ကံေကာင္းလုိေသာ္…

“ဘုန္းဘုန္းဘုရား… အခုတေလာ တပည့္ေတာ္ကံေတြ အရမ္းနိမ့္ၿပီး အဆုိးေတြနဲ႔ပဲ ႀကဳံေနရပါတယ္ဘုရား…၊ အဲဒါ ဘုန္းဘုန္း တပည့္ေတာ္ကုိ ကံေကာင္းလာေအာင္ ေမတၱာပုိ႔ ဆုေတာင္းေပးပါဦးဘုရား…” ဆုိတဲ့ အားကုိးသံေတြနဲ႔ ေတာင္းပန္ေလွ်ာက္ထားၾကတဲ့ ဒကာဒကာမမ်ားကုိ မၾကာမၾကာ ႀကဳံဖူးပါတယ္။ အဲဒီလုိအခါတုိင္းလည္း ဘုန္းဘုန္းက “ေကာင္းပါၿပီ ေမတၱာပုိ႔တာ၊ ဆုေတာင္းေပးတာေတာ့ ပုံမွန္လုပ္ေပးေနတာထက္ အထူးပုိၿပီး ေမတၱာပုိ႔ေပးပါမယ္၊ ကံေတြေကာင္းလာေအာင္ေတာ့ ဘုန္းဘုန္းလုပ္ေပးတာထက္ ကုိယ့္ဖာသာကုိယ္ လုပ္ရမွာ ျဖစ္တဲ့အတြက္ ကုိယ့္ကုိယ္ကုိယ္စစ္ၿပီး ကုိယ့္ကံကုိ ကုိယ္ျမႇင့္ႏုိင္ေအာင္ပဲ ႀကိဳးစားၾကည့္ပါ…”လုိ႔ အႀကံေပး တုိက္တြန္းျဖစ္ပါတယ္။ ကံေကာင္းခ်င္ရင္ ကံေျပာင္းျပင္မွ ရမွာျဖစ္တဲ့အတြက္ မေကာင္းတာကုိ ေကာင္းတာေတြနဲ႔ ေျပာင္းကာျပင္ၾကဖုိ႔ သတိေပးျဖစ္ပါတယ္။ ကံေကာင္းလုိေသာ္ မေကာင္းမေပ်ာ္ဘဲ အေကာင္းေပ်ာ္ၾကဖုိ႔ ေဟာေျပာျဖစ္ပါတယ္။

တကယ္ေတာ့ ေလာကမွာ အေကာင္းအဆုိးဆုိတာ တစ္ျခားသူက လုပ္ေပးလုိ႔ ရတာမဟုတ္ပါဘူး။ ကုိယ္ကုိယ္တုိင္ပဲ လုပ္ရတာ ျဖစ္ပါတယ္။ ကုိယ္ေကာင္းခ်င္ရင္ ကုိယ္ေကာင္းျပင္ဖုိ႔ လုိအပ္သလုိ ကုိယ္မေကာင္းခ်င္ရင္လည္း ကုိယ္မေျပာင္းဘဲ ေနလုိ႔ရပါတယ္။ အေကာင္းအဆုိး အနိမ့္အျမင့္ဆုိတာ အေၾကာင္းအက်ိဳးရဲ႕ နိယာမတစ္ခု ျဖစ္တဲ့အတြက္ အက်ိဳးေကာင္းေအာင္ အေၾကာင္းေကာင္းၾကရမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ အက်ိဳးဆုိတာ ကမၼဖလျဖစ္ၿပီး ကံရဲ႕ရလာဘ္ျဖစ္ပါတယ္။ ကံဆုိတာ လုပ္ေဆာင္ခ်က္ ျဖစ္တဲ့အတြက္ လုပ္ေဆာင္ခ်က္ေကာင္းရင္ အက်ိဳးရလာဘ္ေကာင္းမွာ ျဖစ္ၿပီး လုပ္ေဆာင္ခ်က္ဆုိးရင္ အက်ိဳးရလာဘ္ ဆုိးမွာျဖစ္ပါတယ္။ အက်ိဳးဆုိးတာဟာ ကံနိမ့္တာျဖစ္ၿပီး အက်ိဳးေကာင္းတာဟာ ကံျမင့္တာ ျဖစ္တဲ့အတြက္ ကံနိမ့္ေနရင္ အေၾကာင္းျဖစ္တဲ့ လုပ္ေဆာင္ခ်က္ေကာင္းနဲ႔ပဲ ျမႇင့္ရမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒါဟာ တစ္ခုတည္းေသာ ကံျမႇင့္ရာ နည္းလမ္းပဲ ျဖစ္ပါတယ္။

ဗုဒၶစာေပအလုိအရ လုပ္ေဆာင္ခ်က္ကုိ ေကာင္းတဲ့လုပ္ေဆာင္ခ်က္ မေကာင္းတဲ့လုပ္ေဆာင္ခ်က္လုိ႔ ႏွစ္မ်ိဳးခဲြျခားႏုိင္ၿပီး ဒီလုပ္ေဆာင္ခ်က္တုိင္းမွာလည္း ကုိယ္နဲ႔လုပ္တဲ့ လုပ္ေဆာင္ခ်က္၊ ႏႈတ္နဲ႔ေျပာတဲ့ လုပ္ေဆာင္ခ်က္နဲ႔ စိတ္နဲ႔ႀကံစည္တဲ့ လုပ္ေဆာင္ခ်က္ဆုိၿပီး သုံးမ်ိဳးသုံးစား ရွိေနပါတယ္။ လုပ္ေဆာင္ခ်က္မေကာင္းလုိ႔ ကံနိမ့္ေန ကံဆုိးေနတဲ့ သူေတြဟာ ကုိယ့္ရဲ႕လုပ္ေဆာင္ခ်က္ကုိ ျပန္ဆင္ျခင္ၿပီး မေကာင္းတဲ့ လုပ္ေဆာင္ခ်က္ေတြကုိ ေကာင္းတဲ့လုပ္ေဆာင္ခ်က္ေတြနဲ႔ အစားထုိး ျပင္ဆင္ကာ ကံျမႇင့္ၾကည့္ၾကဖုိ႔ လုိပါတယ္။ မေကာင္းတဲ့ လုပ္ေဆာင္ခ်က္ကုိ ျပင္လုိက္တာနဲ႔ ေကာင္းတဲ့လုပ္ေဆာင္ခ်က္ကုိ လုပ္ၿပီးသား ျဖစ္ေနပါတယ္။

မေကာင္းတဲ့ လုပ္ေဆာင္ခ်က္ကုိ စာေပက ဒုစရိတလုိ႔ေခၚၿပီး ျမန္မာလုိ ဒုစ႐ုိက္လုိ႔ ေျပာၾကပါတယ္။ ဒီဒုစ႐ုိက္ဟာ ကုိယ္နဲ႔လုပ္တဲ့ ကာယဒုစ႐ုိက္ (ကာယကံ)၊ ႏႈတ္နဲ႔ေျပာဆုိတဲ့ ၀စီဒုစ႐ုိက္ (၀စီကံ)၊ စိတ္နဲ႔ႀကံစည္တဲ့ မေနာဒုစ႐ုိက္ (မေနာကံ)ရယ္လုိ႔ သုံးမ်ိဳးရွိၿပီး ကာယဒုစ႐ုိက္ သုံးပါး၊ ၀စီဒုစ႐ုိက္ ေလးပါး၊ မေနာဒုစရုိက္ သုံးပါးလုိ႔ ထပ္ၿပီးခဲြျခား ထားပါတယ္။ ကာယဒုစ႐ုိက္ သုံးပါးက သူ႔အသက္သတ္ျခင္း (ပါဏာတိပါတ)၊ သူ႔ဥစၥာခုိးယူျခင္း (အဒိႏၷဒါန)နဲ႔ သူမ်ားသားမယားကုိ ေဆာ္ကားဖ်က္စီးျခင္း (ကာေမသု မိစၧာစာရ)တုိ႔ ျဖစ္ၿပီး၊ ၀စီဒုစ႐ုိက္ ေလးပါးကေတာ့ လိမ္ညာေျပာဆုိျခင္း (မုသာ၀ါဒ)၊ သူတစ္ပါး အဆင္မေျပျဖစ္ေအာင္ ေခ်ာပစ္ကုန္းတုိက္ျခင္း (ပိသုဏ၀ါစာ)၊ ၾကမ္းတမ္းတဲ့စကားကုိ ေျပာဆုိျခင္း (ဖ႐ုသ၀ါစာ)နဲ႔ အက်ိဳးမရွိ အႏွစ္မဲ့တဲ့ စကားကုိ ေျပာဆုိျခင္း (သမၹပၸလာပ)တုိ႔ျဖစ္ကာ မေနာဒုစ႐ုိက္ သုံးပါးကေတာ့ သူတစ္ပါး စီးစိမ္္ဥစၥာအေပၚမွာ မတရား ရယူရန္ ႀကံစီျခင္း (အဘိဇၥ်ာ)၊ သူတစ္ပါး အသက္နဲ႔ စည္းစိမ္ကုိ ပ်က္စီးရာ ပ်က္စီးေၾကာင္း ႀကံစည္ျခင္း (ဗ်ာပါဒ)နဲ႔ ကံကံ၏ အက်ိဳးကုိပယ္ကာ လဲြမွားစြာ ယုံၾကည္ျခင္း (မိစၧာဒိ႒ိ)တုိ႔ပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒီဒုစ႐ုိက္ဆယ္ပါးဟာ သတၱ၀ါေတြကုိ မေကာင္းတဲ့ လုပ္ေဆာင္ခ်က္ေတြနဲ႔ မေကာင္းတဲ့ အက်ိဳးေတြကုိ ျဖစ္ေစတဲ့အတြက္ ကံနိမ့္ေစျခင္း အေၾကာင္းတရားေတြ ျဖစ္ပါတယ္။

ဒါေၾကာင့္ ကံနိမ့္ေနတဲ့ သူေတြဟာ ကံျမင့္ေစဖုိ႔၊ ကံေကာင္းေစဖုိ႔ ကုိယ့္ရဲ႕လုပ္ေဆာင္ခ်က္ေတြမွာ အခုေျပာခဲ့တဲ့ အလုပ္ေတြ ပါမပါ ေသခ်ာဆင္ျခင္ၿပီး ပါေနရင္ ဒီအလုပ္ေတြကုိ ျပင္ဖုိ႔လုိပါတယ္။ ဒီမေကာင္းတဲ့ လုပ္ေဆာင္ခ်က္ေတြကုိ ျပင္မွ ေကာင္းတာေတြ ျဖစ္လာကာ ကံျမင့္လာမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ မေကာင္းတဲ့ ဒီလုပ္ေဆာင္ခ်က္ေတြကုိ ျပင္လုိက္တာနဲ႔ ေကာင္းတဲ့ လုပ္ေဆာင္ခ်က္ေတြအျဖစ္ ေျပာင္းသြားမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ လုပ္ေဆာင္ခ်က္ေျပာင္းလုိ႔ အလုပ္ေကာင္းသြားရင္ အေၾကာင္းေကာင္းသြားတာ ျဖစ္တဲ့အတြက္ အေၾကာင္းေကာင္းရင္ အက်ိဳးလည္း ေကာင္းမွာျဖစ္ပါတယ္။ အက်ိဳးေကာင္းလာတာဟာ ကံေကာင္းလာတာပါပဲ။ ဒါဟာ တစ္ျခားသူလုပ္လုိ႔ မဟုတ္ဘဲ ကုိယ္ကုိယ္တုိင္ ေျပာင္းလုိက္တဲ့ ကုိယ့္ရဲ႕ လုပ္ေဆာင္ခ်က္ေကာင္းေၾကာင့္ ျဖစ္ပါတယ္။

အမွန္ေတာ့ ဒီဒုစ႐ုိက္ဆယ္ပါးဟာ ကုိယ္ႏႈတ္ႏွလုံး သုံးပါးလုံးနဲ႔ က်ဴးလြန္ႏုိင္တဲ့ မေကာင္းတဲ့ကံေတြ ျဖစ္ေပမယ့္ ဒီကံသုံးပါးကုိ မက်ဴးလြန္မိေအာင္ ထိန္းဖုိ႔အတြက္ကေတာ့ သီလနဲ႔ ဘာ၀နာ အလုပ္ကုိပဲ လုပ္ေနလုိက္ရင္ ၿပီးပါတယ္။ သီလေဆာက္တည္ျခင္းဟာ ကာယကံနဲ႔ ၀စီကံကုိ ထိန္းေနတာျဖစ္ၿပီး ဘာ၀နာ အားထုတ္ျခင္းကေတာ့ မေနာကံကုိ ထိန္းေနတာ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ သီလလုံေနရင္ ကာယဒုစ႐ုိက္ ၀စီဒုစ႐ုိက္ေတြကုိ လုံေနတာျဖစ္ၿပီး ဘာ၀နာပြားေနရင္ မေနာဒုစ႐ုိက္ကုိ တားေနတာျဖစ္တဲ့အတြက္ သီလနဲ႔ဘာ၀နာကုိ ေစာင့္ထိန္းေလ့က်င့္ အားထုတ္ေနတဲ့ သူေတြဟာ မေကာင္းတဲ့ ဒုစ႐ုိက္ေတြကုိ မက်ဴးလြန္သူေတြ ျဖစ္သလုိ ေကာင္းတဲ့သုစ႐ုိက္နဲ႔ ေနသူေတြလည္း ျဖစ္ပါတယ္။ ေကာင္းတဲ့လုပ္ေဆာင္ခ်က္နဲ႔ ေနသူေတြဟာ ကံျမင့္ေနသူေတြျဖစ္ၿပီး ကံေကာင္းေနသူေတြလည္း ျဖစ္ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ကံေကာင္းခ်င္တဲ့သူဟာ ကုိယ္က်င့္သီလကုိ လုံေအာင္ထိန္းၿပီး သမထဘာ၀နာ၊ ၀ိပႆနာ ဘာ၀နာ တစ္ခုခုကုိ ပြားမ်ားေနဖုိ႔ လုိတယ္လုိ႔ ဆုိျခင္းျဖစ္ပါတယ္။

တစ္ခ်ိဳ႕က ဒါကုိ သေဘာမေပါက္ေတာ့ ကံနိမ့္ေနတာကုိ ကုိယ့္ကုိယ္ကုိ မစစ္ဘဲ ကံပစ္ကာ ဘယ္သူ႔ေၾကာင့္ ဘယ္၀ါေၾကာင့္ဆုိၿပီး သူမ်ားပုံခ်တတ္ၾကတဲ့အျပင္ ကုိယ္အလုပ္မေကာင္းလုိ႔ ကံဆုိးေနတာကုိ အေကာင္းေတြနဲ႔ မျပင္ဘဲ စိတ္ညစ္ညစ္နဲ႔ အဆုိးေတြထပ္လုပ္ျဖစ္ေတာ့ ကံကျမင့္မလာဘဲ နိမ့္ပဲနိမ့္ေန ျဖစ္ကုန္ပါတယ္။ ကံနိမ့္ေလ အဆုိးေတြလုပ္မိေလ၊ အဆုိးလုပ္ေလ အေကာင္းေ၀းေလျဖစ္ၿပီး ဘ၀ဟာ နိမ့္ၿပီးရင္း နိမ့္ရင္းပဲ ျဖစ္ကုန္ပါေတာ့တယ္။ ဒါဟာ ကံေကာင္းခ်င္ေပမယ့္ အေကာင္းမျပင္ဘဲ မေကာင္းျမင္ကာ မေျပာင္းခ်င္တဲ့အတြက္ ျဖစ္ေပၚလာတဲ့ ကုိယ္ကုိယ္တုိင္ရဲ႕ မေကာင္းတဲ့ လုပ္ေဆာင္ခ်က္ေၾကာင့္ပဲ ျဖစ္ပါတယ္။

စကားစပ္လုိ႔ အသိႏွစ္ေယာက္ရဲ႕ အျဖစ္ေလးကုိ သတိရမိပါတယ္။ သူတုိ႔ႏွစ္ေယာက္လုံးဟာ အတူေန လုပ္ငန္းတူေတြ ျဖစ္ေပမယ့္ အက်င့္စ႐ုိက္ကေတာ့ ကြာျခားပါတယ္။ တစ္ေယာက္က ဘာသာတရားကုိ အထူးသက္၀င္ ယုံၾကည္ေပမယ့္ တစ္ေယာက္ကေတာ့ ၀တ္ေက်တန္းေက်ေလာက္ပါပဲ။ တစ္ခ်ိန္မွာေတာ့ သူတုိ႔ႏွစ္ေယာက္လုံး အဆင္မေျပတာေတြနဲ႔ ႀကဳံခဲ့ၾကပါတယ္။ စီးပြားေရး အဆင္မေျပမႈေတြ၊ တစ္ျခားသူေတြရဲ႕ တုိက္ခုိက္မႈေတြ၊ လုပ္သမွ် အရာမထင္မႈေတြနဲ႔ အတူ အေျခအေနဟာ သာမန္လူတစ္ေယာက္အတြက္ ဘ၀ကုိ လက္ေျမႇာက္ အ႐ႈံးေပးရေလာက္တဲ့အထိ ျဖစ္ခဲ့ပါတယ္။ သူတုိ႔ႏွစ္ေယာက္လုံး ဒီအေၾကာင္းေတြ ဘုန္းဘုန္းကုိ အသိေပးၿပီး ကံေကာင္းေအာင္ ေမတၱာပုိ႔ေပးဖုိ႔ ေျပာၾကပါတယ္။ ထုံးစံအတုိင္း ဘုန္းဘုန္းကေတာ့ ကုိယ့္ကံကုိယ္ျမႇင့္ဖုိ႔ပဲ ေျပာျဖစ္ပါတယ္။ သူတုိ႔ႏွစ္ေယာက္မွာ ဘာသာတရားကုိ သက္၀င္ယုံၾကည္တဲ့သူက ဘုန္းဘုန္းေျပာသလုိ အဆင္မေျပေလ သီလနဲ႔ဘာ၀နာအလုပ္ကုိ ႀကိဳးစားအားထုတ္ေလ ျဖစ္ေပမယ့္ တစ္ေယာက္ကေတာ့ စိတ္ဓာတ္က်ၿပီး မေကာင္းတဲ့ အေပါင္းအသင္းေတြနဲ႔အတူ မဟုတ္တာေတြပဲ လုိက္လုပ္ျဖစ္ေနပါတယ္။ တစ္ေန႔ သူတုိ႔ႏွစ္ဦး ခရီးသြားရင္း ကားအက္စိဒင့္ျဖစ္ေတာ့ မေကာင္းတဲ့အလုပ္ေတြနဲ႔ အဆုိးေတြပဲ လုပ္ျဖစ္တဲ့သူက ပြဲခ်င္းၿပီး ေသဆုံးသြားခဲ့ၿပီး အဆုိးေတြႀကဳံေပမယ့္ အေကာင္းေတြပဲ ဖိလုပ္ျဖစ္ေနတဲ့ သူကေတာ့ ထိခုိက္ဒဏ္ရာ ရတာေလာက္ပဲ ျဖစ္ခဲ့ပါတယ္။ အမွန္ေတာ့ သူလည္း ပဲြခ်င္းၿပီး ေသႏုိင္ေလာက္ေပမယ့္ အေကာင္းေတြနဲ႔ ကံကုိျမႇင္ေနေလေတာ့ အဆုိးထဲက အေကာင္းအေနနဲ႔ အသက္မေသဘဲ ကံေကာင္းသြားခဲ့တာ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒါဟာ ကံေကာင္းေအာင္ ကုိယ္ကုိယ္တုိင္ ျမႇင့္တင္ခဲ့တဲ့ သူတစ္ေယာက္ရဲ႕ လက္ေတြ႕က်တဲ့ နိယာမတစ္ခု ျဖစ္ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ဘ၀မွာ အဆုိးေတြနဲ႔ ႀကဳံေနေပမယ့္ စိတ္ဓာတ္မက်ဘဲ ကံေတြတစ္ခါ ျပန္ေကာင္းလာေအာင္ ကုိယ္ကုိယ္တုိင္ပဲ ကုိယ့္ကံကုိ ကုိယ္ျမႇင့္ၿပီး အေကာင္းေတြနဲ႔ ျပင္ၾကဖုိ႔ တုိက္တြန္းၾကျခင္း ျဖစ္ပါတယ္။

ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ ေသခ်ာတာကေတာ့ ကံနိမ့္ကံျမင့္ဆုိတာ ဘ၀မွာ လူတုိင္းႀကဳံေတြ႕ရမယ့္ ေလာကဓံသေဘာ ျဖစ္တဲ့အတြက္ ကံနိမ့္ေနတဲ့အခါ စိတ္ဓာတ္မက်ဘဲ အေကာင္းေတြပဲ ႀကိဳးစားလုပ္ႏုိင္တာဟာ ကံေကာင္းခ်င္တဲ့သူေတြရဲ႕ တစ္ခုတည္းေသာ နည္းလမ္းဆုိတာ အေသအခ်ာပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ ကံျမင့္ႏုိင္မယ့္ လုပ္ရပ္ေတြျဖစ္တဲ့ မေကာင္းတဲ့ ဒုစ႐ုိက္အမႈေတြကုိ ေရွာင္ၿပီး ေကာင္းတဲ့သုစ႐ုိက္ေတြနဲ႔ ေနထုိင္ႏုိင္ေအာင္ ႀကိဳးစားျခင္းဟာ နိမ့္က်တာေတြကုိ တစ္ခါျပန္ဆယ္ႏုိင္တဲ့ ဘယ္သူ႔ကုိမွ မထိခုိက္တဲ့ က်င့္စဥ္တစ္ခု ျဖစ္ပါတယ္။ အဆုိးေတြႀကဳံေလေလ သီလကုိ အထူးလုံေအာင္ ထိန္းေလေလ၊ မေကာင္းတဲ့ တုိက္ခုိက္မႈေတြနဲ႔ မ်ားမ်ား တုိက္ခုိက္ခံရေလေလ ကုိယ့္စိတ္ကုိ မယိမ္းယုိင္ေအာင္ သမထအလုပ္ ၀ိပႆနာ အလုပ္ေတြနဲ႔ ႀကိဳးစားအားထုတ္ေလေလ ဆုိရင္ေတာ့ ဘယ္လုိနိမ့္က်မႈမ်ိဳးမဆုိ ခံႏုိင္ရည္ရွိၿပီး အျမင့္ကုိ တစ္ခါျပန္တက္ႏုိင္မယ္ဆုိတာ ေသခ်ာလွပါတယ္။

ဒါေၾကာင့္ ကံမေကာင္း အေၾကာင္းမလွလုိ႔ မေကာင္းေတြက်ေနတဲ့ သူေတြအေနနဲ႔ ကံတစ္ခါေကာင္းလုိ႔ အေၾကာင္းလွၿပီး အေကာင္းရရေလေအာင္ ကုိယ့္ကံကုိယ္စစ္ကာ ေကာင္းတာေတြနဲ႔ ႏွစ္ႏုိင္ေအာင္ ႀကိဳးစားၾကဖုိ႔ လုိပါတယ္။ ကံနိမ့္ေနလုိ႔လုိဆုိကာ စိတ္ညစ္ညစ္နဲ႔ အဆိပ္ျဖစ္ေစမယ့္ မေကာင္းတဲ့အလုပ္ေတြကုိ ေလွ်ာက္မလုပ္မိၾကဘဲ အဆုိးမ်ားအတြက္ အတုိးပြားၿပီး အက်ိဳးမ်ားေစမယ့္ ေကာင္းတဲ့အလုပ္ေတြကုိပဲ ႀကိဳးစားလုပ္ေနၾကဖုိ႔ လုိပါတယ္။ ဘယ္အရာမဆုိ အခ်ိန္ဆုိတာ ရွိတ့ဲအတြက္ အခ်ိန္တန္ရင္ အဆုိးေတြေပ်ာက္ၿပီး အေကာင္းေရာက္လာမွာကုိ သေဘာေပါက္ ဆင္ျခင္ကာ အခုိက္အတန္႔ ကံနိမ့္ေနတဲ့ ကာလေလးမွာ မေကာင္းတဲ့အလုပ္ေတြနဲ႔ စိတ္မညစ္ဘဲ ေကာင္းတဲ့အလုပ္ေတြနဲ႔သာ ကုိယ့္ကံကုိယ္ျမႇင့္ၾကဖုိ႔ ကံေကာင္းနည္းလက္ေဆာင္အျဖစ္ အသိေပးစကား ပါးလုိက္ရပါတယ္။ အားလုံး ကုိယ့္ကံကုိယ္စစ္ၿပီး ေကာင္းကံေတြ ျမႇင့္ႏုိင္ၾကပါေစ..

Read more »

စြမ္းအားကုိယ္စီ…

ေလာကမွာ ကုိယ့္အစြမ္းအစကုိ အသုံးမခ်ဘဲ သူမ်ားကုိ အမွီျပဳၿပီး သူမ်ားရဲ႕ အားကုိးကုိပဲ ရွာေနတတ္ၾကတဲ့ သူေတြရွိတတ္ၾကသလုိ ကုိယ့္ကုိယ္ကုိ အထင္ႀကီးလြန္ကာ ငါမပါ ဘာမွမၿပီးလုိ႔ ဆုိတတ္သူေတြလည္း ရွိတတ္ပါတယ္။ တစ္ခ်ိဳ႕ကလည္း “သူမရွိလုိ႔ မျဖစ္ဘူး၊ သူမရွိရင္ ဘာမွလုပ္လုိ႔ မရဘူး…” စသျဖင့္ ဆုိတတ္တဲ့ သူေတြရွိသလုိ တစ္ခ်ိဳ႕က်ျပန္ေတာ့လည္း “ငါမရွိရင္ မျဖစ္ဘူး၊ ငါမပါရင္ ဘာမွလုပ္လုိ႔ မရဘူး…” စသျဖင့္ ဆုိလာသူေတြလည္း ရွိတတ္ပါတယ္။ တကယ္ေတာ့ လူတုိင္းလူတုိင္း စြမ္းအားကုိယ္စီ ရွိေနၿပီးသား ျဖစ္ပါတယ္။ ကုိယ့္မွာမရွိတဲ့ စြမ္းအားမ်ား၊ အားသာခ်က္မ်ားဟာ သူ႔မွာ ရွိေနတတ္သလုိ သူ႔မွာမရွိတဲ့ အားသားခ်က္မ်ား၊ အစြမ္းအစမ်ားဟာလည္း ကုိယ့္မွာ ရွိေနတတ္ပါတယ္။ ဒီလုိ ကုိယ္စီကုိယ္ငွ စြမ္းအားေလးေတြ ရွိေနၾကတဲ့ အတြက္ေၾကာင့္ပဲ အားကုိးရပါတယ္ဆုိတဲ့ သူေတြမရွိတဲ့အခါ သူ႔အထုိက္အေလ်ာက္ သူ႔အစြမ္းအေလ်ာက္ ျဖစ္သြားၾကတာေတြလည္း အမ်ားႀကီးပါပဲ။ ငါမရွိရင္ မျဖစ္၊ ငါမပါၿပီး၊ သူမရွိမျဖစ္၊ သူမပါ မၿပီးဆုိတဲ့ အေတြးနဲ႔တစ္ဘက္သက္ စဲြယူမထားဖုိ႔ေတာ့ လုိပါတယ္။ ငါမရွိလည္း သူ႔ဟာနဲ႔သူ ျဖစ္သြားတတ္သလုိ၊ သူမရွိရင္ ငါ့ဟာနဲ႔ငါေတာ့ ျဖစ္သြားတာပါပဲ။ အဓိကကေတာ့ ကုိယ့္ကုိယ္ကုိပဲ ျဖစ္ျဖစ္ တစ္ဦးတစ္ေယာက္ကုိပဲ ျဖစ္ျဖစ္ မရွိရင္မျဖစ္ဘူးဆုိတဲ့ တစ္ယူသန္အစဲြ မထားမိၾကဖုိ႔ပါပဲ။ လူတုိင္းလူတုိင္း ကုိယ့္ကုိယ္ကုိ အားကုိးၾကမယ္ဆုိရင္ စြမ္းအားကုိယ္စီ ရွိေနၾကတယ္ဆုိတာ မေမ့ၾကဖုိ႔ပါပဲ။

သာမန္လူမ်ားမေျပာနဲ႔ အလုံးစုံကုိ သိေတာ္မူတဲ့ အနႏၲတံခုိးရွင္ အႏႈိင္းမဲ့ ဘုရားရွင္ ကုိယ္ေတာ္တုိင္ပင္ “ငါဘုရားကုိခ်ည္းပဲ အားကုိးကာ ငါဘုရားကုိပဲ ေမွ်ာ္လင့္မေနၾကဖုိ႔နဲ႔ ကုိယ့္ကုိယ္ကုိ အားကုိးၾကဖုိ႔၊ ကုိယ့္တရားကုိယ္ မွီခုိၾကဖုိ႔” မွာတမ္းေခၽြေတာ္မူ သြားတာကုိၾကည့္ရင္ စြမ္းအားကုိယ္စီရွိေနတဲ့ ကုိယ့္ကုိယ္ကုိ သတိျပဳမိႏုိင္ပါတယ္။ သူမ်ားခ်ည္းပဲ အားကုိးေနလုိ႔ မျဖစ္သလုိ ကုိယ့္ကုိယ္ကုိလည္း အစြန္းမေရာက္ဖုိ႔ သေဘာေပါက္ႏုိင္ပါတယ္။ စြမ္းအားကုိယ္စီ ရွိေနတယ္ဆုိကတည္းက ကုိယ့္အစြမ္းကုိယ္ အားကုိးကာ ကုိယ့္ကုိယ္ကုိ ႀကိဳးစားဖုိ႔လုိတယ္ဆုိတဲ့ သေဘာပါပဲ။ သူမရွိလည္း ျဖစ္တယ္ဆုိတဲ့ စိတ္နဲ႔ ကုိယ့္ရဲ႕အစြမ္းကုိ ထုတ္ေဖာ္ျပသဖုိ႔ပဲ လုိပါတယ္။ ႀကိဳးစားမႈနဲ႔ စြမ္းအားေတြကုိ ျပဳစုလုိ႔ ရတယ္ဆုိတာ သေဘာေပါက္ဖုိ႔ အေရးႀကီးပါတယ္။ ဒီေနရာမွာ ကုိယ့္ကုိယ္ကုိ အားကုိးတာနဲ႔ ကုိယ့္ကုိယ္ကုိ အထင္းႀကီးတာ ကဲြျပားဖုိ႔ေတာ့ လုိပါတယ္။ “ငါလုပ္ရင္ ျဖစ္ႏုိင္တယ္”ဆုိတာက ကုိယ့္ကုိယ္ကုိ အားကုိးတာျဖစ္ၿပီး “ငါလုပ္မွပဲ ျဖစ္တယ္”ဆုိတာက ကုိယ့္ကုိယ္ကုိ အထင္ႀကီးတာ ျဖစ္ပါတယ္။

“ကုိယ့္ကုိယ္ကုိ အားကုိးဖုိ႔၊ ကုိယ့္တရားကုိ ကုိယ္မီွခုိဖုိ႔”ဆုိတဲ့ ဒီစကားကုိ ျမတ္စြာဘုရားရွင္ ပရိနိဗၺာန္စံေတာ္မူခါနီး ေနာက္ဆုံးအခ်ိန္ေလးမွာ မိန္႔ေတာ္မူသြားပါတယ္။ ဒီတုန္းက ျမတ္စြာဘုရားရွင္ဟာ ေ၀ဠဳ၀ရြာမွာ ၀ါကပ္ၿပီးခ်ိန္က ျဖစ္ပါတယ္။ ခႏၶာကုိယ္မွာ ျပင္းထန္တဲ့ ေရာဂါျဖစ္ၿပီး ေသလုေမ်ာပါး ခံစားခဲ့ရတဲ့ အခ်ိန္လည္း ျဖစ္ပါတယ္္။ ေနာက္ဆုံး ဘုရားရွင္ကုိယ္ေတာ္တုိင္ပဲ ဒီေရာဂါကုိ ဘာ၀နာအလုပ္ အားထုတ္တဲ့ ၀ီရိယအျပင္ သမာပတ္အစြမ္းမ်ားနဲ႔ သက္သာမႈကုိ ရယူေတာ္မူခဲ့ရပါတယ္။ ဘုရားရွင္ ေရာဂါက သက္သာလာၿပီဆုိေတာ့မွပဲ အလုပ္အေကၽြးျဖစ္တဲ့ အရွင္အာနႏၵာ မေထရ္ဟာ သက္ျပင္းခ်ႏုိင္ခဲ့ပါတယ္။ ၿပီးေတာ့ ဘုရားရွင္အနားကပ္ၿပီး “ျမတ္စြာဘုရား… ဘုရားရွင္အခုလုိ က်န္းက်န္းမာမာ ရွိေတာ္မူမွပဲ တပည့္ေတာ္မွာ စိတ္သက္သာရာ ရပါေတာ့တယ္ဘုရား…၊ အရွင္ဘုရား မက်န္းမမာ ျဖစ္ေနတုန္းကဆုိ တပည့္ေတာ္ကုိယ္တုိင္ ခႏၶာကုိယ္ေလးလံ ေတာင့္တင္းေနၿပီး အရပ္မ်က္ႏွာေတြလည္း မသဲကဲြ၊ သတိပ႒ာန္အလုပ္လည္း အားမထုတ္ႏုိင္ ျဖစ္ခဲ့ရပါတယ္ဘုရား၊ ေနာက္ဆုံးေတာ့ ျမတ္စြာဘုရားရွင္ဟာ ရဟန္းသံဃာေတြအတြက္ မွာတမ္းေခၽြစရာ မွာထားခ်က္ေတြ၊ မိန္႔မွာခ်က္ေတြကုိ မိန္႔ၾကားေတာ္မမူရေသးသမွ် ပရိနိဗၺာန္စံ၀င္ေတာ္မူမွာ မဟုတ္ဘူးလုိ႔ ကုိယ့္စိတ္ကုိယ္ေျဖလုိက္မွ သက္သာရာ နဲနဲရသြားပါတယ္ဘုရား…”လုိ႔ ေလွ်ာက္ထားလုိက္ပါတယ္။

ဒီအခါမွာ ဘုရားရွင္က “အာနႏၵာ… ရဟန္းသံဃာဟာ ငါဘုရားထံက ဘာကုိမ်ား ထပ္ၿပီးေမွ်ာ္လင့္ ေနၾကေသးသလဲ…၊ ငါဘုရားဟာ အတြင္းအျပင္မထား၊ ဆရာစားမခ်န္ တရားေတာ္မ်ားကုိ ေဟာၾကားေပးခဲ့ၿပီးၿပီ၊ တရားေတာ္နဲ႔ ပတ္သက္တဲ့ လွ်ိဳ႕၀ွက္ထားတာဆုိတာ ငါ့မွာမရွိ…” ၿပီးေတာ့ “အာနႏၵာ… ရဟန္းသံဃာကုိ ငါကပဲ လႊမ္းမုိးထားရမယ္၊ ရဟန္းသံဃာဟာ ငါ့ကုိပဲ အားကုိးရာျဖစ္ေစရမယ္ ဆုိတဲ့အေတြး ရွိတဲ့ သူေတြကသာ ရဟန္းသံဃာနဲ႔ပတ္သက္တဲ့ မိန္႔မွာခ်က္ကုိ မွာၾကားတတ္ၾကတယ္၊ ငါဘုရားမွာ ဒီလုိလုိလားေတာင့္တခ်က္ မရွိတဲ့အတြက္ တစ္စုံတစ္ရာ မိန္႔မွာခ်က္ မရွိေတာ့ဘူး.. ခ်စ္သား…”လုိ႔ မိန္႔ၾကားေတာ္မူပါတယ္။

ၿပီးေတာ့ ဘုရားရွင္က အရွင္အာနႏၵာကုိ ထပ္ၿပီးမိန္႔ေတာ္မူပါတယ္။ “အာနႏၵာ… အခုအခ်ိန္မွာ ငါဘုရားဟာ အုိမင္းရင့္ေရာ္လာေနေပၿပီ၊ အသက္အရြယ္ ႀကီးရင့္ေနေပၿပီ၊ အသက္အရြယ္ အဆုံးအပုိင္းျဖစ္တဲ့ ရွစ္ဆယ္အရြယ္ေရာက္ေနေပၿပီ။ အာနႏၵာ… လွည္းအုိဟာ ဖဲြ႕စည္းတုတ္ေႏွာင္မႈေတြနဲ႔ တည္တံ့ေနရသလုိ ငါဘုရားရဲ႕ ခႏၶာကုိယ္ဟာလည္း ဖဲြစည္းတုတ္ေႏွာင္ျခင္းနဲ႔တူတဲ့ ဖလသမာပတ္နဲ႔ပဲ တည္တ့ံေနရေပတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ငါဘုရားရဲ႕ တပည့္သာ၀ကမ်ား အေနနဲ႔ ကုိယ္ကုိယ္ကုိပဲ မွီခုိရာျပဳၿပီး၊ ကုိယ့္ကုိယ္ကုိယ္မွလဲြၿပီး အားကုိရာ မရွိေစဘဲ ကုိယ့္ကုိယ္ကုိသာ ကုိးကြယ္ရာရွိကာ ေနၾကေပေတာ့၊ တရားကုိပဲ မွီခုိရာျပဳၿပီး၊ တရားမွလဲြၿပီး အာကုိးရာ မရွိေစဘဲ တရားကုိသာ ကုိးကြယ္ရာအျဖစ္ ရွိေနၾကေပေတာ့..”။

“အာနႏၵာ ဘယ္လုိပုံစံနဲ႔ ကုိယ့္ကုိယ္ကုိ အားကုိးရာ၊ မွီခုိရာ၊ တရားေတာ္ကုိ အားကုိရာ မွီခုိရာအျဖစ္ ရွိေနရမွာလည္း ဆုိရင္… တစ္စုံတစ္ေယာက္ဟာ ႀကိဳးစားအားထုတ္မႈ ၀ီရိယ၊ စူးစမ္းဆင္ျခင္မႈ ဉာဏ္ပညာ၊ မေမ့မေလ်ာ့မႈ သတိတရားနဲ႔ ႐ုပ္ကုိ ႐ုပ္၊ ခံစားမႈေ၀ဒနာကုိ ေ၀ဒနာ၊ ေတြးေတာႀကံစီမႈ စိတ္ကုိ စိတ္၊ သေဘာတရားကုိ သေဘာတရားလုိ႔ အရွိကုိ အရွိအတုိင္း အႀကိမ္ႀကိမ္ ႐ႈတ္မွတ္ၿပီး ေလာကမွာ ျဖစ္တတ္တဲ့ လုိခ်င္တပ္မက္ျခင္းနဲ႔ ႏွလုံးမသာယာျခင္းကုိ ပယ္ေဖ်ာက္ၿပီး ေနရပါမယ္၊ ဒီလုိ ေနျခင္းမ်ိဳးကုိပဲ ကုိယ့္ကုိယ္ကုိယ္ မွီခုိရာျပဳၿပီး၊ ကုိယ့္ကုိယ္ကုိယ္မွလဲြၿပီး အားကုိရာ မရွိေစဘဲ ကုိယ့္ကုိယ္ကုိသာ ကုိးကြယ္ရာရွိကာ ေနျခင္း၊ တရားကုိပဲ မွီခုိရာျပဳၿပီး၊ တရားမွလဲြၿပီး အာကုိးရာ မရွိေစဘဲ တရားကုိသာ ကုိးကြယ္ရာအျဖစ္ ရွိေနျခင္းပါပဲ..”။

“အာနႏၵာ တစ္စုံတစ္ေယာက္ဟာ အခုအခ်ိန္မွာပဲ ျဖစ္ျဖစ္၊ ငါဘုရား ကြယ္လြန္တဲ့အခါမွာပဲ ျဖစ္ျဖစ္ ကုိယ့္ကုိယ္ကုိယ္ မွီခုိရာျပဳၿပီး၊ ကုိယ့္ကုိယ္ကုိယ္မွလဲြၿပီး အားကုိရာ မရွိေစဘဲ ကုိယ့္ကုိယ္ကုိသာ ကုိးကြယ္ရာရွိကာ ေနမယ္၊ တရားကုိပဲ မွီခုိရာျပဳၿပီး၊ တရားမွလဲြၿပီး အာကုိးရာ မရွိေစဘဲ တရားကုိသာ ကုိးကြယ္ရာအျဖစ္ ရွိေနမယ္ဆုိရင္ အားလုံးဟာ အက်င့္သိကၡာ လုိလားသူေတြထဲမွာ အျမတ္ဆုံးပုဂၢိဳလ္မ်ားအျဖစ္ ေရာက္ရွိေနၾကမွာပါပဲ…” (မဟာပရိနိဗၺာနသုတ္မွ ေကာက္ႏႈတ္ခ်က္)

ဒါကေတာ့ ဘုရားရွင္ကုိယ္ေတာ္တုိင္ အရွင္အာနႏၵာ မေထရ္ကုိ မိန္႔ေတာ္မူခဲ့တဲ့ ေနာက္ဆုံးမွာၾကားခ်က္ပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ ဗုဒၶမိန္႔ေတာ္မူခ်က္မွာ အဓိကကေတာ့ ကုိယ့္ကုိယ္ကုိ အားကုိးဖုိ႔နဲ႔ တရားမေမ့ဖုိ႔၊ တရားနဲ႔အညီ ေနထုိင္ကာ မေမ့မေလ်ာ့တဲ့ သတိရွိေနဖုိ႔ပါပဲ။ ဘုရားရွင္ မိန္႔ေတာ္မူခ်က္က လူတုိင္းဟာ စြမ္းအားကုိယ္စီ ရွိေနသူေတြ ျဖစ္တဲ့အတြက္ တစ္ဦးတစ္ေယာက္အေပၚ မွီမေနဘဲ ကုိယ့္အစြမ္းကုိယ္စီနဲ႔ ကိုယ္ကုိယ္ကုိ ေကာင္းေအာင္ ႀကိဳးစားၾကဖုိ႔ကုိ မီးေမာင္းထုိးျပေနပါတယ္။ အားကုိးရွာတဲ့အခါ တစ္ျခားသူကုိ အားကုိးရွာတာထက္ ကုိယ္ကုိယ္ကုိ အားကုိးတတ္ၾကဖုိ႔၊ အမွီတစ္ခုခုနဲ႔ ေနခ်င္ရင္လည္း တစ္ျခားအရာေတြ မီွခုိေနတာထက္ တရားကုိပဲ မွီခုိအားထားၾကဖုိ႔ သတိေပးေနပါတယ္။

ဟုတ္တယ္။ တစ္ခါတစ္ေလ လက္ေတြ႕ပုိင္းမွာ အားကုိးၾကတဲ့ သူတစ္ေယာက္ေယာက္ မရွိတဲ့အခါ မျဖစ္ေတာ့ပါဘူးလုိ ထင္တတ္ၾကေပမယ့္ သူမရွိတဲ့အခါ သူ႔အလုိလုိ ျဖစ္သြားတာလည္း အမ်ားႀကီး ေတြ႕ရပါတယ္။ မရွိေတာ့လည္း ရွိတဲ့သူနဲ႔ ျဖစ္ေအာင္ လုပ္လုိက္ၾကေတာ့ သူ႔အတုိင္းအတာနဲ႔သူေတာ့ ျဖစ္သြားတာပါပဲ။ ပါရမီနဲ႔ စြမ္းအားေတြေၾကာင့္ နဲနဲကြာျခားခ်က္ေတြ ရွိတတ္ေပမယ့္ မျဖစ္ဘူးဆုိတာေတာ့ မရွိပါဘူး။ သူ႔ဟာနဲ႔သူေတာ့ ျဖစ္သြားတာပါပဲ။ မလုပ္ဘဲ ေနလုိ႔ရလုိ႔ ေနေနၾကေပမယ့္ မျဖစ္မေနလုပ္ရမယ္ ဆုိေတာ့လည္း ရသြားတာပါပဲ။ ဘာျဖစ္လုိ႔လဲဆုိေတာ့ သူ႔ဟာနဲ႔သူ အစြမ္းကုိယ္စီက ရွိေနၾကၿပီးသား ျဖစ္ေနလုိ႔ပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ တစ္ခါတစ္ေလ သူမရွိေပမယ့္ ကုိယ့္အစြမ္းနဲ႔ကုိယ္လုပ္ရင္း သူ႔ထက္ေတာင္ ပုိျဖစ္သြားတာလည္း ရွိပါတယ္။ လူတုိင္းမွာ မတူညီတဲ့ စြမ္းအားေတြနဲ႔ မတူညီတဲ့ အေထာက္အပံ့ေတြ ရွိေနသမွ် မျဖစ္ဘူးဆုိတာ မရွိႏုိင္ပါဘူး။ အဓိကကေတာ့ ကုိယ့္ကုိယ္ကုိပဲ ျဖစ္ျဖစ္ သူမ်ားကုိပဲဲ ျဖစ္ျဖစ္ မရွိရင္ မျဖစ္ဘူးဆုိတဲ့ အထင္ႀကီးမႈ မျဖစ္ဖုိ႔နဲ႔ စြမ္းအားကုိယ္စီ ရွိေနတဲ့သူေတြခ်ည္း ျဖစ္တဲ့အတြက္ ကုိယ့္အစြမ္းနဲ႔ကုိယ္ ႀကိဳးစား အားထုတ္ၾကည့္ၾကဖုိ႔ပဲ ျဖစ္ပါတယ္။

ဒါေၾကာင့္ ေလာကမွာ လူတုိင္းလူတုိင္း ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ ကုိယ္ပုိင္အစြမ္းအစမ်ားနဲ႔ ကုိယ္တုိင္လွမ္းၾကြႏုိင္တာ ျဖစ္တဲ့အတြက္ အစြမ္းအစဆုိတာ အစလုပ္လုိက္မွ စြမ္းလာတတ္တဲ့ သေဘာရွိတယ္ဆုိတာ မေမ့ၾကဘဲ သူမ်ားကုိ အားကုိးမွီခုိေနတာထက္ ကုိယ္ပုိင္အစြမ္းအစ ကုိယ္စီရွိေနၾကတဲ့ ကုိယ့္ကုိယ္ကုိပဲ အားကုိးမွီခုိၾကဖုိ႔၊ အမွီတစ္ခုခုနဲ႔ ကုိယ္ပုိင္အစြမ္းကုိ အားျပဳတဲ့အခါမွာလည္း တစ္ျခားအရာမ်ားထက္ တရားကုိပဲ အားျပဳၾကဖုိ႔၊ ကုိယ့္ကုိယ္ကုိယ္နဲ႔ တရားမွတစ္ပါး ကုိးကြယ္ရာ မရွိဘူးဆိုတာ သတိျပဳမိၾကဖုိ႔ အထူးလုိအပ္လွပါတယ္။ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ စမိဖုိ႔က အေရးႀကီးၿပီး စၿပီးရင္ စြမ္းလာမွာျဖစ္လုိ႔ အစနဲ႔အစြမ္းကုိ အစြမ္းအစျဖစ္ဖုိ႔ ကုိယ့္အားကုိယ္ကုိးရင္း ကုိယ့္အစြမ္းကုိယ္ ျပႏုိင္ေအာင္ ႀကိဳးစားလုိက္ၾကပါလုိ႔ တုိက္တြန္းလုိက္ရပါတယ္။ အားလုံးစြမ္းအားကုိယ္စီနဲ႔ တရားကုိယ္စီ ရွိႏုိင္ၾကပါေစ…

Read more »

အစားလုပ္ေပးလုိ႔ ရ/မရ…

Q. ဘုန္းဘုန္းဘုရား…
တပည့္ေတာ္ရဲ႕ အခန္းေဖာ္တစ္ေယာက္ကုိ တစ္ခါမွ ဘုရားရွိခုိးတာ မေတြ႕လုိ႔ ဘုရားရွိခုိးဖုိ႔ ေျပာတဲ့အခါ သူက “သူ႔အေနနဲ႔ အရမ္းပင္ပန္းလုိ႔ မရွိခုိးႏုိင္ေၾကာင္း၊ သူ႔အတြက္ အိမ္ကသူေတြက လုပ္ေပးေၾကာင္း” အေၾကာင္းျပ ေျပာဆုိပါတယ္။ အဲဒါ သူေျပာတဲ့အတုိင္း ကုသုိလ္ေကာင္းမႈကုိ အစားလုပ္ေပးလုိ႔ ရ၊ မရ သိခ်င္ပါတယ္ဘုရား။ ေက်းဇူးျပဳ၍ ေျဖၾကားေပးေတာ္မူပါဘုရား…။ ဘုန္းဘုန္း က်န္းမာခ်မ္းသာပါေစ…
(သိလုိသူ)

A. သိလုိသူေရ… ဘုန္းဘုန္းတုိ႔ ဗုဒၶဘာသာဟာ လက္ေတြ႕က်င့္ႀကံ အားထုတ္မႈကုိ အဓိကထားတဲ့ ဘာသာျဖစ္တဲ့အတြက္ အစားထုိးလုပ္ေပး၊ အစားထုိးခံေပးလုိ႔ မရပါဘူး။ ကုိယ္လုပ္မွကုိယ္ရ၊ ကုိယ္က်င့္မွ ကုိယ္ရတဲ့ ဘာသာျဖစ္သလုိ၊ ကုိယ္ျဖစ္ရင္လည္း ကုိယ္ခံရတဲ့ ဘာသာျဖစ္ပါတယ္။ ျမတ္စြာဘုရားရွင္ ကုိယ္ေတာ္တုိင္လည္း အစားထုိးခံယူေပး၊ သတၱ၀ါေတြရဲ႕ အျပစ္ကုိ တန္ခုိးေတာ္နဲ႔ ေခ်ဖ်က္ေပး၊ ကယ္တယ္မဆေပးတဲ့ ကယ္တင္ရွင္မဟုတ္ပါဘူး။ ဘုရားရွင္ေတာ္တုိင္ ဒါက ကုသုိလ္၊ ဒါက အကုသုိလ္၊ ဒါကုိေရွာင္၊ ဒါကုိေဆာင္ စသျဖင့္ နည္းလမ္းကုိသာ ညြန္ေပးႏုိင္တဲ့ လမ္းညြန္ပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ အားလုံးက ကုိယ္ကုိယ္တုိင္ လုပ္ေဆာင္က်င့္ႀကံမွပဲ ရႏုိင္ပါတယ္။

ပုိၿပီး ရွင္းေအာင္ ေျပာရရင္ ဗုဒၶဘာသာရဲ႕ ကုသုိလ္တရားမ်ားမွာ ဒါနကုသုိလ္၊ သီလကုသုိလ္၊ ဘာ၀နာကုသုိလ္လုိ႔ သုံးမ်ိဳးရွိတဲ့အထဲမွာ ဒါနကုသုိလ္လုိ ကုသိုလ္မ်ိဳးကေတာ့ သူမ်ားကုိ ကုိယ္က လွဴဖြယ္၀တၳဳေပးၿပီး အစားလွဴဒါန္းခုိင္းတာ၊ သူမ်ားလွဴတာကုိ စိတ္ေစတနာမွန္နဲ႔ ၀မ္းေျမာက္ႏုေမာ္ သာဓုေခၚတာ စတာေတြအတြက္ေတာ့ အထုိက္အေလ်ာက္ ကုသိုလ္ျဖစ္ေစ၊ ကုသုိလ္ရေစႏုိင္ေပမယ့္ ကုိယ္တုိင္က်င့္ႀကံရမယ့္ သီလသိကၡာပုဒ္မ်ိဳး၊ နိဗၺာန္အထိ ေရာက္ေစႏုိင္၊ ကိေလသာ ၿငိမ္းေစႏုိင္တဲ့ ဘာ၀နာကုသုိလ္မ်ိဳးကေတာ့ သူမ်ားက အစားထုိး လုပ္ေပးလုိ႔ မရပါဘူး။ ကုိယ္ကုိယ္တုိင္ လက္ေတြ႕လုိက္နာ က်င့္ႀကံႏုိင္မွသာ ရႏုိင္ပါတယ္။ ကုိယ္ကုိယ္တုိင္ ကာယကံေျမာက္၊ ၀စီကံေျမာက္၊ မေနာကံေျမာက္ လုပ္မွရမယ့္ ကုသုိလ္မ်ိဳးကုိ ကံေျမာက္ေအာင္ လက္ေတြ႕လုပ္ေပးႏုိင္မွ အက်ိဳးသက္ေရာက္မႈ ျဖစ္ေစပါတယ္။ ဘုရားရွိခုိးျခင္း၊ တရားထုိင္ျခင္း စတာေတြဟာ လက္ေတြ႕ ကံေျမာက္ေအာင္ လုပ္ၾကရတာေတြ ျဖစ္လုိ႔ လက္ေတြ႕လုပ္ဖုိ႔ လုိပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ အက်င့္တရားပုိင္းဆုိင္ရာ၊ က်င့္ယူမွ ရႏုိင္မယ့္ ကုသုိလ္တရား ဆုိင္ရာမ်ားကေတာ့ အိမ္ကလူေတြက ဘယ္ေလာက္ပဲ လုပ္ေပးလုပ္ေပး သူတုိ႔လုပ္တာ သူတုိ႔အတြက္ပဲ ျဖစ္တဲ့အတြက္ အဲဒီလုိ လက္ေတြ႕က်င့္ႀကံမႈမ်ားကုိ ကုိယ္လုိခ်င္ရင္၊ ကုိယ္ရခ်င္ရင္ေတာ့ ကုိယ္ကုိယ္တုိင္ပဲ လက္ေတြ႕လုိက္နာ က်င့္သုံးၾကဖုိ႔လုိေၾကာင္း အသိေပး ေျဖၾကားေပးလုိက္ပါတယ္။

Read more »


RECENT POSTS

သူတုုိ႔သူတုုိ႔၏ မွတ္ခ်က္မ်ား