တစ္ခါက ေယာဂီအခ်ိဳ႕ကုိ တရားစစ္ေတာ့ ေယာဂီတစ္ေယာက္က “အရွင္ဘုရား တပည့္ေတာ္ ဒီေန႔ တရားအားထုတ္တဲ့အခါ သမာဓိ မတည္ဘဲ တစ္ခ်ိန္လုံး ေလးလံထုိင္းမႈိင္းေနပါတယ္၊ အဲဒါ ဘာေၾကာင့္ပါလဲဘုရား”လုိ႔ ေမးေလွ်ာက္လာပါတယ္။ “ဟုတ္လား…၊ ဘာေတြထမ္းထားလုိ႔ ေလးေနတာလဲ၊ ဘာကေလးေနတာလဲ၊ ကုိယ္ေလးေနတာလား၊ စိတ္ေလးေနတာလား” စသျဖင့္ သူ႔ကုိ ျပန္ေမးၾကည့္ ေတာ့ “ဟုိေတြးဒီေတြးေတြးရင္း ဘာကေလးေနမွန္းကုိ မသိပါဘူးဘုရား၊ ေသခ်ာတာေတာ့ တပည့္ေတာ္ရဲ႕ စိတ္မွာေရာ၊ ခႏၶာကုိယ္ တစ္ခုလုံးမွာပါ မလႈပ္ခ်င္ေလာက္ေအာင္ ေလးလံေနတယ္ဆုိတာေတာ့ ေသခ်ာပါတယ္ဘုရား”လုိ႔ သူကျပန္ေလွ်ာက္လာပါတယ္။ ဒါနဲ႔ သူ႔အေမးနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး ေလးလံတယ္ဆုိတာ ထမ္းထားလုိ႔ပဲ ျဖစ္ေၾကာင္း၊ ထမ္းမထားရင္ ေလးမွာမဟုတ္ေၾကာင္း စသျဖင့္ ျဖစ္တတ္တဲ့ သေဘာေလးေတြကုိ ရွင္းျပရင္း ကိေလသာေတြနဲ႔ အၿမဲျပည့္ေနတဲ့ ပုထုဇဥ္ပုဂၢိဳလ္ေတြဟာ တကယ္ေတာ့ အထမ္းသမားေတြသာ ျဖစ္ေၾကာင္း၊ အထမ္းသမားေတြ ျဖစ္ေနတဲ့အတြက္ ဒီလုိေလးလံျခင္း၊ ေပါ့ပါးျခင္း စတာေတြလည္း ျဖစ္ေနၾကျခင္းျဖစ္ေၾကာင္း စသျဖင့္ ဆက္လက္ေဟာေျပာ ေပးျဖစ္ခဲ့ပါတယ္။
ဟုတ္ပါတယ္။ လူအေတာ္မ်ားမ်ား ေျပာေလ့ရွိတဲ့ ေလးလံျခင္း၊ ေပါ့ပါးျခင္းဆုိတာေတြဟာ ကုိယ္တုိင္ ထမ္းထားတဲ့ အရာေတြေၾကာင့္ပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ ႐ုပ္ပုိင္းဆုိင္ရာ ပစၥည္းဝတၳဳေတြကုိ ထမ္းထားရင္ ႐ုပ္ခႏၶာကုိယ္မွာ ေလးလံေနမွာျဖစ္ၿပီး စိတ္ပုိင္းဆုိင္ရာ ေလးလံစရာ အရာေတြကုိ ထမ္းထားရင္ စိတ္မွာေလးလံေနမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ တစ္ခါတေလ စိတ္ပုိင္းဆုိင္ရာ ေလးလံမႈေတြေၾကာင့္ ႐ုပ္ခႏၶာကုိယ္ႀကီး တစ္ခုလုံးပါ ေလးလံ ေနတတ္တာေတြလည္း ရွိတတ္ပါတယ္။ လက္ေတြ႕လုပ္ငန္းခြင္မွာ အလုပ္လုပ္ေနၾကတဲ့ အလုပ္သမားႀကီးေတြဟာ တစ္ခါတေလ ထမ္းထားတဲ့ ဝန္ထုတ္ဝန္ပုိးေတြေၾကာင့္ မႏုိင္မနင္းျဖစ္ကာ တစ္ကုိယ္လုံး ေလးလံသြားတတ္သလုိ တစ္ခါတေလ ဘာမွမလုပ္၊ ဘာပစၥည္းမွ မထမ္းမမဘဲ ေနတဲ့သူေတြမွာလည္း စိတ္ရဲ႕ဖိအားေတြေၾကာင့္ တစ္ကုိယ္လုံး ေလးလံသြားတတ္ေတြ ရွိတတ္ပါတယ္။ ဘယ္လုိပဲေလးေလး အရင္းစစ္ေတာ့ ေလးလံစရာေတြကုိ ထမ္းထားၾကလုိ႔ပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ ႐ုပ္ဝတၳဳေတြကုိပဲ ထမ္းထမ္း၊ စိတ္ပုိင္းဆုိင္ရာ ေလးလံမႈေတြကုိပဲ ထမ္းထမ္း အထမ္းမ်ားတဲ့ အထမ္းသမားကေတာ့ ထမ္းထားတာနဲ႔အမွ် ေလးလံေနၾကမွာ အမွန္ပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ အဲဒီလုိ ေလးလံမႈေတြထဲမွာ စိတ္အစဥ္ ေလးလံမႈကေတာ့ အဆုိးဆုံးျဖစ္ၿပီး အေလးဆုံးလည္း ျဖစ္ပါတယ္။
ျမန္မာစကားမွာ “စိတ္ေထာင္းေတာ့ကုိယ္ေက်၊ စိတ္ပ်ိဳေတာ့ ကုိယ္ႏု”ဆုိတဲ့ ဆုိး႐ုိးစကားတစ္ခု ရွိပါတယ္။ အလုပ္ပင္ပန္းလုိ႔ ကုိယ္ႏြမ္းရတဲ့ သေဘာေတြ ရွိတတ္ေပမယ့္ ဘာမွမလုပ္ဘဲ စိတ္ပင္ပန္းေနၾကတဲ့ သူေတြလည္း ရွိတတ္ၿပီး ဒီလုိ စိတ္ပင္ပန္းမႈေတြ မ်ားလာတဲ့သူေတြမွာ ႐ုပ္အဆင္းအဂၤါေတြပါ ႏြမ္းလ်လာတတ္တဲ့အတြက္ စိတ္ပန္းရင္ ကုိယ္ႏြမ္းတတ္ေၾကာင္း ဆုိျခင္း ျဖစ္ပါတယ္။ တကယ္ေတာ့ ဒီလုိစိတ္ပင္ပန္းမႈေတြ ျဖစ္ေစၿပီး ကုိယ္ပါႏြမ္းေစတဲ့ အဓိက အေၾကာင္းကေတာ့ စိတ္အစဥ္ကုိ ႏြမ္းေစတတ္တဲ့ အေတြးေတြကုိ ထမ္းထားလုိ႔ပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ အေတြးေတြေနာက္လုိက္ရင္း အဲဒီအေတြးေတြကုိ ခံစားေနမိတဲ့အတြက္ စိတ္အစဥ္ေတြ ေလးလံေနျခင္းျဖစ္ၿပီး ဒီလုိစိတ္ေတြ ေလးေနတဲ့ အတြက္ေၾကာင့္လည္း ဘာမွမလုပ္ခ်င္၊ မကုိင္ခ်င္၊ မေျပာခ်င္ျဖစ္ကာ ႐ုပ္ခႏၶာႀကီးပါ ေလးလံေနျခင္း ျဖစ္ပါတယ္။ အေတြးဆုိေပမယ့္ မေကာင္းတဲ့ အေတြးေတြကသာ စိတ္ကုိပူေလာင္ေစ၊ ထိုင္းမႈိင္းေစ၊ ေလးလံေစတတ္တဲ့အတြက္ မေကာင္းတဲ့ အေတြးေတြကုိ ေတြးေတာေနျခင္းျဖင့္ အေတြးေတြကုိ ထမ္းမထားမိဖုိ႔ ဆုိျခင္းျဖစ္ပါတယ္။
ခက္ေတာ့ခက္သား မေကာင္းတဲ့ အေတြးဆုိတာ လုပ္ၿပီးမေတြးလည္း အလုိလုိ ဝင္လာေနတတ္တဲ့ သေဘာရွိတဲ့အတြက္ သတိဝီရိယနဲ႔ အၿမဲတုိက္ထုတ္ႏုိင္မွ ေတာ္ကာက်တဲ့ သေဘာရွိပါတယ္။ မဟုတ္လုိ႔ကေတာ့ ဘယ္သူက ဘာေျပာလုိ႔၊ ဘယ္လုိလုပ္လုိ႔၊ ဘယ္ေၾကာင့္ဘာျဖစ္လုိ႔ စတဲ့အာ႐ုံေတြေၾကာင့္ မေကာင္းတဲ့ အေတြးေတြကေန ႐ုန္းမထြက္ႏုိင္ဘဲ ျဖစ္ေနတတ္ပါတယ္။ အဲဒီလုိ မေကာင္းတဲ့ အေတြးေတြကေန မထြက္ႏုိင္၊ မခြါႏုိင္ ျဖစ္ေနသမွ်၊ အေတြးေတြးေနာက္ကုိ လုိက္ရင္း အေတြးေတြကုိ ထမ္းထားေနသမွ် စိတ္အစဥ္ဟာလည္း ၾကာေလေလးေလ ျဖစ္ေနမွာ အမွန္ပဲ ျဖစ္ပါတယ္။
အထမ္းသမားဆုိတဲ့ စကားနဲ႔စပ္ၿပီး ဖတ္ဖူးတဲ့ စာအုပ္ေလးတစ္အုပ္ထဲက အမ်ိဳးသမီးငယ္ တစ္ေယာက္ကုိ ေက်ာပုိးၿပီး ထမ္းသြားေပးဖူးတဲ့ မဟာယာန ဘုန္းႀကီးတစ္ပါးႏွင့္ မိတ္ေဆြဘုန္းႀကီး တစ္ပါးအေၾကာင္း သတိရမိပါတယ္။ တစ္ခ်ိန္က တရားအားထုတ္ေဖာ္ အားထုတ္ဖတ္ ဘုန္းႀကီးႏွစ္ပါး ရွိခဲ့တယ္လုိ႔ဆုိပါတယ္။ တစ္ေန႔ အဲဒီဘုန္းႀကီးႏွစ္ပါးဟာ တစ္ေနရာကုိ ၾကြသြားတုန္း လမ္းမွာေခ်ာင္းမကူးႏုိင္ဘဲ ဒုကၡျဖစ္ေနတဲ့ အမ်ိဳးသမီးငယ္ တစ္ေယာက္ကုိေတြ႕ေတာ့ တစ္ပါးက ေက်ာပုိးကာ ထမ္းေခၚသြားၿပီး ကမ္းတစ္ဘက္ကုိ အေရာက္ပုိ႔ေပးလုိက္ပါတယ္။ အဲဒီလုိ အမ်ိဳးသမီးကုိ ေက်ာပုိးေပးတဲ့ ဘုန္းႀကီးကုိ အျခားတစ္ပါးက “အရွင္ဘုရား ဘုန္းႀကီးက ဘာျဖစ္လုိ႔ အမ်ိဳးသမီးကုိ ေက်ာပုိးၿပီး ထမ္းပုိ႔ေပးရတာလဲ”လုိ႔ ေမးပါတယ္။ အေမးခံရတဲ့ ဘုန္းႀကီးက ဘာမွျပန္မေျပာဘဲ ၿပဳံးၿပီးပဲ ေနလုိက္ပါတယ္။ ေနာက္ တစ္ပတ္ႏွစ္ပတ္အၾကာ ဘုန္းႀကီးႏွစ္ပါး ဆုံျဖစ္တဲ့အခါမွာလည္း အမ်ိဳးသမီးကုိ ေက်ာပုိးၿပီး ထမ္းပုိ႔ေပးခဲ့တဲ့ ဘုန္းႀကီးကုိ အျခားတစ္ပါးက “အရွင္ဘုရား ဘာျဖစ္လုိ႔ ဘုန္းႀကီးက အမ်ိဳးသမီးကုိ ေက်ာပုိးၿပီး ထမ္းပုိ႔ေပးရတာလဲ”ဆုိၿပီး ထပ္ေမးပါတယ္။ ဒီအခါမွာလည္း အေမးခံရတဲ့ ဘုန္းႀကီးက ဘာမွျပန္မေျပာဘဲ ၿပဳံးလုိ႔သာ ေနလုိက္ျပန္ပါတယ္။ ေနာက္ တစ္လႏွစ္လအၾကာ တစ္ခါျပန္ေတြ႕တဲ့ အခါမွာလည္း အဲဒီဘုန္းႀကီးက အမ်ိဳးသမီးကုိ ေက်ာပုိးၿပီး တစ္ဘက္ကမ္းကုိ ထမ္းသြားေပးတဲ့ ဘုန္းႀကီးကုိ “အရွင္ဘုရား အဲဒီတုန္းက ဘာေၾကာင့္ ရဟန္းနဲ႔ မအပ္စပ္တဲ့ ကိစၥတစ္ခုျဖစ္တဲ့ အမ်ိဳးသမီးကုိ ေက်ာပုိးၿပီး ကမ္းတစ္ဘက္ကုိ ထမ္းပုိ႔ေပးရတာလဲ”လုိ႔ ထပ္ေမးပါတယ္။ ဒီေတာ့ အေမးခံရတဲ့ ဘုန္းႀကီးက သူ႔အေမးကုိ “အရွင္ဘုရားက အခုအခ်ိန္ထိေတာင္ အမ်ိဳးသမီးကုိ ေက်ာပုိးၿပီး ထမ္းထားေနပါလား”လုိ႔ ျပန္ေျပာလုိက္ပါတယ္။ ဒီေတာ့မွ ေမးခြန္းေမးတဲ့ ဘုန္းႀကီးဟာ သတိသံေဝဂ ရသြားတယ္လုိ႔ ဆုိပါတယ္။ ဒါက ဖတ္ဖူးခဲ့တဲ့ မဟာယာန ဘုန္းႀကီးႏွစ္ပါးရဲ႕ အျဖစ္အပ်က္ အေၾကာင္းေလး ျဖစ္ပါတယ္။
ဒီအေၾကာင္းအရာထဲမွာ ေျပာခ်င္တာက လက္ေတြ႕အမ်ိဳးသမီးကုိ ေက်ာပုိးၿပီးထမ္းသြားေပးတဲ့ ဘုန္းႀကီးဟာ အဲဒီအခ်ိန္မွာ ဝိနည္းေၾကာင္းအရ မအပ္ေပမယ့္ ေစတနာသန္႔သန္႔နဲ႔ ကူညီေပးခဲ့ၿပီး ေနာက္ပုိင္းလည္း ဘာစိတ္မွမျဖစ္ဘဲ ၿပီးသြားခဲ့ေပမယ့္ က်န္တဲ့တစ္ပါးကေတာ့ အဲဒီအျဖစ္အပ်က္ကုိပဲ စိတ္ထဲမွာအၿမဲေတြးကာ တစ္စိမ့္စိမ့္ျဖစ္ေနၿပီး အခ်ိန္ျပည့္ ဒီအမ်ိဳးသမီးအေၾကာင္းကုိ အေတြးေတြနဲ႔ ထမ္းထားေနတဲ့အတြက္ တရားအလုပ္ကုိလည္း ေကာင္းေကာင္းမလုပ္ႏုိင္တဲ့အျပင္ စိတ္အစဥ္မွာလည္း အေတြးေတြနဲ႔ ေလးလံထုိင္းမႈိင္းေနတဲ့ သေဘာရွိေနခဲ့တယ္ဆုိတာကုိ ေျပာခ်င္တာ ျဖစ္ပါတယ္။ ၿပီးခဲ့တဲ့ကိစၥကုိ အဆုံးမသတ္ႏုိင္ဘဲ အေတြးေတြနဲ႔ ထမ္းထားေနတဲ့ ဘုန္းႀကီးရဲ႕ အျဖစ္ကုိ သတိျပဳေစခ်င္တာ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္လည္း အဲဒီတုန္းက တကယ္အမ်ိဳးသမီးကုိ ေက်ာပုိးေပးခဲ့တဲ့ ရဟန္းက အေတြးေတြနဲ႔ ထမ္းထားတဲ့ရဟန္းကုိ “အရွင္ဘုရားက အခုအခ်ိန္ထိ အမ်ိဳးသမီးကုိ ေက်ာပုိးၿပီးထမ္းထားတုန္းပါလား”လုိ႔ ျပန္လည္ေျပာဆုိခဲ့ျခင္း ျဖစ္ပါတယ္။ တကယ္ေကာင္းတဲ့ စကားေလးပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒီမွာေဖာ္ျပခဲ့တဲ့ မေကာင္းတဲ့ ကိေလသာ အေတြးေတြနဲ႔ အခ်ိန္ျပည့္ ေတြးေနတဲ့ အထမ္းသမား ဘုန္းႀကီးရဲ႕ အျဖစ္ဟာ လက္ေတြ႕ဘဝမွာ မေကာင္းတဲ့အေတြးေတြကုိ ထမ္းထားေနၾကတဲ့ သူေတြအတြက္ တကယ့္ကုိ သတိျပဳစရာ အခ်က္ပဲ ျဖစ္ပါတယ္။
တစ္ေလာကေတာင္ ျမန္မာျပည္က ဒကာမႀကီး တစ္ေယာက္က ဖုန္းဆက္ၿပီး တုိင္တာကုိ နားေထာင္လုိက္ရ ပါေသးတယ္။ ဘာရယ္မဟုတ္ဘူး။ ဒကာႀကီးနဲ႔ အခန္႔မသင့္ စကားမ်ားရာက ဒကာႀကီးေျပာတဲ့ စကားေတြကုိ ျပန္တုိင္ေနျခင္း ျဖစ္ပါတယ္။ အရွင္ဘုရား ဒကာႀကီးက ဘယ္လုိေျပာတာ၊ ဘယ္သူေၾကာင့္ ဘာေတြျဖစ္ေနတာ စတဲ့ အေၾကာင္းေတြကုိေျပာရင္း “တပည့္ေတာ္မွာ အရွင္ဘုရား ဒကာႀကီးရဲ႕ စကားေတြကုိ စဥ္စားတုိင္း ေဒါသျဖစ္လြန္းလုိ႔ စားလုိ႔လည္းမရ၊ အိပ္လုိ႔လည္းမေပ်ာ္၊ ဘာမွကုိ မလုပ္ခ်င္ မကုိင္ခ်င္ကုိ ျဖစ္ေနပါတယ္ဘုရား”လုိ႔လည္း ေလွ်ာက္ပါေသးတယ္။ ဒါနဲ႔ ဘုန္းဘုန္းမွာ ဒကာမႀကီးကုိ စိတ္သက္သာရာ သက္သာေၾကာင္း စကားေလးေတြေျပာရင္း ဒကာမႀကီးကုိ “ဒကာမႀကီးေရ ၿပီးခဲ့တာလည္း ၿပီးပါေစေတာ့၊ ေသခ်ာေတြးၾကည့္ေတာ့ ဘယ္သူမွားတယ္၊ ဘယ္သူမွန္တယ္ ဆုိတာထက္ ႏွစ္ေယာက္လုံးရဲ႕ အၿပိဳင္အဆုိင္ ငါမွန္တယ္ဆုိတဲ့ ငါစဲြေတြေၾကာင့္လုိ႔ပဲ ထင္ပါတယ္၊ ျဖစ္ခဲ့တာက ၿပီးေနခဲ့ပါၿပီ၊ အခုဒကာမႀကီး ခံစားေနရတဲ့ ပင္ပန္းမႈေတြက စကားလုံးေတြေနာက္ လုိက္ခံစားၿပီး အေတြးေပါင္းစုံကုိ စိတ္မွာထမ္းထားလုိ႔ပဲ ျဖစ္ပါတယ္၊ ဒီလုိအေတြးေတြကုိ ထမ္းထားေနသမွ် ဒကာမႀကီးရဲ႕ စိတ္ပင္ပန္းမႈဒဏ္ေတြက ေပ်ာက္မွာမဟုတ္ပါဘူး၊ ဒါေၾကာင့္ အဲဒီလုိ စိတ္ပင္ပန္းမယ့္ အေတြးေတြကုိ အျမန္ဆုံး ေဖ်ာက္ႏုိင္ေအာင္ ႀကိဳးစားၿပီး ကုိယ့္ကုိယ္ကုိသာ သက္ေသာင့္သက္သာျဖစ္ေအာင္ ေနၾကည့္ပါ ဒကာမႀကီး”လုိ႔ အႀကံျပဳလုိက္ရပါေသးတယ္။
ဒီေတာ့မွ ဒကာမႀကီးက “အရွင္ဘုရားေရ အမွန္အတုိင္း ေျပာရရင္ တပည့္ေတာ္ ၿပီးခဲ့တဲ့ အျဖစ္အပ်က္ေတြကုိ ေတြးရင္း အဲဒီအေတြးေတြကုိ ထမ္းထားခဲ့တဲ့အတြက္ တပည့္ေတာ္ရဲ႕ စိတ္အစဥ္ဟာ တကယ့္ကုိ ေလးလံေနခဲ့ပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ခုေတာ့ အရွင္ဘုရားေက်းဇူးေၾကာင့္ အထုိက္အေလ်ာက္ စိတ္သက္သာရာ ရသြားၿပီး ထမ္းထားတာေတြ ေလ်ာ့သြားပါၿပီဘုရား၊ ေနာက္ဆုိရင္ မေကာင္းတဲ့ အေတြးေတြကုိထမ္းရင္း စိတ္အစဥ္ ေလးလံေစမယ့္ အလုပ္ေတြ မလုပ္ျဖစ္ေအာင္ သတိထား ႀကိဳးစားပါမယ္ဘုရား”လုိ႔ ေလွ်ာက္ထားရင္း ဖုန္းခ်သြားပါတယ္။ “အင္း… ဒကာမႀကီးလည္း ထမ္းထားတာေတြက တယ္မ်ားပါလား”လုိ႔ စိတ္မွာေတြးရင္း အထမ္းသမား ျဖစ္မွန္းမသိ ျဖစ္သြားတဲ့ ကုိယ့္ကုိယ္ကုိ သတိျပဳလုိက္မိပါတယ္။
ဆိုလိုတာက ပုထုဇဥ္အေတာ္မ်ားမ်ားဟာ ေလာဘ၊ ေဒါသ၊ ေမာဟ၊ မာန စတဲ့ ကိေလသာမ်ား၊ အကုသုိလ္မ်ားကုိ အခ်ိန္ျပည့္ ထမ္းထားတတ္တဲ့ သေဘာရွိတဲ့အတြက္ စိတ္အစဥ္မွာလည္း ဒီလုိ မေကာင္းတဲ့ အကုသုိလ္ အေတြးေတြနဲ႔ အၿမဲေလးလံေနတတ္ေၾကာင္း၊ စိတ္မွာမေကာင္းတဲ့ အရာေတြကုိထမ္းရင္း ေလးေနသမွ် ကုိယ္မွာလည္း ေလးေနတတ္တဲ့အတြက္ ကုိယ္စိတ္ႏွစ္ပါးကုိ အသုံးျပဳၿပီး အေလးေတြကုိ ထမ္းေနၾကတဲ့ တကယ့္အထမ္းသမားမ်ားသာ ျဖစ္ေၾကာင္း၊ ဒီလုိ အထမ္းသမားမ်ား ျဖစ္ေနသမွ် ဘယ္ေတာ့မွ ေပါ့ပါးလြတ္လပ္မႈကုိ ရၾကာမွာမဟုတ္ေၾကာင္း၊ ဒါေၾကာင့္ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ စိတ္အစဥ္ကုိ ေလးလံေစတဲ့ မေကာင္းတဲ့ အကုသုိလ္မ်ားကုိ ထမ္းမထားဘဲ ေနႏုိင္ေအာင္ ႀကိဳးစားၾကရမွာ ျဖစ္ေၾကာင္း စသျဖင့္ ဆုိလုိတာ ျဖစ္ပါတယ္။
ဒါေၾကာင့္ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ ပုထုဇဥ္မွန္သမွ် အထမ္းသမားေတြ ျဖစ္တယ္လုိ႔ ဆုိေပမယ့္ သတိထားၿပီး ကုိယ့္စိတ္ကုိ ျပဳျပင္ၾကည့္ၾကမယ္ဆုိရင္ေတာ့ မေကာင္းတဲ့အရာေတြကုိ ထမ္းထားရတဲ့ အထမ္းသမား အျဖစ္ကေန အထုိက္အေလ်ာက္ သက္သာလာႏုိင္တဲ့အျပင္ ကိေလသာတရားေတြေၾကာင့္ ေလးလံေနတတ္တဲ့ စိတ္နဲ႔ကုိယ္ကုိလည္း အထုိက္အေလ်ာက္ ေပါ့ပါးေစႏုိင္မွာ ျဖစ္တဲ့အတြက္ စိတ္နဲ႔ကုိယ္ကုိ ေလးလံထုိင္းမႈိင္းေစတတ္တဲ့ မေကာင္းတဲ့ အကုသုိလ္တရားမ်ား မကိန္းႏုိင္ေအာင္ သီလ၊ သမာဓိ၊ ပညာတရားမ်ားနဲ႔ ထိန္းခ်ဳပ္ရင္း အထမ္းသမား အျဖစ္မွ ခဏပဲျဖစ္ျဖစ္ ကင္းလြတ္ႏုိင္ေအာင္ ႀကိဳးစားၾကဖုိ႔ ေစတနာထား ေမတၱာအားျဖင့္ တုိက္တြန္းသမႈ ျပဳလုိက္ရပါတယ္။
ဟုတ္ပါတယ္။ လူအေတာ္မ်ားမ်ား ေျပာေလ့ရွိတဲ့ ေလးလံျခင္း၊ ေပါ့ပါးျခင္းဆုိတာေတြဟာ ကုိယ္တုိင္ ထမ္းထားတဲ့ အရာေတြေၾကာင့္ပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ ႐ုပ္ပုိင္းဆုိင္ရာ ပစၥည္းဝတၳဳေတြကုိ ထမ္းထားရင္ ႐ုပ္ခႏၶာကုိယ္မွာ ေလးလံေနမွာျဖစ္ၿပီး စိတ္ပုိင္းဆုိင္ရာ ေလးလံစရာ အရာေတြကုိ ထမ္းထားရင္ စိတ္မွာေလးလံေနမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ တစ္ခါတေလ စိတ္ပုိင္းဆုိင္ရာ ေလးလံမႈေတြေၾကာင့္ ႐ုပ္ခႏၶာကုိယ္ႀကီး တစ္ခုလုံးပါ ေလးလံ ေနတတ္တာေတြလည္း ရွိတတ္ပါတယ္။ လက္ေတြ႕လုပ္ငန္းခြင္မွာ အလုပ္လုပ္ေနၾကတဲ့ အလုပ္သမားႀကီးေတြဟာ တစ္ခါတေလ ထမ္းထားတဲ့ ဝန္ထုတ္ဝန္ပုိးေတြေၾကာင့္ မႏုိင္မနင္းျဖစ္ကာ တစ္ကုိယ္လုံး ေလးလံသြားတတ္သလုိ တစ္ခါတေလ ဘာမွမလုပ္၊ ဘာပစၥည္းမွ မထမ္းမမဘဲ ေနတဲ့သူေတြမွာလည္း စိတ္ရဲ႕ဖိအားေတြေၾကာင့္ တစ္ကုိယ္လုံး ေလးလံသြားတတ္ေတြ ရွိတတ္ပါတယ္။ ဘယ္လုိပဲေလးေလး အရင္းစစ္ေတာ့ ေလးလံစရာေတြကုိ ထမ္းထားၾကလုိ႔ပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ ႐ုပ္ဝတၳဳေတြကုိပဲ ထမ္းထမ္း၊ စိတ္ပုိင္းဆုိင္ရာ ေလးလံမႈေတြကုိပဲ ထမ္းထမ္း အထမ္းမ်ားတဲ့ အထမ္းသမားကေတာ့ ထမ္းထားတာနဲ႔အမွ် ေလးလံေနၾကမွာ အမွန္ပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ အဲဒီလုိ ေလးလံမႈေတြထဲမွာ စိတ္အစဥ္ ေလးလံမႈကေတာ့ အဆုိးဆုံးျဖစ္ၿပီး အေလးဆုံးလည္း ျဖစ္ပါတယ္။
ျမန္မာစကားမွာ “စိတ္ေထာင္းေတာ့ကုိယ္ေက်၊ စိတ္ပ်ိဳေတာ့ ကုိယ္ႏု”ဆုိတဲ့ ဆုိး႐ုိးစကားတစ္ခု ရွိပါတယ္။ အလုပ္ပင္ပန္းလုိ႔ ကုိယ္ႏြမ္းရတဲ့ သေဘာေတြ ရွိတတ္ေပမယ့္ ဘာမွမလုပ္ဘဲ စိတ္ပင္ပန္းေနၾကတဲ့ သူေတြလည္း ရွိတတ္ၿပီး ဒီလုိ စိတ္ပင္ပန္းမႈေတြ မ်ားလာတဲ့သူေတြမွာ ႐ုပ္အဆင္းအဂၤါေတြပါ ႏြမ္းလ်လာတတ္တဲ့အတြက္ စိတ္ပန္းရင္ ကုိယ္ႏြမ္းတတ္ေၾကာင္း ဆုိျခင္း ျဖစ္ပါတယ္။ တကယ္ေတာ့ ဒီလုိစိတ္ပင္ပန္းမႈေတြ ျဖစ္ေစၿပီး ကုိယ္ပါႏြမ္းေစတဲ့ အဓိက အေၾကာင္းကေတာ့ စိတ္အစဥ္ကုိ ႏြမ္းေစတတ္တဲ့ အေတြးေတြကုိ ထမ္းထားလုိ႔ပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ အေတြးေတြေနာက္လုိက္ရင္း အဲဒီအေတြးေတြကုိ ခံစားေနမိတဲ့အတြက္ စိတ္အစဥ္ေတြ ေလးလံေနျခင္းျဖစ္ၿပီး ဒီလုိစိတ္ေတြ ေလးေနတဲ့ အတြက္ေၾကာင့္လည္း ဘာမွမလုပ္ခ်င္၊ မကုိင္ခ်င္၊ မေျပာခ်င္ျဖစ္ကာ ႐ုပ္ခႏၶာႀကီးပါ ေလးလံေနျခင္း ျဖစ္ပါတယ္။ အေတြးဆုိေပမယ့္ မေကာင္းတဲ့ အေတြးေတြကသာ စိတ္ကုိပူေလာင္ေစ၊ ထိုင္းမႈိင္းေစ၊ ေလးလံေစတတ္တဲ့အတြက္ မေကာင္းတဲ့ အေတြးေတြကုိ ေတြးေတာေနျခင္းျဖင့္ အေတြးေတြကုိ ထမ္းမထားမိဖုိ႔ ဆုိျခင္းျဖစ္ပါတယ္။
ခက္ေတာ့ခက္သား မေကာင္းတဲ့ အေတြးဆုိတာ လုပ္ၿပီးမေတြးလည္း အလုိလုိ ဝင္လာေနတတ္တဲ့ သေဘာရွိတဲ့အတြက္ သတိဝီရိယနဲ႔ အၿမဲတုိက္ထုတ္ႏုိင္မွ ေတာ္ကာက်တဲ့ သေဘာရွိပါတယ္။ မဟုတ္လုိ႔ကေတာ့ ဘယ္သူက ဘာေျပာလုိ႔၊ ဘယ္လုိလုပ္လုိ႔၊ ဘယ္ေၾကာင့္ဘာျဖစ္လုိ႔ စတဲ့အာ႐ုံေတြေၾကာင့္ မေကာင္းတဲ့ အေတြးေတြကေန ႐ုန္းမထြက္ႏုိင္ဘဲ ျဖစ္ေနတတ္ပါတယ္။ အဲဒီလုိ မေကာင္းတဲ့ အေတြးေတြကေန မထြက္ႏုိင္၊ မခြါႏုိင္ ျဖစ္ေနသမွ်၊ အေတြးေတြးေနာက္ကုိ လုိက္ရင္း အေတြးေတြကုိ ထမ္းထားေနသမွ် စိတ္အစဥ္ဟာလည္း ၾကာေလေလးေလ ျဖစ္ေနမွာ အမွန္ပဲ ျဖစ္ပါတယ္။
အထမ္းသမားဆုိတဲ့ စကားနဲ႔စပ္ၿပီး ဖတ္ဖူးတဲ့ စာအုပ္ေလးတစ္အုပ္ထဲက အမ်ိဳးသမီးငယ္ တစ္ေယာက္ကုိ ေက်ာပုိးၿပီး ထမ္းသြားေပးဖူးတဲ့ မဟာယာန ဘုန္းႀကီးတစ္ပါးႏွင့္ မိတ္ေဆြဘုန္းႀကီး တစ္ပါးအေၾကာင္း သတိရမိပါတယ္။ တစ္ခ်ိန္က တရားအားထုတ္ေဖာ္ အားထုတ္ဖတ္ ဘုန္းႀကီးႏွစ္ပါး ရွိခဲ့တယ္လုိ႔ဆုိပါတယ္။ တစ္ေန႔ အဲဒီဘုန္းႀကီးႏွစ္ပါးဟာ တစ္ေနရာကုိ ၾကြသြားတုန္း လမ္းမွာေခ်ာင္းမကူးႏုိင္ဘဲ ဒုကၡျဖစ္ေနတဲ့ အမ်ိဳးသမီးငယ္ တစ္ေယာက္ကုိေတြ႕ေတာ့ တစ္ပါးက ေက်ာပုိးကာ ထမ္းေခၚသြားၿပီး ကမ္းတစ္ဘက္ကုိ အေရာက္ပုိ႔ေပးလုိက္ပါတယ္။ အဲဒီလုိ အမ်ိဳးသမီးကုိ ေက်ာပုိးေပးတဲ့ ဘုန္းႀကီးကုိ အျခားတစ္ပါးက “အရွင္ဘုရား ဘုန္းႀကီးက ဘာျဖစ္လုိ႔ အမ်ိဳးသမီးကုိ ေက်ာပုိးၿပီး ထမ္းပုိ႔ေပးရတာလဲ”လုိ႔ ေမးပါတယ္။ အေမးခံရတဲ့ ဘုန္းႀကီးက ဘာမွျပန္မေျပာဘဲ ၿပဳံးၿပီးပဲ ေနလုိက္ပါတယ္။ ေနာက္ တစ္ပတ္ႏွစ္ပတ္အၾကာ ဘုန္းႀကီးႏွစ္ပါး ဆုံျဖစ္တဲ့အခါမွာလည္း အမ်ိဳးသမီးကုိ ေက်ာပုိးၿပီး ထမ္းပုိ႔ေပးခဲ့တဲ့ ဘုန္းႀကီးကုိ အျခားတစ္ပါးက “အရွင္ဘုရား ဘာျဖစ္လုိ႔ ဘုန္းႀကီးက အမ်ိဳးသမီးကုိ ေက်ာပုိးၿပီး ထမ္းပုိ႔ေပးရတာလဲ”ဆုိၿပီး ထပ္ေမးပါတယ္။ ဒီအခါမွာလည္း အေမးခံရတဲ့ ဘုန္းႀကီးက ဘာမွျပန္မေျပာဘဲ ၿပဳံးလုိ႔သာ ေနလုိက္ျပန္ပါတယ္။ ေနာက္ တစ္လႏွစ္လအၾကာ တစ္ခါျပန္ေတြ႕တဲ့ အခါမွာလည္း အဲဒီဘုန္းႀကီးက အမ်ိဳးသမီးကုိ ေက်ာပုိးၿပီး တစ္ဘက္ကမ္းကုိ ထမ္းသြားေပးတဲ့ ဘုန္းႀကီးကုိ “အရွင္ဘုရား အဲဒီတုန္းက ဘာေၾကာင့္ ရဟန္းနဲ႔ မအပ္စပ္တဲ့ ကိစၥတစ္ခုျဖစ္တဲ့ အမ်ိဳးသမီးကုိ ေက်ာပုိးၿပီး ကမ္းတစ္ဘက္ကုိ ထမ္းပုိ႔ေပးရတာလဲ”လုိ႔ ထပ္ေမးပါတယ္။ ဒီေတာ့ အေမးခံရတဲ့ ဘုန္းႀကီးက သူ႔အေမးကုိ “အရွင္ဘုရားက အခုအခ်ိန္ထိေတာင္ အမ်ိဳးသမီးကုိ ေက်ာပုိးၿပီး ထမ္းထားေနပါလား”လုိ႔ ျပန္ေျပာလုိက္ပါတယ္။ ဒီေတာ့မွ ေမးခြန္းေမးတဲ့ ဘုန္းႀကီးဟာ သတိသံေဝဂ ရသြားတယ္လုိ႔ ဆုိပါတယ္။ ဒါက ဖတ္ဖူးခဲ့တဲ့ မဟာယာန ဘုန္းႀကီးႏွစ္ပါးရဲ႕ အျဖစ္အပ်က္ အေၾကာင္းေလး ျဖစ္ပါတယ္။
ဒီအေၾကာင္းအရာထဲမွာ ေျပာခ်င္တာက လက္ေတြ႕အမ်ိဳးသမီးကုိ ေက်ာပုိးၿပီးထမ္းသြားေပးတဲ့ ဘုန္းႀကီးဟာ အဲဒီအခ်ိန္မွာ ဝိနည္းေၾကာင္းအရ မအပ္ေပမယ့္ ေစတနာသန္႔သန္႔နဲ႔ ကူညီေပးခဲ့ၿပီး ေနာက္ပုိင္းလည္း ဘာစိတ္မွမျဖစ္ဘဲ ၿပီးသြားခဲ့ေပမယ့္ က်န္တဲ့တစ္ပါးကေတာ့ အဲဒီအျဖစ္အပ်က္ကုိပဲ စိတ္ထဲမွာအၿမဲေတြးကာ တစ္စိမ့္စိမ့္ျဖစ္ေနၿပီး အခ်ိန္ျပည့္ ဒီအမ်ိဳးသမီးအေၾကာင္းကုိ အေတြးေတြနဲ႔ ထမ္းထားေနတဲ့အတြက္ တရားအလုပ္ကုိလည္း ေကာင္းေကာင္းမလုပ္ႏုိင္တဲ့အျပင္ စိတ္အစဥ္မွာလည္း အေတြးေတြနဲ႔ ေလးလံထုိင္းမႈိင္းေနတဲ့ သေဘာရွိေနခဲ့တယ္ဆုိတာကုိ ေျပာခ်င္တာ ျဖစ္ပါတယ္။ ၿပီးခဲ့တဲ့ကိစၥကုိ အဆုံးမသတ္ႏုိင္ဘဲ အေတြးေတြနဲ႔ ထမ္းထားေနတဲ့ ဘုန္းႀကီးရဲ႕ အျဖစ္ကုိ သတိျပဳေစခ်င္တာ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္လည္း အဲဒီတုန္းက တကယ္အမ်ိဳးသမီးကုိ ေက်ာပုိးေပးခဲ့တဲ့ ရဟန္းက အေတြးေတြနဲ႔ ထမ္းထားတဲ့ရဟန္းကုိ “အရွင္ဘုရားက အခုအခ်ိန္ထိ အမ်ိဳးသမီးကုိ ေက်ာပုိးၿပီးထမ္းထားတုန္းပါလား”လုိ႔ ျပန္လည္ေျပာဆုိခဲ့ျခင္း ျဖစ္ပါတယ္။ တကယ္ေကာင္းတဲ့ စကားေလးပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒီမွာေဖာ္ျပခဲ့တဲ့ မေကာင္းတဲ့ ကိေလသာ အေတြးေတြနဲ႔ အခ်ိန္ျပည့္ ေတြးေနတဲ့ အထမ္းသမား ဘုန္းႀကီးရဲ႕ အျဖစ္ဟာ လက္ေတြ႕ဘဝမွာ မေကာင္းတဲ့အေတြးေတြကုိ ထမ္းထားေနၾကတဲ့ သူေတြအတြက္ တကယ့္ကုိ သတိျပဳစရာ အခ်က္ပဲ ျဖစ္ပါတယ္။
တစ္ေလာကေတာင္ ျမန္မာျပည္က ဒကာမႀကီး တစ္ေယာက္က ဖုန္းဆက္ၿပီး တုိင္တာကုိ နားေထာင္လုိက္ရ ပါေသးတယ္။ ဘာရယ္မဟုတ္ဘူး။ ဒကာႀကီးနဲ႔ အခန္႔မသင့္ စကားမ်ားရာက ဒကာႀကီးေျပာတဲ့ စကားေတြကုိ ျပန္တုိင္ေနျခင္း ျဖစ္ပါတယ္။ အရွင္ဘုရား ဒကာႀကီးက ဘယ္လုိေျပာတာ၊ ဘယ္သူေၾကာင့္ ဘာေတြျဖစ္ေနတာ စတဲ့ အေၾကာင္းေတြကုိေျပာရင္း “တပည့္ေတာ္မွာ အရွင္ဘုရား ဒကာႀကီးရဲ႕ စကားေတြကုိ စဥ္စားတုိင္း ေဒါသျဖစ္လြန္းလုိ႔ စားလုိ႔လည္းမရ၊ အိပ္လုိ႔လည္းမေပ်ာ္၊ ဘာမွကုိ မလုပ္ခ်င္ မကုိင္ခ်င္ကုိ ျဖစ္ေနပါတယ္ဘုရား”လုိ႔လည္း ေလွ်ာက္ပါေသးတယ္။ ဒါနဲ႔ ဘုန္းဘုန္းမွာ ဒကာမႀကီးကုိ စိတ္သက္သာရာ သက္သာေၾကာင္း စကားေလးေတြေျပာရင္း ဒကာမႀကီးကုိ “ဒကာမႀကီးေရ ၿပီးခဲ့တာလည္း ၿပီးပါေစေတာ့၊ ေသခ်ာေတြးၾကည့္ေတာ့ ဘယ္သူမွားတယ္၊ ဘယ္သူမွန္တယ္ ဆုိတာထက္ ႏွစ္ေယာက္လုံးရဲ႕ အၿပိဳင္အဆုိင္ ငါမွန္တယ္ဆုိတဲ့ ငါစဲြေတြေၾကာင့္လုိ႔ပဲ ထင္ပါတယ္၊ ျဖစ္ခဲ့တာက ၿပီးေနခဲ့ပါၿပီ၊ အခုဒကာမႀကီး ခံစားေနရတဲ့ ပင္ပန္းမႈေတြက စကားလုံးေတြေနာက္ လုိက္ခံစားၿပီး အေတြးေပါင္းစုံကုိ စိတ္မွာထမ္းထားလုိ႔ပဲ ျဖစ္ပါတယ္၊ ဒီလုိအေတြးေတြကုိ ထမ္းထားေနသမွ် ဒကာမႀကီးရဲ႕ စိတ္ပင္ပန္းမႈဒဏ္ေတြက ေပ်ာက္မွာမဟုတ္ပါဘူး၊ ဒါေၾကာင့္ အဲဒီလုိ စိတ္ပင္ပန္းမယ့္ အေတြးေတြကုိ အျမန္ဆုံး ေဖ်ာက္ႏုိင္ေအာင္ ႀကိဳးစားၿပီး ကုိယ့္ကုိယ္ကုိသာ သက္ေသာင့္သက္သာျဖစ္ေအာင္ ေနၾကည့္ပါ ဒကာမႀကီး”လုိ႔ အႀကံျပဳလုိက္ရပါေသးတယ္။
ဒီေတာ့မွ ဒကာမႀကီးက “အရွင္ဘုရားေရ အမွန္အတုိင္း ေျပာရရင္ တပည့္ေတာ္ ၿပီးခဲ့တဲ့ အျဖစ္အပ်က္ေတြကုိ ေတြးရင္း အဲဒီအေတြးေတြကုိ ထမ္းထားခဲ့တဲ့အတြက္ တပည့္ေတာ္ရဲ႕ စိတ္အစဥ္ဟာ တကယ့္ကုိ ေလးလံေနခဲ့ပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ခုေတာ့ အရွင္ဘုရားေက်းဇူးေၾကာင့္ အထုိက္အေလ်ာက္ စိတ္သက္သာရာ ရသြားၿပီး ထမ္းထားတာေတြ ေလ်ာ့သြားပါၿပီဘုရား၊ ေနာက္ဆုိရင္ မေကာင္းတဲ့ အေတြးေတြကုိထမ္းရင္း စိတ္အစဥ္ ေလးလံေစမယ့္ အလုပ္ေတြ မလုပ္ျဖစ္ေအာင္ သတိထား ႀကိဳးစားပါမယ္ဘုရား”လုိ႔ ေလွ်ာက္ထားရင္း ဖုန္းခ်သြားပါတယ္။ “အင္း… ဒကာမႀကီးလည္း ထမ္းထားတာေတြက တယ္မ်ားပါလား”လုိ႔ စိတ္မွာေတြးရင္း အထမ္းသမား ျဖစ္မွန္းမသိ ျဖစ္သြားတဲ့ ကုိယ့္ကုိယ္ကုိ သတိျပဳလုိက္မိပါတယ္။
ဆိုလိုတာက ပုထုဇဥ္အေတာ္မ်ားမ်ားဟာ ေလာဘ၊ ေဒါသ၊ ေမာဟ၊ မာန စတဲ့ ကိေလသာမ်ား၊ အကုသုိလ္မ်ားကုိ အခ်ိန္ျပည့္ ထမ္းထားတတ္တဲ့ သေဘာရွိတဲ့အတြက္ စိတ္အစဥ္မွာလည္း ဒီလုိ မေကာင္းတဲ့ အကုသုိလ္ အေတြးေတြနဲ႔ အၿမဲေလးလံေနတတ္ေၾကာင္း၊ စိတ္မွာမေကာင္းတဲ့ အရာေတြကုိထမ္းရင္း ေလးေနသမွ် ကုိယ္မွာလည္း ေလးေနတတ္တဲ့အတြက္ ကုိယ္စိတ္ႏွစ္ပါးကုိ အသုံးျပဳၿပီး အေလးေတြကုိ ထမ္းေနၾကတဲ့ တကယ့္အထမ္းသမားမ်ားသာ ျဖစ္ေၾကာင္း၊ ဒီလုိ အထမ္းသမားမ်ား ျဖစ္ေနသမွ် ဘယ္ေတာ့မွ ေပါ့ပါးလြတ္လပ္မႈကုိ ရၾကာမွာမဟုတ္ေၾကာင္း၊ ဒါေၾကာင့္ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ စိတ္အစဥ္ကုိ ေလးလံေစတဲ့ မေကာင္းတဲ့ အကုသုိလ္မ်ားကုိ ထမ္းမထားဘဲ ေနႏုိင္ေအာင္ ႀကိဳးစားၾကရမွာ ျဖစ္ေၾကာင္း စသျဖင့္ ဆုိလုိတာ ျဖစ္ပါတယ္။
ဒါေၾကာင့္ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ ပုထုဇဥ္မွန္သမွ် အထမ္းသမားေတြ ျဖစ္တယ္လုိ႔ ဆုိေပမယ့္ သတိထားၿပီး ကုိယ့္စိတ္ကုိ ျပဳျပင္ၾကည့္ၾကမယ္ဆုိရင္ေတာ့ မေကာင္းတဲ့အရာေတြကုိ ထမ္းထားရတဲ့ အထမ္းသမား အျဖစ္ကေန အထုိက္အေလ်ာက္ သက္သာလာႏုိင္တဲ့အျပင္ ကိေလသာတရားေတြေၾကာင့္ ေလးလံေနတတ္တဲ့ စိတ္နဲ႔ကုိယ္ကုိလည္း အထုိက္အေလ်ာက္ ေပါ့ပါးေစႏုိင္မွာ ျဖစ္တဲ့အတြက္ စိတ္နဲ႔ကုိယ္ကုိ ေလးလံထုိင္းမႈိင္းေစတတ္တဲ့ မေကာင္းတဲ့ အကုသုိလ္တရားမ်ား မကိန္းႏုိင္ေအာင္ သီလ၊ သမာဓိ၊ ပညာတရားမ်ားနဲ႔ ထိန္းခ်ဳပ္ရင္း အထမ္းသမား အျဖစ္မွ ခဏပဲျဖစ္ျဖစ္ ကင္းလြတ္ႏုိင္ေအာင္ ႀကိဳးစားၾကဖုိ႔ ေစတနာထား ေမတၱာအားျဖင့္ တုိက္တြန္းသမႈ ျပဳလုိက္ရပါတယ္။
