လြန္ခ့ဲတဲ့ တစ္လေက်ာ္ေလာက္က ျဖစ္ပါလိမ့္မယ္။ ေက်ာင္းမွာ ဘုန္းႀကီးေ၀ယ်ာ၀စၥ လုပ္ေပးမယ့္သူ မရွိဘူးဆုိလုိ႔ ေ၀ယ်ာ၀စၥလုပ္ဖုိ႔ ဒကာေလးတစ္ေယာက္ ေက်ာင္းကုိေရာက္လာပါတယ္။ ေက်ာင္းေရာက္ေတာ့ ဘုရားနဲ႔ ဘုန္းႀကီးကုိ ရွိခုိးဦးခ်ၿပီး ေနာက္ေန႔အတြက္ ဘုန္းႀကီးကပ္ရမယ့္ ဆြမ္းဆြမ္းဟင္းမ်ား ရွိမရွိ၊ ဘာေတြလုိမလုိ လုိက္ၾကည့္ရင္း အလွည့္က်လာပုိ႔ထားတဲ့ ဆြမ္းဟင္းေတြထဲက မွ်စ္သုပ္္ခြက္ကုိၾကည့္ၿပီး သူ႔စိတ္ထဲမွာ တစ္ခုခုျဖစ္သြားပါတယ္။ သူ႔စတုိင္လ္ေလးကလည္း စိတ္ထဲမွာ တစ္ခုခုမရွင္းတာရွိရင္၊ ဒါမွမဟုတ္ ဘ၀င္မက်တာရွိရင္ တုိက္႐ုိက္ေျပာဆုိ ေမးျမန္းတတ္တဲ့ စတုိင္လ္ေလးဆုိေတာ့ ဟုိၾကည့္ဒီၾကည့္လုပ္ရင္း စာဖတ္ေနတဲ့ ဘုန္းဘုန္းအနားကုိ ေရာက္လာၿပီး ေမးပါေတာ့တယ္။ “အရွင္ဘုရား… သူမ်ားလာပုိ႔ထားတဲ့ ဆြမ္းဟင္းကုိၾကည့္ၿပီး အထူးသျဖင့္ အေခ်ာင္းလုိက္သုပ္ထားတဲ့ မွ်စ္သုပ္ကုိၾကည့္ၿပီး တပည့္ေတာ္စိတ္ထဲမွာ ဒီလူေတြ ဒီေလာက္မွ မသိၾကဘူးလား…၊ ဘုန္းႀကီးဆြမ္းဟင္းကုိ ဒီလုိပဲ ျဖစ္သလုိ လုပ္ေပးရလား… စတဲ့ အေတြးေတြျဖစ္မိပါတယ္။ အဲဒါ တပည့္ေတာ္ အျပစ္ျဖစ္ပါသလားဘုရား“ ဆုိၿပီး ေမးေလွ်ာက္ပါတယ္။
“အင္း… ျဖစ္တယ္“လုိ႔ပဲ ဘုန္းဘုန္းအေျဖေပးလုိက္ပါတယ္။ ၿပီးေတာ့မွ “ဒကာေလး စိတ္ေစတနာကုိ ဘုန္းဘုန္းနားလည္ပါတယ္၊ ဒကာေလးရဲ႕ ေစတနာကေတာ့ ဘုန္းဘုန္းကုိ အေကာင္းဆုံးျဖစ္ေအာင္ ေသခ်ာက်က်နန သပ္သပ္ရပ္ရပ္ ျပင္ဆင္ခ်က္ျပဳတ္ ကပ္လွဴေစခ်င္တဲ့ သေဘာနဲ႔ ဒီလုိတစ္ဘက္သူအေပၚ အျပစ္တင္တဲ့ အေတြးျဖစ္တာေနမွာပါ၊ ဒါေပမယ့္ တစ္ဘက္ကုိ ျပန္ေတြးၾကည့္ရင္ သူတုိ႔ဟာ အလုပ္မအားတဲ့ၾကားက အလုပ္ၿပီးတာနဲ႔ မနားတမ္းခ်က္ျပဳတ္ၿပီး ေက်ာင္းကုိလာပုိ႔ ေပးရတဲ့အေျခအေနပါ၊ အလုပ္ကထြက္ ေအးေအးေဆးေဆး အနားယူရမယ့္ အခ်ိန္မွာ မနားဘဲ ဘုန္းဘုန္းဆြမ္းအတြက္ အဆင္ေျပပါေစဆုိတဲ့စိတ္နဲ႔ ႀကိဳးႀကိဳးစားစား အပတ္စဥ္ခ်က္ျပဳတ္ လာပုိ႔ေနတာပါ၊ သာမန္စိတ္နဲ႔ဆုိရင္ အၿမဲဒီလုိ လုပ္ႏုိင္ဖုိ႔ မလြယ္ပါဘူး၊ ေနာက္တစ္ခ်က္က သူတုိ႔လာပုိ႔တဲ့ ဟင္းေလးေတြမွာ ဒကာမမ်ား ခ်က္ျပဳတ္လွဴဒါန္းသလုိမ်ိဳး သပ္ရပ္ေသသပ္မႈ အရသာရွိမႈ ရွိခ်င္မွရွိမယ္ သူတုိ႔အတြက္ ခ်က္ထားတာေတြ သူတုိ႔စားတာေတြထက္ေတာ့ ပုိၿပီးေကာင္းေအာင္ ပုိၿပီးျပည့္စုံေအာင္ လုပ္ၿပီးလာပုိ႔တာဆုိတာကေတာ့ လုံး၀ကုိ ေသခ်ာပါတယ္၊ တကယ္ေတာ့ ဒီကေလးေတြဟာ ႏုိင္ငံျခားတုိင္းျပည္မွာ ေရာက္ေနလုိ႔ မျဖစ္မေန ခ်က္ျပဳတ္စားေသာက္ရမယ့္ အေနအထားမုိ႔ စမ္းသပ္ခ်က္ျပဳတ္ရင္း ဟင္းတစ္ခြက္ျဖစ္ေအာင္ လုပ္တတ္တဲ့သူေတြပါ၊ အိမ္မွာဆုိသူတုိ႔ဟာ ဘဲဥေတာင္ မျပဳတတ္တဲ့သူေတြပါ၊ ဒီလုိ ကေလးေတြက ခ်က္ျပဳတ္လွဴဒါန္းတဲ့ဟင္း ဒီေလာက္ေကာင္းေနတာေတာင္ ေတာ္လွၿပီ၊ ဘုန္းဘုန္းကေတာ့ မအားတဲ့ၾကားက ခ်က္ျပဳတ္လာပုိ႔တဲ့ သူတုိ႔ေစတနာေလးကုိ စဥ္းစားရင္းနဲ႔ေတာင္ သူတုိ႔ရဲ႕ဟင္းေလးေတြက အရသာရွိေနပါၿပီ၊ တကယ္စားရမယ့္ ဘုန္းဘုန္းကုိယ္တုိင္ေတာင္ ဘာမွမေျပာ အျပစ္မတင္ပဲနဲ ေဘးကေနၾကည့္တဲ့ ဒကာေလးအေနနဲ႔ အျပစ္တင္မေစာဖုိ႔ သူတပါးရဲ႕ လုပ္ရပ္ေလးေတြကုိၾကည့္ၿပီး အကုသုိလ္မျဖစ္ဖုိ႔ သူတုိ႔ေလးေတြရဲ႕ ေနရာကၾကည့္ၿပီး ေတြးတတ္ဖုိ႔ ျမင္တဲ့ၾကည့္တဲ့အခါမွာ အကုသုိလ္ျဖစ္ေစမယ့္ မေကာင္းတဲ့အျမင္အၾကည့္ေတြ မျဖစ္ေစဘဲ ကုသုိလ္ျဖစ္ေစမယ့္ ေကာင္းတဲ့အျမင္အၾကည့္ေလးေတြနဲ႔ ၾကည့္တတ္ေအာင္ ႀကိဳးစားဖုိ႔လုိပါတယ္“ ဆုိၿပီး သူ႔စိတ္ထဲမွာ ျဖစ္ေနတဲ့ အျပစ္တင္အေတြးေလးကုိ ေပ်ာက္သြားေအာင္၊ ေနာင္ဒီလုိမ်ိဳး အကုသုိလ္အျပစ္ ျဖစ္ေစမယ့္ အေတြးမ်ိဳး မျဖစ္ေအာင္ ေသေသခ်ာခ်ာ ရွင္းလင္းေျပာျပေပးလုိက္ပါတယ္။ ဒီေတာ့မွ ဒကာေလးဟာ ေကာင္းေကာင္းနားလည္သြားၿပီး သူ႔ရဲ႕ ဒီအျဖစ္ေလးကုိ စဲြစဲြၿမဲၿမဲ သေဘာေပါက္သြားကာ ေနာက္ပုိင္းမွာ ဒီလုိမျဖစ္ေအာင္ ႀကိဳးစားမယ္ဆုိတဲ့ ခံယူခ်က္ပါရသြားပါေတာ့တယ္။ ေနာက္ေန႔ အေခ်ာင္းလုိက္သုပ္ထားတဲ့ မွ်စ္သုပ္ကုိ ဘုန္းႀကီးကပ္ၿပီး က်န္တာအဲဒီဒကာေလး စားမိေတာ့ စားလုိ႔အေတာ္ေကာင္းေၾကာင္း ညကအျပစ္တင္ေစာမိတဲ့ သူ႔ရဲ႕စိတ္အေတြးအတြက္ သခၤန္းစာရမိေၾကာင္း ထပ္ေလွ်ာက္ပါတယ္။
ဟုတ္ပါတယ္။ အကုသုိလ္အျပစ္ဆုိတာ အလြန္ျဖစ္ဖုိ႔လြယ္ပါတယ္။ ဟုိတုန္းက ဘုန္းဘုန္းေရးခဲ့ဖူးသလုိပဲ အကုသုိလ္ေတြဟာ မ်က္စိ၊ နား၊ ႏွာ၊ လွ်ာ၊ ကုိယ္၊ စိတ္ေတြကုိ အမွီျပဳၿပီးေတာ့ အခ်ိန္မေရြး ျဖစ္ေနတတ္တာပါ။ ကုိယ္က ဒီအာ႐ုံေတြကုိ သတိေလးနဲ႔ ထိန္းေနႏုိင္မွ အျပစ္အျဖစ္ သက္သာတာပါ။ ဒီ ဒကာေလးရဲ႕ အျဖစ္ကုိၾကည့္ရင္ မွ်စ္သုပ္ကုိၾကည့္ၿပီး သူ႔စိတ္ထဲမွာကုိ အမ်ိဳးမ်ိဳး အေတြးေတြ၊ အျပစ္ေတြ ျဖစ္ခဲ့တာပါ။ ဆြမ္းဟင္းလာပုိ႔ိၿပီး ျပန္သြားတဲ့ ဒကာေလးမ်ားကေတာ့ သူတုိ႔ခ်က္ျပဳတ္ ထားတာေလးကုိ ေက်ာင္းသြားပုိ႔လွဴဒါန္းလုိက္တဲ့ စိတ္ေစတနာေလးနဲ႔ ျပန္သြားခဲ့ၿပီးပါၿပီ။ ကုသုိလ္စိတ္ေလးေတြနဲ႔ ကုိယ့္ေနရာေလးမွာ ေအးေအးေဆးေဆး ေနေနပါၿပီ။ အဲလုိ မျဖစ္တာက ေက်ာင္းမွာက်န္ခဲ့တဲ့ ဒကာေလးပါ။ အလကားေနရင္း သူမ်ားအလွဴကုိ အမွီျပဳၿပီး အကုသိုလ္ေလးေတြ ရလုိက္တာပါ။ ဒီအကုသုိလ္စိတ္ျဖစ္တဲ့ အတြက္ အရင္ဆုံးရလုိက္တာ၊ ခံစားလုိက္ရတာက သူကုိယ္တုိင္ပါ။ ဒါေပမယ့္ ဒီဒကာေလးရဲ႕ ေကာင္းတဲ့စိတ္ေလးက သူစိတ္ထဲမွာ ျဖစ္တာကုိ ခ်က္ခ်င္းျပန္ေလွ်ာက္ၿပီး မွားမွန္းသိတဲ့အေတြးကုိ အမွန္ေရာက္ေအာင္၊ အကုသုိလ္ကေန ကုသုိလ္ျဖစ္ေအာင္ လုပ္ႏုိင္လုိက္တာပါ။ ဒါတြင္မကေသးပါဘူး။ သူျဖစ္သလုိ သူမ်ားေတြလည္း အျပစ္တင္မေစာရေအာင္ ဒီအေၾကာင္းေလးကုိ ျပန္ၿပီးတင္ျပေပးဖုိ႔ ေလွ်ာက္ထားလာတဲ့ သူရဲ႕ေစတနာကေတာ့ အမတန္ခ်ီးက်ဴးစရာပါ။ အျပစ္ကုိေထာက္ျပ ေျပာဆုိတာကုိ မႀကိဳက္တဲ့ ေလာကႀကီးမွာ အျပစ္ကုိေျပာျပေစၿပီး သူမ်ားေတြကုိ အတုယူေစတာဟာ သိပ္ေကာင္းတဲ့လုပ္ရပ္ေလးပါ။
ဒီေနရာမွာ ဘုန္းဘုန္းတုိ႔ ပရိတ္သတ္မ်ား ေလ့က်င့္သင့္တာေလးက အျပစ္တင္မေစာေအာင္ ေလ့က်င့္ၾကဖုိ႔ပါ။ သိတဲ့အတုိင္းပါပဲ။ လူေတြဟာ ကုိယ့္ကုိယ္ကုိသာ မျမင္တတ္ၾကတာ။ သူမ်ားအျပစ္ကေတာ့ သိပ္ျမင္တတ္ၾကပါတယ္။ အျပစ္တင္တတ္တဲ့ အက်င့္ကလည္း ျမန္သလားမေမးနဲ႔။ ဘာမွမစဥ္းစား၊ မဆင္ျခင္၊ မစူးစမ္းေတာ့ဘဲ ကုိယ့္အေတြး ကုိယ့္အျမင္ ကုိယ္လုိခ်င္တာနဲ႔ အန္၀င္ခြင္က် မျဖစ္တာနဲ႔ ခ်က္ျခင္းကုိ အျပစ္ေျပာျဖစ္ၾကပါတယ္။ အျပစ္တင္ေစာတတ္ၾကပါတယ္။ အျပစ္တင္တတ္တဲ့ ဒီအက်င့္ကေတာ့ ကုိယ့္အတြက္ေရာ အမ်ားအတြက္ပါ မေကာင္းသလုိ အခုဘ၀ေရာ ေနာင္ဘ၀အတြက္ပါ မေကာင္းပါဘူး။ ဒါေၾကာင့္ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ အေၾကာင္းအရာတစ္ခုကုိ ေသခ်ာစဥ္းစား စုံစမ္းျခင္းမရွိဘဲ အျပစ္တင္မေစာၾကဖုိ႔ အေရးႀကီးတယ္လုိ႔ ဆုိျခင္းျဖစ္ပါတယ္။
တကယ္ေတာ့ အျပစ္တင္တတ္တဲ့ အက်င့္ရွိတာ လူတစ္ေယာက္အတြက္ ေကာင္းတဲ့လကၡဏာ မဟုတ္ပါဘူး။ အျပစ္တင္တတ္တယ္ဆုိကတည္းက အျပစ္ၾကည့္တတ္လုိ႔ အျပစ္တင္တတ္တာပါ။ အျပစ္ၾကည့္တတ္ၿပီဆုိရင္ေတာ့ ကုသုိလ္စိတ္နဲ႔ ၾကည့္တာမဟုတ္ဘူး ဆုိတာေသခ်ာပါတယ္။ ဒါဆုိရင္ အကုသုိလ္ပဲေပါ့။ ဟုတ္ပါတယ္။ အျပစ္ဆုိတာ လူတစ္ေယာက္ရဲ႕ အားနည္းခ်က္ မေကာင္းတဲ့အခ်က္ပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ အဲဒီအျပစ္ကုိ ၾကည့္တတ္တဲ့သူဆုိရင္လည္း မေကာင္းတဲ့အခ်က္ကုိ ျမင္တတ္တဲ့အတြက္ မေကာင္းတဲ့စိတ္ပဲ အရင္ျဖစ္မွာပါ။ မေကာင္းတဲ့စိတ္ျဖစ္ရင္ အကုသုိလ္စိတ္ျဖစ္ၿပီး အေယာနိေသာ မနသိကာရ ဆုိတဲ့ မေကာင္းတဲ့ ႏွလုံးသြင္းစိတ္ထား ျဖစ္ပါတယ္။ အေယာနိေသာမနသိကာရ ျဖစ္ေနတဲ့ သူတစ္ေယာက္ဟာ ကုသုိလ္ျဖစ္ဖုိ႔လည္း ခက္သြားတတ္ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ဘာပဲၾကည့္ၾကည့္ ဘာပဲေတြးေတြး အကုသုိလ္မျဖစ္ေအာင္ ေယာနိေသာမနသိကာရ စိတ္ေလးနဲ႔ အေကာင္းဘက္က ၾကည့္တတ္ေအာင္ ႀကိဳးစားသင့္ပါတယ္။ အဲဒီလုိ အေကာင္းဘက္က ၾကည့္တတ္ၾကမယ္ဆုိရင္ ဘာကုိပဲျဖစ္ျဖစ္ ဘယ္သူ႔ကုိပဲ ျဖစ္ျဖစ္ အမွီျပဳၿပီး အကုသုိလ္စိတ္ျဖစ္ဖုိ႔ ခက္ခဲသြားတတ္ပါတယ္။
မွန္ပါတယ္။ အျပစ္ေတြျဖစ္ဖုိ႔မ်ား အကုသုိလ္ေတြျဖစ္ဖုိ႔မ်ား ကိေလသာအာ႐ုံေတြမ်ားတဲ့ ေလာကႀကီးမွာ သာမန္ပုထုဇင္ေတြ ျဖစ္ေနၾကတဲ့ ဘုန္းဘုန္းတုိ႔တေတြဟာ ကုသုိလ္မျဖစ္ခ်င္ေနပါေစ အကုသုိလ္ေတြမျဖစ္ေအာင္ အကုသုိလ္ေတြ အျဖစ္နည္းေအာင္ အတတ္ႏုိင္ဆုံး ကုိယ့္စိတ္ေလးကုိ သတိတရားေလးနဲ႔ ထိန္းေပးၾကဖုိ႔ လုိပါတယ္။ ဒီလုိ ထိန္းေပးတဲ့အခါမွာ အရင္ဆံုးရွိရမွာက ေယာနိေသာမနသိကာရဆုိတဲ့ အကုသုိလ္မျဖစ္ေအာင္ ေတြးတတ္တဲ့ စိတ္ေလးရွိဖုိ႔လုိပါတယ္။ ဒီစိတ္ေလးသာ လူတုိင္းမွာ ရွိထားၾကမယ္ဆုိရင္ ေလာကႀကီးမွာ တစ္ဦးနဲ႔တစ္ဦး အျပစ္ျမင္တတ္တဲ့ အက်င့္ေလးေတြ၊ အျပစ္တင္ေစာတဲ့ စိတ္ဓာတ္ေလးေတြ တျဖည္းျဖည္း နည္းသြားၾကမွာ အမွန္ပါပဲ။
ဒါေၾကာင့္ မွ်စ္တစ္ေခ်ာင္းကုိ အေၾကာင္းျပဳၿပီး အျပစ္တင္ေစာတတ္တဲ့၊ အေယာနိေသာ မနသိကာရေၾကာင့္ အျပစ္တစ္ေၾကာင္း ျဖစ္သြားခဲ့ရတဲ့ ဘုန္းဘုန္းတုိ႔ ဒကာေလးရဲ႕ အျဖစ္ေလးကုိ အတုယူၿပီး ဘုန္းဘုန္းတုိ႔ ပရိတ္သတ္မ်ားအေနျဖင့္လည္း ေနရတဲ့အခုိက္ေလးမွာ ကုိယ္သႏၲာန္မွာ အကုသုိလ္အျပစ္ေတြ အျဖစ္နည္းေစဖုိ႔ ဘာကုိပဲျဖစ္ျဖစ္၊ ဘယ္သူ႔ကုိပဲျဖစ္ျဖစ္ အျပစ္တင္မေစာၾကဖုိ႔၊ သူတပါးကုိ အမွီျပဳၿပီး ကုိယ့္သႏၲာန္မွာ အကုသုိလ္ေတြ မျဖစ္ဖုိ႔ သတိပညာတရားေလးမ်ားျဖင့္ ကုိယ့္ရဲ႕ ကုိယ္ႏႈတ္ႏွလုံးကုိ ထိန္းသိမ္းေစာင့္ေရွာက္ၾကပါဟု ဒီ “မွ်စ္တစ္ေခ်ာင္းနဲ႔ အျပစ္တစ္ေၾကာင္း” ဆုိတဲ့ စာစုေလးနဲ႔ ဓမၼလက္ေဆာင္ ပါးလုိက္ရပါတယ္။
မွတ္ခ်က္။ ။ ဒီစာစုေလး ေရးျဖစ္ေအာင္ ေလွ်ာက္ထားတင္ျပလာတဲ့ ဘုန္းဘုန္းရဲ႕ ေ၀ယ်ာ၀စၥေတြလုပ္ေပးတဲ့ ဒကာေလးကုိ ေက်းဇူးတင္စြာျဖင့္ ဤစာစုေလးနဲ႔ ဂုဏ္ျပဳလုိက္ပါတယ္။
“အင္း… ျဖစ္တယ္“လုိ႔ပဲ ဘုန္းဘုန္းအေျဖေပးလုိက္ပါတယ္။ ၿပီးေတာ့မွ “ဒကာေလး စိတ္ေစတနာကုိ ဘုန္းဘုန္းနားလည္ပါတယ္၊ ဒကာေလးရဲ႕ ေစတနာကေတာ့ ဘုန္းဘုန္းကုိ အေကာင္းဆုံးျဖစ္ေအာင္ ေသခ်ာက်က်နန သပ္သပ္ရပ္ရပ္ ျပင္ဆင္ခ်က္ျပဳတ္ ကပ္လွဴေစခ်င္တဲ့ သေဘာနဲ႔ ဒီလုိတစ္ဘက္သူအေပၚ အျပစ္တင္တဲ့ အေတြးျဖစ္တာေနမွာပါ၊ ဒါေပမယ့္ တစ္ဘက္ကုိ ျပန္ေတြးၾကည့္ရင္ သူတုိ႔ဟာ အလုပ္မအားတဲ့ၾကားက အလုပ္ၿပီးတာနဲ႔ မနားတမ္းခ်က္ျပဳတ္ၿပီး ေက်ာင္းကုိလာပုိ႔ ေပးရတဲ့အေျခအေနပါ၊ အလုပ္ကထြက္ ေအးေအးေဆးေဆး အနားယူရမယ့္ အခ်ိန္မွာ မနားဘဲ ဘုန္းဘုန္းဆြမ္းအတြက္ အဆင္ေျပပါေစဆုိတဲ့စိတ္နဲ႔ ႀကိဳးႀကိဳးစားစား အပတ္စဥ္ခ်က္ျပဳတ္ လာပုိ႔ေနတာပါ၊ သာမန္စိတ္နဲ႔ဆုိရင္ အၿမဲဒီလုိ လုပ္ႏုိင္ဖုိ႔ မလြယ္ပါဘူး၊ ေနာက္တစ္ခ်က္က သူတုိ႔လာပုိ႔တဲ့ ဟင္းေလးေတြမွာ ဒကာမမ်ား ခ်က္ျပဳတ္လွဴဒါန္းသလုိမ်ိဳး သပ္ရပ္ေသသပ္မႈ အရသာရွိမႈ ရွိခ်င္မွရွိမယ္ သူတုိ႔အတြက္ ခ်က္ထားတာေတြ သူတုိ႔စားတာေတြထက္ေတာ့ ပုိၿပီးေကာင္းေအာင္ ပုိၿပီးျပည့္စုံေအာင္ လုပ္ၿပီးလာပုိ႔တာဆုိတာကေတာ့ လုံး၀ကုိ ေသခ်ာပါတယ္၊ တကယ္ေတာ့ ဒီကေလးေတြဟာ ႏုိင္ငံျခားတုိင္းျပည္မွာ ေရာက္ေနလုိ႔ မျဖစ္မေန ခ်က္ျပဳတ္စားေသာက္ရမယ့္ အေနအထားမုိ႔ စမ္းသပ္ခ်က္ျပဳတ္ရင္း ဟင္းတစ္ခြက္ျဖစ္ေအာင္ လုပ္တတ္တဲ့သူေတြပါ၊ အိမ္မွာဆုိသူတုိ႔ဟာ ဘဲဥေတာင္ မျပဳတတ္တဲ့သူေတြပါ၊ ဒီလုိ ကေလးေတြက ခ်က္ျပဳတ္လွဴဒါန္းတဲ့ဟင္း ဒီေလာက္ေကာင္းေနတာေတာင္ ေတာ္လွၿပီ၊ ဘုန္းဘုန္းကေတာ့ မအားတဲ့ၾကားက ခ်က္ျပဳတ္လာပုိ႔တဲ့ သူတုိ႔ေစတနာေလးကုိ စဥ္းစားရင္းနဲ႔ေတာင္ သူတုိ႔ရဲ႕ဟင္းေလးေတြက အရသာရွိေနပါၿပီ၊ တကယ္စားရမယ့္ ဘုန္းဘုန္းကုိယ္တုိင္ေတာင္ ဘာမွမေျပာ အျပစ္မတင္ပဲနဲ ေဘးကေနၾကည့္တဲ့ ဒကာေလးအေနနဲ႔ အျပစ္တင္မေစာဖုိ႔ သူတပါးရဲ႕ လုပ္ရပ္ေလးေတြကုိၾကည့္ၿပီး အကုသုိလ္မျဖစ္ဖုိ႔ သူတုိ႔ေလးေတြရဲ႕ ေနရာကၾကည့္ၿပီး ေတြးတတ္ဖုိ႔ ျမင္တဲ့ၾကည့္တဲ့အခါမွာ အကုသုိလ္ျဖစ္ေစမယ့္ မေကာင္းတဲ့အျမင္အၾကည့္ေတြ မျဖစ္ေစဘဲ ကုသုိလ္ျဖစ္ေစမယ့္ ေကာင္းတဲ့အျမင္အၾကည့္ေလးေတြနဲ႔ ၾကည့္တတ္ေအာင္ ႀကိဳးစားဖုိ႔လုိပါတယ္“ ဆုိၿပီး သူ႔စိတ္ထဲမွာ ျဖစ္ေနတဲ့ အျပစ္တင္အေတြးေလးကုိ ေပ်ာက္သြားေအာင္၊ ေနာင္ဒီလုိမ်ိဳး အကုသုိလ္အျပစ္ ျဖစ္ေစမယ့္ အေတြးမ်ိဳး မျဖစ္ေအာင္ ေသေသခ်ာခ်ာ ရွင္းလင္းေျပာျပေပးလုိက္ပါတယ္။ ဒီေတာ့မွ ဒကာေလးဟာ ေကာင္းေကာင္းနားလည္သြားၿပီး သူ႔ရဲ႕ ဒီအျဖစ္ေလးကုိ စဲြစဲြၿမဲၿမဲ သေဘာေပါက္သြားကာ ေနာက္ပုိင္းမွာ ဒီလုိမျဖစ္ေအာင္ ႀကိဳးစားမယ္ဆုိတဲ့ ခံယူခ်က္ပါရသြားပါေတာ့တယ္။ ေနာက္ေန႔ အေခ်ာင္းလုိက္သုပ္ထားတဲ့ မွ်စ္သုပ္ကုိ ဘုန္းႀကီးကပ္ၿပီး က်န္တာအဲဒီဒကာေလး စားမိေတာ့ စားလုိ႔အေတာ္ေကာင္းေၾကာင္း ညကအျပစ္တင္ေစာမိတဲ့ သူ႔ရဲ႕စိတ္အေတြးအတြက္ သခၤန္းစာရမိေၾကာင္း ထပ္ေလွ်ာက္ပါတယ္။
ဟုတ္ပါတယ္။ အကုသုိလ္အျပစ္ဆုိတာ အလြန္ျဖစ္ဖုိ႔လြယ္ပါတယ္။ ဟုိတုန္းက ဘုန္းဘုန္းေရးခဲ့ဖူးသလုိပဲ အကုသုိလ္ေတြဟာ မ်က္စိ၊ နား၊ ႏွာ၊ လွ်ာ၊ ကုိယ္၊ စိတ္ေတြကုိ အမွီျပဳၿပီးေတာ့ အခ်ိန္မေရြး ျဖစ္ေနတတ္တာပါ။ ကုိယ္က ဒီအာ႐ုံေတြကုိ သတိေလးနဲ႔ ထိန္းေနႏုိင္မွ အျပစ္အျဖစ္ သက္သာတာပါ။ ဒီ ဒကာေလးရဲ႕ အျဖစ္ကုိၾကည့္ရင္ မွ်စ္သုပ္ကုိၾကည့္ၿပီး သူ႔စိတ္ထဲမွာကုိ အမ်ိဳးမ်ိဳး အေတြးေတြ၊ အျပစ္ေတြ ျဖစ္ခဲ့တာပါ။ ဆြမ္းဟင္းလာပုိ႔ိၿပီး ျပန္သြားတဲ့ ဒကာေလးမ်ားကေတာ့ သူတုိ႔ခ်က္ျပဳတ္ ထားတာေလးကုိ ေက်ာင္းသြားပုိ႔လွဴဒါန္းလုိက္တဲ့ စိတ္ေစတနာေလးနဲ႔ ျပန္သြားခဲ့ၿပီးပါၿပီ။ ကုသုိလ္စိတ္ေလးေတြနဲ႔ ကုိယ့္ေနရာေလးမွာ ေအးေအးေဆးေဆး ေနေနပါၿပီ။ အဲလုိ မျဖစ္တာက ေက်ာင္းမွာက်န္ခဲ့တဲ့ ဒကာေလးပါ။ အလကားေနရင္း သူမ်ားအလွဴကုိ အမွီျပဳၿပီး အကုသိုလ္ေလးေတြ ရလုိက္တာပါ။ ဒီအကုသုိလ္စိတ္ျဖစ္တဲ့ အတြက္ အရင္ဆုံးရလုိက္တာ၊ ခံစားလုိက္ရတာက သူကုိယ္တုိင္ပါ။ ဒါေပမယ့္ ဒီဒကာေလးရဲ႕ ေကာင္းတဲ့စိတ္ေလးက သူစိတ္ထဲမွာ ျဖစ္တာကုိ ခ်က္ခ်င္းျပန္ေလွ်ာက္ၿပီး မွားမွန္းသိတဲ့အေတြးကုိ အမွန္ေရာက္ေအာင္၊ အကုသုိလ္ကေန ကုသုိလ္ျဖစ္ေအာင္ လုပ္ႏုိင္လုိက္တာပါ။ ဒါတြင္မကေသးပါဘူး။ သူျဖစ္သလုိ သူမ်ားေတြလည္း အျပစ္တင္မေစာရေအာင္ ဒီအေၾကာင္းေလးကုိ ျပန္ၿပီးတင္ျပေပးဖုိ႔ ေလွ်ာက္ထားလာတဲ့ သူရဲ႕ေစတနာကေတာ့ အမတန္ခ်ီးက်ဴးစရာပါ။ အျပစ္ကုိေထာက္ျပ ေျပာဆုိတာကုိ မႀကိဳက္တဲ့ ေလာကႀကီးမွာ အျပစ္ကုိေျပာျပေစၿပီး သူမ်ားေတြကုိ အတုယူေစတာဟာ သိပ္ေကာင္းတဲ့လုပ္ရပ္ေလးပါ။
ဒီေနရာမွာ ဘုန္းဘုန္းတုိ႔ ပရိတ္သတ္မ်ား ေလ့က်င့္သင့္တာေလးက အျပစ္တင္မေစာေအာင္ ေလ့က်င့္ၾကဖုိ႔ပါ။ သိတဲ့အတုိင္းပါပဲ။ လူေတြဟာ ကုိယ့္ကုိယ္ကုိသာ မျမင္တတ္ၾကတာ။ သူမ်ားအျပစ္ကေတာ့ သိပ္ျမင္တတ္ၾကပါတယ္။ အျပစ္တင္တတ္တဲ့ အက်င့္ကလည္း ျမန္သလားမေမးနဲ႔။ ဘာမွမစဥ္းစား၊ မဆင္ျခင္၊ မစူးစမ္းေတာ့ဘဲ ကုိယ့္အေတြး ကုိယ့္အျမင္ ကုိယ္လုိခ်င္တာနဲ႔ အန္၀င္ခြင္က် မျဖစ္တာနဲ႔ ခ်က္ျခင္းကုိ အျပစ္ေျပာျဖစ္ၾကပါတယ္။ အျပစ္တင္ေစာတတ္ၾကပါတယ္။ အျပစ္တင္တတ္တဲ့ ဒီအက်င့္ကေတာ့ ကုိယ့္အတြက္ေရာ အမ်ားအတြက္ပါ မေကာင္းသလုိ အခုဘ၀ေရာ ေနာင္ဘ၀အတြက္ပါ မေကာင္းပါဘူး။ ဒါေၾကာင့္ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ အေၾကာင္းအရာတစ္ခုကုိ ေသခ်ာစဥ္းစား စုံစမ္းျခင္းမရွိဘဲ အျပစ္တင္မေစာၾကဖုိ႔ အေရးႀကီးတယ္လုိ႔ ဆုိျခင္းျဖစ္ပါတယ္။
တကယ္ေတာ့ အျပစ္တင္တတ္တဲ့ အက်င့္ရွိတာ လူတစ္ေယာက္အတြက္ ေကာင္းတဲ့လကၡဏာ မဟုတ္ပါဘူး။ အျပစ္တင္တတ္တယ္ဆုိကတည္းက အျပစ္ၾကည့္တတ္လုိ႔ အျပစ္တင္တတ္တာပါ။ အျပစ္ၾကည့္တတ္ၿပီဆုိရင္ေတာ့ ကုသုိလ္စိတ္နဲ႔ ၾကည့္တာမဟုတ္ဘူး ဆုိတာေသခ်ာပါတယ္။ ဒါဆုိရင္ အကုသုိလ္ပဲေပါ့။ ဟုတ္ပါတယ္။ အျပစ္ဆုိတာ လူတစ္ေယာက္ရဲ႕ အားနည္းခ်က္ မေကာင္းတဲ့အခ်က္ပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ အဲဒီအျပစ္ကုိ ၾကည့္တတ္တဲ့သူဆုိရင္လည္း မေကာင္းတဲ့အခ်က္ကုိ ျမင္တတ္တဲ့အတြက္ မေကာင္းတဲ့စိတ္ပဲ အရင္ျဖစ္မွာပါ။ မေကာင္းတဲ့စိတ္ျဖစ္ရင္ အကုသုိလ္စိတ္ျဖစ္ၿပီး အေယာနိေသာ မနသိကာရ ဆုိတဲ့ မေကာင္းတဲ့ ႏွလုံးသြင္းစိတ္ထား ျဖစ္ပါတယ္။ အေယာနိေသာမနသိကာရ ျဖစ္ေနတဲ့ သူတစ္ေယာက္ဟာ ကုသုိလ္ျဖစ္ဖုိ႔လည္း ခက္သြားတတ္ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ဘာပဲၾကည့္ၾကည့္ ဘာပဲေတြးေတြး အကုသုိလ္မျဖစ္ေအာင္ ေယာနိေသာမနသိကာရ စိတ္ေလးနဲ႔ အေကာင္းဘက္က ၾကည့္တတ္ေအာင္ ႀကိဳးစားသင့္ပါတယ္။ အဲဒီလုိ အေကာင္းဘက္က ၾကည့္တတ္ၾကမယ္ဆုိရင္ ဘာကုိပဲျဖစ္ျဖစ္ ဘယ္သူ႔ကုိပဲ ျဖစ္ျဖစ္ အမွီျပဳၿပီး အကုသုိလ္စိတ္ျဖစ္ဖုိ႔ ခက္ခဲသြားတတ္ပါတယ္။
မွန္ပါတယ္။ အျပစ္ေတြျဖစ္ဖုိ႔မ်ား အကုသုိလ္ေတြျဖစ္ဖုိ႔မ်ား ကိေလသာအာ႐ုံေတြမ်ားတဲ့ ေလာကႀကီးမွာ သာမန္ပုထုဇင္ေတြ ျဖစ္ေနၾကတဲ့ ဘုန္းဘုန္းတုိ႔တေတြဟာ ကုသုိလ္မျဖစ္ခ်င္ေနပါေစ အကုသုိလ္ေတြမျဖစ္ေအာင္ အကုသုိလ္ေတြ အျဖစ္နည္းေအာင္ အတတ္ႏုိင္ဆုံး ကုိယ့္စိတ္ေလးကုိ သတိတရားေလးနဲ႔ ထိန္းေပးၾကဖုိ႔ လုိပါတယ္။ ဒီလုိ ထိန္းေပးတဲ့အခါမွာ အရင္ဆံုးရွိရမွာက ေယာနိေသာမနသိကာရဆုိတဲ့ အကုသုိလ္မျဖစ္ေအာင္ ေတြးတတ္တဲ့ စိတ္ေလးရွိဖုိ႔လုိပါတယ္။ ဒီစိတ္ေလးသာ လူတုိင္းမွာ ရွိထားၾကမယ္ဆုိရင္ ေလာကႀကီးမွာ တစ္ဦးနဲ႔တစ္ဦး အျပစ္ျမင္တတ္တဲ့ အက်င့္ေလးေတြ၊ အျပစ္တင္ေစာတဲ့ စိတ္ဓာတ္ေလးေတြ တျဖည္းျဖည္း နည္းသြားၾကမွာ အမွန္ပါပဲ။
ဒါေၾကာင့္ မွ်စ္တစ္ေခ်ာင္းကုိ အေၾကာင္းျပဳၿပီး အျပစ္တင္ေစာတတ္တဲ့၊ အေယာနိေသာ မနသိကာရေၾကာင့္ အျပစ္တစ္ေၾကာင္း ျဖစ္သြားခဲ့ရတဲ့ ဘုန္းဘုန္းတုိ႔ ဒကာေလးရဲ႕ အျဖစ္ေလးကုိ အတုယူၿပီး ဘုန္းဘုန္းတုိ႔ ပရိတ္သတ္မ်ားအေနျဖင့္လည္း ေနရတဲ့အခုိက္ေလးမွာ ကုိယ္သႏၲာန္မွာ အကုသုိလ္အျပစ္ေတြ အျဖစ္နည္းေစဖုိ႔ ဘာကုိပဲျဖစ္ျဖစ္၊ ဘယ္သူ႔ကုိပဲျဖစ္ျဖစ္ အျပစ္တင္မေစာၾကဖုိ႔၊ သူတပါးကုိ အမွီျပဳၿပီး ကုိယ့္သႏၲာန္မွာ အကုသုိလ္ေတြ မျဖစ္ဖုိ႔ သတိပညာတရားေလးမ်ားျဖင့္ ကုိယ့္ရဲ႕ ကုိယ္ႏႈတ္ႏွလုံးကုိ ထိန္းသိမ္းေစာင့္ေရွာက္ၾကပါဟု ဒီ “မွ်စ္တစ္ေခ်ာင္းနဲ႔ အျပစ္တစ္ေၾကာင္း” ဆုိတဲ့ စာစုေလးနဲ႔ ဓမၼလက္ေဆာင္ ပါးလုိက္ရပါတယ္။
မွတ္ခ်က္။ ။ ဒီစာစုေလး ေရးျဖစ္ေအာင္ ေလွ်ာက္ထားတင္ျပလာတဲ့ ဘုန္းဘုန္းရဲ႕ ေ၀ယ်ာ၀စၥေတြလုပ္ေပးတဲ့ ဒကာေလးကုိ ေက်းဇူးတင္စြာျဖင့္ ဤစာစုေလးနဲ႔ ဂုဏ္ျပဳလုိက္ပါတယ္။
