သီလရွင္ကုိ ေယာက်္ားမ်ားက ရွိခုိးေကာင္း၊ မေကာင္း… သီလရွင္ကုိ တပည့္ေတာ္ဟု သုံးသင့္၊ မသုံးသင့္…

Q.အရွင္ဘုရား…
သီလရွင္ကုိ တပည့္ေတာ္တုိ႔ ေယာက်္ားမ်ားက ရွိခုိးေကာင္းပါသလားဘုရား…။ သီလရွင္ႏွင့္ စကားေျပာတဲ့အခါ တပည့္ေတာ္လုိ႔ သုံးသင့္သလား၊ ကၽြန္ေတာ္စသည္ျဖင့္ သုံးသင့္သလား သိခ်င္ပါသည္ဘုရား…ေက်းဇူးျပဳ၍ ေျဖၾကားေပးေတာ္မူပါဘုရား…
(ေမာင္စုိး)

A. သီလရွင္ကုိ ေယာက်္ားမ်ား ရွိခုိးေကာင္းပါတယ္။ ရွိခုိးျခင္းျဖင့္ အျပစ္မျဖစ္သလုိ ကုသုိလ္ျဖစ္ေစပါတယ္။ ရွိခုိးတယ္ဆုိတာ ႏွိမ့္ခ်တဲ့သေဘာ၊ အ႐ုိအေသျပဳတဲ့ သေဘာရဲ႕ သေကၤတ တစ္ခုပါ။ သီလရွင္မွ မဟုတ္ဘဲ ကုိယ့္ထက္ အသက္၊ သိကၡာ၊ ဂုဏ္ႀကီးသူမ်ားကုိ အ႐ုိအေသေပးတာ၊ နိမ့္ခ်တာလည္း ကုသုိလ္ျဖစ္ပါတယ္။ ဒီေနရာမွာ ဗုဒၶဘာသာရဲ႕ ရွိခုိးကုိးကြယ္မႈကုိ အနည္းငယ္ေျပာလုိပါတယ္။ ဗုဒၶဘာသာဟာ ပုဂၢိဳလ္ကုိ ကုိးကြယ္တာမဟုတ္ပါဘူး၊ ဂုဏ္ကုိကုိးကြယ္တာပါ။ ပုဂၢိဳလ္မွာ ရွိတဲ့သီလ၊ သမာဓိ၊ ပညာစတဲ့ ဂုဏ္ေတြကုိ အာ႐ုံျပဳ ရွိခုိးကုိးကြယ္တာပါ။ ဒါေၾကာင့္လည္း သာသနာ့ေဘာင္ ေရာက္လာတဲ့ သားသမီးေတြကုိ မိဘေတြက ရွိခုိးရတာပါ။ လူေတြေန႔စဥ္ ေစာင့္ထိန္းရတဲ့ သီလေတြထက္ ကုိရင္၊ ရဟန္း၊ သီလရွင္မ်ား ေစာင့္ထိန္းရတဲ့ သီလေတြက ပုိမ်ားပါတယ္။ အဲဒီသီလစတဲ့ ဂုဏ္ေတြေၾကာင့္ လူပုဂၢိဳလ္ေတြက မိမိထက္ ဂုဏ္အားျဖင့္ သာလြန္တဲ့ ရဟန္း၊ သာမေဏ၊ သီလရွင္ေတြကုိ ရွိခုိးၾကျခင္းျဖစ္ပါတယ္။ သီလရွင္၊ အမ်ိဳးသမီး ဆုိတဲ့ပုဂၢိဳလ္ကုိ မၾကည့္ဖုိ႔ေတာ့ လုိပါတယ္။ မ်က္ေမွာက္ေခတ္ ျမန္မာျပည္မွာ ရွိတဲ့သီလရွင္ေတြဟာ အနည္းဆုံးရွစ္ပါး သီလကုိ ေစာင့္ထိန္းၾကတဲ့အျပင္ ျမတ္စြာဘုရား တရားေတာ္ေတြကုိ သင္အံေလ့က်က္ ပုိ႔ခ်ေဟာေျပာေပးေနတဲ့ သူမ်ားျဖစ္တဲ့အတြက္ သူတုိ႔ကုိလည္း တစ္နည္းအားျဖင့္ ဓမၼေစတီထုိက္တဲ့ သူမ်ားဟု ဆုိႏုိင္ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ သာမန္ေန႔စဥ္ ငါးပါးသီလေတာင္ လုံၿခဳံေအာင္ ေစာင့္ထိန္းဖုိ႔ ခက္တဲ့လူပုဂၢိဳလ္ေတြ ထက္စာရင္ သီလ၊ သမာဓိ၊ ပညာ ဂုဏ္ေတြျမင့္တဲ့ သီလရွင္ကုိ ရွိခုိးထုိက္ပါတယ္။ ပုဂၢိဳလ္ကုိ မၾကည့္ပါနဲ႔၊ ဂုဏ္ကုိ အာ႐ုံျပဳပါ။ အမ်ိဳးသမီးဆုိတဲ့ အစဲြလည္းမထားပါနဲ႔။ အဲလုိ အစြဲထားရင္ ကုိယ့္အေဒၚေတြ၊ အမေတြလည္း အမ်ိဳးသမီးေတြပဲ သူတုိ႔ကုိေတာင္ သီတင္းကၽြတ္၊ ႏွစ္ကူးစသည္မွာ ကန္ေတာ့ၾကေသးတာပဲ။ သီလရွင္ဆုိပုိေတာင္ ကန္ေတာ့ေကာင္းပါေသးတယ္။ ကန္ေတာ့ျခင္းျဖင့္ အျပစ္မျဖစ္ပါ။ ကုသုိလ္ေတာင္ ျဖစ္ပါေသးတယ္။

သီလရွင္ကုိလည္း စကားေျပာတဲ့အခါမွာ တပည့္ေတာ္လုိ႔ သုံးသင့္ပါတယ္။ တကယ္ေတာ့ စကားအေျပာအဆုိ ဆုိတာေတြက ပညတ္ခ်က္ေတြပါ။ သူႏုိင္ငံ သူ႔ယဥ္ေက်းမႈအရ သတ္မွတ္ထားတဲ့ ဓေလ့ထုံးစံမ်ား ျဖစ္ေနတဲ့အတြက္ ယဥ္ေက်းမႈအရ သီးျခားသတ္မွတ္ခ်က္ေလးေတြ ရွိေနတဲ့အေျပာအဆုိေလးေတြ လုိက္ၿပီး သုံးသင့္ပါတယ္။ ဒါလည္းပဲ အျပစ္မျဖစ္ပါဘူး။ ျမတ္စြာဘုရားရွင္ေတာင္ ဘုရားျဖစ္ၿပီး တရားေဟာတဲ့အခါ အ႐ုိးစဲြေနၿပီးျဖစ္တဲ့ အိႏၵိယရဲ႕ ျဗဟၼဏ ဓေလ့ထုံးစံမ်ားကုိ လုိက္ၿပီးသုံးႏႈန္း တရားေဟာတာေတြ ရွိပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္္ ျမန္မာျပည္ရဲ႕ ဓေလ့ထုံးစံ သတ္မွတ္ခ်က္မ်ားျဖစ္တဲ့ လူပုဂၢိဳလ္မ်ားနဲ႔ သာသနာ့၀န္ထမ္းမ်ားရဲ႕ အသံုးအႏႈန္းေလးေတြကုိ လုိက္ၿပီးသုံးသင့္ပါတယ္။ တစ္ဘက္ကလည္း ဒီလုိ သုံးႏႈန္းျခင္းအားျဖင့္ ကုိယ့္ကုိယ္ကုိႏွိိမ့္ခ်ရာ ေရာက္သလုိ ကုိယ့္ထက္ဂုဏ္ျမင့္တဲ့သူကုိ အ႐ုိအေသျပဳရာလည္း ေရာက္ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ သီလရွင္ကုိလည္း တပည့္ေတာ္ဆုိတဲ့ အသုံးအႏႈန္းမ်ိဳးျဖင့္ သုံးႏႈန္းေျပာဆုိသင့္ေၾကာင္း အႀကံျပဳလုိက္ပါတယ္။

Read more »

သံသရာ မရွည္ပါေစႏွင့္

`သံသရာလည္သည္`ဟူေသာ စကားကုိ အားလုံးၾကားဖူးၾကၿပီး ျဖစ္၏။ တစ္ဘ၀မွ တစ္ဘ၀သုိ႔ ကူးေျပာင္းက်င္လည္မႈကုိ ဆုိလုိ၏။ အခ်ိဳ႕ကလည္း မိမိလုပ္သည့္ လုပ္ရပ္၊ အထူးသျဖင့္ မေကာင္းတဲ့လုပ္ရပ္၏ အက်ိဳးကုိ ျပန္လည္ခံစားရသည့္အခ်ိန္တြင္ `သံသရာျပန္လည္တာ` ဟူေသာစကားကုိ သုံးစဲြေလ့ရွိၾက၏။ မွန္ပါ၏။ သံသရာလည္မႈသည္ မိမိတုိ႔လုပ္သည့္ ကံ၏ျပန္လည္ အက်ိဳးေပးမႈ၏ ရလာဘ္တစ္ခုပင္ ျဖစ္၏။ မေကာင္းသည့္လုပ္ရပ္၏ တန္ျပန္ခံစားရျခင္းကုိ သံသရာလည္သည္ဟုဆုိသကဲ့သုိ႔ ေကာင္းသည့္ကုသုိလ္၏ အက်ိဳးေပးမႈကုိ ရရွိခံစားရျခင္းကုိလည္း သံသရာလည္သည္ဟု ဆုိႏုိင္၏။ အဘယ္ေၾကာင့္ဆုိေသာ္ ေကာင္းကံ၊ မေကာင္းကံတုိ႔၏ အက်ိဳးေပးမႈ ရွိေနသမွ် သံသရာလည္မႈက ရွိေနဦးမည္ျဖစ္ေသာေၾကာင့္ ျဖစ္၏။ စင္စစ္ သံသရာလည္မႈ အဆုံးသတ္ေစဖုိ႔ ဆုိသည္မွာ မိမိတုိ႔ရဲ႕ ကံ(ကမၼ)မ်ားကုိ ျဖတ္မွပင္ ျဖစ္၏။ ကံစြမ္းေတြရွိေနသမွ် အက်ိဳးေပးမႈမ်ားလည္း ရွိေနမည္ျဖစ္ၿပီး အက်ိဳးေပးမႈမ်ား ရွိေနလ်င္ သံသရာလည္မႈလည္း ရွိေနဦးမည္သာ ျဖစ္သည္။

ကံဟူသည္ အလုပ္ကုိ ဆုိသျဖင့္ ကံကုိျဖတ္ရမည္ဆုိက ဘာမွမလုပ္ဘဲ ေနရမည္လားဟု ေတြးစရာရွိ၏။ ထုိသုိ႔မဟုတ္ လုပ္ရေပမည္။ လုပ္သည့္အခါတြင္သာ ကံ၏အက်ိဳးေပးမႈမ်ား မရွည္ရေအာင္၊ တစ္နည္းေျပာရလ်င္ သံသရာရွည္ၾကာေစမည့္ လုပ္နည္းမ်ိဳး မျဖစ္ေအာင္ ႀကိဳးစားလုပ္တတ္ဖုိ႔ လုိေပသည္။ ေကာင္းတာလုပ္လ်င္ ေကာင္းသည့္အက်ိဳး၊ မေကာင္းတာလုပ္လ်င္ မေကာင္းသည့္အက်ိဳးကုိ ေပးမည္မွာ ကံ၏သေဘာ လကၡဏာျဖစ္သျဖင့္ ဆုေတာင္းသည္ျဖစ္ေစ မေတာင္းသည္ျဖစ္ေစ မိမိတုိ႔လုပ္သည့္ ေကာင္း၊ မေကာင္းအလုပ္ကုိလုိက္၍ ကံ၏ အက်ိဳးေပးမႈကား ရွိေနေပမည္။ သုိ႔ေသာ္ လုပ္သည့္သူ၏ လုပ္ရပ္၊ ေစတနာရည္ရြယ္ခ်က္ကုိ လုိက္ၿပီးကံအက်ိဳးေပးမႈသည္လည္း ျခားနားတတ္ေပ၏။ သံသရာရွည္ေအာင္လုပ္က သံသရာကုိရွည္ေစၿပီး သံသရာကုိ တုိေအာင္လုပ္ပါက သံသရာတုိေစမွာ ျဖစ္၏။

စင္စစ္ ဗုဒၶဘာသာတုိ႔၏ ရည္ရြယ္ခ်က္မွာ သံသရာမွ လြတ္ေျမာက္ေရးျဖစ္၏။ သံသရာမွ လြတ္ေျမာက္ရန္အတြက္ကား ကံအက်ိဳးေပးမႈမ်ားမွ လြတ္ေျမာက္မွပင္ ျဖစ္၏။ ကံအက်ိဳးေပးမႈမွ လြတ္ေျမာက္ေအာင္၊ ကံအက်ိဳးေပးမႈ မရွည္ရေအာင္ မိမိတုိ႔လုပ္သည့္ အလုပ္မ်ားတြင္ လုိခ်င္တပ္မက္မႈမ်ား ကပ္မေနဖုိ႔အထူးလုိအပ္၏။ ကံသည္ကံ၏အလုပ္ကုိ လုပ္ေနမွာျဖစ္ၿပီး မိမိတုိ႔က ထုိကံအေပၚ တဏွာျဖင့္မလႊမ္းမုိးမိဖုိ႔ အေရးႀကီးသည္။ ဥပမာအားျဖင့္ ဒါနကုသုိလ္တစ္ခုခု ျပဳလုပ္သည္ဆုိၾကပါစုိ႔။ ဒါနျပဳလုပ္တဲ့ အဓိကရည္ရြယ္ခ်က္မွာ ေလာဘစတဲ့ ကိေလသာေတြ နည္းေစဖုိ႔ျဖစ္၏။ သုိ႔ေသာ္ ယင္းရည္ရြယ္ခ်က္ေပ်ာက္ကာ ဒါနျပဳသည့္ကံအေပၚမွာ တဏွာလႊမ္းမုိးၿပီး `ဤကုသုိလ္ေၾကာင့္ ေနာင္ဘ၀တြင္ ဘယ္လုိျဖစ္ရပါလုိ၏၊ ဘာျဖစ္ရပါလုိ၏`စသည္တုိ႔ေရာက္လာသည့္အတြက္ အက်ိဳးေပးမည့္ကံသည္လည္း ျပဳလုပ္သည့္သူ၏ တဏွာအေပၚလုိက္ၿပီး အက်ိဳးေပးေပေတာ့၏။ ထုိအက်ိဳးေပးမႈေၾကာင့္ပင္ ဘ၀သစ္တစ္ဖန္ ျပန္ျဖစ္၊ တစ္ဖန္ေမြးဖြား၊ တစ္ဖန္အုိ၊ တစ္ဖန္နာ၊ တစ္ဖန္ေသရျပန္၏။ မေသခင္ ကံေတြကုိ မျဖတ္ႏုိင္ျပန္သျဖင့္ ထုိကံမ်ား၏ အက်ိဳးေပးမႈျပန္ခံၾကရင္း ေနာက္တစ္ခါ သံသရာထပ္လည္ရျပန္၏။ ထုိသုိ႔ျဖင့္ သတၱ၀ါတုိ႔၏ သံသရာလည္မႈသည္ အဆုံးမရွိျဖစ္ေနေပေတာ့၏။ ထုိ႔ေၾကာင့္ သံသရာလည္မႈမ်ား ရပ္တန္႔ဖုိ႔ မိမိတုိ႔လုပ္ေနသည့္ ကံမ်ားကုိ အက်ိဳးေပးမႈအဆုံးသတ္ေအာင္ လုပ္ဖုိ႔တုိက္တြန္းလုိရင္းျဖစ္၏။

စင္စစ္ကံ၏ အက်ိဳးေပးမႈမ်ား အဆုံးသတ္ရန္မွာ ကိေလသာ အာသေ၀ါကုန္ခမ္း ရဟႏၲာျဖစ္မွသာ ျဖစ္ႏုိင္၏။ ရဟႏၲာျဖစ္မွသာ ကံတရားမ်ားကုိ အၾကြင္းမဲ့ ပယ္သတ္ႏုိင္မည္ ျဖစ္၏။ ရဟႏၲာပုဂၢိဳလ္မ်ားမွာ ေနာက္ထပ္တစ္ဖန္ သံသရာလည္စရာ အေၾကာင္းမရွိေတာ့သျဖင့္ ကုသုိလ္ေကာင္းမႈမ်ား ျပဳလုပ္ေသာ္လည္း ယင္းကံတုိ႔၏ အက်ိဳးေပးမႈကား မရွိေတာ့ေပ။ မိမိတုိ႔အဖုိ႔မွာကား ရဟႏၲာမျဖစ္ႏုိင္ေသးသျဖင့္ ကံ၏အက်ိဳးေပးမႈမ်ား ဆက္လက္ရွိေနဦးမည္သာ ျဖစ္၏။ သုိ႔ေသာ္ ယင္းကံမ်ားကုိ တျဖည္းျဖည္းျဖတ္ႏုိင္ေအာင္ ႀကိဳးစားရေပမည္။ ယင္းသုိ႔ႀကိဳးစားရာ၌ ေရွးဦးစြာ မေကာင္းသည့္ ကံမ်ားမလုပ္မိေအာင္ ႀကိဳးစားရ၏။ ေကာင္းသည့္အလုပ္မ်ားကုိ လုပ္မွသာ ေကာင္းသည့္အက်ိဳးမ်ား ခံစားရမည္ျဖစ္ၿပီး ေကာင္းသည့္ဘ၀မ်ားမွာ ျပန္လည္ေမြးဖြားကာ တစ္ဆင့္တစ္ဆင့္ ရင့္က်က္ေအာင္ႀကိဳးစားလ်က္ ကံစြမ္းမ်ားကုိ ျဖတ္ႏုိင္ေအာင္ လုပ္ရေပမည္။ မုိးကုတ္ဆရာေတာ္ ဘုရားႀကီး၏ စကားအတုိင္း ေျပာရလ်င္ ကံကုိဉာဏ္ႏွင့္ျဖတ္ႏုိင္ေအာင္ ႀကိဳးစားရေပမည္။

မွန္၏။ ကံကုိဉာဏ္ႏွင့္ ျဖတ္ရမည္ဆုိသည္မွာ ၀ိပႆနာဉာဏ္ကုိ ဆုိလို၏။ ယခုဘ၀မွာပင္ ၀ိပႆနာတရား အားထုတ္ၿပီး အရိယာပုဂၢိဳလ္ျဖစ္ေအာင္ ႀကိဳးစားႏုိင္ပါက ကံကုိျဖတ္စရာ မလုိေတာ့ေပ။ သံသရာလည္မွာ၊ သံသရာရွည္မွာ ပူစရာမလုိေတာ့ေပ။ ထုိသုိ႔ မျဖစ္ႏုိင္ေသးပါက ကံကုိအထူး သတိျပဳရေပမည္။ မိမိတုိ႔လုပ္သည့္ အလုပ္မ်ားကုိ အထူးဆင္ျခင္ရေပမည္။ သံသရာကုိ ပုိရွည္ေစႏုိင္သည့္ အလုပ္မ်ား မျဖစ္ဖုိ႔အထူး လုိအပ္ေပသည္။ ေရွးဦးစြာအထူးသတိျပဳ ဆင္ျခင္ရမည္မွာ မေကာင္းသည့္ ကံမ်ားမလုပ္မိဖုိ႔ အေရးႀကီးလွ၏။ မေကာင္းသည့္ အကုသုိလ္ ဒုစရုိက္မ်ားလုပ္မိပါက ပုိ၍ပုိ၍ သံသရာရွည္ေစမည္မွာ ဧကန္မုခ်ပင္ ျဖစ္၏။ ေကာင္သည့္ကံမ်ားသည္ သံသရာက်င္လည္မႈ ရွိေနေသးသည္ဟု ဆုိေသာ္လည္း ေကာင္းသည့္ဘုံဘ၀မ်ားတြင္သာ အက်ိဳးေပးမႈ ရွိေနသျဖင့္ အခ်ိန္မေရြး ကံတရားမ်ားကုိ ျဖတ္လုိက္ႏုိင္၏။ မေကာင္းသည့္ကံမ်ားကုိ ျပဳလုပ္မိပါက မေကာင္းသည့္ ဘုံဘ၀မ်ားတြင္သာ က်င္လည္ေနၾကရၿပီး ေကာင္းမႈကုသုိလ္မ်ားႏွင့္ ေ၀းသထက္ေ၀းေနေပလိမ့္မည္။ သုိ႔ျဖစ္လ်င္ သံသရာရွည္သထက္ ရွည္ေနၾကရေပ ဦးမည္သာ ျဖစ္၏။

ထုိ႔ေၾကာင့္ ရခဲလွသည့္ လူ႔ဘ၀ကုိ ရသည့္အခုိက္တြင္ အခြင့္အေရး ရွိေနခုိက္ သံသရာ ရွည္ေစမည့္ အလုပ္မ်ားကုိ မလုပ္ျဖစ္ေအာင္ ႀကိဳးစားဖုိ႔ လုိအပ္လွေပ၏။ သံသရာ မရွည္ေအာင္ ကံတရားမ်ားကုိ ျဖတ္ႏုိင္ဖုိ႔ အထူးအေရးႀကီးလွ၏။ ကံတရားမ်ားကုိ ျဖတ္ဖုိ႔ဆုိသည္မွာ ေရွးဦးစြာမေကာင္းသည့္ ကံမ်ားမလုပ္မိရန္ ႀကိဳးစားသင့္လွ၏။ ထုိမွတစ္ဆင့္ ေကာင္းသည့္အလုပ္မ်ားကုိ မ်ားမ်ားလုပ္ႏုိင္ေအာင္ ေလ့က်င့္ဖုိ႔ အားထုတ္သင့္၏။ ေကာင္းသည့္ကံမ်ားကုိ လုပ္ရာတြင္လည္း သံသရာကုိ ပုိ၍ရွည္ေစႏုိင္သည့္ လုိခ်င္ေတာင္တမႈ တဏွာမ်ားမကပ္ၿငိဘဲ နိဗၺာန္ကုိသာ အေထာက္အပံ့ျဖစ္ေစလုိသည့္ ရည္ရြယ္ခ်က္ျဖင့္ ျပဳလုပ္တတ္ဖုိ႔ လုိအပ္၏။ ထုိမွတစ္ဆင့္ ၀ိပႆနာဉာဏ္ျဖင့္ ကံ၏အက်ိဳးေပးမႈမ်ားကုိ ျဖတ္ႏုိင္ေအာင္ လုံလျပဳသင့္၏။ အေျပာလြယ္သေလာက္ အလုပ္ခက္ေသာ္လည္း တျဖည္းျဖည္းေလ့က်င့္ ေပးပါက အတုိင္းအတာ တစ္ခုအထိ တုိးတက္လာႏိုင္သျဖင့္ သံသရာ ရွည္ေစမည့္ အလုပ္မ်ားကုိ မလုပ္မိေအာင္ အားထုတ္ၾကဖုိ႔ ကံတရားမ်ားကုိ အၿပီးတုိင္ မျဖတ္ႏုိင္ေသးေသာ္လည္း ေနာက္တစ္ဖန္ က်င္လည္ရမည့္ ဘ၀အတြက္ မေကာင္းသည့္အလုပ္မ်ားကုိ တတ္ႏိုင္သမွ် ေရွာင္ရွားၿပီး ေကာင္းသည့္အလုပ္ေလးမ်ားျဖင့္ ရရွိလာသည့္ လူ႔ဘ၀ကုိ အက်ိဳးရွိေအာင္ ႀကိဳးစားၾကဖုိ႔ ေမတၱာျဖင့္ တုိက္တြန္းလုိက္ပါသည္။
အားလုံးသံသရာ ၀ဋ္မွလြတ္ေျမာက္ၾကပါေစ…

Read more »

ဆင္းရဲၿပီး ဒုကၡေရာက္ေနသူမ်ား ဘယ္လုိကုသုိလ္မ်ိဳး ျပဳသင့္ပါသလဲ…

Q.အရွင္ဘုရား…
ဆင္းရဲႏြမ္းပါးျပီး ေဆးဖုိး၀ါးခ မတတ္ႏုိင္သူမ်ား၊ က်န္းမာေရးမေကာင္းလုိ႔ အလုပ္မလုပ္ႏုိင္ စား၀တ္ေနေရးပါ ဒုကၡေရာက္ရသူမ်ား ဘယ္လုိ ကုသုိလ္မ်ိဳး ျပဳသင့္ပါသလဲဘုရား။
(ေအးေအး)

A.အဲဒီလုိအေျခအေနမ်ိဳးမွာ လုပ္ႏုိင္တဲ့ကုသုိလ္မ်ိဳးကုိ လုပ္ဖုိ႔လုိပါတယ္။ ဗုဒၶစာေပမွာ ပုညႀကိယ၀တၱဳဆယ္မ်ိဳး (ေကာင္းေသာအက်ိဳး၏ တည္ရာျဖစ္၍ ျပဳသင့္ျပဳထုိက္တဲ့ကုသိုလ္ဆယ္မ်ိဳး) ရွိေၾကာင္းေဖာ္ျပထားပါတယ္။ အဲဒီဆယ္မ်ိဳးကေတာ့…
၁။ ဒါန = ေပးကမ္းလွဴဒါန္းျခင္း
၂။ သီလ = ငါးပါး၊ ရွစ္ပါး၊ ဆယ္ပါးစေသာ သီလေဆာက္တည္ျခင္း
၃။ ဘာ၀နာ = တရားဓမၼက်င့္ႀကံအားထုတ္ျခင္း
၄။ အပစာယာန = အသက္သိကၡာ ဂုဏ္၀ါႀကီးသူအား အ႐ုိအေသျပဳျခင္း
၅။ ေ၀ယ်ာ၀စၥ = သူမ်ားကုသိုလ္ေကာင္းမႈ၌ ကူညီေဆာင္ရြက္လုပ္ကုိင္ေပးျခင္း
၆။ ပတိၱဒါန = မိမိရေသာ၊ မိမိလုပ္ေသာ ကုသုိလ္ေကာင္းမႈကုိ အမွ်ေပးေ၀ျခင္း
၇။ ပတၱာႏုေမာဒနာ = မိမိသုိ႔ေရာက္လာေသာ ကုသုိလ္အဖုိ႔ တစ္နည္းအားျဖင့္ သူမ်ားျပဳေသာ ကုသုိလ္အဖုိ႔ကုိ ၀မ္းေျမာက္၀မ္းသာ သာဓုေခၚယူျခင္း
၈။ ဓမၼႆ၀န = တရားနာယူျခင္း
၉။ ဓမၼေဒသနာ = လာဘ္လာဘကုိ မငဲ့ဘဲ တရားေဟာေျပာျခင္း
၁၀။ ဒိ႒ိဇုကမၼ = အယူ၀ါဒကုိ ေျဖာင့္မတ္မွန္ကန္စြာ ျပဳျခင္း
တုိ႔ျဖစ္ပါတယ္။
ဒီဆယ္မ်ိဳးထဲက မိမိတုိ႔လုပ္ႏုိင္တဲ့ကုသုိလ္မ်ိဳးကုိ လုပ္ေနပါကလည္း ကုသိုလ္ျဖစ္ေနၿပီး ဘာမွမလုပ္တာထက္စာရင္ အမ်ားႀကီးအက်ိဳးႀကီးပါတယ္။ ကုသုိလ္ဆုိတာ လုပ္တတ္ရင္ ယူတတ္ရင္ ရပါတယ္။ လွဴစရာမရွိလုိ႔ ကုသုိလ္မရဘူးဆုိတာ မရွိပါဘူး။ ဒါနလုပ္မွသာ ကုသုိလ္ျဖစ္တာမဟုတ္ပါဘူး။ ဒီမွာ ေဖာ္ျပထားတဲ့ ဆယ္မ်ိဳးထဲမွာ လုပ္လုိ႔ရတဲ့ကုသုိလ္ေတြ အမ်ားႀကီးပါ။ မိမိတုိ႔လုပ္ႏုိင္တဲ့ လုပ္လုိ႔ရတဲ့ ကုသိုလ္မ်ိဳး ႀကိဳးစားၿပီး လုပ္ေနမယ္ဆိုရင္ အဆုိးထဲကအေကာင္းဆုိသလုိ ကုသုိလ္တရား တုိးပြားေနမွာပါ။

Read more »