ေမးလ္ထဲက အေမးမ်ား (၁)...

အရွင္ဘုရား … တပည့္ေတာ္ကို ေမးခြန္းေလး နည္းနည္းေလာက္ ေမးေလွ်ာက္ခြင့္ျပဳပါ အရွင္ဘုရား။
(၁) ေလာကႀကီးက သတၱဝါေတြရဲ့ ဘဝျဖစ္စဥ္ေတြကို သတ္မွတ္ၿပီးသားပဲ။ ဘယ္ဘဝေရာက္ရင္ ဘာျဖစ္မယ္၊ ဘယ္ဘဝေရာက္ရင္ ဘယ္လိုျဖစ္မယ္ စသည္ျဖင့္ ေလာကႀကီးက သတ္မွတ္ထားၿပီးသားဆိုတဲ့ မိစာၦဒိ႒ိ အျမင္တစ္မ်ဳိးကို တပည့္ေတာ္ ဖတ္ဖူးပါတယ္။ အကယ္၍ ေခတ္လူငယ္ တစ္ေယာက္ေယာက္က, (ဒီလိုသတ္မွတ္ထားလို႔ပဲ ျမတ္စြာဘုရားအပါအဝင္ တန္ခိုးအဘိညာဏ္ရတဲ့ သံဃာေတာ္ ပုဂိၢဳလ္ျမတ္မ်ားက ဘယ္ဘဝေရာက္ရင္ ဘာျဖစ္မယ္၊ ဘယ္ႏွစ္ဘဝေရာက္ရင္ ဘယ္လိုျဖစ္မယ္ စသည္ျဖင့္ ေဟာႏုိင္တာ မဟုတ္ဘူးလား) လို႔ ေမးလာရင္ တပည့္ေတာ္ ေကာင္းေကာင္း မေျဖရွင္းတတ္ဘူး ဘုရား။ ကိုယ္တိုင္ေတာ့ ရွင္းပါတယ္။ သူမ်ားကို ရွင္းျပဖိို႔ေတာ့ ဘယ္လိုရွင္းျပရမွန္း သိပ္မသိလို႔ပါ အရွင္ဘုရား။

ေျဖ။ ဒီေမးခြန္းနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး ေလာကဆုိတဲ့ စကားကုိ တိတိက်က် သိရဖုိ႔လုိပါတယ္။ ေလာကႀကီးက သတ္မွတ္တယ္ဆုိတာမွာ ေလာကဆုိတာ ဘာကုိေျပာတာလဲ၊ အခုလူေတြ ေနထုိင္ၾကတဲ့ ကမၻာေလာကႀကီးကုိ ေျပာတာလား၊ သက္ရွိသတၱဝါေတြကုိ ေျပာတာလား၊ ျပဳျပင္ထားတဲ့ အရာေတြကုိ ေျပာတာလား၊ ဒါမွမဟုတ္ တန္ခုိးရွင္ တစ္ဦးဦးကုိ ေျပာတာလား၊ ဒါမွမဟုတ္ တစ္ခါတေလ ဗုဒၶဘာသာကေျပာတဲ့ ခႏၶာငါးပါးနဲ႔ ဖဲြ႕စည္းထားတဲ့ နာမ္႐ုပ္အစုျဖစ္တဲ့ ေလာကႀကီးကုိ ေျပာတာလား စသျဖင့္ သိရွိထားဖုိ႔ လုိပါတယ္။ ေလာကဆုိတာ ဘယ္လုိအရာမ်ိဳးပဲ ျဖစ္ျဖစ္ သတၱဝါ တစ္ဦးတစ္ေယာက္ရဲ႕ ဘဝျဖစ္စဥ္ကုိေတာ့ အဲဒီသတၱဝါ ကုိယ္တုိင္ကလဲြလုိ႔ ဘယ္လုိေလာကႀကီးကမွ သတ္မွတ္ေပးႏုိင္မွာ မဟုတ္ပါဘူး။

တကယ္လုိ႔မ်ား ဒီေနရာမွာ ေလာကဆုိတာ ဗုဒၶဘာသာက ဖြင့္ဆုိျပတဲ့ ခႏၶာအစုဆုိတဲ့ ေလာကႀကီးကုိ ေျပာတာဆုိရင္ သတၱဝါတစ္ဦးဦးရဲ႕ ဘဝျဖစ္စဥ္ကုိ ေလာကႀကီးက သတ္မွတ္ေပးတာ မဟုတ္ဘဲ ေလာကကုိ သတၱဝါေတြရဲ႕ အလုပ္ေတြက သတ္မွတ္ေပးတာလုိ႔ပဲ ေျပာရမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ သတၱဝါေတြရဲ႕ ဘဝသံသရာ တစ္ေလွ်ာက္ကုိ ၾကည့္ရင္ မသိမႈအဝိဇၨာ၊ တပ္မက္တြယ္တာမႈ သမုဒယတဏွာေတြေၾကာင့္ သံသရာရွည္တဲ့ အလုပ္ေတြကုိ လုပ္ေနမိၾကၿပီး အဲဒီအလုပ္ေတြေၾကာင့္ပဲ အလုပ္ေတြရဲ႕ အက်ိဳးရလာဘ္ အေနနဲ႔ ဘဝအမ်ိဳးမ်ိဳးနဲ႔ သံသရာမွာ က်င္လည္ၾကရျခင္း ျဖစ္ပါတယ္။ ဒီအလုပ္ေတြရဲ႕ တန္ျပန္သက္ေရာက္မႈ အေနနဲ႔ ဘဝတစ္မ်ိဳးမ်ိဳးမွာ အကန္႔အသတ္ တစ္မ်ိဳးမ်ိဳးနဲ႔ တစ္ဘဝၿပီးတစ္ဘဝ ဆက္ကာဆက္ကာ ျဖစ္ေနၾကရျခင္းပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ ဘယ္ဘဝေရာက္ရင္ ဘယ္လုိျဖစ္မယ္၊ ဘာျဖစ္မယ္ စတာေတြဟာလည္း တျခားသူ သတ္မွတ္ေပးတာ မဟုတ္ဘဲ ကုိယ္ကုိယ္တုိင္ လုပ္ေနတဲ့ အလုပ္ေတြက အက်ိဳးသက္ေရာက္မႈ ျဖစ္ေပးျခင္း ျဖစ္ပါတယ္။ သတၱဝါ တစ္ဦးဦးရဲ႕ ဘဝဖန္တီး သတ္မွတ္ခ်က္ဟာ အဲဒီသတၱဝါေတြရဲ႕ လုပ္ရပ္ေတြ႕ေၾကာင့္ပဲ ျဖစ္ေပၚလာျခင္း ျဖစ္ပါတယ္။

ဒီလုိပါပဲ ဘုရားရဟႏၲာ စတဲ့ တန္းခုိးရွင္မ်ားရဲ႕ ဘဝျဖစ္စဥ္ဟာလည္း ထုိအရွင္ျမတ္မ်ားရဲ႕ အလုပ္ေတြေၾကာင့္ပဲ ျဖစ္ေပၚလာျခင္း ျဖစ္ပါတယ္။ ဘုရားရဟႏၲာစတဲ့ သူေတာ္သူျမတ္မ်ားဟာ သတ္မွတ္ခ်က္ေတြကုိ ကန္႔သတ္ၿပီး မသိတာကုိ သိေအာင္လုပ္ခဲ့၊ တပ္မက္တြယ္တာတာေတြကုိ ျပတ္ေအာင္လုပ္ခဲ့တဲ့အတြက္ အဲဒီအလုပ္ေတြရဲ႕ အက်ိဳးဆက္အေနနဲ႔ မိမိတုိ႔ရဲ႕ ဘဝျဖစ္စဥ္ကုိ သတ္မွတ္လာႏုိင္ခဲ့ျခင္း ျဖစ္ပါတယ္။ သူေတာ္သူျမတ္ေတြဟာ ေကာင္းတဲ့ ဒါန၊ သီလစတဲ့ ပါရမီေတာ္ေတြကုိ လုပ္ခဲ့၊ သမထ၊ ဝိပႆနာစတဲ့ က်င့္စဥ္ေတြကုိ က်င့္ႀကံခဲ့ၾကတဲ့အတြက္ အဲဒီအလုပ္ေတြရဲ႕ အက်ိဳးဆက္အေနျဖင့္ ဉာဏ္အဆင့္ဆင့္ တုိးတက္ကာ အရာအားလုံးကုိ သိႏုိင္တဲ့ဉာဏ္၊ ဘဝျဖစ္စဥ္ကုိ သိႏုိင္တဲ့ဉာဏ္၊ အတိတ္အနာဂတ္စတဲ့ ကာလေတြကုိ သိႏုိင္တဲ့ဉာဏ္ေတြကုိ ရရွိေတာ္မူခဲ့ၾကျခင္း ျဖစ္ပါတယ္။ ဒီဉာဏ္ေတာ္ေတြဟာလည္း ဘယ္ေလာကႀကီးကမွ သတ္မွတ္ေပးတာ မဟုတ္ဘဲ သူေတာ္သူျမတ္တုိ႔ ကုိယ္ေတာ္တုိင္ က်င့္ႀကံႀကိဳးကုတ္ အားထုတ္ခဲ့ၾကတဲ့ အလုပ္ေတြေၾကာင့္ပဲ ျဖစ္ပါတယ္။

ဆုိလုိတာက သတၱဝါ တစ္ဦးဦးရဲ႕ ဘဝကုိ ဘယ္လုိေလာကႀကီးကမွ သတ္မွတ္ေပးတာမဟုတ္ဘဲ တစ္ဦးခ်င္းရဲ႕ ခႏၶာငါးပါးနဲ႔ ဖဲြ႕စည္းထားတဲ့ ေလာကဆုိရင္ေတာ့ ဒီေလာကကုိ သတၱဝါတစ္ဦးဦးရဲ႕ အလုပ္ေတြကပဲ သတ္မွတ္ေပးတာ ျဖစ္ေၾကာင္း ဆုိလုိတာ ျဖစ္ပါတယ္။ အဝိဇၨာ၊ တဏွာေတြအရင္းခံတဲ့ လုပ္ေဆာင္ခ်က္ေတြေၾကာင့္ သတၱဝါေတြရဲ႕ ဘဝဟာေတြဟာ အမ်ိဳးမ်ိဳးျဖစ္ေနၾကၿပီး အဲဒီအဝိဇၨာ၊ တဏွာစတာေတြကုိ ပယ္ခြါႏုိင္ၾကတဲ့ အလုပ္ေတြေၾကာင့္လည္း သတၱဝါေတြရဲ႕ ဘဝဟာ အကန္႔အသတ္ေတြနဲ႔ အဆုံးသတ္ကုန္ၾကတာ ျဖစ္ေၾကာင္း ဆုိလုိတာ ျဖစ္ပါတယ္။ အရင္းစစ္ေတာ့ သတၱဝါေတြရဲ႕ ဘဝျဖစ္စဥ္ကုိ ထုိသတၱဝါေတြရဲ႕ အလုပ္ေတြကပဲ သတ္မွတ္ေပးတာျဖစ္ေၾကာင္း ေကာက္ခ်က္ခ်ႏုိင္မွာ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒီေလာက္ဆုိရင္ေတာ့ ဒီေမးခြန္းနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး အထုိက္အေလ်ာက္ နားလည္ႏုိင္မယ္လုိ႔ ထင္ပါတယ္။

(၂) ျမင့္မိုရ္ေတာင္နဲ႔ သူ႔ကို ဝန္းရံထားတဲ့ ကၽြန္းႀကီးေလးကၽြန္း စတဲ့အေၾကာင္းအရာေတြဟာ ပိဋကတ္ သံုးပံုထဲမွာ ပါမပါေလးလည္း သိခ်င္ပါတယ္ အရွင္ဘုရား။
ေျဖ။ ျမင့္မုိရ္ေတာင္နဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး ေဟာၾကားထားတဲ့ ပါဠိေတာ္မူရင္းေတြကုိ ပိဋကတ္ေတာ္မွာ သိပ္မေတြ႕ရပါဘူး။ ထူးထူးျခားျခား ထင္ထင္ရွားရွား အေနနဲ႔ကေတာ့ အပါဒါနပါဠိေတာ္ သာရိပုတၱေထရအပါဒါန္မွာ ျမတ္စြာဘုရားရွင္ရဲ႕ သဗၺညဳတဉာဏ္ေတာ္ကုိ ျမင့္မုိရ္ေတာင္နဲ႔ ဥပမာေပးၿပီး ေဖာ္ျပထားတဲ့ စကားရပ္ကုိ ေတြ႕ရပါတယ္။ အဲဒီစကားရပ္ကုိ အနည္းငယ္ ထုတ္ျပရရင္ “ျမင့္မုိရ္ေတာင္မင္းကုိ ယူဇနာရွစ္ေသာင္း ေလးေထာင္တုိင္တုိင္ သမုဒၵရာ၌ သက္ဝင္၍ ထုိမွ်ေလာက္ ေရေပၚ၌ေပၚေန၏ဟု ဆုိအပ္၏၊ အျမင့္အားျဖင့္လည္းေကာင္း၊ အလ်ားအားျဖင့္လည္းေကာင္း၊ အနံအားျဖင့္လည္းေကာင္း၊ ထုိမွ်ေလာက္ ရွစ္ေသာင္းေလးေထာင္ ႏွင္ႏွင္ရွိေသာ စၾကာဝဠာ ကုေဋတစ္သိန္း၌ရွိေသာ ျမင့္မုိရ္ေတာင္အားလုံးကုိ သိမ္ေမြ႕ေသးဖဲြ ထုခဲြသျဖင့္ အမႈန္႔ျပဳလ်က္ အမွတ္၌ ထားအပ္သည္ရွိေသာ္ ျမဴ၏ကုန္ျခင္းသုိ႔ ေရာက္ရာ၏၊ အရွင္ဘုရား၏ သဗၺညဳတဉာဏ္ေတာ္ကုိ ႏႈိႈင္းယွဥ္ျခင္းငွါ မတတ္ေကာင္းသည္သာတည္း။” လုိ႔ ဆုိတဲ့ ဒီစကားရပ္ကုိ ေတြ႕ရပါတယ္။

အ႒ကထာေတြမွာေတာ့ ျမင့္မုိရ္ေတာင္နဲ႔ ပတ္သက္တဲ့ ဖြင့္ဆုိခ်က္ေတြ အမ်ားႀကီးရွိပါတယ္။ တိတိက်က်ေျပာရရင္ သုတၱနိပါတ္ အ႒ကထာ၊ ဒုအုပ္၊ ႏွာ ၁၆၄၊ ဝိသုဒၶိမဂ္ အ႒ကထာ၊ ပအုပ္၊ ႏွာ ၂၀၀၊ အပါဒါန အ႒ကထာ၊ ပအုပ္၊ ႏွာ ၂၅၁၊ အဘိဓမၼအ႒ကထာ၊ ပအုပ္၊ ႏွာ ၃၃၆၊ တအုပ္၊ ႏွာ ၃၂၀၊ စူဠနိေဒၵသ အ႒ကထာ၊ ၃၈၊ ဝိနည္းအ႒ကထာ၊ ပအုပ္၊ ႏွာ၉၁ စသျဖင့္ အ႒ကထာ အေတာ္မ်ားမ်ားမွာ ဖြင့္ဆုိရွင္းျပထားတာကုိ ေတြ႕ရပါတယ္။

ျမင့္မုိရ္ေတာင္နဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး ဒီေန႔ေခတ္မွာ အမ်ိဳးမ်ိဳးေျပာေနၾကေပမယ့္ တကယ္ေတာ့ ဒါဟာ လြတ္ေျမာက္မႈနဲ႔ ယွဥ္ရင္ဘာမွ အေရးႀကီးတဲ့ အခ်က္ေတာ့ မဟုတ္ေလာက္ပါဘူး။ သိပၸံနည္းနဲ႔ မကုိက္ညီလုိ႔ လက္မခံႏုိင္ဘူးဆုိရင္လည္း လက္မခံႏုိင္သူေတြရဲ႕ သေဘာပါပဲ။ ေသခ်ာတာကေတာ့ သဗၺညဳတဉာဏ္ေတာ္နဲ႔ ေဟာေတာ္မူထားတဲ့ ဘုရားရွင္ရဲ႕ တရားေတာ္ေတြ၊ ေဟာၾကားခ်က္ေတြကုိ သိပၸံပညာနဲ႔ အျပည့္အဝ စမ္းသပ္လုိ႔ မရႏုိင္ဘူးဆုိတဲ့ အခ်က္ကေတာ့ အေသအခ်ာပဲ ျဖစ္ပါတယ္။

(၃) ျမတ္စြာဘုရားရဲ့ ဂုဏ္ေတာ္ကိုးပါးထဲမွာပါတဲ့ ဝိဇၨာစရဏဂုဏ္ေတာ္ထဲက ဝိဇၨာဂုဏ္ရယ္၊ ေလာကဝိဒူ ဂုဏ္ေတာ္ရယ္ ဒီဂုဏ္ေတာ္ ႏွစ္ပါးကို သဗၺညဳတဉာဏ္ေတာ္ႀကီးရဲ့ အစိတ္အပိုင္းေတြအျဖစ္ သဗၺညဳတ ဉာဏ္ေတာ္ရဲ့ေအာက္မွာ ထည့္သြင္းၾကည္ညိဳလို႔ ျဖစ္မျဖစ္ သိခ်င္ပါတယ္ဘုရား။ ဒီဂုဏ္ေတာ္ ႏွစ္ပါးကို သဗၺညဳတဉာဏ္ေတာ္ႀကီးရဲ့ အစိတ္အပိုင္းေတြအျဖစ္ သတ္မွတ္လို႔ ရမရလဲ သိခ်င္ပါတယ္ဘုရား။

ေျဖ။ ဂုဏ္ေတာ္ဆုိတာ ဘုရားရွင္ရဲ႕ ထူးျခားမႈကုိ ထင္ရွားျပလုိတဲ့ သေဘာပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ ဉာဏ္ေတာ္ဆုိတာက ဘုရားရွင္ ရရွိပုိင္ဆုိင္ထားတဲ့ အရာေတာ္ျဖစ္ပါတယ္။ ဂုဏ္ေတာ္ပဲေျပာေျပာ ဉာဏ္ေတာ္ပဲဆုိဆုိ ဒါဟာ ဘုရားမွတပါး က်န္တဲ့ဘယ္လုိပုဂၢိဳလ္ေတြမွ မရွိႏုိင္တဲ့ အရာေတြျဖစ္ပါတယ္။ ေမးလာလုိ႔ ေျပာရမယ္ဆုိရင္ သဗၺညဳတဉာဏ္ေတာ္ဟာ အရာအားလုံးကုိ အကုန္အစင္သိရွိႏုိင္တဲ့ ဉာဏ္ေတာ္ျဖစ္တဲ့အတြက္ ဝိဇၨာနဲ႔လည္းျပည့္စုံ၊ ေလာကဝိဒူနဲ႔လည္း ျပည့္စုံၿပီးသား ျဖစ္ေနပါတယ္။ ဘုရားရွင္ရဲ႕ ထူးျခားမႈေတြကုိ ဂုဏ္ေတာ္အေနနဲ႔ ထုတ္ျပတဲ့အပုိင္းမွာပဲ ဒီလုိသီးသန္႔အမည္ ေပးကာပူေဇာ္ၾကျခင္း ျဖစ္တဲ့အတြက္ ကဲြျပားသလုိ ရွိေပမယ့္ အမွန္ေတာ့ မကဲြမျပား တစ္သားတည္းပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ အစိပ္အပုိင္းလုိ႔ ေျပာရင္သီးသန္႔လုိ ျဖစ္ေနၿပီး၊ ဒီဂုဏ္ေတာ္ေတြဟာ သဗၺညဳတဉာဏ္ေတာ္ေလာက္ အစြမ္းမႀကီးဘူးလုိ႔ ထင္ေကာင္းထင္ႏုိင္ပါတယ္။

တကယ္ေတာ့ သဗၺညဳတဉာဏ္ေတာ္ကုိ ရရွိေတာ္မူၿပီးတဲ့ ဘုရားရွင္ေတြမွာ ဝိဇၨာစရဏဂုဏ္ေတာ္၊ ေလာကဝိဒူဂုဏ္ေတာ္အပါအဝင္ အရဟံ စတဲ့ဂုဏ္ေတာ္ေတြနဲ႔ အလုိလုိ ျပည့္စုံၿပီးသား ျဖစ္ေနေတာ့တာ ျဖစ္ပါတယ္။ သဗၺညဳတဉာဏ္ေတာ္ဟာ အလြန္က်ယ္ဝန္းလွတဲ့အတြက္ ႏႈိင္းဆလုိ႔ မရႏုိင္ပါဘူး။ အေကာင္းဆုံးနဲ႔ အေသအခ်ာဆုံးကေတာ့ ဘုရားရွင္ဟာ သဗၺညဳတဉာဏ္ေတာ္ႀကီးနဲ႔ အရဟံ အစရွိတဲ့ ဂုဏ္ေတာ္ေတြနဲ႔ ျပည့္စုံေတာ္မူတဲ့ အႏိႈင္းမဲ့ အရွင္ျဖစ္တယ္ ဆုိတဲ့အခ်က္ပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ မႀကံစည္ေကာင္း မႀကံစည္အပ္တဲ့အရာေတြထဲမွာ ဘုရားရွင္တုိ႔ရဲ႕ ဉာဏ္ေတာ္တန္ခုိးေတာ္ အရာေတြကုိလည္း မႀကံစည္အပ္ေၾကာင္း ဆုိတဲ့အတြက္ သာမန္လူသားေတြအေနနဲ႔ ဂုဏ္ေတာ္အဖြင့္ေတြကုိသာ အာ႐ုံျပဳပူေဇာ္တာပဲေကာင္းၿပီး မႀကံစည္ႏုိင္တဲ့ အရာေတြအေပၚမွာ မႀကံစည္တာပဲ ေကာင္းပါတယ္။ ဘုရားရွင္ရဲ႕ ဉာဏ္ေတာ္၊ ဂုဏ္ေတာ္ေတြ အေၾကာင္းကုိ ဒီေလာက္ေလးေလာက္ပဲ သိထားၿပီး အာ႐ုံျပဳကာ ပြားမ်ားႏုိင္မယ္ဆုိရင္ကုိပဲ ကုသုိလ္တရားေတြ တုိးပြားေနမွာ အမွန္ပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒီေမးခြန္းအတြက္ ဒီေလာက္ပဲ ေျဖေပးလုိပါတယ္။

(၄) သာသနာေတာ္ကို လူအမ်ား သက္ဝင္ယံုၾကည္လာေအာင္ နတ္ေတြ၊ ျဗဟၼာေတြက ဘာလို႔ ကိုယ္ထင္ ရွားျပၿပီး မဆံုးမၾကတာလဲ အရွင္ဘုရား။ ဒီေလာကႀကီးမွာ နတ္ေတြ၊ ျဗဟၼာေတြ အမွန္တကယ္ရွိ ေၾကာင္းလူေတြသိၿပီး သတိ သံေဝဂရေအာင္ ဘာျဖစ္လို႔ ကိုယ္ထင္ရွား မျပၾကတာလဲ သိခ်င္ပါတယ္ အရွင္ဘုရား။
အမွားပါရင္ ခြင့္လႊတ္ေပးပါ အရွင္ဘုရား။

ေျဖ။ နတ္ျဗဟၼာေတြဆုိတာ အမွန္တကယ္ရွိပါတယ္။ ကုိယ္ထင္ရွားျပတာေတြလည္း ရွိႏုိင္ပါတယ္။ ကုိယ္က ျမင္ႏုိင္တဲ့ အစြမ္းမရွိလုိ႔ ျဖစ္မွာပါ။ မ်ားေသာအားျဖင့္ နတ္ျဗဟၼာေတြ ေစာင့္ေရွာက္ေလ့ရွိတာက ကုသုိလ္ေကာင္းမႈ အားေကာင္းတဲ့သူေတြ၊ ကုသုိလ္အားႀကီးတဲ့ သူေတြကုိ ပုိၿပီးေစာင့္ေရွာက္ေလ့ရွိပါတယ္။ ဒီအခ်က္ကေတာ့ ေကာင္းမႈအားႀကီးၿပီး မျမင္ႏုိင္တဲ့ နတ္ေတြရဲ႕ ကူညီေစာင့္ေရွာက္မႈကုိ ခံယူဖူးတဲ့သူေတြက ပုိသိၾကပါတယ္။ အကုသုိလ္သမားေတြ အတြက္ေတာ့ သူတုိ႔အာ႐ုံထဲမွာ ရွိဟန္မတူပါဘူး။ ၿပီးေတာ့ နတ္ျဗဟၼာေတြဟာ လူသားေတြကုိ ဆုံးမတဲ့ ပုဂၢိဳလ္ေတြမဟုတ္ပါဘူး။ ေကာင္းမႈကုသုိလ္ ရွိရင္သာ ကူညီေစာင့္ေရွာက္ၾကတဲ့ ပုဂၢိဳလ္ေတြ ျဖစ္ပါတယ္။ လူသားေတြဟာ ကုိယ့္ကုိယ္ကုိပဲ ကုိယ္ဆုံးမရမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ ေနာက္ သာသနာဆုိတာလည္း နတ္ျဗဟၼာေတြ ထိန္းသိမ္းေစာင့္ေရွာက္တာထက္ သာသနာ့ဝန္ထမ္းေတြနဲ႔ လူပုဂၢိဳလ္ေတြကပဲ ထိန္းသိမ္းေစာင့္ေရွာက္ရတာ ျဖစ္ပါတယ္။ ဆုတ္ကပ္ကာလ ေရာက္လာတဲ့ ဒီေန႔ေခတ္မွာ သတၱဝါေတြရဲ႕ ကုသုိလ္တရားေတြကလည္း တျဖည္းျဖည္း ဆုတ္ယုတ္လာေနတဲ့ အတြက္ နတ္ျဗဟၼာေတြရဲ႕ ေစာင့္ေရွာက္မႈေတြကလည္း တျဖည္းျဖည္း နည္းလာၾကျခင္း ျဖစ္ႏုိင္ပါတယ္။ သာသနာေတာ္နဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး အရမ္းကုိ ဆုိးဆုိးဝါးဝါး ျဖစ္လာတဲ့အခါဆုိရင္ေတာ့ နတ္ျဗဟၼာေတြက လာေရာက္ၿပီး ကူညီေကာင္း ကူညီၾကပါလိမ့္။

(ေယာဆရာေတာ္ဘုရားႀကီးက ဆရာေတာ္အရွင္ဆႏၵာဓိကကို မိန္႔ေတာ္မူတာေလး တစ္ခုကိုလည္း တပည့္ေတာ္ကို ေရးေလွ်ာက္ခြင့္ ျပဳပါအရွင္ဘုရား။ “ဦးဇင္းေလး ဆြဲအားေတြကို သတိထားပါ၊ အတြင္းဆြဲအား အျပင္ဆြဲအားေတြေနာက္ ပါမသြားေအာင္ ဂ႐ုစိုက္ပါ”ဆိုတဲ့ မိန္႔ၾကားခ်က္ေလးပါဘုရား။ အရွင္ဘုရားရဲ့ ေဘးမွာလည္း ဆြဲအားေတြ အရမ္းမ်ားေနေလာက္တယ္လို႔ တပည့္ေတာ္ ထင္မိလို႔ပါ အရွင္ဘုရား။)

ေျဖ။ ဆဲြအားေတြကေတာ့ တကယ္မ်ားပါတယ္။ မ်ားေပမယ့္ ဆဲြအားေနာက္ကုိ စဲြအားေရာက္ၿပီး လဲြမွား မသြားေအာင္ေတာ့ သတိတရားနဲ႔ အၿမဲထိန္းသိမ္းၿပီးပဲ ေနေနရေတာ့တာ ျဖစ္ပါတယ္။ အာ႐ုံေတြေနာက္ကုိ စိတ္မလုိက္ျဖစ္ေအာင္ပဲ ႀကိဳးစားေနရေတာ့တာ ျဖစ္ပါတယ္။ ပရဟိတစိတ္ထားေလးေတြ၊ ေမတၱာ၊ က႐ုဏာတရားေလးေတြနဲ႔ပဲ ဆဲြအားေတြကုိ စဲြမသြားေအာင္ ႀကိဳးစားရပါတယ္။ ဆဲြအားေတြေနာက္ အစဲြေတြ မေရာက္ေအာင္ အလုပ္မ်ားမ်ားလုပ္ၿပီးပဲ ေဖ်ာက္ေနရတာျဖစ္ပါတယ္။ ခုခ်ိန္ထိေတာ့ ဆဲြအားေတြေနာက္ ဆုိးဆုိးဝါးဝါး ေရာက္မသြားေသးဘူးလုိ႔ ထင္ပါတယ္။ စုိးရိမ္ေပးတဲ့အတြက္ ေက်းဇူးတင္ပါတယ္။

အရွင္ဘုရား အေပၚမွာ ကာယကံ၊ ဝစီကံ၊ မေနာကံ တို႔ျဖင့္ျပစ္မွားမိသည္မ်ား ပါခဲ့ရင္ တပည့္ေတာ္ ရွိခိုးကန္ေတာ့ ေတာင္းပန္အပ္ပါတယ္ အရွင္ဘုရား။

႐ုိေသေလးစားစြာျဖင့္
တပည့္ ဆက္ေနာင္

Read more »

Facebookက အေမးတစ္ပုဒ္ (၁)

ဘုန္းဘုန္းရဲ႕ facebook (http://www.facebook.com/ashinvicitta) မွာ တင္ထားတဲ့ “အူမေတာင့္မွ သီလ ေစာင့္မယ္ ဆုိရင္ျဖင့္…” ဆုိတဲ့ ပုိ႔စ္ေအာက္မွာ ေမးထားတဲ့ အေမးေလးတစ္ပုဒ္ပါ။ စိတ္ဝင္စားစရာ ေကာင္းၿပီး သိသင့္တယ္ထင္လုိ႔ ျပန္လည္တင္ျပ ေပးလုိက္ပါတယ္။

Thet Naing
ေက်းဇူးၾကီးမားလွပါတယ္ အရွင္ဘုရား။ သိခ်င္တာေလး တစ္ခုေမးေလွ်ာက္ပါရေစ ထမင္းမစားရရင္ ေသေတာ႔မွာမိုလို႔ သူမ်ားထမင္းခိုးစားလိုက္တယ္ (သီလေတာ႔ ပ်က္သြားပီေပါ႔ ) ဒါေပမဲ႕ အဲဒီထမင္းစားလိုက္ရတဲ႕ အတြက္ မေသေတာ႔ပဲနဲ႕ သက္တမ္းရွိသေလာက္ ေနာက္ထပ္ ႏွစ္ ၂၀ ေလာက္ တရားအားထုတ္ပီးေတာ႔ ေသတာနဲ႕ ထမင္းအငတ္ခံပီး အဲဒီေန႔မွာပဲ ေသတာ ဘယ္ဟာ ပိုျမတ္ပါသလဲ အရွင္ဘုရား။ တပည္႔ေတာ္ အထင္ေတာ႔ အဲဒီ ေဖာက္ဖ်က္လိုက္တဲ႕ သီလ အကုသိုလ္ေလးကို ႏွစ္ ၂၀ မွာ သီလ ဘာဝနာ တရားေတြအားထုတ္ပီး ကုသိုလ္ေတြနဲ႕ ေခ်ဖ်က္လိုက္မယ္ ဆိုရင္ေကာ ပိုမေကာင္းဘူးလား လို႔ ေတြးမိပါတယ္။ လူ႔ဘဝဆိုတာကလဲ ရခဲတဲ႕ ဒုလႅဘထဲမွာ ပါတယ္မို႔လား အရွင္ဘုရား။ အဲဒါေလးတစ္ခ်က္ေလာက္ ေျဖၾကားေပးပါ။
May 31 at 4:13am • UnlikeLike • 2 people

Ashin Vicitta ‎>>> Thet Naing
သူေတာ္ေကာင္းေတြ ဆုိရင္ေတာ့ အသက္ကုိ အေသခံၿပီး သီေတာ့ အပ်က္ခံၾကမွာ မဟုတ္ပါဘူး။ က်န္းမာေရးအရ ၊ ကုသုိလ္ေရးအရ အစားအစာ စားတဲ့အေပၚမွာ သီလနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး ေျပာစရာမရွိေပမယ့္ ခုိးစားတယ္၊ ခုိးတယ္ဆုိတဲ့ သီလကုိ ခ်ိဳးေဖာက္ၿပီး စားတဲ့အေပၚမွာေတာ့ သီလအျပစ္က ႀကီးသြားျပန္ပါတယ္။ ပုထုဇဥ္ေတြျဖစ္ေနလုိ႔ ဒီလုိေလးေတြ ေတြးႏုိင္ၾကေပမယ့္ အဲဒီလုိ အေတြးေလးေတြကစၿပီး သီလခ်ိဳးေဖာက္စရာေတြ မ်ားလာေတာ့တာ ျဖစ္ပါတယ္။ ေနာင္အႏွစ္ ၂၀အထိ တရားအားထုတ္ၿပီး ေနဖုိ႔ဆုိတာလည္း စကားအျဖစ္ေျပာၾကတာ ျဖစ္ပါတယ္။ မနက္ျဖန္ ဘာျဖစ္မယ္ဆုိတာေတာင္ မေျပာႏုိင္တဲ့ ေသျခင္းတရားက ရွိေနေသးေတာ့ ႏွစ္၂၀ဆုိတာ ေဝးပါေသးတယ္။ တကယ္လုိ႔မ်ား မစားရင္ေသမွာျဖစ္တဲ့ အဲဒီ အခုိက္အတန္႔မွာ အသက္အေသခံၿပီး သီလကုိလုံေအာင္ထိန္းကာ တရားအမွတ္နဲ႔ ေသသြားမယ္ဆုိရင္ ေသခ်ာေပါက္ သုဂတိဘဝကုိ ေရာက္ႏုိင္မွာျဖစ္ပါတယ္။ ေနာင္ႏွစ္၂၀ေနၿပီး တရားရမယ္၊ ေသၿပီး သုဂတိဘဝကုိ ေရာက္မယ္ဆုိတာက မေသခ်ာလွပါဘူး။ ေနာက္ လူ႔ဘဝရခဲတယ္ဆုိတာ မွန္ေပမယ့္ လူ႔ျဖစ္ၿပီး လူ႔အက်င့္သိကၡာေတြ မထိန္းဘဲ ေနေနတယ္ဆုိရင္လည္း ရခဲတဲ့လူ႔ဘဝဟာ တန္ဘုိး မရွိျပန္ပါဘူး။ ဘုရားရွင္ကေတာ့ သီလမလုံဘဲ ႏွစ္ေပါင္းတစ္ရာေက်ာ္ အသက္ရွင္ၿပီး ေနရတာထက္ သီလလုံၿပီး တစ္ေန႔တစ္ရက္ တစ္မနက္မွ် အသက္ရွည္ရတာက ပုိျမတ္တယ္လုိ႔ မိန္႔ေတာ္မူပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ သူေတာ္ေကာင္းေတြက အသက္နဲ႔ သီလယွဥ္လာရင္ အသက္ကုိ အေသခံၾကတယ္လုိ႔ ဆုိၾကတာ ျဖစ္ပါတယ္။
May 31 at 10:33am • LikeUnlike • 15 people
Mmon Htet, April Wang, Su Su Aung and 12 others like this.

Read more »

အလွဴဒါန ျပဳၾကရာတြင္…

ျမန္မာဗုဒၶဘာသာ အေတာ္မ်ားမ်ားသည္ အလွဴဒါန ျပဳရသည္ကုိ ႏွစ္သက္ျမတ္ႏုိးတတ္ၾက၏။ ရွိလွ်င္လွဴမည္ဟူေသာ စိတ္သည္လည္း လူတုိင္းနီးပါး ရွိေနၾကသကဲ့သုိ႔ စည္းပြားဥစၥာ ရွာေဖြၾကသည့္ ရည္ရြယ္ခ်က္မ်ားတြင္လည္း လွဴႏုိင္တမ္းႏုိင္ ေပးကမ္းေထာက္ပံ့ႏုိင္ရန္ ဟူသည့္ ရည္ရြယ္ခ်က္လည္း တစ္ခုအပါအဝင္ ျဖစ္၏။ “မရွိလုိ႔မလွဴ မလွဴလုိ႔ မရွိ”ဟူေသာ အလွဴခံပုဂၢိဳလ္မ်ား၏ စကားမ်ားကုိလည္း မၾကာခဏ ၾကားေနရသျဖင့္ “ရွိရင္လွဴမည္၊ မရွိ ရွိတာလွဴမည္” ဟူေသာ အေတြးမ်ားက အလွဴေပးပုဂၢိဳလ္မ်ားကုိ အလွဴအားေတြ ျဖစ္ေနတတ္ေပ၏။ သုိ႔ေသာ္ အေတာ္မ်ားမ်ားသည္ အလွဴဒါနျပဳရသည္ကုိ ေပ်ာ္ၾကေသာ္လည္း ထုိအလွဴဒါန၏ ေနာက္ကြယ္တြင္ ေမွ်ာ္ၾကသည့္ အရာမ်ားကလည္း ရွိေနတတ္ၾကသျဖင့္ လွဴသေလာက္ ခရီးမေပါက္ၾကသည္မ်ားလည္း ရွိတတ္ၾကေပ၏။ မည္သုိ႔မည္ပုံ လွဴရမည္ကုိ အေလးမထားမိဘဲ “ဘယ္ေလာက္လွဴႏုိင္တယ္၊ ဘယ္လုိလွဴႏုိင္တယ္၊ ဘယ္မွာလွဴႏုိင္တယ္” စသည္ျဖင့္ အလွဴ၏ ေနာက္ကြယ္တြင္ ျဖစ္ေပၚတတ္သည့္ ထင္ေပၚမႈမ်ား၊ ဂုဏ္ယူမႈမ်ား၊ ခ်ီးက်ဴးမႈမ်ား၊ ၾကြားဝါမႈမ်ားတြင္သာ အေလးထားတတ္သည္မ်ား ရွိေနသျဖင့္ လွဴသလုိမျဖစ္ဘဲ ယူသလုိ ျဖစ္ေနတတ္ၾကသည္မ်ားလည္း ရွိတတ္ၾက၏။ တဏွာမပယ္ဘဲ တဏွာဝယ္သလုိ ျဖစ္တတ္သည္မ်ားလည္း ရွိတတ္ၾကေပ၏။

စင္စစ္ အလွဴဒါနျပဳၾကသည့္အခါ လွဴသမွ် အက်ိဳးရရန္ႏွင့္ မွန္ကန္သည့္အလွဴျဖစ္ရန္ အေရးႀကီးလွေပ၏။ မိမိအလွဴသည္ အလွဴခံပုဂၢိဳလ္အတြက္လည္း အက်ိဳးရွိ၊ သူတပါးကုိလည္း မထိခုိက္သည့္ အလွဴျဖစ္ရန္ လုိသကဲ့သုိ႔ မိမိကုိယ္တုိင္လည္း စစ္မွန္သည့္ ေစတနာသဒၶါတရားျဖင့္ လွဴတတ္ရန္လည္း အထူးလုိအပ္လွေပ၏။ အလွဴဒါနဟူသည္ ေပးကမ္းျခင္းဟု အဓိပၸါယ္ရေသာ္လည္း မွန္ကန္သည့္အရာ၊ လုိအပ္သည့္အရာ၊ အျပစ္မရွိသည့္ အရာမ်ားကုိ ေပးလွဴတတ္မွသာ အလွဴဒါနေျမာက္ႏုိင္ေပ၏။ မေပးလွဴသင့္သည့္အရာ၊ မေပးလွဴအပ္သည့္ အရာမ်ားကုိ ေပးလွဴမိပါက အလွဴဒါနမေျမာက္သည့္အျပင္ စစ္မွန္သည့္ ဒါနမဟုတ္ဘဲ ဒါနအတုသာ ျဖစ္ေနတတ္ေပ၏။

ဗုဒၶစာေပတြင္ မလွဴသင့္သည့္ အလွဴဒါန သုိ႔မဟုတ္ ဒါနအတုေခၚ ဒါနမမည္ေသာ အရာငါးမ်ိဳးရွိေၾကာင္း ေဖာ္ျပထား၏။ ထုိငါးမ်ိဳးမွာ
၁။ ေသရည္ေသရက္ ဘိန္းစသည့္ မူးယဇ္ေဆးဝါးမ်ားကုိ ေပးလွဴျခင္း မဇၨဒါန
၂။ ကပဲြသဘင္က်င္းပေပးျခင္း သမဇၨဒါန
၃။ ေမထုန္အလုိ႔ငွါ မိန္းမမ်ားကုိ ေပးလွဴေပးျခင္း ဣတၳိဒါန
၄။ ႏြားမတုိ႔အလယ္သုိ႔ ႏြားထီးကုိ လႊတ္ေပးျခင္း ဥသဘဒါန ႏွင့္
၅။ ရာဂကုိ လႈံေဆာ္ေပးတတ္သည့္ ပန္းခ်ီးပန္းပုစသည္တုိ႔ကုိ ေပးလွဴျခင္း စိတၱကမၼဒါန
ဟူေသာ ဤငါးမ်ိဳးပင္ ျဖစ္၏။ (ဝိ၊ ၅၊ ပါ၊ ၂၃၁) ဤဒါန အမ်ိဳးအစား ငါးမ်ိဳးတုိ႔သည္ ေပးကမ္းလွဴဒါန္းျခင္းျဖင့္ ဒါနမေျမာက္သကဲ့သုိ႔ အလွဴခံ ပုဂၢိဳလ္မ်ားအားလည္း ကိေလသာကာမႏွင့္ အကုသုိလ္တရားသာ တုိးပြားေစသျဖင့္ ကုသုိလ္မျဖစ္ဘဲ အကုသိုလ္ကုိသာ ျဖစ္ေစတတ္ေပ၏။ ထုိ႔ေၾကာင့္ စစ္မွန္သည့္ အလွဴဒါနကုိ ျပဳလုပ္လုိသူမ်ားသည္ အထက္ပါ ဒါနအတု ငါးမ်ိဳးကုိလည္း ေရွာင္ရွားၾကရန္လုိအပ္ေၾကာင္း ဆုိျခင္းျဖစ္ပါ၏။

တစ္ခါက လူငယ္အခ်ိဳ႕၏ ေျပာဆုိသံကုိ ၾကားခဲ့ဖူး၏။ သူတုိ႔ထဲမွ တစ္ေယာက္က မိမိ၏ ေမြးေန႔အထိမ္းအမွတ္အျဖစ္ အရက္ဆုိင္တြင္ အရက္ဒကာခံမည့္အေၾကာင္း၊ ႏုိက္ကလပ္တြင္ ဒကာခံမည့္အေၾကာင္း ေျပာဆုိသည္ကုိ အျခား သူငယ္ခ်င္းမ်ားကလည္း သာဓုပါဗ်ာဟု ဝမ္းေျမာက္ဝမ္းသာ သာဓုေခၚသံကုိလည္း ၾကားခဲ့ရ၏။ ၾကားရသည္မွာ စိတ္မေကာင္းျဖစ္ရသကဲ့သုိ႔ သာဓုကုိ အလဲြသုံးစား ေခၚေနၾကပါလားဟုလည္းေတြးကာ မသိမႈမ်ား မ်ားလာၾကသည့္ ယေန႔ေခတ္ လူငယ္အခ်ိဳ႕အတြက္ အားမလုိအားမရ ျဖစ္ခဲ့ရ၏။ စင္စစ္ ထုိေမြးေန႔ရွင္ ဒကာေလးေျပာသကဲ့သုိ႔ ေမြးေန႔မွာ အရက္ဒကာခံျခင္းသည္ အလွဴမေျမာက္သည့္အျပင္ ကုသုိလ္လည္း ရမည္မဟုတ္ေပ။ ဒါနအတုေခၚ မလွဴေကာင္းသည့္ အလွဴကုိ လွဴျခင္းျဖစ္သျဖင့္ ေငြသာကုန္ၿပီး အက်ိဳးမရွိသည့္ အလွဴမ်ိဳးသာ ျဖစ္ေနေပ၏။ ကုသုိလ္မရလွ်င္ေတာ္ေသး၏။ အကုသုိလ္ပါ ရလုိက္ျခင္းကား မေကာင္းသည့္ တန္ျပန္သက္ေရာက္မႈအထိ ျဖစ္ေပၚေစႏုိင္ေပ၏။ အရက္ေနာက္တြင္ ပါလာသည့္ အကုသုိလ္မ်ား၊ ႏုိက္ကလာပ္တြင္ ရလာသည့္ ကိေလသာမ်ားကား ဒါနအတုကုိ အလွဴျပဳခဲ့မႈ၏ လက္ေတြ႕အျပစ္မ်ားပင္ ျဖစ္ေနၿပီး ထုိအျပစ္မ်ားျဖင့္ ဘဝအဆုံးသတ္သြားလ်င္ကား အပါယ္အထိပင္ လားေစႏုိင္ေပ၏။ ထုိ႔ေၾကာင့္ အရာရာတြင္ ဒကာခံလုိသူမ်ား သတိျပဳရမည္မွာ လွဴတုိင္းဒါနမျဖစ္သည့္ အလွဴမ်ားကုိ ေစတနာေကာင္းေကာင္းျဖင့္ မလွဴမိၾကရန္ ျဖစ္ပါ၏။

အလွဴဒါနျပဳရာတြင္ အထက္ပါ ဒါနအတုမ်ိဳးကုိ မလွဴမိၾကရန္ သတိျပဳသင့္သကဲ့သုိ႔ အျခားအျခားေသာ အျပစ္ကင္းသည့္ အလွဴမ်ားကုိ လွဴသည့္အခါတြင္လည္း ေစတနာျပတ္ကာ အလွဴျမတ္ရန္ ႀကိဳးစားသင့္လွေပ၏။ သူေတာ္သူျမတ္မ်ားကဲ့သုိ႔ အလွဴအေပၚတြင္ စိတ္ထားရန္မွာ မလြယ္လွေသာ္လည္း သူေတာ္စင္မ်ားျပဳသည့္ အလွဴဒါနမ်ိဳးကုိ အတုယူကာ ႀကိဳးစားလုိက္နာ လွဴဒါန္းသင့္ၾကေပ၏။ မိမိအလွဴသည္ အတတ္ႏုိင္ဆုံး သပၸဳရိသဒါနေခၚ သူေတာ္ေကာင္းအလွဴမ်ိဳးျဖစ္ရန္ အားထုတ္သင့္လွေပ၏။ ထုိသုိ႔သူေတာ္ေကာင္း အလွဴျဖစ္ေစရန္ သပၸဳရိသဒါန (၅)မ်ိဳးရွိေၾကာင္း အဂၤုတၱိဳရ္ပါဠိေတာ္၊ သပၸဳရိသဒါနသုတ္တြင္ ဖြင့္ဆုိရွင္းျပထား၏။ ထုိငါးမ်ိဳးမွာ
၁။ ဒါနႏွင့္ ဒါန၏အက်ိဳးကုိ ယုံၾကည္၍ တစ္နည္းအားျဖင့္ ရတနာသုံးပါး ကံကံ၏ အက်ိဳးကုိ ယုံၾကည္၍ ေပးလွဴျခင္း
၂။ အလွဴခံပုဂၢိဳလ္ကုိ ႐ုိေသ၍လည္းေကာင္း၊ အလွဴဝတၳဳကုိ စင္ၾကယ္ေစ၍လည္းေကာင္း ေပးလွဴျခင္း
၃။ သင့္ေလ်ာ္ရာ အခ်ိန္ကာလ၌ ေပးလွဴျခင္း
၄။ အလွဴခံပုဂၢိဳလ္ အလုိရွိရာကုိ ခ်ီးေျမႇာက္လုိေသာ စိတ္ျဖင့္၊ တစ္နည္းအားျဖင့္ မတြန္႔မဆုတ္ လြတ္လြတ္ကၽြတ္ေသာ စိတ္ျဖင့္ ေပးလွဴျခင္း
၅။ မိမိကုိယ္ကုိလည္း မခ်ီးေျမႇာက္၊ သူတပါးကုိလည္း မႏွိမ့္ခ်ဘဲ ေပးလွဴျခင္း
(အံ၊ ၅၊ ပါ၊ သပၸဳရိသသုတ္၊ ႏွာ၁၅၂) ဟူေသာ ဤငါးမ်ိဳးပင္ ျဖစ္၏။

ပညာရွိ သူေတာ္ေကာင္းမ်ားသည္ အလွဴဒါန ျပဳၾကသည့္အခါ အထက္ပါ အခ်က္အလက္မ်ားႏွင့္ ညီညြတ္စြာ ျပဳလုပ္တတ္ၾကေပ၏။ ယေန႔ေခတ္ ဗုဒၶဘာသာဝင္မ်ားလည္း အလွဴဒါန ျပဳသည့္အခါ ထုိအခ်က္မ်ားႏွင့္အညီ ျပဳလုပ္ႏုိင္လွ်င္ အမွန္ပင္ ျပည့္စုံေကာင္းမြန္သည့္ အလွဴဒါန ျဖစ္ႏုိင္ေပ၏။ သုိ႔ေသာ္ လက္ေတြ႕တြင္ အလွဴဒါနျပဳသူမ်ားသည္ ထုိအခ်က္မ်ားႏွင့္ ညီညြတ္စြာ ျပဳလုပ္ႏုိင္ရန္ မလြယ္လွသည္ကုိေတြ႕ရ၏။ မလြယ္ဟုဆုိသည္ထက္ မလုိက္နာႏုိင္ၾကဟု ဆုိသည္က ပုိ၍သင့္ေလ်ာ္ေပ၏။ အထူးသျဖင့္ အလွဴဝတၳဳ စင္ၾကယ္ရန္၊ မတြန္႔မဆုတ္ လြတ္လြတ္စြန္႔ေသာ စိတ္ျဖင့္ လွဴဒါန္းရန္ႏွင့္ မိမိကုိယ္ကုိ မခ်ီးေျမႇာက္၊ သူတပါးကုိ မႏွိမ့္ခ်သည့္ အလွဴဒါနမ်ိဳး ျဖစ္ရန္မလြယ္ၾက၊ မလုိက္နာၾကသည္ကုိ အေတာ္မ်ားမ်ား ေတြ႕ေနရ၏။

မွန္၏။ မ်က္ေမွာက္ေခတ္ ဗုဒၶဘာသာဝင္ အေတာ္မ်ားမ်ားသည္ အလွဴဒါနျပဳၾကသည့္အခါ စိတ္ေစတနာ မျပတ္ၾကသည္ကုိ ေတြ႕ရတတ္၏။ အလွဴ၏ေနာက္တြင္ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္မ်ား၊ ေထာင္ျမင္ရာစြန္႔သည့္ သေဘာမ်ား၊ ဂုဏ္တုဂုဏ္ၿပိဳင္ သေဘာမ်ား၊ တစ္ရာဖုိးလွဴၿပီး တစ္ေထာင္ဖုိးေလာက္ ဂုဏ္ေဖာ္လုိၾကသည့္ သေဘာမ်ား စသည္ျဖင့္ မျပတ္မသား အလွဴမ်ားသာ အျဖစ္မ်ားေနၾကသည္ကုိ ေတြ႕ရတတ္၏။ ထုိ႔အျပင္ မိမိကုိယ္ကုိ အလွဴဒါနျဖင့္ ခ်ီးေျမႇာက္ကာ မိမိသည္ ဤသုိ႔ သဒၶါတရားေကာင္းသူ၊ အလွဴအတန္း ရက္ေရာသူ၊ မည္၍မည္မွ် လွဴႏုိင္သူ စသည္ျဖင့္ ဂုဏ္တင္ကာ ဝါၾကြားတတ္ၾကသကဲ့သုိ႔ မိမိေလာက္ မလွဴႏုိင္သူမ်ား အေပၚတြင္လည္း မထိတထိ အေျပာမ်ား၊ ႏွိမ့္ခ်သည့္ သေဘာမ်ား၊ ကဲ့ရဲ႕သည့္ သေဘာမ်ား စသည္ျဖင့္ အလွဴဒါနကုိ အေၾကာင္းျပဳကာ အႏုိင္ယူလုိသည္မ်ားလည္း ရွိတတ္ၾက၏။ ထုိသေဘာမ်ား ရွိေနသမွ် မိမိတုိ႔ ျပဳလုပ္ၾကသည့္ အလွဴဒါနသည္ ျဖဴစင္သည့္ အလွဴဒါနမ်ိဳး မျဖစ္ႏုိင္သကဲ့သုိ႔ သူေတာ္ေကာင္းမ်ား ျပဳလုပ္သည့္ သပၸဳရိသ ဒါနမ်ိဳးလည္း မျဖစ္ႏုိင္ေပ။ သူေတာ္ေကာင္းမ်ား၏ အလွဴဒါနသည္ ျဖဴစင္လွ၏။ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ကင္းကာ စိတ္ေစတနာျပတ္သား၏။ သင့္ေလ်ာ္သည့္အခ်ိန္တြင္ သင့္ေလ်ာ္သည့္ အလွဴဝတၳဳျဖင့္ စင္ၾကယ္စြာ ေပးလွဴေလ့ရွိ၏။ မိမိလွဴသည့္ အလွဴအေပၚတြင္လည္း ဂုဏ္တုဂုဏ္ၿပိဳင္ သေဘာမ်ိဳးမရွိ၊ ထင္ေပၚေက်ာ္ၾကားလုိမႈ မရွိ၊ သူတပါးကုိ ႏွိမ့္ခ်လုိမႈမရွိတတ္ေပ။ မိမိအလွဴကုိ အေၾကာင္းျပဳ၍ အလွဴခံပုဂၢိဳလ္မ်ား အဆင္ေျပေစရန္ကုိသာ အေလးဂ႐ု ျပဳေလ့ရွိတတ္၏။ ထုိ႔ေၾကာင့္လည္း သူေတာ္ေကာင္းမ်ား၏ အလွဴဒါနသည္ ပါရမီေျမာက္ကာ အက်ိဳးၿပီးေျမာက္ျခင္း ျဖစ္ေပ၏။

အမွန္အားျဖင့္ အလွဴဒါနသည္ နိဗၺာန္ကုိ တုိက္႐ုိက္မ်က္ေမွာက္ မျပဳႏုိင္ေသာ္လည္း နိဗၺာန္ကုိ မ်က္ေမွာက္ျပဳႏုိင္ေရး အေထာက္အကူေပးသည့္ ကုသုိလ္အမ်ိဳးအစားတြင္ ပါဝင္ၿပီး ပါရမီေတာ္မ်ားတြင္ ေရွးဦးစြာ ျဖည့္က်င့္ရသည့္ ပါရမီမ်ိဳး ျဖစ္ပါ၏။ မိမိတုိ႔၏ စိတ္သႏၲာန္တြင္ စိမ့္ဝင္ေနသည့္ ရယူလုိမႈေလာဘ၊ မေပးလုိ၊ မလွဴလုိမႈ မစၧရိယကုိ ေပးကမ္းစြန္႔ႀကဲျခင္းျဖင့္ တုိက္ထုတ္ေပးသည့္ လက္နက္ေကာင္းလည္း ျဖစ္ပါ၏။ အလွဴဒါနျပဳျခင္းျဖင့္ မိမိ၏သႏၲာန္တြင္ ထုိေလာဘ၊ မစၧရိယမ်ား မေပၚေစေရး၊ ေလ်ာ့နည္းေစေရးကုိ အေထာက္အကူ ေပးေနမည္သာ ျဖစ္ပါ၏။ အကယ္၍ ထုိသုိ႔မျဖစ္ဘဲ အလွဴဒါနကုိ အေၾကာင္းျပဳကာ မိမိသႏၲာန္တြင္ ေလာဘ၊ မာန၊ ေနာင္တ စသည္မ်ားသာ ျဖစ္ေပၚေနမည္ဆုိပါက ထုိအလွဴဒါနသည္ ျဖဴစင္သန္႔ရွင္းသည့္ အလွဴဒါနျဖစ္ရန္ မလြယ္လွသည္ကုိ သတိျပဳ ဆင္ျခင္ရမည္ ျဖစ္ပါ၏။

ဆုိလုိသည္မွာ အလွဴဒါန ျပဳလုပ္ရသည္ကုိ ႏွစ္သက္ၾကသည့္ ဗုဒၶဘာသာဝင္မ်ား အေနျဖင့္ မိမိတို႔၏ အလွဴဒါနမ်ားႏွင့္ ပတ္သက္၍ သတိျပဳသင့္သည္မွာ မလွဴသင့္သည့္ အလွဴမ်ားႏွင့္ လွဴသည့္အခါ အလွဴအက်ိဳးႀကီးေစမည့္ အခ်က္မ်ားကုိ သိရွိလုိက္နာကာ ေရွာင္သင့္သည္ကုိေရွာင္ၿပီး ေဆာင္သင့္သည္ကုိ ေဆာင္ၾကရမည္ ျဖစ္ေၾကာင္း ဆုိလုိရင္း ျဖစ္ပါ၏။ အရက္ဒကာခံျခင္း၊ ႏုိက္ကလပ္ ဒကာခံျခင္းစသည္မ်ားသည္ မလွဴေကာင္းသည့္ အလွဴ၊ မလွဴသင့္သည့္ အလွဴမ်ိဳးျဖစ္ေၾကာင္းႏွင့္ အလွဴလွဴသည့္အခါ ကံကံ၏အက်ိဳးကုိ အမွန္သိကာ ျပတ္သားသည့္ စိတ္ေစတနာျဖင့္ မိမိကုိယ္ကုိ ခ်ီးေျမႇာက္လုိသည့္ သေဘာမ်ိဳး၊ သူတပါးကုိ ႏွိမ့္ခ်လုိသည့္ သေဘာမ်ိဳး မရွိဘဲ ဝဋ္ကင္းျပတ္ရာ နိဗၺာန္ကုိ မ်က္ေမွာက္ျပဳေစမည့္ အလွဴဒါနမ်ိဳး ျဖစ္ေအာင္သာ လွဴဒါန္းသင့္ေၾကာင္း စသည္ျဖင့္ သိေစလုိရင္း ျဖစ္ပါ၏။ အလွဴဝတၳဳ အနည္းအမ်ားသည္ အေရးႀကီးဘဲ လွဴဒါန္းသည့္အခါ ထားရွိရမည့္ စိတ္ထား၊ ျပည့္စုံရမည့္ သဒၶါတရားႏွင့္ ေရြးခ်ယ္ရမည့္ ဒါနမ်ားသာ အေရးႀကီးေၾကာင္း နားလည္ေစလုိရင္း ျဖစ္ပါ၏။

ထုိ႔ေၾကာင့္ မည္သုိ႔ပင္ဆုိေစ ရွိရင္လွဴမည္၊ လွဴဖုိ႔အတြက္ ရွာမည္ဟူေသာ ေကာင္းျမတ္သည့္ စိတ္ထားျဖင့္ အလွဴဒါန ျပဳႏုိင္ေရး ႀကိဳးစားအားထုတ္ေနၾကသည့္ ဒါနခ်စ္ခင္ အလွဴရွင္မ်ား အေနျဖင့္ မိမိတုိ႔၏ အလွဴဒါနမ်ား မွန္ကန္ေစရန္၊ သူေတာ္ေကာင္းမ်ား၏ လမ္းစဥ္ႏွင့္ ညီညြတ္ေစရန္၊ အလွဴ၏ အက်ိဳးတရား အျပည့္အစုံ ျဖစ္ေပၚေစရန္ စသည္တုိ႔အတြက္ အလွဴဒါနျပဳၾကသည့္အခါ ေရွာင္သင့္သည္ကုိေရွာင္၍ ေဆာင္သင့္သည္ကုိ ေဆာင္ကာ မွန္ကန္သည့္ ယုံၾကည္မႈ၊ မွန္ကန္သည့္ ေရြးခ်ယ္မႈ၊ ျပတ္သားသည့္ စြန္႔လႊတ္မႈ စသည္မ်ားျဖင့္ ဝဋ္ဆင္းရဲမွ ကင္းျပတ္ရာကုိ အာ႐ုံျပဳ၍သာ ႀကိဳးစားအားထုတ္ ျပဳလုပ္ၾကပါဟု တုိက္တြန္းလုိက္ရပါသည္။

Read more »


RECENT POSTS

သူတုုိ႔သူတုုိ႔၏ မွတ္ခ်က္မ်ား