ပုဂၢိဳလ္ေရးအရ ရင္းႏွီးတဲ့ ဒကာမႀကီး တစ္ေယာက္ရွိပါတယ္။ ဒီဒကာမႀကီးက သားသမီး အေတာ္ကံေကာင္းပါတယ္။ အားလုံး လိမၼာေရးျခားရွိတဲ့ သားသမီးေတြခ်ည္းပါပဲ။ သားသမီးေတြက မိဘေက်းဇူးကုိ သိတတ္တဲ့ သားသမီးေတြ၊ ပညာတတ္တဲ့ သားသမီးေတြပဲ ျဖစ္ေနေလေတာ့့ ဒကာမႀကီးရဲ႕ ဘ၀မွာ ဘာမွကုိ လုိေလေသးမရွိ အကုန္ျပည့္စုံေနပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ကုသုိလ္ေရးေတြမွာ ၀ါသနာမပါတာကေတာ့ ဒကာမႀကီးရဲ႕ အႀကီးမားဆုံး လုိအပ္ခ်က္တစ္ခုပါပဲ။ တစ္ခါတစ္ေလ ဒကာမႀကီးနဲ႔ေတြ႕ရင္ ဘုန္းဘုန္းက ဒကာမႀကီး အသက္အရြယ္ ႀကီးလာၿပီးေနာ္ အားကုိးရာကုိ ရွာေတာ့လုိ႔ ေျပာတဲ့အခါ ဒကာမႀကီးက “အရွင္ဘုရား… တပည့္ေတာ္ အသက္ႀကီးလည္း ဘာမွပူစရာ မရွိဘူးဘုရား၊ အားကုိးရာလည္း အေထြအထူး ရွာစရာမလုိဘူးေလ၊ အရွင္ဘုရားသိတဲ့အတုိင္း တပည့္ေတာ္မွာ သားသမီးေတြ ရွိသားပဲ၊ သူတုိ႔ဒီေလာက္ အားကုိးေနရတာ၊ ဘာလုိလုိ အကုန္ရေနတာပဲဘုရား၊ တစ္ျခားဘာအားကုိးစရာ လုိေသးလုိ႔တုန္း…” စတဲ့ စကားေတြနဲ႔ ျပန္ေျပာေလ့ရွိတတ္ပါတယ္။ အဲဒီလုိ အခါတုိင္း ဘုန္းဘုန္းစိတ္ထဲမွာ “အင္း… ဒကာမႀကီးေတာ့ အားကုိးလဲြေနပါေပ့ါလား…၊ အစစ္အမွန္ အားကုိးရာကုိ ေမ့ေနပါေပါ့လား…” စတဲ့ အေတြးမ်ားနဲ႔ ရင္ထဲမွာ ေလးေနမိတတ္ပါတယ္။
ဟုတ္တယ္။ ဒီေန႔ေခတ္မွာ ဒီဒကာမႀကီးလုိ အားကုိလဲြေနသူေတြကုိ မၾကာခဏ ေတြ႕ေနရတတ္ပါတယ္။ သားသမီးေတြ အားကုိးေနရတာနဲ႔၊ ရာထူးဌာႏၲရေတြ အားကုိးေနရတာနဲ႔၊ ေငြးေၾကးပုိက္ဆံေတြ အားကုိးေနရတာနဲ႔ အားကုိးလုိ႔ကုိ မဆုံးျဖစ္ေနၾကတာ ေတြ႕ရပါတယ္။ သားသမီး၊ ရာထူးဂုဏ္သိန္၊ စည္းစိမ္ေလးေတြေၾကာင့္ အခုိက္အတန္႔ အားေလးေတြျဖစ္ေနတဲ့ အေပၚမွာ အၿမဲအားကုိးလုိ႔ ရေနတဲ့ပုံစံမ်ိဳးေတြနဲ႔ သတိလက္လြတ္ျဖစ္ကာ သားသမီးအရွိန္၊ ရာထူးဂုဏ္သိန္၊ စည္းစိမ္ဥစၥာေတြရဲ႕ အရွိန္ေလးေတြကုိ တြယ္တာရင္း အားကုိးလဲြေနၾကသူမ်ား အမ်ားအျပား ရွိေနျပန္ပါတယ္။ ပုိက္ဆံရွိရင္ ဘာမဆုိျဖစ္တယ္၊ ရာထူးဂုဏ္သိန္ရွိရင္ လုိခ်င္တာ ရတယ္ဆုိတဲ့ တလဲြအေတြးေတြနဲ႔ အားကုိးလဲြၿပီး မာန္မာန တက္ေနသူေတြကုိလည္း မၾကာခဏ ႀကဳံေတြ႕ရျပန္ပါတယ္။
တကယ္ေတာ့ ဒါဟာ အားကုိးတယ္ဆုိတာထက္ သံေယာဇဥ္တြယ္တယ္လုိ႔ ေျပာရင္ပုိမွန္မယ္ ထင္ပါတယ္။ ျခြင္းခ်က္အေနနဲ႔ သားသမီးကလိမၼာလုိ႔၊ ရာထူးဌာနႏၲရ၊ စည္းစိမ္ဥစၥာရွိလုိ႔ အားကိုးလုိ႔ ျဖစ္တဲ့အေျခအေန ျဖစ္ေနတဲ့ အတြက္ေၾကာင့္ အခုိက္အတန္႔အားျဖင့္ ဒီသားသမီးမ်ားနဲ႔ စည္းစိမ္ဥစၥာေတြကုိ အားကုိးတယ္ဆုိလည္း ထားပါေတာ့ တစ္ခ်ိဳ႕က အဲဒီလုိ မရွိလည္းပဲ ဒီသားသမီးေတြ ေတာထဲက ႐ုန္းကုိမထြက္ႏုိင္တဲ့ သူေတြရွိပါတယ္။ ဘယ္သားကုိ စိတ္မခ်ရတာနဲ႔၊ ဘယ္သမီးကုိ စိတ္မခ်ရတာနဲ႔၊ ဒီသားသမီးက်ေတာ့ လိမၼာတဲ့အတြက္ မေကာင္းတဲ့သူေတြနဲ႔ ေတြ႕မွာစိတ္မခ်ရတာနဲ႔၊ ဟုိသားသမီးက်ျပန္ေတာ့လည္း မလိမၼာတဲ့အတြက္ သူမ်ားအႏွိမ္ခံ၊ အႏုိင္က်င့္ခံရမွာကုိ စိတ္မခ်ရတာနဲ႔ အသက္သာ တျဖည္းျဖည္းရလာတယ္ စုိးရိမ္မႈေတြက ေလ်ာ့မလာပဲ ျဖစ္ေနတတ္ၾကပါတယ္။ ဒါေတြဟာ တကယ္ေတာ့ သံေယာဇဥ္ေတြေၾကာင့္ပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ သားသမီးေတြကုိ အားကုိးတာပဲ ျဖစ္ျဖစ္၊ စိတ္မခ်တာပဲ ျဖစ္ျဖစ္ ေနာက္ဆုံးေကာက္ခ်က္ ခ်လုိက္ေတာ့ မျပတ္ႏုိင္တဲ့ တြယ္တာမႈ သံေယာဇဥ္ေတြေၾကာင့္ပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒီလုိသာ အားကုိးမႈေတြ စိတ္မခ်မႈေတြနဲ႔ ဘ၀ကုိ အဆုံးသတ္သြားမယ္ဆုိရင္ေတာ့ ေနာင္သံသရာအတြက္ တကယ္ကုိပဲ အားကုိးစရာ မဲ့ကုန္ၾကမွာ ျဖစ္ပါတယ္။
ေသခ်ာေတြးၾကည့္လုိက္ရင္ ကုိယ္က အားကုိးရပါတယ္ဆုိတဲ့ သားသမီး ဇနီးမယား၊ စည္းစိမ္ဥစၥာမ်ားဟာ တဒဂၤ အခုိက္အတန္႔ေလာက္ပဲ အားကုိးလုိ႔ရတဲ့ အရာေတြ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒီပစၥဳပၸန္ဘ၀ မေသခင္ ခဏေလးေလာက္ပဲ အားကုိးလုိ႔ ရႏုိင္မွာျဖစ္ပါတယ္။ ဒါေတာင္မွ မေသခ်ာပါဘူး။ ကုိယ္အားကုိးရတယ္ဆုိတဲ့ သားသမီး စည္းစိမ္ဥစၥာေတြဟာ တစ္ခါတစ္ေလ ကုိယ့္အရင္ေတာင္မွ ပ်က္စီးသြားတတ္ၾကတာေတြ ရွိတတ္ပါတယ္။ ဘယ္အရာမွ မၿမဲတဲ့အတြက္ေၾကာင့္လည္း ဘာမွပုံေသ တြက္လုိ႔မရဘဲ ျဖစ္ေနတာ ျဖစ္ပါတယ္။ အမွန္ေတာ့ အားကုိးခ်င္ရင္ သားသမီးစည္းစိမ္ ဥစၥာေတြ အားကုိးေနၾကတာထက္ ကုိယ္လုပ္တဲ့ ကုသုိလ္ေတြကုိပဲ အားကုိးရမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ မေသခင္ ကုိယ္လုပ္ခဲ့တဲ့ ကုိယ့္ရဲ႕ကံေတြကသာ ကုိယ့္ရဲ႕အရိပ္သဖြယ္ ကုိယ့္ေနာက္ကုိ လုိက္ေနမွာ ျဖစ္ၿပီး ေသၿပီးေနာက္မွာလည္း ကုိယ္နဲ႔အတူ တစ္ခါတည္းပါသြားမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ အားကုိးရာ အမွန္ျဖစ္တဲ့ ကုသုိလ္ေတြကုိပဲ တတ္ႏုိင္သမွ် ယူေဆာင္ၾကဖုိ႔ တုိက္တြန္းၾကျခင္း ျဖစ္ပါတယ္။
ဗုဒၶရွင္ေတာ္ျမတ္ကေတာ့ အားကုိးလဲြေနတဲ့ သူေတြကုိ လူမုိက္ေတြပဲလုိ႔ ဆုိၿပီး တကယ္အားကုိးသင့္တဲ့အရာ၊ အားမကုိးသင့္တဲ့ အရာေတြကုိ ထုတ္ေဖာ္ေဟာၾကားေတာ္မူပါတယ္။ ဘုရားရွင္က “လူမုိက္သည္ ငါ့အား သားသမီးတုိ႔ ရွိကုန္၏၊ ဥစၥာတုိ႔သည္လည္း ရွိကုန္၏ဟု (စဲြလန္းတြယ္တာမႈ တဏွာျဖင့္) ဆင္းရဲပင္ပန္းရ၏၊ အမွန္ေသာ္ကား မိမိအား အတၱသည္လည္း မရွိပါပဲလွ်က္ အဘယ္မွာ သားသမီးရွိအ့ံနည္း၊ အဘယ္မွာ ဥစၥာရွိအ့ံနည္း” (ဓမၼပဒ၊ ဗာလ၀ဂ္၊ အာနႏၵေသ႒ိ၀တၳဳ) လုိ႔ ဆုံးမေဟာၾကားေတာ္ မူပါတယ္။ ျမတ္စြာဘုရားရွင္ဟာ ဒီတရားေတာ္ကုိ အစဲြတရားနဲ႔အတူ ဆင္းရဲ႕ပင္ပန္းစြာ ေသၿပီးေနာက္ လူ႔ၿပိတၱာျဖစ္သြားခဲ့တဲ့ အာနႏၵာသူေ႒းကုိ အေၾကာင္းျပဳကာ ေဟာေတာ္မူျခင္း ျဖစ္ပါတယ္။
အာနႏၵာ သူေ႒းဟာ သာ၀တၳိျပည္မွာေတာ့ ကုေဋေလးဆယ္ ခ်မ္းသာတဲ့ သူေ႒းစာရင္း၀င္ တစ္ေယာက္ျဖစ္ပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ အေတာ္ကပ္ေစးႏွဲတဲ့ သူေ႒းလုိ႔ပဲ ဆုိရမွာေပါ့။ သူ႔စည္းစိမ္ဥစၥာေတြနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီးေတာ့ ဘယ္သူ႔ကုိမွ ယုံတဲ့သူ မဟုတ္ပါဘူး။ အာနႏၵာသူေ႒းမွာ မူလသိရိလုိ႔ေခၚတဲ့ သားတစ္ေယာက္လည္း ရွိပါတယ္။ ဒီသူေ႒းဟာ ေဆြမ်ိဳးဉာတကာေတြ ဆုံတဲ့အခါတုိင္း အမ်ိဳးေတြေရွ႕မွာ သူ႔သားမူလသိရိကုိ စကားသုံးခြန္းကုိ မွာတမ္းေခၽြကာ ဆုံးမေျပာဆုိေလ့ရွိတယ္လုိ႔ ဆုိပါတယ္။ အဲဒီစကား သုံးမ်ိဳးကေတာ့ ၁။ ဒီကုေဋေလးဆယ္ေလာက္ ရွိတဲ့ စည္းစိမ္ဥစၥာေတြကုိ မ်ားတယ္လုိ႔ ဘယ္ေတာ့မွ သေဘာမထားဖုိ႔ ၂။ လက္ရွိရွိထားတဲ့ စည္းစိမ္ေတြကုိ ေပးကမ္းလွဴဒါန္း စြန္႔ႀကဲျခင္း မျပဳဘဲ ေနာက္ထပ္တုိးပြားေအာင္ပဲ ႀကိဳးစားအားထုတ္ဖုိ႔ ၃။ အေသးအဖဲြေလးပဲျဖစ္ျဖစ္ စည္းစိမ္ဥစၥာကုိ ကုန္ခမ္းပ်က္စီးေအာင္ ျပဳတဲ့သူအား စည္းစိမ္းဥစၥာေတြဟာ တျဖည္းျဖည္း ယုတ္ေလ်ာ့ကုန္တတ္လုိ႔ ဘာလုိဟာေလးကုိမွ မပ်က္စီးေအာင္ ဂ႐ုစုိက္ဖုိ႔္ ဆုိတဲ့ အမွာစကားမ်ားပဲ ျဖစ္ပါတယ္။
ေနာက္ပုိင္းမွာ အာနႏၵာသူေ႒းဟာ ဘယ္သူ႔ကုိမွ အယံုအၾကည္မရွိေတာ့ဘဲ သူပုိင္ဆုိင္တဲ့ စည္းစိမ္ဥစၥာ ေရႊအုိးႀကီးငါးလုံးကုိ သူ႔သားမူလသိရိကုိေတာင္ အသိမေပးဘဲ အိမ္ၿခံ၀င္းတစ္ေနရာမွာ ျမဳပ္ထားလုိက္ပါတယ္။ တျဖည္းျဖည္း အသက္အရြယ္ရလာတဲ့ အာနႏၵာသူေ႒းဟာ ေနာက္ဆုံးမွာ ေရႊအုိးႀကီးငါးလုံးကုိ စဲြလန္းတဲ့စိတ္နဲ႔ပဲ ေသဆုံးသြားခဲ့ပါတယ္။ ေသခါနီး အစဲြေၾကာင့္ သာ၀တၳိျပည္အနီးမွာ ရွိတဲ့ ဒြန္းစ႑ားရြာရဲ႕ ဒြန္းစ႑ား အမ်ိဳးသမီးတစ္ေယာက္ရဲ႕ ၀မ္းမွာကုိယ္၀န္ စဲြယူသြားပါတယ္။ အာနႏၵသူေ႒းကုိ ကိုယ္၀န္ေဆာင္တဲ့ေန႔ကစၿပီး အဲဒီဒြန္းစ႑ားရြာႀကီး တစ္ရြာလုံးဟာ ဘယ္လုိမွကုိ ေတာင္းစားလုိ႔မရ ျဖစ္ကုန္ၾကပါတယ္။ စားေရးအတြက္ အခက္အခဲ ျဖစ္လာၾကပါတယ္။ တစ္ခါမွ မျဖစ္ဖူးဘဲ အခုမွ ျဖစ္လာတာဆုိေတာ့ ဒါဟာ သူတုိ႔ဒြန္းစ႑ားရြာမွာ သူယုတ္တစ္ေယာက္ေယာက္ေတာ့ ရွိလိမ့္မယ္ဆုိၿပီး မဲခြဲဆုံးျဖတ္ၾကတဲ့အခါ အာနႏၵသူေ႒းကုိ ကုိယ္၀န္ေဆာင္တဲ့ မိခင္ပါတဲ့ အဖဲြ႕ဟာ အၿမဲကံဆုိးေနကာ ထပ္ထပ္ခဲြရင္း ေနာက္ဆုံးအဲဒီ ကုိယ္၀န္ေဆာင္ မိခင္းမွန္းသိကာ ရြာမွႏွင္ထုတ္လုိက္ၾကပါတယ္။
ႏွင္ထုတ္ခံလုိက္ရတဲ့ ဒြန္စ႑ားမိခင္ဟာ အာနႏၵာသူေ႒းတစ္ျဖစ္လဲရဲ႕ ကုိယ္၀န္ကုိ ေဆာင္ခ်ိန္မွာလည္း ဆင္းဆင္းရဲရဲနဲ႔ပဲ ေတာင္းရမ္းစာေသာက္ကာ ေနာက္ဆုံးတြင္ သူ႔ကုိေမြးဖြားခဲ့ပါတယ္။ ေမြးလာတဲ့ အဲဒီဒြန္းစ႑ားေလးဟာ အကုသုိလ္အက်ိဳးဆက္ ႀကီးလြန္းလွတဲ့အတြက္ လူအျဖစ္နဲ႔ ေမြးဖြားခဲ့ေပမယ့္ ကုိယ္လက္အဂၤါ ခ်ိဳ႕တဲ့တဲ့အျပင္ ႐ုပ္ရည္အဆင္းမွာလည္း အလြန္ ဆုိးရြားလွတဲ့အတြက္ ေျမဘုတ္ဘီလူးအသြင္ ျဖစ္ေနခဲ့ပါတယ္။ တစ္ခ်ိဳ႕က သူ႔ကုိၾကည့္ကာ လူ႔ဘီလူး၊ လူ႔ၿပိတၱာလုိ႔ေတာင္ ေျပာဆုိၾကပါတယ္။ ျမင္သူတုိင္းက ေၾကာက္အားလန္႔အားနဲ႔ သူ႔ကုိေရွာင္ၾကဥ္ၾကပါတယ္။ သူ႔ရဲ႕အကုသုိလ္ကလည္း ႀကီးလြန္းလွေတာ့ မိခင္ဒြန္းစ႑ားဟာ သူ႔ကုိခ်ီၿပီး ေတာင္းရမ္းဖုိ႔သြားတဲ့အခါ ဘယ္လုိမွ ေတာင္းလုိ႔မရတဲ့အထိ ျဖစ္ခဲ့ပါတယ္။ ဒါနဲ႔ သူ႔ကုိတစ္ေနရာမွာ ထားခဲ့ၿပီးမွ ေတာင္းရမ္းစားေသာက္ရပါတယ္။ အားလုံးက သူ႔ကုိစြန္႔ပစ္ၾကဖုိ႔ သူ႔မိခင္ကုိ ေျပာၾကေပမယ့္ မိခင္ဒြန္းစ႑ားမကေတာ့ ကုိယ္တုိင္ကုိယ္၀န္ေဆာင္ကာ ေမြးခဲ့ရတဲ့အတြက္ သူ႔ကုိမစြန္႔ပစ္ခဲ့ရက္ပါဘူး။ ေနာက္ဆုံး ဒီကေလး သြားႏုိင္လာႏုိင္ ေတာင္းရမ္းလာႏုိင္ေတာ့မွပဲ သူ႔ကုိခြက္တစ္ခြက္ေပးၿပီး ကုိယ့္ဖာသာကုိ ေတာင္းရမ္းစားေတာ့ဆုိကာ သူ႔လမ္းသူေလွ်ာက္ခုိင္း လုိက္ပါတယ္။
ကုိယ့္ခြက္ကုိစဲြရင္း ေတာင္းရမ္းစားေသာက္လာတဲ့ အာနႏၵာသူေ႒း တစ္ျဖစ္လဲ အဲဒီဒြန္းစ႑ားဟာ ေတာင္းရမ္းရင္း အရင္ဘ၀က သူ႔အိမ္ကုိ ေရာက္လာတဲ့အခါမွာ အတိတ္ကုိ ျပန္သတိရၿပီး ျမဳပ္ထားတဲ့ ေရႊအုိးမ်ားရွိရာကုိ သြားေနတုန္း အေစာင့္မ်ားနဲ႔တုိးကာ အဖမ္းခံလုိက္ရပါတယ္။ အဲဒီအခ်ိန္မွာ ျမတ္စြာဘုရားႏွင့္ ရဟန္းေတာ္မ်ား ဆြမ္းခံခ်ိန္ျဖစ္ေနလုိ႔ ျဖစ္ေၾကာင္းကုန္စင္ကုိ သိေတာ္မူတဲ့ ျမတ္စြာဘုရားရွင္ဟာ အတိတ္ဘ၀က အာနႏၵာသူေ႒းရဲ႕သား မူလသိရိကုိ ေခၚေတာ္မူကာ “ဒီဒြန္းစ႑ားသူငယ္ဟာ တစ္ျခားသူမဟုတ္ေၾကာင္း၊ အတိတ္ဘ၀က မူလသိရိသူေ႒းရဲ႕ အေဖရင္း အာနႏၵာသူေ႒းပဲ ျဖစ္ေၾကာင္း၊ စည္းစိမ္ဥစၥာကုိ စဲြလန္းမႈနဲ႔ မေပးလုိမလွဴလုိတဲ့ ၀န္တုိမႈ မစၧရိယတရားေတြေၾကာင့္ ခုလုိ ဘ၀မ်ိဳးကုိ ေရာက္ရျခင္း ျဖစ္ေၾကာင္း” မိန္႔ေတာ္မူကာ “လူမုိက္သည္ ငါ့အား သားသမီးတုိ႔ ရွိကုန္၏၊ ဥစၥာတုိ႔သည္လည္း ရွိကုန္၏ဟု (စဲြလန္းတြယ္တာမႈ တဏွာျဖင့္) ဆင္းရဲပင္ပန္းရ၏၊ အမွန္ေသာ္ကား မိမိအား အတၱသည္လည္း မရွိပါပဲလွ်က္ အဘယ္မွာ သားသမီးရွိအ့ံနည္း၊ အဘယ္မွာ ဥစၥာရွိအ့ံနည္း” ဆုိတဲ့ အထက္ေဖာ္ျပပါ ေဒသနာေတာ္ကုိ ေဟာ္ေတာ္မူလုိက္ပါတယ္။
ဒီေဒသနာေတာ္အရ ဒီမွာ အဓိကသိေစခ်င္တာက စည္းစိမ္ဥစၥာနဲ႔ သားသမီးမ်ားအေပၚ စဲြလန္းမႈနဲ႔ အားကုိးမႈေတြဟာ ေကာင္းက်ိဳးကုိ မျဖစ္ေစဘဲ ဆုိးက်ိဳးကုိသာ ျဖစ္ေစတတ္ေၾကာင္း၊ အစဲြတစ္ခုခုနဲ႔ ေသသြားခဲ့ရင္ ၿပိတၱာဘ၀မွာ ျဖစ္တတ္ၿပီး လူျဖစ္လာရင္လည္း လူ႔ၿပိတၱာျဖစ္တတ္ေၾကာင္း သိေစလုိရင္း ျဖစ္ပါတယ္။ ဒီမွာေဟာေတာ္မူတဲ့ ျမတ္စြာဘုရားရွင္ရဲ႕ တရားစကားလုိ ကုိယ္ကုိယ္တုိင္ေတာင္ ငါငါ့ဥစၥာဆုိတာ မရွိပါပဲနဲ႔ သားသမီးမ်ား၊ စည္းစိမ္ဥစၥာမ်ား ဆုိတာကေတာ့ ေျပာစရာ မလုိေလာက္ေအာင္ မၿမဲဘူး၊ မရွိဘူးဆုိတာ နားလည္ သေဘာေပါက္ေစလုိရင္း ျဖစ္ပါတယ္။ သားသမီး စည္းစိမ္ဥစၥာမ်ားဟာ အားကုိးရာအမွန္မ်ား မဟုတ္ဘဲ ကုသုိလ္ေကာင္းမႈသည္သာ စစ္မွန္သည့္ အားကုိးရာ ျဖစ္တယ္ဆုိတာ သတိျပဳေစလုိရင္း ျဖစ္ပါတယ္။
ဒါေၾကာင့္ အခုိက္အတန္႔ အားကုိးလုိ႔ရေနတဲ့ သားသမီးစည္းစိမ္ဥစၥာ ရာထူးဌာနႏၲရေတြဆုိတာ အခ်ိန္မေရြး ပ်က္စီးေပ်ာက္ဆုံး တတ္တဲ့အတြက္ အစစ္အမွန္ အားကုိးရာ မဟုတ္ဘူးဆုိတာကုိ ေကာင္းေကာင္းသေဘာေပါက္ သိျမင္ကာ ကုိယ္ဘယ္ေရာက္ေရာက္ ကုိယ္နဲ႔အတူ ပါေနၿပီး ေကာင္းက်ိဳးခ်မ္းသာကုိသာ ျဖစ္ေစတတ္တဲ့ ကုသုိလ္တရားမ်ားကသာ တကယ့္အစစ္အမွန္ အားကုိးရာျဖစ္လုိ႔ အားကုိးရာအမွန္ ကုသုိလ္ကံေတြကုိသာ အခ်ိန္ရွိခုိက္ ႀကိဳးစားလုိက္ၾကဖုိ႔ အသိေပး တုိက္တြန္းလုိက္ရျခင္း ျဖစ္ပါေတာ့တယ္။ အားလုံး အားကုိးမွန္ႏုိင္ၾကပါေစ…။
ဟုတ္တယ္။ ဒီေန႔ေခတ္မွာ ဒီဒကာမႀကီးလုိ အားကုိလဲြေနသူေတြကုိ မၾကာခဏ ေတြ႕ေနရတတ္ပါတယ္။ သားသမီးေတြ အားကုိးေနရတာနဲ႔၊ ရာထူးဌာႏၲရေတြ အားကုိးေနရတာနဲ႔၊ ေငြးေၾကးပုိက္ဆံေတြ အားကုိးေနရတာနဲ႔ အားကုိးလုိ႔ကုိ မဆုံးျဖစ္ေနၾကတာ ေတြ႕ရပါတယ္။ သားသမီး၊ ရာထူးဂုဏ္သိန္၊ စည္းစိမ္ေလးေတြေၾကာင့္ အခုိက္အတန္႔ အားေလးေတြျဖစ္ေနတဲ့ အေပၚမွာ အၿမဲအားကုိးလုိ႔ ရေနတဲ့ပုံစံမ်ိဳးေတြနဲ႔ သတိလက္လြတ္ျဖစ္ကာ သားသမီးအရွိန္၊ ရာထူးဂုဏ္သိန္၊ စည္းစိမ္ဥစၥာေတြရဲ႕ အရွိန္ေလးေတြကုိ တြယ္တာရင္း အားကုိးလဲြေနၾကသူမ်ား အမ်ားအျပား ရွိေနျပန္ပါတယ္။ ပုိက္ဆံရွိရင္ ဘာမဆုိျဖစ္တယ္၊ ရာထူးဂုဏ္သိန္ရွိရင္ လုိခ်င္တာ ရတယ္ဆုိတဲ့ တလဲြအေတြးေတြနဲ႔ အားကုိးလဲြၿပီး မာန္မာန တက္ေနသူေတြကုိလည္း မၾကာခဏ ႀကဳံေတြ႕ရျပန္ပါတယ္။
တကယ္ေတာ့ ဒါဟာ အားကုိးတယ္ဆုိတာထက္ သံေယာဇဥ္တြယ္တယ္လုိ႔ ေျပာရင္ပုိမွန္မယ္ ထင္ပါတယ္။ ျခြင္းခ်က္အေနနဲ႔ သားသမီးကလိမၼာလုိ႔၊ ရာထူးဌာနႏၲရ၊ စည္းစိမ္ဥစၥာရွိလုိ႔ အားကိုးလုိ႔ ျဖစ္တဲ့အေျခအေန ျဖစ္ေနတဲ့ အတြက္ေၾကာင့္ အခုိက္အတန္႔အားျဖင့္ ဒီသားသမီးမ်ားနဲ႔ စည္းစိမ္ဥစၥာေတြကုိ အားကုိးတယ္ဆုိလည္း ထားပါေတာ့ တစ္ခ်ိဳ႕က အဲဒီလုိ မရွိလည္းပဲ ဒီသားသမီးေတြ ေတာထဲက ႐ုန္းကုိမထြက္ႏုိင္တဲ့ သူေတြရွိပါတယ္။ ဘယ္သားကုိ စိတ္မခ်ရတာနဲ႔၊ ဘယ္သမီးကုိ စိတ္မခ်ရတာနဲ႔၊ ဒီသားသမီးက်ေတာ့ လိမၼာတဲ့အတြက္ မေကာင္းတဲ့သူေတြနဲ႔ ေတြ႕မွာစိတ္မခ်ရတာနဲ႔၊ ဟုိသားသမီးက်ျပန္ေတာ့လည္း မလိမၼာတဲ့အတြက္ သူမ်ားအႏွိမ္ခံ၊ အႏုိင္က်င့္ခံရမွာကုိ စိတ္မခ်ရတာနဲ႔ အသက္သာ တျဖည္းျဖည္းရလာတယ္ စုိးရိမ္မႈေတြက ေလ်ာ့မလာပဲ ျဖစ္ေနတတ္ၾကပါတယ္။ ဒါေတြဟာ တကယ္ေတာ့ သံေယာဇဥ္ေတြေၾကာင့္ပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ သားသမီးေတြကုိ အားကုိးတာပဲ ျဖစ္ျဖစ္၊ စိတ္မခ်တာပဲ ျဖစ္ျဖစ္ ေနာက္ဆုံးေကာက္ခ်က္ ခ်လုိက္ေတာ့ မျပတ္ႏုိင္တဲ့ တြယ္တာမႈ သံေယာဇဥ္ေတြေၾကာင့္ပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒီလုိသာ အားကုိးမႈေတြ စိတ္မခ်မႈေတြနဲ႔ ဘ၀ကုိ အဆုံးသတ္သြားမယ္ဆုိရင္ေတာ့ ေနာင္သံသရာအတြက္ တကယ္ကုိပဲ အားကုိးစရာ မဲ့ကုန္ၾကမွာ ျဖစ္ပါတယ္။
ေသခ်ာေတြးၾကည့္လုိက္ရင္ ကုိယ္က အားကုိးရပါတယ္ဆုိတဲ့ သားသမီး ဇနီးမယား၊ စည္းစိမ္ဥစၥာမ်ားဟာ တဒဂၤ အခုိက္အတန္႔ေလာက္ပဲ အားကုိးလုိ႔ရတဲ့ အရာေတြ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒီပစၥဳပၸန္ဘ၀ မေသခင္ ခဏေလးေလာက္ပဲ အားကုိးလုိ႔ ရႏုိင္မွာျဖစ္ပါတယ္။ ဒါေတာင္မွ မေသခ်ာပါဘူး။ ကုိယ္အားကုိးရတယ္ဆုိတဲ့ သားသမီး စည္းစိမ္ဥစၥာေတြဟာ တစ္ခါတစ္ေလ ကုိယ့္အရင္ေတာင္မွ ပ်က္စီးသြားတတ္ၾကတာေတြ ရွိတတ္ပါတယ္။ ဘယ္အရာမွ မၿမဲတဲ့အတြက္ေၾကာင့္လည္း ဘာမွပုံေသ တြက္လုိ႔မရဘဲ ျဖစ္ေနတာ ျဖစ္ပါတယ္။ အမွန္ေတာ့ အားကုိးခ်င္ရင္ သားသမီးစည္းစိမ္ ဥစၥာေတြ အားကုိးေနၾကတာထက္ ကုိယ္လုပ္တဲ့ ကုသုိလ္ေတြကုိပဲ အားကုိးရမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ မေသခင္ ကုိယ္လုပ္ခဲ့တဲ့ ကုိယ့္ရဲ႕ကံေတြကသာ ကုိယ့္ရဲ႕အရိပ္သဖြယ္ ကုိယ့္ေနာက္ကုိ လုိက္ေနမွာ ျဖစ္ၿပီး ေသၿပီးေနာက္မွာလည္း ကုိယ္နဲ႔အတူ တစ္ခါတည္းပါသြားမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ အားကုိးရာ အမွန္ျဖစ္တဲ့ ကုသုိလ္ေတြကုိပဲ တတ္ႏုိင္သမွ် ယူေဆာင္ၾကဖုိ႔ တုိက္တြန္းၾကျခင္း ျဖစ္ပါတယ္။
ဗုဒၶရွင္ေတာ္ျမတ္ကေတာ့ အားကုိးလဲြေနတဲ့ သူေတြကုိ လူမုိက္ေတြပဲလုိ႔ ဆုိၿပီး တကယ္အားကုိးသင့္တဲ့အရာ၊ အားမကုိးသင့္တဲ့ အရာေတြကုိ ထုတ္ေဖာ္ေဟာၾကားေတာ္မူပါတယ္။ ဘုရားရွင္က “လူမုိက္သည္ ငါ့အား သားသမီးတုိ႔ ရွိကုန္၏၊ ဥစၥာတုိ႔သည္လည္း ရွိကုန္၏ဟု (စဲြလန္းတြယ္တာမႈ တဏွာျဖင့္) ဆင္းရဲပင္ပန္းရ၏၊ အမွန္ေသာ္ကား မိမိအား အတၱသည္လည္း မရွိပါပဲလွ်က္ အဘယ္မွာ သားသမီးရွိအ့ံနည္း၊ အဘယ္မွာ ဥစၥာရွိအ့ံနည္း” (ဓမၼပဒ၊ ဗာလ၀ဂ္၊ အာနႏၵေသ႒ိ၀တၳဳ) လုိ႔ ဆုံးမေဟာၾကားေတာ္ မူပါတယ္။ ျမတ္စြာဘုရားရွင္ဟာ ဒီတရားေတာ္ကုိ အစဲြတရားနဲ႔အတူ ဆင္းရဲ႕ပင္ပန္းစြာ ေသၿပီးေနာက္ လူ႔ၿပိတၱာျဖစ္သြားခဲ့တဲ့ အာနႏၵာသူေ႒းကုိ အေၾကာင္းျပဳကာ ေဟာေတာ္မူျခင္း ျဖစ္ပါတယ္။
အာနႏၵာ သူေ႒းဟာ သာ၀တၳိျပည္မွာေတာ့ ကုေဋေလးဆယ္ ခ်မ္းသာတဲ့ သူေ႒းစာရင္း၀င္ တစ္ေယာက္ျဖစ္ပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ အေတာ္ကပ္ေစးႏွဲတဲ့ သူေ႒းလုိ႔ပဲ ဆုိရမွာေပါ့။ သူ႔စည္းစိမ္ဥစၥာေတြနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီးေတာ့ ဘယ္သူ႔ကုိမွ ယုံတဲ့သူ မဟုတ္ပါဘူး။ အာနႏၵာသူေ႒းမွာ မူလသိရိလုိ႔ေခၚတဲ့ သားတစ္ေယာက္လည္း ရွိပါတယ္။ ဒီသူေ႒းဟာ ေဆြမ်ိဳးဉာတကာေတြ ဆုံတဲ့အခါတုိင္း အမ်ိဳးေတြေရွ႕မွာ သူ႔သားမူလသိရိကုိ စကားသုံးခြန္းကုိ မွာတမ္းေခၽြကာ ဆုံးမေျပာဆုိေလ့ရွိတယ္လုိ႔ ဆုိပါတယ္။ အဲဒီစကား သုံးမ်ိဳးကေတာ့ ၁။ ဒီကုေဋေလးဆယ္ေလာက္ ရွိတဲ့ စည္းစိမ္ဥစၥာေတြကုိ မ်ားတယ္လုိ႔ ဘယ္ေတာ့မွ သေဘာမထားဖုိ႔ ၂။ လက္ရွိရွိထားတဲ့ စည္းစိမ္ေတြကုိ ေပးကမ္းလွဴဒါန္း စြန္႔ႀကဲျခင္း မျပဳဘဲ ေနာက္ထပ္တုိးပြားေအာင္ပဲ ႀကိဳးစားအားထုတ္ဖုိ႔ ၃။ အေသးအဖဲြေလးပဲျဖစ္ျဖစ္ စည္းစိမ္ဥစၥာကုိ ကုန္ခမ္းပ်က္စီးေအာင္ ျပဳတဲ့သူအား စည္းစိမ္းဥစၥာေတြဟာ တျဖည္းျဖည္း ယုတ္ေလ်ာ့ကုန္တတ္လုိ႔ ဘာလုိဟာေလးကုိမွ မပ်က္စီးေအာင္ ဂ႐ုစုိက္ဖုိ႔္ ဆုိတဲ့ အမွာစကားမ်ားပဲ ျဖစ္ပါတယ္။
ေနာက္ပုိင္းမွာ အာနႏၵာသူေ႒းဟာ ဘယ္သူ႔ကုိမွ အယံုအၾကည္မရွိေတာ့ဘဲ သူပုိင္ဆုိင္တဲ့ စည္းစိမ္ဥစၥာ ေရႊအုိးႀကီးငါးလုံးကုိ သူ႔သားမူလသိရိကုိေတာင္ အသိမေပးဘဲ အိမ္ၿခံ၀င္းတစ္ေနရာမွာ ျမဳပ္ထားလုိက္ပါတယ္။ တျဖည္းျဖည္း အသက္အရြယ္ရလာတဲ့ အာနႏၵာသူေ႒းဟာ ေနာက္ဆုံးမွာ ေရႊအုိးႀကီးငါးလုံးကုိ စဲြလန္းတဲ့စိတ္နဲ႔ပဲ ေသဆုံးသြားခဲ့ပါတယ္။ ေသခါနီး အစဲြေၾကာင့္ သာ၀တၳိျပည္အနီးမွာ ရွိတဲ့ ဒြန္းစ႑ားရြာရဲ႕ ဒြန္းစ႑ား အမ်ိဳးသမီးတစ္ေယာက္ရဲ႕ ၀မ္းမွာကုိယ္၀န္ စဲြယူသြားပါတယ္။ အာနႏၵသူေ႒းကုိ ကိုယ္၀န္ေဆာင္တဲ့ေန႔ကစၿပီး အဲဒီဒြန္းစ႑ားရြာႀကီး တစ္ရြာလုံးဟာ ဘယ္လုိမွကုိ ေတာင္းစားလုိ႔မရ ျဖစ္ကုန္ၾကပါတယ္။ စားေရးအတြက္ အခက္အခဲ ျဖစ္လာၾကပါတယ္။ တစ္ခါမွ မျဖစ္ဖူးဘဲ အခုမွ ျဖစ္လာတာဆုိေတာ့ ဒါဟာ သူတုိ႔ဒြန္းစ႑ားရြာမွာ သူယုတ္တစ္ေယာက္ေယာက္ေတာ့ ရွိလိမ့္မယ္ဆုိၿပီး မဲခြဲဆုံးျဖတ္ၾကတဲ့အခါ အာနႏၵသူေ႒းကုိ ကုိယ္၀န္ေဆာင္တဲ့ မိခင္ပါတဲ့ အဖဲြ႕ဟာ အၿမဲကံဆုိးေနကာ ထပ္ထပ္ခဲြရင္း ေနာက္ဆုံးအဲဒီ ကုိယ္၀န္ေဆာင္ မိခင္းမွန္းသိကာ ရြာမွႏွင္ထုတ္လုိက္ၾကပါတယ္။
ႏွင္ထုတ္ခံလုိက္ရတဲ့ ဒြန္စ႑ားမိခင္ဟာ အာနႏၵာသူေ႒းတစ္ျဖစ္လဲရဲ႕ ကုိယ္၀န္ကုိ ေဆာင္ခ်ိန္မွာလည္း ဆင္းဆင္းရဲရဲနဲ႔ပဲ ေတာင္းရမ္းစာေသာက္ကာ ေနာက္ဆုံးတြင္ သူ႔ကုိေမြးဖြားခဲ့ပါတယ္။ ေမြးလာတဲ့ အဲဒီဒြန္းစ႑ားေလးဟာ အကုသုိလ္အက်ိဳးဆက္ ႀကီးလြန္းလွတဲ့အတြက္ လူအျဖစ္နဲ႔ ေမြးဖြားခဲ့ေပမယ့္ ကုိယ္လက္အဂၤါ ခ်ိဳ႕တဲ့တဲ့အျပင္ ႐ုပ္ရည္အဆင္းမွာလည္း အလြန္ ဆုိးရြားလွတဲ့အတြက္ ေျမဘုတ္ဘီလူးအသြင္ ျဖစ္ေနခဲ့ပါတယ္။ တစ္ခ်ိဳ႕က သူ႔ကုိၾကည့္ကာ လူ႔ဘီလူး၊ လူ႔ၿပိတၱာလုိ႔ေတာင္ ေျပာဆုိၾကပါတယ္။ ျမင္သူတုိင္းက ေၾကာက္အားလန္႔အားနဲ႔ သူ႔ကုိေရွာင္ၾကဥ္ၾကပါတယ္။ သူ႔ရဲ႕အကုသုိလ္ကလည္း ႀကီးလြန္းလွေတာ့ မိခင္ဒြန္းစ႑ားဟာ သူ႔ကုိခ်ီၿပီး ေတာင္းရမ္းဖုိ႔သြားတဲ့အခါ ဘယ္လုိမွ ေတာင္းလုိ႔မရတဲ့အထိ ျဖစ္ခဲ့ပါတယ္။ ဒါနဲ႔ သူ႔ကုိတစ္ေနရာမွာ ထားခဲ့ၿပီးမွ ေတာင္းရမ္းစားေသာက္ရပါတယ္။ အားလုံးက သူ႔ကုိစြန္႔ပစ္ၾကဖုိ႔ သူ႔မိခင္ကုိ ေျပာၾကေပမယ့္ မိခင္ဒြန္းစ႑ားမကေတာ့ ကုိယ္တုိင္ကုိယ္၀န္ေဆာင္ကာ ေမြးခဲ့ရတဲ့အတြက္ သူ႔ကုိမစြန္႔ပစ္ခဲ့ရက္ပါဘူး။ ေနာက္ဆုံး ဒီကေလး သြားႏုိင္လာႏုိင္ ေတာင္းရမ္းလာႏုိင္ေတာ့မွပဲ သူ႔ကုိခြက္တစ္ခြက္ေပးၿပီး ကုိယ့္ဖာသာကုိ ေတာင္းရမ္းစားေတာ့ဆုိကာ သူ႔လမ္းသူေလွ်ာက္ခုိင္း လုိက္ပါတယ္။
ကုိယ့္ခြက္ကုိစဲြရင္း ေတာင္းရမ္းစားေသာက္လာတဲ့ အာနႏၵာသူေ႒း တစ္ျဖစ္လဲ အဲဒီဒြန္းစ႑ားဟာ ေတာင္းရမ္းရင္း အရင္ဘ၀က သူ႔အိမ္ကုိ ေရာက္လာတဲ့အခါမွာ အတိတ္ကုိ ျပန္သတိရၿပီး ျမဳပ္ထားတဲ့ ေရႊအုိးမ်ားရွိရာကုိ သြားေနတုန္း အေစာင့္မ်ားနဲ႔တုိးကာ အဖမ္းခံလုိက္ရပါတယ္။ အဲဒီအခ်ိန္မွာ ျမတ္စြာဘုရားႏွင့္ ရဟန္းေတာ္မ်ား ဆြမ္းခံခ်ိန္ျဖစ္ေနလုိ႔ ျဖစ္ေၾကာင္းကုန္စင္ကုိ သိေတာ္မူတဲ့ ျမတ္စြာဘုရားရွင္ဟာ အတိတ္ဘ၀က အာနႏၵာသူေ႒းရဲ႕သား မူလသိရိကုိ ေခၚေတာ္မူကာ “ဒီဒြန္းစ႑ားသူငယ္ဟာ တစ္ျခားသူမဟုတ္ေၾကာင္း၊ အတိတ္ဘ၀က မူလသိရိသူေ႒းရဲ႕ အေဖရင္း အာနႏၵာသူေ႒းပဲ ျဖစ္ေၾကာင္း၊ စည္းစိမ္ဥစၥာကုိ စဲြလန္းမႈနဲ႔ မေပးလုိမလွဴလုိတဲ့ ၀န္တုိမႈ မစၧရိယတရားေတြေၾကာင့္ ခုလုိ ဘ၀မ်ိဳးကုိ ေရာက္ရျခင္း ျဖစ္ေၾကာင္း” မိန္႔ေတာ္မူကာ “လူမုိက္သည္ ငါ့အား သားသမီးတုိ႔ ရွိကုန္၏၊ ဥစၥာတုိ႔သည္လည္း ရွိကုန္၏ဟု (စဲြလန္းတြယ္တာမႈ တဏွာျဖင့္) ဆင္းရဲပင္ပန္းရ၏၊ အမွန္ေသာ္ကား မိမိအား အတၱသည္လည္း မရွိပါပဲလွ်က္ အဘယ္မွာ သားသမီးရွိအ့ံနည္း၊ အဘယ္မွာ ဥစၥာရွိအ့ံနည္း” ဆုိတဲ့ အထက္ေဖာ္ျပပါ ေဒသနာေတာ္ကုိ ေဟာ္ေတာ္မူလုိက္ပါတယ္။
ဒီေဒသနာေတာ္အရ ဒီမွာ အဓိကသိေစခ်င္တာက စည္းစိမ္ဥစၥာနဲ႔ သားသမီးမ်ားအေပၚ စဲြလန္းမႈနဲ႔ အားကုိးမႈေတြဟာ ေကာင္းက်ိဳးကုိ မျဖစ္ေစဘဲ ဆုိးက်ိဳးကုိသာ ျဖစ္ေစတတ္ေၾကာင္း၊ အစဲြတစ္ခုခုနဲ႔ ေသသြားခဲ့ရင္ ၿပိတၱာဘ၀မွာ ျဖစ္တတ္ၿပီး လူျဖစ္လာရင္လည္း လူ႔ၿပိတၱာျဖစ္တတ္ေၾကာင္း သိေစလုိရင္း ျဖစ္ပါတယ္။ ဒီမွာေဟာေတာ္မူတဲ့ ျမတ္စြာဘုရားရွင္ရဲ႕ တရားစကားလုိ ကုိယ္ကုိယ္တုိင္ေတာင္ ငါငါ့ဥစၥာဆုိတာ မရွိပါပဲနဲ႔ သားသမီးမ်ား၊ စည္းစိမ္ဥစၥာမ်ား ဆုိတာကေတာ့ ေျပာစရာ မလုိေလာက္ေအာင္ မၿမဲဘူး၊ မရွိဘူးဆုိတာ နားလည္ သေဘာေပါက္ေစလုိရင္း ျဖစ္ပါတယ္။ သားသမီး စည္းစိမ္ဥစၥာမ်ားဟာ အားကုိးရာအမွန္မ်ား မဟုတ္ဘဲ ကုသုိလ္ေကာင္းမႈသည္သာ စစ္မွန္သည့္ အားကုိးရာ ျဖစ္တယ္ဆုိတာ သတိျပဳေစလုိရင္း ျဖစ္ပါတယ္။
ဒါေၾကာင့္ အခုိက္အတန္႔ အားကုိးလုိ႔ရေနတဲ့ သားသမီးစည္းစိမ္ဥစၥာ ရာထူးဌာနႏၲရေတြဆုိတာ အခ်ိန္မေရြး ပ်က္စီးေပ်ာက္ဆုံး တတ္တဲ့အတြက္ အစစ္အမွန္ အားကုိးရာ မဟုတ္ဘူးဆုိတာကုိ ေကာင္းေကာင္းသေဘာေပါက္ သိျမင္ကာ ကုိယ္ဘယ္ေရာက္ေရာက္ ကုိယ္နဲ႔အတူ ပါေနၿပီး ေကာင္းက်ိဳးခ်မ္းသာကုိသာ ျဖစ္ေစတတ္တဲ့ ကုသုိလ္တရားမ်ားကသာ တကယ့္အစစ္အမွန္ အားကုိးရာျဖစ္လုိ႔ အားကုိးရာအမွန္ ကုသုိလ္ကံေတြကုိသာ အခ်ိန္ရွိခုိက္ ႀကိဳးစားလုိက္ၾကဖုိ႔ အသိေပး တုိက္တြန္းလုိက္ရျခင္း ျဖစ္ပါေတာ့တယ္။ အားလုံး အားကုိးမွန္ႏုိင္ၾကပါေစ…။
