နဲနဲေလးေတာ့ လဲြေနတယ္ (၈)...

ဆင္းတုေတာ္နဲ႔ ေန႔သစ္နံသစ္…
ဗုဒၶဘာသာမ်ားရဲ လဲြတတ္တဲ့၊ လဲြေနတဲ့ အလဲြေလးေတြ ထုတ္ျပရာမွာ ဒီတစ္ခါေတာ့ ႐ုပ္ပြားဆင္းတုေတာ္ ထုလုပ္ကုိးကြယ္တာန႔ဲ ပတ္သက္တဲ့ အလဲြေလးတစ္ခု ေျပာဖုိ႔လုိလာျပန္ပါတယ္။ ဒီေန႔ေခတ္ျမန္မာမ်ားဟာ ႐ုပ္ပြားဆင္းတုေတာ္ကုိ ကုိယ္ကုိယ္တုိင္ ကုိးကြယ္ပူေဇာ္လုိလုိ႔ ထုလုပ္ကုိးကြယ္တာေတြ ရွိသလုိ ေဗဒင္ဆရာေတြရဲ႕ ညြန္ၾကားမႈေၾကာင့္ ထုလုပ္ကုိးကြယ္တာလည္း ရွိပါတယ္။ တစ္ခ်ိဳ႕က ဘုရားဆင္းတုေတာ္ ထုလုပ္ကုိးကြယ္တာကုိ ကုိယ္ကဘယ္ေန႔သား၊ ဘယ္ေန႔သမီးျဖစ္လုိ႔ ဘာသစ္သားနဲ႔ ထုလုပ္တာ၊ ဘာေက်ာက္နဲ႔ ထုလုပ္တာ၊ ဘုရားပလႅင္ေအာက္က ဘယ္လုိသတၱ၀ါမ်ိဳး ထုလုပ္ေစတာ၊ ဆင္စီးၿပီးျမင္းရံဖုိ႔အတြက္ ဆင္ခံျမင္းခံဘုရား ထုလုပ္ေစတာ စသျဖင့္ ႐ုပ္ပြားေတာ္ ပူေဇာ္ကုိးကြယ္ခ်င္တာထက္ ကုိယ့္အတြက္ ဓာတ္တူနံတူျဖစ္ေအာင္၊ ကုိယ္အႏၲရာယ္ကင္းေအာင္၊ အစစအရာရာ ေအာင္ျမင္ေအာင္ စတာေတြက ပုိၿပီးလႊမ္းမုိးေနပါတယ္။ ဘုရားကုိ အာ႐ုံျပဳခ်င္တာထက္ ဘုရားကုိ အသုံးခ်ခ်င္တာက ပုိမ်ားေနပါတယ္။

တစ္ခ်ိဳ႕ရွိပါေသးတယ္။ ဒကၡိဏသာခါ ဘုရားဆင္းတုေတာ္ကုိ ကုိးကြယ္ရင္ အိမ္မီးကြင္းတယ္ဆုိၿပီး ထုလုပ္ပူေဇာ္တာပါ။ တကယ္လုိ႔ ဒကၡိဏသာခါ ဘုရားကုိ ထုလုပ္ေစတယ္ဆုိရင္လည္း ဘုရားဆင္းတုေတာ္ကုိ ၾကည္ညိဳဖြယ္ျဖစ္ေအာင္ ထုလုပ္ခုိင္းသင့္တာေပါ့။ ခုဟာက ဘယ္ဆရာက ဘယ္လုိထြင္လုိက္တယ္ မသိပါဘူး။ ဘုရား႐ုပ္ပြားေတာ္ကုိ ပုပုကြကြထုလုပ္ထားတာ၊ ၿပီးေတာ့ ပခုံးႏွစ္ဘက္၊ ဒူးေခါင္းစတာေတြမွာ သပ္႐ုိက္ထားတာေတြအထိ ဖန္တီးထုလုပ္ထားတာေတြေၾကာင့္ ဘုရားဆင္းတုေတာ္ဟာ ၾကည္ညိဳဖြယ္ အသြင္ကုိ ေပ်ာက္ေနေတာ့တာပါ။ ဒကၡိဏသာခါ ဘုရားဆင္းတုေတာ္ကုိ ျပန္ၾကည့္ရင္ ေတြ႕ပါလိမ့္မယ္။ ဗုဒၶဘာသာေတြဟာ ဘုရား႐ုပ္ပြားေတာ္ကုိ ျဖစ္သလုိပူေဇာ္ၾကတဲ့ အျပင္ ေလာကီေရးေတြအတြက္ပါ အသုံးခ်သလုိ ျဖစ္ေနပါတယ္။ ဒါလည္း မျဖစ္သင့္ပါဘူး။

တကယ္ေတာ့ ဆင္းတုေတာ္ဆုိတာ ျမတ္စြာဘုရားရွင္ ခြင့္ျပဳေတာ္မူခဲ့တဲ့ ဓာတုေစတီ၊ ဓမၼေစတီ၊ ပရိေဘာဂေစတီ၊ ဥဒၵိႆကေစတီဆုိတဲ့ ေစတီေလးမ်ိဳးထဲမွာ ဘုရား၊ ရဟႏၲာ အရွင္ျမတ္မ်ားကုိ ရည္မွန္းၿပီး ထုလုပ္ထားတဲ့ ဥဒၵိႆ ေစတီအမ်ိဳးအစားထဲမွာ ပါ၀င္ပါတယ္။ ေစတီဆုိတာ ကုိးကြယ္ပူေဇာ္တဲ့ သူမ်ားရဲ႕ ကုသုိလ္လုပ္ရာ၊ ေကာင္းမႈျပဳရာ၊ ထာ၀ရမပ်က္ဆီးႏုိင္တဲ့ ကုသုိလ္ေရႊအုိးျမဳပ္ရာ ဌာနျဖစ္တဲ့အတြက္ ေစတီလုိ႔ ေခၚတာျဖစ္ပါတယ္္။ ဒါေၾကာင့္ ႐ုပ္ပြားဆင္းတုေတာ္ဟာ ဥဒၵိႆကေစတီျဖစ္တဲ့ အတြက္ သက္ေတာ္ထင္ရွား ဘုရားရွင္ကုိ ရည္မွန္းၿပီး ထုလုပ္ကုိးကြယ္ ပူေဇာ္သင့္ပါတယ္။ ဘုရားရွင္ဟာ ၃၂ပါးေသာ ေယာက္်ားျမတ္တုိ႔ရဲ႕ လကၡဏာေတာ္မ်ားနဲ႔ ျပည့္စုံတဲ့ လူသားစင္စစ္ ျဖစ္ေတာ္မူတဲ့အတြက္ ေလာကမွာ အေခ်ာဆုံး၊ အၾကည္ညိဳဆုံးလူသား ျဖစ္ပါတယ္။ ဒီလုိလူသားကုိမွ ပုကြကြ၊ ပုတုိတုိျဖစ္ေအာင္ ဖန္တီးထုလုပ္တာကေတာ့ ဒါဟာ ဘုရားၾကည္ညိဳလုိ႔ ထုလုပ္တာမဟုတ္ဘဲ၊ ဘုရားကုိခုတုံးလုပ္ၿပီး အေဆာင္သေဘာထားခ်င္လုိ႔ ထုလုပ္ေစတာပဲ ျဖစ္ပါတယ္။

ႏွလုံးသားမွာ ဘုရားတည္ဖုိ႔က အဓိကက်ေပမယ့္ ႏွလုံးသားမွာ မတည္ခင္ ပုံေတာ္ကုိမွန္းၿပီး ဂုဏ္ေတာ္လႊမ္းဖုိ႔ ကလည္း လုိလာျပန္ပါတယ္။ ဘုရားပုံေတာ္ကုိ ၾကည့္လုိ႔မွ ဂုဏ္ေတာ္မလႊမ္းႏုိင္ေအာင္ ျဖစ္ရတဲ့ ႐ုပ္ပြားဆင္းတုေတာ္မ်ိဳး ကေတာ့ သာမန္သဒၶါတရား ႏုေသးတဲ့ သူေတြအတြက္ သဒၶါတုိးဖုိ႔ ခက္ခဲလွပါတယ္။ ဘုရားဆင္းတုေတာ္ကုိ ၾကည္ညိဳဖြယ္ျဖစ္ေအာင္ ထုလုပ္ထားရင္ မ်က္ႏွာေတာ္ကုိ ၾကည့္ေနရတာကုိက ပီတိတုိးေနတာပါ။ ဆင္းတုေတာ္ ထုလုပ္တဲ့သူေတြ အေနနဲ႔လည္း ႐ုပ္ပြားေတာ္ကုိ ျဖစ္သလုိ မထုလုပ္သင့္ပါဘူး။ ဘုရားဆုိတာ အတုမရွိသလုိ၊ တူေအာင္လည္း ထုလုိ႔မရေပမယ့္ ၾကည္ညိဳဖြယ္ေဆာင္တဲ့ မ်က္ႏွာေတာ္ ကုိယ္ဟန္အေနအထားနဲ႔ လက္အေနအထား မုျဒာမ်ားကုိ ေစတနာထား ထုလုပ္သင့္ပါတယ္။ ၀ယ္ယူပူေဇာ္တဲ့သူေတြ ဘုရား႐ုပ္ပြားေတာ္ကုိ ၾကည့္လုိက္တာနဲ႔ ရင္ထဲမွာ ၾကည္ႏူးသြားေစရင္ သူတုိ႔လည္း ကုသုိလ္ရသလုိ ကုိယ္လည္းကုသုိလ္ျဖစ္ပါတယ္။

ဘယ္လုိပဲ ျဖစ္ျဖစ္ ဒီမွာအဓိက ေျပာခ်င္တာက ႐ုပ္ပြားဆင္းတုေတာ္ ထုလုပ္ေစၿပီး ကုိးကြယ္ၾကတဲ့ ဗုဒၶဘာသာမ်ား အေနနဲ႔ ဘာသာေရးကုိ ေလာကီေရးမ်ားနဲ႔ ေရာျပြမ္းၿပီး ကုိယ့္အတြက္နဲ႔ ဘုရားဆင္းတုေတာ္ကုိ အသုံးခ်တဲ့အထိ မျဖစ္ၾကဖုိ႔ လုိပါတယ္။ ဘာသားနဲ႔ပဲထုလုပ္ထား ထုလုပ္ထား ၾကည္ညိဳဖြယ္ကုိ ေဆာင္ေစတဲ့ ဆင္းတုေတာ္ဆုိရင္ တ႐ုိတေသနဲ႔ ပုံေတာ္ကုိမွန္းၿပီး ဂုဏ္ေတာ္လႊမ္းႏုိင္ေအာင္ ႀကိဳးစားသင့္ပါတယ္။ ကုိယ္က ဘာေန႔နံျဖစ္လုိ႔ ဘုရားဆင္းတုေတာ္ကုိ ဘယ္လုိအသားနဲ႔ ထုထားတာမွ ကုိးကြယ္မယ္ဆုိတာထက္ ပုံေတာ္ကုိမွန္းၿပီး ဂုဏ္ေတာ္အထိ အာ႐ုံျပဳႏုိင္ဖုိ႔က အေရးႀကီးပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ဗုဒၶဘာသာမ်ား အေနနဲ႔ ဆင္းတုေတာ္ ထုလုပ္ကုိးကြယ္တာကုိ ေလာကီေရးမ်ားေနာက္လုိက္ၿပီး ေန႔သစ္နံသစ္ေတြနဲ႔ ပုံစံအမ်ိဳးမ်ိဳး ထုလုပ္ကာ ျဖစ္သလုိ ကုိးကြယ္မႈမ်ိဳး မျဖစ္ၾကေစဖုိ႔နဲ႔ ၾကည္ညိဳဖြယ္ကုိေဆာင္တဲ့ ႐ုပ္ပြားဆင္းတုေတာ္အေပၚတြင္ သက္ေတာ္ထင္ရွား ဘုရားရွင္အား အာ႐ုံထားၿပီး ပုံေတာ္မွသည္ ဂုဏ္ေတာ္အထိ ပြားႏုိင္ေအာင္ ႀကိဳးစားၾကဖုိ႔ လဲြေနတာေလးကုိ သတိျပဳႏုိင္ရန္ တင္ျပလုိက္ရပါတယ္။

Read more »

အစာမေၾကတာေတြ မ်ားလာရင္ျဖင့္…

အစာမေၾကျဖစ္တယ္ဆုိတဲ့ စကားကုိ အစားအေသာက္ေတြနဲ႔ ပတ္သက္လုိ႔ ေျပာဆုိသုံးႏႈံးၾကတာ ရွိသလုိ ဒီေန႔ေခတ္မွာေတာ့ အဲဒီစကားလုံးကုိ တစ္ျခားအဓိပၸါယ္တစ္မ်ိဳးနဲ႔ သုံးလာတာလည္း ရွိပါတယ္။ လူတစ္ေယာက္နဲ႔ တစ္ေယာက္ၾကား ျဖစ္ေပၚတတ္တဲ့ မေက်နပ္ခ်က္ေလးေတြ၊ သေဘာမက်တာေလးေတြ၊ စိတ္ထဲမွာ မ်က္ေနတာေလးေတြကုိလည္း အစာမေၾကျဖစ္တယ္လုိ႔ ေျပာဆုိလာတာကုိ ေတြ႕ရပါတယ္။ “သူ မင္းကုိ အစာမေၾကျဖစ္ေနတယ္၊ မင္း..ငါ့အေပၚ ဘာအစာမေၾက ျဖစ္လုိ႔လဲ..”စသျဖင့္ ေျပာဆုိသုံးႏႈန္းလာတာ ၾကားရတတ္ပါတယ္။ တစ္ဦးနဲ႔တစ္ဦး စိတ္ထဲမွာ မတင္မက်နဲ႔ ဘ၀င္မက် ျဖစ္ေနတာ၊ မေၾကမခ်မ္းျဖစ္ေနတာ၊ အလုိမက် ျဖစ္ေနတာေလးေတြ ရွိေနတာကုိပဲ အစာမေၾက ျဖစ္ေနၾကတယ္လုိ႔ ဆုိေလ့ရွိပါတယ္။ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ ဒီလုိတစ္ေယာက္နဲ႔ တစ္ေယာက္ၾကားမွာ အစာမေၾကတာေလးေတြ မ်ားလာမယ္ဆုိရင္ေတာ့ ၾကာရင္ နာက်င္ေပါက္ကဲြလာတဲ့အထိ ျဖစ္လာႏုိင္တယ္ဆုိတာ သတိျပဳစရာ ျဖစ္ပါတယ္ ။

ဟုတ္ပါတယ္။ အေပါင္းအသင္းမ်ား၊ အစုအဖဲြ႕မ်ား၊ လုပ္ေဖာ္ကုိင္ဖက္မ်ားနဲ႔ အတူတူ ေနထုိင္လုပ္ကုိင္ က်င္လည္ၾကရတဲ့ သူအေတာ္မ်ားမ်ားကုိ ၾကည့္လုိက္ရင္ ငယ္ေပါင္းႀကီးေဖာ္ေတြ မဟုတ္ဘဲ အခုမွလာၿပီး အလုပ္သေဘာအရ အတူေနထုိင္ လုပ္ကုိင္ျဖစ္ၾကတာဆုိေတာ့ ေပါင္းရသင္းရတာ ေတာ္ေတာ္ေလး ခက္တတ္တဲ့ သေဘာရွိတာကုိ ေတြ႕ရတတ္ပါတယ္။ စေတြ႕ကာစေတာ့ အဆင္ေျပသလုိ ရွိၾကေပမယ့္ ၾကာလာတဲ့အခါမွာေတာ့ တစ္ေယာက္အေၾကာင္း တစ္ေယာက္သိလာ၊ တစ္ေယာက္အက်င့္စ႐ုိက္ကုိ တစ္ေယာက္ကသိလာၿပီး မတူညီတဲ့ အက်င့္စ႐ုိက္ေတြေၾကာင့္ အတူေနရင္း၊ ေပါင္းရင္းသင္းရင္းနဲ႔ပဲ ပုိၿပီးခ်စ္ခင္ ရင္းႏွီးမႈ မရွိတဲ့အျပင္ တျဖည္းျဖည္းပုိပုိလုိ႔သာ ဆက္ဆံေရးေတြက မေကာင္းဘဲ ျဖစ္လာတတ္တာကုိ ေတြ႕ရတတ္ပါတယ္။ ေနာက္ဆုံးေတာ့ တစ္ေယာက္နဲ႔တစ္ေယာက္ၾကားမွာ အစာမေၾကတာေလးေတြပါ ရွိလာျပန္ေတာ့ အဲဒီ အစာမေၾကတာေလးေတြကုိ စုထားစုထားရင္း ၾကာေတာ့အစုိင္အခဲ ျဖစ္လာကာ ေပါက္ကြဲကုန္တဲ့အထိ ျဖစ္ကုန္ပါတယ္။ ဒီလုိ ေပါက္ကဲြကုန္တဲ့အထိ ျဖစ္လာေစတဲ့ အဓိက တရားခံကေတာ့ တစ္ေယာက္နဲ႔ တစ္ေယာက္ၾကားမွာ ရွိေနၾကတဲ့ အစာမေၾကတာေတြေၾကာင့္ပဲ ျဖစ္ပါတယ္။

အစာမေၾကတာကုိ စာစကားနဲ႔ေျပာေတာ့ အမ်က္လုိ႔ ေျပာႏုိင္ပါတယ္။ ပါဠိစာေပကေတာ့ ေကာဓလုိ႔ ဆုိပါတယ္။ ေကာဓပဲျဖစ္ျဖစ္၊ အမ်က္ပဲျဖစ္ျဖစ္၊ အစာမေၾကတာပဲ ျဖစ္ျဖစ္ ဒီသေဘာတရားေတြ လူတစ္ေယာက္ခ်င္းရဲ႕ စိတ္ထဲမွာ၊ ရင္ထဲမွာ ကိန္းေနၾကမယ္ ဆုိရင္ေတာ့ အစာမေၾကတာေတြ မ်ားလာၿပီး ေနာက္ဆုံး ေပါက္ကဲြလာတဲ့အထိ ျဖစ္တတ္တယ္ဆုိတာ အေသအခ်ာပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ တကယ္ေတာ့ ေကာဓဆုိတာ ေဒါသ အေသးစားေလးပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ ေကာဓေလးေတြ မ်ားမ်ားလာၿပီး စုစည္းလာတဲ့အခါ အစိုင္အခဲ တစ္ခုအျဖစ္နဲ႔ ေနာက္ဆုံးမွာ ေပါက္ကဲြတဲ့ ေဒါသအဆင့္အထိ ေရာက္သြားတတ္ပါတယ္။ ေဒါသအျဖစ္ ေျပာင္းသြားၿပီဆုိရင္ေတာ့ အေၾကာင္းအက်ိဳး အေကာင္းအဆုိး မခဲြျခားႏုိင္ေတာ့ဘဲ အမွားမ်ားစြာကုိ က်ဴးလြန္မိတဲ့အထိ ျဖစ္လာတတ္ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ေကာဓေခၚ အစာမေၾကတာေလးေတြ မျဖစ္ေအာင္ ႀကိဳးစားၾကဖုိ႔ တုိက္တြန္းၾကျခင္း ျဖစ္ပါတယ္။

လူ႔ေလာကအသုိင္းအ၀ုိင္းမွာ ေနေနၾကတဲ့ သူေတြအတြက္ ေန႔စဥ္ေတြ႕ထိ ဆက္ဆံေနရတဲ့ ဒီအသုိင္းအ၀ုိင္းၾကားမွာ တစ္နည္းမဟုတ္တစ္နည္း တစ္ဦးအေပၚတစ္ဦး ကုိယ္အမူအရာေၾကာင့္ပဲ ျဖစ္ျဖစ္၊ စကားေၾကာင့္ပဲျဖစ္ျဖစ္ နားလည္မႈလဲြတာေလးေတြ ရွိတတ္ပါတယ္။ ဒီလုိ နားလည္မႈလဲြတာေလးေတြ ျဖစ္လာရင္ တုိက္႐ုိက္ေျပာဆုိ ေျဖရွင္းႏုိင္ေအာင္ ႀကိဳးစားၾကဖုိ႔ လုိပါတယ္။ အဲဒီလုိမွ မဟုတ္ဘဲ နားလည္မႈ လဲြတာေလးေတြကုိ မေျဖရွင္းပဲ စိတ္ထဲမွာ ေတးေတးထားရင္ အဲဒီနားလည္မႈ လဲြတာေလးေတြဟာ တျဖည္းျဖည္း မ်ားမ်ားလာၿပီး အစာမေၾက ျဖစ္လာတာေတြအထိ ျဖစ္တတ္ပါတယ္။ အစာမေၾက ျဖစ္လာၿပီဆုိရင္ တစ္ဦးနဲ႔တစ္ဦးၾကားမွာ ေနထုိင္ေျပာဆုိ ဆက္ဆံရတာေတြကအစ ကသိကေအာင့္ ျဖစ္လာတတ္ပါတယ္။ ဒီလုိနဲ႔ အစာမေၾက ျဖစ္တာေတြဟာ တစ္ဦးခ်င္းစီရဲ႕ အေျပာအဆုိ အေနအထုိင္ေလးေတြေၾကာင့္ ပုိပုိမ်ားမ်ားလာၿပီး ေနာက္ဆုံးမွာ ခုိက္ရန္ေဒါသျဖစ္တဲ့အထိ ျဖစ္လာတတ္ပါတယ္။ တစ္ေယာက္နဲ႔တစ္ေယာက္ အစာမေၾကျဖစ္လာ၊ အဆင္မေျပျဖစ္လာၿပီဆုိရင္ တစ္ဘက္လူ ဘာပဲလုပ္လုပ္၊ ဘာပဲေျပာေျပာ ကုိယ့္ကုိေစာင္းၿပီး လုပ္ေနေျပာေနတယ္လုိ႔ကုိ ထင္လာတတ္ပါတယ္။ စိတ္ထဲမွာေအာင္းေနတဲ့ အစာမေၾကမႈေတြ၊ အမ်က္ေတြက လူတစ္ေယာက္ကုိ အေကာင္းျမင္ေပးဖုိ႔ မျဖစ္ႏုိင္တဲ့အထိ ပိတ္ဆ႔ုိထားတတ္ပါတယ္။ ဘယ္သူ႔ကုိပဲျဖစ္ျဖစ္ အေကာင္းမျမင္ေတာ့ဘူး ဆုိရင္ေတာ့ သူဘာပဲလုပ္လုပ္ ကုိယ့္စိတ္ထဲမွာေတာ့ မဟုတ္တာေတြပဲ ထင္ေနျမင္ေန တတ္ပါေတာ့တယ္။ ဒါဟာ နားလည္မႈလဲြရာက စခဲ့တဲ့ အစာမေၾကမႈေတြရဲ႕ အက်ိဳးသက္ေရာက္မႈပဲ ျဖစ္ပါတယ္။

တကယ္ေတာ့ ဘယ္သူမဆုိ တစ္နည္းမဟုတ္တစ္နည္း အမွားေလးေတြ လုပ္မိတတ္ပါတယ္။ တစ္ခါတစ္ေလ ေစတနာမပါဘဲ ႐ုတ္တရက္ျဖစ္သြားတတ္တဲ့ အလဲြအေခ်ာ္ေလးေတြ၊ အေျပာမွား၊ အလုပ္မွားေလးေတြ ရွိတတ္ပါတယ္။ အဲဒီလုိ ရွိလာတဲ့အခါ သူသူကုိယ္ကုိယ္ ကုိယ္ခ်င္စာတရားနဲ႔ နားလည္ေပးႏုိင္ေအာင္ ႀကိဳးစားသင့္ပါတယ္။ အကယ္၍ သူ႔ေနရာမွာ ကုိယ္ဆုိရင္လည္း ဒီလုိျဖစ္မိမွာပဲလုိ႔ သူ႔ေနရာကေန အစားထုိး ေတြးၾကည့္သင့္ပါတယ္။ သူမွားသလုိ ကုိယ္လည္းမွားဖူးတတ္တာ ေလးေတြကုိ သတိရၿပီး ခြင့္လႊတ္ႏုိင္ေအာင္ ႀကိဳးစားသင့္ပါတယ္။ နားလည္မႈေပးႏုိင္ေအာင္ အားထုတ္သင့္ပါတယ္။ အဲလုိမွမဟုတ္ဘဲ မွားတတ္တဲ့အေပၚမွာ အျပစ္ေတြပဲ ျမင္ေနမယ္ဆုိရင္ေတာ့ ၾကာရင္ တစ္ဦးနဲ႔တစ္ဦးၾကား အစာမေၾကမႈေတြ ျဖစ္လာတတ္ပါတယ္။ ကုိယ္က အစာမေၾကျဖစ္လာရင္ တစ္ဘက္ကလည္း ျပန္ျဖစ္တတ္ပါတယ္။ ဒီလုိနဲ႔ ႏွစ္ဦးႏွစ္ဘက္လုံး အစာမေၾကတာေတြမ်ားၿပီး ေနာက္ဆုံးမွာ မေခၚမေျပာႏုိင္၊ မျမင္မၾကည့္ႏုိင္တဲ့အထိ ျဖစ္လာကာ အမုန္းႀကီးမုန္းတဲ့အထိ ျဖစ္ကုန္တတ္ပါတယ္။ ဒါဟာ အေသးအဖဲြ႕ နားလည္မႈလဲြတာေလးက စခဲ့တဲ့ ျပႆနာပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ အစာမေၾက ျဖစ္ၾကရျခင္းရဲ႕ အေၾကာင္းျဖစ္တဲ့ နားလည္မႈ လဲြတာေလးေတြကုိ ထိပ္တုိက္ေတြ႕ဆုံျခင္းနဲ႔ ေျဖရွင္းၾကဖုိ႔ ဆုိၾကျခင္း ျဖစ္ပါတယ္။

မွန္ပါတယ္။ လူတစ္ဦးနဲ႔ တစ္ဦးၾကားမွာ နားလည္မႈက အရမ္းအေရးႀကီးပါတယ္။ နားလည္မႈမရွိရင္၊ နားလည္မႈ မေပးႏုိင္ရင္ တစ္ဦးနဲ႔တစ္ဦး အၾကာႀကီး ဆက္ဆံလုိ႔ မရၾကပါဘူး။ အခ်စ္ဆုိတာ နားလည္ျခင္းပဲလုိ႔ ဆုိတဲ့အတုိင္း နားလည္မႈ မရွိရင္ ခ်စ္လုိ႔လည္း မရပါဘူး။ အခ်စ္မရွိရင္ အျပစ္ပဲ ၾကည့္တတ္ပါတယ္။ အျပစ္ၾကည့္ၿပီဆုိရင္ေတာ့ နားလည္မႈလည္း ေပးလုိ႔မရ ျဖစ္လာတတ္ပါတယ္။ တကယ္ေတာ့ ဘယ္ေလာက္ပဲ အခ်စ္ႀကီးတယ္ပဲ ေျပာေျပာ နားလည္မႈလဲြလာၿပီဆုိရင္ အခ်စ္ေတြလည္း ေလ်ာ့လာတတ္ပါတယ္။ နားလည္ ေပးျခင္းဟာ ခ်စ္ေနျခင္းပဲ ျဖစ္တဲ့အတြက္ အခ်စ္ရွည္ခ်င္ရင္ နားလည္မႈလည္း ရွည္ေအာင္ႀကိဳးစားသင့္ပါတယ္။ နားလည္မႈရွည္ဖုိ႔အတြက္ နားလည္မႈ ေပးဖုိ႔လုိပါတယ္။ နားလည္မႈရေအာင္ လုပ္ယူဖုိ႔လုိပါတယ္။ အေၾကာင္းတစ္ခုခုေၾကာင့္ တစ္ေယာက္အေပၚတစ္ေယာက္ နားလည္မႈလဲြစရာ ေပၚလာရင္ တုိက္႐ုိက္ေတြ႕ဆုံၿပီး ဒီလုိၾကားတယ္၊ ဒီလုိေျပာၾကတယ္ အဲဒါဟုတ္လား၊ မဟုတ္ဘူးလား စသျဖင့္ ေတြ႕ဆုံေမးျမန္းၿပီး အေျဖမွန္ကုိ ရယူႏုိင္ေအာင္ ႀကိဳးစားသင့္ပါတယ္။ ဒါမွလည္း နားလည္မႈကုိ ေရရွည္တည္ေဆာက္ႏုိင္မွာ ျဖစ္ပါတယ္။ အဲလုိမွ မဟုတ္ဘဲ ကိုယ့္အခ်င္းခ်င္း တုိက္႐ုိက္မေမးျမန္း၊ မေျဖရွင္းဘဲ တစ္ဆင့္စကား တစ္ဆင့္အၾကားနဲ႔ စိတ္ထဲမွာ ေတးမွတ္ထားမယ္ဆုိရင္ေတာ့ ဒါဟာ အစာမေၾကမႈ စလာတာ ျဖစ္ပါတယ္။ အစာမေၾကျဖစ္လာၿပီ ဆုိရင္ေတာ့ ကဲြၾကၿပဲၾကဖုိ႔ စလာတာပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ အစာမေၾကမႈေတြ မျဖစ္ရေအာင္ နားလည္မႈရွိၾကဖုိ႔၊ နားလည္မႈ ေပးၾကဖုိ႔ တုိက္တြန္းၾကျခင္း ျဖစ္ပါတယ္။

စကားစပ္လုိ႔ သိပ္ခ်စ္ခင္ၾကတဲ့ တပည့္ဒကာေလး ႏွစ္ေယာက္အေၾကာင္း သတိရမိပါတယ္။ သူတုိ႔ဟာ အရင္တုန္းက အေတာ္ခ်စ္ၾကတဲ့ သူငယ္ခ်င္းေတြပါ။ ဘယ္သြားသြား ဘယ္လာလာ အတူတူ တစ္တဲြတဲြ ျဖစ္ေနၾကလုိ႔ ေဘးကလူေတြကေတာင္ သူတုိ႔ကုိ လင္မယားေတြလုိ႔ ေျပာၾကတဲ့အထိ ခ်စ္ခင္ၾကတဲ့သူေတြပါ။ ခုေတာ့ ဒီဒကာႏွစ္ေယာက္ဟာ တစ္ေယာက္နဲ႔တစ္ေယာက္ အမုန္းႀကီးမုန္းၿပီး ရန္သူေတြလုိ ျဖစ္ကုန္ၾကပါတယ္။ သူတုိ႔ေတြ ဒီလုိျဖစ္သြားရျခင္းရဲ႕ အေၾကာင္းက တစ္ေယာက္နဲ႔တစ္ေယာက္ နားလည္မႈလဲြရာက စခဲ့ၾကတာပါ။ အဲဒီလုိ နားလည္မႈ လဲြတာေလးအတြက္ တုိက္႐ုိက္ေျဖရွင္းရမွာကုိ အရမ္းရင္းႏွီးၾကတဲ့ သူငယ္ခ်င္းအခ်င္းခ်င္း ေမးလုိ႔မေကာင္းပါဘူး၊ ေျပာလုိ႔မေကာင္းပါဘူး ဆုိတဲ့အေတြးေတြနဲ႔ မေျဖရွင္းပဲ ထားရင္းထားရင္းနဲ႔ ၾကာေတာ့ ေဘးကတုိက္တာေတြေရာ၊ ဟုိလူကေျပာ ဒီလူကေျပာတာ ေတြေရာေၾကာင့္ တစ္ေယာက္အေပၚတစ္ေယာက္ အျမင္ေတြေစာင္းၿပီး အစာမေၾကတာေတြပါ ေအာင္းလာကာ ေနာက္ဆုံးေတာ့ ေပါင္းလုိ႔မရတဲ့အထိ ျဖစ္ကုန္တယ္လုိ႔ သိရပါတယ္။ ဘုန္းဘုန္းတုိ႔လည္း အတတ္ႏုိင္ဆုံး ေျဖရွင္းေပး၊ ညႇိေပးေပမယ့္ သူတုိ႔ တစ္ဦးခ်င္းမွာရွိေနတဲ့ ငါဆုိတဲ့ အတၱမာနေတြေၾကာင့္ ဘယ္လုိ႔မွ ညႇိလုိ႔မရျဖစ္ကာ ကဲြၾကၿပဲၾကတာပဲ အဖတ္တင္ခဲ့ၾကပါတယ္။ ဒါေတြအားလုံးရဲ႕ အဓိကတရားခံကေတာ့ နားလည္မႈလဲြတာရယ္ အစာမေၾကတာေတြရယ္က စခဲ့တာပဲ ျဖစ္ပါတယ္။

ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ ဒီေနရာမွာ အဓိကေျပာခ်င္တာက တစ္ေယာက္နဲ႔ တစ္ေယာက္ၾကား အစာမေၾက မျဖစ္ရေအာင္ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ ကုိယ္ခ်င္းစာတရားနဲ႔ နားလည္မႈေပးၾကဖုိ႔ ေျပာလုိရင္း ျဖစ္ပါတယ္။ အစာမေၾကမႈေတြ မ်ားလာရင္ အဆင္မေျပမႈေတြနဲ႔ အတူေနမႈေတြမွာ မေျပမလည္မႈေတြ ျဖစ္ေစႏုိင္တဲ့အတြက္ နားလည္မႈ လဲြတာေလးေတြကုိ တုိက္႐ုိက္ေတြ႕ဆုံ ေမးျမန္းေျပာဆုိျခင္းျဖင့္ ေျပလည္ေအာင္ ႀကိဳးစားၾကဖုိ႔ ဆုိလုိရင္း ျဖစ္ပါတယ္။ ဟန္ေဆာင္မႈမပါ ႐ုိးသားစြာနဲ႔ပဲ အတူေနတဲ့ သူအခ်င္းခ်င္း နားလည္မႈကုိ တည္ေဆာက္ကာ အစာမေၾကမႈေတြ ေဖ်ာက္ႏုိင္ေအာင္ ႀကိဳးစားၾကဖုိ႔ တုိက္တြန္းလုိရင္း ျဖစ္ပါတယ္။

ဒါေၾကာင့္ အစာမေၾကတာေတြ မ်ားလာျခင္းရဲ႕ ေနာက္ကြယ္မွာ ျဖစ္ေပၚတတ္တဲ့ ဆုိးက်ိဳးေတြက ႏွစ္ဦးႏွစ္ဘက္လုံး အက်ိဳးယုတ္မႈကုိသာ ျဖစ္ေစတတ္တဲ့အတြက္ တဒဂၤခဏ ေတြ႕ဆုံရတဲ့ အခုိက္အတန္႔ေလးမွာ တစ္ဦးနဲ႔တစ္ဦး အစာမေၾကမႈေတြနဲ႔ အမ်က္ေလးေတြ မျဖစ္ၾကေစဖုိ႔ အေသးအဖဲြ နားလည္မႈ လဲြတာေလးေတြကအစ သူမ်ားစကား နားမေယာင္ဘဲ ကုိယ့္အခ်င္းခ်င္း ထိပ္တုိက္ေတြ႕ဆုံ ေျပာဆုိျခင္းျဖင့္ နားလည္မႈရေအာင္ တည္ေဆာက္ၾကဖုိ႔ ေစတနာစကား ေမတၱာအားျဖင့္ တုိက္တြန္းသမႈ ျပဳလုိက္ရပါေတာ့တယ္။ အားလုံး အစာေၾကႏုိင္ၾကပါေစ…

Read more »

အားကုိးမလဲြေစခ်င္…

ပုဂၢိဳလ္ေရးအရ ရင္းႏွီးတဲ့ ဒကာမႀကီး တစ္ေယာက္ရွိပါတယ္။ ဒီဒကာမႀကီးက သားသမီး အေတာ္ကံေကာင္းပါတယ္။ အားလုံး လိမၼာေရးျခားရွိတဲ့ သားသမီးေတြခ်ည္းပါပဲ။ သားသမီးေတြက မိဘေက်းဇူးကုိ သိတတ္တဲ့ သားသမီးေတြ၊ ပညာတတ္တဲ့ သားသမီးေတြပဲ ျဖစ္ေနေလေတာ့့ ဒကာမႀကီးရဲ႕ ဘ၀မွာ ဘာမွကုိ လုိေလေသးမရွိ အကုန္ျပည့္စုံေနပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ကုသုိလ္ေရးေတြမွာ ၀ါသနာမပါတာကေတာ့ ဒကာမႀကီးရဲ႕ အႀကီးမားဆုံး လုိအပ္ခ်က္တစ္ခုပါပဲ။ တစ္ခါတစ္ေလ ဒကာမႀကီးနဲ႔ေတြ႕ရင္ ဘုန္းဘုန္းက ဒကာမႀကီး အသက္အရြယ္ ႀကီးလာၿပီးေနာ္ အားကုိးရာကုိ ရွာေတာ့လုိ႔ ေျပာတဲ့အခါ ဒကာမႀကီးက “အရွင္ဘုရား… တပည့္ေတာ္ အသက္ႀကီးလည္း ဘာမွပူစရာ မရွိဘူးဘုရား၊ အားကုိးရာလည္း အေထြအထူး ရွာစရာမလုိဘူးေလ၊ အရွင္ဘုရားသိတဲ့အတုိင္း တပည့္ေတာ္မွာ သားသမီးေတြ ရွိသားပဲ၊ သူတုိ႔ဒီေလာက္ အားကုိးေနရတာ၊ ဘာလုိလုိ အကုန္ရေနတာပဲဘုရား၊ တစ္ျခားဘာအားကုိးစရာ လုိေသးလုိ႔တုန္း…” စတဲ့ စကားေတြနဲ႔ ျပန္ေျပာေလ့ရွိတတ္ပါတယ္။ အဲဒီလုိ အခါတုိင္း ဘုန္းဘုန္းစိတ္ထဲမွာ “အင္း… ဒကာမႀကီးေတာ့ အားကုိးလဲြေနပါေပ့ါလား…၊ အစစ္အမွန္ အားကုိးရာကုိ ေမ့ေနပါေပါ့လား…” စတဲ့ အေတြးမ်ားနဲ႔ ရင္ထဲမွာ ေလးေနမိတတ္ပါတယ္။

ဟုတ္တယ္။ ဒီေန႔ေခတ္မွာ ဒီဒကာမႀကီးလုိ အားကုိလဲြေနသူေတြကုိ မၾကာခဏ ေတြ႕ေနရတတ္ပါတယ္။ သားသမီးေတြ အားကုိးေနရတာနဲ႔၊ ရာထူးဌာႏၲရေတြ အားကုိးေနရတာနဲ႔၊ ေငြးေၾကးပုိက္ဆံေတြ အားကုိးေနရတာနဲ႔ အားကုိးလုိ႔ကုိ မဆုံးျဖစ္ေနၾကတာ ေတြ႕ရပါတယ္။ သားသမီး၊ ရာထူးဂုဏ္သိန္၊ စည္းစိမ္ေလးေတြေၾကာင့္ အခုိက္အတန္႔ အားေလးေတြျဖစ္ေနတဲ့ အေပၚမွာ အၿမဲအားကုိးလုိ႔ ရေနတဲ့ပုံစံမ်ိဳးေတြနဲ႔ သတိလက္လြတ္ျဖစ္ကာ သားသမီးအရွိန္၊ ရာထူးဂုဏ္သိန္၊ စည္းစိမ္ဥစၥာေတြရဲ႕ အရွိန္ေလးေတြကုိ တြယ္တာရင္း အားကုိးလဲြေနၾကသူမ်ား အမ်ားအျပား ရွိေနျပန္ပါတယ္။ ပုိက္ဆံရွိရင္ ဘာမဆုိျဖစ္တယ္၊ ရာထူးဂုဏ္သိန္ရွိရင္ လုိခ်င္တာ ရတယ္ဆုိတဲ့ တလဲြအေတြးေတြနဲ႔ အားကုိးလဲြၿပီး မာန္မာန တက္ေနသူေတြကုိလည္း မၾကာခဏ ႀကဳံေတြ႕ရျပန္ပါတယ္။

တကယ္ေတာ့ ဒါဟာ အားကုိးတယ္ဆုိတာထက္ သံေယာဇဥ္တြယ္တယ္လုိ႔ ေျပာရင္ပုိမွန္မယ္ ထင္ပါတယ္။ ျခြင္းခ်က္အေနနဲ႔ သားသမီးကလိမၼာလုိ႔၊ ရာထူးဌာနႏၲရ၊ စည္းစိမ္ဥစၥာရွိလုိ႔ အားကိုးလုိ႔ ျဖစ္တဲ့အေျခအေန ျဖစ္ေနတဲ့ အတြက္ေၾကာင့္ အခုိက္အတန္႔အားျဖင့္ ဒီသားသမီးမ်ားနဲ႔ စည္းစိမ္ဥစၥာေတြကုိ အားကုိးတယ္ဆုိလည္း ထားပါေတာ့ တစ္ခ်ိဳ႕က အဲဒီလုိ မရွိလည္းပဲ ဒီသားသမီးေတြ ေတာထဲက ႐ုန္းကုိမထြက္ႏုိင္တဲ့ သူေတြရွိပါတယ္။ ဘယ္သားကုိ စိတ္မခ်ရတာနဲ႔၊ ဘယ္သမီးကုိ စိတ္မခ်ရတာနဲ႔၊ ဒီသားသမီးက်ေတာ့ လိမၼာတဲ့အတြက္ မေကာင္းတဲ့သူေတြနဲ႔ ေတြ႕မွာစိတ္မခ်ရတာနဲ႔၊ ဟုိသားသမီးက်ျပန္ေတာ့လည္း မလိမၼာတဲ့အတြက္ သူမ်ားအႏွိမ္ခံ၊ အႏုိင္က်င့္ခံရမွာကုိ စိတ္မခ်ရတာနဲ႔ အသက္သာ တျဖည္းျဖည္းရလာတယ္ စုိးရိမ္မႈေတြက ေလ်ာ့မလာပဲ ျဖစ္ေနတတ္ၾကပါတယ္။ ဒါေတြဟာ တကယ္ေတာ့ သံေယာဇဥ္ေတြေၾကာင့္ပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ သားသမီးေတြကုိ အားကုိးတာပဲ ျဖစ္ျဖစ္၊ စိတ္မခ်တာပဲ ျဖစ္ျဖစ္ ေနာက္ဆုံးေကာက္ခ်က္ ခ်လုိက္ေတာ့ မျပတ္ႏုိင္တဲ့ တြယ္တာမႈ သံေယာဇဥ္ေတြေၾကာင့္ပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒီလုိသာ အားကုိးမႈေတြ စိတ္မခ်မႈေတြနဲ႔ ဘ၀ကုိ အဆုံးသတ္သြားမယ္ဆုိရင္ေတာ့ ေနာင္သံသရာအတြက္ တကယ္ကုိပဲ အားကုိးစရာ မဲ့ကုန္ၾကမွာ ျဖစ္ပါတယ္။

ေသခ်ာေတြးၾကည့္လုိက္ရင္ ကုိယ္က အားကုိးရပါတယ္ဆုိတဲ့ သားသမီး ဇနီးမယား၊ စည္းစိမ္ဥစၥာမ်ားဟာ တဒဂၤ အခုိက္အတန္႔ေလာက္ပဲ အားကုိးလုိ႔ရတဲ့ အရာေတြ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒီပစၥဳပၸန္ဘ၀ မေသခင္ ခဏေလးေလာက္ပဲ အားကုိးလုိ႔ ရႏုိင္မွာျဖစ္ပါတယ္။ ဒါေတာင္မွ မေသခ်ာပါဘူး။ ကုိယ္အားကုိးရတယ္ဆုိတဲ့ သားသမီး စည္းစိမ္ဥစၥာေတြဟာ တစ္ခါတစ္ေလ ကုိယ့္အရင္ေတာင္မွ ပ်က္စီးသြားတတ္ၾကတာေတြ ရွိတတ္ပါတယ္။ ဘယ္အရာမွ မၿမဲတဲ့အတြက္ေၾကာင့္လည္း ဘာမွပုံေသ တြက္လုိ႔မရဘဲ ျဖစ္ေနတာ ျဖစ္ပါတယ္။ အမွန္ေတာ့ အားကုိးခ်င္ရင္ သားသမီးစည္းစိမ္ ဥစၥာေတြ အားကုိးေနၾကတာထက္ ကုိယ္လုပ္တဲ့ ကုသုိလ္ေတြကုိပဲ အားကုိးရမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ မေသခင္ ကုိယ္လုပ္ခဲ့တဲ့ ကုိယ့္ရဲ႕ကံေတြကသာ ကုိယ့္ရဲ႕အရိပ္သဖြယ္ ကုိယ့္ေနာက္ကုိ လုိက္ေနမွာ ျဖစ္ၿပီး ေသၿပီးေနာက္မွာလည္း ကုိယ္နဲ႔အတူ တစ္ခါတည္းပါသြားမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ အားကုိးရာ အမွန္ျဖစ္တဲ့ ကုသုိလ္ေတြကုိပဲ တတ္ႏုိင္သမွ် ယူေဆာင္ၾကဖုိ႔ တုိက္တြန္းၾကျခင္း ျဖစ္ပါတယ္။

ဗုဒၶရွင္ေတာ္ျမတ္ကေတာ့ အားကုိးလဲြေနတဲ့ သူေတြကုိ လူမုိက္ေတြပဲလုိ႔ ဆုိၿပီး တကယ္အားကုိးသင့္တဲ့အရာ၊ အားမကုိးသင့္တဲ့ အရာေတြကုိ ထုတ္ေဖာ္ေဟာၾကားေတာ္မူပါတယ္။ ဘုရားရွင္က “လူမုိက္သည္ ငါ့အား သားသမီးတုိ႔ ရွိကုန္၏၊ ဥစၥာတုိ႔သည္လည္း ရွိကုန္၏ဟု (စဲြလန္းတြယ္တာမႈ တဏွာျဖင့္) ဆင္းရဲပင္ပန္းရ၏၊ အမွန္ေသာ္ကား မိမိအား အတၱသည္လည္း မရွိပါပဲလွ်က္ အဘယ္မွာ သားသမီးရွိအ့ံနည္း၊ အဘယ္မွာ ဥစၥာရွိအ့ံနည္း” (ဓမၼပဒ၊ ဗာလ၀ဂ္၊ အာနႏၵေသ႒ိ၀တၳဳ) လုိ႔ ဆုံးမေဟာၾကားေတာ္ မူပါတယ္။ ျမတ္စြာဘုရားရွင္ဟာ ဒီတရားေတာ္ကုိ အစဲြတရားနဲ႔အတူ ဆင္းရဲ႕ပင္ပန္းစြာ ေသၿပီးေနာက္ လူ႔ၿပိတၱာျဖစ္သြားခဲ့တဲ့ အာနႏၵာသူေ႒းကုိ အေၾကာင္းျပဳကာ ေဟာေတာ္မူျခင္း ျဖစ္ပါတယ္။

အာနႏၵာ သူေ႒းဟာ သာ၀တၳိျပည္မွာေတာ့ ကုေဋေလးဆယ္ ခ်မ္းသာတဲ့ သူေ႒းစာရင္း၀င္ တစ္ေယာက္ျဖစ္ပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ အေတာ္ကပ္ေစးႏွဲတဲ့ သူေ႒းလုိ႔ပဲ ဆုိရမွာေပါ့။ သူ႔စည္းစိမ္ဥစၥာေတြနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီးေတာ့ ဘယ္သူ႔ကုိမွ ယုံတဲ့သူ မဟုတ္ပါဘူး။ အာနႏၵာသူေ႒းမွာ မူလသိရိလုိ႔ေခၚတဲ့ သားတစ္ေယာက္လည္း ရွိပါတယ္။ ဒီသူေ႒းဟာ ေဆြမ်ိဳးဉာတကာေတြ ဆုံတဲ့အခါတုိင္း အမ်ိဳးေတြေရွ႕မွာ သူ႔သားမူလသိရိကုိ စကားသုံးခြန္းကုိ မွာတမ္းေခၽြကာ ဆုံးမေျပာဆုိေလ့ရွိတယ္လုိ႔ ဆုိပါတယ္။ အဲဒီစကား သုံးမ်ိဳးကေတာ့ ၁။ ဒီကုေဋေလးဆယ္ေလာက္ ရွိတဲ့ စည္းစိမ္ဥစၥာေတြကုိ မ်ားတယ္လုိ႔ ဘယ္ေတာ့မွ သေဘာမထားဖုိ႔ ၂။ လက္ရွိရွိထားတဲ့ စည္းစိမ္ေတြကုိ ေပးကမ္းလွဴဒါန္း စြန္႔ႀကဲျခင္း မျပဳဘဲ ေနာက္ထပ္တုိးပြားေအာင္ပဲ ႀကိဳးစားအားထုတ္ဖုိ႔ ၃။ အေသးအဖဲြေလးပဲျဖစ္ျဖစ္ စည္းစိမ္ဥစၥာကုိ ကုန္ခမ္းပ်က္စီးေအာင္ ျပဳတဲ့သူအား စည္းစိမ္းဥစၥာေတြဟာ တျဖည္းျဖည္း ယုတ္ေလ်ာ့ကုန္တတ္လုိ႔ ဘာလုိဟာေလးကုိမွ မပ်က္စီးေအာင္ ဂ႐ုစုိက္ဖုိ႔္ ဆုိတဲ့ အမွာစကားမ်ားပဲ ျဖစ္ပါတယ္။

ေနာက္ပုိင္းမွာ အာနႏၵာသူေ႒းဟာ ဘယ္သူ႔ကုိမွ အယံုအၾကည္မရွိေတာ့ဘဲ သူပုိင္ဆုိင္တဲ့ စည္းစိမ္ဥစၥာ ေရႊအုိးႀကီးငါးလုံးကုိ သူ႔သားမူလသိရိကုိေတာင္ အသိမေပးဘဲ အိမ္ၿခံ၀င္းတစ္ေနရာမွာ ျမဳပ္ထားလုိက္ပါတယ္။ တျဖည္းျဖည္း အသက္အရြယ္ရလာတဲ့ အာနႏၵာသူေ႒းဟာ ေနာက္ဆုံးမွာ ေရႊအုိးႀကီးငါးလုံးကုိ စဲြလန္းတဲ့စိတ္နဲ႔ပဲ ေသဆုံးသြားခဲ့ပါတယ္။ ေသခါနီး အစဲြေၾကာင့္ သာ၀တၳိျပည္အနီးမွာ ရွိတဲ့ ဒြန္းစ႑ားရြာရဲ႕ ဒြန္းစ႑ား အမ်ိဳးသမီးတစ္ေယာက္ရဲ႕ ၀မ္းမွာကုိယ္၀န္ စဲြယူသြားပါတယ္။ အာနႏၵသူေ႒းကုိ ကိုယ္၀န္ေဆာင္တဲ့ေန႔ကစၿပီး အဲဒီဒြန္းစ႑ားရြာႀကီး တစ္ရြာလုံးဟာ ဘယ္လုိမွကုိ ေတာင္းစားလုိ႔မရ ျဖစ္ကုန္ၾကပါတယ္။ စားေရးအတြက္ အခက္အခဲ ျဖစ္လာၾကပါတယ္။ တစ္ခါမွ မျဖစ္ဖူးဘဲ အခုမွ ျဖစ္လာတာဆုိေတာ့ ဒါဟာ သူတုိ႔ဒြန္းစ႑ားရြာမွာ သူယုတ္တစ္ေယာက္ေယာက္ေတာ့ ရွိလိမ့္မယ္ဆုိၿပီး မဲခြဲဆုံးျဖတ္ၾကတဲ့အခါ အာနႏၵသူေ႒းကုိ ကုိယ္၀န္ေဆာင္တဲ့ မိခင္ပါတဲ့ အဖဲြ႕ဟာ အၿမဲကံဆုိးေနကာ ထပ္ထပ္ခဲြရင္း ေနာက္ဆုံးအဲဒီ ကုိယ္၀န္ေဆာင္ မိခင္းမွန္းသိကာ ရြာမွႏွင္ထုတ္လုိက္ၾကပါတယ္။

ႏွင္ထုတ္ခံလုိက္ရတဲ့ ဒြန္စ႑ားမိခင္ဟာ အာနႏၵာသူေ႒းတစ္ျဖစ္လဲရဲ႕ ကုိယ္၀န္ကုိ ေဆာင္ခ်ိန္မွာလည္း ဆင္းဆင္းရဲရဲနဲ႔ပဲ ေတာင္းရမ္းစာေသာက္ကာ ေနာက္ဆုံးတြင္ သူ႔ကုိေမြးဖြားခဲ့ပါတယ္။ ေမြးလာတဲ့ အဲဒီဒြန္းစ႑ားေလးဟာ အကုသုိလ္အက်ိဳးဆက္ ႀကီးလြန္းလွတဲ့အတြက္ လူအျဖစ္နဲ႔ ေမြးဖြားခဲ့ေပမယ့္ ကုိယ္လက္အဂၤါ ခ်ိဳ႕တဲ့တဲ့အျပင္ ႐ုပ္ရည္အဆင္းမွာလည္း အလြန္ ဆုိးရြားလွတဲ့အတြက္ ေျမဘုတ္ဘီလူးအသြင္ ျဖစ္ေနခဲ့ပါတယ္။ တစ္ခ်ိဳ႕က သူ႔ကုိၾကည့္ကာ လူ႔ဘီလူး၊ လူ႔ၿပိတၱာလုိ႔ေတာင္ ေျပာဆုိၾကပါတယ္။ ျမင္သူတုိင္းက ေၾကာက္အားလန္႔အားနဲ႔ သူ႔ကုိေရွာင္ၾကဥ္ၾကပါတယ္။ သူ႔ရဲ႕အကုသုိလ္ကလည္း ႀကီးလြန္းလွေတာ့ မိခင္ဒြန္းစ႑ားဟာ သူ႔ကုိခ်ီၿပီး ေတာင္းရမ္းဖုိ႔သြားတဲ့အခါ ဘယ္လုိမွ ေတာင္းလုိ႔မရတဲ့အထိ ျဖစ္ခဲ့ပါတယ္။ ဒါနဲ႔ သူ႔ကုိတစ္ေနရာမွာ ထားခဲ့ၿပီးမွ ေတာင္းရမ္းစားေသာက္ရပါတယ္။ အားလုံးက သူ႔ကုိစြန္႔ပစ္ၾကဖုိ႔ သူ႔မိခင္ကုိ ေျပာၾကေပမယ့္ မိခင္ဒြန္းစ႑ားမကေတာ့ ကုိယ္တုိင္ကုိယ္၀န္ေဆာင္ကာ ေမြးခဲ့ရတဲ့အတြက္ သူ႔ကုိမစြန္႔ပစ္ခဲ့ရက္ပါဘူး။ ေနာက္ဆုံး ဒီကေလး သြားႏုိင္လာႏုိင္ ေတာင္းရမ္းလာႏုိင္ေတာ့မွပဲ သူ႔ကုိခြက္တစ္ခြက္ေပးၿပီး ကုိယ့္ဖာသာကုိ ေတာင္းရမ္းစားေတာ့ဆုိကာ သူ႔လမ္းသူေလွ်ာက္ခုိင္း လုိက္ပါတယ္။

ကုိယ့္ခြက္ကုိစဲြရင္း ေတာင္းရမ္းစားေသာက္လာတဲ့ အာနႏၵာသူေ႒း တစ္ျဖစ္လဲ အဲဒီဒြန္းစ႑ားဟာ ေတာင္းရမ္းရင္း အရင္ဘ၀က သူ႔အိမ္ကုိ ေရာက္လာတဲ့အခါမွာ အတိတ္ကုိ ျပန္သတိရၿပီး ျမဳပ္ထားတဲ့ ေရႊအုိးမ်ားရွိရာကုိ သြားေနတုန္း အေစာင့္မ်ားနဲ႔တုိးကာ အဖမ္းခံလုိက္ရပါတယ္။ အဲဒီအခ်ိန္မွာ ျမတ္စြာဘုရားႏွင့္ ရဟန္းေတာ္မ်ား ဆြမ္းခံခ်ိန္ျဖစ္ေနလုိ႔ ျဖစ္ေၾကာင္းကုန္စင္ကုိ သိေတာ္မူတဲ့ ျမတ္စြာဘုရားရွင္ဟာ အတိတ္ဘ၀က အာနႏၵာသူေ႒းရဲ႕သား မူလသိရိကုိ ေခၚေတာ္မူကာ “ဒီဒြန္းစ႑ားသူငယ္ဟာ တစ္ျခားသူမဟုတ္ေၾကာင္း၊ အတိတ္ဘ၀က မူလသိရိသူေ႒းရဲ႕ အေဖရင္း အာနႏၵာသူေ႒းပဲ ျဖစ္ေၾကာင္း၊ စည္းစိမ္ဥစၥာကုိ စဲြလန္းမႈနဲ႔ မေပးလုိမလွဴလုိတဲ့ ၀န္တုိမႈ မစၧရိယတရားေတြေၾကာင့္ ခုလုိ ဘ၀မ်ိဳးကုိ ေရာက္ရျခင္း ျဖစ္ေၾကာင္း” မိန္႔ေတာ္မူကာ “လူမုိက္သည္ ငါ့အား သားသမီးတုိ႔ ရွိကုန္၏၊ ဥစၥာတုိ႔သည္လည္း ရွိကုန္၏ဟု (စဲြလန္းတြယ္တာမႈ တဏွာျဖင့္) ဆင္းရဲပင္ပန္းရ၏၊ အမွန္ေသာ္ကား မိမိအား အတၱသည္လည္း မရွိပါပဲလွ်က္ အဘယ္မွာ သားသမီးရွိအ့ံနည္း၊ အဘယ္မွာ ဥစၥာရွိအ့ံနည္း” ဆုိတဲ့ အထက္ေဖာ္ျပပါ ေဒသနာေတာ္ကုိ ေဟာ္ေတာ္မူလုိက္ပါတယ္။

ဒီေဒသနာေတာ္အရ ဒီမွာ အဓိကသိေစခ်င္တာက စည္းစိမ္ဥစၥာနဲ႔ သားသမီးမ်ားအေပၚ စဲြလန္းမႈနဲ႔ အားကုိးမႈေတြဟာ ေကာင္းက်ိဳးကုိ မျဖစ္ေစဘဲ ဆုိးက်ိဳးကုိသာ ျဖစ္ေစတတ္ေၾကာင္း၊ အစဲြတစ္ခုခုနဲ႔ ေသသြားခဲ့ရင္ ၿပိတၱာဘ၀မွာ ျဖစ္တတ္ၿပီး လူျဖစ္လာရင္လည္း လူ႔ၿပိတၱာျဖစ္တတ္ေၾကာင္း သိေစလုိရင္း ျဖစ္ပါတယ္။ ဒီမွာေဟာေတာ္မူတဲ့ ျမတ္စြာဘုရားရွင္ရဲ႕ တရားစကားလုိ ကုိယ္ကုိယ္တုိင္ေတာင္ ငါငါ့ဥစၥာဆုိတာ မရွိပါပဲနဲ႔ သားသမီးမ်ား၊ စည္းစိမ္ဥစၥာမ်ား ဆုိတာကေတာ့ ေျပာစရာ မလုိေလာက္ေအာင္ မၿမဲဘူး၊ မရွိဘူးဆုိတာ နားလည္ သေဘာေပါက္ေစလုိရင္း ျဖစ္ပါတယ္။ သားသမီး စည္းစိမ္ဥစၥာမ်ားဟာ အားကုိးရာအမွန္မ်ား မဟုတ္ဘဲ ကုသုိလ္ေကာင္းမႈသည္သာ စစ္မွန္သည့္ အားကုိးရာ ျဖစ္တယ္ဆုိတာ သတိျပဳေစလုိရင္း ျဖစ္ပါတယ္။

ဒါေၾကာင့္ အခုိက္အတန္႔ အားကုိးလုိ႔ရေနတဲ့ သားသမီးစည္းစိမ္ဥစၥာ ရာထူးဌာနႏၲရေတြဆုိတာ အခ်ိန္မေရြး ပ်က္စီးေပ်ာက္ဆုံး တတ္တဲ့အတြက္ အစစ္အမွန္ အားကုိးရာ မဟုတ္ဘူးဆုိတာကုိ ေကာင္းေကာင္းသေဘာေပါက္ သိျမင္ကာ ကုိယ္ဘယ္ေရာက္ေရာက္ ကုိယ္နဲ႔အတူ ပါေနၿပီး ေကာင္းက်ိဳးခ်မ္းသာကုိသာ ျဖစ္ေစတတ္တဲ့ ကုသုိလ္တရားမ်ားကသာ တကယ့္အစစ္အမွန္ အားကုိးရာျဖစ္လုိ႔ အားကုိးရာအမွန္ ကုသုိလ္ကံေတြကုိသာ အခ်ိန္ရွိခုိက္ ႀကိဳးစားလုိက္ၾကဖုိ႔ အသိေပး တုိက္တြန္းလုိက္ရျခင္း ျဖစ္ပါေတာ့တယ္။ အားလုံး အားကုိးမွန္ႏုိင္ၾကပါေစ…။

Read more »


RECENT POSTS

သူတုုိ႔သူတုုိ႔၏ မွတ္ခ်က္မ်ား