| " မနာပဒါယီ "

ေက်းဇူးတရား ဘယ္လိုဆပ္ရမလဲ ..

။ အခ်ိန္ 5/08/2011 01:39:00 PM

စာေရးသူ = မနာပဒါယီ အရွင္၀ိစိတၱ(ဒုိက္ဦး)

Q. ဘုန္းဘုန္း သိခ်င္တာေလး ရွိလာလို႔ ႐ိုေသစြာ ေမးေလွ်ာက္အပ္ပါတယ္ ဘုရား။
တစ္ေန႔က တပည့္ေတာ္ ဘုရားခန္းထဲထုိင္ေနရင္း ေက်းဇူးတရားအေၾကာင္း ျပန္စဥ္းစားမိတယ္ဘုရား။ တပည့္ေတာ္ သိတာက
၁။ ေက်းဇူးသိတတ္ရမယ္
၂။ သိတဲ့အတိုင္းလည္း ျပန္ဆပ္ရမယ္
၃။ မဆပ္ႏိုင္ေတာင္ ေက်းဇူးကို ေခ်ဖ်က္တဲ့အရာမ်ိဳး မလုပ္ရဘူး.. စသျဖင့္
မိဘ၊ ဆရာသမား၊ မိတ္ေဆြေတြလိုမ်ိဳး လူပုဂၢိဳလ္ေတြအေပၚ ေက်းဇူးဆပ္တာေတာ့ ထိုက္သင့္သေလာက္ တပည့္ေတာ္ နားလည္ပါတယ္ ဘုန္းဘုန္း။ အေကာင္းဆံုးေက်းဇူးဆပ္နည္းက တရားဓမၼနဲ႔ ေက်းဇူးဆပ္ရမယ္ ဆုိတာ..

ဒါေပမယ့္ ရဟန္းသံဃာေတြရဲ႕ ေက်းဇူးကိုက်ေတာ့ ဘယ္လုိဆပ္ရမလဲ ဘုရား။ ဆိုလိုတာက ဥပမာ ဘုန္းဘုန္းတို႔ ေရးတဲ့ဆုိဒ္ေတြကို ၀င္ဖတ္တယ္။ တရားအသိေတြရတယ္၊ ဒါဆိုရင္ပဲ ေက်းဇူးကရွိသြားၿပီ။ အဲ အဲလိုမကပဲ ဘုန္းဘုန္းတို႔ဆီက တိုက္႐ိုက္အဆံုးအမစကား တစ္ခြန္း ရရင္ပဲျဖစ္ျဖစ္၊ ဒါမွမဟုတ္ တရားတစ္ပုဒ္တစ္ေလ နာၾကားရရင္ပဲျဖစ္ျဖစ္ ဒီလိုဆိုရင္ ေက်းဇူးက ပိုမ်ားသြားျပန္ေကာ။
အဲလို၊ အဲလို တပည့္ေတာ္အေပၚ ေက်းဇူးရွိဖူးတဲ့ ရဟန္းသံဃာေတြကို ျပန္စဥ္းစားၾကည့္ေတာ့ ေတာ္ေတာ္ေလးကို အေရအတြက္ မ်ားေနတာကို ေတြ႔ရတယ္ဘုရား။

- အဲဒါ တကယ္လို႔ တစ္ပါးခ်င္းစီ ဆပ္ႏိုင္မယ္ဆို၊ ဒါမွမဟုတ္ တစ္ပါးပါးကို အေၾကာင္းတုိက္ဆိုင္လို႔ ဆပ္ခြင့္ၾကံဳၿပီဆို ဘယ္လိုေက်းဇူးဆပ္ရမလဲ ဘုရား၊
- ဘယ္လို ေက်းဇူးဆပ္တာ အေကာင္းဆံုး ျဖစ္ေစမလဲ ဘုန္းဘုန္း
- အဆံုးအမေတြကို လိုက္နာ က်င့္သံုးတာ အေကာင္းဆံုး ဆုိခဲ့ရင္လည္း.. ဒီ့အျပင္ တျခား ဘယ္လိုနည္းေတြနဲ႔ ေက်းဇူးဆပ္လို႔ ရႏိုင္ေသးလဲ ဘုရား
- ေနာက္ၿပီး ေက်းဇူးရွိတဲ့ ရဟန္းသံဃာေတြက မ်ားလြန္းေတာ့ အားလံုးကိုျခံဳၿပီး ေက်းဇူးဆပ္မယ္ဆို ဘယ္လိုနည္းက သင့္ေလ်ာ္ပါသလဲ ဘုန္းဘုန္း။
- ဘုရားရွင္ ေဟာၾကားခဲ့တဲ့ ေက်းဇူးဆပ္နည္းေလးမ်ား ရွိခဲ့ရင္လည္း ႐ို႐ိုေသေသ ဖတ္႐ႈ နာၾကားခ်င္ပါတယ္ဘုရား။

႐ိုေသစြာ ဦးတင္လ်က္
ဖိုးသား

A. ၃၈ျဖာ မဂၤလာ တရားေတာ္ေတြထဲမွာ သူ႔ေက်းဇူးကုိ သိတတ္ျခင္းဟာ မဂၤလာတစ္ပါးပဲလုိ႔ ဘုရားေဟာပါတယ္။ ေက်းဇူးတရားဆုိတာ ေက်းဇူးကုိ မသိတတ္တဲ့သူေတြ အမ်ားႀကီးထဲက ေက်းဇူးရွိတယ္လုိ႔ သိတတ္ရင္ကုိပဲ အေတာ္ေလး ဟုတ္ေနပါၿပီ။ ဒီထက္ပုိၿပီး ေက်းဇူးတရား ရွိတယ္ဆုိတာကုိသိကာ ဒီေက်းဇူးကုိ ျပန္ဆပ္ႏုိင္မယ္ဆုိရင္ေတာ့ အေကာင္းဆုံးေပါ့။ အကယ္၍ အခြင့္မသာလုိ႔ ျပန္မဆပ္ႏုိင္တာေတာင္မွ ေက်းဇူးရွင္ကုိ မေစာ္ကားမိဖုိ႔ လုိပါတယ္။ ေက်းဇူးမဆပ္ႏုိင္တာဟာ တာဝန္မေက်႐ုံေလာက္ပဲ ျဖစ္ႏုိင္ေပမယ့္ ေက်းဇူးရွင္ကုိ ေစာ္ကားမိရင္ေတာ့ ဒါဟာ ကုိယ္ကုိယ္တုိင္ ျပန္ခံရတဲ့အထိ ေပးဆပ္ရတတ္ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ေက်းဇူးတရားကုိ သိတတ္ဖုိ႔ လုိသလုိ သိၿပီးရင္လည္း ျပန္ဆပ္တတ္ဖုိ႔လုိကာ ျပန္မဆပ္ႏုိင္ေသးရင္လည္း ေက်းဇူးရွင္ကုိ ေက်းမစြပ္ဖုိ႔ လုိတယ္လုိ႔ ဆုိျခင္းျဖစ္ပါတယ္။

ေက်းဇူးတရားကုိ ျပန္ဆပ္ဖုိ႔ကေတာ့ ဒကာေလး ေျပာသလုိ တရားနဲ႔ဆပ္တာဟာ အေကာင္းဆုံးပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ ကုိယ္ကုိယ္တုိင္ တရားနဲ႔အညီ၊ ဆရာသမားမ်ားရဲ႕ ဆုံးမၾသဝါဒနဲ႔အညီ က်င့္ႀကံေနထုိင္ျခင္းဟာ ေက်းဇူးတရားကုိ အေကာင္းဆုံး ျပန္လည္တုံ႔ျပန္ျပျခင္းပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ အဲဒီလုိ မဆပ္ႏုိင္ေသးပါက တရားဓမၼနဲ႔ ဆပ္ျခင္း၊ ပစၥည္းလာဘ္လာဘနဲ႔ ဆပ္ျခင္းဆုိတဲ့ ေက်းဇူးဆပ္နည္း ႏွစ္မ်ိဳးထဲက ပစၥည္းဝတၳဳနဲ႔ ဆပ္ႏုိင္ရင္လည္း ေက်းဇူးကုိ ျပန္လည္တုံ႔ျပန္ရာ ေရာက္ပါတယ္။ ဆရာဒကာဆုိတဲ့ ေက်းဇူးတင္ထုိက္၊ ေက်းဇူးဆပ္ထုိက္သူေတြရဲ႕ ေက်းဇူးဆပ္မႈမွာ ရဟန္းေတာ္မ်ားက ဒကာဒကာမမ်ားရဲ႕ ေက်းဇူးကုိ ဓမၼနဲ႔ ေက်းဇူးျပန္ဆပ္ႏုိင္ၿပီး ဒကာဒကာမမ်ားကေတာ့ ရဟန္းသံဃာေတာ္မ်ားကုိ အာမိသဆုိတဲ့ ပစၥည္းဝတၳဳနဲ႔ ျပန္လည္ေက်းဇူးဆပ္ႏုိင္ပါတယ္။ ေနာက္တစ္ခ်က္ ဆရာဒကာမ်ားၾကားမွာ လုိက္နာက်င့္ႀကံရမယ့္ တာဝန္ဝတၱရားမ်ားနဲ႔အညီ လုိက္နာက်င့္သုံး ေနထုိင္ျခင္းဟာလည္း အခ်င္းခ်င္း ေက်းဇူးဆပ္ေနျခင္းေတြပဲ ျဖစ္ပါတယ္။

လူ႔က်င့္ဝတ္ဆုိေတာ့ သိဂၤါလသုတ္မွာ ဘုရားေဟာထားတဲ့ လူဒကာဒကာမေတြရဲ႕ က်င့္ဝတ္ငါးပါးကုိပဲ ေျပာရမွာျဖစ္ပါတယ္။ လူဒကာဒကာမေတြ အေနနဲ႔ ရဟန္းသံဃာေတာ္မ်ား အေပၚမွာ
၁။ ေမတၱာနဲ႔ယွဥ္တဲ့ ကာယကံမႈကုိျပဳျခင္း
၂။ ေမတၱာနဲ႔ယွဥ္တဲ့ ဝစီကံမႈကုိ ျပဳျခင္း
၃။ ေမတၱာနဲ႔ယွဥ္တဲ့ မေနာကံမႈကုိ ျပဳျခင္း
၄။ အေလာဘတံခါးကုိ ဖြင့္ထားျခင္း (အလုိရွိသည့္အခါ အလွဴခံဖုိ႔ ဖိတ္ၾကားျခင္း)
၅။ ဆြမ္းစတဲ့ အာမိသတုိ႔ကုိ ေပးလွဴျခင္း ဆုိတဲ့ အခ်က္ငါးခ်က္နဲ႔အညီ ေနထုိင္က်င့္သုံးဖုိ႔ ေဟာၾကားထားပါတယ္။ လူဒကာဒကာမမ်ား အေနနဲ႔ ဒီက်င့္ဝတ္နဲ႔အညီ က်င့္ႀကံေနထုိင္ႏုိင္မယ္ဆုိရင္လည္း ဒါဟာ ေက်းဇူးဆပ္ေနတာပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒီငါးပါးမွာ အဓိကကေတာ့ ေမတၱာတရားပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ ေက်းဇူးတရား မ်ားမ်ားရွိေလ အဲဒီရဟန္းသံဃာေတာ္ကုိ ေမတၱာမ်ားမ်ား ပုိ႔ေပးေလဆုိရင္ ဘယ္လုိပဲျဖစ္ျဖစ္ ဒါဟာ ေက်းဇူးဆပ္ေနတာပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ ေနာက္ တတ္ႏုိင္သမွ် ေက်ဇူးရွင္ ရဟန္းသံဃာေတာ္တုိ႔ လုိအပ္တဲ့ ဆြမ္း၊ သကၤန္း၊ ေက်ာင္း၊ ေဆးဆုိင္ရာ ပစၥည္းအာမိသမ်ားကုိ ေပးလွဴေပးေနျခင္းဟာလည္း ေက်းဇူးဆပ္တာပဲ ျဖစ္ပါတယ္။

ဗုဒၶလက္ထပ္ေတာ္ အခါက မာတိကာမာတာဆုိတဲ့ ဒကာမႀကီးတစ္ေယာက္ဟာ ရြာကုိတရားအားထုတ္ဖုိ႔ ၾကြလာတဲ့ ရဟန္းေတာ္မ်ားအထံက ကမၼ႒ာန္းတရားကုိ အားထုတ္ၿပီး အနာဂါမ္ျဖစ္သြားခဲ့ပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ သူ႔ကုိ ကမၼ႒ာန္းေပးတဲ့ ရဟန္းေတာ္မ်ားကေတာ့ တရားမရႏုိင္ဘဲ ျဖစ္ေနခဲ့ပါတယ္။ ဒီလုိ သူ႔ရဟန္းမ်ား တရားမရတာဟာ ဘာေၾကာင့္ဆုိတာသိတဲ့ ဒကာမႀကီးက ရဟန္းေတာ္မ်ားနဲ႔ သင့္ေတာ္မယ့္ ဆြမ္းအာဟာရ စတဲ့လုိအပ္ရာရာေတြကုိ စီမံဖန္တီး လွဴဒါန္းေပးခဲ့ပါတယ္။ အဲဒီလုိ ဒကာမႀကီးရဲ႕ စီမံဖန္တီးမႈကုိ ခံယူၿပီး ရဟန္းေတာ္မ်ားဟာ တရားကုိ ႀကိဳးစားအားထုတ္လုိက္တာ တစ္ပါးၿပီးတစ္ပါး တရားရသြားခဲ့ပါတယ္။ မာတိကာမာတာ ဒကာမႀကီးဟာ ရဟန္းေတာ္မ်ားရဲ႕ ကမၼ႒ာန္းတရား ျပသမႈေက်းဇူးကုိ ကုိယ္ကုိယ္တုိင္ လက္ေတြ႕တရားအားထုတ္ျခင္း၊ ရဟန္းေတာ္မ်ား လုိအပ္တဲ့ ဆြမ္းအစရွိတဲ့ အာမိသကုိ လွဴဒါန္းေထာက္ပံ့ေပးျခင္းနဲ႔ ျပန္ၿပီးေက်းဇူးဆပ္ကာ ရဟန္းေတာ္မ်ားကုိ တရားရသြားေစခဲ့ပါတယ္။ ဒါကုိၾကည့္ရင္ လူဒကာဒကာမမ်ား အေနနဲ႔ ရဟန္းေတာ္မ်ားအေပၚ လုိအပ္တဲ့ အာမိသဝတၳဳမ်ား လွဴဒါန္းေထာက္ပံ့ ေပးေနတာဟာလည္း ေက်းဇူးရွင္ကုိ ေက်းဇူးဆပ္ေနရာ ေရာက္ပါတယ္။ ကုိယ္ကုိယ္တုိင္လည္း က်င့္မယ္၊ ေမတၱာလည္းပြားမယ္၊ အာမိသလည္း ထားမယ္ဆုိရင္ လူေတြအေနနဲ႔ ရဟန္းေတာ္မ်ားရဲ႕ ေက်းဇူးတရားကုိ အထုိက္အေလ်ာက္ ဆပ္ေနတာ အမွန္ပဲ ျဖစ္ပါတယ္။

ဆုိလုိတာက ဒကာေလးအေပၚ ေက်းဇူးမ်ားတဲ့ ရဟန္းသံဃာေတာ္မ်ားအား ေက်းဇူးဆပ္မယ္ဆုိရင္ အဲဒီရဟန္းေတာ္မ်ား သင္ၾကားေဟာၾကားေပးတဲ့အတုိင္း လုိက္နာက်င့္သုံးေနထုိင္ျခင္း၊ ေက်းဇူးရွင္ ရဟန္းေတာ္မ်ားကုိ ေမတၱာမ်ားမ်ား ပုိ႔သေပးျခင္း၊ အေၾကာင္းတုိက္ဆုိင္လုိ႔ လက္ေတြ႕ႀကဳံဆုံခြင့္ရရင္ ေမတၱာနဲ႔ယွဥ္တဲ့ ကုိယ္ႏႈတ္စိတ္ အမူအရာေတြနဲ႔ ျပဳစုလုပ္ေကၽြးျခင္း၊ ေက်းဇူးရွင္ ရဟန္းသံဃာေတာ္မ်ားအား လိုအပ္တဲ့ ဆြမ္းစတဲ့ အာမိသမ်ားကုိ တတ္ႏုိင္သမွ် ေထာက္ပံ့လွဴဒါန္းေပးျခင္း စတဲ့နည္းေတြနဲ႔ ေက်းဇူးဆပ္ႏုိင္ပါတယ္။ ေက်းဇူးမ်ားရင္မ်ားသလုိ တစ္ပါးခ်င္းပဲ ျဖစ္ျဖစ္ အားလုံးကုိ ၿခဳံၿပီးပဲ ျဖစ္ျဖစ္ အေကာင္းဆုံး ေက်းဇူးဆပ္နည္းကေတာ့ ေမတၱာတရားပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ ကုိယ္ကုိယ္တုိင္ တရားလည္းက်င့္မယ္၊ ေမတၱာလည္း ပုိ႔သေပးမယ္ဆုိရင္ ဒါဟာ အေကာင္းဆုံး ေက်းဇူးဆပ္နည္းပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ ပစၥည္းေလးပါးနဲ႔ လုိအပ္ရင္ လုိအပ္သလုိ တတ္ႏုိင္သမွ် ေထာက္ပံ့လွဴဒါန္းေပးျခင္းျဖင့္လည္း အာမိသနဲ႔ ေက်းဇူးဆပ္ႏုိင္သလုိ ရဟန္းေတာ္မ်ား တရားဓမၼ အားထုတ္ႏုိင္ဖုိ႔ ေထာက္ပံ့ကူညီေပးျခင္း၊ တရားဓမၼ ေဆြးေႏြးေပးျခင္းျဖင့္လည္း ဓမၼနဲ႔အညီ ေက်းဇူးဆပ္ႏုိင္မွာ ျဖစ္ပါတယ္။

ဒါေၾကာင့္ ေက်းဇူးေတြမ်ားလြန္းလုိ႔ ေက်းဇူးဆပ္ဖုိ႔ အခက္အခဲ ျဖစ္ေနတဲ့ ဒကာေလးအေနနဲ႔ တရားနဲ႔အညီ ေက်းဇူးဆပ္ႏုိင္ဖုိ႔ တရားလည္းက်င့္၊ က်င့္သိတဲ့အတုိင္းလည္း ေဟာေျပာ၊ က်င့္ဝတ္မ်ားလည္း ျဖည့္ဆည္းကာ ေမတၱာလည္းပြား၊ အာမိသအားနဲ႔လည္း လွဴဒါန္းေပးမယ္ဆုိရင္ တာဝန္အေက်ဆုံး ေက်းဇူးဆပ္သူတစ္ေယာက္ ျဖစ္ေနမွာ ျဖစ္ပါေၾကာင္း ေျဖၾကားေပးလုိက္ပါတယ္။

မရွိမေကာင္း၊ ရွိမေကာင္း (သုိ႔) မရွိမေကာင္း ရွိမွေကာင္း…

။ အခ်ိန္ 5/06/2011 01:08:00 PM

စာေရးသူ = မနာပဒါယီ အရွင္၀ိစိတၱ(ဒုိက္ဦး)

စည္းစိမ္ဥစၥာေတြ၊ ရာထူးဌာနႏၲရေတြ၊ အသုံးအေဆာင္ ပစၥည္းဝတၳဳေတြဟာ လူေတြအတြက္ လုိအပ္တဲ့ အရာေတြ ျဖစ္ပါတယ္။ ရွိထားရင္ေကာင္းသလုိ အသုံးလည္းတည့္ပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ တစ္ခါတေလ ဒီအရာေတြေၾကာင့္ပဲ လူေတြမွာ မေကာင္းတာေတြ ျဖစ္ေပၚေနၿပီး ဒုကၡေတြ ထပ္တုိးေနတာေတြလည္း ရွိေနျပန္ပါတယ္။ ပစၥည္းဥစၥာေတြဆုိတာ ရွိထားရင္ ဘဝမွာ ေနရထုိင္ရာတာ သက္ေသာင့္သက္သာ ရွိတတ္ေပမယ့္ ရွိလာရင္လည္း ရွိတဲ့အေလ်ာက္ ပူရပင္ရ၊ စုိးရိမ္ေၾကာင့္ၾက ေနရတတ္ျပန္ပါတယ္။ သိပၸံပညာမ်ား တုိးတက္လာတာနဲ႔အမွ် အသုံးအေဆာင္ ပစၥည္းဝတၳဳေတြကလည္း တစ္မ်ိဳးၿပီးတစ္မ်ိဳး ဆန္းသစ္ျဖစ္ေပၚလာေနတဲ့ ဒီေန႔ေခတ္မွာ ဒီအသုံးအေဆာင္ ပစၥည္းေတြ၊ စည္းစိမ္ဥစၥာေတြဟာ လုိအပ္လာတဲ့အျပင္ ရွိထားရင္လည္း ေကာင္းတဲ့အရာေတြ ျဖစ္ပါတယ္။ သုိ႔ေသာ္ အဲဒီရွိလာတာေတြရဲ႕ ေနာက္ကြယ္မွာ မရွိတာက ပုိေကာင္းတယ္ဆုိတဲ့ အခ်က္ကုိ လက္ခံလာၾကတာေတြလည္း အမ်ားႀကီး ရွိေနျပန္ပါတယ္။ မရွိတာမေကာင္းေပမယ့္ ရွိရင္လည္း မေကာင္းဘူးလုိ႔ ဆုိလာသူေတြလည္း တျဖည္းျဖည္း မ်ားလာေနပါတယ္။

တစ္ခါက သိပ္မရွိရာကေန အရမ္းရွိလာတဲ့ ဒကာမႀကီးတစ္ေယာက္နဲ႔ ဟိုစပ္ဒီစပ္ စကားေျပာရင္း ဘုန္းဘုန္းက ဒကာမႀကီးကုိ “ဒကာမႀကီး အေနနဲ႔ မရွိရာကေန ရွိလာေတာ့ ဘာေတြထူးျခားသြားသလဲ၊ ဘာေတြရၿပီး ဘာေတြဆုံး႐ႈံးသြားသလဲ” စသျဖင့္ ေမးၾကည့္ေတာ့ ဒကာမႀကီးက “ေကာင္းတာေတြလည္း ရွိတယ္၊ မေကာင္းတာေတြလည္း ရွိပါတယ္ဘုရား၊ ေကာင္းတာက ရွိလာတဲ့အတြက္ တပည့္ေတာ္ လုပ္ခ်င္တဲ့ အလုပ္ေတြ၊ တပည့္ေတာ္ လုပ္ခ်င္တဲ့ အလွဴေတြ လုပ္ခြင့္ရတယ္၊ လူ႔ဘဝမွာ သက္ေသာင့္သက္သာ ေနရတယ္ဘုရား၊ မေကာင္းတာကေတာ့ တပည့္ေတာ္မွာ ဒီရွိလာတဲ့အရာေတြ အေပၚမွာ ေပ်ာက္ပ်က္သြားမွာ၊ ကုန္ဆုံးသြားမွာ ပုိၿပီးစုိးရိမ္ေၾကာက္ရံြ႕လာတာပဲ ဘုရား၊ ၿပီးေတာ့ ပုိၿပီးသိသိသာသာ ျဖစ္လာတာက တပည့္ေတာ္ အရင္ကထက္ လုိခ်င္တဲ့ေလာဘေတြ မ်ားလာတဲ့အခ်က္ပဲ ျဖစ္ပါတယ္၊ အရင္ကဆုိ အတုိင္းအတာ တစ္ခုေလာက္ ရလာရင္ကုိပဲ ကုိယ့္ကုိယ္ကုိ ေက်နပ္ႏွစ္သိမ့္ႏုိင္ေပမယ့္ အခုေတာ့ နည္းနည္းေလးဆုိရင္ ရတယ္လုိ႔ကုိ မထင္ေတာ့ဘဲ အခ်ီႀကီးေတြမွပဲ လုိခ်င္ေနေတာ့တာ ျဖစ္ပါတယ္ဘုရား၊ ခပ္ၾကြားၾကြားေလး ေျပာရရင္ေတာ့ ေလာဘအေသးစားေလးေတြကုိ ပယ္လာတဲ့ သေဘာမ်ားလားလုိ႔ေတာင္ ထင္မိပါတယ္၊ အမွန္ေတာ့ ေလာဘအေသးစားကုိ ပယ္တာမဟုတ္ဘဲ နည္းရင္မလုိခ်င္တဲ့ ေလာဘအႀကီးစားႀကီးကုိ ပုိင္ဆုိင္ေနေတာ့တာ ျဖစ္ပါတယ္၊ အဆုိးဆုံးက တပည့္ေတာ္ ရရွိလာတဲ့ အရာေတြအေပၚမွာ သံေယာဇဥ္တရားေတြနဲ႔ ဘယ္ေတာ့ပ်က္ပ်က္သြားမလဲဆုိတဲ့ စုိးရိမ္မႈနဲ႔ အၿမဲတမ္း ေၾကာင့္က်ပူပန္ ေနရတာပါပဲဘုရား၊ တပည့္ေတာ္ အခုတျဖည္းျဖည္း သေဘာေပါက္လာတာက စည္းစိမ္ဥစၥာ၊ ရာထူးဌာနႏၲရေတြဟာ မရွိတာထက္၊ ရွိတာကပုိၿပီး ပူပန္ေၾကာင့္က် စိုးရိမ္ရတယ္ဆုိတဲ့ အခ်က္ပဲ ျဖစ္ပါတယ္ဘုရား” စသျဖင့္ ေလွ်ာက္ထားသြားပါတယ္။

ဟုတ္ပါတယ္။ ဒကာမႀကီး ေျပာသြားသလုိပါပဲ။ လူေတြရဲ႕ ေလာဘဆုိတာကလည္း သိတဲ့အတုိင္း ရွိၿပီးရင္းရွိခ်င္၊ ရၿပီးရင္း ရခ်င္ေနေတာ့တာ ျဖစ္ပါတယ္။ အရမ္းခ်မ္းသာေနတဲ့ သူေတြကုိ သြားေမးၾကည့္ ေနာက္ထပ္ဒီထက္ပုိၿပီး ခ်မ္းသာခ်င္ေသးလား၊ ဒီထက္ပုိၿပီး ရခ်င္ရွိခ်င္ေသးလားဆုိရင္ ခ်မ္းသာခ်င္တယ္၊ ရခ်င္ရွိခ်င္တယ္လုိ႔ပဲေျဖမွာ အေသအခ်ာပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ လုိခ်င္တဲ့ အတုိင္းအတာကုိ ရလာေတာ့လည္း ေက်နပ္သြားလား၊ စိတ္ခ်မ္းသာသြားလားဆုိေတာ့ မေက်နပ္ျပန္၊ စိတ္မခ်မ္းသာျပန္ဘူး ျဖစ္ေနတတ္ပါတယ္။ မေက်နပ္တာက လုိခ်င္မႈေတြက ရပ္မသြားလုိ႔ပဲျဖစ္ၿပီး ရလာတဲ့အေပၚမွာ စိတ္မခ်မ္းသာတာကေတာ့ ရွိလာတာနဲ႔အမွ် စုိးရိမ္ပူပန္မႈေတြက ပုိမ်ားလာလုိ႔ပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ မရွိေတာ့လည္း ရွိခ်င္၊ ရွိလာျပန္ေတာ့လည္း ထပ္ရွိခ်င္၊ ထပ္ရွိလာတာနဲ႔အမွ် ထပ္ပူပင္တာေတြပဲ အျဖစ္မ်ားေနတဲ့အတြက္ ေသခ်ာေတြးၾကည့္ေတာ့ ရာထူးဂုဏ္သိန္ စည္းစိမ္ဥစၥာ အျဖာျဖာေတြဟာ မရွိရင္လည္းမေကာင္း၊ ရွိရင္လည္းမေကာင္းဘူးဆုိတာ အမွန္ပဲ ျဖစ္ပါတယ္။

အမွန္ေတာ့ ပုထုဇဥ္သဘာဝ လုိခ်င္ရခ်င္ ရွိခ်င္ေနတာေတြကေတာ့ ရွိေနၾကမွာပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ လုိခ်င္တပ္မက္မႈ ေလာဘဆုိတာက ရဟႏၲာျဖစ္မွပဲ အၾကြင္းမဲ့ ပယ္သတ္ႏုိင္ၾကမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ အဲဒီလုိခ်င္တပ္မက္မႈကုိ ကုိယ္ကအတုိင္းအတုိင္ တစ္ခုနဲ႔ ကန္႔သတ္ထားႏုိင္ေအာင္ေတာ့ ႀကိဳးစားရမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ ေလာဘကုိ အကန္႔ေလးနဲ႔ ထားေပးဖုိ႔ေတာ့ လုိပါတယ္။ မဟုတ္ရင္ ရၿပီးရင္းရခ်င္၊ ရွိၿပီးရင္ ရွိခ်င္ရာက အဲဒီေလာဘရဲ႕ သားေကာင္ျဖစ္လာၿပီး ဘယ္သူေသေသ ငေတမာၿပီးေရာဆုိတဲ့ မတရားလိုခ်င္တဲ့ ဝိသမေလာဘေတြအထိ ျဖစ္လာကာ ဒီဝိသမေလာဘက ကုိယ့္ကုိဒီဘဝမွာေကာ သံသရာမွာပါ ဒုကၡျဖစ္ေစမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ မတရားလုိခ်င္တဲ့ ဝိသမေလာဘ ဦးစီးလာရင္ အမွားအမွန္ကုိလည္း မခဲြျခားတတ္ေတာ့တဲ့အျပင္ ကုသုိလ္တရားေတြနဲ႔လည္း လဲြလာတတ္ကာ ရရွိလာတဲ့ အေပၚမွာလည္း ေရာင့္ရဲတင္းတိမ္ျခင္းမရွိ၊ ရရွိလာတာေတြ အေပၚမွာလည္း စုိးရိမ္ပူပန္ ေၾကာင့္က်မႈေတြအထိ ျဖစ္လာတတ္တဲ့ သေဘာရွိပါတယ္။ ဒီလုိ ျဖစ္လာၿပီဆုိရင္ လူဟာ လူစိတ္ေပ်ာက္ကာ လူ႔က်င့္ဝတ္ပါ မရွိဘဲ ျဖစ္လာတတ္ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ အဲဒီလုိ မျဖစ္ဖုိ႔ လုိခ်င္တပ္မက္မႈ ေလာဘကုိ အကန္႔တစ္ခုနဲ႔ ထိန္းၾကဖုိ႔ သတိေပးၾကျခင္း ျဖစ္ပါတယ္။

ဆုိေတာ့ကား ေလာကမွာ စည္းစိမ္ဥစၥာ ရာထူးဌာနႏၲရေတြဆုိတာ မရွိလည္းမေကာင္း၊ ရွိလည္းမေကာင္းတဲ့ အရာေတြဆုိတာ အမွန္ျဖစ္ေပမယ့္ ေလာကမွာ မရွိရင္မေကာင္း ရွိမွကုိေကာင္းတဲ့ အရာေတြ ရွိေနတယ္ဆုိတဲ့ အခ်က္ကလည္း ရွိေနျပန္ပါတယ္။ မရွိရင္မျဖစ္ ရွိမွကုိ ျဖစ္ရမွာျဖစ္သလုိ ရွိလာတာနဲ႔အမွ် ေကာင္းက်ိဳးေတြကုိ ပုိမုိျဖစ္ေစတဲ့ အရာေတြကလည္း ရွိေနတဲ့အခ်က္ပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ အဲဒီအရာေတြကေတာ့ ကုသုိလ္တရားေတြပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ အထူးသျဖင့္ေတာ့ ကုိယ္က်င့္သီလေပါ့။ ကုိယ္က်င့္သီလဟာ သတၱဝါေတြအတြက္ မရွိရင္ ေကာင္းကုိမေကာင္းတဲ့ အရာပဲျဖစ္ၿပီး ရွိထားရင္ေတာ့ ရွိထားသေလာက္ အေကာင္းဆုံးပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ သီလမရွိရင္ ပစၥဳပၸန္မွာလည္း ေကာင္းမွာမဟုတ္သလုိ သံသရာမွာလည္း ေကာင္းမွာမဟုတ္ပါဘူး။ သီလရွိထားလုိ႔ကေတာ့ ဒီဘဝေနာင္ဘဝမွ ေနာက္ဆုံး နိဗၺာန္အထိကုိ ေကာင္းေနၾကမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ေလာကမွာ မရွိရင္ မေကာင္း၊ ရွိမွကုိ ေကာင္းတဲ့အရာဟာ ကုသုိလ္တရား၊ အထူးသျဖင့္ သီလတရားပဲလုိ႔ ဆုိၾကျခင္း ျဖစ္ပါတယ္။

ဘာျဖစ္လုိ႔ သီလတရားဟာ ရွိထားရင္အေကာင္းဆုံးလုိ႔ ဆုိရတာလဲဆုိေတာ့ သီလရွိေနတဲ့သူေတြဟာ ျဖစ္ရာဘဝတုိင္းမွာ အရာရာ ေကာင္းေနၾကလုိ႔ပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ သီလရွိထားရင္ ရွိထားတာနဲ႔အမွ် ဒီဘဝမွာလည္း ေကာင္းေနမွာျဖစ္ၿပီး ေနာင္ဘဝ သံသရာမွသည္ နိဗၺာန္အထိေအာင္ ေကာင္းေနၾကေတာ့မွာ ျဖစ္ပါတယ္။ ဗုဒၶစာေပ အဖြင့္ေတြအရ သီလရွိထားတဲ့သူေတြဟာ
၁။ ေကာင္းသတင္းနဲ႔ အသက္ရွင္ေနရျခင္း
၂။ မေမ့မေလ်ာ့ျခင္းဆုိတဲ့ အေၾကာင္းေၾကာင့္ စည္းစိမ္ဥစၥာမ်ား ယုတ္ေလ်ာ့ပ်က္စီးမႈ မရွိျခင္း
၃။ ဘယ္လုိပရိတ္သတ္ထဲမဆုိ ရဲရဲဝ့ံဝ့ံ ဝင္ေရာက္ေနထုိင္ သြားလာႏုိင္ျခင္း
၄။ ေသခါနီးကာလမွာ ေတြေဝၿငီးျငဴျခင္းမရွိဘဲ ေသရျခင္း
၅။ ေသၿပီးေနာက္မွာလည္း အပါယ္ေလးပါးမွလြတ္ကာ သုဂတိဘုံဝမွာ ျဖစ္ရျခင္း ဆုိတဲ့ အက်ိဳးတရား ငါးမ်ိဳးကုိ ခံစားရမွာျဖစ္ေၾကာင္း နားလည္မွတ္သား ႏုိင္ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ဒီလုိ ပစၥဳပၸန္ သံသရာ ေကာင္းက်ိဳးေတြကုိ ျဖစ္ေစတတ္တဲ့အတြက္ ကုိယ္က်င့္သီလဟာ မရွိရင္ မေကာင္းဘဲ ရွိထားရင္၊ ေစာင့္ထိန္းထားရင္ေတာ့ ရွိထားသမွ်၊ ေစာင့္ထိန္းထားသမွ် ေကာင္းေနမွာပဲလုိ႔ ဆုိျခင္း ျဖစ္ပါတယ္။

ဆုိလုိတာက ေလာကလူသားမ်ား ေတာင့္တေလ့ရွိ၊ လုိခ်င္တပ္မက္မႈ ရွိေလ့ရွိၾကတဲ့ ရာထူးဂုဏ္သိန္ စည္းစိမ္ဥစၥာေတြဆုိတာ အတုိင္းအတာ တစ္ခုအေနျဖင့္ ရွိထားရင္ ေကာင္းေပမယ့္ အတုိင္းအတာကုိ ေက်ာ္လြန္တဲ့အထိ ျဖစ္လာခဲ့ရင္ ရွိတာထက္၊ မရွိတာကမွ ပုိေကာင္းေနတဲ့ သေဘာရွိတတ္ၿပီး မရွိလုိ႔ပူရတာထက္ ရွိလုိ႔ပူရတာက ပုိၿပီးပင္ပန္းမႈကုိ ျဖစ္ေစတဲ့အတြက္ ဒီအရာေတြဟာ မရွိမေကာင္း၊ ရွိမေကာင္းတဲ့ အရာေတြပဲလုိ႔ ဆုိျခင္းျဖစ္ပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ သူနဲ႔ဆန္႔က်င္ဘက္ျဖစ္တဲ့ ကုသုိလ္တရား၊ ဒါန၊ သီလ၊ ဘာဝနာ တရားေတြကေတာ့ မရွိရင္မေကာင္း၊ ရွိထားမွကုိ ေကာင္းတ့ဲအရာေတြ ျဖစ္ေနၿပီး အထူးသျဖင့္ သီလတရားကေတာ့ မရွိမျဖစ္ ရွိကုိရွိရမယ့္၊ ရွိထားရင္ ရွိထားတာနဲ႔အမွ် အေကာင္းေတြကုိ ျဖစ္ေစမယ့္ အစစ္အမွန္ သဘာဝဓမၼပဲ ျဖစ္တယ္လုိ႔ ဆုိျခင္းျဖစ္ပါတယ္။

စည္းစိမ္ဥစၥာ ရထူးဌာနႏၲရေတြဟာ ရွိထားရင္ ေကာင္းတယ္ဆုိတာထက္ အဲဒီအရာေတြ အေပၚမွာ သတိမကပ္ႏုိင္ရင္ ရွိထားတာနဲ႔အမွ် စိုးရိမ္ေၾကာင့္က် ပူပန္ေသာကကုိ ျဖစ္ေစေပမယ့္ ကုိယ္က်င့္သီလစတဲ့ ကုသုိလ္တရားေတြကေတာ့ ရွိထားရင္ ရွိထားသေလာက္ ေသာကကင္းေစ၊ စုိရိမ္ပူပန္မႈကင္းေစ၊ ယုံၾကည္မႈ သဒၶါခုိင္ၿမဲမႈကုိ ျဖစ္ေစ၊ ပစၥဳပၸန္ သံသရာ ဘဝအျဖာျဖာမွာ ေကာင္းတာေတြပဲ ျဖစ္ေစႏုိင္တဲ့အတြက္ စည္းစိမ္ဥစၥာ ရထူးဌာနႏၲရေတြ ရွိၿပီးရင္ရွိေအာင္ ႀကိဳးစားၾကတာထက္စာရင္ သီလစတဲ့ ကုသုိလ္တရားမ်ား တုိးပြားသထက္ တုိးပြားေအာင္ ႀကိဳးစားတာက အေကာင္းဆုံးပဲ ျဖစ္တယ္ဆုိတာ သိေစလုိရင္း ျဖစ္ပါတယ္။

ဒါေၾကာင့္ ေလာကလူသားမ်ား အေနနဲ႔ ေလာကမွာ မရွိမေကာင္း ရွိမေကာင္းျဖစ္တဲ့ ရာထူးဂုဏ္သိန္ စည္းစိမ္ဥစၥာေတြေနာက္ကုိ တေကာက္ေကာက္လုိက္ရင္း ရွိလာတာနဲ႔အမွ် စုိးရိမ္ေၾကာင့္ၾကမႈကုိ ျဖစ္ေစ၊ ပစၥဳပၸန္ သံသရာ မေကာင္းက်ိဳးကုိ ျဖစ္ေစၾကတာထက္စာရင္ ရွိထားရင္ ရွိထားတာနဲ႔အမွ် ဘဝတုိင္းမွာ အေကာင္းဆုံးကုိ ျဖစ္ေစတတ္တဲ့ ကုိယ့္က်င့္တရား၊ ကုသုိလ္တရားမ်ားေနာက္ကုိ လုိက္ၿပီး ကုိယ့္ဘဝကုိ အဆင့္အျမင့္ဆုံးနဲ႔ အေကာင္းဆုံးကုိ ျဖစ္ေစၾကတာက တဒဂၤခဏမွသည္ နိဗၺာန္အထိ ၾကည့္တတ္တဲ့ အတုိမျပဳ အရွည္႐ႈတဲ့ သေဘာျဖစ္တဲ့အတြက္ မရွိမေကာင္း ရွိမေကာင္းျဖစ္တတ္တဲ့ သူအျဖစ္မွ မရွိရင္မေကာင္း ရွိမွကုိေကာင္းေစတဲ့ သူအျဖစ္သုိ႔ ေရာက္ေအာင္ ကုသုိလ္တရားမ်ားကုိသာ ရသမွ် ႀကိဳးစားၾကပါလုိ႔ ေစတနာထား ေမတၱာအားျဖင့္ အေလးဂ႐ု တုိက္တြန္းသမႈ ျပဳလုိက္ရပါတယ္။
အားလုံး မရွိမေကာင္း ရွိမွေကာင္းတဲ့ အရာမ်ားနဲ႔ ျပည့္ေနသူမ်ား ျဖစ္ၾကပါေစ။

လုံေအာင္မုိးထား စိတ္၊ အိမ္မ်ား…

။ အခ်ိန္ 5/04/2011 05:20:00 PM

စာေရးသူ = မနာပဒါယီ အရွင္၀ိစိတၱ(ဒုိက္ဦး)

“မေကာင္းသျဖင့္ မုိးထားအပ္သည့္ အိမ္ကုိ မုိးေရသည္ ထုိးေဖာက္ဝင္ေရာက္ႏုိင္သကဲ့သုိ႔
ဘာဝနာျဖင့္ ေကာင္းစြာထုံလႊမ္းထားျခင္း မရွိသည့္ စိတ္ကုိ ရာဂသည္ ထုိးေဖာက္ဝင္ေရာက္ႏုိင္၏”
(ေဂါတမျမတ္စြာဘုရား)

တစ္ခါက ရန္ကုန္မွ တုိက္ႀကီးသုိ႔ တရားေဟာၾကြစဥ္ လမ္းေဘးေက်းရြာမ်ားရွိ ေဆာက္လက္စ၊ မုိးလက္စ အိမ္ေလးမ်ားကုိၾကည့္ကာ အေတြးပြားခဲ့ဖူး၏။ တရားေဟာစဥ္မွာလည္း ထုိအေတြးစေလးမ်ားကုိ ထည့္သြင္းေဟာၾကား ေပးခဲ့ဖူး၏။ ေတြးမိခဲ့သည့္ အေတြးစေလးမ်ားမွာ အိမ္မ်ားအေၾကာင္းပင္ ျဖစ္၏။ အိမ္အမ်ိဳးမ်ိဳးရွိသည့္အနက္ အခ်ိဳ႕အိမ္မ်ားသည္ ဆင္းရဲလြန္းလွသျဖင့္ အမိုးပင္ လုံၿခဳံေကာင္းမြန္ေအာင္ မတည္ေဆာက္ႏုိင္သည့္ အိမ္မ်ားရွိသကဲ့သုိ႔ အခ်ိဳ႕အိမ္မ်ားသည္ကား ေကာင္းမြန္ျပည့္စုံ လုံၿခဳံေအာင္ တည္ေဆာက္ထားသည့္ အိမ္မ်ားျဖစ္ေနသည္ကုိ ေတြ႕ရ၏။ ထူးျခားခ်က္မွာ မလုံမၿခဳံတည္ေဆာက္ထားသည့္ အိမ္မ်ားသည္ မုိးေလစသည့္ ရာသီဥတုဒဏ္ကုိ အလြယ္တကူ ခံရတတ္ၿပီး လုံၿခဳံေကာင္းမြန္ေအာင္ တည္ေဆာက္ထားသည့္ အိမ္မ်ားသည္ကား ထုိဒဏ္မ်ားကုိ အကာအကြယ္ ျပဳထားႏုိင္ျခင္းပင္ ျဖစ္၏။

ဘုရားေဟာ တရားေတာ္မ်ားတြင္ ခႏၶာကုိယ္ကုိ အိမ္ႏွင့္တင္စား၍ ဖြင့္ဆုိေဟာထားခ်က္မ်ား အမ်ားအျပားရွိ၏။ အိမ္၏တည္ေဆာက္မႈႏွင့္ ခႏၶာကုိယ္၏ တည္ေဆာက္မႈကုိ ခုိင္းႏိႈင္းထားခ်က္မ်ားလည္း ရွိ၏။ လူတုိ႔ေနရာ အိမ္၏လုံၿခဳံေရးႏွင့္ ခႏၶာကုိယ္၏ လုံၿခဳံေရးကုိ တင္စားထားခ်က္းမ်ားလည္း ရွိ၏။ ထုိဥပမာမ်ားအရ အိပ္၏လုံၿခဳံေရးတြင္ အမုိးသည္လည္း အဓိကက်သည့္ က႑တြင္ ပါဝင္သကဲ့သုိ႔ ႐ုပ္နာမ္မ်ားျဖင့္ တည္ေဆာက္ထားသည့္ ခႏၶာအိမ္တြင္လည္း စိတ္တည္းဟူေသာ အမုိးသည္ အထူးအေရးပါလွသည္ကုိ သတိျပဳမိၾကမည္ ျဖစ္၏။ အိမ္တြင္အမုိး မလုံသည့္အခါ မုိးေရမုိးေပါက္စသည္မ်ား အလြယ္တကူ ထုိးေဖာက္ဝင္ေရာက္ လာႏုိင္သကဲ့သုိ႔ ခႏၶာအိမ္ကုိ မုိးကာေပးထားသည့္ စိတ္အမိုး မလုံသည့္ အခါတြင္လည္း ရာဂစသည့္ ကိေလသာ မုိးေရေပါက္မ်ား၏ ထုိးေဖာက္ဝင္ေရာက္ျခင္းကုိ ခံရမည္ ျဖစ္၏။ ထုိ႔ေၾကာင့္ မုိးေရမုိးေပါက္မ်ား ထုိးေဖာက္ဝင္ေရာက္မႈမွ ကာကြယ္ႏုိင္ရန္ အိမ္ကုိေကာင္းစြာ မုိးထားရန္ လုိအပ္သကဲ့သုိ႔ ရာဂစသည့္ ကိေလသာမ်ား၏ ဝင္ေရာက္ႏွိပ္စက္မႈမ်ားမွ ကာကြယ္ရန္ စိတ္ကုိေကာင္းစြာ မုိးကာထားရန္ လုိအပ္ေၾကာင္းႏွင့္ ထုိစိတ္ကုိ ကိေလသာမ်ားမွ ကာကြယ္ထားရန္မွာလည္း သမထ၊ ဝိပႆနာ ဘာဝနာအလုပ္ျဖင့္သာ ကာကြယ္ထားရမွာ ျဖစ္ေၾကာင္းစသည္ျဖင့္ ဆုိျခင္းျဖစ္ပါ၏။

မွန္၏။ ပုထုဇဥ္ပုဂၢိဳလ္မ်ား၏စိတ္သည္ အခ်ိန္ျပည့္ အကုသုိလ္အလုပ္မ်ား၊ မေကာင္းသည့္ အႀကံအစည္ အေတြးမ်ားတြင္ ေပ်ာ္ေမြ႔ေနတတ္သည့္ သေဘာရွိ၏။ အဆင္းအသံအနံ႔ စသည့္ အာ႐ုံမ်ား၏ေနာက္သုိ႔ တေကာက္ေကာက္လုိက္ကာ ႏွစ္သက္လွ်င္လည္း ႏွစ္သက္သည့္အေလ်ာက္၊ မႏွစ္သက္လွ်င္လည္း မႏွစ္သက္သည့္အေလ်ာက္ ေလာဘ၊ ေဒါသ၊ ေမာဟစသည့္ ကိေလသာ တရားမ်ားသာ အျဖစ္မ်ားေနတတ္ၾက၏။ စိတ္၏သေဘာသည္ သတိတရားျဖင့္ ထိန္းခ်ဳပ္ေနစဥ္ကုိပင္ ကိေလသာမ်ား၏ ေခၚေဆာင္မႈေနာက္သုိ႔ ထပ္ၾကပ္မကြာ လုိက္ေနတတ္သည့္ သေဘာရွိေနၿပီး မထိန္းခ်ဳပ္ဘဲ သတိလက္လြတ္သာ ထားလုိက္မည္ဆုိပါက ပုိလုိ႔သာ ဆုိးလာႏုိင္သည့္ သေဘာရွိေပ၏။ ထုိ႔ေၾကာင့္ ပညာရွိမ်ားက စိတ္ကုိကိေလသာ တရားမ်ား၏ ႏွိပ္စက္မႈမွ ကာကြယ္ႏုိင္ရန္ ဘာဝနာအလုပ္ကုိ ႀကိဳးစားအားထုတ္ၾကရမည္ ျဖစ္ေၾကာင္း ဆုိျခင္းျဖစ္ပါ၏။ စိတ္ကုိ ရာဂစသည့္ ကိေလသာရန္မ်ား၏ တုိက္ခုိက္မႈမွ ကာကြယ္ရန္မွာ သမထ၊ ဝိပႆနာ ဟုေခၚသည့္ တရားဘာဝနာ အားထုတ္ျခင္း အလုပ္မွတပါး အျခားမရွိသည္မွာ အေသအခ်ာပင္ ျဖစ္ပါေပ၏။ သုိ႔ဆုိေစကာမူ ဂုဏ္ေတာ္ပြားရင္း၊ ေမတၱာပုိ႔ရင္း၊ အာနာပါန စီးျဖန္းရင္းကုိပင္ ကိေလသာတရားမ်ား၏ ႏွိပ္စက္မႈက တစ္ခါတရံ ျဖစ္ေပၚေလ့ ရွိတတ္ေသးသျဖင့္ မည္သုိ႔ပင္ျဖစ္ေစ စိတ္အစဥ္ကုိ သတိမလြတ္ဘဲ အခ်ိန္ျပည့္ ဘာဝနာအလုပ္ကုိ ႀကိဳးစားအားထုတ္ေနၾကရမည့္ သေဘာရွိ၏။

ကိေလသာ တရားသည္ ပုထုဇဥ္မွန္သမွ်ကုိ အၿမဲႏွိပ္စက္ေနတတ္သည့္ သေဘာရွိ၏။ ကိေလသာတရား ထူေျပာလွသည့္ ဝန္းက်င္အသုိင္းအဝုိင္းျဖစ္သည့္ လူ႔ေလာကတြင္ ရွိေနၾကသည့္ လူသာမန္မ်ား မဆုိထားလင့္ ၿငိမ္းေအးသည့္ အသုိင္းအဝုိင္းဟုဆုိသည့္ သာသနာ့ဝန္ထမ္း ရဟန္းေတာ္မ်ားသည္ပင္ ကိေလသာတရားမ်ား၏ ႏွိပ္စက္မႈေၾကာင့္ တရားအလုပ္ အားမထုတ္ႏုိင္ဘဲ ျဖစ္ေလ့ရွိတတ္၏။ ထုိအခ်က္ကုိ ဘုရားရွင္၏ ညီေတာ္ျဖစ္သည့္ နႏၵရဟန္းက သက္ေသျပလ်က္ရွိ၏။ ညီေတာ္မင္းနန္ေခၚ နႏၵမင္းသားသည္ မဂၤလာေဆာင္မည့္ ေန႔မွာပင္ ဘုရားရွင္၏ ေခၚေဆာင္သြားမႈျဖင့္ ဘုရားေနာက္ေတာ္ပါးမွ ေက်ာင္းေတာ္အထိ ေရာက္ရွိသြားခဲ့ရၿပီး အစ္ကုိေတာ္ဘုရား၏ ေတာင္းဆုိခ်က္ျဖင့္ မျငင္းသာ မဆန္သာ ရဟန္းဘဝကုိ ေရာက္ရွိလာခဲ့ရသည့္ ရဟန္းေတာ္ တစ္ပါးျဖစ္၏။ သာသနာ့ေဘာင္တြင္ ရဟန္းဝတ္ေနခဲ့ရသည့္ အရွင္နႏၵသည္ အစ္ကုိေတာ္ဘုရားကုိ ေၾကာက္ခ်စ္႐ုိေသသျဖင့္သာ ရဟန္းဝတ္ေနခဲ့ရေသာ္လည္း ရဟန္းတရား အားထုတ္မႈတြင္ကား စိတ္ဝင္းစားမႈ မရွိလွေပ၏။ ထုိအရွင္၏ စိတ္ထဲတြင္ အၿမဲမျပတ္ စဲြက်န္ထပ္ေနသည္ကား ဘုရားေနာက္ပါးမွ ေက်ာင္းေတာ္သုိ႔အသြား အမွာေတာ္ပါးလုိက္သည့္ ႏွမေတာ္ ဇနပဒကလ်ာဏီ၏ “အရွင့္သား အျမန္ျပန္ခဲ့ေနာ္” ဟူသည့္ စကားေတာ္ပင္ ျဖစ္ပါ၏။ နႏၵရဟန္း၏စိတ္ကုိ ကိေလသာ စကား၊ ကိေလသာ အသံမ်ားက အၿမဲႏွိပ္စက္ေနသျဖင့္ တရားအားထုတ္ေနေသာ္လည္း အရွင္နႏၵ တရားမရႏုိင္ဘဲ ျဖစ္ေနခဲ့ေပ၏။

ညီေတာ္နႏၵ၏ အျဖစ္ကုိ သိရွိေတာ္မူေနသည့္ ရွင္ေတာ္ဘုရားသည္ တစ္ေန႔တြင္ နႏၵရဟန္းကုိေခၚကာ တန္ခုိးေတာ္ျဖင့္ နတ္ျပန္သုိ႔ ၾကြေတာ္မူေလ၏။ နတ္ျပည္နတ္နန္းသုိ႔ ၾကြရာလမ္းခရီး၌ မီးေလာင္ျပင္ ေတာအုပ္တစ္ခုတြင္ ထုိင္ေနသည့္ ေမ်ာက္အုိမတစ္ေကာင္ကုိ ေတြ႕သျဖင့္ ဘုရားရွင္က အရွင္နႏၵအား “ဤေမ်ာက္မႏွင့္ ဇနပဒကလ်ာဏီ မည္သူက အလွသာသနည္း” ဟု ေမးေတာ္မူရာ နႏၵမင္းသားမွာ “ႏိႈင္းမွႏႈိင္းရက္ေပျခင္း” ဟု ယူႀကဳံးမရ ျဖစ္ခဲ့ရေသး၏။ တစ္ဖန္နတ္ျပည္သုိ႔ ေရာက္ျပန္သည့္ အခါတြင္လည္း နတ္သမီးမ်ားကုိျပကာ ရွင္ေတာ္ဘုရားက နႏၵရဟန္းအား “ဤနတ္သမီးမ်ားႏွင့္ ဇနပဒ မည္သူက ပုိလွသနည္း” ဟု ေမးေတာ္မူသည့္ အခါတြင္ကား နႏၵရဟန္းမွာ “နတ္သမီးမ်ား၏ အလွႏွင့္ယွဥ္လ်င္ သူ၏ႏွမ ဇနပဒမွာ လမ္းတြင္ေတြ႕ခဲ့ရသည့္ ေမ်ာက္အုိမႏွင့္သာ တူေပေတာ့သည္”ဟု ျပန္လည္ေျဖၾကားခဲ့ေလ၏။ ေနာက္ဆုံးတြင္ ဘုရားရွင္က အရွင္နႏၵအား နတ္သမီးမ်ားျဖင့္ မက္လုံးေပးကာ တရားအလုပ္ကုိ ႀကိဳးစားအားထုတ္ေစသျဖင့္ အရွင္နႏၵ ရဟႏၲာ ျဖစ္သြားခဲ့ေလေတာ့၏။

ဘုရားေက်ာင္းေတာ္တြင္ ညီေတာ္ရဟန္း၏ အေၾကာင္းႏွင့္ပတ္သက္၍ သံဃာေတာ္မ်ား၏ စကားဝုိင္းမွာ အထူးအဆန္း ျဖစ္ေနခဲ့၏။ အရွင္နႏၵ၏စိတ္တြင္ ဇနပဒကလ်ာဏီ မွာၾကားလုိက္သည့္ စကားကုိသာ ၾကားေယာင္ေနၿပီး တရားအားမထုတ္ႏုိင္ ျဖစ္ခဲ့ရျခင္း အေၾကာင္းႏွင့္ ပတ္သက္၍လည္း ရဟန္းေတာ္အခ်င္းခ်င္း ေဆြးေႏြးခဲ့ၾက၏။ ထုိ႔အျပင္ ယင္းအေၾကာင္းႏွင့္ ပတ္သက္၍လည္း ရဟန္းေတာ္မ်ားက ဘုရားရွင္ကုိ ေလွ်ာက္ထားၾက၏။ ထုိ႔ေၾကာင့္ ဘုရားရွင္က “မေကာင္းသျဖင့္ မုိးထားအပ္သည့္ အိမ္ကုိ မုိးေရသည္ ထုိးေဖာက္ဝင္ေရာက္ႏုိင္သကဲ့သုိ႔ ဘာဝနာျဖင့္ ေကာင္းစြာထုံလႊမ္းထားျခင္း မရွိသည့္ စိတ္ကုိ ရာဂသည္ ထုိးေဖာက္ဝင္ေရာက္ႏုိင္၏” (ဓမၼပဒ၊ ယမကဝဂ္၊ နႏၵမေထရ္ဝတၳဳ) စသည့္ အထက္ပါ တရားစကားကုိ ေဟာၾကားေတာ္မူခဲ့ျခင္း ျဖစ္ပါ၏။

ဤေဒသနာေတာ္အရ စိတ္၏ဆန္းၾကယ္မႈကုိ ေကာင္းစြာေတြ႕ၾကရမည္ ျဖစ္ပါ၏။ စိတ္ကုိေကာင္းစြာ မထိန္းသိမ္းႏုိင္သျဖင့္ ကိေလသာ အပူမီး ေလာင္ၿမိဳက္ၾကရသည့္ အျဖစ္ကုိ သတိျပဳမိၾကမည္ ျဖစ္ပါ၏။ စိတ္၏ေတြးေတာ ႀကံစည္မႈ မေနာကံ၏ အေရးပါမႈကုိ အေလးဂ႐ု ျပဳမိၾကမည္ ျဖစ္၏။ အမွန္အားျဖင့္ စိတ္သာမဟုတ္ ပုထုဇဥ္ ပုဂၢိဳလ္မ်ား ျပဳလုပ္ေလ့ရွိၾကသည့္ ကုိယ္အမူအရာ၊ ႏႈတ္အမူအရာ စသည့္ အမူအရာမ်ားသည္ အားလုံးအေရးပါသည္သာ ျဖစ္ပါ၏။ မေနာကံသည္ အေရးပါသည္ဟုဆုိေသာ္လည္း စင္စစ္ အမူအရာတုိင္းသည္ အားလုံးအေရးပါသည္သာ ျဖစ္ပါ၏။ ကုိယ္ႏႈတ္ႏွလုံး သုံးမ်ိဳးလုံးတြင္ သတိမယွဥ္ႏုိင္ပါက အကုသုိလ္ ကိေလသာ ျဖစ္ဖြယ္မ်ား ရွိေနတတ္သျဖင့္ ထုိအမူအရာမ်ားကုိ အထူးထိန္းသိမ္း ေစာင့္ေရွာက္ရန္လည္း လုိအပ္လွ၏။ ထုိသုိ႔မဟုတ္ပါက မိမိတုိ႔ ျပဳလုပ္ၾကသည့္ အမူအရာတုိင္းတြင္ အကုသုိလ္ ကိေလသာမ်ား အျဖစ္မ်ားေနၾကမည္သာ ျဖစ္ပါ၏။

ဗုဒၶစာေပမ်ားတြင္ ထုိကုိယ္ႏႈတ္စိတ္ အမူအရာမ်ားကုိ သီလ၊ သမာဓိ၊ အက်င့္တရားမ်ားျဖင့္ ထိန္းသိမ္းေစာင့္ေရွာက္ႏုိင္ေၾကာင္း ဖြင့္ဆုိရွင္းျပၾက၏။ ကုိယ္အမူအရာ၊ ႏႈတ္အမူအရာမ်ားအား ထိန္းသိမ္းေစာင့္ေရွာက္ႏုိင္ရန္ ကုိယ္က်င့္သီလကုိ အထူးျပဳ ေစာင့္ထိန္းၾကရမွာ ျဖစ္သကဲ့သုိ႔ စိတ္အမူအရာ အေတြးအႀကံမ်ားကုိ ထိန္းသိမ္းေစာင့္ေရွာက္ႏုိင္ရန္ ဘာဝနာအက်င့္ကုိ က်င့္ႀကံအားထုတ္ရမွာ ျဖစ္ပါ၏။ သီလေစာင့္ထိန္းျခင္းသည္ ကုိယ္ႏွင့္ႏႈတ္ကုိ အကုသုိလ္၊ အျဖစ္နည္းေစရန္၊ ဒုစ႐ုိက္အမႈ မက်ဴးလြန္မိေစရန္ ထိန္းသိမ္း ေစာင့္ေရွာက္ျခင္းျဖစ္ၿပီး တရားဘာဝနာ က်င့္ႀကံအားထုတ္ျခင္းသည္ စိတ္အမူအရာ မေနာကံကုိ ကိေလသာအေတြးမ်ား၏ ထုိးေဖာက္ဝင္ေရာက္ ႏွိပ္စက္ျခင္းမွ ကာကြယ္ရန္ ထိန္းသိမ္းေစာင့္ေရွာက္ျခင္း ျဖစ္၏။ အထူးသျဖင့္ စိတ္သည္ အလြန္ထိန္းသိမ္း ေစာင့္ေရွာက္ရန္ ခက္လွသျဖင့္ ထုိစိတ္ကုိ ကိေလသာရန္မ်ား၏ တုိက္ခိုက္ႏွိပ္စက္ျခင္းမွ ကာကြယ္ႏုိင္ရန္ ဘာဝနာအလုပ္ကုိ အားထုတ္ေစျခင္း ျဖစ္၏။

ေသခ်ာေတြးၾကည့္လွ်င္ စိတ္၏ အကုသုိလ္ ကိေလသာမ်ားတြင္ အျဖစ္မ်ားေနသည့္ သေဘာကုိ မိမိတုိ႔ ေနထုိင္က်င္လည္ေနသည့္ ဘဝမ်ားတြင္ အခ်ိန္မေရြး ေတြ႕ႏုိင္ၾကမည္ ျဖစ္ပါ၏။ တစ္ေယာက္တည္း ရွိေနလွ်င္လည္း တစ္ေယာက္တည္း ရွိေနသည့္အေလ်ာက္၊ အမ်ားႏွင့္ ရွိေနလွ်င္လည္း အမ်ားႏွင့္ ရိွေနသည့္အေလ်ာက္၊ အာ႐ုံတစ္ခုခုေနာက္ကုိ စိတ္က လုိက္မိေနလွ်င္လည္း လုိက္မိေနသည့္အေလ်ာက္ စသျဖင့္ အကုသုိလ္မ်ား ကိေလသာ တရားမ်ားက အခ်ိန္မေရြး ျဖစ္ေနတတ္သည့္ သေဘာရွိေနသည္ကုိ ေတြ႕ရမည္ ျဖစ္ေပ၏။ ထုိသုိ႔ အလြယ္တကူ ျဖစ္တတ္သည္ အကုသုိလ္ ကိေလသာတရားမ်ား အလြယ္တကူ မျဖစ္ေပၚေစရန္ ရည္ရြယ္၍ ဂုဏ္ေတာ္ပြားျခင္း၊ ေမတၱာပြားျခင္း၊ ပရိတ္ပ႒ာန္း ရြတ္ဖတ္သရဇၥ်ာယ္ျခင္း စသည့္ သမထအက်င့္၊ ႐ုပ္နာမ္တုိ႔၏ အျဖစ္အပ်က္ကုိ အရွိအတုိင္း သိမွတ္ေပးျခင္း ဝိပႆနာအက်င့္ တုိ႔ကုိ က်င့္ႀကံအားထုတ္ကာ စိတ္အစဥ္ကုိ ထိန္းသိမ္းေစာင့္ေရွာက္ ေပးရျခင္း ျဖစ္၏။ သုိ႔ပါလ်က္ တစ္ခါတရံ ဘုရားရွိခုိးရင္း၊ တရားမွတ္ရင္း၊ ဂုဏ္ေတာ္ပြားရင္းျဖင့္ပင္ အကုသုိလ္တရား၊ ကိေလသာ တရားမ်ားက ျဖစ္တတ္ၾကေပေသး၏။ မည္သုိ႔ဆုိေစ မလုပ္သည္ႏွင့္စာလွ်င္ လုပ္ေနျခင္းက ကိေလသာရန္မ်ားကုိ ကာကြယ္ေပးေနျခင္း ျဖစ္သျဖင့္ က်င့္ႏုိင္သမွ် က်င့္ႀကံေနၾကရမည္သာ ျဖစ္ပါ၏။

ဆုိလုိသည္မွာ သမထအက်င့္၊ ဝိပႆနာ အက်င့္မ်ားျဖင့္ ထိန္းသိမ္းေစာင့္ေရွာက္ ထားျခင္းမရွိသည့္ စိတ္သည္ ရာဂစသည့္ ကိေလသာတရားမ်ား၏ ထုိးေဖာက္ဝင္ေရာက္ ႏွိပ္စက္ျခင္းကုိ အလြယ္တကူ ခံရတတ္သည့္ သေဘာရွိသျဖင့္ မိမိတုိ႔၏ စိတ္ကုိ ဘာဝနာအက်င့္ တစ္ခုခုျဖင့္ အၿမဲမျပတ္ ထုံလႊမ္းကာကြယ္ ထားသင့္ေၾကာင္း ဆုိလုိရင္း ျဖစ္ပါ၏။ မေကာင္းသျဖင့္ မုိးထားအပ္သည့္ အိမ္ကုိ မုိးေရးေပါက္သည္ အလြယ္တကူ ဝင္ေရာက္ထုိးေဖာက္ႏုိင္သကဲ့သုိ႔ ဘာဝနာအက်င့္ တစ္ခုခုျဖင့္ ထုံးလႊမ္းထားျခင္း မရွိသည့္ စိတ္ကုိ ရာဂတရားသည္ အလြယ္တကူ ထုိးေဖာက္ဝင္ေရာက္ ႏွိပ္စက္တတ္သည့္ သေဘာကုိ သတိျပဳ ဆင္ျခင္ကာ ထုိသုိ႔ မျဖစ္ေစရန္ မိမိတုိ႔၏ စိတ္ကုိ တရားအလုပ္ က်င့္ႀကံအားထုတ္ျခင္းျဖင့္ ကိေလသာရန္မွ ကာကြယ္ႏုိင္ရန္ ႀကိဳးစားသင့္ေၾကာင္း သိေစလုိရင္း ျဖစ္ပါ၏။

ထုိ႔ေၾကာင့္ ကိေလသာ တရားဟူသည္ အခ်ိန္မေရြး၊ ေနရာမေရြး၊ အရြယ္မေရြး ဝင္ေရာက္ႏွိပ္စက္တတ္သည့္ သေဘာရွိသျဖင့္ သတိမျပဳမိပါက အမူအရာတုိင္းတြင္ အကုသုိလ္ ျဖစ္တတ္သည့္ သေဘာရွိသည္ကုိ သတိျပဳဆင္ျခင္ကာ အေရးႀကီးဆုံးျဖစ္သည့္ မိမိတို႔၏ စိတ္ကုိ ရာဂစသည့္ ကိေလသာတရားမ်ား၏ ထုိးေဖာက္ဝင္ေရာက္ ႏွိပ္စက္မႈမ်ားမွ ကာကြယ္ႏုိင္ရန္ သမထဘာဝနာ၊ ဝိပႆနာ ဘာဝနာ တစ္ခုခုကုိ အၿမဲမျပတ္ပြားထုံးႏုိင္ေအာင္ ႀကိဳးစားၾကပါဟု တုိက္တြန္းရင္း ခႏၶာအိမ္ လုံၿခဳံေရးအတြက္ စိတ္အမုိးကုိ ေကာင္းေအာင္မုိးၾကဖုိ႔ ဘုရားတရား အငွါးပြား၍ အသိေပးစကား ပါးလုိက္ရပါသည္။

" မနာပဒါယီ "

နေမာ ဗုဒၶႆ

မင္းကြန္းဆရာေတာ္ႀကီး