မည္သူမဆုိ ဘ၀တြင္ အသက္အရြယ္ ႀကီးရင့္လာသည္ႏွင့္အမွ် ျဖတ္သန္းခဲ့သည့္ အေတြ႕အႀကဳံမ်ားသည္လည္း မ်ားျပားလာေနမည္သာ ျဖစ္၏။ ထုိအေတြ႕အႀကဳံမ်ားတြင္ အေကာင္းမ်ားရွိသကဲ့သုိ႔ အဆုိးမ်ားလည္း ရွိတတ္၏။ အမွန္မ်ားရွိသကဲ့သုိ႔ အမွားမ်ားလည္း ရွိတတ္၏။ အေကာင္းႏွင့္ အမွန္ျဖစ္ခဲ့သည့္ အေတြ႕အႀကဳံမ်ားသည္ ေကာင္းေနၿပီးသား ျဖစ္သျဖင့္ အေထြအထူး ေျပာင္းစရာ မရွိေသာ္လည္း အဆုိးမ်ားႏွင့္ အမွားမ်ားကား မေကာင္းသျဖင့္ ေျပာင္းပစ္ရန္လုိအပ္၏။ မမွန္သျဖင့္ ျပင္ရန္လုိအပ္၏။ ထုိအမွားမ်ားသည္ ကုိယ္ထိလက္ေရာက္ လုပ္ခဲ့သည့္ အမွားမ်ား၊ ႏႈတ္ျဖင့္ေျပာဆုိခဲ့သည့္ အမွားမ်ား၊ စိတ္ျဖင့္ ျပစ္မွားခဲ့သည့္ အမွားမ်ားဟူ၍ အမ်ိဳးမ်ိဳးရွိတတ္ရာတြင္ မည္သည့္အမွားမ်ိဳးပင္ ျဖစ္ေစ အခ်ိန္မီ သတိ၀င္၍ ျပဳျပင္ႏုိင္လွ်င္ အမွန္ျဖစ္လာၿပီး အေကာင္းအျဖစ္ ေျပာင္းသြားမည္သာ ျဖစ္၏။ အမ်က္ေျပ၍ အခက္ေ၀မည္သာ ျဖစ္၏။ အေရးႀကီးသည္မွာ အခ်ိန္မေႏွာင္းခင္ ေျပာင္းျပင္ႏုိင္မႈသည္သာ အဓိကျဖစ္၏။
မွန္၏။ ဘ၀တြင္ မည္သူမဆုိ တစ္ခါတစ္ရံ သတိလက္လြတ္ လုပ္လုိက္မိသည့္ လုပ္ရပ္မ်ား ရွိတတ္၏။ သတိလက္လြတ္ ေျပာလုိက္မိသည္မ်ား၊ အေၾကာင္းအရင္း အစစ္အမွန္ကုိ မသိဘဲ မိမိစိတ္အထင္ျဖင့္ ျပစ္မွားမိတတ္သည္မ်ားလည္း ရွိတတ္၏။ သတိလက္လြတ္ လုပ္လုိက္မိတတ္ေသာ္လည္း ေစတနာပါသြားသည့္ အခါ ထုိလုပ္ရပ္မ်ားသည္ တစ္ဖန္အက်ိဳး ျပန္ထင္လာတတ္၏။ ပုထုဇင္မ်ား ျဖစ္ေန၍လည္း တစ္ခါတစ္ရံ ပုထုဇင္တုိ႔ သေဘာသဘာ၀အတုိင္း စိတ္ထင္သည့္အတုိင္း ျပဳလုပ္ေျပာဆုိႀကံစည္မိတတ္၏။ တစ္စုံတစ္ေယာက္ကုိ အေၾကာင္းျပဳ၍ေသာ္ လည္းေကာင္း၊ တစ္စုံတစ္ခုကုိ အေၾကာင္းျပဳ၍ေသာ္ လည္းေကာင္း အျပဳမွား၊ အေျပာမွား၊ အႀကံအစည္မွားမ်ား ျဖစ္ေပၚတတ္၏။ ျပဳလုပ္သူ မိမိသည္ ဘာမွ်မသိလုိက္ေသာ္လည္း မိမိလုပ္ခဲ့သည့္ အလုပ္၏ အက်ိဳးရလာဘ္က တန္ျပန္အက်ိဳး ေပးမႈကုိ ျဖစ္ေပၚေစတတ္၏။ ထုိ႔ေၾကာင့္ မည္သည့္အခ်ိန္၊ မည္သည့္ေနရာ၊ မည္သူႏွင့္မဆုိ တဒဂၤပဲျဖစ္ျဖစ္ အတူတကြ ရွိေနၾကသည့္ အခုိက္တြင္ မသိႏုိင္သည့္ လုပ္ရပ္မ်ားေၾကာင့္ တစ္ဦးအေပၚတစ္ဦး သတိလက္လြတ္ ျပဳမူေျပာဆုိႀကံစည္မႈမ်ား ရွိႏုိင္ၾကသျဖင့္ အကယ္၍ အျပစ္တစ္စုံတစ္ရာ ရွိခဲ့ပါက ေက်ပါေစေၾကာင္း ၀န္ခံေတာင္းပန္မႈမ်ား၊ ခြင့္လြတ္သီးခံမႈမ်ားႏွင့္ သံသရာအစဥ္အဆက္ ပါမသြားရန္ ႀကိဳးစားအားထုတ္သင့္ေၾကာင္း တုိက္တြန္းၾကျခင္း ျဖစ္၏။
မိမိ၏ မေကာင္းမႈ လုပ္ရပ္မ်ားသည္ ကာယကံေျမာက္ က်ဴးလြန္မိသည္အထိ ေရာက္မသြားေသးပါက ယခုဘ၀မွာပင္ တစ္ဦးအေပၚတစ္ဦး ၀န္ခ်ေတာင္းပန္မႈမ်ား ျပဳလုပ္ၾကျခင္းျဖင့္ အျပစ္မ်ား ေျပၿငိမ္းသြားကာ ေကာင္းက်ိဳးမ်ားကုိ ျဖစ္ႏုိင္ေပ၏။ မိမိသည္ ပုထုဇင္ျဖစ္သျဖင့္ တစ္စုံတစ္ေယာက္အေပၚတြင္ အလုံးစုံ ျပည့္စုံစြာ မသိႏုိင္တတ္ေပ။ မသိႏုိင္သျဖင့္လည္း မိမိစိတ္ႏွင့္ အခန္႔မသင့္သည့္အခါ မိမိမအလုိအတုိင္း မျဖစ္သည့္ အခါမ်ိဳးတြင္ အနည္းဆုံး ႏႈတ္ျဖင့္ေသာ္လည္းေကာင္း၊ စိတ္ျဖင့္ေသာ္လည္းေကာင္း အျပစ္ျဖစ္ဖြယ္ အေျပာအဆုိ ႀကံစည္မႈမ်ား ျပဳလုပ္တတ္ေပ၏။ အကယ္ ထုိတစ္စုံတစ္ေယာက္သည္ မိမိထက္ အက်င့္သီလျပည့္စုံသူ ျဖစ္ခဲ့ပါက မိမိေျပာဆုိႀကံစည္မႈမ်ားသည္ အျပစ္တစ္စုံတစ္ရာ ျဖစ္ေပၚတတ္ေပ၏။ တစ္ဘက္သူက မသိႏုိင္ေသာ္လည္း မိမိလုပ္ရပ္ကုိ မိမိက သိႏုိင္သျဖင့္ တန္ျပန္သက္ေရာက္မႈလည္း မိမိထံသုိ႔သာ ေရာက္လာတတ္ေပ၏။ ထုိ႔ေၾကာင့္ မည္သုိ႔ပင္ျဖစ္ေစ တစ္စုံတစ္ေယာက္ အေပၚတြင္ အျပစ္ရွိက ခြင့္လြတ္ၾကရန္ ေတာင္းပန္သမႈ ျပဳၾကသင့္ေၾကာင္း ဆုိျခင္းျဖစ္ပါ၏။
ဗုဒၶလက္ထပ္က ေသာေရယ် အမည္ရသည့္ သာ၀တၳိျပည္သား သူေ႒းသား တစ္ေယာက္ရွိ၏။ တစ္ေန႔ ထုိသူေ႒းသားသည္ အေပါင္းအသင္း သူငယ္ခ်င္းမ်ားႏွင့္အတူ ေရကစားရန္ ေရခ်ိဳးဆိပ္သုိ႔ ထြက္လာခဲ့၏။ ထုိအခ်ိန္သည္ အရွင္မဟာကစၥည္း မေထရ္သည္လည္း ၿမိဳ႕တြင္းသုိ႔ ဆြမ္းခံ၀င္ရန္ ေရခ်ိဳးဆိပ္တြင္ ေရသပၸါယ္ေတာ္မူေနသည့္ အခ်ိန္ျဖစ္၏။ ေသာေရယ် သူေ႒းသားသည္ ေရးခ်ိဳးဆိပ္သုိ႔ ေရာက္သည့္အခါ ေရးခ်ိဳးေနသည့္ အရွင္မဟာကစၥည္း မေထရ္ကုိ ျမင္ၿပီး မေထရ္၏ ေရႊအဆင္းကဲ့သုိ႔ ၀င္း၀ါေနသည့္ အသားအေရကုိ ၾကည့္ကာ “ဤမေထရသည္ ငါ့ဇနီးျဖစ္မူကား ေကာင္းေလစြ၊ ငါ့ဇနီး၏ အသားအေရ အဆင္းသည္ ဤမေထရ္ကဲ့သုိ႔ ျဖစ္ပါမူကား ေကာင္းေလစြ…” ဟု ႀကံစည္မိေလ၏။ ထုိသုိ႔ ႀကံစည္သည့္အခုိက္မွာပင္ ေသာေရယ်သူေ႒းသားသည္ ေယာက္်ားအသြင္ေပ်ာက္ကာ မိန္းမအသြင္ျဖင့္ ကုိယ္လက္အဂၤါမ်ား အကုန္ေျပာင္းသြားေလေတာ့၏။ မိန္းမတစ္ျဖစ္လဲ ေသာေရယ်သူေ႒းသားသည္ အသြင္ေျပာင္းသြားသည့္ မိမိကုိယ္ကုိၾကည့္ကာ အလြန္ရွက္လွသျဖင့္ သာ၀တၳိျပည္မွ ထြက္ေျပးသြားကာ ေနာက္ဆုံးတြင္ ကုန္သည္မ်ားႏွင့္အတူ တကၠသုိလ္ျပည္သုိ႔ ေရာက္သြားေလ၏။ ထုိတကၠသုိလ္ျပည္မွာပင္ သူေ႒းသားတစ္ေယာက္ႏွင့္ ေပါင္းဖက္မိကာ ကေလးႏွစ္ေယာက္ပင္ ရခဲ့ေလေတာ့၏။ သာ၀တၱိျပည္တြင္လည္း သူေ႒းသားဘ၀ျဖင့္ အိမ္ေထာင္က်ကာ ကေလးမ်ား ရရွိခဲ့ေသး၏။ ယခုတစ္ဖန္ မိန္းမဘ၀ျဖင့္ ကေလးႏွစ္ေယာက္ ထပ္ရျပန္၏။ တစ္ဘ၀တည္း၌ပင္ ေယာက္်ားဘ၀၊ မိန္းမဘ၀ျဖင့္ သားသမီးမ်ား ရရွိခဲ့သည့္ ေသာေရယ်၏ ဘ၀သည္ လက္ေတြ႕ဆန္သည့္ ကံအက်ိဳးေပးသေဘာကုိ ထင္ဟပ္ေစေလ၏။
တစ္ေန႔တြင္ သာ၀တၳိျပည္မွ ေသာေရယ်၏ သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္သည္ တကၠသုိလ္ျပည္သုိ႔ ေရာက္လာခဲ့၏။ ထုိသူငယ္ခ်င္းကုိ ျမင္သည့္အခါ မိန္းမတစ္ျဖစ္လဲ ေသာေရယ်သည္ ေကာင္းစြာမွတ္မိၿပီး ထုိသူငယ္ခ်င္းႏွင့္ ေတြ႕ဆုံကာ သူ၏ ျဖစ္ေၾကာင္းကုန္စင္ကုိ ေျပာျပေလ၏။ ေသာေရယ်၏ သူငယ္ခ်င္းသည္ အျဖစ္အပ်က္အားလုံးကုိ သိရၿပီး “ယခုအခါ အရွင္မဟာကစၥည္း မေထရ္သည္လည္း တကၠသုိလ္ျပည္ကုိပင္ အမွီျပဳ၍ သီတင္းသုံး ေနေတာ္မူေၾကာင္း၊ ေသာေရယ်အေနျဖင့္ အရွင္မဟာကစၥည္းမေထရ္ထံ သြားေရာက္ကာ အျပစ္ကုိ ၀န္ခ်ေတာင္းပန္သင့္ေၾကာင္း…” စသျဖင့္ အႀကံျပဳလုိက္၏။ ေသာေရယ်လည္း သူငယ္ခ်င္း အႀကံျပဳသည့္အတုိင္း အရွင္မဟာကစၥည္းမေထရ္ထံ သြားေရာက္ကာ မိမိျပစ္မွားခ့ဲသည့္ အျပစ္ကုိ ခြင့္လြတ္ရန္ ၀န္ခ်ေတာင္းပန္လုိက္သျဖင့္ မိန္းမအသြင္မွ မူလသူေ႒းသား အသြင္သုိ႔ ျပန္ေရာက္သြားခဲ့၏။ ေသာေရယ်သည္ မိမိ၏ ဘ၀ျဖစ္သန္းမႈ၊ မိမိ၏ ျပစ္မွားမႈေၾကာင့္ ျဖစ္ေပၚခဲ့သည့္ ကံတရား၏ တန္ျပန္အက်ိဳးသက္ေရာက္မႈ စသည္မ်ားကုိ ေကာင္းစြာသေဘာေပါက္ သိျမင္ၿပီး ေနာက္ဆုံးတြင္ အရွင္မဟာကစၥည္းမေထရ္ထံတြင္ ရဟန္းအျဖစ္ျဖင့္ သာသနာ့ေဘာင္သုိ႔ ၀င္ေရာက္ခဲ့ေလ၏။ ရဟန္းဘ၀ျဖင့္ ရဟန္းတရားကုိ ႀကိဳးစားအားထုတ္ကာ ကိေလသာကုန္ခမ္းၿပီး ရဟႏၲာအျဖစ္သုိ႔ ေရာက္ရွိသြားခဲ့ေလေတာ့၏။ ဤကား သီလသမာဓိပညာ ျမင့္မားသည့္ သူမ်ားအေပၚတြင္ ကာယကံေျမာက္၊ ၀စီကံေျမာက္ျပစ္မွားျခင္းမ်ိဳး မဟုတ္ဘဲ မေနာကံမွ်ျဖင့္ ျပစ္မွားမိခဲ့သည့္ အမွားတစ္ခု၏ တန္ျပန္သက္ေရာက္မႈကုိ ခံခဲ့ရသည့္ ေသာေရယ် သူေ႒းသား၏ လက္ေတြ႕ဘ၀အေၾကာင္း တစ္ေစ့တစ္ေစာင္းပင္ ျဖစ္ပါ၏။
အထက္ပါ ေသာေရယ်မေထရ္ တစ္ျဖစ္လဲ ေသာေရယ်သူေ႒းသားအေၾကာင္း အျဖစ္အပ်က္ကုိ ၾကည့္ပါက အမွားလုပ္ခဲ့သည့္ ကံတရား၏ တန္ျပန္သက္ေရာက္မႈ သေဘာကုိ ေကာင္းစြာသိျမင္ႏုိင္ေပ၏။ ႐ုတ္တရက္ ျပစ္မွားခဲ့သည့္ အျပစ္၏ အက်ိဳးသက္ေရာက္မႈသည္ ႀကီးမားၿပီး ရွည္ၾကာလွသည္ကုိ သတိျပဳႏုိင္မည္ျဖစ္၏။ မေကာင္းမႈ အကုသုိလ္အျပစ္သည္ ဘာမွ်မျဖစ္ေလာက္ပါဘူး၊ အေသးအဖဲြေလးပါဟု ေတြးကာ အထင္ေသးၿပီး လုပ္မိတတ္ေပမယ့္ ေပးဆပ္ရသည့္အခါ အျပစ္ႀကီးမားၿပီး့ အခ်ိန္ၾကာလွသည္ကုိ နားလည္ႏုိင္ေပ၏။ ထုိ႔သုိ႔ ဆုိးက်ိဳးႀကီးမ်ားကုိ ျဖစ္ေစႏုိင္သျဖင့္ ပညာရွိမ်ားက မည္သုိ႔ေသာ မေကာင္းမႈ ဒုစု႐ုိက္မ်ိဳးကုိမွ် မျပဳလုပ္မိၾကရန္ သတိေပးေတာ္မူၾကျခင္း ျဖစ္၏။ အကယ္၍ ႐ုပ္တရက္ လုပ္ခဲ့မိသည့္ ကာယကံမႈ၊ ၀စီကံမႈ၊ မေနာကံမႈမ်ား ရွိလွ်င္လည္း အခ်ိန္မီ အသိ၀င္ကာ ျပဳျပင္ႏုိင္သမွ် ျပဳျပင္ၾက၍ ေတာင္းပန္ျခင္း၊ ခြင့္လြတ္ျခင္းမ်ားျဖင့္ သံသရာရွည္ၾကာမည့္ အျပစ္မ်ားကုိ ျဖတ္ေတာက္ၾကရန္ တုိက္တြန္းေတာ္မူၾကျခင္း ျဖစ္၏။
ျမတ္စြာဘုရားရွင္၏ သာသနာေတာ္တြင္လည္း ဘုရားရွင္သည္ ရဟန္းေတာ္မ်ား အခ်င္းခ်င္း အကယ္၍ အျပစ္မ်ား ရွိခဲ့လွ်င္ ရွိခဲ့သည့္ အျပစ္မ်ားကုိ ၀န္ခံျခင္း၊ ေတာင္းပန္ျခင္းမ်ား ျပဳလုပ္ေစသည့္အျပင္ အျပစ္ျမင္ကလည္း ေျပာဆုိဆုံးမရန္ အခ်င္းခ်င္း ဖိတ္ၾကားၾကဖုိ႔ တုိက္တြန္းေတာ္မူျခင္း ျဖစ္၏။ ထုိ႔ေၾကာင့္လည္း ၀ါတြင္းကာလၿပီးဆုံး၍ ၀ါကၽြတ္ၾကသည့္အခါ ရဟန္းေတာ္မ်ားအခ်င္းခ်င္း သိမ္အတြင္း စု႐ုန္းကာ အျပစ္မ်ား၀န္ခ်ေတာင္းပန္ ဖိတ္ၾကားျခင္း အေလ့ကုိ ေထရ၀ါဒ ရဟန္းေတာ္မ်ား အေနျဖင့္ ယေန႔တုိင္ေအာင္ လုပ္ေဆာင္ေနၾကျခင္း ျဖစ္၏။ ရဟန္းေတာ္မ်ား ၀ါကၽြတ္ၿပီး သီတင္းကၽြတ္လျပည့္ေန႔တြင္ ျပဳလုပ္ေလ့ရွိၾကသည့္ ပ၀ါရဏာပဲြသည္ ထုိဓေလ့ကုိ လက္ေတြ႕အေကာင္အထည္ ေဖာ္ေပးေနသည့္ပဲြပင္ ျဖစ္ပါ၏။ ထုိ႔ေၾကာင့္ ဘုရားရွင္ မိန္႔ေတာ္မူသည့္အတုိင္း ေနရသည့္အခုိက္တြင္ တစ္ဦးႏွင့္တစ္ဦး အမ်က္ေျပ၍ အခက္ေ၀ေစရန္ ၀န္ခ်ေတာင္းပန္ျခင္း၊ ခြင့္လြတ္သီးခံျခင္းမ်ားျဖင့္ သံသရာအဆက္ တုိေစရန္ ႀကိဳးစားၾကဖုိ႔ သတိေပးေတာ္မူျခင္း ျဖစ္ပါ၏။
ဆုိလုိသည္မွာ အလုပ္တစ္ခု၏ အက်ိဳးသက္ေရာက္မႈသည္ ျပဳလုပ္သူ၏ ေစတနာသုိ႔လုိက္ကာ အက်ိဳးအျပစ္ အႀကီးအေသး ကဲြျပားႏုိင္သျဖင့္ မည္သုိ႔ပင္ျဖစ္ေစ ခဏတာ ေတြ႕ႀကဳံဆုံၾက ေပါင္းေဖာ္ၾကသည့္ အခုိက္တြင္ တစ္ဦးႏွင့္တစ္ဦး အျပစ္မျဖစ္ေစရန္ ေတာင္းပန္သူကလည္း ေစတနာအရင္းခံျဖင့္ ေတာင္းပန္ၿပီး ခြင့္လြတ္သူကလည္း ေမတၱာအျပည့္ျဖင့္ ခြင့္လြတ္ၾကရန္ ျဖစ္ပါ၏။ သံသရာတြင္ က်င္လည္ခဲ့ရသည့္ ဘ၀ေပါင္းမ်ားစြာတြင္ အမ်ိဳးမေတာ္စပ္ဖူးသူ မရွိႏုိင္သျဖင့္ ယခုဘ၀ ေတြ႕ဆုံၾကသည့္ အခုိက္တြင္လည္း မိမိတုိ႔၏ အမ်ိဳးမ်ားကုိ ျပန္ေတြ႕ၾကရသည္ဟု သေဘာထားကာ မွားခဲ့သည့္သူကလည္း အမွားမ်ားကုိ ၀န္ခ်ေတာင္းပန္ၿပီး အေတာင္းပန္ခံရသူကလည္း ခြင့္လြတ္သီးခံျခင္းျဖင့္ ေမတၱာ ထားႏိုင္ရန္ ႀကိဳးစားရမည္သာ ျဖစ္ပါ၏။ အမွားမလုပ္မိလွ်င္ အေကာင္းဆုံး ျဖစ္ေသာ္လည္း မွားမိလာၿပီဆုိလွ်င္ကား အျပစ္ေက်ရန္ အလြတ္တကူ ၀န္ခ်ေတာင္းပန္ျခင္းကုိလည္း ျပဳလုပ္သင့္ေပ၏။ သုိ႔မွသာ အျပစ္ရွိသူလည္း အျပစ္ေက်၍ ခံရသူလည္း အမ်က္ေျပမည္ ျဖစ္ပါ၏။
အခ်ဳပ္အားျဖင့္ အကုသုိလ္အျပစ္ျဖစ္ရန္ အလြယ္လြယ္လွသည့္ ယေန႔ေခတ္တြင္ ကာယကံ၊ ၀စီကံ၊ မေနကံတုိ႔ကုိ အေၾကာင္းျပဳ၍ မေကာင္းမႈမ်ား ျဖစ္ေပၚႏုိင္သျဖင့္ ျဖစ္ေပၚလာသည့္ အျပစ္မ်ား အမ်က္ေျပ၍ အခက္ေ၀ေစရန္၊ အျဖစ္နည္း၍ အျပစ္စဲေစရန္ ေတြ႕ၾကဆုံၾက ႀကဳံၾကရသည့္ အခုိက္အတန္႔တြင္ တစ္ဦးႏွင့္တစ္ဦး အျပစ္မ်ားကုိ ၀န္ခ်ေတာင္းပန္ျခင္း။ အျပစ္ရွိက ေျပာဆုိဆုံးမၾကရန္ ဖိတ္ေခၚျခင္း၊ အျပစ္ျပ၍ ဆုံးမလာလွ်င္ လက္ခံျပဳျပင္ျခင္း၊ အမွားသိ၍ ေတာင္းပန္လာလွ်င္လည္း ခြင့္လြတ္ေပးျခင္းမ်ားျဖင့္ အေၾကာင္းဆုံ၍ ေပါင္းဆုံၾကသည့္ အမ်ိဳးမ်ားအေပၚ အေကာင္းဆုံးေမွ်ာ္ကာ ေပါင္းေဖာ္ၾကပါဟု အေလးဂ႐ု တုိက္တြန္းမႈ ျပဳလုိက္ရပါ၏။ အားလုံး အမ်က္ေျပ၍ အခက္ေ၀ႏုိင္ၾကပါေစ…
Read more »
