Q. ဘုန္းဘုန္း
၁။ တပည့္ေတာ္ လွဴရတာ ဝါသနာပါပါတယ္။ အခု ေထရဝါဒသာသနာ မရွိတဲ့ႏုိင္ငံ ေရာက္ေနေတာ့ အေဝးကေန ျမန္မာျပည္ထဲကုိ လွမ္းျပီး အလွဴအတန္း လုပ္ေပမယ့္ ကုိယ္တုိင္ လက္နဲ႔ လုပ္ရသလုိ အားမရပါဘူး။ ပီတိျဖစ္တာလဲ မ်ားေသာအားျဖင့္ ကုိယ္တုိင္ လက္နဲ႔လုပ္ရရင္ ပုိျဖစ္တယ္ ထင္ပါတယ္။ ဒါနကုသုိလ္ မ်ားမ်ားဝဝ လုပ္ရေအာင္ ဘယ္လုိလုပ္ရမလဲ ဘယ္လုိဓိဌာန္ရမလဲဘုရား။
၂။ တရားေတြကုိ နတ္ေတြ ၾကားေအာင္ ႏႈတ္က ရြတ္တာ ဓမၼအလွဴေပးရာ ေရာက္ပါသလား။ စိတ္ဝင္တစား တရားနာမယ့္ နတ္ေတြ အနားမွာ ရွိမရွိ မသိရင္ ဘယ္လုိ လုပ္ရပါ့မလဲ။ ကုိယ္ေပးေနတဲ့အလွဴကုိ ယူသူ ရွိမွ ရွိရဲ႕လား သိခ်င္လုိ႔ပါ။
ဝင္းရန္ႏုိင္
A. ၁။ အလွဴဒါနျပဳလုပ္တဲ့အခါ အလွဴခံပုဂၢဳိလ္မေရြးဘဲ လွဴတတ္တယ္၊ လွဴလုိတယ္ဆုိရင္ေတာ့ ဒကာေတာ္ ေရာက္ေနတ့ဲေနရာမွာလည္း အားရပါရ ကုိယ္ထိလက္ေရာက္ လွဴႏုိင္တဲ့ ေနရာမ်ား အမ်ားႀကီးရွိပါတယ္။ ဥပမာ ဒုကၡိတေဂဟာမ်ား၊ ဘုိးဘြားရိပ္သာမ်ား၊ သက္ႀကီးရြယ္အုိ ေစာင့္ေရွာက္ေရး ေနရာမ်ား စသည္ျဖင့္ အမ်ားႀကီး ရွိပါတယ္။ ေထရ၀ါဒ ရဟန္းသံဃာေတာ္မ်ားကုိမွ လွဴခ်င္တယ္ဆုိရင္ေတာ့ ကုိယ္အာ႐ုံျပဳလုိ႔ ရမယ့္ေက်ာင္းတုိက္မ်ားကုိ သြားေရာက္လွဴခုိင္းၿပီး အေ၀းကပဲ အာ႐ုံျပဳကာ ပီတိပြားႏုိင္ေအာင္ ႀကိဳးစားႏုိင္ပါတယ္။ တစ္ခါတစ္ရံ သိပ္သဒၶါတရားေကာင္းၿပီး အာ႐ုံျပဳမႈေကာင္းေနရင္လည္း တစ္ဆင့္လွဴဒါန္းခုိင္းၿပီး ပီတိျဖစ္ေအာင္ လုပ္လုိ႔ရပါတယ္။ ဘုရားလက္ထက္ကလုိ ကုိယ္ရွိတဲ့ေနရာကုိ ၾကြေရာက္အလွဴခံေစခ်င္ရင္ေတာ့ ကုိယ့္ဘက္္က အလြန္ျပည့္စုံေအာင္ ႀကိဳးစားရပါလိမ့္မ့္မယ္။ ကုိယ္က်င့္တရားလုံး၀ ေကာင္းမြန္ေအာင္၊ သရဏဂုံေကာင္းေကာင္းတည္ႏုိင္ေအာင္၊ ထက္သန္ျပင္းျပတဲ့ သဒၶါတရားေတြနဲ႔ ျပည့္စုံေအာင္၊ ရွာေဖြထားတဲ့ ပစၥည္းဥစၥာ အလွဴ၀တၳဳမ်ားဟာလည္း သမၼာအာဇီ၀က်ၿပီး သန္႔ရွင္းေအာင္ စတဲ့ အခ်က္ေတြနဲ႔ ႀကိဳးစားၿပီး ေန႔စဥ္အဓိ႒ာန္ျပဳရင္ေတာ့ အလွဴခံပုဂၢိဳလ္မ်ား တစ္နည္းနည္းနဲ႔ ေရာက္ရွိလာႏုိင္ပါတယ္။
၂။ တရားေတြကုိ နတ္ေတြၾကားေအာင္ ႏႈတ္ကရြတ္တာ ဓမၼအလွဴေပးရာ ေရာက္ႏုိင္ပါတယ္။ စိတ္၀င္တစား နာတဲ့နတ္ေတြလည္း ရွိႏုိင္ပါတယ္။ အနီးကပ္ဆုံးကေတာ့ ကုိယ့္ခႏၶာကုိယ္ကုိ ေစာင့္တဲ့ကုိယ္ေစာင့္နတ္မ်ားနဲ႔ ေလာကပါလနတ္မ်ား၊ ေကာင္းတဲ့နတ္မ်ားဟာ ေကာင္းမႈကုသိုလ္ျပဳတဲ့သူရဲ႕ အနားမွာ အၿမဲရွိေနပါတယ္။ ကုိယ္ကုိယ္တုိင္ မ်က္စိနဲ႔ မျမင္ႏုိင္ေပမယ့္ အမွ်ယူသာဓုေခၚဖုိ႔ ကုိယ့္အနားမွာ အၿမဲရွိပါတယ္။ တစ္ခါတစ္ရံ သိပ္ၿပီးသဒၶါတရား အားေကာင္းလာရင္ မထင္မွတ္တဲ့ တုိက္ဆုိင္မႈမ်ားနဲ႔ ေကာင္းမႈကုသုိလ္ျပဳတဲ့ သူကုိ နတ္မ်ားက ေစာင့္ေရွာက္တတ္ပါတယ္။ ဒီတုိက္ဆုိင္မႈမ်ားကုိ ၾကည့္ရင္ ကုိယ့္အနားမွာ သူေတာ္ေကာင္းေတြ၊ နတ္ေတြအၿမဲရွိတယ္ဆုိတာ မွန္းဆသိႏုိင္ပါတယ္။ ကုိယ္လွဴေပးေနတဲ့ အလွဴကုိ ယူသူရွိမရွိ ဆုိတဲ့အခ်က္အတြက္ကေတာ့ သံသယျဖစ္စရာ မရွိပါဘူး။ အၿမဲရွိေနပါတယ္။ တုိက္႐ုိက္မ်က္စိနဲ႔ မျမင္ႏုိင္ေပမယ့္ ဘ၀သံသရာမွာ က်င္လည္ခဲ့တုန္းက တစ္ခ်ိန္ခ်ိန္က ေတာ္စပ္ပတ္သက္ခဲ့ဖူးသူေတြဟာ ကုိယ့္ရဲ႕အလွဴကုိ အၿမဲေစာင့္ေမွ်ာ္ေနတယ္ဆုိတာ ေသခ်ာပါတယ္။ အကယ္၍ သူတုိ႔မရႏုိင္တာေတာင္မွ ကုိယ့္အတြက္ကေတာ့ ဒီအလွဴေပးတဲ့ကုသုိလ္က ရၿပီးသားျဖစ္ေနပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ကုိယ္အလွဴေပးတာ ရသည္ျဖစ္ေစ မရသည္ျဖစ္ေစ ကုိယ္လုပ္ရမယ့္ အလုပ္တစ္ခုအျဖစ္၊ ၿပီးေတာ့ ကုသုိလ္ကုိ ကုသုိလ္နဲ႔ ဆင့္တဲ့ အလုပ္တစ္ခုအျဖစ္ ယုံၾကည္စြာ ဆက္လက္လုပ္ေဆာင္ပါလုိ႔ တုိက္တြန္းပါတယ္။
၁။ တပည့္ေတာ္ လွဴရတာ ဝါသနာပါပါတယ္။ အခု ေထရဝါဒသာသနာ မရွိတဲ့ႏုိင္ငံ ေရာက္ေနေတာ့ အေဝးကေန ျမန္မာျပည္ထဲကုိ လွမ္းျပီး အလွဴအတန္း လုပ္ေပမယ့္ ကုိယ္တုိင္ လက္နဲ႔ လုပ္ရသလုိ အားမရပါဘူး။ ပီတိျဖစ္တာလဲ မ်ားေသာအားျဖင့္ ကုိယ္တုိင္ လက္နဲ႔လုပ္ရရင္ ပုိျဖစ္တယ္ ထင္ပါတယ္။ ဒါနကုသုိလ္ မ်ားမ်ားဝဝ လုပ္ရေအာင္ ဘယ္လုိလုပ္ရမလဲ ဘယ္လုိဓိဌာန္ရမလဲဘုရား။
၂။ တရားေတြကုိ နတ္ေတြ ၾကားေအာင္ ႏႈတ္က ရြတ္တာ ဓမၼအလွဴေပးရာ ေရာက္ပါသလား။ စိတ္ဝင္တစား တရားနာမယ့္ နတ္ေတြ အနားမွာ ရွိမရွိ မသိရင္ ဘယ္လုိ လုပ္ရပါ့မလဲ။ ကုိယ္ေပးေနတဲ့အလွဴကုိ ယူသူ ရွိမွ ရွိရဲ႕လား သိခ်င္လုိ႔ပါ။
ဝင္းရန္ႏုိင္
A. ၁။ အလွဴဒါနျပဳလုပ္တဲ့အခါ အလွဴခံပုဂၢဳိလ္မေရြးဘဲ လွဴတတ္တယ္၊ လွဴလုိတယ္ဆုိရင္ေတာ့ ဒကာေတာ္ ေရာက္ေနတ့ဲေနရာမွာလည္း အားရပါရ ကုိယ္ထိလက္ေရာက္ လွဴႏုိင္တဲ့ ေနရာမ်ား အမ်ားႀကီးရွိပါတယ္။ ဥပမာ ဒုကၡိတေဂဟာမ်ား၊ ဘုိးဘြားရိပ္သာမ်ား၊ သက္ႀကီးရြယ္အုိ ေစာင့္ေရွာက္ေရး ေနရာမ်ား စသည္ျဖင့္ အမ်ားႀကီး ရွိပါတယ္။ ေထရ၀ါဒ ရဟန္းသံဃာေတာ္မ်ားကုိမွ လွဴခ်င္တယ္ဆုိရင္ေတာ့ ကုိယ္အာ႐ုံျပဳလုိ႔ ရမယ့္ေက်ာင္းတုိက္မ်ားကုိ သြားေရာက္လွဴခုိင္းၿပီး အေ၀းကပဲ အာ႐ုံျပဳကာ ပီတိပြားႏုိင္ေအာင္ ႀကိဳးစားႏုိင္ပါတယ္။ တစ္ခါတစ္ရံ သိပ္သဒၶါတရားေကာင္းၿပီး အာ႐ုံျပဳမႈေကာင္းေနရင္လည္း တစ္ဆင့္လွဴဒါန္းခုိင္းၿပီး ပီတိျဖစ္ေအာင္ လုပ္လုိ႔ရပါတယ္။ ဘုရားလက္ထက္ကလုိ ကုိယ္ရွိတဲ့ေနရာကုိ ၾကြေရာက္အလွဴခံေစခ်င္ရင္ေတာ့ ကုိယ့္ဘက္္က အလြန္ျပည့္စုံေအာင္ ႀကိဳးစားရပါလိမ့္မ့္မယ္။ ကုိယ္က်င့္တရားလုံး၀ ေကာင္းမြန္ေအာင္၊ သရဏဂုံေကာင္းေကာင္းတည္ႏုိင္ေအာင္၊ ထက္သန္ျပင္းျပတဲ့ သဒၶါတရားေတြနဲ႔ ျပည့္စုံေအာင္၊ ရွာေဖြထားတဲ့ ပစၥည္းဥစၥာ အလွဴ၀တၳဳမ်ားဟာလည္း သမၼာအာဇီ၀က်ၿပီး သန္႔ရွင္းေအာင္ စတဲ့ အခ်က္ေတြနဲ႔ ႀကိဳးစားၿပီး ေန႔စဥ္အဓိ႒ာန္ျပဳရင္ေတာ့ အလွဴခံပုဂၢိဳလ္မ်ား တစ္နည္းနည္းနဲ႔ ေရာက္ရွိလာႏုိင္ပါတယ္။
၂။ တရားေတြကုိ နတ္ေတြၾကားေအာင္ ႏႈတ္ကရြတ္တာ ဓမၼအလွဴေပးရာ ေရာက္ႏုိင္ပါတယ္။ စိတ္၀င္တစား နာတဲ့နတ္ေတြလည္း ရွိႏုိင္ပါတယ္။ အနီးကပ္ဆုံးကေတာ့ ကုိယ့္ခႏၶာကုိယ္ကုိ ေစာင့္တဲ့ကုိယ္ေစာင့္နတ္မ်ားနဲ႔ ေလာကပါလနတ္မ်ား၊ ေကာင္းတဲ့နတ္မ်ားဟာ ေကာင္းမႈကုသိုလ္ျပဳတဲ့သူရဲ႕ အနားမွာ အၿမဲရွိေနပါတယ္။ ကုိယ္ကုိယ္တုိင္ မ်က္စိနဲ႔ မျမင္ႏုိင္ေပမယ့္ အမွ်ယူသာဓုေခၚဖုိ႔ ကုိယ့္အနားမွာ အၿမဲရွိပါတယ္။ တစ္ခါတစ္ရံ သိပ္ၿပီးသဒၶါတရား အားေကာင္းလာရင္ မထင္မွတ္တဲ့ တုိက္ဆုိင္မႈမ်ားနဲ႔ ေကာင္းမႈကုသုိလ္ျပဳတဲ့ သူကုိ နတ္မ်ားက ေစာင့္ေရွာက္တတ္ပါတယ္။ ဒီတုိက္ဆုိင္မႈမ်ားကုိ ၾကည့္ရင္ ကုိယ့္အနားမွာ သူေတာ္ေကာင္းေတြ၊ နတ္ေတြအၿမဲရွိတယ္ဆုိတာ မွန္းဆသိႏုိင္ပါတယ္။ ကုိယ္လွဴေပးေနတဲ့ အလွဴကုိ ယူသူရွိမရွိ ဆုိတဲ့အခ်က္အတြက္ကေတာ့ သံသယျဖစ္စရာ မရွိပါဘူး။ အၿမဲရွိေနပါတယ္။ တုိက္႐ုိက္မ်က္စိနဲ႔ မျမင္ႏုိင္ေပမယ့္ ဘ၀သံသရာမွာ က်င္လည္ခဲ့တုန္းက တစ္ခ်ိန္ခ်ိန္က ေတာ္စပ္ပတ္သက္ခဲ့ဖူးသူေတြဟာ ကုိယ့္ရဲ႕အလွဴကုိ အၿမဲေစာင့္ေမွ်ာ္ေနတယ္ဆုိတာ ေသခ်ာပါတယ္။ အကယ္၍ သူတုိ႔မရႏုိင္တာေတာင္မွ ကုိယ့္အတြက္ကေတာ့ ဒီအလွဴေပးတဲ့ကုသုိလ္က ရၿပီးသားျဖစ္ေနပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ကုိယ္အလွဴေပးတာ ရသည္ျဖစ္ေစ မရသည္ျဖစ္ေစ ကုိယ္လုပ္ရမယ့္ အလုပ္တစ္ခုအျဖစ္၊ ၿပီးေတာ့ ကုသုိလ္ကုိ ကုသုိလ္နဲ႔ ဆင့္တဲ့ အလုပ္တစ္ခုအျဖစ္ ယုံၾကည္စြာ ဆက္လက္လုပ္ေဆာင္ပါလုိ႔ တုိက္တြန္းပါတယ္။
