ဗုုဒၶသည္ ဆင္းရဲေၾကာင္းတရား မေဟာၾကား


တစ္ခ်ိဳ႕ ဗုဒၶဘာသာကုုိ မလုုိတဲ့ ပုုဂၢိဳလ္ေတြက ေျပာၾကတယ္။ ျမန္မာႏုုိင္ငံ ဆင္းရဲမဲြေတေနတာ ဗုုဒၶဘာသာေၾကာင့္တဲ့။ ဗုုဒၶဘာသာ ကုုိးကြယ္တဲ့ ႏုုိင္ငံေတြကုုိၾကည့္ရင္ အားလုုံးဟာ ဆင္းရဲတဲ့ ႏုုိင္ငံေတြခ်ည္းပဲတဲ့။ ဒါေၾကာင့္ ဆင္းရဲေစတဲ့ ဗုုဒၶဘာသာကုုိ ကုုိးကြယ္မယ့္အစား ကမၻာမွာ ခ်မ္းသာေနတဲ့ ႏုုိင္ငံေတြက ကုိးကြယ္ၾကတဲ့ သူတုုိ႔ဘာသာကုုိ ကုုိးကြယ္ပါဆုုိၿပီး တစ္ခ်ိဳ႕ ဘာသာျခားေတြက ေျပာဆုုိစည္း႐ုုံးၾကပါတယ္တဲ့။ စည္း႐ုံးခံရတဲ့ ကေလးေတြရဲ႕ ေျပာစကားေလးေတြပါ။ 

ဒီလုုိ ေျပာလာသူေတြကုုိ ဘာမွေတာ့ အေထြအထူး ေျပာစရာမရွိပါဘူး။ ေျပာဖုုိ႔လည္း မလုုိပါဘူး။ ေသခ်ာတာကေတာ့ ဗုုဒၶဘုုရားရွင္ဟာ ဆင္းရဲေၾကာင္းတရား၊ ဆင္းရဲေစတဲ့ တရားကုုိ ဘယ္တုုန္းကမွ ေဟာၾကားလမ္းညြန္မႈ မရွိခဲ့ဘူးဆုုိတာပါပဲ။ ရွင္ေတာ္ဗုုဒၶရဲ႕ တရားေတာ္ေတြဟာ သတၱဝါေတြ ခ်မ္းသာေရးအတြက္ပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ သတၱဝါေတြလုုိ႔ ဆုုိတဲ့အတြက္ ဗုုဒၶဘာသာကုုိ ကုုိးကြယ္ယုုံၾကည္တဲ့ သူေတြအတြက္သာ မဟုုတ္ဘဲ ဘာသာမေရြး၊ လူမ်ိဳးမေရြး အားလုုံးေသာ သတၱဝါေတြရဲ႕ အေရးအတြက္ပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ အဲဒီသတၱဝါအားလုုံး ခ်မ္းသာေရးေတြကုုိပဲ ေဟာၾကားေတာ္မူခဲ့တာ ျဖစ္ပါတယ္။ ခ်မ္းသာေရးလုုိ႔ ဆုုိရာမွာလည္း ဒီဘဝ တစ္ခဏခ်မ္းသာေစမႈမ်ိဳး မဟုုတ္ဘဲ သံသရာ ဘဝါဘဝ ခ်မ္းသာေရးမွသည္ ဘဝအဆုုံး ခ်မ္းသာေရးအထိ အကုုန္အစင္ ေဟာၾကားေတာ္မူတာ ျဖစ္ပါတယ္။ 

တစ္ခုုေတာ့ ရွိပါတယ္။ ဗုုဒၶရဲ႕ ခ်မ္းသာေရး လမ္းစဥ္ဟာ ႐ုုပ္ပုိင္းဆုုိင္ရာ ခ်မ္းသာေရးထက္၊ စိတ္ပုုိင္းဆုုိင္ရာ ခ်မ္းသာေရးကုုိ ပုုိၿပီးဦးစားေပးထားတဲ့ လမ္းစဥ္မ်ိဳးျဖစ္ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ႐ုုပ္မဲြလုုိ႔၊ အသြင္အျပင္မဲြလုုိ႔ေတာ့ ဆင္းရဲတယ္၊ ဒုုကၡျဖစ္တယ္လုုိ႔ ေသခ်ာေပါက္ ေျပာလုုိ႔မရပါဘူး။ အသြင္အျပင္ မဲြေပမယ့္ အတြင္းစိတ္မွာ ခ်မ္းသာေနၾကတဲ့ ဗုုဒၶဘာသာဝင္ေတြရဲ႕ ဘဝဟာ အျပင္ပုုိင္းခ်မ္းသာၿပီး အတြင္းစိတ္မွာ မခ်မ္းမသာ ဂေယာင္ေခ်ာက္ျခား ျဖစ္ေနၾကတဲ့ သူေတြထက္ အမ်ားႀကီး ကြာျခားေနတယ္ဆုုိတာ လက္ေတြ႕ပုုိင္းနဲ႔ ခ်ိန္ထုုိးၿပီး သိရွိႏုုိင္ၾကမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ ျမတ္ဗုုဒၶရဲ႕ ခ်မ္းသာေရးဟာ အသြင္အျပင္ ခ်မ္းသာေရး မဟုုတ္ဘဲ အႏွစ္ရွိရွိ အတြင္းထိတဲ့ ခ်မ္းသာေရးမ်ိဳးပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ 

ဗုုဒၶျမတ္စြာဘုုရားရွင္ရဲ႕ တရားေတာ္မ်ားကုုိ ေလ့လာၾကည့္ရင္ ဒီဘဝခ်မ္းသာေရး၊ ေနာင္သံသရာ ခ်မ္းသာေရးနဲ႔ ဘဝအဆုုံး ခ်မ္းသာေရး ဆုုိၿပီး ခ်မ္းသာေၾကာင္းေတြကုိ အက်င့္တရားမ်ားနဲ႔ ခ်ိန္ထုုိးကာ ေဟာညြန္ျပသထားတာကုိ ေတြ႕ရမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ အဲဒီလုုိ ခ်မ္းသာေရးကုုိ ေဟာေျပာေတာ္မူရာမွာလည္း ဆင္းရဲေၾကာင္း တရားေတြကုုိပါ ထုုတ္ႏႈတ္ျပသေတာ္မူတာ ျဖစ္ပါတယ္။ ျမတ္ဗုုဒၶရဲ႕ ခ်မ္းသာေရး လမ္းစဥ္ေတြကုုိၾကည့္ရင္ ဆင္းရဲေၾကာင္းျဖစ္တဲ့ မေကာင္းတဲ့ ဒုုစုုရုိက္ အမႈေတြကုုိ ေရွာင္ရွားၿပီး ခ်မ္းသာေၾကာင္း သုုစရုိက္အက်င့္ေတြကုုိ လုုိက္နာက်င့္သုုံးေရး၊ မဂၤလာ တရားေတာ္နဲ႔ အညီေနထုုိင္ေရး၊ ေလာကက်င့္ဝတ္၊ လူမႈက်င့္ဝတ္နဲ႔ အညီ ေနထုုိင္က်င့္သုုံးေရး၊ စီးပြားေရး ႀကီးပြားေရးေတြကုုိ လုုပ္ေဆာင္တဲ့အခါမွာ ေရွာင္သင့္တာေတြ၊ လုုိက္နာသင့္တာေတြကုုိ ႀကိဳးစားလုုိက္နာေရး စသျဖင့္ ဒီဘဝမွာ လက္ေတြ႕ လုုပ္ေဆာင္ရမယ့္ လမ္းညြန္ခ်က္မ်ားကုုိ ေလ့လာေတြ႕ရွိရမွာ ျဖစ္သလုိ သံသရာ ဘဝခ်မ္းသာေရးအတြက္လည္း ေသၿပီးေနာက္ အပါယ္မလားေရးအတြက္ သီလကုုိ ေစာင့္ထိန္းၾကရန္၊ အပါယ္ကလြတ္ၿပီး သုုဂတိဘဝမွာ ခ်မ္းသာေရးအတြက္ ဒါနကုုိလည္း စြမ္းႏုုိင္သမွ် ျပဳလုုပ္ၾကရန္နဲ႔ သံသရာက လြတ္ေျမာက္ၿပီး သႏၲိသုုခ ျဖစ္တဲ့ ဘဝအဆုုံး ခ်မ္းသာေစေရးအတြက္လည္း ဘာဝနာ အလုုပ္ကုုိ ႀကိဳးစားၿပီး ျပဳလုုပ္ၾကရန္ စသျဖင့္ ဂုိက္လုုိင္းေပးထားတဲ့ ေဟာေျပာညြန္ၾကားခ်က္မ်ားကုုိလည္း ဗုုဒၶပိဋကတ္ေတာ္မ်ားမွာ ေလ့လာေတြ႕ရွိၾကရမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ 

အထူးသတိျပဳရမွာက ဗုုဒၶျမတ္စြာဘုုရားရွင္ဟာ ဆင္းရဲေၾကာင္းတရားကုုိ မေဟာဘဲ ခ်မ္းသာေၾကာင္းတရားကုုိသာ ေဟာၾကားေတာ္မူတာ ျဖစ္ေပမယ့္ ဒီေဟာၾကားခ်က္မ်ားဟာ ျမတ္ဗုုဒၶက မွန္ကန္တဲ့ လမ္းကုုိညြန္ျပေပးခ်က္ သက္သက္မ်ားပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ ျမတ္စြာဗုုဒၶဟာ ဘာလုုပ္ေပးမယ္၊ ဘယ္လုုိကယ္တင္ေပးမယ္၊ ဘယ္လုုိခ်မ္းသာေအာင္ လုုပ္ေပးမယ္ဆုုိတဲ့ ကတိျပဳၿပီး ကယ္တင္ေပး၊ ဖန္ဆင္းေပတဲ့ ပုုဂၢိဳလ္ျမတ္ မဟုုတ္ဘဲ “ဒီလုုိလမ္းေတြရွိတယ္၊ ဒါေတြကုုိ လုုိက္နာရင္ေတာ့ ဆင္းရဲဒုုကၡျဖစ္တတ္ၿပီး ဒါေတြကုုိ က်င့္ႀကံရင္ေတာ့ ခ်မ္းသာေစမႈကုုိ ျဖစ္ေစႏုုိင္တယ္”ဆုုိတဲ့ အေကာင္းဆုုံး လမ္းျပပုုဂၢိဳလ္ျမတ္ပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒီလုုိ လမ္းျပေပးႏုုိင္တာဟာလည္း ကုုိယ္ေတာ္ျမတ္ ကုုိယ္ေတာ္တုိင္ သံသရာ အဆက္ဆက္တြင္ ဘဝႏွင့္ရင္းၿပီး ပါရမီမ်ားကုုိ ျဖည့္က်င့္ေတာ္ မူခဲ့မႈေၾကာင့္ အမွန္တရားကုုိ ကုုိယ္ေတာ္တုုိင္ သိျမင္ေတာ္မူကာ သတၱဝါေတြကုုိလည္း ကုုိယ္ေတာ္ျမတ္ သိေတာ္မူတဲ့အတုုိင္း သိေစေတာ္မူႏုုိင္တဲ့ ဗုုဒၶအရွင္ ျဖစ္ေတာ္မူတဲ့ အတြက္ေၾကာင့္ပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ 

ဆုုိေတာ့ကား ဗုုဒၶျမတ္စြာဘုုရားရွင္ရဲ႕  ေဟာေျပာခ်က္မ်ားဟာ သတၱဝါမ်ား ဆင္းရဲကင္းေဝး ခ်မ္းသာေရးအတြက္ ေဟာၾကားလမ္းညြန္ခ်က္မ်ား ျဖစ္တဲ့အတြက္ ဆင္းရဲတာ ခ်မ္းသာတာေတြဟာ သတၱဝါေတြရဲ႕ လုုိက္နာက်င့္သုုံးမႈနဲ႔ပဲ သက္ဆုုိင္သြားေတာ့တာ ျဖစ္ပါတယ္။ ျမတ္ဗုုဒၶဟာ ကယ္တင္ရွင္ မဟုုတ္တဲ့အျပင္၊ ဖန္ဆင္းရွင္လည္း မဟုုတ္တဲ့အတြက္ သတၱဝါေတြကုုိ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ ကယ္တင္ေပးမွာ မဟုုတ္ေပမယ့္ ဆင္းရဲဒုုကၡမေရာက္ေအာင္ေတာ့ တုုိက္တြန္းလမ္းျပေပးေတာ္မူတာ ျဖစ္တဲ့အတြက္ ဒီလမ္းညြန္ခ်က္အတုုိင္း လက္ေတြ႕လုုိက္နာ က်င့္သုုံးႏုုိင္တဲ့သူကေတာ့ ဆင္းရဲကင္းေပ်ာက္ ခ်မ္းသာေရာက္ေစမွာ အမွန္ပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ ျမတ္ဗုုဒၶဟာ လမ္းကုုိသာ ညြန္ျပေတာ္မူတာ ျဖစ္တဲ့အတြက္ သတၱဝါ တစ္ဦးတစ္ေယာက္ ဆင္းရဲခ်မ္းသာတယ္ဆုုိတာဟာ ဒီလမ္းညြန္မႈအတုုိင္း က်င့္ႀကံမႈရွိမရွိနဲ႔ပဲ သက္ဆုုိင္သြားေတာ့တာ ျဖစ္ပါတယ္။ ဗုုဒၶဘာသာကုုိ လုိက္နာက်င့္သုုံးမိလုုိ႔ ဆင္းရဲေရာက္သြားတယ္ဆုုိတာဟာ ဗုုဒၶညြန္ၾကားခ်က္အတုုိင္း မေလွ်ာက္မိဘဲ ညြန္ၾကားခ်က္ကုုိေဖာက္ၿပီး အေမွာင္လမ္းန႔ဲ၊ အမွားလမ္းကုုိ ေလွ်ာက္မိသြားၾကလုုိ႔ပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ ေလာကမွာၾကည့္ရင္ ဗုုဒၶဓမၼနဲ႔အညီ က်င့္သုုံးေနထုုိင္ၾကတဲ့ သူေတြဟာ ဆင္းရဲတဲ့သူဆုုိတာ မရွိဘဲ ခ်မ္းသာတဲ့ သူေတြခ်ည္းပဲ ဆုုိတာ အခုုိင္အမာ ေတြ႕ရွိႏုုိင္တာ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ အဲဒီပုုဂၢိဳလ္ေတြရဲ႕ ခ်မ္းသာမႈဟာ မ်က္ေမွာက္ေခတ္လူေတြ သတ္မွတ္ထားတဲ့ ေငြေၾကးဥစၥာ အသြင္သႏၲာန္မ်ားနဲ႔ ျပည့္စုုံတဲ့ ခ်မ္းသာမႈမ်ိဳးကေတာ့ ဟုတ္ခ်င္မွဟုုတ္မွာပါ။ စိတ္ပုုိင္းဆုုိင္ရာ ခ်မ္းသာမႈမ်ိဳးဆုုိတာေတာ့ အေသအခ်ာအပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ 

အခ်ဳပ္ေျပာလုုိတာက ဗုုဒၶဘာသာဝင္ေတြ၊ ဗုုဒၶဘာသာႏုုိင္ငံေတြ ဆင္းရဲတယ္ဆုုိတာ ဗုုဒၶဘာသာကုုိ ကုုိးကြယ္လုုိ႔၊ ဗုုဒၶဘုုရားရွင္ရဲ႕ အဆုုံးအမေတြမွာ လုုိက္နာမိလုုိ႔ ဆုုိတာမ်ိဳး မဟုုတ္ဘဲ ဗုုဒၶညြန္ၾကားခ်က္အတုုိင္း မလုုိက္နာမိလုုိ႔၊ သတၱဝါတစ္ဦးခ်င္းစီရဲ႕ ႀကိဳးစားအားထုုတ္မႈ လဲြေနလုုိ႔၊ ေလွ်ာက္လွမ္းတဲ့လမ္းဟာ မမွန္ကန္လုုိ႔ စတဲ့ ပုုဂၢိဳလ္တစ္ဦးခ်င္းစီရဲ႕ လဲြမွားခ်က္မ်ားေၾကာင့္ပဲဆုုိတာ ေျပာလုုိတာ ျဖစ္ပါတယ္။ ဗုုဒၶဘာသာဝင္ေတြထဲမွာလည္း ဘုုရားေဟာအတုုိင္း ဓမၼနဲ႔အညီ ေနထုုိင္ရင္း မွန္ကန္တဲ့ ႀကိဳးစားအားထုုတ္မႈနဲ႔ ေလွ်ာက္လွမ္းကာ ခ်မ္းသာေနၾကတဲ့ သူေတြလည္း အမ်ားအျပား ရွိေနတာ ျဖစ္တဲ့အတြက္ သူတုုိ႔သူတုုိ႔ရဲ႕ ခ်မ္းသာမႈဟာ ဘဝထဲမွာ ဓမၼတဲြရင္း ပစၥဳပၺန္သံသရာ ႏွစ္ျဖာခ်မ္းသာမႈကုုိ ျဖစ္ေစတဲ့ ဗုုဒၶဘုုရားရွင္ရဲ႕ ညြန္ၾကားခ်က္ေၾကာင့္ပဲဆုုိတာ သိေစခ်င္တာ ျဖစ္ပါတယ္။ 

ဒါေၾကာင့္ ဗုုဒၶဘုုရားရွင္ဟာ သတၱဝါေတြ ဒုုကၡေရာက္ေစတဲ့ ဆင္းရဲေၾကာင္းတရားကုုိ မေဟာဘဲ သတၱဝါမ်ား ပစၥဳပၺန္ သံသရာ ခ်မ္းသာေရးနဲ႔ ဘဝအဆုုံး ခ်မ္းသာေရးကုုိသာ ေဟာၾကားေတာ္မူေၾကာင္း အခုုိင္အမာ ေျပာဆုုိႏုုိင္တာ ျဖစ္ပါေၾကာင္း အသိေပးတင္ျပရင္း ဗုုဒၶႏွင့္ ဗုုဒၶဝါဒအေၾကာင္း၊ ဗုုဒၶဝါဒီမ်ားအေၾကာင္း တေစ့တေစာင္း မီးေမာင္းထုုိးျပလုုိက္ရပါတယ္။ 

Read more »

Love is understanding


"အခ်စ္ဆုုိတာ နားလည္ျခင္း”တဲ့။ 
ဟုုတ္ပါတယ္။ အခ်စ္ဆုိတာ ဘာလဲလုုိ႔ ေမးရင္း အခ်စ္ဆုုိတာ နားလည္ျခင္းလုုိ႔ပဲ ေျပာရမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ လူတစ္ဦးနဲ႔တစ္ဦး အခ်င္းခ်င္း နားလည္မႈေတြ ရွိေနရင္ အခ်စ္ေတြလည္း ရွိေနၾကမွာ ျဖစ္ၿပီး နားလည္မႈ လဲြလာၿပီဆုုိရင္ေတာ့ အခ်စ္ေတြလည္း ေလ်ာ့လာေတာ့တာ ျဖစ္ပါတယ္။ မ်ားမ်ားနားလည္မႈ လဲြေလ အခ်စ္ေတြ မ်ားမ်ားေလ်ာ့လာေလပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒီသေဘာတရားကုိ ကုုိယ့္ရဲ႕ လက္ေတြ႕ဘဝေတြမွာ မ်က္ေမွာက္ထင္ထင္ ေတြ႕ျမင္ႏုုိင္ၾကမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ လူေတြဟာ တစ္ေယာက္နဲ႔ တစ္ေယာက္ နားလည္မႈေတြ ေပးႏုုိင္၊ တစ္ေယာက္အားနည္းခ်က္ကုုိ တစ္ေယာက္က နာလည္းခြင့္လႊတ္ေပးႏုုိင္ ေနၾကတဲ့အခ်ိန္မွာ ဘာျပႆနာမွ မရွိၾကေပမယ့္ နားလည္မႈေတြ မေပးႏုိင္ၾကေတာ့တဲ့ အခ်ိန္မွာေတာ့ အခ်စ္ေတြလည္း ေလ်ာ့လာကာ အခ်စ္အစား အျပစ္ေတြ ပြားလာၾကေတာ့တာ ျဖစ္ပါတယ္။ လူတစ္ဦးခ်င္းမွာ တစ္ဦးအေပၚ တစ္ဦး နားလည္မႈနဲ႔ တည္ေဆာက္ထားတဲ့ အခ်စ္ေတြ မရွိရင္ အျပစ္ေတြပဲ ၾကည့္လာတတ္တာ ျဖစ္ပါတယ္။ အျပစ္ၾကည့္လာၿပီဆုုိရင္ နားလည္မႈလည္း မေပးႏုုိင္ေတာ့ဘဲ အခ်စ္ေတြလည္း ေဝးကြာလာေတာ့တာ ျဖစ္ပါတယ္။ 

ဒီေနရာမွာ အခ်စ္ဆုုိလုုိ႔ သမီးရည္းစား အခ်စ္တစ္ခုကုုိပဲ အခ်စ္လုုိ႔ မျမင္ၾကဖုုိ႔လုုိပါတယ္။ မိဘနဲ႔ သားသမီးၾကား၊ ဆရာနဲ႔ တပည့္ၾကား၊ မိတ္ေဆြအေပါင္း အသင္းေတြၾကားမွာ ေပါင္းကူးေပးထားတာေလးေတြဟာလည္း အခ်စ္ေတြပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ အဲဒီအခ်စ္ေတြဟာ တစ္ဦးအေပၚတစ္ဦး နားလည္မႈနဲ႔ တည္ေဆာက္ထားၾကတာ ျဖစ္တဲ့အတြက္ နားလည္မႈ ရွိေနသမွ် နားလည္မႈေတြ ေပးေနႏုုိင္သမွ် အခ်စ္ေတြဟာလည္း ခုုိင္ၿမဲေနႏုုိင္ၾကတာ ျဖစ္ပါတယ္။ အခ်စ္ေတြ ခုုိင္ၿမဲေနေသးသမွ် အျပစ္ရွိတာေတာင္ အျပစ္လုုိ႔ မျမင္ေတာ့ဘဲ နားလည္မႈနဲ႔ ခြင့္လႊတ္ေပးႏုုိင္ေတာ့တာ ျဖစ္ပါတယ္။ အထူးသတိထားရမွာက အဲဒီလုုိ နားလည္မႈနဲ႔ တည္ေဆာက္ထားတဲ့ ခ်စ္ခ်င္းေတြဟာ ပေယာဂတစ္ခုုခုုေၾကာင့္ နားလည္မႈေတြ လဲြလာခဲ့ရင္ အခ်စ္ေတြလည္း လဲြလာတတ္ၿပီး အခ်စ္လဲြလာရင္ အျပစ္ေတြလည္း တဲြပါလာတတ္တဲ့ အခ်က္ပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ 

တကယ္ေတာ့ နားလည္မႈေပးတယ္ဆုုိတာ သူ႔ေနရာမွာ ကုုိယ္ကခံစားၾကည့္ေပးတာပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ ကုုိယ္လည္းသူ႔ေနရာမွာဆုုိရင္ ဒီလုုိပဲ ျဖစ္မွာပဲဆုုိတဲ့ ကုုိယ္ခ်င္းစာတရားနဲ႔ သူ႔ေနရာေလးမွာ ခံစားေပးတဲ့ သေဘာမ်ိဳးပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ ၿပီးေတာ့ အဲဒီလုုိ နားလည္မႈ ရေအာင္ႀကိဳးစားတဲ့ အခါမွာ တစ္ဦးနဲ႔တစ္ဦးၾကား အေၾကာင္း တစ္ခုုခုုေၾကာင့္ နားလည္မႈေလးေတြ လဲြလာခဲ့ရင္လည္း အဲဒီ နားလည္မႈလဲြတာေတြကုိ လက္ေတြ႕မေျဖရွင္းပဲ စိတ္ထဲမွာ ႀကိတ္ၿပီးေတးမထားဖုုိ႔ လုုိပါတယ္။ တစ္ေယာက္ေယာက္ေၾကာင့္ တစ္ခုုခုုေၾကာင့္ အျမင္ေလးေတြေစာင္းၿပီး နားလည္မႈ လဲြလာတာေလးေတြ ရွိရင္ ပြင့္ပြင့္လင္းလင္း တုုိက္႐ုုိက္ေျပာဆုုိကာ အက်ိဳးသင့္အေၾကာင္းသင့္ ေျဖရွင္းၾကရမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ တစ္ခ်ိဳ႕နားလည္မႈ လဲြၾကတဲ့ ကိစၥေတြဟာ အဲဒီနားလည္မႈကုုိ တုုိက္႐ုုိက္မ်က္ႏွာခ်င္းဆုုိင္ ပြင္ပြင့္လင္းလင္း မေျဖရွင္းပဲ ကုုိယ့္စိတ္ထဲမွာပဲ ကုုိယ့္႐ႈေထာင့္တစ္ခုုတည္းနဲ႔ ႀကိတ္ေတး၊ ႀကိတ္ေတြးကာ ႀကိတ္ခံစားေနၾကတဲ့ အတြက္ေၾကာင့္ ၾကာေတာ့ အဲဒီႀကိတ္လုုံးေတြဟာ အဆုုိင္အခဲ ျဖစ္လာကာ နားလည္မႈဟာ ပုုိၿပီးလဲြလာၾကေတာ့တာ ျဖစ္ပါတယ္။ အဲဒီလုုိ နားလည္မႈ လဲြလာရာက တစ္ေယာက္နဲ႔တစ္ေယာက္ သူမွန္ကုိယ္မွန္ မာနၿပိဳင္ရင္း ေနာက္ေတာ့ အခ်စ္အစား အမုုန္းေတြပဲ ပြားလာျဖစ္ၾကေတာ့တာ ျဖစ္ပါတယ္။ အရင္းစစ္ေတာ့ အမုုန္းအျပစ္ဆုုိတာ နားလည္မႈလဲြရာကေန အခ်စ္ေတြျပယ္ကာ အျပစ္ေတြအျဖစ္ ေျပာင္းလဲသြားျခင္း သေဘာပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ 

ဆုုိေတာ့ကား ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ ခဏတာဆုံေတြ႕ၾကတဲ့ အခုိက္အတန္႔ေလးမွာ အမုုန္းတရားေတြနဲ႔ ဘဝကုုိ ျဖတ္သန္းၾကမယ့္အစား မျပည့္စုံတဲ့ သူအခ်င္းခ်င္း အားနည္းခ်က္ကုုိ နားလည္မႈေပးၿပီး အဲဒီနားလည္မႈကုိ အခ်စ္တစ္ခုုအျဖစ္ တည္ေဆာက္ကာ အခ်စ္အားနဲ႔ အျပစ္မ်ားကုိ ဖယ္ရွားႏုုိင္ေအာင္ ႀကိဳးစားၾကည့္ၾကရမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ နားလည္မႈရွိေနရင္ အခ်စ္ရွိေနမွာျဖစ္ၿပီး အခ်စ္ရွိေနရင္ အျပစ္ၾကည့္တာေတြလည္း နည္းလာၾကမွာ ျဖစ္တဲ့အတြက္ တစ္ေယာက္နဲ႔တစ္ေယာက္ နားလည္မႈနဲ႔ အခ်စ္ေတြကုုိ တည္ေဆာက္ႏုိင္ေအာင္ ႀကိဳးစားၾကရမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ 

Read more »

အူမေတာင့္မွ သီလေစာင့္မယ္ဆုိရင္ျဖင့္

“အူမ,ေတာင့္မွ သီလေစာင့္”ဆုိတဲ့ ျမန္မာစကားပုံကုိ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား ေျပာဆုိအသုံးျပဳေလ့ ရွိပါတယ္။ ေကာင္းတာေတြလုပ္ခ်င္ေပမယ့္ စား၀တ္ေနေရး အဆင္မေျပတဲ့အတြက္ မလုပ္ႏုိင္တဲ့ သေဘာကုိ ဒီစကားပုံေလး အသုံးျပဳၿပီး အေၾကာင္းျပေလ့ ရွိတတ္ပါတယ္။ သီလေစာင့္ခ်င္ေပမယ့္ စားစရာက မရွိေတာ့ သီလလည္း မေစာင့္ႏုိင္ဘူးလုိ႔ ဆုိခ်င္ၾကဟန္တူပါတယ္။ သီလေစာင့္တယ္၊ ကုသုိလ္လုပ္တယ္ဆုိတာ စား၀တ္ေနရင္း အဆင္ေျပမွပဲ လုပ္ႏုိင္တာ၊ စား၀တ္ေနေရး အဆင္မေျပရင္ေတာ့ သီလလည္း ေစာင့္ႏုိင္မွာ မဟုတ္ဘူးစသျဖင့္ ကုိယ္သီလမေစာင့္ႏုိင္တာ၊ ကုသုိလ္မလုပ္ႏုိင္တာကုိ အူမ,မေတာင့္တဲ့ အတြက္ မလုပ္ႏုိင္ဘဲ ျဖစ္ေနေၾကာင္း အေၾကာင္းျပလုိၾကဟန္ ရွိပါတယ္။ ဒီလုိဆုိရင္ ေမြးလာကတည္းက အူမေတာင့္ဖုိ႔ ႀကိဳးစားလာခဲ့ၾကတာ ဘယ္ေတာ့အူမေတာင့္လုိ႔ ဘယ္ေတာ့သီလ ေစာင့္ၾကမွာလဲလုိ႔ေတာင္ ေမးစရာ ျဖစ္လာပါတယ္။ အူမ,ေတာင့္မွ သီလေစာင့္ၾကမယ္ဆုိရင္ အူမ,မေတာင့္ခင္ တစ္ခုခု ျဖစ္သြားခဲ့ရင္ ဘယ္လုိလုပ္ၾကမလဲလုိ႔ ေစာဒကတက္စရာ ျဖစ္လာျပန္ပါတယ္။
ကတ္သီးကတ္သပ္ ေတြးၾကည့္မယ္ဆုိရင္ “အူမ,ေတာင့္မွ သီလေစာင့္”ဆုိတဲ့ ဒီစကားအရ အူမ,ေတာင့္ဖုိ႔က အဓိကျဖစ္ေနၿပီး သီလေစာင့္ဖုိ႔က ေနာက္ျဖစ္ေနပါတယ္။ အူမ,ေတာင့္ေအာင္ႀကိဳးစားဖုိ႔ အရင္လုိအပ္ၿပီး အူမ,ေကာင္းေကာင္းေတာင့္မွ သီလေစာင့္မယ္ ဆုိတဲ့သေဘာ သက္ေရာက္ေနျပန္ပါတယ္။ တကယ္လုိ႔ အဲဒီလုိ သေဘာမ်ိဳးနဲ႔သာ သီလကုိေနာက္မွေစာင့္ၿပီး အူမ,အရင္ေတာင့္ေအာင္ ႀကိဳးစားၾကမယ္ဆုိရင္ေတာ့ သီလေစာင့္ခ်ိန္ေရာက္မွာ မဟုတ္ေတာ့ပါဘူး။ ဘာျဖစ္လုိ႔လဲဆုိေတာ့ သမုဒၵရာ ၀မ္းတစ္ထြာ ဆုိတဲ့ စကားအတုိင္း ၀မ္းဟာတစ္ထြာေလာက္ ရွိေပမယ့္ သမုဒၵရာေလာက္အထိ က်ယ္ေနလုိ႔ပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ သမုဒၵရာဟာ ဘယ္ေလာက္ပဲထည့္ထည့္ မျပည့္ႏုိင္သလုိ ၀မ္းဟာလည္း ဘယ္ေလာက္ပဲ ျဖည့္ျဖည့္ မျပည့္ႏုိင္ပါဘူး။ သံသရာအဆက္ဆက္ အူမ,ေတာင့္ေအာင္ ႀကိဳးစားခဲ့ၾကေပမယ့္ အခုအခ်ိန္ထိ မျပည့္ႏုိင္ၾကပါဘူး။ နိဗၺာန္မရေသးသမွ်ေတာ့ ျပည့္ႏုိင္မယ္ မထင္ပါဘူး။ ဒီလုိ ဘယ္္ေလာက္ပဲ အူမ,ေတာင့္ေအာင္ ႀကိဳးစားေနေပမယ့္ မေတာင့္ႏုိင္တဲ့ အူကုိ ေတာင့္ေအာင္ႀကိဳးစားၿပီးမွ သီလေစာင့္ၾကမယ္ ဆုိရင္ေတာ့ သီလေစာင့္ျဖစ္ဖုိ႔ မလြယ္ေတာ့ပါဘူး။ အူမ,ေတာင့္ေအာင္ ႀကိဳးစားရင္း အူမ,လည္းမေတာင့္ သီလလည္းမေစာင့္ႏုိင္တဲ့ အျဖစ္နဲ႔ပဲ ဘ၀ကုိ အဆုံးသတ္သြားဖုိ႔ မ်ားပါတယ္။

ဒီလုိ ဘယ္ေလာက္ပဲ ႀကိဳးစားႀကိဳးစား အူမ,ေတာင့္တယ္ဆုိတာ မျဖစ္ႏုိင္တဲ့အတြက္ အရိယာ သူေတာ္ေကာင္းေတြကေတာ့ အူမ,ေတာင့္ဖုိ႔ထက္ သီလေစာင့္ဖုိ႔ကုိ အဓိက အားထုတ္ၾကျခင္း ျဖစ္ပါတယ္။ ပုထုဇင္ေတြက အူမ,ေတာင့္ေရး ဦးစားေပး ျဖစ္ေနတတ္ၾကေပမယ့္ သူေတာ္ေကာင္းမ်ားကေတာ့ သီလေစာင့္ေရး ဦးစားေပးတတ္ၾကပါတယ္။ ပုထုဇင္ေတြက အူမ,ေတာင့္ဖုိ႔၊ စား၀တ္ေနရင္း အဆင္ေျပဖုုိ႔ဆုိရင္ သီလဖ်က္ဖုိ႔ ၀န္မေလးတတ္ေပမယ့္ သူေတာ္ေကာင္းေတြကေတာ့ သီလေစာင့္ဖုိ႔ဆုိရင္ အသက္ကုိ ေပးဆပ္ဖုိ႔အထိေတာင္ သတၱိရွိတတ္ၾကပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္လည္း သီလဦးစားေပးတတ္တဲ့ သူေတာ္ေကာင္းေတြရဲ႕ ဘ၀ဟာ ၿငိမ္းခ်မ္းေနၿပီး အူမ,ေတာင့္ေရး ဦးစားေပးတတ္တဲ့ ပုထုဇင္ေတြရဲ႕ ဘ၀ဟာ မၿငိမ္းခ်မ္းဘဲ ဒီတစ္ထြာေလာက္ရွိတဲ့ ၀မ္းကုိျပည့္ေအာင္ ႀကိဳးစားရင္း ပူေလာင္မႈေတြနဲ႔သာ ၀မ္းမွာဟာေနၾကတာ ျဖစ္ပါတယ္။ ေသခ်ာေတြးၾကည့္ရင္ သီလဦးစားေပးတတ္တဲ့ သူေတာ္ေကာင္းေတြဟာ အူမ,ကုိလည္း အလုိလုိ ေတာင့္ၿပီးသား ျဖစ္ေနတတ္ပါတယ္။ အူမ,ေတာင့္ေရး ႀကိဳးစားတဲ့ သူေတြကေတာ့ အူမ,မေတာင့္ႏုိင္တဲ့အျပင္ သီလလည္း မေစာင့္ႏုိင္တဲ့အတြက္ ဘ၀ဆက္တုိင္း ၀မ္းေဟာက္ပက္နဲ႔သာ ျဖစ္ေနတတ္ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ အူမ,ေတာင့္ဖုိ႔ထက္ သီလေစာင့္ၾကဖုိ႔ တုိက္တြန္းၾကျခင္း ျဖစ္ပါတယ္။

အမွန္ေတာ့ သတၱ၀ါေတြရဲ႕ ဘ၀ကုိ ေသခ်ာျပန္ေတြးၾကည့္ရင္ အူမ,မေတာင့္လုိ႔၊ အူမ,ေတာင့္စရာမရွိလုိ႔ ႀကိဳးစား႐ုန္းကန္ေနရတဲ့ သူေတြဟာ ကမၼနိယာမ သေဘာတရား ႐ႈေထာင့္အရ အတိတ္က သီလမေစာင့္ခဲ့ၾကလုိ႔ပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ အတိတ္က သီလမေစာင့္ခဲ့ပဲ မဟုတ္တာေတြ လုပ္ခဲ့ၾကေလေတာ့ ဒီဘ၀မွာ ဒုကၡေတြတုိးၿပီး အူမ,ေတာင့္ေရး အခက္အခဲေတြ ျဖစ္ၾကတာ ျဖစ္ပါတယ္။ သီလမေစာင့္လုိ႔ ျဖစ္ေပၚလာတဲ့ အက်ိဳးရလာဘ္ေၾကာင့္ ဒီဘ၀မွာ ဒုကၡေတြနဲ႔ႀကဳံၿပီး စား၀တ္ေနေရး အခက္အခဲေတြနဲ႔ ႀကဳံေတြ႕ေနရတဲ့ အေပၚမွာ တစ္ခါထပ္ၿပီး သီလမေစာင့္ဘဲ အူမ,ေတာင့္ေရး ဦးစားေပးၾကမယ္ ဆုိရင္ေတာ့ ဒီဘ၀မွာလည္း အူမ,ေတာင့္မွာ မဟုတ္သလုိ သီလမေစာင့္ႏုိင္တဲ့ အတြက္လည္း ေနာင္ဘ၀မွာ သုဂတိဘ၀နဲ႔ေ၀းကာ အူမ,ေတာင့္ဖုိ႔ဆုိတာ ပုိၿပီးမျဖစ္ႏုိင္ျပန္ပါဘူး။ ဒါေၾကာင့္ တစ္ဘ၀တစ္နပ္စာ အူမ,ေတာင့္ေရး ဦးစားမေပးၾကဘဲ သံသရာအတြက္ေတြးကာ သီလေစာင့္ေရး ဦးစားေပးၾကဖုိ႔ ဆုိျခင္းျဖစ္ပါတယ္။

သတၱ၀ါေတြဟာ မေကာင္းတဲ့အက်င့္၊ မေကာင္းတဲ့ လုပ္ရပ္ေတြေၾကာင့္ မေကာင္းက်ိဳးေတြျဖစ္ကာ သံသရာအဆက္ဆက္ ဒုကၡေတြႀကဳံေတြ႕ခဲ့ရတဲ့ အျဖစ္ကုိ သတိမျပဳမိဘဲ ကုိယ္က်င့္တရား ေကာင္းေရးထက္ စား၀တ္ေနေရး အဆင္ေျပေရး အဓိကထားေနတဲ့အတြက္လည္း မေကာင္းတဲ့ အက်ိဳးဆက္ေတြက ပုိၿပီးတုိးတက္ေနတာ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ဘုရားအစရွိတဲ့ အရိယာသူေတာ္ေကာင္းေတြက အဓိကက်တဲ့ အရာကုိ ေရြးခ်ယ္ၾကဖုိ႔ မိန္႔မွာေတာ္မူျခင္း ျဖစ္ပါတယ္။“ပစၥည္းဥစၥာနဲ႔ ေျခလက္အဂၤါေတြ ယွဥ္လာရင္ ပစၥည္းဥစၥာကုိ စြန္႔ၿပီး ေျခလက္အဂၤါကုိ ေရြးခ်ယ္ဖုိ႔၊ ေျခလက္အဂၤါေတြနဲ႔ အသက္ ရွင္လာရင္ ေျခလက္အဂၤါကုိ စြန္႔ၿပီး အသက္ကုိ ေရြးခ်ယ္ဖုိ႔၊ အသက္နဲ႔ သီလ ယွဥ္လာရင္ အသက္ကုိစြန္႔ၿပီး သီလကုိ ေရြးခ်ယ္ကာ သီလလုံေအာင္ ထိန္းဖုိ႔” သတိေပး ဆုံးမေတာ္မူျခင္း ျဖစ္ပါတယ္။ ခဏတာ အဆင္ေျပမႈကုိ မၾကည့္ဘဲ သံသရာနဲ႔ခ်ီတဲ့ အက်ိဳးဆက္ကုိ ၾကည့္ၿပီး ေရြးခ်ယ္ၾကဖုိ႔ ဆုိျခင္း ျဖစ္ပါတယ္။

ျမတ္စြာဘုရားရွင္ကလည္း “သီလမလုံၿခဳံဘဲ ႏွစ္ေပါင္းတစ္ရာေက်ာ္ အသက္ရွင္ၿပီး ေနရတာထက္ သီလလုံၿခဳံၿပီး တစ္ေန႔တစ္ရက္ တစ္မနက္မွ် အသက္ရွင္၍ ေနရတာက ပုိျမတ္ေၾကာင္း…” မိန္႔ေတာ္မူပါတယ္။ ဘုရားရွင္အလုိအရ အူမ,ေတာင့္ေအာင္ ႀကိဳးစားရင္း အူမ, ေတာင္လာတဲ့အတြက္ အသက္ေတြ ရာေထာင္မက ရွည္ေနေပမယ့္ သီလမလုံၿခဳံရင္ အဲဒီပုဂၢိဳလ္ရဲ႕ အသက္ရွင္ေနမႈဟာ အႏွစ္မရွိတဲ့ အသက္ရွင္ေနမႈပဲ ျဖစ္ၿပီး အူမ,မေတာင့္လုိ႔ အသက္မရွည္ေပမယ့္ သီလလုံၿခဳံၿပီး ေနသြားရမယ္ဆုိရင္ အဲဒီေနရတဲ့ အခိုက္ဟာ အႏွစ္ရွိတဲ့အခုိက္၊ တန္ဘုိးရွိတဲ့အခုိက္လုိ႔ နားလည္သေဘာ ေပါက္ႏုိင္ပါတယ္။ အက်င့္သီလလုံၿခဳံေရးဟာ အဓိကျဖစ္ၿပီး စား၀တ္ေနေရးဟာ တဒဂၤအခုိက္အတန္႔မွ်သာ ျဖစ္ပါတယ္။ သီလနဲ႔ယွဥ္လာရင္ အသက္ပင္ စြန္႔လြတ္တဲ့အထိ ထိန္းသိမ္းသင့္ပါတယ္။ ေသခ်ာေတြးၾကည့္ရင္ သံသရာအဆက္ဆက္၊ ငတ္ခဲ့တာေတြ မ်ားခဲ့သလုိ အႀကိမ္ႀကိမ္ ေသခဲ့ေပါင္းလည္း မ်ားခဲ့ပါၿပီ။ အူမ,မေတာင့္လုိ႔ ေသမယ္ဆုိရင္လည္း အႀကိမ္ႀကိမ္ ေသခဲ့ဖူးၿပီးသား ျဖစ္တဲ့အတြက္ ဒီတစ္ဘ၀ ထပ္ေသလည္း မထူးပါဘူးလုိ႔ေတာင္ ဆုိႏုိင္ပါတယ္။ သီလမလုံဘဲ သီလေသရင္ေတာ့ အူမ,မေတာင့္လုိ႔ ဒီဘ၀မွာ ေသရတာထက္ အဆေပါင္းေျမာက္မ်ားစြာ မေကာင္းတဲ့အက်ိဳးေတြနဲ႔ ပုိလုိ႔ေတာင္ အူမ,မေတာင့္ ျဖစ္ႏုိင္ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ သီလကုိ ဦးစားေပးၾကဖုိ႔ ဆုံးမေတာ္မူျခင္း ျဖစ္ပါတယ္။

ဆုိလုိတာက အူမ,ေတာင့္မွ သီလေစာင့္ၾကတာထက္ သီလေစာင့္ရင္း အူမ,ေတာင္ႏုိင္ေအာင္ ႀကိဳးစားၾကဖုိ႔ ဆုိလုိရင္းျဖစ္ပါတယ္။ အူမ,မေတာင့္လုိ႔ ေသခဲ့ရင္ တစ္ဘ၀ထက္ ပုိၿပီး ေသစရာအေၾကာင္း မရွိေပမယ့္ သီလမေစာင့္ဘဲ ေသခဲ့ရင္ေတာ့ သံသရာနဲ႔ခ်ီၿပီး မေကာင္းတဲ့ဘ၀မွာ ခံေနရမွာ ျဖစ္တဲ့အတြက္ စား၀တ္ေနေရး အဆင္ေျပေရးထက္ ကုိယ္က်င့္သီလ မပ်က္စီးေရး အေလးေပးသင့္တယ္လုိ႔ ဆုိျခင္းျဖစ္ပါတယ္။ ေနာက္တစ္ခ်က္က ပုထုဇင္ေတြမွာ အူမ,ေတာင့္တယ္ဆုိတာ မရွိႏုိင္တဲ့အတြက္ အူမ,ေတာင့္မွ သီလေစာင့္မယ္ဆုိရင္ သီလေစာင့္ဖုိ႔ အခ်ိန္ဆုိတာလည္း ရွိမွာမဟုတ္ပါဘူး။ ဒါေၾကာင့္ အူမ,ေတာင့္သည္ျဖစ္ေစ မေတာင့္သည္ျဖစ္ေစ လက္ရွိ ရွိေနတဲ့ အခ်ိန္အခုိက္အတန္႔ဟာ အေကာင္းဆုံး ျဖစ္တဲ့အတြက္ အေကာင္းဆုံး၊ အေသခ်ာဆုံး အခ်ိန္မွာပဲ သီလေစာင့္ႏုိင္ေအာင္ ႀကိဳးစားသင့္ပါတယ္။
တစ္ခ်ိဳ႕က သီလမေစာင့္ႏုိင္တာဟာ ေခတ္ကာလေၾကာင့္လုိ႔ ပုံခ်တတ္ၾကပါတယ္။ တကယ္လုိ႔ ေခတ္ကာလ အေျခအေနအရ အူမ,ေတာင့္မွ က်န္တဲ့အရာေတြ အစစအရာရာ ေအာင္ျမင္ေအာင္ လုပ္ႏုိင္မယ္ဆုိရင္လည္း အူမ,ေတာင့္ေအာင္ ႀကိဳးစားရင္း သီလေစာင့္ႏုိင္ေအာင္ အားထုတ္သင့္ပါတယ္။ စား၀တ္ေနေရးအတြက္ ႀကိဳးစားအားထုတ္ၾကတဲ့အခါ ကုိယ္က်င့္တရား ပ်က္ျပားေစမယ့္ အလုပ္ေတြကုိ မလုပ္ဘဲ သီလကုိ မထိခုိက္ေစတဲ့ အသက္ေမြး၀မ္းေၾကာင္းမ်ားနဲ႔ အူမ,ေတာင့္ေအာင္ လုပ္ေဆာင္သင့္ပါတယ္။ စီပြားေရး လုပ္ငန္းေတြ လုပ္တဲ့အခါမွာလည္း မတရားလုိခ်င္တဲ့ ၀ိသမေလာဘေတြ မျဖစ္ေစဘဲ သီလကုိမထိခုိက္ေစတဲ့ စီးပြားေရးေတြနဲ႔ အူမ,ေတာင့္ေအာင္ ႀကိဳးစားသင့္ပါတယ္။ ခ်မ္းသာရင္ၿပီးေရာဆုိတဲ့ အေတြးနဲ႔ သီလေတြ ဘာေတြဂ႐ုမစုိက္ဘဲ လုပ္မိတတ္ရင္ေတာ့ အဲဒီခ်မ္းသာမႈဟာ မတရားတဲ့ ခ်မ္းသာမႈျဖစ္ၿပီး ကုိယ္ကုိယ္တုိင္လည္း ေနာင္တခ်ိန္မွာ ေနာင္တတရားေတြနဲ႔ စိတ္မွာဒုကၡ ျဖစ္ေစတတ္ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ သီလပ်က္ေစႏုိင္တဲ့ ခ်မ္းသာမႈကုိ ေရွာင္ရွားၾကဖုိ႔ ဆုိၾကျခင္း ျဖစ္ပါတယ္။

ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ ဒီေနရာမွာ ေနာက္ဆုံးအေနနဲ႔ အထူးေျပာလုိတာက ေလာကႀကီးမွာ စား၀တ္ေနေရး၊ အူမ,ေတာင့္ေရးဟာ အေရးႀကီးေပမယ့္ သီလအပ်က္ခံရတဲ့ အထိ အေရးမႀကီးၾကဖုိ႔လုိေၾကာင္း၊ အူမေတာင့္ေရးထက္ သီလေစာင့္ေရးက ပုိအေရးႀကီးေၾကာင္း၊ အူမေတာင့္ေရးဟာ ဘ၀အဆက္ဆက္ ျပည့္တယ္ဆုိတာ ဘယ္ေတာ့မွ မရွိတဲ့အတြက္ အူမေတာင့္ၿပီးမွ သီလေစာင့္မယ္ဆုိရင္ သီလေစာင့္တဲ့အခ်ိန္ မေရာက္ႏုိင္ေတာ့ေၾကာင္း၊ အူမေတာင့္ေရး ဦးစားေပးထားတဲ့အတြက္ သီလဘက္မွာ မေစာင့္ႏုိင္ေတာ့ဘဲ မေကာင္းတဲ့နည္းေတြနဲ႔ အူမေတာင့္ေအာင္ ႀကိဳးစားႏုိင္ေၾကာင္း၊ သီလအပ်က္ခံၿပီး ႀကိဳးစားထားတဲ့ အူမေတာင့္မႈဆုိရင္လည္း ဘယ္လုိမွ စိတ္ခ်မ္းသာမွာ မဟုတ္ေၾကာင္း၊ အေကာင္းဆုံးက သီလေစာင့္ရင္း အူမေတာင့္ေစတဲ့ နည္းကသာ အေကာင္းဆုံး ျဖစ္ေၾကာင္း စသျဖင့္ တုိက္တြန္းလုိရင္း ျဖစ္ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ အခ်ိန္မေႏွာင္းခင္ အူမ,ေတာင့္တဲ့အထိ ေစာင့္မေနၾကဘဲ သီလလည္းေစာင့္ အူမ,လည္းေတာင့္ေအာင္သာ ႀကိဳးစားၾကပါစုိ႔လုိ႔ ေစတနာစကားနဲ႔ အသိပါးလုိက္ရပါတယ္။ အားလုံး သီလေစာင့္ရင္း အူမ,ေတာင့္ႏုိင္ၾကပါေစ…

Read more »


RECENT POSTS

သူတုုိ႔သူတုုိ႔၏ မွတ္ခ်က္မ်ား