ဘက္လုုိက္ျခင္း


အခ်စ္အမုုန္းကုုိ ဦးစားေပးရင္ ဘက္လုုိက္မႈေတြ ျဖစ္တတ္တယ္တဲ့။ 

ဘက္လုုိက္တာကုုိ စာလုုိေျပာေတာ့ အဂတိလုုိ႔ ေျပာပါတယ္။ မလုုိက္သင့္တဲ့ဘက္ကုုိလုုိက္ျခင္း၊ မျပဳသင့္တာကုုိ ျပဳျခင္းလုုိ႔ ဆုုိပါတယ္။ အဂတိတရားေတြကုုိ ၾကည့္ရင္



၁။ ဆႏၵာဂတိ = ခ်စ္တဲ့အတြက္ အဂတိလုုိက္ျခင္း
၂။ ေဒါသာဂတိ = မုုန္းတဲ့အတြက္ အဂတိလုုိက္ျခင္း
၃။ ေမာဟာဂတိ = အမွားအမွန္ကုုိမသိ၊ ဆင္ျခင္တုုံတရားမရွိတဲ့အတြက္ အဂတိလုုိက္ျခင္း
၄။ ဘယာဂတိ = ေၾကာက္တဲ့အတြက္ အဂတိလုုိက္ျခင္း ဆုုိတဲ့ ဒီေလးပါးကုုိ ေတြ႕ရမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ 

ဒီအဂတိ တရားေတြဟာ ေယဘုုယ်အားျဖင့္ အခ်စ္အမုုန္းကုုိပဲ အေျခခံၿပီး ျဖစ္ေလ့ရွိတာကုုိ ေတြ႕ရတတ္ပါတယ္။ ခ်စ္ရင္လည္း ဘက္လုုိက္တတ္သလုုိ မုုန္းရင္လည္းပဲ ဘက္လုုိက္တတ္ပါတယ္။ တစ္ခ်ိဳ႕လည္း အခ်စ္အမုုန္းေၾကာင့္ မဟုုတ္ေပမယ့္ အေၾကာင္းအက်ိဳး၊ အေကာင္းအဆုုိး၊ အမွားအမွန္ကုုိ မခဲြျခားတတ္တဲ့အတြက္ ဘက္လုုိက္တာမ်ိဳးလည္း ရွိတတ္ပါတယ္။ တစ္ခ်ိဳ႕က်ေတာ့ မလြန္ဆန္ႏုုိင္တဲ့ အေၾကာက္တရားေၾကာင့္လည္း ဘက္လုုိက္တဲ့ သေဘာရွိပါတယ္။ ပုုထုုဇဥ္ေတြဟာ တကယ္တမ္းက်ေတာ့ အလြန္ေၾကာက္တတ္တဲ့ သတၱဝါေတြပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ ေၾကာက္တယ္ဆုုိတာကလည္း သီလမလုုံၿခဳံလုုိ႔ ေၾကာက္ၾကတာပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ သီလလုုံၿခဳံေနတဲ့သူဟာ မဟုုတ္တာ ဘာမွ မလုုပ္ထားတဲ့အတြက္ ကုုိယ့္ကုုိယ္ကုုိ ယုုံၾကည္မႈ ရွိေနၿပီး အျပစ္ကင္းတဲ့ သူတစ္ေယာက္ ျဖစ္ေနတဲ့အတြက္ ေၾကာက္စိတ္ဆုုိတာလည္း မရွိတာပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ အေၾကာက္တရားကင္းေအာင္၊ အဂတိတရား ကင္းေအာင္ ကုုိယ္က်င့္သီလလုုံၾကဖုုိ႔ တုုိက္တြန္းၾကျခင္း ျဖစ္ပါတယ္။

စာေပအဖြင့္ေတြမွာ အဂတိတရား လုုိက္ျခင္း မလုုိက္ျခင္းရဲ႕ အက်ိဳးအျပစ္နဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး
“အဂတိတရား ေလးပါးကို လိုက္စားျပဳက်င့္သူသည္ လဆုတ္အခါ လမင္း၏ အေရာင္အဝါသည္ တေန႔တျခား ေလ်ာ့ပါး ဆုတ္ယုတ္ သကဲ့သို႔ စည္းစိမ္ ဥစၥာႏွင့္တကြ ဂုဏ္ေက်းဇူး ေက်ာ္ေစာျခင္းတို႔သည္ ေလ်ာ့ပါး ဆုတ္ယုတ္တတ္ေလသည္။
အဂတိတရား ေလးပါးကို မလိုက္စား မျပဳက်င့္သူသည္ လဆန္းအခါ၌ လမင္း၏ အေရာင္အဝါသည္ တေန႔တျခား ထြန္းလင္း ေတာက္ပသကဲ့သုိ႔ က်က္သေရ ၊ ဂုဏ္သိန္ ၊ စည္းစိမ္ဥစၥာတို႔သည္ တေန႔တျခား ေက်ာ္ၾကားတိုးတက္ ေပၚလြင္ထင္ရွား ေလသည္။” လုုိ႔ ဖြင့္ဆုုိရွင္းျပထားတာကုုိ ေတြ႕ရပါတယ္။ 

ဆုုိေတာ့ကား ဘက္လုုိက္တတ္ရင္ အဂတိတရား က်ဴးလြန္ရာ ေရာက္တဲ့အျပင္ ကုုိယ့္အက်ိဳးတရားေတြလည္း ဆုုတ္ယုုတ္တတ္တဲ့အတြက္ ဘက္လုုိက္မႈနဲ႔ အေၾကာက္တရားမွ ကင္းေဝးရေအာင္ ကုုိယ့္က်င့္တရားေကာင္းေအာင္ ႀကိဳးစားၾကဖုုိ႔ပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ 

Read more »

ဘဝထဲမွာ ဓမၼတဲြပါ


ဘဝမွာ ဓမၼမပါရင္
အလွဆုိတာ ခဏပါပဲ။


အငယ္ေတြလည္း ဘဝထဲမွာ ဓမၼတဲြမွ

အလတ္ေတြလည္း ဘဝအျဖာျဖာမွာ ဓမၼပါမွ

အႀကီးေတြလည္း ဘဝအဆုံး ဓမၼသုံးမွ
ေတြ႕ႀကဳံလာရ တက္အက်နဲ႔

အေကာင္းအဆုိး ေၾကာင္းအက်ိဳးကုိ

ဓမၼစကား၊ ဓမၼအားနဲ႔

အလွတရား ရသြားေစမွာ အမွန္ပါပဲ။
ေတြကာမေႏွး အေသအခ်ာေတြးရင္

ဓမၼဆုိတာ အက်င့္သိကၡာ အျဖာျဖာနဲ႔

အသိသတိ ထပ္တူရွိမယ့္

အဆင့္မခဲြ အက်င့္ၿမဲေရးပါပဲ။

ဒါေၾကာင့္...

အစနဲ႔အဆုံး
ဘဝတစ္ခုလုံးမွာ
အလွေတြဖုံးေစဖုိ႔

ခဏမၾကည့္ ဓမၼနဲ႔ညႇိၿပီး

အသိအက်င့္ ထပ္တူဆင့္လ်က္

ဘဝထဲမွာ ဓမၼတဲြကာ

လုိရာပန္းတုိင္ သင္ဆဲြကုိင္ေလာ့။ ။
(မနာပဒါယီ ဆရာေတာ္)

ဘဝမွာ လူတုုိင္းမလဲြမေသြ ႀကဳံေတြ႕ေနရမွာက အေကာင္းအဆုုိး၊ အတက္အက်၊ အနိမ့္အျမင့္ စတဲ့ ေလာကဓံပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒီတရားဟာ လူတုုိင္းေရွာင္လုုိ႔မရ ေတြ႕ကုုိေတြ႕ၾကရမယ့္ တရားျဖစ္တဲ့အတြက္ ေလာကဓမၼလုုိ႔ ဆုုိတာျဖစ္ပါတယ္။ ဘဝမွာ ဘာမွပုုံသတ္တြက္လုုိ႔ မရဘူးဆုုိတာဟာလည္း အၿမဲေျပာင္းလဲေနတဲ့ ဒီေလာကဓံတရားေတြရဲ႕  ပုုံေဖာ္မႈ သေကၤတေတြေၾကာင့္ပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ ေပါလုုိက္မေပါလုုိက္၊ အသုုိင္းအဝုုိင္းစုုံလုုိက္ မစုုံလုုိက္၊ ဂုုဏ္ေဖာ္ခံလိုုက္ မခံလုုိက္၊ ခ်မ္းသာလုုိက္ဆင္းရဲလုုိက္နဲ႔ အေကာင္းေတြေရာ အဆုုိးေတြပါ တစ္မ်ိဳးၿပီးတစ္မ်ိဳး ႀကဳံေနၾကရတာ ျဖစ္ပါတယ္။ ဘယ္သူမဆုုိ အားလုုံးဟာ အနည္းနဲ႔အမ်ား ဒီလုုိ အတက္အက်ေလးေတြ ရွိေနၾကတာျဖစ္တဲ့အတြက္ ေလာကဓံဆုုိတာဟာ သတၱဝါေတြအတြက္ အထူးအဆန္း ျဖစ္တဲ့ တရားမဟုုတ္ပါဘူး။ အဲထူးဆန္းသြားတာကေတာ့ အဲဒီအေျပာင္းအလဲေတြ အေပၚမွာ မတုုန္မလႈပ္ ခံႏုုိင္ရည္ရွိေအာင္ ႀကိဳးစားေနထုုိင္သြားႏုုိင္ျခင္းပဲ ျဖစ္ပါတယ္။

ေျပာင္းလဲေနတဲ့ အေျပာင္းအလဲေတြမွာ ခံႏုုိင္ရည္ရွိဖုုိ႔အတြက္ သတၱဝါတုုိင္း သတၱဝါတုုိင္း ကုုိယ့္သႏၲာန္မွာ ကုုိယ္ခံစြမ္းအားေတြ၊ အေျပာင္းအလဲကုုိ ရင္ဆုုိင္ႏုုိင္တဲ့ အေထာက္အပံ့ေကာင္းေတြ၊ နည္းစနစ္ေတြ ရွိထားၾကဖုုိ႔ လုုိပါတယ္။ အခ်ိန္မေရြး ႀကဳံေတြ႕ႏုုိင္တဲ့ အတက္အက်၊ အနိမ့္အျမင့္ သေဘာေတြမွာ ေျဖဆည္ႏုုိင္တတ္တဲ့ ေျဖဆည္ရာေကာင္းေတြ ရွိထားၾကဖုုိ႔လည္း လုုိပါတယ္။ ေျဖစရာေကာင္း မရွိဘူးဆုုိရင္ ဒုုကၡႀကဳံတ့ဲအခါ လဲြမွားတဲ့ ေျဖဆည္ရာေနာက္ကုုိ လုုိက္မိတတ္ၿပီး အဲဒီ အမွားေၾကာင့္ ပုုိၿပီး ဒုုကၡက တုုိးေစတတ္ပါတယ္။ တစ္ခ်ိဳ႕ဆုုိရင္ စိတ္ဖိစီးမႈေတြမ်ား၊ ဒုုကၡေတြမ်ားတဲ့အတြက္ ေျပရာေျပေၾကာင္း အရက္ေသာက္လုုိက္တာတုုိ႔၊ ကလပ္သြားၿပီး ေပ်ာ္လုုိက္ပါးလုုိက္ၾကတာတုုိ႔ လုုပ္ျဖစ္တတ္ၾကပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ေျဖဆည္ရာက လဲြေနေတာ့ မေျပတဲ့အျပင္ ပုုိၿပီး ဒုုကၡေတြ၊ ျပႆနာေတြနဲ႔ ႀကဳံၾကရတာေတြလည္း ရွိတတ္ပါတယ္။ ဒုုကၡျဖစ္လုုိ႔ အျပင္ပုုိင္း အေပ်ာ္ေတြနဲ႔ ေျဖဆည္ၾကေပမယ့္ အတြင္းက မေပ်ာ္တဲ့အခါက်ေတာ့ ေျဖေပမယ့္ မေျပတဲ့ သေဘာပဲ ျဖစ္ပါတယ္။

တကယ္တမ္းေတာ့ ဒုုကၡျဖစ္တယ္၊ ခံစားရတယ္ဆုုိတာ စိတ္မွာျဖစ္ေနတဲ့ သေဘာပဲျဖစ္တဲ့အတြက္ ေျဖမယ္ဆုုိလည္း စိတ္မွာေျပေအာင္ ႀကိဳးစားရမွာပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ စိတ္မွာေျပဖုုိ႔ကေတာ့ စိတ္ခြန္အားကုုိျဖစ္ေစတဲ့ မွန္ကန္တဲ့ လမ္းညႊန္ခ်က္နဲ႔ပဲ ေျဖလုုိ႔ရမွာျဖစ္ပါတယ္။ မွန္ကန္တဲ့ လမ္းစဥ္ဆုုိတာ ဗုုဒၶဘာသာေတြ အတြက္ကေတာ့ အမွန္သစၥာရွင္ျဖစ္တဲ့ ဘုုရားရွင္ရဲ႕ တရားေတြနဲ႔ပဲ ေျဖဆည္ရာ ရၾကမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ ဗုုဒၶရဲ႕ ဓမၼကပဲ ဘဝအလွကုုိ မက်ေအာင္ လုုပ္ေပးႏုုိင္မွာ ျဖစ္ပါတယ္။ ဘဝရဲ႕ဒုုကၡကုုိ ျမတ္ဗုုဒၶရဲ႕ ႏႈတ္ကဖြင့္ဆုုိျပတဲ့ ဘဝအမွန္တရားေတြနဲ႔ပဲ ရင္ဆုုိင္ေက်ာ္လႊားႏုုိင္ၾကမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ ဗုုဒၶရဲ႕ ဓမၼကုုိ ဘဝထဲမွာ တဲြထားႏုုိင္မွ ဘဝဟာလည္း မလဲြယုုိင္ၾကမွာ ျဖစ္ပါတယ္။

အေတာ္မ်ားမ်ားက ဓမၼလုုိ႔ေျပာရင္ အသက္ႀကီးမွ၊ ေနာက္ဆုုံးအရြယ္မွ၊ အုုိမင္းမစြမ္းျဖစ္မွ လုုိက္စားရမယ့္တရား၊ က်င့္ႀကံအားထုုတ္ရမယ့္ တရားလုုိ႔ ထင္တတ္ၾကပါတယ္။ အမွန္ေတာ့ တရားဆုုိတာ အရြယ္မေရြး သူ႔အရြယ္အလုုိက္ ဘဝနဲ႔ထပ္တူ တဲြၿပီးယူသြားရမွာ၊ တဲြၿပီးေလ့က်င့္သြားရမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ ငယ္တဲ့သူေတြလည္း ငယ္တဲ့အေလ်ာက္၊ အလယ္အလတ္ အရြယ္ေတြကလည္း အလည္အလတ္အေလ်ာက္၊ အႀကီးေတြကလည္း အႀကီးအရြယ္အေလ်ာက္ ဓမၼလမ္းကုုိ တဲြၿပီးေလွ်ာက္ႏုုိင္ေအာင္ ဘဝကုုိ တည္ေဆာက္ၾကရမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒါမွလည္း ဘဝရဲ႕ အခက္အခဲေတြကုုိ ဓမၼရဲ႕ လမ္းညႊန္မႈေတြနဲ႔ ရင္ဆုုိင္ေက်ာ္လႊားကာ ခံႏုုိင္ရည္ ရွိလာၾကမွာ ျဖစ္ပါတယ္။

တစ္ခ်ိဳ႕ကလည္း တရားဘက္ကုုိ လုုိက္စားတာမ်ားသြားရင္ လူ႔ေလာကနဲ႔ အန္ဝင္ခြင္က် မျဖစ္ေတာ့ဘူးလုုိ႔ ထင္တတ္ၾကပါတယ္။ ဒါဟာ ဘဝထဲမွာ ဓမၼတဲြၿပီး မေနတတ္လုုိ႔ပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ ဘုုရားလက္ထက္ကဆုုိရင္ (၇)ႏွစ္အရြယ္ေလာက္တည္းက ေသာတာပန္တည္ၿပီး အဲဒီ ေသာတာပန္ ဘဝနဲ႔ပဲ အိမ္ေထာင္သားေမြးျပဳကာ လူ႔ေလာက အသုုိင္းအဝုုိင္းမွာ အေကာင္းဆုုံး တည္ေဆာက္မႈကုုိ ျပဳသြားတဲ့သူေတြ အမ်ားႀကီးရွိခဲ့ပါတယ္။ ဘဝထဲမွာ ဓမၼတဲြၿပီး ဘဝတစ္ေလွ်ာက္လုုံး ဓမၼအသိေတြနဲ႔ မွန္ကန္တဲ့ ဘဝေနထုုိင္မႈေတြ ျပဳသြားၾကတာလည္း အမ်ားႀကီးပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ ထင္ရွားတဲ့သူေတြ အေနနဲ႔ ဝိသာခါ ေက်ာင္းအမႀကီတုုိ႔၊ အနာထပိဏ္ သူေဌးတုုိ႔က သက္ေသပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ ဓမၼကုုိ မွန္ကန္ေအာင္ သိရွိလက္ခံၿပီး အဲဒီအသိအတုုိင္း ဘဝကုုိ အျပစ္ကင္းေအာင္ တည္ေဆာက္ႏုုိင္ရင္ ဘဝနဲ႔ ဓမၼဟာ တသားတည္းျဖစ္သြားမွာ ျဖစ္သလုုိ ဓမၼရဲ႕ လမ္းညြန္မႈနဲ႔ ဘဝရဲ႕ ဒုုကၡကုုိ ခံႏုုိင္ရည္ ရွိလာၾကမွာ ျဖစ္ပါတယ္။

တစ္ေလာက ကုုိရီးယား ဒကာႀကီး တစ္ေယာက္နဲ႔ေတြ႕ေတာ့ သူက သူ႔အေၾကာင္းကုုိ တစ္စိပ္တေဒသကုုိ  ေျပာျပဖူးပါတယ္။ သူ႔ဘဝမွာ အခက္အခဲေပါင္းစုုံ၊ ဒုုကၡေပါင္းစုုံနဲ႔ ေလာကဓံေပါင္းစုုံကုုိ ခံခဲ့ရတဲ့အေၾကာင္း၊ ဒီအခက္အခဲ ဒုုကၡေတြကုုိလည္း ေျဖဆည္ရာ ေပါင္းစုံနဲ႔ ေျဖဆည္ၾကည့္ခဲ့ေပမယ့္ ဘယ္လုုိမွ မေျပခဲ့ေၾကာင္း၊ မဟာယာန ဗုုဒၶဘာသာ က်မ္းစာေတြနဲ႔ တရားက်င့္စဥ္ေတြကုုိလည္း လုုိက္လုုပ္ျဖစ္ေပမယ့္ စိတ္မွာသိပ္ၿပီး ေက်နပ္မႈ မရခဲ့ေၾကာင္း၊ ဒါေပမယ့္ လြန္ခဲ့တဲ့ (၃)ႏွစ္ေလာက္ကစၿပီး ကုုိရီးယားလုုိ ဘာသာျပန္ထားတဲ့ ေထရဝါဒ က်မ္းစာေတြထဲက ဒီဃနိကာယ က်မ္းစာေတြကုုိ ဖတ္လုုိက္ရေတာ့မွ ဘုုရားေဟာေတြကုုိ လက္ေတြ႕နာေနရသလုုိ ခံစားရၿပီး အဲဒီ တရားေတာ္ေတြနဲ႔ပဲ စိတ္မွာေက်နပ္မႈရကာ ဘဝရဲ႕ ဒုုကၡေတြကုုိ အေကာင္းဆုုံး ရင္ဆုုိင္ခံစား ေက်ာ္လႊားႏုုိင္ခဲ့ေၾကာင္း၊ ဒါေၾကာင့္ သူ႔အတြက္ကေတာ့ ေထရဝါဒ ဓမၼေတြဟာ ဘဝနဲ႔ တစ္သားတည္း ရွိေနရမယ့္တရား၊ ဘဝထဲမွာ တဲြထားရမယ့္ တရားလုုိ႔ ခံယူေၾကာင္း စသျဖင့္ ေလွ်ာက္ထားဖူးပါတယ္။  

ဒကာႀကီးရဲ႕  ေလွ်ာက္ထားခ်က္ဟာ သူ႔ရဲ႕ ကုုိယ့္ေတြ႕ပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ ခုုခ်ိန္မွာ သူ႔ကုုိၾကည့္ရတာ တည္တည္ၿငိမ္ၿငိမ္ ရွိလွၿပီး သူ႔မိသားစုု၊ သူ႔အသုုိင္းအဝုုိင္းအထိ ဘဝထဲမွာ ဓမၼတဲြၿပီး ေနႏုုိင္ေအာင္ လမ္းညြန္ေပးေနတာကုုိလည္း သိရွိရပါတယ္။ ဒီဒကာႀကီးဟာ ဒုုကၡေၾကာင့္ ဗုုဒၶထံေရာက္လာေပမယ့္ ဗုုဒၶရဲ႕စံေၾကာင့္ အမွန္လမ္းကုုိ ေလွ်ာက္လာခဲ့တဲ့ သူတစ္ေယာက္ပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ အဲဒါပါပဲ။ ဘုုရားရွင္ရဲ႕ တရားေတာ္ေတြဟာ ဒုုကၡေရာက္လုုိ႔ပဲ က်င့္က်င့္၊ ခ်မ္းသာလုုိ႔ပဲ က်င့္က်င့္ မွန္ကန္တဲ့ လမ္းစဥ္အတုုိင္းသာ လုုိက္နာက်င့္သုုံးမယ္ဆုုိရင္ ဘယ္သူက ဘယ္လုုိမ်ိဳးနဲ႔ပဲ ခ်ည္းကပ္ပါေစ လက္ေတြ႕က်တဲ့ အက်ိဳးသက္ေရာက္မႈကုုိ ျဖစ္ေစတာ အမွန္ပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒါဟာ တရားေတာ္ရဲ႕ ဂုုဏ္ေတာ္ေတြထဲက သႏၵိ႒ိကဆုုိတဲ့ ကုုိယ္တုုိင္ဒိ႒ သိျမင္ခံစားႏုုိင္ျခင္းဆုိတဲ့ ဂုုဏ္ေတာ္ရဲ႕ ပုံေဖာ္မႈတစ္ခုုပဲ ျဖစ္ပါတယ္။

တရားေတာ္ရဲ႕ ဂုုဏ္ေတာ္ေတြထဲမွာ လာပါ လုပ္ၾကည့္ပါလုုိ႔ ဖိတ္ေခၚႏုုိင္တဲ့ ဂုုဏ္ေတာ္၊ ကုုိယ္တုုိင္သိျမင္ႏုုိင္တဲ့ ဂုုဏ္ေတာ္၊ လက္ေတြ႕လုုိက္နာ က်င့္သုုံးႏုုိင္ရင္ က်င့္သုုံးႏုုိင္သေလာက္ အက်ိဳးသက္ေရာက္မႈကုုိ ခံစားႏုုိင္တဲ့ ဂုုဏ္ေတာ္၊ က်င့္ႀကံအားထုုတ္ျဖစ္ရင္ အခ်ိန္မေရြး အက်ိဳးကုုိ ေပးစြမ္းႏုုိင္တဲ့ ဂုုဏ္ေတာ္ စသျဖင့္ ဂုဏ္ေတာ္ (၆)ပါးအထိ ရွိေနၿပီး လက္ေတြ႕လုုပ္တဲ့ သူေတြကုုိလည္း လက္ေတြ႕သက္ေရာက္မႈကုုိ ခံစားေစတာလည္း အမ်ားႀကီးပဲ ရွိေနတာ ျဖစ္ပါတယ္။ အဓိကကေတာ့ ကုုိယ္ကုုိယ္တုုိင္ပဲ လက္ေတြ႕က်ေအာင္ ဘဝထဲမွာ ဓမၼတဲြၿပီး ေနထုုိင္ က်င့္သုုံးျဖစ္ဖုုိ႔ပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ ဓမၼဆုုိတာကေတာ့ အဓမၼရဲ႕ ဆန္က်င့္ဘက္ျဖစ္တဲ့အတြက္ မေကာင္းတဲ့ ဘက္မွာ ေပ်ာ္ေလ့ရွိတဲ့ ပုုထုုဇဥ္ေတြ အတြက္ေတာ့ ဘဝထဲမွာ ဓမၼတဲြဖုုိ႔ အေတာ္ေလး ခက္ခဲေနမွာ ျဖစ္ေပမယ့္ ဒီအခက္အခဲဆုုိတာ လက္ေတြ႕က်င့္သုုံးၿပီး အက်ိဳးသက္ေရာက္မႈကုုိ ရရွိခံစားလာရတဲ့အခါ ေျပေပ်ာက္သြားမွာပဲ ျဖစ္ပါတယ္။

ဆုုိေတာ့ကား ဘဝဆုိတာဟာ တဒဂၤျဖစ္တည္မႈ တစ္ခုုျဖစ္ၿပီး အဲဒီျဖစ္တည္မႈရဲ႕ေနာက္မွာ ေပ်ာက္ပ်က္မႈ၊ မတည္ၿမဲမႈဆုုိတာ အခ်ိန္မေရြး၊ အရြယ္မေရြး၊ ေနရာမေရြး ေရာက္ေနတတ္တာ ျဖစ္တဲ့အတြက္ ဒီသေဘာေတြကုိ ခံႏုုိင္ရည္ရွိေအာင္ လူတုုိင္းလူတုိင္းဟာ ဘဝအရွိကုုိ ဓမၼအသိနဲ႔ ညွိႏုုိင္ေအာင္ ႀကိဳးစားၾကရမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ ဘဝထဲမွာ ဓမၼတဲြထားႏုုိင္ေအာင္ က်င့္သုုံးၾကရမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ ငယ္ရြယ္သူေတြလည္း ကုုိယ့္အရြယ္နဲ႔ အမွ် ဓမၼကျပတာေတြကုုိ ခံယူၾကရမွာ ျဖစ္သလုုိ၊ အလယ္အလတ္ ပုုဂၢိဳလ္ေတြလည္း အလတ္ပုုိင္းမွာ အျမတ္လႈိင္းေတြ ျဖစ္တဲ့ ဓမၼပုုိင္းေတြ ပါေနေအာင္ ႀကိဳးစားေနရမွာ ျဖစ္ၿပီး အႀကီးေတြ အေနနဲ႔ကေတာ့ ကိေလသာကုုိ အၿပီးမေသြ ပယ္ႏုုိင္ရင္ အေကာင္းဆုုံး ျဖစ္ေပမယ့္ အဲဒီေလာက္အထိ မျဖစ္ႏုုိင္ေသးရင္လည္း ဘဝအဆုုံးအထိ ဓမၼသုုံးၾကည့္ရင္း အရွိမွန္သမွ် သိႏုုိင္ေအာင္ ႀကိဳးစားက်င့္ႀကံ ေနထုုိင္ၾကည့္ၾကရမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒီလုုိ ေနထုုိင္ျခင္းဟာ အရြယ္သုုံးပါးလုုံးမွာ ဓမၼတဲြၿပီး ေနထုုိင္ၾကည့္ျခင္းပဲ ျဖစ္ပါတယ္။

ဒါေၾကာင့္ တဒဂၤဆုုိတဲ့ ဘဝမွာ အစနဲ႔အဆုုံး ဘဝတစ္ခုုလုုံးမွာ ဓမၼအသိေတြဖုုံးၿပီး လုုိက္နာက်င့္သုုံး ေနထုုိင္ႏုုိင္မယ္ဆုုိရင္ လက္ေတြ႕မွာလည္း အေကာင္းအဆုိး၊ အတက္အက်၊ အနိမ့္အျမင့္စတဲ့ ေလာကဓမၼမ်ားကုုိ အလြယ္တကူ ရင္ဆုုိင္ေက်ာ္လႊား ႏုုိင္မွာျဖစ္ၿပီး သံသရာ ဘဝါဘဝေတြမွာလည္း လုုိရာပန္းတုုိင္ကုုိ လွမ္းကုုိင္ႏုုိင္မွာ ျဖစ္တဲ့အတြက္ အျဖစ္ဆုုိတဲ့ ဘဝေလးမွာ အပ်က္ဆုုိတဲ့ ဝယေလးကုုိ ပုုိင္ဆုုိင္ထားၾကတဲ့ သတၱဝါေတြ အေနနဲ႔ အျဖစ္အပ်က္ သေဘာမွာ အႏွစ္မဲ့တဲ့ သေဘာေတြနဲ႔ မႀကဳံမေတြ႔ရေလေအာင္ ကုုိယ့္အရြယ္အရ၊ ကုုိယ့္အေနအထားအရ၊ ကုုိယ့္အေျခအေနအရ ကုိယ့္ရဲ႕ဘဝထဲမွာ ဓမၼတဲြၿပီး တည္ေဆာက္ႏုုိင္ေအာင္ ႀကိဳးစားၾကရမွာ ျဖစ္ပါေၾကာင္း အသိေပးတင္ျပရင္း ဘဝအရွိကုုိ ဓမၼအသိနဲ႔ ညွိၾကည့္ၾကဖုုိ႔ အေလးအနက္ တုုိက္တြန္းလုိက္ပါတယ္။ 

Read more »

နဲနဲေလးေတာ့ လဲြေနတယ္ (၂၇)


အဓိ႒ာန္နဲ႔ စိတ္အႀကံ
တစ္ခါတေလ တစ္ခ်ိဳ႕ ဒကာဒကာမေတြဆီက “အရွင္ဘုုရား တပည့္ေတာ္ အခုု ကုုိးနဝင္း အဓိ႒ာန္ ဝင္ေနပါတယ္ဘုုရား၊ တပည့္ေတာ္ သက္သတ္လြတ္စားၿပီး ကုုိးရက္အဓိ႒ာန္ ဝင္ေနပါတယ္ဘုုရား၊ တပည့္ေတာ္ ဘယ္ဘုုရားမွာ ဘယ္လုုိသြားၿပီး ဘာအဓိ႒ာန္ဝင္ေနပါတယ္ဘုုရား” စတဲ့ အသံေတြ မၾကာခဏ ၾကားျဖစ္ခဲ့ရပါတယ္။ အဓိ႒ာန္ဝင္ေနတဲ့ သူေတြကုုိ ေတြ႕လုုိ႔ သူတုုိ႔အဓိ႒ာန္ ဝင္ရတဲ့အေၾကာင္း ေမးၾကည့္တဲ့အခါ၊ “ကံနိမ့္ေနလုုိ႔ ကံေကာင္းလာေအာင္၊ ဘာေလးျဖစ္ခ်င္လုုိ႔ အဲဒါေလးျဖစ္လာေအာင္၊ ဘာေလးရခ်င္လုုိ႔ အဲဒါေလးရလာေအာင္၊ ဘယ္သူ႔အတြက္ အဆင္ေျပေစဖုုိ႔ အဲဒါေလး အဆင္ေျပလာေအာင္၊ ဘယ္ဆရာက ဘယ္လုုိခုုိင္းလုုိ႔ အဲဒီအတုုိင္း ျဖစ္လာေအာင္” စတဲ့ အေၾကာင္းျပေလးေတြနဲ႔ ေျဖလာၾကတာကုုိ ေတြ႕ရတတ္ပါတယ္။ သူတုုိ႔ အဓိ႒ာန္ ဝင္ၾကတဲ့ ရည္ရြယ္ခ်က္ေတြကေတာ့ ရွင္းပါတယ္။ ဘာျဖစ္ခ်င္လုုိ႔၊ ဘာရခ်င္လုုိ႔၊ ဘယ္သူ႔အတြက္၊ ဘယ္ဝါအတြက္ စတာေတြေၾကာင့္ပဲ မ်ားေနၾကပါတယ္။ ဘုုရားကုုိၾကည္ညိဳလုုိ႔၊ သတၱဝါေတြကုုိ ေမတၱာထားလုုိ႔၊ ဒီတုုိင္းဆုုိရင္ ကုုသုုိလ္ေကာင္းမႈက မလုုပ္ျဖစ္တဲ့အတြက္ သတ္မွတ္ခ်က္ တစ္ခုုနဲ႔ ကုုသုုိလ္ေလးေတြ လုုပ္ျဖစ္ေအာင္လုုိ႔ စတဲ့ စိတ္ေစတနာနဲ႔ အဓိ႒ာန္ဝင္ၾကတာ မဟုုတ္ဘူးဆုုိတာ ထင္ရွားလွပါတယ္။ အဓိ႒ာန္နဲ႔ စိတ္အႀကံကေတာ့ တစ္ျခားစီပဲ ျဖစ္ေနတာကုုိ ေတြ႕ေနရပါတယ္။ ဒါလည္း ဗုုဒၶဘာသာေတြအတြက္ လဲြေနတဲ့ အလဲြေလးပဲလုုိ႔ ေျပာရမွာ ျဖစ္ပါတယ္။

တစ္ခါတုုန္းကလည္း ဒကာမတစ္ေယာက္က ေလွ်ာက္ဖူးပါတယ္။ “ဘုုန္းဘုုန္းဘုုရား တပည့္ေတာ္ ဘဝမွာ ဒုုကၡေတြ၊ အခက္အခဲေတြ ရွိေနတဲ့အတြက္ သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္နဲ႔ ဟုုိစပ္စပ္ ဒီစပ္စပ္ စကားေျပာျဖစ္ရင္း သူက အဲလုုိဆုုိရင္ အဲဒီအခက္အခဲေတြ အဆင္ေျပသြားေအာင္ ကုုိးနဝင္း အဓိ႒ာန္ဝင္ၾကည့္ပါလား ဆုုိၿပီး အဓိ႒ာန္ဝင္နည္းကုုိ တပည့္ေတာ္ကုုိ ေျပာျပပါတယ္ဘုုရား၊ တပည့္ေတာ္လည္း ကုုိယ့္အခက္အခဲေတြ အဆင္ေျပမယ္ဆုုိေတာ့ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ သူေျပာတဲ့အတုုိင္း တစ္ရက္မွ မပ်က္ဘဲ လုုပ္ၾကည့္ပါတယ္ဘုုရား၊ ဒါေပမယ့္ အဓိ႒ာန္သာျပည့္သြားတယ္ အခက္အခဲကေတာ့ ေျပမသြားပါဘူး၊ သူ႔က်ေတာ့ အဆင္ေျပၿပီး တပည့္ေတာ္က်ေတာ့ အဆင္မေျပတာ ဘာျဖစ္လုုိ႔လဲဘုုရား၊ သူ႔အဓိ႒ာန္က်ေတာ့ ေအာင္ျမင္ၿပီး တပည့္ေတာ္ အဓိ႒ာန္က်ေတာ့ မေအာင္ျမင္ဘူးဘုုရား၊ အဲဒါ ဘာကြာလုုိ႔လည္း ဘုုရား” လုုိ႔ အဲဒီ ဒကာမက ေလွ်ာက္လာပါတယ္။ “အဲဒါ အဓိ႒ာန္က မစြမ္းတာမဟုုတ္ဘူး၊ စိတ္အႀကံက မစြမ္းတာ၊ ရည္ရြယ္ခ်က္ကုုိက ဘုုရားတရားၾကည္ညိဳလုုိ႔ မဟုုတ္ဘဲ ဒုုကၡေရာက္မွ ဘုုရားကုု ကုုတဲ့သေဘာ ျဖစ္ေနတာဆုုိေတာ့ ဘယ္လုုိလာၿပီး အစြမ္းထက္မွာလဲ၊ ဘုုရားတရားကုုိ အသုုံးခ်သလုုိ ျဖစ္ေနတဲ့အတြက္ ကံတရားရဲ႕ အက်ိဳးသက္ေရာက္မႈကလည္း ေစတနာအတုုိင္း ျဖစ္သြားတဲ့ သေဘာပဲျဖစ္တယ္” စသျဖင့္ ဘုုန္းဘုုန္းလည္း တည့္တည့္ပဲ ေျပာျဖစ္လုုိက္ပါတယ္။ ေထရဝါဒ ဗုုဒၶဘာသာမွာ ဒီလုုိဘာသာတရားကုုိ အသုုံးခ်တဲ့ ဗုုဒၶဘာသာေတြ အမ်ားႀကီး ရွိေနတတ္ပါတယ္။ ရည္ရြယ္ခ်က္နဲ႔ ေစတနာက လဲြေနတဲ့အတြက္ ဒါဟာ ကံတရားရဲ႕ အက်ိဳးသက္ေရာက္မႈ လဲြေနတဲ့ သေဘာပဲ ျဖစ္ပါတယ္။

ဒီေနရာမွာ ဘုုန္းဘုုန္းက အဓိ႒ာန္ဝင္တာ မေကာင္းဘူးလုုိ႔ အျပစ္ေျပာခ်င္တာ မဟုုတ္ပါဘူး။ အဓိ႒ာန္ဝင္တာ အလြန္ေကာင္းတဲ့ အေလ့အက်င့္ပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ ေျပာခ်င္တာက အဓိ႒ာန္ကုုိ အသုုံးခ်ခ်င္တဲ့ စိတ္အႀကံနဲ႔ လုုပ္ေဆာင္ေနတဲ့ လုုပ္ရပ္ေလးေတြရဲ႕ လဲြေနတဲ့ အခ်က္ေလးေတြပါ။ ဘုုရားအေလာင္း သူေတာ္ေကာင္းႀကီးေတြလည္း အဓိ႒ာန္ ပါရမီကုုိ ျဖည့္က်င့္ေတာ္မူၾကတာပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ဘုုရားေလာင္း သူေတာ္ေကာင္းေတြရဲ႕ အဓိ႒ာန္ပါရမီက ကုုသုုိလ္တရားေတြကုုိ စဲြၿမဲေအာင္ျမင္ၿပီး အဆုုံးတုုိင္ေအာင္ ျပဳလုုပ္လုုိတဲ့ စိတ္ေစတနာ ရည္ရြယ္ခ်က္နဲ႔ ဒီပါရမီကုုိ ျဖည့္က်င့္ၾကတာ ျဖစ္ပါတယ္။ သာမာန္ ပုုထုုဇဥ္ေတြ အေနနဲ႔ကေတာ့ ဘုုရားေလာင္း သူေတာ္ေကာင္းႀကီးမ်ားလုုိ ပါရမီေျမာက္ အဓိ႒ာန္ကုုိ မက်င့္ႏုုိင္တာေတာင္မွ အဓိ႒ာန္ ဝင္တဲ့စိတ္ေစတနာေလးကေတာ့ မွန္ကန္ၾကဖုုိ႔ လုုိပါတယ္။

အဓိ႒ာန္ဝင္တယ္ဆုုိတာ ပုုံမွန္အားျဖင့္ မလုုပ္ျဖစ္တတ္တဲ့ ကုုသုုိလ္အလုုပ္ေတြကုုိ မျဖစ္မေန လုုပ္ျဖစ္ေအာင္ သတ္မွတ္ခ်က္တစ္ခုု အေနနဲ႔ ဝင္ၾကျခင္း ျဖစ္ပါတယ္။ ေန႔စဥ္နဲ႔အမွ် က်င္လည္ေနၾကတဲ့ ဘဝေတြမွာ အကုုသုုိလ္ေတြနဲ႔ပဲ မ်ားေနတဲ့အတြက္ တစ္ေန႔မွာ၊ ဒါမွမဟုုတ္ တစ္လမွာ၊ တစ္ႏွစ္မွာ ဘယ္လုုိအခ်ိန္၊ ဘယ္လုုိကာလေတြမွာေတာ့ ဒီကုုသုုိလ္ေကာင္းမႈကုုိ လုုပ္ျဖစ္ေအာင္ လုုပ္မယ္ဆုုိတဲ့ စိတ္ေစတနာနဲ႔ ကုုိယ့္ကုုိယ္ကုုိ အကုုသုုိလ္ေရွာင္ၿပီး ကုုသုုိလ္ေဆာင္ႏုုိင္ေအာင္ အေထာက္အပံ့ သေဘာနဲ႔ သတ္မွတ္ အဓိ႒ာန္ ဝင္ၾကျခင္း ျဖစ္ပါတယ္။ ဘာျဖစ္ခ်င္လုုိ႔၊ ဘာရခ်င္လုုိ႔ စတဲ့ ရခ်င္လုုိခ်င္မႈကုုိ ေရွ႕တန္းတင္ၿပီး အဲဒီ စိတ္ေစတနာနဲ႔ အဓိ႒ာန္ ဝင္တာဆုုိရင္ေတာ့ ဒါဟာ မွန္ကန္တဲ့ ေစတနာ မဟုုတ္ဘဲ ဘုုရားတရားကုုိ အသုုံးခ်သလုုိမ်ိဳး ျဖစ္ေစတတ္ပါတယ္။ ေစတနာ မမွန္ရင္ အက်ိဳးေပးလည္း မမွန္ဘဲ ျဖစ္တတ္တဲ့အတြက္ အဓိ႒ာန္ဝင္တာ ေကာင္းတဲ့အလုုပ္ျဖစ္ေပမယ့္ စိတ္အႀကံ မွန္ဖုုိ႔လည္း သတိျပဳၾကရမွာ ျဖစ္ပါတယ္။

ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ မမွာဘဲ ကုုိယ့္ကုုိယ္ကုုိ ကုုသုုိလ္တရားေတြ လုုပ္ျဖစ္ေအာင္ သတ္မွတ္ခ်က္ အေနနဲ႔ အဓိ႒ာန္ဝင္တဲ့ စိတ္ေစတနာမ်ိဳးနဲ႔ ကုုသုုိလ္ေကာင္းမႈကုုိ ပုုံမွန္လုုပ္ျဖစ္ေနတယ္ဆုုိရင္ေတာ့ ကံတရားရဲ႕ အက်ိဳးသက္ေရာက္မႈဟာ ကုုိယ္ကမေမွ်ာ္လင့္လည္း ကံကသူ႔အလုုပ္ သူလုုပ္သြားမွာပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ ကုုိယ့္အတြက္ကေတာ့ စိတ္ေစတနာ မွန္မွန္နဲ႔ ကုုိယ့္အလုုပ္ ကုုိယ္လုုပ္ဖုုိ႔ပဲ အေရးႀကီးပါတယ္။ တိပိဋက ေယာဆရာေတာ္ရဲ႕  စကားနဲ႔ ေျပာရရင္ “အကုုသုုိလ္ အလုုပ္ကုုိ ကုုိယ္ကလုုပ္မိရင္ အဲဒီတာဝန္ကုုိ ကုိယ္ကုုိယ္တုုိင္ပဲ ယူရမွာ ျဖစ္ေပမယ့္ ကုုသုုိလ္အလုုပ္ကုုိ ကုုိယ္ကလုုပ္ျဖစ္ရင္ေတာ့ ကုသုုိလ္က ကုုိယ့္ကုုိတာဝန္ယူသြားမယ္” ဆုုိတဲ့ အခ်က္ကုုိပဲ ေျပာရမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ ကုုိယ္လုုပ္တဲ့  ကံတရားက ကုုိယ့္ကုုိ သတ္မွတ္ေပးသြားမွာ ျဖစ္ပါတယ္။

ဆုုိလုုိတာက တစ္ခ်ိဳ႕ ဗုုဒၶဘာသာဝင္ေတြဟာ အဓိ႒ာန္၊ အဓိ႒ာန္ဆုုိၿပီး ဟုုိေအာ္ဒီေအာ္ေအာ္ကာ ဟုုိလုုပ္ဒီလုုပ္ လုုပ္ေနၾကေပမယ့္ အဓိ႒ာန္နဲ႔ စိတ္အႀကံက တျခားစီျဖစ္ေနတဲ့အတြက္ လုုပ္ေပမယ့္ အက်ိဳးသက္ေရာက္မႈ နည္းေနၿပီး ေစတနာ သဒၶါတရားဟာ ဘုုရားတရားအေပၚမွာ တစ္လဲြေတြ ျဖစ္ေနတတ္တဲ့အတြက္ ဒီလုုိအသုုံးခ် အဓိ႒ာန္ပုုံစံမ်ိဳး မျဖစ္ေအာင္ ကုုိယ့္စိတ္ေစတနာကုုိ မွန္ကန္ေအာင္ ႀကိဳးစားျပင္ဆင္သင့္ေၾကာင္း၊ ပုုထုုဇဥ္ေတြ အေနနဲ႔ ဘာျဖစ္ခ်င္လုုိ႔ ဘာရခ်င္ဆုုိတဲ့ ေစတနာရည္ရြယ္ခ်က္နဲ႔ အဓိ႒ာန္ဝင္တဲ့ ပုုံစံမ်ိဳးမဟုုတ္ဘဲ ကုုသုုိလ္ေကာင္းမႈေတြကုုိ ပုုံမွန္ဆုုိရင္ မလုုပ္ျဖစ္တာ မ်ားေနတဲ့အတြက္ သီးသန္႔အခ်ိန္ယူကာ ျပဳလုုပ္လုုိတဲ့ စိတ္ေစတနာကုုိ အေျခခံၿပီး သတ္မွတ္ခ်က္အေနနဲ႔ ျပဳလုုပ္တဲ့ အဓိ႒ာန္မ်ိဳးပဲ ျဖစ္သင့္ေၾကာင္း၊ အဲဒီလုုိ စိတ္ေစတနာ မွန္မွန္နဲ႔ ျပဳလုုပ္တဲ့ အဓိ႒ာန္မ်ိဳးဆုုိရင္ေတာ့ အၿမဲတမ္း အဓိ႒ာန္ဝင္ႏုုိင္ေအာင္ ႀကိဳးစားၿပီး ဒီအက်ိဳးရလာဘ္ဟာလည္း ကံတရားက သူ႔အလုုပ္သူ လုုပ္သြားမွာ ျဖစ္တဲ့အတြက္ ကုုိယ့္အေနနဲ႔ကေတာ့ ဘုုရားတရားသံဃာနဲ႔ ကံကံရဲ႕အက်ိဳးကုုိ သက္ဝင္ယုုံၾကည္တဲ့ စိတ္ေစတနာနဲ႔သာ အဓိ႒ာန္ဝင္သင့္ေၾကာင္း စသျဖင့္ ဆုုိလုုိတာ ျဖစ္ပါတယ္။

ဒါေၾကာင့္ ဗုုဒၶဘာသာ အခ်ိဳ႕ရဲ႕ လဲြေနတဲ့ အလဲြေတြထဲမွာ အဓိ႒ာန္ကုုိ လဲြမွားတဲ့ စိတ္ေစတနာနဲ႔ အသုုံးခ် အဓိ႒ာန္အျဖစ္လုုပ္ေနတာ၊ ဘုုရားတရားေတြကုုိ ဒုုကၡေရာက္မွသာ အသုုံးခ်တတ္တဲ့ လဲြမွားတဲ့ ယုုံၾကည္မႈ အျဖစ္ လုုပ္ေဆာင္ေနၾကတဲ့ လုုပ္ရပ္ေတြဟာ ျပင္ဆင္သင့္တဲ့ အလဲြေလးေတြအျဖစ္ ရွိေနတတ္တဲ့အတြက္ ဒီလုုိအလဲြေလးေတြကုုိ သတိျပဳဆင္ျခင္ကာ မွန္ကန္တဲ့အျမင္နဲ႔ အမွန္လမ္းကုုိ ေလွ်ာက္လွမ္းႏုုိင္ၾကေစဖုုိ႔ လဲြေနတတ္တဲ့ အလဲြတစ္ခုုအျဖစ္ အဓိ႒ာန္နဲ႔ စိတ္အႀကံအေၾကာင္း တေစ့တေစာင္း တင္ျပလုုိက္ရပါတယ္။ 

Read more »


RECENT POSTS

သူတုုိ႔သူတုုိ႔၏ မွတ္ခ်က္မ်ား