အသက္ဉာဏ္ေစာင့္၊ ဥစၥာကံေစာင့္…

“အရွင္ဘုရား… အရွင္ဘုရားတပည့္ေတာ့ ဆုံးသြားၿပီ ဘုရား”ဆုိတဲ့ သတင္းနဲ႔အတူ ျမန္မာျပည္မွာရွိတဲ့ ရဟန္းဒကာမႀကီး တစ္ေယာက္ဆီက ဖုန္း၀င္လာပါတယ္။ ဒီသတင္း နားေထာင္ၿပီး အစကတည္းက ဒီတပည့္တစ္ေယာက္ အေႏွးနဲ႔အျမန္ သြားေတာ့မယ္ဆုိတာ သိထားေတာ့ သိပ္မအံ့ၾသမိပါဘူး။ အံ့ၾသမိတာက အေျပာင္းအလဲျမန္တဲ့ ေသျခင္းတရားနဲ႔ အေပ်ာက္အပ်က္ျမန္တဲ့ စည္းစိမ္ဥစၥာေတြရဲ႕ အခ်ိန္မေရြး ေသဆုံးေပ်ာက္ပ်က္တတ္တဲ့ သေဘာကုိပါပဲ။ ဒီတပည့္ေလးနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး ျမန္မာျပည္မွာရွိတဲ့အခ်ိန္ ေက်ာင္းမွာရဟန္းခဏ လာ၀တ္ကတည္းက ဆုံးမျပဳျပင္ ေပးခဲ့ဖူးပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ သူကုိယ္တုိင္က ျပဳျပင္မႈ မလုပ္ႏုိင္တဲ့အတြက္ ခုလုိ ငယ္ငယ္ရြယ္ရြယ္နဲ႔ တစ္ဘ၀ အဆုံးသတ္သြားခဲ့ရတာ ျဖစ္ပါတယ္။

ဒီတပည့္ေလး ေသသြားရတာဟာ ကံစြမ္းကုန္လုိ႔ ေသသြားတယ္လုိ႔ ေျပာလုိ႔ရေပမယ့္ ဒီပစၥဳပၸန္မွာ ကုိယ့္ကုိယ္ကုိ အထိန္းအကြပ္မရွိဘဲ အေသာက္အစား အေပ်ာ္အပါးေတြမွာ လြန္လြန္ကၽြံကၽြံ လုိက္စားခဲ့တဲ့ သူ႔ရဲ႕အျပဳအမူေတြေၾကာင့္ ခုလုိအေသေစာတာလုိ႔လည္း ေျပာလုိ႔ရပါတယ္။ သူဟာ ၀င္ေငြအရမ္းေကာင္းတဲ့ ႏုိင္ငံျခား သေဘၤာကုမၸဏီတစ္ခုမွာ အရာရွိတစ္ေယာက္ အျဖစ္နဲ႔ သေဘၤာလုိက္ေနတဲ့ သူျဖစ္ပါတယ္။ ၀င္ေငြေကာင္းေတာ့ အေပ်ာ္အပါး အေသာက္အစား အေပါင္းအသင္းကလည္း ေပါပါတယ္။ သေဘၤာလုိက္ရင္း ေသာက္ရင္းစားရင္းနဲ႔ အေသာက္အစားအေပၚမွာ အလြန္အကၽြံ ျဖစ္လာတဲ့အျပင္ မိန္းမကိစၥပါ လုိက္စားမိေတာ့ ခုခံအား က်ဆင္းတဲ့ ေရာဂါပါရၿပီး ၾကာေတာ့ အေသာက္အစားလည္း မေလ်ာ့ႏုိင္၊ ေရာဂါကလည္း တျဖည္းျဖည္း ႀကီးႀကီးလာနဲ႔ သူရွာထားတာ သူ႔အတြက္ျဖစ္ကာ ေနာက္ဆုံးေတာ့ အသက္လည္းဆုံး စည္းစိမ္ဥစၥာလည္း ကုန္သြားေတာ့တာပဲ ျဖစ္ပါတယ္။

မွန္ပါတယ္။ သူ႔ရဲ႕ အျဖစ္ဟာ ခုနေျပာခဲ့သလုိ ေသခ်ိန္က်လုိ႔ ေသရတာထက္ ကုိယ့္ကုိယ္ကုိ အထိန္းအကြပ္ မရွိလုိ႔ ျမန္ျမန္ေသသြားရတယ္လုိ႔ ေျပာရင္ပုိမွန္ပါလိမ့္မယ္။ တစ္ခါတစ္ေလမွာ ကံမကုန္ေသးေပမယ့္ ကုိယ့္ရဲ႕အလုပ္ေတြက ကုိယ့္ကုိယ္ကုိ ကံကုန္ေအာင္ လုပ္ခဲ့တာေတြေၾကာင့္ ေစာေစာစီးစီး ေသသြားၾကတာေတြလည္း ရွိပါတယ္။ ဒီတပည့္ဟာ သူရွာေဖြစုေဆာင္းထားတဲ့ စည္းစိမ္ဥစၥာေတြကုိ သူကုိယ္တုိင္ သုံးျဖဳံးလုိက္တဲ့အျပင္ သူ႔ေရာဂါ သူျပန္ကုေနရတာနဲ႔ ကုသုိလ္ေကာင္းမႈလည္း မျပဳႏုိင္ျဖစ္ကာ ပ်က္စီးေပ်ာက္ပ်က္ ကုန္ေစခဲ့ပါတယ္။ အရင္းစစ္ေတာ့ ကုိယ္ကုိယ္တုိင္ပဲ ကုိယ့္ကုိယ္ကုိ ျမန္ျမန္ေသေအာင္ လုပ္လုိက္သလုိ ျဖစ္ေနၿပီး ကုိယ္ရွာေဖြ ထားတာေတြဟာလည္း ကုိယ့္လုပ္ရပ္ ကံၾကမၼာေတြေၾကာင့္ ေပ်ာက္ပ်က္ကုန္ဆုံးကုန္တာ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ အသက္ဉာဏ္ေစာင့္၊ ဥစၥာကံေစာင့္ဆုိသလုိ ကုိယ့္ကုိယ္ကုိ ထိန္းသိမ္းေစာင့္ေရွာက္မႈနဲ႔ အတူ ေကာင္းတဲ့ကံေတြနဲ႔ အၿမဲထုံးလႊမ္း ေနထုိင္ၾကဖုိ႔၊ အဲဒီလုိ ေနထုိင္ၾကမယ္ဆုိရင္ အတိတ္အကုသုိလ္ကံ ဆုိးဆုိး၀ါး၀ါးႀကီး မရွိတဲ့သူေတြအေနနဲ႔ သက္တမ္းကုိ အထုိက္အေလ်ာက္ ရွည္ေစတတ္ၿပီး စည္းစိမ္ဥစၥာေတြဟာလည္း ကုသုိလ္ကံအရွိန္ေၾကာင့္ အက်ိဳးတရား ျဖစ္ထြန္းလာတတ္တယ္လုိ႔ ဆုိျခင္းျဖစ္ပါတယ္။

တကယ္ေတာ့ သတၱ၀ါတုိင္းဟာ ႐ုပ္နာမ္ႏွစ္ပါး ပုိင္ဆုိင္ထားတဲ့အတြက္ ေမြးလာၿပီးရင္ ေသရမွာ အမွန္ပါပဲ။ ႐ုပ္တရားရဲ႕ ေဖာက္ျပန္မႈ၊ နာမ္တရားရဲ႕ ေျပာင္းလဲမႈေတြနဲ႔လည္း အၿမဲႀကဳံေတြ႕ေနရမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ဒီေဖာက္ျပန္မႈေတြဟာ ဉာဏ္နဲ႔ဆင္ျခင္ၿပီး ျပဳျပင္ထိန္းသိမ္း ေပးႏုိင္မယ္ဆုိရင္ အထုိက္အေလ်ာက္ သက္သာတတ္ပါတယ္။ ႐ုပ္ကုိလည္းျပင္ စိတ္လည္းျပင္မယ္ဆုိရင္ ႐ုပ္လည္းသက္သာ စိတ္လည္းသက္သာ တတ္ပါတယ္။ ႐ုပ္သက္သာရင္ ႐ုပ္သက္ရွည္မွာျဖစ္ၿပီး စိတ္သက္သာရင္လည္း စိတ္သက္ရွည္မွာ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ႐ုပ္နာမ္ႏွစ္ပါးနဲ႔ တည္ေဆာက္ထားတဲ့ သတၱ၀ါ တစ္ဦးတစ္ေယာက္ရဲ႕ အသက္ရွည္ေစဖုိ႔ ထိန္းသိမ္းေစာင့္ေရွာက္ရာမွာ ဉာဏ္ေလးနဲ႔ယွဥ္ၿပီး ထိန္းသိမ္းေစာင့္ေရွာက္ၾကဖုိ႔ ဆုိျခင္းျဖစ္ပါတယ္။

ဗုဒၶစာေပမွာ ႐ုပ္တရား ေဖာက္ျပန္မႈဟာ ကံ၊ စိတ္၊ ဥတု၊ အာဟာရ ဆုိတဲ့ အေၾကာင္းတရား ေလးပါးမွာ တစ္ပါးပါးေၾကာင့္ ေဖာက္ျပန္တတ္တယ္လုိ႔ ဆုိပါတယ္။ သတၱ၀ါတစ္ဦးခ်င္း လုပ္ေဆာင္ခဲ့တဲ့ အတိတ္ကံ ပစၥဳပၸန္ကံေတြေၾကာင့္ ႐ုပ္တရား ေဖာက္ျပန္တတ္သလုိ စိတ္ေၾကာင့္လည္း ေဖာက္ျပန္တတ္ပါတယ္။ ၿပီးေတာ့ ရာသီဥတုေၾကာင့္လည္း ေဖာက္ျပန္တတ္သလုိ၊ အစားအစာေတြေၾကာင့္လည္း ေဖာက္ျပန္တတ္ပါတယ္။ အဓိကကေတာ့ အစားအေသာက္နဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး ကုိယ့္ကုိယ္ကုိ ဆင္ျခင္ၿပီး စားၾကမယ္ဆုိရင္ ႐ုပ္ေဖာက္ျပန္မႈကုိ သိသိသာ ကာကြယ္ႏုိင္ပါတယ္။ လူအေတာ္မ်ားမ်ား ေရာဂါရၿပီး ႐ုပ္ေဖာက္ျပန္ၾကတာလည္း ဒီအစားအေသာက္ေတြေၾကာင့္ပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ အစားမေတာ္တစ္လုပ္ အသြားမေတာ္ တစ္လွမ္းလုိ႔ ဆုိၾကသလုိ အစာလည္းေဆး၊ ေဆးလည္းအစာလုိ႔ ဆုိၾကျခင္းလည္း ျဖစ္ပါတယ္။ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ ကံ၊ စိတ္၊ ဥတု၊ အာဟာရဆုိတဲ့ ဒီတရားေလးပါးကုိ ဉာဏ္နဲ႔ယွဥ္ၿပီး ကုိယ့္႐ုပ္နဲ႔အဆင္ေျပမယ့္ အရာေတြကုိ ေရြးခ်ယ္လုိက္နာ က်င့္သုံး ေနထုိင္ၾကမယ္ဆုိရင္ ႐ုပ္တရား ေဖာက္ျပန္မႈကုိ အလြယ္တကူ ထိန္းသိမ္းႏုိင္မွာ ျဖစ္ပါတယ္။

စိတ္ေဖာက္ျပန္မႈကေတာ့ သတၱ၀ါ အသီးသီးမွာ ရွိေနၾကတဲ့ ေလာဘ၊ ေဒါသ၊ ေမာဟ၊ မာန စတဲ့ ကိေလသာ တရားေတြေၾကာင့္ပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒီစိတ္ေဖာက္ျပန္မႈကုိလည္း သမထဘာ၀နာ၊ ၀ိပႆနာ ဘာ၀နာ တရားမ်ားကုိ ႀကိဳးစားအားထုတ္ေပးျခင္းျဖင့္ ထိန္းသိမ္းျပဳျပင္ ေပးလုိ႔ရပါတယ္။ တရားအားထုတ္တဲ့ အလုပ္ဟာ ႀကိဳးစားအားထုတ္ႏုိင္ရင္ အားထုတ္ႏုိင္သေလာက္ စိတ္ေဖာက္ျပန္မႈကုိ ျပဳျပင္ထိန္းသိမ္း ေပးႏုိင္ၿပီး ေနာက္ဆုံး ဉာဏ္စဥ္အျမင့္ဆုံးျဖစ္တဲ့ အရဟတၱ မဂ္ဉာဏ္အထိ ေရာက္ရွိခဲ့ၿပီ ဆုိရင္ေတာ့ ဘယ္ေတာ့မွ ေဖာက္ျပန္ျခင္း မရွိေတာ့တဲ့ သႏၲိသုခကုိ ရရွိၾကမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ အဲဒီလုိ အဆုံးပန္းတုိင္အထိ မေရာက္ႏုိင္ေသးေပမယ့္ တရားအားထုတ္ျခင္းျဖင့္ ဒီဘ၀မွာလည္း စိတ္ေဖာက္ျပန္မႈ သက္သာေအာင္ လုပ္ႏုိင္သလုိ သံသရာမွာလည္း ခ်မ္းသာသုခကုိ ျဖစ္ေစႏုိင္မွာ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ေဖာက္ျပန္တတ္တဲ့ ႐ုပ္နာမ္ဆုိတဲ့ အသက္ကုိ ဉာဏ္နဲ႔ယွဥ္ကာ ထိန္းသိမ္းေစာင့္ေရွာက္ႏုိင္ေစဖုိ႔ အသက္ဉာဏ္ေစာင့္လုိ႔ ဆုိျခင္းျဖစ္ပါတယ္။

ဥစၥာကံေစာင့္ဆုိတဲ့ စကားလည္း ဒီအတုိင္းပါပဲ။ စည္းစိမ္ဥစၥာေတြရဲ႕ သေဘာက ေရ၊ မီး၊ မင္း၊ ခုိးသူ၊ မခ်စ္မႏွစ္သက္သူ ဆုိတဲ့ ရန္သူမ်ိဳးငါးပါးနဲ႔ အၿမဲမျပတ္ ဆက္ဆံေနတဲ့အတြက္ အခ်ိန္မေရြး ဆုံး႐ႈံး ေပ်ာက္ပ်က္တတ္ပါတယ္။ ကံမရွိဉာဏ္ရွိတုိင္းမဲြ ဆုိသလုိ အတိတ္ကံ မပါလာရင္လည္း စည္းစိမ္ဥစၥာေတြဟာ ရရွိလာဖုိ႔ ခက္သလုိ ရလာတာေတြကုိလည္း မေပ်ာက္ပ်က္ေအာင္ ထိန္းသိမ္းေစာင့္ေရွာက္ဖုိ႔လည္း ခက္ျပန္ပါတယ္။ ပစၥည္းဥစၥာဆုိတာကလည္း ကုိယ္နဲ႔ထုိက္မွ ရတာျဖစ္တဲ့အတြက္ ပ်က္စီးခ်ိန္တန္ၿပီ၊ ေပ်ာက္ပ်က္ခ်ိန္တန္ၿပီဆုိရင္ ဘယ္ေနရာမွာ ဘယ္လုိပဲထားထား ေပ်ာက္ပ်က္သြားတတ္တာ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒီလုိ အခ်ိန္မေရြး ေပ်ာက္ပ်က္ဆုံး႐ႈံးတတ္တဲ့အတြက္ ဒီစည္းစိမ္ဥစၥာေတြမွာ ကံအကူအညီက အမ်ားႀကီးလုိတယ္လုိ႔ ဆုိျခင္းျဖစ္ပါတယ္။ ကံဆုိတဲ့ေနရာမွာ အတိတ္က လုပ္ခဲ့တဲ့ ေကာင္းကံေတြလုိသလုိ အခုဘ၀မွာ လုပ္တဲ့ ေကာင္းကံေတြလည္း ရွိဖုိ႔လုိပါတယ္။

ဒီဘ၀မွာ ရွာေဖြစုေဆာင္း ထားတာေလးေတြကုိ ဉာဏ္နဲ႔ယွဥ္ကာ ထိန္းသိမ္းေပးဖုိ႔ လုိသလုိ ရွာေဖြထားတာေလးေတြကုိ ကုသုိလ္ေကာင္းမႈမ်ားမွာ လွဴဒါန္းေပးျခင္းနဲ႔လည္း ကံအကူအညီနဲ႔ ထိန္းေပးဖုိ႔ လုိပါတယ္။ ေကာင္းကံေတြလုပ္ၿပီး သမၼာေဒ၀ နတ္ေကာင္းနတ္ျမတ္မ်ားကုိ အမွ်အတမ္းေပးေ၀ကာ နတ္ေကာင္းနတ္ျမတ္မ်ားရဲ႕ ေစာင့္ေရွာက္မႈကုိလည္း ရယူေပးဖုိ႔ လုိပါတယ္။ အေရးႀကီးဆုံးက စည္းစိမ္ဥစၥာရဲ႕ အႏွစ္သာရေတြကုိ ကုသုိလ္ေကာင္းမႈေတြ လုပ္ၿပီး ထုတ္ယူသြားႏုိင္ဖုိ႔က ဘယ္ေတာ့မွ မပ်က္စီးႏုိင္မယ့္ အခ်က္ပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ ရွာေဖြထားသမွ်ကုိ ေကာင္းမႈကုသုိလ္ လုပ္ေပးျခင္းနဲ႔ မေပ်ာက္ပ်က္ေအာင္ ေစာင့္ေရွာက္ေပးဖုိ႔ လုိပါတယ္။ ဒါဟာ ဥစၥာကုိ ကံအကူအညီနဲ႔ ေစာင့္ေရွာက္ေပးတဲ့ သေဘာပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ အတိတ္ကံေတြရယ္ ပစၥဳပၸန္ကံေတြရယ္ဟာ ပစၥည္းဥစၥာကုိ ေစာင့္ေရွာက္မႈ ေပးေစႏုိင္တဲ့အတြက္ ဥစၥာကံေစာင့္လုိ႔ဆုိျခင္း ျဖစ္ပါတယ္။

ဆုိလုိတာက အသက္နဲ႔ ဥစၥာေတြဟာ ဉာဏ္နဲ႔ကံေတြရဲ႕ ပံ့ပုိးေစာင့္ေရွာက္ ေပးမႈေၾကာင့္ အထုိက္အေလ်ာက္ အရွည္တည္တံ့ႏုိင္ေၾကာင္း ဆုိလုိတာ ျဖစ္ပါတယ္။ ေမြးကတည္းက ေသျခင္းတရားဟာ ပါလာတယ္ဆုိေပမယ့္ အသက္ရွင္ေနတဲ့ အခုိက္အတန္႔မွာ ကုိယ္ကုိယ္တုိင္ရဲ႕ ထိန္းသိမ္းေစာင့္ေရွာက္မႈကုိ လုိက္ၿပီး သက္တမ္းေစ့ ေနႏုိင္ေအာင္ ေစာင့္ေရွာက္ေပးႏုိင္သလုိ ကုိယ္ကုိယ္တုိင္ရဲ႕ အျပဳအမူ အေနအထုိင္ အစားအေသာက္ ေတြေၾကာင့္လည္း သက္တမ္းမေစ့ခင္ ေသသြားတတ္တာလည္း ရွိတယ္ဆုိတာ သိေစလုိတာ ျဖစ္ပါတယ္။ ၿပီးေတာ့ ရွာေဖြစုေစာင္းထားတဲ့ စည္းစိမ္ဥစၥာေတြဟာလည္း အခ်ိန္မေရြး ပ်က္စီးျခင္းတရားေတြနဲ႔ ဆက္ဆံေနေပမယ့္ ကုိယ္ကုိယ္တုိင္ လုပ္ခဲ့တဲ့ အတိတ္ကံေတြရယ္၊ ဒီဘ၀မွာ လုပ္ေနတဲ့ ပစၥဳပၸန္ကံေတြရယ္ေၾကာင့္ အရွည္တည္တံ့ႏုိင္သလုိ လုပ္သမွ်မျဖစ္ဘဲ ပ်က္စီးဆုံး႐ႈံးမႈေတြနဲ႔လည္း ႀကဳံႏုိင္တယ္ဆုိတာ သတိျပဳေစလုိတာ ျဖစ္ပါတယ္။ ကံဆုိတာ ကုိယ္ကုိယ္တုိင္ရဲ႕ ေစတနာပါတဲ့ လုပ္ေဆာင္ခ်က္ ျဖစ္တဲ့အတြက္ ေစတနာပါပါနဲ႔ ေကာင္းကံေလးေတြကုိလုပ္ၿပီး စည္းစိမ္ဥစၥာေတြရဲ႕ အရွည္တည္တံ့မႈ၊ တုိးတက္မ်ားျပားမႈကုိ ထိန္းသိမ္းေစာင့္ေရွာက္ၾကည့္ဖုိ႔ အႀကံျပဳလုိတာ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒီလုိသာ ဉာဏ္ေလးေတြနဲ႔ ယွဥ္ၿပီး ကံေလးေတြ ဆင့္ေပးၾကမယ္ဆုိရင္ေတာ့ အသက္ကုိလည္း ေစာင့္ေရွာက္ေပးႏုိင္သလုိ ဥစၥာကုိလည္း ေစာင့္ေရွာက္ေပးႏုိင္မွာ ျဖစ္တယ္ဆုိတာ သေဘာေပါက္ေစလုိတာ ျဖစ္ပါတယ္။

ဒါေၾကာင့္ အသက္ငယ္ငယ္နဲ႔ ေသဆုံးသြားၿပီး ရွာေဖြထားတဲ့ စည္းစိမ္ဥစၥာေတြပါ ပ်က္သုဥ္းသြားခဲ့ရတဲ့ ဘုန္းဘုန္းရဲ႕ တပည့္နဲ႔ပတ္သက္ၿပီး ေတြးၾကည့္မိတဲ့ အသက္ဉာဏ္ေစာင့္တဲ့ သေဘာ၊ ဥစၥာကံေစာင့္တဲ့ သေဘာေလးေတြကုိ သတိျပဳဆင္ျခင္ကာ စာဖတ္သူ ဓမၼမိတ္ေဆြမ်ား အေနနဲ႔လည္း က်န္ရွိေနတဲ့ အသက္နဲ႔ ရရွိထားတဲ့ ဥစၥာေလးေတြကုိ ဉာဏ္နဲ႔ယွဥ္ကာ ကံနဲ႔ျပင္ၿပီး သက္တမ္းေစ့ ေနႏုိင္ဖုိ႔နဲ႔ ခ်မ္းခ်မ္းသာသာ ေနႏုိင္ဖုိ႔ ကံ၊ စိတ္၊ ဥတု၊ အာဟာရေတြကုိ မွ်တေအာင္ ႀကိဳးစားရင္း သမထဘာ၀နာ ၀ိပႆနာ ဘာ၀နာ တစ္ခုခုကုိ အားျပဳကာ ကုသုိလ္ေကာင္းမႈမ်ားကုိလည္း တတ္ႏုိင္သမွ် လုပ္ေဆာင္ျခင္းျဖင့္ “အသက္ဉာဏ္ေစာင့္၊ ဥစၥာကံေစာင့္” ႏုိင္ေအာင္ သတိတရား လက္ကုိင္ထားၿပီး ႀကိဳးစားအားထုတ္ၾကည့္ၾကဖုိ႔ တုိက္တြန္းသမႈ ျပဳလုိက္ရပါတယ္။

Read more »

စိတ္အားျဖည့္ စကားစုေလးမ်ား (၉)….

မနာပဒါယီ အင္တာနက္ စာမ်က္ႏွာမွာ ေရးခဲ့တဲ့ ေတြးမိသမွ် စာစုမ်ားထဲက စာဖတ္သူမ်ားကုိ အားျဖစ္ေစမယ့္ သတိေပးစကား ႏွလုံးသား အာဟာရေလးမ်ားကုိ ထုတ္ႏႈတ္ၿပီး ျပန္လည္တင္ျပ ေပးလုိက္ပါတယ္။ တစ္ခါတစ္ေလ စာတစ္ပုဒ္လုံးကုိ ဖတ္ရတာထက္ စာတစ္ပုိဒ္ေလာက္၊ စာတစ္ေၾကာင္းေလာက္၊ စကားလုံးတစ္လုံးေလာက္က စိတ္အားအင္ကုိ ပုိၿပီးျဖစ္ေစတတ္ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ စိတ္အင္အား အသိတရားေလးမ်ား တုိးပြားေစဖုိ႔ ေအာက္ေဖာ္ျပပါ ေကာက္ခ်က္ေလးမ်ားကုိ ထပ္မံတင္ျပလုိက္ျခင္း ျဖစ္ပါတယ္။ ဖတ္မွတ္က်င့္ႀကံၿပီး တစ္ဆင့္ ျပန္လည္ မွ်ေ၀ႏုိင္ၾကပါေစ…

ကုသုိလ္ေကာင္းမႈမွာ အသက္အရြယ္မရွိ…
ေကာင္းမႈကုသိုလ္ အႏွစ္သာရဆုိတာ အသက္အရြယ္နဲ႔ မဆုိင္ဘဲ တစ္ဦးတစ္ေယာက္ခ်င္းရဲ႕ သဒၶါတရားနဲ႔ ရယူလုိမႈ၊ ကုိယ့္ကုိယ္ကုိ ထိန္းသိမ္းျပဳျပင္လုိမႈ၊ ႀကိဳးစားအားထုတ္မႈေတြနဲ႔ပဲ ရရွိႏုိင္ေအာင္ ႀကိဳးစားရတဲ့ အရာ ျဖစ္တဲ့အတြက္ ငယ္တဲ့သူေတြလည္း ငယ္တဲ့အေလ်ာက္ ႀကိဳးစားရယူႏုိင္ၾကသလုိ ႀကီးတဲ့သူေတြလည္း ႀကီးတဲ့အေလ်ာက္ ႀကိဳးစားရယူႏုိင္ၾကမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ အသက္ငယ္ေပမယ့္ အသိရွိၿပီး ထိန္းသိမ္းျပဳျပင္ႏုိင္မယ္ ဆုိရင္ အႏွစ္ရွိတဲ့ ဘ၀ျဖစ္ႏုိင္ၿပီး အသက္ႀကီးေပမယ့္ အသိမရွိ ႀကိဳးစားအားထုတ္မႈလည္း မရွိဘဲ မေကာင္းတဲ့ အလုပ္ေတြ၊ မေကာင္းတဲ့ အာ႐ုံေတြမွာ ေပ်ာ္ေကာင္းတုန္း၊ မုိက္ေကာင္းတုန္းဆုိရင္ေတာ့ ႀကီးၿပီးအႏွစ္မရွိ၊ အနံ႔မေကာင္းတဲ့ ၾကက္သြန္နီလုိ ဘ၀မ်ိဳးပဲ ျဖစ္ေနၾကမွာ ျဖစ္ပါတယ္။

လမ္းညြန္သူနဲ႔ က်င့္ႀကံသူ…
မေကာင္းတဲ့ အလုပ္ေတြမွာ ေပ်ာ္ေကာင္းေန၊ အသက္အရြယ္ ရလာေပမယ့္ ကုသုိလ္တရားေတြမွာ ႀကိဳးစားအားထုတ္ဖုိ႔ သတိမရ ျဖစ္ေနသူေတြကုိ အမ်ားႀကီး ႀကဳံဖူးေနပါတယ္။ တစ္ခါတစ္ရံ ႀကဳံႀကိဳက္တဲ့အခါမွာ အသိေပးစကား၊ တုိက္တြန္းစကား ေျပာၾကားေပးေနေပမယ့္ သူတုိ႔ကုိယ္တုိင္က သံေ၀ဂမရ၊ သူတုိ႔ကုိယ္တုိင္က ကုသုိလ္တရားေတြအေပၚမွာ ရယူလုိစိတ္မရွိ၊ အားထုတ္လုိစိတ္ မရွိဘဲ ျဖစ္ေနၾကေလေတာ့ ဘုန္းဘုန္းတုိ႔လည္း ရသမွ်ေလာက္ပဲ ေဟာေျပာျပဳျပင္ ေပးေနရေတာ့တာ ျဖစ္ပါတယ္။ ဗုဒၶဘာသာမွာက လမ္းညႊန္ေပးသူနဲ႔ လက္ေတြ႕လုိက္နာ က်င့္ႀကံသူဆုိတာ သူ႔အလုပ္ပဲ သူလုပ္ႏုိင္တာ ျဖစ္လုိ႔ ဘုန္းဘုန္းတုိ႔ အေနနဲ႔ကေတာ့ လမ္းညြန္ေပး႐ုံ၊ ေဟာေျပာေပး႐ုံ၊ တုိက္တြန္းေပး႐ုံေလာက္ပဲ လုပ္ေပးႏုိင္မွာ ျဖစ္ၿပီး လက္ေတြ႕က်င့္ႀကံမႈ အပုိင္းမွာေတာ့ သူတုိ႔တစ္ဦးခ်င္း အေပၚမွာပဲ မူတည္ေနတာ ျဖစ္ပါတယ္။

အေကာင္းဆုံးနည္း...
လူတုိင္းလူတုိင္း တစ္ခါတစ္ေလ ကုိယ္က်င္လည္ရတဲ့ ပတ္၀န္းက်င္ အသုိင္းအ၀ုိင္းမွာ ဘယ္လုိပဲ ေပါင္းသင္းေနထုိင္ ျပဳျပင္ေပမယ့္ ျပဳျပင္လုိ႔ မရသူမ်ား၊ လုိက္ေလ်ာလုိ႔ မရသူမ်ား၊ အဆင္ေျပေအာင္ ဆက္ဆံလုိ႔ မရသူမ်ား ရွိတတ္ပါတယ္။ အဲဒီသူေတြေၾကာင့္ ကုိယ့္မွာ စိတ္ပန္းလူပန္း ျဖစ္ၾကရၿပီး ေန႔စဥ္ႏွင့္အမွ် သူတုိ႔ကုိ အေၾကာင္းျပဳကာ အကုသုိလ္မ်ားသာ ျဖစ္ေနၾကတာကုိ ႀကဳံဖူးၾကမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ ပုထုဇင္ေတြရဲ႕ သဘာ၀အရ အဆင္မေျပ ျဖစ္ၾကၿပီဆုိရင္ တဘက္သူ ဘာပဲလုပ္လုပ္၊ ဘာပဲေျပာေျပာ အေကာင္းျမင္တတ္တဲ့ သေဘာမရွိဘဲ မေကာင္းဘက္ကပဲ ေတြးေနမိတတ္ပါတယ္။ မေကာင္းအျမင္နဲ႔ မေကာင္းေတြးထင္ေနရင္ မေကာင္းတဲ့ အကုသုိလ္ပဲ ျဖစ္ေနၾကမွာ ျဖစ္တဲ့အတြက္ မခ်စ္မႏွစ္သက္သူ၊ အဆင္မေျပသူမ်ားနဲ႔ ေရွာင္လဲြမရ အတူတကြ ေနထုိင္ရသူမ်ား အေနနဲ႔ ေန႔စဥ္ႏွင့္အမွ် အကုသုိလ္ ျဖစ္ဖုိ႔ပဲ မ်ားေနၾကမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ အဲဒီလုိ အခါမ်ိဳးမွာ တဘက္သူကုိ ကုိယ့္အလုိက်၊ ကုိယ့္စိတ္တုိင္းက် ျဖစ္ေစဖုိ႔ ႀကိဳးစားမေနဘဲ ကုိယ္ကုိယ္တိုင္ အကုသုိလ္မျဖစ္ဘဲ ေနႏုိင္ေအာင္ပဲ ႀကိဳးစားသင့္ပါတယ္။ အဆင္မေျပသူ၊ မခ်စ္မႏွစ္သက္သူ၊ ဆုံးမျပဳျပင္လုိ႔ မရသူမ်ားကုိ အကုသုိလ္မျဖစ္ေအာင္ ႀကိဳးစားရာမွာ အေကာင္းဆုံးနည္းကေတာ့ ဥေပကၡာျပဳလုိက္ျခင္းပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ သူတုိ႔နဲ႔ ပတ္သက္တဲ့ အေၾကာင္းအရာ မွန္သမွ် ဘယ္လုိအေၾကာင္းအရာပဲ ျဖစ္ျဖစ္ လုိက္ၿပီး ခံစားမေနဘဲ လ်စ္လ်ဴ႐ႈကာ သေဗၺသတၱာ ကမၼႆကာလုိ႔ ႏွလုံးသြင္း ေနလုိက္ျခင္းကသာ ကုသုိလ္မရေပမယ့္ အကုသုိလ္မျဖစ္တဲ့ အမွန္ကန္ဆုံး၊ အေကာင္းဆုံး နည္းတစ္ခုပဲ ျဖစ္ပါတယ္။

အေကာင္းျမင္တတ္ပါေစ...
တကယ္ေတာ့ အေကာင္းျမင္တတ္ျခင္းဟာ အျပစ္အျဖစ္သက္သာတယ္ဆုိတာ အေသအခ်ာပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ ေသခ်ာေတြးၾကည့္ရင္ လူတုိင္းလူတုိင္း ကုိယ္စီအားနည္းခ်က္မ်ား ရွိတတ္ၾကတဲ့အတြက္ အဲဒီအားနည္းခ်က္ကုိ ၾကည့္ၿပီး ဆက္ဆံၾကမယ္ဆုိရင္ေတာ့ ဆက္ဆံေရး အဆင္ေျပဖုိ႔ မလြယ္လွပါဘူး။ ၿပီးေတာ့ အဆုိးျမင္တတ္တဲ့ အက်င့္ေလးေတြ ရွိေနျပန္တဲ့အခါ မေကာင္းတဲ့ အေတြးအျမင္က အရင္ဆုံး ေနရာယူထားတဲ့အတြက္ ဘယ္သူ႔ကုိၾကည့္ၾကည့္ မေကာင္းတဲ့အခ်က္၊ အားနည္းတဲ့ အခ်က္ကုိပဲ ေတြ႕ေနရမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ အဲဒီလုိ အားနည္းခ်က္နဲ႔ မေကာင္းတဲ့အခ်က္ကုိ ၾကည့္မိမယ္ဆုိရင္ေတာ့ ကုိယ့္အေနနဲ႔ တဘက္သူအေပၚ အေကာင္းျမင္ေပးဖုိ႔ မလြယ္လွဘဲ မေကာင္းတဲ့ အေတြးအျမင္မ်ားနဲ႔ အကုသုိလ္ အျပစ္မ်ားပဲ ျဖစ္ေပၚတတ္တဲ့ သေဘာရွိပါတယ္။ ဒါဟာ အေကာင္းျမင္တတ္တဲ့ အက်င့္မရွိဘဲ အဆုိးကုိသာ ၾကည့္တတ္တဲ့အတြက္ေၾကာင္ပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ အေကာင္းျမင္တတ္ရင္ အျပစ္အျဖစ္ သက္သာတဲ့အတြက္ အေကာင္းျမင္ႏုိင္ေအာင္ ႀကိဳးစားသင့္ေၾကာင္း ဆုိျခင္း ျဖစ္ပါတယ္။

ကုိယ့္အလုပ္ကုိယ္စစ္ပါ…
လူတုိင္းလူတုိင္း ကုိယ္လုပ္တဲ့ အလုပ္ေတြ အေပၚမွာ အျပစ္ျဖစ္မျဖစ္ စိစစ္ၾကည့္ၾကဖုိ႔ လိုပါတယ္။ ကုိယ္လုပ္တဲ့အလုပ္ဟာ ကုိယ့္အတြက္ေရာ သူတပါးအတြက္ပါ အျပစ္ကင္းတယ္၊ အက်ိဳးရွိတယ္ဆုိရင္ ဒီအလုပ္ဟာ ေကာင္းတဲ့အလုပ္ျဖစ္ၿပီး ကုိယ္လုပ္တဲ့အလုပ္ဟာ ကုိယ့္အတြက္လည္း အက်ိဳးမရွိ၊ သူမ်ားအတြက္လည္း အက်ိဳးမရွိတဲ့အျပင္ လုပ္သမွ် အျပစ္ေတြပဲ ျဖစ္ေနတယ္ဆုိရင္ ဒါဟာ မေကာင္းတဲ့ အလုပ္ပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ အလုပ္တစ္ခုဟာ ေကာင္းရင္ ကုသုိလ္ျဖစ္ၿပီး မေကာင္းရင္ အကုသုိလ္ျဖစ္ပါတယ္။ အေကာင္းလုပ္ရင္ အျပစ္ကင္းၿပီး မေကာင္းလုပ္ရင္ အျပစ္တြင္း ျဖစ္ေနမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ အျပစ္မကင္းဘဲ မေကာင္းက်ိဳးေပးတတ္တဲ့ အကုသုိလ္ အလုပ္ေတြကုိ ေရွာင္ၾကဥ္ၿပီး အျပစ္ကင္းကာ ေကာင္းက်ိဳးျဖာေစမယ့္ ကုသုိလ္အလုပ္ေတြမွာ တတ္ႏုိင္သမွ် ႀကိဳးစားအားထုတ္ၾကဖုိ႔ တုိက္တြန္းၾကျခင္း ျဖစ္ပါတယ္။

အက်ိဳးေပးေကာင္းတာ မဟုတ္…
တစ္ခ်ိဳ႕က အကုသုိလ္နဲ႔ အက်ိဳးေပးတယ္၊ ေလာင္းကစားနဲ႔ အက်ိဳးေပးတယ္လုိ႔ ဆုိကာ အကုသုိလ္အလုပ္၊ မေကာင္းတဲ့ အလုပ္ေတြကုိ ေပ်ာ္ေပ်ာ္ပါးပါး လုပ္ေနတတ္တာ ရွိပါတယ္။ ဒါဟာ အက်ိဳးေပးတာ မဟုတ္ပါဘူး။ အက်ိဳးယုတ္ေနေစတာ ျဖစ္ပါတယ္။ အျပစ္ေတြ ျဖစ္ေနေစတာ ျဖစ္ပါတယ္။ အခ်ိန္မတန္ေသးတဲ့အတြက္ ဒီအျပစ္ေတြကုိ မခံရေသးေပမယ့္ အခ်ိန္တန္ရင္ေတာ့ ဘုရားလည္း မကယ္ႏုိင္ေလာက္ေအာင္ အျပစ္နဲ႔အတူ မေကာင္းက်ိဳးကုိ ခံရမွာ ျဖစ္ပါတယ္။

မရွိတာထက္ မသိတာခက္…
“မရွိတာထက္ မသိတာခက္”ဆုိတဲ့ ဆုိ႐ုိးစကား တစ္ခုရွိပါတယ္။ ပစၥည္းဥစၥာ မရွိတာထက္ အသိဉာဏ္မရွိတာက ပုိခက္တယ္လို႔ ဆုိလုိတာ ျဖစ္ပါတယ္။ ဘာသာတရား ႐ႈေဒါင့္က ေျပာမယ္ဆုိရင္ မရွိတာဟာ ဒါနေၾကာင့္ျဖစ္ၿပီး မသိတာဟာ ပညာေၾကာင့္လုိ႔ ေျပာႏုိင္ပါတယ္။ ဒါနမပါေတာ့ မရွိျဖစ္ေနၿပီး ပညာမပါေတာ့ မသိျဖစ္ေနတတ္တဲ့ သေဘာပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒါနမပါတဲ့သူေတြဟာ ျဖစ္ေလရာဘ၀ေတြမွာ မဲြေနတတ္ၿပီး ပညာမပါတဲ့ သူေတြကေတာ့ ျဖစ္ေလရာဘ၀မွာ အသိမရွိျဖစ္ကာ ေမာဟအေမွာင္ ဖုံးေနတတ္ပါတယ္။ အမွားကုိ အမွန္ထင္၊ အမွန္ကုိ အမွားထင္ၿပီး စိတ္ထင္ရာ လုပ္ေနမိတတ္ပါတယ္။ ပုိဆုိးတာက ကုသုိလ္ကုိ ကုသုိလ္လုိ႔ မသိ၊ အကုသုိလ္ကုိ အကုသုိလ္လုိ႔ မသိတာက ပုိဆုိးပါတယ္။ တစ္ျခားအရာေတြမွာ မသိတာထက္ ကုသုိလ္အကုသုိလ္ကုိ မသိတာက အဆုိးဆုံးျဖစ္ၿပီး အျပစ္ပုိႀကီးေၾကာင္း ဗုဒၶအဘိဓမၼာ သေဘာအရ ေလ့လာ စမ္းစစ္ၾကည့္ႏုိင္ပါတယ္။

မေကာင္းတဲ့အလုပ္ရဲ႕ သေဘာ…
မေကာင္းမႈ အကုသုိလ္ရဲ႕ သေဘာက အဲဒီမေကာင္းတဲ့အလုပ္ကုိ လုပ္ပါမ်ားလာတဲ့အခါ မေကာင္းမႈကုိ မေကာင္းမႈလုိ႔ မျမင္ေတာ့ဘဲ သာမန္ေန႔စဥ္ ထမင္းစား ေရေသာက္အလုပ္တစ္ခု အျဖစ္ ထင္လာတတ္တာ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ မေကာင္းမႈ အကုသုိလ္ဟာ အေသးေလးဆုိၿပီး အထင္မေသးပါနဲ႔လုိ႔ ဗုဒၶဘုရားရွင္ မိန္႔ေတာ္မူတာ ျဖစ္ပါတယ္။

အကုသုိလ္အားလုံးရဲ႕ တရားခံ…
မဟုတ္တာကုိ ေျပာတတ္တဲ့သူတစ္ေယာက္ဟာ မလုပ္ႏုိင္တဲ့ အကုသုိလ္ဆုိတာ မရွိဘူးလုိ႔ ဆုိသလုိ ပါးစပ္က မဟုတ္တာေတြ ေျပာလာတတ္ၿပီဆုိရင္ အဲဒီသူဟာ မေကာင္းတဲ့ အလုပ္ကုိလည္း အလြယ္တကူ လုပ္ျဖစ္တတ္တာပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ဘုရားရွင္က သားေတာ္ ရာဟုလာကုိ “ခ်စ္သား ရာဟုလာ မုသားဆုိလ်င္ ရယ္ဖြယ္မွ်ပင္ မေျပာနဲ႔” လုိ႔ မိန္႔ေတာ္မူတာ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒီလုိ ႏႈတ္ကုိမေစာင့္စည္းဘဲ အလြယ္တကူ က်ဴးလြန္တတ္တဲ့သူေတြဟာ သူ႔စကားနဲ႔သူ႔ကုိျပန္ၿပီး ထိခုိက္ေစကာ စကားေနာက္ တရားပါကုန္တတ္တဲ့အတြက္ စကားေျပာတဲ့အခါ ေကာင္းတဲ့တရားေတြပါေအာင္ ေျပာဆုိၾကဖုိ႔ တုိက္တြန္းၾကျခင္း ျဖစ္ပါတယ္။

ဘယ္လုိလူျဖစ္ခ်င္လဲ…
လူ႔ဘ၀ကုိ ရလာေပမယ့္ ရရွိလာတဲ့ လူ႔ဘ၀မွာ ကုိယ့္ရဲ႕အျပဳအမူ၊ အေျပာအဆုိ၊ အေတြးအႀကံေတြေၾကာင့္ လူဟာ လူငရဲသားလည္း ျဖစ္သြားႏုိင္၊ လူၿပိတၱာလည္း ျဖစ္သြားႏုိင္၊ လူတိရစၧာန္လည္း ျဖစ္သြားႏုိင္၊ လူသားစင္စစ္လည္း ျဖစ္ေနႏုိင္တဲ့အတြက္ ဒီလူေလးမ်ိဳးထဲက ကုိယ္ကဘယ္လုိ လူမ်ိဳးျဖစ္ခ်င္လဲဆုိတာ ေရြးခ်ယ္ၿပီး ကုိယ္ျဖစ္ကုိယ္ခံရတဲ့ ဘ၀မွာ ကုိယ္ေရြးခ်ယ္ရာ ကုိယ္စံရမွာျဖစ္လုိ႔ ေရြးခ်ယ္မႈ မမွားၾကဖုိ႔ ဆုိလုိရင္း ျဖစ္ပါတယ္။ ေရြးခ်ယ္မႈမွားရင္ လူဟာလည္း အဆင့္နိမ့္သြားတတ္တဲ့အတြက္ အမွန္ေရြးခ်ယ္ၿပီး လူပီသတဲ့ အဆင့္ျမင့္လူျဖစ္ေအာင္ ႀကိဳးစားၾကဖုိ႔ တုိက္တြန္းလုိရင္း ျဖစ္ပါတယ္။ မေကာင္းတဲ့ အကုသုိလ္ ဒုစ႐ုိက္မ်ားနဲ႔ ေပ်ာ္ေမြ႕ေနတာေတြေၾကာင့္ လူမပီသတဲ့လူ၊ လူတိရစၧာန္၊ လူၿပိတၱာစတဲ့ လူေတြဘ၀ကုိ မေရာက္ေစၾကဘဲ ကုိယ္က်င့္သီလနဲ႔ ကုသုိလ္သုစ႐ုိက္ေတြမွာ ေပ်ာ္ေမြ႕တတ္တဲ့ လူပီသတဲ့ လူစင္စစ္မ်ား ျဖစ္ေအာင္ အသိသတိနဲ႔ ႀကိဳးစားအားထုတ္ၾကဖုိ႔ အႀကံျပဳလုိရင္း ျဖစ္ပါတယ္။

Read more »

သင္… ဘယ္လုိလူလဲ…

“လူသားစင္စစ္ ျဖစ္ရဲ႕လား…”ဆုိတဲ့ အေမးကုိ ရဟန္းခံတဲ့အခါ ရဟန္းေလာင္းကုိ သံဃာ့အလယ္မွာ ေမးေလ့ေမးထ ရွိပါတယ္။ ဒီလုိေမးရတာကလည္း ဘုရားလက္ထပ္က လူသားစင္စစ္ မဟုတ္တဲ့ နဂါးစတဲ့ တန္ခုိးႀကီး သတၱ၀ါေတြက လူေယာင္ဖန္ဆင္းၿပီး ရဟန္း၀တ္ဖူးတဲ့ အတြက္ေၾကာင့္ ေနာင္ဒီလုိ အျဖစ္မ်ိဳး မျဖစ္ရေအာင္ လူသားစင္စစ္ ျဖစ္ရဲ႕လားဆုိတဲ့ ေမးခြန္းနဲ႔အတူ လူသားစင္စစ္ ျဖစ္တဲ့သူကုိသာ ရဟန္းခံေပးရမယ္ဆုိတဲ့ ပညတ္ခ်က္ေၾကာင့္ပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒီအေၾကာင္းေလး ေတြးမိေတာ့ လူသားစင္စစ္ ျဖစ္တုိင္း လူပီသတဲ့သူ၊ လူစင္စစ္ျဖစ္တဲ့သူလုိ႔ ဆုိႏုိင္ပါ့မလားဆုိတဲ့ အေတြးေတြ တစ္ခါတစ္ေလ ၀င္မိပါတယ္။ လူျဖစ္ေပမယ့္ လူ႔ဘ၀မွာ ေနထုိင္ေျပာဆုိ လုပ္ကုိင္ေနတဲ့ အျပဳအမူ အလုပ္အကုိင္ေတြေၾကာင့္ လူသားမဆန္ဘဲ ျဖစ္ေနၾကတဲ့ သူေတြကလည္း မနဲဘူးဆုိေတာ့ ဒီအထဲကမွ ကုိယ္ကကုိယ္ျဖစ္ခ်င္တဲ့လူ၊ လူပီသတဲ့လူ ျဖစ္လာေအာင္ ႀကိဳးစားယူရမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ ကုိယ္က ဘယ္လုိလူျဖစ္ခ်င္လဲ ဆုိတာကုိ ကုိယ့္ရဲ႕ လုပ္ေဆာင္ခ်က္ေတြနဲ႔ပဲ ပုံေဖာ္ယူရမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ အဓိကကေတာ့ ကုိယ္လုပ္ေနတဲ့ အလုပ္ေတြကုိျမင္ေအာင္ ၾကည့္ၿပီး ကုိယ့္ကုိယ္ကုဘယ္လုိလူလဲ ဆုိတာ အရင္သိေအာင္ ႀကိဳးစားဖုိ႔လုိပါတယ္။

ကုိယ္ဘယ္လုိလူလဲဆုိတာ တုိင္းတာဖုိ႔အတြက္ စာေပမွာလာတဲ့ လူအမ်ိဳးအစားမ်ားအေၾကာင္း သိထားဖုိ႔ လုိပါတယ္။ ၀ိမာန၀တၳဳအ႒ကထာမွာ လူအမ်ိဳးအစားေလးမ်ိဳးရွိေၾကာင္း ခဲြျခားျပထားတာ ေတြ႕ရပါတယ္။ အ႒ကထာမွာ ဖြင့္ျပတဲ့ လူေလးမ်ိဳးက
၁။ မႏုႆေနရယိက = လူငရဲသား
၂။ မႏုႆေပတ = လူၿပိတၱာ
၃။ မႏုႆတိရစၧာန = လူတိရစၧာန္
၄။ ပရမတၳမႏုႆ = လူစင္စစ္
ဆုိတဲ့ လူေလးမ်ိဳးပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒီလူေလးမ်ိဳးရဲ႕ ဖြင့္ဆုိခ်က္ အက်ယ္ကုိလည္း အ႒ကထာမွာ ဆက္လက္ဖြင့္ဆုိ ရွင္းျပပါတယ္။

(၁) မႏုႆေနရယိကေခၚ လူငရဲသားဆုိတာ “လူသားစင္စစ္ျဖစ္ေပမယ့္ သူ႔အသက္သတ္ျခင္း၊ သူ႔ဥစၥာခုိးယူျခင္း၊ သူ႔သားမယား ဖ်က္စီးျခင္း စတဲ့ မျပဳသင့္ မျပဳထုိက္တဲ့ အမႈေတြကုိ ျပဳလုပ္တဲ့အတြက္ မင္းအစုိးရ စသည္တုိ႔က အျပစ္နဲ႔အညီ လက္ေျချဖတ္ျခင္း စတဲ့ အျပစ္ဒဏ္ေတြနဲ႔ အျပစ္ေပးခံရတဲ့ အတြက္ေၾကာင့္ ဆင္းရဲဒုကၡ ႀကီးစြာခံစားေနရတဲ့ သူမ်ိဳး” ကုိ ဆုိေၾကာင္း၊

(၂) မႏုႆေပတေခၚ လူၿပိတၱာဆုိတာ “လူသားစင္စစ္ျဖစ္ေပမယ့္ အတိတ္ဘ၀က ျပဳလုပ္ခဲ့တဲ့ မေကာင္းမႈေၾကာင့္ အစားအစာ အ၀တ္အထည္ မရွိဘဲ ရွားရွားပါးပါး ျဖစ္ေနရတဲ့အျပင္ ဆာေလာင္မြတ္သိပ္ျခင္း ႏွိပ္စက္ခံေနရတဲ့အတြက္ ဆင္းရဲပင္ပန္းမႈနဲ႔အတူ ရပ္တည္ရာမရျဖစ္ကာ ကတိမ္းကပါး ေျပးလႊားရွာေဖြ လႈပ္ရွားေနရတဲ့ သူမ်ိဳး”ကုိ ဆုိေၾကာင္း၊

(၃) မႏုႆတိရစၧာနေခၚ လူတိရစၧာန္ဆုိတာ “လူလူခ်င္း အတူတူ ျဖစ္ေပမယ့္ သူတပါးကုိ အမွီျပဳကာ အသက္ေမြးေနရၿပီး သူတပါးရဲ႕ တာ၀န္၀တၱရားေတြကုိ လုပ္ကုိင္ေဆာင္ရြက္ေပးရင္း မေနမနား သြားလာလႈပ္ရွား ေနရတဲ့သူနဲ႔ ေလာကဥပေဒေတြကုိ ခ်ိဳးေဖာက္တဲ့အတြက္ အစုိးရဥပေဒေတြနဲ႔အညီ အျပစ္ေပးခံရမွာကုိ ေၾကာက္လန္႔ၿပီး ခုိးေၾကာင္ခုိး၀ွက္နဲ႔ ဟုိဟုိဒီဒီ ထြက္ေျပးတိမ္းေရွာင္ကာ အသက္ရွင္ေန႐ုံ ေနထုိင္စားေသာက္႐ုံကလဲြၿပီး အျခားအရာေတြ အေပၚမွာ အေၾကာင္းအက်ိဳး ဟုတ္မဟုတ္ မစဥ္းစားႏုိင္ဘဲ ဒုကၡႀကီးႀကီးနဲ႔ လွည့္လည္ေျပးလႊားေနရတဲ့ သူမ်ိဳး”တုိ႔ကုိ ဆုိေၾကာင္း၊

(၄) ပရမတၳမႏုႆေခၚ လူစင္စစ္ဆုိတာ “ကုိယ့္အက်ိဳးစီးပြားကုိသိၿပီး ကံကံရဲ႕အက်ိဳးကုိ ယုံၾကည္ကာ မေကာင္းမႈျပဳလုပ္ရမွာ ရွက္ေၾကာက္ျခင္းဆုိတဲ့ ဟိရိၾသတၱပၸနဲ႔ ျပည့္စုံလ်က္ သတၱ၀ါေတြအေပၚမွာ သနားျခင္းရွိတဲ့အျပင္ သံေ၀ဂနဲ႔အညီ မေကာင္းမႈမွေရွာင္ကာ ေကာင္းမႈကုိေဆာင္ရင္း ကုသုိလ္ျဖစ္ေၾကာင္း တရားေတြနဲ႔ ျပည့္စုံေနတဲ့ သူမ်ိဳး”ကုိ ဆုိေၾကာင္း စသျဖင့္ လူေလးမ်ိဳးရဲ႕ အဖြင့္ကုိ အ႒ကထာမွာ ရွင္းလင္းေဖာ္ျပထားပါတယ္။ ဒါက စာေပမွာလာတဲ့ လူေလးမ်ိဳးအေၾကာင္း ခဲြျခားမႈပဲ ျဖစ္ပါတယ္။

စာေပအဖြင့္ေတြနဲ႔အညီ ဒီေန႔ေခတ္ လူေတြရဲ႕ အေျခအေနကုိ ခ်ိန္ထုိးၾကည့္တဲ့အခါ လူစင္စစ္ျဖစ္ဖုိ႔ အေတာ္ မလြယ္လွတာကုိ ေတြ႕ရပါတယ္။ တစ္ခ်ိဳ႕လူေတြဟာ လက္ေတြ႕သူတုိ႔ လုပ္ေဆာင္ေနတဲ့ အလုပ္ေတြေၾကာင့္ လူ႔ဘ၀ကုိရကာ လူျဖစ္ေနေပမယ့္ လူမစစ္ဘဲ ျဖစ္ေနတာကုိ ေတြ႕ရတတ္ပါတယ္။ အက်ဥ္းေထာင္ေတြ၊ ရဲဘက္စခန္းေတြကုိ ၾကည့္လုိက္ရင္ ဒီလုိလူမ်ိဳးေတြကုိ အမ်ားအျပား ေတြ႕ႏုိင္ပါတယ္။ လူျဖစ္ေနေပမယ့္ ကုိယ့္လုပ္ခဲ့တဲ့ လုပ္ရပ္ေတြေၾကာင့္ ခံစားေနရတဲ့ အျပစ္ဒဏ္ေတြက ငရဲျပည္မွာ ငရဲဒဏ္ခံရသလုိ ျပင္းျပင္းထန္ထန္ ခံစားေနရတဲ့ အျဖစ္ပါ။ တစ္ခါတစ္ေလ ေထာင္က်ဖူးတဲ့ သူေတြရဲ႕ ေျပာစကားအရ ေထာင္ထဲမွာ စစ္ေဆးေမးျမန္း ေျပာဆုိျပဳမႈတာေတြဟာ လူသားတစ္ေယာက္ကုိ ဆက္ဆံျပဳမႈတဲ့ ပုံစံမ်ိဳးမဟုတ္ဘဲ အမ်ိဳးမ်ိဳး ႏွိပ္စက္ညႇင္းပန္း ခံေနရတာေတြဟာ ငရဲျပည္ထက္ေတာင္ ဆုိးေနသလုိ ျဖစ္တယ္ဆုိတာ ၾကားသိရပါတယ္။ တစ္ဘက္က ျပန္ေတြးၾကည့္ေတာ့ ဘယ္သူမျပဳ မိမိမႈဆုိသလုိ ကုိယ့္လုပ္ရပ္ကပဲ ကုိယ္ကုိ ဒီလုိ ျဖစ္ေစခဲ့တာဆုိေတာ့ ဒါဟာ လူျဖစ္ေပမယ့္ လူလုိမေနရဘဲ လူငရဲသားလုိ ျဖစ္ေနရတဲ့ အျဖစ္ရဲ႕ တန္ျပန္မႈပါပဲ။

တစ္ခ်ိဳ႕က်ေတာ့လည္း လူ႔ဘ၀ကုိ ရလာေပမယ့္ အတိတ္က အကုသုိလ္ကံႀကီးေလေတာ့ စားရမဲ့ ေသာက္ရမဲ့ ျဖစ္ကာ ေနစရာ၊ ၀တ္စရာမရွိတဲ့ ဘ၀နဲ႔ ဆင္းရဲအမ်ိဳးမ်ိဳးကုိ ခံစားေနရတတ္ပါတယ္။ ၿပိတၱာေတြရဲ႕ ဘ၀လုိ ျမင္ေနရေပမယ့္ မဆင္ရတဲ့ ဘ၀၊ သိေနရေပမယ့္ မရွိတဲ့ဘ၀၊ မ်ားေနေပမယ့္ မစားရတဲ့ ဘ၀မ်ိဳး ျဖစ္ေနတတ္ပါတယ္။ စားရျပန္ေတာ့လည္း မ၀တ၀၊ ၀တ္ရျပန္ေတာ့လည္း မလုံ႔တလု႔ံ ျဖစ္ေနတာလည္း ရွိတတ္ပါတယ္။ ဒီၾကားထဲ ဟုိေရွာင္ဒီေရွာင္ရတဲ့ ေရာဂါတစ္ခုခုသာ ရထားလုိက္ၿပီ ဆုိရင္ေတာ့ ရွိေပမယ့္လည္း မစားႏုိင္၊ မေသာက္ႏုိင္တဲ့ ဘ၀လုိ ျဖစ္တတ္ပါတယ္။ တစ္ခါက ဆီးခ်ိဳေသြးခ်ိဳေရာဂါနဲ႔အတူ ကင္ဆာေရာဂါပါ ခံစားၿပီး ေနာက္ဆုံး ဒီေရာဂါေတြေၾကာင့္ပဲ ေသဆုံးသြားတဲ့ ရဟန္းဒကာႀကီး တစ္ဦးက မေသခင္ ေရာဂါေတြ ခံစားေနရတဲ့ သူ႔ဘ၀ကုိ ၿငီးျငဴရင္း “အရွင္ဘုရားေရ… တပည့္ေတာ္မွာလည္း ေရာဂါေတြက စုံလွေတာ့ စားခ်င္တုိင္း မစားရဘဲ ဟုိဟာေရွာင္ရ၊ ဒါေရွာင္ရနဲ႔ အရွင္လတ္လတ္ ၿပိတၱာျဖစ္ေနရသလုိပါပဲ ဘုရား…” လုိ႔ ေလွ်ာက္ဖူးတာကုိ သတိရမိပါတယ္္။ ဒကာႀကီးေျပာသလုိဘဲ ဘ၀ဟာ တစ္ခါတစ္ေလ လူသားစင္စစ္ ျဖစ္ေနေပမယ့္ ၿပိတၱာဆန္ဆန္ ျဖစ္ေနရတာေတြလည္း ရွိတတ္ပါတယ္။ တကယ္ေတာ့ ေရာဂါထူေျပာတာကုိက အကုသုိလ္ရဲ႕ အက်ိဳးဆက္ပဲ ျဖစ္ေနတာဆုိေတာ့ ဒီလုိေရာဂါေတြနဲ႔ အသက္ရွင္ေနရတဲ့ လူ႔ဘ၀ဟာလည္း ၿပိတၱာဆန္ဆန္လုိ ျဖစ္ေနျပန္ပါတယ္။

ေနာက္ တစ္ခ်ိဳ႕သူေတြက်ျပန္ေတာ့လည္း ကုိယ့္အတြက္ ဘာမွမလုပ္ႏုိင္ဘဲ သူမ်ားအတြက္ ႐ုန္းကန္လႈပ္ရွား ေပးရင္း ကုသုိလ္လည္း မလုပ္ႏုိင္၊ ေၾကာင္းက်ိဳးဆင္ျခင္မႈလည္း မျပဳႏုိင္ျဖစ္ကာ ပင္ပင္ပန္းပန္း သူမ်ားရဲ႕ အလုပ္အေၾကြးဘ၀နဲ႔ပဲ ဘ၀ကုိ အဆုံးသတ္ သြားရတာေတြလည္း ရွိျပန္ပါတယ္။ ပုိဆုိးတာက အသိဉာဏ္မရွိ၊ ကုသုိလ္အကုသုိလ္ကုိ မသိဘဲ သူမ်ားခုိင္းသမွ် လုပ္၊ သူမ်ားေျပာသမွ် နားေထာင္၊ သူမ်ားေကၽြးသမွ် စားၿပီး ဘ၀တစ္ခုလုံး သူမ်ားအတြက္ ကုန္ဆုံးေနၾကရတဲ့ အျဖစ္ပါ။ ဒီလုိဘ၀မ်ိဳးဟာလည္း လူျဖစ္လာေပမယ့္ အသိဉာဏ္မရွိ၊ ကုသုိလ္အကုသုိလ္ကုိ မသိေလေတာ့ စားလုိက္၊ အိမ္လုိက္၊ ကာမဂုဏ္မွီ၀ုိက္၊ သူမ်ားအတြက္ ေပးဆပ္လုိက္နဲ႔ တကယ့္ကုိပဲ တိရစၧာန္လုိ ျဖစ္ေနရတဲ့ ဘ၀ပါ။ ဒီလုိသူေတြရဲ႕ ဘ၀ဟာ လူျဖစ္ေပမယ့္ လူတိရစၧာန္လုိ ျဖစ္ေနတဲ့ဘ၀လုိ႔ ေျပာရမလုိ ျဖစ္ေနပါတယ္။

တကယ္ေတာ့ ရခဲတဲ့ လူ႔ဘ၀ကုိ ရလာၿပီးမွေတာ့ အျမင့္ဆုံး ပန္းတုိင္အေနနဲ႔ ကိေလသာကုန္ခမ္း နိဗၺာန္နန္းအထိ တက္လွမ္းႏုိင္ေအာင္ ႀကိဳးစားၾကဖုိ႔ လုိအပ္လွပါတယ္။ အဲဒီလုိမွ မလုပ္ႏုိင္ေသးရင္လည္း လူသားစင္စစ္ တစ္ေယာက္အျဖစ္နဲ႔ ပစၥဳပၸန္ သံသရာ ႏွစ္ျဖာေကာင္းစားေရးအတြက္ ေကာင္းတာေလးေတြေတာ့ လုပ္ၾကဖုိ႔ လုိပါတယ္။ မေကာင္းမႈကုိေရွာင္ၿပီး ေကာင္းမႈေဆာင္ကာ ကုိယ္က်င့္သီလကုိ လုံေအာင္ထိန္းၿပီး ရတနာသုံးပါးနဲ႔ ကံကံရဲ႕ အက်ိဳးကုိ ယုံၾကည္တဲ့ သဒၶါတရားနဲ႔ ျပည့္စုံေအာင္ ႀကိဳးစားၾကဖုိ႔ လုိပါတယ္။ မေကာင္းမႈ ဒုစ႐ုိက္အမႈေတြကုိ ေရွာင္ၿပီး ေကာင္းတဲ့သုစ႐ုိက္ အမႈေတြနဲ႔ အသက္ေမြး၀မ္းေက်ာင္း ျပဳႏုိင္ေအာင္ အားထုတ္သင့္ပါတယ္။ ကုသုိလ္၊ အကုသုိလ္နဲ႔ အေၾကာင္းအက်ိဳးကုိ သိတဲ့ လူသားတစ္ေယာက္အျဖစ္နဲ႔ ဘ၀ကုိ ရပ္တည္ႏုိင္ေအာင္ ေဆာင္ရြက္သင့္ပါတယ္။ ဒီလုိ ေနႏုိင္မွလည္း လူဟာလူပီသတဲ့လူ၊ ပရမတၳလူ ျဖစ္လာမွာ ျဖစ္ပါတယ္။

ဆုိလုိတာက လူ႔ဘ၀ကုိ ရလာေပမယ့္ ရရွိလာတဲ့ လူ႔ဘ၀မွာ ကုိယ့္ရဲ႕အျပဳအမူ၊ အေျပာအဆုိ၊ အေတြးအႀကံေတြေၾကာင့္ လူဟာ လူငရဲသားလည္း ျဖစ္သြားႏုိင္၊ လူၿပိတၱာလည္း ျဖစ္သြားႏုိင္၊ လူတိရစၧာန္လည္း ျဖစ္သြားႏုိင္၊ လူသားစင္စစ္လည္း ျဖစ္ေနႏုိင္တဲ့အတြက္ ဒီလူေလးမ်ိဳးထဲက ကုိယ္ကဘယ္လုိ လူမ်ိဳးျဖစ္ခ်င္လဲဆုိတာ ေရြးခ်ယ္ၿပီး ကုိယ္ျဖစ္ကုိယ္ခံရတဲ့ ဘ၀မွာ ကုိယ္ေရြးခ်ယ္ရာ ကုိယ္စံရမွာျဖစ္လုိ႔ ေရြးခ်ယ္မႈ မမွားၾကဖုိ႔ ဆုိလုိရင္း ျဖစ္ပါတယ္။ ေရြးခ်ယ္မႈမွားရင္ လူဟာလည္း အဆင့္နိမ့္သြားတတ္တဲ့အတြက္ အမွန္ေရြးခ်ယ္ၿပီး လူပီသတဲ့ အဆင့္ျမင့္လူျဖစ္ေအာင္ ႀကိဳးစားၾကဖုိ႔ တုိက္တြန္းလုိရင္း ျဖစ္ပါတယ္။ မေကာင္းတဲ့ အကုသုိလ္ ဒုစ႐ုိက္မ်ားနဲ႔ ေပ်ာ္ေမြ႕ေနတာေတြေၾကာင့္ လူမပီသတဲ့လူ၊ လူတိရစၧာန္၊ လူၿပိတၱာစတဲ့ လူေတြဘ၀ကုိ မေရာက္ေစၾကဘဲ ကုိယ္က်င့္သီလနဲ႔ ကုသုိလ္သုစ႐ုိက္ေတြမွာ ေပ်ာ္ေမြ႕တတ္တဲ့ လူပီသတဲ့ လူစင္စစ္မ်ား ျဖစ္ေအာင္ အသိသတိနဲ႔ ႀကိဳးစားအားထုတ္ၾကဖုိ႔ အႀကံျပဳလုိရင္း ျဖစ္ပါတယ္။

ဒါေၾကာင့္ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ လူ႔ဘ၀ဆုိတာ အဆင့္ျမင့္တဲ့ ဘ၀ျဖစ္တဲ့အျပင္ လူ႔ဘုံဟာလည္း (၃၁)ဘုံမွာ အေကာင္းဆုံ သုဂတိဘုံ ျဖစ္တဲ့အတြက္ အေကာင္းဆုံးဘုံနဲ႔ အဆင့္ျမင့္ဆုံး ဘ၀ကုိ ရရွိထားၾကတဲ့ လူသားမ်ားအေနနဲ႔ ရရွိထားတဲ့ ဘ၀ကုိ မေကာင္းတဲ့ အကုသုိလ္ ဒုစ႐ုိက္အမႈမ်ားမွာ ေပ်ာ္ေမြ႕တတ္တဲ့ ငရဲသားနဲ႔ တူတဲ့လူ၊ ၿပိတၱာနဲ႔ တူတဲ့လူ၊ တိရစၧာန္နဲ႔ တူတဲ့လူမ်ားအျဖစ္ မေရာက္သြားေစဖုိ႔နဲ႔ ခဲခဲရင္းရင္း ရလာတဲ့ ဘ၀ကုိ တန္ဘုိးရွိေအာင္ အသုံးခ်ကာ မေကာင္းမႈေရွာင္ၿပီး ေကာင္းမႈေဆာင္တဲ့ လူပီသတဲ့ လူစင္စစ္ျဖစ္ေအာင္ ႀကိဳးစားၾကဖုိ႔ တုိက္တြန္းရင္း ကုိယ္ကုိယ္ကုိ “သင္… ဘယ္လုိလူလဲ”ဆုိတဲ့ အေမးတစ္ပုဒ္ ေမးစမ္းထုတ္ၿပီး လူမပီသေသးရင္လည္း လူပီသေအာင္ ႀကိဳးစားၾကဖုိ႔ ေမတၱာေရွ႕ထား အႀကံေကာင္း ပါးလုိက္ရေတာ့ပါတယ္…။ အားလုံး… လူစင္စစ္ ျဖစ္ႏုိင္ၾကပါေစ…။

Read more »


RECENT POSTS

သူတုုိ႔သူတုုိ႔၏ မွတ္ခ်က္မ်ား