၀ါတြင္းကာလ အဓိ႒ာန္တစ္ခု ၀င္ၾကည့္ၾကစုိ႔…

အဓိ႒ာန္ဆုိတာ အဓိ႒ာနဆုိတဲ့ ပါဠိစကားကုိ ျမန္မာမႈ ျပဳထားတာျဖစ္ပါတယ္။ အဓိ႒ာနဆုိတာ ေဆာက္တည္ျခင္း၊ စိတ္ဆုံးျဖတ္တဲ့အတုိင္း ၿမဲျမံစြာ ထိန္းသိမ္းျခင္းကုိ ဆုိတာျဖစ္ပါတယ္။ ဘုရားရွင္တုိ႔ ျဖည့္က်င့္ရတဲ့ ပါရမီေတြထဲမွာလည္း အဓိ႒ာန ပါရမီဆုိတာ ပါရွိပါတယ္။ ဘုရားေလာင္းတုိ႔ ျဖည့္က်င့္ေတာ္မူတဲ့ ဒီအဓိ႒ာန ပါရမီက အျပစ္ကင္းတဲ့ အရာေတြမွာ စိတ္ကုိေဆာက္တည္ျခင္း ျဖစ္ၿပီး အဲဒီေဆာက္တည္တဲ့ အတုိင္းလည္း မပ်က္စီးေအာင္ ႀကိဳးႀကိဳးစားစား ထိန္းသိမ္းေနထုိင္ျခင္းကုိ ရည္ညြန္းပါတယ္။ ဒါက ပါရမီေျမာက္ ျဖည့္က်င့္တဲ့ သေဘာကုိ ဆုိလုိတာ ျဖစ္ပါတယ္။ သာမန္ပုဂၢိဳလ္ေတြ အေနနဲ႔လည္း ပါရမီေျမာက္တဲ့ အထိ မျဖည့္က်င့္ႏုိင္တာေတာင္မွ တစ္ႏွစ္မွာ အနည္းဆုံး တစ္ခါေလာက္ေတာ့ အဓိ႒ာန္ေလးေတြ ၀င္ၾကည့္သင့္ပါတယ္။ ပါရမီေျမာက္တာ မေျမာက္တာ အသာထား ကုိယ္ကုိယ္တုိင္ရဲ႕ စိတ္ကုိ ေကာင္းတဲ့အရာေလး တစ္ခုအေပၚမွာ ၿမဲၿမံေအာင္ ေဆာက္တည္ထားႏုိင္ရင္ ဒါဟာ ထူးျခားတဲ့ ကုသုိလ္တစ္ခု ျဖစ္ေနတာ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ဗုဒၶဘာသာ၀င္ေတြ အေနနဲ႔ က်န္တဲ့အခ်ိန္ေတြမွာ မအားလပ္လုိ႔ မလုပ္ႏုိင္ဘူး ဆုိရင္ေတာင္မွ ၀ါတြင္းကာလ အဓိ႒ာန္ေလး တစ္ခုေလာက္ေတာ့ ၀င္ၾကည့္ၾကပါလုိ႔ ဆုိခ်င္တာ ျဖစ္ပါတယ္။

မေကာင္းတဲ့အလုပ္ဆုိရင္ အခ်ိန္မေရြး အလြယ္တကူ လုပ္တတ္ၾကေပမယ့္ ေကာင္းတဲ့အလုပ္ကုိေတာ့ တစ္ခုခုနဲ႔ အားျပဳတုိက္တြန္းေပးမွ လုပ္တတ္ၾကတဲ့ ပုထုဇင္ေတြ အေနနဲ႔ ဒီလုိ ကာလသတ္မွတ္ၿပီး လုပ္ရတဲ့ ကုသုိလ္မ်ိဳးေတြကုိ အဓိ႒ာန္ဆုိတဲ့ သတ္မွတ္ခ်က္ေလးတစ္ခုနဲ႔ ကုိယ့္ကုိယ္ကုိ ျပ႒ာန္းၿပီး လုပ္ႏုိင္ေအာင္ ႀကိဳးစားသင့္ပါတယ္။ ျပ႒ာန္းသတ္မွတ္ခ်က္ေတြကုိ အစဲြမရွိဘဲ ေက်ာ္လႊားႏုိင္ေအာင္ ႀကိဳးစားဖုိ႔လုိေပမယ့္ မေကာင္းမႈေတြမွာ ေပ်ာ္တတ္တဲ့ ပုထုဇင္ေတြ အေနနဲ႔ေတာ့ ကုသုိလ္တစ္ခုခု လုပ္ႏုိင္ဖုိ႔ သတ္မွတ္ျပ႒ာန္းခ်က္ ေလးေတြေတာ့ လုိေနတတ္ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ အဓိ႒ာန္၀င္ၾကည့္ဖုိ႔ သတ္မွတ္ၾကည့္တာ ျဖစ္ပါတယ္။

ကုသိုလ္ေကာင္းမႈေတြကုိ ေန႔စဥ္တစ္ခုေလာက္ေတာ့ မျပတ္ေအာင္ သတ္မွတ္ၿပီး လုပ္မယ္လုိ႔ အဓိ႒ာန္၀င္ကာ လုပ္ႏုိင္ရင္ေတာ့ အေကာင္းဆုံး ျဖစ္ေပမယ့္ အဲဒီလုိ မလုပ္ႏုိင္ေသးတဲ့ သူေတြအတြက္ေတာ့ အရင္ဆုံး ၀ါတြင္းကာလေလးကုိေတာ့ သတ္မွတ္ပုိင္းျခားၿပီး လုပ္ၾကည့္ၾကဖုိ႔ လုိပါတယ္။ ၀ါတြင္းကာလ (၃)လလုံးမွာလည္း ေန႔တုိင္းမလုပ္ႏုိင္ေသးဘူး ဆုိရင္ေတာ့ တစ္လမွာ ေလးရက္ပဲ ရွိတဲ့ ဥပုသ္ေန႔ေလးေတြမွာေတာ့ ဥပုသ္သီလကုိ မျဖစ္မေန ေစာင့္ထိန္းၿပီး ေနမယ္ဆုိတဲ့ အဓိ႒ာန္ေလး တစ္ခုေလာက္ေတာ့ လုပ္ႏုိင္ေအာင္ ႀကိဳးစားသင့္ပါတယ္။ ဥပုသ္ေန႔မွာ ဥပုသ္ေစာင့္ၿပီးရင္ ၿပီးေရာဆုိၿပီး က်န္တဲ့ေန႔ေတြမွာ လုပ္ခ်င္ရာလုပ္ဖုိ႔ေတာ့ မဟုတ္ပါဘူး။ က်န္တဲ့ေန႔ေတြမွာလည္း ငါးပါးသီလကေတာ့ လုံေနရမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ ၀ါတြင္းကာလ ဥပုသ္ေနေတြမွာေတာ့ ဥပုသ္သီလကုိ ဘယ္လုိပဲ ျဖစ္ျဖစ္ ေစာင့္ျဖစ္ေအာင္ ေစာင့္ထိန္းမယ္ဆုိတဲ့ အဓိ႒ာန္တစ္ခုေတာ့ ၀င္ၾကည့္ၾကဖုိ႔ ျပည္တြင္းျပည္ပမွာ ရွိတဲ့ ျမန္မာဗုဒၶဘာသာမ်ားကို တုိက္တြန္းလုိပါတယ္။

“အရွင္ဘုရား… တပည့္ေတာ္တုိ႔က အလုပ္မအားေတာ့ ဘုန္းႀကီးေက်ာင္းလည္း မသြားႏုိင္ဘူး၊ ဘုန္းႀကီးဆီမွာလည္း ဥပုသ္သီလ မယူႏုိင္ဘူး”လုိ႔ အေၾကာင္းေတာ့ မျပပါနဲ႔ဦး။ ဥပုသ္သီလကုိ ကိုယ့္ေခါင္းရင္းမွာ ဘုရားရွင္ရွိေနသလုိ အာ႐ုံျပဳၿပီး ကုိယ့္ဖာသာကုိယ္ ေဆာက္တည္လုိ႔ ရႏုိင္တာျဖစ္လုိ႔ ဒီအတြက္ ပူစရာ မရွိပါဘူး။ တစ္ခ်ိဳ႕က တပည့္ေတာ္တုိ႔က ညပုိင္းအလုပ္ေတြ လုပ္ေနရေတာ့ အစားစားရတာ အဆင္မေျပဘူး ဆုိရင္လည္း ဒီဥပုသ္ေန႔တစ္ေန႔ အတြက္ေတာ့ ကုိယ့္ဖာသာကုိ မြန္းတည့္ ၁၂နာရီ မေက်ာ္ခင္ အဆင္ေျပသလုိ စားႏုိင္ေအာင္ ႀကိဳးစားသင့္ပါတယ္။ တစ္ေန႔မွာ ညစာတစ္နပ္မစားလုိ႔ေတာ့ ခ်က္ခ်င္း မေသႏုိင္ေလာက္ပါဘူး။ ေသသြားလည္း ဥပုသ္ေစာင့္တဲ့ အဓိ႒ာန္နဲ႔ ေသသြားတာဆုိေတာ့ ေကာင္းရာ သုဂတိေတာ့ ေရာက္ေစမွာ အမွန္ပါပဲ။ က်န္းမာေရးအရ ဘယ္လုိမွ မစားလုိ႔ မျဖစ္ဘူးဆုိရင္ေတာ့ ေဆးအျဖစ္ တစ္ခုခုကုိ ဖန္တီးစားေသာက္ၾကည့္ႏုိင္ပါတယ္။ ဥပမာ သေျပသီး၊ သရက္သီး၊ ငွက္ေပ်ာသီးေတြကုိ ေၾကညက္ေအာင္ေဖ်ာ္ၿပီး ေဖ်ာ္ရည္အျဖစ္ ေသာက္တာမ်ိဳး စသျဖင့္ေပါ့။ က်န္းမာေရး မေကာင္းေပမယ့္ ေ၀ဒနာကုိ သီးခံႏုိင္လုိ႔ မေသာက္ဘဲ ေနႏုိင္တယ္ဆုိရင္ေတာ့ ဒါဟာ အမတန္ေကာင္းတဲ့ အက်င့္တစ္ခု ျဖစ္ပါတယ္။

ဆုိလုိတာက ၀ါတြင္းကာလ ဥပုသ္ေန႔တစ္ရက္ေလာက္ေတာ့ ဥပုသ္သီလေစာင့္ထိန္းျခင္း အဓိ႒ာန္ တစ္ခုကုိ ႀကိဳးစားၿပီး လုပ္ၾကည့္ၾကဖုိ႔ ဆုိလုိတာ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒီေကာင္းတဲ့ အဓိ႒ာန္ တစ္ခုဟာ တစ္ခါတစ္ေလ ဘ၀မွာ အခက္အခဲေတြနဲ႔ ႀကဳံတဲ့အခါ ကိုယ္ကုိယ္ကုိ သစၥာဆုိၿပီး ေက်ာ္လႊားႏုိင္တဲ့အထိ အားအင္ကုိ ျဖစ္ေစႏုိင္သလုိ ဘ၀တစ္ေလွ်ာက္မွာ ဒီအခ်ိန္ ဒီကာလတုန္းက ဒီလုိအလုပ္ေတြ လုပ္ခဲ့တယ္ဆုိတာ ကုိယ့္သမုိင္းကုိယ္ သံသယကင္းေစ၊ ကုိယ္ကုိယ္ကုိ အားခြန္ေတြ ေပးေစ၊ ယုံၾကည္မႈေတြ ျဖစ္ေစမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ တစ္ပတ္မွာ ဥပုသ္ေန႔ တစ္ရက္ေလာက္ေတာ့ သူမ်ားအသတ္သတ္တာ၊ သူမ်ားပစၥည္းခုိးတာ၊ ေမထုန္ကိစၥမွီ၀ဲတာ၊ မုသားေျပာတာ၊ အရက္ေသစာမူးယဇ္ေဆး၀ါး ေသာက္စားသုံးစဲြတာ၊ ေနလဲြညစားစာတာ၊ ဆုိကေရးတီးျခင္း ၾကည့္႐ႈနားေထာင္ျခင္းနဲ႔ အေမြးနံ႔သာ သုံးေဆာင္မွီ၀ဲတာ၊ ကိေလသာျဖစ္ေစႏုိင္တဲ့ ႏူးည့ံေပ်ာ့ေျပာင္းၿပီး ျမင့္ျမတ္တဲ့ ေနရာေတြမွာ ေနထုိင္အသုံးျပဳတာ ေတြကေန ေရွာင္ၾကဥ္ၿပီး ေနမယ္ဆုိတဲ့ အဓိ႒ာန္ေလးနဲ႔ မပ်က္ေအာင္ ႀကိဳးစားေနႏုိင္မယ္ဆုိရင္ ဒါဟာ ကုိယ့္အတြက္ ေအာင္ျမင္တဲ့ အဓိ႒ာန္တစ္ခု ျဖစ္သလုိ ဒီအလုပ္ေလးကုိ ေတြးတုိင္းေတြးတုိင္း အားခြန္ေတြနဲ႔ ကုသုိလ္ပီတိေတြ တုိးေနေစမွာပဲ ျဖစ္ပါတယ္။

ဒါေပမယ့္ တစ္ခုခုလုိခ်င္လုိ႔ တစ္ခုခုရခ်င္လုိ႔ စတဲ့ လုိခ်င္တပ္မက္တဲ့ ေလာဘနဲ႔ ကုိးန၀င္း မုိးလင္းမွ သိမယ္ဆုိတဲ့ ေလာကီအက်ိဳးကုိ ေမွ်ာ္ကုိးတဲ့ အဓိ႒ာန္မ်ိဳး မျဖစ္ဖုိ႔လုိၿပီး ကုသုိလ္ရလုိတဲ့ စိတ္နဲ႔ မေကာင္းမႈ မလုပ္ျဖစ္ေအာင္ သီလနဲ႔ ထိန္းလုိတဲ့ သေဘာနဲ႔ ဘာေမွ်ာ္လင့္ခ်က္မွ မပါဘဲ ေဆာက္တည္တဲ့ သီလအဓိ႒ာန္မ်ိဳး ျဖစ္ေအာင္ ႀကိဳးစားဖုိ႔လုိပါတယ္။ ဒါမွသာ ဥပုသ္ေစာင့္ျခင္းဆုိတဲ့ အဓိ႒ာန္ရဲ႕ အဓိပၸါယ္လည္း အျပည့္အ၀ အႏွစ္သာရ ရွိမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ပါၿပီး လုပ္တဲ့အလုပ္မွန္သမွ် အက်ိဳးတရား အျပည့္အ၀ မရတတ္တာကုိ သတိျပဳဆင္ျခင္ၿပီး ဘာလုိလုိ႔ ဘာလုပ္တဲ့ သေဘာမ်ိဳး မျဖစ္ေစတဲ့ အဓိ႒ာန္မ်ိဳး ျဖစ္ေအာင္ ႀကိဳးစားသင့္ပါတယ္။

တကယ္ေတာ့ သတ္မွတ္ခ်က္ေတြကုိ မလြန္ဆန္ႏုိင္ေသးတဲ့ ပုထုဇင္ေတြ ျဖစ္ေနၾကေတာ့ လူမေျပာနဲ႔ ဘုန္းႀကီးရဟန္း သံဃာေတာ္ေတြလည္း တစ္ခါတစ္ေလ အဓိ႒ာန္၀င္ရပါတယ္။ ဘုန္းဘုန္းတုိ႔ကုိယ္တုိင္ ဘာရယ္မဟုတ္ တစ္ခါတစ္ရံ ဟုိကိစၥဒီကိစၥေတြေၾကာင့္ လုပ္ဖုိ႔ရည္ရြယ္ထားတဲ့ ရြတ္တာဖတ္တာ၊ က်င့္တာႀကံတာစတဲ့ ကိစၥေတြမွာ မလုပ္ျဖစ္တာေတြ ရွိတတ္ပါတယ္။ အဲဒီလုိ အခါမ်ိဳးမွာ အဓိကနဲ႔ သာမညကုိ ခဲြၿပီး ဒီအခ်ိန္ဒီကာလေတာ့ ဒီအလုပ္ကုိ မျဖစ္မေန လုပ္ကုိလုပ္မယ္ဆုိတဲ့ အဓိ႒ာန္နဲ႔ ျပန္ၿပီး ျပ႒ာန္းသတ္မွတ္ ယူရပါတယ္။ ဒါမွလည္း လုပ္ျဖစ္မွာျဖစ္ပါတယ္။ အခု၀ါတြင္းကာလမွာလည္း ၀ါမဆုိခင္ကတည္း ၀ါတြင္းသုံးလမွာ ဘုရားရွင္ရဲ႕ ၀ိနည္းဥပေဒကုိ လုိက္နာရင္း အျခားအျခား လုပ္ရမယ့္အရာေတြကုိလည္း လုပ္ျဖစ္ဖုိ႔ အခ်ိန္ဇယားစဲြၿပီး အဓိ႒ာန္၀င္ဖုိ႔ စီစဥ္ထားရပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္လည္း ၀ါမဆုိခင္ လုပ္ရမယ့္အလုပ္ေလးေတြကုိ ၿပီးျပတ္ေအာင္ ေဆာင္ရြက္ေနရျခင္း ျဖစ္ပါတယ္။

ေျပာခ်င္တာက သတ္မွတ္ခ်က္ပါမွ ေကာင္းတဲ့အလုပ္ကုိ လုပ္တတ္ၾကတဲ့ ပုထုဇင္ေတြရဲ႕ သဘာ၀အတုိင္း ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္မပါတဲ့ သတ္မွတ္ခ်က္ေလးတစ္ခု အေနျဖင့္ ဥပုသ္သီလ ေစာင့္သုံးျခင္းဆုိတဲ့ အဓိ႒ာန္ေလးတစ္ခုကုိ စမ္းၿပီးလုပ္ၾကည့္ၾကဖုိ႔ ေျပာခ်င္တာပါ။ ေလာကမွာ ဥပုသ္မေစာင့္ဖူးတဲ့ ဗုဒၶဘာသာ၀င္ေတြ အမ်ားႀကီးရွိေနတဲ့အတြက္ မေစာင့္ဖူးေသးတဲ့ သူေတြအေနနဲ႔ ဥပုသ္လည္းေစာင့္ရင္း အဓိ႒ာန္လည္း၀င္ရင္း၊ တစ္နည္းအားျဖင့္ ဥပုသ္ေစာင့္ႏုိင္ေအာင္ အဓိ႒ာန္၀င္ျခင္းျဖင့္ ႀကိဳးစားၾကည့္ျခင္းကုိ စမ္းၿပီးလုပ္ၾကည့္ၾကဖုိ႔ တုိက္တြန္းလုိရင္း ျဖစ္ပါတယ္။ ဒီလုိသာ အဓိ႒ာန္ေလး ၀င္ၾကည့္ႏုိင္မယ္ဆုိရင္ ကုိယ္ကမေမွ်ာ္လင့္ေပမယ့္ ကုိယ္လုပ္တဲ့ ေကာင္းတဲ့ကံရဲ႕ အက်ိဳးေပးမႈကေတာ့ သူ႔အလုပ္သူလုပ္လာမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ ကုိယ္ကုိယ္တုိင္ကေတာ့ ေကာင္းတဲ့အလုပ္ကုိ လုပ္ေနဖုိ႔ပဲ လုိပါတယ္။

ဒါေၾကာင့္ ဘ၀မွာ တစ္ခါေလာက္ေတာ့ အဓိ႒ာန္ေလး ၀င္ၾကည့္ခ်င္တဲ့ သူေတြအေနနဲ႔ အခြင့္အေရး တစ္ခုအျဖစ္ ဒီႏွစ္၀ါတြင္း ဥပုသ္ေန႔ေတြမွာ ဥပုသ္သီလ ေစာင့္ထိန္းျခင္း အဓိ႒ာန္ေလးကုိ ၀င္ၾကည့္ၾကဖုိ႔ အႀကံျပဳ တုိက္တြန္းရျခင္း ျဖစ္ပါတယ္။ လက္ေတြ႕က်င့္ရင္ လက္ေတြ႕အက်ိဳး ရေစႏုိင္တဲ့ တရားေတာ္ရဲ႕ ဂုဏ္ေတာ္အစြမ္းကုိ ကုိယ္ကုိယ္တုိင္ ဒိ႒မ်က္ျမင္ သိျမင္လုိသူေတြ အေနနဲ႔ ကုိယ္ကုိယ္တုိင္ လက္ေတြလုပ္ေဆာင္ ၾကည့္ျခင္းျဖင့္ အဓိ႒ာန္တစ္ခု ၀င္ၾကည့္ၾကဖုိ႔ တုိက္တြန္းရင္း ဒီႏွစ္၀ါတြင္းကာလာ ဥပုသ္ေန႔မ်ားကုိ ေဖာ္ျပလုိက္ပါတယ္။ အားလုံး ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္မပါတဲ့ ကုသုိလ္စိတ္နဲ႔ အဓိ႒ာန္ေလးေတြ ၀င္ႏုိင္ၾကပါေစ…

။ ဒုတိယ၀ါဆုိလျပည့္ေန႔ (၂၆-၇-၂၀၁၀၊ တနလၤာေန႔)
၂။ ဒုတိယ၀ါဆုိလျပည့္ေက်ာ္ ၈-ရက္ေန႔ (၃-၈-၂၀၁၀၊ အဂၤါေန႔)
၃။ ဒုတိယ၀ါဆုိလကြယ္ေန႔ (၁၀-၈-၂၀၁၀၊ အဂၤါေန႔)
၄။ ၀ါေခါင္လဆန္း ၈-ရက္ေန႔ (၁၈-၈-၂၀၁၀၊ ဗုဒၶဟူးေန႔)
၅။ ၀ါေခါင္လျပည့္ေန႔ (၂၅-၈-၂၀၁၀)
၆။ ၀ါေခါင္လျပည့္ေက်ာ္ ၈-ရက္ေန႔ (၂-၉-၂၀၁၀၊ ၾကာသပေတးေန႔)
၇။ ၀ါေခါင္လကြယ္ေန႔ (၈-၉-၂၀၁၀၊ ဗုဒၶဟူးေန႔)
၈။ ေတာ္သလင္းလဆန္း ၈-ရက္ေန႔ (၁၆-၉-၂၀၁၀၊ ၾကာသပေတးေန႔)
၉။ ေတာ္သလင္းလျပည့္ေန႔ (၂၃-၉-၂၀၁၀၊ ၾကာသပေတးေန႔)
၁၀။ ေတာ္သလင္းလျပည့္ေက်ာ္ ၈-ရက္ေန႔ (၁-၁၀-၂၀၁၀၊ ေသာၾကာေန႔)
၁၁။ ေတာ္သလင္းလကြယ္ေန႔ (၈-၁၀-၂၀၁၀၊ ေသာၾကာေန႔)
၁၂။ သီတင္းကၽြတ္လဆန္း ၈-ရက္ေန႔ (၁၆-၁၀-၂၀၁၀၊ စေနေန႔)
၁၃။ သီတင္းကၽြတ္လျပည့္ေန႔ (၂၃-၁၀-၂၀၁၀၊ စေနေန႔)

Read more »

လျမတ္၀ါဆုိ…

ဘာလုိလုိနဲ႔ ၀ါဆုိလျပည့္ေန႔ေတာင္ ေရာက္ခါနီးလာပါၿပီ။ ျမန္မာျပာကၡဒိန္ သတ္မွတ္ခ်က္အရ ဒီႏွစ္၀ါဆုိလျပည့္ေန႔က ခရစ္ႏွစ္နဲ႔ဆုိ ၂၆-၇-၂၀၁၀ရက္ေန႔ ျဖစ္ပါတယ္။ ျမန္မာ့သကၠရာဇ္အရ ဒီႏွစ္ဟာ ၀ါထပ္တဲ့ႏွစ္ ျဖစ္တဲ့အတြက္ ပထမ၀ါဆုိ၊ ဒုတိယ၀ါဆုိ ဆုိၿပီး ၀ါဆုိလႏွစ္လ ျဖစ္လာပါတယ္။ ဒီလုိ ၀ါဆုိႏွစ္လ ျဖစ္ေပမယ့္ ဓမၼစၾကာအခါေတာ္ေန႔နဲ႔ ရဟန္းေတာ္မ်ားရဲ႕ ၀ါဆုိ၀ါကပ္ျပဳရမယ့္ အခ်ိန္ေတြကုိေတာ့ ဒုတိယ၀ါဆုိ လမွာ သတ္မွတ္ၾကပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ဒီႏွစ္ဓမၼစၾကာ အခါေတာ္ေန႔ဟာ တိတိက်က် ေျပာရရင္ ဒုတိယ၀ါဆုိလျပည့္ေန႔ပဲ ျဖစ္ၿပီး ရဟန္းေတာ္မ်ားရဲ႕ ၀ါဆုိ၀ါကပ္ရက္ဟာလည္း ဒုတိယ၀ါဆုိလျပည့္ေက်ာ္ (၁)ရက္ေန႔မွာ စတင္ၿပီး ၀ါဆုိ၀ါကပ္ ျပဳၾကရမွာ ျဖစ္ပါတယ္။

၀ါဆုိလလုိ႔ ေျပာလုိက္တာနဲ႔ ျမန္မာဗုဒၶဘာသာ အမ်ား ေခါင္းထဲမွာ ဓမၼစၾကာတရားနဲ႔ ရဟန္းသံဃာေတာ္မ်ားရဲ႕ ၀ါဆုိ၀ါကပ္ျပဳၾကရမယ့္ အေၾကာင္းမ်ား၊ ၀ါဆုိသကၤန္းကပ္လွဴပဲြမ်ား၊ ၀ါတြင္းဆြမ္းေလာင္းပဲြမ်ား စသျဖင့္ ဟုိဟုိဒီဒီ ေပၚလာတတ္ပါတယ္။ တစ္ခ်ိဳ႕က်ေတာ့ ၀ါတြင္းမွာ အိမ္ေထာင္မျပဳေကာင္းဘူး ဆုိတဲ့ အယူအဆေတြေၾကာင့္ အိမ္ေထာင္ျပဳေရးနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး ၀ါမဆုိခင္လုပ္မလား ၀ါကၽြတ္ၿပီးမွ လုပ္မလားစတဲ့ အေတြးႀကံစည္မႈေတြအထိ ေပၚလာတတ္ပါတယ္။ တစ္ခ်ိဳ႕လည္း ဒီႏွစ္၀ါတြင္းမွာ တရားစခန္းေတြ၀င္ရင္း ဥပုသ္သီလကုိ မလြတ္ေအာင္ ေစာင့္မယ္ဆုိတဲ့ အေတြးစိတ္ကူးေတြ ရွိေနၾကမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ ၀ါတြင္းဆုိလုိ တစ္ခ်ိဳ႕ ဘယ္အခ်ိန္ ဘယ္ကာလကုိ ေျပာတာလဲဆုိတာ မသိတဲ့သူေတြ ရွိတတ္ပါတယ္။ တကယ္ေတာ့ ၀ါတြင္းဆုိတာ ရဟန္းသံဃာေတာ္မ်ား ၀ါဆုိ၀ါကပ္ဖုိ႔ သတ္မွတ္ထားတဲ့ ၀ါဆုိလျပည့္ေက်ာ္ (၁)ရက္ေန႔ကစၿပီး သီတင္းကၽြတ္လျပည့္ေန႔အထိ (၃)လကို ၀ါတြင္းကာလလုိ႔ ဆုိတာျဖစ္ပါတယ္။ ဒီကာလမွာ ရဟန္းသံဃာေတာ္မ်ားဟာ အေၾကာင္းကိစၥ အေရးေပၚ အေထြအထူးမရွိဘဲ ညအိပ္ညေန တစ္ျခားတစ္ေနရာရာကုိ မၾကြရဘဲ အ႐ုဏ္တက္အခ်ိန္မွာ မိမိတုိ႔၀ါဆုိ၀ါကပ္ရာ ေက်ာင္းအတြင္းမွာ ရွိေနရမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ အဲဒါကုိပဲ ၀ါဆုိ၀ါကပ္တယ္လုိ႔ ေျပာတာျဖစ္ပါတယ္။ ထာပါေတာ့ ဒီမွာ အဓိကေျပာခ်င္တာက ၀ါဆုိလအေၾကာင္းပဲ ျဖစ္ပါတယ္။

ေရွးဆရာေတာ္ႀကီးမ်ားကေတာ့ ၀ါဆုိလကုိ “သေႏၶ၊ ေတာထြက္၊ ဓမၼစက္၊ မိန္႔ျမြက္သံခ်ိဳ၊ လ၀ါဆုိ”လုိ႔ အထူးျပဳ ေဖာ္က်ဴးေလ့ရွိၾကပါတယ္။ ေရွးကသတ္မွတ္ခဲ့ၾကတဲ့ မဟာသကၠရာဇ္ သတ္မွတ္ခ်က္အရေတြရယ္ ဒီေန႔ေခတ္ ျမန္မာတုိ႔ သတ္မွတ္ၾကတဲ့ သကၠရာဇ္အရေတြရယ္ေၾကာင့္ ဘုရားေလာင္း ပဋိသေႏၶယူတဲ့ေန႔ရယ္၊ အသက္ ၂၉ႏွစ္အရြယ္မွာ ေလာကီစည္းစိမ္ေတြကုိ စြန္႔ၿပီး ေတာထြက္သြားတဲ့ေနရယ္၊ အသက္ ၃၅ႏွစ္အရြယ္မွာ သဗၺညဳတ (အလုံးစုံကုိသိတဲ့) ဘုရားအျဖစ္ကုိ ေရာက္ရွိေတာ္မူၿပီးေနာက္ ပထမဆုံး တရားဦးေဒသနာ ေဟာေတာ္မူတဲ့ ေန႔ရယ္ဟာ တုိက္တုိက္ဆုိင္ဆုိင္ ဒီ၀ါဆုိလျပည့္ေန႔ေတြမွာပဲ ျဖစ္ခဲ့ပါတယ္။ ခုႏွစ္ကြာ၊ စေန၊ တနဂၤေႏြ စတဲ့ေန႔ေတြ ကြာျခားေပမယ့္ ၀ါဆုိလျပည့္ေန႔ဆုိတဲ့ လသတ္မွတ္ခ်က္ကေတာ့ အတူတူပဲ ျဖစ္ေနပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ၀ါဆုိလဟာ အထူးသျဖင့္ ၀ါဆုိလျပည့္ေန႔ဟာ ဗုဒၶဘာသာ၀င္ေတြအတြက္ ဗုဒၶဘုရားရွင္နဲ႔ ပတ္သက္တဲ့ ထူးျခားမႈေတြ တစ္ၿပိဳင္တည္း ျပည့္စုံေနတဲ့ ေန႔ထူးေန႔ျမတ္ တစ္ခုျဖစ္တဲ့အတြက္ ဒီ၀ါဆုိလကုိ လျမတ္၀ါဆုိလုိ႔ ဆုိျခင္း ျဖစ္ပါတယ္။

ပုိၿပီး ထူးျခားမႈကုိ ျဖစ္ေစတာကေတာ့ ဒီ၀ါဆုိလျပည့္ေန႔မွာ ျမတ္စြာဘုရားရွင္ ေဟာၾကားေတာ္မူခဲ့တဲ့ တရားဦး ေဒသနာေတာ္ေၾကာင့္ပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒီတရားဦး ေဒသနာေတာ္ကုိ ဓမၼစကၠ ပ၀တၱနသုတ္လုိ႔ အမည္ေပးပါတယ္။ တရားေတာ္ကုိ အဆက္အစပ္မျပတ္ ေရွ႕ေနာက္ဆက္စပ္ၿပီး လွည္းဘီးစက္လည္သလုိ အၾကားအလပ္မရွိ တစ္စပ္တည္း ေဟာၾကားေတာ္မူတဲ့ အတြက္ေၾကာင့္ ဓမၼစကၠ ပ၀တၱနလုိ႔ ေခၚပါတယ္။ ျမန္မာဗုဒၶဘာသာေတြကေတာ့ လြယ္လြယ္ကူကူပဲ ဓမၼစၾကာတရားလုိ႔ ေျပာဆုိၾကပါတယ္။ ၿပီးေတာ့ ဒီတရားေဟာေတာ္မူတဲ့ ေန႔ကုိလည္း ဓမၼစၾကာ အခါေတာ္ေန႔လုိ႔ အထူးျပဳ ေျပာဆုိၾကၿပီး ျမတ္ဗုဒၶရဲ႕ ဒီေဒသနာေတာ္ကုိ ၀ါတြင္းကာလမွာ အထူးျပဳ ရြတ္ဆုိပူေဇာ္ေလ့ ရွိၾကပါတယ္။

ျမတ္ဗုဒၶက ဒီတရားေဒသနာေတာ္ကုိ ဘုရားအျဖစ္ကုိ ေရာက္ရွိၿပီး (၃)လေျမာက္မွာ တရားအားထုတ္စဥ္ အလုပ္အေကၽြးျပဳခဲ့ၾကတဲ့ ပဥၥ၀ဂၢီငါးဦးနဲ႔ တရားဦးေဒသနာေတာ္ကုိ နာၾကားဖုိ႔ ေစာင့္စားေနၾကတဲ့ နတ္ျဗဟၼာအေပါင္းကုိ စတင္ေဟာၾကားေတာ္မူခဲ့တာ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒီေဒသနာကုိ ေဟာၾကားတဲ့ေနရာက ဗာရဏသီျပည္၊ မိဂဒါ၀ုန္ေတာမွာျဖစ္ပါတယ္။ ဒီတရားဦးေဒသနာမွာ ျမတ္စြာဘုရားရွင္က ကာမဂုဏ္အာ႐ုံေတြမွာ အလြန္အက်ဴး တပ္မက္ေပ်ာ္ပါးတတ္တဲ့ ကာမသုခလႅိကာႏုေယာဂ အက်င့္နဲ႔ မိမိကုိယ္ကုိ အလြန္အက်ဴး ညႇင္းစဲႏွိပ္စက္တဲ့ အက်င့္ျဖစ္တဲ့ အတၱကိလမထာႏုေယာဂ အက်င့္ေတြကုိ ေရွာင္ရွားၿပီး အလယ္အလပ္လမ္းစဥ္ျဖစ္တဲ့ မဇၥ်ိမပဋိပဒါ အက်င့္ကုိ က်င့္သုံးဖုိ႔ ေဟာေတာ္မူပါတယ္။

ဒီေနရာမွာ ျမတ္ဗုဒၶမိန္႔ေတာ္မူတဲ့ အလယ္အလတ္ လမ္းစဥ္ဆုိတာ တစ္ျခားမဟုတ္ဘဲ မဂၢင္ရွစ္ပါး လမ္းစဥ္ပင္ျဖစ္ေၾကာင္း ဖြင့္ဆုိရွင္းျပေတာ္မူပါတယ္။ ဘာပဲလုပ္လုပ္ အစြန္းမေရာက္ ေစရန္အတြက္
မွန္ကန္တဲ့အျမင္ သမၼာဒိ႒ိ
မွန္ကန္တဲ့အေတြး သမၼာသကၤပၸ
မွန္ကန္တဲ့စကား သမၼာ၀ါစာ
မွန္ကန္တဲ့အလုပ္ သမၼာကမၼႏၲ
မွန္ကန္တဲ့အသက္ေမြးမႈ သမၼာအာဇီ၀
မွန္ကန္တဲ့ႀကိဳးစားအားထုတ္မႈ သမၼာ၀ါယမ
မွန္ကန္တဲ့သတိရွိမႈ သမၼာသတိ
မွန္ကန္တဲ့သမာဓိရွိမႈ သမၼာသမာဓိ
ဆုိတဲ့ လမ္းစဥ္ရွစ္ခ်က္ကုိ လက္ကုိင္ထားၿပီး ႀကိဳးစားအားထုတ္ဖုိ႔ ေဟာေတာ္မူပါတယ္။

ဒီေဒသနာေတာ္ရဲ႕ အႏွစ္ခ်ဳပ္ဟာ အစြန္းႏွစ္ပါးေရွာင္ရွားၿပီး အလယ္အလတ္လမ္းစဥ္ကုိ က်င့္သုံးေရးပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒီလုိ အလယ္အလတ္လမ္းစဥ္ကုိ သြားႏုိင္ေရးအတြက္ အဂၤါရပ္ရွစ္ပါးျဖစ္တဲ့ မဂၢင္ရွစ္ပါးကုိ အဓိကထားသြားရမွာ ျဖစ္ေၾကာင္း ဆုိလုိရင္းျဖစ္ပါတယ္။ ဒီလုိ မဂၢင္ရွစ္ပါး လမ္းစဥ္အတုိင္း သြားေနရင္ မဂၢသစၥာဆုိက္မွာ ျဖစ္ၿပီး မဂၢသစၥာဆုိက္ရင္ ဒုကၡအားလုံးခ်ဳပ္ရာ နိေရာဓသစၥာျဖစ္တဲ့ နိဗၺာန္ကုိ မ်က္ေမွာက္ျပဳမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ နိေရာဓသစၥာကုိ မ်က္ေမွာက္ျပဳၿပီဆုိရင္ေတာ့ တြယ္တာမႈတဏွာလုိ႔ ေခၚတဲ့ သမုဒယသစၥာကုိ ပယ္ၿပီးသားျဖစ္ကာ သမုဒယသစၥာကုိ ပယ္လုိက္တာနဲ႔ ဒုကၡသစၥာလည္း မရွိႏုိင္ေတာ့ပါဘူး။ ဒါေတြအားလုံးရဲ႕ အခ်ဳပ္က အလယ္အလတ္လမ္းစဥ္ျဖစ္တဲ့ မဂၢင္ရွစ္ပါး အက်င့္တရားပဲ ျဖစ္ေၾကာင္း အႏွစ္ခ်ဳပ္ျပျခင္းပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒါက ၀ါဆုိလျပည့္ေန႔မွာ ေဟာေတာ္မူခဲ့တဲ့ တရားဦး ဓမၼစၾကာ ေဒသနာရဲ႕ အႏွစ္ခ်ဳပ္ပဲ ျဖစ္ပါတယ္။

ဒီေဒသနာေတာ္အရ သတၱ၀ါေတြ အေနနဲ႔ လက္ေတြ႕ဘ၀မွာလည္း ဘာပဲလုပ္လုပ္ အစြန္းမေရာက္ဖုိ႔လုိၿပီး အလယ္အလတ္လမ္းစဥ္ ျဖစ္ဖုိ႔လုိတယ္ဆုိတာ နားလည္သေဘာေပါက္ႏုိင္ပါတယ္။ တရားဦးေဒသနာေတာ္မွာ ျမတ္ဗုဒၶေဟာေတာ္မူတဲ့အတုိင္း မွားယြင္းၿပီး အလြန္အက်ဴး ျဖစ္ေစတတ္တဲ့ အက်င့္ေတြကုိ ေရွာင္ရွားကာ မွန္ကန္တဲ့ လမ္းစဥ္အက်င့္ကုိ ေလွ်ာက္လွမ္းၾကဖုိ႔ လုိတယ္ဆုိတာ သတိျပဳစရာ ျဖစ္ပါတယ္။ သတိျပဳ႐ုံနဲ႔ မၿပီးဘဲ လက္ေတြ႕ဘ၀မွာလည္း ဘာပဲလုပ္လုပ္ အစြန္းမေရာက္ေစဖုိ႔နဲ႔ မဇၥ်ိမပဋိပဒါျဖစ္ေစဖုိ႔ ႀကိဳးစားအားထုတ္ရမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒါက တရားဦးက ေပးတဲ့လမ္းစဥ္နဲ႔ အႏွစ္သာရျဖစ္ပါတယ္။ လျမတ္၀ါဆုိလုိ႔ ဆုိရာမွာ ဒီလုိ အႏွစ္သာရ တရားေတြေၾကာင့္ အျမတ္ဆုံးျဖစ္ေၾကာင္း ဆုိတာလုိ႔ ေျပာရင္ပုိၿပီး အဓိပၸါယ္ ျပည့္၀ေစပါတယ္။

ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ ၀ါဆုိလကေတာ့ ဗုဒၶဘာသာေတြအတြက္ လျမတ္တစ္ခုဆုိတာ ေသခ်ာပါတယ္။ ၿပီးေတာ့ ၀ါဆုိလက အစျပဳၿပီး သတ္မွတ္ၾကတဲ့ ၀ါတြင္းကာလဟာလည္း အျမတ္တရားေတြ ရယူဖုိ႔အတြက္ အေကာင္းဆုံး ကာလသတ္မွတ္ခ်က္ ျဖစ္ပါတယ္။ ပုထုဇင္သဘာ၀ တစ္ခါတစ္ေလ သတ္မွတ္ျပ႒ာန္းခ်က္ေတြ မရွိရင္ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ အေလးမထားဘဲ ေပါ့ေပါ့တန္တန္ လုပ္မိတတ္တာေတြ ရွိပါတယ္။ အထူးသျဖင့္ ကုသုိလ္ေရး အပုိင္းေတြမွာပါ။ သတ္မွတ္ခ်က္ေလးေတြ ရွိေနရင္ေတာ့ ဒီကာလ ဒီအခ်ိန္ေလးေလာက္ေတာ့ ႀကိဳးစားၿပီး ထိန္းထိန္းသိမ္းသိမ္းနဲ႔ အျပစ္ကင္းေအာင္ အဓိ႒ာန္ေလးေတြ ၀င္ၿပီးေနမယ္ဆုိတဲ့ စိတ္အႀကံ ေလးေတြ ျဖစ္ေပၚတတ္တဲ့အတြက္ ၀ါတြင္းကာလမွာ ရဟန္းသံဃာေတာ္မ်ား ၀ါဆုိ၀ါကပ္ျပဳၿပီး ပရိယတ္ ပဋိပတ္အလုပ္ေတြကုိ လုပ္ေနၾကသလုိ သတ္မွတ္ခ်က္ရွိမွ အလုပ္လုပ္ျဖစ္ေနတဲ့ ဗုဒၶဘာသာ၀င္ေတြ အေနနဲ႔လည္း ၀ါတြင္းကာလမွာ ဥပုသ္သီလေလးေတြ ေစာင္သုံးၿပီး ငါးပါးသီလကုိ အထူးလုံေအာင္ ႀကိဳးစားကာ တတ္ႏုိင္သမွ် သမထဘာ၀နာ ၀ိပႆနာ ဘာ၀နာေလးေတြ လုပ္ၾကမယ္ဆုိရင္ေတာ့ အျမတ္ဆုံးကာလ အျမတ္ဆုံး အခ်ိန္ ျဖစ္ၾကမွာ ျဖစ္ပါတယ္။

၀ါတြင္းကာလမွာ အိမ္ေထာင္မျပဳရဘူး၊ အိမ္ေထာင္မျပဳေကာင္းဘူးလုိ႔ သတ္မွတ္ခ်က္ မရွိေပမယ့္ ကာမဂုဏ္ကိစၥေတြကုိ ေရွာင္ႏုိင္ေအာင္ ႀကိဳးစားတာက ေကာင္းပါတယ္။ ၀ါတြင္းကာလ တစ္ျခားေန႔ေတြမွာ ကာမဂုဏ္ကိစၥကုိ မေရွာင္ႏုိင္ေပမယ့္ တစ္လင္တစ္မယားစနစ္နဲ႔ ငါးပါးသီလကုိ လုံၿခဳံေအာင္ ထိန္းရင္း ဥပုသ္ေန႔တစ္ေန႔ေလာက္ေတာ့ တစ္လင္တစ္မယားစနစ္ကုိပါ ေရွာင္ၾကဥ္ၿပီး ေမထုန္အမႈကုိ မျပဳဘဲ ဥပုသ္သီလေလးေတြ လုံၿခဳံေအာင္ ေစာင့္ထိန္းၿပီး ေနႏုိင္ရင္ပုိေကာင္းပါတယ္။ ဒါဟာ ကာလသတ္မွတ္ခ်က္ေတြနဲ႔ ကုိယ္ကုိယ့္ကုိ အျမတ္ရေအာင္ ႀကိဳးစားရင္း ကုသုိလ္တုိးေအာင္ လုပ္ျခင္းတစ္မ်ိဳးပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ ဆုိလုိတာက ၀ါတြင္းကာလမွာ ေန႔စဥ္ ဥပုသ္မေစာင့္ႏုိင္တာေတာင္မွ ဥပုသ္ေန႔ တစ္ေန႔ေလာက္ေတာ့ ဥပုသ္ေလးေတြ ယူႏုိင္ၾကရင္ ေကာင္းမွာပဲလုိ႔ ဆုိလုိတာျဖစ္ပါတယ္။ အဲဒီလုိသာ ႀကိဳးစားၿပီး ေနၾကမယ္ဆုိရင္ ၀ါဆုိလကုိ အစျပဳၿပီး သတ္မွတ္ေပၚေပါက္ခဲ့တဲ့ ၀ါတြင္းကာလဟာလည္း ကုသုိလ္ခ်စ္ခင္ သူေတာ္စင္တုိ႔အတြက္ အျမတ္ဆုံးလ၊ အျမတ္ဆုံးကာလေတြ ျဖစ္ေနမွာ ျဖစ္ပါတယ္။

ဒါေၾကာင့္ လျမတ္၀ါဆုိရဲ႕ ထူးျခားမႈအေၾကာင္းေလးကုိ ေဖာ္ညႊန္းကာ ဓမၼစၾကာ ေဒသနာေတာ္ရဲ႕ အႏွစ္ခ်ဳပ္ပါ မိတ္ဆက္ေပးၿပီး သတ္မွတ္ခ်က္ေတြနဲ႔မွ ကုသုိလ္လုပ္ျဖစ္တတ္ၾကတဲ့ ပုထုဇင္ေတြ အေနနဲ႔ ၀ါတြင္းကာလဟာ ကုသုိလ္လုပ္စရာ အေကာင္းဆုံး အျမတ္ဆုံး ကာလတစ္ခု ျဖစ္တယ္ဆုိတာ တင္ျပရင္း တစ္ႏွစ္မွာ ကုသုိလ္ထက္ အကုသုိလ္က ပုိမ်ားတတ္ၾကတဲ့ ပုထုဇင္ေတြအတြက္ ဒီ၀ါတြင္းကာလ သုံးလေလာက္ေတာ့ ကုသုိလ္တရားေလးေတြစုရင္း ဥပုသ္သီလေလးမ်ားနဲ႔ အက်င့္တရားမ်ားကုိ ျမင့္မားေအာင္ ႀကိဳးစားႏုိင္ၾကဖုိ႔ လျမတ္၀ါဆုိကုိ အေၾကာင္းျပဳၿပီး ေကာင္းမႈတစ္ခု ျပဳလုိက္ရပါတယ္။

မွတ္ခ်က္။ ရဟန္းေတာ္မ်ား၏ ၀ါဆုိဆုိင္ရာ အေၾကာင္း သိလုိပါက ဒီမွာ ျပန္ၿပီးဖတ္႐ႈႏုိင္ပါသည္။

Read more »

အေပးအယူ…

ေပးတာနဲ႔ ယူတာ ဘာကုိ ပုိသေဘာက်လဲလုိ႔ ေမးရင္ အမ်ားကေတာ့ ယူတာကုိ သေဘာက်တယ္လုိ႔ပဲ ေျပာၾကမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ ဘယ္သူကေပးတာ၊ ဘယ္ကရလာတာ စတဲ့ သာယာမႈေတြနဲ႔ ရလာတဲ့ အရာေတြအေပၚမွာ ေက်နပ္ေနတတ္ၾကမွာ မ်ားပါတယ္။ ယူတာေတြ မ်ားလာေတာ့လည္း ယူပဲယူခ်င္ေန တတ္တာေတြ ရွိလာျပန္ပါတယ္။ ဘယ္သူဆီက ဘာလုိခ်င္တာ၊ ဘယ္သူ႔ဆီက ဘာရခ်င္တာ စတဲ့ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ေတြနဲ႔ ရခ်င္မႈနဲ႔ ယူခ်င္တာေတြက မ်ားေနေတာ့ ကုိယ္က ျပန္ေပးဖုိ႔အတြက္ စိတ္ကူးလည္း ရွိၾကမွာ မဟုတ္ပါဘူး။ ရသမွ် ယူခ်င္ေနေတာ့လည္း ရလာတဲ့အေပၚမွာ ပုိၿပီးတြယ္တာလာကာ ရထားယူထားတာေတြ ေပ်ာက္သြားေလ်ာ့သြားမွာေတာင္ စုိးရိမ္လာတတ္တာေတြ ရွိတတ္ျပန္ပါတယ္။ ေပးေလ့ေပးထ မရွိေတာ့ ေပးရမွာကုိလည္း ၀န္ေလးလာသလုိ ယူပဲယူေနတဲ့ အေလ့အက်င့္က ရွိေနျပန္ေတာ့ ရယူဖုိ႔ကုိပဲ ေတြးေတာႀကံစည္ ေနတတ္တာေတြလည္း ရွိလာျပန္ပါတယ္။ အေပးအယူသေဘာမွာ အေပးမရွိဘဲ အယူေတြပဲ ျဖစ္ေနတဲ့အခါ အယူမ်ားရင္ အပူပြားတတ္တယ္ ဆုိတာေတာ့ သတိျပဳစရာ ျဖစ္ပါတယ္။

ဟုတ္ပါတယ္။ ရခ်င္မႈနဲ႔ ယူခ်င္မႈေတြ မ်ားေနတဲ့အခါ လုိခ်င္တုိင္း မရတာေတြ ရွိလာခဲ့ရင္ ပူေလာင္မႈက ပုိမ်ားတတ္ပါတယ္။ တကယ္ေတာ့ ရယူခ်င္မႈဆုိတဲ့ ဒီသေဘာကုိက ပူေလာင္မႈတစ္ခု ျဖစ္ေနတဲ့အတြက္ ရယူခ်င္ေလ ပူေလာင္ေလ ျဖစ္ေနမွာ ေသခ်ာပါတယ္။ ယူခ်င္တာ၊ ရခ်င္တာေတြ မ်ားေနရင္ ေမွ်ာ္လင့္တာေတြလည္း မ်ားတတ္တဲ့အတြက္ ကုိယ္ေမွ်ာ္လင့္တဲ့အတုိင္း ရမလာတဲ့အခါ ပုိၿပီး ပင္ပန္းရတတ္ပါတယ္။ တစ္ခုခုကုိပဲျဖစ္ျဖစ္ တစ္ေယာက္ေယာက္ဆီကပဲ ျဖစ္ျဖစ္ ရခ်င္ယူခ်င္တာေတြ ရွိေနတဲ့အခါ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ ဒီလုိခ်င္မႈတစ္ခုကုိပဲ ဦးစားေပးေနတတ္ပါတယ္။ လုိခ်င္မႈကုိ ဦးစားေပးေနတဲ့အတြက္ လုိခ်င္တာ မရတဲ့အခါ မေက်နပ္မႈေတြ၊ အစာမေၾကမႈေတြ၊ အလုိမက်မႈေတြ ျဖစ္ကာ ကုိယ္စိတ္ပင္ပန္း ရတတ္ပါတယ္။ ဒါဟာ ရယူခ်င္မႈေၾကာင့္ပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ အေပးမလုပ္ဘဲ အယူပဲ အသားေပးေနတဲ့ အတြက္ေၾကာင့္ပဲ ျဖစ္ပါတယ္။

ဒါေပမယ့္ အေပးဦးစားေပးမႈကေတာ့ ခံစားမႈကအစ ကြာျခားလွပါတယ္။ ေပးျခင္းေၾကာင့္ ျဖစ္ေပၚလာတဲ့ စိတ္ခံစားမႈဟာ တစ္ခုခုကုိ ရတဲ့အတြက္ ခံစားရတဲ့ ခံစားမႈထက္ အမ်ားႀကီး သာလြန္လွပါတယ္။ ပစၥည္း၀တၳဳ တစ္ခုခုကုိ ေပးတာ၊ စကားလက္ေဆာင္ တစ္ခုခုကုိ ေပးတာ၊ စိတ္ဓာတ္ခြန္အား တစ္ခုခုကုိေပးတာ၊ စိတ္ခ်မ္းသာမႈ တစ္ခုခုကိုေပးတာ စတဲ့ ေပးနည္းအမ်ိဳးမ်ိဳးမွာ ဘယ္လုိအရာကုိပဲ ေပးေပး ေပးလုိက္ရတဲ့အတြက္ ေပးသူယူသူ ႏွစ္ဦးလုံးမွာ ဘယ္အရာနဲ႔မွ မလဲႏုိင္တဲ့ အေကာင္းဆုံး ခံစားခ်က္ တစ္ခုခုကုိ ရေစတယ္ဆုိတာ အမွန္ပါပဲ။ ရွိသမွ်အတုိင္းအတာ၊ ရသမွ် အတုိင္းအတာေလးနဲ႔ တတ္ႏုိင္တဲ့အရာကုိ ေပးတတ္တဲ့သူေတြမွာ ေပးလုိက္တဲ့အတြက္ ရရွိလာတဲ့ ခံစားမႈေကာင္းနဲ႔ ႀကဳံရတဲ့အျပင္ ေပးေလ့ေပးထ ရွိတဲ့အတြက္လည္း ပစၥည္း၀တၳဳနဲ႔ မေကာင္းတဲ့ အေတြးအႀကံ စိတ္ခံစားမႈေတြ အေပၚမွာ တပ္မက္တြယ္တာမႈေတြ နဲနဲလာတတ္ပါတယ္။ ေပးေလ့ေပးထရွိတဲ့ အတြက္လည္း လုိခ်င္တပ္မက္မႈ ေလာဘကုိ အလြယ္တကူ အႏုိင္ယူႏုိင္ပါတယ္။ ဒါဟာ ေပးျခင္းရဲ႕ လက္ေတြ႕က်တဲ့ သေဘာပါ။ ဒါေပမယ့္ ေပးတဲ့အခါမွာ အေကာင္းေပးႏုိင္ေအာင္ ႀကိဳးစားဖုိ႔ေတာ့ လုိပါတယ္။ ေပးတာေကာင္းတယ္ဆုိေပမယ့္ မေကာင္းတဲ့ ေပးျခင္းမ်ိဳးမဟုတ္ဘဲ ေကာင္းတဲ့ေပးျခင္းမ်ိဳးကသာ အေကာင္းေပးျခင္း ျဖစ္ပါတယ္။

တကယ္ေတာ့ အေပးအယူ သေဘာမွာ အေပးမရွိဘဲ အယူခ်ည္းပဲ လုပ္ေနလုိ႔ မရပါဘူး။ ယူသာယူၿပီး မေပးရင္ေတာ့ ေနာက္ပုိင္းယူစရာလည္း ရွိမွာမဟုတ္ေတာ့ပါဘူး။ အမွန္ေတာ့ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ ယူခ်င္ရင္ အရင္ေပးရပါတယ္။ ကုိယ္ကေပးမွ ကုိယ္လုိခ်င္တာလည္း ရမွာျဖစ္ပါတယ္။ တန္ျပန္သက္ေရာက္မႈ သေဘာအရ ေျပာရရင္ ေပးတယ္ဆုိတာ ယူတာပါပဲ။ ဒီသေဘာအရ ဘယ္သူပဲျဖစ္ျဖစ္ အေကာင္းပဲ ေပးေပး၊ အဆုိးပဲေပးေပး ကုိယ္ေပးတဲ့အတုိင္း ကုိယ္ျပန္ရမွာျဖစ္ပါတယ္။ ကုိယ္ကအေကာင္းေပးရင္ ကုိယ္ျပန္ရမွာက အေကာင္းျဖစ္ၿပီး ကုိယ္ကအဆုိးေပးရင္ေတာ့ ျပန္ရမယ့္အရာလည္း အဆုိးပဲ ျဖစ္မွာပါ။ ဒါေၾကာင့္ ယူခ်င္တာရွိတဲ့အခါ ကုိယ္ဘာလုိခ်င္လဲ အရင္စဥ္းစားၿပီး အေကာင္းယူခ်င္ရင္ ကုိယ္ကုိယ္တုိင္ အရင္ေကာင္းျပၿပီး ကုိယ္ကုိယ္တုိင္အရင္ အေကာင္းေပးျပရပါတယ္။ အဲလုိမွ မဟုတ္ဘဲ လုိခ်င္တာကေတာ့ အေကာင္း ေပးေနတာက အဆုိးဆုိရင္ေတာ့ ရလာတဲ့အရာလည္း အဆုိးပဲျဖစ္လာမွာပါ။

အေပးအယူ သေဘာဟာ မွန္ၾကည့္သလုိပါပဲ။ မွန္ၾကည့္တဲ့အခါ ကုိယ့္ပုံရိပ္ ကုိယ္ျပန္ျမင္ရသလုိ အေပးအယူမွာလည္း ကုိယ္ေပးတာ ကုိယ္ျပန္ရတဲ့ သေဘာပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ကုိယ္ေပးတဲ့အခါ အေကာင္းေပးရင္ ကုိယ္လည္းအေကာင္း ရမွာျဖစ္ၿပီး အဆုိးေပးရင္ေတာ့ အဆုိးပဲ ျပန္ရမွာျဖစ္ပါတယ္။ ဆုိလုိတာက ဘယ္သူမဆုိ အေပးအယူသေဘာမွာ အေပးေကာင္းရင္ အရေကာင္းမွာျဖစ္ၿပီး အေပးဆုိးရင္ အရဆုိးမွာပဲလုိ႔ ဆုိလုိတာပါ။ ဒီေတာ့ကား ရယူခ်င္တဲ့သူေတြ အေနနဲ႔ ကုိယ္ယူခ်င္တဲ့အရာဟာ အဆုိးလား အေကာင္းလားဆုိတာ စဥ္းစားၿပီး အေကာင္းလုိခ်င္ရင္ေတာ့ ကုိယ္ကအရင္စၿပီး အေကာင္းေပးၾကည့္ဖုိ႔ေတာ့ လုိပါတယ္။

လူ႔ဘ၀မွာ လူတစ္ဦး တစ္ေယာက္ခ်င္းနဲ႔ ဆက္ဆံတဲ့အပုိင္းမွာ ဒီအေပးအယူ သေဘာက အရမ္းအေရးႀကီးပါတယ္။ ေပးတယ္ဆုိတာ ပစၥည္း၀တၳဳကိုေပးမွ ေပးတာမဟုတ္ပါဘူး။ ေန႔စဥ္ ျပဳမူေနထုိင္ ေျပာဆုိေနၾကတာ ေတြဟာလည္း တကယ္ေတာ့ အေပးအယူ လုပ္ေနၾကတာပါပဲ။ ဒါေၾကာင့္ တစ္ဘက္သူက ကုိယ့္ကုိ ေကာင္းေကာင္းမြန္မြန္ ျပဳမူဆက္ဆံ ေျပာဆုိေနထုိင္ ေစခ်င္ရင္ အရင္ဆုံး ကုိယ္ကုိယ္တုိင္က အေကာင္းေတြနဲ႔ ဆက္ဆံျပဖုိ႔ လိုပါတယ္။ တစ္ဘက္က ကုိယ့္ကုိ ၿပဳံးျပေစခ်င္ရင္ ကုိယ္ကုိယ္တုိင္က အရင္ၿပဳံးျပေပးဖုိ႔ လုိပါတယ္။ သူမ်ားက ကုိယ့္ကုိ အေကာင္းေျပာေစခ်င္ရင္ ကုိယ္ကအရင္ အေကာင္းေျပာေပးရပါတယ္။ သူမ်ားက ကုိယ့္ကုိအ႐ုိအေသ အေလးဂ႐ုျပဳေစခ်င္ရင္ ကုိယ္ကုိယ္တုိင္ကအရင္ တစ္ဘက္သားကုိ ႐ုိေသေလးစားေပးရပါတယ္။ ဒါဟာ သဘာ၀က်တဲ့ အေပးအယူ သေဘာပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ အေကာင္းေပးမွ အေကာင္းရမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ အဲလုိမွ မဟုတ္ဘဲ ကုိယ္ကလုိခ်င္တာက အေကာင္းျဖစ္ၿပီး ကုိယ္ကုိယ္တုိင္ ေပးေနတာက အဆုိးေတြ ဆုိရင္ေတာ့ ေပးတဲ့အတုိင္း အဆုိးပဲ ရေနမွာ ျဖစ္ပါတယ္။

တစ္ခါတစ္ေလ အေပးအယူ သေဘာမွာ အေပးမတတ္တဲ့ အခါပဲျဖစ္ျဖစ္ အယူမတတ္တဲ့ အခါပဲျဖစ္ျဖစ္ ေပးျခင္းယူျခင္းေၾကာင့္ မေကာင္းတာေတြ ျဖစ္သြားတတ္တာကုိ သတိျပဳမိၾကမွာပါ။ ကုိယ့္ပစၥည္းနဲ႔ ကုိယ္အဆဲခံရသလုိ ျဖစ္တတ္တဲ့ သေဘာေတြ ရွိတတ္ပါတယ္။ တစ္ခ်ိဳ႕ ေပးတဲ့သူေတြမွာ “ေပးလဲေပးရေသး၊ အေျပာလည္းခံရေသး”ဆုိတဲ့ ခံစားခ်က္မ်ိဳး ျဖစ္တတ္သလုိ တစ္ခ်ိဳ႕ ရယူသူေတြက်ျပန္ေတာ့ “အခုမွလာေပးေတာ့ ဘာလုပ္မွာလဲ၊ သူမလုိမွလာေပးတာ”စတဲ့ အေတြးေတြ ၀င္တတ္ပါတယ္။ ဒါဟာ ေပးသူဘက္က အေပးမတတ္တဲ့အတြက္ ျဖစ္တတ္တဲ့ သေဘာရွိသလုိ ယူသူဘက္က အယူမတတ္တဲ့ အတြက္ေၾကာင့္လည္း ျဖစ္ႏုိင္ပါတယ္။

အေပးမတတ္ရင္ ကုိယ့္ပစၥည္းနဲ႔ကုိယ္ အကုသုိလ္ျဖစ္တတ္တဲ့အတြက္ တစ္ေယာက္ေယာက္ကုိ တစ္ခုခုေပးေတာ့မယ္ဆုိရင္ ကုိယ့္ကုိယ္ကုိအရင္ စိတ္ထားေလးေတြ ျပင္ႏုိင္ေအာင္ ႀကိဳးစားဖုိ႔လုိပါတယ္။ ဘာေၾကာင့္ေပးမွာလဲ..၊ ဘာအတြက္ေပးမွာလဲ၊ ဘာေမွ်ာ္လင့္ခ်က္နဲ႔ ေပးမွာလဲ… စသျဖင့္ ေသခ်ာစဥ္းစားၿပီး ေပးကတည္းက စိတ္မျပတ္ဘူးဆုိရင္ေတာ့ မေပးတာ ေကာင္းပါတယ္။ ေပးလဲေပးရေသး အျပစ္လည္း ျဖစ္ေသးဆုိတဲ့ သေဘာေတြမွာ တကယ္ေတာ့ ေပးတဲ့သူကကုိ စိတ္ေစတနာ မျပတ္လုိ႔ ျဖစ္တာပါ။ ကုိယ္ေပးတဲ့အေပၚမွာ တစ္ဘက္သားရဲ႕ တုန္႔ျပန္မႈကုိ ကုိယ္ကေမွ်ာ္လင့္ေနတဲ့ အတြက္ေၾကာင့္ တုန္႔ျပန္မႈက မေကာင္းတဲ့အခါ “ေပးလည္းေပးရေသး အျပစ္လည္း အေျပာခံရေသး”ဆုိတဲ့ ခံစားခ်က္ေတြ ျဖစ္သြားတတ္တာပါ။ ဒါဟာ ကုိယ္ေပးတဲ့အေပၚမွာ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ေတြနဲ႔ စိတ္ေစတနာ မျပတ္တဲ့အတြက္ပဲ ျဖစ္ပါတယ္။

ယူတဲ့အခါမွာလည္း ဒီလုိပဲ သတိျပဳ ဆင္ျခင္ရပါမယ္။ ကုိယ္က ယူတဲ့သူ ျဖစ္ေနတဲ့အတြက္ ေပးလာတဲ့ အတုိင္းအတာေပၚမွာ ေက်နပ္ႏုိင္ေအာင္ ႀကိဳးစားရပါမယ္။ အဲဒီလုိမွ မဟုတ္ဘဲ ေပးလာတာထက္ ကုိယ္က ပုိလုိခ်င္၊ ပုိယူခ်င္တဲ့အခါ ထင္သလုိ မရလာရင္ စိတ္မွာအကုသုိလ္ျဖစ္ၿပီး အျပစ္ျဖစ္တတ္ပါတယ္။ တစ္ခါတစ္ေလ ေပးလာတဲ့အေပၚမွာ ကုိယ္ကပုိၿပီး ရလုိတဲ့အတြက္ ေတာင္းဆုိတာေတြ လုပ္တဲ့အခါ ေပးတဲ့သူက ေစတနာ ပ်က္သြားတတ္တာကုိ သတိျပဳမိၾကမွာပါ။ လူ႔ရဲ႕ သေဘာက သူသူကုိယ္ကုိယ္ ကုိယ္က ေစတနာနဲ႔ ေပးေနတဲ့အေပၚမွာ တစ္ဘက္က ဘာလုိတယ္ ဘာေပးပါ စသျဖင့္ ေတာင္းလာရင္ အလုိလုိ ေစတနာက ပ်က္သြားတတ္ပါတယ္။ ဒါဟာ ရယူသူဘက္က ရသမွ်အတုိင္းအတာထက္ ပုိၿပီးလုိခ်င္လာကာ ေတာင္းဆုိလာတဲ့ အတြက္ေၾကာင့္ပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ ေပးတုိင္းယူလုိ႔ မေကာင္းသလုိ ရတုိင္းလည္း မယူသင့္ပါဘူး။ ကုိယ့္အတုိင္းအတာနဲ႔ကုိယ္ ရယူသင့္တဲ့အရာ အျပစ္မျဖစ္မယ့္အရာ ရယူျခင္းေၾကာင့္ ကုိယ့္အတြက္ေရာ သူ႔အတြက္ပါ အက်ိဳးရွိေစမယ့္ အရာ စတာေတြေလာက္ပဲ ကာလေဒသၾကည့္ၿပီး ရယူသင့္ပါတယ္။ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ အေပးအယူ သေဘာမွာ ေပးတဲ့သူက ေပးေနေပမယ့္ ယူတဲ့သူအေနနဲ႔ ယူသင့္တဲ့အရာကုိ အတုိင္းအတာ တစ္ခုေလာက္အထိပဲ ရယူသင့္ပါတယ္။

ဆုိလုိတာက ေလာကမွာ ေျပာေျပာေနတဲ့ အေပးအယူဆုိတဲ့ စကားမွာ ယူတာထက္ ေပးတာက ပုိေကာင္းေၾကာင္း၊ ယူခ်င္ရင္ အရင္ေပးၾကည့္ဖုိ႔ လုိေၾကာင္း၊ ေသခ်ာေတြးၾကည့္ရင္ ေပးတယ္ဆုိတာ ယူတာပဲ ျဖစ္ေၾကာင္း၊ အေပးရွိမွ ရယူမႈဆုိတာလည္း ရွိတဲ့အတြက္ ကုိယ္လုိခ်င္တာကုိ ကုိယ္လုိခ်င္တဲ့အတုိင္း အရင္ေပးၾကည့္မွ တန္ျပန္သေဘာ အေနနဲ႔ ကုိယ့္ထံကုိလည္း ကုိယ္ေပးတဲ့အတုိင္း ျပန္ေရာက္လာမွာ ျဖစ္ေၾကာင္း၊ ဒါေၾကာင့္ ကုိယ္ဘာလုိခ်င္သလဲ ကုိယ္ကုိယ္တုိင္ စဥ္းစားၿပီး ကုိယ္က အေကာင္းလုိခ်င္ရင္ ကုိယ္ကအရင္ အေကာင္းေပးၿပီး အဆုိးလုိခ်င္ရင္ေတာ့ အဆုိးေပးႏုိင္ေၾကာင္း စသျဖင့္ ဆုိလုိရင္း ျဖစ္ပါတယ္။

ဒါေၾကာင့္ ေရာင္းသူ၀ယ္သူ အသံတူဆုိသလုိ ေပးသူယူသူလည္း အေပးအယူမွ်ဖုိ႔၊ အေပးတတ္ၿပီး အယူတတ္ေစဖုိ႔၊ ရယူတာေကာင္းေပမယ့္ ရယူဖုိ႔အတြက္ ေပးဆပ္မႈကုိ အရင္လုပ္ဖုိ႔လုိကာ ကုိယ္ရခ်င္တာကုိ ကိုယ္ကအရင္ေပးျပၿပီး ေပးျခင္းယူျခင္းေၾကာင့္ အျပစ္မျဖစ္ဘဲ အႏွစ္ျဖစ္ရေလေအာင္ အေကာင္းေပးၿပီး အေကာင္းယူႏိုင္ေအာင္ ႀကိဳးစားၾကဖုိ႔လုိ႔ေၾကာင္း ဆုိျခင္းျဖစ္ပါတယ္။ ေသခ်ာတာကေတာ့ ယူခ်င္ရင္ အရင္ေပးရမယ္ဆုိတာ ေသခ်ာတဲ့အတြက္ ယူခ်င္တဲ့အရာကုိ ကုိယ္ကုိယ္တုိင္ ေရြးခ်ယ္ၿပီး ကုိယ္လုိခ်င္တာကုိ ကုိယ္ကုိယ္တုိင္ပဲ အရင္ေပးၾကည့္ၾကတာဟာ အေကာင္းဆုံးပဲ ျဖစ္ပါေၾကာင္း…။ အားလုံး အေကာင္းေပးၿပီး အေကာင္းယူႏုိင္ၾကပါေစ…။

Read more »


RECENT POSTS

သူတုုိ႔သူတုုိ႔၏ မွတ္ခ်က္မ်ား