တရားအားထုတ္တယ္ဆုိတာ ``တရားတဲ့အားေတြကုိ ထုတ္တာ``ပါ။ တရားတဲ့အားဆုိတာက ေလာဘ၊ ေဒါသ၊ ေမာဟ၊ မာန စတဲ့ မတရားတဲ့အရာေတြရဲ႕ ဆန္႔က်င္ဘက္ျဖစ္တဲ့ အေလာဘ၊ အေဒါသ၊ အေမာဟစတာေတြပါပဲ။ အလြယ္ေျပာရရင္ မေကာင္းတဲ့ အကုသုိလ္ ကိေလသာဆုိတဲ့ မတရားတဲ့အားေတြ မျဖစ္ႏုိင္ေအာင္၊ မတုိးပြားေအာင္၊ တျဖည္းျဖည္းနည္းလာေအာင္ သူ႔ရဲ႕ဆန္႔က်င္ဘက္ျဖစ္တဲ့ ေကာင္းတဲ့အားေတြနဲ႔ အႏုိင္ယူႏုိင္ေအာင္ ႀကိဳးစားအားထုတ္တာလုိ႔ ေျပာႏုိင္ပါတယ္။ ကုိယ့္သႏၲာန္မွာ ျဖစ္ေပၚလာမယ့္ မေကာင္းတဲ့ ကိေလသာတရားေတြ မျဖစ္ေပၚေအာင္ ႀကိဳးစားအားထုတ္တာကုိ တရားအားထုတ္တာလုိ႔ သေဘာေပါက္ႏုိင္ပါတယ္။ ``ပုထုကိေလေသ ဇေနတီတိ ပုထုဇၨေနာ- ကိေလသာေတြ မျပတ္ျဖစ္ေနတာကုိပဲ ပုထုဇင္``လုိ႔ ဆုိတာျဖစ္တဲ့အတြက္ ဒီလုိကိေလသာေတြ မျဖစ္ေစဖုိ႔၊ ပုထုဇင္ဘ၀မွ ကိေလသာကင္းရာ ျမင့္ျမတ္တဲ့ အရိယာအျဖစ္ ေရာက္ေစဖုိ႔အတြက္ တရားအားထုတ္တာလုိ႔လည္း မွတ္ယူႏုိင္တယ္။
မွန္ပါတယ္။ ပုထုဇင္ေတြ ျဖစ္ေနတဲ့အတြက္ ကိေလသာေတြျဖစ္ေနျခင္း ျဖစ္ပါတယ္။ ကိေလသာေတြ ျဖစ္ေနတာဟာ မတရားးတဲ့အားေတြ ျဖစ္ေနတာပါ။ ဒီေတာ့ ဒီမတရားတဲ့အားေတြ ဘာေၾကာင့္ျဖစ္ေနတာလဲဆုိရင္ မသိၾကလုိ႔ ျဖစ္ေနတာပါ။ သိရင္မျဖစ္ပါဘူး။ ဒါေၾကာင့္လည္း သိေအာင္လုပ္ေစခ်င္တာပါ။ သိေအာင္လုပ္တာဟာ တကယ္ေတာ့ တရားတဲ့အားေတြကုိ ထုတ္တာပါ။ တရားတဲ့အားေတြ ျဖစ္ေနသမွ် မတရားတဲ့အားေတြ မျဖစ္ႏုိင္ေတာ့ပါဘူး။ ဒါေၾကာင့္ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ သိေအာင္လုပ္ပါလုိ႔ ဆုိျခင္းျဖစ္ပါတယ္။ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ သိေနတာဟာ သတိရွိေနတာပါ။ သတိရွိေနသမွ် တရားတဲ့အားေတြျဖစ္ေနတာပါ။ ဒီလုိသတိရွိေနတာကုိပဲ တစ္နည္းအားျဖင့္ တရားအားထုတ္ေနတာလုိ႔ ဆုိျခင္းျဖစ္ပါတယ္။ စာလုိကေတာ့ အဲဒါကုိ္ ``သတိပ႒ာန္``လုိ႔ ေျပာပါတယ္။
သတိပ႒ာန္ဆုိတာ ``သတိမျပတ္ျဖစ္မႈ၊ စဲြၿမဲတဲ့ အမွတ္ရမႈ``ကုိ ဆုိပါတယ္။ ဘာေတြကုိ အမွတ္ရရမွာလဲ၊ သိေနရမွာလဲ ဆုိရင္ စိတ္နဲ႔ ကုိယ္မွာ ထင္ရွားျဖစ္ေပၚလာတဲ့ ကုိယ္အမူအရာ ႐ုပ္အေပါင္း၊ ခံစားမႈ ေ၀ဒနာအေပါင္း၊ ႀကံစည္စဥ္းစားမႈႏွင့္ သေဘာတရားေတြကုိ ျဖစ္ခုိက္ျဖစ္ခုိက္မွာလုိက္ၿပီး အမွတ္ရေနရမွာ သိေနရမွာကုိ ဆုိပါတယ္။ ဒီလုိသိေနရမယ့္ အရာေတြကုိ ဗုဒၶစာေပမွာေတာ့ ကာယာႏုပႆနာ (ကုိယ္အမူအရာ ႐ုပ္အေပါင္း၌ အမွတ္သတိရွိမႈ)၊ ေ၀ဒနာႏုပႆနာ (ခံစားမႈေ၀ဒနာအေပါင္း၌ အမွတ္သတိရွိမႈ၊ စိတၱာႏုပႆနာ (ႀကံစည္စဥ္းစားမႈမ်ား၌ အမွတ္သတိရွိမႈ)နဲ႔ ဓမၼာႏုပႆနာ (သေဘာတရားတုိ႔၌ အမွတ္သတိရွိမႈ)လုိ႔ သတိပ႒ာန္ အေနျဖင့္ ေဖာ္ျပပါတယ္။
ဒီေဖာ္ျပခ်က္မ်ားအရ တရားအားထုတ္တယ္ဆုိတာ ထင္သေလာက္ မခက္ဘူးလုိ႔ ေျပာလုိ႔ရပါတယ္။ ဆုိလုိတာက တရားအားထုတ္တဲ့ နည္းကမခက္တာကုိ ေျပာတာပါ။ လက္ေတြ႕အားထုတ္ဖုိ႔ကေတာ့ ႀကိဳးစားေလ့က်င့္မွ ရမယ့္အေနအထား ျဖစ္ပါတယ္။ ဘာျဖစ္လုိ႔ အားထုတ္နည္းက မခက္တာလဲဆုိရင္ ``ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္၊ စိတ္မွာပဲျဖစ္ျဖစ္ ကုိယ္မွာပဲျဖစ္ျဖစ္ ျဖစ္ေပၚလာတဲ့အရာ မွန္သမွ်ကုိ အလုိက္သင့္ အရွိအတုိင္း လုိက္သိေနေပးတာကုိပဲ တရားအားထုတ္တာ``လုိ႔ ဆုိထားတဲ့အတြက္ က်န္တာေတြ ဘာမွသိစရာ၊ စဥ္းစားစရာ၊ သင္အန္ေလ့က်က္စရာ မလုိဘဲ အရွိကုိ အရွိအတုိင္း သိေနရင္ၿပီးလုိ႔ မခက္ဘူးလုိ႔ ဆုိျခင္းျဖစ္ပါတယ္။
ဒီလုိျဖစ္ခုိက္ျဖစ္ခုိက္ေတြမွာ အရွိကုိ အရွိအတုိင္း လုိက္သိေနရမယ့္ အေၾကာင္း ရွင္ေတာ္ျမတ္ဘုရားက မဟာသတိပ႒ာနသုတ္မွာ အျပည့္အစုံ ရွင္းလင္းေဟာၾကား ေပးေတာ္မူပါတယ္။ မိတ္ဆက္အေနျဖင့္ ေျပာရရင္ ကာယာႏုပႆနာလုိ႔ ေခၚတဲ့ ႐ုပ္အေပါင္း၌ ႐ုပ္အေပါင္းကုိ အႀကိမ္အႀကိမ္ ရႈ၍ေနျခင္းဆုိတဲ့ အဖြင့္မွာ အာနာပါနဆုိတဲ့ ၀င္ေလ၊ ထြက္ေလကုိ ႐ႈပုံေလးအျဖစ္ ဘုရားရွင္က ``၀င္ေလကုိ ရွည္ရွည္႐ႈသြင္းရင္လည္း ရွည္ရွည္ရႈသြင္းတယ္၊ တုိတုိရႈသြင္းရင္လည္း တုိတုိရႈသြင္းတယ္၊ ထြက္ေလကုိ ရွည္ရွည္ရိႈက္ထုတ္ရင္လည္း ရွည္ရွည္႐ိႈက္ထုတ္တယ္၊ တုိတုိရႈိက္ထုတ္ရင္လည္း တုိတုိရႈိက္ထုတ္တယ္လုိ႔ အလုိက္သင့္ အရွိကုိ အရွိအတုိင္း အစအဆုံး လုိက္သိေပးရမယ္၊ ႐ုပ္တရားရဲ႕ ဘယ္လုိအေျခအေနမ်ိဳးမွာမဆုိ ျဖစ္ေနတဲ့အေနအထားအတုိင္း လုိက္သိေပးရမယ္``လုိ႔ အလြယ္ဆုံးနည္းနဲ႔ ညႊန္ျပေတာ္မူပါတယ္။ ေ၀ဒနာႏုပႆနာလုိ႔ေခၚတဲ့ ခံစားမႈအေပါင္း၌လည္း ခံစားမႈအေပါင္းကုိ အႀကိမ္အႀကိမ္ရႈရမယ္ ဆုိတဲ့ေနရာမွာ ``ေကာင္းတဲ့ခံစားမႈ ျဖစ္ရင္ ေကာင္းတဲ့ခံစားမႈ၊ မေကာင္းတဲ့ခံစားမႈ ျဖစ္ရင္ မေကာင္းတဲ့ ခံစားမႈ၊ ေကာင္းတာလည္းမဟုတ္ မေကာင္းတာလည္း မဟုတ္တဲ့ ခံစားမႈျဖစ္ရင္ ဒီခံစားမႈကုိ အရွိအတုိင္း သိရမယ္၊ ဘယ္လုိခံစားမႈမ်ိဳးပဲ ျဖစ္ျဖစ္ ခံစားတဲ့အခါ ခံစားတယ္``လုိ႔ အလုိက္သင့္ လုိက္ၿပီးသိမွတ္ေနရမယ္လုိ ဆုိပါတယ္။ စိတၱာႏုပႆနာလုိ႔ ေခၚတဲ့ စိတ္အေပါင္း၌ စိတ္အေပါင္းကုိ အႀကိမ္ႀကိမ္ ရႈမွတ္ေနရမယ္ ဆုိတာလည္း `` ရာဂစိတ္ျဖစ္ရင္ ရာဂစိတ္ျဖစ္တယ္၊ ရာဂကင္းတဲ့ စိတ္ျဖစ္ရင္ ရာဂကင္းတဲ့စိတ္ျဖစ္တယ္၊ ေဒါသစိတ္ျဖစ္ရင္ ေဒါသစိတ္ျဖစ္တယ္၊ ေဒါသကင္းတဲ့စိတ္ျဖစ္ရင္ ေဒါသကင္းတဲ့ စိတ္ျဖစ္တယ္၊ ေမာဟစိတ္ျဖစ္ရင္ ေမာဟစိတ္ျဖစ္တယ္၊ ေမာဟကင္းတဲ့ စိတ္ျဖစ္ရင္ ေမာဟကင္းတဲ့ စိတ္ျဖစ္တယ္`` စသျဖင့္ ျဖစ္ေပၚလာတဲ့ စိတ္ျဖစ္စဥ္ကုိ တစ္ခ်က္ျခင္း လုိက္သိေနရမွာကုိ ရည္ညြန္းပါတယ္။ ၿပီးေတာ့ ဓမၼာႏုပႆနာလုိ႔ ေခၚတဲ့ သေဘာတရားတုိ႔၌ သေဘာတရားကုိ အႀကိမ္ႀကိမ္ ႐ႈမွတ္ရယ္ ဆုိတာလည္း ``ကုိယ့္သႏၲာန္မွာ ကာမစၦႏၵလုိ႔ဆုိတဲ့ ကာမဂုဏ္ကုိ အလုိရွိျခင္းျဖစ္ရင္လည္း ငါ၏အတြင္းသႏၲာန္မွာ ကာမစၦႏၵ ရွိတယ္၊ ဗ်ာပါဒလုိ႔ဆုိတဲ့ သူတပါးကုိ ပ်က္စီးေစလုိျခင္း သေဘာရွိရင္လည္း ဗ်ာပါဒျဖစ္တယ္၊ ထိနမိဒၶလုိ႔ဆုိတဲ့ ေလးလံထုိင္းမႈိင္းျခင္း ရွိရင္လည္း ထိနမိဒၶရွိတယ္ ဥဒၶစၥ ကုကၠဳစၥလုိ႔ဆုိတဲ့ ပ်ံ႕လြင့္ျခင္း၊ ႏွလုံးမသာယာျခင္း ျဖစ္ရင္လည္း ဥဒၶစၥ ကုကၠဳစၥ ရွိတယ္ျဖစ္တယ္`` စသျဖင့္ ဘယ္လုိသေဘာတရားမ်ိဳးကို မဆုိ အရွိအတုိင္း လုိက္ၿပီးသိရွိ ႐ႈမွတ္ေပးရမယ္လုိ႔ ေဟာေတာ္မူပါတယ္။
ဒါေၾကာင့္ ဒီေဟာၾကားခ်က္အတုိင္း ကုိယ့္သႏၲာန္မွာ တရားတဲ့အားေတြ ထုတ္ႏုိင္ေအာင္ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္၊ ဘာပဲေပၚေပၚ ျဖစ္ခုိက္ေပၚခုိက္ေတြမွာ လုိက္ၿပီး သိမွတ္ေပးဖုိ႔ လုိတယ္လုိ႔ ဆုိျခင္းပါ။ ဒီနည္းဟာ ဘုရားေပးတဲ့ တကယ့္အလြယ္ဆုံး တရားအားထုတ္နည္း ျဖစ္ပါတယ္။ ဘုရားရွင္ဟာ ျပင္းထန္တဲ့ သတ္မွတ္ခ်က္ေတြနဲ႔ လူေတြရဲ႕ စိတ္ကုိ မခ်ဳပ္ထားပါဘူး။ ခက္ခဲတဲ့နည္းေတြနဲ႔လည္း အခက္မေတြ႕ေစပါဘူး။ မဟာသတိပ႒ာနသုတ္မွာ ေဟာေတာ္မူတဲ့အတုိင္း ဘာမွပင္ပင္ပန္းပန္း သင္ယူေနစရာမလုိဘဲ စိတ္မွာ ခႏၶာကုိယ္မွာ၊ ကုိယ့္မွာ သူ႔မွာ ျဖစ္ေပၚလာတဲ့ အရာမွန္သမွ်ကုိပဲ အရွိအတုိင္း၊ ျဖစ္တဲ့အတုိင္း လုိက္သိ႐ႈမွတ္ပါဆုိတဲ့ တစ္ခ်က္ပဲ နည္းေပးပါတယ္။ ဒီအတုိင္း ျဖစ္စဲအခုိက္၊ ေပၚစဲအခုိက္မွာ အလုိက္သင့္လုိက္ၿပီး သိသိေပးေနတာဟာ တရားမွတ္တာပါ။ သိပ္ကုိလြယ္ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ တရားအားထုတ္တာဟာ မခက္ဘူးလုိ႔ ေျပာတာပါ။ မသိလုိ႔ခက္တာျဖစ္ၿပီး သိရင္လြယ္လြယ္ေလး ျဖစ္တဲ့အတြက္ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ သိေအာင္ႀကိဳးစားပါလုိ႔ ဆုိျခင္းျဖစ္ပါတယ္။ ဒီလုိျဖစ္ခုိက္ျဖစ္ခုိက္မွာ လုိက္သိေစတဲ့နည္းကုိ လက္ေတြ႕လုပ္ဖူးတဲ့သူေတြ သိၾကပါတယ္။ ေပၚလာတဲ့အရာတစ္ခုကုိ ျဖစ္ခုိက္မွာ လုိက္ၿပီးသိလုိက္တဲ့အခ်ိန္မွာ အဲဒီအရာဟာ ေရွ႕ဆက္မျဖစ္ေတာ့ဘဲ ရပ္တန္႔သြားတာ၊ ရပ္သြားတဲ့အတြက္ ေရွ႕ဆက္ျဖစ္မယ့္ ေလာဘျဖစ္စရာ၊ ေဒါသျဖစ္စရာ စတာေတြဟာ ဆက္မျဖစ္ေတာ့တာေတြ သိရွိခံစားရမွာပါ။ အဲဒီလုိ ျဖစ္ခုိက္ေပၚခုိက္မွာ လုိက္လုိက္သိေပးေနတာဟာ မတရားတာေတြ ျဖစ္ခြင့္မရွိေအာင္ တရားတာေတြရွိလာေအာင္ အားထုတ္ေနျခင္းျဖစ္ပါတယ္။ တရားအားထုတ္တယ္ဆုိတာ ဒါပါပဲ…။
ဒါေပမယ့္ ဒီလုိ ျဖစ္ခုိက္ေပၚခုိက္ေတြမွာ ထပ္ၾကပ္မကြာ လုိက္သိေနႏုိင္ဖုိ႔အတြက္ကား တည္ၾကည္မႈ သမာဓိ ရွိမွျဖစ္ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ စၿပီး တရားအားထုတ္တဲ့ ေယာဂီဟာ အရင္ဆုံး သမာဓိ ရွိေအာင္ လုပ္သင့္ပါတယ္။ သမာဓိရွိဖုိ႔အတြက္ ဘုရားရွင္ေပးတဲ့ နည္းကုိအေျခခံၿပီး သမာဓိ တည္ေအာင္လုပ္ၾကည့္ႏုိင္ပါတယ္။ သမာဓိကမၼ႒ာန္းရဲ႕ သေဘာကုိက တစ္ခုတည္းေသာ အာ႐ုံမွာ စူးစူးစုိက္စုိက္ ႐ႈသိမွတ္တာကုိ ဆုိပါတယ္။ စအားထုတ္တဲ့ ေယာဂီဟာ သမာဓိတည္ဖုိ႔အတြက္ တျခားအရာေတြကုိ ေခတၱ လစ္လ်ဴ႐ႈထားၿပီး နားသီးဖ်ားမွာ စိတ္ကုိထားကာ ၀င္ေလထြက္ေလကုိ လုိက္ၿပီးစိတ္နဲ႔ သိမွတ္ေနရပါမယ္။ စိတ္ကုိ ေပါ့ေပါ့ပါးပါးထားၿပီး ပုံမွန္အသက္႐ႈေနက်ေလးကုိပဲ အလုိက္သင့္ လုိက္ၿပီး သိေနေအာင္ ႀကိဳးစားရပါတယ္။ ၀င္သြားတဲ့ေလရဲ႕ နားသီးဖ်ား ႏွာေခါင္းေပါက္နဲ႔ အေပၚႏႈတ္ခမ္းမွာ တုိး၀င္လာမႈ သေဘာေလးကုိ အဲဒီေနရာေလးက ေစာင့္ၾကည့္သိမွတ္ ေပးေနရပါမယ္။ ထြက္ေလကုိလည္း အဲဒီေနရာကပဲ ေစာင့္ၾကည့္ၿပီး အစအဆုံး လုိက္သိေန႐ုံပါပဲ။ စမွတ္ခါစမွာ သမာဓိမရွိေသးတဲ့အတြက္ အေတြးေပါင္းစုံ ေပၚလာတတ္ပါတယ္။ ဒီအခါမွာ အဲဒီအေတြးေတြေနာက္ကုိ မလုိက္ႏုိင္ေအာင္ ၀င္ေလထြက္ေလမွာပဲ ျပန္ျပန္အာ႐ုံျပဳ သိမွတ္ေနေအာင္ ႀကိဳးစားရပါမယ္။ စိတ္မွာ အေတြးေတြနဲ႔ ျဖစ္ေနတာကုိ သိတုိင္းသိတုိင္း ၀င္ေလထြက္ေလမွာ ျပန္ျပန္ရႈမွတ္ၾကည့္ပါ။ ဒီသေဘာဟာ အစပုိင္းမွာ မၾကာမၾကာ ျဖစ္တတ္ေပမယ့္ ေနာက္ဆုံးမွာ တျဖည္းျဖည္းရလာပါလိမ့္မယ္။ စိတ္ကုိတျဖည္းျဖည္း အမွတ္အာ႐ုံျဖစ္တဲ့ ၀င္ေလထြက္ေလမွာပဲ တည္ေနႏုိင္ေအာင္ ထိန္းလာႏုိင္ပါလိမ့္မယ္။ ဒီနည္းအတုိင္း သမာဓိတည္လာၿပီ နာရီ၀က္ မွတ္ခ်ိန္မွာ နာရီ၀က္လုံး၊ တစ္နာဆုိ တစ္နာရီလုံး စိတ္ကုိထိန္းလာႏုိင္ၿပီဆုိရင္ အဲဒီကတစ္ဆင့္ ခႏၶာကုိယ္နဲ႔ စိတ္မွာေပၚလာတဲ့ အရာေတြကုိ ျဖစ္ခုိက္ေပၚခုိက္မွာ လုိက္သိေနေအာင္ ႀကိဳးစားရပါတယ္။ ဒါကုိပဲ ၀ိပႆနာ အားထုတ္တယ္၊ တရားအားထုတ္တယ္လုိ႔ ေျပာတာပါ။
ဒီေတာ့ကား တရားအားထုတ္တာဟာ မခက္ပါလားလုိ႔ သေဘာေပါက္လာပါလိမ့္မယ္။ ေနာက္တစ္ခ်က္ သတိျပဳရမွာက တရားအားထုတ္တာဟာ ရိပ္သာမွာသြားၿပီး ဓမၼာ႐ုံထဲမွာ ထုိင္ႏုိင္မွ တရားအားထုတ္လုိ႔ ရတာမဟုတ္ပါဘူး။ အိမ္မွာေနရင္း၊ လမ္းသြားေနရင္း၊ အလုပ္လုပ္ေနရင္းလည္း အားထုတ္လုိ႔ ရပါတယ္။ ဆုိၾကပါစုိ႔ မီးဖုိေခ်ာင္မွာ ဟင္းခ်က္ေနတုန္းမွာလည္း လႈပ္ရွားေနတဲ့ အမူအရာေတြကုိ လုိက္သိေန၊ ျဖစ္ေနတဲ့ စိတ္အစဥ္ေတြကုိ လုိက္သိေန၊ အစဥ္ေျပတဲ့အခ်ိန္မွာ နာသီးဖ်ားက ၀င္သက္ထြက္သက္ေလးေတြကုိ လုိက္လုိက္ၿပီး သိေပးေနႏုိင္တာဟာ တရားအားထုတ္တာပါ။ ကားစီးရင္း၊ ရထားစီးရင္းလည္း စိတ္နဲ႔၀င္ေလထြက္ေလကုိ လုိက္သိေနတာဟာ တရားအားထုတ္တာပါ။ လုပ္ငန္းခြင္မွာလည္း အလုပ္မရွိတဲ့အခ်ိန္ ေလးေတြမွာ နားသီးဖ်ားမွာ စိတ္ကုိထားၿပီး ၀င္ေလထြက္ေလကုိ လုိက္သိႏုိင္သလုိ အလုပ္ခြင္လုပ္ရွားမႈေတြကုိလည္း သတိကပ္ၿပီး လုိက္သိေအာင္ ႀကိဳးစားကာ တရားအားထုတ္ႏုိင္ပါတယ္။ အိမ္ျပန္ေရာက္ အိပ္ရာ၀င္တဲ့အခါမွာလည္း နားသီးဖ်ားမွာ စိတ္ကုိကပ္ၿပီး ၀င္ေလထြက္ေလေလးကုိ လုိက္လုိက္သိေအာင္ ႀကိဳးစားၿပီး ေလ့က်င့္ေပးတာဟာ တရားအားထုတ္တာပါ။ ဒီအတုိင္းပဲ လမ္းေလွ်ာက္တဲ့အခါမွာလည္း လွမ္းတဲ့ေျခလွမ္းတုိင္းမွာ သိၿပီးလွမ္းႏုိင္ေအာင္ ႀကိဳးစားရပါတယ္။
ေယာဂီတစ္ေယာက္ေျပာဖူးတာကုိ သတိရမိပါတယ္။ လမ္းသြားရင္ ဘယ္လွမ္းရင္ ဘယ္လွမ္းတယ္လုိ႔သိ ညာလွမ္းရင္ ညာလွမ္းတယ္လုိ႔ သိေအာင္ႀကိဳးစားလုိ႔ ေျပာေတာ့ သူက ``စစ္ထဲမွာ အၿမဲတမ္း ဘယ္ညာ လုပ္ေနရာတာပဲ၊ ဒါကုိ အထူးအဆန္းလုပ္ၿပီး တရားအားထုတ္တယ္လုိ႔ ေျပာတာလား``လုိ႔ ဆုိပါတယ္။ ဒီေတာ့ သူ႔ကုိ ျပန္ေမးရပါတယ္။ အဲဒီ ဘယ္လွမ္းတယ္ ညာလွမ္းတယ္လုပ္တုန္းက လွမ္းတုိင္းလွမ္းတုိင္း သိၿပီး လွမ္းေနတာလာလုိ႔ ဆုိေတာ့ မသိဘူး..တဲ့။ ေအး.. အခုဟာက သိၿပီးလွမ္းရမွာကုိ ေျပာတာလုိ႔ ေျပာမွ သေဘာက်ေက်နပ္သြားပါတယ္။ ဆုိလုိတာက ေန႔စဥ္လုပ္ေနက်ေတြ ျဖစ္ေပမယ့္ မသိဘဲ ျဖစ္ေနၾကလုိ႔ မတရားေတြ ျဖစ္ေနတာျဖစ္တဲ့အတြက္ တရားတာေတြျဖစ္ေအာင္ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ သိခုိင္းတာပါ။ ထားပါေတာ့။ ဒီနည္းအတုိင္း ဘယ္လုိေနရာ ဘယ္လုိအေျခအေနမ်ိဳးမွာပဲ ျဖစ္ျဖစ္ ေပၚသမွ် ျဖစ္သမွ်ကုိ ေပၚစဲျဖစ္စဲ ေပၚခုိက္ျဖစ္ခုိက္မွာ အရွိအတုိင္း လုိက္သိေပးေနႏုိင္ရင္ စိတ္ကုိထိန္းလာႏုိင္ၿပီး သမာဓိအားေတြေကာင္းလာကာ မတရားတဲ့အားေတြ မေပၚလာႏုိင္ေတာ့ပါဘူး။ ဒါဟာ တရားတဲ့အရာေတြ ေပၚလာေအာင္ အားထုတ္ႏုိင္လုိ႔ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ဒီနည္းကုိ တရားအားထုတ္နည္းလုိ႔ ေခၚျခင္းျဖစ္ပါတယ္။
အခ်ဳပ္အားျဖင့္ တရားအားထုတ္တာဟာ မိမိသႏၲာန္မွာ မတရားတဲ့ အရာေတြ မေပၚလာေအာင္၊ တရားတဲ့အရာေတြ တုိးပြားလာေအာင္ အားထုတ္ျခင္း ျဖစ္တဲ့အတြက္ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ အရွိအတုိင္း လုိက္သိေနႏုိင္ေအာင္ ႀကိဳးစားဖုိ႔ လုိပါတယ္။ မသိလုိ႔ မတရားတဲ့အရာေတြ ျဖစ္ေန၊ ရွိေနတာ ျဖစ္တဲ့အတြက္ သိေအာင္ ႀကိဳးစားေစျခင္း ျဖစ္ပါတယ္။ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ ျဖစ္ခုိက္ေပၚခုိက္မွာ သိေနႏုိင္ရင္ ေရွ႕ဆက္မျဖစ္ေတာ့ပဲ ရပ္တန္႔သြားကာ မတရားတာေတြ မတုိးေတာ့ပါဘူး။ မတရားတဲ့ ကိေလသာေတြ၊ အကုသုိလ္ေတြ ထပ္ၿပီးမျဖစ္ႏုိင္ေတာ့ပါဘူး။ မတရားတာေတြ နည္းလာေလ်ာ့လာတာဟာ တရားတာေတြ မ်ားလာလုိ႔ပါ။ ဒါေၾကာင့္ စိတ္မွာပဲျဖစ္ျဖစ္ ကုိယ္မွာပဲျဖစ္ျဖစ္ ျဖစ္လာေပၚလာတာေတြကုိ ျဖစ္ခုိက္ေပၚခုိက္မွာ အရွိအတုိင္း လုိက္သိေနျခင္းဟာ တရားတဲ့အားေတြ ျဖစ္လာေအာင္ ႀကိဳးစားျခင္းျဖစ္တဲ့အတြက္ ကုိယ္စိတ္စြမ္းအား တုိးပြားလုိသူမ်ားအေနျဖင့္ ဘယ္လုိေနရာ ဘယ္လုိအေျခအေနမ်ိဳးမွာပဲ ျဖစ္ျဖစ္ တရားအားထုတ္ႏုိင္ေအာင္ ႀကိဳးစားၾကည့္သင့္ပါေၾကာင္း…
မွန္ပါတယ္။ ပုထုဇင္ေတြ ျဖစ္ေနတဲ့အတြက္ ကိေလသာေတြျဖစ္ေနျခင္း ျဖစ္ပါတယ္။ ကိေလသာေတြ ျဖစ္ေနတာဟာ မတရားးတဲ့အားေတြ ျဖစ္ေနတာပါ။ ဒီေတာ့ ဒီမတရားတဲ့အားေတြ ဘာေၾကာင့္ျဖစ္ေနတာလဲဆုိရင္ မသိၾကလုိ႔ ျဖစ္ေနတာပါ။ သိရင္မျဖစ္ပါဘူး။ ဒါေၾကာင့္လည္း သိေအာင္လုပ္ေစခ်င္တာပါ။ သိေအာင္လုပ္တာဟာ တကယ္ေတာ့ တရားတဲ့အားေတြကုိ ထုတ္တာပါ။ တရားတဲ့အားေတြ ျဖစ္ေနသမွ် မတရားတဲ့အားေတြ မျဖစ္ႏုိင္ေတာ့ပါဘူး။ ဒါေၾကာင့္ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ သိေအာင္လုပ္ပါလုိ႔ ဆုိျခင္းျဖစ္ပါတယ္။ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ သိေနတာဟာ သတိရွိေနတာပါ။ သတိရွိေနသမွ် တရားတဲ့အားေတြျဖစ္ေနတာပါ။ ဒီလုိသတိရွိေနတာကုိပဲ တစ္နည္းအားျဖင့္ တရားအားထုတ္ေနတာလုိ႔ ဆုိျခင္းျဖစ္ပါတယ္။ စာလုိကေတာ့ အဲဒါကုိ္ ``သတိပ႒ာန္``လုိ႔ ေျပာပါတယ္။
သတိပ႒ာန္ဆုိတာ ``သတိမျပတ္ျဖစ္မႈ၊ စဲြၿမဲတဲ့ အမွတ္ရမႈ``ကုိ ဆုိပါတယ္။ ဘာေတြကုိ အမွတ္ရရမွာလဲ၊ သိေနရမွာလဲ ဆုိရင္ စိတ္နဲ႔ ကုိယ္မွာ ထင္ရွားျဖစ္ေပၚလာတဲ့ ကုိယ္အမူအရာ ႐ုပ္အေပါင္း၊ ခံစားမႈ ေ၀ဒနာအေပါင္း၊ ႀကံစည္စဥ္းစားမႈႏွင့္ သေဘာတရားေတြကုိ ျဖစ္ခုိက္ျဖစ္ခုိက္မွာလုိက္ၿပီး အမွတ္ရေနရမွာ သိေနရမွာကုိ ဆုိပါတယ္။ ဒီလုိသိေနရမယ့္ အရာေတြကုိ ဗုဒၶစာေပမွာေတာ့ ကာယာႏုပႆနာ (ကုိယ္အမူအရာ ႐ုပ္အေပါင္း၌ အမွတ္သတိရွိမႈ)၊ ေ၀ဒနာႏုပႆနာ (ခံစားမႈေ၀ဒနာအေပါင္း၌ အမွတ္သတိရွိမႈ၊ စိတၱာႏုပႆနာ (ႀကံစည္စဥ္းစားမႈမ်ား၌ အမွတ္သတိရွိမႈ)နဲ႔ ဓမၼာႏုပႆနာ (သေဘာတရားတုိ႔၌ အမွတ္သတိရွိမႈ)လုိ႔ သတိပ႒ာန္ အေနျဖင့္ ေဖာ္ျပပါတယ္။
ဒီေဖာ္ျပခ်က္မ်ားအရ တရားအားထုတ္တယ္ဆုိတာ ထင္သေလာက္ မခက္ဘူးလုိ႔ ေျပာလုိ႔ရပါတယ္။ ဆုိလုိတာက တရားအားထုတ္တဲ့ နည္းကမခက္တာကုိ ေျပာတာပါ။ လက္ေတြ႕အားထုတ္ဖုိ႔ကေတာ့ ႀကိဳးစားေလ့က်င့္မွ ရမယ့္အေနအထား ျဖစ္ပါတယ္။ ဘာျဖစ္လုိ႔ အားထုတ္နည္းက မခက္တာလဲဆုိရင္ ``ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္၊ စိတ္မွာပဲျဖစ္ျဖစ္ ကုိယ္မွာပဲျဖစ္ျဖစ္ ျဖစ္ေပၚလာတဲ့အရာ မွန္သမွ်ကုိ အလုိက္သင့္ အရွိအတုိင္း လုိက္သိေနေပးတာကုိပဲ တရားအားထုတ္တာ``လုိ႔ ဆုိထားတဲ့အတြက္ က်န္တာေတြ ဘာမွသိစရာ၊ စဥ္းစားစရာ၊ သင္အန္ေလ့က်က္စရာ မလုိဘဲ အရွိကုိ အရွိအတုိင္း သိေနရင္ၿပီးလုိ႔ မခက္ဘူးလုိ႔ ဆုိျခင္းျဖစ္ပါတယ္။
ဒီလုိျဖစ္ခုိက္ျဖစ္ခုိက္ေတြမွာ အရွိကုိ အရွိအတုိင္း လုိက္သိေနရမယ့္ အေၾကာင္း ရွင္ေတာ္ျမတ္ဘုရားက မဟာသတိပ႒ာနသုတ္မွာ အျပည့္အစုံ ရွင္းလင္းေဟာၾကား ေပးေတာ္မူပါတယ္။ မိတ္ဆက္အေနျဖင့္ ေျပာရရင္ ကာယာႏုပႆနာလုိ႔ ေခၚတဲ့ ႐ုပ္အေပါင္း၌ ႐ုပ္အေပါင္းကုိ အႀကိမ္အႀကိမ္ ရႈ၍ေနျခင္းဆုိတဲ့ အဖြင့္မွာ အာနာပါနဆုိတဲ့ ၀င္ေလ၊ ထြက္ေလကုိ ႐ႈပုံေလးအျဖစ္ ဘုရားရွင္က ``၀င္ေလကုိ ရွည္ရွည္႐ႈသြင္းရင္လည္း ရွည္ရွည္ရႈသြင္းတယ္၊ တုိတုိရႈသြင္းရင္လည္း တုိတုိရႈသြင္းတယ္၊ ထြက္ေလကုိ ရွည္ရွည္ရိႈက္ထုတ္ရင္လည္း ရွည္ရွည္႐ိႈက္ထုတ္တယ္၊ တုိတုိရႈိက္ထုတ္ရင္လည္း တုိတုိရႈိက္ထုတ္တယ္လုိ႔ အလုိက္သင့္ အရွိကုိ အရွိအတုိင္း အစအဆုံး လုိက္သိေပးရမယ္၊ ႐ုပ္တရားရဲ႕ ဘယ္လုိအေျခအေနမ်ိဳးမွာမဆုိ ျဖစ္ေနတဲ့အေနအထားအတုိင္း လုိက္သိေပးရမယ္``လုိ႔ အလြယ္ဆုံးနည္းနဲ႔ ညႊန္ျပေတာ္မူပါတယ္။ ေ၀ဒနာႏုပႆနာလုိ႔ေခၚတဲ့ ခံစားမႈအေပါင္း၌လည္း ခံစားမႈအေပါင္းကုိ အႀကိမ္အႀကိမ္ရႈရမယ္ ဆုိတဲ့ေနရာမွာ ``ေကာင္းတဲ့ခံစားမႈ ျဖစ္ရင္ ေကာင္းတဲ့ခံစားမႈ၊ မေကာင္းတဲ့ခံစားမႈ ျဖစ္ရင္ မေကာင္းတဲ့ ခံစားမႈ၊ ေကာင္းတာလည္းမဟုတ္ မေကာင္းတာလည္း မဟုတ္တဲ့ ခံစားမႈျဖစ္ရင္ ဒီခံစားမႈကုိ အရွိအတုိင္း သိရမယ္၊ ဘယ္လုိခံစားမႈမ်ိဳးပဲ ျဖစ္ျဖစ္ ခံစားတဲ့အခါ ခံစားတယ္``လုိ႔ အလုိက္သင့္ လုိက္ၿပီးသိမွတ္ေနရမယ္လုိ ဆုိပါတယ္။ စိတၱာႏုပႆနာလုိ႔ ေခၚတဲ့ စိတ္အေပါင္း၌ စိတ္အေပါင္းကုိ အႀကိမ္ႀကိမ္ ရႈမွတ္ေနရမယ္ ဆုိတာလည္း `` ရာဂစိတ္ျဖစ္ရင္ ရာဂစိတ္ျဖစ္တယ္၊ ရာဂကင္းတဲ့ စိတ္ျဖစ္ရင္ ရာဂကင္းတဲ့စိတ္ျဖစ္တယ္၊ ေဒါသစိတ္ျဖစ္ရင္ ေဒါသစိတ္ျဖစ္တယ္၊ ေဒါသကင္းတဲ့စိတ္ျဖစ္ရင္ ေဒါသကင္းတဲ့ စိတ္ျဖစ္တယ္၊ ေမာဟစိတ္ျဖစ္ရင္ ေမာဟစိတ္ျဖစ္တယ္၊ ေမာဟကင္းတဲ့ စိတ္ျဖစ္ရင္ ေမာဟကင္းတဲ့ စိတ္ျဖစ္တယ္`` စသျဖင့္ ျဖစ္ေပၚလာတဲ့ စိတ္ျဖစ္စဥ္ကုိ တစ္ခ်က္ျခင္း လုိက္သိေနရမွာကုိ ရည္ညြန္းပါတယ္။ ၿပီးေတာ့ ဓမၼာႏုပႆနာလုိ႔ ေခၚတဲ့ သေဘာတရားတုိ႔၌ သေဘာတရားကုိ အႀကိမ္ႀကိမ္ ႐ႈမွတ္ရယ္ ဆုိတာလည္း ``ကုိယ့္သႏၲာန္မွာ ကာမစၦႏၵလုိ႔ဆုိတဲ့ ကာမဂုဏ္ကုိ အလုိရွိျခင္းျဖစ္ရင္လည္း ငါ၏အတြင္းသႏၲာန္မွာ ကာမစၦႏၵ ရွိတယ္၊ ဗ်ာပါဒလုိ႔ဆုိတဲ့ သူတပါးကုိ ပ်က္စီးေစလုိျခင္း သေဘာရွိရင္လည္း ဗ်ာပါဒျဖစ္တယ္၊ ထိနမိဒၶလုိ႔ဆုိတဲ့ ေလးလံထုိင္းမႈိင္းျခင္း ရွိရင္လည္း ထိနမိဒၶရွိတယ္ ဥဒၶစၥ ကုကၠဳစၥလုိ႔ဆုိတဲ့ ပ်ံ႕လြင့္ျခင္း၊ ႏွလုံးမသာယာျခင္း ျဖစ္ရင္လည္း ဥဒၶစၥ ကုကၠဳစၥ ရွိတယ္ျဖစ္တယ္`` စသျဖင့္ ဘယ္လုိသေဘာတရားမ်ိဳးကို မဆုိ အရွိအတုိင္း လုိက္ၿပီးသိရွိ ႐ႈမွတ္ေပးရမယ္လုိ႔ ေဟာေတာ္မူပါတယ္။
ဒါေၾကာင့္ ဒီေဟာၾကားခ်က္အတုိင္း ကုိယ့္သႏၲာန္မွာ တရားတဲ့အားေတြ ထုတ္ႏုိင္ေအာင္ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္၊ ဘာပဲေပၚေပၚ ျဖစ္ခုိက္ေပၚခုိက္ေတြမွာ လုိက္ၿပီး သိမွတ္ေပးဖုိ႔ လုိတယ္လုိ႔ ဆုိျခင္းပါ။ ဒီနည္းဟာ ဘုရားေပးတဲ့ တကယ့္အလြယ္ဆုံး တရားအားထုတ္နည္း ျဖစ္ပါတယ္။ ဘုရားရွင္ဟာ ျပင္းထန္တဲ့ သတ္မွတ္ခ်က္ေတြနဲ႔ လူေတြရဲ႕ စိတ္ကုိ မခ်ဳပ္ထားပါဘူး။ ခက္ခဲတဲ့နည္းေတြနဲ႔လည္း အခက္မေတြ႕ေစပါဘူး။ မဟာသတိပ႒ာနသုတ္မွာ ေဟာေတာ္မူတဲ့အတုိင္း ဘာမွပင္ပင္ပန္းပန္း သင္ယူေနစရာမလုိဘဲ စိတ္မွာ ခႏၶာကုိယ္မွာ၊ ကုိယ့္မွာ သူ႔မွာ ျဖစ္ေပၚလာတဲ့ အရာမွန္သမွ်ကုိပဲ အရွိအတုိင္း၊ ျဖစ္တဲ့အတုိင္း လုိက္သိ႐ႈမွတ္ပါဆုိတဲ့ တစ္ခ်က္ပဲ နည္းေပးပါတယ္။ ဒီအတုိင္း ျဖစ္စဲအခုိက္၊ ေပၚစဲအခုိက္မွာ အလုိက္သင့္လုိက္ၿပီး သိသိေပးေနတာဟာ တရားမွတ္တာပါ။ သိပ္ကုိလြယ္ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ တရားအားထုတ္တာဟာ မခက္ဘူးလုိ႔ ေျပာတာပါ။ မသိလုိ႔ခက္တာျဖစ္ၿပီး သိရင္လြယ္လြယ္ေလး ျဖစ္တဲ့အတြက္ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ သိေအာင္ႀကိဳးစားပါလုိ႔ ဆုိျခင္းျဖစ္ပါတယ္။ ဒီလုိျဖစ္ခုိက္ျဖစ္ခုိက္မွာ လုိက္သိေစတဲ့နည္းကုိ လက္ေတြ႕လုပ္ဖူးတဲ့သူေတြ သိၾကပါတယ္။ ေပၚလာတဲ့အရာတစ္ခုကုိ ျဖစ္ခုိက္မွာ လုိက္ၿပီးသိလုိက္တဲ့အခ်ိန္မွာ အဲဒီအရာဟာ ေရွ႕ဆက္မျဖစ္ေတာ့ဘဲ ရပ္တန္႔သြားတာ၊ ရပ္သြားတဲ့အတြက္ ေရွ႕ဆက္ျဖစ္မယ့္ ေလာဘျဖစ္စရာ၊ ေဒါသျဖစ္စရာ စတာေတြဟာ ဆက္မျဖစ္ေတာ့တာေတြ သိရွိခံစားရမွာပါ။ အဲဒီလုိ ျဖစ္ခုိက္ေပၚခုိက္မွာ လုိက္လုိက္သိေပးေနတာဟာ မတရားတာေတြ ျဖစ္ခြင့္မရွိေအာင္ တရားတာေတြရွိလာေအာင္ အားထုတ္ေနျခင္းျဖစ္ပါတယ္။ တရားအားထုတ္တယ္ဆုိတာ ဒါပါပဲ…။
ဒါေပမယ့္ ဒီလုိ ျဖစ္ခုိက္ေပၚခုိက္ေတြမွာ ထပ္ၾကပ္မကြာ လုိက္သိေနႏုိင္ဖုိ႔အတြက္ကား တည္ၾကည္မႈ သမာဓိ ရွိမွျဖစ္ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ စၿပီး တရားအားထုတ္တဲ့ ေယာဂီဟာ အရင္ဆုံး သမာဓိ ရွိေအာင္ လုပ္သင့္ပါတယ္။ သမာဓိရွိဖုိ႔အတြက္ ဘုရားရွင္ေပးတဲ့ နည္းကုိအေျခခံၿပီး သမာဓိ တည္ေအာင္လုပ္ၾကည့္ႏုိင္ပါတယ္။ သမာဓိကမၼ႒ာန္းရဲ႕ သေဘာကုိက တစ္ခုတည္းေသာ အာ႐ုံမွာ စူးစူးစုိက္စုိက္ ႐ႈသိမွတ္တာကုိ ဆုိပါတယ္။ စအားထုတ္တဲ့ ေယာဂီဟာ သမာဓိတည္ဖုိ႔အတြက္ တျခားအရာေတြကုိ ေခတၱ လစ္လ်ဴ႐ႈထားၿပီး နားသီးဖ်ားမွာ စိတ္ကုိထားကာ ၀င္ေလထြက္ေလကုိ လုိက္ၿပီးစိတ္နဲ႔ သိမွတ္ေနရပါမယ္။ စိတ္ကုိ ေပါ့ေပါ့ပါးပါးထားၿပီး ပုံမွန္အသက္႐ႈေနက်ေလးကုိပဲ အလုိက္သင့္ လုိက္ၿပီး သိေနေအာင္ ႀကိဳးစားရပါတယ္။ ၀င္သြားတဲ့ေလရဲ႕ နားသီးဖ်ား ႏွာေခါင္းေပါက္နဲ႔ အေပၚႏႈတ္ခမ္းမွာ တုိး၀င္လာမႈ သေဘာေလးကုိ အဲဒီေနရာေလးက ေစာင့္ၾကည့္သိမွတ္ ေပးေနရပါမယ္။ ထြက္ေလကုိလည္း အဲဒီေနရာကပဲ ေစာင့္ၾကည့္ၿပီး အစအဆုံး လုိက္သိေန႐ုံပါပဲ။ စမွတ္ခါစမွာ သမာဓိမရွိေသးတဲ့အတြက္ အေတြးေပါင္းစုံ ေပၚလာတတ္ပါတယ္။ ဒီအခါမွာ အဲဒီအေတြးေတြေနာက္ကုိ မလုိက္ႏုိင္ေအာင္ ၀င္ေလထြက္ေလမွာပဲ ျပန္ျပန္အာ႐ုံျပဳ သိမွတ္ေနေအာင္ ႀကိဳးစားရပါမယ္။ စိတ္မွာ အေတြးေတြနဲ႔ ျဖစ္ေနတာကုိ သိတုိင္းသိတုိင္း ၀င္ေလထြက္ေလမွာ ျပန္ျပန္ရႈမွတ္ၾကည့္ပါ။ ဒီသေဘာဟာ အစပုိင္းမွာ မၾကာမၾကာ ျဖစ္တတ္ေပမယ့္ ေနာက္ဆုံးမွာ တျဖည္းျဖည္းရလာပါလိမ့္မယ္။ စိတ္ကုိတျဖည္းျဖည္း အမွတ္အာ႐ုံျဖစ္တဲ့ ၀င္ေလထြက္ေလမွာပဲ တည္ေနႏုိင္ေအာင္ ထိန္းလာႏုိင္ပါလိမ့္မယ္။ ဒီနည္းအတုိင္း သမာဓိတည္လာၿပီ နာရီ၀က္ မွတ္ခ်ိန္မွာ နာရီ၀က္လုံး၊ တစ္နာဆုိ တစ္နာရီလုံး စိတ္ကုိထိန္းလာႏုိင္ၿပီဆုိရင္ အဲဒီကတစ္ဆင့္ ခႏၶာကုိယ္နဲ႔ စိတ္မွာေပၚလာတဲ့ အရာေတြကုိ ျဖစ္ခုိက္ေပၚခုိက္မွာ လုိက္သိေနေအာင္ ႀကိဳးစားရပါတယ္။ ဒါကုိပဲ ၀ိပႆနာ အားထုတ္တယ္၊ တရားအားထုတ္တယ္လုိ႔ ေျပာတာပါ။
ဒီေတာ့ကား တရားအားထုတ္တာဟာ မခက္ပါလားလုိ႔ သေဘာေပါက္လာပါလိမ့္မယ္။ ေနာက္တစ္ခ်က္ သတိျပဳရမွာက တရားအားထုတ္တာဟာ ရိပ္သာမွာသြားၿပီး ဓမၼာ႐ုံထဲမွာ ထုိင္ႏုိင္မွ တရားအားထုတ္လုိ႔ ရတာမဟုတ္ပါဘူး။ အိမ္မွာေနရင္း၊ လမ္းသြားေနရင္း၊ အလုပ္လုပ္ေနရင္းလည္း အားထုတ္လုိ႔ ရပါတယ္။ ဆုိၾကပါစုိ႔ မီးဖုိေခ်ာင္မွာ ဟင္းခ်က္ေနတုန္းမွာလည္း လႈပ္ရွားေနတဲ့ အမူအရာေတြကုိ လုိက္သိေန၊ ျဖစ္ေနတဲ့ စိတ္အစဥ္ေတြကုိ လုိက္သိေန၊ အစဥ္ေျပတဲ့အခ်ိန္မွာ နာသီးဖ်ားက ၀င္သက္ထြက္သက္ေလးေတြကုိ လုိက္လုိက္ၿပီး သိေပးေနႏုိင္တာဟာ တရားအားထုတ္တာပါ။ ကားစီးရင္း၊ ရထားစီးရင္းလည္း စိတ္နဲ႔၀င္ေလထြက္ေလကုိ လုိက္သိေနတာဟာ တရားအားထုတ္တာပါ။ လုပ္ငန္းခြင္မွာလည္း အလုပ္မရွိတဲ့အခ်ိန္ ေလးေတြမွာ နားသီးဖ်ားမွာ စိတ္ကုိထားၿပီး ၀င္ေလထြက္ေလကုိ လုိက္သိႏုိင္သလုိ အလုပ္ခြင္လုပ္ရွားမႈေတြကုိလည္း သတိကပ္ၿပီး လုိက္သိေအာင္ ႀကိဳးစားကာ တရားအားထုတ္ႏုိင္ပါတယ္။ အိမ္ျပန္ေရာက္ အိပ္ရာ၀င္တဲ့အခါမွာလည္း နားသီးဖ်ားမွာ စိတ္ကုိကပ္ၿပီး ၀င္ေလထြက္ေလေလးကုိ လုိက္လုိက္သိေအာင္ ႀကိဳးစားၿပီး ေလ့က်င့္ေပးတာဟာ တရားအားထုတ္တာပါ။ ဒီအတုိင္းပဲ လမ္းေလွ်ာက္တဲ့အခါမွာလည္း လွမ္းတဲ့ေျခလွမ္းတုိင္းမွာ သိၿပီးလွမ္းႏုိင္ေအာင္ ႀကိဳးစားရပါတယ္။
ေယာဂီတစ္ေယာက္ေျပာဖူးတာကုိ သတိရမိပါတယ္။ လမ္းသြားရင္ ဘယ္လွမ္းရင္ ဘယ္လွမ္းတယ္လုိ႔သိ ညာလွမ္းရင္ ညာလွမ္းတယ္လုိ႔ သိေအာင္ႀကိဳးစားလုိ႔ ေျပာေတာ့ သူက ``စစ္ထဲမွာ အၿမဲတမ္း ဘယ္ညာ လုပ္ေနရာတာပဲ၊ ဒါကုိ အထူးအဆန္းလုပ္ၿပီး တရားအားထုတ္တယ္လုိ႔ ေျပာတာလား``လုိ႔ ဆုိပါတယ္။ ဒီေတာ့ သူ႔ကုိ ျပန္ေမးရပါတယ္။ အဲဒီ ဘယ္လွမ္းတယ္ ညာလွမ္းတယ္လုပ္တုန္းက လွမ္းတုိင္းလွမ္းတုိင္း သိၿပီး လွမ္းေနတာလာလုိ႔ ဆုိေတာ့ မသိဘူး..တဲ့။ ေအး.. အခုဟာက သိၿပီးလွမ္းရမွာကုိ ေျပာတာလုိ႔ ေျပာမွ သေဘာက်ေက်နပ္သြားပါတယ္။ ဆုိလုိတာက ေန႔စဥ္လုပ္ေနက်ေတြ ျဖစ္ေပမယ့္ မသိဘဲ ျဖစ္ေနၾကလုိ႔ မတရားေတြ ျဖစ္ေနတာျဖစ္တဲ့အတြက္ တရားတာေတြျဖစ္ေအာင္ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ သိခုိင္းတာပါ။ ထားပါေတာ့။ ဒီနည္းအတုိင္း ဘယ္လုိေနရာ ဘယ္လုိအေျခအေနမ်ိဳးမွာပဲ ျဖစ္ျဖစ္ ေပၚသမွ် ျဖစ္သမွ်ကုိ ေပၚစဲျဖစ္စဲ ေပၚခုိက္ျဖစ္ခုိက္မွာ အရွိအတုိင္း လုိက္သိေပးေနႏုိင္ရင္ စိတ္ကုိထိန္းလာႏုိင္ၿပီး သမာဓိအားေတြေကာင္းလာကာ မတရားတဲ့အားေတြ မေပၚလာႏုိင္ေတာ့ပါဘူး။ ဒါဟာ တရားတဲ့အရာေတြ ေပၚလာေအာင္ အားထုတ္ႏုိင္လုိ႔ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ဒီနည္းကုိ တရားအားထုတ္နည္းလုိ႔ ေခၚျခင္းျဖစ္ပါတယ္။
အခ်ဳပ္အားျဖင့္ တရားအားထုတ္တာဟာ မိမိသႏၲာန္မွာ မတရားတဲ့ အရာေတြ မေပၚလာေအာင္၊ တရားတဲ့အရာေတြ တုိးပြားလာေအာင္ အားထုတ္ျခင္း ျဖစ္တဲ့အတြက္ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ အရွိအတုိင္း လုိက္သိေနႏုိင္ေအာင္ ႀကိဳးစားဖုိ႔ လုိပါတယ္။ မသိလုိ႔ မတရားတဲ့အရာေတြ ျဖစ္ေန၊ ရွိေနတာ ျဖစ္တဲ့အတြက္ သိေအာင္ ႀကိဳးစားေစျခင္း ျဖစ္ပါတယ္။ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ ျဖစ္ခုိက္ေပၚခုိက္မွာ သိေနႏုိင္ရင္ ေရွ႕ဆက္မျဖစ္ေတာ့ပဲ ရပ္တန္႔သြားကာ မတရားတာေတြ မတုိးေတာ့ပါဘူး။ မတရားတဲ့ ကိေလသာေတြ၊ အကုသုိလ္ေတြ ထပ္ၿပီးမျဖစ္ႏုိင္ေတာ့ပါဘူး။ မတရားတာေတြ နည္းလာေလ်ာ့လာတာဟာ တရားတာေတြ မ်ားလာလုိ႔ပါ။ ဒါေၾကာင့္ စိတ္မွာပဲျဖစ္ျဖစ္ ကုိယ္မွာပဲျဖစ္ျဖစ္ ျဖစ္လာေပၚလာတာေတြကုိ ျဖစ္ခုိက္ေပၚခုိက္မွာ အရွိအတုိင္း လုိက္သိေနျခင္းဟာ တရားတဲ့အားေတြ ျဖစ္လာေအာင္ ႀကိဳးစားျခင္းျဖစ္တဲ့အတြက္ ကုိယ္စိတ္စြမ္းအား တုိးပြားလုိသူမ်ားအေနျဖင့္ ဘယ္လုိေနရာ ဘယ္လုိအေျခအေနမ်ိဳးမွာပဲ ျဖစ္ျဖစ္ တရားအားထုတ္ႏုိင္ေအာင္ ႀကိဳးစားၾကည့္သင့္ပါေၾကာင္း…
0 မွတ္ခ်က္မ်ား (...ေရးရန္):
Post a Comment