သုကုိ ယွဥ္၊ ဒုကုိ ၾကဥ္…

“သုကုိ ယွဥ္၊ ဒုကုိ ၾကဥ္” ဆုိတဲ့ ျမန္မာဆုိ႐ုိးစကား တစ္ခုရွိပါတယ္။ ဒီဆုိ႐ုိးနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး ျမန္မာဆုိ႐ုိးစကား စာအုပ္မွာေတာ့ “သုစ႐ုိက္ ၁၀ပါးကုိ လုိက္နာက်င့္သုံး၍ ဒုစ႐ုိက္ ၁၀ပါးမွ ေရွာင္ၾကဥ္ျခင္း” လုိ႔ ဖြင့္ဆုိရွင္းျပၿပီး ရွင္ဥကၠံသလကၤာ ဆုံးမစာမွာပါတဲ့ “သုကုိ ယွဥ္၊ ဒုကုိ ၾကဥ္၊ မယွဥ္လွ်င္ ျမဳပ္တတ္သည္။ မၾကဥ္လွ်င္ စုပ္တတ္သည္” ဆုိတဲ့ ဆုံးမစာေလးကုိပါ ကုိးကားေဖာ္ျပထားတာကုိ ေတြ႕ရပါတယ္။ သုကုိယွဥ္ၿပီး ဒုကုိၾကဥ္မွ အစဥ္ထာဝရ ဘဝလွကာ အစစအရာရာ အျမင့္ေနရာမွာ ရွိၾကမွာျဖစ္ေၾကာင္း၊ သုကုိမယွဥ္ႏုိင္ပါက ေအာက္ေအာက္ဘဝေတြမွာ ျမဳပ္ေနတတ္ၿပီး ဒုကုိမၾကဥ္ႏုိင္ပါကလည္း အဲဒီတရားေတြရဲ႕ စုပ္ယူျခင္းကုိ ခံရကာ ဘဝမွာ ဒုကၡလွလွေတြ႕လုိ႔ စုပ္သထက္စုပ္ေနၾကမွာ ျဖစ္ေၾကာင္း၊ ဒါေၾကာင့္ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ သုကုိယွဥ္ႏုိင္ေအာင္ ႀကိဳးစားၿပီး ဒုကုိၾကဥ္ႏုိင္ေအာင္ အားထုတ္ၾကရမွာျဖစ္ေၾကာင္း ဆုိျခင္းျဖစ္ပါတယ္။

ဟုတ္ပါတယ္။ သုဆုိတာ သုစ႐ုိက္ကုိ ေျပာတာျဖစ္ၿပီး ဒုဆုိတာကေတာ့ ဒုစ႐ုိက္ကုိ ေျပာတာျဖစ္ပါတယ္။ သုစ႐ုိက္ဆုိတာ အျပစ္ကင္းတဲ့ ေကာင္းတဲ့အေလ့အက်င့္ အလုပ္အကုိင္ အေျပာအဆုိ အႀကံအစည္လုိ႔ အဓိပၸါယ္ရၿပီး ဒုစ႐ုိက္ဆုိတာကေတာ့ အျပစ္နဲ႔တကြျဖစ္တဲ့ မေကာင္းတဲ့အေလ့အက်င့္ အလုပ္အကုိင္ အေျပာအဆုိ အႀကံအစည္လုိ႔ အဓိပၸါယ္ရပါတယ္။ တစ္နည္းအားျဖင့္ သုစ႐ုိက္ဆုိတာ ကုိယ္နဲ႔ျပဳတဲ့ ေကာင္းတဲ့အလုပ္၊ ႏႈတ္နဲ႔ေျပာတဲ့ ေကာင္းတဲ့အေျပာ၊ စိတ္နဲ႔ႀကံတဲ့ ေကာင္းတဲ့အႀကံမ်ားကုိဆုိၿပီး ဒုစ႐ုိက္ဆုိတာကေတာ့ ကုိယ္နဲ႔ျပဳတဲ့ မေကာင္းတဲ့အလုပ္၊ ႏႈတ္နဲ႔ေျပာတဲ့ မေကာင္းတဲ့အေျပာ၊ စိတ္နဲ႔ႀကံတဲ့ မေကာင္းတဲ့ အႀကံေတြကုိ ဆုိလုိတာ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒီလုိကုိယ္ႏႈတ္ႏွလုံး သုံးမ်ိဳးလုံးနဲ႔ လုပ္ကုိင္ေျပာဆုိႀကံစီၾကတဲ့ အေလ့အက်င့္ေတြကုိပဲ စ႐ုိက္လုိ႔ေခၚတာျဖစ္ၿပီး ျပဳလုပ္တဲ့သူေတြရဲ႕ လုပ္ရပ္ကုိလုိက္ၿပီး ေကာင္းတဲ့ အေလ့အက်င့္ သုစ႐ုိက္၊ မေကာင္းတဲ့အေလ့အက်င့္ ဒုစ႐ုိက္လုိ႔ ကဲြျပားျခားနားသြားၾကတာ ျဖစ္ပါတယ္။

ထူးျခားတာကေတာ့ ျပဳလုပ္တဲ့သူေတြရဲ႕ စ႐ုိက္ကုိလုိက္ၿပီး ေကာင္းတဲ့အေလ့အက်င့္ ရွိသူေတြဟာ ေကာင္းတဲ့သုစ႐ုိက္ေတြေၾကာင့္ ေကာင္းတဲ့အက်ိဳးေတြ ျဖစ္ေပၚေစၿပီး မေကာင္းတဲ့ အေလ့အက်င့္ ရွိသူေတြဟာ မေကာင္းတဲ့ ဒုစ႐ုိက္ေတြေၾကာင့္ မေကာင္းတဲ့ အက်ိဳးေတြ ျဖစ္ေပၚေစတဲ့ အခ်က္ပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ဘယ္လုိပဲ ျဖစ္ျဖစ္ မေကာင္းက်ိဳးေတြ မျဖစ္ဖုိ႔နဲ႔ ေကာင္းက်ိဳးေတြ ျဖစ္ေပၚေစဖုိ႔ သုကုိယွဥ္ၿပီး ဒုကုိၾကဥ္ပါလုိ႔ ပညာရွင္မ်ားက ေျပာဆုိဆုံးမၾကတာ ျဖစ္ပါတယ္။

ဗုဒၶစာေပေတြမွာေတာ့ သုစ႐ုိက္တရားဆယ္ပါး၊ ဒုစ႐ုိက္တရား ဆယ္ပါးရွိေၾကာင္း ဖြင့္ဆုိရွင္းျပၿပီး ဒုစ႐ုိက္ဆယ္ပါးကုိ မလုပ္ဘဲ ေရွာင္ၾကဥ္ျခင္းကုိပဲ သုစ႐ုိက္ဆယ္ပါးလုိ႔ အမည္တပ္ကာ ေျပာဆုိျခင္း ျဖစ္ေၾကာင္းနဲ႔ ဒုစ႐ုိက္ဆယ္ပါးဆုိတာ တျခားမဟုတ္ဘဲ ကုိယ္နဲ႔လုပ္တဲ့ မေကာင္းတဲ့ ကာယကံသုံးပါး၊ ႏႈတ္နဲ႔ေျပာဆုိတဲ့ မေကာင္းတဲ့ ဝစီကံေလးပါး၊ စိတ္နဲ႔ႀကံစည္တဲ့ မေကာင္းတဲ့ မေနာကံသုံးပါးကုိပဲ ဆုိလုိတာျဖစ္ေၾကာင္း ဖြင့္ဆုိျပပါတယ္။ အဲဒီအဖြင့္ေတြအရ
ကာယဒုစ႐ုိက္ သုံးပါးဆုိတာ
၁။ သူတပါးအသက္ကုိ သတ္ျဖတ္ျခင္း (ပါဏာတိပါတ)
၂။ သူတပါးဥစၥာကုိ ခုိးယူျခင္း (အဒိႏၷာဒါန)
၃။ ကာမဂုဏ္ကိစၥေတြမွာ ေဖာက္ျပန္မွားယြင္းစြာက်င့္ျခင္း (ကာေမသုမိစၧာစာရ)
တုိ႔ျဖစ္ၿပီး
ဝစီဒုစ႐ုိက္ ေလးပါးဆုိတာ
၄။ မဟုတ္မမွန္ လိမ္ညာေျပာဆုိျခင္း (မုသာဝါဒ)
၅။ ေခ်ာပစ္ကုန္းတုိက္ေသာ စကားကုိ ေျပာဆုိျခင္း (ပိသုဏဝါစာ)
၆။ ၾကမ္းတမ္းယုတ္မာေသာ စကားကုိ ေျပာဆုိျခင္း (ဖ႐ုသဝါစာ)
၇။ အက်ိဳးမရွိ အခ်ည္းႏွီးျဖစ္သည့္ ပိန္ဖ်င္းေသာ စကားကုိ ေျပာဆုိျခင္း (သမၹပၸလာပ)
တုိ႔ ျဖစ္ကာ
မေနာဒုစ႐ုိက္ သုံးပါးကေတာ့
၈။ သူတပါးပုိင္ဆုိင္မႈမ်ားကုိ မတရားရယူရန္ ႀကံစည္ျခင္း (အဘိဇၥ်ာ)
၉။ သူတပါးတုိ႔၏ အသက္ႏွင့္စည္းစိမ္ဥစၥာ ပ်က္စီးရာပ်က္စီးေၾကာင္း ႀကံစည္ျခင္း (ဗ်ာပါဒ)
၁၀။ ကံကံ၏ အက်ိဳးကုိပယ္၍ လဲြမွားစြာ ယုံၾကည္ျခင္း (မိစၧာဒိ႒ိ)
တုိ႔ပဲ ျဖစ္ပါတယ္။

ဒီဆယ္ပါးကုိ ဒုစ႐ုိက္ဆယ္ပါးလုိ႔ဆုိၿပီး ဒီအလုပ္ေတြနဲ႔ က်င္လည္ေနထုိင္ လႈပ္ရွားေနတဲ့ သူေတြကုိလည္း ဒုစ႐ုိက္ အလုပ္မ်ားနဲ႔ ေနထုိင္သူမ်ားအျဖစ္ ျပစ္တင္ေျပာဆုိၾကျခင္း ျဖစ္ပါတယ္။ ဒီဒုစ႐ုိက္အလုပ္ေတြနဲ႔ပဲ အၿမဲမပ်က္ လုပ္ကုိင္ေဆာင္ရြတ္ ေနသူေတြဟာလည္း ဒုစ႐ုိက္အလုပ္မ်ားေၾကာင့္ မေကာင္းတဲ့ ဘုံဘဝမ်ားအထိ က်ေရာက္ႏုိင္ကာ ကုသုိလ္တရားမ်ားနဲ႔ ေဝးသထက္ ေဝးေနၾကမွာျဖစ္တဲ့အတြက္ ဒီအလုပ္ေတြကေန ေရွာင္ၾကဥ္ၾကဖုိ႔နဲ႔ ဒီလုိဒုစ႐ုိက္အလုပ္ေတြက ေရွာင္ၾကဥ္ႏုိင္ပါက အလုိလုိ ေကာင္းတဲ့သုစ႐ုိက္ အလုပ္ေတြကုိ လုပ္ေနၿပီးသား ျဖစ္တဲ့အျပင္ ေကာင္းတဲ့ဘုံဘဝေတြမွာ ေရာက္ရွိကာ ေကာင္းက်ိဳးခ်မ္းသာေတြနဲ႔ နီးသထက္နီးေနမွာ ျဖစ္တဲ့အတြက္ ေကာင္းတဲ့သုစ႐ုိက္ အလုပ္ေတြနဲ႔ ေနထုိင္ႏုိင္သမွ် ေနထုိင္ၾကဖုိ႔ တုိက္တြန္းေျပာဆုိၾကျခင္း ျဖစ္ပါတယ္။

အလြယ္ေျပာရရင္ေတာ့ မေကာင္းတဲ့ ဒုစ႐ုိက္အလုပ္ေတြက ေရွာင္ၾကဥ္ၾကဖုိ႔ ေျပာလုိတာ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒီဒုစ႐ုိက္အလုပ္ေတြက ေရွာင္ၾကဥ္ၿပီး ေနႏုိင္ပါက သုစ႐ုိက္အလုပ္ေတြကုိ လုပ္ေနၿပီးသား ျဖစ္တဲ့အတြက္ ကုိယ့္ရဲ႕အလုပ္ေတြဟာ သုစ႐ုိက္အလုပ္ ဟုတ္မဟုတ္ စဥ္းစားေနစရာ မလုိဘဲ ဒုစ႐ုိက္အလုပ္ေတြကုိ မလုပ္မိေအာင္ ႀကိဳးစားေနထုိင္ၾကရမယ္ဆုိတဲ့ အခ်က္ကုိပဲ နားလည္သေဘာေပါက္ထားရမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ ဆုိ႐ုိးစကားအရ ေျပာရရင္ေတာ့ ဒုကုိေရွာင္ၾကဥ္ျခင္းဟာ သုနဲ႔ယွဥ္ေနျခင္းပဲလုိ႔ ေျပာရမွာ ျဖစ္ပါတယ္။

ဒါေပမယ့္ ကာမဂုဏ္တရားမ်ား အားႀကီးလာၿပီး သီလ၊ သမာဓိ၊ ပညာ တရားမ်ား အားနည္းလာတဲ့ ဒီေနေခတ္မွာေတာ့ လူအေတာ္မ်ားမ်ားဟာ ဒုကုိယွဥ္ၿပီး သုကုိပဲ ၾကဥ္ေနၾကေတာ့တာ ျဖစ္ပါတယ္။ အကုသိုလ္တရားမ်ား လႊမ္းမုိးလာမႈမွာ အကုသုိလ္ကုိ အကုသိုလ္လုိ႔ မသိဘဲျဖစ္လာတာေတြက အဆုိးဆုံး ျဖစ္လာေနၿပီး အကုသုိလ္ကုိ အကုသုိလ္လုိ႔ မသိတဲ့အတြက္ ကုိယ္လုပ္ေနတဲ့ အလုပ္ေတြဟာလည္း သုစ႐ုိက္လား၊ ဒုစ႐ုိက္ေတြလားဆုိတာလည္း သိဖုိ႔မလြယ္ေတာ့တဲ့ အေနအထားအထိ ေရာက္ေနၾကေတာ့တာ ျဖစ္ပါတယ္။ ေရွာင္ၾကဥ္ရမယ့္ ဒုစ႐ုိက္ေတြမွာ အေတာ္မ်ားမ်ား အေပ်ာ္မ်ားေနၾကေတာ့ ကုိယ့္ရဲ႕အလုပ္ေတြဟာ မေကာင္းတဲ့ အေလ့အက်င့္ေတြ ျဖစ္ေနေပမယ့္ အဲဒီမေကာင္းတဲ့ အလုပ္ေတြအေပၚမွာ အျပစ္လုိ႔ မျမင္ၾကဘဲ ဒုမွာပဲ ယွဥ္ၿပီးရင္း ယွဥ္ေနၾကေတာ့တာ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒုမွာယွဥ္ေနသမွ် သုမွာလည္း အလုိလုိ ၾကဥ္ၿပီးသား ျဖစ္ေနတဲ့အတြက္ ၾကာေလျမဳပ္ေလ၊ ၾကာေလစုပ္ေလပဲ ျဖစ္ေနၾကေတာ့တာ ျဖစ္ပါတယ္။

တစ္ခ်ိဳ႕က မေကာင္းတဲ့ ဒုစ႐ုိက္အလုပ္ေတြနဲ႔ က်င္လည္ေနရေပမယ့္ အခ်ိန္တန္ ကံအက်ိဳးေပး မေရာက္လာေသးတဲ့အတြက္ ေကာင္းတာေလးေတြ ျဖစ္ေနတဲ့အေပၚမွာ သတိမမူမိဘဲ ဒီအလုပ္ေတြနဲ႔ အက်ိဳးေပးတယ္ဆုိကာ ဒုမွာပဲေပ်ာ္ေနၾကတာေတြ ရွိတတ္ပါတယ္။ ဒုနဲ႔ေပ်ာ္ရင္း တဒဂၤအေကာင္းေလးေတြ ျဖစ္ေနတဲ့အေပၚမွာ ဒုေၾကာင့္ေကာ္တယ္လုိ႔ထင္ကာ ဒုစ႐ုိက္အလုပ္ေတြက ႐ုန္းမထြက္ႏုိင္ဘဲ ျဖစ္ေနၾကတဲ့အတြက္ ၾကာေလသုနဲ႔ ေဝးေလျဖစ္ေနၾကတဲ့ သူေတြလည္း ရွိေနတတ္ျပန္ပါတယ္။ တကယ္ေတာ့ ဒုစ႐ုိက္အလုပ္ေတြေၾကာင့္ ေကာင္းတာေလးေတြျဖစ္ၿပီး ေကာ္ေနၾကတယ္ဆိုတာ တဒဂၤအခုိက္အတံ့ပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ တဒဂၤမဟုတ္၊ ဒီဘဝတစ္ေလွ်ာက္လုံး ေကာ္ေနၾကတယ္ဆုိရင္လည္း ေသၿပီးေနာက္မွာေတာ့ ဒုနဲ႔ယွဥ္မိတဲ့ အလုပ္ေတြေၾကာင့္ မေကာ္ႏုိင္ဘဲ ေအာ္ေနၾကရမွာ အမွန္ပဲ ျဖစ္ပါတယ္။

အက်ိဳးတရား ေျပာင္းျပန္အေနနဲ႔ ေျပာမယ္ဆုိရင္ ဒုစ႐ုိက္အလုပ္ေတြကုိ မလုပ္ျဖစ္ေအာင္ ေရွာင္ၾကဥ္ ေနလုိက္ျခင္းဟာ သုစ႐ုိက္အလုပ္ေတြနဲ႔ ေနလုိက္ျခင္းျဖစ္တဲ့အတြက္ အလုပ္ေကာင္းျခင္းပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ သုဆုိတဲ့ စကားရဲ႕ အဓိပၸါယ္ကုိက အေကာင္းလုိ႔ အဓိပၸါယ္ရတဲ့အတြက္ အေကာင္းလုပ္ရင္ အေကာင္းရမွာ သဘာဝနိယာမပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒါဟာ ဒုစ႐ုိက္အလုပ္ေတြကုိ မလုပ္ျဖစ္ဘဲ ေရွာင္ၾကဥ္လုိက္တဲ့ အတြက္ပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ ေသခ်ာေတြးၾကည့္ရင္ ဒုစ႐ုိက္တရား ဆယ္ပါးကေန ေရွာင္ၾကဥ္ျခင္းဟာ ကံငါးပါးကုိ လုံေနျခင္းပဲ ျဖစ္ၿပီး ကံငါးပါးလုံေနျခင္းဟာ အေျခခံျဖစ္တဲ့ ငါးပါးသီလကုိ လုံေနျခင္းပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒုစ႐ိုက္တရား ဆယ္ပါးကုိ တူရာစုလုိက္မယ္ဆုိရင္ ပါဏာတိပါတ၊ အဒိႏၷာဒါန၊ ကာေမသုမိစၧာစာရ၊ မုသာ၀ါဒနဲ႔ မိစၧာဒိ႒ိဆုိတဲ့ ကံငါးပါးပဲ ထြက္လာမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒီကံငါးပါးဟာ ဗုဒၶဘာသာေတြအတြက္ အေျခခံ သီလပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ သီလလုံေနျခင္းဟာ တစ္နည္းအားျဖင့္ ဒုစ႐ုိက္တရားမ်ားမွ ေရွာင္ၾကဥ္ေနျခင္း ျဖစ္တဲ့အတြက္ ေသၿပီးဒုတိယဘဝမွာ အပါယ္ေဘးက ေရွာင္ၾကဥ္ထားၿပီးျဖစ္ေၾကာင္းနဲ႔ အက်င့္သီလကုိ ခါးဝတ္ပုဆုိးကဲ့သုိ႔ ၿမဲေအာင္ ေစာင့္ထိန္းၾကဖုိ႔လုိေၾကာင္း ဆုိၾကျခင္းျဖစ္ပါတယ္။

ဆုိလုိတာက သုကုိယွဥ္ၿပီး ဒုကုိၾကဥ္ႏုိင္ဖုိ႔အတြက္ အေျခခံအက်ဆုံးျဖစ္တဲ့ ကုိယ္က်င့္သီလကုိ လုံၿခဳံေအာင္ ေစာင့္ထိန္းၾကရမွာ ျဖစ္ေၾကာင္း ဆုိုလိုတာျဖစ္ပါတယ္။ ကံငါးပါးကုိ လုံၿခဳံေအာင္ ထိန္းသိမ္းေနထုိင္ျခင္းဟာ ဒုစ႐ုိက္တရားေတြက ေရွာင္ၾကဥ္ေနျခင္း ျဖစ္တဲ့အတြက္ ေကာင္းတဲ့သုစ႐ုိက္ အက်င့္ေတြနဲ႔ ေနေနတာျဖစ္ၿပီး ေကာင္းတဲ့အက်င့္ေတြနဲ႔ ေနထုိင္ေနျခင္းဟာ ဒုကုိၾကဥ္ၿပီး သုနဲ႔ယွဥ္ေနတာ ျဖစ္တဲ့အတြက္ ဘဝမွာ အထက္တန္းက်က် မ်က္ႏွာပန္းလွကာ သုနဲ႔မယွဥ္တဲ့အတြက္ ျမဳပ္ရမယ့္ေဘး၊ ဒုကုိမၾကဥ္တဲ့အတြက္ စုပ္ရမယ့္ေဘးေတြက အလုိလုိ ေရွာင္ၾကဥ္ၿပီးျဖစ္ေၾကာင္း၊ အရင္းစစ္ေတာ့ ဒီလုိ မျမဳပ္၊ မစုပ္ဘဲ ဘဝလွေနျခင္းဟာ ကုိယ္က်င့္သီလကုိ လုံၿခဳံေစျခင္းေၾကာင့္ ျဖစ္ေၾကာင္း စသျဖင့္ ဆုိလုိတာ ျဖစ္ပါတယ္။

ဒါေၾကာင့္ ဘယ္သူမဆုိ ဘဝမွာ အလွေတြလာၿပီး ျမဳပ္ရာကေန လႈပ္လာေစဖုိ႔၊ စုပ္ရာကေန ေကာင္းတာေတြနဲ႔ ဟုတ္လာေစဖုိ႔အတြက္ ဒုလုိ႔ေခၚတဲ့ မေကာင္းတဲ့ ဒုစ႐ုိက္ေတြကုိၾကဥ္ၿပီး သုလုိ႔ေခၚတဲ့ ေကာင္းတဲ့ သုစ႐ုိက္ေတြနဲ႔ယွဥ္ကာ အေျခခံအက်ဆုံးျဖစ္တဲ့ ကုိယ္က်င့္သီလကုိ လုံၿခဳံေအာင္ ႀကိဳးစားရင္း ကုိယ့္လမ္းကုိယ္ေဖာက္ၿပီး ကုိယ့္ကုိယ္ကုိသာ အေကာင္းဆုံး ေလွ်ာက္ႏုိင္ေအာင္ ႐ုိးသားစြာ အားထုတ္ၾကပါလုိ႔ ေစတနာစကားနဲ႔ အသိပါးလုိက္ရပါတယ္။
အားလုံး ဒုကုိၾကဥ္ၿပီး သုကုိ ယွဥ္ႏုိင္ၾကပါေစ…

Read more »

ကုိယ္နာေသာ္လည္း စိတ္မနာပါေစႏွင့္…

တစ္ခါက ရန္ကုန္ၿမိဳ႕ရွိ၊ ပုဂၢလိကေဆး႐ုံ တစ္ခုတြင္ ေဆးကုသမႈ ခံယူေနရသည့္ ရဟန္းဒကာႀကီး တစ္ဦးထံ က်န္းမာေရး သတင္းသြားေမးရင္း ေရာက္ရွိသြားခဲ့၏။ အသက္အရြယ္ ႀကီးရင့္လာမႈႏွင့္ ေရာဂါေဝဒနာ ႏွိပ္စက္မႈ ဒဏ္မ်ားေၾကာင့္ ခႏၶာကုိယ္ အလြန္ပင္ပန္းေနသည့္ ဒကာႀကီးသည္ စာေရးသူကုိ ျမင္ရသည့္အခါ ဝမ္းေျမာက္မႈႏွင့္အတူ ကုတင္တြင္ လွဲေနရာမွ ထထုိင္လုိက္ၿပီး လက္အုပ္ခ်ီကာ အ႐ုိအေသးေပးေလ၏။ စာေရးသူလည္း ဒကာႀကီး သက္သာသလုိသာ ေနပါဟုေျပာရင္း သူ႔က်န္းမာေရး အေျခအေနကုိ ေမးျမန္းကာ တရားစကား အနည္းငယ္ ေဟာၾကားေပးျဖစ္ခဲ့၏။ အသက္အရြယ္ ရလာေသာ္လည္း တရားအလုပ္ အားထုတ္မႈတြင္ အားနည္းလွသည့္ ဒကာႀကီးသည္ ေရာဂါေဝဒနာ ရလာမႈအေပၚတြင္ အလြန္ခံစားေနရသည့္ သေဘာရွိ၏။ ထုိ႔အတူ အေၾကာက္တရားလည္း ျဖစ္ေပၚေနဟန္ ရွိ၏။ နာၿပီးရင္ ေသရမည္ဟူသည့္ နိယာမကုိ လက္ခံလာသျဖင့္လည္း ပုိ၍ေၾကာက္လာဟန္ ရွိေပ၏။ ပုထုဇဥ္မ်ား၏ သေဘာသဘာဝအရ ဒုကၡတရား အားႀကီးလာသည့္အခါ အားကုိးရာ ဘာသာတရားကုိ ရွာေလ့ရွိသည့္အတုိင္း ဒကာႀကီးလည္း ဘာသာတရား၏ အားကုိးရာကုိ ရွာလာဟန္ ရွိေပ၏။ ထုိ႔ေၾကာင့္လည္း စာေရးသူႏွင့္ ေတြ႕ဆုံသည့္အခါ ဒကာႀကီးက “အရွင္ဘုရား အုိမင္းမစြမ္း ျဖစ္လာၿပီး နာက်င္မႈေတြ ျပည့္ႏွက္လာတဲ့ တပည့္ေတာ္တုိ႔လုိ သူေတြအတြက္ ဘုရားေပးတဲ့ တရားေဆးေလးမ်ားရွိရင္ ေဟာၾကားေပးပါလားဘုရား”လုိ႔ ေတာင္းဆုိလာေလ၏။ ဒကာႀကီး၏ ေတာင္းဆုိခ်က္အရ စာေရးသူလည္း ဘုရားစကား အငွါးသုံးကာ “ဒကာႀကီးေရ အုိၿပီးနာလာၾကတဲ့ သူေတြအတြက္ ဘုရားရွင္က ကုိယ္နာေသာ္လည္း စိတ္မနာေအာင္ ေနႏုိင္ျခင္းဟာ အေကာင္းဆုံး ေနထုိင္နည္းပဲ ျဖစ္တယ္လို႔ မိန္႔ေတာ္မူပါတယ္”စသည့္ စကားျဖင့္ အစခ်ီကာ တရားစကား ေဟာၾကား ေပးျဖစ္ခဲ့၏။

မွန္၏။ ဘုရားရွင္ ကုိယ္ေတာ္တုိင္ပင္ “ကုိယ္နာေသာ္လည္း စိတ္မနာေစႏွင့္”ဟူေသာ အထက္ပါ စကားေတာ္ကုိ မိန္႔ေတာ္မူခဲ့ဖူး၏။ ဗုဒၶဘုရား လက္ထက္ေတာ္အခါက နကုလပိတာ အမည္ရသည့္ သူၾကြယ္တစ္ေယာက္ရွိ၏။ တစ္ေန႔ ထုိသူၾကြယ္သည္ ျမတ္စြာဘုရား၊ ဘဂၢတုိင္း၊ သုသုမာရဂိရၿမိဳ႕၊ ေဘသကဠေတာတြင္ သီတင္းသုံးေနေတာ္မူသည့္ သတင္းကုိ ၾကားသိၿပီးေနာက္ ဘုရားရွင္ထံ သြားေရာက္ဖူးေမွ်ာ္ကာ တရားစကား ေလွ်ာက္ထားေလ၏။ သူၾကြယ္က “ဘုန္းေတာ္ႀကီးေတာ္မူေသာ ျမတ္စြာဘုရား အကၽြႏ္ုပ္သည္ အုိမင္းမစြမ္းျဖစ္ကာ အရြယ္သုံးပါးတြင္ ေနာက္ဆုံးအရြယ္သုိ႔ ေရာက္ရွိလာပါၿပီ၊ ခႏၶာကုိယ္သည္လည္း မျပတ္နာက်င္လ်က္ ဘုရားတရားသံဃာေတာ္မ်ားကုိလည္း အၿမဲတေစ မဖူးျမင္ႏုိင္ေတာ့ပါဘုရား၊ သုိ႔ျဖစ္ပါ၍ ျမတ္စြာဘုရားသည္ တပည့္ေတာ္အား တရားစကား မိန္႔ၾကားေတာ္မူပါဘုရား…” ဟု ျမတ္ဗုဒၶအား ေလွ်ာက္ထားေလ၏။

ထုိအခါ ဘုရားရွင္က “သူၾကြယ္ သင္၏စကားသည္ အမွန္ပင္ျဖစ္ေပ၏၊ ဤခႏၶာကုိယ္သည္ အၿမဲနာက်င္ေနသည့္ သေဘာရွိ၏၊ ဤခႏၶာကုိယ္ကုိ ရြတ္ေဆာင္ထားသူမွန္သမွ် တစ္စုံတစ္ဦးမွ် တဒဂၤအားျဖင့္ေသာ္လည္း အနာကင္းျခင္းဟူသည္ မရွိႏုိင္ၾကေပ၊ သူၾကြယ္ ထုိ႔ေၾကာင့္ သင့္ကုိသင္ ငါသည္နာက်င္ေသာ ကုိယ္ရွိသူျဖစ္ပါလ်က္ ငါ၏စိတ္သည္ နာက်င္မႈကင္းသူ ျဖစ္လတၱံ႕ဟုသာ က်င့္အပ္၏” ဟု နကုလပိတာအား မိန္႔ၾကားေတာ္မူလုိက္၏။

ဘုရားရွင္၏ အထက္ပါ “ကုိယ္နာေသာ္လည္း စိတ္မနာေအာင္က်င့္”ဟူေသာ စကားေတာ္ကုိ ၾကားနာၿပီးေနာက္ အလြန္ေက်နပ္ႏွစ္သက္စြာျဖင့္ နကုလပိတာသည္ ဘုရားရွင္အထံေတာ္မွ ထြက္ခြါသြားၿပီး အရွင္သာရိပုတၱရာ မေထရ္ထံ အဖူးအေမွ်ာ္ ေရာက္ခဲ့ျပန္ေလ၏။ အရွင္သာရိပုတၱရာ မေထရ္ထံ ေရာက္သည့္အခါ စိတ္ႏွလုံး ၾကည္လင္ေနသည့္ နကုလပိတာ သူၾကြယ္ကုိၾကည့္ကာ အရွင္သာရိပုတၱရာ မေထရ္မွ “သူၾကြယ္ သင့္ကုိ ၾကည့္ရသည္မွာ စိတ္ႏွလုံး ၾကည္လင္ႏွစ္သက္ေနသည့္ သေဘာရွိ၏ အဘယ္အေၾကာင္းေၾကာင့္နည္းဟု” ေမးေတာ္မူေလ၏။ သူၾကြယ္က “အရွင္ဘုရား တပည့္ေတာ္ ဘုရားရွင္အထံေတာ္မွ “ကုိယ္နာေသာ္လည္း စိတ္မနာေအာင္က်င့္”ဟူေသာ တရားစကားေတာ္ကုိ နာၾကားခဲ့ရေသာေၾကာင့္ အလြန္ေက်နပ္ ႏွစ္သက္မႈကုိ ျဖစ္ရပါသည္ဘုရား” ဟု ေလွ်ာက္ထားေလ၏။ ဆက္လက္၍ အရွင္သာရိပုတၱရာ မေထရ္မွ နကုလပိတာအား “သူၾကြယ္ သုိ႔ဆုိလွ်င္ သင္သည္ျမတ္စြာဘုရားရွင္အား အဘယ္မွ်ျဖင့္ နာက်င္ေသာ ကုိယ္ရွိသူျဖစ္၍ အဘယ္မွ်ျဖင့္ နာက်င္ေသာ စိတ္ရွိသူျဖစ္သနည္း၊ အဘယ္မွ်ျဖင့္ နာက်င့္ေသာ ကုိယ္ရွိသူသာျဖစ္၍ နာက်င္ေသာ စိတ္မရွိသူ ျဖစ္ပါသနည္းဟူေသာ ေမးခြန္းမ်ားကုိ ထပ္မံေမးေလွ်ာက္ခဲ့သေလာ”ဟု ေမးေတာ္မူလုိက္၏။ ထုိအခါမွ သူၾကြယ္မွာ “အရွင္ဘုရား တပည့္ေတာ္ ထုိေမးခြန္းကုိ မေမးေလွ်ာက္မိပါဘုရား…၊ အရွင္ဘုရား အေနျဖင့္သာ တပည့္ေတာ္အား လုိအပ္သည့္အခ်က္မ်ားကုိ ျဖည့္စြက္ေဟာၾကား ခ်ီးျမႇင့္ေတာ္မူပါဘုရား”ဟု ျပန္လည္ေလွ်ာက္ထားရင္း အရွင္သာရိပုတၱရာ၏ တရားစကားကုိ ဆက္လက္နားၾကားေတာ္မူေလ၏။

အရွင္သာရိပုတၱရာ မေထရ္မွ “သူၾကြယ္ အဘယ္သုိ႔လွ်င္ နာက်င္ေသာ ကုိယ္ရွိသူျဖစ္၍ နာက်င္ေသာ စိတ္ရွိသူလည္း ျဖစ္သနည္းဆုိေသာ္ ဤသာသနာေတာ္၌ အရိယအဆင့္သုိ႔ မေရာက္ေသးေသာ ပုထုဇဥ္တုိ႔သည္ ႐ုပ္ကုိ အတၱဟူ၍ ႐ႈ၏၊ ႐ုပ္ရွိေသာ အတၱဟူ၍ေသာ္လည္းေကာင္း၊ အတၱ၌ ႐ုပ္ဟူ၍ေသာ္လည္းေကာင္း၊ ႐ုပ္၌အတၱဟူ၍ေသာ္လည္းေကာင္း ႐ႈ၏၊ ငါသည္႐ုပ္ျဖစ္၏၊ ႐ုပ္သည္ငါ၏ ဥစၥာျဖစ္၏ဟူ၍ ထၾကလႊမ္းမုိးေသာ အျခင္းအရာအားျဖင့္ တည္၏၊ ႐ုပ္သည္ငါျဖစ္၏၊ ႐ုပ္သည္ငါ၏ ဥစၥာျဖစ္၏ဟု ထင္မွတ္ေန၏၊ ထုိသူ၏ ႐ုပ္သည္ေဖာက္ျပန္၏၊ တစ္မ်ိဳးတဖုံျဖစ္၏၊ ထုိသူအား ႐ုပ္ေဖာက္ျပန္ျခင္းေၾကာင့္ စုိးရိမ္မႈ၊ ငုိေၾကြးမႈ၊ ကုိယ္စိတ္ဆင္းရဲမႈ၊ ျပင္းစြာပင္ပန္းမႈတုိ႔သည္ ျဖစ္ကုန္၏။ ထုိ႔အတူ ေဝဒနာ (ခံစားျခင္း)၊ သညာ (မွတ္သားျခင္း)၊ သခၤါရ (ျပဳျပင္စီရင္ျခင္း)၊ ဝိညာဏ (အထူးမွတ္သိျခင္း)ကုိ အတၱဟူ၍ ႐ႈ၏၊ ေဝဒနာ၊ သညာ၊ သခၤါရ၊ ဝိညာဏ္ရွိေသာ အတၱဟူ၍ေသာ္လည္းေကာင္း၊ အတၱ၌ ေဝဒနာ၊ သညာ၊ သခၤါရ၊ ဝိညာဏ္ဟူ၍ေသာ္လည္းေကာင္း၊ ေဝဒနာ၊ သညာ၊ သခၤါရ၊ ဝိညာဏ္၌ အတၱဟူ၍ေသာ္လည္းေကာင္း ႐ႈ၏၊ ငါသည္ ေဝဒနာ၊ ငါသည္သညာ၊ ငါသည္ သခၤါရ၊ ငါသည္ဝိညာဏ္ျဖစ္၏၊ ေဝဒနာ၊ သညာ၊ သခၤါရ၊ ဝိညာဏ္သည္ ငါ၏ဥစၥာျဖစ္၏ဟူ၍ ထၾကြလႊမ္းမုိးေသာ အျခင္းအရာျဖင့္တည္၏၊ ထိုအရာတုိ႔သည္ ငါ၏ဥစၥာျဖစ္၏ဟု ထင္မွတ္ေန၏၊ ထုိသူ၏ ေဝဒနာ၊ သညာ၊ သခၤါရ၊ ဝိညာဏ္တုိ႔သည္ ေဖာက္ျပန္၍ တစ္မ်ိဳးတဖုံျဖစ္၏၊ ထုိသူအား ထုိတရားတုိ႔၏ ေဖာက္ျပန္ျခင္းေၾကာင့္ စိုးရိမ္မႈ၊ ငုိေၾကြးမႈ၊ ကုိယ္စိတ္ဆင္းရဲမႈ၊ ျပင္းစြာပင္ပန္းမႈတုိ႔သည္ ျဖစ္ကုန္၏။ သူၾကြယ္ ဤသုိ႔လွ်င္ ႐ုပ္၊ ေဝဒနာ၊ သညာ၊ သခၤါရ၊ ဝိညာဏ္တုိ႔၌ ငါ၊ ငါ၏ဥစၥာဟု ႐ႈျမင္ေနသူမ်ားသည္ နာက်င္ေသာ ကုိယ္ရွိသူျဖစ္၍ နာက်င္ေသာ စိတ္ရွိသူလည္း ျဖစ္၏”ဟု ေျဖၾကားေပးေတာ္မူ၏။

ဆက္လက္၍ အရွင္သာရိပုတၱရာ မေထရ္မွ “သူၾကြယ္ အဘယ္သုိ႔လွ်င္ နာက်င္ေသာ ကုိယ္ရွိသူသာျဖစ္၍ နာက်င္ေသာ စိတ္ရွိသူ မျဖစ္သနည္းဆုိေသာ္ ဤသာသနာေတာ္၌ အရိယာတပည့္သည္ ႐ုပ္ကုိအတၱဟူ၍ မ႐ႈ၊ ႐ုပ္ရွိေသာ အတၱဟူ၍ေသာ္လည္းေကာင္း၊ အတၱ၌ ႐ုပ္ဟူ၍ေသာ္လည္းေကာင္း၊ ႐ုပ္၌အတၱဟူ၍ေသာ္လည္းေကာင္း မ႐ႈ၊ ငါသည္႐ုပ္ျဖစ္၏၊ ႐ုပ္သည္ငါ၏ ဥစၥာျဖစ္၏ဟူ၍ ထၾကလႊမ္းမုိးေသာ အျခင္းအရာအားျဖင့္ မတည္၊ ႐ုပ္သည္ငါျဖစ္၏၊ ႐ုပ္သည္ငါ၏ ဥစၥာျဖစ္၏ဟု မထင္မွတ္၊ ထုိသူ၏ ႐ုပ္သည္ေဖာက္ျပန္ျခင္း၊ တစ္မ်ိဳးတဖုံျဖစ္ျခင္း ရွိေနေသာ္လည္း ထုိသူအား ႐ုပ္ေဖာက္ျပန္ျခင္းေၾကာင့္ စုိးရိမ္မႈ၊ ငုိေၾကြးမႈ၊ ကုိယ္စိတ္ဆင္းရဲမႈ၊ ျပင္းစြာပင္ပန္းမႈတုိ႔သည္ မျဖစ္ကုန္။ ထုိ႔အတူ ေဝဒနာ၊ သညာ၊ သခၤါရ၊ ဝိညာဏကုိ အတၱဟူ၍ မ႐ႈ၊ ေဝဒနာ၊ သညာ၊ သခၤါရ၊ ဝိညာဏ္ရွိေသာ အတၱဟူ၍ေသာ္လည္းေကာင္း၊ အတၱ၌ ေဝဒနာ၊ သညာ၊ သခၤါရ၊ ဝိညာဏ္ ဟူ၍ေသာ္လည္းေကာင္း၊ ေဝဒနာ၊ သညာ၊ သခၤါရ၊ ဝိညာဏ္၌ အတၱဟူ၍ေသာ္လည္းေကာင္း မ႐ႈ၊ ငါသည္ ေဝဒနာ၊ ငါသည္သညာ၊ ငါသည္ သခၤါရ၊ ငါသည္ဝိညာဏ္ျဖစ္၏၊ ေဝဒနာ၊ သညာ၊ သခၤါရ၊ ဝိညာဏ္သည္ ငါ၏ဥစၥာျဖစ္၏ဟူ၍ ထၾကြလႊမ္းမုိးေသာ အျခင္းအရာျဖင့္ မတည္၊ ထိုအရာတုိ႔သည္ ငါ၏ဥစၥာျဖစ္၏ဟု မထင္မွတ္၊ ထုိသူ၏ ေဝဒနာ၊ သညာ၊ သခၤါရ၊ ဝိညာဏ္တုိ႔သည္ ေဖာက္ျပန္၍ တစ္မ်ိဳးတဖုံျဖစ္ေသာ္လည္း ထုိသူအား ထုိတရားတုိ႔၏ ေဖာက္ျပန္ျခင္းေၾကာင့္ စိုးရိမ္မႈ၊ ငုိေၾကြးမႈ၊ ကုိယ္စိတ္ဆင္းရဲမႈ၊ ျပင္းစြာပင္ပန္းမႈတုိ႔သည္ မျဖစ္ကုန္။ သူၾကြယ္ ဤသုိ႔လွ်င္ ႐ုပ္၊ ေဝဒနာ၊ သညာ၊ သခၤါရ၊ ဝိညာဏ္တုိ႔၌ ငါ၊ ငါ၏ဥစၥာဟု မ႐ႈျမင္သူမ်ားသည္ နာက်င္ေသာ ကုိယ္ရွိသူျဖစ္ေသာ္လည္း နာက်င္ေသာ စိတ္ရွိသူကား မျဖစ္” ဟု ေျဖၾကားေပးေတာ္မူ၏။

နကုလပိတာသူၾကြယ္သည္ အရွင္သာရိပုတၱရာ အထံေတာ္မွ ထုိတရားစကားေတာ္ကုိ နာၾကားၿပီးသည့္ အခါတြင္လည္း အလြန္ေက်နပ္ ႏွစ္သက္မႈျဖင့္ ဝမ္းေျမာက္ပီတိ ျဖစ္ခဲ့ေလ၏ (သံယုတ္ပါဠိေတာ္၊ ခႏၶဝဂၢသံယုတ္၊ နကုလပီတုသုတ္)။ ဤကား နကုလပိတာသူၾကြယ္ကုိ မိန္ၾကားေတာ္မူခဲ့သည္ “ကုိယ္နာေသာ္လည္း စိတ္မနာေအာင္က်င့္”ဟူေသာ ဘုရားရွင္၏ စကားေတာ္ကုိ အေျခခံသည့္ နကုလပိတာႏွင့္စပ္သည့္ တရားစကားေတာ္ပင္ ျဖစ္ပါ၏။

ဘုရားရွင္ႏွင့္ အရွင္သာရိပုတၱရာတုိ႔၏ တရားစကားေတာ္အရ နာက်င္မႈသည္ ကုိယ္၏နာက်င္ျခင္း၊ စိတ္၏နာက်င္ျခင္းဟူ၍ ႏွစ္မ်ိဳးႏွစ္စား ရွိေသာ္လည္း စိတ္မနာေအာင္ က်င့္သုံးေနထုိင္မႈသည္ အေကာင္းဆုံး အက်င့္ပင္ျဖစ္ေၾကာင္း သေဘာေပါက္ နားလည္ႏုိင္မည္ျဖစ္၏။ အၿမဲမျပတ္ ေဖာက္ျပန္တတ္သည့္ သေဘာရွိသည့္ ႐ုပ္တရား၏ ေဖာက္ျပန္မႈအေပၚတြင္ ငါ၊ ငါ၏ခႏၶာ၊ ငါ၏႐ုပ္တရား စသည့္ ငါစဲြမ်ားေၾကာင့္ ေဖာက္ျပန္ျခင္းသေဘာ အမွန္ကုိ မသိရွိဘဲ ႐ုပ္၊ ေဝဒနာ၊ သညာ၊ သခၤါရ၊ ဝိညာဏ္တုိ႔၏ စဲြရာေနာက္သုိ႔ လုိက္ၿပီးရင္း လုိက္ေနမိၾကသျဖင့္ ပုထုဇဥ္မ်ားမွာ ကုိယ္လည္းနာက်င္၊ စိတ္လည္းနာက်င္ ျဖစ္ေနၾကျခင္း ျဖစ္၏။ အကယ္၍ ႐ုပ္၊ ေဝဒနာ စသည့္အရာမ်ားတြင္ ငါ၊ ငါ၏ဥစၥာစသည့္ ငါစဲြအတၱမ်ား မရွိဘဲ ထုိအရာတုိ႔၏ ေဖာက္ျပန္ပ်က္စီးမႈ သေဘာသဘာဝကုိ အရွိအတုိင္း သိရွိမည္ဆုိပါက ေဖာက္ျပန္ျခင္းသေဘာအရ ျဖစ္တတ္သည့္ ကုိယ္၏နာက်င္ျခင္းမ်ား ျဖစ္ေကာင္းျဖစ္ႏုိင္ေသာ္လည္း စိတ္၏နာက်င္ျခင္းကား ရွိလာမည္မဟုတ္ေပ။ ကုိယ္၏နာက်င္ျခင္းကား ဘဝသံသရာက်င္လည္ေနၿပီး ခႏၶာရွိေနသမွ် ေတြ႕ႀကဳံေနရမည္ျဖစ္သျဖင့္ အေရးႀကီးသည္မွာ စိတ္မနာေစဖုိ႔သာ ျဖစ္ပါ၏။ ထုိ႔ေၾကာင့္ စိတ္မနာေစရန္ ႐ုပ္၊ ေဝဒနာ၊ သညာ၊ သခၤါရ၊ ဝိညာဏ္ဟူေသာ ခႏၶာမ်ားတြင္ ငါစဲြအတၱမ်ားျဖင့္ မလႊမ္းမုိး မတြယ္တာမိေအာင္ ႀကိဳးစာက်င့္ႀကံ ေနထုိင္ၾကရမည္သာ ျဖစ္ပါ၏။ ထုိသုိ႔ေနထုိင္ႏုိင္ပါက ဘုရားစကားေတာ္အတုိင္း ကုိယ္နာေသာ္လည္း စိတ္နာမည္ မဟုတ္သည္မွာ အမွန္ပင္ ျဖစ္ပါေပ၏။

ဤ၌ အဓိကေျပာလုိသည္မွာ ကုိယ္နာေသာ္လည္း စိတ္မနာေအာင္ က်င့္သုံးေနထုိင္မႈအေၾကာင္း ေျပာလုိရင္း ျဖစ္ပါ၏။ ကုိယ္နာၿပီး ေဆး႐ုံေပၚတြင္ နာက်င္မႈကုိ ခံေနရသည့္ ရဟန္းဒကာႀကီးအား စိတ္မနာေအာင္ က်င့္သုံးေနထုိင္ဖုိ႔ သတိေပးစကားအျဖစ္ ေျပာၾကားေပးျဖစ္ခဲ့သည့္ ဘုရားစကားေတာ္ကုိ ျပန္လည္ပူေဇာ္ရင္း စာဖတ္သူမ်ားအားလည္း စိတ္မနာေအာင္ က်င့္သုံးႏုိင္ၾကဖုိ႔ တဆင့္ျပန္လည္ မွ်ေဝေပးျခင္း ျဖစ္ပါ၏။ တဖက္တြင္လည္း အသက္အရြယ္ ရလာသည္ႏွင့္အမွ် ႐ုပ္တရား၏ သိသိသာသာ ေဖာက္ျပန္မႈကုိ ခံစားလာရသည့္ စာေရးသူ မိမိကုိယ္ကုိ မိမိ သတိျပဳမိေစရန္ အခ်က္ျပ သတိေပးျခင္းလည္း ျဖစ္ပါ၏။

ထုိ႔ေၾကာင့္ ခႏၶာရွိသူမွန္သမွ် ေဖာက္ျပန္မႈမ်ား ရွိေနၾကမည္ျဖစ္ၿပီး ေဖာက္ျပန္ေနသမွ် နာက်င္မႈမ်ားလည္း ရွိေနၾကမည္ ျဖစ္ရာတြင္ ထုိနာက်င္မႈသည္ စိတ္၏နာက်င္မႈအထိ မျဖစ္ၾကေစရန္ ႐ုပ္၊ ေဝဒနာ၊ သညာ၊ သခၤါရ၊ ဝိညာဏ္ဟူသည့္ ခႏၶာတရားမ်ားအေပၚတြင္ အမွန္အတုိင္း သိျမင္ႏုိင္ေအာင္ ႀကိဳးစားရင္း ကုိယ္နာေသာ္လည္း စိတ္မနာၾကေစရန္ စိတ္နာက်င္မႈကုိ ျဖစ္ေစတတ္သည့္ ႐ုပ္၊ ေဝဒနာ စသည့္ခႏၶာမ်ားအေပၚတြင္ ငါစဲြစင္ေအာင္ သတိပညာတရားမ်ား လက္ကုိင္ထားလ်က္ တရားအလုပ္သာ ႀကိဳးစားအားထုတ္ၾကပါဟု အေလးအနက္ တုိက္တြန္းသမႈ ျပဳလုိက္ရပါသည္။

Read more »

စိတ္ရွိတုိင္းသာ လုပ္ၾကမယ္ဆုိရင္ျဖင့္…

“တပည့္ေတာ္လည္း ေသြးနဲ႔ကုိယ္ သားနဲ႔ကုိယ္ဆုိေတာ့ ခံစားခ်က္ကေတာ့ ရွိတာေပါ့ဘုရား၊ ဒါေပမယ့္ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ စိတ္လုိက္မာန္ပါ မလုပ္တာ ေကာင္းပါတယ္ဆုိၿပီး ေနာက္ဆုံးကုိယ့္စိတ္ကုိ အတတ္ႏုိင္ဆုံး ထိန္းၿပီးပဲ ေနႏုိင္ေအာင္ ႀကိဳးစားလုိက္ပါတယ္၊ အခုမွ ျပန္စဥ္းစားၾကည့္မိေတာ့ အဲဒီတုန္းကသာ တပည့္ေတာ္ စိတ္ရွိတဲ့အတုိင္း ေျပာဆုိလုပ္ကုိင္လုိက္မယ္ဆုိရင္ သူလည္းတစ္ခုခုျဖစ္၊ တပည့္ေတာ္လည္း ေထာင္က်မွာ အေသအခ်ာပဲဘုရား၊ အဲဒီတုန္းက တပည့္ေတာ္ သတိဝင္ခဲ့ၿပီး သည္းခံကာ ထိန္းလုိက္ႏုိင္တဲ့အတြက္ ဘာျပႆနာမွ မတက္ဘဲ ေအးေအးေဆးေဆး ၿပီးသြားေတာ့တာ ျဖစ္ပါတယ္၊ အဲဒါ အရွင္ဘုရားတုိ႔ရဲ႕ ဆုံးမပဲ့ျပင္မႈေတြေၾကာင့္ပါပဲဘုရား…” စသျဖင့္ အေဝးကေနၿပီး သူ႔အျဖစ္အပ်က္ေလးကုိ ဖုန္းနဲ႔လွမ္းေလွ်ာက္တဲ့ တပည့္တစ္ေယာက္ရဲ႕ စကားကုိ ၾကားရေတာ့ ဝမ္းသာပီတိ ျဖစ္ခဲ့ရပါတယ္။ အထူးသျဖင့္ သူ႔ရဲ႕စိတ္လုိက္မာန္ပါ လုပ္တတ္တဲ့ အက်င့္ေလးကုိ အႏုိင္ယူ ထိန္းခ်ဳပ္လုိက္ႏုိင္တဲ့ လုပ္ရပ္ေလးအေပၚ အႀကိမ္ႀကိမ္ သာဓုေခၚျဖစ္ခဲ့ပါတယ္။ စိတ္ရွိတဲ့အတုိင္း မလုပ္ျဖစ္ဘဲ အသိနဲ႔ ထိန္းခ်ဳပ္ႏုိင္တဲ့ သူ႔လုပ္ရပ္အေပၚ ဂုဏ္ယူေနမိပါတယ္။

ျဖစ္ပုံက ဒီလုိပါ။ ဒီတပည့္ေလး အလုပ္လုပ္ေနတဲ့ စက္႐ုံက စက္႐ုံမွဴးနဲ႔ သူနဲ႔အဆင္ မေျပတာက စခဲ့တဲ့ ျပႆနာလုိ႔ ေျပာရမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ အဆင္မေျပတာကလည္း တျခားေၾကာင့္မဟုတ္ဘဲ သူကသူမ်ားေတြလုိ မ်က္ႏွာခ်ိဳေသြးၿပီး ဟုိဖားဒီဖား မလုပ္တတ္တဲ့ အခ်က္ေၾကာင့္ပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ စက္႐ုံမွာအတူ အလုပ္လုပ္ေနၾကတဲ့ တျခားႏုိင္ငံျခားသားေတြကေတာ့ စက္႐ုံမွဴးေရွ႕မွာဆုိ အမ်ိဳးမ်ိဳးဖားျပၿပီး ကြယ္ရာမွာဆုိ လုပ္ခ်င္သလုိ လုပ္ေနတတ္ၾကေပမယ့္ သူကေတာ့ အဲဒီလုိ မလုပ္တတ္ဘဲ သူ႔အလုပ္သူ တာဝန္ေက်ေအာင္ပဲ လုပ္ေနတတ္ပါတယ္။ ၿပီးေတာ့ ကုိယ္မွန္ေနရဲ႕သားနဲ႔ အထက္စီးနဲ႔ တင္စီးေျပာလာရင္လည္း ၿငိမ္ေနတတ္တဲ့ သူစားမ်ိဳး မဟုတ္တဲ့အတြက္ သူဖာသာသူပဲ ေအးေအးေဆး ေနေနတတ္ပါတယ္။ အဲဒီလုိ ေနတတ္တဲ့ သူ႔အက်င့္ကုိ စက္႐ုံမွဴးက သေဘာက်ဟန္ မရွိပါဘူး။ သူမ်ားေတြလုိ သူ႔ကုိ အေရးတယူ လုပ္ေစခ်င္တဲ့ သေဘာရွိပါတယ္။ သူကလည္း စက္႐ုံးမွဴးျဖစ္ေစခ်င္သလုိ မလုပ္ဘဲ သူ႔အက်င့္အတုိင္း ေနလုိက္တာေတြဟာ ေနာက္ဆုံး သူနဲ႔စက္႐ုံမွဴးၾကားမွာ နားလည္မႈေတြ လဲြလဲြလာၿပီး သူဘာပဲလုပ္လုပ္ စက္႐ုံမွဴးက အေကာင္းမျမင္ဘဲ ျဖစ္လာေတာ့တာ ျဖစ္ပါတယ္။

ထုံးစံအတုိင္း လူတစ္ေယာက္အေပၚ အျမင္မၾကည္ေတာ့ဘူးဆုိရင္ ဒီလူဘာပဲလုပ္လုပ္ အေကာင္း မျမင္တတ္တာ သဘာဝပဲဆုိေတာ့ စက္႐ုံမွဴးနဲ႔ အဆင္မေျပတဲ့ ဒီဒကာေလးအေပၚမွာလည္း စက္႐ုံမွဴးရဲ႕ အျမင္အၾကည့္ေတြက ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ အျပစ္ေတြပဲ ျဖစ္ေနေတာ့တာ ျဖစ္ပါတယ္။ အလုပ္ဒဏ္ေတြ၊ စက္႐ုံမွဴးရဲ႕ ဖိအားေတြေၾကာင့္ ၾကာေတာ့ဒီဒကာေလးရဲ႕ စိတ္ဟာအလုိလုိ အလုိမက်တာေတြ ျဖစ္ျဖစ္လာၿပီး ေနာက္ဆုံး စက္႐ုံမွဴးကုိ တစ္ခုခုလုပ္ဖုိ႔အထိ အေတြးေတြ မၾကာမၾကာ ျဖစ္လာတယ္လုိ႔ ဆုိပါတယ္။ ျဖစ္ခ်င္ရာျဖစ္ ဒီလူေတြကုိ တစ္ခုခု လက္တုန္႔ျပန္ပစ္မယ္ဆုိတဲ့ အႀကံအစည္လည္း ေပၚေပၚလာတယ္လုိ႔ ဆုိပါတယ္။ တစ္ေန႔ေတာ့ စက္႐ုံမွဴးက သူ႔ကုိရည္ရြယ္ခ်က္ ရွိရွိနဲ႔ ျပႆနာ ရွာလာပါေတာ့တယ္။ စက္႐ုံမွဴးက သူ႔အျပစ္ကုိ ေထာက္ျပၿပီး သူ႔ဘက္က ကုိယ္ထိလက္ေရာက္ တုံ႔ျပန္လာတဲ့အခါ သက္ေသသာဓကနဲ႔အတူ ရဲလက္ကုိအပ္ဖုိ႔အထိ လုပ္လာပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ အဲဒီေန႔က တုိက္တုိက္ဆုိင္ဆုိင္ ဒီဒကာေလးဟာ တရားေတြလည္းနာထား၊ စာေတြလည္း ဖတ္ထားတဲ့အတြက္ စက္႐ုံမွဴးက သူ႔ကုိဘယ္လုိပဲ ျပႆနာ လာရွာေပမယ့္ သူ႔စိတ္ကုိသူ အတတ္ႏုိင္ဆုံးထိန္းၿပီး သည္းခံေက်ာ္လႊားႏုိင္ခဲ့ပါတယ္။ ျပႆနာမျဖစ္ေအာင္ ေရွာင္ေနႏုိင္ခဲ့ပါတယ္။ ေနာက္ဆုံးေတာ့ စိတ္ရွိတဲ့အတုိင္း မလုပ္ျဖစ္ဘဲ အတတ္ႏုိင္ဆုံး သည္းခံလုိက္ႏုိင္တဲ့ အတြက္ ဘာျပႆနာမွ မျဖစ္ဘဲ ေအးေအးေဆးေဆး ျဖစ္သြားခဲ့ပါတယ္။

ေနာက္ေတာ့ သူလည္းအဲဒီစက္႐ုံကေန တျခားစက္႐ုံတစ္ခုမွာ ေျပာင္းၿပီးအလုပ္လုပ္ ျဖစ္သြားတယ္လုိ႔ ဆုိပါတယ္။ အခုေတာ့ စက္႐ုံအသစ္မွာ အဆင္ေျပေျပနဲ႔ အလုပ္လုပ္ရင္း တရားနာစာဖတ္တဲ့ အက်င့္ေတြ လုပ္ေနႏုိင္တဲ့အေၾကာင္း၊ စက္႐ုံေဟာင္းမွာတုန္းက စက္႐ုံမွဴးနဲ႔ ျပႆနာေတြ အမ်ိဳးမ်ိဳးရွိခဲ့ေပမယ့္ သည္းခံခဲ့တဲ့ေက်းဇူးဟာ သူမ်ားႏုိင္ငံမွာ တရားမဝင္ လာေရာက္အလုပ္ လုပ္ေနတဲ့ သူတုိ႔လုိ သူေတြအတြက္ အေကာင္းဆုံး အေကာက္အထူ တစ္ခုျဖစ္ၿပီး ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ စိတ္ရွိတဲ့အတုိင္း မလုပ္ဘဲ သည္းခံလုိက္ႏုိင္တဲ့အတြက္ အခုအခ်ိန္မွာေတာ့ ဘာျပႆနာမွမျဖစ္ဘဲ ေအးေအးခ်မ္းခ်မ္း ျဖစ္ေနခဲ့ေၾကာင္း သူကဆုိလာပါတယ္။ ဒါက ဖုန္းနဲ႔ ေလွ်ာက္ထားလာတဲ့ တပည့္ဒကာေလးရဲ႕ အေတြ႕အႀကဳံေလးပဲ ျဖစ္ပါတယ္။

ဟုတ္ပါတယ္။ ဒီဒကာေလး ေလွ်ာက္ထားသလုိပါပဲ။ ဘယ္သူမဆုိ ေသြးနဲ႔ကုိယ္သားနဲ႔ကုိယ္ ရွိေနတဲ့အတြက္ ခံစားတတ္ၾကမွာ အမွန္ပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ စိတ္လုိက္မာန္ပါ လုပ္တတ္တာလည္း လူတုိင္းလုိလုိပါပဲ။ စိတ္ရွိတဲ့အတုိင္း လုိက္လုပ္ဖုိ႔လည္း လူအေတာ္မ်ားမ်ားက ဝန္မေလးတတ္ပါဘူး။ စိတ္ရွိတဲ့အတုိင္း ေျပာလုိက္ဖုိ႔၊ စိတ္ရွိတဲ့အတုိင္း လုပ္လုိက္ဖုိ႔ဆုိတာ အလြန္လြယ္ကူတဲ့ ကိစၥပါ။ ဒါေပမယ့္ အဲဒီလုိ စိတ္ရွိတုိင္း လုပ္တတ္တဲ့ လုပ္ရပ္ကုိ သတိနဲ႔ ထိန္းၾကည့္ဖုိ႔က်ေတာ့ လူတုိင္းလုပ္ႏုိင္ဖုိ႔ မလြယ္ပါဘူး။ စိတ္ဆုိးတတ္တာ၊ စိတ္ေကာက္တတ္တာ၊ အလုိမက် ျဖစ္တတ္တာ၊ မနာလုိျဖစ္တတ္တာ၊ ေဒါသျဖစ္တတ္တာ စတာေတြကုိ လူတုိင္းလုပ္တတ္ေပမယ့္ စိတ္မဆုိးေအာင္၊ မနာလုိမျဖစ္ေအာင္၊ ေဒါသမျဖစ္ေအာင္ စသျဖင့္ ထိန္းဖုိ႔ကေတာ့ လူတုိင္းလုပ္ႏုိင္တဲ့ ကိစၥမဟုတ္ပါဘူး။

အားလုံးသိတဲ့အတုိင္းပဲ။ စိတ္ဆုိတာ ေကာင္းတဲ့အာ႐ုံေတြထက္ မေကာင္းတဲ့ အာ႐ုံေတြမွာ ေပ်ာ္ေမြ႕တတ္တဲ့ သေဘာရွိပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္လည္း ပုထုဇဥ္အေတာ္မ်ားမ်ားရဲ႕ စိတ္မွာရွိေနတတ္တဲ့ အရာေတြကလည္း ေကာင္းတာေတြထက္ မေကာင္းတာေတြကပဲ ပုိမ်ားေနတတ္တာ ျဖစ္ပါတယ္။ ေကာင္းတဲ့စိတ္ျဖစ္ဖုိ႔၊ ေကာင္းတဲ့အေတြး အႀကံျဖစ္ဖုိ႔ စိတ္အစဥ္ကုိ သတိနဲ႔ ႀကိဳးစားေပးရတတ္ေပမယ့္ မေကာင္းတဲ့စိတ္ အႀကံအေတြးေတြကေတာ့ အထူးႀကိဳးစားစရာမလုိဘဲ အလုိလုိ အဆင္သင့္ ရွိေနေတာ့တာ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒီလုိမေကာင္းတဲ့ စိတ္အႀကံအေတြးေတြ အၿမဲရွိေနတတ္တဲ့ အတြက္ေၾကာင့္လည္း ပုထုဇဥ္ေတြဟာ စိတ္လုိက္မာန္ပါ လုပ္ၾကတဲ့အခါ၊ စိတ္ရွိတဲ့အတုိင္း လုပ္ၾကတဲ့အခါ မေကာင္းတဲ့ အလုပ္ေတြဘဲ အျဖစ္မ်ားေနေတာ့တာ ျဖစ္ပါတယ္။ စိတ္လုိက္မာန္ပါ လုပ္လုိက္လုိ႔၊ စိတ္ရွိတဲ့အတုိင္း လုပ္လုိက္လုိ႔ အေကာင္းေတြျဖစ္သြားတယ္၊ ကုသုိလ္ေတြ ရသြားတယ္၊ ကုိယ့္အတြက္ေရာ အမ်ားအတြက္ပါ ေကာင္းက်ိဳးေတြ ျဖစ္သြားတယ္ဆုိတာ မရွိတတ္ပါဘူး။ စိတ္ရွိတဲ့အတုိင္း လုပ္လုိက္လုိ႔ ဘယ္သူေတာ့ ဘာျဖစ္သြားတယ္၊ ဘယ္သူေတာ့ ဘယ္ေရာက္သြားတယ္ စတဲ့ ဆုိးက်ိဳးေတြပဲ ျဖစ္သြားၾကတာ မ်ားပါတယ္။ အရင္းစစ္ေတာ့ စိတ္ရွိတဲ့အတုိင္းသာ လုပ္ၾကမယ္ဆုိရင္ ေကာင္းက်ိဳးထက္ ဆုိးက်ိဳးပဲ အျဖစ္မ်ားတယ္ဆုိတဲ့ အခ်က္ပဲ ျဖစ္ပါတယ္။

ေသခ်ာေတြးၾကည့္ရင္ စိတ္ရွိတဲ့အတုိင္း လုပ္လုိက္ျခင္းရဲ႕ ေနာက္ကြယ္မွာ ျဖစ္ေပၚလာတဲ့ အက်ိဳးရလာဘ္ ကေတာ့ မေကာင္းတဲ့ အက်ိဳးရလာဘ္ေတြခ်ည္းပဲ ျဖစ္ေနတတ္တာကုိ ေတြ႕ရမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ စိတ္ရွိတဲ့အတုိင္း ေျပာလုိက္ၾက၊ လုပ္လုိက္ၾကတာေတြရဲ႕ လက္ေတြ႕အက်ိဳးကေတာ့ ကုိယ္လည္းစိတ္ပင္ပန္း တဖက္သူလည္း စိတ္ပင္ပန္းၾကျခင္းဆုိတဲ့ အက်ိဳးပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ စိတ္ရွိတဲ့အတုိင္း ေျပာဆုိလုပ္ကုိင္လုိက္ျခင္းရဲ႕ ေနာက္မွာေတာ့ ေနာင္တတရား၊ ေသာကတရားေတြပဲ ဆက္တုိက္ျဖစ္ေပၚတတ္ကာ ဒီေနာင္တ၊ ေသာကေတြနဲ႔ ဘဝနိဂုံး အဆုံးသတ္သြားမယ္ဆုိရင္ သံသရာမွာလည္း မေကာင္းတဲ့ အက်ိဳးသက္ေရာက္မႈကုိသာ ျဖစ္ေစၾကမွာ အမွန္ပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ မေကာင္းတဲ့ စိတ္အေတြးမ်ားနဲ႔ အျမဲမျပတ္ ဆက္ဆံေနၾကတဲ့ သူေတြျဖစ္ေနတာေၾကာင့္ အေတာ္မ်ားမ်ားက စိတ္ရွိတဲ့အတုိင္း လုပ္မိတဲ့အခါတုိင္း မေကာင္းတဲ့ အေတြးအႀကံမ်ားနဲ႔ပဲ လုပ္မိတတ္တာ မ်ားေနၿပီး မေကာင္းက်ိဳးေတြပဲ အျဖစ္မ်ားေနတဲ့အတြက္ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ စိတ္ရွိတဲ့အတုိင္း မလုပ္ျဖစ္ေအာင္ ႀကိဳးစားထိန္းသိမ္းၾကရမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ စိတ္ရွိတဲ့အတုိင္း မလုပ္မိေအာင္ ကုိယ့္ကုိယ္ကုိ သတိတရားနဲ႔ သည္းခံသြားၾကရမွာ ျဖစ္ပါတယ္။

တစ္ဖက္ကလည္း အဲဒီလုိ သတိတရား၊ သည္းခံျခင္းတရား လက္ကုိင္ထားၿပီး စိတ္ရွိတဲ့အတုိင္း မလုပ္မိေအာင္ ထိန္းသိမ္းလုိက္ႏုိင္တဲ့ သူေတြအတြက္ ေနာင္တကင္းၿပီး ေသာကရွင္းကာ ဒီဘဝမွာလည္း ခ်မ္းသာ၊ ေနာင္ဘဝမွာလည္း ခ်မ္းသာေစတတ္တဲ့ ေကာင္းက်ိဳးေတြကုိ ျဖစ္ေပၚေစတာေတြလည္း အမ်ားအျပား ရွိေနတတ္ပါတယ္။ စိတ္ရွိတဲ့အတုိင္း ပါးစပ္က မေျပာမိေအာင္၊ လက္ေတြ႕မလုပ္မိေအာင္ ထိန္းသိမ္းလုိက္ႏုိင္တဲ့ သူေတြဟာ တဒဂၤအခုိက္အတန္႔မွာ ပင္ပန္းႏုိင္ၾကေပမယ့္ ေသြးေအးသြားတဲ့အခါ ဒီလုပ္ရပ္အတြက္ ကုိယ့္ကုိယ္ကုိ ေက်နပ္ႏွစ္သိမ့္ႏုိင္ၾကတဲ့အျပင္ မွန္ကန္မႈအတြက္ ကုိယ့္ကုိယ္ကုိ ဂုဏ္ယူေနမိမွာ အမွန္ပဲ ျဖစ္ပါတယ္။

ေသခ်ာတာကေတာ့ စိတ္ရွိတဲ့အတုိင္း မလုပ္ဘဲ သည္းခံျခင္းဟာ အေကာင္းဆုံး အက်ိဳးရလာဘ္ကုိ ျဖစ္ေစတယ္ဆုိတာ အေသအခ်ာပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ စိတ္ရွိတဲ့အတုိင္း မိမိသူတပါးထိခုိက္ေစမယ့္ စကားမ်ိဳး မေျပာျဖစ္ေအာင္၊ စိတ္ရွိတဲ့အတုိင္း မိမိသူတပါး ထိခုိက္ေစမယ့္ အလုပ္မ်ိဳး မလုပ္ျဖစ္ေအာင္၊ ၿပီးေတာ့ စိတ္ရွိတဲ့အတုိင္း မေသာက္မစားမိေအာင္၊ စိတ္ရွိတဲ့အတုိင္း ကာမဂုဏ္တရားေတြမွာ မလုိက္စားမိေအာင္၊ စိတ္ရွိတဲ့အတုိင္း လုိခ်င္တပ္မက္မႈေတြ မျဖစ္ရေအာင္၊ စိတ္ရွိတဲ့အတုိင္း အေပ်ာ္အပါး အေလာင္းအစားေတြ မလုပ္မိေအာင္၊ စိတ္ရွိတဲ့အတုိင္း သြားတာလာတာ၊ ေနတာထုိင္တာ၊ လုပ္တာကုိင္တာ စတာေတြ မလုပ္မိေအာင္ သတိနဲ႔ဆင္ျခင္ကာ သည္းခံႏုိင္ေအာင္ ႀကိဳးစားျခင္းဟာ ေရရွည္ခ်မ္းသာေရးနဲ႔ သံသရာ ေကာင္းစားေရးအတြက္ အေကာင္းဆုံးဆုိတာ အေသအခ်ာပဲ ျဖစ္ပါတယ္။

ဆုိလုိတာက စိတ္ဆုိတာ သက္ရွိထင္ရွားရွိေနၾကတဲ့ သတၱဝါေတြမွာ အၿမဲရွိေနၾကတာ ျဖစ္တဲ့အတြက္ စိတ္ရွိတဲ့အတုိင္း လုပ္ခ်င္ၾကမွာ ျဖစ္ေပမယ့္ စိတ္ဆုိတာကလည္း မေကာင္းတဲ့အရာေတြမွာပဲ အျဖစ္မ်ားေနတာ ျဖစ္တာေၾကာင့္ စိတ္ရွိၾကတဲ့ အတုိင္းသာ လုပ္ျဖစ္ၾကမယ္ဆုိရင္ေတာ့ မေကာင္းတာေတြဘဲ လုပ္ျဖစ္ေနၾကမွာျဖစ္ၿပီး မေကာင္းတဲ့ အလုပ္လုပ္ျဖစ္ပါက မေကာင္းက်ိဳးေတြပဲ ျဖစ္ေနၾကမွာ ျဖစ္တဲ့အတြက္ စိတ္ရွိတဲ့အတုိင္း လုိက္မလုပ္ျဖစ္ေအာင္ ကုိယ့္ကုိယ္ကုိ သတိတရား၊ သည္းခံျခင္းတရားေတြနဲ႔ အေကာင္းဆုံးျဖစ္ေအာင္ ထိန္းသိမ္းေနထုိင္ၾကဖုိ႔ ဆုိခ်င္တာ ျဖစ္ပါတယ္။ သူမ်ားေတြ စားတတ္သလုိ၊ သြားတတ္သလုိ၊ ေျပာတတ္သလုိ၊ လုပ္တတ္သလုိ ကုိယ္လည္း စားတတ္သြားတတ္၊ ေျပာတတ္လုပ္တတ္ေပမယ့္ မေကာင္းတဲ့အရာေတြမွာေတာ့ သူမ်ားေတြလုပ္တဲ့အတုိင္း၊ ကုိယ့္စိတ္မွာ ရွိတဲ့အတုိင္း လုိက္မလုပ္မိေအာင္ ထိန္းသိမ္းေနထုိင္ၾကဖုိ႔ ေျပာလုိတာ ျဖစ္ပါတယ္။

ဒါေၾကာင့္ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ ကုိယ့္စိတ္မွာ ျဖစ္တတ္တဲ့အတုိင္း စိတ္လုိက္မာန္ပါ ေျပာဆုိေနထုိင္ လုပ္ကုိင္တာေတြဟာ အရင္းစစ္ေတာ့ အဆုိးအျပစ္ေတြသာ အျဖစ္မ်ားေနၾကတဲ့အတြက္ ျဖစ္ခ်င္တာေတြ၊ လုပ္ခ်င္တာေတြ၊ ျဖစ္ေနတာေတြကုိ စိတ္ရွိတဲ့အတုိင္း မလုပ္ျဖစ္ေအာင္ ကုိယ့္ကုိယ္ကုိ သတိတရား၊ ခႏၲီတရားေတြနဲ႔ ထိန္းသိမ္းကာ ပစၥဳပၸန္ သံသရာ ႏွစ္ျဖာေကာင္းက်ိဳး ပြားတုိးေအာင္သာ ႀကိဳးစားၾကပါလုိ႔ တုိက္တြန္းစကား ပါးလုိက္ရပါတယ္။

Read more »


RECENT POSTS

သူတုုိ႔သူတုုိ႔၏ မွတ္ခ်က္မ်ား