဲ့သူဟာ ကုုိယ့္ကုုိယ္ကုုိ အေကာင္းဆုုံးျဖစ္ေအာင္ ကုုသုုိလ္တရားေတြနဲ႔ ေနထုုိင္ႏုုိင္ေအာင္ ႀကိဳးစားၾကရမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ သူမ်ားကုုိခ်စ္ဖုုိ႔ထက္ ကုုိယ့္ကုုိယ္ကုုိ အရြယ္တုုိင္းမွာ သန္႔ရွင္းေအာင္ ႀကိဳးစားရင္ ကုုိယ့္ကုုိယ္ကုုိ ခ်စ္ႏုုိင္ေအာင္ ႀကိဳးစားၾကရမွာ ျဖစ္ပါတယ္။
ဟုုတ္ပါတယ္။ အခ်ိန္မေရြး၊ အရြယ္မေရြး၊ ေနရာမေရြး ေရာက္လာတတ္တဲ့ ေသျခင္းတရားကုိ ခဏထားၿပီး လက္ရွိသက္တမ္းအရ ေျပာၾကမယ္ဆုုိရင္ ေလးဆယ္ေက်ာ္ဆုုိတာ ဘဝရဲ႕ သက္တမ္းတစ္ဝက္ ေက်ာ္လာေနေတာ့တာ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒီလုုိ အသက္အရြယ္အထိ ကုိယ့္ကုုိယ္ကုုိ မခ်စ္ႏုုိင္ေသးဘဲ သူမ်ားကုုိခ်ည္း ခ်စ္ေနလုုိ႔ကေတာ့ ကုုိယ္ေသရင္ အဲဒီအခ်စ္ေတြက ေကာင္းရာကုိ တြန္းပုိ႔ေပးမွာ မဟုုတ္ပါဘူး။ ေလးဆယ္ေက်ာ္အခ်စ္နဲ႔ ကုုိယ့္ကုိယ္ကုုိ ခ်စ္ႏုုိင္ဖုုိ႔ဆုုိတာ ကုုိယ္အသက္အရြယ္အရ ျပဳျပင္ေနထုုိင္၊ ဆင္ျခင္လုုိက္နာ၊ က်င့္သုုံးရမယ့္ အရာေတြအေပၚမွာ ႀကိဳးစားေနထုုိင္ က်င့္သုုံးျခင္းပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ ကုုိယ့္အသက္အရြယ္ ရလာတာနဲ႔အမွ် ကုုိယ့္ကုုိယ္ကုုိ ခ်စ္လာႏုုိင္တဲ့ သူတစ္ေယာက္ျဖစ္ေအာင္ ကုုိယ္က်င့္တရားေလးေတြ ေကာင္းေအာင္ထိန္းသိမ္းၿပီး စြမ္းႏုုိင္သမွ် ဒါနလုုပ္တာ၊ သမထဘာဝနာ၊ ဝိပႆနာ ဘာဝနာ အားထုုတ္တာေတြကုိ လုုပ္ၾကရမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ ဟုိသံေယာဇဥ္၊ ဒီသံေယာဇဥ္ေတြနဲ႔ ကုိယ့္ကုိယ္ကုုိ ေမ့ၿပီး သူမ်ားေတြအေပၚမွာ အခ်စ္ေတြနဲ႔ သမုုဒယပုိေနတာေတြကုုိ ေလ်ာ့ခ်ၿပီး ကုုိယ့္ရဲ႕သံသရာ အေရးကုုိေတြးကာ ေကာင္းတဲ့အလုုပ္ေတြမွာ အခ်ိန္ေပးျခင္းဟာ ကုုိယ့္ကုုိယ္ကုိ ခ်စ္တာပဲ ျဖစ္တဲ့အတြက္ ဒီလုုိအခ်စ္မ်ိဳးနဲ႔ ခ်စ္ႏုုိင္ေအာင္ ႀကိဳးစားၾကရမွာ ျဖစ္ပါတယ္။
တစ္ခါတေလ တစ္ခ်ိဳ႕တခ်ိဳ႕ သူေတြနဲ႔ ဆုံဖူးပါတယ္။ သူတုုိ႔အရြယ္ေတြၾကည့္ေတာ့လည္း ငယ္ေတာ့တဲ့ အရြယ္ေတြ မဟုုတ္ဘူး။ လုုပ္ေနတဲ့အလုုပ္ေတြက မဟုုတ္တာေတြပဲ မ်ားေနၿပီး ဟုိသံေယာဇဥ္၊ ဒီသံေယာဇဥ္၊ ဟုုိအခ်စ္ဒီအခ်စ္ေတြနဲ႔ လုံးခ်ာလုုိက္ေနတဲ့ အျဖစ္ပါ။ ကုိယ့္အသက္အရြယ္အရ ကုိယ့္ကုုိယ္ကုုိ ဆင္ျခင္ဖုုိ႔ စိတ္ကူးမရွိေသးဘဲ ဘယ္လုုိေပ်ာ္လုုိက္မယ္၊ ဘယ္လုုိစားလုုိက္မယ္၊ ဘယ္လုိေသာက္လုုိက္မယ္၊ ဘယ္လုုိကဲလုုိက္မယ္ စသျဖင့္ အေပ်ာ္အပါးေတြမွာပဲ လုုိက္စားလုုိ႔ ေကာင္းေနၾကတဲ့ အျဖစ္ေတြပါ။ ဒီလုုိ အရြယ္ေလးရလာလုုိ႔မွ ကုုိယ့္ကုုိကုိယ္ သတိဝင္ကာ မျပဳျပင္ဘဲ ေနၾကမယ္ဆုုိရင္ ဘယ္အခ်ိန္က်မွ ျပဳျပင္ၾက၊ ဆင္ျခင္ၾကမလဲဆုိတာ စဥ္းစားစရာပဲျဖစ္ၿပီး အခ်ိန္ေႏွာင္းမွ သံေဝဂရလုုိ႔ ျပဳျပင္မယ္ဆုုိတဲ့အခါ ေနာက္က်သြားတတ္တာကုုိလည္း သတိျပဳ ဆင္ျခင္ၾကရမွာ ျဖစ္ပါတယ္။
အသက္အရြယ္ဆုုိတာ ေသခ်ာေပါက္ ေျပာလုုိ႔မရသလုုိ ဘယ္အရြယ္မွာ ဘယ္လုုိေနလုုိက္ၾကမယ္ဆုုိတာလည္း ကြတ္တိတြက္လုုိ႔ မရတဲ့ သေဘာေတြ ရွိေနတဲ့အတြက္ တစ္ႏွစ္ထက္တစ္ႏွစ္ ႀကီးရင့္လာတဲ့ ကုုိယ္အျဖစ္ကုုိ သတိျပဳဆင္ျခင္ ျပဳျပင္ေနထုုိင္ၾကရမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ တျဖည္းျဖည္း အသက္အရြယ္ရလာၾကတဲ့ အပုိင္းမွာ သူမ်ားကုိ ခ်စ္ဖုုိ႔ထက္ ကုုိယ့္ကုုိယ္ကုုိ ခ်စ္ႏုုိင္ေအာင္ ႀကိဳးစားၾကရမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ ဘယ္သူဘာေျပာေျပာ ျပင္စရာဆုုိတာကေတာ့ ကုုိယ္ကုုိယ္တုုိင္ပဲ ျပင္ၾကရမွာ ျဖစ္တဲ့အတြက္ အခ်ိန္မရလုုိ႔ ငယ္ဘဝက မျပင္မိၾကရင္လည္း ေလးဆယ္နားကပ္လာ၊ ေလးဆယ္ေက်ာ္လာတဲ့ အခါမွာေတာ့ သတိတရနဲ႔ကုုိ ျပင္ၾကရမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ အရင္တုုန္းက ကုုိယ့္ကုုိယ္ကုုိ ခ်စ္ဖုုိ႔ထက္ သူမ်ားကုုိ ခ်စ္ဖုုိ႔ပဲ ႀကိဳးစားေနရကေန ေလးဆယ္ေက်ာ္ အရြယ္ခ်ည္းကပ္လာတဲ့ အခါမွာေတာ့ သူမ်ားကုုိခ်စ္ဖုုိ႔ထက္ ကုုိယ္ကုိယ့္ကုုိ ကုုသုုိလ္တရားေတြနဲ႔ ခ်စ္ႏုုိင္ေအာင္ ႀကိဳးစားၾကရမွာ ျဖစ္ပါတယ္။
ဒါေၾကာင့္ တျဖည္းျဖည္း အက်ပုိင္းကုုိ ခ်ည္းကပ္လာတဲ့ ကုုိယ့္အသက္အရြယ္အရ သူမ်ားကုုိ ခ်စ္ဖုုိ႔ထက္ ကုုိယ့္ကုုိယ္ကုုိ ခ်စ္ႏုုိင္ၾကဖုုိ႔ ႀကိဳးစားၾကရမွာ ျဖစ္တဲ့အတြက္ ကုုိယ့္ကိုု္ယ္ကုုိ တကယ္ခ်စ္ရာေရာက္ေအာင္ ကုုိယ့္ရဲ႕လက္ရွိ သူမ်ားေတြအေပၚမွာ၊ အျခားျခား သံေယာဇဥ္ ျဖစ္စရာအေပၚမွာ တြယ္တာမႈမ်ား၊ အခ်စ္ေတြ ပြားေနၾကရာကေန ႐ုန္းထြက္ၿပီး ကုုိယ္မလုုပ္ဖူးေသးတဲ့ ကုုသုုိလ္အလုုပ္ေတြ၊ မထိန္းဖူးေသးတဲ့ သီလေတြ၊ မလွဴဖူးတဲ့ အလွဴေတြ၊ မက်င့္ဘူးတဲ့ သမထ၊ ဝိပႆနာ အက်င့္ေတြကုုိ က်င့္ႀကံႀကိဳးကုုတ္အားထုုတ္ၿပီး အရြယ္လြန္အခ်စ္ကေန သံသရာလြန္ေျမာက္ရာ အျဖစ္မ်ားအထိ ကုုိယ္ကုုိယ္ကုုိ ခ်စ္ၾကည့္ၾကရမွာ ျဖစ္ပါေၾကာင္း ေလးဆယ္ေက်ာ္အခ်စ္ ဘယ္လုုိခ်စ္မလဲဆုုိတဲ့အေပၚ အေရြးေတာ္ေအာင္ အသိစကား ပါးလုိက္ရပါတယ္။
