သိၾကားမင္း နတ္သက္ဆက္သြားျခင္းအေၾကာင္း…

Q. အရွင္ဘုရား… တပည့္ေတာ္ ဆရာေတာ္ႀကီးတစ္ပါး ေဟာၾကားေတာ္မူတဲ့ တရားေတာ္ကုိ နာတဲ့အခါ သိၾကားမင္းဟာ နတ္သက္ေၾကြခါနီး ဘုရားရွင္ထံ သြားေရာက္ၿပီး ေမးခြန္းမ်ားေမးလုိ႔ တရားနာလုိက္တာ တရားနာေနရင္းနဲ႔ပဲ နတ္သက္ေၾကြကာ နတ္သက္အသစ္နဲ႔ လက္ရွိသိၾကားရာထူးကုိ ျပန္ရလုိ႔ ႏွစ္ဘ၀တရား နာခဲ့ရေၾကာင္း မွတ္သားရပါတယ္ဘုရား။ တပည့္ေတာ္ သိခ်င္တာက သိၾကားမင္းေမးတဲ့ ေမးခြန္းေတြနဲ႔ ျမတ္စြာဘုရားရွင္ရဲ႕ ေျဖၾကားခ်က္ေတြကုိ သိခ်င္ပါတယ္။ ေက်းဇူးျပဳ၍ ေျဖၾကားေပးေတာ္မူပါဘုရား..
မနီနီမာ

A. မဂၤလာပါ… ေမးခြန္းရွင္ရဲ႕ အေမးကုိ တိတိက်က် ေျဖေပးႏုိင္ဖုိ႔ ေဟာၾကားေတာ္မူတဲ့ ဆရာေတာ္ရဲ႕ တရားကုိ နာၾကည့္တဲ့အခါမွာ ျမတ္စြာဘုရားရွင္ ဣႏၵသာလလုိဏ္ဂူမွာ သီတင္းသုံးေနတဲ့အခ်ိန္ သိၾကားမင္းေရာက္လာၿပီး ေမးခြန္းေတြေမးကာ တရားနာတဲ့အေၾကာင္း သိခြင့္ရလုိက္ပါတယ္။ ဣႏၵသာလဂူမွာ ေဟာတဲ့တရားေတာ္ဆုိရင္ ပိဋကတ္ေတာ္လာ ဒီဃနိကာယ္၊ မဟာ၀ဂၢ သံယုတ္မွာပါတဲ့ သကၠပဥႇသုတ္ပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ ပါဠိေတာ္မူရင္းမွာပါတဲ့ အေမးအေျဖေတြကုိ ေရတြက္ၾကည့္လုိက္တဲ့အခါ (၁၄)ခ်က္မဟုတ္ဘဲ (၁၂)ခ်က္ပဲ ေတြ႕ရပါတယ္။ တစ္ခ်ိဳ႕ေမးခြန္းေတြက ေပါင္းေမးထားတာ ျဖစ္တဲ့အတြက္ ခဲြလုိက္ရင္ေတာ့ (၁၄) ခ်က္ျဖစ္မွာပါ။ ဒါေၾကာင့္ ဒီေနရာမွာေတာ့ ပါဠိေတာ္ မူရင္းမွာပါတဲ့ သိၾကားမင္းနဲ႔ ဘုရားရွင္တုိ႔အေမးအေျဖ (၁၂)ခ်က္ကုိပဲ အက်ဥ္းခ်ဳံ႕ၿပီး ေျဖၾကားေပးလုိက္ပါတယ္။

သိၾကားမင္းအေမး… (၁)
“အရွင္ဘုရား ေလာကရွိ လူနတ္ျဗဟၼာ အသုရာႏွင့္ နဂါးဂႏၶဗၺစသူတုိ႔ဟာ တစ္ဦးအေပၚတစ္ဦး ရန္ၿငိဳးကင္းၾကေစဖုိ႔၊ ဒဏ္ထားျခင္းကင္းၾကေစဖုိ႔၊ ရန္ကင္းၾကေစဖုိ႔၊ စိတ္ဆင္းရဲျခင္းကင္းၾကေစဖုိ႔၊ အမ်က္ထြက္ျခင္းကင္းၾကေစဖုိ႔ စသျဖင့္ လုိလားေတာင့္တၾကပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ဒီလုိ လုိလားေတာင့္တ ၾကေပမယ့္လည္း တစ္ဦးနဲ႔တစ္ဦး ရန္ၿငိဳးေတြဖဲြ႕ၾက၊ ဒဏ္ခတ္ၾက၊ ရန္ျပဳၾက၊ စိတ္ဆင္းရဲေအာင္လုပ္ၾက၊ အမ်က္ထြက္ေအာင္ လုပ္ၾကပါတယ္။ ဒီလုိေတာင္တေပမယ့္ ေတာင့္တတုိင္း ျဖစ္မလာတာဟာ ဘယ္လုိအေႏွာင္အဖဲြ႕ေၾကာင့္ပါလဲဘုရား…“
ျမတ္စြာဘုရားအေျဖ…
“နတ္တုိ႔အရွင္ သိၾကားမင္း ပုဂၢိဳလ္သတၱ၀ါေတြဟာ တစ္ဦးနဲ႔တစ္ဦး သိၾကားမင္းေျပာတဲ့ ဆႏၵမ်ားနဲ႔ လုိလားေတာင့္တေပမယ့္ သူတုိ႔လုိလားေတာင့္တတုိင္း ျဖစ္မလာရတာဟာ သူတုိ႔သႏၲာန္မွာ ရွိေနၾကတဲ့ ဣႆာမစၧရိယ သံေယာဇဥ္ေတြေၾကာင့္ပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ ဣႆဆုိတာ သူတပါးအေပၚမနာလုိျခင္းျဖစ္ၿပီး မစၧရိယဆုိတာကေတာ့ မိမိမွာရွိတဲ့အရာေတြမွာ ၀န္တုိျခင္း ျဖစ္ပါတယ္“

သိၾကားမင္းအေမး… (၂)
“အရွင္ဘုရား ဒီလုိဆုိရင္ ဒီဣႆာမစၧရိယတုိ႔ရဲ႕ အေျခခံအေၾကာင္းတရား၊ တုိးတက္ျဖစ္ပြားရာ အေၾကာင္းတရား၊ ထင္ရွားျဖစ္ေပၚရာ အေၾကာင္းတရား၊ စတင္ျဖစ္ေပၚရာ အေၾကာင္းတရားဟာ ဘာေၾကာင့္ျဖစ္ရၿပီး ဘယ္လုိတရားမ်ားရွိရင္ ဒီဣႆာမစၧရိယ ျဖစ္တတ္ၿပီး ဘယ္လုိတရားမ်ား မရွိပါက ဒီတရားမ်ား မျဖစ္တတ္ပါလဲဘုရား…“
ျမတ္စြာဘုရားအေျဖ…
“နတ္တုိ႔အရွင္ သိၾကားမင္း ခ်စ္ျခင္း မုန္းျခင္းဆုိတဲ့ သေဘာတရားဟာ ဒီဣႆာမစၧရိယတုိ႔ရဲ႕ အေျခခံစတင္ျဖစ္ေပၚရာျဖစ္ၿပီး ထင္ရွားတိုးတက္ရာလည္း ျဖစ္ေစပါတယ္။ ဒီခ်စ္ျခင္းမုန္းျခင္းရွိရင္ ဣႆာမစၧရိယ ရွိတတ္ၿပီး၊ ခ်စ္ျခင္းမုန္းျခင္းမရွိရင္ေတာ့ ဣႆာမစၧရိယလည္း မရွိတတ္ပါဘူး“

သိၾကားမင္းအေမး… (၃)
“အရွင္ဘုရား ဒီလုိဆုိရင္ ဒီခ်စ္ျခင္းမုန္းျခင္းတုိ႔ရဲ႕ အေျခခံစတင္ျဖစ္ေပၚရာနဲ႔ ထင္ရွားတုိးတက္ရာတုိ႔ဟာ ဘာေၾကာင့္ျဖစ္ရၿပီး ဘယ္လုိအရာက ဒီခ်စ္ျခင္းမုန္းျခင္း ျဖစ္မျဖစ္ကုိ ဖန္တီးေပးတယ္ဆုိတာ သိခ်င္ပါတယ္ဘုရား…“
ျမတ္စြာဘုရားအေျဖ…
“သိၾကားမင္း လုိခ်င္္ျခင္း ဆႏၵေၾကာင့္ ဒီခ်စ္ျခင္းမုန္းျခင္းတုိ႔ စတင္ျဖစ္ေပၚ တုိးတက္ျပန္႔ပြားျခင္းျဖစ္ၿပီး ဒီလုိခ်င္ျခင္းဆႏၵရွိရင္ ခ်စ္ျခင္းမုန္းျခင္း ရွိတတ္ကာ လုိခ်င္ျခင္း ဆႏၵမရွိရင္ေတာ့ ဒီခ်စ္ျခင္းမုန္းျခင္းလည္း မရွိတတ္ပါဘူး“

သိၾကားမင္းအေမး… (၄)
“အရွင္ဘုရား ဒီလုိဆုိရင္ ဒီလုိခ်င္ျခင္းဆႏၵရဲ႕ အေျခခံစတင္ျဖစ္ေပၚျခင္းနဲ႔ တုိးတက္ထင္ရွားျခင္းတုိ႔ဟာ ဘာေၾကာင့္ျဖစ္ရၿပီး ဘယ္အရာက ဒီလုိခ်င္ျခင္းဆႏၵ ျဖစ္မျဖစ္ကုိ ဖန္တီးေပးပါလဲဘုရား…“
ျမတ္စြာဘုရားအေျဖ…
“သိၾကားမင္း ႀကံစည္ျခင္း ၀ိတက္ေၾကာင့္ ဒီလုိခ်င္ျခင္း ဆႏၵတုိ႔ စတင္ျဖစ္ေပၚ တုိးတက္ျပန္႔ပြားျခင္းျဖစ္ၿပီး ဒီႀကံစည္ျခင္း ၀ိတက္ရွိရင္ လုိခ်င္ျခင္း ဆႏၵရွိတတ္ကာ ၀ိတက္မရွိပါက ဆႏၵလည္း မရွိတတ္ပါဘူး…“

သိၾကားမင္းအေမး… (၅)
“အရွင္ဘုရား ဒီလုိဆုိရင္ ဒီႀကံစည္ျခင္း ၀ိတက္ရဲ႕ အေျခခံစတင္ျဖစ္ေပၚရာနဲ႔ တုိးတက္ထင္ရွားရာတုိ႔ဟာ ဘာေၾကာင့္ျဖစ္ေပၚၿပီး ဘယ္အရာမ်ားက ဒီႀကံစည္ျခင္း ၀ိတက္ ျဖစ္မျဖစ္ကုိ ဖန္တီးေပးပါလဲဘုရား…“
ျမတ္စြာဘုရားအေျဖ…
“သိၾကားမင္း သံသရာခ်ဲ႕ထြင္တတ္တဲ့ တဏွာ မာန ဒိ႒ိဆုိတဲ့ ပပဥၥတရားအစုေၾကာင့္ ဒီႀကံစည္ျခင္း ၀ိတက္တုိ႔ စတင္ျဖစ္ေပၚ တုိးတက္ျပန္႔ပြားျခင္းျဖစ္ၿပီး ဒီသံသရာ ခ်ဲ႕ထြင္တတ္တဲ့ ပပဥၥတရားမ်ားရွိရင္ ၀ိတက္ရွိတတ္ကာ ပပဥၥတရားမ်ား မရွိပါက ႀကံစည္ျခင္း ၀ိတက္လည္း မရွိတတ္ပါဘူး…“

သိၾကားမင္းအေမး… (၆)
“အရွင္ဘုရား ဒီလုိဆုိရင္ ဘယ္လုိအက်င့္မ်ိဳးကုိ က်င့္ႀကံအားထုတ္ရင္ ဒီသံသရာ ခ်ဲ႕ထြင္တတ္တဲ့ ပပဥၥတရားမ်ား ခ်ဳပ္ၿငိမ္းေစၿပီး နိဗၺာန္သုိ႔ေရာက္ေၾကာင္း အက်င့္ကုိ က်င့္သည္မည္ပါလဲဘုရား…“
ျမတ္စြာဘုရားအေျဖ…
“သိၾကားမင္း ၀မ္းေျမာက္ျခင္းဟူေသာ ေသာမနႆ၊ ႏွလုံးမသာျခင္းဟူေသာ ေဒါမနႆ၊ လ်စ္လ်ဴ႐ႈျခင္းဟူေသာ ဥေပကၡာလုိ႔ေခၚတဲ့ ခံစားျခင္း ေ၀ဒနာကမၼ႒ာန္းကုိ က်င့္ႀကံပြားမ်ား အားထုတ္ႏုိင္ပါက ဒီသံသရာ ခ်ဲ႕ထြင္တတ္တဲ့ တဏွာ၊ မာန၊ ဒိ႒ိဆုိတဲ့ ပပဥၥတရားမ်ားကုိ ခ်ဳပ္ၿငိမ္းေစၿပီး နိဗၺာန္သုိ႔ေရာက္ေၾကာင္း အက်င့္ကုိ က်င့္ရာေရာက္ပါတယ္။ ၀မ္းေျမာက္ျခင္း ေသာမနႆမွာလည္း မွီ၀ဲအပ္တဲ့ ေသာမနႆ မမွီ၀ဲအပ္တဲ့ ေသာမနႆလုိ႔ ႏွစ္မ်ိဳးရွိၿပီး ဒီေသာမနႆကုိ အမွီျပဳျခင္းေၾကာင့္ မိမိသႏၲာန္မွာ အကုသုိလ္တရား တုိးပြားၿပီး ကုသုိလ္တရားမ်ား ဆုတ္ယုတ္ပါက အဲဒီေသာမနႆကုိ မမွီ၀ဲအပ္ဘဲ၊ ဒီေသာမနႆကုိ အမွီျပဳျခင္းေၾကာင့္ မိမိမွာ အကုသုိလ္တရားမ်ား ဆုတ္ယုတ္ၿပီး ကုသုိလ္တရားမ်ား တုိးပြားပါက အဲဒီေသာမနႆကုိ မွီ၀ဲအပ္ပါတယ္။ ႀကံစည္ျခင္း ၀ိတက္၊ သုံးသပ္ျခင္း ၀ိစာရႏွင့္ တကြျဖစ္တဲ့ ဒီ၀မ္းေျမာက္ျခင္းမွာ ၀ိတက္၀ိစာရမရွိတဲ့ ၀မ္းေျမာက္ျခင္းက ပုိၿပီးျမတ္ပါတယ္။

သိၾကားမင္းအေမး… (၇)
“အရွင္ဘုရား… ဘယ္လုိအက်င့္မ်ိဳးကုိ က်င့္တဲ့ရဟန္းဟာ ပါတိေမာကၡသံ၀ရ သီလကုိ က်င့္တယ္လုိ ေခၚဆုိႏုိင္ပါသလဲဘုရား…”
ဘုရားရွင္အေျဖ…
“သိၾကားမင္း… ကိုယ္အက်င့္ (ကာယသမာစာရ)၊ ႏႈတ္အက်င့္ (၀စီသမာစာရ)၊ ရွာမွီးျခင္း (ပရိေယသန) ဆုိတဲ့ တရားသုံးပါးမွာ မွီ၀ဲအပ္တဲ့ ကုိယ္အက်င့္၊ ႏႈတ္အက်င့္၊ ရွာမွီးျခင္းနဲ႔ မမွီ၀ဲအပ္တဲ့ ကုိယ္အက်င့္၊ ႏႈတ္အက်င့္၊ ရွာမွီးျခင္းလုိ႔ ႏွစ္မ်ိဳးစီရွိၿပီး ဒီတရားေတြကုိ မွီ၀ဲျခင္းေၾကာင့္ မိမိသႏၲာန္မွာ အကုသုိလ္တရား တုိးပြားၿပီး ကုသုိလ္တရား ဆုတ္ယုတ္မယ္ဆုိရင္ အဲဒီတရားကုိ မမွီ၀ဲသင့္ဘဲ ဒီတရားေတြ မွီ၀ဲျခင္းေၾကာင့္ ကုသုိလ္တရားတုိးပြားၿပီး အကုသုိလ္တရား ဆုတ္ယုတ္မယ္ဆုိရင္ အဲဒီတရားကုိ မမွီ၀ဲသင့္ပါဘူး။ ဒီလုိ မွီ၀ဲသင့္တာကုိ မွီ၀ဲၿပီး မမွီ၀ဲသင့္တာကုိ မမွီ၀ဲဘဲ က်င့္ႀကံေနထုိင္တဲ့ ရဟန္းကုိ ပါတိေမာကၡသံ၀ရ သီလကုိ က်င့္တဲ့ရဟန္းလုိ႔ ဆုိပါတယ္…”

သိၾကားမင္းအေမး… (၈)
“အရွင္ဘုရား… ဘယ္လုိအက်င့္မ်ိဳးကုိ က်င့္တဲ့ရဟန္းဟာ ဣၿႏၵိယသံ၀ရ (ဣေျႏၵေစာင့္စည္းျခင္း) သီလကုိ က်င့္တယ္လုိ႔ ဆုိႏုိင္ပါသလဲဘုရား..”
ျမတ္စြာဘုရားအေျဖ…
“သိၾကားမင္း… မ်က္စိနဲ႔ သိအပ္တဲ့ အဆင္းအာ႐ုံ၊ နားနဲ႔ သိအပ္တဲ့ အသံအာ႐ုံ၊ ႏွာေခါင္းနဲ႔ သိအပ္တဲ့ အနံ႔အာ႐ုံ၊ လွ်ာနဲ႔ သိအပ္တဲ့ အရသာအာ႐ုံ၊ ကိုယ္နဲ႔ သိအပ္တဲ့ အေတြ႕အထိအာ႐ုံ၊ စိတ္နဲ႔ သိအပ္တဲ့ သေဘာတရားအာ႐ုံ (ဓမၼာရုံ) တုိ႔မွာ မွီ၀ဲအပ္တဲ့ အာ႐ုံ၊ မမွီ၀ဲအပ္တဲ့ အာ႐ုံလုိ႔ အာ႐ုံတစ္ခုစီမွာ ႏွစ္မ်ိဳးစီ ရွိၾကပါတယ္။ ဒီအာ႐ုံကုိ မီွ၀ဲတဲ့အတြက္ မိမိသႏၲာန္မွာ အကုသုိလ္တရား ဆုတ္ယုတ္ၿပီး ကုသုိလ္တရား တုိးပြားမယ္ဆုိရင္ အဲဒီအာ႐ုံကုိ မွီ၀ဲအပ္ၿပီး မွီ၀ဲျခင္းေၾကာင့္ ကုသုိလ္တရားဆုတ္ယုတ္ၿပီး အကုသုိလ္တရား တုိးပြားမယ္ဆုိရင္ အဲဒါကုိ မမွီ၀ဲအပ္ပါဘူး။ ဒီလုိ မွီ၀ဲသင့္တာကုိ မွီ၀ဲၿပီး မမွီ၀ဲသင့္တာကုိ မမွီ၀ဲဘဲ က်င့္ႀကံေနထုိင္တဲ့ ရဟန္းကုိ ဣၿႏိၵယသံ၀ရသီလကုိ က်င့္တဲ့ရဟန္းလုိ႔ ဆုိပါတယ္…”

သိၾကားမင္းအေမး… (၉)
“အရွင္ဘုရား… သမဏျဗာဟၼဏ (ရဟန္း၊ ပုဏၰား) အားလုံးဟာ တူေသာအဆုံးအမ၊ တူေသာအက်င့္၊ တူေသာအယူ၊ တူေသာၿပီးဆုံးရာ ရွိပါသလားဘုရား..”
ျမတ္စြာဘုရားအေျဖ…
“သိၾကားမင္း. မရွိပါ…”

သိၾကားမင္းအေမး… (၁၀)
“အရွင္ဘုရား… ဘာေၾကာင့္ မရွိပါသလဲဘုရား…”
ျမတ္စြာဘုရားအေျဖ…
“သိၾကားမင္း… ေလာကမွာ ဓာတ္အမ်ိဳးမ်ိဳးရွိၿပီး အဲဒီေျမာက္ျမားစြာရွိတဲ့ ဓာတ္အမ်ိဳးမ်ိဳးကုိပဲ သတၱ၀ါေတြဟာ စြဲလန္းၾက၊ အဲဒီဓာတ္ကုိပဲ ျပင္းျပင္းထန္ထန္ စဲြလန္းၾကၿပီး ငါ့အယူသာမွန္တယ္၊ သူ႔အယူမွားတယ္၊ သူအယူဟာ အခ်ည္းႏွီးသာျဖစ္တယ္လုိ ဆုိေလ့ရွိၾကပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္လည္း သမဏျဗဟၼဏအားလုံးဟာ တူေသာအဆုံးအမ၊ တူေသာအက်င့္၊ တူေသာ အယူ၊ တူေသာ ၿပီးဆုံးရာ မရွိၾကျခင္း ျဖစ္ပါတယ္…”

သိၾကားမင္းအေမး (၁၁)
“အရွင္ဘုရား… သမဏျဗာဟၼဏ အားလုံးဟာ ပ်က္စီးျခင္းကုိလြန္ေသာ မွီခုိအားထားရာ၊ ပ်က္စီးျခင္းကုိလြန္ေသာ ေယာဂကုန္ရာ၊ ပ်က္စီးျခင္းကုိလြန္ေသာ တရားအလုိ႔ငွါက်င့္ေသာ ျမတ္ေသာအက်င့္၊ ပ်က္စီးျခင္းကုိ လြန္ေသာၿပီးဆုံးရာ ရွိပါသလားဘုရား…”
ျမတ္စြာဘုရားအေျဖ…
“သိၾကားမင္း.. မရွိပါ..”

သိၾကားမင္းအေမး… (၁၂)
“အရွင္ဘုရား… ဘာေၾကာင့္ မရွိပါသလဲဘုရား…”
ျမတ္စြာဘုရားအေျဖ…
“သိၾကားမင္း တဏွာကုိ ကုန္ခမ္းေစတတ္တဲ့မဂ္နဲ႔ ကိေလသာမွ လြတ္ကုန္ေသာ ရဟန္းတုိ႔သာလွ်င္ ပ်က္စီးျခင္းကုိ လြန္ေသာ မွီခုိအားထားရာရွိကုန္၊ ပ်က္စီးျခင္းကုိ လြန္ေသာ ေယာဂကုန္ရာရွိကုန္၊ ပ်က္စီးျခင္းကုိလြန္ေသာ တရားအလုိ႔ငွါ ျမတ္ေသာအက်င့္ရွိကုန္၊ ပ်က္စီးျခင္းကုိလြန္ေသာ ၿပီးဆုံးရာ ရွိကုန္ၾကတဲ့အတြက္ သမဏျဗဟၼဏအားလုံး တစ္သမွတ္တမ္း အတူတူမရွိၾကျခင္း ျဖစ္ပါတယ္…”

ဒီအေမးအေျဖ တရားမ်ားကုိ နာၾကားၿပီးေနာက္ သိၾကားမင္းဟာ အက်ိဳးတရားေျခာက္ပါးကုိ ရရွိသြားၿပီး အလြန္းႏွစ္သက္၀မ္းေျမာက္စြာျဖင့္ ဘုရားရွင္ကုိ ခ်ီးက်ဴးေျပာဆုိခဲ့ပါတယ္။ ဘုရားရွင္နဲ႔ေတြ႕ ေမးခြန္းေမးကာ တရားနာခြင့္ရလုိက္တဲ့ သိၾကားမင္း ရရွိသြားတဲ့ အက်ိဳးေျခာက္ပါးကေတာ့…
(၁) တရားနာေနရင္းပင္ အသက္သစ္တစ္ဖန္ ျပန္ရသြားျခင္း
(၂) လက္ရွိနတ္ဘုံမွ ေသဆုံးၿပီးတဲ့အခါမွာလည္း မေတြမေ၀ သတိရွိလ်က္ အလုိရွိတဲ့ ဘုံမွာ ျပန္ျဖစ္ႏုိင္ျခင္း
(၃) ယုံမွားေတြေ၀ျခင္းကင္းကာ သတိသမၸဇဥ္ႏွင့္ ယွဥ္လ်က္ ေသာတာပန္ အရိယာအျဖစ္ႏွင့္ေလ်ာ္စြာ ေနထုိင္ႏုိင္ျခင္း
(၄) အရိယာအျဖစ္ႏွင့္ ေကာင္းမြန္စြာေနထုိင္ရင္း အထက္မဂ္ျဖစ္သည့္ သကာဒါဂါမိမဂ္ကုိ ရသည့္အခါ လူ႔ဘ၀၌ ျပန္လည္မျဖစ္ေတာ့ျခင္း (ေသာတာပန္သည္ သုဂတိဘုံမ်ားျဖစ္တဲ့ လူ႔ဘုံႏွင့္နတ္ျပည္၆ဘုံမွာ ျပန္ျဖစ္ႏုိင္)
(၅) လူ႔ျပည္လာေရာက္ၿပီး တရားနာရင္း လူ႔ဘုံမွ စုေတကာ ေသာတာပန္ အျဖစ္ျဖင့္ နတ္ျပည္၌ သိၾကားမင္း တစ္ဖန္ျပန္ျဖစ္ျခင္း
(၆) ေနာက္ဆုံးဘ၀တြင္ အကနိ႒ျဗာဟၼာဘုံတြင္ ျဖစ္ရျခင္း (ထုိဘုံမွပင္ နိဗၺာန္၀င္စံျခင္း) တုိ႔ပဲ ျဖစ္ပါတယ္။

မွတ္ခ်က္။ အထက္ပါ ေျဖၾကားခ်က္မ်ားသည္ ပါဠိေတာ္ မူရင္းလာ အႏွစ္ခ်ဳပ္မ်ားျဖစ္ပါသည္။ ဒီအႏွစ္ခ်ဳပ္တြင္ မပါ၀င္သည့္ တရားေဟာဆရာေတာ္၏ ေဟာေျပာခ်က္အခ်ိဳ႕မွာ အ႒ကထာအဖြင့္မ်ား ျဖစ္ႏုိင္ပါသည္။ ဒီအႏွစ္ခ်ဳပ္ကုိ ေထာက္ဆၾကည့္လွ်င္လည္း ႏွစ္ဘ၀တရားနာသည္မွာ ျဖစ္ႏုိင္ၿပီး ေမးခြန္း (၇)ခုေျမာက္မွာ ေ၀ဒနာနဲ႔ တဏွာကုိ သိကာ ေသာတာပန္ တည္သြားသည္ကုိလည္း ေထာက္ဆသိႏုိင္ပါသည္။

Read more »

အညြန္႔တုံးသူ…

“အညြန္႔တလူလူ တက္ေနတဲ့ သူ႔ဘ၀ကုိ သူ႔လုပ္ရပ္ေတြကပဲ ဖ်က္စီးပစ္လုိက္တာပါ၊ သူ႔ကုိယ္ကုိယ္သူ မထိန္းႏုိင္ေတာ့ ဘာမဟုတ္တဲ့ အရာေလးကုိ အေၾကာင္းျပဳၿပီး မလုပ္သင့္တာကုိ လုပ္လုိက္မိတာေပါ့။ ခုေတာ့ သူ႔ဘ၀ဟာ သြားၿပီ… ဘာမွ အဖက္ဆယ္လုိ႔ မရေတာ့ဘူး၊ ကုန္ကုန္ေျပာရရင္ သူ႔ဘ၀ဟာ အညြန္႔တုံးသြားတာပါပဲ၊ သူလုပ္ခဲ့တဲ့အလုပ္က သူ႔ကုိ အညြန္းတုံးသူတစ္ေယာက္ ျဖစ္ေစခဲ့တာပါပဲ…”စသည္ျဖင့္ ေအာင္ျမင္ေနသည့္ ဘ၀မွ က်႐ႈံးသြားၿပီး ဘ၀တက္လမ္း ေမွးမွိန္သြားသည့္ သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္ အေၾကာင္းကုိ စိတ္မေကာင္းစြာနဲ႔ စာေရးသူကုိ ရင္လာဖြင့္သြားသည့္ မိတ္ေဆြတစ္ေယာက္၏ စကားသံအခ်ိဳ႕ ျဖစ္ပါသည္။ ထုိမိတ္ေဆြ ျပန္သြားေသာ္လည္း သူခ်န္သြားသည့္ စကားမ်ားက စာေရးသူကုိ အေတြးနယ္ခ်ဲ႕ေစခဲ့၏။ အထူးသျဖင့္ သူေျပာသြားသည့္ “အညြန္႔တုံးသူ”ဟူေသာ စကားႏွင့္ စပ္လ်ဥ္းၿပီး စဥ္းစားေနမိ၏။ “အညြန္႔”ဟူေသာ စကားကုိ လုိသလုိစဲြယူ ေတြးေနမိ၏။

“အညြန္႔တလူလူတက္သည္၊ အညြန္႔က်ိဳးသည္၊ အညြန္႔တုံးသည္”စသည္ျဖင့္ အသုံးျပဳၾကသည့္ ျမန္မာစကား အညြန္႔ဟူေသာ ေ၀ါဟာရသည္ အေကာင္းဘက္ကုိညြန္းၿပီး ေအာင္ျမင္မႈကုိ ကုိယ္စားျပဳေန၏။ ေလာကေ၀ါဟာရ အသုံးအားျဖင့္ ေကာင္းသည့္အဓိပၸါယ္ကုိ ေဆာင္ေန၏။ လူတစ္ေယာက္၏ တက္လမ္းကုိ အညြန္႔ဟု ရည္ညြန္းကာ အညြန္႔တလူလူ တက္ေနျခင္းကုိပင္ ေအာင္ျမင္ေနသည္ဟု ဆုိၾက၏။ ထုိတက္ေနသည့္ အညြန္႔ကုိ မက်ိဳးေစရန္၊ တက္ေနသည့္ အညြန္႔ကုိ မတုံးေစရန္၊ ထုိအညြန္႔ကုိ ရွင္သန္ေနေစရန္ ၀ုိင္း၀န္းေစာင့္ေရွာက္ေလ့ ရွိၾက၏။ ဤသည္မွာ အညြန္႔ကုိ မတုံးေစလုိ၍ ျဖစ္ၿပီး အညြန္႔အေပၚ တြယ္တာေန၍ ျဖစ္၏။ ထုိအညြန္႔ ရွင္သန္ေနမႈကုိ လုိလားေန၍ ျဖစ္၏။ ေလာကသားတုိ႔ကား အညြန္႔ကုိ ရွင္သန္ေနေစ၏။ အညြန္႔ကုိ တြယ္တာေနေပ၏။

သုိ႔ေသာ္ ထုိအညြန္႔ကုိ မလုိလားသူမ်ား၊ အညြန္႔ကုိ မရွင္သန္ေစလုိသူမ်ား၊ အညြန္႔ကုိ တုံးေစလုိသူမ်ား၊ အညြန္႔ကုိ တုံးေအာင္ လုပ္ေနသူမ်ားကား ရွိေနျပန္၏။ ထုိသူတုိ႔သည္ အညြန္႔ရွင္သန္ေနမႈကုိ မလုိလားၾကေပ။ အားမေပးၾကေပ။ ထုိသူတုိ႔အျမင္ ေလာကသားတုိ႔ လုိလားၾကသည့္ အညြန္႔သည္ ၎တုိ႔အတြက္ အစစ္အမွန္ ၿငိမ္းခ်မ္းရာသုိ႔ သြားရာလမ္းတြင္ ဆူးေညာင့္ခလုပ္သာ ျဖစ္ေနေပ၏။ ထုိ႔ေၾကာင့္ အညြန္႔တက္ရန္ထက္ အညြန္ဖ်က္ရန္ အားထုတ္ၾက၏။ အညြန္႔ရွင္သန္ရန္ထက္ အညြန္႔တုံးရန္ ႀကိဳးစားၾက၏။ ထုိသုိ႔ ႀကိဳးစားသျဖင့္ အညြန္႔တုံးသြားလွ်င္ အညြန္႔တုံးသူအျဖစ္ ေက်ေက်နပ္နပ္ ခံယူၾက၏။ ထုိသူမ်ား၏ ရည္မွန္းခ်က္သည္ အညြန္႔ရွင္သန္ရန္မဟုတ္၊ အညြန္႔တုံးရန္ ျဖစ္၏။

သူတုိ႔အျမင္အရ ျမတ္စြာဘုရားရွင္သည္ပင္ အညြန္႔တလူလူ တက္ေနသူမဟုတ္၊ အညြန္႔တုံးသူသာ ျဖစ္၏။ ထုိ႔ေၾကာင့္လည္း ဘုရားရွင္ကုိ “အညြန္႔တုံးသူ”ဟု ေခၚေ၀ၚအသုံးျပဳၾက၏။ ဘုရားရွင္ ကုိယ္ေတာ္တုိင္ပင္ “အညြန္႔တုံးသူ”ဟု အေခၚခံခဲ့ရ၏။ ဘုရားရွင္ကုိ အညြန္႔တုံးသူဟု သမုတ္ၾကသူမ်ားကား အျခားသူမ်ားမဟုတ္၊ ပရိဗုိဇ္မ်ားပင္ ျဖစ္၏။ မာဂ႑ိယပရိဗုိဇ္ႏွင့္ ဘာရဒြါဇတုိ႔ပင္ ျဖစ္၏။

ျမတ္စြာဘုရားရွင္ ကု႐ုတုိင္း၊ ကမၼာသဓမၼ အမည္ရွိသည့္ နိဂုံးတြင္ သီတင္းသုံး ေနေတာ္မူစဥ္က ျဖစ္၏။ ဘုရားရွင္သည္ ဘာရဒြါဇ ပုဏၰား၏ မီးတင္းကုတ္တြင္လည္း တရားေဟာခဲ့ရေသး၏။ တစ္ေန႔ ဘုရားရွင္ မရွိခုိက္ ဘာရဒြါဇ ပုဏၰားသည္ မိမိထံသုိ႔ ေရာက္လာေသာ မာဂ႑ိယပရိဗုိဇ္ႏွင့္ ဟုိဟုိဒီဒီ စကားမ်ား ေျပာဆုိျဖစ္ၾက၏။ သူတုိ႔ေျပာသည့္စကားမ်ားတြင္ ဗုဒၶအေၾကာင္းမ်ားလည္း ပါ၀င္၏။ ဗုဒၶသည္ ဂုဏ္ေတာ္ကုိးပါးႏွင့္ ျပည့္စုံသူျဖစ္ေၾကာင္းေျပာဆုိ၏။ ထုိအခါ မာဂ႑ိယက သူ႔အျမင္ေျပာရလွ်င္ ဗုဒၶသည္ အညြန္႔တုံးသူသာ ျဖစ္ေၾကာင္း ေျပာ၏။ ထုိသူတုိ႔ေျပာေနၾကသည့္ စကားသံကုိ မီးတင္းကုတ္အျပင္မွ ျမတ္ဗုဒၶက ၾကားေတာ္မူ၏။ ထုိ႔ေၾကာင့္ သူတုိ႔ႏွစ္ဦး စကား၀ုိင္းအနီးသုိ႔ သြားေရာက္ကာ မာဂ႑ိယေျပာသည့္ “အညြန္႔တုံးသူ”ဟူေသာ စကားကုိ ေထာက္ခံေဟာၾကားေတာ္မူ၏။

ဗုဒၶက “မာဂ႑ိယ မ်က္စိသည္ အဆင္း႐ူပါ႐ုံ၌ ေမြ႕ေလ်ာ္၏၊ ႐ူပါ႐ုံ၌ ေပ်ာ္ပုိက္၏၊ ႐ူပါ႐ုံ၌ ႏွစ္ျခိဳက္၏၊ ထုိမ်က္စိကုိ ျမတ္စြာဘုရားသည္ ဆုံးမထားၿပီ၊ လုံေအာင္ျပဳထားၿပီ၊ ေစာင့္ေရွာက္ထားၿပီ၊ ပိတ္ဆုိထားၿပီ၊ ထုိမ်က္စိကုိ ပိတ္ဆုိ႔ျခင္းငွါလည္း တရားေဟာၿပီ စသည္ျဖင့္ ဤအေၾကာင္းမ်ားေၾကာင့္ ျမတ္စြာဘုရားသည္ အညြန္႔တုံးသူ ျဖစ္သည္ဟု သင္ဆုိျခင္း ျဖစ္သည္မဟုတ္ေလာ၊ ထုိ႔အတူ နားသည္ အသံဟူေသာ သဒၵါရုံ၊ ႏွာေခါင္းသည္ အနံ႔ဟူေသာ ဂႏၶာ႐ုံ၊ လွ်ာသည္ အရသာဟူေသာ ရသာ႐ုံ၊ ကုိယ္သည္ အေတြ႕ဟူေသာ ေဗာ႒ဗၺာ႐ုံႏွင့္ စိတ္သည္ သေဘာတရားဟူေသာ ဓမၼ႐ုံ၌ ေမြ႕ေလ်ာ္၏၊ ေပ်ာက္ပုိက္၏၊ ႏွစ္ျခိဳက္၏၊ ထုိ နား၊ ႏွာေခါင္း၊ လွ်ာ၊ ကုိယ္၊ စိတ္ကုိ ျမတ္စြာဘုရားသည္ ဆုံးမထားၿပီ၊ လုံေအာင္ျပဳထားၿပီ၊ ေစာင့္ေရွာက္ထားၿပီ၊ ပိတ္ဆုိ႔ထားၿပီ၊ ထုိနား၊ ႏွာေခါင္း၊ လွ်ာ၊ ကုိယ္၊ စိတ္ကုိ ပိတ္ဆုိ႔ျခင္းငွါလည္း တရားေဟာၿပီ စသည္ျဖင့္ ဤအေၾကာင္းမ်ားေၾကာင့္ ျမတ္စြာဘုရားသည္ အညြန္႔တုံးသူ ျဖစ္သည္ဟု သင္ဆုိျခင္း ျဖစ္သည္မဟုတ္ေလာ”ဟု ေမးေတာ္မူ၏။ မာဂ႑ိယကလည္း “မွန္ပါ အရွင္ဘုရားမိန္႔ေတာ္မူသည့္ အေၾကာင္းကုိပဲ ရည္ရြယ္ၿပီး အညြန္႔တုံးသူဟု ဆုိျခင္းျဖစ္ပါသည္ဘုရား..” (မာဂ႑ိယသုတ္) ဟု ေလွ်ာက္ထား၏။ ျမတ္စြာဘုရားသည္ အထက္ပါအတုိင္း မာဂ႑ိယ၏ စကားကုိ ေထာက္ခံကာ တရားစကား ေဟာၾကားေတာ္မူ၏။ ဤစကားျဖင့္ “အညြန္႔တုံးသူ”ဟူေသာ အဓိပၸါယ္ကုိ ရွင္းျပေတာ္မူ၏။

ဤေနရာတြင္ အဓိကေျပာလုိသည္မွာ “အညြန္႔တုံးသူ”ဟူေသာ စကားႏွင့္စပ္လ်ဥ္းသည့္ အေၾကာင္းပင္ျဖစ္၏။ ေလာကသားမ်ားျမင္သည့္ အညြန္႔ႏွင့္ အရိယာသူေတာ္ေကာင္းမ်ား ျမင္သည့္ အညြန္႔မတူညီမႈကုိ ထင္ရွားေစလုိရင္းျဖစ္၏။ အရိယာသူေတာ္ေကာင္းမ်ား ဆုိလုိသည့္ အညြန္႔ကား ကိေလသာတရားမ်ား ျဖစ္၏။ ကိေလသာမ်ား ျဖစ္ပြားရာ အာ႐ုံတရား အညြန္႔မ်ားပင္ ျဖစ္၏။ အာ႐ုံမ်ား ျဖစ္ပြားေစသည့္ အရာမ်ားႏွင့္ ထုိအရာမ်ား ေပ်ာ္ေမြ႕ရာမ်ားကုိ တုံးေအာင္ ျပဳလုပ္ေစလုိျခင္း ျဖစ္၏။ ထုိအာ႐ုံမ်ား မျဖစ္ေပၚေစရန္၊ ဆက္ၿပီး ရွင္သန္တုိးတက္မႈ မရွိေစရန္ မ်က္စိ၊ နား၊ ႏွာ၊ လွ်ာ၊ ကုိယ္၊ စိတ္တုိ႔ကုိ ဆုံးမၾကရန္၊ ပိတ္ဆုိ႔ၾကရန္၊ ေစာင့္ေရွာက္ၾကရန္ တုိက္တြန္းေတာ္မူျခင္း ျဖစ္၏။ မ်က္စိ၊ နား၊ ႏွာ၊ လွ်ာ၊ ကုိယ္၊ စိတ္တုိ႔သည္ ဖြင့္ထားလွ်င္၊ မထိန္းခ်ဳပ္ဘဲ လြတ္ထားလွ်င္ အဆင္း၊ အသံ၊ အန႔ံ၊ အရသာ၊ အေတြ႕အထိ၊ သေဘာတရား ဟူေသာအာ႐ုံေနာက္သုိ႔ ပါသြားကာ အကုသုိလ္ အညြန္႔မ်ားသာ တက္တက္လာမည္ ျဖစ္သျဖင့္ ထုိအညြန္႔မ်ား မျဖစ္ေစရန္၊ ထုိအညြန္႔မ်ား တုံးေစရန္ မိမိတုိ႔၏ မ်က္စိ၊ နား၊ ႏွာ၊ လွ်ာ၊ ကုိယ္၊ စိတ္တုိ႔ကုိ ထိန္းခ်ဳပ္ၾကရန္ ဆုိျခင္းျဖစ္၏။ စင္စစ္ လြတ္ေျမာက္ရာလမ္းသုိ႔ တက္လွမ္းႏုိင္ေစရန္သည္ အရိယာ သူေတာ္ေကာင္းမ်ား ျမင္သည့္အျမင္ျဖင့္ ေလွ်ာက္လွမ္းရမည္သာ ျဖစ္၏။ အရိယာတုိ႔က အညြန္႔ကုိ တုံးေအာင္၊ အညြန္႔တုံးသူျဖစ္ေအာင္ ႀကိဳးစားေစလုိၾက၏။ ထုိ႔ေၾကာင့္လည္း အညြန္႔မွန္သမွ် ျဖတ္ခုိင္ျခင္း ျဖစ္၏။

စင္စစ္ ေလာကသားမ်ား ျမင္သည့္အညြန္႔သည္ ပူေလာင္မႈႏွင့္ သံသရာ ရွည္မႈကုိ ျဖစ္ေစသည့္ သေဘာရွိ၏။ အညြန္႔တလူလူ တက္ေလေလ အပူဒုကၡေတြက တျဖည္းျဖည္း မ်ားေလေလ ျဖစ္ေပ၏။ အခန္႔မသင့္လွ်င္ ထုိအညြန္႔ေၾကာင့္ပင္ အမွားမ်ားစြာျဖင့္ ပစၥဳပၸန္ သံသရာအထိ ဒုကၡေရာက္ေစတတ္၏။ တက္ေနသည့္ အညြန္႔မ်ားေၾကာင့္ပင္ မိမိကုိယ္ကုိ အမွားကုိ အမွန္ထင္၊ အမွန္ကုိ အမွားထင္ေစလွ်က္ ေလာဘ၊ ေဒါသ၊ မာန စသည္မ်ားျဖင့္ အေၾကာင္းအက်ိဳး မခဲြျခားႏုိင္ပဲ ျဖစ္ေစတတ္၏။ အညြန္႔တတ္ေနသည့္အခိုက္ သတိမစုိက္ႏုိင္လွ်င္ ထုိအညြန္႔အရွိန္ေၾကာင့္ မာန၀င္ကာ သူတစ္ပါးအေပၚ ႏုိင္ထက္စီးနင္း ျပဳက်င့္မိတတ္၏။ ေအာင္ျမင္မႈ ဂုဏ္ပကာသန၊ ရာထူးဌာနႏၲရဟူေသာ အညြန္႔မ်ားေၾကာင့္ က်င္လည္ရမည့္ ဘ၀သံသရာ မတုံးေစသည့္အျပင္ ပုိမုိ၍သာ ရွည္ၾကာေစတတ္၏။ ထုိ႔ေၾကာင့္ အရိယာမ်ားက ေလာကသားမ်ား ထင္ေနၾကသည့္ အညြန္႔တလူလူ တက္ေနမႈကုိ မလုိလားၾကဘဲ ထုိအညြန္႔မ်ား တုံးေအာင္သာ ျပဳလုပ္လုိၾကျခင္း ျဖစ္၏။ ေလာကသားတုိ႔က အညြန္႔တလူလူ ျဖစ္လုိၾကေသာ္လည္း အရိယာတုိ႔ကား အညြန္႔ကုိ တုံးေစလုိၾက၏။ အညြန္႔တုံးမွ သံသရာ ဆုံးမည္ျဖစ္သျဖင့္ အညြန္႔တုံးေအာင္ အားထုတ္ၾကျခင္းျဖစ္၏။ က်င့္ၾကံအားထုတ္မႈျဖင့္ အညႊန္႔တုံးေအာင္လုပ္ၿပီး အညြန္႔တုံးသူမ်ားအျဖစ္ ခံယူႏုိင္ေအာင္ ႀကိဳးစားၾကျခင္းျဖစ္၏။

မွန္၏။ ဘ၀သံသရာ ခရီးကုိ သြားေနၾကသည့္ သတၱ၀ါတုိ႔သည္ သံသရာအဆုံးျဖစ္သည့္ နိဗၺာန္သုိ႔ မေရာက္ႏုိင္ေသးသမွ် ဒုကၡပင္လယ္ ေ၀နၾကမည္ျဖစ္သျဖင့္ က်င္လည္ရသည့္အခုိက္တြင္ အနည္းငယ္မွ်ပဲ ျဖစ္ျဖစ္ ခံစားမႈဒုကၡမ်ား သက္သာမႈ ရႏုိင္ေစရန္ ကိေလသာ အျဖစ္နည္းေအာင္ ႀကိဳးစားသင့္လွ၏။ ကိေလသာပါးေအာင္ ျပဳလုပ္သင့္လွ၏။ ထုိသုိ႔ ကိေလသာတရားမ်ား နည္းပါးေစရန္မွာ အညြန္႔မ်ားအေပၚတြင္ စိတ္ကုိထိန္းခ်ဳပ္ႏုိင္မွသာ နည္းႏုိင္မည္ျဖစ္ေပ၏။ အညြန္႔တလူလူ ျဖစ္ေနသည့္ အခုိက္အတန္႔တြင္ မိမိတုိ႔၏ မ်က္စိ၊ နား၊ ႏွာ၊ လွ်ာ၊ ကုိယ္၊ စိတ္မ်ားေၾကာင့္ အညြန္႔အေပၚ အမွီျပဳကာ ကိေလသာတရားမ်ား တုိးပြားေစတတ္သည္ကုိ သတိျဖင့္ ဆင္ျခင္ကာ မ်က္စိ၊ နား၊ ႏွာ၊ လွ်ာ၊ ကုိယ္၊ စိတ္တုိ႔ကုိ ထိန္းခ်ဳပ္သင့္လွ၏။ မ်က္စိ၊ နား၊ ႏွာ၊ လွ်ာ၊ ကုိယ္၊ စိတ္တုိ႔ကုိ မေမ့မေလ်ာ့ ထိန္းခ်ဳပ္ျခင္းျဖင့္ အညြန္႔တုံးေအာင္ ျပဳလုပ္သင့္လွ၏။

ထုိ႔ေၾကာင့္ ေလာကီဘုံသား လူအမ်ားတုိ႔ လုိလားႏွစ္သက္ၾကသည့္ ေအာင္ျမင္သည့္ဘ၀ အညြန္႔တလူလူ တက္ေနသည့္ဘ၀သည္ ဗုဒၶဘာသာတုိ႔၏ ေနာက္ဆုံးပန္းတုိင္ျဖစ္သည့္ လြတ္ေျမာက္ရာလမ္းကုိ ေလွ်ာက္လွမ္းရာတြင္ အညြန္႔ရွည္သည္ႏွင့္အမွ် သံသရာလည္း ရွည္ႏုိင္မည္ျဖစ္သျဖင့္ ဘ၀သံသရာလမ္းကုိ ျဖတ္ကာ နိဗၺာန္နန္းသုိ႔ သြားလုိၾကသူမ်ား အေနျဖင့္ မိမိတုိ႔၏ ဆုိင္ရာဆုိင္ရာ မ်က္စိ၊ နား၊ ႏွာ၊ လွ်ာ၊ ကုိယ္၊ စိတ္မ်ားကုိ အညြန္႔မ်ားျဖစ္သည့္ ေလာကီအာ႐ုံ ကာမဂုဏ္တရားမ်ားတြင္ မေပ်ာ္ေမြ႕ေစဘဲ တက္ေနသည့္ အညြန္႔မ်ား တုံးရန္ကုိသာ အခ်ိန္ရွိခုိက္ ႀကိဳးစားလုိက္ၾကရန္ ျဖစ္ပါသည္။ အညြန္႔တလူလူ တက္ေနသည့္ဘ၀မွသည္ အက်င့္တရား က်င့္ႀကံပြားသျဖင့္ ကိေလသာ အညြန္႔တုံးသူမ်ားအျဖစ္ အျမန္ဆုံးေရာက္ေအာင္သာ သတိတရား လက္ကုိင္ထားကာ ႀကိဳးစားက်င့္ႀကံ အားထုတ္ၾကပါဟု တုိက္တြန္းစကား ပါးလုိက္ရပါသည္။ အားလုံး အညြန္႔တုံးသူမ်ား ျဖစ္ႏုိင္ၾကပါေစ…

Read more »

ဆုေတာင္းမွားကုိ ႐ုပ္သိမ္းႏုိင္ပါသလား..

Q. ဆရာေတာ္ ဆုေတာင္းမွားၿပီးတာကို ဘယ္လို ရုပ္သိမ္းလို႔ ရပါသလဲ ဘုရား။ နည္းလမ္းေလး သိပါရေစဘုရား…
Shinthan

A. အမွားေတာင္းခဲ့တဲ့ ဆုေတာင္းတစ္ခုကုိ ျပန္ၿပီးေခ်ဖ်က္ခ်င္ရင္ စေတာင္းတုန္းက လုပ္ခဲ့တဲ့ ကုသုိလ္အတုိင္း ပုံစံတူ၊ စိတ္ေစတနာတူနဲ႔ ျပန္လုပ္ၿပီး ျဖစ္ပါေစလုိ႔ ေတာင္းခဲ့တဲ့ ဆုကုိ မျဖစ္ပါရေစနဲ႔လုိ႔ ဆုိကာ ျပန္ဆုေတာင္း ၾကည့္ႏုိင္ပါတယ္။ တကယ္ေတာ့ ဒါဟာ ဆုေတာင္းမွားၿပီးတာကုိ ျပန္႐ုပ္သိမ္းတယ္ ဆုိတာထက္ ကံတစ္ခုကုိ ကံတစ္ခုနဲ႔ လႊမ္းမုိးလုိက္တဲ့ သေဘာပါပဲ။ ေရွ႕ကကံထက္ ေနာက္လုပ္တဲ့ကံကုိ အားႀကီးေအာင္ လုပ္ၿပီး ေရွ႕ကံ အက်ိဳးေပးခြင့္ မရေအာင္ လုပ္တဲ့ သေဘာပါပဲ။

စကားကၽြံရင္ ႏႈတ္မရဘူး ဆုိတာလုိေပါ့။ ေစတနာပါပါနဲ႔ လုပ္ခဲ့တဲ့ အလုပ္ေတြမွာ ကံေျမာက္ၿပီးျဖစ္တဲ့အတြက္ အက်ိဳးေပးဆုိတာ ရွိပါတယ္။ ကာယကံ၊ ၀စီကံ၊ မေနာကံေတြနဲ႔ လုပ္ခဲ့တဲ့ အလုပ္ေတြမွာ ေစတနာနဲ႔ လုပ္ခဲ့ရင္ အက်ိဳးသက္ေရာက္မႈက ရွိေနမွာပါ။ ဒါေၾကာင့္ ေစတနာပါပါနဲ႔ လုိလုိခ်င္ခ်င္ ဆုေတာင္းခဲ့တဲ့ ဆုေတာင္းေတြကုိ ျပန္႐ုပ္သိမ္းဖုိ႔ဆုိတာ မျဖစ္ႏုိင္ပါဘူး။ ဒါေပမယ့္ အဲဒီကံကုိ လႊမ္းမုိးႏုိင္တဲ့ သူ႔ထက္အင္အားႀကီးတဲ့ ကံေတြကုိလုပ္ၿပီး မွားခဲ့တဲ့ကံေတြ အက်ိဳးေပးခြင့္ မသာေအာင္ေတာ့ လုပ္ႏုိင္ပါတယ္။ ျဖစ္ပါရေစဆုိတာကုိ မျဖစ္ပါရေစနဲ႔လုိ႔ ျပန္ၿပီးဆုေတာင္းတာဟာ ေရွ႕ကကံကုိ ေနာက္ကကံနဲ႔ လႊမ္းမုိးေစတာ ျဖစ္ပါတယ္္။ ဆုေတာင္းတာ မွားမွန္းသိတဲ့အခ်ိန္ကစၿပီး အဲဒီဆုေတာင္းေတြကုိ ေမ့ႏုိင္ေအာင္ ႀကိဳးစားၿပီး တစ္ျခားကုသုိလ္ေတြနဲ႔ လႊမ္းမုိးႏုိင္ေအာင္ ႀကိဳးစားရပါမယ္။ မွားၿပီးဆုေတာင္းခဲ့တဲ့ ကံအက်ိဳးေပး မလာႏုိင္ေအာင္ တစ္ျခားကံေတြနဲ႔ အဆက္မျပတ္ ထိမ္းသြားႏုိင္မယ္ဆုိရင္ေတာ့ ရႏုိင္ပါတယ္။ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ ကံအက်ိဳးေပးမႈေတြ ေရာက္မလာႏုိင္ေအာင္ ကံကုိ ဉာဏ္နဲ႔ျဖတ္ရပါမယ္။ အဲဒီဉာဏ္က အရိယာမဂ္ဉာဏ္ပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ ကံေတြကုိ အၾကြင္းမဲ့ ပယ္ျဖတ္ႏုိင္တာကေတာ့ ၀ိပႆနာ တရားအားထုတ္ၿပီး အရိယာမဂ္နဲ႔ ျဖတ္တဲ့နည္းဟာ အေကာင္းဆုံး၊ အားအႀကီးဆုံးပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ ေကာင္းတဲ့ကံပဲ ျဖစ္ျဖစ္ မေကာင္းတဲ့ကံပဲျဖစ္ျဖစ္ ေစတနာနဲ႔ လုပ္မိရင္ အက်ိဳးေပးမႈက ရွိေနမွာ ျဖစ္တဲ့အတြက္ အဲဒီကံေတြကုိ ၀ိပႆနာဉာဏ္နဲ႔ပဲ ျဖတ္ႏုိင္ေအာင္ ႀကိဳးစားရပါမယ္။

ဒါဆုိရင္ တျခားဒါနသီလ ကုသုိလ္ေတြ လုပ္စရာမလုိဘဲ ၀ိပႆနာ အလုပ္ပဲ လုပ္ရမွာလားလုိ႔ ေမးစရာရွိပါတယ္။ တစ္ျခားကုသုိလ္ေတြလည္း လုပ္ရပါမယ္။ အထူးသျဖင့္ သီလကုိ လုံေအာင္ထိန္းၿပီး ဒါနကုသုိလ္၊ ဘာ၀နာကုသုိလ္ေတြ လုပ္ရပါမယ္။ လုပ္တဲ့အခါမွာသာ ခုနေျပာသလုိ ဆုေတာင္းေတြနဲ႔ ခ်ီေႏွာင္မႈ မျဖစ္ဖုိ႔လုိပါတယ္။ ၀ဋ္ကုိေတာင့္တတဲ့ ကုသုိလ္မ်ိဳး မျဖစ္ေစဘဲ ၀ဋ္ကင္းျပတ္ရာ ကုသုိလ္မ်ိဳး ျဖစ္ေအာင္ လုပ္ရပါမယ္။ ၀ဋ္ကင္းျပတ္ဖုိ႔အတြက္ ကုသိုလ္လုပ္တုိင္း ဒီလုပ္တဲ့ကံေတြအေပၚမွာ တြယ္တာမႈ တဏွာမပါေစဘဲ ၀ဋ္ကင္းျပတ္ရာ နိဗၺာန္ကုိ အေထာက္အပံ့ျဖစ္ေစလုိတဲ့ ေစတနာ ရည္ရြယ္ခ်က္နဲ႔ လုပ္ရပါမယ္။ ကုိယ္လုပ္တဲ့ ကံေတြအေပၚမွာ လုိခ်င္မႈေတြ၊ ေတာင့္တမႈေတြ မျဖစ္ေစဘဲ ကံကံရဲ႕အက်ိဳးကုိ ယုံၾကည္မႈနဲ႔အတူ အစဲြကင္းတဲ့ ကံမ်ိဳးျဖစ္ေအာင္ လုပ္သင့္ပါတယ္။ ဒီလုိ လုပ္ႏုိင္မယ္ဆုိရင္ ကံအက်ိဳးေပးမႈေတြရဲ႕ ခ်ယ္လွယ္မႈက ကင္းျပတ္ႏုိင္ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ဆရာေတာ္မ်ားက ဘာကုသုိလ္ပဲ လုပ္လုပ္ နိဗၺာနႆ ပစၥေယာ ေဟာတု- နိဗၺာန္ေရာက္ေၾကာင္း အေထာက္အပံ့ေကာင္း ျဖစ္ပါေစလုိ႔ နိဗၺာန္ကုိ အာ႐ုံျပဳေစၾကျခင္း ျဖစ္ပါတယ္။

ဆုိလုိတာက မသိလုိ႔ မွားခဲ့တဲ့ ဆုေတာင္းအမွား ကံတရားေတြကုိ ျပန္လည္႐ုပ္သိမ္းဖုိ႔ မျဖစ္ႏုိင္ေပမယ့္ အဲဒီကံေတြ အက်ိဳးေပးခြင့္မသာေအာင္ တစ္ျခားကံေတြနဲ႔ လႊမ္းမိုးႏုိင္ေအာင္ ႀကိဳးစားဖုိ႔ပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ ျဖစ္ႏုိင္မယ္ဆုိရင္ ဒီကံအက်ိဳးေပးေတြကုိ ျပတ္သြားေအာင္ ၀ိပႆနာအလုပ္ အားထုတ္ၿပီး ျဖတ္ႏုိင္ရင္ေတာ့ အေကာင္းဆုံးပါပဲ။ အဲဒါဆုိရင္ မွားခဲ့တဲ့ ဆုေတာင္းအတြက္ အက်ိဳးေပးမႈ ေရာက္မလာႏုိင္ေတာ့ပါဘူး။ အဲဒီလုိ မလုပ္ႏုိင္ေသးရင္လည္း တစ္ျခား ကုသုိလ္ေကာင္းမႈတစ္ခုခုကုိ အဆက္မျပတ္ ျပဳလုပ္ႏိုင္ေအာင္ ႀကိဳးစားၿပီး ေသခါနီးအခ်ိန္အထိ လက္ရွိဘ၀ လုပ္ခဲ့တဲ့ ေကာင္းကံကုိ အာ႐ုံျပဳႏုိင္မယ္ဆုိရင္ ေသၿပီးဒုတိယဘ၀မွာ ေသခါနီးျဖစ္တဲ့ စိတ္အစဥ္က အနီးဆုံး၊ အရင္ဆုံး အက်ိဳးေပးမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒီလုိနည္းနဲ႔ပဲ ကံတစ္မ်ိဳးကုိ ကံတစ္မ်ိဳးနဲ႔ လႊမ္းမုိးႏုိင္ေအာင္ လုပ္ရမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ၿပီးခဲ့တဲ့ ကံေတြအေပၚ ေနာင္တျဖစ္ေနတာထက္ ကံေတြအားလုံး ျပတ္ေစႏုိင္တဲ့ တရားဘာ၀နာ ပြားမ်ားအားထုတ္ၿပီး ကံေတြကုိ ျဖတ္ႏုိင္ေအာင္ ႀကိဳးစားတာက ပုိေကာင္းတဲ့အတြက္ ကံကုိ၀ိပႆနာဉာဏ္နဲ႔ပဲ ျဖတ္ႏုိင္ေအာင္ ႀကိဳးစားၾကဖုိ႔ အႀကံျပဳ တုိက္တြန္းလုိက္ပါတယ္။ မသိလုိ႔မွားၿပီး ဆုေတာင္းခဲ့တာေတြကုိ သိလုိက္တဲ့အခ်ိန္က စၿပီး ၀ဋ္ကင္းျပတ္လုိတဲ့ စိတ္ေစတနာနဲ႔ပဲ ကုသုိလ္ေကာင္းမႈကုိ လုပ္ဖုိ႔ႀကိဳးစားပါလုိ႔ အႀကံျပဳလုိက္ပါတယ္။

Read more »


RECENT POSTS

သူတုုိ႔သူတုုိ႔၏ မွတ္ခ်က္မ်ား