ဘုန္းဘုန္းရဲ႕ အင္တာနက္ စာမ်က္ႏွာမွာ ေရးခဲ့တဲ့ ေတြးမိသမွ် စာစုမ်ားထဲက စာဖတ္သူမ်ားကုိ အားျဖစ္ေစမယ့္ သတိေပးစကား ႏွလုံးသား အာဟာရေလးမ်ားကုိ ထုတ္ႏႈတ္ၿပီး ျပန္လည္တင္ျပ ေပးလုိက္ပါတယ္။ တစ္ခါတစ္ေလ စာတစ္ပုဒ္လုံးကုိ ဖတ္ရတာထက္ စာတစ္ပုိဒ္ေလာက္၊ စာတစ္ေၾကာင္းေလာက္၊ စကားလုံးတစ္လုံးေလာက္က စိတ္အားအင္ကုိ ပုိၿပီးျဖစ္ေစတတ္ ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ စိတ္အင္အား အသိတရားေလးမ်ား တုိးပြားေစဖုိ႔ ေအာက္ေဖာ္ျပပါ ေကာက္ခ်က္ေလးမ်ားကုိ ထပ္မံတင္ျပလုိက္ျခင္း ျဖစ္ပါတယ္။ ဖတ္မွတ္က်င့္ႀကံၿပီး တစ္ဆင့္ ျပန္လည္ မွ်ေ၀ႏုိင္ၾကပါေစ…
ခြင့္လြတ္ေစခ်င္…
ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ ခြင့္လြတ္ၾကည့္ေစခ်င္ပါတယ္။ ဘာျဖစ္လုိ႔လဲဆုိေတာ့ ခြင့္မလြတ္ႏုိင္ဘဲ ရန္ၿငိဳးဖဲြ႕ၾကရာမွ ျဖစ္ေပၚခဲ့တဲ့ အျပန္အလွန္ အၿငိဳးအေတး အာဃာတ၊ ကလဲ့စားေခ်မႈေတြဟာ သံသရာကုိ ရွည္ၾကာေစၿပီး လြတ္ေျမာက္ရာအမွန္ နိဗၺာန္နဲ႔ ေ၀းေနတတ္လုိ႔ပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ ပုဂၢိဳလ္တစ္ဦးခ်င္းရဲ႕ ကုိယ္ပုိင္လြတ္လပ္ခြင့္အရ ခြင့္မလြတ္ဘဲ ေနလုိ႔ရပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ခြင့္မလြတ္ဘဲ ေနျခင္းရဲ႕ ေနာက္ကြယ္မွာ ျဖစ္ေပၚလာမယ့္ ရလာဘ္ေတြအတြက္ေတာ့ ကုိယ္ကုိယ္တုိင္ပဲ ျပန္ခံရမွာျဖစ္ပါတယ္။ သံသရာအဆုံးသတ္ဖုိ႔ ကုိယ္လုပ္တဲ့ ေကာင္းကံ၊ မေကာင္းကံေတြကုိ အဆုံးသတ္မွ ျဖစ္မွာပါ။ အၿငိဳးအေတးေတြနဲ႔ လုပ္ေနၾကတဲ့ လုပ္ရပ္ေတြကုိ ခြင့္လြတ္သီးခံမႈနဲ႔ အဆုံးသတ္မွပဲ ၿပီးဆုံးၾကမွာပါ။ ကံေတြကုိ ဉာဏ္နဲ႔ျဖတ္မွပဲ သံသရာလည္မႈက ရပ္မွာျဖစ္ပါတယ္။ အဲလုိမွ မဟုတ္ဘဲ ခံလုိက္ရလုိ႔ မေက်နပ္ခ်က္ေတြနဲ႔ ခြင့္မလြတ္ႏုိင္ဘူးဆုိၿပီး အၿငိဳးအေတးေတြထားကာ ျပန္လည္တုံ႔ျပန္ၾကမယ္ ဆုိရင္ေတာ့ ကုိယ့္အတြက္လည္း အတုံ႔အလွည့္ ျပန္ျဖစ္ကာ သံသရာအဆက္ ရွည္ၾကာလ်က္ေနမွာပဲ ျဖစ္ပါတယ္။
အူမ,ေတာင့္ေရး ဦးစားမေပးသင့္…
“အူမ,ေတာင့္မွ သီလေစာင့္”ဆုိတဲ့ စကားပုံကုိ အေၾကာင္းျပၿပီး အူမ,ေတာင့္ေရး ဦးစားေပးေနသူေတြ ရွိပါတယ္။ ဘုရားရွင္ကေတာ့ “သီလမလုံၿခဳံဘဲ ႏွစ္ေပါင္းတစ္ရာေက်ာ္ အသက္ရွင္ၿပီး ေနရတာထက္ သီလလုံၿခဳံၿပီး တစ္ေန႔တစ္ရက္ တစ္မနက္မွ် အသက္ရွင္၍ ေနရတာက ပုိျမတ္ေၾကာင္း…” မိန္႔ေတာ္မူပါတယ္။ ဘုရားရွင္အလုိအရ အူမ,ေတာင့္ေအာင္ ႀကိဳးစားရင္း အူမ, ေတာင္လာတဲ့အတြက္ အသက္ေတြ ရာေထာင္မက ရွည္ေနေပမယ့္ သီလမလုံၿခဳံရင္ အဲဒီပုဂၢိဳလ္ရဲ႕ အသက္ရွင္ေနမႈဟာ အႏွစ္မရွိတဲ့ အသက္ရွင္ေနမႈပဲ ျဖစ္ၿပီး အူမ,မေတာင့္လုိ႔ အသက္မရွည္ေပမယ့္ သီလလုံၿခဳံၿပီး ေနသြားရမယ္ဆုိရင္ အဲဒီေနရတဲ့ အခိုက္ဟာ အႏွစ္ရွိတဲ့အခုိက္၊ တန္ဘုိးရွိတဲ့အခုိက္လုိ႔ နားလည္သေဘာ ေပါက္ႏုိင္ပါတယ္။ အက်င့္သီလလုံၿခဳံေရးဟာ အဓိကျဖစ္ၿပီး စား၀တ္ေနေရးဟာ တဒဂၤအခုိက္အတန္႔မွ်သာ ျဖစ္ပါတယ္။ သီလနဲ႔ယွဥ္လာရင္ အသက္ပင္ စြန္႔လြတ္တဲ့အထိ ထိန္းသိမ္းသင့္ပါတယ္။ ေသခ်ာေတြးၾကည့္ရင္ သံသရာအဆက္ဆက္၊ ငတ္ခဲ့တာေတြ မ်ားခဲ့သလုိ အႀကိမ္ႀကိမ္ ေသခဲ့ေပါင္းလည္း မ်ားခဲ့ပါၿပီ။ အူမ,မေတာင့္လုိ႔ ေသမယ္ဆုိရင္လည္း အႀကိမ္ႀကိမ္ ေသခဲ့ဖူးၿပီးသား ျဖစ္တဲ့အတြက္ ဒီတစ္ဘ၀ ထပ္ေသလည္း မထူးပါဘူးလုိ႔ေတာင္ ဆုိႏုိင္ပါတယ္။ သီလမလုံဘဲ သီလေသရင္ေတာ့ အူမ,မေတာင့္လုိ႔ ဒီဘ၀မွာ ေသရတာထက္ အဆေပါင္းေျမာက္မ်ားစြာ မေကာင္းတဲ့အက်ိဳးေတြနဲ႔ ပုိလုိ႔ေတာင္ အူမ,မေတာင့္ ျဖစ္ႏုိင္ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ သီလကုိ ဦးစားေပးၾကဖုိ႔ ဆုံးမေတာ္မူျခင္း ျဖစ္ပါတယ္။
တကယ့္ရွက္စရာ…
ေလာကမွာ အရွက္လဲြေနတဲ့သူေတြ ေတာ္ေတာ္မ်ားပါတယ္။ ရွက္စရာ မဟုတ္တဲ့အရာေတြမွာ ရွက္ေနၿပီး ရွက္ရမယ့္အရာေတြက်ေတာ့ မရွက္ဘဲ ျဖစ္ေနတတ္တာေတြ အမ်ားႀကီး ရွိပါတယ္။ ေလာကီနယ္ပယ္မွာ ရွိေနၾကတဲ့ ႐ုပ္ပုိင္းဆုိင္ရာ ျပည့္စုံမႈ၊ မျပည့္စုံမႈ၊ ပညာတတ္မႈ၊ မတတ္မႈ၊ ဂုဏ္ရွိမႈ မရွိမႈေတြဟာ တကယ္ေတာ့ ရွက္စရာေတြ မဟုတ္ဘဲ ကုိယ္က်င့္တရားေတြ ပ်က္စီးတာ၊ ေလာက၀တ္ေတြ ေဖာက္ပ်က္တာ၊ ဓမၼ၀တ္ေတြ ခၽြတ္ယြင္းတာ စတာေတြကသာ တကယ့္ရွက္စရာေတြပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ ပုိၿပီး ရွက္စရာေကာင္းတာက ကုိယ္အမွားလုပ္မိတာကုိ မသိဘဲ အမွားကုိ အမွန္လုိ႔ ထင္ၿပီး ဘယ္သူဘာေျပာေျပာ ကုိယ္ကအမွန္ဆုိတဲ့ တစ္ယူသန္ အစဲြနဲ႔ ဇြတ္အတင္း မဟုတ္တာကုိ ကုိင္စဲြထားတဲ့ အခ်က္ပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ ရွက္တတ္မယ္ဆုိရင္ ကုိယ့္ကုိယ္ကုိ ျပန္ၿပီး ရွက္သင့္ပါတယ္။ ကုိယ္လုပ္တာ ကုိယ္အသိဆုံး ျဖစ္တဲ့အတြက္ ကုိယ္မေကာင္းတာ လုပ္တဲ့အခါလည္း ဘယ္သူမွ မသိဘူးဆုိေပမယ့္ ေသခ်ာေတြးၾကည့္ရင္ ကုိယ္ကိုယ္တုိင္က သိေနတာျဖစ္လုိ႔ ကုိယ့္ကုိယ္ကုိ ျပန္ရွက္ေနရမယ့္ အျဖစ္ပါ။
မန္းေတာင္ရိပ္ခုိ..
အသက္ေလးရယ္ ရွည္ေစလုိ မန္းေတာင္ရိပ္ကုိခုိ ဆုိတဲ့ စကားကုိ နားလည္မႈအမွားနဲ႔ အသက္ရွည္ခ်င္ရင္ မႏၲေလးေတာင္ရိပ္ကုိ သြားေရာက္ၿပီး ခုိခုိင္းတယ္လုိ႔ မထင္ပါနဲ႔။ ဒီမွာေျပာတဲ့ မန္းေတာင္ရိပ္ဆုိတာ မႏၲေလးေတာင္ရဲ႕ အရိပ္ကုိ ဆုိလုိတာ မဟုတ္ပါဘူး။ မန္းဆုိတဲ့ ငါးပါးသီလ၊ ေတာင္ဆုိတဲ့ သူေတာ္ေကာင္းတရား ခုႏွစ္ပါးနဲ႔ ရိပ္ဆုိတဲ့ သတိပ႒ာန္တရား ေလးပါးေတြကုိ ဆုိလုိတာျဖစ္ပါတယ္။ ဒီတရားေတြကုိ လုိက္နာက်င့္သုံးၿပီး ဒီတရားအရိပ္မွာ ခိုလုံေစတာကုိ ေျပာတာပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ အမွန္ေတာ့ ဘယ္ေနရာမွာပဲ ေနေန၊ ဘယ္လုိအေျခအေနမ်ိဳးမွာပဲ ျဖစ္ျဖစ္ ဒီမန္းေတာင္ရိပ္ဆုိတဲ့ တရားေတြနဲ႔သာ ေနႏုိင္မယ္ဆုိရင္ေတာ့ တကယ့္ကုိ အသက္ရွည္ၿပီး အခက္ေ၀ကာ ရမၼက္ေျပမယ့္ မန္းေတာင္ရိပ္ႀကီးမွာ ေနေနတာပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ တကယ့္ခုိရမယ့္ မန္းေတာင္ရိပ္ေတြျဖစ္တဲ့ သီလတရား၊ သူေတာ္ေကာင္းတရားနဲ႔ သတိပ႒ာန္တရားေတြကုိသာ ခုိႏုိင္ေအာင္ ႀကိဳးစားၾကပါလုိ႔ ဆုိျခင္းျဖစ္ပါတယ္။
ရွက္တတ္မယ္ဆုိရင္…
အရက္မေသာက္တဲ့ သူေတြက အရက္ေသာက္တာ တစ္ခုေလာက္ကုိပဲ ရွက္စရာလုိ႔ ထင္တတ္ၾကပါတယ္။ တကယ္ေတာ့ ရွက္တတ္မယ္ဆုိရင္ အရက္ေသာက္တာမွ မဟုတ္ပါဘူး။ မေကာင္းမႈမွန္သမွ် ရွက္ရမယ့္ အရာေတြပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ သူ႔မ်ားအသက္သတ္တာ၊ သူမ်ားပစၥည္းခုိးတာ၊ သူမ်ားသားမယား ျပစ္မွားတာ၊ အိမ္ေေထာင္ေရးေဖာက္ျပန္တာ၊ လိမ္ညာေျပာဆုိတာ စတာေတြဟာလည္း ရွက္ရမယ့္ အရာေတြပါပဲ။ ဒါတင္ပဲလားဆုိေတာ့ မဟုတ္ေသးပါဘူး။ လူတစ္ဦးနဲ႔ တစ္ဦးအဆင္မေျပျဖစ္ေအာင္ ဂုံးတုိက္တာ၊ ယုတ္မာ႐ုိင္းစုိင္းၿပီး ၾကမ္းတမ္းတဲ့ စကားကုိေျပာဆုိတာ၊ သူ႔အတြက္လည္း အက်ိဳးမရွိ ကုိယ့္အတြက္လည္း အက်ိဳးမရွိတဲ့ စကားမ်ိဳးကုိ ေျပာဆုိတာ စတာေတြကလည္း ရွက္စရာေတြပါပဲ။ ၿပီးေတာ့ သူတပါးအေပၚ အဘိဇၥ်ာပြားတာ၊ သူတပါးစည္းစိမ္ ဥစၥာ ပ်က္စီးရာ ပ်က္စီးေၾကာင္း ႀကံစည္တာ၊ အယူ၀ါဒ လဲြမွားတာေတြဟာလည္း ရွက္စရာေတြထဲမွာ ပါေနပါတယ္။ ဒီလုိ မေကာင္းတဲ့ အလုပ္ေတြနဲ႔ ေပ်ာ္ေမြ႕ေနတာေတြကမွ တကယ့္ရွက္စရာေတြ ျဖစ္ေနတာပါ။ ဒါေၾကာင့္ ကုိယ္တကယ္ ရွက္ရမယ့္ အရာေတြမွာ မရွက္ဘဲ မရွက္ရမယ့္ အရာေတြမွာ ရွက္ေနတတ္တဲ့ အရွက္လဲြေနသူေတြ အေနနဲ႔ လဲြေနတာေတြကုိ အခ်ိန္မီ အသိ၀င္ကာ ရွက္သင့္တာေတြကုိ ရွက္ၿပီးေရွာင္ရွားႏုိင္ေအာင္ ႀကိဳးစားဖုိ႔ လုိတယ္လုိ႔ ဆုိျခင္း ျဖစ္ပါတယ္။
ေရလုိက္လဲြေနျခင္း…
အရက္ဆုိတာ ေသာက္ခါစကေတာ့ ကုိယ္က သူ႔ကုိေသာက္တာပါပဲ။ ေနာက္ေတာ့ သူက ကုိယ့္ကုိ ျပန္ေသာက္လာပါတယ္။ သူ႔ကုိ မေသာက္ရရင္ မေနႏုိင္ေအာင္ကုိ သူက ခ်ည္ေႏွာင္လာပါတယ္။ ဘယ္ေလာက္ထိ ခ်ည္ေႏွာင္လာလဲဆုိရင္ ဘာမွမသိတဲ့ အထိကုိ ခ်ည္ေႏွာင္လာတာပါ။ အရက္က ကုိယ့္ကုိ ေသာက္ေနတာကုိ ေသာက္မွန္းမသိေတာ့ တစ္လဲြဆံပင္ေကာင္းၿပီး အေကာင္းကုိ မေကာင္းထင္၊ မေကာင္းကုိ အေကာင္းထင္ကာ ေရလုိက္လဲြကုန္တာ ျဖစ္ပါတယ္။ အရက္ေသာက္မွ လူရာ၀င္တယ္၊ မိတ္ေဆြအေပါင္းအသင္း ေပါတယ္၊ ေခတ္မွီတယ္ဆုိတဲ့ အေတြးေတြနဲ႔ အလုိက္လဲြေနၾကတာ ျဖစ္ပါတယ္။ တစ္လဲြအေတြးေတြနဲ႔ ကုိယ့္ကုိယ္ကုိ “ေသာက္ေသာက္စားစား၊ လူ႔မင္းသား”လုိ႔ ထင္ေနၾကတာ ျဖစ္ပါတယ္။ ပုိက္ဆံရွိတုန္း၊ အလုပ္ရွိတုန္း၊ သန္တုန္းျမန္တုန္း၊ မေသခင္တုန္းေတာ့ လူ႔မင္းသားလုိ႔ ထင္ခ်င္ထင္ၾကမွာေပ့ါ။ အဲ… ပုိက္ဆံလည္းမရွိ၊ အလုပ္လည္းမရွိ၊ ကုသုိလ္လည္းမရွိ၊ သီလလည္း မရွိရင္ေတာ့ ကုိယ့္စကားနဲ႔ကုိ လူ႔ငႏြားျပန္ျဖစ္တတ္တယ္ ဆုိတာေတာ့ သတိျပဳၾကဖုိ႔ လုိပါတယ္။
အစမလုပ္မိပါေစနဲ႔…
မေကာင္းတဲ့အလုပ္ဆုိတာ လုပ္ပါမ်ားရင္ အဲဒီမေကာင္းမႈကုိ မေကာင္းမႈလုိ႔ မျမင္ေတာ့ဘဲ ေန႔စဥ္ပုံမွန္ လုပ္ေနက် အလုပ္တစ္ခုလုိထင္ၿပီး ေပ်ာ္ေပ်ာ္ပါးပါး လုပ္ေနမိတတ္ပါတယ္။ အေသးအဖဲြ မေကာင္းမႈေလးဆုိေပမယ့္ လုပ္ပါမ်ားရင္ ႀကီးလာတတ္ပါတယ္။ လုပ္ေနက် ျဖစ္သြားရင္လည္း အကုသုိလ္လုိ႔ မထင္တတ္ျပန္ပါဘူး။ ငါးေတြခုတ္ထစ္ၿပီး ေရာင္းေနတဲ့ ငါးစိမ္းသယ္ေတြလုိ႔ေပါ့။ ငါးအရွင္ေတြကုိ သတ္ၿပီး ခုတ္ထစ္ပါမ်ားလာေတာ့ အကုသုိလ္လုိ႔ မျမင္ေတာ့ဘဲ ေန႔စဥ္အလုပ္တစ္ခုလုိ ထင္ၿပီး သီးခ်င္းေလးတစ္ေအးေအးနဲ႔ ေပ်ာ္ေပ်ာ္ပါးပါး လုပ္ေနမိေတာ့တာပါ။ ဒါေၾကာင့္ မေကာင္းတဲ့အလုပ္ဆုိတာ အေသးအဖဲြေလးက စၿပီး အစမလုပ္မိဖုိ႔ လုိတယ္လုိ႔ ဆုိျခင္းျဖစ္ပါတယ္။
တကယ္သတ္ခ်င္ရင္…
ေလာကႀကီးမွာ ကုိယ့္ကုိယ္ကုိ ျပန္သတ္ေလ့ရွိၾကတဲ့ သူေတြရွိပါတယ္။ ဒါဟာ လဲြမွားတဲ့ လမ္းစဥ္ျဖစ္ပါတယ္။ တကယ္သတ္သင့္တဲ့ ကုိယ္တြင္းကိေလသာေတြကုိ မသတ္ဘဲ ႐ုပ္တရားျဖစ္တဲ့ ဒီခႏၶာကုိယ္ႀကီးကုိ သတ္ေနလုိ႔ကေတာ့ အေလ့က်ေပါက္တဲ့ မ်က္ပင္ေတြလုိ သတ္ေလရွင္ေလ၊ ျဖတ္ေလတက္ေလပဲ ျဖစ္ေနမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ အမွန္တကယ္ ဒုကၡေတြကုိ ၿငီးေငြ႕လုိ႔ ဒုကၡၿငိမ္းရာ ေရာက္ေအာင္ သတ္ခ်င္တယ္ဆုိရင္ေတာ့ ခႏၶာကုိယ္ ရုပ္တရားေတြကုိ သတ္ေနလုိ႔ မရပါဘူး။ ကုိယ့္ရဲ႕ကုိယ္တြင္းမွာ ျဖစ္ေပၚေနတဲ့ ေလာဘ၊ ေဒါသ၊ ေမာဟစတဲ့ ကိေလသာတရားမ်ားကုိ သတ္မွတကယ့္ ဒုကၡၿငိမ္းမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ အျပင္ပုိင္း႐ုပ္တရားေတြကုိ သတ္ဖုိ႔လြယ္ေပမယ့္ အတြင္းကိေလသာ တရားမ်ားကုိေတာ့ သတ္ဖုိ႔ခက္လွပါတယ္။ ဒီအတြင္း ကိေလသာေတြကုိ သတ္ဖုိ႔အတြက္ကေတာ့ ဉာဏ္လက္နက္တစ္ခုနဲ႔ပဲ သတ္ႏုိင္ပါလိမ့္မယ္။ ၀ိပႆနာအားထုတ္လုိ႔ ျဖစ္ေပၚလာတဲ့ ဉာဏ္လက္နက္ တစ္ခုတည္းနဲဲ႔ပဲ ဒီအတြင္း ကိေလသာေတြကုိ အျမစ္ျပတ္ ေခ်မႈန္းသတ္ျဖတ္ႏုိင္မွာ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ကုိယ့္ကုိယ္ကုိ ျပန္သတ္ၾကရာမွာ ကုိယ့္ရဲ႕႐ုပ္တရားကုိ ျပန္သတ္ဖုိ႔ မဟုတ္ဘဲ အတြင္းမွာရွိတဲ့ ကိေလသာတရားေတြကုိ သတ္ရမွာလုိ႔ ဆုိျခင္းျဖစ္ပါတယ္။
ဒါနေလးနဲ႔ေတာ့…
ျမန္မာဗုဒၶဘာသာ အမ်ားစုဟာ ဒါနလုပ္ရတာကုိ သေဘာက် ေက်နပ္တတ္ၾကပါတယ္။ ဘယ္ေလာက္အထိ ေက်နပ္ၾကသလဲဆုိရင္ ဒါနလုပ္ေနရရင္ အားလုံးၿပီးျပည့္စုံၿပီလုိ႔ ဆုိၾကတဲ့အထိ ေက်နပ္တတ္ၾကပါတယ္။ အဲဒါေကာင္းတာေပါ့။ ဘာေျပာစရာရွိလုိ႔လဲဆုိေတာ့ ဒါနလုပ္တာ မေကာင္းဘူးလုိ႔ ဆုိတာမဟုတ္ပါဘူး။ ေကာင္းပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ အဓိကက်တဲ့ သီလ၊ ကုသုိလ္နဲ႔ ဘာ၀နာကုသုိလ္ေတြကုိ ပုိၿပီး ႀကိဳးစားအားထုတ္သင့္တယ္လုိ႔ ဆုိလုိခ်င္တာ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒါနေတြ ဘယ္ေလာက္ပဲလုပ္လုပ္ သီလမလုံၿခဳံရင္ မေကာင္းတဲ့ဘုံေတြမွာ ျပန္ျဖစ္ႏုိင္သလုိ၊ ဘာ၀နာ မပါျပန္ရင္လည္း လြတ္ေျမာက္မႈနဲ႔ အလွမ္းေ၀းေနျပန္ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ အဓိကက်တဲ့ သီလကုိ လုံေအာင္ထိန္းၿပီး ဒါနေလးနဲ႔ရံကာ ဘာ၀နာပါတဲြလုိက္ၾကဖုိ႔ အထူးသတိေပး တုိက္တြန္းရျခင္း ျဖစ္ပါတယ္။ သီလလုံမွ ဒါနအက်ိဳးေပး ေကာင္းႏုိင္သလုိ သီလလုံမွလည္း ဘာ၀နာဉာဏ္ အျဖစ္ျမန္ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ဒါနလုပ္တာ ေကာင္းေပမယ့္ ဒါနတစ္ခုတည္းေတာ့ မေကာင္းႏုိင္ဘူးလုိ႔ ဆုိျခင္းျဖစ္ပါတယ္။ သီလ၊ ဘာ၀နာပါတြဲၾကဖုိ႔ အသိေပးလုိရင္း ျဖစ္ပါတယ္။
ဒါနသီလဘာ၀နာ စံုပါေလမွ..
သီလလုံရင္ အပါယ္လုံၿပီး ဒါနပါရင္ ခ်မ္းသာလာကာ ဘာ၀နာပြားရင္ တဏွာပါးမွာ ျဖစ္တဲ့အတြက္ သီလကုိ အေျခခံတဲ့ ဒါန၊ ဘာ၀နာေတြကုိ အစုံပါေအာင္ လုပ္ႏုိင္ေအာင္ ႀကိဳးစားသင့္ပါတယ္။ ဒီလုိ ဒါန၊ သီလ၊ ဘာ၀နာ စုံပါေလမွ ႀကဳံလာေလသမွ် ဒုကၡေတြက အမွန္မေသြ အကုန္ခြာေလမွာ ျဖစ္ပါတယ္။
ခြင့္လြတ္ေစခ်င္…
ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ ခြင့္လြတ္ၾကည့္ေစခ်င္ပါတယ္။ ဘာျဖစ္လုိ႔လဲဆုိေတာ့ ခြင့္မလြတ္ႏုိင္ဘဲ ရန္ၿငိဳးဖဲြ႕ၾကရာမွ ျဖစ္ေပၚခဲ့တဲ့ အျပန္အလွန္ အၿငိဳးအေတး အာဃာတ၊ ကလဲ့စားေခ်မႈေတြဟာ သံသရာကုိ ရွည္ၾကာေစၿပီး လြတ္ေျမာက္ရာအမွန္ နိဗၺာန္နဲ႔ ေ၀းေနတတ္လုိ႔ပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ ပုဂၢိဳလ္တစ္ဦးခ်င္းရဲ႕ ကုိယ္ပုိင္လြတ္လပ္ခြင့္အရ ခြင့္မလြတ္ဘဲ ေနလုိ႔ရပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ခြင့္မလြတ္ဘဲ ေနျခင္းရဲ႕ ေနာက္ကြယ္မွာ ျဖစ္ေပၚလာမယ့္ ရလာဘ္ေတြအတြက္ေတာ့ ကုိယ္ကုိယ္တုိင္ပဲ ျပန္ခံရမွာျဖစ္ပါတယ္။ သံသရာအဆုံးသတ္ဖုိ႔ ကုိယ္လုပ္တဲ့ ေကာင္းကံ၊ မေကာင္းကံေတြကုိ အဆုံးသတ္မွ ျဖစ္မွာပါ။ အၿငိဳးအေတးေတြနဲ႔ လုပ္ေနၾကတဲ့ လုပ္ရပ္ေတြကုိ ခြင့္လြတ္သီးခံမႈနဲ႔ အဆုံးသတ္မွပဲ ၿပီးဆုံးၾကမွာပါ။ ကံေတြကုိ ဉာဏ္နဲ႔ျဖတ္မွပဲ သံသရာလည္မႈက ရပ္မွာျဖစ္ပါတယ္။ အဲလုိမွ မဟုတ္ဘဲ ခံလုိက္ရလုိ႔ မေက်နပ္ခ်က္ေတြနဲ႔ ခြင့္မလြတ္ႏုိင္ဘူးဆုိၿပီး အၿငိဳးအေတးေတြထားကာ ျပန္လည္တုံ႔ျပန္ၾကမယ္ ဆုိရင္ေတာ့ ကုိယ့္အတြက္လည္း အတုံ႔အလွည့္ ျပန္ျဖစ္ကာ သံသရာအဆက္ ရွည္ၾကာလ်က္ေနမွာပဲ ျဖစ္ပါတယ္။
အူမ,ေတာင့္ေရး ဦးစားမေပးသင့္…
“အူမ,ေတာင့္မွ သီလေစာင့္”ဆုိတဲ့ စကားပုံကုိ အေၾကာင္းျပၿပီး အူမ,ေတာင့္ေရး ဦးစားေပးေနသူေတြ ရွိပါတယ္။ ဘုရားရွင္ကေတာ့ “သီလမလုံၿခဳံဘဲ ႏွစ္ေပါင္းတစ္ရာေက်ာ္ အသက္ရွင္ၿပီး ေနရတာထက္ သီလလုံၿခဳံၿပီး တစ္ေန႔တစ္ရက္ တစ္မနက္မွ် အသက္ရွင္၍ ေနရတာက ပုိျမတ္ေၾကာင္း…” မိန္႔ေတာ္မူပါတယ္။ ဘုရားရွင္အလုိအရ အူမ,ေတာင့္ေအာင္ ႀကိဳးစားရင္း အူမ, ေတာင္လာတဲ့အတြက္ အသက္ေတြ ရာေထာင္မက ရွည္ေနေပမယ့္ သီလမလုံၿခဳံရင္ အဲဒီပုဂၢိဳလ္ရဲ႕ အသက္ရွင္ေနမႈဟာ အႏွစ္မရွိတဲ့ အသက္ရွင္ေနမႈပဲ ျဖစ္ၿပီး အူမ,မေတာင့္လုိ႔ အသက္မရွည္ေပမယ့္ သီလလုံၿခဳံၿပီး ေနသြားရမယ္ဆုိရင္ အဲဒီေနရတဲ့ အခိုက္ဟာ အႏွစ္ရွိတဲ့အခုိက္၊ တန္ဘုိးရွိတဲ့အခုိက္လုိ႔ နားလည္သေဘာ ေပါက္ႏုိင္ပါတယ္။ အက်င့္သီလလုံၿခဳံေရးဟာ အဓိကျဖစ္ၿပီး စား၀တ္ေနေရးဟာ တဒဂၤအခုိက္အတန္႔မွ်သာ ျဖစ္ပါတယ္။ သီလနဲ႔ယွဥ္လာရင္ အသက္ပင္ စြန္႔လြတ္တဲ့အထိ ထိန္းသိမ္းသင့္ပါတယ္။ ေသခ်ာေတြးၾကည့္ရင္ သံသရာအဆက္ဆက္၊ ငတ္ခဲ့တာေတြ မ်ားခဲ့သလုိ အႀကိမ္ႀကိမ္ ေသခဲ့ေပါင္းလည္း မ်ားခဲ့ပါၿပီ။ အူမ,မေတာင့္လုိ႔ ေသမယ္ဆုိရင္လည္း အႀကိမ္ႀကိမ္ ေသခဲ့ဖူးၿပီးသား ျဖစ္တဲ့အတြက္ ဒီတစ္ဘ၀ ထပ္ေသလည္း မထူးပါဘူးလုိ႔ေတာင္ ဆုိႏုိင္ပါတယ္။ သီလမလုံဘဲ သီလေသရင္ေတာ့ အူမ,မေတာင့္လုိ႔ ဒီဘ၀မွာ ေသရတာထက္ အဆေပါင္းေျမာက္မ်ားစြာ မေကာင္းတဲ့အက်ိဳးေတြနဲ႔ ပုိလုိ႔ေတာင္ အူမ,မေတာင့္ ျဖစ္ႏုိင္ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ သီလကုိ ဦးစားေပးၾကဖုိ႔ ဆုံးမေတာ္မူျခင္း ျဖစ္ပါတယ္။
တကယ့္ရွက္စရာ…
ေလာကမွာ အရွက္လဲြေနတဲ့သူေတြ ေတာ္ေတာ္မ်ားပါတယ္။ ရွက္စရာ မဟုတ္တဲ့အရာေတြမွာ ရွက္ေနၿပီး ရွက္ရမယ့္အရာေတြက်ေတာ့ မရွက္ဘဲ ျဖစ္ေနတတ္တာေတြ အမ်ားႀကီး ရွိပါတယ္။ ေလာကီနယ္ပယ္မွာ ရွိေနၾကတဲ့ ႐ုပ္ပုိင္းဆုိင္ရာ ျပည့္စုံမႈ၊ မျပည့္စုံမႈ၊ ပညာတတ္မႈ၊ မတတ္မႈ၊ ဂုဏ္ရွိမႈ မရွိမႈေတြဟာ တကယ္ေတာ့ ရွက္စရာေတြ မဟုတ္ဘဲ ကုိယ္က်င့္တရားေတြ ပ်က္စီးတာ၊ ေလာက၀တ္ေတြ ေဖာက္ပ်က္တာ၊ ဓမၼ၀တ္ေတြ ခၽြတ္ယြင္းတာ စတာေတြကသာ တကယ့္ရွက္စရာေတြပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ ပုိၿပီး ရွက္စရာေကာင္းတာက ကုိယ္အမွားလုပ္မိတာကုိ မသိဘဲ အမွားကုိ အမွန္လုိ႔ ထင္ၿပီး ဘယ္သူဘာေျပာေျပာ ကုိယ္ကအမွန္ဆုိတဲ့ တစ္ယူသန္ အစဲြနဲ႔ ဇြတ္အတင္း မဟုတ္တာကုိ ကုိင္စဲြထားတဲ့ အခ်က္ပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ ရွက္တတ္မယ္ဆုိရင္ ကုိယ့္ကုိယ္ကုိ ျပန္ၿပီး ရွက္သင့္ပါတယ္။ ကုိယ္လုပ္တာ ကုိယ္အသိဆုံး ျဖစ္တဲ့အတြက္ ကုိယ္မေကာင္းတာ လုပ္တဲ့အခါလည္း ဘယ္သူမွ မသိဘူးဆုိေပမယ့္ ေသခ်ာေတြးၾကည့္ရင္ ကုိယ္ကိုယ္တုိင္က သိေနတာျဖစ္လုိ႔ ကုိယ့္ကုိယ္ကုိ ျပန္ရွက္ေနရမယ့္ အျဖစ္ပါ။
မန္းေတာင္ရိပ္ခုိ..
အသက္ေလးရယ္ ရွည္ေစလုိ မန္းေတာင္ရိပ္ကုိခုိ ဆုိတဲ့ စကားကုိ နားလည္မႈအမွားနဲ႔ အသက္ရွည္ခ်င္ရင္ မႏၲေလးေတာင္ရိပ္ကုိ သြားေရာက္ၿပီး ခုိခုိင္းတယ္လုိ႔ မထင္ပါနဲ႔။ ဒီမွာေျပာတဲ့ မန္းေတာင္ရိပ္ဆုိတာ မႏၲေလးေတာင္ရဲ႕ အရိပ္ကုိ ဆုိလုိတာ မဟုတ္ပါဘူး။ မန္းဆုိတဲ့ ငါးပါးသီလ၊ ေတာင္ဆုိတဲ့ သူေတာ္ေကာင္းတရား ခုႏွစ္ပါးနဲ႔ ရိပ္ဆုိတဲ့ သတိပ႒ာန္တရား ေလးပါးေတြကုိ ဆုိလုိတာျဖစ္ပါတယ္။ ဒီတရားေတြကုိ လုိက္နာက်င့္သုံးၿပီး ဒီတရားအရိပ္မွာ ခိုလုံေစတာကုိ ေျပာတာပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ အမွန္ေတာ့ ဘယ္ေနရာမွာပဲ ေနေန၊ ဘယ္လုိအေျခအေနမ်ိဳးမွာပဲ ျဖစ္ျဖစ္ ဒီမန္းေတာင္ရိပ္ဆုိတဲ့ တရားေတြနဲ႔သာ ေနႏုိင္မယ္ဆုိရင္ေတာ့ တကယ့္ကုိ အသက္ရွည္ၿပီး အခက္ေ၀ကာ ရမၼက္ေျပမယ့္ မန္းေတာင္ရိပ္ႀကီးမွာ ေနေနတာပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ တကယ့္ခုိရမယ့္ မန္းေတာင္ရိပ္ေတြျဖစ္တဲ့ သီလတရား၊ သူေတာ္ေကာင္းတရားနဲ႔ သတိပ႒ာန္တရားေတြကုိသာ ခုိႏုိင္ေအာင္ ႀကိဳးစားၾကပါလုိ႔ ဆုိျခင္းျဖစ္ပါတယ္။
ရွက္တတ္မယ္ဆုိရင္…
အရက္မေသာက္တဲ့ သူေတြက အရက္ေသာက္တာ တစ္ခုေလာက္ကုိပဲ ရွက္စရာလုိ႔ ထင္တတ္ၾကပါတယ္။ တကယ္ေတာ့ ရွက္တတ္မယ္ဆုိရင္ အရက္ေသာက္တာမွ မဟုတ္ပါဘူး။ မေကာင္းမႈမွန္သမွ် ရွက္ရမယ့္ အရာေတြပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ သူ႔မ်ားအသက္သတ္တာ၊ သူမ်ားပစၥည္းခုိးတာ၊ သူမ်ားသားမယား ျပစ္မွားတာ၊ အိမ္ေေထာင္ေရးေဖာက္ျပန္တာ၊ လိမ္ညာေျပာဆုိတာ စတာေတြဟာလည္း ရွက္ရမယ့္ အရာေတြပါပဲ။ ဒါတင္ပဲလားဆုိေတာ့ မဟုတ္ေသးပါဘူး။ လူတစ္ဦးနဲ႔ တစ္ဦးအဆင္မေျပျဖစ္ေအာင္ ဂုံးတုိက္တာ၊ ယုတ္မာ႐ုိင္းစုိင္းၿပီး ၾကမ္းတမ္းတဲ့ စကားကုိေျပာဆုိတာ၊ သူ႔အတြက္လည္း အက်ိဳးမရွိ ကုိယ့္အတြက္လည္း အက်ိဳးမရွိတဲ့ စကားမ်ိဳးကုိ ေျပာဆုိတာ စတာေတြကလည္း ရွက္စရာေတြပါပဲ။ ၿပီးေတာ့ သူတပါးအေပၚ အဘိဇၥ်ာပြားတာ၊ သူတပါးစည္းစိမ္ ဥစၥာ ပ်က္စီးရာ ပ်က္စီးေၾကာင္း ႀကံစည္တာ၊ အယူ၀ါဒ လဲြမွားတာေတြဟာလည္း ရွက္စရာေတြထဲမွာ ပါေနပါတယ္။ ဒီလုိ မေကာင္းတဲ့ အလုပ္ေတြနဲ႔ ေပ်ာ္ေမြ႕ေနတာေတြကမွ တကယ့္ရွက္စရာေတြ ျဖစ္ေနတာပါ။ ဒါေၾကာင့္ ကုိယ္တကယ္ ရွက္ရမယ့္ အရာေတြမွာ မရွက္ဘဲ မရွက္ရမယ့္ အရာေတြမွာ ရွက္ေနတတ္တဲ့ အရွက္လဲြေနသူေတြ အေနနဲ႔ လဲြေနတာေတြကုိ အခ်ိန္မီ အသိ၀င္ကာ ရွက္သင့္တာေတြကုိ ရွက္ၿပီးေရွာင္ရွားႏုိင္ေအာင္ ႀကိဳးစားဖုိ႔ လုိတယ္လုိ႔ ဆုိျခင္း ျဖစ္ပါတယ္။
ေရလုိက္လဲြေနျခင္း…
အရက္ဆုိတာ ေသာက္ခါစကေတာ့ ကုိယ္က သူ႔ကုိေသာက္တာပါပဲ။ ေနာက္ေတာ့ သူက ကုိယ့္ကုိ ျပန္ေသာက္လာပါတယ္။ သူ႔ကုိ မေသာက္ရရင္ မေနႏုိင္ေအာင္ကုိ သူက ခ်ည္ေႏွာင္လာပါတယ္။ ဘယ္ေလာက္ထိ ခ်ည္ေႏွာင္လာလဲဆုိရင္ ဘာမွမသိတဲ့ အထိကုိ ခ်ည္ေႏွာင္လာတာပါ။ အရက္က ကုိယ့္ကုိ ေသာက္ေနတာကုိ ေသာက္မွန္းမသိေတာ့ တစ္လဲြဆံပင္ေကာင္းၿပီး အေကာင္းကုိ မေကာင္းထင္၊ မေကာင္းကုိ အေကာင္းထင္ကာ ေရလုိက္လဲြကုန္တာ ျဖစ္ပါတယ္။ အရက္ေသာက္မွ လူရာ၀င္တယ္၊ မိတ္ေဆြအေပါင္းအသင္း ေပါတယ္၊ ေခတ္မွီတယ္ဆုိတဲ့ အေတြးေတြနဲ႔ အလုိက္လဲြေနၾကတာ ျဖစ္ပါတယ္။ တစ္လဲြအေတြးေတြနဲ႔ ကုိယ့္ကုိယ္ကုိ “ေသာက္ေသာက္စားစား၊ လူ႔မင္းသား”လုိ႔ ထင္ေနၾကတာ ျဖစ္ပါတယ္။ ပုိက္ဆံရွိတုန္း၊ အလုပ္ရွိတုန္း၊ သန္တုန္းျမန္တုန္း၊ မေသခင္တုန္းေတာ့ လူ႔မင္းသားလုိ႔ ထင္ခ်င္ထင္ၾကမွာေပ့ါ။ အဲ… ပုိက္ဆံလည္းမရွိ၊ အလုပ္လည္းမရွိ၊ ကုသုိလ္လည္းမရွိ၊ သီလလည္း မရွိရင္ေတာ့ ကုိယ့္စကားနဲ႔ကုိ လူ႔ငႏြားျပန္ျဖစ္တတ္တယ္ ဆုိတာေတာ့ သတိျပဳၾကဖုိ႔ လုိပါတယ္။
အစမလုပ္မိပါေစနဲ႔…
မေကာင္းတဲ့အလုပ္ဆုိတာ လုပ္ပါမ်ားရင္ အဲဒီမေကာင္းမႈကုိ မေကာင္းမႈလုိ႔ မျမင္ေတာ့ဘဲ ေန႔စဥ္ပုံမွန္ လုပ္ေနက် အလုပ္တစ္ခုလုိထင္ၿပီး ေပ်ာ္ေပ်ာ္ပါးပါး လုပ္ေနမိတတ္ပါတယ္။ အေသးအဖဲြ မေကာင္းမႈေလးဆုိေပမယ့္ လုပ္ပါမ်ားရင္ ႀကီးလာတတ္ပါတယ္။ လုပ္ေနက် ျဖစ္သြားရင္လည္း အကုသုိလ္လုိ႔ မထင္တတ္ျပန္ပါဘူး။ ငါးေတြခုတ္ထစ္ၿပီး ေရာင္းေနတဲ့ ငါးစိမ္းသယ္ေတြလုိ႔ေပါ့။ ငါးအရွင္ေတြကုိ သတ္ၿပီး ခုတ္ထစ္ပါမ်ားလာေတာ့ အကုသုိလ္လုိ႔ မျမင္ေတာ့ဘဲ ေန႔စဥ္အလုပ္တစ္ခုလုိ ထင္ၿပီး သီးခ်င္းေလးတစ္ေအးေအးနဲ႔ ေပ်ာ္ေပ်ာ္ပါးပါး လုပ္ေနမိေတာ့တာပါ။ ဒါေၾကာင့္ မေကာင္းတဲ့အလုပ္ဆုိတာ အေသးအဖဲြေလးက စၿပီး အစမလုပ္မိဖုိ႔ လုိတယ္လုိ႔ ဆုိျခင္းျဖစ္ပါတယ္။
တကယ္သတ္ခ်င္ရင္…
ေလာကႀကီးမွာ ကုိယ့္ကုိယ္ကုိ ျပန္သတ္ေလ့ရွိၾကတဲ့ သူေတြရွိပါတယ္။ ဒါဟာ လဲြမွားတဲ့ လမ္းစဥ္ျဖစ္ပါတယ္။ တကယ္သတ္သင့္တဲ့ ကုိယ္တြင္းကိေလသာေတြကုိ မသတ္ဘဲ ႐ုပ္တရားျဖစ္တဲ့ ဒီခႏၶာကုိယ္ႀကီးကုိ သတ္ေနလုိ႔ကေတာ့ အေလ့က်ေပါက္တဲ့ မ်က္ပင္ေတြလုိ သတ္ေလရွင္ေလ၊ ျဖတ္ေလတက္ေလပဲ ျဖစ္ေနမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ အမွန္တကယ္ ဒုကၡေတြကုိ ၿငီးေငြ႕လုိ႔ ဒုကၡၿငိမ္းရာ ေရာက္ေအာင္ သတ္ခ်င္တယ္ဆုိရင္ေတာ့ ခႏၶာကုိယ္ ရုပ္တရားေတြကုိ သတ္ေနလုိ႔ မရပါဘူး။ ကုိယ့္ရဲ႕ကုိယ္တြင္းမွာ ျဖစ္ေပၚေနတဲ့ ေလာဘ၊ ေဒါသ၊ ေမာဟစတဲ့ ကိေလသာတရားမ်ားကုိ သတ္မွတကယ့္ ဒုကၡၿငိမ္းမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ အျပင္ပုိင္း႐ုပ္တရားေတြကုိ သတ္ဖုိ႔လြယ္ေပမယ့္ အတြင္းကိေလသာ တရားမ်ားကုိေတာ့ သတ္ဖုိ႔ခက္လွပါတယ္။ ဒီအတြင္း ကိေလသာေတြကုိ သတ္ဖုိ႔အတြက္ကေတာ့ ဉာဏ္လက္နက္တစ္ခုနဲ႔ပဲ သတ္ႏုိင္ပါလိမ့္မယ္။ ၀ိပႆနာအားထုတ္လုိ႔ ျဖစ္ေပၚလာတဲ့ ဉာဏ္လက္နက္ တစ္ခုတည္းနဲဲ႔ပဲ ဒီအတြင္း ကိေလသာေတြကုိ အျမစ္ျပတ္ ေခ်မႈန္းသတ္ျဖတ္ႏုိင္မွာ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ကုိယ့္ကုိယ္ကုိ ျပန္သတ္ၾကရာမွာ ကုိယ့္ရဲ႕႐ုပ္တရားကုိ ျပန္သတ္ဖုိ႔ မဟုတ္ဘဲ အတြင္းမွာရွိတဲ့ ကိေလသာတရားေတြကုိ သတ္ရမွာလုိ႔ ဆုိျခင္းျဖစ္ပါတယ္။
ဒါနေလးနဲ႔ေတာ့…
ျမန္မာဗုဒၶဘာသာ အမ်ားစုဟာ ဒါနလုပ္ရတာကုိ သေဘာက် ေက်နပ္တတ္ၾကပါတယ္။ ဘယ္ေလာက္အထိ ေက်နပ္ၾကသလဲဆုိရင္ ဒါနလုပ္ေနရရင္ အားလုံးၿပီးျပည့္စုံၿပီလုိ႔ ဆုိၾကတဲ့အထိ ေက်နပ္တတ္ၾကပါတယ္။ အဲဒါေကာင္းတာေပါ့။ ဘာေျပာစရာရွိလုိ႔လဲဆုိေတာ့ ဒါနလုပ္တာ မေကာင္းဘူးလုိ႔ ဆုိတာမဟုတ္ပါဘူး။ ေကာင္းပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ အဓိကက်တဲ့ သီလ၊ ကုသုိလ္နဲ႔ ဘာ၀နာကုသုိလ္ေတြကုိ ပုိၿပီး ႀကိဳးစားအားထုတ္သင့္တယ္လုိ႔ ဆုိလုိခ်င္တာ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒါနေတြ ဘယ္ေလာက္ပဲလုပ္လုပ္ သီလမလုံၿခဳံရင္ မေကာင္းတဲ့ဘုံေတြမွာ ျပန္ျဖစ္ႏုိင္သလုိ၊ ဘာ၀နာ မပါျပန္ရင္လည္း လြတ္ေျမာက္မႈနဲ႔ အလွမ္းေ၀းေနျပန္ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ အဓိကက်တဲ့ သီလကုိ လုံေအာင္ထိန္းၿပီး ဒါနေလးနဲ႔ရံကာ ဘာ၀နာပါတဲြလုိက္ၾကဖုိ႔ အထူးသတိေပး တုိက္တြန္းရျခင္း ျဖစ္ပါတယ္။ သီလလုံမွ ဒါနအက်ိဳးေပး ေကာင္းႏုိင္သလုိ သီလလုံမွလည္း ဘာ၀နာဉာဏ္ အျဖစ္ျမန္ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ဒါနလုပ္တာ ေကာင္းေပမယ့္ ဒါနတစ္ခုတည္းေတာ့ မေကာင္းႏုိင္ဘူးလုိ႔ ဆုိျခင္းျဖစ္ပါတယ္။ သီလ၊ ဘာ၀နာပါတြဲၾကဖုိ႔ အသိေပးလုိရင္း ျဖစ္ပါတယ္။
ဒါနသီလဘာ၀နာ စံုပါေလမွ..
သီလလုံရင္ အပါယ္လုံၿပီး ဒါနပါရင္ ခ်မ္းသာလာကာ ဘာ၀နာပြားရင္ တဏွာပါးမွာ ျဖစ္တဲ့အတြက္ သီလကုိ အေျခခံတဲ့ ဒါန၊ ဘာ၀နာေတြကုိ အစုံပါေအာင္ လုပ္ႏုိင္ေအာင္ ႀကိဳးစားသင့္ပါတယ္။ ဒီလုိ ဒါန၊ သီလ၊ ဘာ၀နာ စုံပါေလမွ ႀကဳံလာေလသမွ် ဒုကၡေတြက အမွန္မေသြ အကုန္ခြာေလမွာ ျဖစ္ပါတယ္။
