Showing posts with label လဲြေနတာေလးမ်ား. Show all posts
Showing posts with label လဲြေနတာေလးမ်ား. Show all posts

နဲနဲေလးေတာ့ လဲြေနတယ္ (၁၈)...

သိမ္နဲ႔ အမ်ိဳးသမီး
ဗုဒၶဘာသာ ျမန္မာေတြၾကားမွာ အ႐ုိးစဲြၿပီး အမွတ္လဲြေနတတ္တဲ့ အလဲြေလးေတြအေၾကာင္း ေထာက္ျပေပးတဲ့ စာေတြေရးေပးေနတာကုိသိေတာ့ ဆရာေတာ္တစ္ပါးက သိမ္နဲ႔အမ်ိဳးသမီး အေၾကာင္းကုိလည္း စာေရးေပးဖုိ႔ မိန္႔ၾကားဖူးပါတယ္။ ဆရာေတာ္ မမိန္႔ခင္ကတည္းက ေရးဖုိ႔ရည္ရြယ္ခ်က္ ရွိေနေပမယ့္ မေရးျဖစ္ဘဲ အခုမွပဲ အေကာင္အထည္ ေဖာ္ျဖစ္ခဲ့ပါတယ္။ ျမန္မာျပည္ရဲ႕ ေတာရြာအေတာ္မ်ားမ်ားမွာ တစ္ရြာသိမ္တစ္လုံးေတာ့ ရွိေနတတ္ၾကပါတယ္။ အဲဒီလုိ သိမ္ေတြရွိေနေပမယ့္ အမ်ိဳးသမီးေတြ အေနနဲ႔ သိမ္ထဲကုိ မဝင္ရဘူး၊ မဝင္းေကာင္းဘူးဆုိတဲ့ အစဲြေတြ၊ အေျပာေတြေၾကာင့္ ေသတဲ့အထိ သိမ္ထဲကုိ မဝင္ဖူးၾကတဲ့သူေတြလည္း ရွိေနျပန္ပါတယ္။ ရန္ကုန္၊ မႏၲေလးလုိ ၿမိဳ႕ႀကီးေတြမွာေတာ့ အခုေနာက္ပုိင္း သိမ္ေတြထဲမွာ အခမ္းအနားေတြအထိ လုပ္လာၾကတဲ့အတြက္ အမ်ိဳးသမီးနဲ႔ သိမ္ကသိပ္ၿပီး အထူးအဆန္း မဟုတ္ေတာ့ပါဘူး။

ဆန္းေနတာက ေတာရြာစ႐ုိက္၊ ေတာေနယဥ္ေက်းမႈနဲ႔ ေတာေနဘုန္းႀကီး၊ ေတာေနလူေတြရဲ႕ အ႐ုိးစဲြေနတဲ့ အယူအဆေတြပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ သိမ္ထဲကုိ အမ်ိဳးသမီး မဝင္ေကာင္းတာ ဘာျဖစ္လုိ႔လဲ…၊ ဘုရားေဟာထားလုိ႔လား…၊ ဝင္ရင္သိမ္ပ်က္မွာစုိးလုိ႔လား…၊ ကံပ်က္မွာစုိးလုိ႔လား..၊ အမ်ိဳးသမီး ျဖစ္ေနလုိ႔ မဝင္ရတာလား… စတဲ့ အေမးေပါင္းမ်ားစြာနဲ႔ သိမ္နဲ႔အမ်ိဳးသမီး ကိစၥက အမ်ားေထာက္ျပစရာ ျဖစ္လာပါတယ္။ တကယ္လုိ႔ ေမးလာမယ္ဆုိရင္လည္း သိမ္ထဲကုိ မဝင္ေကာင္းဘူးလုိ႔ ေျပာေနသူေတြ ကုိယ္တုိင္က ေရေရရာရာ ေျဖစရာ ရွိမွာမဟုတ္ပါဘူး။ ဒီလုိ သိမ္ေတြ၊ ဘုရားေတြ၊ ေက်ာင္းကန္ေတြမွာ အမ်ိဳးသမီး မဝင္ေကာင္း၊ မတက္ေကာင္းဆုိတဲ့ အ႐ုိးစဲြေနတဲ့ အယူအဆေတြဟာ ဘုရားေဟာသလုိလုိ၊ ေရွးထုံးလုိလုိ၊ အစဥ္အလာလုိလုိနဲ႔ နည္းနည္းေလးေတာ့ လဲြကုိလဲြေနေတာ့တာ ျဖစ္ပါတယ္။

သိမ္နဲ႔ပတ္သက္ၿပီး အမ်ိဳးသမီးမ်ား အေနနဲ႔ ရဟန္းေတာ္မ်ား ကံေဆာင္ေနတဲ့အခ်ိန္မွာ နိမိတ္စည္းထဲကုိ မဝင္ေကာင္းဘူးဆုိရင္ အထူးေျပာစရာ မရွိပါဘူး။ ဒါေတာင္မွ သိမ္ထဲကုိ မဝင္းေကာင္းတာမဟုတ္ပါဘူး။ သိမ္အထဲမွာရွိတဲ့ နိမိတ္စည္းထဲကုိ မဝင္ေကာင္းတာပါ။ ဒါကလည္း နိမိတ္စည္းထဲမွာ ရွိတဲ့ရဟန္းေတာ္မ်ား အာပတ္သင့္မွာ စုိးလုိ႔ပါ။ ကံပ်က္လုိ႔ေတာ့ မဟုတ္ပါဘူး။ ခုဟာက ကံေဆာင္ေနတဲ့အခ်ိန္ မဟုတ္တဲ့ တျခားအခ်ိန္ေတြမွာလည္း သိမ္ထဲကုိ အမ်ိဳးသမီးေတြ မဝင္ေကာင္းဘူးဆုိတဲ့ အယူအဆ၊ အေျပာအဆုိ၊ အစဲြအလန္းေတြေၾကာင့္ သိမ္နဲ႔အမ်ိဳးသမီးဟာ ဘယ္လုိမွဆက္စပ္လုိ႔မရတဲ့ အရာတစ္ခုလုိ ျဖစ္ေနေတာ့တာ ျဖစ္ပါတယ္။ ဥပါဒ္ဒဏ္ေၾကာင့္ ဥပါဒ္ေရာက္ဆုိသလုိ သိမ္ထဲကုိ ဝင္မိတဲ့ အမ်ိဳးသမီး တစ္ခုခုတုိက္ဆုိင္ၿပီး ျဖစ္ရင္ေတာင္မွ ဒါဟာ သိမ္ထဲကုိ ဝင္လုိ႔ျဖစ္တာဆုိတဲ့ အယူအဆေတြက ရွိေနျပန္ေတာ့ ေတာေနအမ်ိဳးသမီးေတြဟာ သိမ္ဆုိရင္ ေဝးေဝးကကုိ ေရွာင္ေနၾကေတာ့တာ ျဖစ္ပါတယ္။

တကယ္ေတာ့ သိမ္ထဲကုိ မဝင္ေကာင္းတာက အမ်ိဳးသမီးေတြ မဟုတ္ပါဘူး။ ရဟန္းေတာ္ေတြပါ။ ရဟန္းေတာ္ေတြဟာ ကံေဆာင္ေနတဲ့အခ်ိန္ သိမ္ထဲမွာ ရွိေနပါက တစ္ပါးနဲ႔တစ္ပါး ႏွစ္ေတာင့္ထြာနိမိတ္ ထိစပ္ၿပီး နိမိတ္အတြင္းမွာ ရွိေနရမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ အဲဒီလုိ မဟုတ္ဘဲ ကံေဆာင္ေနတဲ့အခ်ိန္ သိမ္ထဲမွာရွိေနၿပီး နိမိတ္အျပင္ကုိ ေရာက္ေနပါက ကံပ်က္ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ကံေဆာင္ေနတဲ့အခ်ိန္ဆုိရင္ ရဟန္းေတာ္မ်ားဟာ သိမ္ထဲမွာရွိတဲ့ နိမိတ္အတြင္းမွာ ရွိရင္ရွိ၊ မရွိရင္ သိမ္အျပင္မွာပဲ ရွိေနရပါမယ္။ သိမ္ထဲမွာရွိေနၿပီး နိမိတ္စည္းအျပင္ ေရာက္ေနတယ္ဆုိရင္ေတာ့ ကံပ်က္ပါတယ္။ ဒီလုိ သေဘာေတြေၾကာင့္ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ ကံေဆာင္ေနတဲ့အခ်ိန္မွာ ရဟန္းေတာ္မ်ား အေနနဲ႔သိမ္ထဲကုိ မဝင္းေကာင္းဘူးလုိ႔ ဆုိတာျဖစ္ပါတယ္။ လူပုဂၢိဳလ္ေတြ၊ သာမေဏေတြ အေနနဲ႔ကေတာ့ ကံေဆာင္ေနတဲ့ အခ်ိန္မွာ သိမ္ထဲမေျပာနဲ႔ သိမ္ထဲမွာရွိတဲ့ နိမိတ္စည္းထဲအထိ ဝင္မိတာေတာင္မွ ရဟန္းေတာ္မ်ား ေဆာင္ေနတဲ့ ကံကပ်က္မသြားပါဘူး။ နိမိတ္ထဲမွာ လူသာမေဏ ရွိေနလ်က္နဲ႔ ကံေဆာင္ေနၾကတဲ့ ရဟန္းေတာ္မ်ားမွာပဲ အာပတ္သင့္ပါတယ္။ ဒီလုိဆုိေတာ့ ကံေဆာင္ေနတဲ့အခ်ိန္မွာ ကံပ်က္မႈ မပ်က္မႈဟာ ရဟန္းေတာ္မ်ားနဲ႔ပဲ သက္ဆုိင္ၿပီး လူပုဂၢိဳလ္မ်ားနဲ႔ မသက္ဆုိင္ဘူးဆုိတာ ထင္ရွားပါတယ္။ လူပုဂၢိဳလ္လုိ႔ဆုိတဲ့အတြက္ အမ်ိဳးသမီးမ်ားလည္း အက်ဳံးဝင္ၿပီး ျဖစ္ပါတယ္။

ဆုိလုိတာက သိမ္ထဲကုိ အမ်ိဳးသမီး မဝင္းေကာင္းဘူးဆုိတဲ့ အယူအဆေတြမွာ ဝင္ရင္ကံပ်က္တတ္တဲ့ အတြက္ မဝင္ေကာင္းတာ ျဖစ္တယ္လုိ႔ဆုိရင္ ဒါဟာ လဲြေနတဲ့ အလဲြတစ္ခုပဲ ျဖစ္ေၾကာင္း ဆုိလုိတာ ျဖစ္ပါတယ္။ အမ်ိဳးသမီးဝင္ျခင္းေၾကာင့္ ဘယ္လုိမွ ရဟန္းေတာ္မ်ား ေဆာင္ေနတဲ့ ကံကိစၥ ပ်က္သြားျခင္း မရွိတဲ့အတြက္ ဒီအေၾကာင္းျပခ်က္ေၾကာင့္ မဝင္ေကာင္းဘူးဆုိရင္ မွားေနတာျဖစ္ေၾကာင္း သိေစလုိတာ ျဖစ္ပါတယ္။ သိမ္ထဲမွာ ရဟန္းေတာ္ တစ္ပါးတည္း ရွိတတ္တာတုိ႔၊ ဆိတ္ကြယ္ရာ အရပ္မွာ မာတုဂါမ ရွိေနတာဟာ မသင့္ေလ်ာ္တာတုိ႔၊ မာတုဂါမေၾကာင့္ ရဟန္းေတာ္မ်ားအတြက္ အႏၲရာယ္ တစ္စုံတစ္ရာ ျဖစ္ႏုိင္တာတုိ႔ စတဲ့အေၾကာင္းျပခ်က္မ်ားေၾကာင့္ မဝင္သင့္တာလုိ႔ ဆုိရင္ေတာ့ အထူးေျပာစရာ မရွိပါဘူး။ ဒါေတာင္မွ မဝင္ေကာင္းလုိ႔မဟုတ္ဘဲ မဝင္သင့္လုိ႔ဆုိတဲ့ သေဘာနဲ႔ ေျပာရတာ ျဖစ္ပါတယ္။

ဝိနည္းေတာ္အရ အာပတ္သင့္မႈ မသင့္မႈ အပုိင္းဟာ ရဟန္းေတာ္နဲ႔ပဲ သက္ဆုိင္ပါတယ္။ အမ်ိဳးသမီးမွာ အာပတ္သင့္စရာ အေၾကာင္းမရွိပါဘူး။ ဒီလုိေျပာလုိ႔ အမ်ိဳးသမီးေတြ သိမ္ထဲကုိ ဝင္ခ်င္သလုိဝင္ ထြက္ခ်င္သလုိ ထြက္ဆုိတဲ့ သေဘာမ်ိဳး မဟုတ္ပါဘူး။ အမ်ိဳးသမီးလည္း ေလာကေၾကာင္းအရ ထိန္းသိမ္းရမွာေတြ ရွိတဲ့အတြက္ အသိသတိနဲ႔ပဲ ကုိယ့္ကုိယ္ကုိ ထိန္းသိမ္းရမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒီေနရာမွာ ေျပာခ်င္တာက တိက်တဲ့အေၾကာင္းျပခ်က္ မရွိဘဲ သိမ္ထဲကုိ အမ်ိဳးသမီး မဝင္ေကာင္း၊ မဝင္ရဆုိတဲ့ အမွတ္လဲြမႈအေၾကာင္းပဲ အဓိကေျပာခ်င္တာ ျဖစ္ပါတယ္။ ေလာကေၾကာင္းအရ၊ အေျခအေနအရက လဲြလုိ႔ သိမ္ထဲကုိ အမ်ိဳးသမီးေတြ ဝင္ေကာင္းတယ္ဆုိတာ သိေစခ်င္တာ ျဖစ္ပါတယ္။

ဒါေၾကာင့္ ျမန္မာဗုဒၶဘာသာ အခ်ိဳ႕ရဲ႕ လဲြေနတတ္တဲ့ အလဲြေတြထဲမွာ သိမ္ထဲကုိ အမ်ိဳးသမီးေတြ မဝင္းေကာင္းဘူးဆုိတဲ့ မေရရာတဲ့ အေၾကာင္းျပခ်က္မ်ားနဲ႔ အ႐ုိးစဲြေနတဲ့ သိမွတ္ထားမႈဟာလည္း နည္းနည္းေလး လဲြေနတဲ့ အလဲြတစ္ခုျဖစ္တဲ့အတြက္ ဒီလုိအလဲြ သိမွတ္ထားမႈမ်ိဳးကုိ သိေအာင္ႀကိဳးစားၿပီး ဘုရားေဟာမဟုတ္တဲ့၊ သံသရာဝဋ္မွ လြတ္ေျမာက္မႈကုိ အေထာက္အကူ မျပဳတဲ့ အလဲြေတြကုိ ျပဳျပင္ႏုိင္သမွ် ျပဳျပင္ႏုိင္ၾကဖုိ႔ အသိေပးတုိက္တြန္းရင္း လဲြေနတတ္တဲ့ အလဲြတစ္ခုအျဖစ္ ေရးသားတင္ျပလုိက္ရပါတယ္။

Read more »

နဲနဲေလးေတာ့ လဲြေနတယ္ (၁၇)...

ဘုရားကုိးဆူနဲ႔ ၿဂိဳဟ္ကုိးလုံး…
ခုေနာက္ပုိင္း ျမန္မာႏုိင္ငံမွာရွိတဲ့ ဗုဒၶဘာသာဝင္ ဂုဏ္သေရရွိ အသုိင္းအဝုိင္း၊ ပုိက္ဆံရွိ အသုိင္းအဝုိင္း၊ ပညာတတ္ အသုိင္းအဝုိင္း ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားၾကားမွာ ေပၚျပဴလာျဖစ္လာတဲ့ ဘာသာေရး ခုတုံးလုပ္မႈ တစ္ခုဟာ အရမ္းေခတ္စားလာေနပါတယ္။ အဲဒါက ဘာလဲဆုိေတာ့ ဘုရားကုိးဆူပူေဇာ္ပဲြ ဆုိတာပါ။ ပူေဇာ္ပဲြဆုိတာထက္ ဘုရားကုိးဆူတင္ပဲြဆုိရင္ ပုိမွန္ပါလိမ့္မယ္။ တင္ၿပီဆုိကတည္းက ပူေဇာ္တာ မဟုတ္ေတာ့ဘဲ နတ္တင္သလုိ တင္တဲ့သေဘာမ်ိဳး သက္ေရာက္သြားတဲ့ သေဘာရွိပါတယ္။ ပုိဆုိးတာက ဘုရားကုိးဆူ ပူေဇာ္တာကုိ အေၾကာင္းျပဳၿပီး ၿဂိဳဟ္ႀကီးကုိးလုံးပါ ပူေဇာ္တယ္ဆုိတဲ့ အခ်က္က ပုိဆုိးပါတယ္။ ဒီလုိလုပ္ေနၾကတဲ့ သူတုိ႔လုပ္ရပ္ေတြဟာ ဘုရားရဟႏၲာကုိ ပူေဇာ္ၾကတာထက္ သူတုိ႔သူတုိ႔ရဲ႕ ေလာကီအက်ိဳးစီးပြား တုိးတက္ေရး၊ ရာထူးဌာနႏၲရ စသည္တည္ၿမဲေရးကုိ ဦးတည္ၿပီး ၿဂိဳဟ္ႀကီးကုိးလုံးကုိ ပူေဇာ္ပသေနတယ္ဆုိတဲ့ အခ်က္ကပုိၿပီး ထင္ရွားေနပါတယ္။ ဒါဟာ ဗုဒၶဘာသာေတြရဲ႕ လဲြေနတဲ့ အခ်က္တစ္ခုပဲ ျဖစ္ပါတယ္။

ဟုတ္ပါတယ္။ ရန္ကုန္မွာပဲ ျဖစ္ျဖစ္၊ မႏၲေလးမွာပဲ ျဖစ္ျဖစ္၊ တစ္ျခားတစ္ျခား ၿမိဳ႕ႀကီးမ်ားမွာပဲ ျဖစ္ျဖစ္ လူႀကီးပုိင္း အေတာ္မ်ားမ်ားဟာ ေမးလုိက္လုိ႔ရွိရင္ ဘယ္လူႀကီးအိမ္မွာ၊ ဘယ္သူေ႒းအိမ္မွာ ဘုရားကုိးဆူပဲြရွိလုိ႔ သြားၾကတယ္ဆုိတဲ့ အေၾကာင္းျပခ်က္ေလးေတြနဲ႔ ျပန္လည္ေျဖၾကားတာကုိ ခဏခဏ ၾကားရတတ္ပါတယ္။ ဘုရားကုိးဆူပဲြ သြားတဲ့အခ်ိန္ကလည္း မ်ားေသာအားျဖင့္ ညအခ်ိန္ပဲ ျဖစ္ေနတာ မ်ားပါတယ္။ ဒီလုိဆုိရင္ ဘုရားကုိးဆူပူေဇာ္ပဲြကုိ ညပုိင္းမွာလုပ္တယ္ဆုိတဲ့ သေဘာသက္ေရာက္ေနပါတယ္။ မနက္အေစာပုိင္းမွာ လုပ္တာေတြလည္း ရွိၾကမွာပါ။ ဘယ္လုိအခ်ိန္ေတြပဲ လုပ္လုပ္ လုပ္တဲ့အခါမွာ သစ္သီးစတဲ့ စားေသာက္ဖြယ္မ်ားလည္း ကပ္လွဴၾကမွာ အမွန္ပါပဲ။ ဒါဆုိရင္ ညဖက္ႀကီးမွာ၊ ဒါမွမဟုတ္ အ႐ုဏ္မတက္မီ အခ်ိန္ႀကီးမွာ ဘုရားရဟႏၲာေတြကုိ အသီးအႏွံစတဲ့ စားေသာက္ဖြယ္ရာေတြ ကပ္လွဴျခင္းဟာ ဝိကာလ အခ်ိန္ႀကီး ျဖစ္ေနတဲ့အတြက္ အပ္စပ္မႈက မရွိပါဘူး။

ၿပီးေတာ့ ဘုရားကုိးဆူကုိ အေၾကာင္းျပဳၿပီး ဘုရားရဟႏၲာေတြကုိ ေနရာခ်ထားတာေတြလည္း ၾကည့္ပါဦး ေလာကဓာတ္ အစီအစဥ္ေတြ အျပည့္နဲ႔ ဖန္တီးထားသလုိ ျဖစ္ေနပါတယ္။ သူတုိ႔ေလာကဓာတ္ ဆရာေတြ ဖန္တီးတဲ့ ဒီဘုရားကုိးဆူ ပူေဇာ္ထားရွိပုံ စနစ္က
(၁) ဘုရားသခင္ = အလယ္အရပ္မွာ ေဗာဓိပင္ကုိ ရည္စူး၍လည္းေကာင္း
(၂) အရွင္သာရိပုတၱရာ = ဗုဒၶဟူသား၊ ေတာင္အရပ္ လက္်ာဘက္တြင္လည္းေကာင္းး
(၃) အရွင္ေမာဂၢလာန္ = ေသာၾကာသား၊ ေျမာက္အရပ္၊ လက္၀ဲဘက္တြင္လည္းေကာင္း
(၄) အရွင္ဥပါလိ = စေနသား၊ အေနာက္ေတာင္အရပ္တြင္လည္းေကာင္း
(၅) အရွင္ရာဟုလာ = တနဂၤေႏြသား၊ အေရွ႕ေျမာက္အရပ္တြင္လည္းေကာင္း
(၆) အရွင္အာနႏၵာ = ၾကာသပေတးသား၊ အေနာက္မ်က္ႏွာအရပ္တြင္လည္းေကာင္း
(၇) အရွင္ေကာ႑ည = တနလၤာသား၊ အေရွ႕အရပ္တြင္လည္းေကာင္း
(၈) အရွင္ေရ၀တ = အဂၤါသား၊ အေရွ႕ေတာင္ေထာင့္အရပ္တြင္လည္းေကာင္း
(၉) အရွင္ဂ၀မၸတိ = ရာဟုသား၊ အေနာက္ေျမာက္ေထာင့္ အရပ္တြင္လည္းေကာင္း
ထားၿပီး ပူေဇာ္ၾကတဲ့ စနစ္ျဖစ္ပါတယ္။

ဒီလုိထားရွိပူေဇာ္ပုံေတြအရ ဒါဟာ ဘုရားရဟႏၲာေတြကုိ ၾကည္ညိဳလုိ႔ ပူေဇာ္တဲ့ပုံစံ မဟုတ္ေတာ့ဘဲ ေလာကီအက်ိဳးစီးပြား တုိးတက္ေရးအတြက္ ကုိယ္လုိသလုိ ဘုရားရဟႏၲာေတြကုိ ေနရာခ်ၿပီး လုပ္စားၾကတဲ့ ပုံစံဆုိတာ အလြန္ထင္ရွားလွပါတယ္။ ဘုရားရဟႏၲာကုိ ပူေဇာ္တာ မေကာင္းဘူး မဟုတ္ပါဘူး။ ေကာင္းပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ဘုရားရဟႏၲာေတြကုိ အသုံးခ်ၿပီး လုပ္စားတာကေတာ့ အေတာ္မေကာင္းတဲ့ ကိစၥျဖစ္ပါတယ္။ တကယ့္ကုိ စစ္မွန္တဲ့ စိတ္ေစတနာနဲ႔ ပူေဇာ္မယ္ဆုိရင္ ဘယ္ရဟႏၲာက ဘယ္ေနရာမွာေန၊ ဘယ္လုိအခ်ိန္မွာၾကြ ဆုိတာေတြ မလုိအပ္ပါဘူး။ ႏွလုံးသားမွာ ဘုရားဂုဏ္နဲ႔ သံဃာ့ဂုဏ္ေတြ ကိန္းေနၿပီး ပူေဇာ္ႏုိင္ရင္ ၿပီးတာပါပဲ။ ဒီလုိပူေဇာ္ဖုိ႔ အတြက္ဆုိရင္ ဘယ္လုိအခ်ိန္ ဘာပူေဇာ္မႈေတြမွ မလုိအပ္ပါဘူး။ ကုိယ့္ရဲ႕ စိတ္ေစတနာ အတုိင္းပဲ မနက္ အ႐ုဏ္တက္ခ်ိန္ကစၿပီး ေနမြန္းမတည့္မီ အခ်ိန္အထိ အပ္စပ္တဲ့ လွဴဖြယ္၀တၳဳေတြ၊ အပ္စပ္တဲ့ အစားအေသာက္ေတြနဲ႔ ကပ္လွဴကာ ထုိအရွင္ျမတ္မ်ားရဲ႕ ဂုဏ္ကုိအာ႐ုံျပဳၿပီး ပူေဇာ္ႏုိင္ၾကပါတယ္။ ပြင့္ေတာ္မူၿပီးသား ဘုရားရွင္မ်ားနဲ႔ ဘုရားသာသနာတြင္းမွာရွိတဲ့ ရဟႏၲာမွန္သမွ် ဂုဏ္ကုိမွန္းၿပီး ပူေဇာ္ႏုိင္ၾကပါတယ္။ ဘယ္ၿဂိဳဟ္ဘယ္နံေတြနဲ႔ ကုိက္ညီတဲ့ ဘယ္ရဟႏၲာရယ္လုိ႔ ခဲြျခားသတ္မွတ္ ပူေဇာ္ဖုိ႔မလုိပါဘူး။ ရတနာသုံးပါးရဲ႕ ဂုဏ္ေတြဟာ ႏွလုံးသားမွာ ထုံေနေအာင္ ပူေဇာ္သင့္ပါတယ္။ ဒီလုိပူေဇာ္နည္းကသာ စစ္မွန္တဲ့ ပူေဇာ္နည္းျဖစ္ပါတယ္။

ခုေတာ့ အဲဒီလုိ မဟုတ္ဘဲ ဘုရားရဟႏၲာေတြနဲ႔ ၿဂိဳဟ္ေတြေပါင္းစပ္ၿပီး ေလာကီနည္းေတြအရ လုပ္ေနၾကတာဆုိေတာ့ ပူေဇာ္ရာမေရာက္ဘဲ ကုိယ္ကုိးကြယ္တဲ့ အႏႈိင္းမဲ့ အရွင္ျမတ္ေတြကုိ ၿဂိဳဟ္ေစာင့္နတ္ပုံစံ၊ တစ္ခုခုကုိ ေစာင့္ၾကပ္ကာကြယ္ေပးတဲ့ အေစာင့္နတ္ပုံစံမ်ိဳး အဆင့္နိမ့္ခ်လုိက္ သလုိ ျဖစ္ေနပါတယ္။ တကယ္သာ အဲဒီလုိ ေလာကီအစီအစဥ္ေတြအတုိင္း လုိက္နာေဆာင္ရြက္ လုပ္ေနၾကမယ္ဆုိရင္ ကုသုိလ္ထက္ အျပစ္က ပုိမ်ားႏုိင္တဲ့အျပင္ ဒီလုိလုပ္ေနၾကတဲ့ ဗုဒၶဘာသာေတြရဲ႕ လုပ္ရပ္ဟာ လြဲေန႐ုံတင္မဟုတ္ဘဲ လြတ္ေနတဲ့ပုံကုိ ျဖစ္ကုန္ၾကတာ ျဖစ္ပါတယ္။

ဒါေၾကာင့္ ဗုဒၶဘာသာအခ်ိဳ႕ရဲ႕ လဲြေနၾကတဲ့ အလဲြေတြထဲမွာ ဘုရားကုိးဆူပူေဇာ္မႈဟာလည္း ဘာသာေရးကုိ ေလာကီေရးနဲ႔တဲြစပ္ၿပီး ခုတုံးလုပ္အသုံးျပဳထား သလုိျဖစ္တဲ့ မလဲြသင့္တဲ့ အလဲြတစ္ခုလုိ ျဖစ္လာေနတ့ဲအတြက္ ဒီလုိအလဲြမ်ိဳးကုိ အခ်ိန္မီျပဳျပင္ၿပီး ဘုရားရဟႏၲာေတြရဲ႕ ဂုဏ္ေတာ္သက္သက္ကုိ အာ႐ုံျပဳကာ သင့္ေလ်ာက္ေလာက္ပတ္ အပ္စပ္တဲ့အရာေတြနဲ႔ အပ္စပ္တဲ့အခ်ိန္မွာ ပူေဇာ္ႏုိင္ၾကေစဖုိ႔ ေစတနာေကာင္းနဲ႔ အသိေပးရင္း လဲြေနၾကတဲ့ အလဲြတစ္ခုအျဖစ္ သတိျပဳဆင္ျခင္ႏုိင္ရန္ တင္ျပလုိက္ရပါတယ္။

Read more »

နဲနဲေလးေတာ့ လဲြေနတယ္... (၁၆)

သက္သတ္လြတ္နဲ႔ ရသတဏွာ...
တစ္ေလာက မဟာယာန ဗုဒၶဘာသာ၀င္ ဒကာမႀကီးတစ္ေယာက္ ေက်ာင္းကုိေရာက္လာခဲ့ပါတယ္။ ဒကာမႀကီးေရာက္တဲ့ အခ်ိန္နဲ႔ ဆြမ္းစားခ်ိန္တုိးေနတဲ့အတြက္ ဆြမ္းဝုိင္းနားမွာပဲ ခဏေစာင့္ေနဖုိ႔ ေျပာရင္း ဆြမ္းစားေနခဲ့ပါတယ္။ အဲဒါကုိ အနားမွာထုိင္ေနတဲ့ ဒကာမႀကီးက ဆြမ္းဝုိင္းေပၚမွာရွိတဲ့ အသားဟင္းခြက္ေတြကုိ ၾကည့္ၿပီး “အရွင္ဘုရားတုိ႔က ဘာျဖစ္လုိ႔ ဒီေလာက္အသားဟင္းေတြ စားရတာလဲ…၊ တပည့္ေတာ္တုိ႔ ဘုန္းႀကီးေတြဆုိ အသားဟင္းမစားဘဲ အၿမဲတမ္း သက္သတ္လြတ္ပဲ စားတယ္၊ ေန႔တုိင္း သက္သတ္လြတ္စားေတာ့ ကုသုိလ္လည္းပုိရ၊ သတၱ၀ါေတြ အေပၚမွာထားတဲ့ ေမတၱာဓာတ္လည္း ပုိအားေကာင္းတာေပါ့ ဘုရား၊ အရွင္ဘုရားတုိ႔လည္း သက္သတ္လြတ္စားႏုိင္ေအာင္ ႀကိဳးစားေပါ့ဘုရား”လုိ႔ သူေျပာခ်င္ရာကုိ ေျပာလည္းေျပာ ေလွ်ာက္လည္းေလွ်ာက္ေနျပန္ပါတယ္။

တစ္ခါတုန္းကေတာ့ ဒကာမႀကီးတစ္ေယာက္က သူ႔အမ်ိဳးသား အၿမဲသက္သတ္လြတ္ စားေနတဲ့အတြက္ သူစားဖုိ႔ ခ်က္ျပဳတ္ေပးရတာလည္း တစ္ဒုကၡျဖစ္ေနတဲ့အေၾကာင္း ေျပာလာျပန္ပါတယ္။ သူ႔ဒကာႀကီး သက္သတ္လြတ္ စားဖုိ႔အတြက္ အသားတုေတြ လုိက္ၿပီးရွာဝယ္ရတာလည္း အေတာ္မလြယ္တဲ့ ကိစၥျဖစ္ေၾကာင္း၊ ၾကာေတာ့ သူသက္သတ္လြတ္စားတာကေန ျမန္ျမန္ထြက္ပါေစလုိ႔ေတာင္ ဆုေတာင္းမိတဲ့အေၾကာင္း စသျဖင့္ သူ႔ဒုကၡကုိ ေျပာျပဖူးပါတယ္။

ဒီလုိအသံေတြ ၾကားရေတာ့ ဘုန္းဘုန္းစိတ္ထဲမွာ သက္သတ္လြတ္နဲ႔ ပတ္သက္တဲ့ ေျပာစရာေလးေတြ အေၾကာင္း အေတြးနယ္ခ်ဲ႕မိျပန္ပါတယ္။ သက္သတ္လြတ္ စားတဲ့ရည္ရြယ္ခ်က္ အမွန္နဲ႔ လက္ေတြ႕ျဖစ္ေနတဲ့ အျဖစ္ေလးေတြ၊ ကုသုိလ္ရခ်င္လုိ႔ သက္သတ္လြတ္စားကာမွ ကုသုိလ္မရဘဲ အျပစ္ျဖစ္စရာေလးေတြ ျဖစ္ေနတာက သက္သတ္လြတ္စားသူေတြနဲ႔ သက္သတ္လြတ္အတြက္ ဖန္တီးေပးရသူေတြၾကားမွာ လဲြမ်ားလဲြေနၾကသလားလုိ႔ စဥ္းစားေနမိျပန္ပါတယ္။ ကုသုိလ္ရေအာင္၊ ေမတၱာဓာတ္အားေကာင္းေအာင္၊ ရသတဏွာနည္းေအာင္ သက္သတ္လြတ္စားကာမွ ကုသုိလ္လည္းမရ၊ ေမတၱာဓာတ္လည္း မပြားဘဲ အလုပ္ပုိၿပီး ရသတဏွာသာ တုိးေနမယ္ဆုိရင္ေတာ့ ဒါဟာ လဲြေနေတာ့တာ ျဖစ္ပါတယ္။ စားတာက သက္သတ္လြတ္ျဖစ္ေနၿပီး ပြားေနတာက ကိေလသာေတြ ဆုိရင္ေတာ့ နဲနဲေလးေတာ့ လဲြေနတာ အမွန္ပဲ ျဖစ္ပါတယ္။

တကယ္ေတာ့ သက္သတ္လြတ္စားတာ မေကာင္းဘူး မဟုတ္ပါဘူး။ ေကာင္းပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ဒါနဲ႔ပတ္သက္ၿပီး အေကာင္းေတြ အျဖစ္မ်ား၊ အက်ိဳးေတြ အျဖစ္မ်ားဖုိ႔ေတာ့ လုိပါတယ္။ သတၱဝါေတြအေပၚမွာ ေမတၱာထားႏုိင္ေအာင္၊ အစားအေသာက္နဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး အလုပ္မရႈတ္ေအာင္၊ အရသာအေပၚမွာ စဲြလန္းတပ္မက္တတ္တဲ့ ရသတဏွာေတြ ေလ်ာ့နည္းေအာင္ စားလည္းစား က်င့္လည္းက်င့္မယ့္ ဆုိရင္ေတာ့ သက္သတ္လြတ္စားတာ သိပ္ေကာင္းပါတယ္။ အဲဒီလုိေလးေတြသာ ျဖစ္ၾကမယ္ဆုိရင္ေတာ့ တကမၻာလုံး သက္သတ္လြတ္ေတာင္ စားသင့္ၾကပါတယ္။ ဘာျဖစ္လုိ႔လည္းဆုိေတာ့ ရည္ရြယ္ခ်က္နဲ႔ လုပ္ေဆာင္ခ်က္က ေကာင္းေနတာကုိး။

ဒါေပမယ့္ ခုဟာက သက္သတ္လြတ္စားရင္း အက်င့္ပါးလာတဲ့ သူတစ္ခ်ိဳ႕ေၾကာင့္ ရည္ရြယ္ခ်က္နဲ႔ လုပ္ေဆာင္ခ်က္က တစ္ျခားစီ ျဖစ္ေနသလုိ ျဖစ္လာေနပါတယ္။ ရသတဏွာ မပါးဘဲ သက္သတ္လြတ္ အစားအစာကုိ အသားအရသာအတုိင္း အေကာင္းဆုံး ျပင္ဆင္ၿပီး စားေနၾကတာကေတာ့ အလုပ္လည္းမ်ား တဏွာလည္း ပြားေနၾကသလုိ ျဖစ္ေနပါတယ္။ အစားအစာနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး အလုပ္မမ်ားေအာင္ စားကာမွ ဘယ္လုိဟာမ်ိဳးမွ စားမယ္၊ ဘာပါမွစားမယ္၊ ဘာမပါလုိ႔ အလုိမက် ျဖစ္ေနၾကတယ္ ဆုိတာကေတာ့ မျဖစ္သင့္ပါဘူး။

အမွန္ေတာ့ ဘုရားအလုိရွိတာက သက္သတ္လြတ္စားျခင္း မစားျခင္းကုိ အလုိရွိေတာ္မူတာ မဟုတ္ပါဘူး။ ဘာပဲစားစား ရသတဏွာ မပြားဖုိ႔၊ အစားအေသာက္ အေပၚမွာ တပ္မက္တြယ္တာမႈ မမ်ားဖုိ႔ကုိသာ ဗုဒၶျမတ္စြာ အလုိရွိေတာ္မူတာ ျဖစ္ပါတယ္။ ဗုဒၶျမတ္စြာ ကုိယ္ေတာ္တုိင္လည္း ဒီလုိသက္သတ္လြတ္ စားဖုိ႔ကုိ သီးသန္႔ခြင့္ျပဳေတာ္မူျခင္း၊ သက္သတ္လြတ္စားဖုိ႔ တုိက္တြန္းေတာ္မူျခင္း မရွိခဲ့ပါဘူး။ အရွင္ေဒဝဒတ္က ရဟန္းသံဃာေတာ္မ်ား သက္သတ္လြတ္စားဖုိ႔ ပညတ္ေပးပါလုိ႔ ေတာင္းဆုိတာေတာင္မွ ဘုရားရွင္က ခြင့္ျပဳေတာ္ မမူခဲ့ပါဘူး။ ဆြမ္းခံသြားကာ ရသမွ် အစာအဟာရ အေပၚမွာ ရသတဏွာ မျဖစ္ေအာင္စားဖုိ႔ပဲ တုိက္တြန္းေတာ္မူခဲ့ပါတယ္။ သက္သတ္လြတ္စားျခင္းေၾကာင့္ ရသတဏွာပါးၿပီး ကိေလသာ နည္းသြားမယ္ဆုိရင္ေတာ့ ဘုရားရွင္က သာဓုေခၚမွာ အမွန္ပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ သက္သတ္လုိ႔ေတာ့ စားပါတယ္ ကိေလသာမပါးဘဲ ပုိမ်ားလာၿပီး ရသတဏွာကလည္း ပုိပြားလာတယ္ဆုိရင္ေတာ့ ဗုဒၶရွင္ေတာ္ျမတ္ အလုိရွိေတာ္မူမွာ မဟုတ္ပါဘူး။ ဒါေၾကာင့္ သက္သတ္လြတ္စားတဲ့ အဓိက ရည္ရြယ္ခ်က္ဟာ ေမတၱာက႐ုဏာ တရားအားေကာင္းဖုိ႔နဲ႔ အစားအေသာက္အေပၚမွာ ရသတဏွာ မပြားဖုိ႔ စားတာျဖစ္တဲ့အတြက္ သက္သတ္လြတ္စားရင္း ရည္ရြယ္ခ်က္ေတြနဲ႔ လြဲေအာင္မလုပ္ၾကဖုိ႔ တုိက္တြန္းၾကျခင္း ျဖစ္ပါတယ္။

ၿပီးေတာ့ အစားစားတယ္ဆုိတာ အလုပ္လုပ္ႏုိင္ေအာင္ စားတာျဖစ္ပါတယ္။ အလုပ္လုပ္ဖုိ႔စားတာ ျဖစ္ပါတယ္။ စားဖုိ႔လုပ္တာ မဟုတ္ပါဘူး။ အစာအဟာရကုိ အမွီျပဳၿပီး မာန္မာနတက္ဖုိ႔၊ လွဖုိ႔ပဖုိ႔ စားေနၾကတာ မဟုတ္ဘဲ ခႏၶာကုိယ္ က်န္းမာေရး မွ်တေအာင္၊ ႐ုပ္တရားရဲ႕ ေဖာက္ျပန္မႈကုိ တစ္ဖက္တစ္လမ္းက အေထာက္အပံ့ျဖစ္ေအာင္၊ အဟာရသပၸါယ မွ်တေအာင္ စားေသာက္ၾကတာ ျဖစ္တဲ့အတြက္ ဒီသေဘာနဲ႔ ညီေအာင္ေတာ့ စားသင့္ၾကပါတယ္။ အဲလုိမွမဟုတ္ဘဲ ဘာျဖစ္ခ်င္လုိ႔၊ ဘာလုိခ်င္လုိ႔ စတဲ့ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ေတြနဲ႔ အဓိ႒ာန္ ဝင္သလုိလုိ၊ သတၱ၀ါေတြ အေပၚမွာ ေမတၱာထားသလုိလုိနဲ႔ သက္သတ္လြတ္ကုိပဲ အသားထက္ေကာင္းေအာင္ ျပင္ဆင္ စားေသာက္မႈမ်ိဳး ဆုိရင္ေတာ့ ရသတဏွာပြားၿပီး အကုသုိလ္ေတာင္ တုိးႏုိင္တာျဖစ္တဲ့အတြက္ ဒါမ်ိဳးလည္း မျဖစ္သင့္ပါဘူး။

တစ္ခ်ိဳ႕က ဘာအဓိ႒ာန္ဝင္တယ္၊ ညာအဓိ႒ာန္ဝင္တယ္ဆုိၿပီး အဓိ႒ာန္ဝင္ေနတဲ့ ကာလမွာ ကုိယ္လုိခ်င္တဲ့ အရာေတြ အထေျမာက္ေအာင္ျမင္ေအာင္ သက္သတ္လြတ္ပါ စားၾကဖုိ႔ ေျပာဆုိညႊန္ျပေနတာေတြလည္း ရွိပါတယ္။ ဒါေတြကုိ ေသခ်ာၾကည့္ရင္ ရည္ရြယ္ခ်က္ကုိက ရွင္းေနပါတယ္။ ဘာလုိခ်င္လုိ႔၊ ဘာရခ်င္လုိ႔၊ ဘာေတြေအာင္ျမင္ခ်င္လုိ႔ စတာေတြက ဦးစီးေနတာ ျဖစ္ေနေတာ့ သက္သတ္လြတ္စားတာဟာ ေမတၱာဓာတ္မ်ားဖုိ႔၊ ရသတဏွာပြားဖုိ႔ေၾကာင့္ဆုိတာ မျဖစ္ႏုိင္ေတာ့ပါဘူး။ ဒါလုိခ်င္လုိ႔ ဒီလုိစားတာ၊ ဒီလုိက်င့္တာဟာ ဘာသာေရးကုိ ခုတုံးလုပ္ေနတာနဲ႔ အတူတူပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒါဟာ မျဖစ္သင့္တဲ့ အလဲြတစ္ခုပါ။

ျဖစ္သင့္တာက သက္သတ္လြတ္စားတာ၊ မစားတာထက္ အစားအေသာက္အေပၚမွာ ရသတဏွာ မပြားဖုိ႔၊ အစားအေသာက္အတြက္ ကုိယ္ကုိယ္တုိင္ သတၱ၀ါေတြကုိ သတ္တာျဖတ္တာ မလုပ္ဖုိ႔၊ သက္သတ္လြတ္ စားတာကုိ အေၾကာင္းျပဳၿပီး အလုပ္မမ်ားဖုိ႔နဲ႔ ဘာျဖစ္ခ်င္လုိ႔ ဘာရခ်င္လုိ႔ ဆုိတဲ့ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ အဓိ႒ာန္ေတြနဲ႔ ေမတၱာေစတနာ မပါတဲ့ သက္သတ္လြတ္ စားတာမ်ိဳး မျဖစ္ဖုိ႔ စသျဖင့္ သတိျပဳဆင္ျခင္ကာ အေရးႀကီးတဲ့ ကိေလသာပါးေရး၊ တဏွာနည္းေရးမ်ိဳးပဲ ျဖစ္သင့္ၾကပါတယ္။ စိတ္အစဥ္ေတြမွာ ကိေလသာပါးၿပီး ကုသုိလ္တရားေတြ တုိးေနမယ္ဆုိရင္ သက္သတ္လြတ္စားမႈ မစားမႈဟာ အေရးမႀကီးေတာ့ပါဘူး။ ကုိယ့္စိတ္မွာ ကုသုိလ္တရားေတြ မ်ားေနမယ္ဆုိရင္ သက္သတ္လြတ္မစားလည္း ကိေလသာကေတာ့ ပါးေနမွာ အမွန္ပဲ ျဖစ္ပါတယ္။

ဒါေၾကာင့္ ဒီေန႔ေခတ္ သက္သတ္လြတ္ စားၾကတဲ့ သူအခ်ိဳ႕ရဲ႕ ရည္ရြယ္ခ်က္နဲ႔ လုပ္ေဆာင္ခ်က္ေတြဟာ ဗုဒၶအလုိေတာ္နဲ႔ လဲြေနတာေတြ ျဖစ္ေနတဲ့အတြက္ ဗုဒၶအလုိ ရွိေတာ္မူတဲ့ သတၱ၀ါေတြ အေပၚမွာ ေမတၱာက႐ုဏာတရား အားေကာင္းေရး၊ အစားအစာအေပၚမွာ ရသတဏွာ နည္းပါးေရး၊ အစားအေသာက္နဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး အလုပ္မ႐ႈပ္ေရး၊ အစားအစာအေပၚ အမွီျပဳၿပီး မာန္မာန မတက္ေရးမ်ားကုိ ဦးတည္လုိက္နာ က်င့္သုံးကာျဖင့္ ကုသုိလ္လည္းရ တဏွာလည္းခ်ႏုိင္မယ့္ အစားအစာ စားမႈမ်ိဳးကုိသာ ႀကိဳးစားလုိက္နာ ေလ့က်င့္သင့္ပါေၾကာင္း သက္သတ္လြတ္နဲ႔ ရသတဏွာအေၾကာင္း တစ္ေစ့တစ္ေစာင္း မီးေမာင္းထုိးျပရင္း လဲြေနတတ္တဲ့ အလဲြတစ္ခုအျဖစ္ အသိေပး တင္ျပလုိက္ရပါတယ္။

Read more »

နဲနဲေလးေတာ့ လဲြေနတယ္ (၁၅) ...

ေစ်းကြက္ဆန္တဲ့ ကုိးကြယ္မႈ…
ေျပာင္းလဲလာတဲ့ အရာေတြထဲမွာ လူေတြရဲ႕ ဘုန္းႀကီးရဟန္း ကုိးကြယ္ဆည္းကပ္မႈဟာလည္း တစ္ခုအပါအ၀င္ ျဖစ္လာေနပါတယ္။ အရင္တုန္းကေတာ့ ဘုန္းႀကီးဆုိရင္ ပရိယတ္၊ ပဋိပတ္လုပ္ငန္း တစ္ခုခုကုိ လုပ္ေနရင္ၿပီးတာပဲ ခဲြျခားမႈမရွိ ကုိးကြယ္ဆည္းကပ္တတ္ပါတယ္။ ခုေနာက္ပုိင္းမွာေတာ့ ဘုန္းႀကီးကုိးကြယ္တာ ေစ်းကြက္ဆန္လာတယ္လုိ႔ ေျပာရမလုိ ျဖစ္ေနပါတယ္။ ဒီဘုန္းႀကီးကုိ ကုိးကြယ္ရင္၊ ဒီဆရာေတာ္ကုိ ကုိးကြယ္ရင္ ဘာျဖစ္မယ္၊ ဘာရမယ္၊ ဘယ္သူနဲ႔ေတြ႕ခြင့္ရမယ္ စသျဖင့္ ရစရာ တစ္ခုခုရွိမွ ဆည္းကပ္လာတတ္တာ ရွိပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ သာသနာေတာ္မွာလည္း ပရိယတ္၊ ပဋိပတ္ အလုပ္ကုိပဲ လုပ္ေနၾကတဲ့ ရဟန္းသံဃာေတာ္မ်ားမွာ လာဘ္လာဘေတြ ဆုတ္ယုတ္လာၿပီး ေဗဒင္ေဟာ၊ လကၡဏာၾကည့္၊ ဓာတ္႐ုိက္ဓာတ္ဆင္လုပ္၊ ေဆးကုသေပး၊ ႏွစ္လုံးသုံးလုံးေပး စသျဖင့္ လုပ္ေပးၾကတဲ့ ဘုန္းႀကီးေတြမွာ မလုိေလာက္ေအာင္ကုိ ေပါမ်ားေနေတာ့တာ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒီလုိ အေျခအေနမ်ားေၾကာင့္ သဒၶါတရား အားနည္းၿပီး ပစၥည္းလာဘ္လာဘကုိ ရယူလုိၾကတဲ့ ရဟန္းေတာ္အခ်ိဳ႕ဟာလည္း လာဘ္လာဘေနာက္လုိက္ကာ လူေတြအႀကိဳက္ လုပ္ကုန္ေတာ့တာ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒါဟာ သာသနာေတာ္အတြက္ေရာ ကုိးကြယ္ခံပုဂၢိဳလ္ေတြနဲ႔ ကုိးကြယ္သူေတြအတြက္ပါ လဲြလာေနတဲ့ အလဲြပဲ ျဖစ္ပါတယ္။

ခုေနာက္ပုိင္း ျမန္မာျပည္မွာရွိတဲ့ လူအေတာ္မ်ားမ်ားဟာ ဘယ္မွာ ဘယ္ဘုန္းႀကီး ဘယ္လုိေပးတယ္၊ ဘာလုပ္ေပးတယ္ဆုိရင္ အုံးအုံးၾကက္ၾကက္နဲ႔ မေရာက္ေရာက္ေအာင္ကုိ သြားေတာ့တာ ျဖစ္ပါတယ္။ ဘုန္းႀကီးကုိ ၾကည္ညိဳလုိ႔ေတာ့ မဟုတ္ပါဘူး။ ဘုန္းႀကီးက ဘာေပးတယ္၊ ညာေပးတယ္ဆုိလုိ႔ သြားၾကတာ ျဖစ္ပါတယ္။ သံဃာကုိ ၾကည္ညိဳမႈထက္ ပုဂၢိဳလ္ေရး ရင္းႏွီးမႈ၊ ပုဂၢိဳလ္ေရး အက်ိဳးေက်းဇူးမ်ားမႈေတြကုိ ၾကည့္ၿပီး ဆည္းကပ္ၾကပါတယ္။ လွဴဒါန္းတတ္ၾကပါတယ္။ ဒီလို ခဲြျခားမႈေတြ ရွိေနတဲ့အတြက္လည္း ျပည့္ၿပီးသားအုိးေတြက လွ်ံတက္ေနၿပီး လုိေနတဲ့အုိးေတြက ေဟာက္ပက္ႀကီးကုိ ျဖစ္ေနေတာ့တာ ျဖစ္ပါတယ္။ သာသနာ့၀န္ထမ္း ရဟန္းသံဃာခ်င္းအတူတူ သာသနာေတာ္ကုိ တကယ္ထိန္းသိမ္း ေစာင့္ေရွာက္ေနၾကတဲ့ စာသင္တုိက္မ်ား၊ ပရဟိတေက်ာင္းမ်ားမွာ ဆင္းဆင္းရဲရဲ ျဖစ္ေနၾကေပမယ့္ ေဗဒင္ေဟာ၊ လကၡဏာၾကည့္၊ ႏွစ္လုံးသုံးလုံးေပး၊ ေဆးကုေပး၊ ယၾတာေခ်ေပးတဲ့ ဘုန္းႀကီးေက်ာင္းေတြမွာေတာ့ အလွ်ံပယ္ပုိလွ်ံကာ ေရႊေက်ာင္းႀကီးေတြ၊ ကားႀကီးေတြနဲ႔ စည္ပင္၀ေျပာေနေတာ့တာ ျဖစ္ပါတယ္။ အဲဒီလုိ မညီမွ်မႈေတြ မ်ားလာရင္ေတာ့ ၾကာရင္ အစစ္အမွန္ သာသနာ့၀န္ထမ္းေတြဟာ သာသနာ့ေဘာင္မွာ ရပ္တည္ဖုိ႔ ခက္ခဲလာကာ လူထြက္သြားၾကပါက သာသနာမွာ အစစ္အမွန္ သာသနာျပဳ ရဟန္းသံဃာေတြ အားနည္းလာေတာ့မွာ ျဖစ္ပါတယ္။

အေသအခ်ာေတြးၾကည့္ရင္ ျမတ္ဗုဒၶသာသနာေတာ္ကုိ ထိန္းသိမ္းေစာင့္ေရွာက္ေနတာဟာ ဘုရားေဟာ တရားေတာ္ေတြကုိ သင္အံပုိ႔ခ်၊ ေဟာေျပာျပသေနတဲ့ သာသနာ့၀န္ထမ္း ရဟန္းသံဃာေတာ္ေတြလား၊ ေဗဒင္ေဟာ၊ လကၡဏာၾကည့္၊ ယၾတာေခ်၊ ဓာတ္႐ုိက္ဓာတ္ဆင္ လုပ္ေပးေနတဲ့ ပုဂၢိဳလ္ ္ေတြလားဆုိတာ အသိရွိတဲ့သူေတြ အေနနဲ႔ ေကာင္းေကာင္းဆင္ျခင္ စဥ္းစားတတ္မွာျဖစ္ပါတယ္။

ဒါေပမယ့္ ဒီေန႔ေခတ္လူေတြကေတာ့ ဆင္းရဲတာကတစ္ေၾကာင္း၊ အသိပညာ ဗဟုသုတ နည္းပါးတာက တစ္ေၾကာင္း၊ အယုံလြယ္တတ္တဲ့ ယုံၾကည္မႈ အားေကာင္းၿပီး ဆင္ျခင္တတ္တဲ့ ဉာဏ္ပညာ အားနည္းလာတာက တစ္ေၾကာင္း၊ ၾကည္ညဳိမႈထက္ ရယူလုိမႈက မ်ားေနတာကတစ္ေၾကာင္း စတ့ဲစတဲ့ အေၾကာင္းေတြေၾကာင့္ အစစ္အမွန္ သာသနာျပဳေတြကုိ လ်စ္လ်ဴ႐ႈကာ ဘုရားမႀကိဳက္တဲ့ ေလာကီအလုပ္ေတြနဲ႔ အသက္ေမြးေနတဲ့ ရဟန္းေတာ္မ်ားထံမွာပဲ စုေနၾကေတာ့တာ ျဖစ္ပါတယ္။ ကုိးကြယ္မႈအလဲြနဲ႔ ေထာက္ပံ့မႈအလြဲေတြဟာ သာသနာေတာ္အတြက္ မဲြစရာေတြ ျဖစ္လာေနေတာ့တာ ျဖစ္ပါတယ္။

အမွန္ေတာ့ သာသနာေတာ္မွာ ဆရာဒကာဟာ တစ္ဦးနဲ႔တစ္ဦး အမွီျပဳႏုိင္မွ သာသနာေတာ္ႀကီး အရွည္တည္တံ့ႏုိင္မွာ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒကာဒကာမမ်ားဘက္က ပစၥယာႏုဂၢဟနဲ႔ ခ်ီးေျမႇာက္ၿပီး သာသနာ့၀န္ထမ္း ရဟန္းေတာ္မ်ားဘက္က ဓမၼာႏုဂၢဟနဲ႔ ခ်ီးေျမႇာက္ႏုိင္မွ ဒီသာသနာေတာ္ဟာ စည္ပင္လာမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ ၿပီးေတာ့ ဆရာနဲ႔ ဒကာဟာလည္း ကုိယ့္တာ၀န္ကုိယ္ေက်ကာ ကုိယ့္အလုပ္ ကိုယ္လုပ္ဖုိ႔လည္း လုိပါတယ္။ သာသနာ့၀န္ထမ္း ရဟန္းေတာ္မ်ားဘက္က ဘုရားအလုိရွိေတာ္မူတဲ့ စာေပသင္အံ ပုိ႔ခ်ျခင္း ပရိယတ္အလုပ္နဲ႔၊ တရားဓမၼ ေဟာေျပာသျခင္း ပဋိပတ္အလုပ္ တစ္ခုခုကုိ လုပ္ေနဖုိ႔ လုိသလုိ ဒကာဒကာမမ်ားဘက္ကလည္း ဒီလုိ ပရိယတ္၊ ပဋိပတ္လုပ္ေနတဲ့ အစစ္အမွန္ သာသနာ့၀န္ထမ္းေတြကုိ ေရြးခ်ယ္ကုိးကြယ္တတ္ဖုိ႔ လုိပါတယ္။ ဘုန္းႀကီးရဟန္းဆုိရင္ ၿပီးေရာဆုိတဲ့ ပုံစံမ်ိဳးနဲ႔ သာသနာနဲ႔ မေလ်ာ္တဲ့အလုပ္ေတြကုိ လုပ္ေနတဲ့ ရဟန္းေတာ္မ်ားကုိ ကုိယ့္ရဲ႕ပစၥဳပၸန္ ေလာကီစီးပြားေရး၊ ႀကီးပြားေရး အဆင္ေျပမႈေလးေတြေလာက္ပဲ ၾကည့္ၿပီး မကုိးကြယ္မဆည္းကပ္မိဖုိ႔ လုိပါတယ္။ ကုိယ္ကုိးကြယ္ ဆည္းကပ္မယ့္ ဆရာသမားဟာ ကုိယ့္ရဲ႕ပစၥဳပၸန္မွာ အျပစ္မျဖစ္ေရး၊ သံသရာမွာ သုဂတိဘ၀ကုိ ရရွိေရး စသျဖင့္ ညြန္ျပႏုိင္တဲ့ ပုဂၢိဳလ္ျဖစ္သင့္ပါတယ္။ သူ႔ဟာသူ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ တုိ႔ကုိ ေဗဒင္ေဟာေပးေန၊ ယၾတာေခ်ေပးေန၊ တုိ႔အက်ိဳးကုိ လုပ္ေပးေနရင္ ၿပီးတာပဲဆုိတဲ့ စိတ္နဲ႔မကုိးကြယ္ မဆည္းကပ္သင့္ပါဘူး။ ကုိးကြယ္မႈကုိ ကုိယ့္ရဲ႕တစ္ဒဂၤ ခ်မ္းသာမႈေလာက္နဲ႔ အေပးအယူ မလုပ္သင့္ပါဘူး။ ဒါလုပ္ေပးလုိ႔ ဒါလွဴတယ္ဆုိတဲ့ ေစ်းကြက္ဆန္ဆန္ ကုိးကြယ္လွဴဒါန္းမႈမ်ိဳး မျဖစ္သင့္ပါဘူး။

တကယ္ျဖစ္သင့္တာက ကုိးကြယ္မႈကုိ စူးစမ္းဆင္ျခင္မႈ ပညာ၊ ရတနာသုံးပါး ကံကံရဲ႕အက်ိဳးကုိ ယုံၾကည္မႈ သဒၶါတရားေတြနဲ႔ ေပါင္းစပ္ၿပီး ေရြးခ်ယ္ကာ ကုိးကြယ္သင့္ပါတယ္။ ဒီဘုန္းႀကီးကုိ ကုိးကြယ္ရင္ ဘာရမယ္၊ ဘာျဖစ္မယ္စတဲ့ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ ရယူမႈနဲ႔ မကုိးကြယ္သင့္ပါဘူး။ ဆုိလုိတာက စီးပြားေရး အဆင္ေျပမႈ၊ ေငြေၾကးခ်မ္းသာမႈ စတဲ့ ႐ုပ္ပုိင္းဆုိင္ရာ ခ်မ္းသာမႈမ်ားကုိ မေမွ်ာ္လင့္ၾကဖုိ႔ ဆုိလုိတာပါ။ ဒီဆရာကုိ ကုိးကြယ္တဲ့အတြက္ အကုသုိလ္ေတြ မျဖစ္ဘဲ ကုသုိလ္ေတြ တုိးေနမယ္ဆုိရင္ေတာ့ ဒါဟာ ကုိးကြယ္သင့္တဲ့ အခ်က္ပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ ေနာက္ ဒကာ၊ ဒကာမေတြ အေနနဲ႔ သာသနာေတာ္ကုိ တကယ္ထိန္းသိမ္း ေစာင့္ေရွာက္လုိတဲ့စိတ္၊ ဆရာဒကာ တာ၀န္ေက်လုိတဲ့ စိတ္နဲ႔ စစ္မွန္တဲ့ ဆရာကုိ ေရြးခ်ယ္ကာ စစ္မွန္တဲ့ သာသနာျဖစ္ေအာင္ တစ္ဘက္တစ္လမ္းကာ အားေပးေထာက္ပံ့ ေပးဖုိ႔လည္း လုိပါတယ္။ ဒီလုိ ဆရာဒကာ ညီညြတ္မွပဲ သာသနာေတာ္ဟာ အရွည္တည္တံ့ကာ သန္႔ရွင္းျပန္႔ပြားမွာ ျဖစ္ပါတယ္။

ဒါေၾကာင့္ လဲြေနတတ္တဲ့ အလဲြေတြထဲမွာ ေစ်းကြက္ဆန္တဲ့ ကုိးကြယ္မႈေတြဟာလည္း ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား လဲြမွားလာေနတာ ျဖစ္တဲ့အတြက္ ဗုဒၶဘာသာ၀င္မ်ား အေနနဲ႔ ကုိယ့္ရဲ႕ကုိးကြယ္ ဆည္းကပ္မႈကုိ အေပးအယူေတြနဲ႔ ေပါင္းစပ္ကာ ေစ်းကြက္ဆန္တဲ့ ကုိးကြယ္မႈမ်ိဳး မျဖစ္ၾကေစဘဲ အစစ္အမွန္ သာသနာနဲ႔ အစစ္အမွန္ ဆရာကုိ သဒၶါပညာ ေပါင္းစပ္ကာ ေရြးခ်ယ္စိစစ္ၿပီး ေကာင္းျမတ္တဲ့ အစစ္အမွန္ ဒကာမ်ားျဖစ္ေအာင္ ႀကိဳးစားၾကဖုိ႔၊ ရယူမႈနဲ႔ ကုိးကြယ္မႈေတြကုိ လဲြမွားစြာ မလုပ္မိၾကဖုိ႔ လဲြတတ္တဲ့အလဲြတစ္ခု အျဖစ္ ျပင္ေစလုိတဲ့စိတ္နဲ႔ ေစတနာထားကာ အသိေပး တင္ျပလုိက္ရပါတယ္။

Read more »

နဲနဲေလးေတာ့ လဲြေနတယ္ (၁၄) ...

ကုသုိလ္နဲ႔အရက္…
“အရက္အရက္”နဲ႔ လူအေတာ္မ်ားမ်ားဟာ အရက္ရဲ႕ လႊမ္းမုိးမႈေအာက္ကုိ ေရာက္ေနၾကပါေတာ့တယ္။ ဆုိးတာက ဘာသာေရးအရ တားျမစ္ထားတဲ့ ဒီအရက္ဟာ ခုေနာက္ပုိင္း ဘာသာေရး ပြဲေတြမွာေတာင္ ေနရာယူလာေနတာကုိ ၾကားသိေနရျပန္ပါတယ္။ ဒါဟာ တကယ့္ကုိ စိတ္မေကာင္းစရာပါပဲ။ ေတာေတြမွာေရာ ၿမိဳ႕ေတြမွာပါ ကုသုိလ္ပဲြနဲ႔ အရက္ေတြက ကင္းမရေအာင္ကုိ ျဖစ္လာေနတာဟာ ဘာသာသာသနာ ဆုတ္ယုတ္ဖုိ႔အတြက္ အားေပးေနသလုိ ျဖစ္ေနပါတယ္။ အရင္တုန္းက ေတာရြာေတြမွာ ကုသုိလ္ပဲြလုပ္၊ အလွဴပဲြေတြ လုပ္ၾကမယ္ဆုိရင္ ရြာမွာဖဲြ႕စည္းထားတဲ့ လူငယ္အဖဲြ႕ေတြကုိ ေဆးေပါ့လိပ္ေလးေတြ၊ စီးကရက္ေလးေတြကုိ ကမ္းၿပီး ဖိတ္လုိက္ရင္ အားလုံးတက္ညီလက္ညီ လာေရာက္လုပ္အားေပးေလ့ ရွိပါတယ္။ ခုေနာက္ပုိင္း ရြာကလူႀကီးေတြ အေျပာအရ ဘာပဲြေလးပဲ လုပ္လုပ္ လူငယ္ေတြ အကူအညီလုိလုိ႔ ဖိတ္မယ္ဆုိရင္ ေဆးလိပ္ေလာက္နဲ႔ မရေတာ့ဘဲ အရက္၀ုိင္း၊ ထန္းရည္၀ုိင္းေလးေတြနဲ႔ ဧည့္ခံေပးမွကုိ လာေရာက္ၿပီး ၀ုိင္း၀န္းလုပ္အားေပးၾကတယ္လုိ႔ ဆုိပါတယ္။

ေရမ်ားေရႏုိင္၊ မီးမ်ားမီးႏုိင္ဆုိသလုိ ရြာေတြအေတာ္မ်ားမ်ားမွာ ဒီလုိအရက္နဲ႔ဖိတ္မွ လုပ္အားလာေပးတာေတြ ျဖစ္လာေတာ့ လူႀကီးေတြ၊ အလူရွင္ေတြ ကုိယ္တုိင္က အရက္ကုိ ပုန္းလုိက္တည္ၿပီး အလွဴပဲြေတြမွာ ဧည့္ခံေပးရတယ္ဆုိတာ ၾကားသိရျပန္ပါတယ္။ လဲြေနတာကေတာ့ အေတာ့္ကုိ လဲြေနၾကေတာ့တာ ျဖစ္ပါတယ္။ ကုသုိလ္လုပ္ပါတယ္ဆုိမွ အရက္ကေလး တျမျမနဲ႔ဆုိေတာ့ ဘယ္မွာလာၿပီး အျပစ္ကင္းတဲ့ ကုသုိလ္ျဖစ္ႏုိင္မွာလဲေပါ့။ ဒီၾကားထဲ လူပ်ိဳကာလာသားေတြက အရက္ကေလး ၀င္လာေတာ့ ေသြးေလးေတြၾကြလာၿပီး အလွဴပဲြ လုပ္အားေပးလာၾကတဲ့ အပ်ိဳေလးေတြ၊ အပ်ိဳႀကီးေတြကုိ စၾကေနာက္ၾကတာ ေတြေတြလည္း ရွိလာျပန္တယ္လုိ႔ ဆုိပါတယ္။ အလွဴရွင္ေတြမွာ အလွဴအတြက္ပူရ၊ အရက္သမားေတြအတြက္ ပူရနဲ႔ ကုသုိလ္ပဲြ၊ အလွဴပဲြကုိ ေျဖာင့္ေျဖာင့္တန္းတန္း စိတ္ၾကည္လက္ၾကည္ မလုပ္ႏုိင္ဘူး ျဖစ္ေနၾကတဲ့အျပင္ တစ္ခါတစ္ေလ တစ္ခ်ိဳ႕သူေတြရဲ႕ လုပ္ရပ္ေတြေၾကာင့္ ကုသုိလ္တစ္ပဲ ငရဲတစ္ပိႆာ ျဖစ္ၾကရတာေတြလည္း ရွိတယ္လုိ႔ ဆုိပါတယ္။

ကုသုိလ္နဲ႔အရက္ကေတာ့ ျပည္တြင္းမွာတင္ မဟုတ္၊ ျပည္ပမွာလည္း တဲြရက္ကုိ ပါေနေတာ့တာ ျဖစ္ပါတယ္။ လြတ္လပ္လွတဲ့ ျပည္ပႏုိင္ငံမွာ ေရာက္ေနတဲ့ ျမန္မာဗုဒၶဘာသာ အခ်ိဳ႕ရဲ႕ ကုသုိလ္ပဲြေတြမွာ အရက္ပါမွကုိ ကုသုိလ္ပဲြတစ္ခု ေအာင္ေအာင္ျမင္ျမင္ ၿပီးႏုိင္သလုိ ျဖစ္ေနပါတယ္။ တစ္ခ်ိဳ႕ အလွဴပဲြ လုပ္တဲ့သူငယ္ခ်င္းေတြဟာ ခ်က္ေရးျပဳတ္ေရးေတြမွာ တျခားခ်က္တတ္ ျပဳတ္တတ္တဲ့ သူငယ္ခ်င္းေတြကုိ အကူအညီ ေတာင္းတဲ့အခါ အရက္ကေလးနဲ႔ တည္ခင္းဧည့္ခံ ေပးရတာေတြ ရွိၾကသလုိ ကုသုိလ္ပဲြ အႀကိဳမွာလည္း အႀကိဳအေနနဲ႔ အေ၀းက လာၾကတဲ့ သူငယ္ခ်င္းေတြကုိ အရက္နဲ႔ ဧည့္ခံေပးရ၊ အလွဴပဲြၿပီးေတာ့လည္း အလွဴေအာင္ပဲြအျဖစ္ အရက္ေလးနဲ႔ ေအာင္ပဲြခံႏုိင္ေအာင္ လုပ္ေပးရတာေတြလည္း ရွိတယ္လုိ႔ ဆုိပါတယ္။ ဘယ္ေလာက္ေတာင္လဲဆုိရင္ ကုသုိလ္လုပ္ဖုိ႔ တုိင္ပင္ၾကတာေတာင္ အရက္ဆုိင္မွာ အရက္နဲ႔ တည္ခင္းဧည့္ခံၿပီး တုိင္ပင္ၾကတယ္တဲ့ေလ။ တစ္ခ်ိဳ႕ဆုိရင္ ဘုန္းႀကီးေက်ာင္းမွာ အရက္မေသာက္ရလုိ႔ စာေရးထားတဲ့အတြက္ ေက်ာင္းမွာရွိတဲ့ အခုိက္ေလးမွာေတာင္ မေသာက္ဘဲ မေနႏုိင္လုိ႔ ေက်ာင္းအျပင္မွာ ထမင္းစားခါနီး တစ္ႀကိဳက္ေလာက္ သြားေမာ့ၾကတာေလးေတြ ရွိတယ္တဲ့။ ဘယ္လုိလုပ္ၾကမလဲေပါ့။ အရက္က ေနရာတကာမွာ လႊမ္းမုိးလာၿပီး ကုသုိလ္ပဲြ၊ အလွဴပဲြေတြအထိ စုိးမိုးလာေနေတာ့တာဆုိေတာ့ လုပ္မွာက ကုသုိလ္အလုပ္ ပံ့ပုိးေနတာက အကုသုိလ္ အ႐ႈပ္နဲ႔ ကုသုိလ္လုပ္ေပမယ့္ လုပ္သေလာက္ အက်ိဳးမျဖစ္ဘဲ ကုသုိလ္တစ္၀က္ အကုသုိလ္တစ္၀က္လုိ ျဖစ္ေနျပန္ပါတယ္။

ဒီလုိ ကုသုိလ္နဲ႔အရက္ကုိ လဲြလဲြနဲ႔ တဲြေနၾကေပမယ့္ လဲြလုိ႔လဲြမွန္း မသိျဖစ္ေနၾကတဲ့ ဗုဒၶဘာသာ၀င္ေတြ အေနနဲ႔ ဒီအလဲြကုိ အခ်ိန္မီျပင္ႏုိင္ေအာင္ေတာ့ ႀကိဳးစားဖုိ႔ လုိပါတယ္။ ဆြမ္းဆန္ထဲ ၾကြက္ေခ်းေရာ ဆုိသလုိ မျဖစ္ရေအာင္ ကုသုိလ္ပဲြေတြ လုပ္တဲ့အခါမွာ ကုသုိလ္သက္သက္နဲ႔ စိတ္သန္႔လူသန္႔ အလွဴသန္႔ေအာင္ လုပ္သင့္ပါတယ္။ အရက္ကုိ ႀကိဳက္တတ္လုိ႔ ေသာက္ၾကတယ္ဆုိရင္လည္း ကုသုိလ္လုပ္တဲ့ အခ်ိန္ေလာက္ေတာ့ ေရွာင္ၾကဥ္သင့္ပါတယ္။ တစ္ေန႔၊ တစ္ရက္၊ တစ္မနက္ေလာက္ အရက္မေသာက္လုိ႔ေတာ့ မေသႏုိင္ေလာက္ပါဘူး။ ေသေတာ့ေရာ ဘာျဖစ္ေသးလဲ ကုသုိလ္လုပ္ရင္း ေသသြားမွာဆုိေတာ့ ေကာင္းရာဘုံေတာင္ ေရာက္ႏုိင္ေသးတာေပါ့။ ဒါက ဘုန္းဘုန္းအေတြးနဲ႔ ေစတနာစကားပါ။

ရွိေစေတာ့။ ေျပာခ်င္တာက လဲြေနတတ္တဲ့ အလဲြေတြထဲမွာ ကုသုိလ္နဲ႔အရက္ကုိ တဲြၿပီးလုပ္ေနၾကတဲ့ အလဲြအေၾကာင္းကုိ ေျပာခ်င္တာပါ။ ကုသုိလ္ပဲြလုပ္တာ အရက္နဲ႔ ဧည့္ခံရတယ္၊ အရက္နဲ႔ ႀကိဳဆုိရတယ္ ဆုိတာေတာ့ အေတာ့္ကုိလဲြေနတဲ့ လုပ္ရပ္တစ္ခုဆုိတာ သိေစခ်င္တာပါ။ သူ႔ေနရာ၊ သူ႔က႑နဲ႔သူ တစ္ကန္႔စီထားႏုိင္ရင္ ကုသုိလ္လုပ္တဲ့အခါမွာလည္း အက်ိဳးအျပည့္အ၀ ျဖစ္ေစႏုိင္တဲ့အတြက္ ကုသုိလ္လုပ္တဲ့ အခ်ိန္ေလးေတြမွာေတာ့ အရက္ကိုေရွာင္ၾကည္ၾကဖုိ႔ သတိေပးလုိတာ ျဖစ္ပါတယ္။ ျမန္မာဗုဒၶဘာသာေတြဟာ ကုသုိလ္ပဲြေတြကုိ အႀကီးအက်ယ္ လုပ္တတ္ၾကေပမယ့္ လုပ္သေလာက္ အက်ိဳးမရ ျဖစ္တတ္တဲ့ အေၾကာင္းေတြထဲမွာ ဒီလုိ ကုသုိလ္နဲ႔ အကုသုိလ္ေရာေနတဲ့ အခ်က္ေတြလည္း ပါ၀င္ႏုိင္တယ္လုိ႔ ဆုိရမလုိ ျဖစ္ေနပါတယ္။ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ ကုသုိလ္လုပ္တဲ့ပဲြမွာ အရက္နဲ႔တဲြေနတာဟာ လဲြေနတဲ့ အခ်က္ပဲ ျဖစ္တဲ့အတြက္ ကုသုိလ္နဲ႔အရက္ကုိ တစ္ကန္႔စီထားႏုိင္ေအာင္ ႀကိဳးစားၾကဖုိ႔ တုိက္တြန္းလုိပါတယ္။

ဒါေၾကာင့္ ျမန္မာဗုဒၶဘာသာေတြရဲ႕ လဲြေနတတ္တဲ့ အလဲြေတြထဲမွာ ကုသုိလ္နဲ႔အရက္ တဲြေနတဲ့အလဲြဟာလည္း တစ္ခုအပါအ၀င္ ျဖစ္လာေနတဲ့အတြက္ ဒီအလဲြကုိ သတိျပဳၿပီး ကုသုိလ္လုပ္တဲ့အခါမွာ ကုသုိလ္သက္သက္နဲ႔ သန္႔သန္႔ရွင္းရွင္း၊ ၾကည္ၾကည္လင္လင္ျဖစ္ကာ အက်ိဳးတရား အျပည့္ရေစဖုိ႔အတြက္ ကုသုိလ္ပဲြလုပ္တုိင္း တဲြပါေနတတ္တဲ့ အရက္ကုိ အၿမဲခြါႏုိင္ေအာင္ ႀကိဳးစားရင္း ကုသုိလ္နဲ႔အရက္ မတဲြဖက္မိၾကဖုိ႔ လဲြေနတတ္တဲ့ အလဲြတစ္ခုအျဖစ္ အသိေပးတင္ျပလုိက္ရပါတယ္။ အလဲြသိမွ မလဲြမိမွာျဖစ္လုိ႔ သိသင့္တဲ့ အလဲြတစ္ခုအျဖစ္ ကုသုိလ္နဲ႔အရက္အေၾကာင္း တစ္ေစ့တစ္ေစာင္း မီးေမာင္းထုိးျပလုိက္ရပါတယ္။

Read more »

နဲနဲေလးေတာ့ လဲြေနတယ္ (၁၃) ...

ကုသုိလ္ေကာင္းမႈနဲ႔ ရက္ေကာင္းရက္ျမတ္…
တစ္ေလာက ျမန္မာျပည္မွာရွိတဲ့ ရဟန္းဒကာမ တစ္ဦးထံက ဖုန္း၀င္လာပါတယ္။ “က်န္းမာေရး မေကာင္းတဲ့ အေမအတြက္ အလွဴလုပ္ေပးဖုိ႔ဟာ အလွဴလုပ္မယ့္ရက္က ျပႆဒါးရက္ႀကီး ျဖစ္ေနလုိ႔ အေမတစ္ခုခုျဖစ္မွာ စုိးတဲ့အေၾကာင္း၊ အဲဒါ ဘယ္ေန႔လုပ္သင့္တယ္ဆုိတာ အရွင္ဘုရားဆီက အႀကံဉာဏ္ေတာင္းလုိတဲ့ အေၾကာင္း” ေလွ်ာက္လာပါတယ္။ ျဖစ္မွျဖစ္ရေလ။ ကုသုိလ္လုပ္တာပဲ ျပႆဒါးရက္ ျဖစ္ေနလုိ႔တဲ့။ လဲြေနတာကုိ ေျပာတာပါ။ “အေမတစ္ခုခုျဖစ္မွာစုိးရင္ ဟုိရက္ဒီရက္ ေရြးမေနနဲ႔ အေမဘာမွ မျဖစ္ခင္ အျမန္သာလုပ္ေပးလုိက္”လုိ႔ ဘုန္းဘုန္းက ေျပာလုိက္ပါတယ္။ သူတုိ႔ယူဆသလုိ ကုသုိလ္လုပ္တာေတာင္ ရက္မေကာင္းလုိ႔ ေကာင္းတဲ့ရက္ကုိ ေစာင့္ရင္း လုပ္ၾကမယ္ဆုိရင္ေတာ့ ေသမယ့္သူက ေသသြားမွျဖင့္ ဘာမွကုိ ရလုိက္ၾကမွာ မဟုတ္ပါဘူး။

အဲဒါပါပဲ။ ဗုဒၶဘာသာ ျမန္မာလူမ်ိဳးေတြရဲ႕ အ႐ုိးစဲြေနတဲ့ အလြဲေတြထဲမွာ ရက္ရာဇာ၊ ျပႆဒါး ေရြးတတ္တဲ့ အလဲြကလည္း ေဖ်ာက္ဖ်က္ဖုိ႔ခက္တဲဲ့ အလဲြတစ္ခုလုိ ျဖစ္ေနတယ္ဆုိတာ။ ေကာင္းတဲ့အလုပ္ကုိ လုပ္တဲ့ဟာကုိ ဘာမ်ား ရက္ေကာင္းရက္ျမတ္ ေရြးေနစရာ လုိေသးလုိ႔လဲေပါ့။ အဲဒီလုိ ဟုိေရြးဒီေရြး လုပ္ရင္းနဲ႔ တစ္ခါတစ္ေလ လုပ္ရမယ့္ ကုသုိလ္ေကာင္းမႈေတြ မလုပ္ျဖစ္ဘဲ ပ်က္ျပယ္သြားၾကတာလည္း မနည္းလွပါဘူး။ တစ္ခ်ိဳ႕က ကုသုိလ္ေကာင္းမႈ လုပ္ဖုိ႔သာ ဟုိရက္ဒီရက္ ေရြးေနၾကတာ။ မေကာင္းတာ လုပ္ဖုိ႔က်ေတာ့ ဘာရက္မွမေရြးဘူး။ အခ်ိန္မေရြး ထလုပ္ျဖစ္ေနတတ္ၾကပါတယ္။ တကယ္တမ္း ရက္ရာဇာ၊ ျပႆဒါး ေျပာၾကမယ္ဆုိရင္ ေကာင္းတာလုပ္တဲ့ေန႔ဟာ ရက္ရာဇာေန႔ျဖစ္ၿပီး မေကာင္းတာလုပ္တဲ့ေန႔ဟာ ျပႆဒါးေန႔ပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ ေရြးမယ္ဆုိရင္လည္း ေကာင္းတဲ့အလုပ္နဲ႔ မေကာင္းတဲ့ အလုပ္ပဲ ေရြးစရာရွိပါတယ္။ ေကာင္းတာေတြျဖစ္ခ်င္ရင္၊ ေကာင္းတဲ့ကံေတြ ေရာက္လာေစခ်င္ရင္ ေကာင္းတာေတြကုိ ေရြးလုပ္ဖုိ႔ပဲ ျဖစ္ပါတယ္။

ဗုဒၶအလုိေတာ္အရ ေျပာရမယ္ဆုိရင္ေတာ့ ေကာင္းတဲ့နကၡတ္၊ ေကာင္းတဲ့မဂၤလာ၊ ေကာင္းတဲ့အခ်ိန္အခါ စတာေတြဆုိတာဟာ ေကာင္းတဲ့သုစ႐ုိက္အလုပ္၊ ေကာင္းတဲ့ကုသုိလ္ အလုပ္ေတြလုပ္ေနတဲ့ အခ်ိန္အခါေတြပဲလုိ႔ ေျပာရမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒီထက္ အေသးစိပ္ ေျပာရမယ္ဆုိရင္ ေကာင္းတဲ့ကာယကံ အမႈ၊ ေကာင္းတဲ့၀စီကံအမႈ၊ ေကာင္းတဲ့ မေနာကံအမႈေတြနဲ႔ ေနေနတဲ့ အခ်ိန္အခါေတြဟာ ေကာင္းတဲ့နကၡတ္၊ ေကာင္းတဲ့မဂၤလာ၊ ေကာင္းတဲ့ ရက္ရာဇာေတြနဲ႔ ေနေနတ့ဲ အခ်ိန္အခါမ်ားပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ေကာင္းတဲ့ရက္၊ ေကာင္းတဲ့အခ်ိန္ စသျဖင့္ ေရြးမယ္ဆုိရင္ ကုိယ္ကုိယ္တုိင္ပဲ ကုိယ့္ရဲ႕ကုိယ္အမူအရာ၊ ႏႈတ္အမူအရာ၊ စိတ္အမူအရာေတြကုိ ေကာင္းတဲ့အလုပ္ေတြနဲ႔ ေနႏုိင္ေအာင္ ႀကိဳးစားရင္း ေရြးခ်ယ္ၾကဖုိ႔ ဆုိျခင္း ျဖစ္ပါတယ္။

ဆုိလုိတာက ေကာင္းတဲ့အလုပ္ကုိ လုပ္တဲ့အခါေတြဟာ ေကာင္းတဲ့အခါ၊ ေကာင္းတဲ့ရက္ေကာင္း ရက္ျမတ္မ်ား ျဖစ္တဲ့အတြက္ အခ်ိန္မေရြး၊ ေနရာမေရြး လုပ္ဖုိ႔လုိေၾကာင္းနဲ႔ မေကာင္းတဲ့အလုပ္ လုပ္ေနတဲ့အခါေတြဟာ ဘယ္လုိအခ်ိန္၊ ဘယ္လုိရက္မ်ိဳးမွာ ေရြးၿပီးလုပ္လုပ္ မေကာင္းတဲ့ ျပႆဒါးမ်ားပဲ ျဖစ္ေနမွာျဖစ္လုိ႔ အခ်ိန္မေရြး၊ ေနရာမေရြး မလုပ္ဘဲ ေနႏုိင္ေအာင္ ႀကိဳးစားဖုိ႔လုိေၾကာင္း ဆုိလုိရင္း ျဖစ္ပါတယ္။ ေကာင္းမႈကုသုိလ္မွာ ျပႆဒါးဆုိတာ မရွိသလုိ မေကာင္းမႈ အကုသုိလ္မွာလည္း ရက္ရာဇာဆုိတာ မရွိတဲ့အတြက္ ရက္ရာဇာ၊ ျပႆဒါးဆုိတာေတြဟာ ကုိယ္ကုိယ္တုိင္ရဲ႕ ေရြးခ်ယ္လုပ္ကုိင္မႈမ်ားသာ ျဖစ္ေၾကာင္း သိေစလုိရင္း ျဖစ္ပါတယ္။ ကုိယ္က အၿမဲရက္ရာဇာေတြပဲ ျဖစ္ခ်င္တယ္ဆုိရင္ ေကာင္းတာေတြကုိ လုပ္ေနဖုိ႔လုိၿပီး ရက္ေကာင္းရက္ျမတ္ေတြ မလုိခ်င္ဘူးဆုိရင္ေတာ့ မေကာင္းတဲ့အလုပ္ေတြနဲ႔ ေနလုိကေနႏုိင္ေၾကာင္းနဲ႔ အရာရာမွာ ကုိယ့္ရဲ႕ေရြးခ်ယ္မႈသာ အဓိကက်တယ္ဆုိတာ သေဘာေပါက္ေစလုိရင္း ျဖစ္ပါတယ္။

ဒါေၾကာင့္ ဘာေလးပဲ ျဖစ္ျဖစ္ ေရြးခ်ယ္လုိက္ရမွ ေက်နပ္ၾက၊ ေလာကဓာတ္ နည္းေလးနဲ႔မွ ယုံၾကည္မႈ ရွိတတ္ၾကတဲ့ ျမန္မာဗုဒၶဘာသာမ်ား အေနနဲ႔ ေကာင္းမႈကုသုိလ္ ျပဳတာဟာ ဟုိရက္ဒီရက္၊ ဟုိအခ်ိန္ဒီအခ်ိန္ ေရြးခ်ယ္ရမယ့္ အရာေတြ မဟုတ္တဲ့အတြက္ အခ်ိန္မေရြး၊ ေနရာမေရြး လုပ္ႏုိင္ေအာင္ ႀကိဳးစားၾကဖုိ႔နဲ႔ မေကာင္းမႈ အကုသုိလ္ကေတာ့ ဘယ္ေနရာ၊ ဘယ္အခ်ိန္မွာပဲ လုပ္လုပ္ လုပ္ေနခ်ိန္ေတြဟာ မေကာင္းတဲ့ ျပႆဒါးေတြ ျဖစ္ေနတဲ့အတြက္ အခ်ိန္ေနရာ စတာေတြကုိ ေရြးလုိ႔ရသေလာက္ေရြး၊ ေရြ႕လုိ႔ရသေလာက္ ေရြ႕ၿပီး တျဖည္းျဖည္းနဲ႔ မလုပ္ျဖစ္ေအာင္ ႀကိဳးစားၾကဖုိ႔ တုိက္တြန္းရင္း အေရြးအခ်ယ္ လဲြေနၾကတာေတြကုိ သတိျပဳ ဆင္ျခင္ႏုိင္ဖုိ႔ လဲြေနတတ္တဲ့ အလဲြတစ္ခုအျဖစ္ တင္ျပလုိက္ရပါတယ္။

Read more »


RECENT POSTS

သူတုုိ႔သူတုုိ႔၏ မွတ္ခ်က္မ်ား