ေမာင္ရင္ေလာင္းနဲ႔ နတ္ျပျခင္း
ဘုန္းဘုန္းတုိ႔ ျမန္မာျပည္မွာ ေႏြရာသီ ေက်ာင္းပိတ္ရက္ ေရာက္လာၿပီဆုိရင္ ၿမိဳ႕လည္းၿမိဳ႕အေလ်ာက္ ေတာလည္းေတာအေလ်ာက္ ရွင္ေလာင္းလွည့္ပဲြေတြနဲ႔ စည္ကားေနေလ့ရွိပါတယ္။ ကားနဲ႔တစ္မ်ိဳး၊ ဆင္ေတြျမင္းေတြနဲ႔တစ္ဖုံ၊ လွည္းနဲ႔တစ္လွည့္၊ လူနဲ႔တစ္ထမ္း စီတန္းကာ လွည့္လည္ေလ့ရွိၾကတဲ့ ရွင္ေလာင္းလွည့္ပဲြမွာ ဘုရားေက်ာင္းကန္အနားသြားၿပီး ဘုရားကုိပတ္လုိ႔ နတ္စဥ္ရွာကာ ေမာင္ရင္ေလာင္းကုိ နတ္ျပၾကတဲ့ အလုပ္ကလည္း အဟုတ္ကုိျဖစ္ၿပီး အ႐ႈတ္ေတြနဲ႔ ညစ္ေနၾကေတာ့တာ ျဖစ္ပါတယ္။ ဘယ္ကဘယ္လုိ စလုိက္တယ္မသိတဲ့ ဒီရွင္ေလာင္း နတ္ျပတဲ့ ကိစၥဟာ အေတာ့္ကုိအ႐ုိးစဲြေနၿပီး ကန္ေတာ့ပဲြကုိစီနဲ႔ မျပမျဖစ္ဘဲ တန္းတန္းစဲြကာ အလဲြႀကီး လဲြေနၾကေတာ့တာ ျဖစ္ပါတယ္။ ဘာေၾကာင့္ျပရတာလဲလုိ႔ေမးရင္ မေသခ်ာတဲ့ အေျဖေတြနဲ႔ နတ္ကုိင္မွာဆုိးလုိ႔ပါလုိ႔လည္း ေျပာတတ္ၾကပါေသးတယ္။ ဘယ္နတ္က ဘယ္ဟာကုိ ကုိင္မွာလဲလုိ႔ ေမးေတာ့ အရွင္ဘုရားကလည္း ရွာရွာေဖြေဖြ ေမးေနျပန္ပါၿပီဆုိၿပီး မသိမသာ ေရွာင္ထြက္သြားတာေတြလည္း ခဏခဏႀကဳံေနရတတ္ပါတယ္။ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ လဲြေနတာကေတာ့ အမွန္ပဲ ျဖစ္ပါတယ္။
ျမန္မာျပည္ရဲ႕ ရွင္ျပဳရဟန္းခံေတြကုိ ၾကည့္မယ္ဆုိရင္ ရဟန္းေလာင္း ကုိရင္ေလာင္းေတြကုိ ရွင္ဘုရင္လုိ၊ အိမ္ေရွ႕မင္းသားေလးေတြလုိ ျပင္ဆင္ၿပီး ျမင္းေတြဆင္းေတြ၊ ၿမိဳ႕ေတြမွာဆုိ ကားေတြနဲ႔ လွည့္လည္တဲ့ အစဥ္အလာေတြဟာ ဘုရားအေလာင္း ေတာထြက္တဲ့ ပုံစံကုိ အတုယူၿပီး လုိက္လုပ္တာျဖစ္တဲ့အတြက္ ေျဖမယ္ဆုိရင္ ေျဖလုိ႔ရပါေသးတယ္။ ဒါလည္းပဲ မလုိအပ္လွတဲ့ အပုိအလုပ္ပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ ရွင္ျပဳရဟန္းခံတဲ့ အဓိကရည္ရြယ္ခ်က္က ရွင္ရဟန္းအျဖစ္ကုိ အမွန္အကန္ ရရွိဖုိ႔အဓိက ရည္ရြယ္ခ်က္ပါ။ က်န္တာေတြက ပကာသနနဲ႔ ခ်ဲ႕ထြင္မႈေတြပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ ခက္တာက အဲဒီလုိပဲြေတြမွာ ဘာမဆုိင္ညာမဆုိင္ ကန္ေတာ့ပဲြကုိင္ၿပီး ရဟန္းေလာင္း၊ ကုိရင္ေလာင္းေတြကုိ နတ္စဥ္ေရွ႕သြားၿပီး ျပတာကေတာ့ တကယ့္ကုိ သဘာဝမက်တဲ့ လဲြေခ်ာ္မႈပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ နတ္ကုိင္မွာဆုိလုိး နတ္ကုိမကုိင္ေအာင္ သြားျပရေအာင္လည္း မေကာင္းတာ လုပ္တာမွမဟုတ္ဘဲ ေကာင္းတာလုပ္တဲ့အေပၚမွာ ဘာမ်ားေၾကာက္စရာ လုိေသးလုိ႔လဲေပါ့။ ဒါမွနတ္ကုိင္တယ္ဆုိရင္ ဒီနတ္ဟာ နတ္အစစ္မဟုတ္တဲ့ နတ္ဆုိးနတ္ညစ္ပဲ ျဖစ္မွာပါ။ တကယ္ေတာ့ ေၾကာက္တယ္ဆုိတာ မဟုတ္တာလုပ္တဲ့သူမွ အရာရာကုိ ေၾကာက္ေနရၿပီး ဟုိအားကုိးဒီအားကုိးလုပ္ရတာပါ။ ေကာင္းတာလုပ္တဲ့ သူေတြအတြက္ ဒါေတြက မလုိပါဘူး။ ေကာင္းမႈက ေစာင့္ေရွာက္ၿပီးသားပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ နတ္ျပလုိ႔ နတ္ကေစာင့္ေရွာက္ေပးႏုိင္မွာေတာ့ မဟုတ္ပါဘူး။ သူတုိ႔ကုိယ္တုိင္ေတာင္မွ သူမ်ားကုိ အမွီျပဳၿပီး ဟိုအပင္မီွေနရ၊ ဒီအပင္မွာမွီေနရ စသျဖင့္ ေနေနရတာ ဘယ္လုိလုပ္ ေစာင့္ေရွာက္ႏုိင္မွာလည္းေပါ့။
တကယ္ေတာ့ ကိစၥတစ္ခုဟာ အေၾကာင္းမရွိဘဲ ဘာအက်ိဳးမွ ျဖစ္လာစရာ မရွိပါဘူး။ နတ္ကုိင္မွာ တကယ္ေၾကာက္ရင္ ကုိယ့္အလုပ္ကုိယ္ ေကာင္းေအာင္လုပ္ဖုိ႔ပဲ လုိပါတယ္။ တုိက္တုိက္ဆုိင္ဆုိင္ ဘုန္းဘုန္းတုိ႔ နယ္ဘက္က အျဖစ္အပ်က္ေလးတစ္ခုကုိ သတိရမိပါတယ္။ နယ္က ရွင္ျပဳပဲြတစ္ခုမွာ အဲဒီလုိ ေမာင္းရင္ေလာင္းလွည့္ၿပီး နတ္ကုိင္မွာဆုိးလုိ႔ နတ္ကုိသြားျပကာ ဘုန္းႀကီးေက်ာင္း ေရာက္ခါနီး ရွင္းေလာင္းဖြက္ၾကတုန္း အဖြက္ခံရတဲ့ ေမာင္ရင္ေလာင္းေလး တစ္ေယာက္ ေသသြားခဲ့ရတဲ့ အျဖစ္နဲ႔ ႀကဳံခဲ့ရဖူးပါတယ္။ ျဖစ္ပုံက နတ္ျပၿပီးအျပန္မွာ ခပ္ငယ္ငယ္ ေမာင္ရင္ေလာင္းကုိ ထမ္းလာတဲ့ လူငယ္တစ္ခ်ိဳ႕က အဲဒီရွင္ေလာင္းကုိ ထမ္းၿပီး အိမ္တစ္အိမ္ရဲ႕ ရာဝင္အုိးႀကီးထဲမွာ ထည့္ကာ အေပၚက အေလးအပန္ေတြနဲ႔ပိတ္ၿပီး အလွဴရွင္ေတြဆီ မုန္႔ဖုိးေတာင္းဖုိ႔ သြားရာက အျပန္မွာ စင္းအုိးႀကီးကုိ ဖြင့္ၾကည့္ေတာ့ ကေလးက အသက္မြန္းၿပီး ေသေနတာကုိ ေတြ႕ရေတာ့တာ ျဖစ္ပါတယ္။ အဲဒီမွာ မိဘေတြေရာ အလွဴရွင္ေတြပါ ယူႀကဳံးမရ ျဖစ္ၾကတဲ့ အျဖစ္အပ်က္တစ္ခု လက္ေတြ႕ႀကဳံခဲ့ရတာ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒီကေလးေသရတာ အေၾကာင္းေၾကာင့္ အက်ိဳးျဖစ္ခဲ့ရျခင္း ျဖစ္ေပမယ့္ ကပ္ၿပီးေျပာေၾကးဆုိရင္ နတ္ေတြကုိေစာင့္ေရွာက္ဖုိ႔ နတ္ျပၿပီးမွ ဒီကိစၥ ျဖစ္ခဲ့ၾကတာ ျဖစ္ပါတယ္။ နတ္ကဘာလုိ႔ မေစာင့္ေရွာက္တာလဲေပါ့။ မကုိင္ေအာင္၊ မေႏွာက္ယွက္ေအာင္ သူ႔ကုိ ျပထားေပးရဲ႕သားနဲ႔ ဘာလုိ႔ မကာကြယ္တာလဲေပါ့။ ေမးမယ္ဆုိရင္ ေမးစရာေတြ အမ်ားႀကီးပါပဲ။
ေျပာခ်င္တာကာ ရွင္ေလာင္းနတ္ျပတဲ့ ကိစၥက ရဟန္းခံ ရွင္ျပဳပဲြနဲ႔ ဘာမွမသက္ဆုိင္တဲ့ ကိစၥဆုိတာကုိ ေျပာခ်င္တာ ျဖစ္ပါတယ္။ ဘုရားလက္ထက္ သားေတာ္ရာဟုလာကုိ ကုိရင္ဝတ္ေပးတုန္းက၊ ရွင္သာရိပုတၱရာရဲ႕ ညီေတာ္ ရွင္ေရဝတေလးကုိ ကုိရင္ဝတ္ေပးတုန္းက ဘာမွရွင္ေလာင္းလွည့္တာ၊ နတ္ျပတာေတြ မရွိခဲ့ပါဘူး။ ေက်ာင္းေတာ္ကုိ ေခၚသြားၿပီး ဆံခ်သကၤန္းေတာင္းေစၿပီး ဥပဇၥ်ာယ္ယူေစကာ ရွင္သာမေဏ သီလေတြကုိေပးလုိ႔ ရွင္အျဖစ္ ခ်ီးေျမႇာက္ခဲ့တာေတြပဲ ရွိခဲ့ပါတယ္။ ရွင္ျပဳရျခင္းရဲ႕ အဓိက ရည္ရြယ္ခ်က္က ရွင္ျဖစ္ဖုိ႔၊ ကုသုိလ္ရဖုိ႔စတာေတြက အဓိကပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ က်န္တာေတြက အပုိေတြပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒါကုိ ဒီေန႔ေခတ္ ဗုဒၶဘာသာ ျမန္မာေတြက ပုံႀကီးခ်ဲ႕ၿပီး ရွင္ျပဳအလွဴလုပ္မွာကုိပဲ ဟုိဆရာ၊ ဒီဆရာဆီသြားၿပီး ဟုိရက္ဒီရက္ ေရြးရတာနဲ႔၊ ဟုိျပဒီျပ လုပ္ရတာနဲ႔ မလုိအပ္တာေတြမွာ ေငြကုန္လူပန္းေနၾကတာ ျဖစ္ပါတယ္။ အဓိက တရားနာရမယ့္အခ်ိန္က်ေတာ့ ပင္ပန္းၿပီး တရားမနာႏုိင္ဘဲ တရားပဲြမွာ ငုိက္ကုန္ၾကေတာ့တာ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒါဟာ တစ္လဲြဆံပင္ေကာင္းၿပီး မလုိအပ္တာေတြမွာ ခ်ဲ႕ထြင္ၾကတဲ့အတြက္ေၾကာင့္ပဲ ျဖစ္ပါတယ္။
ဒါေၾကာင့္ ဗုဒၶဘာသာေတြရဲ႕ လဲြေနတတ္တဲ့ အလဲြေတြထဲမွာ ရဟန္းေလာင္း၊ ရွင္ေလာင္းေတြကုိ နတ္ျပတဲ့ ကိစၥဟာလည္း မလုိအပ္တဲ့၊ အဓိပၸါယ္မရွိတဲ့ အလဲြတစ္ခုလုိ ေပၚေပၚထင္ထင္ ျဖစ္လာေနတဲ့အတြက္ ဒီလုိအလဲြမ်ိဳးေတြကုိ ေရွာင္ၾကဥ္ၿပီး ရဟန္းခံရျခင္း၊ ရွင္ျပဳရျခင္းရဲ႕ အဓိက ရည္ရြယ္ခ်က္ေလာက္ပဲ အႏွစ္သာရရွိရွိ လုပ္ႏုိင္ေအာင္ ႀကိဳးစားရင္း မလုိအပ္တဲ့ ကန္ေတာ့ပဲြထုိးတာတုိ႔၊ နတ္ျပတာတုိ႔ စတာေတြကုိ မလုပ္မိေအာင္ သတိျပဳဆင္ျခင္ၾကဖုိ႔ လဲြေနတတ္တဲ့ အလဲြတစ္ခုအျဖစ္ တင္ျပရျခင္း ျဖစ္ပါတယ္။ ဒီလုိအလဲြေတြကုိ ဆင္ျခင္ၿပီး ေနာက္ေနာင္ မိမိတုိ႔ရဲ႕ သားသမီးေတြကုိ သာသနာ့ေဘာင္ကုိ သြပ္သြင္းတဲ့အခါမွာ ရွင္သာမေဏျဖစ္ဖုိ႔၊ ရဟန္းျဖစ္ဖုိ႔ အဓိကနဲ႔ အဲဒီရွင္သာမေဏဘဝ၊ ရဟန္းဘဝမွာ အမွန္တကယ္ ကုသုိလ္ရေစဖုိ႔ စတာေတြကုိသာ ေရွး႐ႈေဆာင္ရြက္ၾကဖုိ႔ မလုိအပ္တဲ့အရာေတြမွာ မေရာင္ရာဆီမလူးၾကဖုိ႔ ေစတနာစကား ေမတၱာအားနဲ႔ ထပ္မံၿပီး အသိေပးတုိက္တြန္း လုိက္ရပါတယ္။
ဘုန္းဘုန္းတုိ႔ ျမန္မာျပည္မွာ ေႏြရာသီ ေက်ာင္းပိတ္ရက္ ေရာက္လာၿပီဆုိရင္ ၿမိဳ႕လည္းၿမိဳ႕အေလ်ာက္ ေတာလည္းေတာအေလ်ာက္ ရွင္ေလာင္းလွည့္ပဲြေတြနဲ႔ စည္ကားေနေလ့ရွိပါတယ္။ ကားနဲ႔တစ္မ်ိဳး၊ ဆင္ေတြျမင္းေတြနဲ႔တစ္ဖုံ၊ လွည္းနဲ႔တစ္လွည့္၊ လူနဲ႔တစ္ထမ္း စီတန္းကာ လွည့္လည္ေလ့ရွိၾကတဲ့ ရွင္ေလာင္းလွည့္ပဲြမွာ ဘုရားေက်ာင္းကန္အနားသြားၿပီး ဘုရားကုိပတ္လုိ႔ နတ္စဥ္ရွာကာ ေမာင္ရင္ေလာင္းကုိ နတ္ျပၾကတဲ့ အလုပ္ကလည္း အဟုတ္ကုိျဖစ္ၿပီး အ႐ႈတ္ေတြနဲ႔ ညစ္ေနၾကေတာ့တာ ျဖစ္ပါတယ္။ ဘယ္ကဘယ္လုိ စလုိက္တယ္မသိတဲ့ ဒီရွင္ေလာင္း နတ္ျပတဲ့ ကိစၥဟာ အေတာ့္ကုိအ႐ုိးစဲြေနၿပီး ကန္ေတာ့ပဲြကုိစီနဲ႔ မျပမျဖစ္ဘဲ တန္းတန္းစဲြကာ အလဲြႀကီး လဲြေနၾကေတာ့တာ ျဖစ္ပါတယ္။ ဘာေၾကာင့္ျပရတာလဲလုိ႔ေမးရင္ မေသခ်ာတဲ့ အေျဖေတြနဲ႔ နတ္ကုိင္မွာဆုိးလုိ႔ပါလုိ႔လည္း ေျပာတတ္ၾကပါေသးတယ္။ ဘယ္နတ္က ဘယ္ဟာကုိ ကုိင္မွာလဲလုိ႔ ေမးေတာ့ အရွင္ဘုရားကလည္း ရွာရွာေဖြေဖြ ေမးေနျပန္ပါၿပီဆုိၿပီး မသိမသာ ေရွာင္ထြက္သြားတာေတြလည္း ခဏခဏႀကဳံေနရတတ္ပါတယ္။ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ လဲြေနတာကေတာ့ အမွန္ပဲ ျဖစ္ပါတယ္။
ျမန္မာျပည္ရဲ႕ ရွင္ျပဳရဟန္းခံေတြကုိ ၾကည့္မယ္ဆုိရင္ ရဟန္းေလာင္း ကုိရင္ေလာင္းေတြကုိ ရွင္ဘုရင္လုိ၊ အိမ္ေရွ႕မင္းသားေလးေတြလုိ ျပင္ဆင္ၿပီး ျမင္းေတြဆင္းေတြ၊ ၿမိဳ႕ေတြမွာဆုိ ကားေတြနဲ႔ လွည့္လည္တဲ့ အစဥ္အလာေတြဟာ ဘုရားအေလာင္း ေတာထြက္တဲ့ ပုံစံကုိ အတုယူၿပီး လုိက္လုပ္တာျဖစ္တဲ့အတြက္ ေျဖမယ္ဆုိရင္ ေျဖလုိ႔ရပါေသးတယ္။ ဒါလည္းပဲ မလုိအပ္လွတဲ့ အပုိအလုပ္ပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ ရွင္ျပဳရဟန္းခံတဲ့ အဓိကရည္ရြယ္ခ်က္က ရွင္ရဟန္းအျဖစ္ကုိ အမွန္အကန္ ရရွိဖုိ႔အဓိက ရည္ရြယ္ခ်က္ပါ။ က်န္တာေတြက ပကာသနနဲ႔ ခ်ဲ႕ထြင္မႈေတြပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ ခက္တာက အဲဒီလုိပဲြေတြမွာ ဘာမဆုိင္ညာမဆုိင္ ကန္ေတာ့ပဲြကုိင္ၿပီး ရဟန္းေလာင္း၊ ကုိရင္ေလာင္းေတြကုိ နတ္စဥ္ေရွ႕သြားၿပီး ျပတာကေတာ့ တကယ့္ကုိ သဘာဝမက်တဲ့ လဲြေခ်ာ္မႈပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ နတ္ကုိင္မွာဆုိလုိး နတ္ကုိမကုိင္ေအာင္ သြားျပရေအာင္လည္း မေကာင္းတာ လုပ္တာမွမဟုတ္ဘဲ ေကာင္းတာလုပ္တဲ့အေပၚမွာ ဘာမ်ားေၾကာက္စရာ လုိေသးလုိ႔လဲေပါ့။ ဒါမွနတ္ကုိင္တယ္ဆုိရင္ ဒီနတ္ဟာ နတ္အစစ္မဟုတ္တဲ့ နတ္ဆုိးနတ္ညစ္ပဲ ျဖစ္မွာပါ။ တကယ္ေတာ့ ေၾကာက္တယ္ဆုိတာ မဟုတ္တာလုပ္တဲ့သူမွ အရာရာကုိ ေၾကာက္ေနရၿပီး ဟုိအားကုိးဒီအားကုိးလုပ္ရတာပါ။ ေကာင္းတာလုပ္တဲ့ သူေတြအတြက္ ဒါေတြက မလုိပါဘူး။ ေကာင္းမႈက ေစာင့္ေရွာက္ၿပီးသားပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ နတ္ျပလုိ႔ နတ္ကေစာင့္ေရွာက္ေပးႏုိင္မွာေတာ့ မဟုတ္ပါဘူး။ သူတုိ႔ကုိယ္တုိင္ေတာင္မွ သူမ်ားကုိ အမွီျပဳၿပီး ဟိုအပင္မီွေနရ၊ ဒီအပင္မွာမွီေနရ စသျဖင့္ ေနေနရတာ ဘယ္လုိလုပ္ ေစာင့္ေရွာက္ႏုိင္မွာလည္းေပါ့။
တကယ္ေတာ့ ကိစၥတစ္ခုဟာ အေၾကာင္းမရွိဘဲ ဘာအက်ိဳးမွ ျဖစ္လာစရာ မရွိပါဘူး။ နတ္ကုိင္မွာ တကယ္ေၾကာက္ရင္ ကုိယ့္အလုပ္ကုိယ္ ေကာင္းေအာင္လုပ္ဖုိ႔ပဲ လုိပါတယ္။ တုိက္တုိက္ဆုိင္ဆုိင္ ဘုန္းဘုန္းတုိ႔ နယ္ဘက္က အျဖစ္အပ်က္ေလးတစ္ခုကုိ သတိရမိပါတယ္။ နယ္က ရွင္ျပဳပဲြတစ္ခုမွာ အဲဒီလုိ ေမာင္းရင္ေလာင္းလွည့္ၿပီး နတ္ကုိင္မွာဆုိးလုိ႔ နတ္ကုိသြားျပကာ ဘုန္းႀကီးေက်ာင္း ေရာက္ခါနီး ရွင္းေလာင္းဖြက္ၾကတုန္း အဖြက္ခံရတဲ့ ေမာင္ရင္ေလာင္းေလး တစ္ေယာက္ ေသသြားခဲ့ရတဲ့ အျဖစ္နဲ႔ ႀကဳံခဲ့ရဖူးပါတယ္။ ျဖစ္ပုံက နတ္ျပၿပီးအျပန္မွာ ခပ္ငယ္ငယ္ ေမာင္ရင္ေလာင္းကုိ ထမ္းလာတဲ့ လူငယ္တစ္ခ်ိဳ႕က အဲဒီရွင္ေလာင္းကုိ ထမ္းၿပီး အိမ္တစ္အိမ္ရဲ႕ ရာဝင္အုိးႀကီးထဲမွာ ထည့္ကာ အေပၚက အေလးအပန္ေတြနဲ႔ပိတ္ၿပီး အလွဴရွင္ေတြဆီ မုန္႔ဖုိးေတာင္းဖုိ႔ သြားရာက အျပန္မွာ စင္းအုိးႀကီးကုိ ဖြင့္ၾကည့္ေတာ့ ကေလးက အသက္မြန္းၿပီး ေသေနတာကုိ ေတြ႕ရေတာ့တာ ျဖစ္ပါတယ္။ အဲဒီမွာ မိဘေတြေရာ အလွဴရွင္ေတြပါ ယူႀကဳံးမရ ျဖစ္ၾကတဲ့ အျဖစ္အပ်က္တစ္ခု လက္ေတြ႕ႀကဳံခဲ့ရတာ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒီကေလးေသရတာ အေၾကာင္းေၾကာင့္ အက်ိဳးျဖစ္ခဲ့ရျခင္း ျဖစ္ေပမယ့္ ကပ္ၿပီးေျပာေၾကးဆုိရင္ နတ္ေတြကုိေစာင့္ေရွာက္ဖုိ႔ နတ္ျပၿပီးမွ ဒီကိစၥ ျဖစ္ခဲ့ၾကတာ ျဖစ္ပါတယ္။ နတ္ကဘာလုိ႔ မေစာင့္ေရွာက္တာလဲေပါ့။ မကုိင္ေအာင္၊ မေႏွာက္ယွက္ေအာင္ သူ႔ကုိ ျပထားေပးရဲ႕သားနဲ႔ ဘာလုိ႔ မကာကြယ္တာလဲေပါ့။ ေမးမယ္ဆုိရင္ ေမးစရာေတြ အမ်ားႀကီးပါပဲ။
ေျပာခ်င္တာကာ ရွင္ေလာင္းနတ္ျပတဲ့ ကိစၥက ရဟန္းခံ ရွင္ျပဳပဲြနဲ႔ ဘာမွမသက္ဆုိင္တဲ့ ကိစၥဆုိတာကုိ ေျပာခ်င္တာ ျဖစ္ပါတယ္။ ဘုရားလက္ထက္ သားေတာ္ရာဟုလာကုိ ကုိရင္ဝတ္ေပးတုန္းက၊ ရွင္သာရိပုတၱရာရဲ႕ ညီေတာ္ ရွင္ေရဝတေလးကုိ ကုိရင္ဝတ္ေပးတုန္းက ဘာမွရွင္ေလာင္းလွည့္တာ၊ နတ္ျပတာေတြ မရွိခဲ့ပါဘူး။ ေက်ာင္းေတာ္ကုိ ေခၚသြားၿပီး ဆံခ်သကၤန္းေတာင္းေစၿပီး ဥပဇၥ်ာယ္ယူေစကာ ရွင္သာမေဏ သီလေတြကုိေပးလုိ႔ ရွင္အျဖစ္ ခ်ီးေျမႇာက္ခဲ့တာေတြပဲ ရွိခဲ့ပါတယ္။ ရွင္ျပဳရျခင္းရဲ႕ အဓိက ရည္ရြယ္ခ်က္က ရွင္ျဖစ္ဖုိ႔၊ ကုသုိလ္ရဖုိ႔စတာေတြက အဓိကပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ က်န္တာေတြက အပုိေတြပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒါကုိ ဒီေန႔ေခတ္ ဗုဒၶဘာသာ ျမန္မာေတြက ပုံႀကီးခ်ဲ႕ၿပီး ရွင္ျပဳအလွဴလုပ္မွာကုိပဲ ဟုိဆရာ၊ ဒီဆရာဆီသြားၿပီး ဟုိရက္ဒီရက္ ေရြးရတာနဲ႔၊ ဟုိျပဒီျပ လုပ္ရတာနဲ႔ မလုိအပ္တာေတြမွာ ေငြကုန္လူပန္းေနၾကတာ ျဖစ္ပါတယ္။ အဓိက တရားနာရမယ့္အခ်ိန္က်ေတာ့ ပင္ပန္းၿပီး တရားမနာႏုိင္ဘဲ တရားပဲြမွာ ငုိက္ကုန္ၾကေတာ့တာ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒါဟာ တစ္လဲြဆံပင္ေကာင္းၿပီး မလုိအပ္တာေတြမွာ ခ်ဲ႕ထြင္ၾကတဲ့အတြက္ေၾကာင့္ပဲ ျဖစ္ပါတယ္။
ဒါေၾကာင့္ ဗုဒၶဘာသာေတြရဲ႕ လဲြေနတတ္တဲ့ အလဲြေတြထဲမွာ ရဟန္းေလာင္း၊ ရွင္ေလာင္းေတြကုိ နတ္ျပတဲ့ ကိစၥဟာလည္း မလုိအပ္တဲ့၊ အဓိပၸါယ္မရွိတဲ့ အလဲြတစ္ခုလုိ ေပၚေပၚထင္ထင္ ျဖစ္လာေနတဲ့အတြက္ ဒီလုိအလဲြမ်ိဳးေတြကုိ ေရွာင္ၾကဥ္ၿပီး ရဟန္းခံရျခင္း၊ ရွင္ျပဳရျခင္းရဲ႕ အဓိက ရည္ရြယ္ခ်က္ေလာက္ပဲ အႏွစ္သာရရွိရွိ လုပ္ႏုိင္ေအာင္ ႀကိဳးစားရင္း မလုိအပ္တဲ့ ကန္ေတာ့ပဲြထုိးတာတုိ႔၊ နတ္ျပတာတုိ႔ စတာေတြကုိ မလုပ္မိေအာင္ သတိျပဳဆင္ျခင္ၾကဖုိ႔ လဲြေနတတ္တဲ့ အလဲြတစ္ခုအျဖစ္ တင္ျပရျခင္း ျဖစ္ပါတယ္။ ဒီလုိအလဲြေတြကုိ ဆင္ျခင္ၿပီး ေနာက္ေနာင္ မိမိတုိ႔ရဲ႕ သားသမီးေတြကုိ သာသနာ့ေဘာင္ကုိ သြပ္သြင္းတဲ့အခါမွာ ရွင္သာမေဏျဖစ္ဖုိ႔၊ ရဟန္းျဖစ္ဖုိ႔ အဓိကနဲ႔ အဲဒီရွင္သာမေဏဘဝ၊ ရဟန္းဘဝမွာ အမွန္တကယ္ ကုသုိလ္ရေစဖုိ႔ စတာေတြကုိသာ ေရွး႐ႈေဆာင္ရြက္ၾကဖုိ႔ မလုိအပ္တဲ့အရာေတြမွာ မေရာင္ရာဆီမလူးၾကဖုိ႔ ေစတနာစကား ေမတၱာအားနဲ႔ ထပ္မံၿပီး အသိေပးတုိက္တြန္း လုိက္ရပါတယ္။
