၁၃၇၂ခုႏွစ္ရဲ႕ သီတင္းကၽြတ္ လျပည့္ေန႔ကုိေရာက္ဖုိ႔ အခ်ိန္ဟာ တျဖည္းျဖည္း နီးကပ္လာတာနဲ႔အတူ ၀ါဆုိ၀ါကပ္ ျပဳေတာ္မူေနၾကတဲ့ သံဃာေတာ္မ်ားနဲ႔ ၀ါတြင္းကာလ ကုသုိလ္ေတာ္ ယူေနၾကတဲ့့ ဒကာဒကာမမ်ားရဲ႕ လႈပ္ရွားမႈေတြဟာလည္း ပုိၿပီးအသက္၀င္လာ ေနပါတယ္။ သံဃာေတာ္မ်ားရဲ႕ လႈပ္ရွားမႈေတြထဲမွာ ၀ါကၽြတ္တဲ့ေန႔မွာ က်င္းပၾကမယ့္ ပ၀ါရဏာပဲြဟာလည္း ထင္ရွားတဲ့ လႈပ္ရွားမႈ တစ္ခုအျဖစ္ ပါ၀င္ေနသလုိ ဒကာဒကာမမ်ားရဲ႕ လႈပ္ရွားမႈေတြထဲမွာ သီတင္းကၽြတ္လျပည့္ေနမွာ ျပဳလုပ္ေလ့ ရွိၾကတဲ့ သံဃာ့ပူဇာပဲြနဲ႔ မိဘဘုိးဘြားစတဲ့ အသက္သိကၡာ ဂုဏ္၀ါႀကီးသူမ်ားကုိ ပူေဇာ္ကန္ေတာ့ၾကတဲ့ ပူဇာပဲြဟာလည္း တစ္ခုအပါအ၀င္ ျဖစ္ပါတယ္။
ထူးထူးျခားျခား ဒီႏွစ္သီတင္းကၽြတ္မွာေတာ့ ဘုန္းဘုန္းတုိ႔ ေရာက္ရွိသာသနာျပဳေနတဲ့ ကုိရီးယားႏုိင္ငံမွာလည္း ပထမဆုံးအႀကိမ္အျဖစ္ ကုိရီးယားႏုိင္ငံ တစ္၀ွန္လုံးရွိ ေနရာေဒသ အသီးသီးမွာ ၀ါဆုိ၀ါကပ္ ျပဳေတာ္မူေနၾကတဲ့ ေထရ၀ါဒ ျမန္မာရဟန္းေတာ္မ်ားနဲ႔ ကုိရီးယားႏုိင္ငံသား ေထရ၀ါဒ ရဟန္းေတာ္မ်ား တစ္ေနရာတည္းမွာ စုေပါင္းၿပီး ျပဳလုပ္ၾကမယ့္ သံဃာ့ပ၀ါရဏာပဲြနဲ႔ ဒီပဲြကုိ ၾကြေရာက္ေတာ္မူလာၾကတဲ့ သံဃာေတာ္မ်ားကုိ ကုိရီးယားေရာက္ ျမန္မာဗုဒၶဘာသာ ဒကဒကာမမ်ားက အမ်ားေပါင္းစုၿပီး ပူေဇာ္ကန္ေတာ့ကာ ဆရာေတာ္မ်ားထံမွ ဆုံးမၾသ၀ါဒ ခံယူၾကမယ့္ သံဃာ့ပူဇာပဲြကုိပါ တစ္ေပါင္းတည္း က်င္းပျပဳလုပ္ၾကဖုိ႔ တုိင္ပင္ညႇိႏိႈင္းရင္း ဒီပဲြေလးတစ္ခု ေအာင္ေအာင္ျမင္ျမင္ ၿပီးေျမာက္သြားဖုိ႔ တက္ညီလက္ညီနဲ႔ လႈပ္ရွားေနတာကုိ ၾကးသိရပါတယ္။
ဘုရားညြန္တဲ့ လမ္းစဥ္နဲ႔ ဘုရားခ်မွတ္တဲ့ ဥပေဒကုိ လုိက္နာက်င့္သုံးျခင္းဟာ ဘုရားရွင္ကုိ အစစ္အမွန္ ပူေဇာ္ရာ ေရာက္သလုိ ဘုရားသာသနာေတာ္ကုိလည္း အရွည္တည္တံ့ေအာင္ ထိန္းသိမ္းရာ ေရာက္တယ္ဆုိတဲ့ အခ်က္ကုိ ဘုရားရွင္အေပၚ ၾကည္ညိဳေလးစားမႈနဲ႔အတူ ဘုရားလမ္းစဥ္ကုိ လုိက္နာက်င့္သုံး ေနၾကတဲ့ ျမန္မာႏုိင္ငံ တစ္၀ွန္းလုံးနဲ႔ ကမၻာ့ႏုိင္ငံ အသီးသီးမွာ ရွိေနၾကတဲ့ ဘုရားသားေတာ္ ရဟန္းေတာ္မ်ားနဲ႔ ဘုရားတပည့္သား ဒကာဒကာမမ်ားရဲ႕ အျပစ္ကင္းၿပီး ကုသုိလ္ရေရးကုိ ဦးတည္ေပးေနတဲ့ ယံုၾကည္မႈနဲ႔ သက္၀င္လႈပ္ရွားမႈမ်ားက သက္ေသျပဳေပး ေနပါတယ္။ ညီညြတ္ေရးနဲ႔ အျပစ္ကင္းစင္ေရးကုိ ဦးစားေပးေလ့ရွိတဲ့ ဘုရားရွင္ရဲ႕ သတ္မွတ္ခ်က္ေတြထဲမွာ ၀ါကၽြတ္ၿပီးတဲ့ ရဟန္းသံဃာေတာ္မ်ားဟာ ၀ါကၽြတ္တဲ့ေန႔မွာ ပ၀ါရဏာ ျပဳရမယ္ဆုိတဲ့ သတ္မွတ္ခ်က္ဟာလည္း လက္ေတြ႕က်ၿပီး အျပစ္ကင္းကာ ကုသုိလ္ရေစတဲ့ အက်ိဳးသက္ေရာက္မႈကုိ ျဖစ္ေစတာ အမွန္ပဲ ျဖစ္ပါတယ္။
ရဟန္းေတာ္မ်ား ပ၀ါရဏာျပဳၾကဖုိ႔ ျမတ္စြာဘုရား ခြင့္ျပဳခဲ့ရတဲ့ အေၾကာင္းက အေတာ္စိတ္၀င္စားဖုိ႔ ေကာင္းလွပါတယ္။ ဗုဒၶျမတ္စြာ သာ၀တၳိျပည္၊ ေဇတ၀န္ေက်ာင္းေတာ္မွာ သီတင္းသုံး ေနေတာ္မူစဥ္က ျဖစ္ပါတယ္။ ေကာသလတုိင္း၊ ဇနပုဒ္တစ္ခုရဲ႕ ေတာေက်ာင္းမွာ ၀ါဆုိ၀ါကပ္ျပဳၾကတဲ့ ရဟန္းေတာ္မ်ားဟာ ၀ါတြင္းကာလမွာ အခ်င္းခ်င္း ခ်မ္ခ်မ္းသာသာ သီတင္းသုံးၿပီး ကမၼ႒ာန္းတရား အားထုတ္ႏုိင္ဖုိ႔အတြက္ အေကာင္းဆုံးနည္းလမ္းကုိ တုိင္ပင္ညႇိႏိႈင္းၾကပါတယ္။ ဘယ္လုိေနထုိင္ၾကရင္ ၿငိမ္းခ်မ္းမႈကုိ ရႏုိင္တယ္၊ ခ်မ္းသာမႈကုိ ရႏုိင္တယ္၊ ျငင္းခုံခုိက္ရန္မရွိဘဲ ေနထုိင္ႏုိယ္တယ္ စတဲ့ အႀကံအစည္မ်ားနဲ႔ ေဆြးေႏြးတုိင္ပင္ၿပီး ေနာက္ဆုံးမွာ ရဟန္းေတာ္မ်ားဟာ ၀ါတြင္းသုံးလ ကာလပတ္လုံး အခ်င္းခ်င္း စကားတစ္လုံးမွ မေျပာၾကဘဲ ဆြမ္းခံ၀တ္၊ ေျခေဆး၀တ္စတဲ့ ၀တၱရားေတြကုိ ကိုယ့္တာ၀န္ ကုိယ္ေက်ေအာင္လုပ္ၿပီး ေနထုိင္ၾကဖုိ႔၊ တာ၀န္၀တၱရားေတြကုိသာ ေက်ပြန္ေအာင္လုပ္ၿပီး စကားမေျပာဘဲ ေနၾကမယ္ဆုိရင္ ခ်မ္းခ်မ္းသာသာ ေနႏုိင္ၾကမွာျဖစ္လုိ႔ ကုိယ့္အလုပ္ ကုိယ္လုပ္ရင္း စကားမေျပာဘဲ ေနၾကဖုိ႔ အားလုံးသေဘာတူ ဆုံးျဖတ္ကာ ၀ါတြင္းကာလကုိ ျဖတ္သန္းခဲ့ၾကပါတယ္။ အဲဒီရဟန္းေတာ္မ်ားဟာ စကားမေျပာဘဲ ေနခဲ့ၾကတဲ့အတြက္ တစ္ပါးနဲ႔တစ္ပါး အေကာင္းလည္း မသိခဲ့ၾကသလို အဆုိးလည္း မသိခဲ့ၾကပါဘူး။ အျပစ္လည္း မသိၾကသလုိ အႏွစ္လည္း မသိခဲ့ၾကပါဘူး။ ဒီလုိနဲ႔ ၀ါတြင္းကာလ ကုန္ဆုံးခဲ့ၾကပါတယ္။
၀ါကၽြတ္လုိ႔ ဘုရားရွင္ထံ အဖူးအေမွ်ာ္သြားတဲ့အခါ ဘုရားရွင္က အဲဒီရဟန္းေတာ္မ်ားကုိ ၀ါတြင္းကာလ ခ်မ္ခ်မ္းသာသာ ေနခဲ့ရမႈ ရွိမရွိ ေမးျမန္းေတာ္မူပါတယ္။ ဒီအခါ ရဟန္းေတာ္မ်ားက မိမိတုိ႔ အားလုံးသေဘာတူ ဆုံးျဖတ္ခ်က္နဲ႔အညီ ၀ါတြင္းကာလမွာ တစ္ပါးနဲ႔တစ္ပါး စကားမေျပာၾကဘဲ ခ်မ္းခ်မ္းသာသာ ေနထုိင္ခဲ့ပါေၾကာင္း ေလွ်ာက္ထားပါတယ္။ ရဟန္းေတာ္မ်ားရဲ႕ ေလွ်ာက္ထားခ်က္ကုိ နားေထာင္ၿပီး ျမတ္ဗုဒၶက “ရဟန္းတုိ႔ သင္တုိ႔ေနထုိင္ခဲ့သည့္ အက်င့္သည္ မဂ္ဖုိလ္မၿပီး အခ်ည္းႏွီးေသာ အက်င့္ျဖစ္၏၊ ႏြားဆိတ္စေသာ သတၱ၀ါမ်ား၏ အက်င့္ျဖစ္သကဲ့သုိ႔ိ တိတၱိတုိ႔၏ အက်င့္လည္းျဖစ္၏၊ ဤသုိ႔ေသာ အက်င့္ႏွင့္ ေနထုိင္ေသာ သင္တုိ႔သည္ ခ်မ္းသာစြာ ေနထုိင္ခဲ့ျခင္း မဟုတ္၊ မခ်မ္းမသာ ေနထုိင္ခဲ့ျခင္းသာ ျဖစ္၏..” စသျဖင့္ ျပစ္တင္ကဲ့ရဲ႕ကာ “ရဟန္းတို႔ ဝါမွထေသာ ရဟန္းတို႔အား ျမင္၍ျဖစ္ေစ၊ ၾကား၍ျဖစ္ေစ၊ ယံုမွား၍ျဖစ္ေစ သံုးပါးေသာ အေၾကာင္းတို႔ျဖင့္ ဖိတ္ၾကားျခင္း 'ပဝါရဏာျပဳျခင္း' ငွါ ခြင့္ျပဳ၏၊ ထိုသို႔ ဖိတ္ၾကားျခင္းသည္ သင္ တို႔အတြက္ အခ်င္းခ်င္း လိုက္ေလ်ာျခင္း အာပတ္မွ ထေျမာက္ေစျခင္း ဝိနည္းကို ေရွး႐ႈျခင္းျဖစ္လတံၱ႕။” စသည္ျဖင့္ မိန္႔ေတာ္မူၿပီး ပ၀ါရဏာ ျပဳဖုိ႔ပါ ခြင့္ျပဳေတာ္မူခဲ့ပါတယ္။
ပ၀ါရဏာျပဳနည္းကုိလည္း ျမတ္စြာဘုရားရွင္က ၀ါစဥ္အလုိက္ ''အရွင္င္ဘုရားတို႔ သံဃာကို ဖိတ္ၾကားပါ၏၊ ျမင္၍ျဖစ္ေစ၊ ၾကား၍ျဖစ္ေစ၊ ယံုမွား၍ျဖစ္ေစ အရွင္တို႔သည္ တပည့္ေတာ္္အား အစဥ္သနားျခင္းကို အေၾကာင္းျပဳ၍ ေျပာဆိုကုန္ေလာ့၊ (အျပစ္ကို) ျမင္သည္ ႐ိွေသာ္ ကုစားပါအံ့။”လုိ႔ ဆုိကာ ျပဳၾကဖုိ႔ မိန္ၾကားေတာ္မူခဲ့ပါတယ္။ ဒါက ပ၀ါရဏာျပဳဖုိ႔ ခြင့္ျပဳျခင္း အေၾကာင္းးနဲ႔ ပ၀ါရဏာျပဳနည္းပဲ ျဖစ္ပါတယ္။
ဒီမွာအဓိက ေျပာလုိတာက ပ၀ါရဏာ အေၾကာင္းပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ ပ၀ါရဏာဆုိတာ ဖိတ္ၾကားျခင္းလုိ႔ အဓိပၸါယ္ရပါတယ္။ ရဟန္းေတာ္မ်ား အခ်င္ခ်င္း တစ္ပါးနဲ႔တစ္ပါး အျပစ္ကုိ ျမင္တာပဲ ျဖစ္ျဖစ္၊ ၾကားတာပဲ ျဖစ္ျဖစ္၊ သံသယျဖစ္တာပဲ ျဖစ္ျဖစ္ တုိက္႐ုိက္ေျပာဆုိ ဖိတ္ၾကားကာ အျပစ္ကုိျမင္တဲ့ ပုဂၢိဳလ္က အျပစ္ကုိ ေျပာဆုိၾကဖုိ႔၊ အျပစ္ရွိတဲ့ ပုဂၢိဳလ္ကလည္း အျပစ္ကုိ ၀န္ခ်ၿပီး အဲဒီအျပစ္ကုိ ကုစားရင္း တစ္ပါးနဲ႔တစ္ပါး ခ်မ္းခ်မ္းသာသာ ေနထုိင္သီတင္းသုံးၾကဖုိ႔ စတဲ့စတဲ့ ေကာင္းက်ိဳးခ်မ္းသာမ်ား အတြက္ ဒီလုိပ၀ါရဏာ ျပဳခြင့္နဲ႔ျပဳနည္းမ်ားကုိ ဗုဒၶျမတ္စြာ ညြန္ျပျခင္းျဖစ္ေၾကာင္း သိေစလုိရင္း ျဖစ္ပါတယ္။ ၿပီးေတာ့ ဒီပ၀ါရဏာကုိ အေၾကာင္းျပဳၿပီး လက္ေတြ႕ဘ၀ လူသားမ်ား အေနနဲ႔ အခ်င္းခ်င္း ခ်မ္းခ်မ္းသာသာ ေနႏုိင္မယ့္ လမ္းညႊန္ကုိယူကာ လုိက္နာက်င့္သုံးၾကဖုိ႔ တင္ျပလုိရင္းလည္း ျဖစ္ပါတယ္။ ပ၀ါရဏာက ေပးတဲ့ ေလာကသား အခ်င္းခ်င္း ခ်မ္းသာစြာ ေနထုိင္ႏုိင္မယ့္ မက္ေစ့ခ်္ေလးကုိ တစ္ဆင့္ျပန္လည္ ေပးေ၀လုိရင္း ျဖစ္ပါတယ္။
ဒီမွာေျပာခဲ့တဲ့ ပ၀ါရဏာ ျပဳၾကတဲ့ ရဟန္းေတာ္မ်ား အခ်င္းခ်င္း ဖိတ္ၾကားၾကတဲ့ ဖိတ္ၾကားခ်က္ေလးက ေလာကသားေတြအတြက္ တကယ့္ကုိ အတုယူလုိက္နာ က်င့္သုံးသင့္တဲ့ အခ်က္ပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ “သံဃာေတာ္မ်ား အေနနဲ႔ တပည့္ေတာ္ကုိ တပည့္ေတာ္ရဲ႕ အျပစ္တစ္ခုခုနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး ျမင္တာပဲ ျဖစ္ျဖစ္၊ ၾကားတာပဲ ျဖစ္ျဖစ္၊ ယုံမွားသံသယ ရွိတာပဲ ျဖစ္ျဖစ္ ေျပာဆုိၾကပါ၊ တပည့္ေတာ္ အေနနဲ႔လည္း အဲဒီအျပစ္ကုိ ေက်ေက်နပ္နပ္ႀကီး ခံယူၿပီး ကုစားပါမယ္၊ ေနာင္မျဖစ္ေအာင္၊ သတိထားၿပီး ေနထုိင္ပါမယ္”တဲ့။ သိပ္ေကာင္းတဲ့ ဖိတ္ၾကားခ်က္နဲ႔ ခံယူခ်က္ပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ ယူတတ္မယ္ဆုိရင္ ဘ၀မွာ ကူညီျပသ လမ္းညြန္မႈေတြနဲ႔ တကယ့္ကုိ ေအာင္ျမင္မႈနဲ႔ ခ်မ္းသာမႈကုိ ျဖစ္ေစတဲ့ ဖိတ္ၾကားခ်က္ပဲ ျဖစ္ပါတယ္။
ေသခ်ာေတြးၾကည့္ရင္ ေလာကမွာ ျပည့္စုံတဲ့ သူဆုိတာ တစ္ေယာက္မွ မရွိသလုိ၊ အျပစ္မလုပ္ဖူး၊ မမွားဖူးတဲ့ သူဆုိတာလည္း မရွိပါဘူး။ ဒါေပမယ့္ အျပစ္ကုိ မျမင္သူေတြ၊ အျပစ္ကုိ အျပစ္လုိ႔ သိေအာင္ညြန္ျပေပးမယ့္သူ မရွိသူေတြကေတာ့ အမ်ားႀကီး ရွိပါတယ္။ ၿပီးေတာ့ အျပစ္ကုိ ညြန္ျပသူေတြ ရွိေပမယ့္ အဲဒီအျပစ္ကုိ ၀န္ခံၿပီး ေနာင္မျဖစ္ေအာင္ ျပဳျပင္ႏုိင္တဲ့ သူေတြလည္း ထင္သေလာက္ မရွိၾကျပန္ပါဘူး။ ပုိဆုိးတာက အျပစ္ကုိ ေျပာဆုိဆုံးမေပးဖုိ႔ ဖိတ္ၾကားေျပာဆုိႏုိင္တဲ့သတၱိ မရွိသူေတြ၊ အျပစ္ကုိ ျပသေျပာဆုိရင္လာရင္ ေက်ေက်နပ္နပ္နဲ႔ ေက်းဇူးတင္စြာ လက္ခံႏုိင္တဲ့သတိၱ မရွိသူေတြ မ်ားေနတာပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ အျပစ္ကုိ ေျပာျပလာရင္ ေက်းဇူးတင္စြာ လက္ခံၿပီး ေနာင္မျဖစ္ေအာင္ ကုိယ့္ကုိယ္ကုိ ထိန္းသိမ္းေနထုိင္၊ ျပဳျပင္မယ္ဆုိတဲ့ ခံယူခ်က္ မရွိလုိ႔ကေတာ့ ေလာကႀကီးမွာ သတၱ၀ါေတြဟာ တစ္ေယာက္နဲ႔တစ္ေယာက္ ဘယ္ေတာ့မွ ခ်မ္းခ်မ္းသာသာ ေနထုိင္ႏုိင္ၾကမွာ မဟုတ္ပါဘူး။ အျပစ္ျပသူကလည္း အျပစ္ခ်ဖုိ႔ ႀကိဳးစားေန၊ အျပစ္အျပခံရသူကလည္း အျပစ္ကုိ မခံယူဘဲ ျပန္လွန္အျပစ္ပုံခ်ဖုိ႔ ႀကိဳးစားေနလုိ႔ကေတာ့ ဘုရားရွင္ညြန္ျပတဲ့ ခ်မ္းခ်မ္းသာသာ ေနထုိင္ႏုိင္ေရးနဲ႔ အေ၀းႀကီးေ၀းေနၾကဦးမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒီလုိ မခ်မ္းသာမႈေတြ ရွိေနတဲ့အတြက္ေၾကာင့္ ခ်မ္းသာမႈကုိ အလုိရွိတဲ့ ဘုရားရွင္က သူ႔သားေတာ္ ရဟန္းေတာ္မ်ားကုိ အခ်င္းခ်င္း အျပန္အလွန္ ပ၀ါရဏာျပဳၿပီး ၿငိမ္းခ်မ္းစြာ သီတင္းသုံး ေနထုိင္ၾကဖုိ႔ မိန္႔မွာေတာ္မူျခင္း ျဖစ္ပါတယ္။
တကယ္ေတာ့ အမွားမ်ားတတ္တဲ့ ပုထုဇဥ္ပုဂိၢဳလ္ေတြအတြက္ အျပစ္ကုိ ျပသေျပာဆုိ ေပးမယ့္သူ ရွိေနတာကုိက ေနတတ္မယ္ဆုိရင္ ေက်နပ္စရာ ျဖစ္ေနတာပါ။ ယူတတ္မယ္ဆုိရင္ အပူသက္သာစရာ ျဖစ္ေနတာပါ။ ေျမာက္ပင့္ၿပီး ေပါင္းသင္းစားေသာက္ကာ အျပစ္တစ္ခုခု ျဖစ္လာတဲ့အခါမွ ကုိယ့္အေပၚပုံခ်ၿပီး ေရွာင္ထြက္သားတတ္တဲ့ သူေတြအမ်ားႀကီး ရွိေနတာထက္စာရင္ အမွားကုိေထာက္ကာ အျပစ္ကုိ ျပသလမ္းညႊန္ေပးတဲ့သူ တစ္ေယာက္ႏွစ္ေယာက္ ရွိေနတာက ပုိၿပီးဘ၀ကုိ ျမင့္ေစတာ ျဖစ္ပါတယ္။ ေရွးက သူေတာ္ေကာင္းႀကီးမ်ားဆုိရင္ အျပစ္ကုိေထာက္ျပ ေျပာဆုိေပးတတ္တဲ့ ဆရာမ်ားနဲ႔ မ်ားမ်ားေတြ႕ဆုံ ရပါလို၏လုိ႔ေတာင္ ေတာင္းဆုျပဳၾကတယ္လုိ႔ ဆုိပါတယ္။ မသိမႈအားႀကီးတတ္တဲ့ ပုထုဇဥ္ေတြမွာ မသိတာကုိ သိေအာင္ျပသေပးတဲ့သူ ရွိေနတာဟာ ဘ၀မွာ ဂုဏ္ယူစရာပဲ ျဖစ္ပါတယ္။
ဒါေပမယ့္ ညြန္ျပသူေတြက ဘယ္ေလာက္ပဲ ညြန္ျပညြန္ျပ ေျပာဆုိဆုံးမသူေတြက ဘယ္ေလာက္ပဲ ေျပာဆုိဆုံးမဆုံးမ ကုိယ္ကုိယ္တုိင္က အျပစ္ကုိ ေက်ေက်နပ္နပ္ ခံယူကာ လက္ခံျပဳျပင္ႏုိင္မႈ မရွိလုိ႔ကေတာ့ ဆရာရွိလည္း အလကားပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ အေရးႀကီးတဲ့အခ်က္က ကုိယ္ကုိယ္တုိင္ အျပစ္ကုိ ခံယူတတ္တဲ့ စိတ္ဓာတ္နဲ႔ ျပဳျပင္ႏုိင္တဲ့ အက်င့္ရွိဖုိ႔က အေရးႀကီးပါတယ္။ အဲဒီလုိ ခံယူမႈနဲ႔ ျပဳျပင္ႏုိင္မႈ ရွိလာၿပီဆုိရင္ေတာ့ အဲဒီသူအတြက္ ေအာင္ျမင္မႈလမ္းဟာ အခ်ိန္မေရြး လာေနမွာျဖစ္ၿပီး ဒီလုိကုိယ့္ကုိယ္ကုိ ျပဳျပင္ႏုိင္မႈ၊ ကုိယ့္ကုိယ္ကုိ ေကာင္းေကာင္းမြန္မြန္ ေစာင့္ေရွာင္ႏုိင္မႈ ရွိေနတာကုိက အတၱသမာ ပဏိဓိမဂၤလာ ျဖစ္ေနတာ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ညြန္ျပသူနဲ႔ လက္ခံသူမွာ အညြန္အျပေကာင္းသူ ရွိဖုိ႔လုိသလုိ ေကာင္းေကာင္းမြန္မြန္လက္ခံ ျပဳျပင္လုိသူလည္း ရွိဖုိ႔လုိတယ္လုိ႔ ဆုိျခင္းျဖစ္ပါတယ္။
ဒါေၾကာင့္ အခ်ဳပ္အေနနဲ႔ ေျပာလုိတာက ဘုရားသားေတာ္ ရဟန္းေတာ္မ်ား အခ်င္းခ်င္း အျပစ္ကုိ ပ၀ါရဏာျပဳၿပီး ဖိတ္ၾကား ျပဳျပင္ၾကသလုိ အျပစ္ေတြနဲ႔မကင္းတဲ့ အျပစ္ေလာကႀကီးမွာ ရွိၾကတဲ့ ပုထုဇဥ္ေတြ အေနနဲ႔လည္း အခ်င္းခ်င္း အျပစ္ေတြကုိ ပ၀ါရဏာ ျပဳၾကည့္ၾကဖုိ႔ပါ။ တစ္ေယာက္နဲ႔တစ္ေယာက္ အျပစ္ေတြပုံမခ်ၾကဘဲ အျပစ္ရွိရင္ ေျပာဆုိျပဳျပင္ေပးႏုိင္ေအာင္ ဖိတ္ၾကားကာ ေထာက္ျပေျပာဆုိ လာရင္လည္း ေက်ေက်နပ္နပ္ ခံယူတတ္ၿပီး ေနာင္မျဖစ္ေအာင္ ျပဳျပင္ေနထုိင္ၾကည့္ၾကဖုိ႔ပါ။ တစ္ေယာက္နဲ႔တစ္ေယာက္ အျပစ္ကုိ ျမင္တာပဲျဖစ္ျဖစ္၊ ၾကားတာပဲ ျဖစ္ျဖစ္၊ သံသယရွိတာပဲ ျဖစ္ျဖစ္ ဖိတ္ၾကားၿပီး လက္ခံျပဳျပင္ၾကဖုိ႔ပါ။ အဲဒီလုိသာ တစ္ေယာက္နဲ႔တစ္ေယာက္ အျပစ္ေတြကုိ ေျပာဆုိလက္ခံ ျပဳျပင္ၾကမယ္ဆုိရင္ေတာ့ အမွားမ်ားတဲ့ ေလာကႀကီးမွာ ေနေနေပမယ့္ အမွားနည္းၿပီး အမ်ားတဲြၾကမယ္ဆုိတာ အမွန္ပဲ ျဖစ္ပါေၾကာင္း ပ၀ါရဏာက ေပးတဲ့ မက္ေစ့ခ်္တစ္ခုအျဖစ္ အတုယူျပဳျပင္ႏုိင္ဖုိ႔ ေစတနာထား ေမတၱားအားျဖင့္ တစ္လုံးတစ္ပါဒ တင္ျပလုိက္ရပါေတာ့တယ္။ အားလုံး ပ၀ါရဏာ ျပဳႏုိင္ၾကပါေစ….
ထူးထူးျခားျခား ဒီႏွစ္သီတင္းကၽြတ္မွာေတာ့ ဘုန္းဘုန္းတုိ႔ ေရာက္ရွိသာသနာျပဳေနတဲ့ ကုိရီးယားႏုိင္ငံမွာလည္း ပထမဆုံးအႀကိမ္အျဖစ္ ကုိရီးယားႏုိင္ငံ တစ္၀ွန္လုံးရွိ ေနရာေဒသ အသီးသီးမွာ ၀ါဆုိ၀ါကပ္ ျပဳေတာ္မူေနၾကတဲ့ ေထရ၀ါဒ ျမန္မာရဟန္းေတာ္မ်ားနဲ႔ ကုိရီးယားႏုိင္ငံသား ေထရ၀ါဒ ရဟန္းေတာ္မ်ား တစ္ေနရာတည္းမွာ စုေပါင္းၿပီး ျပဳလုပ္ၾကမယ့္ သံဃာ့ပ၀ါရဏာပဲြနဲ႔ ဒီပဲြကုိ ၾကြေရာက္ေတာ္မူလာၾကတဲ့ သံဃာေတာ္မ်ားကုိ ကုိရီးယားေရာက္ ျမန္မာဗုဒၶဘာသာ ဒကဒကာမမ်ားက အမ်ားေပါင္းစုၿပီး ပူေဇာ္ကန္ေတာ့ကာ ဆရာေတာ္မ်ားထံမွ ဆုံးမၾသ၀ါဒ ခံယူၾကမယ့္ သံဃာ့ပူဇာပဲြကုိပါ တစ္ေပါင္းတည္း က်င္းပျပဳလုပ္ၾကဖုိ႔ တုိင္ပင္ညႇိႏိႈင္းရင္း ဒီပဲြေလးတစ္ခု ေအာင္ေအာင္ျမင္ျမင္ ၿပီးေျမာက္သြားဖုိ႔ တက္ညီလက္ညီနဲ႔ လႈပ္ရွားေနတာကုိ ၾကးသိရပါတယ္။
ဘုရားညြန္တဲ့ လမ္းစဥ္နဲ႔ ဘုရားခ်မွတ္တဲ့ ဥပေဒကုိ လုိက္နာက်င့္သုံးျခင္းဟာ ဘုရားရွင္ကုိ အစစ္အမွန္ ပူေဇာ္ရာ ေရာက္သလုိ ဘုရားသာသနာေတာ္ကုိလည္း အရွည္တည္တံ့ေအာင္ ထိန္းသိမ္းရာ ေရာက္တယ္ဆုိတဲ့ အခ်က္ကုိ ဘုရားရွင္အေပၚ ၾကည္ညိဳေလးစားမႈနဲ႔အတူ ဘုရားလမ္းစဥ္ကုိ လုိက္နာက်င့္သုံး ေနၾကတဲ့ ျမန္မာႏုိင္ငံ တစ္၀ွန္းလုံးနဲ႔ ကမၻာ့ႏုိင္ငံ အသီးသီးမွာ ရွိေနၾကတဲ့ ဘုရားသားေတာ္ ရဟန္းေတာ္မ်ားနဲ႔ ဘုရားတပည့္သား ဒကာဒကာမမ်ားရဲ႕ အျပစ္ကင္းၿပီး ကုသုိလ္ရေရးကုိ ဦးတည္ေပးေနတဲ့ ယံုၾကည္မႈနဲ႔ သက္၀င္လႈပ္ရွားမႈမ်ားက သက္ေသျပဳေပး ေနပါတယ္။ ညီညြတ္ေရးနဲ႔ အျပစ္ကင္းစင္ေရးကုိ ဦးစားေပးေလ့ရွိတဲ့ ဘုရားရွင္ရဲ႕ သတ္မွတ္ခ်က္ေတြထဲမွာ ၀ါကၽြတ္ၿပီးတဲ့ ရဟန္းသံဃာေတာ္မ်ားဟာ ၀ါကၽြတ္တဲ့ေန႔မွာ ပ၀ါရဏာ ျပဳရမယ္ဆုိတဲ့ သတ္မွတ္ခ်က္ဟာလည္း လက္ေတြ႕က်ၿပီး အျပစ္ကင္းကာ ကုသုိလ္ရေစတဲ့ အက်ိဳးသက္ေရာက္မႈကုိ ျဖစ္ေစတာ အမွန္ပဲ ျဖစ္ပါတယ္။
ရဟန္းေတာ္မ်ား ပ၀ါရဏာျပဳၾကဖုိ႔ ျမတ္စြာဘုရား ခြင့္ျပဳခဲ့ရတဲ့ အေၾကာင္းက အေတာ္စိတ္၀င္စားဖုိ႔ ေကာင္းလွပါတယ္။ ဗုဒၶျမတ္စြာ သာ၀တၳိျပည္၊ ေဇတ၀န္ေက်ာင္းေတာ္မွာ သီတင္းသုံး ေနေတာ္မူစဥ္က ျဖစ္ပါတယ္။ ေကာသလတုိင္း၊ ဇနပုဒ္တစ္ခုရဲ႕ ေတာေက်ာင္းမွာ ၀ါဆုိ၀ါကပ္ျပဳၾကတဲ့ ရဟန္းေတာ္မ်ားဟာ ၀ါတြင္းကာလမွာ အခ်င္းခ်င္း ခ်မ္ခ်မ္းသာသာ သီတင္းသုံးၿပီး ကမၼ႒ာန္းတရား အားထုတ္ႏုိင္ဖုိ႔အတြက္ အေကာင္းဆုံးနည္းလမ္းကုိ တုိင္ပင္ညႇိႏိႈင္းၾကပါတယ္။ ဘယ္လုိေနထုိင္ၾကရင္ ၿငိမ္းခ်မ္းမႈကုိ ရႏုိင္တယ္၊ ခ်မ္းသာမႈကုိ ရႏုိင္တယ္၊ ျငင္းခုံခုိက္ရန္မရွိဘဲ ေနထုိင္ႏုိယ္တယ္ စတဲ့ အႀကံအစည္မ်ားနဲ႔ ေဆြးေႏြးတုိင္ပင္ၿပီး ေနာက္ဆုံးမွာ ရဟန္းေတာ္မ်ားဟာ ၀ါတြင္းသုံးလ ကာလပတ္လုံး အခ်င္းခ်င္း စကားတစ္လုံးမွ မေျပာၾကဘဲ ဆြမ္းခံ၀တ္၊ ေျခေဆး၀တ္စတဲ့ ၀တၱရားေတြကုိ ကိုယ့္တာ၀န္ ကုိယ္ေက်ေအာင္လုပ္ၿပီး ေနထုိင္ၾကဖုိ႔၊ တာ၀န္၀တၱရားေတြကုိသာ ေက်ပြန္ေအာင္လုပ္ၿပီး စကားမေျပာဘဲ ေနၾကမယ္ဆုိရင္ ခ်မ္းခ်မ္းသာသာ ေနႏုိင္ၾကမွာျဖစ္လုိ႔ ကုိယ့္အလုပ္ ကုိယ္လုပ္ရင္း စကားမေျပာဘဲ ေနၾကဖုိ႔ အားလုံးသေဘာတူ ဆုံးျဖတ္ကာ ၀ါတြင္းကာလကုိ ျဖတ္သန္းခဲ့ၾကပါတယ္။ အဲဒီရဟန္းေတာ္မ်ားဟာ စကားမေျပာဘဲ ေနခဲ့ၾကတဲ့အတြက္ တစ္ပါးနဲ႔တစ္ပါး အေကာင္းလည္း မသိခဲ့ၾကသလို အဆုိးလည္း မသိခဲ့ၾကပါဘူး။ အျပစ္လည္း မသိၾကသလုိ အႏွစ္လည္း မသိခဲ့ၾကပါဘူး။ ဒီလုိနဲ႔ ၀ါတြင္းကာလ ကုန္ဆုံးခဲ့ၾကပါတယ္။
၀ါကၽြတ္လုိ႔ ဘုရားရွင္ထံ အဖူးအေမွ်ာ္သြားတဲ့အခါ ဘုရားရွင္က အဲဒီရဟန္းေတာ္မ်ားကုိ ၀ါတြင္းကာလ ခ်မ္ခ်မ္းသာသာ ေနခဲ့ရမႈ ရွိမရွိ ေမးျမန္းေတာ္မူပါတယ္။ ဒီအခါ ရဟန္းေတာ္မ်ားက မိမိတုိ႔ အားလုံးသေဘာတူ ဆုံးျဖတ္ခ်က္နဲ႔အညီ ၀ါတြင္းကာလမွာ တစ္ပါးနဲ႔တစ္ပါး စကားမေျပာၾကဘဲ ခ်မ္းခ်မ္းသာသာ ေနထုိင္ခဲ့ပါေၾကာင္း ေလွ်ာက္ထားပါတယ္။ ရဟန္းေတာ္မ်ားရဲ႕ ေလွ်ာက္ထားခ်က္ကုိ နားေထာင္ၿပီး ျမတ္ဗုဒၶက “ရဟန္းတုိ႔ သင္တုိ႔ေနထုိင္ခဲ့သည့္ အက်င့္သည္ မဂ္ဖုိလ္မၿပီး အခ်ည္းႏွီးေသာ အက်င့္ျဖစ္၏၊ ႏြားဆိတ္စေသာ သတၱ၀ါမ်ား၏ အက်င့္ျဖစ္သကဲ့သုိ႔ိ တိတၱိတုိ႔၏ အက်င့္လည္းျဖစ္၏၊ ဤသုိ႔ေသာ အက်င့္ႏွင့္ ေနထုိင္ေသာ သင္တုိ႔သည္ ခ်မ္းသာစြာ ေနထုိင္ခဲ့ျခင္း မဟုတ္၊ မခ်မ္းမသာ ေနထုိင္ခဲ့ျခင္းသာ ျဖစ္၏..” စသျဖင့္ ျပစ္တင္ကဲ့ရဲ႕ကာ “ရဟန္းတို႔ ဝါမွထေသာ ရဟန္းတို႔အား ျမင္၍ျဖစ္ေစ၊ ၾကား၍ျဖစ္ေစ၊ ယံုမွား၍ျဖစ္ေစ သံုးပါးေသာ အေၾကာင္းတို႔ျဖင့္ ဖိတ္ၾကားျခင္း 'ပဝါရဏာျပဳျခင္း' ငွါ ခြင့္ျပဳ၏၊ ထိုသို႔ ဖိတ္ၾကားျခင္းသည္ သင္ တို႔အတြက္ အခ်င္းခ်င္း လိုက္ေလ်ာျခင္း အာပတ္မွ ထေျမာက္ေစျခင္း ဝိနည္းကို ေရွး႐ႈျခင္းျဖစ္လတံၱ႕။” စသည္ျဖင့္ မိန္႔ေတာ္မူၿပီး ပ၀ါရဏာ ျပဳဖုိ႔ပါ ခြင့္ျပဳေတာ္မူခဲ့ပါတယ္။
ပ၀ါရဏာျပဳနည္းကုိလည္း ျမတ္စြာဘုရားရွင္က ၀ါစဥ္အလုိက္ ''အရွင္င္ဘုရားတို႔ သံဃာကို ဖိတ္ၾကားပါ၏၊ ျမင္၍ျဖစ္ေစ၊ ၾကား၍ျဖစ္ေစ၊ ယံုမွား၍ျဖစ္ေစ အရွင္တို႔သည္ တပည့္ေတာ္္အား အစဥ္သနားျခင္းကို အေၾကာင္းျပဳ၍ ေျပာဆိုကုန္ေလာ့၊ (အျပစ္ကို) ျမင္သည္ ႐ိွေသာ္ ကုစားပါအံ့။”လုိ႔ ဆုိကာ ျပဳၾကဖုိ႔ မိန္ၾကားေတာ္မူခဲ့ပါတယ္။ ဒါက ပ၀ါရဏာျပဳဖုိ႔ ခြင့္ျပဳျခင္း အေၾကာင္းးနဲ႔ ပ၀ါရဏာျပဳနည္းပဲ ျဖစ္ပါတယ္။
ဒီမွာအဓိက ေျပာလုိတာက ပ၀ါရဏာ အေၾကာင္းပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ ပ၀ါရဏာဆုိတာ ဖိတ္ၾကားျခင္းလုိ႔ အဓိပၸါယ္ရပါတယ္။ ရဟန္းေတာ္မ်ား အခ်င္ခ်င္း တစ္ပါးနဲ႔တစ္ပါး အျပစ္ကုိ ျမင္တာပဲ ျဖစ္ျဖစ္၊ ၾကားတာပဲ ျဖစ္ျဖစ္၊ သံသယျဖစ္တာပဲ ျဖစ္ျဖစ္ တုိက္႐ုိက္ေျပာဆုိ ဖိတ္ၾကားကာ အျပစ္ကုိျမင္တဲ့ ပုဂၢိဳလ္က အျပစ္ကုိ ေျပာဆုိၾကဖုိ႔၊ အျပစ္ရွိတဲ့ ပုဂၢိဳလ္ကလည္း အျပစ္ကုိ ၀န္ခ်ၿပီး အဲဒီအျပစ္ကုိ ကုစားရင္း တစ္ပါးနဲ႔တစ္ပါး ခ်မ္းခ်မ္းသာသာ ေနထုိင္သီတင္းသုံးၾကဖုိ႔ စတဲ့စတဲ့ ေကာင္းက်ိဳးခ်မ္းသာမ်ား အတြက္ ဒီလုိပ၀ါရဏာ ျပဳခြင့္နဲ႔ျပဳနည္းမ်ားကုိ ဗုဒၶျမတ္စြာ ညြန္ျပျခင္းျဖစ္ေၾကာင္း သိေစလုိရင္း ျဖစ္ပါတယ္။ ၿပီးေတာ့ ဒီပ၀ါရဏာကုိ အေၾကာင္းျပဳၿပီး လက္ေတြ႕ဘ၀ လူသားမ်ား အေနနဲ႔ အခ်င္းခ်င္း ခ်မ္းခ်မ္းသာသာ ေနႏုိင္မယ့္ လမ္းညႊန္ကုိယူကာ လုိက္နာက်င့္သုံးၾကဖုိ႔ တင္ျပလုိရင္းလည္း ျဖစ္ပါတယ္။ ပ၀ါရဏာက ေပးတဲ့ ေလာကသား အခ်င္းခ်င္း ခ်မ္းသာစြာ ေနထုိင္ႏုိင္မယ့္ မက္ေစ့ခ်္ေလးကုိ တစ္ဆင့္ျပန္လည္ ေပးေ၀လုိရင္း ျဖစ္ပါတယ္။
ဒီမွာေျပာခဲ့တဲ့ ပ၀ါရဏာ ျပဳၾကတဲ့ ရဟန္းေတာ္မ်ား အခ်င္းခ်င္း ဖိတ္ၾကားၾကတဲ့ ဖိတ္ၾကားခ်က္ေလးက ေလာကသားေတြအတြက္ တကယ့္ကုိ အတုယူလုိက္နာ က်င့္သုံးသင့္တဲ့ အခ်က္ပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ “သံဃာေတာ္မ်ား အေနနဲ႔ တပည့္ေတာ္ကုိ တပည့္ေတာ္ရဲ႕ အျပစ္တစ္ခုခုနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး ျမင္တာပဲ ျဖစ္ျဖစ္၊ ၾကားတာပဲ ျဖစ္ျဖစ္၊ ယုံမွားသံသယ ရွိတာပဲ ျဖစ္ျဖစ္ ေျပာဆုိၾကပါ၊ တပည့္ေတာ္ အေနနဲ႔လည္း အဲဒီအျပစ္ကုိ ေက်ေက်နပ္နပ္ႀကီး ခံယူၿပီး ကုစားပါမယ္၊ ေနာင္မျဖစ္ေအာင္၊ သတိထားၿပီး ေနထုိင္ပါမယ္”တဲ့။ သိပ္ေကာင္းတဲ့ ဖိတ္ၾကားခ်က္နဲ႔ ခံယူခ်က္ပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ ယူတတ္မယ္ဆုိရင္ ဘ၀မွာ ကူညီျပသ လမ္းညြန္မႈေတြနဲ႔ တကယ့္ကုိ ေအာင္ျမင္မႈနဲ႔ ခ်မ္းသာမႈကုိ ျဖစ္ေစတဲ့ ဖိတ္ၾကားခ်က္ပဲ ျဖစ္ပါတယ္။
ေသခ်ာေတြးၾကည့္ရင္ ေလာကမွာ ျပည့္စုံတဲ့ သူဆုိတာ တစ္ေယာက္မွ မရွိသလုိ၊ အျပစ္မလုပ္ဖူး၊ မမွားဖူးတဲ့ သူဆုိတာလည္း မရွိပါဘူး။ ဒါေပမယ့္ အျပစ္ကုိ မျမင္သူေတြ၊ အျပစ္ကုိ အျပစ္လုိ႔ သိေအာင္ညြန္ျပေပးမယ့္သူ မရွိသူေတြကေတာ့ အမ်ားႀကီး ရွိပါတယ္။ ၿပီးေတာ့ အျပစ္ကုိ ညြန္ျပသူေတြ ရွိေပမယ့္ အဲဒီအျပစ္ကုိ ၀န္ခံၿပီး ေနာင္မျဖစ္ေအာင္ ျပဳျပင္ႏုိင္တဲ့ သူေတြလည္း ထင္သေလာက္ မရွိၾကျပန္ပါဘူး။ ပုိဆုိးတာက အျပစ္ကုိ ေျပာဆုိဆုံးမေပးဖုိ႔ ဖိတ္ၾကားေျပာဆုိႏုိင္တဲ့သတၱိ မရွိသူေတြ၊ အျပစ္ကုိ ျပသေျပာဆုိရင္လာရင္ ေက်ေက်နပ္နပ္နဲ႔ ေက်းဇူးတင္စြာ လက္ခံႏုိင္တဲ့သတိၱ မရွိသူေတြ မ်ားေနတာပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ အျပစ္ကုိ ေျပာျပလာရင္ ေက်းဇူးတင္စြာ လက္ခံၿပီး ေနာင္မျဖစ္ေအာင္ ကုိယ့္ကုိယ္ကုိ ထိန္းသိမ္းေနထုိင္၊ ျပဳျပင္မယ္ဆုိတဲ့ ခံယူခ်က္ မရွိလုိ႔ကေတာ့ ေလာကႀကီးမွာ သတၱ၀ါေတြဟာ တစ္ေယာက္နဲ႔တစ္ေယာက္ ဘယ္ေတာ့မွ ခ်မ္းခ်မ္းသာသာ ေနထုိင္ႏုိင္ၾကမွာ မဟုတ္ပါဘူး။ အျပစ္ျပသူကလည္း အျပစ္ခ်ဖုိ႔ ႀကိဳးစားေန၊ အျပစ္အျပခံရသူကလည္း အျပစ္ကုိ မခံယူဘဲ ျပန္လွန္အျပစ္ပုံခ်ဖုိ႔ ႀကိဳးစားေနလုိ႔ကေတာ့ ဘုရားရွင္ညြန္ျပတဲ့ ခ်မ္းခ်မ္းသာသာ ေနထုိင္ႏုိင္ေရးနဲ႔ အေ၀းႀကီးေ၀းေနၾကဦးမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒီလုိ မခ်မ္းသာမႈေတြ ရွိေနတဲ့အတြက္ေၾကာင့္ ခ်မ္းသာမႈကုိ အလုိရွိတဲ့ ဘုရားရွင္က သူ႔သားေတာ္ ရဟန္းေတာ္မ်ားကုိ အခ်င္းခ်င္း အျပန္အလွန္ ပ၀ါရဏာျပဳၿပီး ၿငိမ္းခ်မ္းစြာ သီတင္းသုံး ေနထုိင္ၾကဖုိ႔ မိန္႔မွာေတာ္မူျခင္း ျဖစ္ပါတယ္။
တကယ္ေတာ့ အမွားမ်ားတတ္တဲ့ ပုထုဇဥ္ပုဂိၢဳလ္ေတြအတြက္ အျပစ္ကုိ ျပသေျပာဆုိ ေပးမယ့္သူ ရွိေနတာကုိက ေနတတ္မယ္ဆုိရင္ ေက်နပ္စရာ ျဖစ္ေနတာပါ။ ယူတတ္မယ္ဆုိရင္ အပူသက္သာစရာ ျဖစ္ေနတာပါ။ ေျမာက္ပင့္ၿပီး ေပါင္းသင္းစားေသာက္ကာ အျပစ္တစ္ခုခု ျဖစ္လာတဲ့အခါမွ ကုိယ့္အေပၚပုံခ်ၿပီး ေရွာင္ထြက္သားတတ္တဲ့ သူေတြအမ်ားႀကီး ရွိေနတာထက္စာရင္ အမွားကုိေထာက္ကာ အျပစ္ကုိ ျပသလမ္းညႊန္ေပးတဲ့သူ တစ္ေယာက္ႏွစ္ေယာက္ ရွိေနတာက ပုိၿပီးဘ၀ကုိ ျမင့္ေစတာ ျဖစ္ပါတယ္။ ေရွးက သူေတာ္ေကာင္းႀကီးမ်ားဆုိရင္ အျပစ္ကုိေထာက္ျပ ေျပာဆုိေပးတတ္တဲ့ ဆရာမ်ားနဲ႔ မ်ားမ်ားေတြ႕ဆုံ ရပါလို၏လုိ႔ေတာင္ ေတာင္းဆုျပဳၾကတယ္လုိ႔ ဆုိပါတယ္။ မသိမႈအားႀကီးတတ္တဲ့ ပုထုဇဥ္ေတြမွာ မသိတာကုိ သိေအာင္ျပသေပးတဲ့သူ ရွိေနတာဟာ ဘ၀မွာ ဂုဏ္ယူစရာပဲ ျဖစ္ပါတယ္။
ဒါေပမယ့္ ညြန္ျပသူေတြက ဘယ္ေလာက္ပဲ ညြန္ျပညြန္ျပ ေျပာဆုိဆုံးမသူေတြက ဘယ္ေလာက္ပဲ ေျပာဆုိဆုံးမဆုံးမ ကုိယ္ကုိယ္တုိင္က အျပစ္ကုိ ေက်ေက်နပ္နပ္ ခံယူကာ လက္ခံျပဳျပင္ႏုိင္မႈ မရွိလုိ႔ကေတာ့ ဆရာရွိလည္း အလကားပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ အေရးႀကီးတဲ့အခ်က္က ကုိယ္ကုိယ္တုိင္ အျပစ္ကုိ ခံယူတတ္တဲ့ စိတ္ဓာတ္နဲ႔ ျပဳျပင္ႏုိင္တဲ့ အက်င့္ရွိဖုိ႔က အေရးႀကီးပါတယ္။ အဲဒီလုိ ခံယူမႈနဲ႔ ျပဳျပင္ႏုိင္မႈ ရွိလာၿပီဆုိရင္ေတာ့ အဲဒီသူအတြက္ ေအာင္ျမင္မႈလမ္းဟာ အခ်ိန္မေရြး လာေနမွာျဖစ္ၿပီး ဒီလုိကုိယ့္ကုိယ္ကုိ ျပဳျပင္ႏုိင္မႈ၊ ကုိယ့္ကုိယ္ကုိ ေကာင္းေကာင္းမြန္မြန္ ေစာင့္ေရွာင္ႏုိင္မႈ ရွိေနတာကုိက အတၱသမာ ပဏိဓိမဂၤလာ ျဖစ္ေနတာ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ညြန္ျပသူနဲ႔ လက္ခံသူမွာ အညြန္အျပေကာင္းသူ ရွိဖုိ႔လုိသလုိ ေကာင္းေကာင္းမြန္မြန္လက္ခံ ျပဳျပင္လုိသူလည္း ရွိဖုိ႔လုိတယ္လုိ႔ ဆုိျခင္းျဖစ္ပါတယ္။
ဒါေၾကာင့္ အခ်ဳပ္အေနနဲ႔ ေျပာလုိတာက ဘုရားသားေတာ္ ရဟန္းေတာ္မ်ား အခ်င္းခ်င္း အျပစ္ကုိ ပ၀ါရဏာျပဳၿပီး ဖိတ္ၾကား ျပဳျပင္ၾကသလုိ အျပစ္ေတြနဲ႔မကင္းတဲ့ အျပစ္ေလာကႀကီးမွာ ရွိၾကတဲ့ ပုထုဇဥ္ေတြ အေနနဲ႔လည္း အခ်င္းခ်င္း အျပစ္ေတြကုိ ပ၀ါရဏာ ျပဳၾကည့္ၾကဖုိ႔ပါ။ တစ္ေယာက္နဲ႔တစ္ေယာက္ အျပစ္ေတြပုံမခ်ၾကဘဲ အျပစ္ရွိရင္ ေျပာဆုိျပဳျပင္ေပးႏုိင္ေအာင္ ဖိတ္ၾကားကာ ေထာက္ျပေျပာဆုိ လာရင္လည္း ေက်ေက်နပ္နပ္ ခံယူတတ္ၿပီး ေနာင္မျဖစ္ေအာင္ ျပဳျပင္ေနထုိင္ၾကည့္ၾကဖုိ႔ပါ။ တစ္ေယာက္နဲ႔တစ္ေယာက္ အျပစ္ကုိ ျမင္တာပဲျဖစ္ျဖစ္၊ ၾကားတာပဲ ျဖစ္ျဖစ္၊ သံသယရွိတာပဲ ျဖစ္ျဖစ္ ဖိတ္ၾကားၿပီး လက္ခံျပဳျပင္ၾကဖုိ႔ပါ။ အဲဒီလုိသာ တစ္ေယာက္နဲ႔တစ္ေယာက္ အျပစ္ေတြကုိ ေျပာဆုိလက္ခံ ျပဳျပင္ၾကမယ္ဆုိရင္ေတာ့ အမွားမ်ားတဲ့ ေလာကႀကီးမွာ ေနေနေပမယ့္ အမွားနည္းၿပီး အမ်ားတဲြၾကမယ္ဆုိတာ အမွန္ပဲ ျဖစ္ပါေၾကာင္း ပ၀ါရဏာက ေပးတဲ့ မက္ေစ့ခ်္တစ္ခုအျဖစ္ အတုယူျပဳျပင္ႏုိင္ဖုိ႔ ေစတနာထား ေမတၱားအားျဖင့္ တစ္လုံးတစ္ပါဒ တင္ျပလုိက္ရပါေတာ့တယ္။ အားလုံး ပ၀ါရဏာ ျပဳႏုိင္ၾကပါေစ….
