လူငယ္မ်ားနဲ႔ ဘာသာတရား


ဗုဒၶစာေပေတြမွာလာတဲ့ (၇)ႏွစ္အရြယ္မွာပဲ အရိယာျဖစ္သြား၊ ရဟႏၲာ ျဖစ္သြားၾကတဲ့ လူငယ္မ်ား အေၾကာင္း ဖတ္ေနရင္း ဒီေန႔ေခတ္ လူငယ္မ်ားအေၾကာင္း အေတြးေပါင္းစုံ ေရာက္လာပါတယ္။ လူငယ္မ်ားနဲ႔ ဘာသာတရား ဆက္စပ္မႈရဲ႕ မတူညီတဲ့ အေၾကာင္းေလးေတြကုိ ေတြးေနမိျပန္ပါတယ္။ ဘုရားလက္ထက္က အသက္ (၇)ႏွစ္အရြယ္ ငယ္ငယ္ရြယ္ရြယ္နဲ႔ ေသာတာပန္တည္သြား၊ အရိယာျဖစ္သြား၊ အဲဒီ ေသာတာပန္စတဲ့ အရိယာ ဘ၀နဲ႔ပဲ အိမ္ေထာင္သားေမြး အလုပ္မ်ားလုပ္ရင္း ေလာကီေလာကုတၱရာ ေကာင္းက်ိဳးေတြကုိ ရွာကာ ဘာသာတရားရဲ႕ အဆုံးအမေအာက္မွ နိဗၺာန္အထိ ေလွ်ာက္သြားခဲ့ၾကတဲ့ လူငယ္မ်ားရဲ႕ အေျခအေနနဲ႔ ဒီေန႔ေခတ္ လူငယ္မ်ားရဲ႕ ဘာသာတရား အေပၚအျမင္မ်ား၊ လူငယ္မ်ားနဲ႔ ဘာသာေရးၾကား ေပါင္းစပ္မႈနဲ႔ ကြာဟမႈမ်ားရဲ႕ အေျခအေနမ်ားကုိ ဘာရယ္မဟုတ္ ခ်ိန္ထုိးၾကည့္မိျပန္ပါတယ္။ လူငယ္မ်ားနဲ႔ ဘာသာတရား အေၾကာင္းကုိ လူငယ္မ်ားၾကားမွာေနရင္း မတူတဲ့စကားေတြနဲ႔ ဟုိဟုိဒီဒီ ၾကားေနမိပါတယ္။

မွန္ပါတယ္။ ဒီေန႔ေခတ္ဟာ သိပၸံပညာမ်ား တုိးတက္ထုိးကား လာေနသလုိ ႐ုပ္ပုိင္းဆုိင္ရာ အေပ်ာ္အပါးမ်ားကလည္း အမ်ိဳးမ်ိဳး ရွိလာေနတဲ့ ေခတ္ျဖစ္တဲ့အတြက္ တစ္ဘက္က တုိးတက္ရင္ တစ္ဘက္မွာ ဆုတ္ယုတ္တတ္တဲ့ သဘာ၀အတုိင္း သိပၸံပညာမ်ားနဲ႔ ႐ုပ္ပုိင္းဆုိင္ရာ တုိးတက္မႈမ်ားက သတၱ၀ါေတြရဲ႕ သႏၲာန္မွာ သဒၶါပညာတရားမ်ား ယုတ္ေလ်ာ့လာမႈ ေလာဘေဒါသေမာဟ စတဲ့ ကိေလသာတရားမ်ား တျဖည္းျဖည္း မ်ားျပားလာမႈကုိ ျဖစ္ေစပါတယ္။ ဒီလုိ သဒၶါပညာယုတ္ေလ်ာ့လာမႈနဲ႔ ကိေလသာျဖစ္စရာ အာ႐ုံမ်ားျပားလာမႈက လူငယ္မ်ားအတြက္ ဘာသာတရားအေပၚ အေလးမထားမႈ၊ ဘာသာတရား အဆုံးအမမ်ားနဲ႔ ေ၀းသြားေစမႈကုိ ျဖစ္ေစပါတယ္။

ဒီေန႔ေခတ္လူငယ္မ်ား အေနနဲ႔ ဘာသာတရားအေပၚ အေလးမထားမႈ၊ ဘာသာတရားနဲ႔ ေ၀းသြားမႈေလာက္ပဲ ဆုိရင္ေတာ့ ေတာ္ေသးတယ္လုိ႔ ဆုိႏုိင္ေပမယ့္ ဘာသာတရားအေပၚ အဆုိးျမင္လာမႈကေတာ့ ဒါဟာ သူတုိ႔ေလးေတြအတြက္ ပစၥဳပၸန္ သံသရာ ႏွစ္ျဖာအက်ိဳး ဆုတ္ယုတ္ေစမႈကုိ ျဖစ္ေစႏုိင္ပါတယ္။ လူငယ္ေတြရဲ႕ ဒီလုိ ဘာသာတရားအေပၚ အဆုိးျမင္လာမႈမွာ အျခားဘာသာတရားမ်ားနဲ႔ ပတ္သက္လုိ႔ ဘာမွေျပာစရာ မရွိေပမယ့္ ဗုဒၶဘာသာနဲ႔ ပတ္သက္တဲ့ အျမင္မ်ားကေတာ့ ေျပာစရာ ျဖစ္လာပါတယ္။ သူတုိ႔ျမင္တဲ့ အျမင္နဲ႔ ဗုဒၶဘာသာရဲ႕ အႏွစ္သာရ အသြင္က တစ္ျခားစီ ျဖစ္ေနပါတယ္။ အက်င့္တရားကုိ ဦးစားေပးထားတဲ့ ဗုဒၶဘာသာနဲ႔ က်င့္ႀကံမႈ ၀ီရိယ၊ ယုံၾကည္မႈ သဒၶါတရား ယုတ္ေလ်ာ့လာတဲ့ လူငယ္မ်ားၾကားမွာ မက်င့္ႀကံႏုိင္တဲ့ သူေတြက က်င့္ႀကံေနတဲ့သူေတြကုိ အဆုိးျမင္လာတာေတြ ျဖစ္လာတာကုိ ေတြ႕ရျပန္ပါတယ္။ ေသခ်ာတာကေတာ့ ဒီလုိ အဆုိးျမင္လာမႈေတြဟာ ဘာသာတရား၊ အထူးသျဖင့္ ဗုဒၶဘာသာ တရားေၾကာင့္ ျဖစ္တာမဟုတ္ဘူးဆုိတာ အေသအခ်ာပဲ ျဖစ္ပါတယ္။

လူငယ္မ်ားနဲ႔ အေနမ်ားေတာ့ လူငယ္ေတြအေၾကာင္း သိလာတာေတြလည္း တစ္ေန႔တစ္ျခား မ်ားျပားလာပါတယ္။ အထူးသျဖင့္ ျမန္မာလူငယ္မ်ားနဲ႔ ဘာသာတရား အဆုံးအမမ်ားၾကားမွာ ျဖစ္ေနတဲ့ သေဘာေလးေတြကုိ သိလာရတာ ပုိမ်ားလာပါတယ္။ အမ်ားအားျဖင့္ အမည္ခံ ဗုဒၶဘာသာမ်ား ျဖစ္ေနၾကတဲ့ ျမန္မာဗုဒၶဘာသာ လူငယ္မ်ားဟာ အႏွစ္သာရမ်ားထက္ အေပ်ာ္အပါးမ်ားမွာ ပုိမုိအားသန္လာတာကုိ ေတြ႕ေနရပါတယ္။ အေသာက္အစား အေပ်ာ္အပါးမ်ားနဲ႔ ယုံၾကည္မႈ သဒၶါ၊ စဥ္စားဆင္ျခင္မႈ ပညာ ယုတ္ေလ်ာ့လာမႈမ်ားက ဘာသာတရား အဆုံးအမမ်ားအေပၚ အေလးမထားမႈ၊ မလုိက္နာ မက်င့္သုံးမႈကုိ ပုိၿပီးျဖစ္လာေစပါတယ္။ ပုိဆုိးတာက ကုိယ့္ကုိယ္တုိင္ မက်င့္ႏုိင္တာကုိ သတိမျပဳၾကဘဲ က်င့္ႀကံသူေတြကုိ အဆုိးျမင္တတ္ၾကတဲ့ အျပင္ ထားလုိက္ပါကြာ၊ ရပါတယ္ကြာဆုိတဲ့ စကားေတြနဲ႔ မက်င့္ႀကံျဖစ္ေအာင္ ေျပာဆုိေလ့ရွိတာေတြက ပုိဆုိးပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္လည္း တစ္ခ်ိဳ႕ ဘာသာေရးအေပၚ စိတ္၀င္စားတဲ့ လူငယ္တစ္ခ်ိဳ႕ဟာ ဘာသာေရး လုပ္တာကုိပဲ တုိးတုိးတိတ္တိတ္ ခုိးေၾကာင္ခုိး၀ွက္ လုပ္ေနၾကရသလုိ ျဖစ္ေနတာ ျဖစ္ပါတယ္။

တစ္ခ်ိဳ႕ လူငယ္ေတြကလည္း ဆိုးေတာ့ဆုိးပါတယ္။ ကုိယ့္ကုိယ္တုိင္ မလုပ္ႏုိင္တာကုိ မသိက်ိဳးကၽြံျပဳၿပီး လုပ္တဲ့သူေတြကုိပဲ ဘာသာေရး မႈိင္းမိေနသလုိလုိ၊ ေပါက္ေနသလုိလုိ၊ ငယ္ငယ္ရြယ္ရြယ္နဲ႔ ဘာသာေရး လုိက္စားတာကုိပဲ မလုပ္ေကာင္းတဲ့ အလုပ္ကုိ လုပ္ေနသလုိလုိ၊ သူတုိ႔ေပ်ာ္ပါးသလုိ မေပ်ာ္ပါး မေသာက္စားတဲ့အခါဆုိရင္ ဘာသာတရားေၾကာင့္ ေဂါက္သြားသလုိလုိ စသျဖင့္ တုိက္႐ုိက္တစ္မ်ိဳး၊ သြယ္၀ုိက္လုိ႔ တစ္ဖုံ၊ ေရွ႕တစ္မ်ိဳး ကြယ္ရာတစ္မ်ိဳး အမ်ိဳးမ်ိဳး မထိတထိ ရိတိတိလုပ္တတ္တာေတြလည္း ၾကားသိေနရျပန္ပါတယ္။

ေနာက္ ဘာသာတရားလုပ္လာတဲ့ သူတစ္ခ်ိဳ႕ရဲ႕ လဲြမွားမႈေတြေၾကာင့္ တစ္ခ်ိဳ႕လူငယ္ေတြက ဒီလုိျဖစ္တာ ဘာသာတရား လုိက္စားလုိ႔ ျဖစ္တာဆုိတဲ့ အျမင္ေတြ ျဖစ္လာတာလည္း ရွိတတ္ပါတယ္။ တစ္ခ်ိဳ႕က ဘာသာတရား လုိက္စားေပမယ့္ ဆရာေကာင္း သမားေကာင္းနဲ႔ နည္းစနစ္က်က် မလုိက္စားမိဘဲ ပုဂၢိဳလ္ေရး ယုံၾကည္ကုိးကြယ္မႈမ်ားနဲ႔ အဲဒီပုဂၢိဳလ္ရဲ႕ ၀ါဒအတုိင္း လုိက္လုပ္မိရာက ၀ါဒမႈိင္းမိၿပီး တရားလည္းမရ ကုိယ္ကုိယ္တုိင္လည္း ကုိယ္အမူအရာ၊ ႏႈတ္အမူအရာ စတာေတြမွာ ေျပာင္းလဲမႈ မရွိတဲ့အျပင္ ဘာသာေရးလုပ္ရင္း အေျပာၾကမ္းအလုပ္ၾကမ္း အျငင္းအခုံၾကမ္းေတြ ျဖစ္လာတဲ့အခါက်ေတာ့ ဒါဟာ ဘာသာေရးကုိ လုိက္စားလြန္းအားႀကီးလုိ႔ ျဖစ္သြားတာလုိ႔ အမ်ားရဲ႕ ေ၀ဖန္စရာေတြ ျဖစ္လာတာ ျဖစ္ပါတယ္။ အမွန္ေတာ့ ဒါဟာ လဲြမွားစြာ ကုိးကြယ္ရင္း နည္းစနစ္မမွန္တဲ့ အသင္အျပေတြေၾကာင့္ပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ဘာသာတရား လုပ္ေတာ့မယ္၊ အထူးသျဖင့္ ၀ိပႆနာတရား အားထုတ္ေတာ့မယ္ဆုိရင္ ဆရာေကာင္း သမားေကာင္းကုိ အရင္ဆုံး ရွာေဖြဆည္းကပ္ၾကဖုိ႔ တုိက္တြန္းၾကျခင္း ျဖစ္ပါတယ္။

ဒါ့အျပင္ အမ်ားက မဟုတ္တာလုပ္ေနတာ၊ ေသာက္တာစားတာေတြနဲ႔ ေပ်ာ္ပါးေနတာ မ်ားေနေတာ့ ဒီအေပ်ာ္အပါးေတြကုိ ေရွာင္ၿပီး ကံငါးပါးကုိ လုံေအာင္ ႀကိဳးစားၾကတဲ့ လူငယ္အခ်ိဳ႕အတြက္ ေပါင္းသင္းဆက္ဆံေရးမွာ အဆင္မေျပတာေတြ ရွိလာတာကုိလည္း ေတြ႕ရျပန္ပါတယ္။ အေသာက္အစား အေပ်ာ္အပါး ၀ါသနာမ်ားတဲ့ သူေတြနဲ႔ အတူသြားအတူလာ မလုပ္ႏုိင္ဘဲ တစ္ေယာက္တည္း အေနမ်ားလာတဲ့ အခါက်ေတာ့ တစ္ခ်ိဳ႕က ဘာသာတရား လုိက္စားတဲ့သူေတြဟာ လူမႈေရးေတြမွာ အဆင္မေျပဘူးလုိ႔ ဆုိလာတဲ့သူေတြ ရွိသလုိ ဘာသာတရား အဆုံးအမအတုိင္း ေနတတ္ၾကတဲ့ သူေတြက်ျပန္ေတာ့လည္း ဘာသာတရားလုပ္ရင္း တျဖည္းျဖည္း တစ္ေယာက္တည္း အထီးက်န္လာတာေတြ ျဖစ္လာေတာ့ အေပါင္းအသင္းက႑၊ လူမႈေရးက႑ေတြမွာ ေဘးေရာက္လာတယ္လုိ႔ ကုိယ့္ကုိယ္ကုိ ခံစားလာေတြလည္း ရွိလာျပန္ပါတယ္။

တကယ္ေတာ့ ဒီလုိဘာသာတရား လုိက္စားတဲ့ သူေတြအေနနဲ႔ လူမႈေရးပုိင္းမွာ အံ၀င္ဂြင္က် ျဖစ္မလာတာေတြဟာ ဘာသာတရားေၾကာင့္ မဟုတ္ပါဘူး။ ဘာသာတရား အဆုံးအမေၾကာင့္ မဟုတ္ပါဘူး။ ေသာက္မွစားမွ ေပ်ာ္မွပါးမွ အေပါင္းအသင္းမ်ားတယ္၊ လုပ္ငန္းခြင္ အဆင္ေျပတယ္၊ လူမႈေရး သိတတ္တယ္ဆုိတဲ့ ဒီေန႔ေခတ္ရဲ႕ လူမႈေရးလုိ႔ သတ္မွတ္ၾကတဲ့ အခ်က္ေတြေၾကာင့္ပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ လူမႈေရးဆုိတာေတြကုိ အေပ်ာ္းအပါး အေသာက္အစားေတြ၊ ကိေလသာအာ႐ုံေတြနဲ႔ ဖန္တီးလုိက္တဲ့အတြက္ ကိေလသာနည္းေအာင္၊ အက်င့္တရားေကာင္းေအာင္ တားျမစ္ဆုံးမေပးတတ္တဲ့ ဘာသာတရားေတြနဲ႔ ဆန္႔က်င္ဘက္လုိ ျဖစ္လာကာ ဘာသာတရားအတုိင္း ေနထုိင္က်င့္ႀကံသူေတြနဲ႔ပါ ဆန္႔က်င္လာသလုိ ျဖစ္လာရျခင္း ျဖစ္ပါတယ္။ ဒီလုိ ေသာက္မွစားမွ ေပ်ာ္မွပါးမွ လူမႈေရးအဆင္ေျပတယ္၊ လူမႈဆက္ဆံေရး ေကာင္းတယ္ဆုိရင္ေတာ့ လူမႈေရး အဆင္မေျပခ်င္ ေနပါေစ သံသရာေရး အဆင္ေျပဖုိ႔ အေရးႀကီးပါတယ္။

ကိေလသာအာ႐ုံမ်ားမွာ လုိက္စားမႈ အားေကာင္းလာတဲ့ လူေတြမ်ားလာတဲ့ အခါဆုိေတာ့လည္း ဒါေတြေရွာင္ၾကတဲ့ သူအနည္းစုအတြက္ အမ်ားလုပ္တဲ့အလုပ္ မလုပ္တဲ့အခါ မလုပ္တဲ့သူကပဲ မွားသလုိ ျဖစ္လာတဲ့ သေဘာပါပဲ။ ဘာသာတရားေၾကာင့္ လူမႈေရးမွာ ထိခုိက္လာတာေတာ့ မဟုတ္ပါဘူး။ အဲလုိေျပာမယ္ဆုိရင္ ဘုရားလက္ထက္က ေသာတာပန္စတဲ့ အရိယာဘ၀နဲ႔ လူမႈေရးေရာ သာေရးနာေရးေတြမွာေရာ အားလုံးအဆင္ေျပၿပီး ေလာကီေလာကုတၱရာ ေကာင္းက်ိဳးေတြ ျဖစ္သြားၾကတဲ့ သူေတြဆုိရင္ ဘာေၾကာင့္လဲလုိ႔ ေထာက္ျပစရာ ျဖစ္လာပါတယ္။ အဓိကကေတာ့ သတ္မွတ္ခ်က္ လဲြလာတာေတြ၊ အမ်ားစုက မဟုတ္တာ လုပ္လာတာေတြ မ်ားလာလုိ႔ပဲ ျဖစ္ပါတယ္။

အမွန္ေတာ့ ဗုဒၶဘာသာ သေဘာအရ ဘာသာေရးဟာ လူတုိင္းအတြက္ လုိအပ္ပါတယ္။ အရြယ္မေရး လုိအပ္ပါတယ္။ လူႀကီးမ်ားမွမဟုတ္ လူငယ္မ်ားမွာလည္း လုိအပ္ပါတယ္။ စစ္မွန္တဲ့ နည္းစနစ္မ်ားနဲ႔ အက်င့္မွန္အတုိင္း လုိက္နာသြားမယ္ဆုိရင္ လူငယ္ပဲ ျဖစ္ျဖစ္ လူႀကီးပဲ ျဖစ္ျဖစ္ ဘာသာတရား လုိက္စားတဲ့အတြက္ အျပစ္ေျပာစရာ ေ၀ဖန္စရာ မရွိႏုိင္ပါဘူး။ ဗုဒၶရဲ႕ အဆုံးအမ တရားေတာ္ေတြကုိသာ ေဟာေတာ္မူတဲ့အတုိင္း က်င့္ႀကံလုိက္နာႏုိင္မယ္ဆုိရင္ က်င့္ႀကံလုိက္နာသူေရာ၊ သူ႔ကုိ အမွီျပဳတဲ့သူေတြပါ ေကာင္းက်ိဳးေတြကုိ ျဖစ္ေစမွာျဖစ္ပါတယ္။ ဘာျဖစ္လုိ႔လည္းဆုိေတာ့ တရားေတာ္ရဲ႕ ဂုဏ္ေတာ္ထဲမွာကုိက ဗုဒၶရဲ႕ ဒီအဆုံးအမတရားေတြဟာ ေကာင္းမြန္မွန္ကန္စြာ ေဟာထားျခင္း၊ ကုိယ္တုိင္ဒိ႒သိျမင္ႏုိင္ျခင္း၊ ေ၀ဖန္ခံႏုိင္ျခင္း၊ လုပ္ႏုိင္ရင္လုပ္ႏုိင္တဲ့အေလ်ာက္ အက်ိဳးတရား ျဖစ္ေပၚေစျခင္း စတဲ့ ၀ိေသသဂုဏ္မ်ား ပါ၀င္ေနၿပီး ျဖစ္တဲ့အတြက္ေၾကာင့္ပဲ ျဖစ္ပါတယ္။

တကယ္လုပ္ရင္ တကယ္ရတယ္ဆုိတဲ့ အခ်က္ကုိ ဗုဒၶဘာသာက လက္ေတြ႕အေကာင္အထည္ ေဖာ္ေပးႏုိင္ပါတယ္။ တစ္ခ်ိဳ႕လူငယ္ေတြဆုိရင္ ဗုဒၶညြန္ၾကားတဲ့အတုိင္း သီလလုံေအာင္ထိန္းၿပီး ၀ိပႆနာ အလုပ္မွာ နည္းစနစ္မွန္မွန္နဲ႔ လုပ္လုိက္တဲ့အတြက္ သူတုိ႔ကုိယ္တုိင္ ကုိယ္အမူအရာ၊ ႏႈတ္အမူအရာ၊ စိတ္အမူအရာေလးေတြ ႏူးညံ့ေပ်ာ့ေျပာင္းလာၿပီး သူတုိ႔ရဲ႕ ႐ုပ္ရည္အဆင္းဟာ အျပစ္ကင္းၿပီး ၾကည္လင္ေအးျမလာတာကုိ ေတြ႕ရတတ္ပါတယ္။ ပူေလာင္မႈမရွိ ေလာဘေဒါသမရွိတဲ့ အသြင္အျပင္ေတြက ၾကည့္တဲ့သူေတြအထိ ေအးၿငိမ္းမႈကုိ ျဖစ္ေစတာ ေတြ႕ရတတ္ပါတယ္။ ဒါဟာ ငယ္ေပမယ့္ ဘာသာတရား အဆုံးအမတုိင္း လက္ေတြ႕လုိက္နာ က်င့္သုံးေနထုိင္တဲ့ အတြက္ေၾကာင့္ပဲ ျဖစ္ပါတယ္။

ဆုိလုိတာက ဘာသာတရားဟာ မႈိင္းတစ္ခု မဟုတ္ဘဲ ပုဂၢိဳလ္မေရြး၊ အရြယ္မေရြး လုိအပ္တဲ့ တရားျဖစ္တယ္ဆုိတာ သိေစခ်င္တာပါ။ အထူးသျဖင့္ လူငယ္မ်ားၾကားမွာ ျဖစ္တတ္တဲ့ ဘာသာတရားနဲ႔ ပတ္သက္တဲ့ အျမင္ေတြဟာ လဲြမွားေနၿပီး ဘာသာတရားေၾကာင့္ ဘာျဖစ္တယ္၊ ညာျဖစ္တယ္၊ ဘာအားနည္းတယ္၊ ညာအားနည္းတယ္ဆုိတဲ့ ယူဆခ်က္ေတြဟာ ဗုဒၶဘာသာရဲ႕ အဆုံးအမေတြကုိ လက္ေတြ႕လုိက္နာက်င့္သုံးရင္း ပစၥဳပၸန္ၿငိမ္းခ်မ္းမႈနဲ႔ အတူ သံသရာအတြက္ပါ ေနတတ္ေသတတ္သြားတဲ့ ဘုရားတပည့္သား အစစ္အမွန္ တပည့္ငယ္မ်ား အတြက္ေတာ့ ဒါဟာ လုံး၀ကုိ လဲြေနတဲ့ အျမင္ပဲ ျဖစ္တယ္ဆုိတာ သေဘာေပါက္ေစခ်င္တာပါ။ ဆရာေကာင္း သမားေကာင္းထံမွာ နည္းခံၿပီး စစ္မွန္တဲ့ နည္းစနစ္နဲ႔ လက္ေတြ႕လုိက္နာ က်င့္သုံးႏုိင္မယ္ဆုိရင္ လူႀကီးေရာ လူငယ္ပါ အခ်ိန္မေရြး၊ အရြယ္မေရြး တရားစစ္တရားမွန္နဲ႔ ၿငိမ္းခ်မ္းရာအမွန္ကုိ ဗုဒၶဘာသာက ေဖာ္ေဆာင္ေပးႏုိင္တယ္ဆုိတာ နားလည္ေစခ်င္တာပါ။

ဒါေၾကာင့္ လူငယ္မ်ားနဲ႔ ဘာသာတရားၾကား အထင္မွား အျမင္မွားေနတာေတြဟာ ဆုတ္ယုတ္လာတဲ့ သဒၶါပညာတရားမ်ား၊ တုိးပြားလာတဲ့ ကိေလသာတရားမ်ား၊ လဲြမွားေနတဲ့ ေလာကပညတ္ သတ္မွတ္ခ်က္မ်ားနဲ႔ နည္းစနစ္မမွန္တဲ့ က်င့္သုံးလုိက္နာမႈမ်ား စတာစတာေတြေၾကာင့္ ျဖစ္တယ္ဆုိတာ သေဘာေပါက္ သိျမင္ၿပီး စစ္မွန္တဲ့ ညႊန္ၾကားမႈနဲ႔ လက္ေတြ႕လုိက္နာ က်င့္သုံးမႈကုိ တုိက္႐ုိက္ အေကာင္အထည္ေဖာ္ကာ စြမ္းႏုိင္သမွ် က်င့္ႀကံေနထုိင္ရင္း လူငယ္ျဖစ္ေစ၊ လူႀကီးျဖစ္ေစ ဘာသာတရား အဆုံးအမမ်ားနဲ႔ ပစၥဳပၸန္ သံသရာ ႏွစ္ျဖာ ႀကီးပြားေအာင္ အသိနဲ႔အက်င့္ ထပ္တူျဖစ္ေစဖုိ႔ လုိေၾကာင္း ေစတနာစကား ေမတၱာအားျဖင့္ တုိက္တြန္းသမႈ ျပဳလုိက္ရပါတယ္။

ေမတၱာျဖင့္
မနာပဒါယီ အရွင္ဝိစိတၱ (ဒုိက္ဦး)

Read more »

အဆင့္အတန္းဆုိတာ


တစ္ေလာက ေက်ာင္းမွာလူစုံေတာ့ ဟုိေျပာဒီေျပာ ေျပာၾကရင္း ႏုိင္ငံျခားကုိ ေရာက္ေနတဲ့သူခ်င္း အတူတူ အဆင့္အတန္းခဲြၿပီး ဆက္ဆံတဲ့အေၾကာင္း ေျပာျဖစ္ၾကပါတယ္။ ႏုိင္ငံျခားေရာက္ေနတဲ့ အစုိးရဝန္ထမ္းေတြကလည္း ငါအစုိးရဝန္ထမ္းဆုိတဲ့ မာနနဲ႔ က်န္တဲ့သူေတြကုိ မတူသလုိ ဆက္ဆံတတ္ေၾကာင္း၊ ေက်ာင္းတက္ေနတဲ့ ေက်ာင္းသားေတြကလည္း အလုပ္လုပ္ေနၾကတဲ့ အလုပ္သမားေတြကုိ သူတုိ႔ေလာက္ အဆင့္မရွိသလုိ၊ ပညာမတတ္သလုိ အထင္ေသးတတ္ေၾကာင္း၊ အလုပ္သမားေတြ ႐ႈေထာင့္ကက်ေတာ့လည္း သူတုိ႔ဟာ အေၾကာင္းအမ််ိဳးမ်ိဳးေၾကာင့္ ႏုိင္ငံျခားမွာ အလုပ္လာလုပ္ေနရေပမယ့္ သူတုိ႔အဆင့္အတန္းဟာ ေက်ာင္းသားေတြ ဝန္ထမ္းေတြေလာက္ မနိမ့္က်ေၾကာင္း အားလုံးဟာ ကုိယ့္အဆင့္အတန္းနဲ႔ ကုိယ့္မာနနဲ႔ကုိယ္ရွိၾကေၾကာင္း ဘယ္သူ႔ကုိမွ ခဲြျခားၿပီး ဆက္ဆံစရာ အေၾကာင္း မရွိေၾကာင္း စသျဖင့္ ေျပာျဖစ္ၾကပါတယ္။

တကယ္ေတာ့ ဘယ္သူေတြ ဘယ္လုိပဲ အဆင့္အတန္းေတြ သက္မွတ္ၾကပါေစ သူတုိ႔ေတြရဲ႔ သတ္မွတ္ခ်က္ေတြဟာ ရာထူးေတြ၊ ဂုဏ္ေတြ၊ ေလာကီပညာေတြ၊ ေငြေတြေလာက္ပဲ ဦးစားေပးသတ္မွတ္ၾကတာပါ။ အဲဒီ ရာထူးဌာနႏၲရာ၊ ဂုဏ္ပဝါေတြဆုိတာ အမွန္ေတာ့ အဆင့္ျမင့္တဲ့ အဆင့္အတန္းေတြမဟုတ္ပါဘူး။ တဒဂၤအရွိကုိ အဟုတ္ထင္ၿပီး မာနဝင္ေနၾကတဲ့ သေဘာပဲျဖစ္ပါတယ္။

ေသခ်ာေတြးၾကည့္ရင္ အဆင့္အတန္းဆုိတာ အက်င့္သိကၡာနဲ႔ အသိပညာ ျမင့္မားမႈကုိ ဆုိတာပါ။ ရာထူးဌာနႏၲရာ၊ ဂုဏ္ပါဝါေတြ ရွိေနေပမယ့္ အက်င့္မေကာင္းဘူး၊ အသိမရွိဘူးဆုိရင္ အဲဒီသူဟာ အဆင့္မရွိတဲ့ သူပါပဲ။ အက်င့္ေကာင္းတယ္၊ အသိရွိတယ္ဆုိရင္ အဲဒီသူဟာ ရာထူးဌာႏၲရာ၊ ဂုဏ္ပါဝါေတြ မရွိေပမယ့္ အဆင့္ျမင့္ေနတဲ့သူပါပဲ။ ဂုဏ္အဆင့္အတန္းေတြထဲမွာ သီလဂုဏ္၊ ပညာဂုဏ္ေတြဟာ အဆင့္အျမင့္ဆုံး အဆင့္အတန္းေတြပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ 

ဒါေၾကာင့္ ဘာမွအၾကာႀကီး မဟုတ္တဲ့ ေလာကႀကီးမွာ တဒဂၤ အရွိတရားေတြအေပၚမွာ မာနဝင္ၿပီး အဆင့္အတန္း ခဲြျခားဖုိ႔ထက္ အက်င့္သိကၡာနဲ႔ အသိပညာ ေကာင္းေအာင္သာ ႀကိဳးစားၿပီး ကုိယ့္ကုိကုိယ္ အဆင့္ျမင့္ေအာင္ ေနထုိင္ျခင္းကသာ အေကာင္းဆုံးပဲ ျဖစ္ပါတယ္။

ေမတၱာျဖင့္
မနာပဒါယီ အရွင္ဝိစိတၱ (ဒုိက္ဦး)

Read more »

ဗုဒၶအလုိက် ေနထုိင္ျခင္း


ေယာ ဓမၼံ ပႆတိ၊ ေသာ မံ ပႆတိ။
တရားကုိ ျမင္ေသာသူသည္၊ ဘုရားကုိ ျမင္၏။

ဤစကားသည္ ျမတ္စြာဘုရားရွင္ ကုိယ္ေတာ္ျမတ္မွ ဝကၠလိမေထရ္အား မိန္႔ေတာ္မူေသာ စကားေတာ္ ျဖစ္၏။ ဝကၠလိမေထရ္သည္ ဘုရားရွင္အေပၚ ခ်စ္ၾကည္ညိဳသည့္ ပုဂၢိဳလ္ေရး သံေယာဇဥ္ျဖင့္ သာသနာ့ေဘာင္သုိ႔ ဝင္ေရာက္လာသူျဖစ္ၿပီး ရဟန္းျဖစ္ၿပီးေနာက္တြင္လည္း ရဟန္းတရားကုိ အားမထတ္ဘဲ ဘုရားရွင္အားသာ အနီးကပ္ၾကည္ရႈ ဖူးေျမာ္ေနသူျဖစ္၏။ အခ်ိန္တန္သည့္အခါ ျမတ္စြာဘုရားရွင္က ဝကၠလိမေထရ္ကုိ မိမိအနားမွ ႏွင္ထုတ္လုိက္၏။ ဘုရားရွင္က မိမိအား လက္မခံသျဖင့္ ဝကၠလိမေထရ္ စိတ္ဓာတ္က်ကာ မိမိကုိယ္ကုိ သတ္ေသရန္ ေတာင္ေပၚသုိ႔ တက္သြားၿပီး ခုန္ခ်မည္ အျပဳတြင္ ျမတ္ဗုဒၶမွ တန္ခုိးေတာ္ျဖင့္ တရားေဟာကာ တရားရေအာင္ ျပဳလုပ္ေပးခဲ့၏။ ခ်စ္သား ဝကၠလိ အပုတ္ေကာင္ျဖစ္ေသာ ငါဘုရား၏ ခႏၶာကုိယ္အေပၚ တြယ္တာေနျခင္းျဖင့္ သင့္အားအက်ိဳးတစ္စုံတရာမရွိ၊ စင္စစ္အားျဖင့္ ငါဘုရားကုိ ျမင္လုိပါက ငါဘုရားေဟာသည့္ တရားေတာ္ကုိ ျမင္ေအာင္ၾကည့္ၿပီး ငါဘုရားတရားေတာ္အတုိင္း က်င့္သုံးမွသာ ငါဘုရားကုိ ျမင္ႏုိင္ေပ၏။ စသည္ျဖင့္ မိန္႔ေတာ္မူခဲျခင္း ျဖစ္၏။

မွန္၏။ တရားကုိျမင္မွ ဘုရားကုိ ျမင္၏ဟူေသာ ျမတ္စြာဘုရား၏ စကားေတာ္သည္ ဗုဒၶဘာသာဝင္မ်ားအဖုိ႔ အထူးသတိျပဳရမည့္ အခ်က္ပင္ျဖစ္၏။ ဘုရားရွင္ကုိ ကုိးကြယ္ရာအျဖစ္ ဆည္းကပ္ပါ၏ဟု သရဏဂုံကုိယ္ ခံယူးထားသည့္ ဗုဒၶဘာသာ တစ္ေယာက္သည္ စကားအေနျဖင့္သာ ဆည္းကပ္မႈမ်ိဳး မဟုတ္ဘဲ လက္ေတြ႔မွာလည္း ဘုရားရွင္ျမတ္ ေဟာေတာ္မူအပ္သည့္ အဆုံးအမတုိင္း လုိက္နာက်င့္သုံးႏုိင္မွသာ စစ္မွန္သည့္ ဗုဒၶဘာသာအျဖစ္ မွတ္ေက်ာက္တင္ႏုိင္မည္ ျဖစ္၏။ ဗုဒၶဘုရား ေဟာညြန္ထားသည့္အတုိင္း ေနထုိင္ႏုိင္မွသာ ဗုဒၶအလုိက် ေနထုိင္မႈမ်ိဳး ျဖစ္ႏုိင္ေပ၏။ 

ဗုဒၶဘုရား ေဟာေတာ္မူသည့္ အတုိင္းဟု ဆုိရာတြင္လည္း ဘုရားရွင္တုိင္း ညြန္ၾကားေတာ္မူသည့္ စကားေတာ္မွာ သုံးခြန္းသာ ရွိ၏။ () အလုံးစုံေသာ အကုသုိလ္ကုိ မျပဳရန္ (သဗၺ ပါပႆ အကရဏံ)()  ေကာင္းမႈမွန္သမွ် စြမ္းႏုိင္သမွ် ျဖည့္ဆည္းၾကရန္ (ကုသလႆ ဥပသမၸဒံ)ႏွင့္ () မိမိစိတ္ကုိ ျဖဴစင္စြာထားရန္ (သစိတၱ ပရိေယာဒါပနံ)ဟူသည့္ အခ်က္သုံးခ်က္သည္ ဘုရားရွင္အားလုံး မိန္႔မွာသုံးသည့္ အဓိက အခ်က္မ်ားပင္ ျဖစ္၏။ အေျခအေန အခ်ိန္အခါအရ ေဟာေတာ္မူထားသည့္ ဓမၼကၡႏၶာ တရားေတာ္မ်ား ေျမာက္မ်ားစြာရွိေသာ္လည္း ထုိတရားေတာ္မ်ား ေဟာညြန္ၾကားရျခင္း၏ ဦးတည္ခ်က္မွာ မေကာင္းမႈ မလုပ္ရန္၊ ေကာင္းမႈလုပ္ရန္ႏွင့္ စိတ္ျဖဴေစရန္တုိ႔ပင္ ျဖစ္၏။ 

ပုိၿပီးေလးနက္စြာ ေကာက္ခ်က္ခ်ပါက 
၁။ ေရွာင္ၾကဥ္ရမည့္ အခ်က္
၂။ က်င့္သုံးရမည့္ အခ်က္ႏွင့္
၃။ သုတ္သင္ရမည့္ အခ်က္ဟူေသာ အခ်က္သုံးခ်က္ကုိ ေတြ႔ရမည္ ျဖစ္၏။ 
ဗုဒၶဘာသာဝင္တုိင္း ေရွးဦးစြာ ျပဳလုပ္သင့္သည့္ အခ်က္သည္ မေကာင္းမႈကုိ မလုပ္ျဖစ္ေရးပင္ ျဖစ္ၿပီး ဒုတိယအခ်က္မွာ ေကာင္းက်ိဳးရရွိေစရန္ ေကာင္းမႈကုိ စုေဆာင္းမႈျဖစ္ကာ တတိယအခ်က္မွာ လြတ္ေျမာက္ရာ လမ္းစဥ္သုိ႔ သြားႏုိင္ရန္အတြက္ ပညာတရား ရရွိမႈကုိ ျဖစ္ေစမည့္ စိတ္ႏွလုံးကုိ ျဖဴစင္စြာ တည္ေဆာက္ႏုိင္မႈပင္ ျဖစ္၏။ ဤအခ်က္ ()ခ်က္ကုိ လုိက္နာက်င့္သုံးႏုိင္ပါက ဗုဒၶအလုိက် ဘဝကုိ ေနထုိင္ႏုိင္ၾကသူမ်ားအျဖစ္ အသိအမွတ္ ျပဳႏုိင္ၾကမည္ ျဖစ္၏။ 

ဤ၌ မေကာင္းမႈမွန္ မွန္သမွ် မလုပ္ၾကရန္ တုိက္တြန္းရာတြင္ အထူးသျဖင့္ ဒုစ႐ုိက္အမႈမ်ားအား မလုပ္မိေစရန္ ပုိၿပီးအေလးျပဳၾကရမည္ ျဖစ္၏။ ဒုစရုိက္အမႈ အကုသုိလ္ မေကာင္းမႈမ်ားသည္ ျပဳလုပ္ပါက အျပစ္ႏွင့္တကြျဖစ္ၿပီး မေကာင္းက်ိဳးကုိ ဧကန္မုခ် ခံစားရမည္ ျဖစ္သျဖင့္ ေကာင္းက်ိဳးျဖစ္ေရးထက္ မေကာင္းက်ိဳးမရေရးကုိ ေရွးဦးစြာ အေလးေပးေစျခင္းျဖစ္၏။ ဒုစ႐ုိက္အမႈမ်ားဟူသည္မွာလည္း ကာယကံ၊ ဝစီကံ၊ မေနာကံမ်ားျဖင့္ ျပဳလုပ္ျဖစ္သည့္ အလုပ္မ်ားပင္ျဖစ္ၿပီး 
ကာယကံမႈ အကုသုိလ္ အစုမ်ားအျဖစ္ 
၁။ သူတပါးအသက္ကုိ သတ္ျဖတ္ျခင္း
၂။ သူတပါးဥစၥာကုိ ခုိးယူျခင္း
၃။ သူတပါး သားမယားအေပၚ ေဖာက္ျပန္က်ဴးလြန္ျခင္း အမႈမ်ားကုိ ညြန္းဆုိေတာ္မူ၏။ 
ဝစီကံမႈ အကုသုိလ္အစုမ်ားအျဖစ္
၁။ လိမ္ညာေျပာဆုိျခင္း
၂။ ေခ်ာပစ္ကုန္းတုိက္ျခင္း
၃။ ၾကမ္းတမ္းေသာ စကားကုိ ေျပာဆုိျခင္း
၄။ အက်ိဳးမရွိ၊ အခ်ည္းႏွီး ၿပိန္ဖ်င္းေသာ စကားကုိ ေျပာဆုိျခင္း အမႈမ်ားကုိ ညြန္းဆုိေတာ္မူ၏။
မေနာကံမႈ အကုသုိလ္အစုမ်ား အျဖစ္ကား
၁။ သူတပါး၏ ပုိင္ဆုိင္မႈမ်ားအေပၚ မိမိပုိင္ ျဖစ္လုိေရး အလုိဆုိးျဖင့္ ႀကံစည္ျခင္း
၂။ သူတပါး ေသေၾကပ်က္စီးေစရန္ အလုိဆုိးျဖင့္ ျပစ္မွားျခင္း
၃။ အယူမွားကုိ လက္ခံက်င့္သုံးမိျခင္း အမႈမ်ားကုိ ညႊန္းဆုိေတာ္မူ၏။ 
ဤဆယ္ပါးသည္ ဗုဒၶဘာသာဝင္ တစ္ေယာက္အေနျဖင့္ မျပဳလုပ္မိရန္ ေရွာင္ၾကဥ္သင့္သည့္ မေကာင္းမႈ အကုသုိလ္ ဒုစ႐ုိက္တရားမ်ားပင္ ျဖစ္၏။

ထုိအကုသုိလ္ အမႈမ်ားကုိ ေရွာင္ၾကဥ္ျခင္းသည္ အကုသုိလ္ အက်ိဳးမရရန္ ေရွာင္ၾကဥ္မႈမ်ိဳးျဖစ္ၿပီး ကုသုိလ္အက်ိဳးတရား ရရွိရန္အတြက္ကား ေကာင္းမႈကုသုိလ္မ်ားကုိ ရသမွ် ဆည္းပူးၾကရမည္ ျဖစ္၏။ အလုပ္တစ္ခုသည္ အျပစ္မရွိျခင္း၊ ေကာင္းသည့္အက်ိဳးကို ေပးျခင္းသေဘာ ရွိေနလွ်င္ ထုိအလုပ္ကုိ ကုသုိလ္အလုပ္ဟု ဆုိထားသည္ျဖစ္ရာ မိမိလုပ္သည့္ အလုပ္မ်ားသည္ မိမိအတြက္၊ အမ်ားအတြက္ အျပစ္မရွိ၊ ေကာင္းက်ိဳးျဖစ္မည့္ အလုပ္မ်ားျဖစ္ရန္ လုိအပ္လွေပ၏။ ေယဘုယ်အားျဖင့္ ဗုဒၶဘာသာဝင္မ်ား အေနျဖင့္ ကုသုိလ္အလုပ္ ဆယ္မ်ိဳးကုိ လုပ္ႏုိင္ေၾကာင္း သိရွိထားႏုိင္မည္ ျဖစ္၏။ ထုိဆယ္မ်ိဳးကုိ စည္းပြားခ်မ္းသာ၏ တည္ရာျပဳထုိက္သည့္ ကုသုိလ္ဆယ္မ်ိဳး၊ စာေပအေခၚအားျဖင့္ ပုညၾကိယာ ဝတၳဳဆယ္မ်ိဳးဟု ေခၚ၏။ ယင္းဆယ္မ်ိဳးမွာ
၁။ ေပးကမ္းစြန္႔ႀကဲလွဴဒါန္းျခင္း (ဒါန)
၂။ ငါးပါး၊ ရွစ္ပါးစသည့္ အက်င့္သီလမ်ားကုိ ေစာင့္ထိန္းျခင္း (သီလ)
၃။ သမထ၊ ဝိပႆနာ ဘာဝနာ တရားမ်ား ပြားမ်ားအားထုတ္ျခင္း (ဘာဝနာ)
၄။ အသက္သိကၡာ ဂုဏ္ဝါႀကီးသူမ်ားအား အ႐ုိအေသေပးျခင္း (အပစာယန)
၅။ ကုသုိလ္ကိစၥမ်ားတြင္ ပါဝင္ေဆာင္ရြတ္ေပးျခင္း (ေဝယ်ာဝစၥ)
၆။ မိမိ၏ ကုသုိလ္အဖုိ႔ကုိ အမွ်အတမ္းေပးေဝျခင္း (ပတၱိဒါန)
၇။ သူတပါး၏ ကုသုိလ္အဖုိ႔ကုိ ဝမ္းေျမာက္ႏုေမာ္ သာဓုေခၚျခင္း (ပတၱာႏုေမာဒန)
၈။ တရားစကား နာယူမွတ္သားျခင္း (ဓမၼႆဝန)
၉။ တရားဓမၼ ျပန္လည္မွ်ေဝျပသ ေဟာေျပာျခင္း (ဓမၼေဒသနာ)
၁၀။ အယူဝါဒ ေျဖာင့္မတ္မွန္ကန္ျခင္း (ဒိ႒ိဇုကမၼ) တုိ႔ပင္ ျဖစ္၏။
ဤကုသုိလ္မ်ားမွ တစ္မ်ိဳးမ်ိဳးကုိ အရယူႏုိင္ျခင္းသည္ ေကာင္းမႈကုသုိလ္ကုိ ေဆာင္ျခင္းပင္ ျဖစ္၏။ ကုသုိလ္ဟူသည္ က်င့္သုံးၿပီးမွသာ ရယူရမည့္ အရာျဖစ္သျဖင့္ ဗုဒၶအလုိက် ေနထုိင္သူတစ္ေယာက္သည္ ေကာင္းမႈကုသုိလ္မ်ားကုိ ရသမွ် က်င့္ႀကံႀကိဳးကုတ္ အားထုတ္ၾကရမည္သာ ျဖစ္၏။ 

အေရးႀကီးဆုံး အခ်က္ျဖစ္သည့္ မိမိစိတ္ကုိ စင္ၾကယ္ေအာင္ ထားျခင္း၊ သုတ္သင္ျခင္းကုိလည္း ဗုဒၶဝါဒီမ်ား အေနျဖင့္ ဗုဒၶေဟာညြန္သည့္အတုိင္း လုိက္နာက်င့္သုံးျခင္းျဖင့္ ဗုဒၶအလုိက် ေနထုိင္ျပရန္ လုိအပ္လွ၏။ စိတ္ျဖဴစင္ရန္အတြက္ကား မိမိစိတ္တြင္ သတိကပ္ေနရန္ပင္ ျဖစ္၏။ သတိရွိေနသည့္ စိတ္သည္ သန္႔ရွင္းစင္ၾကယ္ေနသည့္ စိတ္ပင္ျဖစ္သျဖင့္ သတိတရား လက္ကုိင္ထားရန္ အထူးလုိအပ္လွေပ၏။ သတိရွိရန္အတြက္ကား သမထအက်င့္၊ ဝိပႆနာအက်င့္ တစ္ခုခုကုိ က်င့္သုံးၾကရန္ လုိအပ္ေပ၏။ သီလကုိ အေျခခံသည့္ စိတ္သည္ သမာဓိျဖစ္ရန္ လြယ္ကူေနၿပီး သမာဓိရွိလွ်င္ ပညာျဖစ္ရန္လည္း လြယ္ကူလွကာ ပညာျဖင့္  ေနလွ်င္ စိတ္အစဥ္သည္ အသိယွဥ္ေနမည္ ျဖစ္၏။ အသိရွိေနလွ်င္ စိတ္အစဥ္သည္ ျဖဴစင္သန္႔ရွင္းေနမည္သာ ျဖစ္၏။ 

စင္စစ္အားျဖင့္ သတိရွိေနသူသည္ အကုသုိလ္ကုိ ေရွာင္ေနႏုိင္ၿပီး ကုသုိလ္ကုိလည္း ေဆာင္ေနႏုိင္သည့္အျပင္ မိမိစိတ္ကုိလည္း ျဖဴစင္ေအာင္ ေစာင့္ထိန္းႏုိင္သူျဖစ္သျဖင့္ သတိတရားမွာ သတၱဝါအားလုံးအတြက္ အပိုမရွိ၊ အခ်ိန္ျပည့္လုိေန႔သည့္ တရားပင္ ျဖစ္၏။ ထုိ႔ေၾကာင့္ မိမိစိတ္ကုိ ျဖဴစင္ေစလုိသူမ်ားသည္ အပၸမာဒတရား လက္ကုိင္ထားရန္ လုိေၾကာင္းဆုိျခင္း ျဖစ္၏။

အခ်ဳပ္ဆုိရေသာ္ ဗုဒၶဘာသာဝင္ အျဖစ္ကုိ ခံယူထားသည့္ ဗုဒၶဘာသာဝင္မ်ား အေနျဖင့္ ဗုဒၶအလုိက် ေနထုိင္က်င့္သုံးၾကရာတြင္ ဘုရားရွင္မ်ား ေဟာေတာ္မူသည့္အတုိင္း ေရွးဦးစြာ မေကာင္းမႈ အကုသုိလ္မ်ားကုိ မလုပ္မိရန္ ေရွာင္ၾကဥ္ၿပီး ထုိမွေနာက္၌ ကုသုိလ္တရားမ်ားကုိ ရႏုိင္သမွ် ႀကိဳးစားဆည္းပူးကာ အေရးႀကီးဆုံး အခ်က္ျဖစ္သည့္ မိမိစိတ္ကုိ ျဖဴစင္ေအာင္ ထားႏုိင္ေရး အေလးေပးကာ လုိက္နာက်င့္သုံးရမည္သာ ျဖစ္ပါေၾကာင္း၊ ထုိသုိ႔ က်င့္သံုးရာတြင္ ဒုစရုိက္ကုိေရွာင္ၿပီး ဒါန၊ သီလ၊ ဘာဝနာ စသည့္ ကုသုိလ္တရားမ်ားကုိ စြမ္းႏုိင္သမွ် ရယူကာ သတိတရား မပ်က္ပြားႏုိင္ေစရန္ သမထအက်င့္၊ ဝိပႆနာ အက်င့္မ်ားကုိ အမွတ္သတိ မျပတ္ရွိကာ က်င့္ႀကံႀကိဳးကုတ္ အားထုတ္ၾကရမည္သာ ျဖစ္ပါေၾကာင္း အသိေပးလုိရင္း ျဖစ္၏။ 

ထုိ႔ေၾကာင့္ ဗုဒၶဘာသာအျဖစ္ ခံယူထားသည့္ ဗုဒၶဝါဒီမ်ားသည္ အမည္ခံ ဗုဒၶဘာသာမွ အႏွစ္သာရရွိသည့္ ဗုဒၶဘာသာမ်ား ျဖစ္ေစရန္ ဗုဒၶညြန္ျပသည့္အတုိင္း လုိက္နာက်င့္သုံးျခင္းျဖင့္ မိမိကုိယ္ကုိ ရခဲသည့္ လူ႔ဘဝကုိ ရရွိထားသည့္ တန္ဘုိးရွိသည့္သူအျဖစ္ အဆင့္ျမင့္ၾကရမည္သာ ျဖစ္ပါေပ၏။ 

အပၸမာေဒန သမၸာေဒထ

ေမတၱာျဖင့္
မနာပဒါယီ အရွင္ဝိစိတၱ (ဒုိက္ဦး)

Read more »


RECENT POSTS

သူတုုိ႔သူတုုိ႔၏ မွတ္ခ်က္မ်ား