တစ္စုံတစ္ေယာက္ကုိမွ် ၾကမ္းၾကဳတ္ေသာ စကားကုိ မဆုိလင့္၊
အဆုိခံရေသာ သူတုိ႔သည္ သင့္ကုိ ျပန္လွန္ဆုိကုန္ရာ၏။
ခ်ဳပ္ခ်ယ္ေသာ စကားသည္ ဆင္းရဲ၏ အေၾကာင္းတည္း၊
သူတစ္ပါးကုိ ဒဏ္ျပဳက အတုံ႔အလွည့္တုိ႔သည္ သင့္ထံသုိ႔ ျပန္ေရာက္ကုန္ရာ၏။
(ေဂါတမဘုရားရွင္)
လိမ္ညာေျပာဆုိျခင္း၊ ေခ်ာပစ္ကုန္းတုိက္ျခင္း၊ ၾကမ္းတမ္းေသာစကားကုိဆုိျခင္း၊ အက်ိဳးမရွိ အခ်ည္းႏွီးေသာ စကားကုိဆုိျခင္းဟူေသာ ႏႈတ္ျဖင့္လြန္က်ဴးတတ္သည့္ ၀စီဒုစ႐ုိက္ ေလးပါးတုိ႔တြင္ ဖ႐ုသ၀ါစာေခၚ ၾကမ္းတမ္းေသာ စကားကုိဆုိျခင္းသည္လည္း မေကာင္းသည့္ ဒုစ႐ုိက္တစ္မ်ိဳးပင္ ျဖစ္၏။ ႏႈတ္မွထြက္ေပၚတတ္သည့္ ၾကမ္းတမ္းသည့္စကားမ်ားသည္ ေျပာသည့္သူႏွင့္ အေျပာခံရ သူမ်ားပင္မက ၾကားရသူမ်ားအထိ နားမခ်မ္းသာဖြယ္ ျဖစ္ေစႏုိင္သျဖင့္ မိမိတုိ႔၏ ႏႈတ္ကုိ ေစာင့္စည္းၾကရန္ တုိက္တြန္းေတာ္မူျခင္း ျဖစ္၏။ ထုိ႔အျပင္ မည္သည့္အလုပ္ပင္ ျဖစ္ပါေစ တူေသာအက်ိဳးကုိ ေပးတတ္သည့္ သေဘာရွိသျဖင့္ မိမိက ၾကမ္းတမ္းသည့္ စကားကုိ ဆုိလွ်င္ အဆုိခံရသူသည္လည္း ၾကမ္းတမ္းေသာ စကားကုိ ျပန္ဆုိတတ္သည္ကုိ သတိျပဳ ဆင္ျခင္ရန္ လုိအပ္ေပ၏။ ထုိ႔ေၾကာင့္ သူတစ္ပါးထံမွ တုံ႔ျပန္မႈေကာင္းမ်ား ျပန္ေရာက္လာေစရန္ မိမိကုိယ္တုိင္ ေရွးဦးစြာ တုံ႔ျပန္မႈေကာင္းမ်ား ေပးရမည္ျဖစ္ေၾကာင္း၊ မိမိက မေကာင္းလွ်င္ သူတစ္ပါးကလည္း ေကာင္းမည္မဟုတ္ေၾကာင္း၊ အတုံ႔အလွည့္ဟူသည္ ျပဳလုပ္သူထံသုိ႔ တစ္ဖန္ျပန္လာတတ္ေၾကာင္း ဗုဒၶရွင္ေတာ္ျမတ္ မိန္႔မွာေဟာၾကားေတာ္မူျခင္း ျဖစ္၏။
ဗုဒၶလက္ထက္တြင္ ေကာ႑ဓာနအမည္ရွိသည့္ မေထရ္တစ္ပါး ရွိခဲ့၏။ ထုိမေထရ္ ရဟန္းျဖစ္သည့္ေန႔မွစ၍ အမ်ိဳးသမီးတစ္ဦး၏ အရိပ္သည္ မေထရ္ႏွင့္အတူ ထပ္ၾကပ္မကြာ ရွိေနေလ့ရွိ၏။ သုိ႔ေသာ္ ထုိအမ်ိဳးသမီးပုံရိပ္ကုိ မေထရ္မွတပါး အျခားသူမ်ား အားလုံးေတြ႕ျမင္ၾကရ၏။ မေထရ္ကား ဘာမွ်မသိရွာေပ။ ဆြမ္းခံသြားလွ်င္လည္း ဆြမ္းေလာင္းသူမ်ားက ဤဆြမ္းသည္ အရွင္ဘုရားတုိ႔ အလုိ႔ငွါ ျဖစ္ပါေစ…၊ အရွင္ဘုရားႏွင့္ အေပါင္းအေဖာ္မတုိ႔ အလုိ႔ငွါ ျဖစ္ပါေစဟုဆုိကာ ေလာင္းလွဴေလ့ရွိၾက၏။ မေထရ္သည္ ထုိအျခင္းအရာကုိ သေဘာမေပါက္ႏုိင္ ျဖစ္ေနေပ၏။ ရဟန္းႏွင့္ မာတုဂါမ အတူရွိေနသကဲ့သုိ႔ မေထရ္ႏွင့္ထပ္ၾကပ္မကြာ ရွိေနေသာ အမ်ိဳးသမီးအရိပ္ေၾကာင့္ လူအမ်ား၏ အထင္လဲြျခင္းကုိ ခံေနရ၏။ သတင္းသုံးေဖာ္ ရဟန္းေတာ္မ်ားကလည္း ထုိ႔အတူပင္ ေကာ႑ဓာန မေထရ္သည္ မာတုဂါမႏွင့္အတူ သြားလာေနသည္ဟု ထင္မွတ္ေနၿပီး ေနာက္ဆုံးတြင္ အျခားရဟန္းမ်ားသည္ ေကာသလမင္းထံသုိ႔ သြားေရာက္က ထုိမေထရ္ကုိ ဖမ္းဆီးအေရးယူေပးရန္အထိ ေျပာဆုိၾကေလ၏။ ေကာသလမင္းလည္း ျဖစ္ေၾကာင္းကုန္စင္ကုိ နားေထာင္ၿပီး မေထရ္ရွိရာ ေက်ာင္းေတာ္သုိ႔ မေထရ္ကုိဖမ္းရန္ ထြက္လာခဲ့၏။ ေက်ာင္းေရာက္သည့္အခါ မေထရ္ႏွင့္အတူ အမ်ိဳးသမီးပုံရိပ္ကုိ ေတြ႕ေနရ၏။ မေထရ္ကုိ ေမးသည့္အခါ မသိေၾကာင္း၊ မဟုတ္ေၾကာင္း ေျပာဆုိရာ ေနာက္ဆုံးတြင္ ေကာသလမင္းကုိယ္တုိင္ မာတုဂါမအစစ္မဟုတ္ အတုသာျဖစ္ေၾကာင္း သေဘာေပါက္သြားကာ အေရးမယူဘဲ နန္းေတာ္မွာပင္ ဆြမ္းခံၾကြရန္ ဖိတ္ၾကား ျပန္သြားေလ၏။
စင္စစ္ ထုိမေထရ္ႏွင့္ အတူတကြျဖစ္ေပၚေနသည့္ မာတုဂါမပုံရိပ္သည္ မေထရ္ကုိယ္တုိင္ ျပဳလုပ္ခဲ့သည့္ အကုသုိလ္၏ အက်ိဳးရလာဘ္ပင္ ျဖစ္၏။ ကႆပျမတ္စြာဘုရား လက္ထပ္ေတာ္အခါက ျဖစ္၏။ ယခုေကာ႑ဓာန မေထရ္သည္ ထုိအခ်ိန္က တာ၀တႎသာ နတ္ျပည္ရွိ နတ္သားတစ္ေယာက္ ျဖစ္ခဲ့၏။ ထုိနတ္သားသည္ ကႆပဘုရားရွင္၏ တပည့္သာ၀က ရဟန္းႏွစ္ပါး၏ ညီညြတ္ေနမႈ၊ တရားေတာ္မ်ားတြင္ အတူတကြ က်င့္သုံးေနထုိင္ေနမႈ၊ တစ္မိ၀မ္းတြမ္းမွ သက္ဆင္းသည့္သူမ်ားကဲ့သုိ႔ စိတ္တူကုိယ္တူ ရွိမႈမ်ားအေပၚတြင္ မနာလုိ မ႐ႈစိမ့္ျဖစ္ကာ ထုိမေထရ္ႏွစ္ပါး ညီညြတ္မႈ ပ်က္ျပားေစရန္ ေသြးခဲြခဲ့ေလ၏။ မေထရ္ႏွစ္ပါးအနက္ တစ္ပါးေသာ ရဟန္း၏ ေနာက္ကြယ္တြင္ အမ်ိဳးသမီးတစ္ဦး၏ ပုံကုိဖန္တီးကာ မျမင္ကြယ္ရာတြင္ မေထရ္ႏွင့္ မာတုဂါမ အတူရွိၿပီး မသင့္ေလ်ာ္သည့္ အေနအထုိင္မ်ိဳး ျဖစ္ေစရန္ အားထုတ္၏။ ထုိအျခင္းအရာကုိ အျခားေသာ ရဟန္းတစ္ပါးက ျမင္ေသာ္လည္း ဖန္တီးလုပ္ႀကံခံရသည့္ မေထရ္ကုိယ္တုိင္ကား မျမင္ရေပ။ ထုိ႔ေၾကာင့္ ျမင္ရေသာ ရဟန္းက အရွင္ဘုရားသည္ အက်င့္သိကၡာ ပ်က္ျပားသြားၿပီ ျဖစ္သျဖင့္ အရွင္ဘုရားႏွင့္အတူ ေပါင္းေဖာ္ျခင္းငွါ မျဖစ္ႏုိင္ေၾကာင္း၊ အျခားတစ္ပါးကလည္း မဟုတ္မွန္ေၾကာင္းစသျဖင့္ ျငင္းခုံၾကရာမွ မေထရ္ႏွစ္ပါး ကဲြျပားသြားေလေတာ့၏။ ထုိမေထရ္ႏွစ္ပါး ကြားျပားမႈကုိ ဖန္တီးခဲ့သည့္ နတ္သားသည္ မိမိလုပ္ခဲ့သည့္ အကုသုိလ္အက်ိဳးေၾကာင့္ အ၀ီစိငရဲတြင္ က်ေရာက္ခဲ့ၿပီး ဘ၀မ်ားစြာ အကုသုိလ္အျပစ္ကုိ ခံရကာ ေနာက္ဆုံးတြင္ ယခုေဂါတမျမတ္စြာဘုရားရွင္ လက္ထပ္္ ေကာ႑ဓာနရဟန္းအျဖစ္ သာသနာေဘာင္သုိ႔ ေရာက္ရွိခဲ့ျခင္းျဖစ္၏။ ရဟန္းဘ၀ရခဲ့ေသာ္လည္း ကႆပဘုရားရွင္ လက္ထက္ နတ္သားဘ၀က လုပ္ခဲ့သည့္ အကုသုိလ္၏ အက်ိဳးဆက္အျဖစ္ ထုိမေထရ္၏ ေနာက္တြင္ မာတုဂါမ ပုံရိပ္က အၿမဲထပ္ၾကပ္မကြာ ရွိေနခဲ့ကာ လူအမ်ား၊ ရဟန္းအမ်ား၏ အထင္လဲြမႈကုိ ခံေနခဲ့ရျခင္း ျဖစ္၏။
ယခု ေကာ႑ဓာန ဘ၀တြင္ ထင္ဟပ္ေနသည့္ မာတုဂါမပုံရိပ္ေၾကာင့္ ေကာသလမင္းကုိယ္တုိင္ ဖမ္းရန္အားထုတ္ေသာ္လည္း အစစ္အမွန္ မဟုတ္သျဖင့္ မဖမ္းဘဲ နန္းေတာ္သုိ႔ ဆြမ္းခံၾကြရန္ ဖိတ္ၾကားခဲ့သည့္အေပၚ အျခားရဟန္းေတာ္မ်ားက နားမလည္ႏုိင္ဘဲ မေထရ္ကုိ တုိက္႐ုိက္ေျပာဆုိကာ ေက်ာင္းေတာ္မွ ႏွင္ထုတ္ရန္ အားထုတ္ၾကျပန္၏။ ထုိအခါတြင္ ဘုရင္ကုိယ္တုိင္ မဟုတ္မွန္ေၾကာင္း အသိအမွတ္ျပဳထားသည့္ ေကာ႑ဓာန မေထရ္က သူ႔ကုိလာေျပာသည့္ အျခားရဟန္းေတာ္မ်ားကုိ ၾကမ္းတမ္းသည့္စကားမ်ားျဖင့္ ျပန္လည္တုံ႔ျပန္ ေျပာဆုိေလေတာ့၏။ ထုိအေၾကာင္းကုိ ရဟန္းေတာ္မ်ားက ျမတ္စြာဘုရားရွင္အား ေလွ်ာက္ၾကားသည့္ အခါတြင္ ျမတ္ဗုဒၶက ၾကမ္းၾကဳတ္ေသာ စကားတုိ႔ျဖင့္ ျပန္လွန္တုံ႔ျပန္တတ္သည့္ ေကာ႑ဓာန ရဟန္းကုိ ျပစ္တင္ေျပာဆုိကာ “ေကာ႑ဓာန… သင္၏ေရွးဘ၀က ျပဳလုပ္ခဲ့သည့္ ယုတ္မာေသာ အမႈကုိ အမွီျပဳ၍ သင္သည္ ဤေဖာက္ျပန္ေသာ အျခင္းအရာသုိ႔ ေရာက္ရ၏၊ ယခုအခါ သင့္အားတစ္ဖန္ ထုိသုိ႔သေဘာရွိသည့္ ၾကမ္းၾကဳတ္ယုတ္မာသည့္ အေျပာအဆုိ အျပဳအမူမ်ိဳး ျပဳမူေျပာဆုိျခင္းငွါမသင့္၊ ရဟန္းတုိ႔ႏွင့္အတူတကြ ယုတ္မာၾကမ္းတမ္းေသာ တစ္စုံတစ္ခုေသာ စကားကုိမွ် မဆုိလင့္၊ အဆုိခံရေသာသူတုိ႔သည္ သင့္ကုိတစ္ဖန္ ျပန္လွန္ဆုိကုန္ရာ၏။ သူတစ္ပါးကုိ ဒဏ္ျပဳက အတုံအလွည့္တုိ႔သည္ သင့္ထံသုိ႔ ျပန္ေရာက္ကုန္ရာ၏။ အနားေရးျပတ္ေသာ ေၾကးခြက္သည္ အသံမထြက္သကဲ့သုိ႔ သင္သည္လည္း ထုိေၾကးခြက္ႏွင့္တူစြာ အသံမရွိသည္ ျဖစ္ဘိေလာ့၊ ဤသုိ႔ျပဳသည္ရွိေသာ္ နိဗၺာန္သုိ႔ ေရာက္ေသာသူမည္သည္ ျဖစ္လတၱ႔ံ… (ဓမၼပဒ၊ ဒ႑၀ဂ္၊ ေကာ႑ဓာနေထရ၀တၳဳ)”ဟု အႏုသေႏၶစပ္ကာ တရားစကား မိန္႔ၾကားေတာ္မူလုိက္၏။ ဘုရားရွင္ တရားစကားအဆုံးတြင္ ေကာ႑ဓာန မေထရ္သည္ ရဟႏၲာျဖစ္ကာ အျခားေသာ တရားနာပရိတ္သတ္မ်ားသည္ ထုိက္သင့္သည့္ တရားမ်ား ရသြားၾကေလ၏။
ဤကား တစ္စုံတစ္ေယာက္ကုိမွ် ၾကမ္းၾကဳတ္ေသာ စကားကုိ မဆုိလင့္စေသာ ဘုရားစကားေတာ္ ေဟာၾကားခဲ့ျဖစ္ျခင္း၏ အေၾကာင္း၀တၳဳပင္ ျဖစ္ပါ၏။ ၾကမ္းၾကဳတ္ေသာ စကားကုိ ဆုိျခင္းႏွင့္ မဟုတ္မမွန္သည့္ လုပ္ရပ္မ်ားသည္ အတုံ႔အျပန္ကုိ ျဖစ္ေစတတ္သည္ကုိ ထင္ရွားေစခဲ့၏။ မိမိက ျပဳလုပ္လုိက္သည့္ အကုသုိလ္အလုပ္ေလးသည္ အနည္းငယ္မွ်သာ ျဖစ္ေသာ္လည္း ခံရသည့္အခါတြင္ကား ဘ၀အဆက္ဆက္မွသည္ ေနာက္ဆုံး ရဟန္းဘ၀အထိပင္ ခံရတတ္သည္ကုိ သတိျပဳသင့္လွ၏။ စင္စစ္ ၾကမ္းတမ္းသည့္စကားႏွင့္ မေကာင္းသည့္ လုပ္ရပ္မ်ားသည္ သံသရာအထိ ပါသည္ျဖစ္ေစ၊ မပါသည္ျဖစ္ေစ ယခုဘ၀မွာပင္လွ်င္ တန္ျပန္တုံ႔ျပန္မႈကုိ ခံရတတ္၏။ မိမိက တစ္စုံတစ္ေယာက္အား အျပစ္မရွိဘဲ ၾကမ္းတမ္းေသာစကားကုိ ဆုိလုိက္လွ်င္ အဆုိခံရသူသည္လည္း တစ္ဖန္ျပန္ဆုိမည္ဆုိသည္မွာ အတုံ႔အလွည့္ပင္ ျဖစ္၏။ မွန္ၾကည့္သကဲ့သုိ႔ မိမိက မွန္ၾကည့္ၿပီး မဲ႔ျပလွ်င္ မွန္တြင္ထင္ဟပ္လာမည့္ ပုံရိပ္သည္လည္း မဲ့ျပမည္သာျဖစ္၏။ မိမိက ၿပဳံးျပလွ်င္ တစ္ဖန္ျပန္ၿပဳံးျပမည္သာ ျဖစ္၏။ ထုိ႔အတူ မိမိက ခ်ိဳသာသည့္ စကားကုိ ဆုိလွ်င္ အဆုိခံရသူသည္လည္း ခ်ိဳသာသည့္ စကားျဖင့္ ျပန္ဆုိေပးမည္သာ ျဖစ္၏။ ထုိ႔အျပင္ အျခားအျခားေသာ အျပဳအမူ အေနအထုိင္မ်ားတြင္လည္း ထုိ႔အတူသာျဖစ္၏။ သူတစ္ပါးကုိ ဒဏ္ျပဳကာ ဒုကၡျဖစ္ေစလွ်င္ မိမိသုိ႔လည္း ထုိဒဏ္ျပဳမႈမ်ား၊ ဒုကၡတရားမ်ားသည္ ျပန္လည္ ေရာက္လာမည္သာ ျဖစ္ေပ၏။ ထုိ႔ေၾကာင့္ ျမတ္ဗုဒၶက မည္သူ႔အေပၚမွ် ၾကမ္းၾကဳတ္ေသာ စကားမ်ားကုိ မဆုိရန္၊ ခ်ဳပ္ခ်ယ္မႈကုိ မျပဳရန္၊ မေကာင္းသည့္ သေဘာမ်ားျဖင့္ ဒုကၡမေပးမိေစရန္ မိန္႔ေတာ္မူျခင္း ျဖစ္၏။
မွန္၏။ ၾကမ္းၾကဳတ္ေသာ စကားဆုိလွ်င္ လူမေျပာႏွင့္ တိရိစၦာန္မ်ားပင္လွ်င္ မႀကိဳက္တတ္ေပ။ ေမတၱာဓာတ္ပါသည့္ ခ်ိဳသာစြာ ေျပာဆုိတတ္သည့္ စကားမ်ားဆုိလွ်င္ကား တိရိစၧာန္မ်ားလည္း နာခံတတ္၏။ ေခ်ာ့ေျပာလွ်င္ လူမေျပာႏွင့္ သတၱ၀ါမ်ားသည္ပင္ စကားနာခံတတ္၏။ ဆူပူႀကိမ္းေမာင္းၿပီး လုပ္ေစသည္ထက္ အစ္ကုိျဖစ္ေစ၊ အစ္မျဖစ္ေစ၊ ညီျဖစ္ေစ၊ ညီမျဖစ္ေစ စသည့္ ခ်ိဳသာသည့္ အေျပာအဆုိ အသုံးအႏႈန္းမ်ားျဖင့္ ေျပာဆုိလုပ္ကုိင္ေစသည္က အခုိင္းခံရသူမ်ား၏ တုံ႔ျပန္မႈ ေကာင္းမ်ားကုိ ရရွိႏုိင္၏။ အရင္းစစ္လွ်င္ မိမိႏွစ္သက္သည္ကုိ သူတစ္ပါးအား ေရွးဦးစြာေပးႏုိင္မွသာ သူတစ္ပါးထံမွလည္း ျပန္လည္ရႏုိင္သည့္ သေဘာပင္ျဖစ္၏။ မိမိကႏူးည့ံမွ အျခားသူလည္း ႏူးည့ံမည္ျဖစ္ၿပီး မိမိက ၾကမ္းၾကဳတ္လွ်င္ အျခားသူလည္း ၾကမ္းၾကဳတ္မည္သာ ျဖစ္၏။ ဤသည္မွာ သဘာ၀က်သည့္ အတုံ႔အလည့္ သေဘာပင္ ျဖစ္ပါ၏။
သက္ေရာက္မႈတုိင္းတြင္ တန္ျပန္သက္ေရာက္မႈ ရွိ၏ဟု ဆုိသကဲ့သုိ႔ ေစတနာပါသည့္ လုပ္ရပ္တုိင္းတြင္လည္း တန္ျပန္ျဖစ္ေပၚတတ္သည့္ အတုံ႔အလွည့္ဟူသည္ ရွိေနေပ၏။ ထုိ႔အတုံ႔အလွည့္သည္ ေကာင္းသည္ျဖစ္ေစ၊ ဆုိးသည္ျဖစ္ေစ ျပဳလုပ္သူ၏ အေပၚတြင္သာ တည္မွီေလ၏။ ျပဳလုပ္သူက အေကာင္းျပဳလုပ္လွ်င္ တန္ျပန္သက္ေရာက္မႈ၏ အတုံ႔အလွည့္သည္ ေကာင္းမည္ျဖစ္ၿပီး ျပဳလုပ္သူက မေကာင္းျပဳလုပ္လွ်င္ တန္ျပန္သက္ေရာက္မႈ၏ အတုံ႔အလွည့္သည္ မေကာင္းျဖစ္မည္သာ ျဖစ္၏။ ကုိယ္ျဖင့္ျဖစ္ေစ၊ ႏႈတ္ျဖင့္ျဖစ္ေစ၊ စိတ္ျဖင့္ ျဖစ္ေစ ျပဳလုပ္ေျပာဆုိႀကံစီမႈမ်ားသည္ မိမိကုိယ္တုိင္၏ ေရြးခ်ယ္မႈသာျဖစ္ၿပီး ထုိအျပဳအမူ အေျပာအဆုိ အႀကံအစီမ်ား၏ တန္ျပန္သက္ေရာက္မႈသည္လည္း ေရြးခ်ယ္ျပဳလုပ္ခဲ့သည့္ မိမိထံသုိ႔သာ ျပန္လာမည့္ အတုံ႔အလွည့္မ်ားပင္ ျဖစ္၏။ အျပဳအမူေကာင္းလွ်င္ အတုံ႔အလွည့္ေကာင္းမည္ျဖစ္ၿပီး အျပဳအမူဆုိးလွ်င္ အတုံ႔အလွည့္ ဆုိးမ်ားသာ ျဖစ္၏။
အခ်ဳပ္အားျဖင့္ မည္သူမဆုိ အေကာင္းကုိသာ အလုိရွိတတ္ၾကရာတြင္ အေကာင္းမ်ားျဖစ္ေစရန္ မိမိကုိယ္တုိင္ ေရွးဦးစြာ ေကာင္းျပရန္ လုိအပ္ေပ၏။ မိမိက မေကာင္းလွ်င္ သူတစ္ပါးလည္း မေကာင္းမည္ျဖစ္သျဖင့္ မိမိကုိယ္တုိင္ မေကာင္းမျဖစ္ရန္ ၾကိဳးစားသင့္လွ၏။ အေကာင္းအစစ္ဟူသည္ မေကာင္းမျဖစ္ရန္ လုိအပ္သျဖင့္ အေၾကာင္းအျပစ္ကုိ ေကာင္းျပစ္ရန္ လုိအပ္ေပ၏။ အေၾကာင္းေကာင္းလွ်င္ အက်ိဳးေကာင္းမည္ျဖစ္ၿပီး အက်ိဳးေကာင္းျခင္းသည္ အတုံ႔အလွည့္ေကာင္းျခင္းျဖစ္၏။ အတုံ႔အလွည့္ေကာင္းျခင္းသည့္ အေကာင္းလုပ္ခဲ့ျခင္းေၾကာင့္ ျဖစ္၏။ ထုိအတုံ႔အလွည့္မ်ား၏ တုံ႔ျပန္မႈမ်ားသည္ မိမိ၏ အလုပ္မ်ားေၾကာင့္သာ ျဖစ္ပါ၏။ ထုိ႔ေၾကာင့္ မည္သူမဆုိ အတုံ႔အလွည့္ေကာင္းမ်ား ျဖစ္ေပၚေစရန္ အလုပ္လက္နက္ေကာင္းျဖင့္ အေၾကာင္းေကာင္းေအာင္ ႀကိဳးစားကာ မိမိက ေရွးဦးစြာ အေကာင္းမ်ားျဖင့္ ေကာင္းျပရန္ လုိအပ္ေၾကာင္း အထူးသတိျပဳရမည္ ျဖစ္ပါေပေတာ့၏။ အားလုံး… အတုံ႔အလွည့္ေကာင္းမ်ားျဖင့္ တု႔ံျပန္ႏုိင္ၾကပါေစ…
အဆုိခံရေသာ သူတုိ႔သည္ သင့္ကုိ ျပန္လွန္ဆုိကုန္ရာ၏။
ခ်ဳပ္ခ်ယ္ေသာ စကားသည္ ဆင္းရဲ၏ အေၾကာင္းတည္း၊
သူတစ္ပါးကုိ ဒဏ္ျပဳက အတုံ႔အလွည့္တုိ႔သည္ သင့္ထံသုိ႔ ျပန္ေရာက္ကုန္ရာ၏။
(ေဂါတမဘုရားရွင္)
လိမ္ညာေျပာဆုိျခင္း၊ ေခ်ာပစ္ကုန္းတုိက္ျခင္း၊ ၾကမ္းတမ္းေသာစကားကုိဆုိျခင္း၊ အက်ိဳးမရွိ အခ်ည္းႏွီးေသာ စကားကုိဆုိျခင္းဟူေသာ ႏႈတ္ျဖင့္လြန္က်ဴးတတ္သည့္ ၀စီဒုစ႐ုိက္ ေလးပါးတုိ႔တြင္ ဖ႐ုသ၀ါစာေခၚ ၾကမ္းတမ္းေသာ စကားကုိဆုိျခင္းသည္လည္း မေကာင္းသည့္ ဒုစ႐ုိက္တစ္မ်ိဳးပင္ ျဖစ္၏။ ႏႈတ္မွထြက္ေပၚတတ္သည့္ ၾကမ္းတမ္းသည့္စကားမ်ားသည္ ေျပာသည့္သူႏွင့္ အေျပာခံရ သူမ်ားပင္မက ၾကားရသူမ်ားအထိ နားမခ်မ္းသာဖြယ္ ျဖစ္ေစႏုိင္သျဖင့္ မိမိတုိ႔၏ ႏႈတ္ကုိ ေစာင့္စည္းၾကရန္ တုိက္တြန္းေတာ္မူျခင္း ျဖစ္၏။ ထုိ႔အျပင္ မည္သည့္အလုပ္ပင္ ျဖစ္ပါေစ တူေသာအက်ိဳးကုိ ေပးတတ္သည့္ သေဘာရွိသျဖင့္ မိမိက ၾကမ္းတမ္းသည့္ စကားကုိ ဆုိလွ်င္ အဆုိခံရသူသည္လည္း ၾကမ္းတမ္းေသာ စကားကုိ ျပန္ဆုိတတ္သည္ကုိ သတိျပဳ ဆင္ျခင္ရန္ လုိအပ္ေပ၏။ ထုိ႔ေၾကာင့္ သူတစ္ပါးထံမွ တုံ႔ျပန္မႈေကာင္းမ်ား ျပန္ေရာက္လာေစရန္ မိမိကုိယ္တုိင္ ေရွးဦးစြာ တုံ႔ျပန္မႈေကာင္းမ်ား ေပးရမည္ျဖစ္ေၾကာင္း၊ မိမိက မေကာင္းလွ်င္ သူတစ္ပါးကလည္း ေကာင္းမည္မဟုတ္ေၾကာင္း၊ အတုံ႔အလွည့္ဟူသည္ ျပဳလုပ္သူထံသုိ႔ တစ္ဖန္ျပန္လာတတ္ေၾကာင္း ဗုဒၶရွင္ေတာ္ျမတ္ မိန္႔မွာေဟာၾကားေတာ္မူျခင္း ျဖစ္၏။
ဗုဒၶလက္ထက္တြင္ ေကာ႑ဓာနအမည္ရွိသည့္ မေထရ္တစ္ပါး ရွိခဲ့၏။ ထုိမေထရ္ ရဟန္းျဖစ္သည့္ေန႔မွစ၍ အမ်ိဳးသမီးတစ္ဦး၏ အရိပ္သည္ မေထရ္ႏွင့္အတူ ထပ္ၾကပ္မကြာ ရွိေနေလ့ရွိ၏။ သုိ႔ေသာ္ ထုိအမ်ိဳးသမီးပုံရိပ္ကုိ မေထရ္မွတပါး အျခားသူမ်ား အားလုံးေတြ႕ျမင္ၾကရ၏။ မေထရ္ကား ဘာမွ်မသိရွာေပ။ ဆြမ္းခံသြားလွ်င္လည္း ဆြမ္းေလာင္းသူမ်ားက ဤဆြမ္းသည္ အရွင္ဘုရားတုိ႔ အလုိ႔ငွါ ျဖစ္ပါေစ…၊ အရွင္ဘုရားႏွင့္ အေပါင္းအေဖာ္မတုိ႔ အလုိ႔ငွါ ျဖစ္ပါေစဟုဆုိကာ ေလာင္းလွဴေလ့ရွိၾက၏။ မေထရ္သည္ ထုိအျခင္းအရာကုိ သေဘာမေပါက္ႏုိင္ ျဖစ္ေနေပ၏။ ရဟန္းႏွင့္ မာတုဂါမ အတူရွိေနသကဲ့သုိ႔ မေထရ္ႏွင့္ထပ္ၾကပ္မကြာ ရွိေနေသာ အမ်ိဳးသမီးအရိပ္ေၾကာင့္ လူအမ်ား၏ အထင္လဲြျခင္းကုိ ခံေနရ၏။ သတင္းသုံးေဖာ္ ရဟန္းေတာ္မ်ားကလည္း ထုိ႔အတူပင္ ေကာ႑ဓာန မေထရ္သည္ မာတုဂါမႏွင့္အတူ သြားလာေနသည္ဟု ထင္မွတ္ေနၿပီး ေနာက္ဆုံးတြင္ အျခားရဟန္းမ်ားသည္ ေကာသလမင္းထံသုိ႔ သြားေရာက္က ထုိမေထရ္ကုိ ဖမ္းဆီးအေရးယူေပးရန္အထိ ေျပာဆုိၾကေလ၏။ ေကာသလမင္းလည္း ျဖစ္ေၾကာင္းကုန္စင္ကုိ နားေထာင္ၿပီး မေထရ္ရွိရာ ေက်ာင္းေတာ္သုိ႔ မေထရ္ကုိဖမ္းရန္ ထြက္လာခဲ့၏။ ေက်ာင္းေရာက္သည့္အခါ မေထရ္ႏွင့္အတူ အမ်ိဳးသမီးပုံရိပ္ကုိ ေတြ႕ေနရ၏။ မေထရ္ကုိ ေမးသည့္အခါ မသိေၾကာင္း၊ မဟုတ္ေၾကာင္း ေျပာဆုိရာ ေနာက္ဆုံးတြင္ ေကာသလမင္းကုိယ္တုိင္ မာတုဂါမအစစ္မဟုတ္ အတုသာျဖစ္ေၾကာင္း သေဘာေပါက္သြားကာ အေရးမယူဘဲ နန္းေတာ္မွာပင္ ဆြမ္းခံၾကြရန္ ဖိတ္ၾကား ျပန္သြားေလ၏။
စင္စစ္ ထုိမေထရ္ႏွင့္ အတူတကြျဖစ္ေပၚေနသည့္ မာတုဂါမပုံရိပ္သည္ မေထရ္ကုိယ္တုိင္ ျပဳလုပ္ခဲ့သည့္ အကုသုိလ္၏ အက်ိဳးရလာဘ္ပင္ ျဖစ္၏။ ကႆပျမတ္စြာဘုရား လက္ထပ္ေတာ္အခါက ျဖစ္၏။ ယခုေကာ႑ဓာန မေထရ္သည္ ထုိအခ်ိန္က တာ၀တႎသာ နတ္ျပည္ရွိ နတ္သားတစ္ေယာက္ ျဖစ္ခဲ့၏။ ထုိနတ္သားသည္ ကႆပဘုရားရွင္၏ တပည့္သာ၀က ရဟန္းႏွစ္ပါး၏ ညီညြတ္ေနမႈ၊ တရားေတာ္မ်ားတြင္ အတူတကြ က်င့္သုံးေနထုိင္ေနမႈ၊ တစ္မိ၀မ္းတြမ္းမွ သက္ဆင္းသည့္သူမ်ားကဲ့သုိ႔ စိတ္တူကုိယ္တူ ရွိမႈမ်ားအေပၚတြင္ မနာလုိ မ႐ႈစိမ့္ျဖစ္ကာ ထုိမေထရ္ႏွစ္ပါး ညီညြတ္မႈ ပ်က္ျပားေစရန္ ေသြးခဲြခဲ့ေလ၏။ မေထရ္ႏွစ္ပါးအနက္ တစ္ပါးေသာ ရဟန္း၏ ေနာက္ကြယ္တြင္ အမ်ိဳးသမီးတစ္ဦး၏ ပုံကုိဖန္တီးကာ မျမင္ကြယ္ရာတြင္ မေထရ္ႏွင့္ မာတုဂါမ အတူရွိၿပီး မသင့္ေလ်ာ္သည့္ အေနအထုိင္မ်ိဳး ျဖစ္ေစရန္ အားထုတ္၏။ ထုိအျခင္းအရာကုိ အျခားေသာ ရဟန္းတစ္ပါးက ျမင္ေသာ္လည္း ဖန္တီးလုပ္ႀကံခံရသည့္ မေထရ္ကုိယ္တုိင္ကား မျမင္ရေပ။ ထုိ႔ေၾကာင့္ ျမင္ရေသာ ရဟန္းက အရွင္ဘုရားသည္ အက်င့္သိကၡာ ပ်က္ျပားသြားၿပီ ျဖစ္သျဖင့္ အရွင္ဘုရားႏွင့္အတူ ေပါင္းေဖာ္ျခင္းငွါ မျဖစ္ႏုိင္ေၾကာင္း၊ အျခားတစ္ပါးကလည္း မဟုတ္မွန္ေၾကာင္းစသျဖင့္ ျငင္းခုံၾကရာမွ မေထရ္ႏွစ္ပါး ကဲြျပားသြားေလေတာ့၏။ ထုိမေထရ္ႏွစ္ပါး ကြားျပားမႈကုိ ဖန္တီးခဲ့သည့္ နတ္သားသည္ မိမိလုပ္ခဲ့သည့္ အကုသုိလ္အက်ိဳးေၾကာင့္ အ၀ီစိငရဲတြင္ က်ေရာက္ခဲ့ၿပီး ဘ၀မ်ားစြာ အကုသုိလ္အျပစ္ကုိ ခံရကာ ေနာက္ဆုံးတြင္ ယခုေဂါတမျမတ္စြာဘုရားရွင္ လက္ထပ္္ ေကာ႑ဓာနရဟန္းအျဖစ္ သာသနာေဘာင္သုိ႔ ေရာက္ရွိခဲ့ျခင္းျဖစ္၏။ ရဟန္းဘ၀ရခဲ့ေသာ္လည္း ကႆပဘုရားရွင္ လက္ထက္ နတ္သားဘ၀က လုပ္ခဲ့သည့္ အကုသုိလ္၏ အက်ိဳးဆက္အျဖစ္ ထုိမေထရ္၏ ေနာက္တြင္ မာတုဂါမ ပုံရိပ္က အၿမဲထပ္ၾကပ္မကြာ ရွိေနခဲ့ကာ လူအမ်ား၊ ရဟန္းအမ်ား၏ အထင္လဲြမႈကုိ ခံေနခဲ့ရျခင္း ျဖစ္၏။
ယခု ေကာ႑ဓာန ဘ၀တြင္ ထင္ဟပ္ေနသည့္ မာတုဂါမပုံရိပ္ေၾကာင့္ ေကာသလမင္းကုိယ္တုိင္ ဖမ္းရန္အားထုတ္ေသာ္လည္း အစစ္အမွန္ မဟုတ္သျဖင့္ မဖမ္းဘဲ နန္းေတာ္သုိ႔ ဆြမ္းခံၾကြရန္ ဖိတ္ၾကားခဲ့သည့္အေပၚ အျခားရဟန္းေတာ္မ်ားက နားမလည္ႏုိင္ဘဲ မေထရ္ကုိ တုိက္႐ုိက္ေျပာဆုိကာ ေက်ာင္းေတာ္မွ ႏွင္ထုတ္ရန္ အားထုတ္ၾကျပန္၏။ ထုိအခါတြင္ ဘုရင္ကုိယ္တုိင္ မဟုတ္မွန္ေၾကာင္း အသိအမွတ္ျပဳထားသည့္ ေကာ႑ဓာန မေထရ္က သူ႔ကုိလာေျပာသည့္ အျခားရဟန္းေတာ္မ်ားကုိ ၾကမ္းတမ္းသည့္စကားမ်ားျဖင့္ ျပန္လည္တုံ႔ျပန္ ေျပာဆုိေလေတာ့၏။ ထုိအေၾကာင္းကုိ ရဟန္းေတာ္မ်ားက ျမတ္စြာဘုရားရွင္အား ေလွ်ာက္ၾကားသည့္ အခါတြင္ ျမတ္ဗုဒၶက ၾကမ္းၾကဳတ္ေသာ စကားတုိ႔ျဖင့္ ျပန္လွန္တုံ႔ျပန္တတ္သည့္ ေကာ႑ဓာန ရဟန္းကုိ ျပစ္တင္ေျပာဆုိကာ “ေကာ႑ဓာန… သင္၏ေရွးဘ၀က ျပဳလုပ္ခဲ့သည့္ ယုတ္မာေသာ အမႈကုိ အမွီျပဳ၍ သင္သည္ ဤေဖာက္ျပန္ေသာ အျခင္းအရာသုိ႔ ေရာက္ရ၏၊ ယခုအခါ သင့္အားတစ္ဖန္ ထုိသုိ႔သေဘာရွိသည့္ ၾကမ္းၾကဳတ္ယုတ္မာသည့္ အေျပာအဆုိ အျပဳအမူမ်ိဳး ျပဳမူေျပာဆုိျခင္းငွါမသင့္၊ ရဟန္းတုိ႔ႏွင့္အတူတကြ ယုတ္မာၾကမ္းတမ္းေသာ တစ္စုံတစ္ခုေသာ စကားကုိမွ် မဆုိလင့္၊ အဆုိခံရေသာသူတုိ႔သည္ သင့္ကုိတစ္ဖန္ ျပန္လွန္ဆုိကုန္ရာ၏။ သူတစ္ပါးကုိ ဒဏ္ျပဳက အတုံအလွည့္တုိ႔သည္ သင့္ထံသုိ႔ ျပန္ေရာက္ကုန္ရာ၏။ အနားေရးျပတ္ေသာ ေၾကးခြက္သည္ အသံမထြက္သကဲ့သုိ႔ သင္သည္လည္း ထုိေၾကးခြက္ႏွင့္တူစြာ အသံမရွိသည္ ျဖစ္ဘိေလာ့၊ ဤသုိ႔ျပဳသည္ရွိေသာ္ နိဗၺာန္သုိ႔ ေရာက္ေသာသူမည္သည္ ျဖစ္လတၱ႔ံ… (ဓမၼပဒ၊ ဒ႑၀ဂ္၊ ေကာ႑ဓာနေထရ၀တၳဳ)”ဟု အႏုသေႏၶစပ္ကာ တရားစကား မိန္႔ၾကားေတာ္မူလုိက္၏။ ဘုရားရွင္ တရားစကားအဆုံးတြင္ ေကာ႑ဓာန မေထရ္သည္ ရဟႏၲာျဖစ္ကာ အျခားေသာ တရားနာပရိတ္သတ္မ်ားသည္ ထုိက္သင့္သည့္ တရားမ်ား ရသြားၾကေလ၏။
ဤကား တစ္စုံတစ္ေယာက္ကုိမွ် ၾကမ္းၾကဳတ္ေသာ စကားကုိ မဆုိလင့္စေသာ ဘုရားစကားေတာ္ ေဟာၾကားခဲ့ျဖစ္ျခင္း၏ အေၾကာင္း၀တၳဳပင္ ျဖစ္ပါ၏။ ၾကမ္းၾကဳတ္ေသာ စကားကုိ ဆုိျခင္းႏွင့္ မဟုတ္မမွန္သည့္ လုပ္ရပ္မ်ားသည္ အတုံ႔အျပန္ကုိ ျဖစ္ေစတတ္သည္ကုိ ထင္ရွားေစခဲ့၏။ မိမိက ျပဳလုပ္လုိက္သည့္ အကုသုိလ္အလုပ္ေလးသည္ အနည္းငယ္မွ်သာ ျဖစ္ေသာ္လည္း ခံရသည့္အခါတြင္ကား ဘ၀အဆက္ဆက္မွသည္ ေနာက္ဆုံး ရဟန္းဘ၀အထိပင္ ခံရတတ္သည္ကုိ သတိျပဳသင့္လွ၏။ စင္စစ္ ၾကမ္းတမ္းသည့္စကားႏွင့္ မေကာင္းသည့္ လုပ္ရပ္မ်ားသည္ သံသရာအထိ ပါသည္ျဖစ္ေစ၊ မပါသည္ျဖစ္ေစ ယခုဘ၀မွာပင္လွ်င္ တန္ျပန္တုံ႔ျပန္မႈကုိ ခံရတတ္၏။ မိမိက တစ္စုံတစ္ေယာက္အား အျပစ္မရွိဘဲ ၾကမ္းတမ္းေသာစကားကုိ ဆုိလုိက္လွ်င္ အဆုိခံရသူသည္လည္း တစ္ဖန္ျပန္ဆုိမည္ဆုိသည္မွာ အတုံ႔အလွည့္ပင္ ျဖစ္၏။ မွန္ၾကည့္သကဲ့သုိ႔ မိမိက မွန္ၾကည့္ၿပီး မဲ႔ျပလွ်င္ မွန္တြင္ထင္ဟပ္လာမည့္ ပုံရိပ္သည္လည္း မဲ့ျပမည္သာျဖစ္၏။ မိမိက ၿပဳံးျပလွ်င္ တစ္ဖန္ျပန္ၿပဳံးျပမည္သာ ျဖစ္၏။ ထုိ႔အတူ မိမိက ခ်ိဳသာသည့္ စကားကုိ ဆုိလွ်င္ အဆုိခံရသူသည္လည္း ခ်ိဳသာသည့္ စကားျဖင့္ ျပန္ဆုိေပးမည္သာ ျဖစ္၏။ ထုိ႔အျပင္ အျခားအျခားေသာ အျပဳအမူ အေနအထုိင္မ်ားတြင္လည္း ထုိ႔အတူသာျဖစ္၏။ သူတစ္ပါးကုိ ဒဏ္ျပဳကာ ဒုကၡျဖစ္ေစလွ်င္ မိမိသုိ႔လည္း ထုိဒဏ္ျပဳမႈမ်ား၊ ဒုကၡတရားမ်ားသည္ ျပန္လည္ ေရာက္လာမည္သာ ျဖစ္ေပ၏။ ထုိ႔ေၾကာင့္ ျမတ္ဗုဒၶက မည္သူ႔အေပၚမွ် ၾကမ္းၾကဳတ္ေသာ စကားမ်ားကုိ မဆုိရန္၊ ခ်ဳပ္ခ်ယ္မႈကုိ မျပဳရန္၊ မေကာင္းသည့္ သေဘာမ်ားျဖင့္ ဒုကၡမေပးမိေစရန္ မိန္႔ေတာ္မူျခင္း ျဖစ္၏။
မွန္၏။ ၾကမ္းၾကဳတ္ေသာ စကားဆုိလွ်င္ လူမေျပာႏွင့္ တိရိစၦာန္မ်ားပင္လွ်င္ မႀကိဳက္တတ္ေပ။ ေမတၱာဓာတ္ပါသည့္ ခ်ိဳသာစြာ ေျပာဆုိတတ္သည့္ စကားမ်ားဆုိလွ်င္ကား တိရိစၧာန္မ်ားလည္း နာခံတတ္၏။ ေခ်ာ့ေျပာလွ်င္ လူမေျပာႏွင့္ သတၱ၀ါမ်ားသည္ပင္ စကားနာခံတတ္၏။ ဆူပူႀကိမ္းေမာင္းၿပီး လုပ္ေစသည္ထက္ အစ္ကုိျဖစ္ေစ၊ အစ္မျဖစ္ေစ၊ ညီျဖစ္ေစ၊ ညီမျဖစ္ေစ စသည့္ ခ်ိဳသာသည့္ အေျပာအဆုိ အသုံးအႏႈန္းမ်ားျဖင့္ ေျပာဆုိလုပ္ကုိင္ေစသည္က အခုိင္းခံရသူမ်ား၏ တုံ႔ျပန္မႈ ေကာင္းမ်ားကုိ ရရွိႏုိင္၏။ အရင္းစစ္လွ်င္ မိမိႏွစ္သက္သည္ကုိ သူတစ္ပါးအား ေရွးဦးစြာေပးႏုိင္မွသာ သူတစ္ပါးထံမွလည္း ျပန္လည္ရႏုိင္သည့္ သေဘာပင္ျဖစ္၏။ မိမိကႏူးည့ံမွ အျခားသူလည္း ႏူးည့ံမည္ျဖစ္ၿပီး မိမိက ၾကမ္းၾကဳတ္လွ်င္ အျခားသူလည္း ၾကမ္းၾကဳတ္မည္သာ ျဖစ္၏။ ဤသည္မွာ သဘာ၀က်သည့္ အတုံ႔အလည့္ သေဘာပင္ ျဖစ္ပါ၏။
သက္ေရာက္မႈတုိင္းတြင္ တန္ျပန္သက္ေရာက္မႈ ရွိ၏ဟု ဆုိသကဲ့သုိ႔ ေစတနာပါသည့္ လုပ္ရပ္တုိင္းတြင္လည္း တန္ျပန္ျဖစ္ေပၚတတ္သည့္ အတုံ႔အလွည့္ဟူသည္ ရွိေနေပ၏။ ထုိ႔အတုံ႔အလွည့္သည္ ေကာင္းသည္ျဖစ္ေစ၊ ဆုိးသည္ျဖစ္ေစ ျပဳလုပ္သူ၏ အေပၚတြင္သာ တည္မွီေလ၏။ ျပဳလုပ္သူက အေကာင္းျပဳလုပ္လွ်င္ တန္ျပန္သက္ေရာက္မႈ၏ အတုံ႔အလွည့္သည္ ေကာင္းမည္ျဖစ္ၿပီး ျပဳလုပ္သူက မေကာင္းျပဳလုပ္လွ်င္ တန္ျပန္သက္ေရာက္မႈ၏ အတုံ႔အလွည့္သည္ မေကာင္းျဖစ္မည္သာ ျဖစ္၏။ ကုိယ္ျဖင့္ျဖစ္ေစ၊ ႏႈတ္ျဖင့္ျဖစ္ေစ၊ စိတ္ျဖင့္ ျဖစ္ေစ ျပဳလုပ္ေျပာဆုိႀကံစီမႈမ်ားသည္ မိမိကုိယ္တုိင္၏ ေရြးခ်ယ္မႈသာျဖစ္ၿပီး ထုိအျပဳအမူ အေျပာအဆုိ အႀကံအစီမ်ား၏ တန္ျပန္သက္ေရာက္မႈသည္လည္း ေရြးခ်ယ္ျပဳလုပ္ခဲ့သည့္ မိမိထံသုိ႔သာ ျပန္လာမည့္ အတုံ႔အလွည့္မ်ားပင္ ျဖစ္၏။ အျပဳအမူေကာင္းလွ်င္ အတုံ႔အလွည့္ေကာင္းမည္ျဖစ္ၿပီး အျပဳအမူဆုိးလွ်င္ အတုံ႔အလွည့္ ဆုိးမ်ားသာ ျဖစ္၏။
အခ်ဳပ္အားျဖင့္ မည္သူမဆုိ အေကာင္းကုိသာ အလုိရွိတတ္ၾကရာတြင္ အေကာင္းမ်ားျဖစ္ေစရန္ မိမိကုိယ္တုိင္ ေရွးဦးစြာ ေကာင္းျပရန္ လုိအပ္ေပ၏။ မိမိက မေကာင္းလွ်င္ သူတစ္ပါးလည္း မေကာင္းမည္ျဖစ္သျဖင့္ မိမိကုိယ္တုိင္ မေကာင္းမျဖစ္ရန္ ၾကိဳးစားသင့္လွ၏။ အေကာင္းအစစ္ဟူသည္ မေကာင္းမျဖစ္ရန္ လုိအပ္သျဖင့္ အေၾကာင္းအျပစ္ကုိ ေကာင္းျပစ္ရန္ လုိအပ္ေပ၏။ အေၾကာင္းေကာင္းလွ်င္ အက်ိဳးေကာင္းမည္ျဖစ္ၿပီး အက်ိဳးေကာင္းျခင္းသည္ အတုံ႔အလွည့္ေကာင္းျခင္းျဖစ္၏။ အတုံ႔အလွည့္ေကာင္းျခင္းသည့္ အေကာင္းလုပ္ခဲ့ျခင္းေၾကာင့္ ျဖစ္၏။ ထုိအတုံ႔အလွည့္မ်ား၏ တုံ႔ျပန္မႈမ်ားသည္ မိမိ၏ အလုပ္မ်ားေၾကာင့္သာ ျဖစ္ပါ၏။ ထုိ႔ေၾကာင့္ မည္သူမဆုိ အတုံ႔အလွည့္ေကာင္းမ်ား ျဖစ္ေပၚေစရန္ အလုပ္လက္နက္ေကာင္းျဖင့္ အေၾကာင္းေကာင္းေအာင္ ႀကိဳးစားကာ မိမိက ေရွးဦးစြာ အေကာင္းမ်ားျဖင့္ ေကာင္းျပရန္ လုိအပ္ေၾကာင္း အထူးသတိျပဳရမည္ ျဖစ္ပါေပေတာ့၏။ အားလုံး… အတုံ႔အလွည့္ေကာင္းမ်ားျဖင့္ တု႔ံျပန္ႏုိင္ၾကပါေစ…
