သံသရာ မရွည္ပါေစႏွင့္

`သံသရာလည္သည္`ဟူေသာ စကားကုိ အားလုံးၾကားဖူးၾကၿပီး ျဖစ္၏။ တစ္ဘ၀မွ တစ္ဘ၀သုိ႔ ကူးေျပာင္းက်င္လည္မႈကုိ ဆုိလုိ၏။ အခ်ိဳ႕ကလည္း မိမိလုပ္သည့္ လုပ္ရပ္၊ အထူးသျဖင့္ မေကာင္းတဲ့လုပ္ရပ္၏ အက်ိဳးကုိ ျပန္လည္ခံစားရသည့္အခ်ိန္တြင္ `သံသရာျပန္လည္တာ` ဟူေသာစကားကုိ သုံးစဲြေလ့ရွိၾက၏။ မွန္ပါ၏။ သံသရာလည္မႈသည္ မိမိတုိ႔လုပ္သည့္ ကံ၏ျပန္လည္ အက်ိဳးေပးမႈ၏ ရလာဘ္တစ္ခုပင္ ျဖစ္၏။ မေကာင္းသည့္လုပ္ရပ္၏ တန္ျပန္ခံစားရျခင္းကုိ သံသရာလည္သည္ဟုဆုိသကဲ့သုိ႔ ေကာင္းသည့္ကုသုိလ္၏ အက်ိဳးေပးမႈကုိ ရရွိခံစားရျခင္းကုိလည္း သံသရာလည္သည္ဟု ဆုိႏုိင္၏။ အဘယ္ေၾကာင့္ဆုိေသာ္ ေကာင္းကံ၊ မေကာင္းကံတုိ႔၏ အက်ိဳးေပးမႈ ရွိေနသမွ် သံသရာလည္မႈက ရွိေနဦးမည္ျဖစ္ေသာေၾကာင့္ ျဖစ္၏။ စင္စစ္ သံသရာလည္မႈ အဆုံးသတ္ေစဖုိ႔ ဆုိသည္မွာ မိမိတုိ႔ရဲ႕ ကံ(ကမၼ)မ်ားကုိ ျဖတ္မွပင္ ျဖစ္၏။ ကံစြမ္းေတြရွိေနသမွ် အက်ိဳးေပးမႈမ်ားလည္း ရွိေနမည္ျဖစ္ၿပီး အက်ိဳးေပးမႈမ်ား ရွိေနလ်င္ သံသရာလည္မႈလည္း ရွိေနဦးမည္သာ ျဖစ္သည္။

ကံဟူသည္ အလုပ္ကုိ ဆုိသျဖင့္ ကံကုိျဖတ္ရမည္ဆုိက ဘာမွမလုပ္ဘဲ ေနရမည္လားဟု ေတြးစရာရွိ၏။ ထုိသုိ႔မဟုတ္ လုပ္ရေပမည္။ လုပ္သည့္အခါတြင္သာ ကံ၏အက်ိဳးေပးမႈမ်ား မရွည္ရေအာင္၊ တစ္နည္းေျပာရလ်င္ သံသရာရွည္ၾကာေစမည့္ လုပ္နည္းမ်ိဳး မျဖစ္ေအာင္ ႀကိဳးစားလုပ္တတ္ဖုိ႔ လုိေပသည္။ ေကာင္းတာလုပ္လ်င္ ေကာင္းသည့္အက်ိဳး၊ မေကာင္းတာလုပ္လ်င္ မေကာင္းသည့္အက်ိဳးကုိ ေပးမည္မွာ ကံ၏သေဘာ လကၡဏာျဖစ္သျဖင့္ ဆုေတာင္းသည္ျဖစ္ေစ မေတာင္းသည္ျဖစ္ေစ မိမိတုိ႔လုပ္သည့္ ေကာင္း၊ မေကာင္းအလုပ္ကုိလုိက္၍ ကံ၏ အက်ိဳးေပးမႈကား ရွိေနေပမည္။ သုိ႔ေသာ္ လုပ္သည့္သူ၏ လုပ္ရပ္၊ ေစတနာရည္ရြယ္ခ်က္ကုိ လုိက္ၿပီးကံအက်ိဳးေပးမႈသည္လည္း ျခားနားတတ္ေပ၏။ သံသရာရွည္ေအာင္လုပ္က သံသရာကုိရွည္ေစၿပီး သံသရာကုိ တုိေအာင္လုပ္ပါက သံသရာတုိေစမွာ ျဖစ္၏။

စင္စစ္ ဗုဒၶဘာသာတုိ႔၏ ရည္ရြယ္ခ်က္မွာ သံသရာမွ လြတ္ေျမာက္ေရးျဖစ္၏။ သံသရာမွ လြတ္ေျမာက္ရန္အတြက္ကား ကံအက်ိဳးေပးမႈမ်ားမွ လြတ္ေျမာက္မွပင္ ျဖစ္၏။ ကံအက်ိဳးေပးမႈမွ လြတ္ေျမာက္ေအာင္၊ ကံအက်ိဳးေပးမႈ မရွည္ရေအာင္ မိမိတုိ႔လုပ္သည့္ အလုပ္မ်ားတြင္ လုိခ်င္တပ္မက္မႈမ်ား ကပ္မေနဖုိ႔အထူးလုိအပ္၏။ ကံသည္ကံ၏အလုပ္ကုိ လုပ္ေနမွာျဖစ္ၿပီး မိမိတုိ႔က ထုိကံအေပၚ တဏွာျဖင့္မလႊမ္းမုိးမိဖုိ႔ အေရးႀကီးသည္။ ဥပမာအားျဖင့္ ဒါနကုသုိလ္တစ္ခုခု ျပဳလုပ္သည္ဆုိၾကပါစုိ႔။ ဒါနျပဳလုပ္တဲ့ အဓိကရည္ရြယ္ခ်က္မွာ ေလာဘစတဲ့ ကိေလသာေတြ နည္းေစဖုိ႔ျဖစ္၏။ သုိ႔ေသာ္ ယင္းရည္ရြယ္ခ်က္ေပ်ာက္ကာ ဒါနျပဳသည့္ကံအေပၚမွာ တဏွာလႊမ္းမုိးၿပီး `ဤကုသုိလ္ေၾကာင့္ ေနာင္ဘ၀တြင္ ဘယ္လုိျဖစ္ရပါလုိ၏၊ ဘာျဖစ္ရပါလုိ၏`စသည္တုိ႔ေရာက္လာသည့္အတြက္ အက်ိဳးေပးမည့္ကံသည္လည္း ျပဳလုပ္သည့္သူ၏ တဏွာအေပၚလုိက္ၿပီး အက်ိဳးေပးေပေတာ့၏။ ထုိအက်ိဳးေပးမႈေၾကာင့္ပင္ ဘ၀သစ္တစ္ဖန္ ျပန္ျဖစ္၊ တစ္ဖန္ေမြးဖြား၊ တစ္ဖန္အုိ၊ တစ္ဖန္နာ၊ တစ္ဖန္ေသရျပန္၏။ မေသခင္ ကံေတြကုိ မျဖတ္ႏုိင္ျပန္သျဖင့္ ထုိကံမ်ား၏ အက်ိဳးေပးမႈျပန္ခံၾကရင္း ေနာက္တစ္ခါ သံသရာထပ္လည္ရျပန္၏။ ထုိသုိ႔ျဖင့္ သတၱ၀ါတုိ႔၏ သံသရာလည္မႈသည္ အဆုံးမရွိျဖစ္ေနေပေတာ့၏။ ထုိ႔ေၾကာင့္ သံသရာလည္မႈမ်ား ရပ္တန္႔ဖုိ႔ မိမိတုိ႔လုပ္ေနသည့္ ကံမ်ားကုိ အက်ိဳးေပးမႈအဆုံးသတ္ေအာင္ လုပ္ဖုိ႔တုိက္တြန္းလုိရင္းျဖစ္၏။

စင္စစ္ကံ၏ အက်ိဳးေပးမႈမ်ား အဆုံးသတ္ရန္မွာ ကိေလသာ အာသေ၀ါကုန္ခမ္း ရဟႏၲာျဖစ္မွသာ ျဖစ္ႏုိင္၏။ ရဟႏၲာျဖစ္မွသာ ကံတရားမ်ားကုိ အၾကြင္းမဲ့ ပယ္သတ္ႏုိင္မည္ ျဖစ္၏။ ရဟႏၲာပုဂၢိဳလ္မ်ားမွာ ေနာက္ထပ္တစ္ဖန္ သံသရာလည္စရာ အေၾကာင္းမရွိေတာ့သျဖင့္ ကုသုိလ္ေကာင္းမႈမ်ား ျပဳလုပ္ေသာ္လည္း ယင္းကံတုိ႔၏ အက်ိဳးေပးမႈကား မရွိေတာ့ေပ။ မိမိတုိ႔အဖုိ႔မွာကား ရဟႏၲာမျဖစ္ႏုိင္ေသးသျဖင့္ ကံ၏အက်ိဳးေပးမႈမ်ား ဆက္လက္ရွိေနဦးမည္သာ ျဖစ္၏။ သုိ႔ေသာ္ ယင္းကံမ်ားကုိ တျဖည္းျဖည္းျဖတ္ႏုိင္ေအာင္ ႀကိဳးစားရေပမည္။ ယင္းသုိ႔ႀကိဳးစားရာ၌ ေရွးဦးစြာ မေကာင္းသည့္ ကံမ်ားမလုပ္မိေအာင္ ႀကိဳးစားရ၏။ ေကာင္းသည့္အလုပ္မ်ားကုိ လုပ္မွသာ ေကာင္းသည့္အက်ိဳးမ်ား ခံစားရမည္ျဖစ္ၿပီး ေကာင္းသည့္ဘ၀မ်ားမွာ ျပန္လည္ေမြးဖြားကာ တစ္ဆင့္တစ္ဆင့္ ရင့္က်က္ေအာင္ႀကိဳးစားလ်က္ ကံစြမ္းမ်ားကုိ ျဖတ္ႏုိင္ေအာင္ လုပ္ရေပမည္။ မုိးကုတ္ဆရာေတာ္ ဘုရားႀကီး၏ စကားအတုိင္း ေျပာရလ်င္ ကံကုိဉာဏ္ႏွင့္ျဖတ္ႏုိင္ေအာင္ ႀကိဳးစားရေပမည္။

မွန္၏။ ကံကုိဉာဏ္ႏွင့္ ျဖတ္ရမည္ဆုိသည္မွာ ၀ိပႆနာဉာဏ္ကုိ ဆုိလို၏။ ယခုဘ၀မွာပင္ ၀ိပႆနာတရား အားထုတ္ၿပီး အရိယာပုဂၢိဳလ္ျဖစ္ေအာင္ ႀကိဳးစားႏုိင္ပါက ကံကုိျဖတ္စရာ မလုိေတာ့ေပ။ သံသရာလည္မွာ၊ သံသရာရွည္မွာ ပူစရာမလုိေတာ့ေပ။ ထုိသုိ႔ မျဖစ္ႏုိင္ေသးပါက ကံကုိအထူး သတိျပဳရေပမည္။ မိမိတုိ႔လုပ္သည့္ အလုပ္မ်ားကုိ အထူးဆင္ျခင္ရေပမည္။ သံသရာကုိ ပုိရွည္ေစႏုိင္သည့္ အလုပ္မ်ား မျဖစ္ဖုိ႔အထူး လုိအပ္ေပသည္။ ေရွးဦးစြာအထူးသတိျပဳ ဆင္ျခင္ရမည္မွာ မေကာင္းသည့္ ကံမ်ားမလုပ္မိဖုိ႔ အေရးႀကီးလွ၏။ မေကာင္းသည့္ အကုသုိလ္ ဒုစရုိက္မ်ားလုပ္မိပါက ပုိ၍ပုိ၍ သံသရာရွည္ေစမည္မွာ ဧကန္မုခ်ပင္ ျဖစ္၏။ ေကာင္သည့္ကံမ်ားသည္ သံသရာက်င္လည္မႈ ရွိေနေသးသည္ဟု ဆုိေသာ္လည္း ေကာင္းသည့္ဘုံဘ၀မ်ားတြင္သာ အက်ိဳးေပးမႈ ရွိေနသျဖင့္ အခ်ိန္မေရြး ကံတရားမ်ားကုိ ျဖတ္လုိက္ႏုိင္၏။ မေကာင္းသည့္ကံမ်ားကုိ ျပဳလုပ္မိပါက မေကာင္းသည့္ ဘုံဘ၀မ်ားတြင္သာ က်င္လည္ေနၾကရၿပီး ေကာင္းမႈကုသုိလ္မ်ားႏွင့္ ေ၀းသထက္ေ၀းေနေပလိမ့္မည္။ သုိ႔ျဖစ္လ်င္ သံသရာရွည္သထက္ ရွည္ေနၾကရေပ ဦးမည္သာ ျဖစ္၏။

ထုိ႔ေၾကာင့္ ရခဲလွသည့္ လူ႔ဘ၀ကုိ ရသည့္အခုိက္တြင္ အခြင့္အေရး ရွိေနခုိက္ သံသရာ ရွည္ေစမည့္ အလုပ္မ်ားကုိ မလုပ္ျဖစ္ေအာင္ ႀကိဳးစားဖုိ႔ လုိအပ္လွေပ၏။ သံသရာ မရွည္ေအာင္ ကံတရားမ်ားကုိ ျဖတ္ႏုိင္ဖုိ႔ အထူးအေရးႀကီးလွ၏။ ကံတရားမ်ားကုိ ျဖတ္ဖုိ႔ဆုိသည္မွာ ေရွးဦးစြာမေကာင္းသည့္ ကံမ်ားမလုပ္မိရန္ ႀကိဳးစားသင့္လွ၏။ ထုိမွတစ္ဆင့္ ေကာင္းသည့္အလုပ္မ်ားကုိ မ်ားမ်ားလုပ္ႏုိင္ေအာင္ ေလ့က်င့္ဖုိ႔ အားထုတ္သင့္၏။ ေကာင္းသည့္ကံမ်ားကုိ လုပ္ရာတြင္လည္း သံသရာကုိ ပုိ၍ရွည္ေစႏုိင္သည့္ လုိခ်င္ေတာင္တမႈ တဏွာမ်ားမကပ္ၿငိဘဲ နိဗၺာန္ကုိသာ အေထာက္အပံ့ျဖစ္ေစလုိသည့္ ရည္ရြယ္ခ်က္ျဖင့္ ျပဳလုပ္တတ္ဖုိ႔ လုိအပ္၏။ ထုိမွတစ္ဆင့္ ၀ိပႆနာဉာဏ္ျဖင့္ ကံ၏အက်ိဳးေပးမႈမ်ားကုိ ျဖတ္ႏုိင္ေအာင္ လုံလျပဳသင့္၏။ အေျပာလြယ္သေလာက္ အလုပ္ခက္ေသာ္လည္း တျဖည္းျဖည္းေလ့က်င့္ ေပးပါက အတုိင္းအတာ တစ္ခုအထိ တုိးတက္လာႏိုင္သျဖင့္ သံသရာ ရွည္ေစမည့္ အလုပ္မ်ားကုိ မလုပ္မိေအာင္ အားထုတ္ၾကဖုိ႔ ကံတရားမ်ားကုိ အၿပီးတုိင္ မျဖတ္ႏုိင္ေသးေသာ္လည္း ေနာက္တစ္ဖန္ က်င္လည္ရမည့္ ဘ၀အတြက္ မေကာင္းသည့္အလုပ္မ်ားကုိ တတ္ႏိုင္သမွ် ေရွာင္ရွားၿပီး ေကာင္းသည့္အလုပ္ေလးမ်ားျဖင့္ ရရွိလာသည့္ လူ႔ဘ၀ကုိ အက်ိဳးရွိေအာင္ ႀကိဳးစားၾကဖုိ႔ ေမတၱာျဖင့္ တုိက္တြန္းလုိက္ပါသည္။
အားလုံးသံသရာ ၀ဋ္မွလြတ္ေျမာက္ၾကပါေစ…

Read more »

ဆင္းရဲၿပီး ဒုကၡေရာက္ေနသူမ်ား ဘယ္လုိကုသုိလ္မ်ိဳး ျပဳသင့္ပါသလဲ…

Q.အရွင္ဘုရား…
ဆင္းရဲႏြမ္းပါးျပီး ေဆးဖုိး၀ါးခ မတတ္ႏုိင္သူမ်ား၊ က်န္းမာေရးမေကာင္းလုိ႔ အလုပ္မလုပ္ႏုိင္ စား၀တ္ေနေရးပါ ဒုကၡေရာက္ရသူမ်ား ဘယ္လုိ ကုသုိလ္မ်ိဳး ျပဳသင့္ပါသလဲဘုရား။
(ေအးေအး)


A.အဲဒီလုိအေျခအေနမ်ိဳးမွာ လုပ္ႏုိင္တဲ့ကုသုိလ္မ်ိဳးကုိ လုပ္ဖုိ႔လုိပါတယ္။ ဗုဒၶစာေပမွာ ပုညႀကိယ၀တၱဳဆယ္မ်ိဳး (ေကာင္းေသာအက်ိဳး၏ တည္ရာျဖစ္၍ ျပဳသင့္ျပဳထုိက္တဲ့ကုသိုလ္ဆယ္မ်ိဳး) ရွိေၾကာင္းေဖာ္ျပထားပါတယ္။ အဲဒီဆယ္မ်ိဳးကေတာ့…
၁။ ဒါန = ေပးကမ္းလွဴဒါန္းျခင္း
၂။ သီလ = ငါးပါး၊ ရွစ္ပါး၊ ဆယ္ပါးစေသာ သီလေဆာက္တည္ျခင္း
၃။ ဘာ၀နာ = တရားဓမၼက်င့္ႀကံအားထုတ္ျခင္း
၄။ အပစာယာန = အသက္သိကၡာ ဂုဏ္၀ါႀကီးသူအား အ႐ုိအေသျပဳျခင္း
၅။ ေ၀ယ်ာ၀စၥ = သူမ်ားကုသိုလ္ေကာင္းမႈ၌ ကူညီေဆာင္ရြက္လုပ္ကုိင္ေပးျခင္း
၆။ ပတိၱဒါန = မိမိရေသာ၊ မိမိလုပ္ေသာ ကုသုိလ္ေကာင္းမႈကုိ အမွ်ေပးေ၀ျခင္း
၇။ ပတၱာႏုေမာဒနာ = မိမိသုိ႔ေရာက္လာေသာ ကုသုိလ္အဖုိ႔ တစ္နည္းအားျဖင့္ သူမ်ားျပဳေသာ ကုသုိလ္အဖုိ႔ကုိ ၀မ္းေျမာက္၀မ္းသာ သာဓုေခၚယူျခင္း
၈။ ဓမၼႆ၀န = တရားနာယူျခင္း
၉။ ဓမၼေဒသနာ = လာဘ္လာဘကုိ မငဲ့ဘဲ တရားေဟာေျပာျခင္း
၁၀။ ဒိ႒ိဇုကမၼ = အယူ၀ါဒကုိ ေျဖာင့္မတ္မွန္ကန္စြာ ျပဳျခင္း
တုိ႔ျဖစ္ပါတယ္။
ဒီဆယ္မ်ိဳးထဲက မိမိတုိ႔လုပ္ႏုိင္တဲ့ကုသုိလ္မ်ိဳးကုိ လုပ္ေနပါကလည္း ကုသိုလ္ျဖစ္ေနၿပီး ဘာမွမလုပ္တာထက္စာရင္ အမ်ားႀကီးအက်ိဳးႀကီးပါတယ္။ ကုသုိလ္ဆုိတာ လုပ္တတ္ရင္ ယူတတ္ရင္ ရပါတယ္။ လွဴစရာမရွိလုိ႔ ကုသုိလ္မရဘူးဆုိတာ မရွိပါဘူး။ ဒါနလုပ္မွသာ ကုသုိလ္ျဖစ္တာမဟုတ္ပါဘူး။ ဒီမွာ ေဖာ္ျပထားတဲ့ ဆယ္မ်ိဳးထဲမွာ လုပ္လုိ႔ရတဲ့ကုသုိလ္ေတြ အမ်ားႀကီးပါ။ မိမိတုိ႔လုပ္ႏုိင္တဲ့ လုပ္လုိ႔ရတဲ့ ကုသိုလ္မ်ိဳး ႀကိဳးစားၿပီး လုပ္ေနမယ္ဆိုရင္ အဆုိးထဲကအေကာင္းဆုိသလုိ ကုသုိလ္တရား တုိးပြားေနမွာပါ။

Read more »

ဗုဒၶအလုိက် ကုသုိလ္ျပဳၾကစုိ႔..

အရွင္ဇ၀န (ေမတၱာရွင္)ရဲ႕ “ဒါနဘာေၾကာင့္ျပဳရတယ္”ဆုိတဲ့ တရားေတာ္ကုိနာၿပီး ဘုန္းဘုန္းစိတ္ထဲမွာ အမ်ားစုက မိ႐ုိးဖလာ ဗုဒၶဘာသာမ်ားျဖစ္ေနၾကတဲ့ ဘုန္းဘုန္းတုိ႔ ျမန္မာဗုဒၶဘာသာမ်ားအတြက္ ဘုရားရွင္အလုိက် ကုသုိလ္ေကာင္းမႈ ျပဳနည္းေလးကုိ ေရးသားတင္ျပရရင္ ေကာင္းမွာပဲဆုိတဲ့အေတြး ျဖစ္ခဲ့ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္လည္း ဒီပုိ႔စ္ေလးကုိ ေရးျဖစ္ခဲ့ပါတယ္။ အားလုံးသိၾကတဲ့အတုိင္းပဲ ဘုန္းဘုန္းတုိ႔ျမန္မာလူမ်ိဳးမ်ားဟာ ကုသုိလ္ျပဳရတာကုိ အလြန္ႏွစ္သက္ၾကတဲ့လူမ်ိဳးပါ။ အထူးသျဖင့္ အလွဴဒါနျပဳရတာကုိ ပုိၿပီးႏွစ္ျခိဳက္ သေဘာၾကတတ္တဲ့လူမ်ိဳးပါ။ ရွိရင္ လွဴမယ္ဆုိတဲ့အေတြးက ျမန္မာလူမ်ိဳးအမ်ားစုမွာ ကိန္းေနၾကပါတယ္။ ဒီစိတ္နဲ႔ပဲ ႀကိဳးစားရွာေဖြ လွဴဒါန္းၾကတာကုိ ေတြ႕ရပါတယ္။

ဒါေပမယ့္ “လွဴေတာ့လွဴ၏ သုိ႔ေသာ္ လဲြေန၏”လုိ႔ ဆုိရမလုိ ကုသုိလ္ေကာင္းမႈ ျပဳေနတဲ့ရည္ရြယ္ခ်က္၊ လုပ္ေဆာင္ခ်က္ေလးေတြ မွားေနတာကုိ ေတြ႕ရပါတယ္။ ဗုဒၶေဟာေတာ္မူခ်က္ေလးေတြနဲ႔ အနည္းငယ္ကြာျခား ေနတာ၊ ေထရ၀ါဒဗုဒၶဘာသာ စံေလးေတြနဲ႔ မကုိက္ညီတာေလးေတြကုိ ေတြ႕ေနရပါတယ္။ တကယ္ေတာ့ ကုသုိလ္ေကာင္းမႈ ျပဳတယ္ဆုိတာ ဗုဒၶဘာသာေတြရဲ႕ ေနာက္ဆုံးပန္းတုိင္ျဖစ္တဲ့ နိဗၺာန္ကုိ မ်က္ေမွာက္ျပဳဖုိ႔ တစ္နည္း ေျပာရရင္ ကိေလသာကုန္ၿပီး ေမြးေသဘ၀နိဂုံးခ်ဳပ္ဖုိ႔ပါ။ ဒါေၾကာင့္ပဲ ဗုဒၶဘာသာမ်ားဟာ ဒါနကုသုိလ္၊ သီလကုသုိလ္၊ ဘာ၀နာကုသုိလ္မ်ားကုိ ျပဳေနၾကျခင္းျဖစ္ပါတယ္။ အရွင္းဆုံးေျပာရရင္ ကုသုိလ္ျပဳတာဟာ ကိေလသာေတြ တျဖည္းျဖည္းနည္းသြား၊ ကုန္သြားေအာင္ျပဳေနၾကတာပါ။ ဒါနကုသုိလ္ျပဳတာဟာ ေလာဘစတဲ့ ကိေလသာနည္းေအာင္၊ ကုန္ေအာင္ျပဳတာပါ။ သီလကုသုိလ္ျပဳတာ၊ သီလေဆာက္တည္္တာဟာ ေဒါသစတဲ့ ကိေလသာေတြ နည္းေအာင္၊ ကုန္ေအာင္ျပဳတာပါ။ ဘာ၀နာကုသုိလ္ျပဳတာ၊ ဘာ၀နာပြားမ်ားတာဟာ ေမာဟစတဲ့ ကိေလသာေတြ နည္းေအာင္၊ ကုန္ေအာင္ျပဳတာပါ။ အကယ္၍ တစ္စုံတစ္ေယာက္က “ေမာင္ရင္တုိ႔ဗုဒၶဘာသာေတြ ကုသုိလ္ျပဳတာ ဘာရည္ရြယ္ခ်က္နဲ႔ ျပဳတာလဲ၊ ဘာေၾကာင့္ျပဳတာလဲ”လုိ႔ ေမးလာခဲ့ရင္ ကိေလသာေတြနည္းေအာင္၊ ကုန္ေအာင္ျပဳေနတာ၊ ဒီကိေလသာေတြကို ပယ္ခြါၿပီး နိဗၺာန္ကုိ မ်က္ေမွာက္ျပဳဖုိ႔အတြက္ ျပဳေနတာလုိ႔ ေျဖတတ္ရပါ မယ္။ ကုိယ္ကုိယ္တုိင္လည္း ဒီရည္ရြယ္ခ်က္နဲ႔ ကုသုိလ္ျပဳတတ္ရပါမယ္။

ဒါေပမယ့္ ယေန႔ေခတ္ ကုသုိလ္ျပဳေနၾကတဲ့ ဗုဒၶဘာသာ အမ်ားစုဟာ ဒီရည္ရြယ္ခ်က္ေတြေပ်ာက္ၿပီး ေလာဘ၊ ေဒါသ၊ ေမာဟေလးေတြ ဦးစီးၿပီးလုပ္ေနၾကတာကုိ ေတြ႕ေနရပါတယ္။ ဗုဒၶအလုိက် ကုသုိလ္ျပဳနည္းေလးေတြနဲ႔ လဲြေနတာေတြကုိ ေတြ႕ရပါတယ္။ ေလာဘစတဲ့ ကိေလသာေတြနည္းေအာင္ ဒါနျပဳရမယ့္အစား ဒါနျပဳရင္း ေလာဘေတြ တုိးတုိးေနတာကုိ ေတြ႕ရပါတယ္။ အခ်ိဳ႕က လွဴတာက နည္းနည္း လုိခ်င္တဲ့ဆုေတြက မ်ားေနတာကုိ ေတြ႕ရပါတယ္။ ေရႊတိဂုံဘုရားေပၚသြားရင္ ပိုေတြ႕ႏုိင္ပါတယ္။ လွဴတာက ေရေလးတစ္ခြက္ ေတာင္းလုိက္တာက ေရွ႕မွာ ရွိေနတဲ့ ဗုဒၶ႐ုပ္ပြားေတာ္မွ အားမနာ။ “ဒီကုသုိလ္ေကာင္းမႈေၾကာင့္ လူ႕စည္းစိမ္၊ နတ္စည္းစိမ္ေတြကုိ ခံစားရၿပီး ျဖစ္ေလရာဘ၀တုိင္းမွာ မရွိဟူေသာ စကား၊ မလွဟူေသာစကား၊ မ၀ဟူေသာစကား ဘယ္ေသာအခါမွ မၾကားပါရေစနဲ႔ဘုရား” စတဲ့ဆုေတာင္းနဲ႔ လွဴေနၾကတာ ေတြ႕ဖူးမွာပါ။ ဒါဟာ ေလာဘနည္းေအာင္ျပဳတာလုိ႔ ဘယ္လုိမွ ေျပာလုိ႔မရေတာ့ပါဘူး။ တစ္ခ်ိဳ႕လည္း ထင္ေပၚလုိလုိ႔၊ ၾကြားခ်င္လုိ႔၊ ခုဘ၀ ေနာက္ဘ၀ခ်မ္းသာခ်င္လုိ႔ ဒါနျပဳတာလည္း ရွိပါေသးတယ္။ ဆုိင္းဘုတ္ႀကီးေတြ အႀကီးႀကီးေတြေရးၿပီး ဘုရားဒကာ၊ ေက်ာင္းဒကာ၊ ရဟန္းဒကာဆုိတဲ့ ဂုဏ္ေတြလုိခ်င္လုိ႔ ဒါနျပဳေနၾကသူေတြလည္း အမ်ားႀကီးပါ။ တကယ္ေတာ့ ဘယ္ေလာက္လွဴတယ္၊ ဘယ္လုိလွဴတယ္၊ ဘယ္မွာလွဴတယ္ ဆုိတာေတြထက္ ဒါနျပဳလုိ႔ ကုိယ့္သႏၲာန္မွာ ေလာဘ ဘယ္ေလာက္နည္းသြားတယ္၊ အလုိရမၼက္ ဘယ္ေလာက္ေလ်ာ့လာတယ္ ဆုိတာကမွ စစ္မွန္တဲ့ ဒါနျပဳနည္းပါ။ ဘုရားအလုိက် ေပးလွဴနည္းပါ။

တစ္ခ်ိဳ႕က ေျပာၾကေသးတယ္။ ဒါနကုသုိလ္ဟာ သံသရာရွည္ပါတယ္တဲ့။ တကယ္ေတာ့ ဒါနကသံသရာ ရွည္တာမဟုတ္ပါဘူး။ ဒါနျပဳၿပီး လုိခ်င္ေတာင့္တတဲ့ ေလာဘတဏွာကသာ သံသရာရွည္ေစတာပါ။ သိတဲ့အတုိင္း ဒါနျပဳတယ္၊ ေပးကမ္းတယ္ဆုိတာဟာ ကုိယ့္မွာရွိတဲ့အရာကုိ စြန္႔လႊတ္လုိက္တာပါ။ လုိခ်င္မႈကုိ ပယ္ခြာလုိက္တာပါ။ လုိခ်င္တာဟာ ေလာဘပဲေလ။ ဒီေလာဘကုိ ဒါနျပဳၿပီး ပယ္သက္ေပးတာပါ။ ဒါေၾကာင့္ ဒါနျပဳျခင္းျဖင့္ ကုိယ့္သႏၲာန္မွာ ေလာဘေတြ တျဖည္းျဖည္းနည္းနည္း သြားေစရမွာပါ။ ဒီေလာဘေတြ တျဖည္းျဖည္းနည္းဖုိ႔အတြက္ ဒါနျပဳတဲ့အခါမွာ ထားရမယ့္ရည္ရြယ္ခ်က္၊ ေစတနာဟာ အေရးႀကီးပါတယ္။ ထင္ေပၚေက်ာ္ၾကား ၾကြား၀ါဖုိ႔၊ အခုဘ၀ ေနာက္ဘ၀ခ်မ္းသာဖုိ႔ဆုိတဲ့ လုိခ်င္တပ္မက္မႈ ေလာဘဦးစီးၿပီး မျပဳမိဖုိ႔လုိပါတယ္။ ဒါနျပဳျခင္းျဖင့္ ကုိယ့္သႏၲာန္မွာ ရွိတဲ့ ေလာဘစတဲ့ကိေလသာေတြ တျဖည္းျဖည္းပါးလားေအာင္ ေလ့က်င့္ဖုိ႔လုိပါတယ္။ ဒါနကုသုိလ္ကုိ နိဗၺာန္အထိ အေထာက္အပံ့ျဖစ္ေအာင္ လုပ္တတ္ဖုိ႔လုိပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ တစ္စုံတစ္ေယာက္က ဒါနကုသိုလ္ဘာေၾကာင့္ လုပ္တာလဲလုိ႔ ေမးလာခဲ့ေသာ္ “ေလာဘစတဲ့ ကိေလသာေတြကုိ ပယ္သတ္ဖုိ႔အတြက္ လုပ္တာပါ” လုိ႔ ေျဖတတ္ဖုိ႔၊ ေျပာတဲ့အတုိင္းလည္း လုပ္ဖုိ႔လုိပါတယ္။

ဒီလုိပါပဲ။ သီလကုသုိလ္ျပဳတာ၊ သီလေဆာက္တည္တာဟာ ေဒါသစတဲ့ကိေလသာေတြ နည္းေအာင္၊ ပါးေအာင္ျပဳလုပ္တာပါ။ မွန္ပါတယ္။ သီလေဆာက္တည္တယ္ဆုိတာ ကာယကံ၊ ၀စီကံေတြကုိ ထိန္းခ်ဳပ္တာပါ။ ငါးပါးသီလမွာပဲ ျပန္ၾကည့္ပါ။ ပါဏာတိပါတာ ေ၀ရမဏိ- သူ႔အသက္ကုိ သတ္ျခင္းမွ ေရွာင္ၾကည္ပါ၏ ဆုိတာဟာ လက္ေတြ႕က်ဴးလြန္မယ့္ ကာယကံကုိ ထိန္းခ်ဳပ္တာပါ။ ဒီအတုိင္းပဲ။ မုသာ၀ါဒါ ေ၀ရမဏိ- လိမ္ညာေျပာဆုိျခင္းမွ ေရွာင္ၾကည္ပါ၏ဆုိတာ ၀စီကံကုိ ထိန္းတာပါ။ ကုိယ္ႏႈတ္ကုိ ထိန္းလုိက္တာဟာ ျဖစ္ေပၚလာမယ့္ ေဒါသစတဲ့ ကိေလသာေတြ မျဖစ္ေအာင္ လုပ္တာပါ။ မေကာင္းတဲ့ ကုိယ္ႏႈတ္အမူအရာေတြ နည္းေအာင္ပါးေအာင္လုပ္တာဟာ သီလေဆာက္တည္ျခင္းရဲ႕ ရည္ရြယ္ခ်က္ပါ။ အဲလုိမဟုတ္ဘဲ သီလေဆာက္တည္ၿပီး ေျပာခ်င္ရာေျပာ၊ လုပ္ခ်င္ရာ လုပ္ေနမယ္ဆုိရင္ ဗုဒၶအလိုနဲ႔ မညီေတာ့ပါဘူး။ ဘုရားအလုိက် သီလေဆာက္တည္တာ မဟုတ္ပါဘူး။ ဘယ္ႏွစ္ပါး သီလပဲ ေဆာက္တည္ေဆာက္တည္ ကုိယ္ႏႈတ္ႏွလုံးကုိ ထိန္းသိမ္းႏုိင္ျခင္းက အဓိကက်ပါတယ္။ ျဖစ္ေပၚလာမယ့္ ေဒါသစတဲ့ ကိေလသာေတြကုိ မျဖစ္ေအာင္ ထိန္းႏုိင္ျခင္းက အဓိကက်ပါတယ္။ ဒါနမွသာ ဘုရားရွင္အလုိက် သီလကုသုိလ္ျပဳတာ၊ သီလေဆာက္တည္တာ ျဖစ္မွာပါ။ တစ္ခ်ိဳ႕ရွိပါတယ္။ ေျပာေတာ့ ရိပ္သာသြား၊ တရားထုိင္၊ သီလေဆာက္တည္တယ္တဲ့ ျပန္လာေတာ့လည္း မသြားခင္ကအတုိင္းပဲ။ ထစ္ခနဲဆုိ စိတ္တုိ၊ စိတ္ဆုိးျဖစ္တုန္းပဲ။ ဒီလုိ မျဖစ္သင့္ပါဘူး။ မလုပ္ခင္ကထက္ လုပ္ၿပီးျပန္လာတဲ့အခါမွာ ကုိယ့္ရဲ႕ကုိယ္အမူအရာ။ ႏႈတ္အမူအရာ စတာေတြကုိ တျဖည္းျဖည္းေျပာင္းလဲလာေစရပါမယ္။ ဒါမွသာ ဘုရားအလုိက် ျဖစ္မွာပါ။ ကုိယ္ကဒီလုိ ေျပာင္းလာတဲ့အခါ ကုိယ့္မိသားစု၊ ကုိယ့္ပတ္၀န္းက်င္လည္း ကုိယ့္ကုိၾကည့္ၿပီး အလုိလုိ ေျပာင္းလဲလာတတ္ပါတယ္။ အဓိကကေတာ့ ကုိယ္ကုိယ္တုိင္ အရင္ေျပာင္းလဲလုိက္ဖုိ႔ပါ။

ေနာက္ဆုံးတစ္ခုက ဘာ၀နာကုသုိလ္ပါ။ ဘုရားရွင္အလုိက် ဘာ၀နာကုသုိလ္ျပဳတာဟာ ေမာဟစတဲ့ ကိေလသာေတြကုိ ပယ္ခြာဖုိ႔၊ နည္းဖုိ႔ျပဳလုပ္တာပါ။ ေမာဟက ေတြေ၀ျခင္း၊ မသိျခင္း၊ ပညာမဲ့ျခင္းစတဲ့ အဓိပၸါယ္ကုိ ေဖာ္ေဆာင္ပါတယ္။ ဘာ၀နာပြားမ်ားျခင္းျဖင့္ ၀ိပႆနာပညာေတြ တုိးပြားလာၿပီး မသိမုိက္မဲမႈေတြ၊ အမွားေတြ နည္းသြားေစရပါမယ္။ ကုသုိလ္၊ အကုသုိလ္ကုိ ခဲြျခားတတ္တဲ့ ဉာဏ္ေတြရရွိေစရပါမယ္။ အစဲြေတြ ေလ်ာ့လာေစရပါမယ္။ တစ္ခ်ိဳ႕လဲြေနပါတယ္။ ဘာ၀နာအားထုတ္မယ္၊ တရားထုိင္မယ္ဆုိၿပီး ရိပ္သာသြား တရားထုိင္ၾကပါတယ္။ တရားထုိင္ၿပီးမွ အစဲြေတြက ပုိမ်ားလာတာကုိ ေတြ႕ရပါတယ္။ အဆုိးဆုံးက ဆရာစဲြ၊ ရိပ္သာစဲြ၊ တရားစဲြ၊ ပုဂၢိဳလ္စဲြေတြ ျဖစ္လာတာပါ။ ဒီနည္းမွမွန္တယ္။ ဟုိနည္းမမွန္ဘူးဆုိတာေတြ မ်ားလာတာပါ။ အဆုိးဆုံးက တရားအားထုတ္တဲ့ ေယာဂီအခ်င္းခ်င္း ရိပ္သာၿပိဳင္၊ ဆရာၿပိဳင္၊ နည္းစနစ္ေတြၿပိဳင္ၿပီး မေခၚမေျပာႏုိင္ေတြ ျဖစ္ၾကတာပါ။ အမွန္က အဲလုိမျဖစ္သင့္ပါဘူး။ တရားအားထုတ္ျခင္းျဖင့္ အသိတရားေလးေတြ တုိးပြားလာၿပီး အမွားအမွန္ ခဲြျခားလာတတ္ရမွာပါ။ အစဲြတရားေလးေတြ ေလ်ာ့လာရမွာပါ။ ေမာဟစတဲ့ ကိေလသာေတြ နည္းသထက္နည္းလာရမွာပါ။ ဒီလုိျဖစ္လာေအာင္ တရားဘ၀နာ အားထုတ္ျခင္းကသာ ဘုရားအလုိက် ဘာ၀နာကုသုိလ္ျပဳတာပါ။

ဒါေၾကာင့္ အခ်ဳပ္အားျဖင့္ ဘုရားရွင္အလုိက် ကုသုိလ္ျပဳတယ္ဆုိတာဟာ ကိေလသာေတြကုိ နည္းသထက္နည္းေအာင္၊ ပါးသထက္ပါးေအာင္ ျပဳလုပ္ၿပီး နိဗၺာန္ကုိ မ်က္ေမွာက္ျပဳေအာင္ လုပ္တာျဖစ္တဲ့အတြက္ ဒါနကုသုိလ္ျပဳျခင္းျဖင့္ ေလာဘစတဲ့ ကိေလသာေတြ နည္းေအာင္၊ သီလေဆာက္တည္ျခင္းျဖင့္ ေဒါသစတဲ့ ကိေလသာေတြ ေလ်ာ့လာေအာင္၊ ဘာ၀နာပြားမ်ားျခင္းျဖင့္ ေမာဟစတဲ့ ကိေလသာေတြ တျဖည္းျဖည္း ပယ္ခြာႏုိင္ေအာင္သာ ႀကိဳးစားဖုိ႔လုိၿပီး ကုသုိလ္လုပ္တဲ့အခါ ေလာဘ၊ ေဒါသ၊ ေမာဟကိေလသာေတြ ဦးစီးၿပီးမလုပ္မိၾကဖုိ႔ အထူးလုိအပ္အေၾကာင္း သတိေပးစကားေျပာၾကားရင္း “ဗုဒၶအလုိက် ကုသုိလ္ျပဳႏုိင္ၾကပါေစ”လုိ႔ ဆႏၵျပဳလုိက္ပါတယ္။

Read more »


RECENT POSTS

သူတုုိ႔သူတုုိ႔၏ မွတ္ခ်က္မ်ား