စည္းစိမ္ဥစၥာေတြ၊ ရာထူးဌာနႏၲရေတြ၊ အသုံးအေဆာင္ ပစၥည္းဝတၳဳေတြဟာ လူေတြအတြက္ လုိအပ္တဲ့ အရာေတြ ျဖစ္ပါတယ္။ ရွိထားရင္ေကာင္းသလုိ အသုံးလည္းတည့္ပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ တစ္ခါတေလ ဒီအရာေတြေၾကာင့္ပဲ လူေတြမွာ မေကာင္းတာေတြ ျဖစ္ေပၚေနၿပီး ဒုကၡေတြ ထပ္တုိးေနတာေတြလည္း ရွိေနျပန္ပါတယ္။ ပစၥည္းဥစၥာေတြဆုိတာ ရွိထားရင္ ဘဝမွာ ေနရထုိင္ရာတာ သက္ေသာင့္သက္သာ ရွိတတ္ေပမယ့္ ရွိလာရင္လည္း ရွိတဲ့အေလ်ာက္ ပူရပင္ရ၊ စုိးရိမ္ေၾကာင့္ၾက ေနရတတ္ျပန္ပါတယ္။ သိပၸံပညာမ်ား တုိးတက္လာတာနဲ႔အမွ် အသုံးအေဆာင္ ပစၥည္းဝတၳဳေတြကလည္း တစ္မ်ိဳးၿပီးတစ္မ်ိဳး ဆန္းသစ္ျဖစ္ေပၚလာေနတဲ့ ဒီေန႔ေခတ္မွာ ဒီအသုံးအေဆာင္ ပစၥည္းေတြ၊ စည္းစိမ္ဥစၥာေတြဟာ လုိအပ္လာတဲ့အျပင္ ရွိထားရင္လည္း ေကာင္းတဲ့အရာေတြ ျဖစ္ပါတယ္။ သုိ႔ေသာ္ အဲဒီရွိလာတာေတြရဲ႕ ေနာက္ကြယ္မွာ မရွိတာက ပုိေကာင္းတယ္ဆုိတဲ့ အခ်က္ကုိ လက္ခံလာၾကတာေတြလည္း အမ်ားႀကီး ရွိေနျပန္ပါတယ္။ မရွိတာမေကာင္းေပမယ့္ ရွိရင္လည္း မေကာင္းဘူးလုိ႔ ဆုိလာသူေတြလည္း တျဖည္းျဖည္း မ်ားလာေနပါတယ္။
တစ္ခါက သိပ္မရွိရာကေန အရမ္းရွိလာတဲ့ ဒကာမႀကီးတစ္ေယာက္နဲ႔ ဟိုစပ္ဒီစပ္ စကားေျပာရင္း ဘုန္းဘုန္းက ဒကာမႀကီးကုိ “ဒကာမႀကီး အေနနဲ႔ မရွိရာကေန ရွိလာေတာ့ ဘာေတြထူးျခားသြားသလဲ၊ ဘာေတြရၿပီး ဘာေတြဆုံး႐ႈံးသြားသလဲ” စသျဖင့္ ေမးၾကည့္ေတာ့ ဒကာမႀကီးက “ေကာင္းတာေတြလည္း ရွိတယ္၊ မေကာင္းတာေတြလည္း ရွိပါတယ္ဘုရား၊ ေကာင္းတာက ရွိလာတဲ့အတြက္ တပည့္ေတာ္ လုပ္ခ်င္တဲ့ အလုပ္ေတြ၊ တပည့္ေတာ္ လုပ္ခ်င္တဲ့ အလွဴေတြ လုပ္ခြင့္ရတယ္၊ လူ႔ဘဝမွာ သက္ေသာင့္သက္သာ ေနရတယ္ဘုရား၊ မေကာင္းတာကေတာ့ တပည့္ေတာ္မွာ ဒီရွိလာတဲ့အရာေတြ အေပၚမွာ ေပ်ာက္ပ်က္သြားမွာ၊ ကုန္ဆုံးသြားမွာ ပုိၿပီးစုိးရိမ္ေၾကာက္ရံြ႕လာတာပဲ ဘုရား၊ ၿပီးေတာ့ ပုိၿပီးသိသိသာသာ ျဖစ္လာတာက တပည့္ေတာ္ အရင္ကထက္ လုိခ်င္တဲ့ေလာဘေတြ မ်ားလာတဲ့အခ်က္ပဲ ျဖစ္ပါတယ္၊ အရင္ကဆုိ အတုိင္းအတာ တစ္ခုေလာက္ ရလာရင္ကုိပဲ ကုိယ့္ကုိယ္ကုိ ေက်နပ္ႏွစ္သိမ့္ႏုိင္ေပမယ့္ အခုေတာ့ နည္းနည္းေလးဆုိရင္ ရတယ္လုိ႔ကုိ မထင္ေတာ့ဘဲ အခ်ီႀကီးေတြမွပဲ လုိခ်င္ေနေတာ့တာ ျဖစ္ပါတယ္ဘုရား၊ ခပ္ၾကြားၾကြားေလး ေျပာရရင္ေတာ့ ေလာဘအေသးစားေလးေတြကုိ ပယ္လာတဲ့ သေဘာမ်ားလားလုိ႔ေတာင္ ထင္မိပါတယ္၊ အမွန္ေတာ့ ေလာဘအေသးစားကုိ ပယ္တာမဟုတ္ဘဲ နည္းရင္မလုိခ်င္တဲ့ ေလာဘအႀကီးစားႀကီးကုိ ပုိင္ဆုိင္ေနေတာ့တာ ျဖစ္ပါတယ္၊ အဆုိးဆုံးက တပည့္ေတာ္ ရရွိလာတဲ့ အရာေတြအေပၚမွာ သံေယာဇဥ္တရားေတြနဲ႔ ဘယ္ေတာ့ပ်က္ပ်က္သြားမလဲဆုိတဲ့ စုိးရိမ္မႈနဲ႔ အၿမဲတမ္း ေၾကာင့္က်ပူပန္ ေနရတာပါပဲဘုရား၊ တပည့္ေတာ္ အခုတျဖည္းျဖည္း သေဘာေပါက္လာတာက စည္းစိမ္ဥစၥာ၊ ရာထူးဌာနႏၲရေတြဟာ မရွိတာထက္၊ ရွိတာကပုိၿပီး ပူပန္ေၾကာင့္က် စိုးရိမ္ရတယ္ဆုိတဲ့ အခ်က္ပဲ ျဖစ္ပါတယ္ဘုရား” စသျဖင့္ ေလွ်ာက္ထားသြားပါတယ္။
ဟုတ္ပါတယ္။ ဒကာမႀကီး ေျပာသြားသလုိပါပဲ။ လူေတြရဲ႕ ေလာဘဆုိတာကလည္း သိတဲ့အတုိင္း ရွိၿပီးရင္းရွိခ်င္၊ ရၿပီးရင္း ရခ်င္ေနေတာ့တာ ျဖစ္ပါတယ္။ အရမ္းခ်မ္းသာေနတဲ့ သူေတြကုိ သြားေမးၾကည့္ ေနာက္ထပ္ဒီထက္ပုိၿပီး ခ်မ္းသာခ်င္ေသးလား၊ ဒီထက္ပုိၿပီး ရခ်င္ရွိခ်င္ေသးလားဆုိရင္ ခ်မ္းသာခ်င္တယ္၊ ရခ်င္ရွိခ်င္တယ္လုိ႔ပဲေျဖမွာ အေသအခ်ာပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ လုိခ်င္တဲ့ အတုိင္းအတာကုိ ရလာေတာ့လည္း ေက်နပ္သြားလား၊ စိတ္ခ်မ္းသာသြားလားဆုိေတာ့ မေက်နပ္ျပန္၊ စိတ္မခ်မ္းသာျပန္ဘူး ျဖစ္ေနတတ္ပါတယ္။ မေက်နပ္တာက လုိခ်င္မႈေတြက ရပ္မသြားလုိ႔ပဲျဖစ္ၿပီး ရလာတဲ့အေပၚမွာ စိတ္မခ်မ္းသာတာကေတာ့ ရွိလာတာနဲ႔အမွ် စုိးရိမ္ပူပန္မႈေတြက ပုိမ်ားလာလုိ႔ပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ မရွိေတာ့လည္း ရွိခ်င္၊ ရွိလာျပန္ေတာ့လည္း ထပ္ရွိခ်င္၊ ထပ္ရွိလာတာနဲ႔အမွ် ထပ္ပူပင္တာေတြပဲ အျဖစ္မ်ားေနတဲ့အတြက္ ေသခ်ာေတြးၾကည့္ေတာ့ ရာထူးဂုဏ္သိန္ စည္းစိမ္ဥစၥာ အျဖာျဖာေတြဟာ မရွိရင္လည္းမေကာင္း၊ ရွိရင္လည္းမေကာင္းဘူးဆုိတာ အမွန္ပဲ ျဖစ္ပါတယ္။
အမွန္ေတာ့ ပုထုဇဥ္သဘာဝ လုိခ်င္ရခ်င္ ရွိခ်င္ေနတာေတြကေတာ့ ရွိေနၾကမွာပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ လုိခ်င္တပ္မက္မႈ ေလာဘဆုိတာက ရဟႏၲာျဖစ္မွပဲ အၾကြင္းမဲ့ ပယ္သတ္ႏုိင္ၾကမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ အဲဒီလုိခ်င္တပ္မက္မႈကုိ ကုိယ္ကအတုိင္းအတုိင္ တစ္ခုနဲ႔ ကန္႔သတ္ထားႏုိင္ေအာင္ေတာ့ ႀကိဳးစားရမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ ေလာဘကုိ အကန္႔ေလးနဲ႔ ထားေပးဖုိ႔ေတာ့ လုိပါတယ္။ မဟုတ္ရင္ ရၿပီးရင္းရခ်င္၊ ရွိၿပီးရင္ ရွိခ်င္ရာက အဲဒီေလာဘရဲ႕ သားေကာင္ျဖစ္လာၿပီး ဘယ္သူေသေသ ငေတမာၿပီးေရာဆုိတဲ့ မတရားလိုခ်င္တဲ့ ဝိသမေလာဘေတြအထိ ျဖစ္လာကာ ဒီဝိသမေလာဘက ကုိယ့္ကုိဒီဘဝမွာေကာ သံသရာမွာပါ ဒုကၡျဖစ္ေစမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ မတရားလုိခ်င္တဲ့ ဝိသမေလာဘ ဦးစီးလာရင္ အမွားအမွန္ကုိလည္း မခဲြျခားတတ္ေတာ့တဲ့အျပင္ ကုသုိလ္တရားေတြနဲ႔လည္း လဲြလာတတ္ကာ ရရွိလာတဲ့ အေပၚမွာလည္း ေရာင့္ရဲတင္းတိမ္ျခင္းမရွိ၊ ရရွိလာတာေတြ အေပၚမွာလည္း စုိးရိမ္ပူပန္ ေၾကာင့္က်မႈေတြအထိ ျဖစ္လာတတ္တဲ့ သေဘာရွိပါတယ္။ ဒီလုိ ျဖစ္လာၿပီဆုိရင္ လူဟာ လူစိတ္ေပ်ာက္ကာ လူ႔က်င့္ဝတ္ပါ မရွိဘဲ ျဖစ္လာတတ္ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ အဲဒီလုိ မျဖစ္ဖုိ႔ လုိခ်င္တပ္မက္မႈ ေလာဘကုိ အကန္႔တစ္ခုနဲ႔ ထိန္းၾကဖုိ႔ သတိေပးၾကျခင္း ျဖစ္ပါတယ္။
ဆုိေတာ့ကား ေလာကမွာ စည္းစိမ္ဥစၥာ ရာထူးဌာနႏၲရေတြဆုိတာ မရွိလည္းမေကာင္း၊ ရွိလည္းမေကာင္းတဲ့ အရာေတြဆုိတာ အမွန္ျဖစ္ေပမယ့္ ေလာကမွာ မရွိရင္မေကာင္း ရွိမွကုိေကာင္းတဲ့ အရာေတြ ရွိေနတယ္ဆုိတဲ့ အခ်က္ကလည္း ရွိေနျပန္ပါတယ္။ မရွိရင္မျဖစ္ ရွိမွကုိ ျဖစ္ရမွာျဖစ္သလုိ ရွိလာတာနဲ႔အမွ် ေကာင္းက်ိဳးေတြကုိ ပုိမုိျဖစ္ေစတဲ့ အရာေတြကလည္း ရွိေနတဲ့အခ်က္ပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ အဲဒီအရာေတြကေတာ့ ကုသုိလ္တရားေတြပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ အထူးသျဖင့္ေတာ့ ကုိယ္က်င့္သီလေပါ့။ ကုိယ္က်င့္သီလဟာ သတၱဝါေတြအတြက္ မရွိရင္ ေကာင္းကုိမေကာင္းတဲ့ အရာပဲျဖစ္ၿပီး ရွိထားရင္ေတာ့ ရွိထားသေလာက္ အေကာင္းဆုံးပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ သီလမရွိရင္ ပစၥဳပၸန္မွာလည္း ေကာင္းမွာမဟုတ္သလုိ သံသရာမွာလည္း ေကာင္းမွာမဟုတ္ပါဘူး။ သီလရွိထားလုိ႔ကေတာ့ ဒီဘဝေနာင္ဘဝမွ ေနာက္ဆုံး နိဗၺာန္အထိကုိ ေကာင္းေနၾကမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ေလာကမွာ မရွိရင္ မေကာင္း၊ ရွိမွကုိ ေကာင္းတဲ့အရာဟာ ကုသုိလ္တရား၊ အထူးသျဖင့္ သီလတရားပဲလုိ႔ ဆုိၾကျခင္း ျဖစ္ပါတယ္။
ဘာျဖစ္လုိ႔ သီလတရားဟာ ရွိထားရင္အေကာင္းဆုံးလုိ႔ ဆုိရတာလဲဆုိေတာ့ သီလရွိေနတဲ့သူေတြဟာ ျဖစ္ရာဘဝတုိင္းမွာ အရာရာ ေကာင္းေနၾကလုိ႔ပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ သီလရွိထားရင္ ရွိထားတာနဲ႔အမွ် ဒီဘဝမွာလည္း ေကာင္းေနမွာျဖစ္ၿပီး ေနာင္ဘဝ သံသရာမွသည္ နိဗၺာန္အထိေအာင္ ေကာင္းေနၾကေတာ့မွာ ျဖစ္ပါတယ္။ ဗုဒၶစာေပ အဖြင့္ေတြအရ သီလရွိထားတဲ့သူေတြဟာ
၁။ ေကာင္းသတင္းနဲ႔ အသက္ရွင္ေနရျခင္း
၂။ မေမ့မေလ်ာ့ျခင္းဆုိတဲ့ အေၾကာင္းေၾကာင့္ စည္းစိမ္ဥစၥာမ်ား ယုတ္ေလ်ာ့ပ်က္စီးမႈ မရွိျခင္း
၃။ ဘယ္လုိပရိတ္သတ္ထဲမဆုိ ရဲရဲဝ့ံဝ့ံ ဝင္ေရာက္ေနထုိင္ သြားလာႏုိင္ျခင္း
၄။ ေသခါနီးကာလမွာ ေတြေဝၿငီးျငဴျခင္းမရွိဘဲ ေသရျခင္း
၅။ ေသၿပီးေနာက္မွာလည္း အပါယ္ေလးပါးမွလြတ္ကာ သုဂတိဘုံဝမွာ ျဖစ္ရျခင္း ဆုိတဲ့ အက်ိဳးတရား ငါးမ်ိဳးကုိ ခံစားရမွာျဖစ္ေၾကာင္း နားလည္မွတ္သား ႏုိင္ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ဒီလုိ ပစၥဳပၸန္ သံသရာ ေကာင္းက်ိဳးေတြကုိ ျဖစ္ေစတတ္တဲ့အတြက္ ကုိယ္က်င့္သီလဟာ မရွိရင္ မေကာင္းဘဲ ရွိထားရင္၊ ေစာင့္ထိန္းထားရင္ေတာ့ ရွိထားသမွ်၊ ေစာင့္ထိန္းထားသမွ် ေကာင္းေနမွာပဲလုိ႔ ဆုိျခင္း ျဖစ္ပါတယ္။
ဆုိလုိတာက ေလာကလူသားမ်ား ေတာင့္တေလ့ရွိ၊ လုိခ်င္တပ္မက္မႈ ရွိေလ့ရွိၾကတဲ့ ရာထူးဂုဏ္သိန္ စည္းစိမ္ဥစၥာေတြဆုိတာ အတုိင္းအတာ တစ္ခုအေနျဖင့္ ရွိထားရင္ ေကာင္းေပမယ့္ အတုိင္းအတာကုိ ေက်ာ္လြန္တဲ့အထိ ျဖစ္လာခဲ့ရင္ ရွိတာထက္၊ မရွိတာကမွ ပုိေကာင္းေနတဲ့ သေဘာရွိတတ္ၿပီး မရွိလုိ႔ပူရတာထက္ ရွိလုိ႔ပူရတာက ပုိၿပီးပင္ပန္းမႈကုိ ျဖစ္ေစတဲ့အတြက္ ဒီအရာေတြဟာ မရွိမေကာင္း၊ ရွိမေကာင္းတဲ့ အရာေတြပဲလုိ႔ ဆုိျခင္းျဖစ္ပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ သူနဲ႔ဆန္႔က်င္ဘက္ျဖစ္တဲ့ ကုသုိလ္တရား၊ ဒါန၊ သီလ၊ ဘာဝနာ တရားေတြကေတာ့ မရွိရင္မေကာင္း၊ ရွိထားမွကုိ ေကာင္းတ့ဲအရာေတြ ျဖစ္ေနၿပီး အထူးသျဖင့္ သီလတရားကေတာ့ မရွိမျဖစ္ ရွိကုိရွိရမယ့္၊ ရွိထားရင္ ရွိထားတာနဲ႔အမွ် အေကာင္းေတြကုိ ျဖစ္ေစမယ့္ အစစ္အမွန္ သဘာဝဓမၼပဲ ျဖစ္တယ္လုိ႔ ဆုိျခင္းျဖစ္ပါတယ္။
စည္းစိမ္ဥစၥာ ရထူးဌာနႏၲရေတြဟာ ရွိထားရင္ ေကာင္းတယ္ဆုိတာထက္ အဲဒီအရာေတြ အေပၚမွာ သတိမကပ္ႏုိင္ရင္ ရွိထားတာနဲ႔အမွ် စိုးရိမ္ေၾကာင့္က် ပူပန္ေသာကကုိ ျဖစ္ေစေပမယ့္ ကုိယ္က်င့္သီလစတဲ့ ကုသုိလ္တရားေတြကေတာ့ ရွိထားရင္ ရွိထားသေလာက္ ေသာကကင္းေစ၊ စုိရိမ္ပူပန္မႈကင္းေစ၊ ယုံၾကည္မႈ သဒၶါခုိင္ၿမဲမႈကုိ ျဖစ္ေစ၊ ပစၥဳပၸန္ သံသရာ ဘဝအျဖာျဖာမွာ ေကာင္းတာေတြပဲ ျဖစ္ေစႏုိင္တဲ့အတြက္ စည္းစိမ္ဥစၥာ ရထူးဌာနႏၲရေတြ ရွိၿပီးရင္ရွိေအာင္ ႀကိဳးစားၾကတာထက္စာရင္ သီလစတဲ့ ကုသုိလ္တရားမ်ား တုိးပြားသထက္ တုိးပြားေအာင္ ႀကိဳးစားတာက အေကာင္းဆုံးပဲ ျဖစ္တယ္ဆုိတာ သိေစလုိရင္း ျဖစ္ပါတယ္။
ဒါေၾကာင့္ ေလာကလူသားမ်ား အေနနဲ႔ ေလာကမွာ မရွိမေကာင္း ရွိမေကာင္းျဖစ္တဲ့ ရာထူးဂုဏ္သိန္ စည္းစိမ္ဥစၥာေတြေနာက္ကုိ တေကာက္ေကာက္လုိက္ရင္း ရွိလာတာနဲ႔အမွ် စုိးရိမ္ေၾကာင့္ၾကမႈကုိ ျဖစ္ေစ၊ ပစၥဳပၸန္ သံသရာ မေကာင္းက်ိဳးကုိ ျဖစ္ေစၾကတာထက္စာရင္ ရွိထားရင္ ရွိထားတာနဲ႔အမွ် ဘဝတုိင္းမွာ အေကာင္းဆုံးကုိ ျဖစ္ေစတတ္တဲ့ ကုိယ့္က်င့္တရား၊ ကုသုိလ္တရားမ်ားေနာက္ကုိ လုိက္ၿပီး ကုိယ့္ဘဝကုိ အဆင့္အျမင့္ဆုံးနဲ႔ အေကာင္းဆုံးကုိ ျဖစ္ေစၾကတာက တဒဂၤခဏမွသည္ နိဗၺာန္အထိ ၾကည့္တတ္တဲ့ အတုိမျပဳ အရွည္႐ႈတဲ့ သေဘာျဖစ္တဲ့အတြက္ မရွိမေကာင္း ရွိမေကာင္းျဖစ္တတ္တဲ့ သူအျဖစ္မွ မရွိရင္မေကာင္း ရွိမွကုိေကာင္းေစတဲ့ သူအျဖစ္သုိ႔ ေရာက္ေအာင္ ကုသုိလ္တရားမ်ားကုိသာ ရသမွ် ႀကိဳးစားၾကပါလုိ႔ ေစတနာထား ေမတၱာအားျဖင့္ အေလးဂ႐ု တုိက္တြန္းသမႈ ျပဳလုိက္ရပါတယ္။
အားလုံး မရွိမေကာင္း ရွိမွေကာင္းတဲ့ အရာမ်ားနဲ႔ ျပည့္ေနသူမ်ား ျဖစ္ၾကပါေစ။
တစ္ခါက သိပ္မရွိရာကေန အရမ္းရွိလာတဲ့ ဒကာမႀကီးတစ္ေယာက္နဲ႔ ဟိုစပ္ဒီစပ္ စကားေျပာရင္း ဘုန္းဘုန္းက ဒကာမႀကီးကုိ “ဒကာမႀကီး အေနနဲ႔ မရွိရာကေန ရွိလာေတာ့ ဘာေတြထူးျခားသြားသလဲ၊ ဘာေတြရၿပီး ဘာေတြဆုံး႐ႈံးသြားသလဲ” စသျဖင့္ ေမးၾကည့္ေတာ့ ဒကာမႀကီးက “ေကာင္းတာေတြလည္း ရွိတယ္၊ မေကာင္းတာေတြလည္း ရွိပါတယ္ဘုရား၊ ေကာင္းတာက ရွိလာတဲ့အတြက္ တပည့္ေတာ္ လုပ္ခ်င္တဲ့ အလုပ္ေတြ၊ တပည့္ေတာ္ လုပ္ခ်င္တဲ့ အလွဴေတြ လုပ္ခြင့္ရတယ္၊ လူ႔ဘဝမွာ သက္ေသာင့္သက္သာ ေနရတယ္ဘုရား၊ မေကာင္းတာကေတာ့ တပည့္ေတာ္မွာ ဒီရွိလာတဲ့အရာေတြ အေပၚမွာ ေပ်ာက္ပ်က္သြားမွာ၊ ကုန္ဆုံးသြားမွာ ပုိၿပီးစုိးရိမ္ေၾကာက္ရံြ႕လာတာပဲ ဘုရား၊ ၿပီးေတာ့ ပုိၿပီးသိသိသာသာ ျဖစ္လာတာက တပည့္ေတာ္ အရင္ကထက္ လုိခ်င္တဲ့ေလာဘေတြ မ်ားလာတဲ့အခ်က္ပဲ ျဖစ္ပါတယ္၊ အရင္ကဆုိ အတုိင္းအတာ တစ္ခုေလာက္ ရလာရင္ကုိပဲ ကုိယ့္ကုိယ္ကုိ ေက်နပ္ႏွစ္သိမ့္ႏုိင္ေပမယ့္ အခုေတာ့ နည္းနည္းေလးဆုိရင္ ရတယ္လုိ႔ကုိ မထင္ေတာ့ဘဲ အခ်ီႀကီးေတြမွပဲ လုိခ်င္ေနေတာ့တာ ျဖစ္ပါတယ္ဘုရား၊ ခပ္ၾကြားၾကြားေလး ေျပာရရင္ေတာ့ ေလာဘအေသးစားေလးေတြကုိ ပယ္လာတဲ့ သေဘာမ်ားလားလုိ႔ေတာင္ ထင္မိပါတယ္၊ အမွန္ေတာ့ ေလာဘအေသးစားကုိ ပယ္တာမဟုတ္ဘဲ နည္းရင္မလုိခ်င္တဲ့ ေလာဘအႀကီးစားႀကီးကုိ ပုိင္ဆုိင္ေနေတာ့တာ ျဖစ္ပါတယ္၊ အဆုိးဆုံးက တပည့္ေတာ္ ရရွိလာတဲ့ အရာေတြအေပၚမွာ သံေယာဇဥ္တရားေတြနဲ႔ ဘယ္ေတာ့ပ်က္ပ်က္သြားမလဲဆုိတဲ့ စုိးရိမ္မႈနဲ႔ အၿမဲတမ္း ေၾကာင့္က်ပူပန္ ေနရတာပါပဲဘုရား၊ တပည့္ေတာ္ အခုတျဖည္းျဖည္း သေဘာေပါက္လာတာက စည္းစိမ္ဥစၥာ၊ ရာထူးဌာနႏၲရေတြဟာ မရွိတာထက္၊ ရွိတာကပုိၿပီး ပူပန္ေၾကာင့္က် စိုးရိမ္ရတယ္ဆုိတဲ့ အခ်က္ပဲ ျဖစ္ပါတယ္ဘုရား” စသျဖင့္ ေလွ်ာက္ထားသြားပါတယ္။
ဟုတ္ပါတယ္။ ဒကာမႀကီး ေျပာသြားသလုိပါပဲ။ လူေတြရဲ႕ ေလာဘဆုိတာကလည္း သိတဲ့အတုိင္း ရွိၿပီးရင္းရွိခ်င္၊ ရၿပီးရင္း ရခ်င္ေနေတာ့တာ ျဖစ္ပါတယ္။ အရမ္းခ်မ္းသာေနတဲ့ သူေတြကုိ သြားေမးၾကည့္ ေနာက္ထပ္ဒီထက္ပုိၿပီး ခ်မ္းသာခ်င္ေသးလား၊ ဒီထက္ပုိၿပီး ရခ်င္ရွိခ်င္ေသးလားဆုိရင္ ခ်မ္းသာခ်င္တယ္၊ ရခ်င္ရွိခ်င္တယ္လုိ႔ပဲေျဖမွာ အေသအခ်ာပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ လုိခ်င္တဲ့ အတုိင္းအတာကုိ ရလာေတာ့လည္း ေက်နပ္သြားလား၊ စိတ္ခ်မ္းသာသြားလားဆုိေတာ့ မေက်နပ္ျပန္၊ စိတ္မခ်မ္းသာျပန္ဘူး ျဖစ္ေနတတ္ပါတယ္။ မေက်နပ္တာက လုိခ်င္မႈေတြက ရပ္မသြားလုိ႔ပဲျဖစ္ၿပီး ရလာတဲ့အေပၚမွာ စိတ္မခ်မ္းသာတာကေတာ့ ရွိလာတာနဲ႔အမွ် စုိးရိမ္ပူပန္မႈေတြက ပုိမ်ားလာလုိ႔ပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ မရွိေတာ့လည္း ရွိခ်င္၊ ရွိလာျပန္ေတာ့လည္း ထပ္ရွိခ်င္၊ ထပ္ရွိလာတာနဲ႔အမွ် ထပ္ပူပင္တာေတြပဲ အျဖစ္မ်ားေနတဲ့အတြက္ ေသခ်ာေတြးၾကည့္ေတာ့ ရာထူးဂုဏ္သိန္ စည္းစိမ္ဥစၥာ အျဖာျဖာေတြဟာ မရွိရင္လည္းမေကာင္း၊ ရွိရင္လည္းမေကာင္းဘူးဆုိတာ အမွန္ပဲ ျဖစ္ပါတယ္။
အမွန္ေတာ့ ပုထုဇဥ္သဘာဝ လုိခ်င္ရခ်င္ ရွိခ်င္ေနတာေတြကေတာ့ ရွိေနၾကမွာပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ လုိခ်င္တပ္မက္မႈ ေလာဘဆုိတာက ရဟႏၲာျဖစ္မွပဲ အၾကြင္းမဲ့ ပယ္သတ္ႏုိင္ၾကမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ အဲဒီလုိခ်င္တပ္မက္မႈကုိ ကုိယ္ကအတုိင္းအတုိင္ တစ္ခုနဲ႔ ကန္႔သတ္ထားႏုိင္ေအာင္ေတာ့ ႀကိဳးစားရမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ ေလာဘကုိ အကန္႔ေလးနဲ႔ ထားေပးဖုိ႔ေတာ့ လုိပါတယ္။ မဟုတ္ရင္ ရၿပီးရင္းရခ်င္၊ ရွိၿပီးရင္ ရွိခ်င္ရာက အဲဒီေလာဘရဲ႕ သားေကာင္ျဖစ္လာၿပီး ဘယ္သူေသေသ ငေတမာၿပီးေရာဆုိတဲ့ မတရားလိုခ်င္တဲ့ ဝိသမေလာဘေတြအထိ ျဖစ္လာကာ ဒီဝိသမေလာဘက ကုိယ့္ကုိဒီဘဝမွာေကာ သံသရာမွာပါ ဒုကၡျဖစ္ေစမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ မတရားလုိခ်င္တဲ့ ဝိသမေလာဘ ဦးစီးလာရင္ အမွားအမွန္ကုိလည္း မခဲြျခားတတ္ေတာ့တဲ့အျပင္ ကုသုိလ္တရားေတြနဲ႔လည္း လဲြလာတတ္ကာ ရရွိလာတဲ့ အေပၚမွာလည္း ေရာင့္ရဲတင္းတိမ္ျခင္းမရွိ၊ ရရွိလာတာေတြ အေပၚမွာလည္း စုိးရိမ္ပူပန္ ေၾကာင့္က်မႈေတြအထိ ျဖစ္လာတတ္တဲ့ သေဘာရွိပါတယ္။ ဒီလုိ ျဖစ္လာၿပီဆုိရင္ လူဟာ လူစိတ္ေပ်ာက္ကာ လူ႔က်င့္ဝတ္ပါ မရွိဘဲ ျဖစ္လာတတ္ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ အဲဒီလုိ မျဖစ္ဖုိ႔ လုိခ်င္တပ္မက္မႈ ေလာဘကုိ အကန္႔တစ္ခုနဲ႔ ထိန္းၾကဖုိ႔ သတိေပးၾကျခင္း ျဖစ္ပါတယ္။
ဆုိေတာ့ကား ေလာကမွာ စည္းစိမ္ဥစၥာ ရာထူးဌာနႏၲရေတြဆုိတာ မရွိလည္းမေကာင္း၊ ရွိလည္းမေကာင္းတဲ့ အရာေတြဆုိတာ အမွန္ျဖစ္ေပမယ့္ ေလာကမွာ မရွိရင္မေကာင္း ရွိမွကုိေကာင္းတဲ့ အရာေတြ ရွိေနတယ္ဆုိတဲ့ အခ်က္ကလည္း ရွိေနျပန္ပါတယ္။ မရွိရင္မျဖစ္ ရွိမွကုိ ျဖစ္ရမွာျဖစ္သလုိ ရွိလာတာနဲ႔အမွ် ေကာင္းက်ိဳးေတြကုိ ပုိမုိျဖစ္ေစတဲ့ အရာေတြကလည္း ရွိေနတဲ့အခ်က္ပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ အဲဒီအရာေတြကေတာ့ ကုသုိလ္တရားေတြပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ အထူးသျဖင့္ေတာ့ ကုိယ္က်င့္သီလေပါ့။ ကုိယ္က်င့္သီလဟာ သတၱဝါေတြအတြက္ မရွိရင္ ေကာင္းကုိမေကာင္းတဲ့ အရာပဲျဖစ္ၿပီး ရွိထားရင္ေတာ့ ရွိထားသေလာက္ အေကာင္းဆုံးပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ သီလမရွိရင္ ပစၥဳပၸန္မွာလည္း ေကာင္းမွာမဟုတ္သလုိ သံသရာမွာလည္း ေကာင္းမွာမဟုတ္ပါဘူး။ သီလရွိထားလုိ႔ကေတာ့ ဒီဘဝေနာင္ဘဝမွ ေနာက္ဆုံး နိဗၺာန္အထိကုိ ေကာင္းေနၾကမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ေလာကမွာ မရွိရင္ မေကာင္း၊ ရွိမွကုိ ေကာင္းတဲ့အရာဟာ ကုသုိလ္တရား၊ အထူးသျဖင့္ သီလတရားပဲလုိ႔ ဆုိၾကျခင္း ျဖစ္ပါတယ္။
ဘာျဖစ္လုိ႔ သီလတရားဟာ ရွိထားရင္အေကာင္းဆုံးလုိ႔ ဆုိရတာလဲဆုိေတာ့ သီလရွိေနတဲ့သူေတြဟာ ျဖစ္ရာဘဝတုိင္းမွာ အရာရာ ေကာင္းေနၾကလုိ႔ပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ သီလရွိထားရင္ ရွိထားတာနဲ႔အမွ် ဒီဘဝမွာလည္း ေကာင္းေနမွာျဖစ္ၿပီး ေနာင္ဘဝ သံသရာမွသည္ နိဗၺာန္အထိေအာင္ ေကာင္းေနၾကေတာ့မွာ ျဖစ္ပါတယ္။ ဗုဒၶစာေပ အဖြင့္ေတြအရ သီလရွိထားတဲ့သူေတြဟာ
၁။ ေကာင္းသတင္းနဲ႔ အသက္ရွင္ေနရျခင္း
၂။ မေမ့မေလ်ာ့ျခင္းဆုိတဲ့ အေၾကာင္းေၾကာင့္ စည္းစိမ္ဥစၥာမ်ား ယုတ္ေလ်ာ့ပ်က္စီးမႈ မရွိျခင္း
၃။ ဘယ္လုိပရိတ္သတ္ထဲမဆုိ ရဲရဲဝ့ံဝ့ံ ဝင္ေရာက္ေနထုိင္ သြားလာႏုိင္ျခင္း
၄။ ေသခါနီးကာလမွာ ေတြေဝၿငီးျငဴျခင္းမရွိဘဲ ေသရျခင္း
၅။ ေသၿပီးေနာက္မွာလည္း အပါယ္ေလးပါးမွလြတ္ကာ သုဂတိဘုံဝမွာ ျဖစ္ရျခင္း ဆုိတဲ့ အက်ိဳးတရား ငါးမ်ိဳးကုိ ခံစားရမွာျဖစ္ေၾကာင္း နားလည္မွတ္သား ႏုိင္ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ဒီလုိ ပစၥဳပၸန္ သံသရာ ေကာင္းက်ိဳးေတြကုိ ျဖစ္ေစတတ္တဲ့အတြက္ ကုိယ္က်င့္သီလဟာ မရွိရင္ မေကာင္းဘဲ ရွိထားရင္၊ ေစာင့္ထိန္းထားရင္ေတာ့ ရွိထားသမွ်၊ ေစာင့္ထိန္းထားသမွ် ေကာင္းေနမွာပဲလုိ႔ ဆုိျခင္း ျဖစ္ပါတယ္။
ဆုိလုိတာက ေလာကလူသားမ်ား ေတာင့္တေလ့ရွိ၊ လုိခ်င္တပ္မက္မႈ ရွိေလ့ရွိၾကတဲ့ ရာထူးဂုဏ္သိန္ စည္းစိမ္ဥစၥာေတြဆုိတာ အတုိင္းအတာ တစ္ခုအေနျဖင့္ ရွိထားရင္ ေကာင္းေပမယ့္ အတုိင္းအတာကုိ ေက်ာ္လြန္တဲ့အထိ ျဖစ္လာခဲ့ရင္ ရွိတာထက္၊ မရွိတာကမွ ပုိေကာင္းေနတဲ့ သေဘာရွိတတ္ၿပီး မရွိလုိ႔ပူရတာထက္ ရွိလုိ႔ပူရတာက ပုိၿပီးပင္ပန္းမႈကုိ ျဖစ္ေစတဲ့အတြက္ ဒီအရာေတြဟာ မရွိမေကာင္း၊ ရွိမေကာင္းတဲ့ အရာေတြပဲလုိ႔ ဆုိျခင္းျဖစ္ပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ သူနဲ႔ဆန္႔က်င္ဘက္ျဖစ္တဲ့ ကုသုိလ္တရား၊ ဒါန၊ သီလ၊ ဘာဝနာ တရားေတြကေတာ့ မရွိရင္မေကာင္း၊ ရွိထားမွကုိ ေကာင္းတ့ဲအရာေတြ ျဖစ္ေနၿပီး အထူးသျဖင့္ သီလတရားကေတာ့ မရွိမျဖစ္ ရွိကုိရွိရမယ့္၊ ရွိထားရင္ ရွိထားတာနဲ႔အမွ် အေကာင္းေတြကုိ ျဖစ္ေစမယ့္ အစစ္အမွန္ သဘာဝဓမၼပဲ ျဖစ္တယ္လုိ႔ ဆုိျခင္းျဖစ္ပါတယ္။
စည္းစိမ္ဥစၥာ ရထူးဌာနႏၲရေတြဟာ ရွိထားရင္ ေကာင္းတယ္ဆုိတာထက္ အဲဒီအရာေတြ အေပၚမွာ သတိမကပ္ႏုိင္ရင္ ရွိထားတာနဲ႔အမွ် စိုးရိမ္ေၾကာင့္က် ပူပန္ေသာကကုိ ျဖစ္ေစေပမယ့္ ကုိယ္က်င့္သီလစတဲ့ ကုသုိလ္တရားေတြကေတာ့ ရွိထားရင္ ရွိထားသေလာက္ ေသာကကင္းေစ၊ စုိရိမ္ပူပန္မႈကင္းေစ၊ ယုံၾကည္မႈ သဒၶါခုိင္ၿမဲမႈကုိ ျဖစ္ေစ၊ ပစၥဳပၸန္ သံသရာ ဘဝအျဖာျဖာမွာ ေကာင္းတာေတြပဲ ျဖစ္ေစႏုိင္တဲ့အတြက္ စည္းစိမ္ဥစၥာ ရထူးဌာနႏၲရေတြ ရွိၿပီးရင္ရွိေအာင္ ႀကိဳးစားၾကတာထက္စာရင္ သီလစတဲ့ ကုသုိလ္တရားမ်ား တုိးပြားသထက္ တုိးပြားေအာင္ ႀကိဳးစားတာက အေကာင္းဆုံးပဲ ျဖစ္တယ္ဆုိတာ သိေစလုိရင္း ျဖစ္ပါတယ္။
ဒါေၾကာင့္ ေလာကလူသားမ်ား အေနနဲ႔ ေလာကမွာ မရွိမေကာင္း ရွိမေကာင္းျဖစ္တဲ့ ရာထူးဂုဏ္သိန္ စည္းစိမ္ဥစၥာေတြေနာက္ကုိ တေကာက္ေကာက္လုိက္ရင္း ရွိလာတာနဲ႔အမွ် စုိးရိမ္ေၾကာင့္ၾကမႈကုိ ျဖစ္ေစ၊ ပစၥဳပၸန္ သံသရာ မေကာင္းက်ိဳးကုိ ျဖစ္ေစၾကတာထက္စာရင္ ရွိထားရင္ ရွိထားတာနဲ႔အမွ် ဘဝတုိင္းမွာ အေကာင္းဆုံးကုိ ျဖစ္ေစတတ္တဲ့ ကုိယ့္က်င့္တရား၊ ကုသုိလ္တရားမ်ားေနာက္ကုိ လုိက္ၿပီး ကုိယ့္ဘဝကုိ အဆင့္အျမင့္ဆုံးနဲ႔ အေကာင္းဆုံးကုိ ျဖစ္ေစၾကတာက တဒဂၤခဏမွသည္ နိဗၺာန္အထိ ၾကည့္တတ္တဲ့ အတုိမျပဳ အရွည္႐ႈတဲ့ သေဘာျဖစ္တဲ့အတြက္ မရွိမေကာင္း ရွိမေကာင္းျဖစ္တတ္တဲ့ သူအျဖစ္မွ မရွိရင္မေကာင္း ရွိမွကုိေကာင္းေစတဲ့ သူအျဖစ္သုိ႔ ေရာက္ေအာင္ ကုသုိလ္တရားမ်ားကုိသာ ရသမွ် ႀကိဳးစားၾကပါလုိ႔ ေစတနာထား ေမတၱာအားျဖင့္ အေလးဂ႐ု တုိက္တြန္းသမႈ ျပဳလုိက္ရပါတယ္။
အားလုံး မရွိမေကာင္း ရွိမွေကာင္းတဲ့ အရာမ်ားနဲ႔ ျပည့္ေနသူမ်ား ျဖစ္ၾကပါေစ။
