ေလာကမွာ ကုိယ့္အစြမ္းအစကုိ အသုံးမခ်ဘဲ သူမ်ားကုိ အမွီျပဳၿပီး သူမ်ားရဲ႕ အားကုိးကုိပဲ ရွာေနတတ္ၾကတဲ့ သူေတြရွိတတ္ၾကသလုိ ကုိယ့္ကုိယ္ကုိ အထင္ႀကီးလြန္ကာ ငါမပါ ဘာမွမၿပီးလုိ႔ ဆုိတတ္သူေတြလည္း ရွိတတ္ပါတယ္။ တစ္ခ်ိဳ႕ကလည္း “သူမရွိလုိ႔ မျဖစ္ဘူး၊ သူမရွိရင္ ဘာမွလုပ္လုိ႔ မရဘူး…” စသျဖင့္ ဆုိတတ္တဲ့ သူေတြရွိသလုိ တစ္ခ်ိဳ႕က်ျပန္ေတာ့လည္း “ငါမရွိရင္ မျဖစ္ဘူး၊ ငါမပါရင္ ဘာမွလုပ္လုိ႔ မရဘူး…” စသျဖင့္ ဆုိလာသူေတြလည္း ရွိတတ္ပါတယ္။ တကယ္ေတာ့ လူတုိင္းလူတုိင္း စြမ္းအားကုိယ္စီ ရွိေနၿပီးသား ျဖစ္ပါတယ္။ ကုိယ့္မွာမရွိတဲ့ စြမ္းအားမ်ား၊ အားသာခ်က္မ်ားဟာ သူ႔မွာ ရွိေနတတ္သလုိ သူ႔မွာမရွိတဲ့ အားသားခ်က္မ်ား၊ အစြမ္းအစမ်ားဟာလည္း ကုိယ့္မွာ ရွိေနတတ္ပါတယ္။ ဒီလုိ ကုိယ္စီကုိယ္ငွ စြမ္းအားေလးေတြ ရွိေနၾကတဲ့ အတြက္ေၾကာင့္ပဲ အားကုိးရပါတယ္ဆုိတဲ့ သူေတြမရွိတဲ့အခါ သူ႔အထုိက္အေလ်ာက္ သူ႔အစြမ္းအေလ်ာက္ ျဖစ္သြားၾကတာေတြလည္း အမ်ားႀကီးပါပဲ။ ငါမရွိရင္ မျဖစ္၊ ငါမပါၿပီး၊ သူမရွိမျဖစ္၊ သူမပါ မၿပီးဆုိတဲ့ အေတြးနဲ႔တစ္ဘက္သက္ စဲြယူမထားဖုိ႔ေတာ့ လုိပါတယ္။ ငါမရွိလည္း သူ႔ဟာနဲ႔သူ ျဖစ္သြားတတ္သလုိ၊ သူမရွိရင္ ငါ့ဟာနဲ႔ငါေတာ့ ျဖစ္သြားတာပါပဲ။ အဓိကကေတာ့ ကုိယ့္ကုိယ္ကုိပဲ ျဖစ္ျဖစ္ တစ္ဦးတစ္ေယာက္ကုိပဲ ျဖစ္ျဖစ္ မရွိရင္မျဖစ္ဘူးဆုိတဲ့ တစ္ယူသန္အစဲြ မထားမိၾကဖုိ႔ပါပဲ။ လူတုိင္းလူတုိင္း ကုိယ့္ကုိယ္ကုိ အားကုိးၾကမယ္ဆုိရင္ စြမ္းအားကုိယ္စီ ရွိေနၾကတယ္ဆုိတာ မေမ့ၾကဖုိ႔ပါပဲ။
သာမန္လူမ်ားမေျပာနဲ႔ အလုံးစုံကုိ သိေတာ္မူတဲ့ အနႏၲတံခုိးရွင္ အႏႈိင္းမဲ့ ဘုရားရွင္ ကုိယ္ေတာ္တုိင္ပင္ “ငါဘုရားကုိခ်ည္းပဲ အားကုိးကာ ငါဘုရားကုိပဲ ေမွ်ာ္လင့္မေနၾကဖုိ႔နဲ႔ ကုိယ့္ကုိယ္ကုိ အားကုိးၾကဖုိ႔၊ ကုိယ့္တရားကုိယ္ မွီခုိၾကဖုိ႔” မွာတမ္းေခၽြေတာ္မူ သြားတာကုိၾကည့္ရင္ စြမ္းအားကုိယ္စီရွိေနတဲ့ ကုိယ့္ကုိယ္ကုိ သတိျပဳမိႏုိင္ပါတယ္။ သူမ်ားခ်ည္းပဲ အားကုိးေနလုိ႔ မျဖစ္သလုိ ကုိယ့္ကုိယ္ကုိလည္း အစြန္းမေရာက္ဖုိ႔ သေဘာေပါက္ႏုိင္ပါတယ္။ စြမ္းအားကုိယ္စီ ရွိေနတယ္ဆုိကတည္းက ကုိယ့္အစြမ္းကုိယ္ အားကုိးကာ ကုိယ့္ကုိယ္ကုိ ႀကိဳးစားဖုိ႔လုိတယ္ဆုိတဲ့ သေဘာပါပဲ။ သူမရွိလည္း ျဖစ္တယ္ဆုိတဲ့ စိတ္နဲ႔ ကုိယ့္ရဲ႕အစြမ္းကုိ ထုတ္ေဖာ္ျပသဖုိ႔ပဲ လုိပါတယ္။ ႀကိဳးစားမႈနဲ႔ စြမ္းအားေတြကုိ ျပဳစုလုိ႔ ရတယ္ဆုိတာ သေဘာေပါက္ဖုိ႔ အေရးႀကီးပါတယ္။ ဒီေနရာမွာ ကုိယ့္ကုိယ္ကုိ အားကုိးတာနဲ႔ ကုိယ့္ကုိယ္ကုိ အထင္းႀကီးတာ ကဲြျပားဖုိ႔ေတာ့ လုိပါတယ္။ “ငါလုပ္ရင္ ျဖစ္ႏုိင္တယ္”ဆုိတာက ကုိယ့္ကုိယ္ကုိ အားကုိးတာျဖစ္ၿပီး “ငါလုပ္မွပဲ ျဖစ္တယ္”ဆုိတာက ကုိယ့္ကုိယ္ကုိ အထင္ႀကီးတာ ျဖစ္ပါတယ္။
“ကုိယ့္ကုိယ္ကုိ အားကုိးဖုိ႔၊ ကုိယ့္တရားကုိ ကုိယ္မီွခုိဖုိ႔”ဆုိတဲ့ ဒီစကားကုိ ျမတ္စြာဘုရားရွင္ ပရိနိဗၺာန္စံေတာ္မူခါနီး ေနာက္ဆုံးအခ်ိန္ေလးမွာ မိန္႔ေတာ္မူသြားပါတယ္။ ဒီတုန္းက ျမတ္စြာဘုရားရွင္ဟာ ေ၀ဠဳ၀ရြာမွာ ၀ါကပ္ၿပီးခ်ိန္က ျဖစ္ပါတယ္။ ခႏၶာကုိယ္မွာ ျပင္းထန္တဲ့ ေရာဂါျဖစ္ၿပီး ေသလုေမ်ာပါး ခံစားခဲ့ရတဲ့ အခ်ိန္လည္း ျဖစ္ပါတယ္္။ ေနာက္ဆုံး ဘုရားရွင္ကုိယ္ေတာ္တုိင္ပဲ ဒီေရာဂါကုိ ဘာ၀နာအလုပ္ အားထုတ္တဲ့ ၀ီရိယအျပင္ သမာပတ္အစြမ္းမ်ားနဲ႔ သက္သာမႈကုိ ရယူေတာ္မူခဲ့ရပါတယ္။ ဘုရားရွင္ ေရာဂါက သက္သာလာၿပီဆုိေတာ့မွပဲ အလုပ္အေကၽြးျဖစ္တဲ့ အရွင္အာနႏၵာ မေထရ္ဟာ သက္ျပင္းခ်ႏုိင္ခဲ့ပါတယ္။ ၿပီးေတာ့ ဘုရားရွင္အနားကပ္ၿပီး “ျမတ္စြာဘုရား… ဘုရားရွင္အခုလုိ က်န္းက်န္းမာမာ ရွိေတာ္မူမွပဲ တပည့္ေတာ္မွာ စိတ္သက္သာရာ ရပါေတာ့တယ္ဘုရား…၊ အရွင္ဘုရား မက်န္းမမာ ျဖစ္ေနတုန္းကဆုိ တပည့္ေတာ္ကုိယ္တုိင္ ခႏၶာကုိယ္ေလးလံ ေတာင့္တင္းေနၿပီး အရပ္မ်က္ႏွာေတြလည္း မသဲကဲြ၊ သတိပ႒ာန္အလုပ္လည္း အားမထုတ္ႏုိင္ ျဖစ္ခဲ့ရပါတယ္ဘုရား၊ ေနာက္ဆုံးေတာ့ ျမတ္စြာဘုရားရွင္ဟာ ရဟန္းသံဃာေတြအတြက္ မွာတမ္းေခၽြစရာ မွာထားခ်က္ေတြ၊ မိန္႔မွာခ်က္ေတြကုိ မိန္႔ၾကားေတာ္မမူရေသးသမွ် ပရိနိဗၺာန္စံ၀င္ေတာ္မူမွာ မဟုတ္ဘူးလုိ႔ ကုိယ့္စိတ္ကုိယ္ေျဖလုိက္မွ သက္သာရာ နဲနဲရသြားပါတယ္ဘုရား…”လုိ႔ ေလွ်ာက္ထားလုိက္ပါတယ္။
ဒီအခါမွာ ဘုရားရွင္က “အာနႏၵာ… ရဟန္းသံဃာဟာ ငါဘုရားထံက ဘာကုိမ်ား ထပ္ၿပီးေမွ်ာ္လင့္ ေနၾကေသးသလဲ…၊ ငါဘုရားဟာ အတြင္းအျပင္မထား၊ ဆရာစားမခ်န္ တရားေတာ္မ်ားကုိ ေဟာၾကားေပးခဲ့ၿပီးၿပီ၊ တရားေတာ္နဲ႔ ပတ္သက္တဲ့ လွ်ိဳ႕၀ွက္ထားတာဆုိတာ ငါ့မွာမရွိ…” ၿပီးေတာ့ “အာနႏၵာ… ရဟန္းသံဃာကုိ ငါကပဲ လႊမ္းမုိးထားရမယ္၊ ရဟန္းသံဃာဟာ ငါ့ကုိပဲ အားကုိးရာျဖစ္ေစရမယ္ ဆုိတဲ့အေတြး ရွိတဲ့ သူေတြကသာ ရဟန္းသံဃာနဲ႔ပတ္သက္တဲ့ မိန္႔မွာခ်က္ကုိ မွာၾကားတတ္ၾကတယ္၊ ငါဘုရားမွာ ဒီလုိလုိလားေတာင့္တခ်က္ မရွိတဲ့အတြက္ တစ္စုံတစ္ရာ မိန္႔မွာခ်က္ မရွိေတာ့ဘူး.. ခ်စ္သား…”လုိ႔ မိန္႔ၾကားေတာ္မူပါတယ္။
ၿပီးေတာ့ ဘုရားရွင္က အရွင္အာနႏၵာကုိ ထပ္ၿပီးမိန္႔ေတာ္မူပါတယ္။ “အာနႏၵာ… အခုအခ်ိန္မွာ ငါဘုရားဟာ အုိမင္းရင့္ေရာ္လာေနေပၿပီ၊ အသက္အရြယ္ ႀကီးရင့္ေနေပၿပီ၊ အသက္အရြယ္ အဆုံးအပုိင္းျဖစ္တဲ့ ရွစ္ဆယ္အရြယ္ေရာက္ေနေပၿပီ။ အာနႏၵာ… လွည္းအုိဟာ ဖဲြ႕စည္းတုတ္ေႏွာင္မႈေတြနဲ႔ တည္တံ့ေနရသလုိ ငါဘုရားရဲ႕ ခႏၶာကုိယ္ဟာလည္း ဖဲြစည္းတုတ္ေႏွာင္ျခင္းနဲ႔တူတဲ့ ဖလသမာပတ္နဲ႔ပဲ တည္တ့ံေနရေပတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ငါဘုရားရဲ႕ တပည့္သာ၀ကမ်ား အေနနဲ႔ ကုိယ္ကုိယ္ကုိပဲ မွီခုိရာျပဳၿပီး၊ ကုိယ့္ကုိယ္ကုိယ္မွလဲြၿပီး အားကုိရာ မရွိေစဘဲ ကုိယ့္ကုိယ္ကုိသာ ကုိးကြယ္ရာရွိကာ ေနၾကေပေတာ့၊ တရားကုိပဲ မွီခုိရာျပဳၿပီး၊ တရားမွလဲြၿပီး အာကုိးရာ မရွိေစဘဲ တရားကုိသာ ကုိးကြယ္ရာအျဖစ္ ရွိေနၾကေပေတာ့..”။
“အာနႏၵာ ဘယ္လုိပုံစံနဲ႔ ကုိယ့္ကုိယ္ကုိ အားကုိးရာ၊ မွီခုိရာ၊ တရားေတာ္ကုိ အားကုိရာ မွီခုိရာအျဖစ္ ရွိေနရမွာလည္း ဆုိရင္… တစ္စုံတစ္ေယာက္ဟာ ႀကိဳးစားအားထုတ္မႈ ၀ီရိယ၊ စူးစမ္းဆင္ျခင္မႈ ဉာဏ္ပညာ၊ မေမ့မေလ်ာ့မႈ သတိတရားနဲ႔ ႐ုပ္ကုိ ႐ုပ္၊ ခံစားမႈေ၀ဒနာကုိ ေ၀ဒနာ၊ ေတြးေတာႀကံစီမႈ စိတ္ကုိ စိတ္၊ သေဘာတရားကုိ သေဘာတရားလုိ႔ အရွိကုိ အရွိအတုိင္း အႀကိမ္ႀကိမ္ ႐ႈတ္မွတ္ၿပီး ေလာကမွာ ျဖစ္တတ္တဲ့ လုိခ်င္တပ္မက္ျခင္းနဲ႔ ႏွလုံးမသာယာျခင္းကုိ ပယ္ေဖ်ာက္ၿပီး ေနရပါမယ္၊ ဒီလုိ ေနျခင္းမ်ိဳးကုိပဲ ကုိယ့္ကုိယ္ကုိယ္ မွီခုိရာျပဳၿပီး၊ ကုိယ့္ကုိယ္ကုိယ္မွလဲြၿပီး အားကုိရာ မရွိေစဘဲ ကုိယ့္ကုိယ္ကုိသာ ကုိးကြယ္ရာရွိကာ ေနျခင္း၊ တရားကုိပဲ မွီခုိရာျပဳၿပီး၊ တရားမွလဲြၿပီး အာကုိးရာ မရွိေစဘဲ တရားကုိသာ ကုိးကြယ္ရာအျဖစ္ ရွိေနျခင္းပါပဲ..”။
“အာနႏၵာ တစ္စုံတစ္ေယာက္ဟာ အခုအခ်ိန္မွာပဲ ျဖစ္ျဖစ္၊ ငါဘုရား ကြယ္လြန္တဲ့အခါမွာပဲ ျဖစ္ျဖစ္ ကုိယ့္ကုိယ္ကုိယ္ မွီခုိရာျပဳၿပီး၊ ကုိယ့္ကုိယ္ကုိယ္မွလဲြၿပီး အားကုိရာ မရွိေစဘဲ ကုိယ့္ကုိယ္ကုိသာ ကုိးကြယ္ရာရွိကာ ေနမယ္၊ တရားကုိပဲ မွီခုိရာျပဳၿပီး၊ တရားမွလဲြၿပီး အာကုိးရာ မရွိေစဘဲ တရားကုိသာ ကုိးကြယ္ရာအျဖစ္ ရွိေနမယ္ဆုိရင္ အားလုံးဟာ အက်င့္သိကၡာ လုိလားသူေတြထဲမွာ အျမတ္ဆုံးပုဂၢိဳလ္မ်ားအျဖစ္ ေရာက္ရွိေနၾကမွာပါပဲ…” (မဟာပရိနိဗၺာနသုတ္မွ ေကာက္ႏႈတ္ခ်က္)
ဒါကေတာ့ ဘုရားရွင္ကုိယ္ေတာ္တုိင္ အရွင္အာနႏၵာ မေထရ္ကုိ မိန္႔ေတာ္မူခဲ့တဲ့ ေနာက္ဆုံးမွာၾကားခ်က္ပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ ဗုဒၶမိန္႔ေတာ္မူခ်က္မွာ အဓိကကေတာ့ ကုိယ့္ကုိယ္ကုိ အားကုိးဖုိ႔နဲ႔ တရားမေမ့ဖုိ႔၊ တရားနဲ႔အညီ ေနထုိင္ကာ မေမ့မေလ်ာ့တဲ့ သတိရွိေနဖုိ႔ပါပဲ။ ဘုရားရွင္ မိန္႔ေတာ္မူခ်က္က လူတုိင္းဟာ စြမ္းအားကုိယ္စီ ရွိေနသူေတြ ျဖစ္တဲ့အတြက္ တစ္ဦးတစ္ေယာက္အေပၚ မွီမေနဘဲ ကုိယ့္အစြမ္းကုိယ္စီနဲ႔ ကိုယ္ကုိယ္ကုိ ေကာင္းေအာင္ ႀကိဳးစားၾကဖုိ႔ကုိ မီးေမာင္းထုိးျပေနပါတယ္။ အားကုိးရွာတဲ့အခါ တစ္ျခားသူကုိ အားကုိးရွာတာထက္ ကုိယ္ကုိယ္ကုိ အားကုိးတတ္ၾကဖုိ႔၊ အမွီတစ္ခုခုနဲ႔ ေနခ်င္ရင္လည္း တစ္ျခားအရာေတြ မီွခုိေနတာထက္ တရားကုိပဲ မွီခုိအားထားၾကဖုိ႔ သတိေပးေနပါတယ္။
ဟုတ္တယ္။ တစ္ခါတစ္ေလ လက္ေတြ႕ပုိင္းမွာ အားကုိးၾကတဲ့ သူတစ္ေယာက္ေယာက္ မရွိတဲ့အခါ မျဖစ္ေတာ့ပါဘူးလုိ ထင္တတ္ၾကေပမယ့္ သူမရွိတဲ့အခါ သူ႔အလုိလုိ ျဖစ္သြားတာလည္း အမ်ားႀကီး ေတြ႕ရပါတယ္။ မရွိေတာ့လည္း ရွိတဲ့သူနဲ႔ ျဖစ္ေအာင္ လုပ္လုိက္ၾကေတာ့ သူ႔အတုိင္းအတာနဲ႔သူေတာ့ ျဖစ္သြားတာပါပဲ။ ပါရမီနဲ႔ စြမ္းအားေတြေၾကာင့္ နဲနဲကြာျခားခ်က္ေတြ ရွိတတ္ေပမယ့္ မျဖစ္ဘူးဆုိတာေတာ့ မရွိပါဘူး။ သူ႔ဟာနဲ႔သူေတာ့ ျဖစ္သြားတာပါပဲ။ မလုပ္ဘဲ ေနလုိ႔ရလုိ႔ ေနေနၾကေပမယ့္ မျဖစ္မေနလုပ္ရမယ္ ဆုိေတာ့လည္း ရသြားတာပါပဲ။ ဘာျဖစ္လုိ႔လဲဆုိေတာ့ သူ႔ဟာနဲ႔သူ အစြမ္းကုိယ္စီက ရွိေနၾကၿပီးသား ျဖစ္ေနလုိ႔ပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ တစ္ခါတစ္ေလ သူမရွိေပမယ့္ ကုိယ့္အစြမ္းနဲ႔ကုိယ္လုပ္ရင္း သူ႔ထက္ေတာင္ ပုိျဖစ္သြားတာလည္း ရွိပါတယ္။ လူတုိင္းမွာ မတူညီတဲ့ စြမ္းအားေတြနဲ႔ မတူညီတဲ့ အေထာက္အပံ့ေတြ ရွိေနသမွ် မျဖစ္ဘူးဆုိတာ မရွိႏုိင္ပါဘူး။ အဓိကကေတာ့ ကုိယ့္ကုိယ္ကုိပဲ ျဖစ္ျဖစ္ သူမ်ားကုိပဲဲ ျဖစ္ျဖစ္ မရွိရင္ မျဖစ္ဘူးဆုိတဲ့ အထင္ႀကီးမႈ မျဖစ္ဖုိ႔နဲ႔ စြမ္းအားကုိယ္စီ ရွိေနတဲ့သူေတြခ်ည္း ျဖစ္တဲ့အတြက္ ကုိယ့္အစြမ္းနဲ႔ကုိယ္ ႀကိဳးစား အားထုတ္ၾကည့္ၾကဖုိ႔ပဲ ျဖစ္ပါတယ္။
ဒါေၾကာင့္ ေလာကမွာ လူတုိင္းလူတုိင္း ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ ကုိယ္ပုိင္အစြမ္းအစမ်ားနဲ႔ ကုိယ္တုိင္လွမ္းၾကြႏုိင္တာ ျဖစ္တဲ့အတြက္ အစြမ္းအစဆုိတာ အစလုပ္လုိက္မွ စြမ္းလာတတ္တဲ့ သေဘာရွိတယ္ဆုိတာ မေမ့ၾကဘဲ သူမ်ားကုိ အားကုိးမွီခုိေနတာထက္ ကုိယ္ပုိင္အစြမ္းအစ ကုိယ္စီရွိေနၾကတဲ့ ကုိယ့္ကုိယ္ကုိပဲ အားကုိးမွီခုိၾကဖုိ႔၊ အမွီတစ္ခုခုနဲ႔ ကုိယ္ပုိင္အစြမ္းကုိ အားျပဳတဲ့အခါမွာလည္း တစ္ျခားအရာမ်ားထက္ တရားကုိပဲ အားျပဳၾကဖုိ႔၊ ကုိယ့္ကုိယ္ကုိယ္နဲ႔ တရားမွတစ္ပါး ကုိးကြယ္ရာ မရွိဘူးဆိုတာ သတိျပဳမိၾကဖုိ႔ အထူးလုိအပ္လွပါတယ္။ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ စမိဖုိ႔က အေရးႀကီးၿပီး စၿပီးရင္ စြမ္းလာမွာျဖစ္လုိ႔ အစနဲ႔အစြမ္းကုိ အစြမ္းအစျဖစ္ဖုိ႔ ကုိယ့္အားကုိယ္ကုိးရင္း ကုိယ့္အစြမ္းကုိယ္ ျပႏုိင္ေအာင္ ႀကိဳးစားလုိက္ၾကပါလုိ႔ တုိက္တြန္းလုိက္ရပါတယ္။ အားလုံးစြမ္းအားကုိယ္စီနဲ႔ တရားကုိယ္စီ ရွိႏုိင္ၾကပါေစ…
သာမန္လူမ်ားမေျပာနဲ႔ အလုံးစုံကုိ သိေတာ္မူတဲ့ အနႏၲတံခုိးရွင္ အႏႈိင္းမဲ့ ဘုရားရွင္ ကုိယ္ေတာ္တုိင္ပင္ “ငါဘုရားကုိခ်ည္းပဲ အားကုိးကာ ငါဘုရားကုိပဲ ေမွ်ာ္လင့္မေနၾကဖုိ႔နဲ႔ ကုိယ့္ကုိယ္ကုိ အားကုိးၾကဖုိ႔၊ ကုိယ့္တရားကုိယ္ မွီခုိၾကဖုိ႔” မွာတမ္းေခၽြေတာ္မူ သြားတာကုိၾကည့္ရင္ စြမ္းအားကုိယ္စီရွိေနတဲ့ ကုိယ့္ကုိယ္ကုိ သတိျပဳမိႏုိင္ပါတယ္။ သူမ်ားခ်ည္းပဲ အားကုိးေနလုိ႔ မျဖစ္သလုိ ကုိယ့္ကုိယ္ကုိလည္း အစြန္းမေရာက္ဖုိ႔ သေဘာေပါက္ႏုိင္ပါတယ္။ စြမ္းအားကုိယ္စီ ရွိေနတယ္ဆုိကတည္းက ကုိယ့္အစြမ္းကုိယ္ အားကုိးကာ ကုိယ့္ကုိယ္ကုိ ႀကိဳးစားဖုိ႔လုိတယ္ဆုိတဲ့ သေဘာပါပဲ။ သူမရွိလည္း ျဖစ္တယ္ဆုိတဲ့ စိတ္နဲ႔ ကုိယ့္ရဲ႕အစြမ္းကုိ ထုတ္ေဖာ္ျပသဖုိ႔ပဲ လုိပါတယ္။ ႀကိဳးစားမႈနဲ႔ စြမ္းအားေတြကုိ ျပဳစုလုိ႔ ရတယ္ဆုိတာ သေဘာေပါက္ဖုိ႔ အေရးႀကီးပါတယ္။ ဒီေနရာမွာ ကုိယ့္ကုိယ္ကုိ အားကုိးတာနဲ႔ ကုိယ့္ကုိယ္ကုိ အထင္းႀကီးတာ ကဲြျပားဖုိ႔ေတာ့ လုိပါတယ္။ “ငါလုပ္ရင္ ျဖစ္ႏုိင္တယ္”ဆုိတာက ကုိယ့္ကုိယ္ကုိ အားကုိးတာျဖစ္ၿပီး “ငါလုပ္မွပဲ ျဖစ္တယ္”ဆုိတာက ကုိယ့္ကုိယ္ကုိ အထင္ႀကီးတာ ျဖစ္ပါတယ္။
“ကုိယ့္ကုိယ္ကုိ အားကုိးဖုိ႔၊ ကုိယ့္တရားကုိ ကုိယ္မီွခုိဖုိ႔”ဆုိတဲ့ ဒီစကားကုိ ျမတ္စြာဘုရားရွင္ ပရိနိဗၺာန္စံေတာ္မူခါနီး ေနာက္ဆုံးအခ်ိန္ေလးမွာ မိန္႔ေတာ္မူသြားပါတယ္။ ဒီတုန္းက ျမတ္စြာဘုရားရွင္ဟာ ေ၀ဠဳ၀ရြာမွာ ၀ါကပ္ၿပီးခ်ိန္က ျဖစ္ပါတယ္။ ခႏၶာကုိယ္မွာ ျပင္းထန္တဲ့ ေရာဂါျဖစ္ၿပီး ေသလုေမ်ာပါး ခံစားခဲ့ရတဲ့ အခ်ိန္လည္း ျဖစ္ပါတယ္္။ ေနာက္ဆုံး ဘုရားရွင္ကုိယ္ေတာ္တုိင္ပဲ ဒီေရာဂါကုိ ဘာ၀နာအလုပ္ အားထုတ္တဲ့ ၀ီရိယအျပင္ သမာပတ္အစြမ္းမ်ားနဲ႔ သက္သာမႈကုိ ရယူေတာ္မူခဲ့ရပါတယ္။ ဘုရားရွင္ ေရာဂါက သက္သာလာၿပီဆုိေတာ့မွပဲ အလုပ္အေကၽြးျဖစ္တဲ့ အရွင္အာနႏၵာ မေထရ္ဟာ သက္ျပင္းခ်ႏုိင္ခဲ့ပါတယ္။ ၿပီးေတာ့ ဘုရားရွင္အနားကပ္ၿပီး “ျမတ္စြာဘုရား… ဘုရားရွင္အခုလုိ က်န္းက်န္းမာမာ ရွိေတာ္မူမွပဲ တပည့္ေတာ္မွာ စိတ္သက္သာရာ ရပါေတာ့တယ္ဘုရား…၊ အရွင္ဘုရား မက်န္းမမာ ျဖစ္ေနတုန္းကဆုိ တပည့္ေတာ္ကုိယ္တုိင္ ခႏၶာကုိယ္ေလးလံ ေတာင့္တင္းေနၿပီး အရပ္မ်က္ႏွာေတြလည္း မသဲကဲြ၊ သတိပ႒ာန္အလုပ္လည္း အားမထုတ္ႏုိင္ ျဖစ္ခဲ့ရပါတယ္ဘုရား၊ ေနာက္ဆုံးေတာ့ ျမတ္စြာဘုရားရွင္ဟာ ရဟန္းသံဃာေတြအတြက္ မွာတမ္းေခၽြစရာ မွာထားခ်က္ေတြ၊ မိန္႔မွာခ်က္ေတြကုိ မိန္႔ၾကားေတာ္မမူရေသးသမွ် ပရိနိဗၺာန္စံ၀င္ေတာ္မူမွာ မဟုတ္ဘူးလုိ႔ ကုိယ့္စိတ္ကုိယ္ေျဖလုိက္မွ သက္သာရာ နဲနဲရသြားပါတယ္ဘုရား…”လုိ႔ ေလွ်ာက္ထားလုိက္ပါတယ္။
ဒီအခါမွာ ဘုရားရွင္က “အာနႏၵာ… ရဟန္းသံဃာဟာ ငါဘုရားထံက ဘာကုိမ်ား ထပ္ၿပီးေမွ်ာ္လင့္ ေနၾကေသးသလဲ…၊ ငါဘုရားဟာ အတြင္းအျပင္မထား၊ ဆရာစားမခ်န္ တရားေတာ္မ်ားကုိ ေဟာၾကားေပးခဲ့ၿပီးၿပီ၊ တရားေတာ္နဲ႔ ပတ္သက္တဲ့ လွ်ိဳ႕၀ွက္ထားတာဆုိတာ ငါ့မွာမရွိ…” ၿပီးေတာ့ “အာနႏၵာ… ရဟန္းသံဃာကုိ ငါကပဲ လႊမ္းမုိးထားရမယ္၊ ရဟန္းသံဃာဟာ ငါ့ကုိပဲ အားကုိးရာျဖစ္ေစရမယ္ ဆုိတဲ့အေတြး ရွိတဲ့ သူေတြကသာ ရဟန္းသံဃာနဲ႔ပတ္သက္တဲ့ မိန္႔မွာခ်က္ကုိ မွာၾကားတတ္ၾကတယ္၊ ငါဘုရားမွာ ဒီလုိလုိလားေတာင့္တခ်က္ မရွိတဲ့အတြက္ တစ္စုံတစ္ရာ မိန္႔မွာခ်က္ မရွိေတာ့ဘူး.. ခ်စ္သား…”လုိ႔ မိန္႔ၾကားေတာ္မူပါတယ္။
ၿပီးေတာ့ ဘုရားရွင္က အရွင္အာနႏၵာကုိ ထပ္ၿပီးမိန္႔ေတာ္မူပါတယ္။ “အာနႏၵာ… အခုအခ်ိန္မွာ ငါဘုရားဟာ အုိမင္းရင့္ေရာ္လာေနေပၿပီ၊ အသက္အရြယ္ ႀကီးရင့္ေနေပၿပီ၊ အသက္အရြယ္ အဆုံးအပုိင္းျဖစ္တဲ့ ရွစ္ဆယ္အရြယ္ေရာက္ေနေပၿပီ။ အာနႏၵာ… လွည္းအုိဟာ ဖဲြ႕စည္းတုတ္ေႏွာင္မႈေတြနဲ႔ တည္တံ့ေနရသလုိ ငါဘုရားရဲ႕ ခႏၶာကုိယ္ဟာလည္း ဖဲြစည္းတုတ္ေႏွာင္ျခင္းနဲ႔တူတဲ့ ဖလသမာပတ္နဲ႔ပဲ တည္တ့ံေနရေပတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ငါဘုရားရဲ႕ တပည့္သာ၀ကမ်ား အေနနဲ႔ ကုိယ္ကုိယ္ကုိပဲ မွီခုိရာျပဳၿပီး၊ ကုိယ့္ကုိယ္ကုိယ္မွလဲြၿပီး အားကုိရာ မရွိေစဘဲ ကုိယ့္ကုိယ္ကုိသာ ကုိးကြယ္ရာရွိကာ ေနၾကေပေတာ့၊ တရားကုိပဲ မွီခုိရာျပဳၿပီး၊ တရားမွလဲြၿပီး အာကုိးရာ မရွိေစဘဲ တရားကုိသာ ကုိးကြယ္ရာအျဖစ္ ရွိေနၾကေပေတာ့..”။
“အာနႏၵာ ဘယ္လုိပုံစံနဲ႔ ကုိယ့္ကုိယ္ကုိ အားကုိးရာ၊ မွီခုိရာ၊ တရားေတာ္ကုိ အားကုိရာ မွီခုိရာအျဖစ္ ရွိေနရမွာလည္း ဆုိရင္… တစ္စုံတစ္ေယာက္ဟာ ႀကိဳးစားအားထုတ္မႈ ၀ီရိယ၊ စူးစမ္းဆင္ျခင္မႈ ဉာဏ္ပညာ၊ မေမ့မေလ်ာ့မႈ သတိတရားနဲ႔ ႐ုပ္ကုိ ႐ုပ္၊ ခံစားမႈေ၀ဒနာကုိ ေ၀ဒနာ၊ ေတြးေတာႀကံစီမႈ စိတ္ကုိ စိတ္၊ သေဘာတရားကုိ သေဘာတရားလုိ႔ အရွိကုိ အရွိအတုိင္း အႀကိမ္ႀကိမ္ ႐ႈတ္မွတ္ၿပီး ေလာကမွာ ျဖစ္တတ္တဲ့ လုိခ်င္တပ္မက္ျခင္းနဲ႔ ႏွလုံးမသာယာျခင္းကုိ ပယ္ေဖ်ာက္ၿပီး ေနရပါမယ္၊ ဒီလုိ ေနျခင္းမ်ိဳးကုိပဲ ကုိယ့္ကုိယ္ကုိယ္ မွီခုိရာျပဳၿပီး၊ ကုိယ့္ကုိယ္ကုိယ္မွလဲြၿပီး အားကုိရာ မရွိေစဘဲ ကုိယ့္ကုိယ္ကုိသာ ကုိးကြယ္ရာရွိကာ ေနျခင္း၊ တရားကုိပဲ မွီခုိရာျပဳၿပီး၊ တရားမွလဲြၿပီး အာကုိးရာ မရွိေစဘဲ တရားကုိသာ ကုိးကြယ္ရာအျဖစ္ ရွိေနျခင္းပါပဲ..”။
“အာနႏၵာ တစ္စုံတစ္ေယာက္ဟာ အခုအခ်ိန္မွာပဲ ျဖစ္ျဖစ္၊ ငါဘုရား ကြယ္လြန္တဲ့အခါမွာပဲ ျဖစ္ျဖစ္ ကုိယ့္ကုိယ္ကုိယ္ မွီခုိရာျပဳၿပီး၊ ကုိယ့္ကုိယ္ကုိယ္မွလဲြၿပီး အားကုိရာ မရွိေစဘဲ ကုိယ့္ကုိယ္ကုိသာ ကုိးကြယ္ရာရွိကာ ေနမယ္၊ တရားကုိပဲ မွီခုိရာျပဳၿပီး၊ တရားမွလဲြၿပီး အာကုိးရာ မရွိေစဘဲ တရားကုိသာ ကုိးကြယ္ရာအျဖစ္ ရွိေနမယ္ဆုိရင္ အားလုံးဟာ အက်င့္သိကၡာ လုိလားသူေတြထဲမွာ အျမတ္ဆုံးပုဂၢိဳလ္မ်ားအျဖစ္ ေရာက္ရွိေနၾကမွာပါပဲ…” (မဟာပရိနိဗၺာနသုတ္မွ ေကာက္ႏႈတ္ခ်က္)
ဒါကေတာ့ ဘုရားရွင္ကုိယ္ေတာ္တုိင္ အရွင္အာနႏၵာ မေထရ္ကုိ မိန္႔ေတာ္မူခဲ့တဲ့ ေနာက္ဆုံးမွာၾကားခ်က္ပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ ဗုဒၶမိန္႔ေတာ္မူခ်က္မွာ အဓိကကေတာ့ ကုိယ့္ကုိယ္ကုိ အားကုိးဖုိ႔နဲ႔ တရားမေမ့ဖုိ႔၊ တရားနဲ႔အညီ ေနထုိင္ကာ မေမ့မေလ်ာ့တဲ့ သတိရွိေနဖုိ႔ပါပဲ။ ဘုရားရွင္ မိန္႔ေတာ္မူခ်က္က လူတုိင္းဟာ စြမ္းအားကုိယ္စီ ရွိေနသူေတြ ျဖစ္တဲ့အတြက္ တစ္ဦးတစ္ေယာက္အေပၚ မွီမေနဘဲ ကုိယ့္အစြမ္းကုိယ္စီနဲ႔ ကိုယ္ကုိယ္ကုိ ေကာင္းေအာင္ ႀကိဳးစားၾကဖုိ႔ကုိ မီးေမာင္းထုိးျပေနပါတယ္။ အားကုိးရွာတဲ့အခါ တစ္ျခားသူကုိ အားကုိးရွာတာထက္ ကုိယ္ကုိယ္ကုိ အားကုိးတတ္ၾကဖုိ႔၊ အမွီတစ္ခုခုနဲ႔ ေနခ်င္ရင္လည္း တစ္ျခားအရာေတြ မီွခုိေနတာထက္ တရားကုိပဲ မွီခုိအားထားၾကဖုိ႔ သတိေပးေနပါတယ္။
ဟုတ္တယ္။ တစ္ခါတစ္ေလ လက္ေတြ႕ပုိင္းမွာ အားကုိးၾကတဲ့ သူတစ္ေယာက္ေယာက္ မရွိတဲ့အခါ မျဖစ္ေတာ့ပါဘူးလုိ ထင္တတ္ၾကေပမယ့္ သူမရွိတဲ့အခါ သူ႔အလုိလုိ ျဖစ္သြားတာလည္း အမ်ားႀကီး ေတြ႕ရပါတယ္။ မရွိေတာ့လည္း ရွိတဲ့သူနဲ႔ ျဖစ္ေအာင္ လုပ္လုိက္ၾကေတာ့ သူ႔အတုိင္းအတာနဲ႔သူေတာ့ ျဖစ္သြားတာပါပဲ။ ပါရမီနဲ႔ စြမ္းအားေတြေၾကာင့္ နဲနဲကြာျခားခ်က္ေတြ ရွိတတ္ေပမယ့္ မျဖစ္ဘူးဆုိတာေတာ့ မရွိပါဘူး။ သူ႔ဟာနဲ႔သူေတာ့ ျဖစ္သြားတာပါပဲ။ မလုပ္ဘဲ ေနလုိ႔ရလုိ႔ ေနေနၾကေပမယ့္ မျဖစ္မေနလုပ္ရမယ္ ဆုိေတာ့လည္း ရသြားတာပါပဲ။ ဘာျဖစ္လုိ႔လဲဆုိေတာ့ သူ႔ဟာနဲ႔သူ အစြမ္းကုိယ္စီက ရွိေနၾကၿပီးသား ျဖစ္ေနလုိ႔ပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ တစ္ခါတစ္ေလ သူမရွိေပမယ့္ ကုိယ့္အစြမ္းနဲ႔ကုိယ္လုပ္ရင္း သူ႔ထက္ေတာင္ ပုိျဖစ္သြားတာလည္း ရွိပါတယ္။ လူတုိင္းမွာ မတူညီတဲ့ စြမ္းအားေတြနဲ႔ မတူညီတဲ့ အေထာက္အပံ့ေတြ ရွိေနသမွ် မျဖစ္ဘူးဆုိတာ မရွိႏုိင္ပါဘူး။ အဓိကကေတာ့ ကုိယ့္ကုိယ္ကုိပဲ ျဖစ္ျဖစ္ သူမ်ားကုိပဲဲ ျဖစ္ျဖစ္ မရွိရင္ မျဖစ္ဘူးဆုိတဲ့ အထင္ႀကီးမႈ မျဖစ္ဖုိ႔နဲ႔ စြမ္းအားကုိယ္စီ ရွိေနတဲ့သူေတြခ်ည္း ျဖစ္တဲ့အတြက္ ကုိယ့္အစြမ္းနဲ႔ကုိယ္ ႀကိဳးစား အားထုတ္ၾကည့္ၾကဖုိ႔ပဲ ျဖစ္ပါတယ္။
ဒါေၾကာင့္ ေလာကမွာ လူတုိင္းလူတုိင္း ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ ကုိယ္ပုိင္အစြမ္းအစမ်ားနဲ႔ ကုိယ္တုိင္လွမ္းၾကြႏုိင္တာ ျဖစ္တဲ့အတြက္ အစြမ္းအစဆုိတာ အစလုပ္လုိက္မွ စြမ္းလာတတ္တဲ့ သေဘာရွိတယ္ဆုိတာ မေမ့ၾကဘဲ သူမ်ားကုိ အားကုိးမွီခုိေနတာထက္ ကုိယ္ပုိင္အစြမ္းအစ ကုိယ္စီရွိေနၾကတဲ့ ကုိယ့္ကုိယ္ကုိပဲ အားကုိးမွီခုိၾကဖုိ႔၊ အမွီတစ္ခုခုနဲ႔ ကုိယ္ပုိင္အစြမ္းကုိ အားျပဳတဲ့အခါမွာလည္း တစ္ျခားအရာမ်ားထက္ တရားကုိပဲ အားျပဳၾကဖုိ႔၊ ကုိယ့္ကုိယ္ကုိယ္နဲ႔ တရားမွတစ္ပါး ကုိးကြယ္ရာ မရွိဘူးဆိုတာ သတိျပဳမိၾကဖုိ႔ အထူးလုိအပ္လွပါတယ္။ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ စမိဖုိ႔က အေရးႀကီးၿပီး စၿပီးရင္ စြမ္းလာမွာျဖစ္လုိ႔ အစနဲ႔အစြမ္းကုိ အစြမ္းအစျဖစ္ဖုိ႔ ကုိယ့္အားကုိယ္ကုိးရင္း ကုိယ့္အစြမ္းကုိယ္ ျပႏုိင္ေအာင္ ႀကိဳးစားလုိက္ၾကပါလုိ႔ တုိက္တြန္းလုိက္ရပါတယ္။ အားလုံးစြမ္းအားကုိယ္စီနဲ႔ တရားကုိယ္စီ ရွိႏုိင္ၾကပါေစ…
