နဲနဲေလးေတာ့ လဲြေနတယ္ (၁၉)...

ဝါတြင္းကာလနဲ႔ အိမ္ေထာင္ျပဳျခင္း
ျမန္မာဗုဒၶဘာသာ အမ်ားစု လဲြေနတတ္တဲ့ အ႐ုိးစဲြေနတဲ့ အလဲြေတြထဲမွာ ဝါတြင္းကာလနဲ႔ ပတ္သက္တဲ့ အလဲြေလးေတြလည္း ရွိေနျပန္ပါတယ္။ ဝါတြင္းကာလ ဘာမလုပ္ရ၊ ညာမလုပ္ရ စတဲ့အေျပာအဆုိ အမွတ္မွား အလဲြေတြၾကားထဲက ၀ါတြင္းကာလ အိမ္ေထာင္မျပဳရ ဆုိတဲ့အခ်က္ကလည္း ေတာ္ေတာ္က်ယ္က်ယ္ ျပန္႔ျပန္႔ျဖစ္ေနတဲ့ အလဲြတစ္ခု ျဖစ္ပါတယ္။ ၀ါမ၀င္ခင္ အိမ္ေထာင္ျပဳမွ ျဖစ္မယ္၊ ၀ါကၽြတ္မွ အိမ္ေထာင္ျပဳၾကမယ္ဆုိတဲ့့ အ႐ုိးစဲြေနတဲ့ ဒီအခ်က္အေပၚမွာ မ်က္ေမွာက္ေခတ္လူငယ္ အေတာ္မ်ားမ်ား ဘ၀င္မက် ျဖစ္လာၾကတာကုိ ေတြ႕ရပါတယ္။ ၀ါတြင္းကာလ အိမ္ေထာင္မျပဳရ ဆုိတဲ့ ဒီအယူအဆဟာ ဘုရားရွင္ေဟာၾကားေတာ္မူ၊ သတ္မွတ္ေတာ္မူခဲ့တာလားလုိ႔ ေမးလာသူေတြလည္း ရွိပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ဒီေနရာမွာ ဝါတြင္းကာလ အိမ္ေထာင္ျပဳျခင္းနဲ႔ ပတ္သက္တဲ့ အေၾကာင္းကုိလည္း နည္းနည္းေလးေတာ့ လဲြေနတတ္တဲ့ အလဲြတစ္ခုအျဖစ္ တင္ျပရန္ အေၾကာင္းဖန္လာခဲ့ျပန္ပါတယ္။

တကယ္ေတာ့ ၀ါတြင္းဆုိတဲ့ အေခၚအေ၀ၚဟာ ရဟန္းေတာ္မ်ား ၀ါဆုိ၀ါကပ္ျပဳရမယ္ ဆုိတဲ့ ၀ိနည္းဥပေဒ ပညတ္သတ္မွတ္ၿပီးခ်ိန္မွသာ ရဟန္းေတာ္မ်ား ၀ါဆုိ၀ါကပ္ျပဳေနတဲ့ သုံးလတာကာလကုိ ရည္ရြယ္ၿပီး ေခၚေ၀ၚသုံးစဲြၾကတဲ့ ေ၀ါဟာရျဖစ္ပါတယ္။ ဒီ၀ါတြင္းဟာ လူေတြအတြက္ေတာ့ မုိးတြင္းကာလပါပဲ။ ရဟန္းေတာ္မ်ား ၀ါတြင္းသုံးလကာလပတ္လုံး တစ္ျခားတစ္ေနရာသုိ႔ ၾကြေရာက္ေတာ္မမူဘဲ ကုိယ္၀ါဆုိရာ ေက်ာင္းတုိက္အရာမ္တြင္းမွာပဲ ေနထုိင္သီတင္းသုံးၾကဖုိ႔ သတ္မွတ္ထားတဲ့ ၀ိနည္းဥပေဒဟာ ၀ါတြင္းကာလမွာ အိမ္ေထာင္မျပဳရဘူးဆုိတဲ့ လူေတြၾကားမွာ ျဖစ္ေနတဲ့ အခ်က္နဲ႔ ဘာမွမသက္ဆုိင္ပါဘူး။ ဘယ္သူကဘယ္လုိ စတင္ခဲ့တယ္၊ ဘယ္တုန္းကစၿပီး ေပၚေပါက္ခဲ့တယ္ဆုိတာကုိ အတိအက် ေျပာလုိ႔မရတဲ့ ၀ါတြင္းကာလ အိမ္ေထာင္မျပဳရ ဆုိတဲ့ ဒီယုံၾကည္ခ်က္ဟာ ဘုရားေဟာ မဟုတ္တာကေတာ့ ေသခ်ာပါတယ္။ ပိဋကတ္မွာ ပါတဲ့အခ်က္လည္း မဟုတ္ပါဘူး။ ၀ါတြင္းကာလမွာ အိမ္ေထာင္မျပဳရဘူးဆုိတဲ့ သတ္မွတ္ခ်က္ေတြ ရွိတယ္ဆုိရင္ ၀ါဆုိဖုိ႔ ပညတ္ခ်က္ေတြ မသတ္မွတ္ခ်ိန္တုန္းက ဘယ္လုိသတ္မွတ္ၾကသလဲဆုိတာ စဥ္းစားစရာပါ။ ဘုရားရွင္အေနနဲ႔ ၀ါဆုိဖုိ႔ ၀ိနည္းဥပေဒ သတ္မွတ္ခ်ိန္ဟာ ဘုရားျဖစ္ေတာ္မူၿပီး ႏွစ္ေပါင္းႏွစ္ဆယ္ေက်ာ္ေနာက္ပုိင္းမွ ေပၚေပါက္ခဲ့တာပါ။ ၀ါတြင္းကာလနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး ဘုရားရွင္ဟာ ရဟန္းေတာ္မ်ားအတြက္သာ သီးသန္႔၀ိနည္း ဥပေဒထားကာ ပညတ္ခ်က္ပဲရွိပါတယ္။ လူေတြအတြက္ ၀ါတြင္းကာလမွာ ဘာမလုပ္ရဘူး၊ ဘယ္မသြားရဘူး စတဲ့ ဥပေဒ သတ္မွတ္ခ်က္ မရွိပါဘူး။ တစ္ခုေတာ့ရွိတယ္ ဥပုသ္ေန႔ေတြမွာ ဥပုသ္သီလေစာင့္ ေစလုိတဲ့ ေဟာၾကားခ်က္အခ်ိဳ႕ရွိပါတယ္။ ဒါကလည္း ၀ါတြင္းကာလမွ မဟုတ္ပါဘူး။ ၀ါတြင္းမဟုတ္တဲ့ အခ်ိန္ေတြမွာလည္း ဥပုသ္ေန႔မ်ားမွာ ဥပုသ္သီလေစာင့္လုိ႔ ရပါတယ္။

ဘုရားရွင္ဟာ လူေတြအတြက္ ကာမဂုဏ္အာ႐ုံမ်ား နည္းေအာင္၊ ကိေလသာမ်ားပါးေအာင္ က်င့္ႀကံေနထုိင္ၾကဖုိ႔သာ ေဟာၾကားေလ့ရွိပါတယ္။ ဘယ္အခ်ိန္မွာ အိမ္ေထာင္မျပဳရ၊ ျပဳရင္ဘာျဖစ္မယ္ဆုိတဲ့ အထူးတလည္ ေဟာၾကားသတ္မွတ္ခ်က္ မရွိပါဘူး။ သာသနာ့၀န္ထမ္းမ်ားကုိေတာ့ အိမ္ေထာင္မျပဳရ၊ ကာမဂုဏ္ေမထုန္ မမွီ၀ဲရဆုိတာကုိေတာ့ အထူးသတ္မွတ္ ပညတ္ေတာ္မူပါတယ္။ ဒါ့အျပင္ အိမ္ေထာင္ေရးနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး ဘုရားရွင္ အထူးေဟာေတာ္မူတဲ့အခ်က္က အိမ္ေထာင္ျပဳၿပီး ေနာက္ပုိင္း အိမ္ေထာင္ေရးကုိ ဘယ္လုိအဆင္ေျပေအာင္ ေနထုိင္ရမယ့္အခ်က္နဲ႔ အိမ္ေထာင္ျပဳသူ လင္ေယာက်္ား ဇနီးမယားတုိ႔ လုိက္နာက်င့္ႀကံရမယ့္ တာ၀န္မ်ား၊ အိမ္ေထာင္ေရးကုိ ထိခုိက္ပ်က္ျပားေစမယ့္အျပင္ သံသရာပါ ဒုကၡေရာက္ေစမယ့္ အိမ္ေထာင္ေရး ေဖာက္ျပန္မႈမ်ားကုိ မျပဳလုပ္ၾကဖုိ႔ ပညတ္သတ္မွတ္ေတာ္ မူေပးတဲ့ အခ်က္ပဲျဖစ္ပါတယ္။ ဘယ္အခ်ိန္မွာ အိမ္ေထာင္ျပဳရမယ္၊ ဘယ္အခ်ိန္မွာ အိမ္ေထာင္မျပဳရဘူး ဆုိတဲ့အခ်က္ မဟုတ္ပါဘူး။

ဒီလုိဆုိရင္ ဘုရားေဟာမဟုတ္တဲ့ ဒီ၀ါတြင္းကာလ အိမ္ေထာင္မျပဳရဆုိတဲ့ သတ္မွတ္ခ်က္ဟာ ျမန္မာျပည္မွာ ဘာေၾကာင့္ ေလးေလးနက္နက္ ရွိေနၾကတာလဲလုိ႔ ေမးစရာ ရွိပါတယ္။ ဒီအခ်က္ကေတာ့ ေရွးအစဥ္လာကတည္းက အ႐ုိးစဲြလာခဲ့တဲ့ အခ်က္ေတြျဖစ္ႏုိင္ပါတယ္။ ေရွးကလူႀကီးသူမမ်ားဟာ ဘုရားသာသနာကုိ အလြန္သတ္၀င္ ယုံၾကည္ၾကၿပီး ဘာသာေရးကုိ အထူးအေလးထားတဲ့ သူမ်ားျဖစ္ၾကပါတယ္။ ရဟန္းေတာ္မ်ား ၀ါတြင္းကာလ ၀ါဆုိ၀ါကပ္ျပဳၾကတဲ့ အခ်ိန္မွာ ဗုဒၶဘာသာ၀င္ေတြျဖစ္တဲ့ လူေတြအေနနဲ႔လည္း ကာမဂုဏ္အာ႐ုံမ်ားနဲ႔ ဆက္စပ္ေနတဲ့ ဒီအိမ္ေထာင္ျပဳ သားေမြးျခင္း ကိစၥမ်ားကုိ မလုပ္ၾကဘဲ တစ္ႏွစ္ပတ္လုံး အလုပ္မ်ားနဲ႔သာ အခ်ိန္ကုန္ေနၿပီး မုိးတြင္းကာလမွာသာ အနားရၾကတဲ့ အခ်ိန္ေလးမွာ ကုသုိလ္ေကာင္းမႈမ်ား မ်ားမ်ားလုပ္ျဖစ္ၾကဖုိ႔ ႀကိဳးစားအားထုတ္ရင္း ၀ါတြင္းကာလမွာ အိမ္ေထာင္ျပဳျခင္းကုိ အထူးတလည္ မျပဳလုပ္ၾကျခင္း ျဖစ္ႏုိင္ပါတယ္။ ေနာက္တစ္ခ်က္ စဥ္းစားမိတာက ၀ါတြင္းကာလဟာ မုိးရာသီကာလ ျဖစ္တဲ့အတြက္ မဂၤလာအခမ္းအနားမ်ား က်င္းပျပဳလုပ္ဖုိ႔အတြက္ မိုးအဆက္မျပတ္ရြာမႈက အခက္အခဲျဖစ္ေစႏုိင္တဲ့ အေၾကာင္းတစ္ခုျဖစ္ေစသလုိ မုိးရာသီကာလ သီးႏွံစပါး စုိက္ပ်ိဳးထားခ်ိန္မ်ားျဖစ္လုိ႔ စား၀တ္ေနေရးအရလည္း အခက္အခဲ ျဖစ္ႏုိင္တဲ့အခ်က္ေၾကာင့္လည္း ျဖစ္ႏုိင္ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ မုိးတြင္ကာလ အိမ္ေထာင္ျပဳျခင္းကုိ မျပဳလုပ္ၾကဘဲ ေရွာင္ၾကဥ္ၾကတာျဖစ္ႏုိင္ပါတယ္။ ဒီအစဥ္အလာမ်ားဟာ အခုေခတ္ေရာက္လာတဲ့ အခါမွာေတာ့ ေဗဒင္ယၾတာ ဓာတ္႐ုိက္ဓာတ္ဆင္ ဆရာမ်ားရဲ႕ လက္ခ်က္ေၾကာင့္ ၀ါတြင္းကာလ အိမ္ေထာင္ျပဳရင္ပဲ တစ္ခုခုျဖစ္ႏုိင္သလုိ၊ အိမ္ေထာင္ေရးပဲ မတည္ၿမဲေတာ့သလုိ၊ တစ္ခုခုပဲ ထျဖစ္ေတာ့မလုိ ေျပာဆုိေဟာေျပာလာၾကရာက ၀ါတြင္းကာလ အိမ္ေထာင္မျပဳရဆုိတဲ့ အစဥ္အလာ ယုံၾကည္မႈႀကီးက လႊမ္းမုိးသက္ေရာက္ လာခဲ့ၾကတာလည္း ျဖစ္ႏုိင္ပါတယ္။

တကယ္ေတာ့ ဘယ္အခ်ိန္ အိမ္ေထာင္ျပဳျပဳ အိမ္ေထာင္ျပဳသူ ႏွစ္ဦးရဲ႕ အေနအထားကုိလုိက္ၿပီး အိမ္ေထာင္ေရး အဆင္ေျပမႈ မေျပမႈဆုိတာ ျဖစ္ၾကတာပါ။ ၀ါတြင္းကာလ အိမ္ေထာင္ျပဳမိလုိ႔ အိမ္ေထာင္ေရး အဆင္ေျပမႈ မေျပမႈ ျဖစ္ရတယ္ဆုိတာမ်ိဳး မရွိပါဘူး။ ၀ါပမွာ အိမ္ေထာင္ျပဳသူေတြလည္း အိမ္ေထာင္ေရး ျပႆနာေတြ အမ်ားႀကီး ရွိေနၾကပါတယ္။ အဓိကကေတာ့ တာ၀န္ကုိယ္စီေက်ပြန္ၿပီး အက်င့္သီလ ေကာင္းမြန္ေနမႈကသာ အဓိကျဖစ္ပါတယ္။ ဘယ္အခ်ိန္ အိမ္ေထာင္ျပဳမႈက အဓိကမက်ပါဘူး။ ေသခ်ာတာကေတာ့ ဘုရားရွင္အေနနဲ႔ ၀ါတြင္းကာလ အိမ္ေထာင္ မျပဳရဘူးဆုိတဲ့ အခ်က္ကုိ လုံး၀ေဟာၾကားေတာ္ မမူဘူးဆုိတဲ့ အခ်က္ကေတာ့ အေသအခ်ာပဲ ျဖစ္ပါတယ္။

ဒီေနရာမွာ ၀ါတြင္းကာလ အိမ္ေထာင္မျပဳျခင္းကုိ ဘုရားေဟာလုိ႔ မျပဳတာလုိ႔ မမွတ္ၾကဘဲ ၀ါတြင္းကာလ အခုိက္အတန္႔ေလးမွာ ကိေလသာ အာ႐ုံကာမဂုဏ္မ်ား နည္းေနေစဖုိ႔နဲ႔ ကုသုိလ္ေကာင္းမႈမ်ား မ်ားမ်ားလုပ္ခြင့္ ရေစဖုိ႔ အိမ္ေထာင္ျပဳျခင္းကုိ မျပဳၾကျခင္း ျဖစ္တယ္လုိ႔ လက္ခံယုံၾကည္လုိက္ၾကရင္ အလြန္ေကာင္းပါတယ္။ ေသခ်ာတာကေတာ့ ၀ါတြင္းကာလမွာ လူေတြလည္း အိမ္ေထာင္မျပဳရ၊ ေမထုန္မျပဳရ၊ ရွစ္ပါးသီလပဲ ေဆာက္တည္ၿပီး ေနရမယ္ဆုိတဲ့ သတ္မွတ္ေဟာၾကားခ်က္ မရွိပါဘူးဆုိတာပါ။ မိမိတုိ႔အေနျဖင့္ ၀ါတြင္းကာလ အိမ္ေထာင္ျပဳလုိကလည္း ျပဳႏုိင္ၾကပါတယ္။ ၀ါတြင္းကာလ အိမ္ေထာင္ျပဳလုိ႔ အပါယ္ငရဲ လားရတယ္ဆိုတာ မရွိပါဘူး။ အိမ္ေထာင္က်ၿပီး အိမ္ေထာင္ေရးေဖာက္ျပန္လုိ႔ ကာေမသုမိစၧာစာရကံ က်ဴးလြန္လုိ႔ အပါယ္ငရဲ လားရတာပဲ ရွိပါတယ္။

ဒါေၾကာင့္ ၀ါတြင္းကာလနဲ႔ အိမ္ေထာင္ျပဳျခင္းသည္ ဘာမွမသက္ဆုိင္တဲ့အတြက္ ဘုန္းႀကီးေတြရဲ႕ ၀ါဆိုခ်ိန္ေၾကာင့္ တုိ႔ေတြအိမ္ေထာင္ျပဳေရးကုိ ထိခုိက္တယ္ဆုိတာ မေတြးၾကဖုိ႔နဲ႔ဲ အိမ္ေထာင္ျပဳလုိက ၀ါတြင္း၀ါပ အဓိကမက်ဘဲ အိမ္ေထာင္က်ၿပီး ေနာက္ပုိင္းအိမ္ေထာင္ရွင္ႏွစ္ဦးတုိ႔ရဲ႕ တာ၀န္ေက်မႈနဲ႔ အိမ္ေထာင္ေရး မေဖာက္ျပန္မႈကသာ အဓိကက်ပါေၾကာင္း ထပ္ေလာင္းေျပာဆုိရင္း လဲြေနတတ္တဲ့ အလဲြတစ္ခုအျဖစ္ တင္ျပလုိက္ရပါတယ္။

Read more »

ပစၥည္းသခၤါရ၊ လူသခၤါရ…

“ရဟန္းတုိ႔ သင္တုိ႔အား ေနာက္ဆုံးမိန္႔မွာေတာ္မူခဲ့အ့ံ။
ျပဳျပင္ေပးရေသာ သခၤါရတရားတုိ႔သည္ ပ်က္စီးျခင္းသေဘာရွိကုန္၏။
မေမ့မေလ်ာ့ေသာ သတိတရားျဖင့္ ကိစၥၿပီးေအာင္ အားထုတ္ၾကကုန္ေလာ့”

(ေဂါတမျမတ္စြာဘုရား)


ျမန္မာဗုဒၶဘာသာ အေတာ္မ်ားမ်ားသည္ သခၤါရဟု ဆုိလုိက္လ်င္ မၿမဲျခင္းဟု ေယဘုယ် အဓိပၸါယ္ နားလည္းထားတတ္၏။ ထုိ႔ေၾကာင့္လည္း ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ ေနာက္ဆုံးေတာ့ အားလုံးဟာ သခၤါရပါပဲဟု ေျပာဆုိေလ့ရွိတတ္ၾက၏။ စင္စစ္ မၿမဲျခင္းဟူသည္ သခၤါရမဟုတ္၊ အနိစၥသာျဖစ္၏။ ဗုဒၶဘာသာအမ်ား ေျပာဆုိသုံးႏႈန္းၾကသည့္ ထုိသခၤါရဟူေသာ ပါဠိစကားလုံး၏ တုိက္႐ုိက္အဓိပၸါယ္မွာ ျပဳျပင္စီရင္ျခင္းဟု အဓိပၸါယ္ရ၏။ သက္ရွိသက္မဲ့အားလုံးသည္ ျပဳျပင္စီရင္ထားသည့္ အရာမ်ားျဖစ္သျဖင့္လည္း သခၤါရဟု ဆုိျခင္းျဖစ္၏။ ပစၥည္းဝတၳဳသည္လည္း ျပဳျပင္ေပးရသကဲ့သုိ႔ ပုဂၢိဳလ္သတၱဝါသည္လည္း ျပဳျပင္ေပးရ၏။ မျပဳျပင္ေပးလွ်င္ ပုိ၍ပင္ အဆုိးတြင္သြားမည္ ျဖစ္သျဖင့္ ျပဳျပင္ေပးေနရျခင္း ျဖစ္၏။ ထုိသုိ႔ အၿမဲမျပတ္ ျပဳျပင္ေပးေနရသျဖင့္ သက္ရွိသက္မဲ့ အားလုံးတုိ႔သည္ ျပဳျပင္စီရင္ေပးေနရသည့္ သခၤါရတရားမ်ားသာ ျဖစ္သည္ဟု ဆုိျခင္းျဖစ္၏။ ပစၥည္းသခၤါရ လူသခၤါရဟု ဆုိ႐ုိးျပဳၾကျခင္း ျဖစ္၏။

သုိ႔ေသာ္ မည္မွ်ပင္ ျပဳျပင္စီရင္ေပးေသာ္လည္း ထုိသက္ရွိသက္မဲ့ အရာအားလုံးတုိ႔၏ အဆုံးသည္ ပ်က္စီးျခင္းလ်င္ နိဂုံးျဖစ္ေနျပန္သျဖင့္ “သေဗၺ သခၤါရာ အနိစၥာ - ျပဳျပင္စီရင္ထားသည့္ သခၤါရ တရားမွန္သမွ်သည္ နိစၥမဟုတ္၊ အနိစၥခ်ည္းသာ ျဖစ္သည္”ဟု သူေတာ္ေကာင္းမ်ားက မိန္႔ေတာ္မူၾကျခင္း ျဖစ္၏။ “ျပဳျပင္စီရင္ထားသည့္ အရာမ်ားသည္ အၿမဲမဟုတ္၊ မၿမဲျခင္းသေဘာသာ ျဖစ္သည္”ဟု ေျပာဆုိၾကျခင္း ျဖစ္၏။ ဗုဒၶဘုရားရွင္ ကုိယ္ေတာ္တုိင္ပင္ ေနာက္ဆုံးအခ်ိန္အထိ သခၤါရတရားမ်ား၏ ပ်က္စီးျခင္းသေဘာကုိ သတိေပးေတာ္မူကာ မေမ့မေလ်ာ့ေနၾကဖုိ႔ မိန္႔မွာေတာ္မူသြားခဲ့၏။ “ဝယဓမၼာ သခၤါရာ အပၸမာေဒန သမၸာေဒထ - သခၤါရ တရားတုိ႔သည္ ပ်က္စီးျခင္း သေဘာရွိသျဖင့္ မေမ့မေလ်ာ့ မေပါ့မဆေသာ သတိတရားျဖင့္ မိမိကုိယ္ကုိ ေကာင္းစြာထိန္းသိမ္း ေစာင့္ေရွာက္ၾကေလာ့” ဟု မွာေတာ္မူျခင္း ျဖစ္၏။

မွန္၏။ ဗုဒၶရွင္ေတာ္မိန္႔မွာေတာ္ မူသကဲ့သုိ႔ပင္ ျပဳျပင္စီရင္ထားသည့္ သခၤါရတရားမ်ားျဖစ္သည့္ သက္ရွိသက္မဲ့ အရာအားလုံးတုိ႔သည္ မည္မွ်ပင္ အေကာင္းဆုံးျဖစ္ေအာင္ ျပဳျပင္စီရင္ထားေသာ္လည္း အဆုံးတြင္ကား ပ်က္စီးျခင္းသာ နိဂုံးျဖစ္သြားၾကသည္ကုိ အားလုံးသတိျပဳမိၾကမည္ ျဖစ္၏။ မည္သူက မည္မွ်ပင္ စြမ္းအားရွိေနေသာ္လည္း ႐ုပ္ပုိင္းဆုိင္ရာမ်ား၏ ပ်က္စီးမႈ၊ ပုဂၢိဳလ္သတၱဝါမ်ား၏ ပ်က္စီးမႈကုိကား မပ်က္စီး၊ မေပ်ာက္ပ်က္ေအာင္ ဖန္တီးႏုိင္စြမ္း မရွိေသးသည္မွာ အေသအခ်ာပင္ ျဖစ္၏။ ထုိသုိ႔ ပ်က္စီးျခင္း တရားကုိ မပ်က္စီးေအာင္ ျပဳျပင္ႏုိင္သူသည္ အတိတ္ကလည္း မရွိခဲ့၊ ယခုလည္းမရွိေသး၊ ေနာင္လည္းရွိလာလိမ့္မည္ မဟုတ္ေပ။ သဘာဝဓမၼ ျဖစ္ေနသျဖင့္ ထုိသခၤါရတရားတုိ႔၏ ပ်က္စီးမႈကုိ မည္သူတစ္ဦးတစ္ေယာက္မွ် တာဆီးႏုိင္စြမ္း မရွိျခင္းလည္း ျဖစ္ပါေပ၏။

သိပၸံပညာမ်ား အလြန္တုိးတက္ ထြန္းကားပါသည္ဆုိေသာ ယေန႔ကမၻာႀကီးတြင္လည္း သိပၸံပညာရွင္မ်ားသည္ ႐ုပ္ပုိင္းဆုိင္ရာ အမ်ိဳးမ်ိဳးကုိ ေကာင္းသထက္ေကာင္းေအာင္ တီထြင္ၾကံဆ ဖန္တီးၾက၏။ မပ်က္စီးေအာင္ ႀကိဳးစားၾက၏။ သုိ႔ေသာ္ မည္သုိ႔ပင္ ႀကိဳးစားဖန္တီးပါေသာ္လည္း ထုိ႐ုပ္ပုိင္းဆုိင္ရာ ျပဳျပင္ဖန္တီးမႈမ်ားကုိ ထာဝရ မပ်က္စီးေအာင္ မည္သုိ႔မွ် ဖန္တီးႏုိင္စြမ္း မရွိျခင္းပင္ ျဖစ္၏။ ေသခ်ာသည္မွာ မည္သုိ႔ေသာ သိပၸံပညာရွင္မ်ိဳးပင္ ျဖစ္ပါေစ သခၤါရတရားမ်ားကိုသာ ဖန္တီးေနၾကျခင္း ျဖစ္သျဖင့္ ထုိသခၤါရတရားမ်ား၏ အဆုံးျဖစ္သည့္ ပ်က္စီးျခင္းသေဘာကုိ မလြန္ဆန္ႏုိင္ၾက၊ မပ်က္စီးေအာင္ မဖန္တီးႏုိင္ၾကျခင္း ျဖစ္၏။ သခၤါရ၏ သေဘာအမွန္သည္ အနိစၥသာ ျဖစ္ေနသျဖင့္လည္း နိစၥျဖစ္ေအာင္ မလုပ္ႏုိင္ၾကျခင္း ျဖစ္၏။

ထုိ႔အတူ ႐ုပ္နာမ္ႏွစ္ပါးႏွင့္ တည္ေဆာက္ထားသည့္ ပုဂၢဳိလ္သတၱဝါမ်ားသည္လည္း ကံတရားမ်ား၊ ခႏၶာမ်ားျဖင့္ ျပဳျပင္စီရင္ထားသည့္ သခၤါရတရားမ်ား ျဖစ္သျဖင့္ အၿမဲတည္တံ့ျခင္း နိစၥျဖစ္ေအာင္ ျပဳလုပ္ႏုိင္ျခင္း မရွိသည္ကုိ ေတြ႕ရ၏။ သက္ရွိမ်ားျဖစ္သည့္ ထုိပုဂၢိဳလ္သတၱဝါဟူေသာ သခၤါရတရားသည္လည္း ပင္ကုိယ္ကပင္ အျပဳျပင္ခံျဖစ္ေနသျဖင့္ မပ်က္စီး၊ မေပ်ာက္ပ်က္ေအာင္ ျပဳျပင္ႏုိင္စြမ္း မရွိျခင္းလည္း ျဖစ္၏။ မည္သူကျဖင့္ မည္မွ်အကုန္အက်ခံကာ မိမိကုိယ္ကုိ အမ်ိဳးမ်ိဳး ျပဳျပင္ျခင္း ျပဳၾကသည္ဟုဆုိေသာ္လည္း အဆုံးတြင္ကား ထုိျပဳျပင္သူမ်ားသည္ ပ်က္စီးျခင္းျဖင့္သာ နိဂုံးခ်ဳပ္သြားၾကသည္သာ ျဖစ္၏။

သခၤါရ၏ သေဘာတရားအမွန္ကုိ လက္ေတြ႕အားျဖင့္ အၿမဲမျပတ္ ေျပာင္းလဲျဖစ္ပ်က္ေနသည့္ ကမၻာႀကီးကုိ ၾကည့္လွ်င္ အလြယ္တကူ သိႏုိင္ေပ၏။ ယေန႔ကမၻာတြင္ သိပၸံပညာမ်ား တုိးတက္ထြန္းကားသည့္အေလ်ာက္ ပညာရွင္မ်ားက ထုိနည္းပညာမ်ားကုိ အသုံးျပဳကာ သက္ရွိျဖစ္သည့္ လူပုဂၢိဳလ္မ်ားကုိလည္း ခဲြစိပ္ကုသနည္း အမ်ိဳးမ်ိဳး၊ အစားထုိး ကုသနည္း အမ်ိဳးမ်ိဳး၊ ေဆြးဝါးအသုံးအေဆာင္ အမ်ိဳးမ်ိဳးျဖင့္ ျပဳျပင္ဖန္တီးၾကသကဲ့သုိ႔ သက္မဲ့ျဖစ္သည့္ အသုံးအေဆာင္ ပစၥည္းမ်ားကုိလည္း နည္းပညာအမ်ိဳးမ်ိဳးျဖင့္ ေကာင္းသထက္ ေကာင္းေအာင္တည္ထြင္ ဖန္တီးၾက၏။ သုိ႔ေသာ္ ထုိသုိ႔နည္းအမ်ိဳးမ်ိဳးျဖင့္ တည္ထြင္ဖန္တီး ျပဳျပင္ၾကေသာ္လည္း ထုိပညာရွင္မ်ား မဖန္တီး၊ မျပဳျပင္ႏုိင္သည့္ အရာကား ထုိသက္ရွိသက္မဲ့မ်ားအား မပ်က္စီးေအာင္၊ အၿမဲတည္တံ့ေအာင္ မဖန္တီး၊ မျပဳျပင္ႏုိင္ျခင္းဟူသည့္ အခ်က္ပင္ ျဖစ္ပါ၏။ အဘယ့္ေၾကာင့္ ထုိ႔သုိ႔မဖန္တီး၊ မျပဳျပင္ႏုိင္သနည္းဟုဆုိေသာ္ ထုိသူတုိ႔ျပဳျပင္ဖန္တီးေနသည့္ အရာမ်ားသည္ ပင္ကုိယ္သေဘာအားျဖင့္ အျပဳျပင္ခံမ်ား ျဖစ္ေနၾကၿပီး ထုိအျပဳျပင္ခံမ်ား၏ အဆုံးသည္ ပ်က္စီးျခင္းပင္ နိဂုံးျဖစ္ေသာေၾကာင့္သာ ျဖစ္ပါေပ၏။ ထုိ႔ေၾကာင့္ ပ်က္စီးျခင္းလွ်င္ အဆုံးရွိသည့္ ထုိသက္ရွိသက္မဲ့ အရာမ်ားကုိ ရည္ရြယ္ကာ ပစၥည္းသခၤါရ၊ လူသခၤါရဟု ဆုိၾကျခင္း ျဖစ္၏။

ေသခ်ာေတြးၾကည့္လွ်င္ လူပုဂၢိဳလ္မ်ားတြင္ ပစၥည္းဥစၥာရွိသူမ်ား၊ ၾသဇာအာဏာရွိသူမ်ား၊ ရာထူးဂုဏ္သိန္ရွိသူမ်ား အမ်ားအျပားရွိ၏။ ထုိသူမ်ားသည္ လုိအပ္လွ်င္ လက္ညႇိဳးညြန္ရာ ေရျဖစ္ႏုိင္သည့္ သူမ်ားလည္း ျဖစ္ႏုိင္ေပ၏။ အလုိရွိလွ်င္ သြားခ်င္ရာကုိ သြားႏုိင္သကဲ့သုိ႔၊ စားခ်င္ရာကုိစား၊ လုပ္ခ်င္ရာကုိ လုပ္ႏုိင္သည့္ သူမ်ားလည္း ရွိႏုိင္ေပ၏။ ထုိမွ် အစြမ္းရွိသူမ်ား ျဖစ္ေသာ္လည္း ထုိသူမ်ား မလုပ္ႏုိင္သည့္ အခ်က္ကား မိမိတုိ႔ ပုိင္ဆုိင္ထားသည့္ ႐ုပ္နာမ္ႏွစ္ပါး ခႏၶာမ်ားကုိ လုိသလုိ မျပဳျပင္ မဖန္တီးႏုိင္ျခင္းပင္ ျဖစ္၏။ ထုိ႔အတူ အသုံးအေဆာင္ ပစၥည္းအမ်ိဳးမ်ိဳးကုိလည္း နည္းအမ်ိဳးမ်ိဳးျဖင့္ ဆန္းသစ္တီထြင္ ဖန္တီးကာ အသုံးျပဳေနၾကေသာ္လည္း ထုိ႐ုပ္ဝတၳဳ ပစၥည္းမ်ားကုိ မပ်က္စီးေအာင္ မဖန္တီးႏုိင္ၾကျခင္းပင္ ျဖစ္၏။ ဤသည္မွာ သခၤါရတရားတုိ႔၏ အနိစၥသေဘာေၾကာင့္ပင္ ျဖစ္ပါေပ၏။

မၾကာေသးမီက ယေန႔လူသားတုိ႔ ကမၻာတြင္ အႀကီးအက်ယ္ ေဖာက္ျပန္ျဖစ္ေပၚခဲ့သည့္ အင္အား အလြန္ႀကီးမားသည့္ လစ္ဗ်ားေခါင္းေဆာင္ ကဒါဖီ၏ အျဖစ္အပ်က္ႏွင့္ ဂ်ပန္ႏုိင္ငံတြင္ ျဖစ္ေပၚခဲ့သည့္ ငလ်င္၏ ႐ုိက္ခတ္မႈေၾကာင့္ အလြန္စုိးရိမ္ဖြယ္ ျဖစ္ေနခဲ့သည့္ ႏ်ဴကလီးယား ဓာတ္ေပါင္းဖုိ႔ ပ်က္စီးယိုယြင္းလာသည့္ အျဖစ္အပ်က္တုိ႔သည္ လက္ေတြ႕ဆန္သည့္ သခၤါရတရား၏ ပ်က္စီးျခင္းသေဘာကုိ မီးေမာင္းထုိးျပသကဲ့သုိ႔ ျဖစ္ေနေပ၏။ လစ္ဗ်ားေခါင္းေဆာင္ ဗုိလ္မွဴးႀကီး ကဒါဖီသည္ အင္းအားေကာင္းၿပီး ခ်မ္းသာသည့္ သူတစ္ေယာက္ျဖစ္ေသာ္လည္း မိမိကုိယ္ကုိကား ပ်က္စီးမႈမွ မကာကြယ္ႏုိင္ခဲ့ေပ။ ထုိ႔ထက္ပုိဆုိးသည္မွာ ယခုဘဝ ဤစိတ္ဤခႏၶာကုိယ္ကုိ မကာကြယ္ႏုိင္႐ုံမွ်မက ဘဝသံသရာတြင္လည္း သူလုပ္ခဲ့သည့္ လုပ္ရပ္မ်ားက သူ႔ကုိအကာအကြယ္ မျပဳႏုိင္သည့္ အခ်က္ပင္ ျဖစ္၏။ သခၤါရကုိ အဟုတ္ထင္ကာ သတိလက္လြတ္ျဖစ္ခဲ့ရသည့္ လူ႔အခ်ိဳ႕၏ လုပ္ရပ္သည္ ယခုဘဝတြင္သာမက ဘဝသံသရာ အထိပင္ ပ်က္စီးျခင္းျဖင့္ အဆုံးသတ္ေလ့ ရွိတတ္ၾက၏။ သံေဝဂယူဖြယ္ပင္ ျဖစ္ပါ၏။

ဂ်ပန္တြင္ ဖန္တီးထားသည့္ ဓာတ္ေပါင္းဖုိ ျပႆနာသည္လည္း နည္းပညာအမ်ိဳးမ်ိဳးျဖင့္ အေကာင္းဆုံး တည္ေဆာက္ခဲ့ၾကေသာ္လည္း ေနာက္ဆုံးတြင္ သခၤါရတရား၏ အဆုံးအတုိင္း ပ်က္စီးျခင္းသုိ႔သာ ဦးတည္သြားေနခဲ့သည္မွာ လက္ေတြ႕ဆန္လြန္းလွ၏။ တစ္ခါတရံ စာေရးသူအပါအဝင္ အားလုံးေသာ စာဖတ္သူမ်ား ဆင္ျခင္ႏုိင္သည့္ အခ်က္မွာ မိမိတုိ႔ လုိခ်င္ႏွစ္သက္၍ ရရွိေအာင္ ႀကိဳးစားသျဖင့္ ရလာသည့္ ႐ုပ္ပုိင္းဆုိင္ရာ ပစၥည္းအခ်ိဳ႕သည့္ မိမိတုိ႔ လက္ထဲေရာက္ၿပီး မၾကာမီမွာပင္ ပ်က္စီးခ်ိဳ႕ယြင္းသြားတတ္သည့္ သေဘာကို လက္ေတြ႕အားျဖင့္ သတိျပဳၾကည့္ႏုိင္မည့္ အခ်က္ပင္ ျဖစ္ပါ၏။ လုိခ်င္ႏွစ္သက္သျဖင့္ ရရွိေအာင္ ႀကိဳးစားထားသည့္ ပစၥည္းတစ္ခု မိမိလက္ထဲတြင္ ပ်က္စီးခ်ိဳ႕ယြင္းသြားသည့္အခါ အလြန္ႏွေမ်ာတသ ျဖစ္မိတတ္ၾကေသာ္လည္း စင္စစ္ ထုိသေဘာသည္ သခၤါရတရား၏ ပ်က္စီးျခင္းတြင္ အဆုံးရွိသည့္ သေဘာပင္ ျဖစ္ပါ၏။

အရင္းစစ္ေသာ္ ျပဳျပင္စီရင္ျခင္းႏွင့္ ပ်က္စီးျခင္းတုိ႔၏ ဆက္စပ္မႈ သေဘာပင္ ျဖစ္ပါေပ၏။ ႐ုပ္နာမ္ဓမၼ သခၤါရတုိ႔၏ ပ်က္စီးျခင္းတြင္ ႐ုပ္ဝတၳဳပစၥည္းစသည့္ သက္မဲ့မ်ားသည္ ေရ၊ မီး၊ မင္း၊ ခုိးသူ၊ မခ်စ္မႏွစ္သက္သူ ဟူေသာ ရန္သူမ်ိဳးငါးပါးတုိ႔ေၾကာင့္ ပ်က္စီးေဖာက္ျပန္တတ္သကဲ့သုိ႔ လူ၊ သတၱဝါ စသည့္ သက္ရွိမ်ားသည္လည္း ကံ၊ စိတ္၊ ဥတု၊ အာဟာရ ဟူေသာ အေၾကာင္းတရား ေလးပါးတုိ႔ေၾကာင့္ ေဖာက္ျပန္ပ်က္စီးတတ္သည့္ သေဘာရွိ၏။ မည္သည့္အရာေၾကာင့္ပင္ ေဖာက္ျပန္ပ်က္စီးသည္ ျဖစ္ပါေစ လက္ေတြ႕ေကာက္ခ်က္ခ်ႏုိင္သည့္ အခ်က္မွာ သခၤါရ တရားမ်ား ျဖစ္ေနျခင္းေၾကာင့္ ပ်က္စီးျခင္းတရား ရွိေနျခင္းဟူသည့္ အခ်က္ပင္ ျဖစ္ပါေပ၏။


ဆုိလုိသည္မွာ ပစၥည္းသခၤါရ၊ လူသခၤါရဟု ဆုိၾကသည့္အတုိင္း ပစၥည္းဝတၳဳမ်ားႏွင့္ ပုဂၢိဳလ္သတၱဝါ အမ်ားတုိ႔သည္ ျပဳျပင္စီရင္ထားသည့္ တရားမ်ား ျဖစ္သျဖင့္ သခၤါရ၏ သေဘာသဘာဝအတုိင္း ေနာက္ဆုံးတြင္ သက္ရွိသက္မဲ့ အရာအားလုံးတုိ႔သည့္ ပ်က္စီးျခင္းသာ နိဂုံးရွိတတ္ေၾကာင္း ဆုိလုိရင္း ျဖစ္ပါ၏။ ျပဳျပင္စီရင္ျခင္းသည္ ပ်က္စီးျခင္း၏ အေၾကာင္းတရားပင္ျဖစ္ကာ ပ်က္စီးမႈမ်ား၏ ေနာက္တြင္လည္း ဆင္းရဲမႈမ်ားပင္ ေရာက္ေနၿမဲ ျဖစ္သျဖင့္ ထုိျပဳျပင္မႈကုိ အေၾကာင္းျပဳကာ ျဖစ္ေပၚတတ္သည့္ ပ်က္စီးမႈ၏ေနာက္ ဆင္းရဲမႈမ်ား မေရာက္ေစဖုိ႔ သခၤါရတရားတုိ႔၏ကုန္ရာ အမွန္သစၥာတရားကုိသာ အျမန္ရွာၾကရမွာ ျဖစ္ေၾကာင္း ဆုိလုိရင္း ျဖစ္ပါေပ၏။


ထုိ႔ေၾကာင့္ ဗုဒၶဘာသာဝင္အမ်ား ေျပာဆုိေနၾကသည့္ သခၤါရ သခၤါရဟူေသာ စကားသည္ တုိက္႐ုိက္အဓိပၸါယ္အားျဖင့္ ျပဳျပင္စီရင္ျခင္း သေဘာကုိ ညြန္းဆုိျခင္းျဖစ္ၿပီး ျပဳျပင္စီရင္ထားသည့္ အရာမွန္သမွ်သည္ ပ်က္စီးျခင္းသာ အဆုံးရွိသည့္ သေဘာကုိ ဆုိလုိျခင္း ျဖစ္သျဖင့္ မည္သူမဆုိ ႐ုပ္ဝတၳဳပစၥည္းမ်ား၏ သခၤါရသေဘာ၊ ပုဂၢိဳလ္သတၱဝါတုိ႔၏ သခၤါရ သေဘာတုိ႔ကုိ အမွန္အသိျဖင့္ ျမင္ေအာင္ၾကည့္၍ သခၤါရ၏ အဆုံးျဖစ္သည့္ ပ်က္စီးျခင္းနိဂုံးကုိလည္း ေကာင္းစြာသတိျပဳ ဆင္ျခင္ကာ သခၤါရတရားတုိ႔ကုိ အၾကြင္းမဲ့ ခ်ဳပ္ေပ်ာက္ေစႏုိင္သည့္ အရဟတၱမဂ္ဉာဏ္ကုိသာ မေႏွးအျမန္ အရယူႏုိင္ရန္ အခ်ိန္ရွိခုိက္ ႀကိဳးစားလုိက္ၾကပါဟု တုိက္တြန္းရင္း ပစၥည္းသခၤါရ၊ လူသခၤါရ ျဖစ္ေနၾကသည့္ သခၤါရေလာကႀကီးတြင္ သခၤါရေနာက္ကုိသာ လုိက္မေနၾကဖုိ႔လည္း သတိေပးစကား ပါးလုိက္ရေပေတာ့၏။

အားလုံး… သခၤါရေလာကႀကီးမွ အျမန္ေဖာက္ထြက္ႏုိင္ၾကပါေစ…

Read more »

လစဥ္ေဟာၾကား ျမတ္တရား (၁)

ဘာအေကာင္းဆုံးလဲ
ဘုန္းဘုန္းတုိ႔ ကုိရီးယားႏုိင္ငံ၊ ဒယ္ဂူးၿမိဳ႕ စိတၱသုခ ျမန္မာဘုန္းေတာ္ႀကီးေက်ာင္းမွာ လစဥ္တစ္လတစ္ႀကိမ္ တရားပဲြမ်ားနဲ႔ ေရႊျမန္မာေတြ႕ဆုံပဲြမ်ားကုိ ဒီႏွစ္ ၂၀၁၁ခုႏွစ္ (၂)လပုိင္းကစၿပီး ေက်ာင္းအက်ိဳးေဆာင္ ဒကာေတာ္မ်ားရဲ႕ ဦးေဆာင္မႈနဲ႔ လစဥ္က်င္းပ ျပဳလုပ္လာျဖစ္ခဲ့ပါတယ္။ အရင္တုန္းက သီးသန္႔သတ္မွတ္ခ်က္ မရွိဘဲ အေျခအေနအရ သာေရးနာေရးပြဲမ်ား လုပ္ျဖစ္ခဲ့ၾကေပမယ့္ အခုလုိ သတ္သတ္မွတ္မွတ္ေလး လုပ္ျဖစ္ဖုိ႔ကေတာ့ ဒီႏွစ္မွ စလုပ္ျဖစ္ၾကတာ ျဖစ္ပါတယ္။ အမိျမန္မာျပည္ကေန ထြက္ခြါလာၿပီး ကုိယ့္စိတ္နဲ႔ သူမ်ားကုိယ္ျဖစ္ကာ တနဂၤေႏြလုိ ေန႔မ်ိဳးေတြေတာင္မွ ကုိယ္ပုိင္အခ်ိန္ ျဖစ္ခြင့္မရၾကတဲ့ ဘုန္းဘုန္းတုိ႔ ျမန္မာလူမ်ိဳးေတြအတြက္ ျဖစ္ႏုိင္ရင္ တစ္လတစ္ခါေလာက္ပဲျဖစ္ျဖစ္ ေက်ာင္းကန္ဘုရားနဲ႔ နီးေစဖုိ႔၊ တစ္လုံးတစ္ပါဒပဲျဖစ္ျဖစ္ ဘာသာတရားအသိ တုိးေစဖုိ႔၊ ျမန္မာလူမ်ိဳးအခ်င္းခ်င္း ခ်စ္ခင္ရင္းႏွီးမႈ ရေစဖုိ႔ စတဲ့စတဲ့ ရည္ရြယ္ခ်က္ေတြနဲ႔ ဒီပဲြေလးေတြကုိ လုပ္ေပးျဖစ္တာ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒါေတာင္ တစ္ခ်ိဳ႕က ဒီလုိတရားပဲြမ်ိဳးကုိ လာခ်င္ေပမယ့္ တနဂၤေႏြေန႔ကုိ မျဖစ္မေန အလုပ္ ဆင္းေပးေနရတဲ့ သူေတြက ရွိေနျပန္ပါတယ္။ သူတုိ႔ကလည္း တရားပဲြကုိ မလာႏုိင္ေပမယ့္ တရားပဲြမွာ ေဟာတဲ့တရားကုိေတာ့ သိရွိမွတ္သားလုိၾကဟန္ ရွိပါတယ္။ တစ္ခ်ိဳ႕က ျဖစ္ႏုိင္ရင္ တရားပဲြမွာ ေဟာတဲ့တရားကုိ အက်ဥ္းခ်ဳပ္ပဲျဖစ္ျဖစ္ ပုိ႔စ္ေရးၿပီး တင္ေပးဖုိ႔ ေတာင္းပန္ေလွ်ာက္ထားလာတာေတြ ရွိပါတယ္။။ ဒါေၾကာင့္ ဘုန္းဘုန္းလည္း သူတုိ႔သူတုိ႔ေလးေတြရဲ႕ ဆႏၵအရ လစဥ္ေဟာၾကားတဲ့ တရားအႏွစ္ခ်ဳပ္ကုိ ျပန္လည္ေရြးႏႈတ္ကာ အခုလုိ တင္ျပျဖစ္ခဲ့ျခင္း ျဖစ္ပါတယ္။ ၿပီးခဲ့တဲ့ ၂၇-၂-၂၀၁၁ရက္၊ တနဂၤေႏြေန႔မွာ ေဟာၾကားေပးျဖစ္ခဲ့တဲ့ တရားေခါင္းစဥ္ေလးကေတာ့ “ဘာအေကာင္းဆုံးလဲ” ဆုိတဲ့ တရားေတာ္ပဲ ျဖစ္ပါတယ္။

ဘာအေကာင္းဆုံးလဲလုိ႔ေမးရင္ လူအေတာ္မ်ားမ်ားကေတာ့ ကုိယ္အလုိလားဆုံးအရာ၊ အႏွစ္သက္ဆုံးအရာကုိ အေကာင္းဆုံးလုိ႔ပဲ ေျပာၾကမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ ခ်စ္ခင္ျမတ္ႏုိးသူေတြနဲ႔ အတူတကြ ေနထုိင္ရတာကုိ လုိခ်င္တဲ့သူေတြကလည္း ဒီလုိခ်စ္ခင္ႏွစ္သက္သူေတြနဲ႔ အတူတကြ ေနရျခင္းဟာ အေကာင္းဆုံးလုိ႔ ေျပာၾကမွာ ျဖစ္သလုိ မခ်စ္မႏွစ္သက္သူေတြနဲ႔ အတူေနရတဲ့ သူေတြကလည္း ဒီလုိသူေတြနဲ႔ မေနရဘူးသာဆုိရင္ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ အေကာင္းဆုံးပဲလုိ႔ ေျပာၾကမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒီလုိပါပဲ ႀကိဳက္တဲ့ပစၥည္း၊ ႀကိဳက္တဲ့အစားအစာ၊ ႀကိဳက္တဲ့ေနရာ၊ စတာေတြကုိ လုိခ်င္ေတာင့္တခ်ိန္မွာ ရရွိ၊ ေရာက္ရွိလာခဲ့ရင္ သူတုိ႔အတြက္ အေကာင္းဆုံးပဲလုိ႔ ေျပာၾကမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ လုိခ်င္တဲ့အရာေတြ ရလာတဲ့အခါ အေကာင္းဆုံးလုိ႔ ေျပာေလ့ရွိတတ္ၾကသလုိ၊ မလုိခ်င္တဲ့အရာေတြ မရွိေတာ့တဲ့အခါ၊ ေရာက္မလာတဲ့အခါဆုိရင္လည္း အေကာင္းဆုံးလုိ႔ ေျပာေလ့ရွိတတ္ၾကပါတယ္။ ဒါဟာ မ်က္ေမွာက္ေခတ္ လူအေတာ္မ်ားမ်ား ေတာင့္တတတ္တဲ့ အေကာင္းဆုံးအရာ၊ အေကာင္းဆုံး သေဘာတရားေတြ ျဖစ္ပါတယ္။

ဒါေပမယ့္ ဗုဒၶစာေပမွာေတာ့ ဒီအေကာင္းဆုံးဆုိတဲ့ စကားလုံးကုိ “ပရမ”ဆုိတဲ့ ေဝါဟာရနဲ႔ တစ္ခါတေလ ေျပာဆုိသုံးႏႈန္းေလ့ ရွိတတ္ပါတယ္။ ျမတ္ဗုဒၶကုိယ္ေတာ္တုိင္လည္း ဒီပရမဆုိတဲ့ စကားလုံးကုိ အသုံးျပဳၿပီး ေလာကမွာ ပရမတရား ေလးပါးရွိေၾကာင္း ေဟာျပေတာ္မူပါတယ္။ ျမန္မာလုိဆုိရင္ေတာ့ အေကာင္းဆုံးတရား ေလးပါးေပါ့။ ဗုဒၶရွင္ေတာ္ျမတ္က ပရမတရားေလးပါးနဲ႔ ပတ္သက္လုိ႔
“အာေရာဂ် ပရမာ လာဘာ၊ သႏၲဳ႒ီ ပရမံ ဓနံ။
ဝိႆာသ ပရမာ ဉာတိ၊ နိဗၺာန ပရမံ သုခံ”
ဆုိၿပီး တရားစကား ေဟာၾကားေပးေတာ္မူထားပါတယ္။ ဒီစကားေတာ္ရဲ႕ ဆုိလုိရင္း အဓိပၸါယ္က
- က်န္းမာျခင္းသည္ အေကာင္းဆုံး လာဘ္လာဘ
- ေရာင့္ရဲလြယ္ျခင္းသည္ အေကာင္းဆုံး စည္းစိမ္ဥစၥာ
- ခ်စ္ကၽြမ္းဝင္ျခင္းသည္ အေကာင္းဆုံး ေဆြမ်ိဳး
- နိဗၺာန္ခ်မ္းသာသည္ အေကာင္းဆုံး ခ်မ္းသာ
ဆုိတဲ့ အဓိပၸါယ္ပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒီေလးမ်ိဳးဟာ ဘုရားေဟာတဲ့ ပရမတရားေခၚ အေကာင္းဆုံးတရား ေလးပါးပဲ ျဖစ္ပါတယ္။

ဒီတရားေတာ္ကုိ ျမတ္စြာဘုရားရွင္ဟာ ေကာသလမင္းႀကီးကုိ အေၾကာင္းျပဳၿပီး ေဟာေတာ္မူတာ ျဖစ္ပါတယ္။ ေကာသလမင္းႀကီးဟာ အစားအလြန္ႀကီးတဲ့ ရွင္ဘုရင္တစ္ပါး ျဖစ္ပါတယ္။ ဘယ္ေလာက္ေတာင္ စားလဲဆုိရင္ တစ္ခါစားရင္ ဆန္တစ္စိပ္ခ်က္ ကုန္ေအာင္စားတယ္လုိ႔ ဆုိပါတယ္။ အဲဒီလုိ အစားႀကီးတဲ့ ဘုရင္ႀကီးဟာ တစ္ေန႔ေတာ့ နံနက္စာ ပဲြေတာ္တည္ၿပီး ထမင္းဆိပ္တက္ေနခ်ိန္မွာ ဘုရားေက်ာင္းကုိသြားၿပီး ဘုရားတရားေဟာေနတဲ့ တရားပဲြတစ္ေနရာမွာ သြားငုိက္ေနပါတယ္။ ဘုရင္ႀကီးရဲ႕ အေျခအေနကုိ သိေနရတဲ့ ဘုရားရွင္ဟာ တရားေဟာၿပီးေတာ့ ဘုရင္ႀကီးကုိ “အစားမ်ားျခင္း၊ အစားႀကီးျခင္းဟာ ဆင္းရဲငုိက္မ်ည္းျခင္းကုိ ျဖစ္တတ္ေၾကာင္း၊ အစားအစာဆုိတာ အတုိင္းအရွည္ကုိသိၿပီး စာတာေကာင္းေၾကာင္း” မိန္ၾကားရင္း ဘုရင္ႀကီးရဲ႕ တူေတာ္ေမာင္ သုဒႆနကုိ ဘုရင္ႀကီးပဲြေတာ္တည္ေနတဲ့အခ်ိန္ ေနာက္ဆုံးထမင္းလုပ္ကုိ မစားဖုိ႔ သတိေပးကာ အဲဒီေနာက္ဆုံးလုပ္ ထမင္းရဲ႕ ဆန္အေရအတြက္အတုိင္း ထမင္းခ်က္တဲ့အခါ ေလ်ာ့ေလ်ာ့ခ်က္သြားဖုိ႔ မွာၾကားေတာ္မူပါတယ္။ သုဒႆနလည္း ဘုရားရွင္မွာၾကားတဲ့အတုိင္း ဘုရင္ႀကီး ပဲြေတာ္တည္တဲ့အခါတုိင္း ေနာက္ဆုံးထမင္းလုပ္ကုိ မစားျဖစ္ေအာင္ သတိေပးရင္း အဲဒီထမင္းလုပ္ အေရအတြက္အတုိင္း ဆန္ကုိေလ်ာ့ေလ်ာ့ခ်က္ၿပီး စားေစခဲ့ရာ ေနာက္ဆုံးမွာ ဆန္တစ္စိပ္ခ်က္စားတဲ့ ဘုရင္ႀကီးဟာ ဆန္တစ္ကြမ္းစား (တစ္စလယ္)ခ်က္ပဲ စားျဖစ္ခဲ့ပါတယ္။ အစားအေသာက္ ေလ်ာ့ခ်ၿပီးစားလာတဲ့ ေကာသလဘုရင္ဟာ အရင္ကနဲ႔မတူေအာင္ ခႏၶာကုိယ္ေပါ့ပါးကာ က်န္းမာေရးေတြလည္း ေကာင္းလာပါတယ္။ ေကာသလဘုရင္ဟာ သူဒီလုိျဖစ္လာတာ ျမတ္စြာဘုရား ေက်းဇူးေၾကာင့္ျဖစ္ေၾကာင္း ဝမ္းေျမာက္ဝမ္းသာျဖစ္ကာ ဘုရားရွင္ေက်ာင္းသုိ႔သြားေရာက္၍ သူရဲ႕က်န္းမာေရး အေျခအေနနဲ႔ ဘုရားရွင္ရဲ႕ ေက်းဇူးတရားအေၾကာင္း ေလွ်ာက္ထားပါတယ္။ ဒီေတာ့မွ ဘုရားရွင္က ေကာသလမင္းႀကီးကုိ “အာေရာဂ် ပရမာ လာဘာ…” စတဲ့ အထက္ပါ တရားစကားကုိ ေဟာၾကားေတာ္မူလုိက္ပါတယ္။

ဒီေဒသနာေတာ္မွာ ဗုဒၶရွင္ေတာ္ျမတ္ မိန္႔ေတာ္မူတဲ့ ပရမတရားေလးပါးဟာ ေလာကီေလာကုတၱရာ ေကာင္းက်ိဳးမ်ား အတြက္ အတုယူ လုိက္နာစရာေကာင္းတဲ့ အခ်က္ေတြပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ မွန္ပါတယ္။ ဘုရားရွင္ ေဟာေတာ္မူတဲ့ “အာေရာဂ် ပရမာ လာဘာ - က်န္းမာျခင္းသည္ အေကာင္းဆုံးလာဘ္”ဆုိတဲ့ ပထမဆုံး ပရမစကားလုိပဲ က်န္းမာေရးဟာ သိပ္ကုိအေရးႀကီးပါတယ္။ စည္းစိမ္ဥစၥာေတြ၊ ရာထူးဌာနႏၲရေတြ၊ ပညာအရည္အခ်င္းေတြ ဘယ္ေလာက္ပဲ ျပည့္စုံျပည့္စုံ က်န္းမာေရး မေကာင္းဘူးဆုိရင္ အဲဒီျပည့္စုံမႈေတြဟာ အလကားပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ လူေတြအားလုံးက က်န္းမာေရးသာ ေကာင္းသြားမယ္ဆုိရင္ ပုိက္ဆံဘယ္ေလာက္ကုန္ကုန္၊ ဘယ္မွာပဲသြားကုရကုရ အကုန္အက်ခံၿပီး သြားကုၾကတာ ျဖစ္ပါတယ္။ လူအေတာ္မ်ားမ်ားက က်န္းမာေရး ေကာင္းေနတဲ့အခ်ိန္မွာ ဒီတန္ဘုိးကုိ မသိၾကေပမယ့္ က်န္းမာေရးတကယ္မေကာင္း ျဖစ္လာၿပီဆုိေတာ့မွ တန္ဘုိးသိကာ ေၾကာက္လန္႔တတ္တဲ့ သေဘာရွိပါတယ္။ အမွန္ေတာ့ အဲဒီလုိျဖစ္လာမွ ေၾကာက္လန္႔တၾကား ျဖစ္ၾကတာထက္စာရင္ မျဖစ္ခင္ကတည္းက အသက္ဉာဏ္ေစာင့္ ဥစၥာကံေစာင့္ဆုိသလုိ အသက္ကုိ ဉာဏ္ေလးနဲ႔ ေစာင့္ေရွာက္ၿပီး ထိန္းသိမ္းေနထုိင္ၾကမယ္ဆုိရင္ေတာ့ က်န္းမာေရးေလးေတြ အထုိက္အေလ်ာက္ ေကာင္းေနၾကမွာ အမွန္ပဲ ျဖစ္ပါတယ္။

ေသခ်ာေတြးၾကည့္ရင္ က်န္းမာေရး မေကာင္းတာဟာ ႐ုပ္တရားေဖာက္ျပန္တာပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ ဗုဒၶစာေပေတြ အလုိအရ ႐ုပ္ေဖာက္ျပန္ျခင္းဟ ကံေၾကာင့္လည္း ေဖာက္ျပန္ႏုိင္သလုိ၊ စိတ္ေၾကာင့္၊ ဥတုေၾကာင့္၊ အာဟာရေတြေၾကာင့္လည္း ေဖာက္ျပန္တတ္ပါတယ္။ ဒီကံ၊ စိတ္၊ ဥတု၊ အာဟာရဆုိတဲ့ အေၾကာင္းတရား ေလးပါးေၾကာင့္ ႐ုပ္တရားေဖာက္ျပန္ၿပီး က်န္းမာေရး မေကာင္းျဖစ္တတ္တဲ့ သေဘာရွိတဲ့အတြက္ ဒီေလးပါးကုိ ဉာဏ္ေလးနဲ႔ ယွဥ္ၿပီးေနထုိင္ႏုိင္မယ္ဆုိရင္ ဒါဟာ အသက္ဉာဏ္ေစာင့္တာပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒီေလးပါးမွာ အတိတ္ကံ တစ္ခုခုေၾကာင့္ ႐ုပ္ေဖာက္ျပန္မႈဟာ ဝဋ္ေကၽြးမပါခဲ့ရင္ ပစၥဳပၸန္ေကာင္းကံေလးေတြနဲ႔ ေစာင့္ေရွာက္ႏုိင္သလုိ၊ စိတ္ေၾကာင့္ ျဖစ္တဲ့႐ုပ္ေဖာက္ျပန္မႈကုိေတာ့ စိတ္နဲ႔ပဲ ေစာင့္ေရွာက္ရမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒီလုိပဲ ဥတုေၾကာင့္ ႐ုပ္ေဖာက္ျပန္ရင္လည္း ဥတုနဲ႔မွ်တေအာင္၊ အာဟာရေၾကာင့္ ႐ုပ္ေဖာက္ျပန္ရင္လည္း အစားအေသာက္ေတြမွာ က်န္းမာေရးနဲ႔ ညီညြတ္တဲ့ အစားအေသာက္ေတြ စားႏုိင္ေအာင္ အားထုတ္ေပးျခင္းျဖင့္ သင့္ေလ်ာ္သလုိ ေစာင့္ေရွာက္ႏုိင္မွာ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒီလုိ ကံ၊ စိတ္၊ ဥတု၊ အာဟာရေတြကုိ မွ်တေအာင္ ႀကိဳးစားေနထုိင္ႏုိင္ရင္ အသက္ကုိဉာဏ္ေစာင့္သလုိ ျဖစ္ေနမွာျဖစ္ၿပီး အသက္ဉာဏ္ေစာင့္ေနသမွ် က်န္းမာေရးလည္း ေကာင္းေနၾကမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ က်န္းမာေရး ေကာင္းေနျခင္းဟာ အေကာင္းဆုံး လာဘ္ကုိ ရေနျခင္း ျဖစ္တဲ့အတြက္ က်န္တဲ့ဘယ္အရာေတြနဲ႔မွ မလဲႏုိင္ၾကျခင္း ျဖစ္ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ က်န္းမာျခင္းဟာ အေကာင္းဆုံးလာဘ္ပဲလုိ႔ ဆုိျခင္းျဖစ္ပါတယ္။

ဒုတိယ ပရမတရား တစ္ခုျဖစ္တဲ့ “သႏၲဳ႒ီ ပရမံ ဓနံ- ေရာင့္ရဲလြယ္ျခင္းဟာ အေကာင္းဆုံး စည္းစိမ္ဥစၥာ”ဆုိတဲ့ တရားဟာလည္း ဘဝစားဝတ္ေနေရးအတြက္ ႀကိဳးစား႐ုန္းကန္ေနသူေတြအတြက္ လုိအပ္တဲ့ အခ်က္ပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ ေရာင့္ရဲလြယ္ျခင္းဟာ အေကာင္းဆုံး ဥစၥာလုိ႔ ဆုိတဲ့အတြက္ တစ္ခ်ိဳ႕က ဘာမွမလုပ္၊ မႀကိဳးစားဘဲ ေနရမယ္လုိ႔ သေဘာေပါက္လဲြတတ္ပါတယ္။ အဲလုိ မဟုတ္ပါဘူး။ ေရာင့္ရဲလြယ္ရမယ္ဆုိတာ ကုိယ့္အေျခအေနအရ ႀကဳံလာရလာတဲ့ အေပၚမွာ ကုိယ့္ကုိယ္ကုိ သက္ေသာင့္သက္သာ ျဖစ္ေအာင္ေနလုိက္ျခင္း သေဘာကုိ ဆုိလုိတာ ျဖစ္ပါတယ္။ မေရာင့္ရဲႏုိင္တဲ့အတြက္ လုိခ်င္တက္မက္မႈေနာက္ကုိ လုိက္ရင္း မဆုံးႏုိင္ျဖစ္ေနတဲ့ ေလာဘကုိ အကန္႔ေလးတစ္ခုနဲ႔ ထိန္းေပးျခင္း သေဘာပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ ကုိယ့္အစြမ္းအစ၊ ကုိယ္ရႏုိင္တာထက္ ပုိၿပီးလုိခ်င္တတ္ကာ မတရား အရယူတဲ့အထိ မျဖစ္ရေအာင္ ကုိယ့္အတုိင္းအတာအရ ေက်နပ္ႏုိင္ေအာင္ ႀကိဳးစားတဲ့ သေဘာမ်ိဳး ျဖစ္ပါတယ္။ မေရာင့္ရဲႏုိင္ၾကတဲ့အတြက္ ျဖစ္တတ္တဲ့ ကုိယ္စိတ္ပင္ပန္းမႈ၊ ေသာကျဖစ္မႈ၊ ေဒါသျဖစ္မႈ စတာေတြကုိ သက္ေသာင့္သက္သာ ျဖစ္ေစဖုိ႔ ကုိယ့္ကုိယ္ကုိ ထိန္းသိမ္းေနထုိင္ျခင္း သေဘာမ်ိဳးကုိ ဒီေနရာမွာ ေရာင့္ရဲလြယ္ျခင္းလုိ႔ ေျပာလုိတာ ျဖစ္ပါတယ္။ အဲဒီလုိ အေျခအေန အမ်ိဳးမ်ိဳး အေပၚမွာ ကုိယ့္ကုိယ္ကုိ သက္ေသာင့္သက္သာ ျဖစ္ေအာင္ ေနထုိင္ႏုိင္ျခင္းဟာ စည္းစိမ္ဥစၥာေတြေနာက္ကုိ လုိက္ရင္းေလာဘျဖစ္မႈ၊ စုိးရိမ္ႀကီးမႈ စတဲ့ ဆုိးက်ိဳးေတြကေန ေစာင့္ေရွာက္ကာကြယ္ျခင္း ျဖစ္တဲ့အတြက္ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ ေရာင့္ရဲလြယ္ျခင္းဟာ အေကာင္းဆုံး စည္းစိမ္ဥစၥာျဖစ္ေၾကာင္း ဆုိျခင္းျဖစ္ပါတယ္။ ေရာင့္ရဲလြယ္ျခင္းကုိ ပရမတရားတစ္ခုလုိ႔ ဘုရားရွင္ ေဟာေတာ္မူျခင္း ျဖစ္ပါတယ္။

ေနာက္ ပရမတရားတစ္ခု ျဖစ္တဲ့ “ဝိႆာသ ပရမာ ဉာတိ- ခ်စ္ကၽြမ္းဝင္ျခင္းသည္ အေကာင္းဆုံး ေဆြမ်ိဳး” ဆုိတဲ့ အခ်က္ဟာလည္း တစ္မိထဲဖြားတဲ့ အမ်ိဳးေတြထက္ ဘာမွေသြးမေတာ္ သားမစပ္ဘဲ ေကာင္းေနၾကတဲ့ သူစိမ္းေတြနဲ႔ အတူက်င္လည္ ေနထုိင္ၾကသူေတြအတြက္ လက္ေတြ႕က်တဲ့ အေကာင္းဆုံးတရားတစ္ခု ျဖစ္ပါတယ္။ ခင္ရာေဆြမ်ိဳး မိန္ရာဟင္းေကာင္းဆုိသလုိ အမ်ိဳးမေတာ္ေပမယ့္ ခ်စ္ခင္ကၽြမ္းဝင္ေနၿပီး သူ႔အက်ိဳး ကုိယ့္အက်ိဳး ေဆာင္ေနၾကမယ္ဆုိရင္ ဒါဟာ အေကာင္းဆုံး ေဆြမ်ိဳးေတြပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ တစ္ခါတေလ ဒီဘဝမွာလာၿပီး တစ္မိသားစုတည္း ျဖစ္ေနၾကေပမယ့္ ခ်စ္ခင္မႈမရွိ၊ ရင္းႏွီးမႈမရွိ၊ အက်ိဳးေဆာင္မႈ မရွိဘဲ ျဖစ္ေနၾကတဲ့ အမ်ိဳးေတြထက္စာရင္ ဘာမွေတာ္စပ္မႈ မရွိဘဲ လုိအပ္တဲ့အခ်ိန္မွာ အကူအညီျဖစ္၊ အေကာင္းေတြကုိ ညြန္ျပ၊ အဆုိးေတြကုိ တားျမစ္ကာ ေမတၱာအားေတြနဲ႔ ခ်စ္ခင္ေစာင့္ေရွာက္ၾကတဲ့ သူစိမ္းေတြက ပုိၿပီးအက်ိဳးျပဳမႈေတြ ရွိေနတဲ့အတြက္ အမ်ိဳးဆုိတာ တကယ္ေတာ့ ခ်စ္ကြ်မ္းဝင္ျခင္း၊ အက်ိဳးလုိလားျခင္း ရွိသူေတြသာ အေကာင္းဆုံး ေဆြမ်ိဳးျဖစ္ေၾကာင္း ဆုိျခင္းျဖစ္ပါတယ္။

ေနာက္ဆုံး ပရမတရားျဖစ္တဲ့ “နိဗၺာန ပရမံ သုခံ - နိဗၺာန္ခ်မ္းသာသည္ အေကာင္းဆုံး ခ်မ္းသာ”ဆုိတဲ့ အခ်က္ကေတာ့ ခ်မ္းသာတယ္ထင္ၿပီး လုိက္မိေပမယ့္ မခ်မ္းသာဘဲ ျဖစ္ေနၾကတဲ့သူေတြ အေနနဲ႔ ေနာက္ဆုံးေရြးခ်ယ္သင့္တဲ့ အေကာင္းဆုံး ခ်မ္းသာစစ္ပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ ေလာကီခ်မ္းသာေတြဟာ ဘယ္ေလာက္ပဲ ခ်မ္းသာပါတယ္ေျပာေျပာ ခံစားတုန္း အခုိက္အတန္႔ေလာက္ပဲ ခ်မ္းသာတဲ့ တဒဂၤ ခ်မ္းသာေတြပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ ကာမဂုဏ္ ခ်မ္းသာေတြျဖစ္တဲ့ အိပ္ေကာင္းျခင္းခ်မ္းသာ၊ စားေကာင္းျခင္းခ်မ္းသာ၊ ေနေကာင္းျခင္းခ်မ္းသာ စတာေတြဟာ ခံစားၿပီးေနာက္မွာ ျဖစ္ေပၚတတ္တာက ဆင္းရဲျခင္းေတြပဲ ျဖစ္ေနတတ္ပါတယ္။ အိပ္ေကာင္းတယ္ထင္လုိ႔ အိပ္ၿပီးပဲေနတဲ့အခါ၊ စားေကာင္းတယ္ထင္လုိ႔ စားၿပီးပဲ ေနတဲ့အခါ စတာေတြရဲ႕ ေနာက္မွာေတာ့ ဆင္းရဲျခင္းေတြပဲ ေရာက္လာေနေတာ့တာ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ဒါေတြဟာ ခ်မ္းသာတယ္လုိ႔ ထင္ေနရတဲ့ အခုိက္အတန္႔ ခ်မ္းသာေတြျဖစ္ေနၿပီး ဒီလုိခ်မ္းသာေတြထက္ ကိေလသာ တဏွာကင္းေနတဲ့ သႏၲိသုခေခၚ ၿငိမ္းေအးတဲ့ နိဗၺာန္ခ်မ္းသာသည္သာ ႏႈိင္းယွဥ္လုိ႔မရတဲ့ အေကာင္းဆုံး ခ်မ္းသာလုိ႔ ဆုိျခင္းျဖစ္ပါတယ္။ ဒီနိဗၺာန္ခ်မ္းသာသည္သာ ဒုကၡကင္းရာ ခ်မ္းသာအစစ္အမွန္ျဖစ္ေၾကာင္း ဆုိျခင္းျဖစ္ပါတယ္။

ဆုိလုိတာက အေကာင္းဆုံး အေကာင္းဆုံးလုိ႔ လူေတြက ဘာေတြကုိ ဘယ္ေလာက္ပဲ ေျပာေနေျပာေန ဘုရားရွင္ ေဟာေတာ္မူတဲ့ အေကာင္းဆုံး အရာေတြေလာက္ အမွန္တကယ္ အေကာင္းဆုံးဆုိတာ ရွိႏုိင္မွာ မဟုတ္ေၾကာင္း၊ ဘုရားရွင္မိန္႔ေတာ္မူတဲ့ က်န္းမာျခင္းဟာ အေကာင္ဆုံးလာဘ္၊ ေရာင့္ရဲျခင္းဟာ အေကာင္းဆုံး ဥစၥာ၊ ခ်မ္းကၽြမ္းဝင္ျခင္းဟာ အေကာင္းဆုံး ေဆြမ်ိဳး၊ နိဗၺာန္ခ်မ္းသာဟာ အေကာင္းဆုံး ခ်မ္းသာဆုိတဲ့ ပရမတရား ေလးပါးသည္သာ လက္ေတြ႕ဘဝမွာ ပစၥဳပၸန္ သံသရာ ႏွစ္ျဖာခ်မ္းသာကုိ ျဖစ္ေစမွာ ျဖစ္ေၾကာင္း၊ ပစၥဳပၸန္မွာ ခ်မ္းသာဖုိ႔ က်န္းမာေရး ေကာင္းရမွာျဖစ္သလုိ၊ အစစအရာရာမွာ သက္ေသာင့္သာျဖစ္ေအာင္ ေရာင့္ရဲလြယ္ဖုိ႔လည္းလုိၿပီး ခ်မ္းခင္ကၽြမ္းဝင္မႈရွိတဲ့ မိတ္ေကာင္းေဆြေကာင္းလည္း ရွိရမွာ ျဖစ္တဲ့အျပင္ သံသရာဒုကၡ ကုန္ရာမွသည္ ထာဝရ ဒုကၡကုန္ဖုိ႔အတြက္ နိဗၺာန္ကုိ ေမ်ာက္ေမွာက္ျပဳဖုိ႔လည္း လုိအပ္ေနတာျဖစ္တဲ့အတြက္ ဒီဘဝမွသည္ နိဗၺာန္အထိ အေကာင္းဆုံးျဖစ္ဖုိ႔ ဘုရားေဟာတဲ့ ဒီပရမတရားနဲ႔အညီ က်င့္သုံးေနထုိင္ၾကရာမွာ ျဖစ္ေၾကာင္း စသျဖင့္ ဆုိလုိတာ ျဖစ္ပါတယ္။

ဒါေၾကာင့္ ဘာအေကာင္းဆုံးလဲဆုိတဲ့ ဒီတရားေတာ္မွာ ပရမတရား ေလးပါးနဲ႔အညီ က်င့္သုံးေနထုိင္ျခင္းဟာ အေကာင္းဆုံးပဲ ျဖစ္တဲ့အတြက္ ဒီပရမတရားေလးပါးကုိ အၿမဲသတိျပဳ ဆင္ျခင္ကာ က်န္းမာေရးေကာင္းေအာင္၊ ေရာင့္ရဲလြယ္ေအာင္၊ မိတ္ေကာင္းေဆြေကာင္းရွိေအာင္ ႀကိဳးစားရင္း နိဗၺာန္အထိေရာက္ေအာင္ အားထုတ္ၾကည့္ၾကဖုိ႔ တုိက္တြန္းသမႈျပဳ ျပဳလုိက္ရပါတယ္။

- လာဘ္သပၸကာ အေပါင္းမွာ က်န္းမာျခင္းသာ အေကာင္းဆုံး
- စည္းစိမ္ဥစၥာ အေပါင္းမွာ ေရာင့္ရဲျခင္းသာ အေကာင္းဆုံး
- ေဆြမ်ိဳးမိတ္သဟာ အေပါင္းမွာ ကၽြမ္းဝင္ျခင္းသာ အေကာင္းဆုံး
- သုခခ်မ္းသာ အေပါင္းမွာ နိဗၺာန္ခ်မ္းသာ အေကာင္းဆုံး

Read more »


RECENT POSTS

သူတုုိ႔သူတုုိ႔၏ မွတ္ခ်က္မ်ား